Δύσκολη νύχτα, λίγος ύπνος. Ένας επίμονος βήχας με τίναζε κάθε τόσο. Ίωση.
Περίεργο να σηκώνεσαι με βαρύ κεφάλι και να σε θαμπώνει μία Αλκυονίδα μέρα. Με τον ψυχρό, πλάγιο ήλιο του χειμώνα – χαρά των φωτογράφων.
Όχι, δεν τσακώνομαι πια. Πριν από τριάντα χρόνια αρπαζόμουν εύκολα, είχα έτοιμη την ειρωνεία και τον σαρκασμό στο τσεπάκι. Σπάνια έβριζα. Οι ψύχραιμες αιχμές πονάνε πιο πολύ από τις βρισιές.
Με τα χρόνια μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τι είναι σημαντικό και τι όχι. Ο καυγάς είναι σπατάλη χρόνου και δυνάμεων. Όχι μόνο δεν αποφέρει τίποτα (αντίθετα με την διαφωνία που είναι η μητέρα της σκέψης) αλλά θολώνει το μυαλό. Όσοι έρχονται στο blog για να τσακωθούν, χάνουν τον χρόνο τους. Εγώ, τουλάχιστον, δεν θα πάρω.
Ελπίζω να περάσετε μία ωραία Κυριακή και σας κερνάω φωτογραφία τραβηγμένη πριν ένα χρόνο στην Αρκαδία, στο φαράγγι του Λούσιου.
Υ. Γ. Τώρα πληροφορούμαι ότι κάποιος (ή κάποιοι) κυκλοφορούν σε άλλα blogs ως Νίκος Δήμου (δυστυχώς τόσο εύκολο) και κάνουν αυτό που δεν θα έκανα ποτέ: αντικρούουν υβριστικά σχόλια για μένα. Τους ευχαριστώ για την υπεράσπιση - αλλά όχι για την πλαστοπροσωπία.
Εμένα θα με βρείτε σε αυτό το blog και στο www.ndimou.gr. Πάω και αλλού, αλλά, αν γράψω, θα είναι μόνο για να επαινέσω.
23 σχόλια:
Σας τιμά οτι δεν 'αρπάζεστε' πια. Δεν είναι έυκολο να μην αρπάζεται κανείς με πολλά από αυτά που βλέπει γύρω του.
Όμως από την άλλη είναι και λίγο υγειής ο 'τσακωμός' δεν είναι; Προσφέρει την εξέλιξη σε κάποιες κατά τα άλλα βαρετές σχέσεις και σε επίπεδο επικοινωνίας εγώ τον προτιμώ από το να έχω στο πλάι μου 'αυλικούς και κόλακες'. Καλή ανάρρωση.
Ο καυγάς είναι σπατάλη χρόνου και δυνάμεων.
Αλλά και εκτόνωση... Αναρωτιέμαι αν η καθωσπρέπει διαφωνία προσφέρει κάτι τέτοιο. Ή αν η εκτόνωση του τσακωμού μπορεί να αντικατασταθεί με κάποια άλλη.
Και αυτό το λέω εγώ ε...
Εγώ πάλι πιστεύω πως αυτός ο επίμονος βήχας θα με πεθάνει..
Υποφέρω σχεδόν μια βδομάδα (εύχομαι περαστικά και σε σένα.)
και υποθέτω πως ο βήχας θα περάσει..
Η μαλακία μερικών δεν ξέρω..
Η μαλακία σε όποια γλώσσα και αν προφέρεται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο εκτελείται.
Το ότι απέκτησες φανατικούς καθημερινούς σχολιαστές ήταν αναμενόμενο..
15 ποστ τουλάχιστον έχουν γραφτεί για την παρουσία σου εδώ, κολακευτικά η μη και είμαι σίγουρη πως θα γραφτούν άλλα τόσα..
Μέχρι να γίνει πλέον κάτι συνηθισμένο..
Όπως ένας διάσημος μετακομίζει στην γειτονιά και όλοι ασχολούνται μαζί του.
