@Cha. Giannakopoulos Συνήθως, όμως, όποιος δεν αφήνει να του καθαρίσουν τα τζάμια στο φανάρι ή δεν ταΐζει ένα αδέσποτο ή δεν δίνει εθελοντικά αίμα..., δεν κάνει και τίποτε άλλο.
Δηλώνω απολύτως σύμφωνος και σας αφήνω γιατί η συζήτηση γίνεται μάλλον μονόλογος.
Αδυνατώ να καταλάβω γιατί θεωρείται ότι δεν έχει σχέση ο Μαρξ με αυτούς τους θανάτους. Αν κηρύττεις το Μίσος, προτρέπεις στην πάλη των Τάξεων και την δικτατορία του προλεταριάτου θα δημιουργηθούν gulag, διώξεις etc. Φταίει ο κήρυκας ή ο δράστης; Και οι δύο.
@spyros Το ερώτημα είναι: Έχεις έναν άνθρωπο που πεθαίνει της πείνας στην κυριολεξία. Τι κάνεις;
Του λές καλά να πάθεις σου αξίζει ή τον βοηθάς; Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να κάνουν κάτι γι΄αυτό και είναι λογικό γιατί η συμπάθεια είναι στην φύση μας. Είναι μέρος του μηχανισμού που μας εξασφάλισε την επιβίωση. Ευτυχώς χάρις την Παγκοσμιοποίηση οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη μας είναι όλο και λιγότεροι (αλλά όχι αρκετοί, ποτέ δεν μπορεί να είναι αρκετοί), πρέπει να κινηθούμε περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση παρά να της βάζουμε εμπόδια.
Τα δεδομένα είναι ότι έχουμε άτομα που πεινάνε αλλά και την σιγουριά ότι θα πεινάσουν στο μέλλον και κάποια άλλα (είτε λόγω κακών επιλογών είτε λόγω τύχης).
η δική μου άποψη είναι ότι δημιουργούμε τις συνθήκες που δημιουργούν οικονομική ανάπτυξη (απελευθέρωση της οικονομίας, μείωση φόρων, λιγότερη γραφειοκρατία etc) και έχουμε ένα ελάχιστο δίκτυ προστασίας (όχι αιώρα όπως έγραψε ένας άλλος blogger).
Για την παγκόσμια φτώχια ο πιο γρήγορος δρόμος είναι το ελεύθερο εμπόριο απ' ότι φαίνεται. Μέσα σε 10 χρόνια κατάφερε ότι δεν κατάφεραν 50 χρόνια εξωτερικής βοήθειας.
Μια αρχική προσέγγιση στο υπο-θέμα που πρότεινα στο "Πείνα 1" (υπερπληθυσμός):
Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού δεν απασχολούσε μέχρι πρότινος την ανθρωπότητα. Οι "τέσσερις ιππότες της Αποκαλύψεως" (λιμός, λοιμός, πόλεμος και θάνατος) ασκούσαν αποτελεσματική "δημογραφική" πολιτική ακόμα και στις πλέον ανεπτυγμένες κοινωνίες για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, ώσπου πρόσφατα (κυρίως χάρη στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά και σε άλλους παράγοντες) καταπολεμήθηκε η παιδική θνησιμότητα, το μέσο προσδόκιμο ζωής εκτοξεύθηκε στα ύψη και το φαγητό περισσεύει και ...σαπίζει στις χωματερές. Όχι σε όλες τις κοινωνίες βεβαίως βεβαίως :) Το "περίεργο" (όντως;) είναι ότι ενώ στις κοινωνίες που έχουν φτάσει σε απίστευτα υψηλό βιοτικό επίπεδο (και θα μπορούσαν να θρέψουν περισσότερους δικούς τους πολίτες) κυριαρχεί η υπογεννητικότητα, στους "φτωχούς συγγενείς" οι γυναίκες γεννοβολάνε σαν ...κουνέλια! Γιατί άραγε; Δεν γνωρίζουν ότι έτσι θα προσθέσουν απλά ακόμα περισσότερη δυστυχία στον κόσμο; Δεν "λυπούνται" τα ίδια τους τα "σπλάχνα" που θα ζήσουν (όσο ζήσουν, μάλλον λίγο) μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση; Τα πράγματα νομίζω πως είναι απλά. Δεν το κάνουν γιατί
1) Ακολουθούν τυφλά το γενετήσιο ένστικτό τους (με το οποίο μας προίκισε η φύση μέσα από την εξελικτική πορεία εκατομμυρίων ετών ως "αντίδοτο" για τις ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης που είχαμε στις "αρχικές συνθήκες") και
2) Ακολουθούν ΑΚΟΜΑ πιο τυφλά την προσταγή του κάθε Πάπα, Ιμάμη, Ραβίνου κλπ περί "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην".
Η αντισύλληψη (το γνωστό "χάπι" αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας) είναι ακόμα "ταμπού" για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο (μαζί με τις μεθόδους προφύλαξης) με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάνονται εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές κάθε τρεις και λίγο, αλλά και να διαιωνίζεται ο φαύλος κύκλος της πείνας και της δυστυχίας.
Σαφώς και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες (έγινε εκτενής συζήτηση για αυτούς), αλλά τουλάχιστον ο συγκεκριμένος είναι και ο μόνος ΜΕΤΡΗΣΙΜΟΣ! Μέχρι να λύσουμε τα όποια προβλήματα παραγωγής, διανομής, κοινωνικής δικαιοσύνης
Υ.Γ. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί έχουμε "δημογραφικό πρόβλημα" και "πρέπει" να γεννάμε εδώ στην Ελλάδα και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά (για να θυμηθούμε και το γνωστό άσμα που αναφέρεται στα μέρη μου). Η μόνη "ντόμπρα" εξήγηση που έχω ακούσει είναι ότι μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα 80 εκατομμύρια των "γειτόνων" μας. Ανταγωνισμός πληθυσμών (και όχι μόνο εξοπλισμών) λοιπόν για να γινόμαστε "κρέας για τα κανόνια" (έτσι για να δέσει λίγο και με τα χθεσινά)...
Ο γνωστός "δαίμων" κουτσούρεψε την προτελευταία παράγραφο στο σχόλιο μου των 12:59μμ. Επαναλαμβάνω:
Σαφώς και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες (έγινε εκτενής συζήτηση για αυτούς), αλλά τουλάχιστον ο συγκεκριμένος είναι και ο μόνος ΜΕΤΡΗΣΙΜΟΣ! Μέχρι να λύσουμε τα όποια προβλήματα παραγωγής, διανομής, κοινωνικής δικαιοσύνης, ας δείξουμε τουλάχιστον λίγη ...εγκράτεια.
Ο ανθρωπινος πονος προσεγγιζεται ευκολότερα, οταν εμεις οι ιδιοι εχουμε περασει μεσα απ αυτον. Πιστευω οτι κ οι πιο σκοτεινες περιοδοι στη ζωη ενος ανθρωπου ειναι μια πολυτιμη παρακαταθηκη.Για να καταλαβαινει τους αλλους καλύτερα, για να καταλαβαίνει τον εαυτο του κ το πεπερασμενο που χαρακτηριζει τη φυση μας. Οσοι εχουν αγγίξει οριακους 'πονους' και στερησεις μπορουν να μιλουν με περισσοτερη παρησια σ αυτο το post.Και για όσους εχουν καταφερει να εξελθουν απο αυτες...εχουν κατι πολυ σημαντικο πλεον να επιδειξουν:Οτι δεν απειλουνται πλεον απο το καθεστος του φοβου κ της ανασφαλειας. Συνεχίζω...
...Επειδή ακριβως δεν εχουν να φοβηθουν τιποτα περσσοτερο.Εκτιμουν τα φυσικά δωρα της ζωης κ της φυσης με μεγαλυτερη ειλικρινεια, συνηθως ειναι περισσοτερο αυταρκεις-εκτος αν μιλαμε για αποθημενα.Αλλα αυτο καταδυκνυει μαλλον οτι τοτε δεν εχουν πιασει πατο ακομα.Δεν θα το ευχομουν εν τουτοις- και αποκτουν μεγαλυτερη ενσυναισθηση προς τον αλλον που υποφερει. Τωρα να ευχηθω να βρεθουμε στη θεση τους για να οξυνουμε τα αισθητηρια μας.Υπαρχουν και πιο αναιμακτοι τροποι, αλλά εκει η Αποφαση παιζει πρωταρχικο ρολο.
Bεβαια Spiro,κ εγω μαζι σου ειμαι οτι πρεπει λογικά να αντιμετοπιζουμε αυτα τα ζητηματα, αλλά οχι δανεικά. Και τι λογικότερο και αξιοπιστότερο απ την προσωπικη εμπειρια των ανθρωπων?
o_eforos said (1:19 πμ) "Από τη δική μου πλευρά βέβαια, το ερώτημα είναι 'τι κερδίζει κανείς τεκνοποιώντας?' αλλά αυτό είναι άσχετο θέμα και προσωπικό..." Καθόλου άσχετο και καθόλου ...προσωπικό. Είναι το "κλειδί" θα έλεγα. Εκτός αυτού, με την ιστορία του Αλβανού άνοιξες καλό υπο-ζήτημα. Περιμένω συνέχεια...
@belle (1:20 πμ) Ειλικρινά, δεν κατανοώ την παράθεση της γνωστής ρήσης. Μπορείς να γίνεις πιο σαφής; Ευχαριστώ.
Εχω λοιπον την αισθηση οτι οι ανθρωποι πασχουμε απο φοβο!Φοβο για το επικειμενο,φοβο για το'υποκειμενο'-των φαινομενων-,φοβο για το ορθο κ το λαθος,φοβο υπερτιμημενο, φοβο λανθανοντα... παντως φοβο.. Και όλα τα κανουμε για αυτοπροστασια απ το απειλουν. Αναλλωνομαστε σ'αυτο το καθηκον και χανουμε την απλη,την πρωτογενη προσεγγιση των ανθρωπων-εν προκειμενου-.Ολα γινονται υπολογιστικα,σχεδον μαθηματικα-αφηστε που οσοι αγαπουν κ τα μαθηματικα εχουν αναπτυξει σε εντονοτερο βαθμο αυτη τη συλλογιστικη( μιλάω εκ πειρας:καποτε το μυαλό μου ηταν γεματο συμβολακια επαγωγικα κ.α. που λειτουργουσαν κανονιστικα στη σκεψη μου. Και να φανταστειτε δεν εχω κ ιδαιατερη σχεση με τον κλαδο) Να δωσω, να μη δωσω...Το χασες το καραβι.Ηδη αναλλωθηκες πολυ στον προβληματισμο και τωρα σε περιμενουν αλλες υποχρεωσεις. Ο κανονας ειναι απλος. Οταν ο αλλος πειναει εχει αναγκη την βοηθεια σου(στα φαναρια μερικες φορες δινω ο,τι γλυκο, φαγητο τυχαινει να εχω στο αμαξι,αντι χρηματων.Το δεχονται με πολυ χαρα!) Τωρα για τα υπολοιπα, φταιμε κ εμεις που δεν εχουμε αναπτυξει την απαραιτητη ευαισθησια για να 'διακρινουμε'. Αυτό ας το αναλογιστουμε κ ας γινουμε περισσοτερο απλοι στις συνηθειες μας γενικοτερα, για να μπορουμε να εχουμε χρονο κ για τους αλλους..
Παλι το σβησα! Εν συντομια:Το ζητουμενο δεν ειναι πολλες φορες μια αμεση απαντηση στα κοινωνικα προβληματα,αλλα το πως θα μπορεσουμ να καθαρισουμε εμεις τη δικη μας σκεψη-εαν δεν το εχουμε κανει-,για να μπορεσουμε να δωσουμε αυτες τις απαντησεις. Το 'αδικο' θα ειναι παντοτε δεδομενο.Οι προκαθορισμενες ορθλογιστικες τεχνικες ομως Spiro δεν εδωσαν εως τωρα μονιμες λυσεις.Γιατι η ζωή,αυτονοητως εχει μια δυναμικη μεσα της κ δεν εχει κ τοση προσαρμοστικοτητα-καθως φαινεται-στα δικα μας θεσφατα. Να ξερεις παντως-γιατι εδω δεν κανουμε αντιπαραθεσεις-, οτι πιστευω ακραδαντα στη δυναμη της λογικης.Απλα προσπαθω να μην της δινω τον κυριαρχο ρολο, η αν θελεις, τον μοναδικο. Απλα προσπαθω να γινομαι λιγο πιο ανοικτη κ ευπλαστη day by day
Με αφορμή το σχόλιο του/της belle και ειδικά τη φράση: "Το πόσα παιδιά θα γεννήσει κάποιος, είναι προσωπική επιλογή που εντάσσεται μέσα στα βασικά του δικαιώματα και δεν μπορεί να είναι αντικείμενο κοινωνικής πολιτικής.", θα ήθελα να παραθέσω τα εξής:
Συχνά είναι εύκολο να αναγνωρίζουμε βασικά μας δικαιώματα, παραβλέποντας τις συνέπειες που μπορεί να έχει η ελεύθερη άσκησή τους στην τοπική, την ευρύτερη και τελικά στην παγκόσμια κοινωνία. Προς το παρόν τουλάχιστον (και για όσο συνεχίσουμε να πεθαίνουμε σχετικά σύντομα), δεν τίθεται ζήτημα "μείωσης" του πληθυσμού, οπότε ο περιορισμός των γεννήσεων σε ένα μοναχοπαίδι δεν είναι αναγκαίος. (Αλήθεια, δεν κατανοώ τον αφορισμό "μοναχικά παιδιά υστερικοί γονείς" εν είδει δόγματος ή έστω γενικού συμπεράσματος). Ούτε καν χρειάζεται να περιοριστούμε στα δύο παιδιά θα έλεγα, καθώς πολλοί άνθρωποι επιλέγουν συνειδητά να μην κάνουν παιδιά ή τέλος πάντων να κάνουν όσα θα μπορούσαν να (ανα)θρέψουν. Ο Bill Gates π.χ. (μια και αναφέρθηκε) θα μπορούσε άνετα να είναι υπερ-πολύτεκνος, χωρίς να συνεισφέρει ιδιαίτερα στο πρόβλημα.
