Ανταλλάσσοντας σχόλια με πολλούς στο post περί Κύπρου κατάλαβα κάτι καινούργιο για μένα. (Δεν ισχύει μόνο το γηράσκω αεί... αλλά και το γεγονός ότι το Internet είναι ένα απίθανο μέσο επικοινωνίας και αλληλοδιδασκαλίας. Μερικοί λένε πως μαθαίνουν από μένα – αλλά και εγώ μαθαίνω από εσάς).
Διαβάζοντας σχόλια πολλών (ανάμεσά τους και της αγαπητής μου Αφροδίτης) που μιλούσαν για το τι είχαν υποστεί οι πρόγονοί τους από τους Τούρκους, και τι σημάδια είχαν αφήσει μέσα τους αυτές οι ιστορίες, αντέδρασα περίεργα. Απόρησα με τις αντιδράσεις τους. Μάλιστα π. χ. μάλωσα την Αφροδίτη, διότι ενώ έχει ένα λαμπερό μυαλό, δεν κατόρθωσε να σκορπίσει το σκοτάδι μέσα της.
Μετά που το ξανασκέφθηκα κατάλαβα ότι η αντίδρασή μου οφείλεται σε μία δική μου ιδιότητα. Μπορεί να είναι κουσούρι – μπορεί και αναπηρία. Δεν μπορώ να νιώσω «συλλογικό μίσος».
Κι εμένα συγγενείς μου χάθηκαν από τους Τούρκους (παλιότερα) από τους Γερμανούς (στην Κατοχή) από τους Ελασίτες (στον Εμφύλιο). Δεν νιώθω όμως απολύτως τίποτα απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες των ατόμων. Αν μου φέρνανε τον συγκεκριμένο άνθρωπο που σκότωσε την αγαπημένη ξαδέρφη μου στον εμφύλιο – ναι, γι αυτόν κάτι θα ένιωθα (δεν ξέρω αν θα ήταν μίσος, μετά από τόσα χρόνια...). Αλλά μόνο γι αυτόν – όχι για τον λαό του, την παράταξή του, την φυλή του.
Δεν μπορώ λοιπόν να καταλάβω πώς μπορεί κανείς να μισήσει (ή και να αγαπήσει) ένα αφηρημένο σύνολο ανθρώπων. Που για μένα είναι μόνο μία λέξη, ένα όνομα, μία συνομοταξία. Μέσα της θα υπάρχουν και άγιοι και δαίμονες και πολιτισμένοι και βάρβαροι.
Ειδικά για το μίσος, πρέπει να πω ότι μου είναι ξένο. Με έχουν πληγώσει και αδικήσει αρκετές φορές, μου έχουν κάνει πράγματα που σε άλλους συνήθως προκαλούν μίσος. Εγώ έχω νιώσει αντιπάθεια, απέχθεια, αποστροφή... αλλά μίσος, αυτό το αβυσσαλέο συναίσθημα που θέλει τον αφανισμό του άλλου, δεν το ξέρω. Ίσως να ήμουν τυχερός. Στα 71 χρόνια μου δύο συναισθήματα μου είναι άγνωστα: το μίσος και ο φθόνος. (Όχι η ζήλια... ο φθόνος).
Κάνω λοιπόν αυτή τη δημόσια εξομολόγηση, γιατί φοβάμαι ότι μερικοί παρεξήγησαν την αδυναμία μου να μισήσω «τους Τούρκους» (συλλογικά) ως ...Τουρκοφιλία. Ούτε φιλία – ούτε μίσος. Τα σύνολα μου είναι αδιάφορα. Τα άτομα, όχι.
(Ήταν πολύ μεγάλο για σχόλιο - και το έκανα post. Εσείς μπορείτε να συνεχίσετε τα σχόλια στα προηγούμενα).
330 σχόλια:
1 – 200 από 330 Νεότερο› Νεότερο»Νίκο σε ευχαριστώ που με κάτι κείμενα σαν αυτό, συνεχίζεις να στηρίζεις ότι απέμεινε απο τους προσωπικούς μου μύθους.
το μίσος για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό συναίσθημα με την προϋπόθεση ότι διοχετεύεται στην αιτία που το προκάλεσε. έτσι, συμφωνώ με την τοποθέτηση σας κατά των γενικεύσεων αφού αυτές είναι η εύκολη λύση για να ερμηνεύσουμε αυτά που μας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα.
το μίσος είναι λοιπόν καθαρά σε προσωπικό επίπεδο "υγιές" ως φυσιολογική αντίδραση της προσωπικότητας ενάντια σε κάποιον που μας προκάλεσε κακό. αξίζει να σημειώσω ότι η κατάπνιξη αυτού του μίσους προκαλεί πάρα πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
α, και προς θεού, δεν επιδοκιμάζω φόνους κ βεντέτες, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι λύσης των προβλημάτων κ εκτόνωσης των εχθρικών συναισθημάτων απέναντι στον άλλο. διάλογος πάνω από όλα.
Πολύ ωραίο κείμενο Νίκο.
Αισθάνομαι κι εγώ έτσι, απορώ με τους ανθρώπους που μπορούν να μισήσουν.
Πολύ ενδιαφέρουσα και η αναφορά στο αντίθετο, στην αγάπη ενός συνόλου ανθρώπων.
Πάντως, επισημαίνω ένα κρίσιμο σημείο που προβλέπω ότι θα αγνοηθεί από αρκετούς και θα οδηγήσει εκτός θέματος.
Δεν μιλάμε για ατομικό μίσος (πχ της μάνας για το δολοφόνο του παιδιού της), αλλά για "συλλογικό" μίσος και αγάπη.
Τα έντονα αισθήματα , το να παθιάζετε κάποιος είτε να αγαπά είτε να μισεί που απ ότι λένε είναι το ίδιο πράγμα έχουν να κάνουν και με την ηλικία αλλά και τη χρονική στιγμή της ζωής κάποιου.
Είναι ένδειξη καλλιέργειας το να μη εκδηλώνει κανένας έντονες τάσεις αποστροφής για κάποιο θέμα. Οι Κινέζοι ένας αρχαίος λαός με χιλιάδες γραφές φιλοσοφία και παραδώσεις έχουν μια λέξη γι αυτό «φουντοσίν» ή αλλιώς να δέχεσαι τα κακά νέα και τα καλά νέα με το ίδιο χαμόγελο.
Καλησπέρα σας
και κάτι ακόμα,
το έντονο συλλογικό μίσος δεν είναι ένδειξη ρατσισμού?
Nίκο!τελικά εισαι Κρυπτοχριστιανός!
και αρνείσαι να το διατυμπανίσεις
αλλεργικός ων στη ματαιοδοξία..
Γυρνάς εύκολα και το άλλο bloggo-Μάγουλο;;...
Ετσι κάνεις με τα troll
ως τώρα,πράγμα που δεν μπορεί
να κάνει ο "επαναφορτισθείς
Χἀρης"
Love each other!!
Have a brother!!!
Σας πιστευω Ν.Δ.Πως μπορει ο ελευθερος να νιωσει μισος?Μονο απορια για το μισος νιωθει,το κοιτα καταπληκτος.
Εγω πάλι αισθάνομαι σαν αναπηρια που δεν μπορω να νιωσω ζήλια ( ερωτικη εννοω ) και δεν υπερηφανευομαι για αυτο...
Αγαπητέ Νίκο,
Το συλλογικό μίσος είναι αποτέλεσμα του «ό,τι δεν γνωρίζω το ομαδοποιώ και του προσδίδω κοινά χαρακτηριστικά». Δεν γνωρίζουμε κανένα Τούρκο και αυτομάτως τους φτιάχνουμε μια ομάδα, ένα σύνολο με ίδια χαρακτηριστικά. Ο Νίκος Δήμου και ο Ψωμιάδης είναι Έλληνες: γίνεται να κάνουμε μια γενικευμένη κρίση για τους Έλληνες που να αντιπροσωπεύει και τους δύο? Μάλλον όχι, και ομοίως δεν γίνεται για κανένα άλλο λαό...
Εγώ προσωπικά βίωσα την κατάρρευση αυτής τη γενίκευσης πολύ έντονα στα φοιτητικά μου χρόνια, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψω πολύ (ήμουν σε πανευρωπαϊκό φοιτητικό σύλλογο). Όλοι οι συλλογικοί-εθνικοί μύθοι που είχα φτιάξει στο μυαλό μου άρχισαν να γκρεμίζονται σαν χάρτινος πύργος:
- Γνώρισα Τούρκους που με θεώρησαν τον καλύτερο τους φίλο (και μετά ένιωθα απέραντες τύψεις που εγώ ήμουν στην αρχή διστακτικός)
- Γνώρισα αγνώστους Γάλλους (που με τα βίας μιλούσαν αγγλικά) που με μετακίνησαν με το αυτοκίνητό τους από τη μια άκρη του Παρισιού στην άλλη επειδή είχα χαθεί
- Γνώρισα Σουηδούς που με πήγαν σε φοιτητικά πάρτυ και αναθεώρησα το κλισέ «μόνο οι έλληνες ξέρουν να διασκεδάζουν»
- Γνώρισα «χαζο-αμερικάνους» που μαζί τους έχω κάνει τις πιο πνευματώδεις μου συζητήσεις
- Γνώρισα Γερμανούς που μεθύσαμε πίνοντας μπύρες και κατάλαβα ότι οι μεθυσμένοι, ανεξαρτήτου εθνικότητας, λένε πάντα τις ίδιες μαλακίες (κυρίως για γυναίκες :-)
Το ότι δεν μπορείς να μισήσεις ομάδες, οφείλεται κατά τη γνώμη μου στο ότι έχεις γνωρίσει στη ζωή σου το διαφορετικό και καταλαβαίνεις ότι οι γενικεύσεις δεν έχουν νόημα.
To μισος είναι ένα κομματι μαυρου στην ψυχή μας.
Οι ανθρωποι μου μισουν ήρθαν κάποτε σε επαφη με το μαυρο αλλα δεν μπορεσαν να το ξεπεράσουν και να το σκοτώσουν στο φως....
Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that. Hate multiplies hate, violence multiplies violence, and toughness multiplies toughness in a descending spiral of destruction ... The chain reaction of evil ( hate begetting hate, wars producing more wars ) must be broken, or we shall be plunged into the dark abyss of annihilation. --- Dr. Martin Luther King Jr.
Παρ' όλο που δεν είναι στις αρχές μου να αναιρώ τη μητρική μου γλώσσα, για κάποιο λόγο ειδικά τα κηρύγματα του Martin Luther King τα αισθάνομαι πιο μεγαλειώδη στο αυθνετικό τους, γι' αυτό και δεν το μεταφράζω.
Είναι τόσο αυτονόητο αυτό που είπε ο άνθρωπος. Κι όμως όσο συνειδητοποιεί κανείς ότι μάλλον δε θα γίνει ποτέ κοινός τόπος... τόσο αξίζει ίσως να επιμένει να επαναλαμβάνει κάποια τόσο απλά λόγια αιωνίως...
Σ'ευχαριστώ.
Τώρα κατάλαβα πως δε με κατηγορούσες για υπερ-συναισθηματική, τυφλωμένη από μίσος "συλλογικού επιπέδου". Οτι με είδες σαν μια γυναίκα σύγχρονη, "ανοιχτή", που όμως οι πληγές, ακόμη κι αν δεν ήταν στην ίδια σειρά μ'αυτήν, πάνε πολύ βαθειά.
Είναι δύσκολο. Κι αυτό γιατί δεν "το" μισώ (το άλλο). Αλλά μου είναι αδύνατον να "το " αγαπήσω κιόλας. Γιατί "αγαπώ" σημαίνει δέχομαι να γίνω το "δοχείο" σου, να το "καταλάβεις" όπως θέλεις, να μπεις μέσα μου και να με γεμίσεις.
Κι αυτό δεν μπορώ να το κάνω.΄Οχι δοχείο. Ούτε όμως και σκαντζόχοιρος, όλη αγκάθια... Γιατί κι αυτοί είναι άνθρωποι από πίσω. Τόσο πίσω όμως που δεν μπορώ να διανύσω μόνη μου την αποσταση - καχυποψία, πλήγωμα, υπερηφάνεια, περιφρόνηση? ...
Εχω από χτες δεσμευτεί στον εαυτό μου όμως: θα είμαι το τελευταίο ντόμινο της ιστορίας αυτής, της τόσο βασανισμένης.
Είμαι εδώ, να τιμήσω τους σφαγμένους μου, τους ληστευμένους μου, τους βιασμένους μου, τους κατακρεουργημένους μου... Τον αδερφό του παππού μου που τον έσερναν στην πλατεία δεμένο πίσω απ'τ'άλογα, προς παραδειγματισμόν, μια και ήταν ο τελευταιος από τα "γερά" πιόνια και κρατούσε τους λιγους εναπομείναντες έλληνες για παράδειγμα... Κι έχω τοσους άλλους, και τόσες ζωντανές διηγήσεις...
Πίστεψέ με, και να μουπουν ότι οι ίδιοι άνθρωποι που τους το έκαναν αυτό βασανίστηκαν με τον ίδιο τρόπο, δε μπορεί να με ηρεμήσει. Κι όλον τον πόνο του ξερριζωμού που τράβηξαν και τα δύο μου τα σόγια, κι όλον τον πόνο που τραβήξαμε με την Κύπρο ΜΑΣ, και τους αδερφικούς μας φίλους που σκοτώθηκαν ακόμη και το 74, δεν γίνεται, δεν μπορώ... Δεν περνάει.
Είμαι όμως το τελευταίο ντόμινο. Θα τους τιμήσω, θα πω την ιστορία τους στα παιδιά μου.
Και μετά θα τους πω ότι υπάρχει παρακάτω. Και οφείλουν να το βρουν. Γιατί αλλιώς θα έχουν σκοτωθεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι τζάμπα.
Αν δεν έχει συνέχεια με αγάπη και κατανόηση, δεν έχει νόημα ούτε η ζωή, ούτε κανενός ο θάνατος. (ασε, τώρα σκέφτομαι την εξωτερική τους πολιτική και τα παίρνω!)
Είμαι το τελευταίο ντόμινο. Και οφέιλω να πέσω μόνη μου. Χωρίς να παρασύρω το επόμενο. Δεν μισώ, αλλά δεν αγαπώ κιόλας. Μου το "έχουν κερδίσει" αυτό το δικαίωμα... Δεν ξεχνώ βεβαίως.