Σιγά σιγά συνηθίζουν, τον θεωρούν κομμάτι της καθημερινότητας τους και δεν προκαλεί πια καμία έκπληξη το γεγονός..
Ειδικά αν ο άνθρωπος αυτός μπαίνει στον κόσμο τους και δεν περιμένει να μπουν οι άλλοι στον δικό του.
Ειδικά όταν αρχίσει να παίζει τάβλι μαζί τους στο καφενείο.
Ειδικά όταν βοηθήσει τις νοικοκυρές να απλώσουν τα σεντόνια τους στα πλυσταριά, ειδικά όταν παίξει με τα παιδιά μπάλα στην αλάνα..
Η αποδοχή και η αφομοίωση δεν νομίζω πως είναι το ίδιο με την εξομοίωση.
Μια ξεχωριστή προσωπικότητα παραμένει ούτως η άλλως ξεχωριστή.
Εκείνο που πραγματικά βλέπω με χαρά είναι ότι με την νέα χρονιά και την δική σου άφιξη στην «γειτονιά» μας ξαφνικά σταμάτησε κάθε εχθροπραξία –εκτός ελάχιστων περιπτώσεων (η μαλακία που λεγαμε).
Σύμπτωση.
Από την μέρα εκείνη έχω διαβάσει μερικά από τα καλύτερα κείμενα εδώ.
Πολλοί ξαναθυμηθήκαν τον παλιό καλό εαυτό τους, άλλοι απλώς βρήκαν έναν νέο..
Όπως και να χει έπαιξες αθέλητα -θέλω να πιστεύω- τον ρολό του καταλυτή.
Το διάλυμα έμοιαζε κορεσμένο αλλά τελικά δεν ήταν.
Σου εύχομαι περαστικά και ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο-πρώτη και τελευταία φορά- αλλά δεν ήθελα να ποστάρω χρησιμοποιώντας το όνομα σου και ρισκάροντας να μην με διαβάσει κανείς-ίσως καμιά δεκαριά λόγω ονόματος.
Ο ενικός επιβάλλεται μια και σήμερα νιώθω πως απευθύνομαι σε συνομήλικο..
Αυτός ο βήχας τα φταίει όλα…
Το να βρείς εναν "αντίπαλο" καταφανώς "λάθος" (υβριστή, κομπλεξικό,φασίστα, you-name-it) και να αδειάσεις πάνω του τα ρεβόλβερ της καλοζυγισμένης ειρωνείας είναι καλή γυμναστική και ακόμα καλύτερη βαλβιδα
αποσυμπίεσης, ειδικά αν δεν διαθέτεις ιώβειο υπομονή.Μακροπρόθεσμα όμως,σε ένα μέσο όπου τα γραπτά μένουν, μπορεί να ζημιώσει την εικόνα σου ("ο Νίκος Δήμου; πολύ μαλάκας-όλο τον έξυπνο κάνει"), συνεπώς θα συμφωνήσω ότι είναι αντιπαραγωγικό, αλλά όχι ότι θολώνει την κρίση σου: την κρίση των άλλων για σένα θολώνει. Η δική μου μικρή διαδικτυακή πείρα αυτό μου έχει μάθει.
spi_der αυτή την άσκηση σκοποβολής την έκανα στα νιάτα μου και δεν αρνούμαι ότι την χάρηκα μερικές φορές (μου αρέσουν και τα western). Αλλά μεγαλώνοντας αφαιρείς (σωστό annie) καιεπικεντρώνεσαι. Όχι σε ενδιαφέροντα (εκεί απλώνομαι) αλλά σε πυρήνα. Σε ουσία.
Είναι και ο χρόνος λίγος πια και δεν σπαταλιέσαι.
Α, ναι, ο σεισμός. Μία υπενθύμισή του μπορεί να διδάξει την διαφορά των σημαντικών από τα ασήμαντα.
