Τελευταίο Σαββατοκύριακο της Απόκριας κι εμείς μιλάμε για κηδείες και αποτεφρώσεις!
Ας αλλάξουμε θέμα.
Ελπίζω πως οι νεότεροι της παρέας θα διασκεδάσουν αυτές τις μέρες. Κι εγώ θα ήθελα να το κάνω αλλά ...το μεν πνεύμα πρόθυμον, το δε μυοσκελετικό σύστημα και οι αρθρώσεις με έχουν ταράξει τελευταία. Κι άμα ακούς «εκφυλιστικά συμπτώματα» ξέρεις πως δεν υπάρχει φάρμακο και γιατρειά.
Έτσι λοιπόν το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να ασκήσω το δικαίωμα των παλαιών και να ανασύρω αναμνήσεις (memories mining, σε γλώσσα ψηφιακή).
Πάω πενήντα χρόνια πίσω, στο Μόναχο – και αντιγράφω (από τους "Δρόμους" μου):
Το Καρναβάλι του Μονάχου λέγεται Fasching και κρατάει πολύ περισσότερο από το δικό μας - αρχίζει από τις 6 Ιανουαρίου. Και ήταν (είναι;) ένα ξεφάντωμα χωρίς καμία αναστολή. Για ένα παιδί της ελληνικής μεταπολεμικής κοινωνίας ήταν κάτι ανάμεσα σε ρωμαϊκό όργιο και Βαλπούργεια νύχτα. Ολονύκτιοι χοροί, ολοκληρωτικές μεταμφιέσεις και σκηνικά, ολόψυχο μεθύσι, ολόγυμνες γυναίκες, ολότελα παραδομένες. Πλήρης δημοκρατική εξίσωση των πάντων: διανοούμενοι, βιομήχανοι, εργάτες και καθηγητές, με μάσκες ή χωρίς, ήταν ίσοι. Βέβαια υπήρχαν και τα in στέκια που τα έμαθα αργότερα, όπως το ατελιέ του Eickemaier. Αλλά και οι μεγάλοι δημόσιοι χοροί π. χ. στις αίθουσες και τα υπόγεια του Regina Hotel ήταν αρκετοί για να πάρεις μία γεύση. Τις τελευταίες ημέρες πριν την Τετάρτη των Τεφρών (Aschermittwoch) η πόλη κυριολεκτικά παραληρούσε ολόκληρη.
Το πρώτο Fasching άρκεσε για να μου καταστρέψει μερικά στερεότυπα («μόνον οι Έλληνες ξέρουν να γλεντάνε!») και να μου δείξει πως οι Βόρειοι μπορούν εύκολα να βγαίνουν από τον κλειστό εαυτό τους.
Ποτέ και πουθενά στην Ελλάδα δεν γνώρισα αυτό το γλέντι χωρίς όρια. Ακόμα και στα καλά καρναβάλια της Πάτρας, υπάρχει κάπου το σφίξιμο, ο πουριτανισμός και η νεοελληνική σοβαροφάνεια. Στο Μόναχο οι άνθρωποι μεταμορφώνονταν εντελώς, έκαναν πράγματα που δεν θα μπορούσαν ούτε να διανοηθούν στην κανονική τους ζωή και μετά επέστρεφαν σε αυτή. Ήταν δε απόλυτη η σύμβαση: την κυρία με την οποία είχες κάνει έρωτα σε μία γωνιά της σάλας, αν την έβλεπες την άλλη μέρα στο δρόμο, δεν την ήξερες ούτε σε γνώριζε.Καλή Απόκρια και καλή διασκέδαση!
Φωτογραφίες που να τράβηξα εγώ, δεν υπάρχουν. Βρήκα μία από συγκέντρωση ξένων φοιτητών το 1955 (εγώ είμαι ο Φαρούκ με τα μαύρα γιαλιά και το φέσι - τότε ήταν της μόδας. Την διακόσμησα γιατί ήταν φτωχή. Και μία που, ντυμένος gaucho, χορεύω με την Inge.
68 σχόλια:
Σεφτέ θα κάνω?
Ωραία! Μας χρειάζονται διηγήσεις ανθρώπων που έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό για να καταλαβαίνουμε οτι δεν είμαστε τόσο μοναδικοί όσο νομίζουμε. Αναρωτιέμαι πότε θα νιώσουμε όλοι πολίτες του κόσμου και θα αφομοιώσουμε την παγκοσμιοποίηση όχι σαν οικονομικό όρο αλλά σαν μια ευκαιρία να σπάσουμε τα δεσμά των συνόρων και να αναζητήσουμε τις πολιτιστικές ταυτότητες των υπόλοιπων χωρών του πλανήτη και να μοιραστούμε μαζί τους τον δικό μας κόσμο που είναι εξίσου υπέροχος? Νομίζω πως είναι πολλά περισσότερα αυτά που έχουμε να μοιράσουμε από αυτά που έχουμε να χωρίσουμε!
Ελπίζω.....
Καλή διασκέδαση σε όλους!
ΞΕΦΑΝΤΩΣΤΕ!!!!!
Φιλικά!
Η πρώτη φωτογραφία μου θύμισε κάτι εποχές, τις οποίες ίσα που πρόλαβα, που ο επαγγελματίας φωτογράφος (σε στρατό, σε γάμο κλπ) έβαζε φόντο ανάλογο του θέματος! Εχω δικές μου παιδικές, τους γονείς μου μέσα σε λουλουδιαστές καρδούλες κλπ - φαντάζομαι οτι πρέπει να ήταν μια τρομερή ιδέα όταν πρωτοεμφανίστηκε!
Στην Πάτρα, στα μπουρμπούλια, έπαιζε πολύ η απενοχοποίηση - κάποτε έστω. Μάσκες οι κυρίες κι ένα σωρό ακολασίες σε γκαρσονιέρες και... σκοτεινές γωνίες.
Ελάχιστα τα έζησα κι αυτό επειδή, σαν φοιτητής, δεν "έψαχνα" για κάτι που είχα καθημερινά. Εχω όμως ακούσει ένα σωρό ιστορίες από δικούς μου ανθρώπους. Φαντάζομαι όλο και κάποιος θα τα έχει ζήσει στην "αυθεντική" τους μορφή.