Όμως η γέννηση παιδιών με τη λογική "ας κάνω 5 να μου μείνουν τα 2" ή γενικότερα "ας κάνω όσα θέλω, είναι δικαίωμά μου" ή ακόμα "είναι θέλημα Θεού", θα ίσχυε σε μια κοινωνία απάνθρωπων όντων που θεωρούν τα παιδιά τους "ιδιοκτησία" τους και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη ζωή και την ευτυχία τους ή έστω σε μια κοινωνία ζώων (ή αμόρφωτων ανθρώπων, όπως ίσχυε και ισχύει για πολλούς), τα οποία ακολουθούν απλά το ένστικτό τους (οι αμόρφωτοι και δυστυχείς ακολουθούν και θρησκευτικές επιταγές ή προκαταλήψεις) και δεν έχουν καμία ανησυχία για την πορεία του είδους τους. Στη φύση υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου που εξασφαλίζουν την οικολογική "ισορροπία", η οποία μέχρι πρότινος ίσχυε και για εμάς (οι πρωτόγονες γυναίκες μπορεί να γεννούσαν ένα-δυο μωρά κάθε χρόνο, αλλά τόσο οι ίδιες όσο και εκείνα θα πέθαιναν πιθανότατα σύντομα από κάποια ασθένεια, τις διάφορες κακουχίες και τα σαρκοφάγα ζώα). Ο άνθρωπος με τον πολιτισμό του έχει ήδη υπερβεί τους μηχανισμούς αυτούς προ πολλού (δεν το θεωρώ κακό - το αντίθετο μάλιστα) και πλέον είναι καιρός να αναλάβει συνειδητά και τις ευθύνες αυτής της "υπέρβασης".
Δυστυχώς το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους δυστυχείς και μη έχοντες. Ακόμα και στο ουτοπικό σενάριο όπου όλοι όσοι ζούμε σήμερα στον πλανήτη λύσαμε ως δια μαγείας το πρόβλημα της πείνας και της κοινωνικής αδικίας και "τρώμε με χρυσά κουτάλια", ένας εντελώς ανεξέλεγκτος ρυθμός γεννήσεων σε συνδυασμό και με την αναμενόμενη (ίσως και θεαματική λόγω βιοτεχνολογίας) αύξηση του προσδόκιμου ζωής, θα εξαντλούσε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη εξαιρετικά σύντομα. Απλά μαθηματικά είναι: τυχόν εκθετική (μαλθουσιανή) ανάπτυξη του πληθυσμού μας θα εξαντλήσει τον πλανήτη κάποια στιγμή, όποια τεχνολογία κι αν εφεύρουμε, όσο καλά κι αν εκμεταλλευτούμε τους φυσικούς πόρους του (ακόμα και το σύνολο της ηλιακής ενέργειας). Ένα ενδιαφέρον σενάριο αντιμετώπισης θα ήταν ίσως ο σταδιακός εποικισμός άλλων πλανητών, κατόπιν άστρων και αργότερα του γαλαξία ολόκληρου, αλλά σταματώ εδώ γιατί αγγίζουμε ζητήματα που αφορούν το (πολύ) μακρινό μέλλον.
Κατά συνέπεια, θεωρώ λίαν επικίνδυνη την άποψη ότι το πλήθος των παιδιών που θα γεννήσουμε αποτελεί (έτσι απλά) βασικό δικαίωμά μας και ενδεχομένως απαξιωτική (ειδικά όταν διατυπώνεται από έναν μορφωμένο και καλλιεργημένο άνθρωπο) για όσους ενδιαφέρονται για τη ζωή και ευημερία των δικών τους παιδιών, αλλά και την ευημερία της κοινωνίας γενικότερα. Πάντως κι εγώ πιστεύω στην αυτορρύθμιση (και την αυτοσυγκράτηση), χωρίς να υπάρχει η ανάγκη της επιβολής "δημογραφικής" κοινωνικής πολιτικής. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία ή τις συνθήκες εκείνες για να προβληματιστούν πάνω στο θέμα, καθώς έχουν άλλες, πιο άμεσες προτεραιότητες: Πεινάνε…
basik: οι διαστροφές που εδραιώνουν τον καπιταλισμό που χτυπάει τη συνείδηση και αποχωρεί σαν κύριος. μέγιστη διαστροφή να δέχεσαι να ζεις όπως ενώ ο άλλος πεθαίνει. πρόκειται για εκβιασμό. χοπ.
Σκόρπια σχόλια με μια καλημέρα: Για την τεχνολογία σαν απάντηση στην πείνα... Λένε ότι το εργαλείο κάνει το μάστορα και έχουν δίκιο, αλλά ο μάστορας πάντα θέλει να φτιάξει τη μηχανή. Το ίδιο ισχύει πάντα για τον άνθρωπο και την κοινωνία; Όταν μιλούσαμε για την πρόοδο, είχε αναφερθεί το Ολοκαύτωμα.
Κάποια (νομίζω η belle) αναφέρθηκε στον αλκοολισμό στα ανεπτυγμένα βόρεια κράτη. Λοιπόν, η Φινλανδία που είναι από τα πλέον ανεπτυγμένα, ΄χει πολύ μικρότερο πρόβλημα (και ποσοστό) αλκοολισμούαπ' ότι η υπανάπτυκτη Ρωσία. Απλά, το χειρίζεται δαπανώντας μεγάλα ποσά. Η Ρωσία βάζει φόρους.
Κατά τα άλλα, θα μου άρεσε κάποια προσέγγιση στην κοινωνιολογκή αναφορά που έκανα ... αν και δεν μπορώ να την επιβάλλω :)
Καθότι οι κβαντομηχανικοί επιμένουν στην καμπυλότητα του χώρου,τεκμηριώνοντας έτσι κατ' αυτούς τη μία και μοναδική όψη των πραγμάτων, η οποία μάλιστα τείνει στο άπειρο επιστρέφοντας παραδόξως στην αρχική της αφετηριακή θέση, δε μπορούμε λοιπόν παρά την σωστή ολόσωστη πρόταση του κυρίου Δήμου: "ο καπιταλισμός γεννάει πλούτο και ο σοσιαλισμός δικαιοσύνη", να την απλοποιήσουμε σαν: "ο πλούτος γεννάει δικαιοσύνη", πιο πολιτικά και ώς: "ο καπιταλισμός γεννάει σοσιαλισμό".
Όπου πλούτος, δικαιοσύνη, καπιταλισμός,σοσιαλισμός, ακόμη και πείνα, είναι η ίδια ακριβώς όψη και το μόνο που την διαφοροποιεί είναι η θέση του υποκειμένου που την παρατηρεί. Και όπου η θέση του παρατηρητή, δεν ορίζεται από μιά κοσμική αιτιακή σχέση υποκειμένου - αντικειμένου, αλλά από πολλαπλές μικροχωρικές τέτοιες σχέσεις μεταξύ των ίδιων αυτών των υποκειμένων και μόνο, έτσι που στο τέλος οι ίδιες αυτές υποκειμενικές σχέσεις να καταλήγουν να συναποτελούν και την οποιαδήποτε μία και μοναδική κοσμική αντικειμενική όψη, που τείνει στο άπειρο, επιζητώντας πια επιπλέον θέσεις παρατήρησεις που και αυτές με την σειρά τους θα συναποτελούν την μιά και μοναδικη αντικειμενική όψη, που θα τείνει στο άπειρο επιζητώντας καινούργιες θέσεις παρατήρησης και ούτω καθεξής.
Με λίγα λόγια δηλαδή, πεινάω, ζητώ φαγητό, τρώω, και μόνο όταν χορτάσω ορίζω πλέον την πείνα σαν κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα του κόσμου, αφού μέχρι τότε θεωρούσα πώς αυτό ήταν βιωματικό, προσωπικό και μόνο πρόβλημα δικό μου και όσων πεινάνε.
Και το αίτημα μου αυτό, της επίλυσης αυτού του κοινωνικοπολιτικού προβλήματος, αποτελεί ένα επιπλέον αίτημα, ίδιο αλλά και ξένο με το μέχρι πρότινος αίτημα της πείνας, δημιουργώντας έτσι μιά καινούργια σειρά αιτημάτων, υποκειμένων και όψεων που τείνουν στο άπειρο.
Έτσι λοιπόν, εγώ δεν θα φωτογράφιζα τον πεινασμένο που λιγουρεύεται ένα πιάτο φαγητό έξω από το τζάμι του τουρκικού εστιατορίου, αλλά θα φωτογράφιζα αυτόντον ίδιο τον φωτογράφο που θα φωτογράφιζε τον πεινασμένο, όπου ο πεινασμένος αποτελεί για τον φωτογράφο ότι και το πιάτο το φαγητό για τον πεινασμένο.
Και καθώς φωτογράφος και πεινασμένος θα αποκτούσαν κοινή αφετηριακή θέση, υποκινούμενοι και οι δυό τους (πεινασμένος και φωτογράφος) από το ίδιο πόθο-κίνητρο, θα ήμουν αναγκασμένος να επιζητήσω έναν καινούργιο παρατηρητή (αυτό κάνω τώρα που γράφω), που και αυτός ταυτιζόμενος μαζί μου,να επιζητά ένα καινούργιο (παρατηρητή),ευελπιστώντας τελικά, πώς στην καλύτερη, αυτή η αλληλουχία όψεων και υποκειμένων κάποτε θα κατέληγε και πάλι στην αφετηρία της, στο πιάτο το φαγητό της βιτρίνας δηλαδή, μπας και φάει και αυτός ο έρμος ο πεινασμένος και λιγδώσει το αντερό του, ή στη χειρότερη, απλώς κάπου, με ένα πίφ, να σπάσει όλη αυτή η αλυσίδα.
Επειδή όμως όπως και ο Τρίερ, όπως και άλλοι έξοχοι διανοούμενοι μας προειδοποιούν πώς η δημοκρατία, η ισοτιμία, η δικαιοσύνη, εύκολα θα περιέλθουν σε αδιέξοδο όταν κληθούν να πραγματώσουν τις ιδέες τους στον μάταιο και τραγικό τούτο κόσμο της ανάγκης, του φόβου και της ελλειμματικότητας, μεταβαλλόμενες αυτές πια σε σκληρούς και απάνθρωπους τιμωρούς εναντίον όλων αυτών των ταλαίπωρων που θα έπρεπε να φροντίζουν και να προστατεύουν, αλλά και επειδή αυτές (δημοκρατία,ισοτιμία,δικαιοσύνη), γοητεύονται και φλερτάρουν με την απάτη που θα τις πηδήξει κανονικά, πράγμα που σημαίνει πώς τις ιδέες τις ξεσκίζει η πραγματικότητα και που σημαίνει με την σειρά του, πως καλύτερα κάποιος να θέλει να καταστρέψει τον κόσμο, παρά να τον σώσει (βλεπε θείο Μπιλ), με όλα αυτά λοιπόν, είναι ευνόητο πώς επιλέγω να εγκαταλείψω όλες αυτές τις αλληλουχίες υποκειμένων και όψεων και στην θέση ενός εξωγενούς κοσμοπολιτισμού που ενδοβάλλει, να θέσω μιά ενδογενή μοναχικότητα που εξωστρέφει.
Εν ολίγοις δηλαδή, δεν με αφορά η πείνα εν γένει του Κόσμου, παρά μόνον η πείνα αυτού του περιορισμένου κόσμου που μπορούν να φθάσουν τα χέρια μου, η φωνή μου και η φυσική ματιά μου, του μικρόκοσμου που με περιβάλλει και που μπορώ να επηρεάσω δηλαδή. Και είναι αυτός ο κόσμος που θα πρέπει να συντρέξω, να βοηθήσω και να θυσιαστώ ακόμη αν μπορώ για αυτόν. Και έτσι επιτέλους να φθάσω στο τελικό ζητούμενο και να μπορέσω χωρίς ενοχές να απολαύσω, όχι έναν ισοτιμιστικό ευτυχισμένο κόσμο, αλλά ένα ωραίο ......
...ψητό της κατσαρόλας με πατατάκια τηγανιτά.
Εξάλλου όπως είπαμε όλα μιά όψη έχουν στο σύμπαν. Τι ψητό της κατσαρόλας, τι ισοτιμιστικός κόσμος, το ίδιο και το αυτό είναι.
(και όποιος πεινάει άς χτυπήσει την πόρτα μου και με χαρά θα του προσφέρω όλη την κατσαρόλα. Το βρίσκω πιο σωστό από το πάρω την κατσαρόλα και να τρέχω στους δρόμους).
(Πιστεύω κύριε Δήμου, ότι δέν περιοριστήκατε στην φωτογράφιση του πεινασμένου,αλλά σίγουρα τον κεράσατε και το πιάτο το φαγητό που ορεγόταν).
@Yannis H η Φινλανδία που είναι από τα πλέον ανεπτυγμένα, ΄χει πολύ μικρότερο πρόβλημα (και ποσοστό) αλκοολισμούαπ' ότι η υπανάπτυκτη Ρωσία.
Πριν πολλά χρόνια είχα βρεθεί στη Μόσχα. Ηταν λέει κοινός τόπος Σουηδοί και Φινλανδοί που πήγαιναν εκεί για μια νύχτα, ίσα να γίνουν στουπί και να γυρίσουν την άλλη μέρα. Εννοώ οτι *ίσως* για να λύσουν το πρόβλημα, απαγόρευσαν τις συνέπειες.
