Κλείνοντας την πόρτα του ύπνου κάθε πρωί, ανοίγω την πόρτα του Διαδικτύου. Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια αυτό είναι το σπίτι μου. Εκεί εργάζομαι, εκεί συναλλάσσομαι, εκεί διασκεδάζω. Το παίρνω μαζί μου στις εκδρομές, στα ταξίδια. Οι περισσότεροι φίλοι μου (σχεδόν όλοι) είναι εκεί.
Κυρίως: στο Δίκτυο νιώθω άνετα. Δεν ξέρω αν εκεί με αγαπούν - πάντως σίγουρα περισότερο από ότι στον άλλο κόσμο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι ένας μονομανής κολλημένος στον υπολογιστή του. Μάλλον θα έλεγα ότι ο υπολογιστής μου είναι κολλημένος σε μένα - αφού κινούμαι ελεύθερα αλλά με συνοδεύει παντού με διάφορες μορφές: φορητός, Pda ακόμα και κινητό.
Αυτό το blog ήταν η κατάληξη μίας πορείας που άρχισε το 1985 (πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή) συνεχίστηκε το 1994 (μπήκα στο Internet) το 1997 (έφτιαξα το πρώτο μου site) και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2006 με το πρώτο blog.
Αλλάζω θέμα: εχθές, όπως έγραψα ήδη, περπάτησα στο χιόνι. Όχι - δεν ήμουν στο Saint-Moritz ούτε στην Αράχωβα. 35 χιλιόμετρα από την Αθήνα, στις υπώρειες της Πάρνηθας, λίγα χιλιόμετρα πάνω από το σπιτάκι στα Κιούρκα. Άλλος κόσμος εκεί, άλλη χώρα, άλλο κλίμα. Μιλούσαμε στο κινητό με φίλη που μένει στα νότια προάστεια και απορούσε: ποιο χιόνι; εδώ έχει λαμπρή λιακάδα!
Θαυμαστή Αττική - μόνον εσύ περικλείεις τα πάντα σε μία αγκαλιά.
Υ. Γ. Μια και σας άρεσε ό Ντον, αποφάσισα να τον βάλω στο profile μου - πιο ωραίος από μένα, είναι οπωσδήποτε! Άλλωστε, αυτή τη στιγμή είναι ξαπλωμένος στα γόνατά μου (γράφω πάνω από την πλάτη του) και γουργουρίζει από ικανοποίηση.
Υ. Γ. 2 Η φωτό είναι του 1986... Επάνω στην οθόνη ξαπλωμένο το Γατοτάκι - πρωταγωνιστής στο "Ημερολόγιο του Καύσωνα".
51 σχόλια:
newlens οι γάτες ΔΕΝ είναι φορητές, δεν ταξιδεύουν όπως οι σκύλοι. Είναι δεμένες με το σπίτι και τον τόπο τους που τον ξαναβρίσκουν (σαν με ραντάρ) κι αν τις μεταφέρεις πολλά χιλιόμετρα μακριά.
To Δίκτυο μου έχει δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσω ανθρώπους με τους οποίους δεν θα ήταν δυνατόν να επικοινωνήσω, αν δεν υπήρχε αυτός ο δίαυλος. Πιστεύω ότι έχει και ένα στοιχείο δημιουργικότητας, που το κάνει ελκυστικό: ενώ στην τηλεόραση είσαι παθητικός δέκτης των όσων λέγονται, στο Δίκτυο συμμετέχεις. Όταν γράφεις σε ένα φόρουμ ή μπλογκ και όταν δημιουργείς ένα σάιτ, έχεις μια - κυμαινόμενου βαθμού - συμμετοχή σε αυτό που τελικά εμφανίζεται στην οθόνη. Αυτό είναι αρκετά συναρπαστικό και κάνει το Δίκτυο, πέρα από την αδιαμφισβήτητη πρακτική χρησιμότητά του, να μοιάζει με παιχνίδι.
Βέβαια, μπορεί να επιφυλάσσει και δυσάρεστες εκπλήξεις, για τις οποίες έκανα λόγο σε άλλο σχόλιό μου σε αυτό εδώ το μπλογκ...
1986... 20 χρόνια πριν. Άλλη εποχή. Τότε π.χ. έβαζε 4 γκολ στον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός... Τόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα.
γεωργία μ: ναι, έβαλα αρχικά μία φωτό με χιόνι - αλλά το κύριο θέμα του post ήταν άλλο (το Διαδίκτυο ως σπίτι) και έτσι την άλλαξα. Θα επανέλθω στο χιόνι σε επόμενο post.
οποία σύμπτωσις!!! ένα ποστ κάτω από σας στο monitor έχω γράψει για το "αλεκάκι" μου, το έχω φωτογραφίσει κιόλας ...!!!
Καλημέρα
vpar said: Η σύγκριση με άλλους Έλληνες συγγραφείς που δεν έχουν καν site. Που βλέπουν την τεχνολογία ως λιοντάρι που πρέπει να δαμάσουν.
Μακάρι να την έβλεπαν έτσι!