Χαίρομαι που έφυγε η μαυρίλα - λιακάδα έχουμε, ας την διατηρήσουμε :)
(έγραψα ένα ποστ που... ίσως σας αγγίζει)
Δηλώνω επίσημα ότι δεν πρόκειται να με ξεφορτωθείτε αν δεν κάνω ποδαρικό!!!
Μπουχουχουχού - σχολιάζω ενάμιση μήνα ασυστόλως και πάντα το χάνω :( Τι ήθελα να ξανασχολιάσω το προηγούμενο post μετά τη χθεσινή πανέμορφη μέρα; Την ώρα που τα έγραφα, ανέβηκε το νέο. Καλά να πάθω.
Ας αλλάξουμε διάθεση όμως - αποκριά γαρ. Τι θα λέγατε να παίξουμε με "μάσκες"; Να φτιάξουμε άλλα ψευδώνυμα, ειδικά για το σημερινό post και να προσπαθούμε να μαντέψουμε ποιος γνωστός σχολιαστής κρύβεται πίσω από το καθένα;
Καλή αποκριά!
Υ.Γ. Αν δε σας αρέσει η ιδέα, μη με πάρετε και με τις πέτρες. Έτσι κι αλλιώς κάποιοι φαίνεται πως το κάνουν εδώ και πολύ καιρό ;)
Κύριε Δήμου,το memories mining είναι πιστεύω δικαίωμα των πάντων,και των πολύ νεότερων στην ηλικία,όταν για κάποιο λόγο,η ''φυγή'' προς τα εμπρός μοιάζει να έχει κολλήσει.
Αλήθεια,απόντων των μυοσκελετικών,απόψε το βράδυ,τι θα θέλατε να ντυθείτε?
Καλό ξεφάντωμα σε όλους τους ευδιάθετους!Πάντα να γελάτε!
Καλημέρα...έτσι έτσι, να ειναι γλυκες οι αναμνησεις...για να ποναμε οι νεωτεροι που εχουμε (osoi exoume) αποκοιμηθει μεσα στον κοσμο μας
με κάθε νέο post που βγαίνει ξεχνάω τα παλιά - αλλά αυτά έχουν την δική τους ζωή. Μεγαλώνουν! Προστίθενται σχόλια ακόμα και σε post του Γενάρη. Κάποιος ανακλύπτει τώρα το θέμα των Πόλεων, του Έρωτα, της Απεργίας και σχολιάζει. Εγώ βλέπω τα νέα σχόλια στην αληλογραφία μου - αλλιώς δεν θα τα έπαιρνα χαμπάρι.
Σκέπτομαι πως τελικά ένα blog έχει την δική του δυναμική. Κι όταν το σταματήσω, εφόσον δεν το σβήσω, θα μπορεί να αποτελεί αντικείμενο σχολίων και συζητήσεων στον αιώνα τον άπαντα!
Πιστεύω ότι η Αποκριά είναι η κατεξοχήν χρονική περίοδος να μιλάμε για θάνατο κ αποτεφρώσεις. Αυτό δεν θέλει να ξορκίσει εξάλλου;
Τυχαίνει να μιλώ πολλές γλώσσες, μόνο Γερμανικά δεν έχω καταφέρει να μάθω κ το θεωρώ μεγάλη μου αναπηρία αυτό αλλά έχω κ εγώ τους λόγους μου που δεν τα έχω καταφέρει.Πόσο υπεράνω μπορεί να είναι ένας άνθρωπος;
Έχω βρεθεί μια φορά στο καρναβάλι του Μονάχου κ έχω να πω τούτο. Όσο πιο τρελλό το καρναβαλικό ξεφάντωμα, τόσο μεγαλύτερη η θλίψη που μου προκαλεί η σκέψη της καθημερινότητας που πρέπει να έχουν αυτοί οι άνθρωποι η οποία καθημερινότητα πρέπει να είναι συντριπτική.
Καλή Αποκριά.
Θέμα συζητήσεων στον αιώνα τον άπαντα, θα προκαλεί το μπλογκ του φίλου με τον οποίο ήμουν χθες βράδυ. :-)
Συγγνωμη αλλά άνθρωποι είμαστε, έχουμε κ τις αδυναμίες μας.
apousia said...
"Αλήθεια,απόντων των μυοσκελετικών,απόψε το βράδυ,τι θα θέλατε να ντυθείτε?"
Τίποτα δεν προσομοιάζει την μαγεία και το μυστήριο ενός βενετσιάνικου ντόμινο (απο βαρύ μετάξι) και μίας χειροποίητης βενετσιάνικης μάσκας. Αυτές που φορούσε ο Καζανόβας πριν 250 χρόνια...
Αθήναιος said...
Θέμα συζητήσεων στον αιώνα τον άπαντα, θα προκαλεί το μπλογκ του φίλου με τον οποίο ήμουν χθες βράδυ. :-)
Όλοι οι καλοί χωράνε (και μάλιστα στο Internet).
αθήναιος said...
"η οποία καθημερινότητα πρέπει να είναι συντριπτική".
Είναι απείρως καλύτερη από τη δική μας... Απουσιάζουν η επιθετικότητα, η αγένεια, η υστερία, η γραφειοκρατία και η κακή οργάνωση - που κάνουν την ζωή μας σκέτη ταλαιπωρία...
Κάθε φορά που μένω στο Μόναχο αναρωτιέμαι πως επιβιώνω στην Αθήνα...
Ναι, έχετε δίκιο βέβαια όμως δεν μπορεί να μην σας έχει προβληματίσει η εικόνα που είδατε στο καρναβάλι στο Μόναχο, εμένα με σόκαρε κ πιστεύω πως επιβιώνετε στην Αθήνα επειδή είστε ένας ευφυής κ αισθησιακός άνθρωπος.
Η Αθήνα, ειδικά την Αποκριά,είναι η αγαπημένη μας πόλη κ επειδή εγώ μεγάλωσα με το περιοδικό " Το ρόδι" της κόρης του Σπύρου Βασιλείου ( αυτό το αναφέρω για τους υπόλοιπους) θα έλεγα ο ίδιο κ για την Καθαρά Δευτέρα.
Αθήνα κ πάλι Αθήνα!
