Για ταξίδια - φυγή στον χώρο - έγραψα αρκετές φορές. Πως θα ήταν αν τώρα μιλούσαμε για φυγή στον χρόνο;
Ο H. G. Wells εφεύρε την μηχανή του χρόνου (time machine) που μπορούσε να σε μετακομίσει σε όποια εποχή της ιστορίας ήθελες.
Κι ας πούμε πως υπήρχε και λειτουργούσε αυτή η μηχανή του χρόνου. Πού θα ζητούσατε να πάτε;
Στο Μεσαίωνα με τους ιππότες και τους καβαλλάρηδες, τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο... στο δάσος του Sherwood, με τον Robin Hood τον γνωστό μας Ρομπέν των Δασών (αλήθεια γιατί τον προφέρουμε στα Γαλλικά;) και τους εύθυμους παράνομους;
Στην αρχαία Αθήνα να τριγυρνάτε στην αγορά και να ακούτε τον ξυπόλητο Σωκράτη να πολιορκεί τον πανέμορφο Αλκιβιάδη;
Στην αρχαία Ρώμη, στην μυθική έπαυλη του σοφού αυτοκράτορα Αδριανού, την Villa Adriana με τις λίμνες, τις αψίδες, τους θησαυρούς και τα αγάλματα από όλη την απέραντη αυτοκρατορία;
Στο μυθικό Περού με το χρυσάφι των Ίνκας και τις εναέριες πόλεις όπως το Μάτσου Πίτσου;
Ή στην Γαλλία της λαμπρότητας, του Βασιλιά Ήλιου, στα μεγάλα κάστρα του Λείγηρα, όπως το Chateau de Chambord με τα τετρακόσια τζάκια και τις τρελές καμινάδες;
Ή που αλλού; Και γιατί;
Οι φωτογραφίες: οι δύο πρώτες στη Βουδαπέστη - αναπαράσταση με ιππικά δρώμενα. Η Villa Adriana στη Ρώμη, πριν τις τελευταίες ανασκαφές και το Chambord στη μαγική στιγμή της δύσης, όταν τέλεια καθρεφτίζεται.
91 σχόλια:
δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το τώρα...
Για να μου λυθεί η περιέργεια θα διάλεγα την εποχή του Χριστού.Να μπορέσω να δω τι έγινε πραγματικά.Θα ήθελα να πάω ως ρωμαίος αν δεν πειράζει...
Σε όλα τα παραπάνω σίγουρα για ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα. Μπορεί για παράδειγμα να έβρισκα μερικούς πιο βαρετούς απ’ ότι τους περιποιεί η ιστορία... :)
Ομως, η δική μου μηχανή είναι πιο εξελιγμένη- πάει και στο μέλλον. Εκεί, θα ήθελα να μείνω...
3000 χρόνια μπροστά... κυρίως για να δω αν όντως το 42 είναι το νόημα της ζωής :)
Πόσο είχα ζηλέψει τον ήρωα του Wells στη ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!(κι ας πέρασε,όσα πέρασε)...Λοιπόν,είναι πολλοί οι τόποι και οι εποχές που μου ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία...Άλλες φορές επειδή θαυμάζω τι κατορθώθηκε εκείνη την περίοδο και άλλες φορές, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, απλά μου ασκούν μια ανεξήγητη έλξη... Λοιπόν, ζωγράφος στην Φλωρεντία την εποχή της Αναγέννησης, ιδιοκτήτης φυτείας(!!)στον Αμερικάνικο Νότο λίγο πριν τον Εμφύλιο και έμπορος στη Σμύρνη ,λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή...και τα συμπεράσματα,δικά σας..
Εγω παλι "φοβαμαι" μην ταξιδεψω στο παρελθον για να γνωρισω προσωπικοτητες που αν οχι θαυμαζω τουλαχιστον μου φαινονται ενδιαφερουσες και τελικα απογοητευτω.
Παντως οσο πιο παλια τοσο πιο καλα!
Ακουστε κολλημα τωρα:Ηθελα να ταξιδεψω στην αρχαια Ελλαδα,οχι για να θαυμασω το αρχαιο μεγαλειο αλλα για να ακουσω πως μιλουσαν τα αρχαια ελληνικα οι τοτε προγονοι(;;) μας.Πως τα προφεραν.Δεν ξερω αλλα ο τροπος ομιλιας και εκφορας των αρχαιων ελληνικων παντα μου προκαλουσε το ενδιαφερον.Και να φανταστειτε πως δεν ξερω αρχαια ελληνικα.
Στο μέλλον. Για να δω τον άνθρωπο στον Άρη και τους πλανήτες και την ανθρωπότητα απαλλαγμένη από φτώχεια, μόλυνση και πολέμους. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα γίνει!!
Η απορία του querrero επίσης χρόνια απορία δική μου. Ούτε ο Erasmus του Rotterdam ούτε όλοι οι γλωσσολόγοι του κόσμου δεν μπορούν να δώσουν ακριβή απάντηση στο ερώτημα της προφοράς των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων.
Και επ΄ευκαιρίας θα ήθελα να γνωρίσω τον ανεπανάληπτο λαό της κλασικής Αθήνας. Να γυρνάω ας πούμε το 450 π.Χ. στα γυμναστήρια, να δω κάποια έργα του Σοφοκλή σε πρώτη προβολή,να ψηφίσω στην εκκλησία του Δήμου, να ψωνίσω στο λιμάνι του Πειραιά, να ακούσω τις δημόσιες ομιλίες του Ηρόδοτου για την Ασία και το καλύτερο: Να επισκεφτώ μια ξέμπαρκη μικρασιάτισα εταίρα...
Και άλλα πολλά, πάρα πολλά, ας μην κάνω κατάχρηση του χώρου όμως.
Θα ήθελα να κάνω μερικά σύντομα ταξίδια στο προιστορικό παρελθόν (όχι για μεγάλο διάστημα όμως για να μη με φάει το Μεγαθήριο). Θα ήθελα να δω πώς ήταν οι σχέσεις των "καθυστερημένων" Νεάτερνταλ (στο παρόν blog μάλιστα εμφανίζεται τελευταία ένας απόγονός τους) με τους Homo Sapiens. Μπορούσαν άραγε να ζευγαρώσουν? Πώς τους ξεπαστρέψανε?Ακόμα πιο παλιά θα ήθελα να δω πώς άρχισε να εμφανίζεται η γλώσσα. Πώς επικοινωνούσαν μέχρι τότε? Για πολλά από αυτά μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις αλλά άλλο είναι να τα βλέπεις μπροστά σου. Επίσης θα ήθελα να βρισκόμουν στην εποχή (1000000+ χρόνια πριν?) που οι άνθρωποι άρχιζαν να έχουν συνείδηση του εαυτού τους και του περιβάλλοντος. Πως θα με αντιμετωπίζανε άραγε? Θα καταλαβαίνανε ότι είμαστε συγγενείς?
Από πιο πρόσφατα γεγονότα δεν ενδιαφέρομαι. Θα ήθελα απλά να συναντήσω μερικούς προγόνους μου (πριν 200-300χρόνια) να δω αν τους μοιάζω.
H εποχή του Μέγα Αλέξανδρου με συναρπάζει. Να τον ακολουθώ στην εκστρατεία του, να είμαι στο περιβάλλον του και να μαθαίνω δια στόματος ιδίου, τα σχέδια, τον σκοπό και τα οράματά του.
@wildcard
Το ξέρω ότι χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να γίνουν αυτές οι αλλαγές και δεν έγιναν ταυτόχρονα παντού. Ακόμα και αν μπορούσαμε να πάμε στο παρελθόν δε σημαίνει ότι θα κατανοούσαμε την εξέλιξη, απλά θα παίρναμε μια μυρουδιά. Εξ άλλου και στο πρόσφατο παρελθόν να πήγαιναμε πάλι θα το κατανοούσαμε μέσα από το σήμερα.
Θυμάμαι μια ξένη σειρά στην ΕΤ-1 πριν 15-20 χρόνια που είχε αυτή την υπόθεση.
Στο μέλλον. Σίγουρα. Και σε διαφορετικές στιγμές του. Από τη μια, να δω πως θα είναι. Από την άλλη, θα έχω τη φήμη ενός άντρα-βάρβαρου, πρωτόγονου, που υπόσχεται ζωώδεις εμπειρίες από τα παλιά.