Alombar42, η Μόσχα απέχει από Φινλανδία και Σουηδία σχεδόν όσο το Παρίσι από την Αθήνα. Σίγουρα Φινλανδοί και Σουηδοί μεθάνε όταν βρίσκονται στη Μόσχα, το αλκοόλ είναι πολύ φτηνότερο εκεί, αλλά δεν πάνε εκεί απλά για να μεθύσουν - πάνε για δουλειές ή (λίγοι) γενικά για διακοπές.
Η λύση που πρότεινε ο Mickey και εφάρμοσα πριν πάω για ύπνο, έχει το πλεονέκτημα ότι ελαφραίνει τα comments αλλά και το μειονέκτημα ότι χάνεται η συνέχεια.
Προτιμώ αυτό που με επιτυχία εφαρμόσαμε στο προηγούμενο post. Πιο σύντομα σχόλια, ΟΧΙ CHAT. Την νύχτα με την απουσία μου το παρακάνατε.
Όσο για την απουσία μου: το κατάστημα διανυκτερεύει, ο ιδιοκτήτης όχι. Μετά τις 12 έτσι κι αλλιώς είναι άχρηστος.
Σήμερα στην Καθημερινή ένα ολοσέλιδο ρεπορτάζ (υπάρχει και Lead in στην πρώτη σελίδα) για τους άστεγους της Αθήνας. Υπολογίζονται σε 11.000. άστεγοι
Διαβάστε μερικές από τις ιστορίες τους αγαπητέ Σπύρο, ιστορίες να δείτε πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα.
aspic1 κάνατε ένα μεγάλο κύκλο (παράκληση: μικρότερα σχόλια!) για να επιστρέψετε στο στομάχι σας. Άντε και στην λογική της μικρής ομάδας (με αυτή δεν έχω αντίρρηση - φτάνει να την εφαρμόζουν όλοι).
Όσο για την απορία σας: ήμουν κάπου 100 μέτρα μακριά από τον πεινασμένο (τηλεφακός) κι όταν πλησίασα, είχε φύγει.
Ίσως να φταίει το περιορισμένων δυνατοτήτων μυαλό μου αλλά το ομολογώ πως τελευταία μου είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψω την περίφημη "κοινωνική ευαισθησία" της Αριστεράς...Μας λένε οι "προοδευτικοί" διανοούμενοι ότι το Ευρωπαϊκό μοντέλο φροντίζει για την κοινωνική δικαιοσύνη σε αντίθεση με το "απάνθρωπο" αμερικάνικο ...Αλλά κάπου διάβασα τελευταία, πως οι χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης έχουν σταθερά ανεργία πάνω απο 10% την τελευταία δεκαετία...Αλλά ας μην πιστεύω τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα...΄ Υπάρχει φτώχεια στον Τρίτο Κόσμο.Πρέπει να δοθούν ακόμη περισσότερα χρήματα σε διεθνή βοήθεια, μας λένε κολοσσοί της προοδευτικής διανόησης όπως ο Bono και ο Bob Geldof...Ναι, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δοθεί δισεκατομμύρια δολλάρια στις φτωχές χώρες της Αφρικής και αυτό όχι μόνο δεν βοήθησε αλλά τις έκανε και φτωχότερες ενώ οι πολιτικές ελίτ των χωρών αυτών εξαργύρωσαν τη διεθνή βοήθεια με υπερπολυτελείς μερσεντές για τα μέλη τους...Μα, πια, κακέ νεοφιλελεύθερε εαυτέ μου, αρχίζεις και γίνεσαι ενοχλητικός!!Μη δίνεις πια και τόση βάση στα γεγονότα!! Λοιπόν, καταλήξαμε!!Οι "καλοί τύποι" σε αυτή την ιστορία, αυτοί που νοιάζονται για τους φτωχούς αυτού του κόσμου είναι οι διαδηλωτές ενάντια στην επάρατο παγκοσμιοποίηση!!!Είναι ενάντιοι και σε αυτή την καπιταλιστική επινόηση, το ελεύθερο εμπόριο, που θα κάνει τους φτωχούς, φτωχότερους...Όλα καλά λοιπόν,βρήκα που ανήκω!!Όμως για στάσου, οι αγρότες των χωρών της Αφρικής εκλιπαρούν τις πλούσιες χώρες να ανοίξουν τις αγορές τους, να μειώσουν τους δασμούς και να καταργήσουν τις επιδοτήσεις (βλέπε ΚΑΠ) ώστε να μπορέσουν κι αυτοί να πουλήσουν τα προϊοντα τους και να ξεφύγουν από τη φτώχεια!!! Αγάπητοί μου bloggers, βοηθήστε με, είμαι σε απόγνωση!!Θέλω τόσο πολυ να φαίνομαι προοδευτικός και κοινωνικά ευαίσθητος στους αριστερούς διανοούμενους φίλους μου και όχι ένας άκαρδος νεοφιλελεύθερος!!( δεν έιναι καθόλου trendy, εξάλλου).Γιατί όμως εξακολούθώ να πιστεύω πώς κάτι σάπιο υπάρχει σε μια πολιτική που επιδοτεί τις αγελάδες της Ευρώπης με περισσότερα χρήματα απόσα χρειάζεται για να ζήσει ένα παιδί στην Υποσαχάρια Αφρική;;;;;
@codben: Δεν νομίζω ότι κάποιος εδώ μίλησε για διαμαρτυρία σε επίπεδο καρικατούρας. Προσωπικά, ένιωσα άσχημα όταν συμμετείχα σε μια (μοναδική στη ζωή μου) διαδήλωση κατά του πολέμου στο Ιράκ. Έβλεπα μαθητές να κάνουν απλά κοπάνα και οι πιο 'μάγκες' να κλειδώνουν, μέρα μεσημέρι, πελάτες και εργαζόμ,ενους στα McDonald's και να υποκ΄΄ινονται στα χειροκροτήματα των συμαθητών τους. Μετά τη διαδήλωση, πήγα για καφέ με δύο φίλες όπου η συζήτηση (λέω αλήθεια) ήταν ποια μοντέλα παρουσίασαν την κολεξιόν που παρακολούθησε μια την προηγούμενη - μόνο καλτσόν με ρίγα "όχι στον πόλεμο' δεν βγήκε...
Και μετά κλέμε ότι οι νέεοι είναι σήμερα απολιτίκ. Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη όταν φωνάζουν "εεε-οοο εμείς θα σταματήσουμε τον πόλεμο αυτό" όλο ενθουσιασμό, για να δουν μετά ότι δεν σταμάτησαν τίποτα; Ποιός θα τους εξομολογηθεί ότι η αντίσταση - η αποτελεσματική, ή έστω σοβαρή αντίσταση - δεν είναι πάρτι και μπύρες (διαφορετικά δεν θα είχαμε προβλήματα) αλλά κάτι πολύ πιο απαιτητικό, με προσωπική επένδυση, αλήθειες που πιθανώς δεν θέλουμε ν ακούσουμε και συνεχή αναζήτηση και έλεγχο;
@cobden κάτι σάπιο υπάρχει σε μια πολιτική που επιδοτεί τις αγελάδες της Ευρώπης με περισσότερα χρήματα απόσα χρειάζεται για να ζήσει ένα παιδί στην Υποσαχάρια Αφρική
Μα τι λες τώρα; Αν ζήσουν αυτά τα παιδιά χωρίς σωστή "εκπαίδευση" αύριο μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι για το σύστημα αράπηδες, με τα βιώματα που θα έχουν. Οταν εκχριστιανιστούν, τότε θα τους δώσουμε και ελπίδα. Να είμαστε σοβαροί, έτσι;
εγώ προσωπικά βρίσκω αυτό τον ανταγωνισμό καπιταλισμού αριστεράς τελείως ήλίθιο. Πρώτα από όλα γιατί η αριστερά είναι κομμάτι του καπιταλισμού. Υπάρχουν αρκετά μπλογκ που επικεντρώνονται στον αγώνα κάτά του Μαρξ και γενικά των απόψεων της αριστεράς κτλ Πως μας προεκυψε αυτό το ψυχροπολεμικό, το τελείως αναχρονιστικό ιδέα δεν έχω. Τεσπα.
Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και αν πάρουμε έστω μια ελάχιστη απόσταση από τα πράγματα, θα δούμε όπως είπε κι ο Yiannis κάποια στιγμή ότι αν δεν ήτανε ο Μαρξ θα ήταν κάποιος άλλος...απεργείες και αντίδραση στον εκβιομηχανισμό και το τρόπο λειτουργίας του είχαμε από την πρώτη στιγμή κι όχι μόνο από την πλευρά των εργατών αλλά και της διανόησης. Ο Ντίκενς, ο Μποντλαιρ, ακόμα περισσότερο ο Μπλεικ είναι οι ελάχιστοι που μπορώ να αναφέρω που αντίδρασαν πολύ πριν το Μαρξ.
Μπορούμε να πούμε ότι τώρα τα πράγματα άλλαξαν, ότι ο καπιταλισμός λύνει όλο και περισσότερα προβλήματα. Δεν έχω αντίρηση να το συζητάμε αυτό. Αλλά δε δέχομαι να μου κολλάνε ταμπέλες όποτε φέρνω αντίρηση.
Προσωπικά το βρίσκω αισχρό να κάνω θεωρητική συζήτηση πάνω στα βάσανα άλλων. Η φιλανθρωπία είναι άσκηση εξουσίας. Δεν είναι λύση. Συμφωνώ κι εγώ με την αλληλεγγύη.
Το να είναι δημοφιλές ένα blog έχει τα θετικά έχει και τα αρνητικά του. Αν και δεν μου αρέσει να οριοθετώ και να βλέπω στενά τα πράγματα, νομίζω ότι τα σχόλια σε ένα blog υπηρετούν ένα διαφορετικό σκοπό από ότι οι ανταλλαγές απόψεων σε ένα forum ή η συνομιλία σε ένα chat room (η ανορθόδοξη παρέμβαση του art attack καυτηριάζει νομίζω αυτό το γεγονός).
Όταν επισκέπτομαι ένα blog ενδιαφέρομαι φυσικά πρωτίστως να δω τι έχει να πει ο δημιουργός του και, στη συνέχεια, να δω μερικά (5 ή 10 ή 20) καλά σχόλια που έχουν αφήσει οι επισκέπτες, τοποθετούμενοι ουσιαστικά απέναντι στο αρχικό κείμενο και όχι ερχόμενοι σε διάλογο ή ξεκινώντας προσωπικές συνομιλίες και αντιπαραθέσεις. Όταν αφήνω ένα σχόλιο σε ένα blog δεν σημαίνει καν ότι θα επιστρέψω σε αυτό μετά από λίγο για να δω αντιδράσεις και να αρχίσω ένα κύκλο ανταλλαγής μηνυμάτων, το κάνω συνήθως διότι κάτι με έχει αγγίξει στο πρωτότυπο κείμενο και θέλω να εκφράσω, σεμνά και ταπεινά, την άποψή μου - αν νομίζω ότι έχω να πω κάτι που αξίζει να ειπωθεί - απευθυνόμενος κυρίως στον δημιουργό του blog.
Όταν επισκέπτεσαι ένα blog και έρχεσαι αντιμέτωπος με 450 σχόλια τα περισσότερα από τα οποία αφήνει μια μικρή ομάδα επισκεπτών και αφορούν προσωπικές συνομιλίες, ανταπαντήσεις ή αντιπαραθέσεις νομίζω ότι απλά αποχωρείς και ο σκοπός των σχολίων πάει περίπατο. Βεβαίως, η δυναμική αυτής της κατάστασης μπορεί να αλλάξει με την επιβολή του Moderation. Σκεφθείτε ποια θα ήταν η μορφή των σχολίων εάν δεν μπορούσατε να δείτε μετά από λίγα λεπτά, όχι μόνο την αντιδράσεις των άλλων, αλλά ούτε καν το δικό σας σχόλιο και εάν ο ιδιοκτήτης του blog δημοσίευε τα σχόλια 2 ή 3 φορές το 24ωρο. Σεμνά και ταπεινά, νομίζω ότι τότε θα βλέπαμε καλύτερα, ουσιαστικότερα και πιο ολοκληρωμένα σχόλια.
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω είναι απλώς οι προσωπικές μου απόψεις και τίποτα άλλο, ο κάθε κάτοχος blog ορίζει τους δικούς του κανόνες.
Επιβεβαιώνεται ένα σχόλιο μου σε ένα άλλο μπλογκ. Στην Ελλάδα έχουνε βρει το τρόπο να πλασάρονται σκεπτικιστές κι αρρενώποί. Βρίζουν τις αδερφές και τους κουμουνιστές
Δε διαφωνώ...τι νόημα έχει τότε αυτή η κόντρα καπιταλισμού αριστεράς. Το ένα είναι ο τρόπος παραγωγής και το άλλο είναι μια πολιτική αντίδραση στα αποτελέσματα αυτού.
Δεν κάνω καμμία σύγκριση. Το μόνο που λέω είναι ότι τον καπιταλισμό τον αντιλαμβάνομαι σαν μια έννοια που περιγράφει το τρόπο παραγωγής του μοντέρνου κόσμου.
Ο σοσιαλισμός και ο κουμουνισμός δεν υπήρξαν έννοιες περιγραφικές του ήδη υπάρχοντος κόσμου, άλλα έννοιες που εξέφραζαν μια προσδοκία.(΄και πριν από το Μαρξ ακόμη) 'Ηταν στα πλαίσια μιας συγκεκριμμένης πολιτικής δράσης. Είχαν ως σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών μέσω πολιτικής δράσης.
Ο χριστιανισμός επίσεις δεν ήρθε να περιγράψει τον κόσμο, ήρθε να τον αλλάξει να το σώσει από τα δεινά του. Ο δουλοκτητισμός, η παρακμή των ελληνιστικών κέντρων και χίλια δυό άλλα ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε ο χριστιανισμός. Οι αντιφάσεις αυτού του κόσμου προκάλεσαν κάποιους να αντιδράσουν.