Ν.Δ. είναι απίστευτο πόσα κοινά βρίσκω μαζί σου σε μικρά κι ανθρώπινα πράγματα, πέρα από τον τρόπο σκέψης. Μια και ανέφερες το ντόμινο και τη μάσκα λοιπόν, να γράψω κι αυτό (το είχα γράψει σε ένα σχόλιο που προοριζόταν για το post με τις πόλεις, αλλά δεν το δημοσίευσα τελικά).
Είχα πάει με την τότε αγαπημένη μου στο Καρναβάλι της Βενετίας πριν πέντε χρόνια (της έκανα έκπληξη, αγοράζοντας από πριν τα εισιτήρια και μια ωραία πρωία της είπα να ετοιμάσει τις βαλίτσες της). Πέρα από τη ρομαντική και ερωτική ατμόσφαιρα, έβγαλα μεταξύ άλλων και ένα ακόμα απωθημένο μου. Ντυμένος με στολή ντόμινο και μια βενετσιάνικη μάσκα (χειροποίητη υποθέτω - ήταν αρκετά ακριβή) στην πλατεία του Αγίου Μάρκου! Εκείνη πήρε μια μάσκα με φτερά σαν αυτή που φορούσε η κοπέλα που βοήθησε τον Τομ Κρουζ στο "Eyes Wide Shut" ή η "Ο" για τους πιο παλιούς ;)
Και στη Βενετία πάντως, τα ήθη μου φάνηκαν αρκετά "έκλυτα" (δεν μπόρεσα να το επιβεβαιώσω, καθώς ήμουν "αγκαζέ"), ενώ και για το Ρίο έχω ακούσει και έχω δει πολλά - όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι.
Για το Μόναχο προλαβαίνω ακόμα;;;
αθήναιος said...
"εγώ μεγάλωσα με το περιοδικό " Το ρόδι" της κόρης του Σπύρου Βασιλείου"
Τι μου θύμισες! Κάθε χρόνο κούλουμα στο σπίτι του μπαρμπα Σπύρου, στην οδό Ουέμπστερ απέναντι στην Ακρόπολη. Όλη η καλλιτεχνική Αθήνα μαζευόταν εκεί.
Χατζιδάκις, Τσαρούχης... Ναι, ήταν ωραία εκείνα τα κούλουμα.
mickey η Βενετία το Καρναβάλι γεμίζει από πόρνες (ωραιότατες, με τα ντόμινα και τις στολές τους...)
Χεχε κύριε Δήμου, ήμουν σίγουρος. Ευελπιστώ ότι ίσως κ αν θα σας έρθει έμπνευση μεθαύριο να γράψετε κάτι.
Ξέρετε, δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου τη σκηνή που όμως δεν θυμάμαι που ήμουν κ διάβαζα " Το Ρόδι" τεύχος 2 Φεβρουάριος του 1978 κ το άρθρο " Ο Βασιλιάς ο Φίλιππος, κοιμάται στη Βεργίνα". Τότε αποφάσισα ότι θα σπούδαζα αρχαιολόγος. Το έκανα.
Μετά από το Ρόδι, διάβαζα για τις Καθαρές Δευτέρες του " Μπάρμπα-Σπύρου" κ τα Κούλουμα τα λάτρεψα ως την αγαπημένη μου γιορτή. Έχω οργανώσει μόνο μια φορά μεγαλειώδη Κούλουμα, στην Αρκαδία. Αναμένω τους φίλους μου, να αποκτήσουν παιδιά κ να τα ξυπνάω τη νύχτα, ξημερώματα Καθαράς Δευτέρας για να ζυμώνουμε τις λαγάνες, φορές τρεις κατά το έθιμο κ κατά τη συνταγή κ μετά, το πρωί να πετάμε του χαρταετούς στον ουρανό.
Η Καθαρά Δευτέρα θέλει πιτσιρικαρία.
Είθε!
@nikos dimou (2:52μμ)
Α, γι' αυτό μου την πέφτανε κάθε τρεις και λίγο - παραλίγο να βρω και τον μπελά μου από τη σύντροφο ;)
Πάντως το θέαμα είναι μοναδικό και η ατμόσφαιρα ρομαντική και λάγνα μαζί. Περπατούσα στα σοκάκια ντυμένος με τη στολή και τη μάσκα, ιδρώνοντας και ασφυκτιώντας πολλές φορές, αλλά άξιζε τον κόπο η αίσθηση ότι ήμουν κομμάτι αυτού του μαγικού κόσμου!
Μερικές στολές πρέπει να κοστίζουν μια περιουσία! Ουρές κάναμε για να φωτογραφηθούμε μαζί με κάποιους φανταχτερούς "μασκαράδες" (οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν τη μεγαλοπρέπεια των στολών τους). Φυσικά, φυλάω ως κόρη οφθαλμού τη δικιά μου στολή και μάσκα και ανυπομονώ να ξαναπάω!
Σας αφήνω τώρα να απολαύσω και τη σημερινή μέρα...
Έχω περάσει 2 φορές Fasching στο Μοναχο και ομολογώ ότι το βρήκα διασκεδαστικό, αν και δεν έζησα ανάλογες καταστάσεις ξεσαλώματος σαν αυτές που περιγράφετε. Μάλλον ήμουνα στη λάθος γωνιά της σάλας (χεχε). Εκτός και αν εν τω μεταξύ έχουν αλλάξει τα ήθη ('99-'00). Ίσως τώρα έχουν έτσι κι αλλιώς λιγότερες αναστολές, οπότε δεν τους χρειάζεται το καρναβάλι για να ξεσαλώσουν.
Μάσκες φοράμε μια ζωή…..
Αυτές τις ημέρες το δικαιολογούμε με μια επίφαση νομιμότητας.
Απόκριες γαρ.
Καλή διασκέδαση σε όλους!
Nikos Dimou said: "Το πρώτο Fasching άρκεσε για να μου καταστρέψει μερικά στερεότυπα («μόνον οι Έλληνες ξέρουν να γλεντάνε!») και να μου δείξει πως οι Βόρειοι μπορούν εύκολα να βγαίνουν από τον κλειστό εαυτό τους".