δεν υπάρχει πυρήνας. δεν υπάρχει ουσία. δεν υπάρχει τίποτα. ακόμα και ο πυρήνας των ατόμων είναι γεμάτος κενό. αυτό που είναι συμπέρασμα για μένα, είναι αυτονόητο σημείο εκκίνησης για άλλον. όλες οι καταστάσεις είναι σημαδεμένες: περιορίζονται από το πλαίσιο, από τις αρχικές συνθήκες, από το μυαλό. και, δυστυχώς, όλη η παρουσία μας σε αυτόν τον πλανήτη, φαίνεται ότι είναι μια προσπάθεια απλά να ανακαλύψουμε πώς λειτουργούν από τα συστήματα μόνο τα αξιωματικά. είμαστε στο στάδιο εκείνο όπου ανακαλύπτουμε την ύπαρξη δεδομένων. ακόμη μακριά από το να αρχίσουμε να συνδυάζουμε δεδομένα όχι για να ικανοποιούμε άγνωστους νόμους και να επαληθεύουμε παρατηρήσημα φαινόμενα.
Πανος γράφει:
"το Διαδίκτυο ΔΕΝ είναι κάτι υπερβολικά σημαντικό ή επαναστατικό για την επικοινωνία των ανθρώπων".
Έχω γράψει ένα βιβλίο και εκατοντάδες άρθρα για το θέμα, αγαπητέ Πάνο, δεν σκοπεύω να τα επαναλαβω εδώ.
Σεβαστή η γνώμη σου αλλά λανθασμένη. Ήδη σήμερα ούτε η επιστήμη και η έρευνα, ούτε η παιδεία, ούτε η οικονομία, ούτε η διοίκηση θα μπορούσαν να ζήσουν μία ώρα χωρίς το Διαδίκτυο.
Το Διαδίκτυο δεν είναι μόνο το surfing και τα blogs. Eίναι το σύνολο των πληροφοριών και γνώσεων που διαρκώς ανανεώνεται - και κυρίως που είναι όλα διασυνδεδεμένα μεταξύ τους. Σήμερα, αν θες να μάθεις τις προδιαγραφές ενός νέου κινητού, την πολιτική κατάσταση στην Μανζουρία, τις νεότερες εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού, την σχέση της φιλοσοφίας του Σπινόζα με το ταλμούδ, τις τιμές των μετοχών στην Μελβούρνη, το πόσες φορές απαντά η λέξη ήθος στον Αισχύλο - μόνο το διαδίκτυο μπορεί να στα δώσει.
Το επιχείρημα ότι υπάρχουν εκεί και σκουπίδια δεν σημαίνει τίποτα. Το 80% των βιβλίων που κυκλοφορούν είναι σκουπίδια - αυτό δεν απαξιώνει τα βιβλία. Σαφώς υπάρχει πολλή πληροφορία - αλλά υπάρχουν μέσα και προγράμματα να ελέγχουμε και να κρίνουμε.
Η σύγκριση με τις τεχνολογίες που αναφέρεις δεν είναι δυνατή γιατί αυτές επέφεραν μόνο ποσοτικές αλλαγές - εδώ έχουμε μία ποιοτική μετάλλαξη της ανθρώπινης ζωής. Σκέψου μόνο την τηλε-εργασία και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Και που πότε υπήρξαν κοινότητες όπως αυτή εδώ;
άκουσα κάπου.. κάποτε.. σε μια ομιλία.. ότι μέσα απ μια χαώδη κατάσταση όπου υπάρχουν ανεξέλεκτες ενέργειες μικρών μικρών πυρήνων.. μπορεί να βγει κάτι οργάνωμενο σε πιο ψηλό επίπεδο από τους μικρούς πυρήνες.. μ'άρεσε και το κράτησα.. αναμένω τον χρόνο να δω τι 'πλάσμα' ή 'πλάσματα' θα βγάλει το διαδίκτυο..
Nαι, αλλά πάντα είναι χρήσιμοι και οι "άπιστοι Θωμάδες" σαν τον Πάνο: είναι το απαραίτητο acid test που θα διακρίνει το αληθινό κόσμημα απο τη μαϊμουδιά.