Την αντιμετωπίζουνμε τρόμο και απέχθεια (ως "απάνθρωπη τεχνολογία") και την αποφεύγουν σαν τον διάβολο.
vpar said: κάποιοι αναγνώστες δεν καταλαβαίνουν τη σχέση μεταξύ των δύο σταρς των μπλογκ. Αβρότητα για να κρυφτεί ο ανταγωνισμός.
Πρώτα δεν νιώθω σταρ. I am too old for that. Υπήρξε μία εποχή (δεκαετίες πίσω) που πέρασα ξυστά από το σταριλίκι λόγω "Δυστυχίας",λόγω τηλεόρασης, λόγω 9,84 και Βήματος) αλλά δεν κόλλησα. Και στα εβδομήντα ένα γελάς λυπημένα όταν ακούς την λέξη.
Δεύτερον - δεν βρίσκομαι σε ανταγωνισμό με κανένα.Όχι μόνο τώρα - ποτέ δεν έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα.
@ losangelina
"Μια σωστή lapcat δεν μπορεί να ανεχτεί κανένα laptop..."
:))) Φοβερό!
Να συμφωνήσω και με τη Γεωργία_μ, ότι δεν είναι και το καλύτερο, μια γάτα πάνω σε ένα μόνιτορ - αλλά άντε πείσε την να κατέβει από τη ζεστασιά. Η δικιά μας (Λάιλα) ανέβαινε στην τηλεόραση. Μια φορά άφησε το χουζούρι και χώθηκε τρομαγμένη στα καλύμματα του καναπέ. Αληθινό: μόλις είχε ακουστεί ένα... σκυλάδικο :)
losangelina συμφωνώ για το χιόνι!
Απόσπασμα από τους "Δρόμους":
Το Μόναχο βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο και οι Άλπεις του κλείνουν τον αέρα της Μεσογείου.
Kάνει πολύ κρύο.
Ένα Φλεβάρη - νομίζω ήταν του 58 - για ένα ολόκληρο μήνα είχαμε θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν. Που σε ορισμένα προάστια έφθαναν και τους -20°.
Και βέβαια κάθε χειμώνα είχαμε μόνιμο χιόνι.
Από την Έλλάδα είχα φέρει μία ρομαντική εικόνα για το χιόνι. Το ήξερα κυρίως από τις καρτ-ποστάλ και τις Χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές. Κάτι ψιλές νιφάδες στην Αθήνα δεν ήταν παρά υποσχέσεις βορινής ατμόσφαιρας.
Εδώ όμως γνώρισα το χιόνι στην καθημερινή του παρουσία. Και αυτή δεν ήταν καθόλου ρομαντική.
Στην πόλη το χιόνι σπάνια μένει λευκό και εκτυφλωτικό. Σύντομα βρομίζει - γίνεται αυτό το μίγμα χιονιού και λάσπης που ονομάζουν matsch. Η αν κάνει πολύ κρύο, κρουσταλλιάζει και γίνεται πάγος. Δεν είναι πια ούτε όμορφο.
Από εκεί και πέρα γλιστράει, μπαίνει μέσα στα παπούτσια και βρέχει τις κάλτσες (ακόμα και τα μποτάκια δεν σε σώζανε), κλείνει τις πόρτες και τους δρόμους, μουσκεύει τα ρούχα και τα μαλλιά. Πέντε μήνες χιόνι το χρόνο είναι αρκετοί για να σε κάνουν να το μισήσεις.
Από τότε μου έχει μείνει μία αντίδραση στο χιόνι που δεν την καταλαβαίνουν οι Έλληνες φίλοι. Που εξακολουθούν να ζούν στην εποχή των καρτ-ποστάλ.
Καλή-μέση-μέρα και από εμένα.
Η ηλικία δεν είναι στα χρόνια, αλλά στο μυαλό,και στην συμπεριφορά. Εσείς πόσους 70ρηδες ξέρετε που να ξέρουν πώς να ΑΝΑΨΟΥΝ έναν υπολογιστή; Εγώ κανέναν. Ο πατέρας μου είναι συνομίληκος με τον Δον Γάτο και δεν έχει ιδέα, αν και γιατρός (που εργάζεται ακόμα).
Τώρα, ο τίτλος του σημερινού blog, Δον Γάτο, εμένα μού βγάζει μια μικρή δόση μελαγχολίας, όχι για εσάς, για όλους μας. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα γύρω βουνά με τα χιόνια τους... Σ;)))
newlens said...
@Nikos Dimou: εκεί στα Κιούρκα έχει συχνά χιόνι;
Ναι - τρεις με τέσσερις βδομάδες το χρόνο (από Δεκέμβρη μέχρι Μάρτη) θέλεις τετρακίνητο για να ανέβεις (έχει και έναν άγριο ανήφορο) και μερικές ημέρες δεν περνάς καθόλου αν δεν έρθει το εκχιονιστικό. Το 2002 μέτρησα στον κήπο ενάμιση μέτρο. Όταν έχει νοτιά, που το φυσάει προς εμάς, χτίζει τις πόρτες ως επάνω.
Αλλά έχω ωραίο τζάκι!
