Τα "Επίκαιρα" από το ndimou.gr σε άλλη παράλληλη έκδοση.
The "Epikaira" posts from ndimou.gr in a parallel publishing format.
Τετάρτη, Μαρτίου 01, 2006
Ανοίξτε! Η Άνοιξη!
Προσπαθώ να αλλάξω ατμόσφαιρα στο blog. Ο ήλιος με έπεισε και το φως με κερδίζει. Δεν μπορώ να πω πολλά, προτιμώ να μιλήσω με εικόνες. Είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης...
Έχω μια συνάδελφο που κρυώνει συνέχεια – καταλαβαίνει το ρεύμα αέρα ακόμα και αν βγάλεις το κλειδί από την κλειδαρότρυπα. Δευτερόλεπτα πριν μπω στο blog, είπε βγάζοντας τη ζακέτα της: ‘Άνοιξη!’
Πάντως οι Μαρτιάτικοι Ουρανοί είναι οι πιο ενδιαφέροντες για τη ζωγραφική. Το καλοκαιρινό φως, ειδικά το εκτυφλωτικό μεσογειακό, ισοπεδώνει τα πάντα, ενώ η χειμωνιάτικη μουντάδα , με τον ομοιόμορφα γκρίζο ουρανό είναι ένα βαρετό θέμα.
Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη εποχή, αλλά σίγουρα φέρνει μια αίσθηση ανακούφισης και ελευθερίας, σα να "άνοιξε" μια πόρτα από την "camera obscura" του χειμώνα.
Ήρθε στη γειτονιά σας η Άνοιξη και από πλευράς καιρού, ή μόνο ημερολογιακά; Για να ξέρω αν πρέπει να ζηλέψω. Εδώ πάλι με το ξυστήρι το πρωί να φύγει το χιόνι από το παρμπρίζ...
Η άνοιξη του 2003 ήταν σκέτη απελπισία: ο Μάρτης έγδραρε και τη ψυχή μας κι ο σκληρόκαρδος Απρίλης πέτρωσε την απελπισία μας. Ήμασταν άμαθοι ακόμα στον πόνο. Κι ο Αθηναίος παιδονευρολόγος μας κοιτούσε αμήχανος: "Τι να σας πω; Δεν ξέρω..."
Την άνοιξη του 2004, προσώρας αναθαρρήσαμε λιγάκι. Και ξανά στη δυστυχία.
Ώσπου ήλθε ο χειμώνας του 2005: κάθε μέρα το παιδί πάθαινε δέκα, είκοσι τριάντα και σαράντα μικρά επιληπτικά επεισόδια. Μια μέρα σταματήσαμε να μετράμε: ξεπερασε τα εκατό. Στην Αγγλία και τη Γαλλία οι σοφοί σηκώσανε τα χέρια ψηλά.
Και την άνοιξη του 2005 πήγαμε στην κατηραμένη Αμερική. Στις άκαρδες ΗΠΑ. Στους αιμοδιψείς Αμερικάνους, στους δολαριολάγνους, στους εκμεταλλευτές, στους υλόφρονες και επαρμένους, στους φτασμένους με τα τέλεια μηχανήματα, με τα ντοκ-ντογκς (εκπαιδευμένα λαμπραντόρ που επισκέπτονταν τα άρρωστα παιδάκια πο αγαπούσανε τους σκύλους). Κι έξω από κάθε δωματιάκι-παλατάκι κι ένα pc που επικοινωνούσε με τους πάντες και τα πάντα γύρω από την πάθηση του παιδιού. Ένας παράδεισος για τα άρρωστα παιδιάκια.
Δεν μας κοιτούσαν σαν τους άθλιους Γάλλους γιατρούς και νοσοκόμους με μισό μάτι (σάμπως και δεν τους χρυσοπληρώσαμε και του ΑΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣ Γάλλους;)
Ούτε σαν τους καλότροπους και τυπικούς εγγλέζους που εκτός από άπρακτη ευγένεια δεν είχαν τίποτε άλλο να μας κεράσουν. (και τους χρυσοπληρώσαμε κι αυτούς)
Έπρεπε να παμε στην αναθεματισμένη pax americana κι εκεί βρήκαμε όχι μονο τους επιστήμονες του εισκοστού ΔΕΥΤΕΡΟΥ ευρωπαϊκού αιώνα, αλλά και τους σπάνιους ανθρώπους της παλιάς καλής ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. (Αγωνιστείτε μας έλεγαν). Και σώσανε το παιδί μας.
Η άνοικη του 2005 ήταν όλα μαζί τα καλοκαιρια της παιδικής μου ηλικίας, όλες οι χαρές του κόσμου συμπυκνωμένες, όλα τα ξέγνοιαστα χαμόγελα των παιδιών της υφηλίου γύρω μου. Αυτή άνοιξη ήλθε ξανά και φέτος (με πολύ σύντομους ενδιάμεσους χειμωνίσκους)
Αυτήν την άνοιξη είδα και στις γλυκύτατες φωτογραφίες σας, κύριε Νίκο.
Καλό μήνα σε όλους!Για μένα η άνοιξη είναι λίγο σκληρή εποχή,ζητάει παραπάνω αντοχές για να την αντιμετωπίσεις.Δίνει απλόχερα στη φύση μια διαρκώς εντεινόμενη ομορφιά,μα κουβαλάει και κάποιο στοιχείο μετάβασης, παράξενης προσμονής για κάτι που δεν το ξέρεις μα το θες,ζητάει να καταβάλλεις ένα τίμημα για να την ''πλαγιάσεις''..Κι αυτό που μένει κάποιες φορές στο τέλος της,δεν είναι άλλο,μια χαρμολύπη...
είναι ωραία η άνοιξη στον παράδεισο... η πληγή της ανεργίας άνθισε στα χείλια του νεαρού αγοριού. το Χαμόγελο του Παιδιού προσλαμβάνει τις πόρπες τις ερμαφρόδιτες αποκλειστικά που θεραπεύτηκαν με την πρώτη λεξούλα του Χριστούλη. το αίμα βράζει, η Μεγάλη Παρασκευή, ημέρα αβελτηρίας και αντιΣημιτισμού, πλησιάζει και μαζί της η Άνοιξη η αιώνια η Ελληνική - να σου ρίχνω κόκκινα αυγουλάκια να μου κάνεις κορδελάκια. εκτοξεύσεις ματαιώνονται, οι G8 πεινάνε για τρελή ροδιά και ξυπνάνε και τρέχουν στο οβάλ κατηχητικό, οι θάλασσες αναποδογυρνάνε - χαλάνε τα χατίρια στα μπαρμπουνάκια, και τα μπαρμπουνάκια κλαίνε. η Παναγιά ματώνει, σείεται, σκίζεται, αλλάζει δέρμα. το φιδοπουκάμισο ζει. θησαυρέ μου.
Ανοιξη; Δεν μου λεει τιποτα.Μαλλον με εκνευριζει.Ουτε κρυο ουτε ζεστη.Μεσαιες καταστασεις.Συμφωνω απολυτα με τον Tassos_Papadakis. Eκανε την καλυτερη περιγραφη της ανοιξης. Λατρευω το καλοκαιρι,το μεσογειακο ή μεσανατολιτικο καλοκαιρι.Λατρευω και το χειμωνα,τον βορειοευρωπαικο χειμωνα.Και το φθινοπωρο της Θεσσαλονικης. Αλλα ανοιξη; Μπα,βαριεμαι τις demi καταστασεις. Σαν Θεσσαλονικιος που εχει ζησει σε αρκετα μερη εντος και εκτος ελλαδας ενεκα εργασιας εχουν χαρακτει στη μνημη μου ο χειμωνας στον Εβρο,παγωνια,καταχνια και απεραντες επιπεδες εκτασεις σκεπασμενες με χιονι και το ιδιο τοπιο το καλοκαιρι μια green hell. Χειμωνας στη Βοσνια,ασταματητες χιονιοπτωσεις,μαυριλα,κρυο που εδενε αρμονικα με την εικονα του μισογκρεμμισμενου Sarajevo. Κυπρος:Καλοκαιρι με εξοντωτικες θερμοκρασιες ανω των 40 βαθμων για ολο τον Ιουλιο-Αυγουστο.Ανυπαρκτο φθινοπωρο και χειμωνας με θερμοκρασιες κοντα στους 15-20 βαθμους. Απλετο φως ολο το χρονο,ανοιξη μερικων ημερων,απο χειμωνα -καλοκαιρι σε μια εβδομαδα. Ρεντινα φθινοπωρο,απιστευτη ομορφια,δεν περιγραφετε με λογια. Χλιαρο αερακι,που οσο εδυε ο ηλιος ψυχραινε,μακεδονικη καταχνια,χρωματα κοκκινα,κιτρινα,πορφυρα,καφε και πρασινα.Μαγεια. Χειμωνιατικο ξημερωμα στα ανοιχτα της Ροδου πανω σε φουσκωτο.Το εχετε ζησει ποτε;
Καλησπέρα, H ανοιξη εδώ στην κρήτη ήρθε πιο νωρίς.Λιγες μέρες πριν ,άρχισαν να γεμίζουν όλα φως,και ήταν τότε που πήρα και κάποιες σημαντικές αποφάσεις επι προσωπικών θεμάτων....να και άλλη μια σύμπτωση,ένα θέμα σοβαρό που με προβλημάτιζε 2 χρόνια λύθηκε μια μέρα που λούστηκαν όλα στο φώς ( είχαν προηγηθει μέρες κακοκαιρίας )..........