Οι Έλληνες είμαστε άνθρωποι της ουσίας και όχι του φαίνεσθαι. Τί και αν φαινομενικά οι ευρωπαίοι υπερέχουν στους περισσοτέρους τομείς Η ουσία βρίσκεται στις πράξεις και της συμπεριφορές μας. και οι ευρωπαίοι αυτή την ουσία, που μας κάνει να ζούμε καλύτερα από όλους δε θα τη μάθουν ποτέ.
Είναι διαπιστωμένο ότι υπερέχουμε σε όλους εκείνους του τομείς –τους πιο σημαντικούς- που είναι δύσκολο να μετρηθούν να ή να συγκριθούν με την επιστημονική μέθοδο. Μπορεί οι ευρωπαίοι να κυριαρχούν στα οικονομικά μεγέθη εμείς όμως είμαστε πρώτοι και με διαφορά στους τομείς του γλεντιού, του κεφιού, της διασκέδασης, του φιλότιμου (Το πε και η Παπαρίζου άλλωστε), της φιλίας, του πηδήγματος (έχουν να λένε οι Σουηδέζες), στις τέχνες, στη μαγειρική, στη θρησκευτικότητα, στον ανδρισμό, στη φιλοξενία, στη γενναιοδωρία και κτλ.
Εμπρος λοιπόν στο δρόμο που χάραξε ο ελληνισμός και η πρεσβεία μας στην κυπρο με το πολυ ωραίο θεματακι της έκθεσης
Εγώ σήμερα, ως άνδρας φυσικά, θα διασκεδάσω, οι γυναίκες όμως της ευρύτερης οικογένειας πρέπει να μείνουν σπίτι λόγω πένθους. Άρα είμαστε και οι πρώτοι φαλλοκράτες. Και οι αποκριές γιορτή του φαλλού δεν είναι; Στην Κοζάνη και τον Τίρναβο τουλάχιστο είναι
αν ήμουν ερμαφρόδιτος, τι θα έκανα όλη μέρα...
viennezos θα παρακαλούσα άλλη φορά αν θέλετε να μου στείλετε μεγάλα κείμενα στα Γερμανικά να τα στέλνετε στο email μου - δεν φταίει το blog και οι άλλοι να τα φορτώνονται.
Όσο για τον κύριο Σανια που αναφέρετε είναι δογματικά προκατείλημένος εναντίον της Γερμανίας. Η στάση του είναι η χαρακτηριστική του πεισματικού μετανάστη που δεν γνώρισε ποτέ την χώρα στην οποία ζει - και αρνείται καν να προσπαθήσει.
Τι περιμένετε άλλωστε από κάποιον που στην αρχή του κειμένου του γράφει: «Όχι, δεν θα γίνω ποτέ Γερμανός, και ούτε το προσπάθησα ποτέ. Η Γερμανία είναι για μένα η άρνηση του εαυτού μου, το απόλυτα αντίθετό του."
Η περιγραφή των Γερμανών είναι η τυπικά ρατσιστική ενός ανθρώπου που τους κρίνει συλλογικά, με εμπάθεια και περιφρόνηση που μόνο κόμπλεξ μπορεί να δείχνει. Ας αφήσουμε που τους βλέπει όλους ίδιους...
Τα χρόνια που έζησα στην Γερμανία γνώρισα και αυτούς που περιγράφει, γνώρισα και άλλους που ήταν εντελώς διαφορετικοί. Σε κάθε λαό υπάρχουν όλες οι αποχρώσεις. Μου κάνει εντύπωση που τον θεωρείτε αξιόλογο συγγραφέα - κάποιος που κάνει τέτοιες απλοποιήσεις και ομαδοποιήσεις δεν είναι δυνατόν να είναι σοβαρός...
oi evropaioi einai individuals. Monon o romios einai mia amorfoth kai kathysterhmenh maza. H dystyxia tou na eisai Ellinas.
opa mainmenu milhses...eipes thn apopsh sou. Tora zhta syggnomh pali. (self relfexive post)
Προσωπικά δεν με εκφράζει αυτού του είδους η «γιορτή» ούτε μου αρέσει να βλέπω τόσους ανθρώπους να συμπεριφέρονται έτσι αλλοπρόσαλλα.
Υποθέτω, οι εκτρώσεις και τα αφροδίσια μετά από μερικούς μνήμες θα χτυπάγανε κόκκινο στο Μόναχο και όπου αλλου…
Γενικά μου είναι αδύνατο να συντονιστώ με το πνεύμα του καρναβαλιού.
Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι μερικές Βραζιλιανές χορεύτριες είναι χάρμα οφθαλμών :)
ΥΓ: Εδώ μια προσπάθεια ώστε να έρθουν εγγύτερα οι αναμνήσεις του κ Δήμου. Ελπίζω να του αρέσει.
Nice Couple
Ena akoma oraio ellhniko fainomeno. H ellhnikh astikh taksh exei sxesh apoikiokrath me ta omoethni laika stromata. Vlepete galouxhmenoi sto pio synthritiko kai nostalgiko kommati ths dytikhs dianohshs oi ellhnes astoi mhn exontas allou na strepsoune tis nostalgies tous alla kai thn elitistikh apostrofh toys th strepsane sthn idia tous th xora.
Τα καρναβάλια όπως τα έχω ζήσει εδώ στην Ελλάδα δεν με ελκύουν καθόλου. Είναι τόσο κακή η αισθητική του μέσου Ελληνα, που σ' ένα μαζικό καρναβάλι είναι μάλλον αδύνατο να μην εκφραστεί παρομοίως. Εχω πολύ τραυματικές εμπειρίες από κόσμο που υποτίθεται ότι διασκεδάζει, αλλά τις μέρες του καρναβαλιού απλώς αφήνει το βάνδαλο που κρύβει μέσα του να βγει στην επιφάνεια. Κάτι τέτοιοι τύποι μας την έπεσαν, σε μένα αλλά και άλλους περαστικούς που δεν είχαν δυνατότητα διαφυγής, με ρόπαλα πλαστικά αλλά γεμάτα χαλίκια, με αποτέλεσμα τα χέρια μου, με τα οποία προστάτευα το κεφάλι μου, να γεμίσουν πληγές. Τσικνοπέμπτη ήταν, επί της Αδριανού, στην Πλάκα. Πολλά χρόνια πριν.