(Οι περισσότεροι, αν πήγαιναν στο παρελθόν, θα τους έτρωγαν λάχανο οι βαρβάτοι ντόπιοι του χρόνου.)
:))
Μέλλον!!!
Nα πω και μια δεύτερη επιθυμία. Να ζήσω στο μέλλον, τη στιγμή που θα έχουμε επαφή με άλλα όντα, περισσότερο προοδευμένα. Να μάθω τη δική τους αντίληψη για τη δημιουργία του σύμπαντος και την ανάγκη ή μη της πίστης σε κάποιο θεό.
Tsitso, θυμάσαι πως λεγόταν αυτή η σειρα;η μηχανή του χρόνου ήταν ένα μηχάνημα σαν ρολόϊ,σωστα;(ανεξάντλητες πια, αυτές οι 80ς τηλεοπτικές αναμνήσεις!!)
mera said...
"Θα ήθελα να ήμουν το 66/67 στα united states. Να δώ τελικά τι ήταν αυτά τα χρυσά καλοκαίρια και τι τελικά πήγε στραβά".
Εγώ ΗΜΟΥΝ τότε στις ΗΠΑ, έζησα τα παιδιά των λουλουδιών, το Woodstock, το Hair, την σεξουαλική απελευθέρωση. Τίποτα δεν "πήγε στραβά" - απλώς, όπως όλες οι επαναστάσεις κι αυτή έσβησε, αφήνοντας πίσω της πολλά ίχνη. Αν ξέρατε πόσα οφείλετε εσείς οινεότεροι στην αντικουλτούρα εκείνης της εποχής. Δεν έφερε τον παράδεισο αλλά άλλαξε τον κόσμο.
Να τι θα πει να είσαι μεγάλος στην ηλικία... έχεις ζήσει ένα μέρος από την μηχανή του χρόνου.
Το παρελθόν,όπως και το μέλον δεν είναι ταίνιες του Χολιγουντ για να μπορέσει κάποιος να δει τα τεκτενόμενα, αν πήγαινε κάποιος εκεί θα βρισκόταν σε ένα και μόνο μέρος. Την ίδια στιγμή θα γινότανε εκατομύρια άλλα γεγονότα στο ίδιο μέρος. Αρα τι είναι αυτό που θα έβλεπε; Μήπως χρειαζόμασταν και έναν ιστορικό χρονοσκηνοθέτη;
Εφόσον δεν βλέπω περιορισμό στην κατεύθυνση της μηχανής, εγώ θα προτιμούσα ένα ταξίδι προς τα εμπρός. Όπως ειπώθηκε τόσο σοφά στο πρώτο κιόλας σχόλιο, δεν νομίζω να υπήρχε καλύτερη εποχή να ζεις από ότι σήμερα, και το μέλλον υπόσχεται πολλά. Εκτός εάν το μέλλον μας επιφυλάσσει δυσάρεστα όπως έναν νέον παγκόσμιο πόλεμο, κάτι που δεν νομίζω. Πάντως θα ήθελα να δω τα νέα θαύματα της πληροφορικής, των νέων μέσων διασκέδασης όπως υπερμεγέθη οθόνες τηλεοράσεως, της ρομποτικής, εφημερίδες και περιοδικά που θα κατεβάζομε από το ιντερνετ με ασύλληπτες ταχύτητες, η τηλεόραση θα εκπέμπει μόνο ως podcast και ποτέ μας δεν θα χάνουμε εκπομπές και πολλά άλλα θαυμαστά.
"τη ζωή τη βιώνουμε ατενίζοντας προς τα εμπρός, αλλά την κατανοούμε κοιτάζοντας προς τα πίσω" Σ. Κίρκεγκορ
Μάλλον τελικά κανείς μας δεν ζεί το παρόν, ή νομίζει ότι το ζεί.
Εγω θα ηθελα να παω στην εποχη που ο καλος θεουλης επλασε τον Αδαμ και την Ευα και να τα φτιαξω με τον Αδαμ
Τέσσερις στάσεις:
Πρώτα στην Αθήνα των αρχών του 5ου αιώνα π.Χ., για να ακούσω τον Tέρπανδρο να παίζει μουσική για τον Απόλλωνα.
Μετά, στο Παρίσι του 12ου αιώνα, για να ακούσω τους τροβαδούρους και τη χορωδία της Νοτρ Νταμ.
Μετά, στη Φλωρεντία του 16ου αιώνα, στην ακμή του μαδριγαλιού.
Και, τέλος, στη Λειψία του πρώτου μισού του 18ου αιώνα, στον Άγιο Θωμά, για να ακούσω τον παμμέγιστο Μπαχ να αυτοσχεδιάζει στο όργανο.
Χρόνος: Φεβρουάριος-Μάρτιος 1974
Τόπος: Κατοικία Φίλιπ Ντικ.
δύσκολο... δύσκολο... κάπου στην εποχή των Ινκας θα’θελα να’μουν εγώ.. ναι ναι.. εκεί και τότε.. να μάθω επιτέλους τα μυστικά τους.. (και με ένα labtop να μπαίνω κρυφά στο διαδίκτυο να σχολιάζω τα posts!)
Το παίδεψα το ξαναπαίδεψα στο μυαλό μου. Τι Αθήνα θέλησα, τι Βαγδάτη, τι Ρώμη, τι Αλεξάνδρεια, τι Σκωτία κοκκινόμαλλων Κελτών, τι, τι… κι ύστερα σκέφτηκα, αν εδώ και τώρα, ως γυναίκα, αισθάνομαι δύσκολα στην εποχή μου, τι ελπίδα θα είχα άραγε σε περασμένες εποχές. Μόνο ως Κλεοπάτρα ή Ασπασία αλλά οι θέσεις ήταν λίγες και ο ανταγωνισμός σκληρός.
Στο αύριο λοιπόν. Μακρινό, μακρινότατο αύριο. Να έχει ωριμάσει λίγο το ανθρώπινο είδος. Ή και να’χει χαθεί βρε αδερφέ. Να κάνω παρέα από άλλους γαλαξίες.
Παλαιότερα θα έλεγα ότι θα ήθελα να πάω κάπου στο παρελθόν. Τώρα λέω κάπου στο μέλλον. Έχω βαρεθεί το "παραμυθάκι" ότι όσο παλιότερα τόσο καλύτερα και ότι όσο μελλοντικότερα τόσο ζοφερότερα....
Θα ηθελα να παω πισω, στις 12-9-2003.Μια ωρα πριν πεθανει ενα αγαπημενο μου προσωπο, να του κρατουσα το χερι και να του ελεγα ποσο πολυ το αγαπουσα.Δεν προλαβα.....
wow..πολύ καλό post και επίσης πολύ καλές φωτογραφίες...χμμμμ είναι τόσα πολλά τα μέρη που θα ήθελα να πάω σε αυτή τη περίπτωση.. αλλά για να απαντήσω καλά θα πρέπει να διαβάσω περισσότερη ιστορία... :)
Mιας και μιλάμε για τον WELLS προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους συνομιλητές το << η πόρτα στον τοιχο >> , μικρό ( 30 σελίδες ) και υπέροχο.
Σχετικά με το θέμα το μέλλον διεγείρει την φαντασία πάρα πολύ....όμως όταν σκέφτομαι τα του χρόνου θυμάμαι τη φράση του οικοδεσπότη μας απο το εγχειρίδιον ελευθερίας : << εδώ και τώρα πρέπει να ξεπεράσω τον εδώ και το τώρα >> .... μια τέτοια χρονομηχανή θα ήθελα Ν.Δήμου, μια χρονομηχανή που θα με έβγαζε απο το φθαρτό << τώρα >> ,απο τη θνητή στιγμη!
Κάτι τολμηρό.10000 χρόνια μπροστά.Όπως στον wells, θα βλέπαμε τον κόσμο από μιά νέα αρχή ή τον τέλειο κόσμο?
Στο μέλλον αλλά όχι στο πολύ μακρινό. 70-80 χρόνια μπροστά για να δω ποιές προβλέψεις έχουν δικαιωθεί και ποιές διαψευσθεί.
Στο 30 μ.Χ.
Θα ήθελα πολύ να δώ από κοντά εκείνη την τριετία που έκοψε την ανθρώπινη ιστορία σε δυό κομμάτια. Αν δεν υπήρχε το 30-33μ.Χ δεν θα λέγαμε π.Χ. και μ.Χ. έτσι δεν είναι;
Το πιο πολυσυζητημένο θέμα, γεμάτο αγωνίες, ελπίδες και πολύ αίμα.