Αγαπώ το φώς,να το αφήνω να χαιδεύει το μάγουλο μου,να το βλέπω να παίζει στις φυλλωσιές.
Αγαπώ την άνοιξη,με γεμίζει προσδοκίες ,ελπίδες.
Υπάρχουν άνθρωποι όμως που μια πληγή δεν τους αφήνει να χαρούν,που << φοβουνται την άνοιξη , φοβουνται το φώς .. >> ,που συνήθισαν το σκοτάδι.Ας τους αφιερώσουμε αυτο το ποστ και ας τους ευχηθούμε να ξαναγεννηθούν στο φώς.
τώρα που είναι Άνοιξη να σηκώσουμε το φουστανάκι του Ιωάννη Χατζηφώτη για να θυμηθούμε το Νέρωνα. σύντροφος, αρχαιολάτρης, αρχαιοκάπηλος (ο Μακρυγιάννης του ελληνισμού της εποχής), ομοφυλόσκυλος, nd της εποχής του (είχε το πρώτο blog γραμμένο σε Γραμμική c++, κεντημένο με ομοκαταληξίες αιματοχυσίας), κι όπως λέει ο Μάλαμας: γιατί τόση χολή για σένανε γιατί;
Χθες το βράδυ η μάνα μου, που παραφύλαγε να μ’ακούσει να γυρνάω απ’τη δουλειά, ήρθε με το ίδιο ακριβώς μισοχαμογελαστό, μισοσυνωμοτικό ύφος που διατηρεί από τότε που μεγάλωσα, με το κλασσικό ασπροκόκκινο κορδόνι. «Θα φορέσεις Μάρτη φέτος;», είπε για τριακοστή ή κάτι τέτοιο φορά. «Φυσικά.» κι άπλωσα το χέρι για το βραχιόλι και το δαχτυλίδι κι ύστερα γύρισα να μου δέσει στο λαιμό το κολιεδάκι με τη δεκάρα που φυλάει για την περίσταση. Όταν έλειπα για χρόνια από δω, μου τηλεφωνούσε το τελευταίο βράδυ κάθε Φλεβάρη να μου θυμίσει να βάλω το 'Μάρτη'. Μην τύχει και δει ο ήλιος το μαυροτσούκαλό της και της το κάψει.
Χθες το βράδυ ο Χριστόδουλος, που παραφύλαγε να μ' ακούσει να γυρνάω απ' τη δουλειά, ήρθε με το ναυάγιο χιουντάι του, μισοχαμογελαστός και μισοσυνωμοτικός και άυλος, με το κλασικό ασπροκόκκινο κορδόνι και τους ελληνισμούς της Ξάνθης. "Θα φορέσεις Μάρτη, Μαυρογιαλούρε μου;" είπε για τριακοστή ή κάτι τοιουτοτρόπως φορά. "Φυσικά" κι άνοιξα το πετραχήλι μου για να τον αγκαλιάσω με το πτώμα δίχως νου. Κι ύστερα γύρισα για να με κάνει δικό του. Όταν έλειπα για χρόνια από την Αυτοκρατορία, μου τηλεφώνουσε στα τελευταία του Μίχαλου, κάθε βράδυ, να μου θυμήσει να βάλω "Μάρτη". Μην τύχει και δει ο ήλιος τον ερωμένο του και τον γδάρει.
Nα βρε παιδιά γιατί το αγαπάω το blog, κι ας με κουράζει κι ας με βασανίζει. Έρχεται αυτό το κείμενο από paragrafos και μου φτιάχνει την μέρα. Νάναι πάντα καλά το παιδί σας!
Όλα τα κείμενά σας είναι για ανθολόγηση.
le prince heureux, βγήκαν τα daffodils? Θυμάμαι στο Λονδίνο ήταν πρωτοσέλιδη είδηση! Γενικά πρέπει να πω, έχοντας ζήσει αρκετό καιρό σε βόρειες πόλεις - εκεί νιώθεις πιο έντονα το βάλσαμο του ήλιου και την γιορτή της καλοκαιρίας. Θυμάμαι στο Μόναχο, στις πρώτες λιακάδες αφήναν οι άνθρωποι τη δουλειά και ξαπλώνανε στο γρασίδι... κι οι κοπέλες σήκωναν τις φούστες να μαυρίσουν τα μπούτια τους...
καλο μηνα... παραδοξως, και στο Λονδινο σημερα εχει μια πανεμορφη λιακαδα... δυστυχως τα δεντρακια δεν εχουν βγαλει μπουμπουκια ακομη. Τα ειχε κοροιδεψει ο καιροs κατα το Δεκεμβριο, και ηταν πολλα τα φυτα που ξεμπουμπουκιασαν (πολυ) νωριτερα !
τέτοια μου, με μια σφαλιάρα κι ένα ρουφηχτό φιλί...ω,ω,ω και όλα θα τα δεις και θα τα ξεχάσεις και τα ήμην και τα ενίοτε και θα χάσεις την ιμπεριαλιστική ώθηση του σφρίγους στην καλπονοθεία του πεπρωμένου σου. κι αν με αποκρυπτογραφήσεις, έτσι μόνο αποκρυπτογράφηση..δηλαδή...χωρίς φιλάκι άνοιξη που μπαίνει..δεν αγαπάτε εσείς οι υπερήφανες με το άτι εξωγήινο. και μόνος τρέμει και πεινά, ο νηστικός ροζ πάνθηρας.
μια προσωπικη ιστορια σχετικη με την ανοιξη, και τα δεντρα! Εδω και 2 χρονια μενω σε ενα διαμερισμα καπου σε μια μικρη πολη του κεντρικου Σασσεξ. Η γειτονια μου ειναι γεματη βελανιδιες, το παρκακι κοντα στο σπιτι εχει και ιτιες, και ελατα, περιεργη συνυπαρξη. Aκριβως μπροστα στο μπαλκονι μου υπαρχει μια μεγαλη βελανιδια και καθως αλλαζουν οι εποχες φωτογραφιζω το δεντρο στις διαφορες στιγμες του. Πανεμορφο! Φετος, αργησε να ριξει τα φυλλα του και οπως φαινεται, μαλλον θα του παρει μεχρι το Μαη για να ξαναπρασινισει. Οσο για τα daffodils κ.Δημου, μπα... δεν εχω δει ακομη τιποτα...
το πιο ουσιαστικό κείμενο που έχω διαβάσει εδώ και καιρό για την άνοιξη... Τι ποίηση και τι λογοτεχνία, τα συμπύκνωσες όλα σε ένα σχόλιο.
Για τη δε δολαριολάγνα Αμερική, έχω να σου πω ότι έχω και προσωπική εμπειρία, δεδομένου ότι γεννήθηκα εκεί (στη Βοστώνη συγκεκριμένα) και πολλοί από τους συγγενείς μου πρώτου βαθμού ζουν εκεί μόνιμα. Κρατάμε επαφή λοιπόν με την Αμερική, οικογενειακώς, κι έχω προσωπική άποψη για το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουν το λειτούργημά τους οι γιατροί εκεί. Ενας εκ των συγγενών δε, μαιευτήρας -γυναικολόγος χειρούργος συγκεκριμένα, ήρθε πριν μερικά χρόνια για να ζήσει μόνιμα στην Αθήνα. Πολλές φορές μιλάει σχεδόν με αποτροπιασμό για τους Ελληνες συναδέλφους του, και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι τον ασθενή. Αλλη νοοτροπία, άλλα ήθη.