Σε μια ιδιωτική συνάθροιση ωστόσο θα πήγαινα μασκαρεμένη, και ανοιχτή σε κάθε είδους παρεκτροπές... Αυτή τη βία, ωστόσο, που ξαμολούν πολλοί τις μέρες των Αποκρεών, και όποιον πάρει ο Χάρος, δεν την αντέχω, λυπάμαι.
Οι μάσκες, οι στολές, οι χοροί με αγνώστους, με τη συνοδεία άφθονου αλκοόλ και καλής μουσικής, εξάπτουν τη φαντασία μου και με γοητεύουν αφάνταστα. Ο ελληνικός καρνάβαλος, έτσι όπως τον ζούμε τα τελευταία χρόνια, όχι, καθόλου.
Μη χτυπάτε τον Σάνια. Το μειονέκτημα του είναι ότι δεν είναι γερμανός, και έτσι γίνετε εύκολος στόχος. Παρ’ όλα αυτά, αυτά που γράφει είναι τίποτες μπροστά σ’ αυτά που έχουν γράψει κατά καιρός οι ίδιοι γερμανοί για τον εαυτό τους. Αρχή γινομένου από τον Lessing, έως σήμερα και έχοντας τον πιο φημισμένο Herr Friedrich Nietzsche, τον φημισμένο ανά τη υφήλιο ως τον Αντί-Γερμανό και κάθε είδους αντί-γερμανικό. Υπήρχε μία εποχή στη γερμανική κουλτούρα όπου για να πας μπροστά και να εισακουστείς από τους υπόλοιπους διανοούμενους έπρεπε να κάνεις καθημερινή επίδειξη της αντί-γερμανικότητας σου.
Για το θέμα, εκεί υπάρχει απλός άλλου είδους διασκέδαση. Στο Oktoberfest κάθεσαι στη αράδα πάνω στο πάγκο, κατεβάζεις λίτρα από μπύρες, τρως τόνους από bierwurst ή bratwurst και κουνάς ρυθμικά το (άνω μέρος του) σώματός σου, στο ήχος των εκάστοτε Fasching schlager, τραγούδια χωρίς νόημα και προπάντων χωρίς ουσία (ή και το ανάποδο, το ίδιο κάνει). Για να νοιώσετε το ελληνικό καρναβάλι και γλέντι γενικώς πρέπει να πάτε στην επαρχία, και όταν λέω επαρχία δεν εννοώ μικρές μεγαλούπολεις όπως Πάτρα αλλά χωριά και μικρές κωμοπόλεις (ιδίως στην βόρεια Ελλάδα). Εκεί μόνο νοιώθεις το κλαρίνο να σου κυριεύει τα άκρα και το τύμπανο να αντηχεί στα σωθικά. Ο μασκαράς έχει κρατήσει ακόμα το πανάρχαιο νόημα που είχε στην παγανιστική κοινωνία. Άνοιξη γαρ, η γη ανθίζει. Ραγκουτσάρια, λοιπόν, μία βόλτα στην Καστοριά θα σας πείσει.
viennezos - φυσικά έκρινα από τα αποσπάσματα που παραθέσατε - δεν τον είχα ξανακούσει ποτέ. Μπορεί και να τον αδικώ - πάντως βρήκα μέσα στα κείμενα αυτά όλα τα κλασικά αντιγερμανικά στερεότυπα και κλισέ. Δεν ήταν καν πρωτότυπη η ανάλυση.
Σαφώς υπάρχουν πιο ουσιαστικοί αντιγερμανοί - πρώτος ο Χάινε και μετά ο Νίτσε. Δεν με ενόχλησε η κριτική (όπως πολύ σωστά είπατε κι εγώ επικρίνω τους Έλληνες) αλλά ο τρόπος της.
Ας μη συνεχίσουμε - άλλο είναι το θέμα μας.
@harry:
Είπαμε... Όλοι φοράνε μάσκες...
Ακόμα κι ο Στυλιανός Παττακός...
Χάρρυ, είσαι βλαξ. Θέλεις να πεις ότι οι «μακ.» δεν είναι λαός ή ότι δεν είναι πανάρχαιος? Τι λέει ο Θουκυδίδης και ο Ηρόδοτος για αυτούς? LOL Τέτοια φασιστόμουτρα σαν εσένα θέλουν κρέμασμα.
Cyberdust αναφερθήκατε στο καρναβάλι στην επαρχία και στα Ραγκουτσάρια. Συμφωνώ μαζί σας. Μεγάλωσα στην Καστοριά και έχω ζήσει το γήινο, βαθύ συντονισμό με τα ένστικτα του καρναβαλιού. Ομαδικός διονυσιασμός στο δρόμο και μουσική που κάνει τα μέσα και τα έξω να δονούνται. Από τότε που μετακομίσαμε στην Αθήνα δεν μπόρεσα να ζήσω το καρναβάλι με την ίδια ένταση. Άσε που αποσυντονίστηκα εντελώς. Το καρναβάλι ήταν στο τέλος του Δωδεκαημέρου, το Γενάρη. Την καλύτερη Καθαρή Δευτέρα δε, γιόρτασα σε χωριό του Ρεθύμνου ανάμεσα σε γέρους που ξέχασαν να μετράν τα χρόνια και ήξεραν τα πιο σοκαριστικά γαμοτράγουδα που έχω ακούσει ποτέ.
Harry πανάρχαιο σημαίνει πανάρχαιο, παλιό στο χρόνο, τι μπλέκετε τα εθνικοειδή.
@cyberdust
Ετσι, ναι, με αυτή την έννοια, εννοείται πως ναι.
Αλλά δυστυχώς για μένα, μια τέτοια εμπειρία είναι προς το παρόν μακρινή. Αναφέρομαι αποκλειστικά στο πως αντιλαμβάνονται τις Απόκριες οι σύγχρονοι Ελληνες, στις μεγαλουπόλεις. Η επαρχία έχει άλλα μυστικά να σου αποκαλύψει, αυτό είναι δεδομένο.
Καληνυχτίζω. Καλά να περάσετε όλοι απόψε.
@mckat
κρατώ την ωραία περιγραφή σου! Εχω διαβάσει για τις Απόκριες στην Καστοριά, όπως τις περιγράφετε εσύ και ο cyberdust, εύχομαι κάποια στιγμή να με βγάλει ο δρόμος μου προς τα κει και να το απολαύσω ζωντανά.
harry said...