Πάντως, Πάνο, μην υποτιμάς ούτε καν τα καφενεία ως κοινότητες.Τα πάλαι ποτέ "γαλάζια και πράσινα καφενεία" ήταν χώροι "ζυμώσεων"("εγώ πάντως λέω ότι ο Κοσκωτάς ήταν πράκτορας των αμερικάνων"),γραφεία δημοσκοπήσεων,("πάντως εγώ τον Τρίτση θα τον έβαζα στο Οικονομίας")virtual διακυβέρνηση ("με κάνεις υπουργό για μια μέρα;")
και λαϊκά δικαστήρια ("έλα εδώ κύριε κράτος") all rolled in one.
mary: οι εταιρείες και τα συμφέροντα θα καταπιούν τους πόθους του Νίκου Δήμου. Αμήν. Όμως, εσείς, είσθε Κυπρία. Ξελιγώνεστε για μένα. Άρα.
κ. Πάνο,
αντιλαμβάνομαι τον σκεπτικισμό σου όσον αφορά την ιστορική αξιολόγηση του διαδικτύου ως μέσου. Συνυπογράφω επίσης ότι δεν διαθέτει τον αποκεντρωτικό χαρακτήρα που θα εξασφάλιζε απολύτως την ελεύθερη έκφραση.
Διαφωνώ κυρίως ως προς την υφιστάμενη κατάσταση του περιεχομένου του ίντερνετ και εξηγούμαι: Δόξα τω θεώ (λέμε τώρα...) οι μηχανές αναζήτησης είναι αρκετά εξυπηρετικές ώστε να αποφεύγουμε τα σκουπίδια. Όσον αφορά τον όρο σκουπίδια, κανείς που βάζει την υπογραφή του σε αυτά δεν νομίζω ότι τα θεωρεί τέτοια. Αντίθετα το κάνει πιστεύοντας ότι είναι άξια λόγου και εμείς οφείλουμε τουλάχιστον να σεβαστούμε αυτή του την πεποίθηση. Δεν μας αναγκάζει κανείς ούτε να τα διαβάσουμε ούτε να τα ασπαστούμε. Αντίθετα το ίδιο το μέσο είναι τέτοιο που με ευκολία τα παραβλέπουμε (σε αντίθεση π.χ. με τη τηλεόραση που ώρες ώρες ότι και να βάλεις δεν βλέπεται). Με την ίδια ευκολία μάλιστα μπορούμε να ασχοληθούμε με κάτι για ώρες. Δεν διαφωνώ ότι κάποιες ενδιαφέρουσες φωνές ίσως παραβλέπονται λόγω της μαζικότητας του μέσου, αλλά δυνητικά ακούγονται.
Τώρα όσον αφορά τα περί "ηλεκτρονικής διακυβέρνησης" ναι μεν και εγώ σκέφτομαι ότι ουσιαστικά τίποτα δεν έχει γίνει τουλάχιστο στην Ελλάδα αλλά και τα ηλεκτρονικά καφενεία κάτι είναι. Ρώτα κανά βουλευτή να σου πει πόσους καφέδες πίνει ημερησίως την προεκλογική περίοδο... Άσε που ορισμένα μπλόγκς έχουν γίνει και ηλεκτρονικές ταβέρνες με e-ρετσίνα και αντάρτικα...
Πάνος: ο έλεγχός του δε βρίσκεται στα χέρια των χρηστών, αλλά σε άλλα χέρια
Πάνο, δεν μου τα είπες αυτά :)
Ξέρεις φυσικά για το Δίκτυο, οτι:
- φτάχτηκε για να επιζήσει ένα πυρηνικό πόλεμο
- φτιάχτηκε ώστε να μην υπάρχει κεντρική αρχή
- συντηρήθηκε, αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε στην ίδια αυτή λογική
- η Microsoft δεν κατάφερε (παρότι προσπάθησε και το δήλωσε) να φτιάξει το δικό της
- το Echelon δεν κατάφερε να το ελέγξει ("ακόμα", εντάξει)
Ναι, δεν είναι παρά ένα ακόμα μέσον επικοινωνίας.