Η απάντηση είχε δωθεί σε παρόμοια συζήτηση για ταξίδια στο χρόνο που έκανα με φίλους.
Δόθηκε από άλλον τότε.
Εγώ την κρατώ.
Ίσως να φταίει το back to the future αλλά από πολύ μικρός σκεφτόμουν να ταξιδέψω στον χρόνο. Θυμάμαι στο δημοτικό ήθελα να ταξιδέψω πίσω στην εποχή που πήγαινα νηπιαγωγείο, όπου ήταν καθαρή διασκέδαση, δίχως άγχος για τα μαθήματα. Αργότερα έκανα σκέψεις πως θα ήταν αν ταξίδευα στην Αρχαία Ελλάδα με τις γνώσεις που διέθετα ως σύγχρονος άνθρωπος... θα έψαχνα να βρω φιλόσοφους, θα έτρεχα σε σχολές να τους πω για τις εφευρέσεις του μέλλοντος, για την παρακμή μας και την Ρώμη που θα μας έτρωγε λάχανο :-)... ώσπου ένας φίλος μου με προσγείωσε (αυτός που έλεγε ότι η τηλεόραση είναι το καλύτερο σχολείο), το πιο πιθανό είναι να κατέληγα σκλάβος και να πέθαινα νέος :-) Γι' αυτό λοιπόν δεν θέλω να πάω ούτε στο μέλλον (γιατί δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι όλα τέλεια κτλ... μπορεί να έχει έρθει η συντέλεια.. who knows;) ούτε στο παρελθόν (δίχως tv, υπολογιστές, internet, ελευθερίες απλές όπως το να πιαστείς χεράκι-χεράκι με την κοπέλα σου στον δρόμο;) γιατί το πιο πιθανό είναι να μην ζω σαν βασιλιάς αλλά άθλια... ενώ στην εποχή μας ζω καλύτερα απ' όλους τους βασιλιάδες του χθες! Άρα η καλύτερη επιλογή ήταν η πρώτη που έκανα όταν πρωτοσκέφτηκα το ταξίδι στον χρόνο... να ζήσω την ζωή μου ξανά από την αρχή και ίσως να άλλαζα και κάποια στοιχεία της, να γύριζα στο νηπιαγωγείο (με εκείνη την ηλικία αλλά με το μυαλό που έχω τώρα) :-)
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!
Το 'χει η μοίρα μου, μετά το ξεσάλωμα στο "Fun and games" να μη μπορώ να σταυρώσω άλλο παιχνιδιάρικο post - πάντα κάτι άλλο έκτακτο έχω να κάνω εκτός σπιτιού. Το έπαθα με τα ταξίδια, με το ερημονήσι και τώρα με το ταξίδι στο χρόνο. Τέλος πάντων, έστω και αργά, αποφάσισα να λάβω κι εγώ μέρος.
Ψηφίζω "δαγκωτό" μέλλον και πιο συγκεκριμένα το χρονικό εκείνο σημείο όπου θα έχουμε κατακτήσει την αθανασία και την αφθαρσία. Από κει και μετά θα έχω όλο το χρόνο μπροστά μου για να δω τα υπόλοιπα! Ίσως μάλιστα κάποτε να φτιαχτεί και μια πραγματική μηχανή του χρόνου, οπότε θα μπορώ και να κάνω όσα άλλα "ταξιδάκια" θέλω μπρος και πίσω - είπαμε είμαι "ζαβολιάρης" παίκτης ;)
Αν πάντως περιορίσουμε τα ταξίδια μόνο προς την "κατεύθυνση" του παρελθόντος, θα επέλεγα την περίοδο από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τη γέννησή μου (αρχές δεκαετίας του '70). Έγιναν τόσα "θαύματα" εκείνη την περίοδο σε όλα τα επίπεδα (επιστήμη, τεχνολογία, πολιτική, κοινωνία κλπ) και θεωρώ πως ήταν μακράν η πιο δημιουργική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας! Αν έπρεπε να διαλέξω και συγκεκριμένο τόπο, σαφώς θα επέλεγα τις ΗΠΑ. Άσε που θα γνώριζα και τον Ν.Δ. στα νιάτα του - πεθαίνω να δω φωτογραφία του από το Woodstock με χίπικα χαϊμαλιά και παντελόνι καμπάνα ;)
Αν πάντως θα έπρεπε να διαλέξω μία και μόνο στιγμή, αυτή θα ήταν το πρώτο βήμα του Neil Armstrong στη σελήνη. Αυτή θεωρώ ως κορυφαία στιγμή της ανθρωπότητας. Αν μάλιστα είχα τη δυνατότητα να διαλέξω και τον τόπο, σαφώς θα ήθελα να βρισκόμουν εκεί πέρα μαζί του ή ακόμα και στη θέση του ;)
Θα είχε ενδιαφέρον σαν παρατηρητής να μεταφερθείς σε πάρα πολλές "ιστορικές" στιγμές της ανθρωπότητας. Ή ακόμη να παρακολουθήσεις τις μικρές στιγμές της καθημερινότητας σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Σαν παρατηρητής όμως. Γιατί αν ήθελες να το ζήσεις ως άνθρωπος της εποχής εκείνης , ίσως και να μην κατάφερνες ποτέ να επιστρέψεις στο παρόν. Θα μπορούσε να είσαι είλωτας στη Σπάρτη, δούλος στον Χρυσο αιώνα, δουλοπάροικος ετοιμοθανατος από την πανούκλα στο μεσαίωνα των λαμπρών ιπποτών και ευγενών.
Θα μπορούσε να σε είχε εξοντώσει ως αιρετικό η ορθόδοξη εκκλησία στο βυζάντιο, η καθολική στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα, ή ακόμη ο "Μέγας" Θεοδόσιος στον ιππόδρομο.
Σαν παρατηρητής θα προτιμούσα να παρακολουθήσω την ανέγερση του Παρθενώνα, ή ακόμη καλύτερα το big bang.
sspyros said:Οπως είπε και οΒαγγέλης θα ήθελα να βρισκόμουν στο Ισραήλ την εποχή του Ιησού και μετα να επέστρεφα για να σας πω αν ήταν η όχι ιστορικό πρόσωπο.Αληθεια γιατί το αμφισβητούν αυτό;
Για να αμφισβητήσεις κάτι πρέπει πρώτα να έχει αυτό αποδειχθεί. Η ιστορικότητα του Χριστού δεν έχει αποδειχθεί, άρα δεν αμφισβειτείται, απλά ερευνάται
Καλημέρα
Όλη τη νύχτα έβλεπα "ιστορικά όνειρα" - με είχε επηρεάσει το θέμα.
Δεν συμφωνώ με αυτούς που λένε ότι γυρίζοντας πίσω μπορείς να καταλήξεις σκλάβος ή ασήμαντος χωρικός χαμένος στην επικράτεια και να μην πάρεις μυρουδιά από τα σημαντικά.
Παραμύθι είναι, όπου θέλουμε παμε.
Παρόλο που με κατηγορούν για στυγνό ορθολογιστή (ή ίσως και γι αυτό) με γοητεύει ο Μεσαίωνας. Εκεί με τους Ιππότες του Βασιλιά Αρθούρου, τον Παρσιφαλ, τον Λανσελότο και τον Τριστάνο, να ερωτεύομαι απελπισμένα την Guinevere και την Iseult (ή Ιζόλδη), να ακούω το κέρας να σημαίνει τον θάνατο του Ρολάνδου στα Πυρηναία, να πολεμάω με τους Βίκινγκς και τα βράδυα κοντά στην φωτιά να ακούω τα ατέλειωτα sagas των Βόρειων. Α, ναι και στην Αυλή των Θαυμάτων, Κουασιμόδος και Εσμεράλδα και ο Φρανσουα Βιγιόν να απαγγέλει τις μπαλάντες για τις Κυρίες των Χαμένων Χρόνων και για το Μπουρδέλο της Χοντρής Μαργκό. (Dans ce Bordeau ou tenons nostre Estat).
Και να ακούω τον (ευνουχισμένο) αλλά πάντα ερωτευμένο Αβελάρδο να μιλάει για φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο, και να τραγουδάω με τοςυ φοιτητές τον ύμνο τους (που τον τραγούδησα 700 χρόνια μετά): Gaudeamus igitur, juvenes dum sumus...
sspyros said...