Είναι σκληρό, πονάω και μόνον που το γράφω, αλλά έτσι είναι.
Και σ'ευχαριστώ που με βοήθησες να το "βγάλω" στην επιφάνεια.
Τουλάχιστον ο πόνος να γίνει κουράγιο...
Με βάση πρόσφατα ευρήματα της νευροφυσιολογίας του εγκεφάλου (ιδέ τις πρώτες 80 σελίδες της συναισθηματικής νοημοσύνης του D. Goleman), ίσως αυτή η αδυναμία να νοιώσει "συλλογικό μίσος" ο ΝΔ δεν είναι αρετή αλλά τουναντίον μια εγκεφαλική ... απόκλιση. Θα στοιχημάτιζα ότι κάτι τρέχει με το κύκλωμα αμυγδαλής - δεξιού celebral cortex. Υψηλό EQ; Πιθανόν, και μάλιστα αυτή η άποψη ενισχύεται από το γεγονός ότι φέρνει σε πέρας ολοκληρωμένα tasks χωρίς περίσπαση, αφοσιώνεται σε στόχους όπως παρατηρητήριο του Ελσίνκι χωρίς προσωπικό όφελος, μπορεί να είναι strongly self-motivated κλπ.
Όπως και νάχει είναι μια εξαίρεση στον κανόνα εξ'ού και τα τόσα προβλήματα προσαρμογής στον Ελληνικό χώρο που θα λήξουν άμα τη αποβίωση (τοκ τοκ χτύπα ξύλο).
@Ελληνόψυχος
Αυτό το κείμενο γράφτηκε από τον αντίστοιχο Τούρκο Χρυσαυγήτη και αποκλείεται να γραφόταν από τον αντίστοιχο Τούρκο Νίκο Δήμου.
Συνεπώς μπορώ να αποδοκιμάσω ακραίες ιδεολογικές ομάδες (πχ χρυσαυγήτες, γκρίζους λύκους κλπ), αλλά δεν μπορώ να αποδοκιμάσω σύνολο λαών.
Παρακαλώ κάποιος να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει ότι αυτό είναι δημοσίευμα της Hurriyet.
Ωραίο αντιμανιφέστο για το μίσος. Απολαυστικά σαρκαστικό το σχόλιο του glenn με τη διευκρίνηση βεβαίως ότι το υψηλό EQ δεν είναι απόκλιση με την κλινική έννοια, μάλλον ευχάριστο φαινόμενο είναι... Θα ήθελα να προσθέσω και έναν ακόμη λόγο για τον οποίον ο συνετός, δραστήριος, ελεύθερος και δημιουργικός άνθρωπος δεν (πρέπει να...) μισεί: Διότι, πολύ απλά, δεν προλαβαίνει...
@glenn
Επειδή αυτό το διαβάζω και εδώ...
http://www.geocities.com/massacre1821/
campaign_antiturk.htm
...ως τουρκικό λαϊκό ποίημα, μάλλον χλωμό να είναι δημοσίευμα της Χουριέτ.
Πιο πολύ για στρατόκαβλο άσμα μου ακούγεται, ανάλογο με αυτά που τραγουδούν στις δικές μας ειδικές δυνάμεις.
free rider said...
"και κάτι ακόμα,
το έντονο συλλογικό μίσος δεν είναι ένδειξη ρατσισμού?"
Κάθε συλλογικό συναίσθημα είναι ρατσιστικό.
Ελληνόψυχος said...
"Σε όσους εξακολουθούν ακόμα να έχουν αμφιβολίες..."
Αμφιβολίες για τι πράγμα; Ότι υπάρχουν και Τούρκοι (όπως και Έλληνες) που κηρύσσουν το μίσος;
Και γιατί μας το φέρατε αυτό το ποίημα; (κατά πολλούς είναι πλαστό). Για να μας κάνετε να μισήσουμε περισσότερο τους Τούρκους; Και τι θα κερδίσουμε από αυτό; Να σφάξουμε περισσότερους στον επόμενο πόλεμο;
Όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε από ανθρώπους σαν εσάς (και τον αντίστοιχο Τούρκο) τόσο περισσότερο θα προχωρήσουμε μπροστά.
Αφροδίτη - δεν θα έπρεπε καν να είσαι ντόμινο. Αλλά αφού δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς - ας είσαι το τελευταίο.
Ελληνόψυχε , εσύ γιατί μισείς τους Τούρκους ??
Συλλογικό μίσος δεν έχω νιώσει ποτέ και θα ήταν παράλογο.Aτομικό θα έλεγα ότι έχω νιώσει κάποιες φορές που αδικήθηκα η ενοχλήθηκα σε μεγάλο βαθμό, αλλά αυτό δεν κρατούσε πολύ.Λίγες μέρες το ένιωθα και μετά έπαιρναν την θέση του άλλα συναισθήματα, όπως αδιαφορία η και συμπάθεια πολλές φορές.Στο πιο επώδυνο ψυχικά και επικίνδυνο για τη ζωή μου περιστατικό, ένιωσα μίσος για τον άνθρωπο που παραλίγο να μου αφαιρέσει την ζωή(όχι από ατύχημα)αλλά γρήγορα πέρασε.Θυμάμαι στο τέλος της δικής με αγκάλιασε και με φίλησε.
Όλοι ξέρουμε, ότι η αγάπη αλλάζει τον κόσμο.
@Ελληνόψυχος
Έχεις πάει στην ποτέ στην Τουρκία? Αν ναι, συνάντησες όλο αυτό το μίσος που περιγράφεις???
Εγώ πάντως που πήγα δεν το είδα πουθενά! Χάνω κάτι?
Σε επιπεδο διακρατικων σχεσεων δεν προκειται για μισος αλλα για αυτοσυντηρηση. Εγω μπορει να ειμαι με τους Ινδιανους, οι Ινδιανοι ομως το ξερουν? Η μηπως θα σταθουν να με ρωτησουν?
Το μισος ερχεται μετα, κατα τη συγκρουση, οταν τα πραγματα (και οι θανατοι) γινονται υποθεση προσωπικη.
Από σκίτσο του Καλαϊτζή στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία:
Περπατάνε 2 τύποι & ρωτάει ο ένας:
"Γιατί η υποψηφιότητα για υπερνομαρχία ΤΟΥΡΚΑΛΑΣ είναι Εθνική Προδοσία
κι η εξαγορά Τράπεζας ΤΟΥΡΚΑΛΑΣ είναι Εθνική Επιτυχία;"
ΜΙΣΩ το καθημερινό ξύρισμα!!!
Πειράζει;;;
Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον Τούρκο Δήμου, θα διάλεγα τον Orhan Pamuk.
Πολλές οι διαφορές βέβαια μεταξύ τους, αλλά και αρκετά κοινά.
Λογική κι ευαισθησία, φιλόσοφοι, διανοούμενοι, λογοτέχνες,
φιλοευρωπαϊστές, τολμηροί, αντίθετοι με το εθνικιστικό ρεύμα κλπ, κλπ.
Ελληνόψυχος said...
@Jason BΡΕΣ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΔΗΜΟΥ,ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΓΚΑΝΤΙ ΚΑΙ ΤΟΝ
ΤΟΥΡΚΟ ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ..
ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ
ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ.....................
Εγώ δε σπούδασα στη Δύση φίλε μου. Μου αρέσει να ονειρεύομαι όμως. Μακάρι να ονειρευόσουν κι εσύ λίγο.
Ελληνόψυχος said...
Σε χρειάζονται Αγαπητέ μου για την τσέπη τους.
Κι οι Ελληνες χρειαζονται τους τουριστες για την τσεπη τους, αλλα ειναι υπερ το δεον αγενεις και ειρωνικοι μαζι τους, ακομα και με τους Ελληνες τουριστες. Να βγαλω συμπερασμα?
Οταν λεμε "ολοι οι (βαλτε εδω ενα εθνος) ειναι κακοι" ειναι σα να λεμε "ολοι οι Ελληνες ειναι καλοι" το οποιο ξερω με βεβαιοτητα οτι δε στεκει.
O zoros μου θύμισε πρόσφατο ταξίδι στην Πόλη.
Συνάντησα δεκάδες ανθρώπους με τους οποίους συστηθήκαμε (στο δρόμο, σε σπίτια γνωστών, σε μια γιορτή, σε ταξί, σε business, σε εστιατόρια, σε καταστήματα κλπ), πάνω από 50 χειραψίες.
Ένας ήταν αρνητικός, όλοι οι υπόλοιποι ήταν όχι απλώς ευγενικοί, αλλά κάτι παραπάνω, ζεστοί, άνετοι, μου θύμισαν πολύ κάτι φιλόξενους κυκλαδίτες.
Ο αρνητικός δεν ήταν αρνητικός, ήταν αρνητική.
Επισκεφθήκαμε ένα εργοστάσιο και πιάσαμε κουβέντα με τις εργάτριες.
Η αρχισυνδικαλίστρια του εργοστασίου ήταν η μοναδική εθνικίστρια Τουρκάλα που συνάντησα!
Turk-Junan γκρρρρ, γκρρρρ μου έκανε και σήκωσε τις γροθιές της.
Μου φάνηκε τόσο αστεία που πήγα να την αγκαλιάσω και να τη φιλήσω!
Eλληνόψυχε κάποτε μπορεί και να καταλάβεις ότι το μίσος σου ζημιώνει τη χώρα σου.
Είναι αδιέξοδο. Οδηγεί μόνο σε άλλο μίσος, σε συσσώρευση μίσους κι από τις δύο πλευρές.
Το οποίο μόνο με πόλεμο εκτονώνεται.
Εκεί θέλεις να μας πας;
Αντε να βρεις κανένα τουρκο ομοιδεάτη σου να μονομαχήσετε για να εκτονωθείς και να ησυχάσουμε...
Καληνύχτα!
Ακριβώς Andy. Έθιξες το πρόβλημα παραδειγματικά. Οι Τούρκοι που μισούν τους Έλληνες είναι συνήθως αριστεροί. Ξέρετε τι είναι η Ελλάδα για την Τουρκία; Η Ελλάδα για τους Τούρκους εκπροσωπεί τη μαύρη αντίδραση. Μας θεωρούν το δούρειο ίππο των καπιταλιστών δυτικών σιωνιστικών δυνάμεων (δεν αστειεύομαι καθόλου) που σκοπό έχουν να αλώσουν την Τουρκία. Μας κατηγορούν συνεχώς ότι παίζουμε στημένο παιγνίδι με τους Μεγάλους μας Φίλους. Πιστεύουν ότι μέχρι τώρα θα μας είχαν κάνει μια μπουκιά αλλά τυγχάνουμε της διεθνούς δεξιάς προστασίας. Γι' αυτό ας μη τρομάζουν μερικοί όταν ακούν κουκουέδες Τούρκους να είναι υπερ της εισβολής...
@ελληνόψυχος
Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε δηλαδή...
Εγώ ούτε μίλησα για την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία. Ούτε μια κουβέντα δεν είπα για πολιτική, εξωτερική ή εσωτερική, ελληνική ή τουρκική. Ούτε μία κουβέντα δεν είπα για την ιστορία. Εγώ για ανθρώπινες σχέσεις και ανθρώπινα συναισθήματα έκανα κουβέντα. Για το μίσος και για όνειρα. Αυτό το post άλλωστε αυτά αφορά. Τα περί Κύπρου και Τούρκων προηγήθηκαν σε άλλο post.
Πιο πάνω έλεγες ότι σε βαφτίζουν γραφικό, αλλά φοβάμαι ότι μάλλον μόνος σου το καταφέρνεις αυτό - ίσως και να το επιδιώκεις θα έλεγε κανείς... Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Καλό βράδυ.
@raven
"hthele o anthrwpos na ton poun hrwa!Bhke se xeno edafos na katevasei to tiii??? to ethniko symvolo ths sygekrimenhs xwras."
Από την άλλη εγώ δεν θα σκότωνα ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ άνθρωπο για ένα κομμάτι πανί (ό,τι κι αν συμβολίζει αυτό). Να τον συλλάβουν ναι, να τον σκοτώσουν όχι.
@ Ελληνόψυχος
Μου θυμίζεις ένα φιλαράκι από Κύπρο. Εδώ και 4 χρόνια κάθε μήνα με προειδοποιεί οτι τον επόμενο μήνα θα γίνει πόλεμος Ελλάδας Τουρκίας και θα προσαρτήσουμε την Κύπρο. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πόλεμο με την Τουρκία είτε τον θέλουμε είτε όχι είναι από πάρα πολύ δύσκολο ως και σχεδόν αδύνατο να δούμε. Δες το αν θες σαν ένα από τα καλά του Ευρώ. Κατά βάση η όλη επιχειρηματολογία, που με μια λέξη μπορείς να την ονομάσεις και φόβο, είναι ο καλύτερος τρόπος να συσπειρώσεις την δεξιά και ακροδεξιά παράταξη της χώρας, καθώς και τους μετά το 90 και το σκοπιανό φοβισμένους μακεδόνες και τίποτε περισσότερο. Φυσικά όλη αυτή η τουρκοφοβία αρκεί για να μπει ο Καρατζαφέρης στην βουλή. Αυτό άλλωστε είναι και το θέμα, και εκεί αποσκοπούν όσοι προβλέπουν και διαφημίζουν διαφαινόμενους πολέμους με την Τουρκία.
@paragrafos
Έχεις ένα από το πιο όμορφα blog στο ελληνικό Ίντερνετ και κάνεις κάθε μέρα μακράν τα πιο ενδιαφέροντα comments στο blog του Ν.Δ.
(το ίδιο με διοθρώσεις)
Πριν δώδεκα χρόνια βρέθηκα για δυο μήνες σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Η παρέα που μας προέκυψε ήταν πολυεθνική. Ξεχώριζε ο Ιάπωνας "τακίς" που εμείς τον αποκαλούσαμε Τάκη, επειδή στα καλά του καθουμένου πεταγόταν και μας έλεγε και μια λέξη με ρίζα ελληνική (συνήθως απο τη φιλοσοφία αλλά και τη ... γεωμετρία).
Μια μέρα στην καντίνα γνωρίστηκα και με μια παρέα από την (Νότιο, φυσικά) Κορέα και τους κάλεσα κι αυτούς το βράδυ στην μεγάλη παρέα μας, καθ΄ότι όλοι μας λίγο πολύ φαινόταν να έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα (ιστορία) και ανταλλάσσαμε απόψεις μιλώντας ο καθένας για τη χώρα του.