Ομως ΤΙ ΜΕΣΟΝ έ;
Το μοναδικό "πολλοί προς πολλούς", μια μικρογραφία της άμεσης δημοκρατίας.
Οι έχοντες και κατέχοντες έχουν εξουσία - δεκτόν.
Οι απέναντι όμως, έχουν ανταρτοπόλεμο και το Δίκτυο τον ευνοεί, από τη φύση του.
Οχι, δεν είναι βέβαια η ελευθερία, είναι όμως μια ρωγμή.
Πάνο, ένα και μόνο κομμάτι του internet, το email, έφερε τόση επανάσταση στην επικοινωνία όση και το τηλέφωνο ή ο τηλέγραφος που αναφέρεις, καταργώντας πρακτικά το fax. Άμεση, γραπτή επικοινωνία, με ταυτόχρονη αποστολή σε πολλούς παραλήπτες και με δυνατότητα συνημμένων αρχείων.
Αυτή τη στιγμή στη δουλειά μου, "πονάει" το ίδιο αν πέσει το τηλεφωνικό μας κέντρο ή ο mail server μας...
Πόσο μάλλον που το internet δεν είναι μόνο το email, αλλά τόσα άλλα!
Το διαδίκτυο δεν είναι απλώς μια μεγάλη βιβλιοθήκη, που ενημερώνεται συνεχώς. Σου δίνει και ταχύτατη πρόσβαση στις πηγές (μέσω των μηχανών αναζήτησης). Γιατί μπορεί να έχεις στη βιβλιοθήκη σου σε έντυπη μορφή χιλιάδες βιβλία και να μην μπορείς να τα χρησιμοπoιήσεις.
Ο υβρίζων με τον κλασσικό τρόπο δεν κάνει τίποτε άλλο από να προσπαθεί να χαμηλώσει έναν άλλον για να βελτιώσει το σχετικό του ύψος. Ανασφάλεια δείχνει η ύβρις και μόνο τον υβρίζοντα μειώνει. Ποτέ τον δέκτη.
Με την ευκαιρία της ανάρτησης της πολύ όμορφης φωτογραφίας του Ν.Δ. από τον Λούσιο, και προσπαθώντας να συμβάλω στην αναφορά σ' αυτό το παραδεισιακό τοπίο, μόλις ανήρτησα κι εγώ μιά δική μου από τον Λούσιο στο Blog μου. Προσκαλώ τον επισκέπτη να ρίξει μιά ματιά...
Η εικόνα, ο ήχος και το κείμενο έχουν εντελώς διαφορετικές ιδιότητες και γι’ αυτό ο άνθρωπος χρειάζεται διαφορετικού τύπου αισθητήρες για να τα αντιληφθεί: μάτια για τη φωτογραφία, αυτιά για τη μουσική, μάτια / αυτιά / αφή για τους τυφλούς για το κείμενο. Η ψηφιακή τεχνολογία μεταφράζει όλα αυτά στην ίδια γλώσσα: σε 0 και 1.
Από αυτήν την άποψη, η ψηφιακή τεχνολογία, μας ξεπερνάει. Ίσως να μην είναι πλέον ‘επεκτατική’ (δεν είναι σαν αυτοκίνητο που τρέχει πιο γρήγορα από τον άνθρωπο, αλλά ‘συνθέτει’ με τρόπο που μόνο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορούσε μέχρι πρότινος – κι αυτός, σε διαφορετικά κέντρα).
Ας φανταστούμε λοιπόν τι επανάσταση μπορεί να φέρει μόνο και μόνο αυτή η κοινή γλώσσα, στην επικοινωνία. Συνημμένο αρχείο ήχου, εικόνας, κειμένου, δεδομένων, πρόγραμμα; Θα ήταν αλαμπουρνέζικα πριν λίγα χρόνια.