Για το χιόνι: έχοντας ζήσει σε μέρη όπου ένα -20 ήταν θερμοκρασιακή... μπέμπελακ, να πω ότι η εικόνα με τα ζαχαρωμένα δένδρα στην εξοχή και τους κάτασπρους δασικούς δρόμους, είναι αυτό που νομίζω ότι έχουν στο μυαλό τους όσοι μιλούν για την ομορφιά του χιονιού.
Κατά τα άλλα, στις πόλεις όντως το χιόνι βρομίζει γρήγορα, ενώ μια χιονοθύελλα δίνει την εντύπωση ότι είσαι ο μοναδικός άνθρωπος σε μια εγκαταλελειμμένη πόλη, μια εικόνα σχεδόν επιστημονικής φαντασίας.
Πάντως, μετά από 5 μήνες χιόνι, ακόμα θυμάμαι τις πρώτες φορές κάθε χρόνο που πατούσα έδαφος. Ήμουν ευτυχισμένος από το περπάτημα, σαν ανάπηρος που ξαφνικά θεραπεύτηκε!!!
Και το νετ: το πέτυχα στην εποχή του Γκόφερ, όταν μπαίναμε από το σπίτι με εντολές και βλέπαμε, πιθανόν μέσω Ινδιών, τι φαγητό είχε στη φοιτητική εστία τρία τετράγωνα παρακάτω. Πηγαίναμε να φάμε και απορούσαμε μεταξύ μας για την τεχνολογία.
και μενα το σπιτι μου το δικτυο..
το θεμα να υπαρχει ζωη και περα απο αυτο..
παντως ο χρονος οριακος..
τωρα που διαβαζω καθε μερα και το παρων blog..
ευχες για τον καλυτερο συνδυασμο ολων..
αυτό το βιβλίο του κίναιδου σημίτη, ο παντελής βούλγαρης θα το μεταφέρει στο ευρωκοινοβούλιο και θα το κάνει ταινία με γενικό τίτλο Οι Πρωθυπουργοί. τέσσερις πρωθυπουργούς θα πετάξουμε μέσα σε ένα μπάρκο υπερατλαντικό και θα κάνουν τις ανωριμότητες: ο κωστάκης καραμανλής θα παχαίνει μέσα σε μία νύχτα εν ριπή αστροφεγγιάς, ο κατεψυγμένος σημίτης θα πέφτει μέσα στη θάλασσα μαζί με τους πλασματικούς του προϋπολογισμούς και το υάλινο του το ούτι, η άντζελα γιάννου θα ασπρίσει και θα κακογεράσει κατά της νυχτός μια διάρκεια και θα χαθεί το φιλότιμο μέσα στο βρασμένο στάρι της Λωξάντρας. και θα εμφανιστεί στο λιμάνι ο αντιπρόεδρος της CIA και του alpha και θα τραγουδάμε και θα σπάμε πορσελάνινες πίπες για τα λόγια που είπες.
Πέρασα δύο ώρες διαβάζοντας σχόλια από bloggers για μένα και για σας. Από επαινετικά μέχρι χυδαία.
Αναρωτιέμαι: γιατί πρέπει να αποδίδονται ταπεινά κίνητρα σε όλες τις πράξεις (βασική αρχή: τα ταπεινότερα δυνατά). Δεν είναι φυσιολογικό όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται 50 χρόνια στο προσκήνιο με βιβλία, εκπομπές, άρθρα, σχόλια, ιστοσελίδες - να συγκεντρώνει γύρω του ένα μεγάλο κοινό;
Άραγε οι πεντακόσιες χιλιάδες ανώνυμοι άνθρωποι που έχουν αγοράσει αντίτυπα βιβλίων μου, το έκαναν για να με κολακέψουν; Οι εκατοντάδες χιλιάδες που διάβαζαν τα άρθρα μου, ή παρακολουθούσαν τις εκπομπές μου, τι συμφέρον είχαν να το κάνουν; Οι 700 (κατά μέσον όρο) επίσης ανώνυμοι άνθρωποι που επισκέπτονταν κάθε μέρα το site μου το έκαναν για να με γλείψουν;
Αυτό το comment δεν το έγραψα για σας - θα το στείλω σε κάποιον που χυδαιότατα σας έβρισε.
Για μένα δεν με νοιάζει - έχω κλείσει ήδη τον κύκλο μου...
Γνώμη μου: κακώς ασχολείστε. Και το λέω σαν καθ' ύλιν αρμόδιος, δηλ. σαν υβριζόμενος (απ' ότι είπατε, εμάς έβρισε).
ερώτηση: οι "συναλλαγές" μέσα από το δίκτυο να παραμένουν στον οικείο ασφαλή οικιακό χώρο του, ή να βγαίνουν και για καφέ "to kwnow us better?"... κι αλλιώς ήσουν στη φωτογραφία που μου έστειλες;
yiannis h: έχεις δίκιο. Αλλά μου την έδωσε η κατηγορία πως όλοι όσοι μαζεύτηκαν εδώ ήρθαν για να γλείψουν και να πάρουν αίγλη από μία celebrity (να ήμουν τουλάχιστον ο Ρουβάς!).