Χαίρομαι πάντως που η δική σας περιπέτεια έληξε αισίως. Ειλικρινά.
Harry said Απο τις περιγραφες για Κυπρο,καταλαβαινω οτι ειναι μια φτηνη & κοντινη Φλοριντα,ιδιως η βορεια Δεν εχω παει Florida.εχω ομως παει California. Ναι περιπου το κλιμμα ειναι ιδιο με αυτο της Κυπρου.Υποτροπικο το λενε εχω τη εντυπωση. Η πλακα ειναι πως εμεις οι εξ΄Ελλαδος ψηνομασταν κυριολεκτικα και οι Κυπριοι το αντιμετωπιζαν στωικοτατα. Ξεχωριστες εμπειριες ηταν ενα καλοκαιρι στη Νορβηγια-καμμια σχεση με καλοκαιρι οπως το ξερουμε-και μια ανοιξη στη Λουιζιανα.Υγρασια και ζεστη που σου εκοβε την ανασα.Να ζεσταινεσαι και να μην ιδρωνεις λογω υγρασιας. Και μια και το'φερε η κουβεντα στη Αμερικη,οι κλιματιζομενες σκηνες(!!) του Αμερικανικου στρατου,οι επιπεδου ξενοδοχειου εγκαταστασεις τους και οι στρατιωτικοι γιατροι και νοσοκομοι που ηταν διπλα μας ολο το 24ωρο.
Συγνωμη, απλα αν θελει κανεις να δει φωτογραφιες της βελανιδιας και των διαφορετικων εποχων, απλα ριξτε μια ματια στο βλογακι μου. Συγνωμη κ.Δημου αν κανω καταχριση της φιλοξενειας σας.
Δεν καταλαβαίνω τι σας αρέσει στην άνοιξη. Αλλεργίες, εαρινή κόπωση, ο ήλιος που σε τυφλώνει στη μοτοσικλέτα, τα ζουζούνια που σκάνε στο κράνος, τη μια κρύο την άλλη ζέστη, την άλλη ξανά κρύο -- χάλια, σας λέω, χάλια...
"η εσωτερική διαδρομή του θεάματος που απολαύσαμε" και το timing που δεν ξέρουμε στα ελληνικά να το πούμε χρονισμό. οι ολυμπιακοί αγώνες ως όραμα της ομοφυλοφιλίας διακριτών υποκειμένων καλλιτεχνικής φύσεως - τώρα συνειδητοποιώ: η ομοφυλοφιλία ότι ωθεί τα άτομα της νέας ελλάδος στις τέχνες με τελικό σκοπό την ανανέωση της 17Ν σε πρόσωπα και ιδέες και την αναβίωση του αρχαίου νεοελληνικού πολιτισμού. έχει μπούστο.
προχθές βρίσαμε χθες βρίσαμε νεκρό χθες γλείψαμε σήμερα ειρωνευτήκαμε.
υποψιάζομαι κι ίσως να βλέπω πεντακάθαρα πως έχουν δέκα βλάκες μαζευτεί και αγωνίζονται για την επικράτηση της Εθνικής Επαναστάσεως στο diadiktion.δεν θα σας περάσει...θα διδαχθείτε ήθος και άνοιξη ή θα πεθάνετε.
Επιστροφή από την ΕΤ1 - όπου μιλήσαμε για το Φως και για ένα βιβλίο μου που δεν υπάρχει (έχει εξαντληθεί...).
Όχι δεν έχω παχύνει - αντίθετα έχω χάσει. Αλλά η TV ξεγελάει.
Μηχανή: Εδώ και σαράντα χρόνια σταθερά Νikon (πριν Rolleiflex). Όταν μπεις σε ένα σύστημα φακών, δεν έχει νόημα να βγεις (οι καλοί φακοί κοστίζουν περισσότερο από τα σώματα των μηχανών) Εδώ και δυόμιση χρόνια DSLR Nikon D100 (χρησιμοποιεί και όλους τους παλιούς φακούς). Βοηθητικά και Olympus Compact - οι καλύτεροι φακοί σε κομπακτ.
πονάω λίαν που είχα γνωρίσει μία κοπέλα-φάντασμα που με βύθισε στο θάνατο και στην απουσία και στο όλο γίνομαι κομμάτια πράσινα γλυκά μου μάτια του μακαρίτη ομοφυλόφιλου της να πρέπει οπωσδήποτε και καθημερνώς να υποφέρω τον πόνο του θανάτου του αγαπημένου της και να χαίρομαι με τις παρελάσεις των ψηφιακών εραστών στα νεκροταφεία της ηδονής και να κατρακυλιέμαι από την ομοφυλοφιλία ως την αυτοκτονία πότε σαν πουλάκι πότε στα δεσμά. θα αγοράσω ένα mp3-player sony 1GB μου αρκεί, γαλανό ανοιχτό γαλανό και βαμβακερά ακουστικά-βρακάκια για να τη διαολοπέμψω. γιατί να πεθαίνω από έρωτα και να κάθομαι να διαβάζω Παπαδάκη Τάσσο ειδικό απλό και αρμονικό και ταλαντωτή. έχω ένα όπλο μικρό και δυο ολόχρυσες σφαίρες...
Nίκο Δήμου, Δεν θα έπρεπε να μας ενημερώσετε για την παρουσία σας στην ΕΤ1; Εεεεε τί στο καλό, μοιραζόμαστε πράγματα εδώ, νομίζω πως πάρα πολλοί θα θέλανε σας δούνε "ζωντανά". Το χάσαμε!!!! Η άνοιξη έφτασε στον κήπο μου και όλη μέρα φύτευα.
Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία. Βυθίζει κάποια μυγδαλιά τον ανθοχαμόγελό της στου βάλτου το θολό νερό. Και η θύμηση τής νιότης παλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...
Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα, όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα. Το κυπαρίσσι, ατελείωτο σα βάσανο, προς τ' άστρα σηκώνει τη μαυρίλα του διψώντας τον αέρα.
Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους. Οι δύο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισία τους τα χέρια. Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.
Τα τελευταία χρόνια πάντως η άνοιξη υπάρχει μόνο στα ημερολόγια. Πλέον περνάμε γρήγορα στη ζέστη. (Τουλάχιστον στην Αττική).
Όσο για την ανθρωπιά του μέσου Αμερικανού, όποιος ξέρει ας μου πει αν ο μέσος Αμερικανός κάτοικος μεγαλούπολης μοιάζει με τον Αθηναίο σε ύφος (το οποίο είναι χάλια..). Ενδιαφέρομαι καθαρά εγκυκλοπαιδικά.
Στη Θεσσαλονίκη, κάθε Άνοιξη και Φθινόπωρο, φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι. Κρατάει μερικές ώρες, κάποιες φορές λεπτά – και δεν συμβαίνει κάθε χρόνο. Αλλά το θυμάμαι από μικρός: πάντα μου έδινε την αίσθηση της μοναξιάς. Είναι τόσο αισθησιακό, που σε πονάει που δεν μπορείς να το μοιραστείς (γι’ αυτό και η μοναξιά).
Πριν 3-4 χρόνια, μίλησα γι’ αυτό στην αδελφή μου. Και μου είπε ότι ένιωθε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Το αίσθημα της μοναξιάς μετριάστηκε αλλά δεν ικανοποιήθηκε – δεν μοιράζεσαι – με την ολόκληρη έννοια - αισθησιασμό με την αδελφή σου.
H εκπομπή της Μπήλιως με τον Νίκο καλεσμένο, επαναλαμβάνεται στις 3 με 3.30 περίπου, όσοι δεν αντέχετε, προγραμματίστε τα video. Νίκο ευχαριστώ γιά την πληροφόρηση σχετικά με τις φωτογρ. μηχανές που χρησιμοποιείς
1η Μαρτίου, Βερολίνο. Μια απρόσμενη χιονοθύελλα που ξεκίνησε το μεσημεράκι, μετέτρεψε μέσα σε ελάχιστη ώρα το τοπίο σε... χριστουγεννιάτικο. Ελπίζω να επαληθευτεί η ρήση "When March comes in like a lion, goes out like a lamb".