Ανάθεμα την ώρα που τους κάλεσα. Ενώ ο "τακις" ήταν ένα παιδί μάλαμα (σεμνό, λιγομίλητο και πολυδιαβασμένο) μόλις οι Κορεάτες τον πήραν χαμπάρι... δεν μπορω να σας περιγραψω τι έγινε... Τέτοια ντροπή δεν ξανάνιωσα πότε στη ζωή μου!
Το τι βρισίδι, τι κακό, τι ανάθεμα για οσα έκαναν οι Ιάπωνες στην Κορέα, για τις 50 χιλιάδες κορεάτισσες που... για κείνο για το άλλο: μέσα σε δέκα λεπτά μάθαμε όλα τα δεινά που υπέστη η Κορεα κατά το Β΄Π. Πόλεμο από τους Ιάπωνες.
Τα παιδιά αυτά είχαν ως αντικείμενο έρευνας αυτό το "μαζικό ηθικό εγκλημα" οπως το αποκαλούσαν και για το οποιο (μέχρι τότε, και νομίζω, ακόμα και σήμερα) η Ιαπωνία έκανε και κανει την πάπια, αφού ελάχιστες από εκείνες τις κακομοιρες γυναίκες είχαν το σθένος, μετά τον επαναπατρισμό τους, να πουν το και το...
Μίσος, μίσος, μίσος. Ο καημένος ο "τακις" είχε σκύψει το κεφάλι κι οταν πια οι κορεάτες άρχισαν να γίνονται και επιθετικοί, τον πήρα και φύγαμε...
Προς το τέλος γνώρισα και ένα παιδί απο την Τουρκία (Μουσταφά Ερσόι). Μου είπε πως λίγα χρονια πριν είχαν αναγκαστεί να φύγουν απο τη πόλη τους, στην ανατολική Τουρκία (δεν θυμαμαι ποια) λόγω των Κούρδων... Εγώ, του είπα, ξέρω ότι συμβαίνει το αντίθετο... και γελάσαμε...
Γενικώς, στα απανταχού περί ιστορίας συνέδρια μπορούσες να συναντήσεις μανιακούς με ακαδημαϊκή περιβολή, κρατικοδίαιτους (;) ιστορικούς, που συνήθως τα έβαζαν με άλλους φανατισμένους. Τώρα θυμήθηκα ενα φοβερό επεισόδιο-σύγκρουση μεταξύ Ρώσων και Λιθουανών (αν δεν με απατά η μνήμη μου).
"Εμείς" οι μεν, "εσείς" οι δε...
Το 96 δολοφονήκαν, μπροστα στα μάτια μας, τα δυο ξαδέρφια (Ισσαάκ και Σολωμού) απο του "Γκρίζους Λύκους".
Πρις μερικές βδομάδες, σοκαριστήκαμε όταν είδαμε μια ειδική ομάδα αστυνομικών να δέρνει αλύπητα δυο φοιτητές που τους είχαν βάλει και χειροπέδες. Το βίντεο ήταν ερασιτεχνικό και ο λήπτης το παρέδωσε ανώνυμα στα μέσα ενημ. επειδή φοβόταν την... αστυνομία...
Πριν τέσσερις μέρες, παρουσιάστηκε ένα άλλο βίντεο: καμιά δεκαριά "φίλαθλοι" επιτέθηκαν, αναίτια, σε ένα "αντίπαλο" 56χρονο οικογενειάρχη (μπροστά στο επτάχρονο παιδάκι του) και ο άνθρωπος είναι ακόμα στην ενταντική με κρανειοεγκεφαλικές κακώσεις.
Συμπέρσμα:
φταίνε όλοι οι Ιάπωνες
όλοι οι κορεάτες ιστορικοί
όλοι ο ρώσοι ιστορικοί
όλοι οι λιθουανοί ιστορικοί
όλοι οι Τούρκοι
όλοι όλοι οι κύπριοι αστυνομικοί
όλοι φίλαθλοι γενικώς και ειδικώς όλοι οι φιλαθλοι της χ ομάδας.
Με αγάπη
Παράγραφος
Είμαι εγγόνι προσφύγων από τον Πόντο και από την Ανατολική Θράκη.
Αν μισούσα κάποιους θα μισούσα τους έλληνες που διώχναν σα λεπρούς τους συμπατριώτες τους πρόσφυγες και όχι τους Τούρκους.
Ελληνόψυχε είσαι κλασσική περίπτωση μαζοχιστή. Χαίρεσαι να είσαι μόνος εναντίον όλων.
Σαν πόρνη σε στρατώνα φέρεσαι...
Δώστε ραντεβού με τους απέναντι φασίστες και αλληλοσκοτωθείτε με την ησυχία σας, καλό θα κάνετε στην ανθρωπότητα.
@raven
Συμφωνούμε.
Όλη η σκηνή με αηδιάζει (και με κυνηγούσε για καιρό): Ο πολλά-βαρύς μάγκας με το τσιγάρο στο στόμα ανεβαίνει στο στύλο να κατεβάσει τη σημαία και ο στρατιώτης τον πυροβολεί στο λαιμό και τον σκοτώνει ακαριαία... Τσιγάρο – πανί – σφαίρα - θάνατος!
@doctor
"Δώστε ραντεβού με τους απέναντι φασίστες και αλληλοσκοτωθείτε με την ησυχία σας, καλό θα κάνετε στην ανθρωπότητα."
Το βελτιώνω: Σε παρακαλώ Ελληνόψυχε, πάρε τους ομοϊδεάτες σου Τούρκους, μαζευτείτε όλοι σας σε ένα νησί (από τα αμφισβητούμενα: πηγαίνετε στα Ίμια που έχουν και ιστορία) και αλληλο-εξολοθρευτείτε! Σε παρακαλώ όμως, κλείστε και τις κάμερες μην γράφουν.
@paragrafos
Πολύ ωραίο post. Το αδικαιολόγητο μίσος σε όλο του το μεγαλείο! Όχι μόνο το εθνικό, αλλά ακόμα και το οπαδικό. Σκοτώστε τους Ολυμπιακούς (πήραν και το πρωτάθλημα...)!
Που 'σαι ρε harry;
We need U very much reloaded.
Τώρα βέβαια εσύ Νίκο δηλώνεις αγνωστικιστής…τι να λεει κανείς.
Εδώ πάντως κατά καιρούς δηλώνεις απροκάλυπτα μία Ηθική που συνάδει απόλυτα με την Πατερική φιλοσοφία. Γενικά την καταβρίσκω όταν μιλάς (και πολλοί μιλούν μαζί σου) στη γλώσσα τής Κλίμακας και μάλιστα «κλιμακωτά» αφήνεις το «πνεύμα» να διαρρέει. Μπα, δε σε κόβω για κρυπτοχριστιανό…αλλά εν τέλει έρχεσαι στα λόγια τους. Και στις πράξεις τους. Τελικά το μπλογκ θα γίνει θεολογικότερο των θεολογούντων, στοχαστικότερο των φιλοσοφούντων, απελευθεροτικότερο των επαναστάσεων. Γιατί είναι σιωπηλό. Δεν ενοχλεί. Δεν υποχρεώνει. Δεν αποκηρύσσει. Ανέχεται, εκτιμά και αγαπά (Τα αρνητικά και τις ανεπάρκειες δεν τα παραβλέπουμε. -Ο καθένας κατά το μέτρο των δυνατοτήτων του και τής αντιληπτικότητας του- αλλά μπορούμε και συνυπάρχουμε και με αυτά). Γι αυτό το τελευταίο, για την «αγάπη» εκτιμώ ιδιαίτερα και τον Τσαγκαρουσιάνο, γιατί έχει ένα τρόπο ο άτιμος, ποτέ να μην του διαφεύγει το μήνυμα και μέσα από ένα πρόστυχο κείμενο.
Τι άλλο μένει στον χριστιανισμό να διακηρύξει? Ευτυχώς έχουν ψυχή και πνεύμα και οι αποδιοπομπαίοι «κοσμικοί»! Τελικά αφού σε όλα ( ή σχεδόν) συμφωνούμε γιατί να μη μας κάνουνε παρέα;)
Άσε τώρα θυμήθηκα και το κοινόβιο που υποσχέθηκες. Τότε είναι που θα δέσει το γλυκό! Ούτε η Ορθόδοξη θεολογία διατείνεται για κανένα αλάνθαστο…τι ωραία να γινόμασταν όλοι μια ωραία παρέα!
Φυσικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…αλλά να , οι μεγάλες διακηρύξεις του Χριστιανισμού είναι μικρές καθημερινές σπαζοκεφαλιές στο μυαλό όλων μας. Και όλοι ανεξαιρέτως καλούμαστε καθημερινά να δίνουμε απαντήσεις (για την αγάπη, το φθόνο, το μίσος, τη ζήλια). Έξω από ταμπέλες και σχήματα, αυτή η δουλειά γίνεται ευκολότερα…Αλλά πρέπει να συγκεντρώνεις το βλέμμα.
Ίσως εμφανισθεί ως harry concluded....
Βλέπω πάντως ότι τα σχόλια περί μίσους όπου να' ναι ξεπερνούν τα σχόλια περί μητέρας... Κρίμα.
Καλή σας νύχτα.
Πριν από λίγες μέρες είδα το V for Vendeta και ξεκαθάρισα κάποια πράγματα μέσα μου τα οποία υπήρχαν μεν, θολά δε.
Το μίσος ελάχιστες φορές είναι χρήσιμο. Είναι χρήσιμο για τη ανατροπή ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος (όπως στην ταινία) . Πιθανών να είναι χρήσιμο και αλλού αλλά δεν μου έρχεται τώρα. Αλλά οδηγεί πάντα στην εξόντωση και των 2 πλευρών. (Ο V ανατινάζει νεκρός το κτίριο, οι βεντέτες στα χωριά έχουν νεκρούς και από τις δύο οικογένειες κλπ.). Και το χρησιμοποιούν μόνο για το λαό. Οι αρχηγοί δεν μισούν σκέφτονται.
Κατά τα άλλα το μίσος είναι εχθρός της ζωής, της προόδου, της ανάπτυξης, του ευ ζην. Όποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό απλώς αισθάνονται ένοχοι που οι γονείς τους πολέμησαν και αυτοί δεν έχουν πολεμήσει. Είναι κλασική η φράση από μεγάλους "εγώ στην ηλικία σου...". Ναι, αυτός στην ηλικία μου πολέμησε για να είμαι ελεύθερος και να έχω κατάλληλες συνθήκες να κάνω τον κόσμο καλύτερο. Πολέμησε όταν έπρεπε να πολεμήσει -και οι περισσότεροι πιθανών απρόθυμα. Εμένα γιατί μου ρίχνει φταίξιμο; Επειδή δεν παίρνω ένα καριοφίλι να βγω στα βουνά; Να σκοτώσω ποιον; Τους τότε εχθρούς; Και γιατί είναι και σήμερα εχθροί; Θα έπρεπε ο γονιός να ήταν χαρούμενος αν το παιδί του προσπαθούσε να αποτινάξει όλη αυτή τη νοοτροπία από πάνω του και αν προσπαθούσε να πάει τον κόσμο παραπέρα. Δεν φταίει κανείς από όλους αυτούς τους χρυσαυγίτες – γκρίζους λύκους – χούλιγκαν – ρατσιστές και ό,τι άλλο. Έτσι μεγάλωσαν, μόνο να μισούν έμαθαν. Στην οικογένεια και στα σχολεία ποτέ δεν μας είπαν ότι το μόνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει σε ένα πόλεμο και σε ένα μίσος είναι πότε θα τελειώσει και τι θα κάνουμε μετά. Μόνο στις σφαγές στέκονταν.
Το μίσος είναι το πιο ηλίθιο και αντιπαραγωγικό πράγμα.
Λευτέρη...
Μπορείς να γράφεις πιο συχνά εδώ μέσα?
(Αν σε αφήνουν οι γυναίκες σου βέβαια!):)
Ένα ανεκδοτάκι για καληνύχτα:
Ένας δυτικός στρατηγός κάνει επίδειξη σε ένα ινδιάνο φύλαρχο στα όπλα μαζικής καταστροφής. Όταν τελειώνουν ο φύλαρχος, εντυπωσιασμένος, τον ρωτάει:
- Και τι το κάνετε όλο αυτό το κρέας μετά τη μάχη;
- Α, τίποτα το πετάμε. Εμείς δεν τρώμε ανθρώπους, είμαστε πολιτισμένοι.
- Τότε γιατί τους σκοτώνετε και μας λέτε και βάρβαρους;
Μερικές φορές σε μεγάλα γεγονότα διχασμούς, εξεγέρσεις, πολέμους ίσως είναι αναπόφευκτο το μίσος[ ή καλλιεργημένη προϋπόθεση] κ μάλιστα σε κοντινό χρόνο στα γεγονότα.
Το μέγεθος της αδικίας ,ο θανατος αγαπημένου προσώπου πολύ περισότερο μπορούν να πυροδοτήσουν το μίσος.
Πως θα εξηγούσαμε άλλωστε τόσους πολέμους;
Εκείνο που είναι πολύ επικίνδυνο κ εξαχρείωση των ηθών, είναι σε περιόδους ειρήνης να φορτωνόμαστε μίσος κ μάλιστα συλλογικά κ συνολικά
Σχέτος φασισμός
Οπως πολύ χονδροειδές είναι κ η επίδειξη συλλογικής ανευθυνότητας ή "κάλυψη" πίσω απ'αυτήν.
Θέλει ανάστημα κ ταπεινοφροσύνη για να βλέπεις το άτομο κ όχι το πλήθος και μεγαλοσύνη και παιδεία
και ψυχή .