Επιπλέον ενοχλούμαι βαθύτατα όταν θίγουν τις γάτες μου. Παλιά σκότωναν για την "τιμή της αδελφής" - εγώ σκοτώνω για την τιμή της γάτας.
Raffinata για οικονομικές συναλλαγές μίλαγα - τις άλλες τις κάνω συνήθως δια ζώσης... Για την φωτογραφία διαφωνούμε: ως γάτος είμαι πολύ πιο όμορφος.
μ' αρέσει ένας στίχος που τραγουδάει ο τζουγανάκης:
"να μην ξεχνάς πως ο θεός από ψηλά κοιτάζει κι όποιος πληγώσει άδικα καρδιά τον εδικάζει" και ιδιαιτέρως η στροφή που έπεται: "δίκη στα χέρια του θεού για σένα δε θ' αφήσω, σ' αγάπησα και δε μπορώ τόσο να σε μισήσω". εξηγεί, λοιπόν, ο μιχάλης τζουγανάκης, εδώ ότι πληρώνονται όλα (διά της αντικαταστάσεως του τιμωρού Ιαχβέ από την αγάπη που δεν παραδέχεται το όνομα της).
Δον Γάτο, οι άνθρωποι απλά κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Ενδιαφέρον είναι ότι όλοι αυτοί που μαίνονται για τα "νικοδημοπουλάκια", είναι άνθρωποι που ασχολούνται ΒΙΟΠΟΡΙΣΤΙΚΑ με το γράψιμο και την δημοσιογραφία, και επομένως θα είχαν ΥΛΙΚΟ συμφέρον να κάνουν αυτό που πετυχημένα κάνουν Ο Ν.Δ., ο πιτσιρίκος (συμφωνείς δεν συμφωνείς μαζι του), ή και εμείς οι υπόλοιποι παρόντες στο blogοχώρο. Αποδίδουν εύκολα τα ιδιοτελή κίνητρα, που έχουν στο δικό τους μυαλό, στους άλλους. Τώρα το τι θα κερδίσουμε όλοι εμείς που οι δουλειές μας είναι τελείως άσχετες με το γράψιμο και που χάνουμε τόσες ώρες από την ζωή μας εδώ στα blogs, εκτός από την πνευματική χαρά του διαλόγου, ας το ψάξει ο καθένας να το βρει. Σας αφήνω γιατί πάω να δοκιμάσω την Jaguar που μού αγόρασε ο Δον Γάτος για να έρχομαι εδώ καθημερινά να τον κολακεύω και να τον γλείφω. Άσε που από την τόση αίγλη που έχω πάρει από το blogging άρχισα να λάμπω μέσα στην νύχτα και δεν μπορώ πιά να βγω στα κεραμίδια γιατί με περνάνε για γατοφάντασμ-ένο...
Σ:)))
γεωργία μ:
Σ:ο)))))))))))
harry: η 17Ν έκανε δεν εγκλήματα. ήταν καλή Γυναίκα.
@ Harry
"πιστευω οτι ψυχολογω σωστα τους αλλους,ιδιως τους υποκριτες.Ολοι γουσταραν ναζισμο."
Θέλεις να μας πεις πώς ψυχολογείς κάποιον που "γουστάρει ναζισμό";
Έχω ζήσει περίπου ένα χρόνο στη Γερμανία (Goslar, στα βουνά Herz) τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου και ντόπιοι μου έλεγαν ότι είναι απαράδεκτο, λόγω ΝΑΤΟ, να βρίσκονται κάποιοι με φασιστικές ιδέες στο απυρόβλητο και όχι με κομμουνιστικές. Η μόνη φορά δηλ. που μια ανεκτικότητα στο ναζισμό μπορεί να υπήρχε, ευθυνόταν το ΝΑΤΟ, όχι οι Γερμανοί - αυτοί αντιδρούσαν.
Όσο για τον ελληνικό εθνικσιμό, αυτός πλέον δεν είναι κατανοητός. Έχει ποτίσει τόσα αυτονόητα πράγματα, εκφέρεται από επίσημους θεσμούς που έχει καθαγιαστεί και ενταχθεί στην καθημερινότητά μας.
Τα υπόλοιπα δεν τα κατάλαβα.
Επειδή έζησα έξη χρόνια στην Γερμανία, πηγαίνω συχνά και κρατάω την επαφή μου θα έλεγα πως οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν την ενοχή τους, την αποδέχθηκαν και την εξωτερίκευσαν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο λαό. (Είδατε τους Γάλλους να μιλήσουν για την Αλγερία ή τους Άγγλους για τα αποικιακά τους).
Τουλάχιστον εθνικισμός δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
Φυσικά αυτό δεν τους δίνει ανοσία στο μικρόβιο του ρατσισμού (αυτό το κουβαλάμε όλοι). Ιδιαίτερα οι παλαιοί Ανατολικοί είναι επιρρεπείς - αλλά οι αντιδράσεις είναι πολύ γενικευμένες και έντονες.