Kαι σε μενα.Ο ΝΔ υπολόγισε θα τον δούμε στις 2 και μόνο για μίση ωρα,και θα έχει και συνομιλητή κάποιον που έχει σχέση με την φωτογραφία στο θεατρο.(Την ειδα την εκπομπη απογευμα).Το καλό πράγμα αργεί να γίνει και κρατάει πάντα λίγο.(''τι ναι αυτο που σε φοβιζει'',πολυ μου αρεσει αυτο το τραγουδι που ακουγεται στην εκπομπη)
Χαίρομαι που παρακολούθησα τον ΝΔ στην ΕΤ1. Φως λοιπόν στη ζωή, στη ψυχή και στο πνεύμα μας. Φως της Ελλάδας, με τις μικρές διαφορές ανάλογα με τη γεωγραφική θέση, αλλά ευχάριστο και πλούσιο.
Απολαυστικός όπως πάντα και αειθαλής ο οικοδεσπότης! Χαίρεσαι να τον βλέπεις και να τον ακούς. Νομίζω πως πρόκειται για την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση στη Μ.B. (Μετά Blog) εποχή - τουλάχιστον εγώ πρώτη φορά τον είδα. Εκτός από τα "γνωστά" (συγκροτημένος λόγος, ήρεμο ύφος, ευγενική παρουσία), έριξε και τη σπόντα του στο τέλος περί "τηλεθέασης" ;) Έξοχος!
Είμαστε τυχεροί που τον απολαμβάνουμε καθημερινά μέσα από αυτό το ιδιαίτερο κανάλι επικοινωνίας κι ας μην τον βλέπουμε - τον νιώθουμε όμως!
Μαυρα συνεφα σκεπασαν τον ουρανο πανω απο το χωριο.Τι ειρωνια!Μολις χθες ηταν που ξετρελαμενοι απο τη λιακαδα της πρωτης μερας του μαρτη γραφαμε σχολια γεματα αισιοδοξια. Καπως ετσι δεν ειναι η ζωη μας?
Μια ανοιξη που δεν ερχετε ποτε,παραμονο καποιες μερες τοσο αβασταχτα φωτεινες.Λιγη υπερεκτημημενη ευφορια μεσα στη καταχνια,λιγο φως στο σκοταδι.
Αγαπητέτ κύριε, δεν είμαι απο τους ανθρώπους που αποφεύγουν τα κρίσιμα ερωτήμα σαν και αυτά που θέσατε. Ωστόσο, το μποκγλόσπιτο ανήκει σε άλλον νοικοκύρη και οι στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας, απέναντι του, επιβάλλουν τα σχόλιά μας να κινούνται δορυφορικά προς το οικείο ποστ.
Εδώ το θέμα είναι η Άνοιξη. Δεν είναι ούτε η Κούβα, ούτε ο φιλο-αντι-αμερικανισμός μας. Ούτε η τραγωδία τόσων και τόσων παιδιών που είναι καταδικασμένα να μη δουν ποτέ τους την άνοιξη στη ζωή τους.
Ως εκ τούτου, αν μιλούσα για αυτά που λέτε θα ήμουν εκτός θέματος. Αφήστε που ένας τέτοιος μονόλογος αναγκαστικά θα ακουγόταν ως μανιφέστο. (Όπως ξέρετε, δεν είναι και τόσο δύσκολο να υποδυόμαστε τους εισαγγελείς...)
Τιμώ τον οικοδεσπότη και φροντίζω τα κείμενά μου να γράφονται, κάθε φορά, με λίγο από το αίμα μου...
Θα διακόψω εδώ (μάλλον πήρα φόρα και θα καταλήξω σε ... φόρουμ) για να σας πω ότι αναζήτησα τα στοιχεία σας και δεν βρήκα το μπλόγκ σας ή κάποια διεύθυνσή σας για να σας αποστείλω τις αποκρίσεις μου στα ερωτήματά σας.
Με κίνδυνο να καταχραστώ (τελικά την καταχράστηκα) τη φιλοξενία του αγαπημένου μου κυρίου Νίκου, σας προσκαλώ σε διάλογο για το ζήτημα αυτό, όποτε θέλετε, στο δικό μου μπλόγκ.
Η δε γλώσσα, είναι πιο επιτυχημένη από το "πολιτικό" ημερολόγιο για την έναρξη της Άνοιξης. Τυπικ΄αρχίζει τον Μάρτιο, αλλά τότε κάνει κάτι κρύα... Αντιθέτως τον Απρίλιο ( που σχετίζεται με το aprire, ouvrir τα λατινικά και λατινογενή ρήματα που σημαίνουν ανοίγω, όπως λέει και το λεξικό Μπαμπινιώτη) η άνοιξη εγκαθίσταται
68 σχόλια:
Έχω μια συνάδελφο που κρυώνει συνέχεια – καταλαβαίνει το ρεύμα αέρα ακόμα και αν βγάλεις το κλειδί από την κλειδαρότρυπα. Δευτερόλεπτα πριν μπω στο blog, είπε βγάζοντας τη ζακέτα της: ‘Άνοιξη!’
Το blog της έκανε σεκόντο.
...ετίναξα την ανθισμένη αμυγδαλιά...
Όμορφες οι φωτογραφίες, έχει και ωραίο καιρό σήμερα...σαν να μπαίνει η άνοιξη μάλλον.
Καλό μήνα κ.Δήμου
Καλή άνοιξη
κι αυτό το blog να παραμείνει ανοιχτό
κι ανοιχτά μυαλά να το επισκέπτονται.
Καλημέρα.
Ήδη έχει μεγαλώσει και το φως της μέρας. Αλλάζει η διάθεση.
Μπορώ να ονειρεύομαι βόλτες ως το Ταίναρο για ώρες.
Αλίμονο όμως, πρέπει και να δουλέψω…….
mihalis, a dreamer διαφωνώ - το ωραίτερο φως για φωτογραφία είναι ο ψυχρός χειμωνιάτικος ήλιος των Αλκυονίδων. Μετά βέβαια η Άνοιξη...
Αλλά και η καλύτερη εποχή από τις εποχές του VIVALDI...
Πάντως οι Μαρτιάτικοι Ουρανοί είναι οι πιο ενδιαφέροντες για τη ζωγραφική. Το καλοκαιρινό φως, ειδικά το εκτυφλωτικό μεσογειακό, ισοπεδώνει τα πάντα, ενώ η χειμωνιάτικη μουντάδα , με τον ομοιόμορφα γκρίζο ουρανό είναι ένα βαρετό θέμα.
ΞΕΧΑΣΤΗΚΑ. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! Και με το καλό η άνοιξη
Καλημέρα, καλό μήνα, καλή άνοιξη!
Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη εποχή, αλλά σίγουρα φέρνει μια αίσθηση ανακούφισης και ελευθερίας, σα να "άνοιξε" μια πόρτα από την "camera obscura" του χειμώνα.
Υ.Γ. Καιρός να πάρω κι εγώ μια καλή dSLR ;)
Ήρθε στη γειτονιά σας η Άνοιξη και από πλευράς καιρού, ή μόνο ημερολογιακά; Για να ξέρω αν πρέπει να ζηλέψω. Εδώ πάλι με το ξυστήρι το πρωί να φύγει το χιόνι από το παρμπρίζ...
Η άνοιξη του 2003 ήταν σκέτη απελπισία: ο Μάρτης έγδραρε και τη ψυχή μας κι ο σκληρόκαρδος Απρίλης πέτρωσε την απελπισία μας. Ήμασταν άμαθοι ακόμα στον πόνο. Κι ο Αθηναίος παιδονευρολόγος μας κοιτούσε αμήχανος: "Τι να σας πω; Δεν ξέρω..."
Την άνοιξη του 2004, προσώρας αναθαρρήσαμε λιγάκι. Και ξανά στη δυστυχία.
Ώσπου ήλθε ο χειμώνας του 2005: κάθε μέρα το παιδί πάθαινε δέκα, είκοσι τριάντα και σαράντα μικρά επιληπτικά επεισόδια. Μια μέρα σταματήσαμε να μετράμε: ξεπερασε τα εκατό. Στην Αγγλία και τη Γαλλία οι σοφοί σηκώσανε τα χέρια ψηλά.