Με λίγα λόγια δε μπορούμε να βλέπουμε τα πάντα σε ένα σύστημα, την εκμετάλλευση, την ανισότητα, τον υπέρμετρο πλουτισμό ως φυσικά και αναγκαία και να θεωρούμε την αντίδραση σε αυτά ως αφύσικη. Τότε κάνουμε πολιτική υπέρ των ισχυρών. Σε όλες αυτές τις ρητορείες κατά του κουμουνισμού αυτό συμβαίνει. Τον παρουσιάζουνε ως έκτρωμα αλλά δε βλέπουνε ότι αυτό το άσχημο κι άτιθασο παιδί είναι παιδί του συστήματος που εκθειάζουνε
Γιατί υπάρχει υπογεννητικότητα στις πλούσιες και, αντιστοίχως, υπεργεννητικότητα στις φτωχές χώρες;
Στις φτωχές χώρες τα παιδιά είναι απαραίτητα στους γονείς λόγω ελλείψεως κοινωνικής πρόνοιας, νοσοκομείων, γηροκομείων. Επιπλέον το κόστος ανατροφής των παιδιών παραμένει χαμηλό.
Στις πλούσιες χώρες το κόστος των παιδιών είναι τεράστιο, ενώ απ' την άλλη η κοινωνική πρόνοια εγγυάται αξιοπρεπή γηρατειά και στους ατέκνους.
Ποιός έχει δικαίωμα στο φαΐ, όποιος πεινάει ή όποιος εργάζεται;
Υπάρχουν δύο νοοτροπίες, η κομμουνιστική ("στον καθένα με τις ανάγκες του") και η σοσιαλιστική ("στον καθένα με την εργασία του"). Η Ανατολική Μεσόγειος ήταν ανέκαθεν κομμουνιστική. Ο Χριστός π.χ. είπε: "επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψασα και εποτίσατέ με", κι όχι "όταν εργάστηκα και πείνασα, τότε μου δώσατε και να φάω". Η Δυτική Ευρώπη είναι σοσιαλιστική. Ρεπορτάζ τοπικής εφημερίδας για τη φοιτιτική εστία ενός γερμανικού πανεπιστημίου άρχιζε ως εξής: "Όποιος μαθαίνει, πρέπει κάπου κάπου και να τρώει". Δηλαδή όποιος δε μαθαίνει και εν γένει δεν εργάζεται, έχει άλλου τύπου εντόσθια;
Πώς μπορεί να καταπολεμηθεί η πείνα;
Βραχυπρόθεσμα με φιλανθρωπία και ανθρωπιστική βοήθεια. Μακροπρόθεσμα; Ίσως με συνδυασμό μέτρων, απ' τα οποία κανέν' από μόνο του δεν θ' αρκούσε, καθώς και ανάπτυξη που θα λαμβάνει υπόψιν τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες κάθε τόπου. Δεν μπορούν να ενστερνιστούν όλοι το προντεσταντικό εργασιακό ήθος. Δε μεταβάλλεται κανείς αυτομάτως σ' επιχειρηματία, άμα του χορηγήσεις τα κεφάλαια. Η διεθνής κοινότητα απορούσε που οι Κοσοβάροι ξόδεψαν τη χρηματική βοήθεια σε αμάξια και δορυφορικά πιάτα, αντί ν' ανοίξουν επιχειρήσεις.
Παρεμπιπτόνως, στα πρώτα της στάδια η ανάπτυξη χρειάζεται συσσώρευση κεφαλαίου, δηλαδή αίμα, παιδική εργασία. Έτσι αναπτύχθηκε η Δυτική Ευρώπη, έτσι αναπτύσσεται σήμερα και ο Τρίτος Κόσμος.
Εδώ και δυο μήνες πιστεύω πως η καταπολέμηση της πείνας είναι στα χέρια και του απλού πολίτη. Είδα στο δρόμο της γερμανικής πόλης όπου ζω μιαν αφίσα με τον Άγιο Βασίλη να κρατά ένα καλάθι φράουλες και το μήνυμα: "Αν πάψουμε να τρώμε φράουλες χριστουγεννιάτικα, χώρες του Τρίτου Κόσμου θα μπορέσουν να διαθέσουν περισσότερη καλλιεργήσιμη γη για να παράγουν τρόφιμα για τους λιμοκτονούντες κατοίκους τους".
ein: Αν και δεν θα συμφωνούσα με την επιλογή ‘σοσιαλιστική’ vs. ‘κομουνιστική’ (από τη Δυτική Ευρώπη προήλθε και η Θάτσερ), λες ενδιαφέροντα πράγματα.
Κατ’ αρχήν (αρχή τρόπος του λέγειν, δεύτερη μέρα του post) αλλά τέλος πάντων, το πρόβλημα της πείνας είναι παλιό: και μόνο ότι μιλάμε γι’ αυτό από τη μεριά ‘των εχόντων’, δείχνει μια σημαντική πρόοδο. Στο μυαλό, τουλάχιστον. Όχι ότι δεν μπορούν να υπάρξουν πισωγυρίσματα.
Από την άλλη, είναι τεράστιο: όσο και αν η φτώχεια είναι μια, το πιάνεις από τη μια, σου ξεφεύγει από την άλλη. Πάνω στο θέμα του Τούρκου μίλησα για δυτικού τύπου οικονομία που δεν συνυπάρχει με δυτικού τύπου δημοκρατία. Ε, και; Αυτό τι λέει για τα παιδιά που πεθαίνουν από AIDS; Πρόβλημα συνοχής δημιουργεί τις στρατιές των αρρώστων;
Επιμένω ότι η λύση πρέπει αν είναι πολιτική, διαφορετικά κάνουμε μπαλώματα, ίσως διαιωνίζοντας, μάλιστα, την κατάσταση. Αλλά ομολογώ επίσης ότι αν και δεν ένιωθα (φυσικά) ότι θα καταλήξουμε κάπου, με γεμίζει ένα αίσθημα ανημποριάς: τα προβλήματα είναι μεγάλα και υπαρκτά... σε αληθινούς ανθρώπους.
ο χριστιανισμός που αναφέρθηκε παραπάνω είναι ένα σύστημα που "κολλάει" πάνω στο οικονομικό (μπορεί να είναι και κουμμουνιστικό) δεν έχει οικονομικές προεκτάσεις: την ιστοριούλα με τα 2 παλτά που δίνεις το 1 τα αντιλαμβάνεται ο καθένας όπως θέλει, για αυτό και είναι προσαρμόσιμος σε οποιαδήποτε μορφής εξουσία. το ότι τα χριστιανικά κράτη είναι στον κόσμο τα λιγότερο φτωχά είναι σύμπτωση κ δεν έχει να κάνει με το ότι πχ στις ΗΠΑ αγαπάνε το πλησίον τους και στην Ουγκάντα όχι...
κάτι τελευταίο, αν η φιλανθρωπία δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανθρώπινης πείνας, η φιλοζωία είναι το μόνο που μπορεί να σώσει τα αδέσποτα απο την πείνα.
αν ο άνθρωπος έχει κάποιες ευκαιρίες να ορθοποδήσει, τα αδέσποτα είναι σχεδόν καταδικασμένα.
ο έξυπνος που πριν ειρωνεύτηκε τις "κυρίες που ταΐζουν τα αδέσποτα" ας κάνει τα κόκαλα και τα λοιπά αποφάγια του δέμα και ας τα στείλει στην Αφρική, αν νομίζει οτι έτσι θα αξιοποιηθούν καλύτερα.
αυτός ο νούμερο δύο χώρος της πείνας, ομοιάζει με τις σοφίτες από το οίκημα το τραβηγμένο εντός της φωτογραφίας σε ποστ προηγούμενο. ομοιάζει με την εσωτερική όψη και μόνον μιας σοφίτας που τη θερμαίνει ένα φως κίτρινο κιτρινιάρικου ρυθμού.
spyros: είσαι βλάκας από γέννα μάλλον. τα πρώτα λόγια σου που διάβασα με προαδιαθέτησαν να σε σνομπάρω κλωτσηδών με κίτρινα ούπα στο κρανίο. έχει ο καιρός γυρίσματα.
Φίλοι ευχαριστώ για την παρουσία σς. Mην ξεχνάτε όμως ότι αυτό είναι ένα Blog - δηλαδή ένα προσωπικό ημερολόγιο - και όχι ένα forum όπου συζητάμε θέματα.
Το λέω για τον Spyros που παραθέτει λίστα θεμάτων. Βέβαια από όσα σκέπτομαι ή βιώνω προσπαθώ να επιλέγω πράγματα που δεν είναι τελείως ιδιωτικά και παρουσιάζουν γενικότερο ενδιαφέρον. Αλλά θέλω να παραμείνω πιστός στην έννοια ημερολόγιο.
Από τα θέματα που αναφέρει ο Spyros μερικά έχουν ήδη περάσει από το blog - άλλα είναι μονοδιάστατα. Τι έχει να πει κανείς για το Guantanamo εκτός από να το καταδικάσει και να οικτείρει μία κάποτε δημοκρατική χώρα που ανέχεται τέτοια καρκινώματα;
Ενδιαφέρουσες οι απόψεις του "Λύκου τηε στέπας" . Για τα αδέσποτα δεν χρειάζεται να πω τίποτα... Όποιος έχει ευαισθησία δεν κάνει διακρίσεις - τα ζώα είναι πιο αβοήθητα από μας. (Αλλά και αυτό το θέμα το έχουμε θίξει στο blog).
Κύριε Δήμου,επέστρεψα στο στομάχι μου (μιάς και εκεί επιστρέφουν όλα τελικά) και απο διάθεση αυτοσαρκασμού,αλλά κυρίως για να τονίσω τις ατομικές ενοχές αλλά και ευθύνες που πρέπουν στον καθένα μας,πέρα από την πλαστότητα των οποιοδήποτε συλλογικών τέτοιων που βαρύνουν πάλι τον καθένα μας.
Εν τάχυ δηλαδή ακολουθώντας την υπόδειξή σας για σύντομο σχολιασμό,αναρωτιέμαι τι σχέση μπορεί να έχει ο σοσιαλισμός,καπιταλισμός,χριστιανισμός και οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία,με την ίδια αυτή την πραγματική πείνα ενός ανθρώπου,αλλά και ποιόν εντέλει θέλουν να χορτάσουν αυτές οι ιδέες,τον πεινασμένο η εμάς;
Γιατί κάποιος,στην προκειμένη περίπτωση εσείς,επιλέγει όχι να προσφέρει ένα πιάτο φαί στον πεινασμένο που βρίσκει στον δρόμο του,αλλά να τον φωτογραφίσει,θέλοντας με αυτόν τον δραματοποιημένο τρόπο να φορτίσει συγκινησιακά την κοινωνία,θέτοντάς την ενοχικά απέναντι σε ένα πρόβλημα,το οποίο ούτως η άλλως υπάρχει εκ των πραγμάτων. Και τελικά μήπως αυτή η αναφορά της πείνας σάν κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο,σκοπό έχει να καλύψει τις όποιες τυχόν ευθύνες που πρέπει να έχει το άτομο,καλύπτοντας και καταργώντας ταυτόχρονα και τις όποιες πιθανές πρωτοβουλίες,δεξιότητες και χειρισμούς μπορεί να αναπτύξει αυτό το άτομο,καθιστώντας το υποταγμένο και άβουλο στην εξουσία της ομάδας; Μήπως η ιδεολογική ενασχόλησή μας με την πείνα του μακρινού τρίτου κόσμου,κρύβει την αδυναμία αλλά και απροθυμία μας να δούμε την πείνα του διπλανού μας,επειδή για αυτόν θα πρέπει να επέμβουμε όχι συμβολικά αλλά πραγματικά; Και εντέλει,ποιοί ειναι αλήθεια οι .....πεινασμένοι του κόσμου τούτου και ποιά είναι η πείνα τους;
libertarian said : Έχεις έναν άνθρωπο που πεθαίνει της πείνας στην κυριολεξία. Τι κάνεις; 1/του δίνεις να φάει, πάντα μπορείς εσύ που έχεις κομπούτερ και ξέρεις και να γράφεις και έχεις το προνόμιο να διαμαρτύρεσαι!!! 2/ωφείλεις να γνωρίζεις, ότι η πείνα δεν είναι το αποτέλεσμα του υπερπληθυσμού στο πλανήτη μας, αλλά ...πολλών άλλων λόγων, ας πούμε εν συντομία του άγριου καπιταλισμού που λυμένεται σήμερα, όσο ποτέ αλοτε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της γής, η της σημερινής κατάντιας του ανθρώπου να είναι πράγμα - αντικείμενο - εμπόρευμα - θεατής.
Παραπομπή στο προηγούμενο post - συνεχίστε τα comments
47 σχόλια:
@Cha. Giannakopoulos
Συνήθως, όμως, όποιος δεν αφήνει να του καθαρίσουν τα τζάμια στο φανάρι ή δεν ταΐζει ένα αδέσποτο ή δεν δίνει εθελοντικά αίμα..., δεν κάνει και τίποτε άλλο.
Δηλώνω απολύτως σύμφωνος και σας αφήνω γιατί η συζήτηση γίνεται μάλλον μονόλογος.
Αδυνατώ να καταλάβω γιατί θεωρείται ότι δεν έχει σχέση ο Μαρξ με αυτούς τους θανάτους. Αν κηρύττεις το Μίσος, προτρέπεις στην πάλη των Τάξεων και την δικτατορία του προλεταριάτου θα δημιουργηθούν gulag, διώξεις etc. Φταίει ο κήρυκας ή ο δράστης; Και οι δύο.