ποιος τα έχει αυτά;
Τι και πως αποφορτίζονται;
τα άτομα;
οι μάζες;
Πως να βοηθήσουμε τους πολλούς όταν μέσα μας είμαστε λίγοι;
Και γιατί να οδηγήσουν οι ηγέτες κ πώς αφού βλέπουν τους πολλούς σα νούμερα και τα νούμερα πολλά;
Είκοσι χρόνια ζούσα δίπλα στους Τούρκους. Ήταν για μένα ένα μυστήριο αυτοί οι ανθρώποι. Κρατώντας τον πατέρα μου από το χέρι τους παρατηρούσα από το φυλάκιο στην οδό Λήδρας. Τους έβλεπα αμυδρά. Μέσα από την παγωμένη στιγμή της πράσινης γραμμής ξεπρόβαλλε κάποτε ένα κεφάλι ή ακουγόταν μια φωνή. Κι έσφιγγα το χέρι του πατέρα μου σφιχτά μην τύχει και με αφήσει, μην τύχει και ξεχαστώ, όπως μια μέρα στην Διεθνή Έκθεση, και βρεθώ μπροστά σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Στο παιδικό μου μυαλό οι Τούρκοι ήταν κάτι περισσότερο απ’ τα φαντάσματα, τους ανθρώπους που κλέβουν παιδιά όταν δεν τρώνε το φαϊ τους, τον αστυνόμο που θα με έπαιρνε φυλακή αν συνέχιζα να πειράζω την αδερφή μου. Κι όταν ακόμη τα τέρατα ξορίστηκαν με τα χρόνια, οι Τούρκοι έμειναν...
Ύστερα ήρθε η εφηβεία. Διαδηλώσεις, ξενύχτια στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Θυμάμαι μια περίοδο που οι Τούρκοι είχαν συλλάβει ένα λυκειόπαιδο, Πέτρο τον έλεγαν αν θυμάμαι καλά, που προσπάθησε να κατεβάσει μια Τουρκική σημαία μετά την διαδήλωση. Αγανακτισμένοι, ξενυχτούσαμε κάθε βράδυ στο οδόφραγμα παρέα με τα τραγούδια του Θεοδωράκη και του Μάνου Λοίζου. Ένα από αυτά τα βράδια ήρθε ο Διονύσης Σαββόπουλος, πήρε μια κιθάρα και τραγουδούσε όλο το βράδυ μαζί μας. Απίστευτα χρόνια. Νιώθαμε ότι ανήκαμε. Ίσως δεν ξέραμε πού αλλά ανήκαμε...
Στα δεκαεφτά μου κατατάχτηκα στον στρατό. Μπήκα στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως, Νεοσυλλέκτων, στη Λάρνακα, και ύστερα από ένα μήνα έφυγα για το Μεγάλο Πεύκο, λίγο έξω απ’ την Αθήνα. Κάτω από ένα ήλιο τιμωρό παρελαύναμε επαναλαμβάνοντας τα συνθήματα των εκπαιδευτών μας:
Έχω μια αδελφή / Κουκλίτσα αληθινή
Την λένε Βόρεια Κύπρο / Την αγαπώ πολύ
Και τώρα που μπορώ / Το όπλο να κρατώ
Κι υπηρετώ στον Ένδοξο / Ελληνικό στρατό
Θα τρέξω μιαν αυγή / Χωρίς διαταγή
Για ν’ αγκαλιάσω στοργικά / Την δόλια μου αδελφή...
ή:
Τούρκοι Τούρκοι θα πεθάνετε
Μπροστά στο πυροβολικό θα γονατίσετε
ή ακόμα κι αυτό:
Σ’ ένα τουρκικό χωριό
Πέφτω μ’ αλεξίπτωτο
Τις Τουρκάλες τις γαμώ
Και τους Τούρκους τους πηδώ
Ντρέπομαι να τα θυμάμαι. Τα φωνάζαμε, τα επαναλαμβάναμε με πειθαρχία, όπως γυαλίζαμε τα άρβυλα κάθε μέρα, όπως στρώναμε τα κρεβάτια στην εντέλεια κάθε πρωί, όπως χαιρετούσαμε την σημαία...
Υπηρέτησα στην πράσινη γραμμή. Μ’ ένα όπλο στο χέρι- γεμάτο με είκοσι σφαίρες- να κοιτάζω επίμονα τον Τούρκο στρατιώτη στο απέναντι φυλάκιο. Το έφερνα κοντά με τα κιάλια και τον παρατηρούσα. Έβγαζε το κράνος, βαριόταν, περπατούσε αφηρημένος, χαιρετούσε τους αξιωματικούς που κάθε τόσο περνούσαν. Κάποτε κοίταζε προς την πλευρά μας. Τότε έσφιγγα το όπλο σφιχτά όπως παιδί το χέρι του πατέρα...
Στα είκοσι μου ήρθαν οι σπουδές στο εξωτερικό. Αγγλία και ύστερα Γαλλία. Μια μέρα στην καφετέρια του πανεπιστημίου ένας φίλος Θεσσαλονικιός, παλιός στο πανεπιστήμιο, μου σύστησε μια παρέα νέων παιδιών. «Τούρκοι, απ’ την Κωσταντινούπολη» μου είπε. Πάγωσα. Ήταν η πρώτη φορά που γνώριζα Τούρκους, πρώτη φορά που ήταν τόσο κοντά, που μπορούσαν να τους αγγίξω. Μιλήσαμε για διάφορα θέματα εκείνη την μέρα- τι σπουδάζαμε, τα cafe που συχνάζαμε στο Λονδίνο, για τις ομάδες που αγαπούσαμε, για το αν ο ναργιλές είναι καλύτερος με ούζο ή με νερό, για το που μπορείς ν’ αγοράσεις καλό εκμέκ. Για την Κύπρο δεν μιλήσαμε καθόλου. Όμως γελούσαμε κάποτε αμήχανα γιατί βαθιά μέσα μας κάτι πονούσε, κάτι έσπαζε, ίσως γιατί νιώθαμε ότι κάτι προδίδαμε με τ’ αστεία μας...κάτι απροσδιόριστο και άπιαστο...
Γίναμε κάτι παραπάνω από φίλοι. Σε μια χώρα ξένη ήταν ό,τι πιο κοντά στην ψυχή μου αυτά τα παιδιά. Ίσως να γίνομαι συναισθηματικός όμως αυτό που ένιωσα κοντά τους ήταν κάτι πρωτόγνωρο και συγκλονιστικό μαζί. Στο πείσμα όλων των πολιτικών, των στρατιωτικών, στο πείσμα ακόμα και του πόνου της κατοχής, γίναμε φίλοι. Μέσα σε δυο χρόνια αυτά τα πέντε παιδιά- ο Μουσταφά, ο Ισμέτ, ο Φουάτ, η Αδηλέ, η Μελίς - μου «ξέμαθαν τον κόσμο»...
@antiphonist: Ο Μουσταφά, ο Ισμέτ, ο Φουάτ, η Αδηλέ, η Μελίς δεν είναι τυχαίοι Τούρκοι. Είναι ελίτ που πάει να σπουδάσει στο εξωτερικό. Μην γενικεύεις και μη βγάζεις εύκολα συμπεράσματα. Άκουσες τι είπε η παράγραφος για τους Κορεάτες και τον Ιάπωνα.
Σε συνέδρια του εξωτερικού έχω συναντήσει ανοιχτόμυαλους αλλά και στενοκέφαλους Τούρκους που έβλεπαν Έλληνα και γύριζαν το κεφάλι περιφρονητικά. Και τι ειρωνία! Τις περισσότερες φορές αυτοί οι ίδιοι, για να στηρίξουν τη δουλειά τους, επικαλούνταν αποτελέσματα Ελλήνων επιστημόνων! Και μάλιστα όχι ιδιαίτερα διακεκριμένων...
Υπάρχουν ορισμένα γεγονότα που δεν ξεγίνονται. Όσο δεν τα διορθώνουμε από κοινού θα υπάρχει ακριβώς αυτό που περιέγραψε ο antiphonist σαν αμήχανο χαμόγελο. Η Άγκυρα στην πράξη έχει κάνει ελάχιστα πράγματα. Από λόγια και ελιγμούς, άλλο τίποτε. Οι πράξεις διορθώνονται μόνο με πράξεις.
Καλημέρα!
Αν κάτι έδειξε αυτό το ποστ είναι πως υπάρχει χάσμα ανάμεσα στους φανατικούς που μισούν συλλογικά και τους άλλους, τους πιο λογικούς και ανθρώπινους.
Αυτό δεν έχει σχέση με τις συνθήκες. Ανθρωποι που θα είχαν κάθε προσωπικό λόγο να μισούν ένα λαό δεν το κάνουν - και άλλοι που δεν είχαν ποτέ επαφή μαζί του κάνουν καθημερινές "ασκήσεις" μίσους - κάπου τις έχουν ανάγκη.
Η πράξη του Σολωμού με έχει απασχολήσει πολλές φορές. Θεωρώ ήρωα αυτόν που θυσιάζεται για να κάνει κάτι χρήσιμο - π. χ. να σώσει μία ζωή ή και περισσότερες.
Ο αυτοκαταστροφικός ηρωισμός μου φαίνεται κενός και χωρίς νόημα. Βέβαια για έναν εθνικιστή είναι μία μεγαλειώδης πράξη - μπορώ να κατανοήσω αυτή την άποψη αν και δεν την συμμερίζομαι. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι υπόθεση μίσους...
Και τέλος ο πόλεμος (γιατί σε αυτόν οδηγεί το μίσος) είναι η υπερτατη πράξη ανθρώπινου παραλογισμού. Όπου τελικά όλοι βγαίνουν χαμένοι.
Αγαπητέ glenn,
Μίλησα για πέντε παιδιά- τους πρώτους Τούρκους που γνώρισα. Στενοκέφαλοι υπάρχουν παντού (και στην Τουρκία και στην Ελλάδα και στην Κύπρο).
Η πράσινη γραμμή βλέπεις κόβει βαθιά. Η εκπαίδευση μας είναι κουτσή και η στρατιωτική θητεία απαράδεχτα εχθρική. Αν είναι ν' αλλάξει κάτι, όπως γράφεις, είναι ακριβώς μέσα από την ανθρώπινη επαφή. Γνώρισες ανθρώπους σε σενέδρια- ακαδημαικούς. Αυτούς που περιγράφεις τους βλέπω συχνά. Ο τελευταίος "κολλημένος" μάλιστα ήταν γνωστός Έλληνας ακαδημαϊκός....
Τότε γνώρισα πέντε παιδιά σε μια καφετέρια.
Σαν ένα γενικό κανόνα θα έλεγα ότι οι Τούρκοι φέρνοντας νευρωτικά ξανά και ξανά στο μυαλό τους το Τανζιμάτ, γίνονται φειδωλοί σε παραχωρήσεις. Τρέμουν μην αρχίσουν πάλι τυχόν διομολογήσεις. Αυτή τους τη νεύρωση την πληρώνουμε εμείς. Αντί να πάρουμε κάτι στην πράξη παίρνουμε λόγια. Π.χ. για τους Κων/πολίτες, αντί επανορθώσεων πήραμε τίτλους σε εφημερίδες "Συγνώμη Κώστα". Έτσι δεν γίνεται δουλειά.
Σε αυτό προσθέστε πως η μνήμη του 1960 είναι πολύ φρέσκια. Πως οι πολιτικοί τους να δράσουν ελεύθερα έχοντας υπόψη το 1960;
Η κρεμάλα του Μεντερέζ δεν προβλημάτισε όσο έπρεπε. Μια τέτοια δημόσια πράξη είναι κορυφαία στιγμή διδασκαλίας ήθους και ύφους. Τι πολιτικό πολιτισμό μπορεί να παράγει μια τέτοια πράξη; Τι πολιτικό ήθος μπορεί να διδάξει; Ποιο είδος πολιτικής αγωγής μπορεί να προσφέρει; Τι ιδέα μπορεί να έχει κάποιος για ένα πολιτικό σύστημα που ανέχεται μια τέτοια πράξη; Αγιατολάχ με γραβάτες στην καλύτερη περίπτωση...
glenn - είχαμε κι εμείς την δίκη και τον τυφεκισμό των Έξη (εξιλαστήριων θυμάτων...)
Είπες ΝΔ: "είχαμε κι εμείς την δίκη και τον τυφεκισμό"
Δεν κάνουμε συμψηφισμό.
Άλλωστε οι περιστάσεις ήταν διαφορετικές. Πρέπει να συγκρίνουμε τα όμοια.
Όταν εμείς εκτελούσαμε τους έξι οι Κεμαλικοί έκαναν κτηνωδίες που μπροστά τους οι ναζιστικές ωχριούν.
Όταν εμείς είχαμε βία και νοθεία αυτοί εκτελούσαν πρωθυπουργό.
Όταν εμείς κάναμε πραξικόπημα αυτοί έκαναν εισβολή και μαζικές δολοφονίες.
Όταν εμείς ψηφίζαμε σοσιαλισμό αυτοί έκαναν αναίμακτο πραξικόπημα.
Όταν εμείς αλλάζαμε κυβερνήσεις δημοκρατικότατα αυτοί φυλάκιζαν μέλλοντες πρωθυπουργούς.
Όταν εμείς ψηφίζαμε σύνταγμα αυτοί έθεταν εκτός νόμου το μεγαλύτερο κόμμα.
Να συνεχίσω περί συμψηφισμών και ... αναλογιών;
Και να μην ξεχάσω... όταν εμείς πάμε να κατεβάσουμε ένα κοινό πανί, αυτοί πυροβολούν πάνω σε άνθρωπο...
μισώ, μισώ, μισώ...
ε, για μισό...
Δύο τρεις επισημάνσεις.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι το συλλογικό μίσος οδήγησε στο ολοκαύτωμα.Βέβαια για κάποιους αυτό δεν σημαίνει τίποτε καθώς θεωρούν τα κρεματόρια θεάρεστη πράξη.
Οσοι πάντως θεωρούν φυσιολογικό το μίσος για ολόκληρους λαούς θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι δεν διαφέρουν ιδιαίτερα απο το χίτλερ και την παρέα του.
Είναι εντελώς παράλογο να μισείς π.χ. τον εγγονό για αυτά που έκανε ο παππούς του.Ενδεχεται ο εγγονός να είναι χειρότερος αλλά μπορεί να είναι και πολύ καλύτερος.Το να τον μισείς προκαταβολικά είναι πέραν πάσης λογικής.
Το μίσος χρειάζεται ανατροφοδότηση για να συνεχίσει να συντηρείται.Δεν είναι τυχαίο οτι ο ελληνόψυχος ψάχνει και βρίσκει (η εφευρίσκει) τέτοια κείμενα.Τα έχει ανάγκη όπως η φωτιά τα ξύλα.Θέλει να συνεχίσει να μισεί και πρέπει να τροφοδοτεί συνέχεια αυτό το μίσος μέσα του για να το κρατήσει ζωντανό.