Και την άνοιξη του 2005 πήγαμε στην κατηραμένη Αμερική. Στις άκαρδες ΗΠΑ. Στους αιμοδιψείς Αμερικάνους, στους δολαριολάγνους, στους εκμεταλλευτές, στους υλόφρονες και επαρμένους, στους φτασμένους με τα τέλεια μηχανήματα, με τα ντοκ-ντογκς (εκπαιδευμένα λαμπραντόρ που επισκέπτονταν τα άρρωστα παιδάκια πο αγαπούσανε τους σκύλους). Κι έξω από κάθε δωματιάκι-παλατάκι κι ένα pc που επικοινωνούσε με τους πάντες και τα πάντα γύρω από την πάθηση του παιδιού. Ένας παράδεισος για τα άρρωστα παιδιάκια.
Δεν μας κοιτούσαν σαν τους άθλιους Γάλλους γιατρούς και νοσοκόμους με μισό μάτι (σάμπως και δεν τους χρυσοπληρώσαμε και του ΑΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣ Γάλλους;)
Ούτε σαν τους καλότροπους και τυπικούς εγγλέζους που εκτός από άπρακτη ευγένεια δεν είχαν τίποτε άλλο να μας κεράσουν. (και τους χρυσοπληρώσαμε κι αυτούς)
Έπρεπε να παμε στην αναθεματισμένη pax americana κι εκεί βρήκαμε όχι μονο τους επιστήμονες του εισκοστού ΔΕΥΤΕΡΟΥ ευρωπαϊκού αιώνα, αλλά και τους σπάνιους ανθρώπους της παλιάς καλής ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. (Αγωνιστείτε μας έλεγαν). Και σώσανε το παιδί μας.
Η άνοικη του 2005 ήταν όλα μαζί τα καλοκαιρια της παιδικής μου ηλικίας, όλες οι χαρές του κόσμου συμπυκνωμένες, όλα τα ξέγνοιαστα χαμόγελα των παιδιών της υφηλίου γύρω μου. Αυτή άνοιξη ήλθε ξανά και φέτος (με πολύ σύντομους ενδιάμεσους χειμωνίσκους)
Αυτήν την άνοιξη είδα και στις γλυκύτατες φωτογραφίες σας, κύριε Νίκο.
με αγάπη
Παράγραφος
Καλό μήνα σε όλους!Για μένα η άνοιξη είναι λίγο σκληρή εποχή,ζητάει παραπάνω αντοχές για να την αντιμετωπίσεις.Δίνει απλόχερα στη φύση μια διαρκώς εντεινόμενη ομορφιά,μα κουβαλάει και κάποιο στοιχείο μετάβασης, παράξενης προσμονής για κάτι που δεν το ξέρεις μα το θες,ζητάει να καταβάλλεις ένα τίμημα για να την ''πλαγιάσεις''..Κι αυτό που μένει κάποιες φορές στο τέλος της,δεν είναι άλλο,μια χαρμολύπη...
Καλημέρα σε όλους!
Ο ήλιος σήμερα είναι ανακουφιστικός. Αρχίζω να ονειρεύομαι θάλασσες.
είναι ωραία η άνοιξη στον παράδεισο...
η πληγή της ανεργίας άνθισε στα χείλια του νεαρού αγοριού. το Χαμόγελο του Παιδιού προσλαμβάνει τις πόρπες τις ερμαφρόδιτες αποκλειστικά που θεραπεύτηκαν με την πρώτη λεξούλα του Χριστούλη. το αίμα βράζει, η Μεγάλη Παρασκευή, ημέρα αβελτηρίας και αντιΣημιτισμού, πλησιάζει και μαζί της η Άνοιξη η αιώνια η Ελληνική - να σου ρίχνω κόκκινα αυγουλάκια να μου κάνεις κορδελάκια. εκτοξεύσεις ματαιώνονται, οι G8 πεινάνε για τρελή ροδιά και ξυπνάνε και τρέχουν στο οβάλ κατηχητικό, οι θάλασσες αναποδογυρνάνε - χαλάνε τα χατίρια στα μπαρμπουνάκια, και τα μπαρμπουνάκια κλαίνε. η Παναγιά ματώνει, σείεται, σκίζεται, αλλάζει δέρμα. το φιδοπουκάμισο ζει. θησαυρέ μου.
καλή άνοιξη :))))))))))))
Ανοιξη;
Δεν μου λεει τιποτα.Μαλλον με εκνευριζει.Ουτε κρυο ουτε ζεστη.Μεσαιες καταστασεις.Συμφωνω απολυτα με τον Tassos_Papadakis.
Eκανε την καλυτερη περιγραφη της ανοιξης.
Λατρευω το καλοκαιρι,το μεσογειακο ή μεσανατολιτικο καλοκαιρι.Λατρευω και το χειμωνα,τον βορειοευρωπαικο χειμωνα.Και το φθινοπωρο της Θεσσαλονικης.
Αλλα ανοιξη;
Μπα,βαριεμαι τις demi καταστασεις.
Σαν Θεσσαλονικιος που εχει ζησει σε αρκετα μερη εντος και εκτος ελλαδας ενεκα εργασιας εχουν χαρακτει στη μνημη μου ο χειμωνας στον Εβρο,παγωνια,καταχνια και απεραντες επιπεδες εκτασεις σκεπασμενες με χιονι και το ιδιο τοπιο το καλοκαιρι μια green hell.
Χειμωνας στη Βοσνια,ασταματητες χιονιοπτωσεις,μαυριλα,κρυο που εδενε αρμονικα με την εικονα του μισογκρεμμισμενου Sarajevo.
Κυπρος:Καλοκαιρι με εξοντωτικες θερμοκρασιες ανω των 40 βαθμων για ολο τον Ιουλιο-Αυγουστο.Ανυπαρκτο φθινοπωρο και χειμωνας με θερμοκρασιες κοντα στους 15-20 βαθμους.
Απλετο φως ολο το χρονο,ανοιξη μερικων ημερων,απο χειμωνα -καλοκαιρι σε μια εβδομαδα.
Ρεντινα φθινοπωρο,απιστευτη ομορφια,δεν περιγραφετε με λογια.
Χλιαρο αερακι,που οσο εδυε ο ηλιος ψυχραινε,μακεδονικη καταχνια,χρωματα κοκκινα,κιτρινα,πορφυρα,καφε και πρασινα.Μαγεια.
Χειμωνιατικο ξημερωμα στα ανοιχτα της Ροδου πανω σε φουσκωτο.Το εχετε ζησει ποτε;
Καλησπέρα,
H ανοιξη εδώ στην κρήτη ήρθε πιο νωρίς.Λιγες μέρες πριν ,άρχισαν να γεμίζουν όλα φως,και ήταν τότε που πήρα και κάποιες σημαντικές αποφάσεις επι προσωπικών θεμάτων....να και άλλη μια σύμπτωση,ένα θέμα σοβαρό που με προβλημάτιζε 2 χρόνια λύθηκε μια μέρα που λούστηκαν όλα στο φώς ( είχαν προηγηθει μέρες κακοκαιρίας )..........
Αγαπώ το φώς,να το αφήνω να χαιδεύει το μάγουλο μου,να το βλέπω να παίζει στις φυλλωσιές.
Αγαπώ την άνοιξη,με γεμίζει προσδοκίες ,ελπίδες.
Υπάρχουν άνθρωποι όμως που μια πληγή δεν τους αφήνει να χαρούν,που << φοβουνται την άνοιξη , φοβουνται το φώς .. >> ,που συνήθισαν το σκοτάδι.Ας τους αφιερώσουμε αυτο το ποστ και ας τους ευχηθούμε να ξαναγεννηθούν στο φώς.