Οταν ντεν καταλαβαινει,ντεν πρεπει σχολιαζει...
9:43 μμ
Ετσι λεο και εγκο. Αφου δεν ξερις μανα μου να διαμπασις τι γκραφις?
harry said...
Μερικοι πανε γυρευοντας...ωστε την Ακροπολη την φτιαξαμε...εμεις ?
9:54 μμ
Εσείς σιγκουρα οκι, εμείς ναι.
ΒΛΑΞ
miracle: η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των καρναβαλιστών, δεν αποτελεί διαπίστωση δική σου μόνο. πάνω στα λυσιτελή ανάκλιντρα της αισθητικής, έχουν αναπαυθεί άνθρωποι και μέσα από τη βαθύτατη μελέτη της ψυχής τους μαζί μου, ανάδειξαν τη λίμπιντο τους ως σύμπτωμα της κακοκαιρίας. το πρόβλημά σου λύνεται.
mckat: τα αυτάκια σου...να ακούνε εκείνα τα λόγια...τα σοκαριστικότατα...αχ, και σου γράφω στο τζάμι σ' αγαπώ να προσέχεις.
tasso_papadakis: το ξέρω πως θα είμαι βιβλίο ανοιχτό σαν μια εφημερίδα που απέξω θάχεις μάθει. μη φοβάσαι μωρό μου θα βγάλουμε τις μάσκες η νυχτιά μαζί θα μας πάρει μακριά.
Παιδιά, είπαμε να περάσουμε μία ωραία Απόκρια - όχι να πλακωθούμε για άσχετα "εθνικά" και μη θέματα.
Εγώ πάντως πάω να διασκεδάσω...
harry said...
Το ΒΛΑΞ το εκλαμβανω σαν υπογραφη στο σχολιο cyberdust. Σωστη.
10:03 μμ
Τον τελευταίο λόγο ας τον έχεις εσύ ο ΒΛΑΚΑΣ lol
Απόκριες λέμε!
Φιλίες Γυναικών
Μια γυναίκα γυρίζει στο σπίτι της το πρωί κι όταν ο άντρας της τη ρωτά, που ήταν όλη τη νύχτα, εκείνη του απαντά πως κοιμήθηκε στο σπίτι της καλύτερής της φίλης.
Ο άντρας τηλεφωνά σε δέκα από τις καλές φίλες της γυναίκας του και καμία δεν του επιβεβαιώνει ότι τη προηγούμενη, η γυναίκα του κοιμήθηκε εκεί.
Φιλίες Αντρών
Ένας άντρας, γυρίζει στο σπίτι του το πρωί κι όταν η γυναίκα του τον ρωτά, που ήταν όλη τη νύχτα, εκείνος της απαντά πως κοιμήθηκε στο σπίτι του καλύτερού του φίλου.
Η γυναίκα τηλεφωνά σε δέκα από τους καλούς φίλους του άντρα της κι οι οχτώ της επιβεβαιώνουν, ότι κοιμήθηκε σπίτι τους.
Οι δυο επιμένουν ότι ο άντρας της είναι ακόμα εκεί!
Πριν φύγω: τώρα μου ήρθε με email άποψη αναγνώστη από την Γερμανία που παρακολουθεί το blog. Μεταφράζω:
"Η διαφορά ανάμεσα σε σας και τον Σανια είναι ότι εσείς προσπαθείτε να ξεφύγετε από τον πατριωτισμό ενώ εκείνος επιμένει στον δικό του.
Θαυμάζετε τις καλές πλευρές των άλλων, ενώ αυτός αναζητεί τις κακές.
Και έχετε συχνά αποκαλύψει τις δικές μας, Ελληνικές αδυναμίες.
να μη μ' αφήσεις
κοπελιά
άλλο καημό να ζήσω
αγάπη μου
να ξαναζήσω πάλι
Psit. του χωρισμού το βάσανο πούναι πληγή μεγάλη. αγάπη μου.
tassos_papadakis said...
@άπαντες φίλους του blog -πλην του ηλιθίου:
Ο γνωστός γραφικός blogger, πέρα από "παντογνώστης"(...), είναι και χιουμορίστας!!!
Τι ταλέντο...
10:46 μμ
tassos_papadakis said...
Αρκετά μας διασκέδασε και σήμερις.
Καληνύχτα
10:52 μμ
Blue Oji said...
Η ακρόπολις είναι δημιούργημα μου και όποιος λέει το αντίθετο ας πάει να… Άντε σαν πολύ μας τα έπρηξες κύριε CyberDust με τις βλακώδεις εξυπνάδες σου. Ραγκουwhat?
11:11 μμ
Χεχε, βλέπω έχω αποκτήσει αρκετή πελατεία, έχει σουξέ απόψε το σουξέ μου. Να και ένα καλώ που έχει αυτό το βλογ. Αποκτώ φίλους και φήμη. Σας έφεξα πάλι.
Οι έλληνες πραγματιέίναι οι πιο γλετζέδες στον κοσμο. Η λεξεις γλεντι και γλετζες ειναι τόσο κιτς και κακόηχες που αυτόματα σου φέρνουν στο μυαλό τον κακόγουστο τρόπο ελληνικης δισκέδασης. Άθλια μουσική και γαρδένιες στα σκυλάδικα, επιδηξιομανία (ποιος θα σύρει το χορό και τί φυγούρες θα κάνει;) και θορυβος (έχετε ακούσει ποτε κεμετζέ στην πρίζα;) στα σύγχρονα παραδοσιακα.
Τα συγχρονα παραδοσιακα που οργανώνουν μετα μανιάς δημοι και κοινότητες και οι εκατονατδες πολιτιστικοι σύλλογοι που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιταρια συνδυάζονται άψογα με υψηλής αισθητικής πλαστικές καρέκλες,τσίκνα και παγκοσμιοποιημένα ψυγεία με το logo της coca cola.
Η λέξη γλέντι έιναι τουρκικής προέλευσης και αποδίδει πολύ ευστοχα την κοινη κακη αισθητική αντίληψη περί μουσικής που έχουν και οι δύο λαοι.Λέγεται οτι υπό μορφη αντιδανείου έχει γίνει μόδα στην Τουρκια το ζειμπέκικο το οποίο μαλιστα το χορέυουν αλα Γκρέκα.