τρομοκρατήθηκα όταν άκουσα ότι εξάρθρωσαν τη 17Ν. ένιωσα να πληθαίνουν οι εκπομπές της αγράμματης παναγιωταρέας που ο ο σαράντος καργάκος θα υπερασπίζεται το λεξικό του μπαμπινιώτη. ένιωσα πολλά περίεργα. ο Κουφοντίνας είναι στο κελί για να μπορεί ο λεβεντομαλάκας τσοχατζόπουλος να λέει "ο ΟΤΕ της Γερμανίας"...
(Άσχετο)
Πόσο ψύχραιμα βλέπεις ένα ντέρμπυ (σε ένα παραθυράκι του υπολογιστή) όταν δεν παίζει η ομάδα σου. (Είμαι ΑΕΚ).
Άντε Γαύροι, τώρα οι δυό μας!
κάντε όνειρα κύριε Δήμου :Ρ
γαυρίνα...
Mon dieu!
Ποδοσφαιρόφιλοι; Κι εγώ που νόμισα ότι εδώ μέσα δεν θα έβρισκα...
Κι εδώ μύγα μες στο γάλα;
Καλά λέει ο Έκο... Μπορείτε να κάνετε κατάληψη σε εκκλησία και κάποιοι θα σας δουν φιλικά.. Σε μια υπηρεσία και θα βρεθούν υποστηρικτές. Κάντε κατάληψη σε ένα στάδιο Κυριακή και θας μισήσουν όλοι!
ΝΔ:
"Πόσο ψύχραιμα βλέπεις ένα ντέρμπυ (σε ένα παραθυράκι του υπολογιστή) όταν δεν παίζει η ομάδα σου. (Είμαι ΑΕΚ).
Άντε Γαύροι, τώρα οι δυό μας! "
Πράγματι Νίκο Δήμου ποτέ δεν περίμενα να χάνεις την ψυχραιμία σου λόγω ποδοσφαίρου!
Προσφέρει μια "περίεργη" αδρεναλίνη ο αθλητισμός που πραγματικά με συναρπάζει (είμαι Πανιώνιος).
@zoros: νόμισα ότι διαβάζω ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας!
the resident: ούτε γω. δεν έχει νόημα να κερδίζεις επί δέκα συνεχόμενα χρόνια το στημένο πρωτάθλημα. ίσως όμως η χαρά της κίνησης. ότι κάτι γίνεται.
για μένα το ποδόσφαιρο μεταφράζεται ως εξής: φαΐ αγάπη μου! είναι τα αναψυκτικά, οι ξηροί καρποί, οι πίτσες, τα σουβλάκια. κάποια στιγμή, θέλεις ή όχι, θα φτάσεις να καίγεσαι να δεις ποδόσφαιρο. με τις πίτσες βλέπω αγώνες καλαθιού. με το κρέας συνοδεύω τις διεθνείς επιτυχίες των αναλφάβητων ποδοσφαιριστών μας. σαλάτες τρώω το μεσημέρι που είναι το δελτίο ειδήσεων μικρό.
dinodelauredis: μου είχαν πει για ένα συγκεκριμένο σχολικό βιβλίο ότι δεν ήταν καλό. μου ζήτησαν να το διαβάσω και να μάθω. η μόνη αποτελεσματική έρευνα στην ελλάδα είναι αυτή των ιερών γραφών του χριστιανισμού, κι αυτή γίνεται από αιρετικούς συντρόφους καπιταλιστές χίτες: http://www.christianity.gr/
Εδώ και μερές παρακολουθώ το blog σας και τις απόψεις των αναγνωστών σας. Είπα να μη γίνω ένας από αυτούς αλλά δεν άντεξα.
Τόση ματαιοδοξιά? Πρέπει να είναι η χαρά σας εδώ πέρα?
Ας πούμε ότι στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
Μάλλον αναζητάς (συγνώμη για τον ενικό ) νέες αναγνώστριες και θαυμαστές. Σε μια εποχή που έχει ξεπεράσει τα γραπτά σου μια τελευταία αναλαμπή.
Κάτι είναι και αυτό...
Καλή συνέχεια.
(Βγάλε και μια αγγλική έκδοση , 38.000.000 blogs έχει η Αμερική ίσως κάτι τσιμπήσεις κι από εκει...)
Θυμηθείτε τον αρχαίο (Ρωμαίο - Τερέντιο): Homo sum; humani nihil a me alienum puto. Ήτοι: "άνθρωπος είμαι - τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο".
Ναι και παιχνίδια - και ποδόσφαιρο κι ότι άλλο παθιάζει τους ανθρώπους.
Πάλι καλά, Γρηγόρη που μου χαρίζεις το ένα μάτι. Αλλά οι άλλοι bloggers, όλοι τυφλοί;
Αν η εποχή είχε ξεπεράσει τα γραφτά μου, δεν θα πουλούσαν όσο πουλάνε.
Όχι, δεν ψάχνω για αναγνώστες, έχω αρκετούς - παρέα θέλω. Συνομιλητές.