Πολύ καλές ασκήσεις μίσους είναι για μένα και οι λεγόμενες εθνικές γιορτές.Σε αυτές τις επετείους φροντίζουμε να αναμοχλεύουμε το συλλογικό μίσος ανακυκλωνοντας τους εθνικούς μύθους.Ας μην παρεξηγηθώ.Δεν είναι κακό να γιορτάζεις την απελευθέρωση σου απο τον τούρκο η όποιον άλλο αλλά εάν θέλεις να είσαι σοβαρός (και όχι σοβαροφανής) αυτές οι γιορτές δεν πρέπει να είναι φανφάρες ανευ ουσιάς.Κυρίως πρέπει να είναι ευκαιρίες για ένα καλό μάθημα ιστορίας και για ανάλυση των λαθών ένθεν και ένθεν ώστε να αποφύγεις την επανάληψη τους στο μέλλον.
Το μίσος (όπως και ο φθόνος) είναι απο τα πιο χαμερπή ανθρώπινα συναισθήματα.Οσο πιο κοντά στο ζώο πλησιάζει ο άνθρωπος τόσο πιο πρόσφορο το έδαφος για να αναπτυχθούν.
Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί να ξεριζώνει απο μέσα του αυτά τα σαπρόφυτα.Εαν το να μισείς συλλογικά είναι ηλίθιο, το να μη μισείς σε προσωπικό επίπεδο είναι πλούτος ψυχής.
Σε ότι με αφορά δεν μπορώ να μισήσω ούτε σε προσωπικό επίπεδο.Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα σε ακραία φαινόμενα (π.χ.να ασελγήσει κάποιος πάνω στο παιδί μου) αλλά σε κάθε περίπτωση ακόμη και τις ακραίες συμπεριφορές τείνω να τις μεταφράζω σε λύπη για το κατάντημα του δράστη καθώς θεωρώ ότι αυτός που εκτελεί φρικώδεις πράξεις είναι ένας βαρια αρρωστος (ψυχικά) ανθρωπος.
φυσικά δεν θα τον ράνω με ροδοπεταλα.Δεν θα του κάνω όμως τη χαρη να τον μισήσω.Εαν το κάνω τότε γίνομαι εστω και πρόσκαιρα όμοιος του.Τι κριτική μπορείς να κάνεις σε κάποιον όταν νοιώθεις τα ίδια με αυτόν συναισθήματα;
Πολύ ενδιαφέρον το post αυτό για μένα. Πριν μια βδομάδα άφησα τον εαυτό μου να ανακαλύψει ότι μέσα μου υπάρχει μίσος και απλά δεν το παραδεχόμουνα ότι είναι δυνατόν εγώ, να μισώ! Το μεταφράζω σαν θυμός/οργή για κάτι που με ενοχλεί μαζί με απόγνωση να κάνω κάτι. Στο συλλογικό του επίπεδο δεν ξέρω αν ισχύει για μένα, αλλά στο ατομικό επίπεδο σίγουρα ισχύει. Όταν αποδέκτηκα ότι αυτό που ένιωθα ήταν μίσος, ξαφνικά υπήρχε και λύτρωση. Σάμπως να βγήκε καθαρό το συναίσθημα και ελάφρυνε. Αυτό από μόνο του με έκανε να καταλάβω ότι ο φόβος το καταπίεζε τόσο καιρό. και.. μετά κατάλαβα ότι η απόγνωση που το συνοδεύει μπορεί να διαλυθεί αν κάποιος πραγματικά εκφράσει τον έντονο θυμό.
Σόρρυ που η κατάθεση είναι εντελώς προσωπική (και ίσως και να μην συντρέχει με την ροή των σχολίων) αλλά ένιωθα ότι ήθελα να την αφήσω εδώ.
Σε αντίθεση με το συλλογικό μίσος πιστεύω ότι η έννοια της συλλογικής αγάπης θα βοηθούσε αρκετά.
gypsos said...
"Ο Σολωμός ήταν προβληματικός άνθρωπος. Οι ίδιοι οι γονείς του τον είχαν διώξει από το σπίτι τους και κάποιο σωματείο που τον λυπήθηκε τον έβαλε να κοιμάται σε ένα μπαγκάκι, μέσα στο σωματείο. Ήταν, λίγο ή πολύ, ο τρελός του χωριού. Βέβαια, μετά τη δολοφονία του, πρώτος και καλύτερος ο πατέρας του έτρεξε να εκμεταλλευθεί τη θυσία του γιού του για να αποκομίσει όχι δόξα αλλά λεφτά. Λυπούμε που τα λέω όλα αυτά, αλλά είναι πιστεύω καιρός να αρχίσουμε να βλέπουμε καθαρότερα τα πράγματα, έστω κι αν χρειαζόμαστε ήρωες."
-------------------------------
Εγώ λυπάμαι που εντελώς ανέξοδα προσβάλλετε τη μνήμη ενός νεκρού, αναπαράγοντας μισόλογα και κουτσομπολιά του "χωρκού", κάτι που με προσέβαλε βαθύτατα, ως κύπρια, και με πληγωσε κι όλας.
Αλλά το συνηθίζουμε εδώ στην Κύπρο. Πολύ. Ανοίγουμε το στόμα μας και ξαπολάμε ό,τι κατινιά έχουμε ακούσει, παρουσιάζοντάς την ως προσωπική και αδιάψευστη μαρτυρία.
Όπως συνέβη και παλαιότερα με υποψήφιο πρόεδρο της κεντροαριστερας για τον οποίον μερικά γουρούνια της δεξιάς διέδιδαν συστηματικά οτι είναι αιμομίκτης!
Ειλικρινά θλίβομαι
Παράγραφος
-----------------------------
Διευκρίνιση:
Αναφέρθηκα στη δολοφονία των ξαδελφών Ισσαάκ και Σολωμού από τους "γκρίζους λύκους", με σκοπό να καταδείξω το παράλογο τού ακόλουθου επαγωγικού συλλογισμού:
- Οι γκρίζοι λύκοι σκοτώνουν
- Οι γκρίζοι λύκοι είναι είναι Τουρκοι
- Αρα όλοι οι Τουρκοι είναι φονιάδες.
Με συγχωρείτε που το παράδειγμά μου έγινε αφορμή για αμετροέπειες και ακριτοεέπειες (όπως θα έλεγε κι Ταχτσής).
Αλλο διαφωνώ και άλλο διασύρω.
@glen
κι από όλα αυτά που παρέθεσες βγαίνει το πόσο ανώτεροι είμαστε από τους Τουρκους.
Στα τόσα "όταν εμείς" ξέχασες ένα, βασικό.
Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες...
Ερώτηση προβοκατόρικη με την ελπίδα να πάει ένα βήμα παραπέρα ο προβληματισμός:
Υπήρχε συλλογικό (ρατσιστικό) μίσος πριν την εμφάνιση των εθνικών κρατών;
Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή: Να διαχωριστεί η αντιπαλότητα και το μίσος προς μια ιδεολογία ή και προς μια κοινωνική τάξη από το μίσος προς ένα λαό ή μια εθνότητα. Προσπαθώ να προλάβω απόψεις που θα αναφέρονται πχ. σε διωγμούς Χριστιανών, καταστολή εξεγέρσεων σε αυτοκρατορίες κλπ. που δεν θα 'πρεπε ν' αναχθούν σε συλλογικό μίσος - κατά την άποψή μου τουλάχιστον.
Vrennus said...
Υπήρχε συλλογικό (ρατσιστικό) μίσος πριν την εμφάνιση των εθνικών κρατών;
Ναι - νομίζω το φυλετικό, τοπικό ή και οικογενειακό (οι Καπουλέτοι τους Μοντέγους).
x-watcher
Όλα αυτά που δεν καταλαβαίνετε δεν τα είπα εγώ (καφέ στο Παρίσι, κλπ). Ο φοιτητής στην Τιεν αν Μεν έκανε μία πράξη αντίστασης που είχε νόημα.
Όσο για τον πόλεμο: Θαυμάζω τον Bertrand Russell που αρνήθηκε να υπηρετήσει στο Α΄Παγκόσμιο και μπήκε φυλακή, δίνοντας ένα παράδειγμα ειρηνιστικής συνέπειας. Κι αυτή για μένα είναι μία ηρωική πράξη αντίστασης και έχει νόημα.
glenn μπορούμε να αντιστρέψουμε το παιχνίδι των συγκρίσεων...
Όταν αυτοί είχαν το θάρρος να χωρίσουν την εκκλησία από το κράτος εμείς γινόμασταν θεοκρατία...
Όταν αυτοί άνοιγαν εργοστάσια αυτοκινήτων (3 Toyota, Renault, Fiat) εμείς κλείναμε το μοναδικό δικό μας...
Γι όλα μπορείς να βρεις παραβολές...
@ΝΔ: Σε παρακαλώ μη με απαξιώνεις. Άρχισες έναν συμψηφισμό που εγώ δεν τον ήθελα. Πήρες απάντηση. Μετά με ειρωνεύεσαι και με απαξιώνεις με παρθενώνες. Τέτοιο διάλογο κάνεις;
Πριν να εξαφανιστώ (για λίγο) να θυμίσω δύο σχετικά συνθήματα:
Make Love not War!
Αφήστε τα μίση
και πιάστε το γ@μήσι!
Είπες ΝΔ: "Αφήστε τα μίση και πιάστε το γ@μήσι!"
Ε καλά αυτό δεν χρειάζεται προτροπές! :-))
Αδυναμία μίσους ο τίτλος αυτού του άρθρου, και ποιος θα μπορούσε να διαφωνούσε. Το θέμα περιπλέκεται όμως όταν ερχόμαστε στα ζητήματα πολιτικής. Φιλίες μπορούνε κάλλιστα να υπάρξουν μεταξύ ατόμων, και η ιστορία, πρόσφατη και παλαιότερη το απέδειξε περίτρανα. Στην Κωνσταντινούπολη και στην Σμύρνη οι φιλίες μεταξύ ντόπιων Ελλήνων και Τούρκων έγιναν μύθοι και άφησαν εποχή. Το ίδιο και σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Μπορεί να πειραζόντουσαν μεταξύ τους και να αστειευόντουσαν, αλλά όλα αυτά ήταν μέσα στα ανεκτά πλαίσια και απλός ενίσχυαν την φιλία τους. Παρανοϊκό θα ήταν αν υπήρχε ο μίσος μεταξύ των μεμονωμένων ατόμων για λόγους εθνότητας, αν και τέτοια περιστατικά έχουν πρόσφατα αναφερθεί, αλλά δεν είναι ο κανόνας και δεν νομίζω να μιλάτε για αυτούς. Τι γίνεται όμως με θέματα της πολιτικής? Συλλογικά συμφέροντα υπάρχουν, όλοι ταυτιζόμαστε με μία ομάδα ατόμων και αυτό είναι το φυσιολογικό. Η κάθε μεριά προσπαθεί, και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν θα τολμήσει, να επωφεληθεί εις βάρος της άλλης ομάδας. Η ουτοπία όλοι μας να περιοριστούμε σε αυτά που έχουμε θα παραμείνει εσαεί ουτοπία. Απλώς μη συγχέουμε τα πράγματα περισσότερο από είναι κιόλας μπερδεμένα. Υπάρχουν τα έθνη, δεν είναι εφεύρεση όπως το αποδεικνύει και η περίπτωση της Κύπρου που αναφέρθηκε σε προηγούμενο άρθρο, αλλά ατομικό μίσος δεν υπήρχε ούτε εκεί. Οπότε αυτός ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Μίσος σε ατομικό επίπεδο δεν υπάρχει, το μίσος στην πολιτική επίσης είναι απών και έχει μεταβληθεί ή μετονομαστεί σε συμφέροντα. Αυτά τα συμφέροντα τα υπερασπίζεται το κάθε μέλος αυτής της ομάδας / έθνους και είναι το μόνο αίτιο ενός πολέμου. Σε έναν πόλεμο σκοτώνω για την συλλογική νίκη, όχι επειδή μισώ έναν τελείως άγνωστο άτομο, που κάλλιστα μπορεί και να είναι ο αδερφός μου στην περίπτωση ενός εμφυλίου πολέμου.
Είπες x-watcher: Ήταν λάθος δηλαδή o πόλεμος στο Αλβανικό μέτωπο;
Την απάντηση την έχει δώσει ο τίτος λίβιος εδώ και χιλιάδες χρόνια:
Δίκαιος είναι πράγματι ο πόλεμος και ευλογημένα τα όπλα, όταν δεν έμεινε καμμία ελπίδα παρά στα όπλα.
@houlia+εργοτελίνα: Μην μπερδεύετε την ηθική με τη θρησκεία -- δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Και η αγάπη και η ανεκτικότητα δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο του χριστιανισμού -- κάθε άλλο, θα έλεγα...
x-watcher said...
Ήταν λάθος δηλαδή o πόλεμος στο Αλβανικό μέτωπο; Ακόμη και ο πόλεμος (η αντίσταση δηλαδή) ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές;
Κερδίσαμε ένα εκατομμύριο νεκρούς,έναν εμφύλιο και μιά κατεστραμένη χώρα.Εσύ τι λές ήταν σωστό τελικά?
Αλλο να αποζητας και να καλοδεχεσαι τον πολεμο κι αλλο να κανεις οτι μπορεις αν ξεσπασει. Δεν ειμαι ειρηνιστρια, απλα δε βρισκω λογο να μπω για εγχειρηση εκει που μπορει ανετα να δουλεψει και η αντιβιωση.
Δεν ξερω τι θα εκανα σ εναν πολεμο με την ιδια λογικη που δεν ξερω τι θα εκανα σε μια ληστεια τραπεζας. Ποσοι ξερουν τι αντιδραση θα εχουν μπροστα στην κακοπεραση και το θανατο?
Ωραια τα πατριωτικα, αλλα με μετρο, μην και χρειαστει να τα αποδειξουμε.
Οσον αφορα το συλλογικο μισος, το ξαναλέω: ειναι εκφραση των φοβων μας. Τι εχω να χωρισω με τον απλο Τουρκο(η καποιο αλλο εθνος, διαλεξτε)που πιθανον να μην ξερει οχι κατα που πεφτει η Αθήνα αλλα ουτε καν η Αγκυρα?