Όταν πηγαίνω σε clubs οι ροκ , σε δυτικού τύπου μορφές διασκεδασης δηλαδη, συναυλίες περνα τέλεια αλλά ποτε δε λεω ότι γλεντησα γιατι απλουστατα η λεξη γλέντι μου θυμίζει τον κακό τρόπο διασκέδασεις.
Αλήθεια ο αρχαίος θέος Απόλλων θα ήταν ευχαριστημένος με την μετα χριστό ελληνική μουσικη; Εγώ πάντως τον κόβω οτι μάλλον θα προτιμούσε το δυτικό μουσικό πρότυπο, κλασσικές μουσικές ποπ κουλτουρα, ξαζζ και διάφορα αλλα τέτοια παγανιστικά-σατανικα
Φέτος ξέχασα εντελώς ότι έχουμε απόκριες. Είναι δυνατόν; Θίχτηκα εμμέσως πλην σαφώς από το ποστ του διαχειριστή και είπα να κάνω το ντεμαράζ.
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, όπως το επιβάλλουν οι περιστάσεις και σε λίστες-σμήνη παραθέτω τα εξής:
1. Μεταμφιέσεις περασμένων ετών: ιππότης (αγνώστων λοιπών στοιχείων), απάτση, καμηλοπάρδαλη, κινέζος ενδοχώρας, κινέζος καντόνας, κινέζος κινέζος, φάντασμα (πολύ πετυχημένο και πρακτικό), φαντάρος (στα αλήθεια όχι στα ψέματα)δις,μοναχός/αναχωρητής, ακτσακτσούκτσα (μην το ψάχνεται ούτε εγώ ήξερα τί ήμουν),κουτσαβάκι, τζιτζιφιόγκος,τούβλο. Περασμένα μεγαλεία...
2. Μεταμφιέσεις που παρουσιάζουν, για την ώρα πρακτικές δυσκολίες: τρίγωνο, κύκλος, κύβος, ηλίθιος (μίλησε κανείς...), Ιησούς Χριστός (κλισέ, είμαι 33 και με ονομάζουν Χρίστο, άσε που δεν σηκώνω βάρη λόγω της μέσης μου αυτόν τον καιρό).
3. Επιλογές της τελευταίας στιγμής: νάρκισσος (έβαλε ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς) ΚΑΙ ΘΕΌΣ..... το τελευταίο δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Άλλωστε για δύο τρεις ώρες θα είμαι ΘΕΌΣ. Δίλημμα ΘΕΌΣ αλλά καπέλα σιξτίνα (ψιλολούκρα) ή αλλά Βαρθόδουλου και σια; Πάντως τις γόβες δεν τις βγάζω με τίποτα.
Εν συντομία:
Το πάρτυ είναι αύριο. Θείες προτάσεις (για το περιτύλιγμα δηλαδή, γιατί την απόφαση την πήρα, αύριο Σάββατο θα είμαι μεταξύ 22:00 και 01:30 ξημερώματα Κυριακής ΘΕΌΣ) γίνονται δεκτές μέχρι τις 20:45. Μετά αναλαμβάνω καθήκοντα/.
Βιεννέζε, η λύση του γρίφου είναι απλή. Ο ΝΔ επιτρέπετε να κριτικάρει τους Έλληνες, αλλά μόνον να επαινεί τους Γερμανούς. Μόνον ένας γερμανός επιτρέπετε να κακομιλά για τους γερμανούς. Εάν κάνει το ίδιο στους Έλληνες, θεωρείτε επίθεση και προσβολή. Κατά αυτόν τον τρόπο, ο Σάνια δεν δικαιούται να ομιλεί για τους γερμανούς αρνητικά αλλά να ακολουθεί το παράδειγμα του ΝΔ και να τους επαινεί, την κριτική του να κάνει στο λαό του (να υποθέσω ότι είναι ισπανός?) (Μου φαίνετε τα μπέρδεψα περισσότερο, αλλά καλή η προσπάθεια μου…)
Καλημέρα σε όλους! Ελπίζω να ξεφαντώσατε ;-))
Viennezos, επειδή ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος γνωρίζουμε αυτόν τον συγγραφέα, έβαλα την γνώμη κάποιου που τον γνωρίζει, για ενημέρωση.
sarantapodarousa πάλι μπέρδεψες τα πόδια σου κι έβαλες τρικλοποδιά στον εαυτό σου. Αυτό το blog έχει άφθονα αρνητικά σχόλια για μένα. Και ειδικά σε αυτή την περίπτωση δεν είχε γίνει κριτική σε μένα - αλλά από μένα για άλλον...
Φεύγω για εκδρομή. Θα σας παρακολουθώ μέσω PDA!
Λίστα (επιτυχημένων) μεταμφιέσεων (μου):
-Γιατρός χειρουργός με ανά χείρας τρυπάνια ή πριόνια, κ.α. και καρφιτσωμένα στη φόρμα ...φακελάκια.
-Ιός του AIDS. Η πιό πετυχημένη! (δίνω και οδηγίες σε ενδιαφερομένους).
-Πέος (εν στύσει).
-Κινέζος Βελονιστής. Με κινέζικο καπέλο, κοτσίδα και βελόνες του πλεξίματος ανά χείρας.
Υποψιάζομαι οτι η χαρά παραμένει ταμπού.
Εύκολα μοιράζεται κανείς τη λύπη του, αλλά για να μοιραστεί τη χαρά του (και για να χαρεί με τη χαρά του άλλου), θέλει κάτι περισσότερο.
Κάποιοι ακούν για βόρια Ελλάδα και αφρίζουν. Για αυτούς καρναβάλι είναι μόνον οι γυμνόστηθες βραζιλιανές πόρνες εισαγωγής στη παρέλαση του Ρέντη.
Καρναβάλι.Αλλη μια άσχημη γιορτή. Ψεύτικα χαρούμενα πρόσωπα, μεταμφιεσμένα, νομίζοντας ο καθένας ότι αυτό που ντύθηκε ήταν πανέξυπνο και μοναδικο,ενοχλώντας τον υπόλοιπο κόσμο, κιτς στολές, κιτς άρματα καρνάβαλων,και όλοι δήθεν χαρούμενοι.Από μικρός μου την έδινε στο καρναβάλι.Άλλη μια ψευτοχαρουμενη γιορτή.