@spyros
Το ερώτημα είναι: Έχεις έναν άνθρωπο που πεθαίνει της πείνας στην κυριολεξία. Τι κάνεις;
Του λές καλά να πάθεις σου αξίζει ή τον βοηθάς; Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να κάνουν κάτι γι΄αυτό και είναι λογικό γιατί η συμπάθεια είναι στην φύση μας. Είναι μέρος του μηχανισμού που μας εξασφάλισε την επιβίωση. Ευτυχώς χάρις την Παγκοσμιοποίηση οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη μας είναι όλο και λιγότεροι (αλλά όχι αρκετοί, ποτέ δεν μπορεί να είναι αρκετοί), πρέπει να κινηθούμε περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση παρά να της βάζουμε εμπόδια.
Ωραία τι κάνουμε ως πολιτεία;
Τα δεδομένα είναι ότι έχουμε άτομα που πεινάνε αλλά και την σιγουριά ότι θα πεινάσουν στο μέλλον και κάποια άλλα (είτε λόγω κακών επιλογών είτε λόγω τύχης).
η δική μου άποψη είναι ότι δημιουργούμε τις συνθήκες που δημιουργούν οικονομική ανάπτυξη (απελευθέρωση της οικονομίας, μείωση φόρων, λιγότερη γραφειοκρατία etc) και έχουμε ένα ελάχιστο δίκτυ προστασίας (όχι αιώρα όπως έγραψε ένας άλλος blogger).
Για την παγκόσμια φτώχια ο πιο γρήγορος δρόμος είναι το ελεύθερο εμπόριο απ' ότι φαίνεται. Μέσα σε 10 χρόνια κατάφερε ότι δεν κατάφεραν 50 χρόνια εξωτερικής βοήθειας.
Μια αρχική προσέγγιση στο υπο-θέμα που πρότεινα στο "Πείνα 1" (υπερπληθυσμός):
Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού δεν απασχολούσε μέχρι πρότινος την ανθρωπότητα. Οι "τέσσερις ιππότες της Αποκαλύψεως" (λιμός, λοιμός, πόλεμος και θάνατος) ασκούσαν αποτελεσματική "δημογραφική" πολιτική ακόμα και στις πλέον ανεπτυγμένες κοινωνίες για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, ώσπου πρόσφατα (κυρίως χάρη στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά και σε άλλους παράγοντες) καταπολεμήθηκε η παιδική θνησιμότητα, το μέσο προσδόκιμο ζωής εκτοξεύθηκε στα ύψη και το φαγητό περισσεύει και ...σαπίζει στις χωματερές. Όχι σε όλες τις κοινωνίες βεβαίως βεβαίως :) Το "περίεργο" (όντως;) είναι ότι ενώ στις κοινωνίες που έχουν φτάσει σε απίστευτα υψηλό βιοτικό επίπεδο (και θα μπορούσαν να θρέψουν περισσότερους δικούς τους πολίτες) κυριαρχεί η υπογεννητικότητα, στους "φτωχούς συγγενείς" οι γυναίκες γεννοβολάνε σαν ...κουνέλια! Γιατί άραγε; Δεν γνωρίζουν ότι έτσι θα προσθέσουν απλά ακόμα περισσότερη δυστυχία στον κόσμο; Δεν "λυπούνται" τα ίδια τους τα "σπλάχνα" που θα ζήσουν (όσο ζήσουν, μάλλον λίγο) μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση; Τα πράγματα νομίζω πως είναι απλά. Δεν το κάνουν γιατί
1) Ακολουθούν τυφλά το γενετήσιο ένστικτό τους (με το οποίο μας προίκισε η φύση μέσα από την εξελικτική πορεία εκατομμυρίων ετών ως "αντίδοτο" για τις ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης που είχαμε στις "αρχικές συνθήκες") και
2) Ακολουθούν ΑΚΟΜΑ πιο τυφλά την προσταγή του κάθε Πάπα, Ιμάμη, Ραβίνου κλπ περί "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην".
Η αντισύλληψη (το γνωστό "χάπι" αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας) είναι ακόμα "ταμπού" για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο (μαζί με τις μεθόδους προφύλαξης) με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάνονται εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές κάθε τρεις και λίγο, αλλά και να διαιωνίζεται ο φαύλος κύκλος της πείνας και της δυστυχίας.
Σαφώς και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες (έγινε εκτενής συζήτηση για αυτούς), αλλά τουλάχιστον ο συγκεκριμένος είναι και ο μόνος ΜΕΤΡΗΣΙΜΟΣ! Μέχρι να λύσουμε τα όποια προβλήματα παραγωγής, διανομής, κοινωνικής δικαιοσύνης
Υ.Γ. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί έχουμε "δημογραφικό πρόβλημα" και "πρέπει" να γεννάμε εδώ στην Ελλάδα και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά (για να θυμηθούμε και το γνωστό άσμα που αναφέρεται στα μέρη μου). Η μόνη "ντόμπρα" εξήγηση που έχω ακούσει είναι ότι μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα 80 εκατομμύρια των "γειτόνων" μας. Ανταγωνισμός πληθυσμών (και όχι μόνο εξοπλισμών) λοιπόν για να γινόμαστε "κρέας για τα κανόνια" (έτσι για να δέσει λίγο και με τα χθεσινά)...
Ο γνωστός "δαίμων" κουτσούρεψε την προτελευταία παράγραφο στο σχόλιο μου των 12:59μμ. Επαναλαμβάνω:
Σαφώς και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες (έγινε εκτενής συζήτηση για αυτούς), αλλά τουλάχιστον ο συγκεκριμένος είναι και ο μόνος ΜΕΤΡΗΣΙΜΟΣ! Μέχρι να λύσουμε τα όποια προβλήματα παραγωγής, διανομής, κοινωνικής δικαιοσύνης, ας δείξουμε τουλάχιστον λίγη ...εγκράτεια.
Ο ανθρωπινος πονος προσεγγιζεται ευκολότερα, οταν εμεις οι ιδιοι εχουμε περασει μεσα απ αυτον.
Πιστευω οτι κ οι πιο σκοτεινες περιοδοι στη ζωη ενος ανθρωπου ειναι μια πολυτιμη παρακαταθηκη.Για να καταλαβαινει τους αλλους καλύτερα, για να καταλαβαίνει τον εαυτο του κ το πεπερασμενο που χαρακτηριζει τη φυση μας.
Οσοι εχουν αγγίξει οριακους 'πονους' και στερησεις μπορουν να μιλουν με περισσοτερη παρησια σ αυτο το post.Και για όσους εχουν καταφερει να εξελθουν απο αυτες...εχουν κατι πολυ σημαντικο πλεον να επιδειξουν:Οτι δεν απειλουνται πλεον απο το καθεστος του φοβου κ της ανασφαλειας.
Συνεχίζω...
...Επειδή ακριβως δεν εχουν να φοβηθουν τιποτα περσσοτερο.Εκτιμουν τα φυσικά δωρα της ζωης κ της φυσης με μεγαλυτερη ειλικρινεια, συνηθως ειναι περισσοτερο αυταρκεις-εκτος αν μιλαμε για αποθημενα.Αλλα αυτο καταδυκνυει μαλλον οτι τοτε δεν εχουν πιασει πατο ακομα.Δεν θα το ευχομουν εν τουτοις- και αποκτουν μεγαλυτερη ενσυναισθηση προς τον αλλον που υποφερει.
Τωρα να ευχηθω να βρεθουμε στη θεση τους για να οξυνουμε τα αισθητηρια μας.Υπαρχουν και πιο αναιμακτοι τροποι, αλλά εκει η Αποφαση παιζει πρωταρχικο ρολο.
Bεβαια Spiro,κ εγω μαζι σου ειμαι οτι πρεπει λογικά να αντιμετοπιζουμε αυτα τα ζητηματα, αλλά οχι δανεικά. Και τι λογικότερο και αξιοπιστότερο απ την προσωπικη εμπειρια των ανθρωπων?
o_eforos said (1:19 πμ)
"Από τη δική μου πλευρά βέβαια, το ερώτημα είναι 'τι κερδίζει κανείς τεκνοποιώντας?' αλλά αυτό είναι άσχετο θέμα και προσωπικό..."
Καθόλου άσχετο και καθόλου ...προσωπικό. Είναι το "κλειδί" θα έλεγα. Εκτός αυτού, με την ιστορία του Αλβανού άνοιξες καλό υπο-ζήτημα. Περιμένω συνέχεια...
@belle (1:20 πμ)
Ειλικρινά, δεν κατανοώ την παράθεση της γνωστής ρήσης. Μπορείς να γίνεις πιο σαφής; Ευχαριστώ.
Εχω λοιπον την αισθηση οτι οι ανθρωποι πασχουμε απο φοβο!Φοβο για το επικειμενο,φοβο για το'υποκειμενο'-των φαινομενων-,φοβο για το ορθο κ το λαθος,φοβο υπερτιμημενο, φοβο λανθανοντα... παντως φοβο..
Και όλα τα κανουμε για αυτοπροστασια απ το απειλουν.
Αναλλωνομαστε σ'αυτο το καθηκον και χανουμε την απλη,την πρωτογενη προσεγγιση των ανθρωπων-εν προκειμενου-.Ολα γινονται υπολογιστικα,σχεδον μαθηματικα-αφηστε που οσοι αγαπουν κ τα μαθηματικα εχουν αναπτυξει σε εντονοτερο βαθμο αυτη τη συλλογιστικη( μιλάω εκ πειρας:καποτε το μυαλό μου ηταν γεματο συμβολακια επαγωγικα κ.α. που λειτουργουσαν κανονιστικα στη σκεψη μου. Και να φανταστειτε δεν εχω κ ιδαιατερη σχεση με τον κλαδο)
Να δωσω, να μη δωσω...Το χασες το καραβι.Ηδη αναλλωθηκες πολυ στον προβληματισμο και τωρα σε περιμενουν αλλες υποχρεωσεις.
Ο κανονας ειναι απλος. Οταν ο αλλος πειναει εχει αναγκη την βοηθεια σου(στα φαναρια μερικες φορες δινω ο,τι γλυκο, φαγητο τυχαινει να εχω στο αμαξι,αντι χρηματων.Το δεχονται με πολυ χαρα!)
Τωρα για τα υπολοιπα, φταιμε κ εμεις που δεν εχουμε αναπτυξει την απαραιτητη ευαισθησια για να 'διακρινουμε'.
Αυτό ας το αναλογιστουμε κ ας γινουμε περισσοτερο απλοι στις συνηθειες μας γενικοτερα, για να μπορουμε να εχουμε χρονο κ για τους αλλους..
Noμιζω οτι αυτο που ηδη σημειωσες θα σου απαντουσα κ εγω Georgia(καλησπερα!)
Παλι το σβησα!
Εν συντομια:Το ζητουμενο δεν ειναι πολλες φορες μια αμεση απαντηση στα κοινωνικα προβληματα,αλλα το πως θα μπορεσουμ να καθαρισουμε εμεις τη δικη μας σκεψη-εαν δεν το εχουμε κανει-,για να μπορεσουμε να δωσουμε αυτες τις απαντησεις.
Το 'αδικο' θα ειναι παντοτε δεδομενο.Οι προκαθορισμενες ορθλογιστικες τεχνικες ομως Spiro δεν εδωσαν εως τωρα μονιμες λυσεις.Γιατι η ζωή,αυτονοητως εχει μια δυναμικη μεσα της κ δεν εχει κ τοση προσαρμοστικοτητα-καθως φαινεται-στα δικα μας θεσφατα.
Να ξερεις παντως-γιατι εδω δεν κανουμε αντιπαραθεσεις-, οτι πιστευω ακραδαντα στη δυναμη της λογικης.Απλα προσπαθω να μην της δινω τον κυριαρχο ρολο, η αν θελεις, τον μοναδικο.
Απλα προσπαθω να γινομαι λιγο πιο ανοικτη κ ευπλαστη day by day
Με αφορμή το σχόλιο του/της belle και ειδικά τη φράση:
"Το πόσα παιδιά θα γεννήσει κάποιος, είναι προσωπική επιλογή που εντάσσεται μέσα στα βασικά του δικαιώματα και δεν μπορεί να είναι αντικείμενο κοινωνικής πολιτικής.", θα ήθελα να παραθέσω τα εξής:
Συχνά είναι εύκολο να αναγνωρίζουμε βασικά μας δικαιώματα, παραβλέποντας τις συνέπειες που μπορεί να έχει η ελεύθερη άσκησή τους στην τοπική, την ευρύτερη και τελικά στην παγκόσμια κοινωνία. Προς το παρόν τουλάχιστον (και για όσο συνεχίσουμε να πεθαίνουμε σχετικά σύντομα), δεν τίθεται ζήτημα "μείωσης" του πληθυσμού, οπότε ο περιορισμός των γεννήσεων σε ένα μοναχοπαίδι δεν είναι αναγκαίος. (Αλήθεια, δεν κατανοώ τον αφορισμό "μοναχικά παιδιά υστερικοί γονείς" εν είδει δόγματος ή έστω γενικού συμπεράσματος). Ούτε καν χρειάζεται να περιοριστούμε στα δύο παιδιά θα έλεγα, καθώς πολλοί άνθρωποι επιλέγουν συνειδητά να μην κάνουν παιδιά ή τέλος πάντων να κάνουν όσα θα μπορούσαν να (ανα)θρέψουν. Ο Bill Gates π.χ. (μια και αναφέρθηκε) θα μπορούσε άνετα να είναι υπερ-πολύτεκνος, χωρίς να συνεισφέρει ιδιαίτερα στο πρόβλημα.