Οπως είπε και οΒαγγέλης θα ήθελα να βρισκόμουν στο Ισραήλ την εποχή του Ιησού και μετα να επέστρεφα για να σας πω αν ήταν η όχι ιστορικό πρόσωπο.Αληθεια γιατί το αμφισβητούν αυτό;
Διότι δεν έχουμε καμία άμεση ιστορική μαρτυρία... Η πρώτη είναι από τον Ιστορικό Ιώσηπο (Josephus) πολλές δεκαετίες μετά (γεννήθηκε το 37 μ. Χ.) και είναι έμμεση και αμφισβητούμενη.
Καλημέρα!
Ωραίο θέμα αλλά έχω απορίες! Εκεί που θα ταξιδέψουμε θα γνωρίζουμε τι έχει συμβεί?
Θα μπορούμε να αλλάξουμε την ιστορία?
Εαν ναι θα γύρνα λίγο καιρο πίσω για να σταματήσω μια προσωπική απώλεια μια μικρής μου ξαδέλφης!
Αν όχι θα ήθελα να έμπαινα σφήνα στη ζωη του Λεονάρντο ντα Βιντσι.
Να τον γνωρίσω από κοντά. Να είμαι εκεί κοντά! Δεν με νοιάζει να είμαι κάποιος απλά να είμαι φίλος του. Να τον ζήσω από κοντά!
Φοβερό θέμα! Όση ώρα γράφω ταξιδεύω με το μυαλό μου και σε άλλα μέρη! Καλημέρα σε όλους!
Φιλικά!
Γιατί ο Robin Hood έγινε Ρομπέν των Δασών;
Για τον ίδιο λογο που ο Τσάρλυ Τσάπλιν έγινε Σαρλώ.
Μάς ήλθαν και οι δύο από την Γαλλία κατά την περίοδο της ισχυρής γαλλικής επίδρασης στα ελληνικά πράγματα.
Ο "Robin des Bois" μεταφέρθηκε κατά κυριολεξία ως "Ρομπέν των Δασών" και ο "Charlot" ως "Σαρλώ".
Κατ' αντίστοιχο τρόπο πολλές αμερικανικές και αγγλικές κινηματογραφικές ταινίες προβλήθηκαν στην Ελλάδα με τίτλο μεταφρασμένο από τα Γαλλικά.
Παραδείγματα:
"High Noon" (1952) --> "Le train sifflera 3 fois" --> "Το τραίνο θα σφυρίξει 3 φορές"
"The Young Lions" (1958) --> "Le bal des maudits" --> "Ο χορός των καταραμένων"
"Robin and Marian" (1976) --> "La Rose et la flèche" --> "Το ρόδο και το βέλος"
Για όσους θυμούνται τους ελληνικούς τίτλους μια αναζήτηση στο site french.imdb.com θα επιβεβαιώσει τον κανόνα.
'Η επιθυμία να γεννούν και οι άνδρες είναι πανάρχαια.' said o paranaloma
δε διαφωνω το ταξιδι μου ειχε συμβολικη σημασια.
Για τον φίλο που του αρέσουν οι Rush, η δικιά τους εκδοχή για την αθανασία:
A thousand years have come and gone
But Time has passed me by
Stars stopped in the sky
Frozen in the everlasting view
Waiting for the world to end
Weary of the night
Praying for the light
Prison of the lost—Xanadu
Xanadu--held within the Pleasure Dome
Decreed by Kubla Khan
To taste my bitter triumph
As a mad immortal man
Nevermore shall I return
Escape these caves of ice
For I have dined on honeydew
And drink the milk of Paradise
Καλημέρα σε όλους!
Με παραξενευει η επιθυμια μερικων να ταξιδεψουν σε τοσο κοντινες εποχες.Δεκαετια του '70,'60 κτλ.
Μα υπαρχει τεραστιος ογκος πληροφοριων για αυτες τις δεκαετιες.Οι ανθρωποι εκεινης της εποχης ζουνε ακομα,ρωτηστε τους πως ηταν τοτε η ζωη.Δεν σας θεωρω λαθος αλλα αν θεωρητικα υπηρχε μια συσκευη μηχανημα κτλ με το οποιο θα μπορουσες να ταξιδεψεις οπου ηθελες στο χρονο,μου ακουγετε πεζο να επιλεξεις μια λιγο πολλυ γνωστη(γνωστοτατη)εποχη.
Σαν να μην εκμεταλευεσαι πληρως τις δυνατοτητες της.
Anyway που λεμε και στα νεολληνικα.
Γουστα και επιθυμιες ειναι αυτα-τες.
Εγω θα ηθελα on second thought να τεξιδεψω σε πεδια μαχων.
Θερμοπυλες,Μαραθωνας,Μελανας Δρυμος,με τις φαλλαγγες του Αλεξανδρου,τις ρωμαικες λεγεωνες,τους αναγεννησιακους Landsknecht,τους Βικινγκς κατα την διαρκεια των επιδρομων τους,με τους πρωτους σταυροφορους,με τους Κονκισταδορες στη Λατινικη Αμερικη,στους Βρετανο-Γαλλικους πολεμους για την κυριαρχια στη Βορεια Αμερικη-Καναδα.
Να βιωσω την φρικη των χαρακωματων στο Πρωτο Παγκοσμιο Πολεμο,με τον Μ.Ναπολεωντα στη μαχη του Βατερλω,και με τους Παοκτσηδες σε ντερμπυ με Αρη ή(even better)γαυρο(χεχεχεχεχχε).
Να γνωριζα απο κοντα τον Μ.Αλεξανδρο,το Ναπολεωντα,και τον Χιτλερ πριν ακομα αποκτησουν την δοξα(;) ή την φημη που ηρθε μετα.
Ξεχασα την πτωση της Πολης.Μαζι με τους Σκανδιναυους-Αγγλους-Σλαβους Βαραγγους φρουρους που πολεμουσανε ενω οι αλλοι προσευχοτανε και κλαιγανε τη μοιρα τους.
Το σημερινό θέμα σε συνδυασμό με την φωτογραφία της Villa Adriana, μού θύμισε το ταξίδι στο παρελθόν που πραγματοποίησε η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ γράφοντας τα "Απομνημονεύματα του Αδριανού".
Στις Σημειώσεις του βιβλίου αναφέρεται στην προσπάθειά της να μπεί στο άρρωστο σώμα του αυοτκράτορα, να αισθανθεί την θλίψη και την σωματική του οδύνη, να γίνει η ίδια, συστέλλοντας τον χρόνο, ο Αδριανός.
Μάλλον δεν απαιτείται μηχανή του χρόνου για τέτοια ταξίδια.
Σχετικό είναι και το φίλμ "Somewhere in Time" (1980), με τους Christopher Reeve και Jane Seymour.
Δείτε το!
Παλι μας ταξιδεψατε κ.Δημου! ομορφα!!!
Θα ήθελα να κάνω μια περιήγηση στη μινωική Κρήτη. Να γνωρίσω τον πολιτισμό, να δω τις περίφημες ταυρομαχίες της εποχής αλλά και να απολαύσω την παρθένα φύση.
@Nikos Dimou
Εκεί με τους Ιππότες του Βασιλιά Αρθούρου, τον Παρσιφαλ, τον Λανσελότο και τον Τριστάνο
Και ξαφνικά να σκάει μύτη από δίπλα ο Κινγκ Κονγκ σε οξεία αντιπαράθεση με τον Γκοτζίλα.
Οι σημερινοί έλληνες, τούρκοι και ιταλοί στήνουν στα γρήγορα πηγαδάκια παραδίπλα και στοιχηματίζουν - ο Κινγκ Κονγκ πληρώνει δύο προς ένα.
Πριν προλάβει το διαστημοσκάφος με τα ανθρωποειδή της αστυνομίας του μέλλοντος να επιβάλει τάξη, στη σκηνή πλασάρεται έντεχνα ο Σωκράτης και δίνει διάλεξη περί ειρήνης στις αντιμαχόμενες πλευρές. Οι στοιχηματζίδες τον ποτίζουν κώνειο γιατί χαλάει τον ρού της ιστορίας.
Στην πλατεία οι μοντυπυτονιστές χειροκροτούν :)
Αν και δηλωμένα υπέρ του ταξιδιού στο μέλλον, να κι ένα ταξίδι του παρελθόντος που θα επιθυμούσα:
Στην Ισπανία της χρυσής εποχής, ως Δον Ροντρίγκεθ γεμάτος ορμή και πάθος για έρωτα και για πόλεμο. Οπλισμένος μ’ ένα καστιλιάνικο σπαθί κι ένα μαντολίνο για τραγούδι κάτω από τα τοξωτά μπαλκόνια μια νύχτα με φεγγάρι………..