Όσο για τις μάσκες να αναφέρω το συγκρότημα που οι μάσκες έπαιξαν και παίζουν απόλυτο ρόλο. Αυτό δεν είναι άλλο απ τους μυστηριώδεις the residents.Το μοναδικό στην ιστορία της μουσικής γκρουπ, που οι μάσκες χρησιμοποιούνται σαν μέσο απόκρυψης των πραγματικών ταυτοτήτων τους,και ωs μεσα εκφρασηs.
Τι είναι αυτά που λες?
"Σκέπτομαι πως τελικά ένα blog έχει την δική του δυναμική. Κι όταν το σταματήσω, εφόσον δεν το σβήσω, θα μπορεί να αποτελεί αντικείμενο σχολίων και συζητήσεων στον αιώνα τον άπαντα!"
Μην μας το κάνεις pls ποτέ αυτό το χουνέρι όσο δίκιο και αν έχεις!
παραφράζοντας την Παράγραφο θα μπορούσαμε να πούμε: μακαριστοί οι ευαγγελιστές ότι υπήρξαν οι καρνάβαλοι οι αυθεντικοί.
να γράψουμε και μία φράση ανώτατο, της τέχνης: λάλον ύδωρ - και άσε τους να ψάχνουν νοήματα στον υψηλό μας λόγο εντός.
ο χριστιανισμός έχει απαγορεύσει τα καρναβάλια ως δρώμενα-θεάματα. και η ανθρώπινη ανάγκη για την παραφορά έχει πρώτη την απαγόρευση να αντιμετωπίσει (και μετά από τη μάχη αυτή να υπάρξει).
να πω και λόγια τής Τέχνης (για να μην είναι κρύες οι νύχτες στα Δολιανά και φτωχό το σχόλιο): Πικασο, Καραΐνδρου, Μότσαρτ, Δοκιμές, Δυτικός Ομοφυλόφιλος, Παστέρ, Σύλβια Πλατή.
ouranokatevatos: δεν υπάρχει "πρέπει". κουμπάκια ή φερμούαρ..πες μου...
Επιστροφή στην πόλη και στο blog.
Ωραία τα σχόλια για την ασκήμια και την λύπη της Απόκριας... είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Την έχω ζήσει κι αυτήν αλλά όχι στα 20 χρόνια μου όπου διψούσα για εμπειρίες.
Αυτά μας αφορούν μόνο όταν νιώθουμε απέξω.
somebody said...
"το blog θα μπορεί να αποτελεί αντικείμενο σχολίων και συζητήσεων στον αιώνα τον άπαντα!
Μην μας το κάνεις pls ποτέ αυτό το χουνέρι όσο δίκιο και αν έχεις!"
Είτε το κάνω είτε όχι, το Internet έχει δική του μνήμη. Ακόμα και αυτά που σβήνουμε έχουν κάπου αποθηκευτεί. Και αν δεν συμβεί κανένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, ότι γράφεται στο Δίκτυο θα υπάρχει αιώνια...
Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της πολύ ωραίας γιορτής είναι ή μέθη και οι κραιπάλη. Η έννοια των όρων μεθυσμένος και μέθυσα μπορεί να αποδοθεί με μια πληθώρα λέξεων και περιφράσεων όπως: χάλια, χώμα, λιώμα, σκατά, σκνίπα, γκάιντα, κουρούμπελο, ντίρλα, τουρλουμπούκι, λιάρδα, χέσε μέσα, γάμησέ τα, κουνουπίδι, στουπί, στουπέτσι, φέσι, Ορέστης Μακρής, σταφίδα, μπέκρα, μπεκρούλιασα κ.α.
Γνωρίζετε κάποιες άλλες ορολογίες για τις οποίες θα έπρεπε να είναι ενήμερος ο κάθε καρναβαλιστής που σέβεται τον εαυτό του αλλά και οι γονείς που θα πρέπει να ανησυχουν για τα παιδιά τους;
Αχ harry...
Η σεμνοτυφία ας ήταν το μόνο μας πρόβλημα.
Σημειώνω όμως οτι το πολύ το κύριε-ελέησον το βαριέται κι ο θεός.
Ανεκδοτάκι κανείς;
Βάλτε φωτιά στα όργανα :)
Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας.
Αποκριάτικο:
To do is to be. Σωκράτης
To be is to do. Πλάτωνας
Do-be-do-be-do. Σινάτρα
Ελπίζω η έλλειψη σχολίων να σημαίνει πως έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε. Καλή διασκέδαση λοιπόν!
Πέρασα αρκετές ώρες του τριήμερου με το Thessaloniki - City Of Ghosts στο χέρι. Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει!
Σκέφτηκα - και το θέτω σαν πρόταση – να υπάρξει ένα post όπου ο ΝΔ (σαν καλός δάσκαλος) θα προτείνει βιβλία. Και ας μην παραλείπει να το κάνει σε κάθε ευκαιρία – δεν είναι ανάγκη να είναι σε ξεχωριστό post…
Τι λέτε;
ΥΓ. Είπατε γλέντια στο εξωτερικό; Vappu! (Δηλ. Πρωτομαγιά στη Φινλανδία).
Η απόλυτη κραιπάλη. Εκεί όπου απαγορεύεται μόνο το ‘απαγορεύεται’.
(Και αυτό επιτρέπεται, έτσι για πλάκα.)
Ειλικρινά, νομίζω ότι οι Έλληνες μπερδεύουν συχνά το γλέντι με το θεαθήναι. Και το αυτο-λιβάνισμα (το έλεγε ο Χατζιδάκις, ‘με προσποιητά παθιασμένο ύφος’.)
Οι Έλληνες γλεντούν σαν ιμάμ-μπαϊλντί: με ξένους ρυθμούς και βαριά, πολύ βαριά. Οι βόρειοι, γλεντούν σαν φαγητό με κρέμα γάλακτος (μια φορά στις τόσες κάνει καλό) και ενδοφλέβιες ενέσεις αλκοόλ. Για να μη χάνουν χρόνο.
Δημοσίευση σχολίου