Όμως η γέννηση παιδιών με τη λογική "ας κάνω 5 να μου μείνουν τα 2" ή γενικότερα "ας κάνω όσα θέλω, είναι δικαίωμά μου" ή ακόμα "είναι θέλημα Θεού", θα ίσχυε σε μια κοινωνία απάνθρωπων όντων που θεωρούν τα παιδιά τους "ιδιοκτησία" τους και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη ζωή και την ευτυχία τους ή έστω σε μια κοινωνία ζώων (ή αμόρφωτων ανθρώπων, όπως ίσχυε και ισχύει για πολλούς), τα οποία ακολουθούν απλά το ένστικτό τους (οι αμόρφωτοι και δυστυχείς ακολουθούν και θρησκευτικές επιταγές ή προκαταλήψεις) και δεν έχουν καμία ανησυχία για την πορεία του είδους τους. Στη φύση υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου που εξασφαλίζουν την οικολογική "ισορροπία", η οποία μέχρι πρότινος ίσχυε και για εμάς (οι πρωτόγονες γυναίκες μπορεί να γεννούσαν ένα-δυο μωρά κάθε χρόνο, αλλά τόσο οι ίδιες όσο και εκείνα θα πέθαιναν πιθανότατα σύντομα από κάποια ασθένεια, τις διάφορες κακουχίες και τα σαρκοφάγα ζώα). Ο άνθρωπος με τον πολιτισμό του έχει ήδη υπερβεί τους μηχανισμούς αυτούς προ πολλού (δεν το θεωρώ κακό - το αντίθετο μάλιστα) και πλέον είναι καιρός να αναλάβει συνειδητά και τις ευθύνες αυτής της "υπέρβασης".
Δυστυχώς το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους δυστυχείς και μη έχοντες. Ακόμα και στο ουτοπικό σενάριο όπου όλοι όσοι ζούμε σήμερα στον πλανήτη λύσαμε ως δια μαγείας το πρόβλημα της πείνας και της κοινωνικής αδικίας και "τρώμε με χρυσά κουτάλια", ένας εντελώς ανεξέλεγκτος ρυθμός γεννήσεων σε συνδυασμό και με την αναμενόμενη (ίσως και θεαματική λόγω βιοτεχνολογίας) αύξηση του προσδόκιμου ζωής, θα εξαντλούσε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη εξαιρετικά σύντομα. Απλά μαθηματικά είναι: τυχόν εκθετική (μαλθουσιανή) ανάπτυξη του πληθυσμού μας θα εξαντλήσει τον πλανήτη κάποια στιγμή, όποια τεχνολογία κι αν εφεύρουμε, όσο καλά κι αν εκμεταλλευτούμε τους φυσικούς πόρους του (ακόμα και το σύνολο της ηλιακής ενέργειας). Ένα ενδιαφέρον σενάριο αντιμετώπισης θα ήταν ίσως ο σταδιακός εποικισμός άλλων πλανητών, κατόπιν άστρων και αργότερα του γαλαξία ολόκληρου, αλλά σταματώ εδώ γιατί αγγίζουμε ζητήματα που αφορούν το (πολύ) μακρινό μέλλον.
Κατά συνέπεια, θεωρώ λίαν επικίνδυνη την άποψη ότι το πλήθος των παιδιών που θα γεννήσουμε αποτελεί (έτσι απλά) βασικό δικαίωμά μας και ενδεχομένως απαξιωτική (ειδικά όταν διατυπώνεται από έναν μορφωμένο και καλλιεργημένο άνθρωπο) για όσους ενδιαφέρονται για τη ζωή και ευημερία των δικών τους παιδιών, αλλά και την ευημερία της κοινωνίας γενικότερα. Πάντως κι εγώ πιστεύω στην αυτορρύθμιση (και την αυτοσυγκράτηση), χωρίς να υπάρχει η ανάγκη της επιβολής "δημογραφικής" κοινωνικής πολιτικής. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία ή τις συνθήκες εκείνες για να προβληματιστούν πάνω στο θέμα, καθώς έχουν άλλες, πιο άμεσες προτεραιότητες: Πεινάνε…
Κάτι τρομακτικά σάπιο πρέπει να υπάρχει σε μια κοινωνία που ενώ κάποιοι πεθαίνουν της πείνας λόγω ένδειας, κάποιοι άλλοι πληρώνουν για να μην φάνε.
basik: οι διαστροφές που εδραιώνουν τον καπιταλισμό που χτυπάει τη συνείδηση και αποχωρεί σαν κύριος. μέγιστη διαστροφή να δέχεσαι να ζεις όπως ενώ ο άλλος πεθαίνει. πρόκειται για εκβιασμό. χοπ.
Σκόρπια σχόλια με μια καλημέρα: Για την τεχνολογία σαν απάντηση στην πείνα... Λένε ότι το εργαλείο κάνει το μάστορα και έχουν δίκιο, αλλά ο μάστορας πάντα θέλει να φτιάξει τη μηχανή. Το ίδιο ισχύει πάντα για τον άνθρωπο και την κοινωνία; Όταν μιλούσαμε για την πρόοδο, είχε αναφερθεί το Ολοκαύτωμα.
Κάποια (νομίζω η belle) αναφέρθηκε στον αλκοολισμό στα ανεπτυγμένα βόρεια κράτη. Λοιπόν, η Φινλανδία που είναι από τα πλέον ανεπτυγμένα, ΄χει πολύ μικρότερο πρόβλημα (και ποσοστό) αλκοολισμούαπ' ότι η υπανάπτυκτη Ρωσία. Απλά, το χειρίζεται δαπανώντας μεγάλα ποσά. Η Ρωσία βάζει φόρους.
Κατά τα άλλα, θα μου άρεσε κάποια προσέγγιση στην κοινωνιολογκή αναφορά που έκανα ... αν και δεν μπορώ να την επιβάλλω :)
@hem
αν είναι να χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους επιχειρήματα τότε "ο θεός σώζει".
Οταν είπα το ίδιο πράγμα, η σούπα χάλασε, επειδή μάλλον το αλάτι δεν ήταν καλό. Λες να έχεις καλύτερη ακουστική;
Άσχετο αλλά μου ήρθε τώρα: ξέρετε γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό την 25η Μαρτίου; Γιατί είναι ακριβώς 9 μήνες πριν την 25η Δεκεμβρίου!
Και η ελληνική επανάσταση, ξεκίνησε μετρώντας ανάποδα τους μήνες της θείας κυοφορίας - αυτό και αν είναι σημάδι της θείας καταγωγής του έθνους μας!
Καθότι οι κβαντομηχανικοί επιμένουν στην καμπυλότητα του
χώρου,τεκμηριώνοντας έτσι κατ' αυτούς τη μία και μοναδική όψη των
πραγμάτων, η οποία μάλιστα τείνει στο άπειρο επιστρέφοντας παραδόξως
στην αρχική της αφετηριακή θέση, δε μπορούμε λοιπόν παρά την σωστή ολόσωστη πρόταση του κυρίου Δήμου: "ο καπιταλισμός γεννάει πλούτο και ο σοσιαλισμός δικαιοσύνη", να την απλοποιήσουμε σαν: "ο πλούτος γεννάει δικαιοσύνη", πιο πολιτικά και ώς: "ο καπιταλισμός γεννάει σοσιαλισμό".
Όπου πλούτος, δικαιοσύνη, καπιταλισμός,σοσιαλισμός, ακόμη και πείνα, είναι η ίδια ακριβώς όψη και το μόνο που την διαφοροποιεί είναι η θέση του
υποκειμένου που την παρατηρεί. Και όπου η θέση του παρατηρητή, δεν
ορίζεται από μιά κοσμική αιτιακή σχέση υποκειμένου - αντικειμένου, αλλά από πολλαπλές μικροχωρικές τέτοιες σχέσεις μεταξύ των ίδιων αυτών των υποκειμένων και μόνο, έτσι που στο τέλος οι ίδιες αυτές υποκειμενικές σχέσεις να καταλήγουν
να συναποτελούν και την οποιαδήποτε μία και μοναδική κοσμική αντικειμενική όψη, που τείνει στο άπειρο, επιζητώντας πια επιπλέον θέσεις παρατήρησεις που
και αυτές με την σειρά τους θα συναποτελούν την μιά και μοναδικη
αντικειμενική όψη, που θα τείνει στο άπειρο επιζητώντας καινούργιες
θέσεις παρατήρησης και ούτω καθεξής.
Με λίγα λόγια δηλαδή, πεινάω, ζητώ φαγητό, τρώω, και μόνο όταν χορτάσω ορίζω πλέον την πείνα σαν κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα του κόσμου, αφού μέχρι τότε
θεωρούσα πώς αυτό ήταν βιωματικό, προσωπικό και μόνο πρόβλημα δικό μου και όσων πεινάνε.
Και το αίτημα μου αυτό, της επίλυσης αυτού του κοινωνικοπολιτικού προβλήματος, αποτελεί ένα επιπλέον αίτημα, ίδιο αλλά και ξένο με το μέχρι πρότινος αίτημα της πείνας, δημιουργώντας έτσι μιά καινούργια σειρά
αιτημάτων, υποκειμένων και όψεων που τείνουν στο άπειρο.
Έτσι λοιπόν, εγώ δεν θα φωτογράφιζα τον πεινασμένο που λιγουρεύεται ένα πιάτο
φαγητό έξω από το τζάμι του τουρκικού εστιατορίου, αλλά θα φωτογράφιζα αυτόντον ίδιο τον φωτογράφο που θα φωτογράφιζε τον πεινασμένο, όπου ο πεινασμένος
αποτελεί για τον φωτογράφο ότι και το πιάτο το φαγητό για τον
πεινασμένο.
Και καθώς φωτογράφος και πεινασμένος θα αποκτούσαν κοινή αφετηριακή θέση, υποκινούμενοι και οι δυό τους (πεινασμένος και φωτογράφος) από το ίδιο
πόθο-κίνητρο, θα ήμουν αναγκασμένος να επιζητήσω έναν καινούργιο παρατηρητή
(αυτό κάνω τώρα που γράφω), που και αυτός ταυτιζόμενος μαζί μου,να
επιζητά ένα καινούργιο (παρατηρητή),ευελπιστώντας τελικά, πώς στην καλύτερη, αυτή η
αλληλουχία όψεων και υποκειμένων κάποτε θα κατέληγε και πάλι στην
αφετηρία της, στο πιάτο το φαγητό της βιτρίνας δηλαδή, μπας και φάει και αυτός ο έρμος ο πεινασμένος και λιγδώσει το αντερό του, ή στη χειρότερη, απλώς κάπου, με ένα
πίφ, να σπάσει όλη αυτή η αλυσίδα.
Επειδή όμως όπως και ο Τρίερ, όπως και άλλοι έξοχοι διανοούμενοι μας
προειδοποιούν πώς η δημοκρατία, η ισοτιμία, η δικαιοσύνη, εύκολα θα
περιέλθουν σε αδιέξοδο όταν κληθούν να πραγματώσουν τις ιδέες τους στον μάταιο και
τραγικό τούτο κόσμο της ανάγκης, του φόβου και της
ελλειμματικότητας, μεταβαλλόμενες αυτές πια σε σκληρούς και απάνθρωπους τιμωρούς εναντίον όλων αυτών των ταλαίπωρων που θα έπρεπε να φροντίζουν και να προστατεύουν, αλλά και επειδή αυτές
(δημοκρατία,ισοτιμία,δικαιοσύνη), γοητεύονται και φλερτάρουν με την
απάτη που θα τις πηδήξει κανονικά, πράγμα που σημαίνει πώς τις ιδέες τις ξεσκίζει η πραγματικότητα και που σημαίνει με την σειρά του, πως καλύτερα κάποιος να θέλει να καταστρέψει τον κόσμο, παρά να τον σώσει (βλεπε θείο Μπιλ), με όλα
αυτά λοιπόν, είναι ευνόητο πώς επιλέγω να εγκαταλείψω όλες αυτές τις αλληλουχίες υποκειμένων και όψεων και στην θέση ενός εξωγενούς
κοσμοπολιτισμού που ενδοβάλλει, να θέσω μιά ενδογενή μοναχικότητα που
εξωστρέφει.
Εν ολίγοις δηλαδή, δεν με αφορά η πείνα εν γένει του Κόσμου, παρά μόνον η πείνα αυτού του περιορισμένου κόσμου που μπορούν να φθάσουν τα χέρια μου, η φωνή μου και η φυσική ματιά μου, του μικρόκοσμου που με περιβάλλει και
που μπορώ να επηρεάσω δηλαδή. Και είναι αυτός ο κόσμος που θα πρέπει να συντρέξω, να βοηθήσω και να θυσιαστώ ακόμη αν μπορώ για αυτόν. Και έτσι επιτέλους να φθάσω στο τελικό ζητούμενο και να μπορέσω χωρίς ενοχές να απολαύσω, όχι έναν ισοτιμιστικό ευτυχισμένο κόσμο, αλλά ένα ωραίο ......
...ψητό της κατσαρόλας με πατατάκια τηγανιτά.
Εξάλλου όπως είπαμε όλα μιά όψη έχουν στο σύμπαν. Τι ψητό της
κατσαρόλας, τι ισοτιμιστικός κόσμος, το ίδιο και το αυτό είναι.
(και όποιος πεινάει άς χτυπήσει την πόρτα μου και με χαρά θα του
προσφέρω όλη την κατσαρόλα. Το βρίσκω πιο σωστό από το πάρω την κατσαρόλα και να τρέχω στους δρόμους).
(Πιστεύω κύριε Δήμου, ότι δέν περιοριστήκατε στην φωτογράφιση του
πεινασμένου,αλλά σίγουρα τον κεράσατε και το πιάτο το φαγητό που ορεγόταν).
@Yannis H
η Φινλανδία που είναι από τα πλέον ανεπτυγμένα, ΄χει πολύ μικρότερο πρόβλημα (και ποσοστό) αλκοολισμούαπ' ότι η υπανάπτυκτη Ρωσία.
Πριν πολλά χρόνια είχα βρεθεί στη Μόσχα. Ηταν λέει κοινός τόπος Σουηδοί και Φινλανδοί που πήγαιναν εκεί για μια νύχτα, ίσα να γίνουν στουπί και να γυρίσουν την άλλη μέρα. Εννοώ οτι *ίσως* για να λύσουν το πρόβλημα, απαγόρευσαν τις συνέπειες.