τώρα που είναι Άνοιξη να σηκώσουμε το φουστανάκι του Ιωάννη Χατζηφώτη για να θυμηθούμε το Νέρωνα. σύντροφος, αρχαιολάτρης, αρχαιοκάπηλος (ο Μακρυγιάννης του ελληνισμού της εποχής), ομοφυλόσκυλος, nd της εποχής του (είχε το πρώτο blog γραμμένο σε Γραμμική c++, κεντημένο με ομοκαταληξίες αιματοχυσίας), κι όπως λέει ο Μάλαμας: γιατί τόση χολή για σένανε γιατί;
Χθες το βράδυ η μάνα μου, που παραφύλαγε να μ’ακούσει να γυρνάω απ’τη δουλειά, ήρθε με το ίδιο ακριβώς μισοχαμογελαστό, μισοσυνωμοτικό ύφος που διατηρεί από τότε που μεγάλωσα, με το κλασσικό ασπροκόκκινο κορδόνι. «Θα φορέσεις Μάρτη φέτος;», είπε για τριακοστή ή κάτι τέτοιο φορά. «Φυσικά.» κι άπλωσα το χέρι για το βραχιόλι και το δαχτυλίδι κι ύστερα γύρισα να μου δέσει στο λαιμό το κολιεδάκι με τη δεκάρα που φυλάει για την περίσταση. Όταν έλειπα για χρόνια από δω, μου τηλεφωνούσε το τελευταίο βράδυ κάθε Φλεβάρη να μου θυμίσει να βάλω το 'Μάρτη'. Μην τύχει και δει ο ήλιος το μαυροτσούκαλό της και της το κάψει.
Χθες το βράδυ ο Χριστόδουλος, που παραφύλαγε να μ' ακούσει να γυρνάω απ' τη δουλειά, ήρθε με το ναυάγιο χιουντάι του, μισοχαμογελαστός και μισοσυνωμοτικός και άυλος, με το κλασικό ασπροκόκκινο κορδόνι και τους ελληνισμούς της Ξάνθης. "Θα φορέσεις Μάρτη, Μαυρογιαλούρε μου;" είπε για τριακοστή ή κάτι τοιουτοτρόπως φορά. "Φυσικά" κι άνοιξα το πετραχήλι μου για να τον αγκαλιάσω με το πτώμα δίχως νου. Κι ύστερα γύρισα για να με κάνει δικό του. Όταν έλειπα για χρόνια από την Αυτοκρατορία, μου τηλεφώνουσε στα τελευταία του Μίχαλου, κάθε βράδυ, να μου θυμήσει να βάλω "Μάρτη". Μην τύχει και δει ο ήλιος τον ερωμένο του και τον γδάρει.
Nα βρε παιδιά γιατί το αγαπάω το blog, κι ας με κουράζει κι ας με βασανίζει. Έρχεται αυτό το κείμενο από paragrafos και μου φτιάχνει την μέρα. Νάναι πάντα καλά το παιδί σας!
Όλα τα κείμενά σας είναι για ανθολόγηση.
le prince heureux, βγήκαν τα daffodils? Θυμάμαι στο Λονδίνο ήταν πρωτοσέλιδη είδηση! Γενικά πρέπει να πω, έχοντας ζήσει αρκετό καιρό σε βόρειες πόλεις - εκεί νιώθεις πιο έντονα το βάλσαμο του ήλιου και την γιορτή της καλοκαιρίας. Θυμάμαι στο Μόναχο, στις πρώτες λιακάδες αφήναν οι άνθρωποι τη δουλειά και ξαπλώνανε στο γρασίδι... κι οι κοπέλες σήκωναν τις φούστες να μαυρίσουν τα μπούτια τους...
καλο μηνα... παραδοξως, και στο Λονδινο σημερα εχει μια πανεμορφη λιακαδα... δυστυχως τα δεντρακια δεν εχουν βγαλει μπουμπουκια ακομη. Τα ειχε κοροιδεψει ο καιροs κατα το Δεκεμβριο, και ηταν πολλα τα φυτα που ξεμπουμπουκιασαν (πολυ) νωριτερα !
Σαλτάρω, ενίοτε σας αγαπώ. Μακάρι να μπορούσα να σας αποκρυπτογραφήσω εξίσου συχνά. Υπερήφανη θα ήμην.
τέτοια μου, με μια σφαλιάρα κι ένα ρουφηχτό φιλί...ω,ω,ω και όλα θα τα δεις και θα τα ξεχάσεις και τα ήμην και τα ενίοτε και θα χάσεις την ιμπεριαλιστική ώθηση του σφρίγους στην καλπονοθεία του πεπρωμένου σου. κι αν με αποκρυπτογραφήσεις, έτσι μόνο αποκρυπτογράφηση..δηλαδή...χωρίς φιλάκι άνοιξη που μπαίνει..δεν αγαπάτε εσείς οι υπερήφανες με το άτι εξωγήινο. και μόνος τρέμει και πεινά, ο νηστικός ροζ πάνθηρας.
μια προσωπικη ιστορια σχετικη με την ανοιξη, και τα δεντρα! Εδω και 2 χρονια μενω σε ενα διαμερισμα καπου σε μια μικρη πολη του κεντρικου Σασσεξ. Η γειτονια μου ειναι γεματη βελανιδιες, το παρκακι κοντα στο σπιτι εχει και ιτιες, και ελατα, περιεργη συνυπαρξη. Aκριβως μπροστα στο μπαλκονι μου υπαρχει μια μεγαλη βελανιδια και καθως αλλαζουν οι εποχες φωτογραφιζω το δεντρο στις διαφορες στιγμες του. Πανεμορφο! Φετος, αργησε να ριξει τα φυλλα του και οπως φαινεται, μαλλον θα του παρει μεχρι το Μαη για να ξαναπρασινισει.
Οσο για τα daffodils κ.Δημου, μπα... δεν εχω δει ακομη τιποτα...
@paragrafos
το πιο ουσιαστικό κείμενο που έχω διαβάσει εδώ και καιρό για την άνοιξη... Τι ποίηση και τι λογοτεχνία, τα συμπύκνωσες όλα σε ένα σχόλιο.
Για τη δε δολαριολάγνα Αμερική, έχω να σου πω ότι έχω και προσωπική εμπειρία, δεδομένου ότι γεννήθηκα εκεί (στη Βοστώνη συγκεκριμένα) και πολλοί από τους συγγενείς μου πρώτου βαθμού ζουν εκεί μόνιμα. Κρατάμε επαφή λοιπόν με την Αμερική, οικογενειακώς, κι έχω προσωπική άποψη για το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουν το λειτούργημά τους οι γιατροί εκεί.
Ενας εκ των συγγενών δε, μαιευτήρας -γυναικολόγος χειρούργος συγκεκριμένα, ήρθε πριν μερικά χρόνια για να ζήσει μόνιμα στην Αθήνα. Πολλές φορές μιλάει σχεδόν με αποτροπιασμό για τους Ελληνες συναδέλφους του, και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι τον ασθενή. Αλλη νοοτροπία, άλλα ήθη.
Χαίρομαι πάντως που η δική σας περιπέτεια έληξε αισίως. Ειλικρινά.
Harry said
Απο τις περιγραφες για Κυπρο,καταλαβαινω οτι ειναι μια φτηνη & κοντινη Φλοριντα,ιδιως η βορεια
Δεν εχω παει Florida.εχω ομως παει California.
Ναι περιπου το κλιμμα ειναι ιδιο με αυτο της Κυπρου.Υποτροπικο το λενε εχω τη εντυπωση.
Η πλακα ειναι πως εμεις οι εξ΄Ελλαδος ψηνομασταν κυριολεκτικα και οι Κυπριοι το αντιμετωπιζαν στωικοτατα.
Ξεχωριστες εμπειριες ηταν ενα καλοκαιρι στη Νορβηγια-καμμια σχεση με καλοκαιρι οπως το ξερουμε-και μια ανοιξη στη Λουιζιανα.Υγρασια και ζεστη που σου εκοβε την ανασα.Να ζεσταινεσαι και να μην ιδρωνεις λογω υγρασιας.
Και μια και το'φερε η κουβεντα στη Αμερικη,οι κλιματιζομενες σκηνες(!!) του Αμερικανικου στρατου,οι επιπεδου ξενοδοχειου εγκαταστασεις τους και οι στρατιωτικοι γιατροι και νοσοκομοι που ηταν διπλα μας ολο το 24ωρο.
Συγνωμη, απλα αν θελει κανεις να δει φωτογραφιες της βελανιδιας και των διαφορετικων εποχων, απλα ριξτε μια ματια στο βλογακι μου. Συγνωμη κ.Δημου αν κανω καταχριση της φιλοξενειας σας.
thanx.