Μπαίνω ανά τριακονταετία: 2050, 2080, 2110. Μετά από κάποια trial & errors, φτάνω στην επιθυμητή ημερομηνία.
Με βάζουν στην πολυπόθητη μηχανή και μου κάνει scan το DNA μου - και αυτόματα, το διορθώνει. Πάνε οι αρρώστιες για τις οποίες έχω προδιάθεση (από πιτυρίδα μέχρι καρκίνο). Πάει οτιδήποτε ελαττωματικό (μυωπία; ακροαστικά;) και βρίσκομαι με προσδοκόμενο όριο ζωής τα 200 χρόνια και βάλε.
Βγαίνω από τη μηχανή και η νοσοκόμα μου λέει πως είμαι as good as new – αλλά το μυαλό σα κύριε… είναι 1.000 χρονών. ‘Πράγματι’ της απαντώ και της πιάνω τον κώλο.
Μετά που της εξηγώ τι σημαίνει συσσωρευμένη ενέργεια 1.000 χρόνων, ξαναρχίζω το ταξίδι μέχρι να φτάσω στην άλλη μηχανή. Αυτή που δίνει τη γνώση για ό,τι δημιουργήθηκε τεχνολογικά/επιστημονικά όσο έλειπα, και την Αίσθηση για ό,τι δημιουργήθηκε καλλιτεχνικά. Το τέλειο φιλμ ‘αίσθησης’ (όπως στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο) μέσα από τις αναμνήσεις μου: θυμάμαι και βιώνω κάτι που στην ουσία είναι πρωτόγνωρο…
Κάθε είκοσι χρόνια, περνάω για ένα ακόμα τσεκ-απ (βλ. μερεμέτι) με καλύτερη μηχανή και ίσως, από ένα reload αναμνήσεων. Στο ενδιάμεσο, ε, θα περνάω καλά.
tassopapadaki h pio foverh idea auth pou les me to amaksi:)))))
Είναι τελείως λάθος αυτή η αντιπαράθεση των "αρχαιολατρών" προς "νεωτεριστές".
Εγώ ας πούμε στην ζωή μου είμαι σαφώς νεωτεριστής, ακολουθώ όλες τις εξελίξεις της τεχνολογίας (τέλος πάντων όσες προλαβαίνω) και θεωρώ την εποχή μας καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα από όλες τις περασμένες.
Αλλά δεν ζήτησα από την μηχανή του χρόνου να με πάει στο μέλλον γιατί το μέλλον αυτό ...δεν υπάρχει.
Τι δηλαδή - να ζητήσω να με ταξιδέψει σε μία δική μου φαντασίωση; Κάποιοι έγραψαν πως θα έχει νικηθεί ο θάνατος... κι αν έχει συμβεί το αντίθετο; Αν έχει πεθάνει η γη από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα;
Το μόνο που ξέρουμε ότι υπήρξε (αν και δεν ξέρουμε πάντα πώς) είναι το παρελθόν. (Ουσιαστικά ο καθένας μας είναι το παρελθόν του).
Άρα, αντιπαραθέτουμε κάτι υπαρκτό με κάτι ανύπαρκτο. Άλλο είναι να ζητήσω να βρεθώ στην Γαλλία του Βολταίρου (κι αν είχα και μία κουβέντα μαζί του... τι χάρμα!) κι άλλο να με πάνε κάπου ...μέσα μου (στην φαντασία μου).
Με αφορμή το σχόλιο του nikos dimou για σύγκριση του υπαρκτού παρελθόντος με το φανταστικό μέλλον:
Μα και στο παρελθόν υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε. Αναφέρθηκε π.χ. το ζήτημα της ιστορικότητας του Ιησού, ενώ αν πάμε πολύ μακριά, στην Αυγή της Ιστορίας ή και πιο πίσω, ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε απλά με υποθέσεις που προκύπτουν από την εξέταση διάφορων "τεκμηρίων" - τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αρκετά διαφορετικά. Έτσι, μάλλον περιορίζουμε το ταξίδι σε μια πιο"στενή" χρονική ζώνη (ας πούμε χονδρικά τα τελευταία 4.000 χρόνια). Και σε αυτή τη ζώνη πάντως, είμαι βέβαιος πως υπάρχουν πολλές σημαντικές λεπτομέρειες που δε θα καταγράφηκαν από τους Ιστορικούς και ίσως ανέτρεπαν αρκετές πεποιθήσεις μας. Αρκετοί - όπως κι εγώ - προτιμούμε το μέλλον, έχοντας υπόψη και τη γενικότερη "πρόοδο" (θέμα που θίχτηκε και σε δικό σου, παλαιότερο post), ενώ θα θέλαμε να αποφύγουμε τη δυστυχία, την εξαθλίωση και τους κινδύνους που αντιμετώπιζε η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων του παρελθόντος.
Αν μπορούμε πάντως να ταξιδεύουμε στο παρελθόν και να είμαστε αόρατοι παρατηρητές ή να επιλέγουμε το "ρόλο" μας (π.χ. βασιλιάδες, διανοούμενοι κλπ), θα ήθελαν και άλλοι να κάνουν τέτοια "ταξίδια". Διαφορετικά, ίσως να φοβόμαστε και συνέπειες, όπως π.χ. εκείνες που αναφέρονται στο "Timeline" του Crichton (αρκετά φαιδρό πάντως ως ταινία - ίσως διαβάσω το βιβλίο κάποτε). Σχετικά με το μέλλον της ανθρωπότητας και ειδικά για το ζήτημα της αθανασίας, είμαι πολύ αισιόδοξος - και δίνω σχεδόν μηδενική πιθανότητα σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Of course, I may be wrong...
Κατ’ αρχήν, δεν ήταν κατανοητό στο post ότι εννοούνταν μόνο το παρελθόν – ίσως μόνο συνειρμικά, π.χ. δεν υπήρχαν παραδείγματα από το μέλλον ή φουτουριστικές εικόνες.
Αλλά δεν υπάρχει το μέλλον; Ο χρόνος είναι ανοικτός και από τις δύο μεριές και σύμφωνα με τις σύγχρονες θεωρίες, το ταξίδι στο μέλλον είναι δυνατό. Το γεγονός πως ό,τι πέρασε μας είναι γνωστό και ό,τι μέλλεται άγνωστο, δεν σημαίνει πως το ένα είναι υπαρκτό και το άλλο ανύπαρκτο – παρά μόνο γνωσιολογικά, φυσιολογικά, με βάση τα δεσμά του χρόνου (που υποτίθεται ότι ξεπερνάμε).
Αν όμως είχαμε μια κολοβή χρονομηχανή … εγώ θα πήγαινα σε αρκετά σημεία της ζωής μου, και αφού θα έκανα εμβόλια για κάθε πιθανή κι απίθανη αρρώστια, θα πήγαινα στην εποχή του Χριστού. Και συμφωνώ με κάποιον προλαλήσαντα: σαν Ρωμαίος (μη φάω καμιά αδέσποτη). Τώρα που το σκέφτομαι… θα μιλούσα μόνο παράξενα ελληνικά, κάτι βαρβαρικά από βόρειες επαρχίες και από λατινικά... σκράπας!.
Τέλος... το παραδέχομαι: καλού-κακού, θα κέρδιζα και 2-3 Lotto!!!
Θα ήθελα να μεταφερθώ τη στιγμή που ο Ν.Δ αποφάσιζε να ξεκινήσει αυτό εδώ το blog. Κάποιο τρόπο θα έβρισκα να τον πείσω να ασχοληθεί με κάτι περισσότερο ψυχωφελές: πλέξιμο, κέντημα, ζωγραφική κλπ
tassos papadakis said:
"Mr.ND, είσαι δηλωμένος φαν του 'ορθολογισμού', ok, αλλά το παρακάνεις! Ούτε μια απλή υπέρβαση ρεαλισμού δεν μπορείς να κάνεις..."
Έλα Τάσο και η time machine υπέρβαση του ρεαλισμού είναι! Δεν σας εμπόδισα εγώ να πάτε στο μέλλον - απλά γι αυτό δεν χρειάζεται η μηχανή του χρόνου - κλείστε τα μάτια και φανταστείτε το! Μια και το "μέλλον" στο οποίο θα πάτε δική σας φαντασίωση είναι...