Alombar42, η Μόσχα απέχει από Φινλανδία και Σουηδία σχεδόν όσο το Παρίσι από την Αθήνα. Σίγουρα Φινλανδοί και Σουηδοί μεθάνε όταν βρίσκονται στη Μόσχα, το αλκοόλ είναι πολύ φτηνότερο εκεί, αλλά δεν πάνε εκεί απλά για να μεθύσουν - πάνε για δουλειές ή (λίγοι) γενικά για διακοπές.
Καλημέρα σε όλους, παρόντες και απόντες!
Η λύση που πρότεινε ο Mickey και εφάρμοσα πριν πάω για ύπνο, έχει το πλεονέκτημα ότι ελαφραίνει τα comments αλλά και το μειονέκτημα ότι χάνεται η συνέχεια.
Προτιμώ αυτό που με επιτυχία εφαρμόσαμε στο προηγούμενο post. Πιο σύντομα σχόλια, ΟΧΙ CHAT. Την νύχτα με την απουσία μου το παρακάνατε.
Όσο για την απουσία μου: το κατάστημα διανυκτερεύει, ο ιδιοκτήτης όχι. Μετά τις 12 έτσι κι αλλιώς είναι άχρηστος.
Σήμερα στην Καθημερινή ένα ολοσέλιδο ρεπορτάζ (υπάρχει και Lead in στην πρώτη σελίδα) για τους άστεγους της Αθήνας. Υπολογίζονται σε 11.000. άστεγοι
Διαβάστε μερικές από τις ιστορίες τους αγαπητέ Σπύρο, ιστορίες να δείτε πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα.
aspic1 κάνατε ένα μεγάλο κύκλο (παράκληση: μικρότερα σχόλια!) για να επιστρέψετε στο στομάχι σας. Άντε και στην λογική της μικρής ομάδας (με αυτή δεν έχω αντίρρηση - φτάνει να την εφαρμόζουν όλοι).
Όσο για την απορία σας: ήμουν κάπου 100 μέτρα μακριά από τον πεινασμένο (τηλεφακός) κι όταν πλησίασα, είχε φύγει.
Ίσως να φταίει το περιορισμένων δυνατοτήτων μυαλό μου αλλά το ομολογώ πως τελευταία μου είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψω την περίφημη "κοινωνική ευαισθησία" της Αριστεράς...Μας λένε οι "προοδευτικοί" διανοούμενοι ότι το Ευρωπαϊκό μοντέλο φροντίζει για την κοινωνική δικαιοσύνη σε αντίθεση με το "απάνθρωπο" αμερικάνικο ...Αλλά κάπου διάβασα τελευταία, πως οι χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης έχουν σταθερά ανεργία πάνω απο 10% την τελευταία δεκαετία...Αλλά ας μην πιστεύω τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα...΄
Υπάρχει φτώχεια στον Τρίτο Κόσμο.Πρέπει να δοθούν ακόμη περισσότερα χρήματα σε διεθνή βοήθεια, μας λένε κολοσσοί της προοδευτικής διανόησης όπως ο Bono και ο Bob Geldof...Ναι, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δοθεί δισεκατομμύρια δολλάρια στις φτωχές χώρες της Αφρικής και αυτό όχι μόνο δεν βοήθησε αλλά τις έκανε και φτωχότερες ενώ οι πολιτικές ελίτ των χωρών αυτών εξαργύρωσαν τη διεθνή βοήθεια με υπερπολυτελείς μερσεντές για τα μέλη τους...Μα, πια, κακέ νεοφιλελεύθερε εαυτέ μου, αρχίζεις και γίνεσαι ενοχλητικός!!Μη δίνεις πια και τόση βάση στα γεγονότα!!
Λοιπόν, καταλήξαμε!!Οι "καλοί τύποι" σε αυτή την ιστορία, αυτοί που νοιάζονται για τους φτωχούς αυτού του κόσμου είναι οι διαδηλωτές ενάντια στην επάρατο παγκοσμιοποίηση!!!Είναι ενάντιοι και σε αυτή την καπιταλιστική επινόηση, το ελεύθερο εμπόριο, που θα κάνει τους φτωχούς, φτωχότερους...Όλα καλά λοιπόν,βρήκα που ανήκω!!Όμως για στάσου, οι αγρότες των χωρών της Αφρικής εκλιπαρούν τις πλούσιες χώρες να ανοίξουν τις αγορές τους, να μειώσουν τους δασμούς και να καταργήσουν τις επιδοτήσεις (βλέπε ΚΑΠ) ώστε να μπορέσουν κι αυτοί να πουλήσουν τα προϊοντα τους και να ξεφύγουν από τη φτώχεια!!!
Αγάπητοί μου bloggers, βοηθήστε με, είμαι σε απόγνωση!!Θέλω τόσο πολυ να φαίνομαι προοδευτικός και κοινωνικά ευαίσθητος στους αριστερούς διανοούμενους φίλους μου και όχι ένας άκαρδος νεοφιλελεύθερος!!( δεν έιναι καθόλου trendy, εξάλλου).Γιατί όμως εξακολούθώ να πιστεύω πώς κάτι σάπιο υπάρχει σε μια πολιτική που επιδοτεί τις αγελάδες της Ευρώπης με περισσότερα χρήματα απόσα χρειάζεται για να ζήσει ένα παιδί στην Υποσαχάρια Αφρική;;;;;
@codben: Δεν νομίζω ότι κάποιος εδώ μίλησε για διαμαρτυρία σε επίπεδο καρικατούρας. Προσωπικά, ένιωσα άσχημα όταν συμμετείχα σε μια (μοναδική στη ζωή μου) διαδήλωση κατά του πολέμου στο Ιράκ. Έβλεπα μαθητές να κάνουν απλά κοπάνα και οι πιο 'μάγκες' να κλειδώνουν, μέρα μεσημέρι, πελάτες και εργαζόμ,ενους στα McDonald's και να υποκ΄΄ινονται στα χειροκροτήματα των συμαθητών τους. Μετά τη διαδήλωση, πήγα για καφέ με δύο φίλες όπου η συζήτηση (λέω αλήθεια) ήταν ποια μοντέλα παρουσίασαν την κολεξιόν που παρακολούθησε μια την προηγούμενη - μόνο καλτσόν με ρίγα "όχι στον πόλεμο' δεν βγήκε...
Και μετά κλέμε ότι οι νέεοι είναι σήμερα απολιτίκ. Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη όταν φωνάζουν "εεε-οοο εμείς θα σταματήσουμε τον πόλεμο αυτό" όλο ενθουσιασμό, για να δουν μετά ότι δεν σταμάτησαν τίποτα; Ποιός θα τους εξομολογηθεί ότι η αντίσταση - η αποτελεσματική, ή έστω σοβαρή αντίσταση - δεν είναι πάρτι και μπύρες (διαφορετικά δεν θα είχαμε προβλήματα) αλλά κάτι πολύ πιο απαιτητικό, με προσωπική επένδυση, αλήθειες που πιθανώς δεν θέλουμε ν ακούσουμε και συνεχή αναζήτηση και έλεγχο;
@cobden
κάτι σάπιο υπάρχει σε μια πολιτική που επιδοτεί τις αγελάδες της Ευρώπης με περισσότερα χρήματα απόσα χρειάζεται για να ζήσει ένα παιδί στην Υποσαχάρια Αφρική
Μα τι λες τώρα; Αν ζήσουν αυτά τα παιδιά χωρίς σωστή "εκπαίδευση" αύριο μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι για το σύστημα αράπηδες, με τα βιώματα που θα έχουν. Οταν εκχριστιανιστούν, τότε θα τους δώσουμε και ελπίδα. Να είμαστε σοβαροί, έτσι;
εγώ προσωπικά βρίσκω αυτό τον ανταγωνισμό καπιταλισμού αριστεράς τελείως ήλίθιο. Πρώτα από όλα γιατί η αριστερά είναι κομμάτι του καπιταλισμού. Υπάρχουν αρκετά μπλογκ που επικεντρώνονται στον αγώνα κάτά του Μαρξ και γενικά των απόψεων της αριστεράς κτλ Πως μας προεκυψε αυτό το ψυχροπολεμικό, το τελείως αναχρονιστικό ιδέα δεν έχω. Τεσπα.
Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και αν πάρουμε έστω μια ελάχιστη απόσταση από τα πράγματα, θα δούμε όπως είπε κι ο Yiannis κάποια στιγμή ότι αν δεν ήτανε ο Μαρξ θα ήταν κάποιος άλλος...απεργείες και αντίδραση στον εκβιομηχανισμό και το τρόπο λειτουργίας του είχαμε από την πρώτη στιγμή κι όχι μόνο από την πλευρά των εργατών αλλά και της διανόησης. Ο Ντίκενς, ο Μποντλαιρ, ακόμα περισσότερο ο Μπλεικ είναι οι ελάχιστοι που μπορώ να αναφέρω που αντίδρασαν πολύ πριν το Μαρξ.
Μπορούμε να πούμε ότι τώρα τα πράγματα άλλαξαν, ότι ο καπιταλισμός λύνει όλο και περισσότερα προβλήματα. Δεν έχω αντίρηση να το συζητάμε αυτό. Αλλά δε δέχομαι να μου κολλάνε ταμπέλες όποτε φέρνω αντίρηση.
Προσωπικά το βρίσκω αισχρό να κάνω θεωρητική συζήτηση πάνω στα βάσανα άλλων. Η φιλανθρωπία είναι άσκηση εξουσίας. Δεν είναι λύση. Συμφωνώ κι εγώ με την αλληλεγγύη.
Λοιπόν, κάτι ως προς τα σχόλια.
Το να είναι δημοφιλές ένα blog έχει τα θετικά έχει και τα αρνητικά του. Αν και δεν μου αρέσει να οριοθετώ και να βλέπω στενά τα πράγματα, νομίζω ότι τα σχόλια σε ένα blog υπηρετούν ένα διαφορετικό σκοπό από ότι οι ανταλλαγές απόψεων σε ένα forum ή η συνομιλία σε ένα chat room (η ανορθόδοξη παρέμβαση του art attack καυτηριάζει νομίζω αυτό το γεγονός).
Όταν επισκέπτομαι ένα blog ενδιαφέρομαι φυσικά πρωτίστως να δω τι έχει να πει ο δημιουργός του και, στη συνέχεια, να δω μερικά (5 ή 10 ή 20) καλά σχόλια που έχουν αφήσει οι επισκέπτες, τοποθετούμενοι ουσιαστικά απέναντι στο αρχικό κείμενο και όχι ερχόμενοι σε διάλογο ή ξεκινώντας προσωπικές συνομιλίες και αντιπαραθέσεις. Όταν αφήνω ένα σχόλιο σε ένα blog δεν σημαίνει καν ότι θα επιστρέψω σε αυτό μετά από λίγο για να δω αντιδράσεις και να αρχίσω ένα κύκλο ανταλλαγής μηνυμάτων, το κάνω συνήθως διότι κάτι με έχει αγγίξει στο πρωτότυπο κείμενο και θέλω να εκφράσω, σεμνά και ταπεινά, την άποψή μου - αν νομίζω ότι έχω να πω κάτι που αξίζει να ειπωθεί - απευθυνόμενος κυρίως στον δημιουργό του blog.
Όταν επισκέπτεσαι ένα blog και έρχεσαι αντιμέτωπος με 450 σχόλια τα περισσότερα από τα οποία αφήνει μια μικρή ομάδα επισκεπτών και αφορούν προσωπικές συνομιλίες, ανταπαντήσεις ή αντιπαραθέσεις νομίζω ότι απλά αποχωρείς και ο σκοπός των σχολίων πάει περίπατο. Βεβαίως, η δυναμική αυτής της κατάστασης μπορεί να αλλάξει με την επιβολή του Moderation. Σκεφθείτε ποια θα ήταν η μορφή των σχολίων εάν δεν μπορούσατε να δείτε μετά από λίγα λεπτά, όχι μόνο την αντιδράσεις των άλλων, αλλά ούτε καν το δικό σας σχόλιο και εάν ο ιδιοκτήτης του blog δημοσίευε τα σχόλια 2 ή 3 φορές το 24ωρο. Σεμνά και ταπεινά, νομίζω ότι τότε θα βλέπαμε καλύτερα, ουσιαστικότερα και πιο ολοκληρωμένα σχόλια.
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω είναι απλώς οι προσωπικές μου απόψεις και τίποτα άλλο, ο κάθε κάτοχος blog ορίζει τους δικούς του κανόνες.
Παγδατής - Federer 1-0
Eλπίζω να βλέπετε ΕΤ1
Επιβεβαιώνεται ένα σχόλιο μου σε ένα άλλο μπλογκ. Στην Ελλάδα έχουνε βρει το τρόπο να πλασάρονται σκεπτικιστές κι αρρενώποί. Βρίζουν τις αδερφές και τους κουμουνιστές
Ο Σοσιαλισμός και ο κουμουνισμός είναι οι ιδέες που διαμορφώθηκαν για την αντιμετώπιση προβλημάτων ενός υπάρχοντος συστήματος. Με αυτή την έννοια
Δε διαφωνώ...τι νόημα έχει τότε αυτή η κόντρα καπιταλισμού αριστεράς. Το ένα είναι ο τρόπος παραγωγής και το άλλο είναι μια πολιτική αντίδραση στα αποτελέσματα αυτού.
Συγκρίνεις το Χριστιανισμό με το δουλοκτητισμό. Όχι εξηγείς πως το πρώτο υπήρξε το περιβάλλον για να διαμορφωθεί το δεύτερο
Δεν κάνω καμμία σύγκριση. Το μόνο που λέω είναι ότι τον καπιταλισμό τον αντιλαμβάνομαι σαν μια έννοια που περιγράφει το τρόπο παραγωγής του μοντέρνου κόσμου.