Ματαιοδοξία; Δική σου ίσως, που μας κρίνεις όλους αφ' υψηλού;
Γρηγόρη: δεν είπες τίποτα για τη φωτογραφία πάνω πάνω. ωραίο είναι το αγοράκι! φοράει εκείνο το πουκάμισο, είναι παλιά η οθόνη, είναι τα βιβλία στη βιβλιοθήκη, το πληκτρολόγιο είναι εποχής. και ξέρει τόσα που άμα θα τον ακούνε λάιβ να τα λέει τα Ξέκωλα, θα πάθουν αφυδάτωση, θα πάθουν δυσλεξία, θα πάθουν ντροπές και ενοχές, και θα θέλουν να εκδοθούν ολοκληρωτικώς στην εαρινή αγάπη τουβ έρωτος και τέτοια - και θα κάνει το αγοράκι αυτά που λέγονται: κίνηση και πυρ, παντού και πάντα εν ηδονή ζωή, και θα βοά το σπέρμα με ένταση υπερκοσμίου τηλεβόα. Τώρα τι λες εσύ! Δες και την περίπτωση της Κουρούνας στο άλλο ποστ, που της έφτυσε τα κάστρα της, τους μαστούς της, και είπε εκείνη "Ok" θερμοπαραλυμένην και ρέστη! Το αγοράκι αυτό εδώ, Γρηγόρη, είναι η απάντηση στο ερώτημα: μα τι θα πει Οκτάνα!
Όλοι αυτοί που ενοχλούνται επειδή κάποιος είναι γνωστός, ας συλλογιστούν ότι κάθε γνωστός ήταν κάποτε άγνωστος.
Ότι όλοι ξεκίνησαν από το μηδέν και μερικοί από το πλην.
Και με αυτή τη σκέψη, σας καληνυχτίζω για σήμερα.
Μια από τις γοητείες του διαδυκτίου, είναι ότι ο καθένας, ακόμα και ο (κάθε) Γρηγόρης - που μπορεί να είναι μια χαρά σε μια σειρά άλλα θέματα - μπορεί και λέει δημόσια την άποψή του για θέματα που - κατά τη γνώμη μου - δεν έχει ιδέα.
Δεν είναι μικρό πράγμα.
Τώρα, βέβαια, κάποιοι μπορεί να επιτίθενται όχι από άγνοια άλλά από μικροπρέπεια. Αλλά και στο διαδύκτιο άνθρωποι γράφουνε - και όπως παντού υπάρχουν τα καλά, τα στραβά, τα όμορφα, τα άσχημα, τα γεμάτα και τα άδεια, έτσι κι εδώ - πόσο μάλλον εφόσον πρόκειται για ένα δημόσιο χώρο ανωνυμίας.
Πάλι καλά να λέμε! Πάντως, είτε μερικά μηνύματα μπαίνουν κάτω από την επικεφαλίδα Δημοκρατία της Άγνοιας, ή Δημοκρατία της Μικροπρέπειας, η μαγιά είναι καλή. Και σαν μαγιά, εννοώ τη δημοκρατία.
Δε θέλω να έρθω σε σύγκρουση και σκέφτηκα αρκετά πριν στείλω το πρώτο post.
Να πούμε μια μεγάλη αλήθεια: Τα blogs χάλασαν τον "φασισμό" των επωνύμων. Δημιουργήθηκαν από μια ανάγκη επικοινωνίας και τώρα έρχονται να τα καταλάβουν οι επώνυμοι. Δε θελουν να μείνουν απέξω.
Συμφωνω ότι όλοι οι καλοί χωράνε.Το θέμα όμως είναι ότι ο κος Δήμου έχει όλα τα μέσα στη διάθεση του(από εφημερίδες και ραδίοφωνα μέχρι site ). Τι ζητά στα blogs?
Απλά ξέρει ότι πουλάει η όλη φάση και δείνει το παρόν.
Για επίλογο σας θυμίζω την ιστορία με το σκουλαρίκι στο δεξίο αυτή των αντρών. Μια ιστορία που ξεκίνησε απο το λεγόμενο περιθώριο και στη συνέχεια το αντέγραψαν όλοι οι γιάπηδες και φλώροι. Το σκουλαρίκι είχε γίνει πια "σούπα".
Αυτό ακριβώς κάνει ο κος Δήμου. Φοράει το σκουλαρίκι της εποχής.
Συγνώμα για την ένταση και τα ορθογραφικά λάθη...από ταχύτητα.
"...Αλλάζω θέμα: εχθές, όπως έγραψα ήδη, περπάτησα στο χιόνι. Όχι - δεν ήμουν στο Saint-Moritz ούτε στην Αράχωβα. 35 χιλιόμετρα από την Αθήνα, στις υπώρειες της Πάρνηθας, λίγα χιλιόμετρα πάνω από το σπιτάκι στα Κιούρκα. Άλλος κόσμος εκεί, άλλη χώρα, άλλο κλίμα. Μιλούσαμε στο κινητό με φίλη που μένει στα νότια προάστεια και απορούσε: ποιο χιόνι; εδώ έχει λαμπρή λιακάδα!
Θαυμαστή Αττική - μόνον εσύ περικλείεις τα πάντα σε μία αγκαλιά..."
Κύριε Δήμου,
σήμερα ήμουν στη Νότια Κρήτη, στο φράγμα της Φανερωμένης, στους πρόποδες του Ψηλορείτη, κοντά στο Τυμπάκι. Ο ήλιος έλαμπε και τα χελιδόνια έκοβαν βόλτες πάνω από τα νερά του φράγματος με φόντο το χιονισμένο Ψηλορείτη. Τριγύρω ανθισμένες αμυγδαλιές.