@ harry ... 2000E ειναι σχετικα καλα !
πολυ ακριβεια ρε παιδακι μου...
ΣΥΝΑΓΕΡΜΌΣ!!!
O Νικος Δημου στην ετ-1.Η μπηλιω τον έχει σε λίγο,τουλάχιστον έτσι κατάλαβα
ΣΥΝΑΓΕΡΜΌΣ!!!
O Νικος Δημου στην ετ-1.Η μπηλιω τον έχει σε λίγο,τουλάχιστον έτσι κατάλαβα
Δεν καταλαβαίνω τι σας αρέσει στην άνοιξη. Αλλεργίες, εαρινή κόπωση, ο ήλιος που σε τυφλώνει στη μοτοσικλέτα, τα ζουζούνια που σκάνε στο κράνος, τη μια κρύο την άλλη ζέστη, την άλλη ξανά κρύο -- χάλια, σας λέω, χάλια...
Καλο μήνα.
"η εσωτερική διαδρομή του θεάματος που απολαύσαμε" και το timing που δεν ξέρουμε στα ελληνικά να το πούμε χρονισμό. οι ολυμπιακοί αγώνες ως όραμα της ομοφυλοφιλίας διακριτών υποκειμένων καλλιτεχνικής φύσεως - τώρα συνειδητοποιώ: η ομοφυλοφιλία ότι ωθεί τα άτομα της νέας ελλάδος στις τέχνες με τελικό σκοπό την ανανέωση της 17Ν σε πρόσωπα και ιδέες και την αναβίωση του αρχαίου νεοελληνικού πολιτισμού. έχει μπούστο.
22ος αιώνας στην Αμερική, μεσαίωνας εκεί που βομβαρδίζουν και επιβάλουν αποκλεισμούς.
Τι, η πλούσιότερη χώρα στον κόσμο προηγείται και στην ιατρική; Αναπάντεχό.
σαλταρω, νομιζω οτι πρεπει να παψεις να ειρωνευεσαι...
Ν;iκο με τι κάμερα οι φωτο? Εχω μια OLYMPUS C750(10X Zoom, 4,2 Mpixel) & σήμερα αγόρασα μιά SONY DSC P200 (7,2 MPixel) γιά μεταφορά στην τσέπη.
προχθές βρίσαμε
χθες βρίσαμε νεκρό
χθες γλείψαμε
σήμερα ειρωνευτήκαμε.
υποψιάζομαι κι ίσως να βλέπω πεντακάθαρα πως έχουν δέκα βλάκες μαζευτεί και αγωνίζονται για την επικράτηση της Εθνικής Επαναστάσεως στο diadiktion.δεν θα σας περάσει...θα διδαχθείτε ήθος και άνοιξη ή θα πεθάνετε.
θύμωσα.
Επιστροφή από την ΕΤ1 - όπου μιλήσαμε για το Φως και για ένα βιβλίο μου που δεν υπάρχει (έχει εξαντληθεί...).
Όχι δεν έχω παχύνει - αντίθετα έχω χάσει. Αλλά η TV ξεγελάει.
Μηχανή: Εδώ και σαράντα χρόνια σταθερά Νikon (πριν Rolleiflex). Όταν μπεις σε ένα σύστημα φακών, δεν έχει νόημα να βγεις (οι καλοί φακοί κοστίζουν περισσότερο από τα σώματα των μηχανών) Εδώ και δυόμιση χρόνια DSLR Nikon D100 (χρησιμοποιεί και όλους τους παλιούς φακούς).
Βοηθητικά και Olympus Compact - οι καλύτεροι φακοί σε κομπακτ.
@ paragrafos
Μας φέρατε την πιο ανοιχτή άνοιξη!
Να χαίρεστε το παιδί σας!
πονάω λίαν που είχα γνωρίσει μία κοπέλα-φάντασμα που με βύθισε στο θάνατο και στην απουσία και στο όλο γίνομαι κομμάτια πράσινα γλυκά μου μάτια του μακαρίτη ομοφυλόφιλου της να πρέπει οπωσδήποτε και καθημερνώς να υποφέρω τον πόνο του θανάτου του αγαπημένου της και να χαίρομαι με τις παρελάσεις των ψηφιακών εραστών στα νεκροταφεία της ηδονής και να κατρακυλιέμαι από την ομοφυλοφιλία ως την αυτοκτονία πότε σαν πουλάκι πότε στα δεσμά. θα αγοράσω ένα mp3-player sony 1GB μου αρκεί, γαλανό ανοιχτό γαλανό και βαμβακερά ακουστικά-βρακάκια για να τη διαολοπέμψω. γιατί να πεθαίνω από έρωτα και να κάθομαι να διαβάζω Παπαδάκη Τάσσο ειδικό απλό και αρμονικό και ταλαντωτή. έχω ένα όπλο μικρό και δυο ολόχρυσες σφαίρες...
Nίκο Δήμου,
Δεν θα έπρεπε να μας ενημερώσετε για την παρουσία σας στην ΕΤ1; Εεεεε τί στο καλό, μοιραζόμαστε πράγματα εδώ, νομίζω πως πάρα πολλοί θα θέλανε σας δούνε "ζωντανά". Το χάσαμε!!!!
Η άνοιξη έφτασε στον κήπο μου και όλη μέρα φύτευα.
Ευγνώμων, ευγνώμων, ευγνώμων!
Σε όλους σας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
ΑΝΟΙΞΗ
Ετσι τους βλέπω εγώ τους κήπους.
Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει κάποια μυγδαλιά τον ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό. Και η θύμηση τής νιότης
παλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...
Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,
όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.
Το κυπαρίσσι, ατελείωτο σα βάσανο, προς τ' άστρα
σηκώνει τη μαυρίλα του διψώντας τον αέρα.
Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας
οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.
Οι δύο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισία τους
τα χέρια. Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.
74 σχόλια για ένα ποστ τριών σειρών; You must be out of your minds!
gravoura said...
"Nίκο Δήμου,
Δεν θα έπρεπε να μας ενημερώσετε για την παρουσία σας στην ΕΤ1;"
Δεν το κάνω ποτέ - νιώθω σαν να υποχρεώνω τον άλλον να με δει.
Αδιόρθωτε "σαλτάρω" ανέβασες Καρυωτάκη (έχει ξαναμπεί στο blog στο θέμα μελαγχολία - εκεί ταίριαζε) και τον πλαστογράφησες ως Χρήστο Θηβαίο!
Nada said...
"74 σχόλια για ένα ποστ τριών σειρών; You must be out of your minds!"
Σήμερα σημαντικά είναι τα comments - όχι το post. Μην ξεχνάς όμως και τις φωτογραφίες: "μία εικόνα αξίζει όσο χιλιάδες λέξεις..."
Tις ευχαριστιες στον Τ.Βασιλοπουλο, που μας ενημερωσε στην ωρα του, και προλαβαμε να δουμε τον κ.Δημου στην Μπηλιω, εστω και μεσω ΕΡΤsat !
Τα τελευταία χρόνια πάντως η άνοιξη υπάρχει μόνο στα ημερολόγια. Πλέον περνάμε γρήγορα στη ζέστη. (Τουλάχιστον στην Αττική).
Όσο για την ανθρωπιά του μέσου Αμερικανού, όποιος ξέρει ας μου πει αν ο μέσος Αμερικανός κάτοικος μεγαλούπολης μοιάζει με τον Αθηναίο σε ύφος (το οποίο είναι χάλια..). Ενδιαφέρομαι καθαρά εγκυκλοπαιδικά.
harry δεν την έχω γράψει την εκπομπή - δεν ήταν και τίποτα αξιόλογο...
Όταν το Μουσείο Μπενάκη γράψει σε DVD τις παλιές εκπομπές μου θα σας τις στείλω...
Fwteini εξαρτάται για ποιες ΗΠΑ μιλάμε - αλλιώς φέρονται στις μεγαλουπόλεις, αλλιώς σε μικρότερες, αλλιώς στην East Coast ή την West...
Στη Θεσσαλονίκη, κάθε Άνοιξη και Φθινόπωρο, φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι. Κρατάει μερικές ώρες, κάποιες φορές λεπτά – και δεν συμβαίνει κάθε χρόνο. Αλλά το θυμάμαι από μικρός: πάντα μου έδινε την αίσθηση της μοναξιάς. Είναι τόσο αισθησιακό, που σε πονάει που δεν μπορείς να το μοιραστείς (γι’ αυτό και η μοναξιά).