Ο σοσιαλισμός και ο κουμουνισμός δεν υπήρξαν έννοιες περιγραφικές του ήδη υπάρχοντος κόσμου, άλλα έννοιες που εξέφραζαν μια προσδοκία.(΄και πριν από το Μαρξ ακόμη) 'Ηταν στα πλαίσια μιας συγκεκριμμένης πολιτικής δράσης. Είχαν ως σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών μέσω πολιτικής δράσης.
Ο χριστιανισμός επίσεις δεν ήρθε να περιγράψει τον κόσμο, ήρθε να τον αλλάξει να το σώσει από τα δεινά του. Ο δουλοκτητισμός, η παρακμή των ελληνιστικών κέντρων και χίλια δυό άλλα ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε ο χριστιανισμός. Οι αντιφάσεις αυτού του κόσμου προκάλεσαν κάποιους να αντιδράσουν.
Με λίγα λόγια δε μπορούμε να βλέπουμε τα πάντα σε ένα σύστημα, την εκμετάλλευση, την ανισότητα, τον υπέρμετρο πλουτισμό ως φυσικά και αναγκαία και να θεωρούμε την αντίδραση σε αυτά ως αφύσικη. Τότε κάνουμε πολιτική υπέρ των ισχυρών. Σε όλες αυτές τις ρητορείες κατά του κουμουνισμού αυτό συμβαίνει. Τον παρουσιάζουνε ως έκτρωμα αλλά δε βλέπουνε ότι αυτό το άσχημο κι άτιθασο παιδί είναι παιδί του συστήματος που εκθειάζουνε
ρε συ χαρυ αμάν πρώτη φορά σχολίασα πάνω από δυο φορές
Καλημέρα σε όλους και σε όλες!
Γιατί υπάρχει υπογεννητικότητα
στις πλούσιες και, αντιστοίχως,
υπεργεννητικότητα στις φτωχές
χώρες;
Στις φτωχές χώρες τα παιδιά είναι
απαραίτητα στους γονείς λόγω
ελλείψεως κοινωνικής πρόνοιας,
νοσοκομείων, γηροκομείων. Επιπλέον
το κόστος ανατροφής των παιδιών
παραμένει χαμηλό.
Στις πλούσιες χώρες το κόστος των
παιδιών είναι τεράστιο, ενώ απ' την
άλλη η κοινωνική πρόνοια εγγυάται
αξιοπρεπή γηρατειά και στους
ατέκνους.
Ποιός έχει δικαίωμα στο φαΐ, όποιος
πεινάει ή όποιος εργάζεται;
Υπάρχουν δύο νοοτροπίες, η
κομμουνιστική ("στον καθένα με τις
ανάγκες του") και η σοσιαλιστική
("στον καθένα με την εργασία του").
Η Ανατολική Μεσόγειος ήταν ανέκαθεν
κομμουνιστική. Ο Χριστός π.χ. είπε:
"επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι
φαγείν, εδίψασα και εποτίσατέ με",
κι όχι "όταν εργάστηκα και πείνασα,
τότε μου δώσατε και να φάω". Η
Δυτική Ευρώπη είναι σοσιαλιστική.
Ρεπορτάζ τοπικής εφημερίδας για τη
φοιτιτική εστία ενός γερμανικού
πανεπιστημίου άρχιζε ως εξής:
"Όποιος μαθαίνει, πρέπει κάπου
κάπου και να τρώει". Δηλαδή όποιος
δε μαθαίνει και εν γένει δεν
εργάζεται, έχει άλλου τύπου
εντόσθια;
Πώς μπορεί να καταπολεμηθεί η
πείνα;
Βραχυπρόθεσμα με φιλανθρωπία και
ανθρωπιστική βοήθεια.
Μακροπρόθεσμα; Ίσως με συνδυασμό
μέτρων, απ' τα οποία κανέν' από
μόνο του δεν θ' αρκούσε, καθώς και
ανάπτυξη που θα λαμβάνει
υπόψιν τις πολιτισμικές
ιδιαιτερότητες κάθε τόπου.
Δεν μπορούν να ενστερνιστούν
όλοι το προντεσταντικό εργασιακό
ήθος. Δε μεταβάλλεται κανείς
αυτομάτως σ' επιχειρηματία, άμα
του χορηγήσεις τα κεφάλαια. Η
διεθνής κοινότητα απορούσε που
οι Κοσοβάροι ξόδεψαν τη
χρηματική βοήθεια σε αμάξια και
δορυφορικά πιάτα, αντί ν' ανοίξουν
επιχειρήσεις.
Παρεμπιπτόνως, στα πρώτα της
στάδια η ανάπτυξη χρειάζεται
συσσώρευση κεφαλαίου, δηλαδή
αίμα, παιδική εργασία. Έτσι
αναπτύχθηκε η Δυτική Ευρώπη,
έτσι αναπτύσσεται σήμερα και ο
Τρίτος Κόσμος.
Εδώ και δυο μήνες πιστεύω πως
η καταπολέμηση της πείνας είναι
στα χέρια και του απλού πολίτη.
Είδα στο δρόμο της γερμανικής πόλης
όπου ζω μιαν αφίσα με τον Άγιο
Βασίλη να κρατά ένα καλάθι φράουλες
και το μήνυμα: "Αν πάψουμε να
τρώμε φράουλες χριστουγεννιάτικα,
χώρες του Τρίτου Κόσμου θα
μπορέσουν να διαθέσουν περισσότερη
καλλιεργήσιμη γη για να παράγουν
τρόφιμα για τους λιμοκτονούντες
κατοίκους τους".
ein: Αν και δεν θα συμφωνούσα με την επιλογή ‘σοσιαλιστική’ vs. ‘κομουνιστική’ (από τη Δυτική Ευρώπη προήλθε και η Θάτσερ), λες ενδιαφέροντα πράγματα.
Κατ’ αρχήν (αρχή τρόπος του λέγειν, δεύτερη μέρα του post) αλλά τέλος πάντων, το πρόβλημα της πείνας είναι παλιό: και μόνο ότι μιλάμε γι’ αυτό από τη μεριά ‘των εχόντων’, δείχνει μια σημαντική πρόοδο. Στο μυαλό, τουλάχιστον. Όχι ότι δεν μπορούν να υπάρξουν πισωγυρίσματα.
Από την άλλη, είναι τεράστιο: όσο και αν η φτώχεια είναι μια, το πιάνεις από τη μια, σου ξεφεύγει από την άλλη. Πάνω στο θέμα του Τούρκου μίλησα για δυτικού τύπου οικονομία που δεν συνυπάρχει με δυτικού τύπου δημοκρατία. Ε, και; Αυτό τι λέει για τα παιδιά που πεθαίνουν από AIDS; Πρόβλημα συνοχής δημιουργεί τις στρατιές των αρρώστων;
Επιμένω ότι η λύση πρέπει αν είναι πολιτική, διαφορετικά κάνουμε μπαλώματα, ίσως διαιωνίζοντας, μάλιστα, την κατάσταση. Αλλά ομολογώ επίσης ότι αν και δεν ένιωθα (φυσικά) ότι θα καταλήξουμε κάπου, με γεμίζει ένα αίσθημα ανημποριάς: τα προβλήματα είναι μεγάλα και υπαρκτά... σε αληθινούς ανθρώπους.
ο χριστιανισμός που αναφέρθηκε παραπάνω είναι ένα σύστημα που "κολλάει" πάνω στο οικονομικό (μπορεί να είναι και κουμμουνιστικό) δεν έχει οικονομικές προεκτάσεις: την ιστοριούλα με τα 2 παλτά που δίνεις το 1 τα αντιλαμβάνεται ο καθένας όπως θέλει, για αυτό και είναι προσαρμόσιμος σε οποιαδήποτε μορφής εξουσία.
το ότι τα χριστιανικά κράτη είναι στον κόσμο τα λιγότερο φτωχά είναι σύμπτωση κ δεν έχει να κάνει με το ότι πχ στις ΗΠΑ αγαπάνε το πλησίον τους και στην Ουγκάντα όχι...
κάτι τελευταίο,
αν η φιλανθρωπία δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανθρώπινης πείνας, η φιλοζωία είναι το μόνο που μπορεί να σώσει τα αδέσποτα απο την πείνα.
αν ο άνθρωπος έχει κάποιες ευκαιρίες να ορθοποδήσει, τα αδέσποτα είναι σχεδόν καταδικασμένα.
ο έξυπνος που πριν ειρωνεύτηκε τις "κυρίες που ταΐζουν τα αδέσποτα" ας κάνει τα κόκαλα και τα λοιπά αποφάγια του δέμα και ας τα στείλει στην Αφρική, αν νομίζει οτι έτσι θα αξιοποιηθούν καλύτερα.
αυτός ο νούμερο δύο χώρος της πείνας, ομοιάζει με τις σοφίτες από το οίκημα το τραβηγμένο εντός της φωτογραφίας σε ποστ προηγούμενο. ομοιάζει με την εσωτερική όψη και μόνον μιας σοφίτας που τη θερμαίνει ένα φως κίτρινο κιτρινιάρικου ρυθμού.
spyros: είσαι βλάκας από γέννα μάλλον. τα πρώτα λόγια σου που διάβασα με προαδιαθέτησαν να σε σνομπάρω κλωτσηδών με κίτρινα ούπα στο κρανίο. έχει ο καιρός γυρίσματα.
Φίλοι ευχαριστώ για την παρουσία σς. Mην ξεχνάτε όμως ότι αυτό είναι ένα Blog - δηλαδή ένα προσωπικό ημερολόγιο - και όχι ένα forum όπου συζητάμε θέματα.
Το λέω για τον Spyros που παραθέτει λίστα θεμάτων. Βέβαια από όσα σκέπτομαι ή βιώνω προσπαθώ να επιλέγω πράγματα που δεν είναι τελείως ιδιωτικά και παρουσιάζουν γενικότερο ενδιαφέρον. Αλλά θέλω να παραμείνω πιστός στην έννοια ημερολόγιο.
Από τα θέματα που αναφέρει ο Spyros μερικά έχουν ήδη περάσει από το blog - άλλα είναι μονοδιάστατα. Τι έχει να πει κανείς για το Guantanamo εκτός από να το καταδικάσει και να οικτείρει μία κάποτε δημοκρατική χώρα που ανέχεται τέτοια καρκινώματα;
Ενδιαφέρουσες οι απόψεις του "Λύκου τηε στέπας" . Για τα αδέσποτα δεν χρειάζεται να πω τίποτα... Όποιος έχει ευαισθησία δεν κάνει διακρίσεις - τα ζώα είναι πιο αβοήθητα από μας. (Αλλά και αυτό το θέμα το έχουμε θίξει στο blog).
Ήρθε η ώρα του επόμενου post. Το ψάχνω...
Πράγματι το comment από "tsagar" είναι πλαστό και σβήνεται.
Κύριε Δήμου,επέστρεψα στο στομάχι μου (μιάς και εκεί επιστρέφουν όλα τελικά) και απο διάθεση αυτοσαρκασμού,αλλά κυρίως για να τονίσω τις ατομικές ενοχές αλλά και ευθύνες που πρέπουν στον καθένα μας,πέρα από την πλαστότητα των οποιοδήποτε συλλογικών τέτοιων που βαρύνουν πάλι τον καθένα μας.
Εν τάχυ δηλαδή ακολουθώντας την υπόδειξή σας για σύντομο σχολιασμό,αναρωτιέμαι τι σχέση μπορεί να έχει ο σοσιαλισμός,καπιταλισμός,χριστιανισμός και οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία,με την ίδια αυτή την πραγματική πείνα ενός ανθρώπου,αλλά και ποιόν εντέλει θέλουν να χορτάσουν αυτές οι ιδέες,τον πεινασμένο η εμάς;
Γιατί κάποιος,στην προκειμένη περίπτωση εσείς,επιλέγει όχι να προσφέρει ένα πιάτο φαί στον πεινασμένο που βρίσκει στον δρόμο του,αλλά να τον φωτογραφίσει,θέλοντας με αυτόν τον δραματοποιημένο τρόπο να φορτίσει συγκινησιακά την κοινωνία,θέτοντάς την ενοχικά απέναντι σε ένα πρόβλημα,το οποίο ούτως η άλλως υπάρχει εκ των πραγμάτων.
Και τελικά μήπως αυτή η αναφορά της πείνας σάν κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο,σκοπό έχει να καλύψει τις όποιες τυχόν ευθύνες που πρέπει να έχει το άτομο,καλύπτοντας και καταργώντας ταυτόχρονα και τις όποιες πιθανές πρωτοβουλίες,δεξιότητες και χειρισμούς μπορεί να αναπτύξει αυτό το άτομο,καθιστώντας το υποταγμένο και άβουλο στην εξουσία της ομάδας;
Μήπως η ιδεολογική ενασχόλησή μας με την πείνα του μακρινού τρίτου κόσμου,κρύβει την αδυναμία αλλά και απροθυμία μας να δούμε την πείνα του διπλανού μας,επειδή για αυτόν θα πρέπει να επέμβουμε όχι συμβολικά αλλά πραγματικά;
Και εντέλει,ποιοί ειναι αλήθεια οι .....πεινασμένοι του κόσμου τούτου και ποιά είναι η πείνα τους;
libertarian said : Έχεις έναν άνθρωπο που πεθαίνει της πείνας στην κυριολεξία. Τι κάνεις;
1/του δίνεις να φάει, πάντα μπορείς εσύ που έχεις κομπούτερ και ξέρεις και να γράφεις και έχεις το προνόμιο να διαμαρτύρεσαι!!!
2/ωφείλεις να γνωρίζεις, ότι η πείνα δεν είναι το αποτέλεσμα του υπερπληθυσμού στο πλανήτη μας, αλλά ...πολλών άλλων λόγων, ας πούμε εν συντομία του άγριου καπιταλισμού που λυμένεται σήμερα, όσο ποτέ αλοτε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της γής, η
της σημερινής κατάντιας του ανθρώπου να είναι πράγμα - αντικείμενο - εμπόρευμα - θεατής.
Δημοσίευση σχολίου