Παρατηρηστε τις γιαγιουλες στα μικρα χωρια, που ο,τι ξερουν το ξερουν απο την τηλεοραση. Φανατισμος του χειριστου ειδους.
@x-watcher, 3:20
"Είναι δυνατόν να γράφει αυτά που γράφει το raven (ταιριαστό nick πάντως) πάνω από τον τάφο ενός νέου ανθρώπου - που όλοι ξέρουμε τον τρόπο που σκοτώθηκε - και να μην ξεσηκώνεται έστω ένας/μία; .... Κανείς δεν ενοχλήθηκε;;; Όλοι συμφωνούν με το raven; Α, ναι συγγνώμη και με τον zoros που αηδιάζει με την σκηνή(!!!)"
@zoros,
12:30,
"Από την άλλη εγώ δεν θα σκότωνα ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ άνθρωπο για ένα κομμάτι πανί (ό,τι κι αν συμβολίζει αυτό). Να τον συλλάβουν ναι, να τον σκοτώσουν όχι."
1:07,
"@raven
Συμφωνούμε.
Όλη η σκηνή με αηδιάζει (και με κυνηγούσε για καιρό): Ο πολλά-βαρύς μάγκας με το τσιγάρο στο στόμα ανεβαίνει στο στύλο να κατεβάσει τη σημαία και ο στρατιώτης τον πυροβολεί στο λαιμό και τον σκοτώνει ακαριαία... Τσιγάρο – πανί – σφαίρα - θάνατος!"
@gypsos, 9:11,
"...Πολύ πιθανόν να μην είχε καθόλου αίσθηση εκείνη την ημέρα για το τι έκανε όταν ανέβαινε, με το τσιγάρο στο στόμα, στον ιστό για να κατεβάσει την τούρκικη σημαία. Ο Σολωμός ήταν προβληματικός άνθρωπος. ... Ήταν, λίγο ή πολύ, ο τρελός του χωριού."
@glenn, 9:27,
"Και να μην ξεχάσω... όταν εμείς πάμε να κατεβάσουμε ένα κοινό πανί, αυτοί πυροβολούν πάνω σε άνθρωπο..."
Αν τα διαβάσει κανείς έτσι μαζεμένα τα σχόλια παίρνει τη δική μου απάντηση: προβληματικός-ξεπροβληματικός (κι ο πατέρας-τέρας... αλλά ας του δώσω το πλεονέκτημα ότι έχασε το παιδί του κι αυτό μπορεί να σε κάνει να τα χάσεις, όσο δεν τα έχεις χάσει ζωές ολόκληρες) ο άνθρωπος αυτός, δε μου έδειξε τόσο τι κίνητρα είχε (θέλω, χρειάζομαι να πιστεύω πολύ ευγενέστερα αυτών που μπορεί να ειπωθούν) ο ίδιος, αλλά πώς λειτουργούν "οι άλλοι".
Σφαίρα στο ψαχνό.
Με πρόθεση να σκοτώσεις.
Και το πετυχαίνεις.
Οχι στο χαράκωμα.
Μέρα.
Τι να πω, raven είσαι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ! Απ'όποια μεριά και να το δεις αυτό!!!
Πάλι καλά που λες το: (12:48)
"Gi auto ton perifronw. Opws kai ton apenanti bebaia pou travixe
thn skandalh: allos hrwas apo kei, akomh geliodesteros..."
Πάλι καλά!
Ζoros, συγνώμη honey, η σκέτη αηδία δε μου φτάνει (πώς το βλέπεις τόσο κυνικά?). Ευτυχώς, "συλλαμβάνουμε κι όχι σκοτώνουμε", εκεί που φτάσαμε, πρέπει να το υπενθυμίζουμε...
Ναι, έχω γνωρίσει ομοίως και ως φοιτήτρια και ως επαγγελματίας και ιδιωτικά Τούρκους, πολλούς μάλιστα. Κι επειδή το επίθετό μου θυμίζει τα μέρη τους, με πλησιάζουν κατ'ευθείαν, άλλοι με συμπάθεια (μέχρι διαχύσεως δηλαδή)& άλλοι με μια υφέρπουσα απαξίωση (έως επιθετικότητα, ναι, κι αυτό).
Προβληματίζμοαι, και καταλήγω στο ότι σε καθαρά ανθρώπινο, ατομικό επίπεδο, προφανώς οφείλεις να σχετίζεσαι με αυτόν που έχεις απέναντί σου κι όχι με τις πολιτικές της χώρας του.
Σε πιο "χαλαρές" στιγμές, έχουμε γίνει και παρέα. Μέχρι στιγμής πάντως, πολιτική κουβέντα, σοβαρή, διαρκείας και σε βάθος, δεν μπόρεσα ν'ανοίξω με κανέναν, όσο κι να το επεδίωξα, πάντα ευγενικά, ακριβώς για να μη νομίσει κανείς ότι πάω γυρεύοντας. Είδα μεγάλο "κούμπωμα", για να μην πω τίποτε χειρότερο, ακόμη κι όταν θέλαμε να βρούμε και να πατήσουμε στα κοινά μας...
Μεγάλο σοκ δε, το δωμάτιο ενός Τούρκου συμφοιτητή μας, που ενώ προσπαθούσε εμφανώς να γίνουμε φίλοι, καταδικάζοντας την στάση της χώρας του στα ακανθώδη ζητήματα (στα πλαίσια απλών βέβαια συζητήσεων), είχε την τουρκική σημαία φάτσα-κάρτα, με διάφορες κορνίζες του Κεμάλ (έχει κανένας απλός έλληνας αντίστοιχο ντεκόρ, και δε μιλάω για φάση "σήκωσέ το το τιμημένο" ή στρατιωτικό - έως και πορωμένο, ή έστω αθλητή? Σημαία και κορνίζα μαζί?)
Θυμάμαι τον κολλητό μου, με πιάνει απ΄το μπράτσο και μου λέει "πες ότι είναι βάζελος και πήρε κύπελλο & πρωτάθλημα μαζί, γιορτάζει, ξέχνα το, πάμε να φύγουμε!".
Ναι, κι εκείνος ο φοιτητές έκανε με μας την "υπέρβασή" του. Ναι, κι ο γυιός του (κάποτε) Τούρκου Πρόξενου εδώ έκανε τρομερά διπλωματικές προσπάθειες και έδινε μαθήματα κοσμιότητας (γειά σου Γκιόκαν, μακάρι να σε ξαναδώ αστέρι μου!). Και σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι που το παλεύουν. Κι άλλοι που δεν χρειάζεται να το παλέψουν πολύ, γιατί είναι ένα βήμα πιο μπροστά ίσως.
Αλλά εμείς είμαστε οι πιο "ανοιχτοί" της ιστορίας (ακόμη κι εγώ που προσπαθώ), σε διαφορετικούς βαθμούς ο καθένας μας, κι από τις δύο πλευρές. Οι άνθρωποι που έχουν έρθει σ'επαφή με διάφορα ερεθίσματα στη ζωή τους, έχουν καλλιεργηθεί λίγο ή πολύ, έχουν ταξιδέψει, σπουδάσει, αλλοτριωθεί αν θέλετε απο τη "Δύση" και το "φιλελεύθερο" της υπόθεσης (αν και δεν ξέρω τέτοιος πλουραλισμός πλέον απόψεων & τάσεων μήπως μας κάνει να μην πιστεύουμε σθεναρά σε τίποτε - όχι ότι χρειάζεται να είμαστε loyal σε σημείο στόκου, αλλά και τα "όλα εξαγοράζονται", "τα πάντα παίζουν" και "ωχ μωρέ τι πειράζει" δε μ'αρέσουν).
Οι πάρα μέσα (κι εδώ και παντού), που είναι ακόμη με πορτοπαράθυρα κλειστά, τι γίνεται? Φανατίζονται. Σκοτώνουν. Τυφλά, με σκοπό, δεν έχει μεγάλη διαφορά.
Και καλούμαστε εμείς να κάνουμε βήματα. Οι πιο "ανοιχτοί", οι πιο "ώριμοι". Και πέφτουμε πάνω στον χτυπημένο για δολοφονία, όχι απλώς για να κατέβει απ'τον στύλο.
ΧΤΥΠΗΜΑ ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ. Βήματα πίσω...
Λυπάμαι αν δε μπορώ να επεκταθώ άλλο, είπαμε, τελευταίο ντόμινο, αλλά μην το ζορίζω άλλο, είναι too much για μένα.
"Κερδίσαμε τον πόλεμο. Τώρα πρέπει να κερδίσουμε και την ειρήνη, κι αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο."
(Georges Clemenceau)
Γάτε καλημέρα!
Γατιά μου καλημέρα! (πατ-πατ-πατ, μου λείπετε, αυτό το κεραμιδόγατο με το βιβλίο ιστορίας στη μασχάλη που γυρνάει? Χάαααρυ!)
ΝΔ, οι Καπουλέτοι και Μοντέγοι δεν ήταν ιστορικά πρόσωπα, αλλά νοητικές κατασκευές ένος τραγωδού που ζούσε σ' ένα εθνικό κράτος, άρα κάπου αναπαράγει στερεότυπα συλλογικού μίσους. Πάντως ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέττα όντως άφησαν τα μίση και πιάσαν (παραλίγο) το γ*μ*σι, αν και με τραγική κατάληξη.
Συμφωνώ για την ύπαρξη φυλετικής αντιπαλότητας - οι οικογενειακές είναι υποπερίπτωση καθώς η φυλή είναι μια (υπερ)διευρυμένη οικογένεια. Έχει όμως το χαρακτήρα του συλλογικού μίσους που απαντάται μεταξύ εθνοτήτων; Και να το πάω και λίγο παραπέρα, πριν το '21 υπήρχε το "προαιώνιο μίσος" προς τον Τούρκο; (Όποιος βιαστεί ν' απαντήσει "ναι" να διαγράψει πάραυτα από Έλληνες τους Φαναριώτες που αναλάμβαναν υψηλότατα πόστα στην οθωμανική γραφειοκρατία.)
@glenn, 10:33,
OK ;)
(Κάτσε να προλάβουμε, θα την κάνει για κάνα χρόνο πάλι & πρέπει να βάλουμε και στις τσέπες! Χάθηκε να είναι δημ.υπάλληλος?)
Χμ, ο γάτος γιατί πέταξε τα δύο αυτά και πλακώθηκε να φύγει? Επιασε Γενάρης σήμερα?
Καλα...ελατε τωρα για group hug.
Δεν χρειαζετε να σου εχουν κανει κατι για τους μισεις.
Μισω τους γειτονες γιατι αυτοι ειναι ο πιο βολικος αποδεκτης του μισους.
Οπως μισω τους νοτιους,τους οπαδους αντιπαλης ποδοσφαιρικης ομαδας και το ανθρωπινο ειδος γενικοτερα.
Το μισος ειναι ομορφο.
Σκοτεινο.
Καυτο.
Σε κανει να αισθανεσαι ζωντανος.
Το μισος απο μονο του σε τρωει σαν καρκινος.
Οταν ομως κατευθυνεται με πραξεις σε αλλους τοτε ειναι απελευθερωτικο.
Μπορει να μισεις λογω στερησης.
Λογω μειονεξιας.
Αυτο ειναι χαρακτηριστικο των σκουπιδανθρωπων.
Μπορει να μισεις γιατι οι αλλοι ειναι αναξιοι σου,αρα αποδεκτες μονο μισους και περιφρονησης.
Αποδεκτες βιας και μακελειου.
Μπορεις να καμουφλαρεις το μισος σαν αδιαφορια,να εισαι φιλικος,κοινωνικος,αγαπητος...
"Ο 'ταδε'΄;Γαμω τα παιδια"
Και που να ξεραν δηλαδη...
Το καθαρο μισος ειναι αυτο που δεν εχει συγκεκριμενη αιτια.
Η βια που δεν εχει συγκεκριμενη αιτια.
Το κακο που δεν εχει συγκεκριμενη αιτια.
Περι Τουρκων ο λογος τωρα.
Γνωρισα συναδελφους Τουρκους σε κοινες ασκησεις-εκπαιδευσεις.
Δεν μπορω να πω πως μου αφησαν ασχημες εντυπωσεις.
Οχι οτι κοιμομασταν αγκαλιτσα βεβαια.
Οι υπεραντλαντικοι αδερφοι μας ξεραν και ξερουν οτι δεν τρελλαινομαστε για each other,και δεν μας "επιτρεπαν" τα πολλα κολλητιλικια.
Καποιος εγραψε πως τελικα ολοι ειναι ιδιοι ανεξαρτητα φυλης και ρατσας.
Συμφωνω και επαυξανω.Αν τους γνωρισεις απο κοντα θα δεις οτι τελικα(τους αντρες)η ιδια μαλακια μας δερνει...
Θα θέσω ένα ερώτημα, πέρα από το μίσος.
Πως πρέπει να αντιστεκόμαστε;
(Γιατί σίγουρα, πρέπει, σε μερικά πράγματα).
Ας πούμε στην Κύπρο: η σωστή αντίσταση δεν είναι να ανοίξουμε τα μυαλά των πολλών και να αλλάξουμε την νοοτροπία τους;
Η πράξη του Σολωμού ήταν (αναμφισβήτητα) ηρωική - όμως σε τι βοήθησε; Μόνο στην ένταση του μίσους.
Γι αυτό είπα πριν ότι για μένα δεν είχε νόημα.
Πιστεύω ότι η ουσιαστική αντίσταση γίνεται με τρόπο που να μην καταστρέφει αλλά να οικοδομεί.
Εσείς τι λέτε;
Είπες ΝΔ: "Πιστεύω ότι η ουσιαστική αντίσταση γίνεται με τρόπο που να μην καταστρέφει αλλά να οικοδομεί."
Βεβαιότατα. Αλλά:
Η ουσιαστική αντίσταση αρχίζει με μια διαδικασία που λέγεται καταμέτρηση. Όχι λόγων, ούτε συμβόλων ούτε συμβολισμών. Πράξεων. Τι έδωσα; Τι πήρα; Στη πράξη, όχι στα λόγια και στα συγνώμη Κώστα. Είμαστε πραγματιστές ή δεν είμαστε; Σωστός πάντα ο James ή όποτε μας βολεύει;
Εάν διαπιστώσουμε πως ο άλλος κάνει ΕΜΠΡΑΚΤΗ προσπάθεια αλλαγών, τότε ΟΚ και συνεχίζουμε.