Επίσης... (επόμενο post)
Όλες οι "παραδοσιακές" κοινωνίες είχαν ένα τρόπο υπολογισμού του χρόνου. Αν όμως κοιτάξουμε την πλειοψηφία του πληθυσμού, το "πότε" εξαρτιόταν από το "που". Ο χρόνος ήταν συνδεδεμένος με το χώρο. Κανένας δεν μπορούσε να πει την ώρα της ημέρας χωρίς να αναφερθεί σε κάποια άλλη δραστηριότητα: τι έκανε, που βρισκόταν, τι είδε, κτλ.
Το "πότε" άρχισε να αποσυνδέεται από το "που" με την εφεύρεση του μηχανικού ωρολογιού και τη διάδοσή του στις αρχές του 19ου αιώνα. Το ρολόι μας έδωσε τη δυνατότητα να υπολογίζουμε ομοιογενώς το χρόνο, ανεξάρτητα από το που βρισκόμαστε και τι κάνουμε. Είμαστε στη δουλειά μας και δίνουμε ραντεβού στις έντεκα παρά τέταρτο σε ένα καφέ. Η λειτουργία αυτή δεν είναι τόσο αυτονόητη όσο μας φαίνεται.
Φυσικά, το "πότε" παραμένει ακόμα συνδεδεμένο με το "που": τα κράτη μας έχουν διαφορές ώρας. Ακόμα και στην επιτομή της παγκοσμιοποίησης - όπως τα πρακτορεία ειδήσεων και τα χρηματιστήρια - υπάρχουν ρολόγια που δείχνουν τις ώρες στα διάφορα μέρη του κόσμου.
Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου αλλάζουν δραστικά και για πρώτη φορά μετά την εφεύρεση του ωρολογιού χάρη στο Διαδίκτυο. Η έννοια του χρόνου όπως την ξέρουμε στον αληθινό κόσμο δεν υπάρχει στο Διαδίκτυο. Το νέο περιβάλλον είναι ανοικτό όλο το 24ωρο και δε νυχτώνει ούτε ξημερώνει. Μπορούμε να κάνουμε τη φορολογική μας δήλωση, να ψάξουμε για δεδομένα, να κάνουμε τις αγορές μας, να συζητήσουμε με ανθρώπους οποτεδήποτε το θελήσουμε.
Επίσης, το Διαδίκτυο δε βρίσκεται "κάπου" με τη φυσική έννοια. Είναι παντού (στα εκατομμύρια ηλεκτρονικούς υπολογιστές που το συνθέτουν) και πουθενά. Ο "κυβερνοχώρος" είναι τόσο αφηρημένος σαν έννοια όσο ο "κυβερνοχρόνος".
Η τελευταία μεγάλη αλλαγή στον κόσμο μας (η βιομηχανική επανάσταση) επέδρασε και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις έννοιες "χώρος" και "χρόνος". Οι ίδιες έννοιες αποκτούν μια πρόσθετη διάσταση στις μέρες μας. Είναι ένα αντιπροσωπευτικό σημάδι του μεγέθους της αλλαγής που συντελείται.
_____________________________
Δημοσιεύτηκε σε διαφορετική μορφή στην εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Χαίρομαι όταν η κοινότητα (γιατί είμαστε κοινότητα: μοιραζόμαστε τον ίδιο κυβερνοχώρο και τα ίδια ενδιαφέροντα) δίνει καλύτερες και πληρέστερες απαντήσεις από μένα.
Μια κοινότητα δεν ορίζεται στατικά αλλά δυναμικά και ένα άτομο μπορεί να συμμετέχει σε πολλές. Κι αυτή είναι άλλη μία επανάσταση του Internet από την εποχή των BBS και των Newsgroups. Άνθρωποι σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο αλλά με κοινά ενδιαφέροντα και νοοτροπία μπορούσαν να επικοινωνούν και να δημιουργούν ομάδες.
Για το τσιμέντωμα του Θερμαϊκού βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά - εδώ έχει τσιμεντωθεί όλη η Ελλάδα με την συναίνεση (και ενεργο συμμετοχή) των Ελλήνων. Αλλά με τους ακτιβιστές της Θεσσαλονίκης θα το πολεμήσουμε.