Πριν 3-4 χρόνια, μίλησα γι’ αυτό στην αδελφή μου. Και μου είπε ότι ένιωθε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Το αίσθημα της μοναξιάς μετριάστηκε αλλά δεν ικανοποιήθηκε – δεν μοιράζεσαι – με την ολόκληρη έννοια - αισθησιασμό με την αδελφή σου.
Εν αναμονή του αέρα του 2006....
H εκπομπή της Μπήλιως με τον Νίκο καλεσμένο, επαναλαμβάνεται στις 3 με 3.30 περίπου, όσοι δεν αντέχετε, προγραμματίστε τα video. Νίκο ευχαριστώ γιά την πληροφόρηση σχετικά με τις φωτογρ. μηχανές που χρησιμοποιείς
Nikos Dimou said...
Όταν το Μουσείο Μπενάκη γράψει σε DVD τις παλιές εκπομπές μου θα σας τις στείλω...
******************************
Κύριε Νίκο, επίκειται η εγγραφή; (Ενδιαφέρομαι κι εγώ)
Και τι δε θά ΄δινα να παρακολουθήσω ξανά εκείνη την συνέντευξή σας με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο!
Με αγάπη
Παράγραφος
Η εκπμπή με τον Ν.Δ. αρχίζει ΤΩΡΑ στην ΕΤ-1...
Σπεύσατε!
Ο ΝΔ θα εμφανιστει γυρω στισ 2, υπολογισε.
1η Μαρτίου, Βερολίνο. Μια απρόσμενη χιονοθύελλα που ξεκίνησε το μεσημεράκι, μετέτρεψε μέσα σε ελάχιστη ώρα το τοπίο σε... χριστουγεννιάτικο. Ελπίζω να επαληθευτεί η ρήση "When March comes in like a lion, goes out like a lamb".
@the resident
Thnx!
Προς το παρόν μιλάει ο Γραμματικάκης. Μου είναι πολύ συμπαθής κι αυτός.
Kαι σε μενα.Ο ΝΔ υπολόγισε θα τον δούμε στις 2 και μόνο για μίση ωρα,και θα έχει και συνομιλητή κάποιον που έχει σχέση με την φωτογραφία στο θεατρο.(Την ειδα την εκπομπη απογευμα).Το καλό πράγμα αργεί να γίνει και κρατάει πάντα λίγο.(''τι ναι αυτο που σε φοβιζει'',πολυ μου αρεσει αυτο το τραγουδι που ακουγεται στην εκπομπη)
Χαίρομαι που παρακολούθησα τον ΝΔ στην ΕΤ1. Φως λοιπόν στη ζωή, στη ψυχή και στο πνεύμα μας. Φως της Ελλάδας, με τις μικρές διαφορές ανάλογα με τη γεωγραφική θέση, αλλά ευχάριστο και πλούσιο.
Απολαυστικός όπως πάντα και αειθαλής ο οικοδεσπότης! Χαίρεσαι να τον βλέπεις και να τον ακούς. Νομίζω πως πρόκειται για την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση στη Μ.B. (Μετά Blog) εποχή - τουλάχιστον εγώ πρώτη φορά τον είδα. Εκτός από τα "γνωστά" (συγκροτημένος λόγος, ήρεμο ύφος, ευγενική παρουσία), έριξε και τη σπόντα του στο τέλος περί "τηλεθέασης" ;) Έξοχος!
Είμαστε τυχεροί που τον απολαμβάνουμε καθημερινά μέσα από αυτό το ιδιαίτερο κανάλι επικοινωνίας κι ας μην τον βλέπουμε - τον νιώθουμε όμως!
Εννοείται φυσικά πως "απαθανάτισα" τη συζήτηση ;)
Καλημέρα!
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια - και συγγνώμη αν σας ξενύχτησα.
Μαυρα συνεφα σκεπασαν τον ουρανο πανω απο το χωριο.Τι ειρωνια!Μολις χθες ηταν που ξετρελαμενοι απο τη λιακαδα της πρωτης μερας του μαρτη γραφαμε σχολια γεματα αισιοδοξια.
Καπως ετσι δεν ειναι η ζωη μας?
Μια ανοιξη που δεν ερχετε ποτε,παραμονο καποιες μερες τοσο αβασταχτα φωτεινες.Λιγη υπερεκτημημενη ευφορια μεσα στη καταχνια,λιγο φως στο σκοταδι.
Ωραία όλα αυτά που γράφετε, αλλά το μάρτη φορέσατε? Μόνο λόγια είσαστε, μου φαίνεται.
Τον φορεσε χθες η ανηψια μου και ηταν ολο χαρα!ποσο θα θελα να μπορουσα να βαλω και εγω την κοκκινη κλωστητσα!
Είναι κρίμα να βάζουν την εκπομπή ξημερώματα. Για κάποιον που δουλεύει πρωί, είναι απαγορευτική ώρα.
Viennezos said... περί προπαγάνδας.
--------------------------
Vienddezos, άλλος ήταν ο σκοπός.
Προς viennezos
Αγαπητέτ κύριε,
δεν είμαι απο τους ανθρώπους που αποφεύγουν τα κρίσιμα ερωτήμα σαν και αυτά που θέσατε. Ωστόσο, το μποκγλόσπιτο ανήκει σε άλλον νοικοκύρη και οι στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας, απέναντι του, επιβάλλουν τα σχόλιά μας να κινούνται δορυφορικά προς το οικείο ποστ.
Εδώ το θέμα είναι η Άνοιξη. Δεν είναι ούτε η Κούβα, ούτε ο φιλο-αντι-αμερικανισμός μας. Ούτε η τραγωδία τόσων και τόσων παιδιών που είναι καταδικασμένα να μη δουν ποτέ τους την άνοιξη στη ζωή τους.
Ως εκ τούτου, αν μιλούσα για αυτά που λέτε θα ήμουν εκτός θέματος. Αφήστε που ένας τέτοιος μονόλογος αναγκαστικά θα ακουγόταν ως μανιφέστο. (Όπως ξέρετε, δεν είναι και τόσο δύσκολο να υποδυόμαστε τους εισαγγελείς...)
Τιμώ τον οικοδεσπότη και φροντίζω τα κείμενά μου να γράφονται, κάθε φορά, με λίγο από το αίμα μου...
Θα διακόψω εδώ (μάλλον πήρα φόρα και θα καταλήξω σε ... φόρουμ) για να σας πω ότι αναζήτησα τα στοιχεία σας και δεν βρήκα το μπλόγκ σας ή κάποια διεύθυνσή σας για να σας αποστείλω τις αποκρίσεις μου στα ερωτήματά σας.
Με κίνδυνο να καταχραστώ (τελικά την καταχράστηκα) τη φιλοξενία του αγαπημένου μου κυρίου Νίκου, σας προσκαλώ σε διάλογο για το ζήτημα αυτό, όποτε θέλετε, στο δικό μου μπλόγκ.
Με αγάπη
Παράγραφος
Φίλτατε vienneze,
λέτε (μεταξύ άλλων): "Εγώ δεν έχω μπλογκ. Καινούργια εμπειρία είναι για μένα η συμμετοχή σε τέτοιο χώρο ...)"
Μη νιώθετε μοναξιά. Κι εγώ τρεις τέσσερις μέρες έχω στο μπλογκ.
Αρκεί να σας πώ ότι ακόμα δεν κατάφερα να βρω τρόπο να ρυρθμίσω την ώρα στο μπλόγκ μου!!!
Με αγάπη
Παράγραφος
Η δε γλώσσα, είναι πιο επιτυχημένη από το "πολιτικό" ημερολόγιο για την έναρξη της Άνοιξης. Τυπικ΄αρχίζει τον Μάρτιο, αλλά τότε κάνει κάτι κρύα...
Αντιθέτως τον Απρίλιο ( που σχετίζεται με το aprire, ouvrir τα λατινικά και λατινογενή ρήματα που σημαίνουν ανοίγω, όπως λέει και το λεξικό Μπαμπινιώτη) η άνοιξη εγκαθίσταται
Δημοσίευση σχολίου