Κι εδώ που τα λέμε οι περισσότερες εικόνες του μέλλοντος στην Επιστημονική Φαντασία είναι μάλλον απαισιόδοξες. Brazil, Blade Runner, 1984, Fahrenheit 451...Solaris...
Αλλά για την Ε. Φ. θα κάνουμε κάποτε ξεχωριστό post - οπότε φυλάξτε την μελλοντολογική όρεξή σας...
A.F.Marx said...
"Θα ήθελα να μεταφερθώ τη στιγμή που ο Ν.Δ αποφάσιζε να ξεκινήσει αυτό εδώ το blog. Κάποιο τρόπο θα έβρισκα να τον πείσω να ασχοληθεί με κάτι περισσότερο ψυχωφελές"
Ψυχωφελές για ποιον; Φαντάζομαι για μένα. Κακώς που δεν με έπεισες! Τρώω τον χρόνο μου με το τζάμπα και μένουν πίσω τα γραψίματα που με ταΐζουν...
Και όμως το ταξίδι στο μέλλον είναι ίσως πιο εφικτό απ' όσο φανταζόμαστε:
Όπως ξέρουμε από την θεωρία της σχετικότητος η ροή του χρόνου είναι διαφορετική ανάλογα με την ταχύτητα του αντικειμένου που την μετρά. Αν επομένως μπείτε σε ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει με ταχύτητα που πλησιάζει ας πούμε (για χάριν ρεαλισμού) το 1/10 της ταχύτητος του φωτός και ταξιδέψετε για 1 έτος, όταν γυρίσετε, στην γη θα έχουν περάσει πολλοί αιώνες.
Το ερώτημα τώρα: Θα ανεβαίνατε ποτέ σε ένα τέτοιο διαστημόπλοιο;
@ lolios: Μόνο αν υπήρχε (σίγουρα) η δυνατότητα όπισθεν...
Πάντως ο Ν.Δ. πρέπει να έπαιζε καλή μπάλα στα νιάτα του. Ξέρει από ντρίμπλες ;)
Η ύπαρξη πολλών απαισιόδοξων σι-φι προβλέψεων για το μέλλον δε μας λέει τίποτα ουσιαστικό για αυτό ούτε ενισχύει ως λογικό επιχείρημα την απαισιόδοξη άποψη. Ο Χριστόδουλος να δείτε τι λέει :)
Και το παρελθόν (πριν την εφεύρεση της φωτογραφικής μηχανής) φαντασίωση είναι! Αμφισβητώ την …ιστορικότητα του Βολταίρου :p
θα ήθελα να έχω γεννηθεί στις αρχές του 20ου αιώνα, και η εφηβεία να με έβρισκε στο Βερολίνο, την εποχή του Μεσοπολέμου. Αγρια χρόνια, χρόνια ανακατατάξεων αλλά και καλλιτεχνικών και ερωτικών αναζητήσεων που αποτέλεσαν το εναρκτίριο λάκτισμα για όσα ακολούθησαν στα sixties. Η αγαπημένη μου εποχή. Γιατί όχι στην Αμερική του Μεγάλου Γκάτσμπι;
Που, κατά τον Francis Scott Fitzgerald, που περιέγραψε και την Jazz Age τόσο εύστοχα και γλαφυρά όσο κανείς άλλος, ήταν η κοινωνία που ανταποκρινόταν τότε απόλυτα στο κάλεσμα της Νέας Εποχής, σε αντίθεση με τη γερασμένη μετα-ρομαντική Ευρώπη... Γιατί στα καμπαρέ και τα καλλιτεχνικά καφενεία του Παρισιού, του Βερολίνου και της Ζυρίχης, εκείνη την εποχή, συντελέσθηκε μια καλλιτεχνική Επανάσταση, με όλο το βάρος που έχει ένας τέτοιος όρος. Η Αμερική τότε ήταν ο ενθουσιώδης έφηβος ποιητής, η Ευρώπη από την άλλη, ο σαραντάρης συγγραφέας που φτάνει, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, στο απόγειο της δημιουργικής του δύναμης, έχοντας τη γνώση ως επιπλέον βέλος στη φαρέτρα του.
@mickey
ευχαριστώ για την προτίμηση και την πρόσκληση στο παραδεισένιο ερημονήσι σου, καλέ μου Mickey. I'm flattered!
Σας χαιρετώ, πάω να δω το Brokeback Mountain, τώρα, καλή συνέχεια...
blade runner said:
Σας χαιρετώ, πάω να δω το Brokeback Mountain, τώρα, καλή συνέχεια...
Η καλύτερη περιγραφή/ανάλυση/σχολιασμός για το "Brokeback Mountain" σήμερα από τον Στ. Τσαγκαρουσιάνο στην (Ε)
Από την ίδια συγγραφέα-δημοσιογράφο του "Brokeback Mountain" είναι και τo "Shipping News"
mickey said:
"Αμφισβητώ την …ιστορικότητα του Βολταίρου"
Άμα το πάμε εκεί Mickey μπορούμε να αμφισβητήσουμε τα πάντα. (Φιλοσοφία σπούδασα, μην το ξεχνάς). Και το παρόν μπορεί να είναι ένα όνειρο:
"Κάποτε ο Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα. Τόσο ζωηρό ήταν το όνειρο που όταν ξύπνησε δεν ήξερε αν ήταν ο Τσουάνγκ Τσου, που ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα - ή μία πεταλούδα που ονειρεύεται τώρα πως είναι ο Τσουάνγκ Τσου..."
Και τα βιβλία του Βολταίρου στην βιβλιοθήκη μου;
αν είχα τρεις "αποδράσεις" στο χρόνο θα πήγαινα μιά φορά στην Πομπηία πριν την έκρηξη του Βεζούβιου, άλλη μιά φορά μετά την έκρηξη και την τρίτη ...9 μήνες πριν τη γέννησή μου, μήπως και αποτρέψω το κακό ;Ρ
@nikos dimou (8:58μμ)
Οι ...ντρίμπλες συνεχίζονται! Το emoticon :p δε λέει τίποτα; - "εξαλείφθηκε" από την παράθεση του αποσπάσματος από το σχόλιό μου. Μη σταθούμε όμως στην πλάκα, την φιλοσοφία και τον ...Τσουάνγκ Τσου! Έθιξα σοβαρότερο ζήτημα και όχι την "υποκειμενική πραγματικότητα" και διάφορα άλλα φαιδρά. Η ιστορία ΔΕΝ είναι ακριβής επιστήμη και ασφαλώς ΔΕΝ αμφισβητώ την ιστορικότητα του Βολταίρου, όπως και πληθώρα άλλων ιστορικών προσώπων και γεγονότων.
Πάντως ακόμα και η πρώτη αποστολή ανθρώπου στο φεγγάρι έχει αμφισβητηθεί από πολλούς (όχι από μένα πάντως, το θεωρώ γελοίο) κι ας υπάρχουν πολύ πειστικότερες αποδείξεις για αυτό από ότι για τον Βολταίρο ;) Υπάρχει και το παράδειγμα της πρώην ΕΣΣΔ, με τις γνωστές παρεμβάσεις σε ιστορικές φωτογραφίες - ντοκουμέντα. Όταν κάποια σημαντικά πρόσωπα κρίνονταν εκ των υστέρων ως μη αρεστοί στο καθεστώς, εξαφανίζονταν εντελώς από την ιστορική μνήμη! Το ζήτημα έχει θίξει και ο Arthur C. Clarke (στο "The Songs of Distant Earth" π.χ.) - μια και μπήκαμε σε κλίμα SF ;)
Υπάρχει φυσικά και το κλισέ: "Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές". Θυμηθείτε επίσης και τα "ιστορικά γεγονότα" περί κρυφού σχολείου κ.α. που μαθαίναμε στο σχολείο. Και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι Έλληνες και Τούρκοι π.χ. διδάσκονται διαφορετική "version" κάποιων ιστορικών περιόδων ;)
BTW, να κάνω σε όλους και μια ιστορική ερώτηση. Πού έχει ταφεί ο "δημιουργός" μου, Walt Disney;
@blade runner
Ξαναζωγράφισες στο σχόλιο των 8:15μμ. Όσο για εκείνο των 8:22μμ, I'm flattered, too! Αντί για ερημονήσι, πάμε μαζί μια βόλτα στο μέλλον, να αράξουμε σε κανένα ερημικό και "αμόλυντο" παραδεισένιο πλανήτη σαν την Thalassa; Δε μπορεί, κάπου θα υπάρχουν καλύτεροι κόσμοι ακόμα και από τον "επίσημο αγαπημένο" μας...