Εάν ο άλλος περιορίζεται σε σήριαλ αλλά στα ουσιώδη κάνει ΜΟΚΟ, τότε η πλάκα αλλάζει και το μίσος ταυτίζεται με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Συνεχίζουμε το διάλογο μεν, κρατώντας το περίστροφο δε. Δίκαιος και καλός ο Θ. Κουλουμπής στον πρόλογο των Pivotal States...
Άλλωστε τι άλλο είναι ο ευέλικτος εαυτός (συλλογικός και ατομικός) παρά ο απόλυτος έλεγχος του συναισθήματος;
Πως πρέπει να αντιστεκόμαστε;
Αυτό το blog είναι μια καλή αρχή!
Επίσης, να δούμε πώς κατάφεραν οι άλλοτε "προαιώνιοι εχθροί" της Κεντροδυτικής Ευρώπης να μονοιάσουν, αναφέρομαι στους Γάλλους και τους Γερμανούς. Και ν' αποφύγουμε τα ποτάμια αίματος που έχυσαν μέχρι να "τα βρούν". Μπορούμε; Θέλουμε;
Εν συντομία, όποιος θέλει μπορει να πάρει μια ιδές για τις δυο δολοφονίες (για να ξέρουμε γιατί πράγμα μιλάμε κι όλας)στην παρακάτω διεύθυνση.
http://www.hri.org/MPA/gr/other/anaskop/cyprus/aug.html
είπες vrennus: "Επίσης, να δούμε πώς κατάφεραν οι άλλοτε "προαιώνιοι εχθροί" της Κεντροδυτικής Ευρώπης να μονοιάσουν"
Οι Γάλλοι δεν μόνιασαν με τους Γερμανούς. Οι Γάλλοι μόνιασαν με τους παροπλισμένους Γερμανούς...
Αναγκαστικά έκανα την εν λόγω παραπομπή επειδή φαίνεται αρκετοί ξεχάσαμε ότι η δολοφονία του Σολάκη δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία.
Αν πρέπει να αξιολογηθει θα πρέπει και να ιδωθεί εντός εκείνης της συγκρυρία κι όχι αποσπασματικά ή εμπαθώς και απαξιωτικά.
Τέλος ο Σολάκης ήταν φιλος και αγαπημένος ξάδελφος (ο Τάσος μονίμως του παραστεκόταν).
Ο Σολάκης δεν θα είχε ανεβεί ποτέ στον ιστο αν δεν είχαν συμβεί όσα προηγήθηκαν.
Εκκληση:
ας μη βιάζουμε τα γεγονότα είτε παρερμηνεύοντάς τα είτε λοιδορώντας νεκρά παιδιά.
Η γνώμη μου:
Κακώς η εξωτερική πολιτική αφέθηκε τότε σε αμούστακα παιδιά, στους μοτοσυκλετιστες. Ήταν η τελευταία βλακεία του Κληρίδη. Μετά έβαλε μυαλό.
Με αγάπη
Παράγραφος
ND said :
Πως πρέπει να αντιστεκόμαστε;
Πρεπει να γνωρισεις τον εχθρο για να μπορεσεις να τον νικησεις (ο εχθρος ειναι το μισος). Πρεπει λοιπον να κατανοησουμε ποιοι ακριβως ειναι οι μηχανισμοι που οδηγουν στο μισος. Δεν εχει να κανει κατ'αναγκην με καποια προηγουμενα, εδω υπαρχει πραγματικο μισος μεταξυ οπαδων αντιπαλων ποδοσφαιρικων ομαδων, δηλ. μισω καποιον που εκανε μικρος μια διαφορετικη επιλογη απο μενα, συνηθως τυχαια. Νομιζω οτι το μισος ειναι σε καποιο βαθμο hard-wired ατον ανθρωπινο εγκεφαλο, πιθανοτατα για εξελικτικους λογους και παλι. Το οτι ειναι hard-wired δεν σημαινει οτι δεν μπορουμε να δραπετευσουμε απ'αυτο, για μενα η απαντηση ειναι η γνωση, με αλλα λογια η επιστημη μπορει να βοηθησει στο να βρουμε τη λυση.
Στις 21 Μαΐου του 1995 ένας περιθωριακός νεαρός παραβιάζει το πρωτόκολλο των Καννών και του γαλλικού κινηματογράφου. Χωρίς σμόκιν, χωρίς καν σιδερωμένο παντελόνι, ανεβαίνει στη σκηνή της τεράστιας αίθουσας «Lumiere» και μαζί με άλλους τρεις περιθωριακούς τύπους εργατικών «προαστίων» παραλαμβάνει από τη γηραιά Ζαν Μορό το βραβείο σκηνοθεσίας
Εκείνη τη χρονιά, στα 48χρονα του Φεστιβάλ Καννών, τα εξώφυλλα όλων των γαλλικών κινηματογραφικών και καλλιτεχνικών εντύπων απεικόνιζαν την ίδια παιδική φάτσα με το ίδιο αθώο βλέμμα. Και έγραφαν: Mathieu Kassovitz (Ματιέ Κασοβίτς) - «La haine» («Το μίσος»). Το καταπληκτικό είναι πως οι περισσότεροι ξένοι επαγγελματίες και επισκέπτες των Καννών αγνοούσαν την ύπαρξή του.Στο «Μίσος» τρία παιδιά τριών «χρωμάτων» (λευκός, Αραβας και μαύρος) επί ένα 24ωρο περιφέρονται στο Παρίσι σαν άγρια θηρία. Ο λευκός βάζει το χέρι στην κωλότσεπη και σφίγγει το περίστροφο που έχει κλέψει από κάποιον μπάτσο. Θα σκοτώσει, δεν θα σκοτώσει; Κάθε τόσο σταματάνε και με αγωνία κοιτάνε τα νέα από τηλεοπτικές συσκευές, τοποθετημένες σε βιτρίνες μεγαλοκαταστημάτων. Ενας φίλος τους πεθαίνει στο νοσοκομείο από αδέσποτη αστυνομική σφαίρα. Μόλις εκπνεύσει, οι φίλοι του θα επιτεθούν. Ο λευκός θα τραβήξει το περίστροφο και οι άλλοι δύο θα φυλάνε τσίλιες. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Ο Αραβας και ο μαύρος διστάζουν. Ο λευκός, με την ασυλία του... χρώματός του, δεν κρατιέται με τίποτα! «Το μίσος» είναι σκηνοθετημένο στον ρυθμό ωρολογιακής βόμβας ακριβείας. Κάποιος ανώνυμος θεατής, μετά την προβολή στις Κάννες, είπε αυθόρμητα: «"Το μίσος" είναι η "Κομμένη ανάσα" της εποχής μας».
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12423&m=C13&aa=1
glenn said...
Οι Γάλλοι δεν μόνιασαν με τους Γερμανούς. Οι Γάλλοι μόνιασαν με τους παροπλισμένους Γερμανούς...
enough said!
Στη προσπαθεια σας να κατανοησετε και να αντιμετωπισετε αυτο που φοβοσαστε γινεστε αρνητες της ανθρωπινης φυσης.
Σωστα το εθεσε ο επισκεπτης σχετικα με το hardwired μισος στην ανθρωπινη φυση-εγκεφαλο.
Ε δεν μπορουμε να ειμαστε λοβοτομημενοι που θα ζουνε σε μια φανταστικη ουτοπια γεματη-μονο-αγαπη,συννενοηση,αλληλεγγυη,τρυφεροτητα και λοιπα ομορφα συναισθηματα.
Πως θα καταληγαμε αραγε;
Ειναι η φυση μας πιο κοντα σε αυτη του πραου χορτοφαγου ή σε αυτη του αρπακτικου;
Το ανθρωπινο ειδος δεν εξελιχθηκε,επιβιωσε being αμνοεριφιο.Παλεψε,σκοτωσε,αλληλοσκοτωθηκε ενιοτε.
Τρομαζετε αντικρυζωντας την σκοτεινη πλευρα του ειδους μας.
Και αν η κορυφαια εκφραση της σκοτεινης αυτης πλευρας ειναι σε ατομικο επιπεδο το εγκλημα,η κακια,ο φθονος και σε συλλογικο ο πολεμος,ο εθνικισμος,ο φασισμος κτλ πως δεν καταφεραμε να εξελλιχθουμε ως προς αυτον τον τομεα παρα τα χιλιαδες χρονια παρουσιας μας στο πλανητη.
Η βια δεν σταματα,αλλαζει μορφες αλλα ειναι πανταχου παρουσα.
Απο αυτον που σκοτωνει,απο αυτον που πλακωνεται στο ξυλο για ενα προσπερασμα,που δερνεται στο γηπεδο,που δολοφονει,που βιαζει σωματικα και ψυχικα,που καταπιεζει,επιβαλλεται κτλ.
Ο πολεμος δεν σταματα.Το ξαναεγραψα:Βρειτε μου μια περιοδο της καταγεγγραμενης ιστοριας που να ειναι απολυτα ειρηνικη.
Οχι απλως δεν υπαρχει,ουτε κατα προσεγγιση δεν θα βρειτε.
Αυτη η υπαρχουσα σκοτεινη ζωωδης μα τοσο ανθρωπινη πλευρα μας ειναι που ψαχνει να βγει στην επιφανεια,και εκφραζεται με διαφορους τροπους.Που σας προκαλουν τοση απεχθεια.
Δεν σας πιστευω ειλικρινα.
Αυτοπαρουσιαζεστε σαν οσιες παρθενες,γεματοι κατανοηση και αγαπη.
Ε του πουστη(pardon my french)εχω γνωρισει και γνωρισει κοσμο.Τετοια καλοσυνη δεν εχω δει πουθενα.
Ειστε μηπως σαν τις "ξανθιες,ψηλες,χυμωδεις,πρασινοματες καλλονες" που για καποιο ακατανοητο λογο ψαχνουν γκομενο στο irc;
Θα θελατε να εισασταν αυτο που περιγραφετε;
Για να καταλαβω δηλαδη ο ασχετος,εφαρμοζετε στη πραξη τα λογια του Jesus;
Αν φας σφαλιαρα,κατσε και να σε γ....;(σε ελευθερη αποδοση)
Δεν ξερω αλλα ο γραφων ειναι εντελως εβραιος ως προς αυτο.
Οχι απλως θα ανταποδοσω,αλλα στο πολλαπλασιο.
Το θεωρω πιο υγιες απο το να κλαιγομαι μετα για την κακια του κοσμου.
Μοιρολατρια;
Οχι ευχαριστω mates.
Εκτος αν κρυβεστε παρακαλωντας να μην ερθετε αντιμετωποι με το κακο,την κακια.
Δειλια;
glenn, να υποθέσουμε ότι υπάρχουν και Γερμανοί που κρατούν το όπλο παρά πόδα; Λέτε να δούμε και τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με θέατρο την Ευρώπη; Λέτε οι Γάλλοι να τρέξουν στην Αγγλία μέσ' από το τούννελ της Μάγχης να γλυτώσουν από τους Γερμαναράδες;
Δε λέω πάντως, εξαιρετικά εποικοδομητικό να θεωρείται "παροπλισμένος" όποιος έχει κατορθώσει να υπερβεί τα "προαιώνια μίση" και συμβιώνει ειρηνικά και δημιουργικά.
εργοτελίνα, "το μίσος" του Κασσοβίτς, όπως αντιλαμβάνεσαι βέβαια, είναι διαφορετικής τάξης "μίσος" - ωστόσο μπορεί να μας οδηγήσει να κατανοήσουμε από πού πηγάζει, σε τελική ανάλυση, όσο μόνο το προσωπικό αλλά, κυρίως, το συλλογικό μίσος
Μια κινηματογραφικη παρατηρηση:
Στο la haine ο λευκος δεν ειναι ακριβως λευκος αλλα εβραιος λευκος.
Οποτε μειονοτικος και παλι.
Οι κολλητοι του δεν φυλανε τσιλλιες οπως γραφεις "εργοτελλινα" και τελικα το οπλο το χρησιμοποιει ο μαυρος της παρεας που καθ'ολη την διαρκεια της ταινιας προβαλεται ως ο πιο λογικος-μετριοπαθης.
Απο τις καλυτερες ταινιες,κορυφαια.
"Σημασια δεν εχει η πτωση αλλα η προσκρουση"
Καλημέρα!
Είπα να ρίξω κι εγώ μια γρήγορη ματιά (έχει πέσει πολλή δουλειά) και έπεσα πάνω στο "μήνυμα αισιοδοξίας" του guerrero762 (12:34μμ)! Πάντα τέτοια, mate :PPP
Υ.Γ. Υπάρχουν "τρελοί με πουλιά" και "τρελοί με όπλα" - και χωρίς I5 παρακαλώ ;)
Γιατί ορισμένοι ταυτίζουν την οργή, την αγανάκτηση, αλλά και τη βία με το μίσος. Ειδικά για τη βία, υπάρχουν τόσοι παράγοντες που την προκαλούν, το μίσος είναι μόνο ένας - απλά ο πλέον προφανής και πλέον τυφλός (γι΄αυτό στους στρατούς όλου του κόσμου φροντίζουν να καλλιεργούν το μίσος στα φαντάρια).
Για να κατανοησουμε κατι δεν χρειαζεται αισιοδοξια η απαισιοδοξια, χρειαζεται απλα αντικειμενικοτητα. Επισης το ν'αποκαλουμε τρελλους (εστω και με χαμογελο) οσους δεν εχουν την ιδια αποψη μαζι μας ... τελος παντων, αυτα εχουν ειπωθει ξανα και ξανα.
Είπες gurrero: "Τρομαζετε αντικρυζωντας την σκοτεινη πλευρα του ειδους μας."
Αυτό πιάνει κι εμένα;
ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΕΦΥΓΕ;
Η ΕΥΡΩΠΗ ΧΤΙΣΤΗΚΕ;
Ο ΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΑΞΩΝ
ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ!!!
ΜΕ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;
Σ ανατολή και δύσι, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή..
Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.
Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη...
ΡΗΓΑΣ(ΘΟΥΡΙΟΣ)
ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ
Όψη Ρουμάνας, φωτιά Τσιγκάνας,
Βούλγαρας στόμα, Τουρκάλας σώμα,
Γιουγκοσλάβα, λάβα,
Αλβανίδα, σκλάβα,
και της Ελληνίδας που γεννά,
της καρδιάς το κάτι τι,
των συνόρων το κλείδι.