Υ.Γ. Ερώτηση: Ποιός είναι ο ορισμός του σωβινιστή; Απάντηση: Σωβινιστής είναι αυτός που λέει ότι ο τόπος του είναι ωραιότερος από την Κρήτη.
Οικοδεσπότα Ν.Δ, όταν γράφεις ότι 500.000 ανώνυμοι άνθρωποι αγόρασαν τα βιβλία σου, αντί του ορθού ότι κάποιος αριθμός ανθρώπων αγόρασε 500.000 βιβλία σου, είναι σα να παραδέχεσαι ότι όποιος αγόρασε ένα βιβλίο σου δεν ξαναγόρασε άλλο.
Αλλά για μένα πιο εντυπωσιακό από τα 500.000 βιβλία σου που πουλήθηκαν, πιο εντυπωσιακό από τους 700 επισκέπτες την ημέρα στο blog σου είναι τα 98 σχόλια του newlens στο blog σου μέχρι τώρα...
Newlens,άφησε και κανένα σχόλιο χωρίς απάντηση... Δεν εισαι υποχρεωμένος να απαντάς πάντα σε όλους... Και εντελώς πληροφοριακά το blog αυτό λέγεται nikosdimou.blogspot.com και όχι newlens.blogspot.com
Ούτε εγώ θέλω - φυσικά - να μπω σε σύγκρουση. Δεν μπορώ να μιλήσω για τον ίδιο το Νίκο Δήμου αλλά να πω γιατί μπαίνω εγώ εδώ μέσα (αυτό το ξέρω). Λοιπόν, όλοι έχουν κάποιον αγαπημένο συγγραφέα, μουσικό, σκηνοθέτη, ζωγράφο. Προφανώς, κι εσύ. Και αυτός, ανοίγει ένα blog. Δεν θα μπεις μέσα να συνομιλήσεις μαζί του; Δεν θα το θεωρήσεις κέρδος; Δεν θα έρθεις σε επαφή και με άλλους, που έχουν παρόμοιο γούστο, σκέψεις, ανησυχίες;
Σου μιλώ ειλικρινά, από το πουθενά και χωρίς να έχω καμιά προϊστορία groopy, του έστειλα σε ανύποπτο χρόνο κάποια e-mail. Γιατί το έκανα, για να αποκτήσει αίγλη το ιδιωτικό μου ταχυδρομείο; Αυτός, πάλι, γιατί απάντησε; Γιατί τα e-mails ήταν της μόδας; ‘Φιλικά, Ν.Δ..’ Η μαγιά της απευθείας επικοινωνίας, υπήρχε από τότε...
Σκέψου το όμως και από την άλλη μεριά: ένας επώνυμος, κάνει τον εαυτό του διαθέσιμο σε όλους. Δεν φοβάται μην ‘γίνει σούπα’; Δεν ξέρει ότι όσο πιο απόμακρος μένει, τόσο μεγαλύτερη η ασφάλεια και ακόμα, η μυθοποίηση; Αυτός πάλι ζητάει τον ενικό. Κι εγώ, από την άλλη, δεν μπορώ... Δημιουργώ λοιπόν εγώ απόσταση (το θεωρώ θέμα σεβασμού), ενώ αν με ενδιέφερε να νιώσω ‘κοντά του’, να με ‘λούσει η αίγλη του’, θα του έγραφα «έλα ρε φιλαράκι!»
Πιστεύω ότι δεν γράφεις με κακή πρόθεση (και νομίζω φαίνεται στην απάντησή μου), αλλά επίσης, πιστεύω ότι γράφεις από λάθος βάση, ή γενικεύεις. Ίσως η πολύ καχυποψία βλάπτει Γρηγόρη – η διάθεση για επικοινωνία δεν μπορεί να ειδωθεί όπως είναι; Χωρίς σκοτεινές διαθέσεις; Η διάθεση για επικοινωνία θα έπρεπε να είναι αρκετή...
Τέλος, αν ήμουν διάσημος – λέμε τώρα, βάλε και τον εαυτό σου στη θέση αυτή – μάλλον θα με ενδιέφερε να συνομιλήσω με όσους τους άρεσε αυτό που έκανα (ή που δυσαρέστησα, ή με παρεξήγησαν). Ιδίως αν βάζω την ψυχή μου σε αυτό που βγάζω προς τα έξω και όχι, ας πούμε, ό,τι μου πει ο ατζέντης μου. Ο Ρουβάς (μια και το όνομά του αναφέρθηκε) δεν κάνει blog γιατί είτε τραγουδήσει ‘πόσο σε αγαπώ’ είτε ‘βρέχει και δεν έχω ομπρέλα’, από ανθρώπινη άποψη, από άποψη επικοινωνίας, είναι το ίδιο και το αυτό. Το ζητούμενο είναι η δόξα του έναντι ανωνύμων. Είναι λογικό, να τους κρατάει ανώνυμους και από μακριά.