Πάντως, επί της ουσίας, όντως το μέλλον ...άδηλον (εκτός κι αν είσαι η Λίτσα Πατέρα :p), ενώ για το παρελθόν έχουμε τουλάχιστον κάποια στοιχεία, από απλά hints μέχρι ατράνταχτες αποδείξεις...
@Nikos Dimou
γιατί το μέλλον αυτό ...δεν υπάρχει.
Το μέλλον δεν το γνωρίζουμε (εγώ τουλάχιστον, για να μην αδικήσω κανένα προφήτη!).
Ισως όμως γι' αυτό αξίζει να πάμε, να το μάθουμε.
Για να ακριβολογούμε όμως, αυτό είναι ταξίδι στο άγνωστο, όχι στη φαντασία μας.
Γιατί εξίσου "ανύπαρκτο" με το μέλλον είναι και ένα ταξίδι στον άγνωστο βυθό του Ινδικού (που πολύ θα το ήθελα επίσης).
Ενδιαφέρουσα συζήτηση;
Οπως αρέσκομαι να λέω (και δεν αποκλείω να το έχει πει κάποιος άλλος), η πραγματικότητα δεν είναι παρά μια ονειροφαντασία που οφείλεται στην έλλειψη αλκοόλ :)
kravgi said...
"Νίκο Δήμου σας έχουν κάνει κάπου αδριάντα, π.χ. στη Σύρο;"
Όχι - κι ελπίζω να μην μου κάνουν ποτέ (κι αν πάθω τέτοιο κακό, οι φίλοι μου οι αναρχικοί ας τον περιποιηθούνε...).
Όπως έλεγε κι ο Σεφέρης το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει είναι να γίνεις δρόμος ή άγαλμα...
kravgi said...
"Είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας ότι δεν γεννά πια διανοητές-μύθους".
Οι διανοητές-μύθοι δεν ήταν τέτοιοι στην εποχή τους... έγιναν μετά από πολλά χρόνια. Και μερικοί σημερινοί θα γίνουν στο μέλλον.
http://news.pathfinder.gr/periscopio/290948.html
Διαβάστε το, έχει πλάκα. Διαπραγματεύεται μια σειρά από θέματα που μιλήσδαμε όλοι εδώ, τα ενώνει σε μια grand theory και ... το πρώτο σχόλιο στο τέλος είναι φοβερο! :))
Η γραμμική απεικόνιση του χρόνου: παρελθόν, παρόν, χρόνος, είναι δική μας, ανθρώπινη, επινόηση. Το βέλος του χρόνου έχει φορά πάντα θετική. Μπορεί να υφίστανται ταυτόχρονα και το παρελθόν και το παρόν και γιατί όχι και το μέλλον? Βέβαια ότι δεν έχει αποδειχθεί παραμένει θεωρία. Σύμφωνα με τον Stephen W. Hawking, το φώς των μακρινών γαλαξιών που βλέπουμε έχει φύγει από την επιφάνεια των άστρων τους πριν από εκατομμύρια (ή και δισεκ.) χρόνια. Έτσι, όταν κοιτάμε το σύμπαν το βλέπουμε όπως ήταν στο παρελθόν!! Μήπως λοιπόν η φυγή στον χρόνο θα πραγματοποιηθεί κάποτε?!
@tassos_papadakis
Ναι, φίλοι σας. Μέχρι να σας κάψουν το σπίτι...
Πέραν του οτι ο Νίκος Δήμου δεν είναι η εξουσία, γιατί συνδέετε αυτόματα τους αναρχικούς με το κάψιμο σπιτιών; Φταίει η τηλεόραση;
@ Περσέας: αυτή η θεωρία με τα παράλληλα σύμπαντα... εκτός του ότι μοιάζει περισσότερο απίθανη από 10 Άντερσεν μαζί, έχει μια ενοχλητική λεπτομέρεια μέσα της: οι συνειδήσεις των διαφόρων (ίδιων) ανθρώπων σε αυτά (π.χ. οι διάφοροι "παράλληλοι Yannis_H") θα έχουν ομοειδείς, ή και 'ισοβαρείς' συνειδήσεις;
Δεν μου αρέσει η ιδέα να μην είμαι ο μοναδικος 'εγώ' και ακόμα χειρότερα, να μην είμαι πιο "αληθινός" από μια σειρά παράλληλων εαυτών μου...
Θα διαβάσω το άρθρο (αύριο), αλλά από όσο έχω συζητήσει με φίλουςε φυσικούς, κανένας δεν μπροεί να μου πει για το θέμα της ανθρώπινης συνείδησης. Για μένα είναι το πιο σημαντικό.
@tassos_papadakis
Γι' αυτό μίλησα για τηλεόραση - δεν έβαλα το βάρος στο "σπίτια" αλλά στο "αναρχικοί". Συμφωνούμε στους "αναρχικούς με τα λεφτά του μπαμπά" αλλά όχι στην ισοπέδωση...
(συγγνώμη δεν επανέρχομαι)
οι αναρχικοί είναι από άλλο ανέκδοτο... άλλη φορά
(αλλά υπάρχουν ασφαλίσεις αυτοκινήτου για "τρομοκρατικές επιθέσεις και βανδαλισμούς")
Βλέπω το North by Northwest του Hitchcock και σκέπτομαι πως και ο κινηματογράφος είναι ένα ταξίδι στο παρελθόν...
sokolatina said...
Αλήθεια ΝΔ τι γνώμη έχεις για τους ψυχιάτρους;
Δεν έχω γνώμη για ΤΟΥΣ ψυχιάτρους... υπάρχουν όλα τα είδη. Οι ψυχαναλυτές με προβληματίζουν λίγο, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το θέμα μας.
Καληνύχτα. Το έργο τελειώνει και εγώ μαζί...
Καλημέρα σε όλους! (Ξημέρωσε κιόλας; Time flies...)
Φαίνεται πως εξαντλήσαμε όλους τους "ταξιδιωτικούς προορισμούς" στο χρόνο - οι ταξιδιωτικοί πράκτορες της Time Machine Corp. θα τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση - και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με …ελαφρώς διαφορετικά θέματα, όπως την ύπαρξη του μέλλοντος, την ιστορική ακρίβεια, την υποκειμενική πραγματικότητα, την υστεροφημία (με διανοητές-μύθους και αδριάντες), τους αναρχικούς (σε συνάρτηση με τις ασφάλειες αυτοκινήτων), τα παράλληλα σύμπαντα, τους ψυχίατρους, ακόμα και τον Χίτσκοκ! Τι σου είναι αυτός ο χρόνος τελικά - κι εγώ δεν έχω ποτέ αρκετό :(
I Love This Blog :)
Καιρός για νέο post μου φαίνεται ;)
Καλημέρα!
Glorious day που λένε και οι Αγγλοσάξωνες! Κάτι τέτοιες μέρες χαίρεσαι που ζεις στην Ελλάδα...
Όχι Mickey το θέμα δεν εξαντλήθηκε - εμείς εξαντληθήκαμε πρόωρα. Περίμενα περισσότερες και πιο αναλυτικές φαντασιώσεις και περιγραφές καθώς και άλλες συμμετοχές.
Ας του δώσουμε λίγο χρόνο.
Αν και δεν είναι μέρα για blogging σήμερα - μάλλον θα βγείτε να μαζέψετε ήλιο!
Let's go outside, λοιπόν, που λέει και ο George Michael :)
Κι όταν επιστρέψουμε, συνεχίζουμε τα ταξίδια...
mickey fovero tragoudi:)) mono pou edo pou eimai ego einai synnefia re paidia:(((
tespa den peirazei...tha to skefto kai ton hlio...()
harry said...
"καλυτερα ν' αλλαζει το θεμα καθε μερα τις καθημερινες & να εχουμε ενα σουπερ για Σαβ-Κυρ-εορτ-αργ.."
Δηλαδή harry μιλάμε για περίπου 300 κείμενα τον χρόνο... να βάλουμε και 6 (μέσος όρος) σχόλια στο καθένα (1800). Πόσες ώρες για να γραφτούν, να διαβαστούν κι όλα τα άλλα σχόλια... Αυτό είναι πλήρης και αποκλειστική απασχόληση!