Για το τσιμεντάρισμα του Θερμαϊκού: έρχονται δημοτικές εκλογές... Δημιουργούνται γραμμάτια... Σϋμφωνα με μεγαλοστέλεχος του Παπαγεωργόπουλου (αχ, σε τι πόλη ζω! δίδυμο με τον Ψωμιάδη!!!), υπάρχουν κάποιες προσφυγές κατοίκων που θα 'καθαρίσουν' μέχρι το Μάρτιο. Σκοπεύουν να δημιουργήσουν 'θεματικά πάρκα'. Είναι μεγάλο θέμα... Το μπαρ INTERNI πώς πήρε άδεια πάνω στην παραλία; Αύγουστο μήνα χτίστηκε το (πρώην) αναψυκτήριο... Αύγουστο έντυσε με τεράστιες λαμαρίνες και το μέρος για το νέο Δημαρχείο στο κέντρο του κέντρου. Έκοψε τα τεράστια πεύκα που ήταν εκεί (τα έχουμε πολλά βλέπεις!) και από τότε δεν είδα άλλη εργασία...
"Με την ιδέα να γίνει υφυπουργός Δημόσιας Τάξης φλερτάρει εδώ και χρόνια ο βουλευτής της ΝΔ κ. Π. Καμμένος. Δεν ξέρω όμως τι συνέβη ξαφνικά προ ημερών και πρότεινε να καταργηθεί το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Και τι πρέπει να γίνει; Κατά τον βουλευτή θα πρέπει να ιδρυθεί υφυπουργείο Εθνικής Ασφαλείας που θα υπάγεται στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας"
αυτό τον διαβάσαμε στη διαπλεκόμενη εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ. (φυσικά, δεν ξέρω αν είναι διαπλεκομένο ΤΟ ΒΗΜΑ, όμως, υιοθετώ την άποψη του Γιώργου Καρατζαφέρη, που τον υπερψήφισε μεγάλος αριθμός ελλήνων πολιτών στις τελευταίες ευρωεκλογές).
ο πάνος καμμένος, ως εκλεγμένος υπηρετής του ελληνικού λαού, άρα ομοφυλόφιλος, επιθυμεί η πολιτική να ικανοποιήσει τα απλοϊκά, τα ολοκληρωτικά, τα υπερσυγκεντρωτικά και υπερδικτατορικά όνειρά του. δεν καταδέχεται ο πάνος καμένος να του αποδοθεί ο τίτλος του υπουργού δημοσίας τάξεως - επιθυμεί να συμβάλλει μεγαλοπρεπώς στην υπεράσπιση των συμφεροντολογικών δικαίων του ελληνισμού. η μεγαλοπρεπέστατη εισφορά του πάνου καμένου θα επιτελεσθεί όταν λειτουργήσουν ως κρατικοί χαφιέδες οι υπηρεσίες που πρέπει να εξυπηρετούν τους πολίτες. προτείνει την υπαγωγή της αστυνομίας στο στρατό: μια με μανδύα δημοκρατίας ανεπίσημη και γραφειοκρατική στρατιωτική δικτατορία.
ο πάνος καμμένος είναι ώριμος. ικανός να εκλέγεται βουλευτής. αναγκαίος μοχλός στην πολιτική σκηνή. ο πάνος καμένος προσφέρει στον έλληνα πολίτη κατά το ρήμα του ποιητή: πάλι σας δίνω όραμα.
Γιατί γλυκερό το Et in Arcadia ego? Υπόμνηση θνητότητας είναι από τότε που το έβαλε σε πίνακα ο Schidone (Palazzo Sciarra- Colonna) και τον μιμήθηκε ο Poussin.
H φωτογραφία έχει παρθεί από ένα ύψωμα δίπλα στα ερείπια της Γόρτυνας.
Η Αρκαδία λογοτεχνικό σύμβολο του "μη σοβαρου"βουκολικού κόσμου.....
>>>>>γλυκερο;;;;υπομνηση θνητοτητας;;
Χρονε σκληρε!!ακομα και τους ειρωνικους Νησιωτες τιθασευεις...
Δημοσίευση σχολίου