Έγραψα αρκετά, σόρυ για την κατάχρηση χώρου, είχα αϋπνίες και πιάστηκα. Πάντως, έγραψα με καλή διάθεση και ελπίζω να βγαίνει το νόημα που θέλω.
Δεν μου αρέσει ο ορισμό του δικτύου ως σπιτιού.
Το σπίτι μας (σύμβολο της καταγωγής και της ιδιώτηκότητας μας) έχει τις ρίζες του στην πατρίδα. Δεν νομίζω ότι το σπίτι μας μπορεί να έχει υπερεθνικό χαρακτήρα.
Μου αρέσει πιο πολύ ο ορισμός που είχε δώσει ο αείμνηστος Μ. Δερτούζος (στο εργαστήριο του στο ΜΙΤ, φοιτούσε και ο Τιμ Μπέρνερ Λι) για το Δίκτυο, πριν καν πάρει την σημερινή του μορφή.
Ο Δερτούζος λοιπόν, έβλεπε το δίκτυο ως ένα μεγάλο δημόσιο πολυεθνικό παζάρι.
Στο παζάρι βρίσκεις αυτό που θέλεις και μετά πας σπίτι σου. Μόνο για τους άστεγους είναι σπίτι.
Άραγε στους άστεγους να γεννιέται η επιθυμία κάποια μέρα να ξεσπιτωθούν όσοι έχουν σπίτι ;
'Αφωνος έχω μείνει από την έκπληξη! Σήμερα μαθαίνω ότι ο Ν.Δ. ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο και όχι μόνο αλλά είναι και οπαδός ομάδας! Αν ήταν να βάλω στοίχημα θα τα έπαιζα όλα στην αντίθετη περίπτωση! Είναι συμβατή η διανόηση με το "σπόρ" των χουλιγκάνων;
Καλημέρα!
Αγαπώ τον Νίκο Γκάτσο αλλά ολόκληρη η "Αμοργός" στα comments! Κόντεψε να μπατάρει το καράβι. σαλτάρω_στο_κενό, υπάρχουν και τα links! (Διεγράφη με λύπη).
epicuros: Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο το σπορ των χουλιγκάνων - ούτε της "παράγκας". Είναι και πολλών διανοούμενων (σας θυμίζω τον Κωστή Παπαγεώργη).
Γρηγόρη δεν είσαι ενήμερος. ΔΕΝ έχει "ο κος Δήμου όλα τα μέσα στη διάθεση του από εφημερίδες και ραδιόφωνα...". Ίσα ίσα που είναι κομμένος από τα περισσότερα.
Επίσης δεν νομίζω πως είναι ψόγος να προσπαθείς να βρεις νέους και εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας - όταν μάλιστα η δουλειά σου είναι η επικοινωνία.
Ναι, ήμουν ο πρώτος Έλληνας συγγραφέας που ξεκίνησε τηλεοπτική εκπομπή λόγου και ο πρώτος που ανέβασε site. Αν αυτά τα ονομάζεις "σκουλαρίκια", εγώ τα λέω άνοιγμα δρόμων...
miracle το Διαδίκτυο είναι και αγορά και σπίτι (το ένα δεν αποκλείει το άλλο). Είναι ένας ολόκληρος κόσμος που περιλαμβάνει και ιδιωτικές γωνίες και δημόσιους χώρους.
Να θυμίσω σε όσους διαγράφουν τα comments τους, ότι εγώ τα πα;iρνω και σε email...
Ν>Δ> Να θυμίσω σε όσους διαγράφουν τα comments τους, ότι εγώ τα πα;iρνω και σε email...
8:44 πμ
Στρατηγικό λάθος, νομίζω. Τώρα θα είναι πιό εύκολο για κάποιους να σας/μας εξαπατήσουν...
Βέβαια δεν είμαστε σε πόλεμο Σ:)))
Τώρα δεν θέλω να γίνω εριστικός αγαπητέ Νίκο Δήμου (αλλά θα γίνω, μιας και έχεις ξεκινήσει ένα κύμα απελευθέρωσης της εσωστρέφειας σου - χμμ ... ναι).
Μήπως μας έχεις ταράξει λίγο στην κοινοτοπία, λέω μήπως. Δεν βρίσκεις τίποτα καινούργιο να μας πεις?
Μπορεί να φταίει και ο καιρός βέβαια.
Yours Sincerely
The Bull and the Bear
παιδια,
χιλια συγνωμη,
μιλαω για το σπιτι μας..
αλλα υπαρχει καποιος τροπος
να βλεπουμε αν υπαρχουν καινουργια σχολια σε καθε θεμα;.. ΤΗΝΧ
YΓ.: αν και πολυ δυσκολο,
το να ναι η επικεφαλιδα λατινικη,
βοηθαει πολυ τα RSS..
5
Το Διαδίχτυο μας εχώρισεν
από όσους αγαπάμε
πριν μας χωρίσει η ξενιτιά.
(Να 'ναι όλοι εκεί στο facebook;)
Σφύρα, καράβι αργήσαμε.
κι αν φτάσουμε στα ιστολόγια,
στάσου λίγο, μα ύστερα
σφύρα να φεύγουμε όλο.
Δημοσίευση σχολίου