Μία καλή ιδέα θα ήταν να βάλω εισιτήριο. Με 1350 (μέσος όρος) επισκέπτες την ημέρα (και πολλαπλάσια page views) από 10 σέντσια ο ένας θα βγάζω ένα αξιοπρεπές μεροκάματο - έστω κι αν λόγω εισιτηρίου μειωθούν στο μισό...
;-))
Αυτο με το εισητηριο μου θυμισε λεωφορειο. Παμε να την κανουμε!!!!!!!
Δεν ξέρω που θα πάτε εσείς, αλλά εγώ φεύγω για μια εβδομάδα στη Ρώμη, να γιορτάσω τα 25 χρόνια που ταξιδεύω στο χρόνο με μιαν υπέροχη σύντροφο, με την οποία έκανα 4 παιδιά και η οποία - της αξίζουν συγχαρητήρια βέβαια - με αντέχει (και με αγαπά) ακόμη ...
Ες Μάρτιον ...
overdrive είμαι σαφώς υέρ ενός αξιοπρεπούς θανάτου (dignified death). Έχω ήδη δώσει σχετικές οδηγίες...
Είναι το παρελθόν προκαθορισμένο; Μπορώ να πάω πίσω και να σκοτώσω τον παππού μου; Οι επιστήμονες λένε ότι αυτό δεν είναι δυνατό. Που σημαίνει, ότι σε ένα υποτιθέμενο ταξίδι στο παρελθόν, ο ταξιδιώτης δεν θα μπορεί να αλλάξει τίποτα. Μια συζήτηση που δεν είχαν κάνει ο Χριστός ή ο Σωκράτης, δεν θα την έκαναν ποτέ. Μια σταγόνα βροχής που είχε πέσει στο έδαφος, θα διαπερνούσε σαν σφαίρα το σώμα του ταξιδιώτη του χρόνου, ακολουθώντας την προκαθορισμένη πορεία της. Ακόμα και τα μόρια αέρα που καταλάμβαναν το χώρο που διεκδικεί το σώμα του, θα έμπαιναν μέσα του.
Κακίες Κυριακάτικα… :)
@Mickey
BTW, να κάνω σε όλους και μια ιστορική ερώτηση. Πού έχει ταφεί ο "δημιουργός" μου, Walt Disney;
Aν θυμάμαι καλά, είναι "παγωμένος και κοιμάται" μαζί με τη γυναίκα του, με εντολή να τον "ξυπνήσουν" όταν βρεθεί το φάρμακο (καρκίνου; ή αθανασίας;). Σίγουρα κάπου στην Αμερική θα περιμένει για πολύ ακόμα ίσως και για πάντα. Πάντως πρέπει να δαπανήθηκε υπέρογκο ποσό για την παραμονή του σ' αυτή την κατάσταση, κάτι που λίγοι μπορούν να πραγματώσουν.
Είναι σίγουρο όμως πως ο άνθρωπος είχε εμπιστοσύνη στο μέλλον και θα είναι από τους πολύ λίγους που ενδέχεται να καταφέρει να ζήσει στο μέλλον, ενώ εμείς θα μείνουμε με τις φαντασιώσεις μας.
overdrive said...
"Δηλαδή είστε γενικά και υπέρ της ευθανασίας;"
Αυτό ανήκει σε άλλο post.
Αγαπητή gravoura (4:35μμ), γι' αυτό και έθεσα την "ιστορική" ερώτηση για τον Walt Disney. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι τα περί κατάψυξης του Disney είναι τελικά ένας μύθος - το αναφέρει και η Wikipedia στο άρθρο για την κρυονική.
Σε ευχαριστώ πολύ που απάντησες και είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι αυτό θα απαντούσαν - κι εγώ μέχρι πολύ πρόσφατα είχα τη δικιά σου εντύπωση. Ήθελα απλά να δείξω ότι ακόμα και όταν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, η Ιστορία συχνά γράφεται διαφορετικά.
Υ.Γ. Πάντως, αν είχα τη δυνατότητα να καταψυχθώ μέσω της κρυονικής και να ξαναγεννηθώ στο μέλλον, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η διαδικασία πάντως είναι ακόμα ιδιαίτερα ακριβή και αμφιβόλου αξιοπιστίας...
Ωραίο θεματάκι :)
Κάτι πολύ κοντινό και ίσως πεζό το οποίο συζητάω πολλές φορές με έναν φίλο μου: Να πηγαίναμε πίσω στο χρόνο στην εποχή των home-micros με την ηληκία βασικά και τις γνώσεις που έχουμε τώρα σε assembly, να γράφαμε παιχνίδια επιτυχίες στον Amstrad CPC, Spectrum, C64, whatever. Τότε που τα κομπιούτερ ήταν απλά και τα κορυφαία προγράμματα ήταν δουλειές λίγων ατόμων. Νοσταλγία;
Έπειτα, ίσως θα ήθελα να δω με τα μάτια μου την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και να ανακαλύψω τις γνώσεις που χάθηκαν για πάντα. Επίσης να πάω ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν για να ικανοποιήσω την περιέργια μου: "Άραγε υπήρχε η Ατλαντίδα ή ήταν μύθος;"
Και όσον αφορά την κλασική θεωρία, ειδικότερα στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ότι αν επηρεάσεις το παρελθόν (ειδικά π.χ. να σκοτώσεις κάποιον πρόγονο σου), κάτι αλλάζει στο μέλλον (δηλ. στο παρόν σου :), μου είναι δύσκολο να την συγκρατήσω. Κανονικά οι ήρωες στις ταινίες θα έπρεπε να είχαν περάσει σημαντικές αλλαγές μόνο με το που τολμίσαν να εισέλθουν στη διάσταση του παρελθόντος ή με τις "ασήμαντες" αλλαγές που προκάλεσαν στο ταξίδι τους. Γιατί και η πιο ασήμαντη φαινομενικά αλλαγή θα μπορούσε να δημιουργήσει τρομερές αλυσιδωτές αντιδράσεις στο μέλλον, αλλάζοντας και τη εφηβική ζωή/στιγμιότυπα/τρόπο σκέψης του timetraveller, θα έπρεπε και αυτός δηλαδή να νοιώσει ότι κάποιες αναμνήσεις που είχε ζήσει ξαφνικά φάγανε delete από τον εγκέφαλο του, μόνο με το που τόλμισε π.χ. να αλλάξει ένα αντικείμενο θέση στο παρελθόν. Παράδοξο! Αλλά στις ταινίες (και στα παιχνίδια, βλέπε Day of the Tentacle, θεϊκό!) αλλάζουν μόνο τα σημαντικά τη ροή του μέλλοντος (και παρόντος του timetraveller δηλ. :), αυτά που συμφέρουν, τα "ασήμαντα αγνοούνται".
Προσωπικά μου είναι πιο ελκυστική η θεωρία των άπειρων παράλληλων συμπάντων. Ο timetraveller ταξιδεύοντας στο παρελθόν, ξαφνικά βρίσκεται σε μια εναλλακτική πραγματικότητα ενός διαφορετικού παρελθόντος όπου εκτός τον πραγμάτων που συνέβησαν στη δικιά του πραγματικότητα, προστείθεται και η ξαφνική εμφάνιση του timetraveller στους άλλους που ζουν σε αυτήν την πραγματικότητα. Οπότε αν επηρρεάσει αυτήν την πραγματικότητα, δεν συμβαίνουν αλλαγές στον ίδιο ή στο δικό του παρόν αλλά στο μέλλον του εναλακτικού παρελθόντος που άνοιξε. Και πάλι, μπορεί να υπάρχουν πολλές παραδοξότητες και εδώ που δεν έχω σκεφτεί. Αλλά μου είναι πιο ενδιαφέρουσα θεωρία, όπως και το άλλο: κάθε στιγμή που ζούμε, έχουμε άπειρες επιλογές/κινήσεις που θα δημιουργούσαν άπειρες εναλλακτικές πραγματικότητες. Αυτήν την στιγμή κάνω post αυτό το comment, στην εναλλακτική πραγματικότητα #256 δεν κάνω post, ενώ σε μια άλλη εναλλακτική πραγματικότητα #6128 πηδάω απ'το παράθυρο!!!
Αυτά. Πάω για ύπνο :)
optimus thanx για τα ωραία σχόλια...
Δημοσίευση σχολίου