Βαλκανιζατέρ, Βαλκανιζατέρ !
Βαλκανιζατέρ του έρωτά μου,
Μίλα μου, παράγκα, γειτονιά μου.
Όλες μια βαρκούλα και σαλπάρω,
βάζω εγώ το ξάρτι και τον φάρο,
βάζω το παγούρι και τον φάρο.
Βαλκανιζατερ του Ερωτα μου!
ΣΤΙΧΟΙ:ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ:ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Υ.Γ.ΛΕΤΕ ΣΤΟ ΣΑΝΤΑΝΣΚΥ ΟΙ ΕΥΤΥΧΕΙΣ
ΝΕΟΝΥΜΦΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΝΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΤΟ ΑΣΜΑ;;
Να υπογραμμίσω στο σχόλιο της εργοτελίνας ότι ενώ ο Ρήγας προτρέπει στη χρήση βίας (να σφάξωμεν...), το μίσος απουσιάζει. Οξύμωρο;
@vrennus
u said:γι΄αυτό στους στρατούς όλου του κόσμου φροντίζουν να καλλιεργούν το μίσος στα φαντάρια).
Ναι ειδικα στον Ε.Σ!!!Ασε μας ρε αδερφε!Τη λουφα καλλιεργουν-με,το γλυψιμο,το χωσιμο και λοιπες χρησιμες στον νεοελληνα ιδιοτητες-τεχνες για την πολιτικη του ζωη.
Απο εκει και κατω εφοσον υπαρχει στρατος και δεν εχουμε φτασει στο σημειο οπου η χρησιμοτητα του δεν θα υφιστατε πλεον,πρεπει οσοι ανηκουν σε αυτο το συνολο να ειναι προετειμασμενοι σωματικα και ψυχικα για να φερουν σε περας την αποστολη τους.
Αρα πρεπει να γνωριζουν την χρηση των οπλων,τις στρατιωτικες τακτικες,να τους εχει γινει φυση η εκτελεση διαταγων,να εχουν χαλυβδωθει ψυχικα ωστε να μην σπασουν κατω απο την πιεση της μαχης,να ειναι ετοιμοι να σκοτωσουν και να επιβιωσουν.
Αν καποιος τσακιζει ψυχολογικα με τις φωνες και την αυστηροτητα τι θα κανει στη μαχη;
Αν καποιος δεν μπορει να τρεξει ενα μιλι πως θα ανταποκριθει στις αυξημενες σωματικες αναγκες της μαχης.
Αν δεν εχει μαθει να επιβιωνει κατω απο αντιξοες συνθηκες πως θα αντεξει στον πολεμο;
Γιατι αυτη ειναι η δουλεια του στρατου.Να πολεμαει,αν και οταν χρειαστει,οχι να κανει παρελασεις και αγηματα.
Πιθανοτατα τα οσα γραφω ενοχλουν μερικους(ή αρκετους)γιαυτο πιστευω απολυτα στην αναγκη καταργησης της θητειας.Να ερχονται οσοι θελουν και να μενουν οσοι μπορουν.
@ποντικος
Επειδη ειμαι λιγο εως πολλυ βλακας,δεν μεταφραζεις αυτο με τα πουλια και τα οπλα και τους τρελλους;
Συσχετισμος πεους με οπλο;
Πουλια οπως λεμε γλαρος ή οπως λεμε πουτσα;
Ι5;
Καλα στο Ι5 δεν σε αφηνουν να υπηρετησεις,δεν σε ευνουχιζουν και απο πανω....
Αλλα δεν μπορω να μπω στο μυαλο του rodent....
Για σιγά ρε παιδιά, γιατί πολύ φόρα πήραμε νομίζω:
Καταρχήν κριτική του "μίσους" δεν μπορεί να γίνει. Είναι ανόητη κριτική, το μίσος είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα, όπως κι ο έρωτας, και δεν καταλαβαίνω που χωράει το ορθολογιστικό μπλα-μπλα σ' αυτά.
Προφανώς μιλάμε για το συλλογικό μίσος. Αλλά τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπους, αλλά για ομάδες (έθνη).
Kι αν μιλάμε για έθνη, πρέπει να χωνέψουμε καλά την λειτουργική σημασία του narration (εξιστόρηση).
Μην κάνουμε τις πάπιες: τα έθνη χτίζονται και με βάση μια πλαστική (εύκαμπτη) εξιστόρηση που εξυπηρετεί τις ανάγκες συγκρότησης και διατήρησής τους. Το αν αυτό πρέπει να αλλάξει, είναι άλλο θέμα. Το αν τα εθνικά κράτη έχουν πλέον λόγο ύπαρξης, είναι επίσης άλλο θέμα. Εσείς εδώ όμως, άλλα λέτε κι έχετε παρακάμψει τα ερωτήματα βάσης...
Εντυπωσιακό είναι το ότι κανείς δεν μιλά για το θέμα της κουλτούρας.
Σαν να μην έχουν δηλαδή οι άνθρωποι, αλλά κι οι συλλογικές οντότητες (ομάδες, έθνη) διαφορές, σα να είμαστε όλοι ίδιοι.
Ε - καιρός να το πάρουμε χαμπάρι όλοι - ΔΕΝ είμαστε. Ευτυχώς δηλαδή... Αλλιώς, για ποιό λόγο να πάω διακοπές αλλού? Πείτε μου, για ποιόν??
(μη μου πείτε για να δω άλλους τόπους κι άλλα μέρη: όλα αυτά διαμορφώνουν την κουλτούρα).
Τι διαφορές έχουμε από τους Τούρκους?
Να σας πω εγώ που συζητάω με Τούρκους (κι όχι συνέχεια με τους ίδιους) συνεχώς. Και μάλιστα συζητάω το θέμα των Ελληνοτουρκικών διαφορών.
Υπάρχει διαφορά - επιπέδου πολιτισμικής διαφοράς - στην αντίληψη για την εμπλοκή του στρατού στην πολιτική και την κοινωνία. Για τον μέσο Τούρκο (και ναι, συλλογικά είτε σας αρέσει είτε όχι), o στρατός είναι μια δύναμη εγγύησης της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ύπαρξης των πολιτών (ακόμα και της βιολογικής τέτοιας).
O μέσος Τούρκος, φαντασιώνει ότι έτσι έχουν τα πράγματα σε κάθε πολιτισμένη χώρα.
Συνομιλία μου με τον Hincal:
- "Και έφαγες πολύ ξύλο στη θητεία σου?" (Hincal ρωτά).
- "Εεεεε?????"
- "Μη μας πεις τώρα ότι στο δικό σας στρατό δεν πέφτει ξύλο???"
- "Τι λες ρε, ο αξιωματικός που θα με χτυπούσε θα τερμάτιζε τη θητεία του".
- "Ε, καλά, τώρα υπερβάλλεις, δεν είναι δυνατό, και πως υπακούν οι στρατιώτες???"
Συνομιλία με τον Fatih (σημειωτέον ζει Αυστραλία και είναι αντι-κεμαλικός):
- "Και γιατί ο στρατός σας χώνεται στην υπόθεση της μετοχοποίησης του τουρκικού ΟΤΕ??" (λέει ο Heinz).
- "Ε, καλά, το θέμα των επικοινωνιών αφορά την εθνική ασφάλεια, φυσικό είναι ο στρατός να έχει γνώμη. Στην Ελλάδα δηλαδή, δεν έχει???" (Fatih)
Mπορώ να συνεχίσω επί ώρες, είναι 10 χρόνια τώρα που μιλάω συνεχώς με Τούρκους και πολλούς έχω φιλοξενήσει και σπίτι μου.
Ναι, είναι καλοί άνθρωποι. Ναι είναι ευγενικότατοι. Ναι, ό,τι καλό κι αν πείτε.
ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ!!!!! Το καταλαβαίνει αυτό κανείς???
Άρα, κοίταξα και συνεχίζω να κάνω θητεία, σαν εθνοφύλακας, με όλα τα παραφερνάλια του πολέμου. Και τα παιδιά μου, που αγαπάνε τους Τούρκους, τους περιμένουν με χαρά όταν έρχονται για διακοπές.
Και ξέρουν ταυτόχρονα ότι τους περιμένουμε με 200 (καταρχήν) σφαίρες αν έρθουν ένοπλοι και ένστολοι.
Το ξέρουν κι οι ίδιοι, και παίζουμε με το G3, δείχνουμε ο ένας στον άλλο πως βαράμε προσεχές στους στρατούς μας και ξεκαρδιζόμαστε. Αλλά ξέρουν, ότι δεν είναι κι αστείο.
Φίλοι ναι και με πολύ καλή καρδιά.
Αλλά αν επιλέξουν (ή η αλάθητη κατ' αυτούς ηγεσία τους) τον πόλεμο, θάχουμε κανονικό πόλεμο.
Δεν το βλέπω βέβαια, ούτε σε 100 χρόνια, αλλά μέχρι να εκδοθεί νόμιμα το πρώτο βιβλίο στην Τουρκία που να είναι μια σοβαρή κριτική στον Κεμαλισμό, θα μου επιτρέψετε να κρατήσω τον εξοπλισμό μου σπίτι.
Και, επειδή κάτι σχολιάστηκε παραπάνω.
Ο κολλητός, καθηγητής Κοιν. Ανθρωπολογίας, είπε ένα βράδυ το εξής:
- "Ο πόλεμος είναι τεράστια μαλακία. Ό,τι μπορώ θα κάνω να μη γίνει. Αλλά, άμα ξεκινήσει, δεν πάω πουθενά, θα μείνω εδώ να πεθάνω για τους φίλους και τους γείτονες. Κι όποιος την κάνει γιατί δεν θέλει τον πόλεμο, καλό του δρόμο. Αλλά να μην ξαναγυρίσει ποτέ".
Γειά στο στόμα σου κολλητέ!!!
Είπε το κοράκι: "Ta nhsia eite ellhnika eite tourkika h idia thalasa tha ta vrexei."
Αυτό πές το στους Έλληνες νησιώτες και στις περιουσίες τους. Πές το και στην παράγραφο -προσφυγοπούλα Κύπρια.
Raven said...
"Dysthxws gia sena kai tous geitones sou tha xanagyrisw."
Υπάρχουν δυο ειδών ξετσίπωτοι: αυτοί που δεν καταλαβαίνουν πότε πρέπει να νοιώσουν ντροπή, κι αυτοί που δεν έχουν αρχές. Διαλέξτε...
" Opws gyrise ki o Papadreou ap' ton Kanada pou kalopairnouse me ta lefta tou PAK. Opws gyrise o ethnarxhs sas ap'to Paris pou "meletouse arxaia".
Ούτε εθνάρχες και Παρίσια καταλαβαίνω ούτε και ΠΑΚ και ιστορίες. Άντε να κολλήσεις ταμπέλες αλλού.
Raven said...
"Ta nhsia eite ellhnika eite tourkika h idia thalasa tha ta vrexei."
Για σένα τα νησιά είναι τόπος διακοπών. Εγώ ζω εδώ με την οικογένειά μου.
Ηλίθιε....
Είπε επίσης το κοράκι: "Ton ypoloipo kairo tha vriskomai se mia sovarh xwra pou vgazw ta tripla apo sena μπλα μπλα μπλα"
Αφού είσαι σε μια σοβαρή χώρα, προφανώς θα έχεις επενδύσει κάτι εκεί. Ακίνητο, αυτοκίνητο ή ότι άλλο. Αν όχι, τότε ή δεν σκοπεύεις να μείνεις εκεί για πολύ, ή δε βγάζεις πολλά λεφτά. Έτσι δεν είναι;
Λοιπόοοον, θάθελες να σούρθει μια μέρα ένας Γερμαναράς (όπως ήρθε πριν 50 χρόνια) με μια πούτσα νααα μετά συγχωρήσεως και να σου πηδήξει πρώτα το κωλί και μετά το σόι; Όχι βέβαια. Άρα, είτε εκεί, είτε εδώ, σε περίπτωση ανάγκης δεν θα μπορέσεις να κάνεις την κορόϊδα. Ζήσε μ' αυτό.
Και αναφορικά με το να αλλάξει αυτή η κατάσταση, μαζί σου πρώτος πρώτος. Τέτοια θα λέμε τώρα;
Θα ήθελα να απαντήσω για το θέμα του Σολωμού για να μην παρεξηγηθώ:
Αρχικά κάθε κρίση την κάνω με το δεδομένο ότι ο άνθρωπος είχε «σώας τας φρένας». Σε αντίθετη περίπτωση δεν έχει νόημα να συνεχίζω.
1. Θεωρώ τελείως παράλογο να κάνεις μια πράξη που σχεδόν βέβαια θα οδηγήσει στο θάνατο, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ των 2 κοινοτήτων! Ακόμα και αν κατάφερνε να κατεβάσει τη σημαία το αποτέλεσμα θα ήταν να προσβάλει τους τουρκοκυπρίους και μόνο.
2. Δεν μου άρεσε καθόλου η σκηνή με το τσιγάρο στο στόμα. Στα μάτια μου δείχνει προκλητική ψευδο-μαγκιά (απαραίτητη για να κάνεις και το Νο1). Δείχνει ότι «είμαι τόσο άνετος που σας ξεφτιλίζω μπροστά στα μάτια σας, χωρίς καν να σβήσω το τσιγάρο».
3. Θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ την κίνηση του τούρκου αξιωματικού να σηκώσει το όπλο του και να πυροβολήσει στο ψαχνό. Και μόνο που σκέφτομαι ότι για ένα κομμάτι πανί χάθηκε μια ζωή, τρελαίνομαι. Την αηδία λοιπόν δεν την νιώθω από κυνισμό, αλλά από υπερβολική ευαισθησία! Δεν θέλω επ’ ουδενί στη ζωή μου να ξαναδώ τέτοια σκηνή!
Επίσης, όσοι είναι υπερευαίσθητοί για το θέμα του Σολωμού θα τους ρωτήσω το εξής:
Αν ο αντίστοιχος τουρκοκύπριος Σολωμός, προσπαθούσε να κάνει το ίδιο για την ελληνική σημαία, πιστεύετε ότι θα έπρεπε να πυροβοληθεί ή όχι? Χωρίς να θέλω να κάνω δίκη προθέσεων, νιώθω ότι η απάντηση από τους περισσότερους θα είναι καταφατική... Δικαιούστε συνεπώς να διαμαρτύρεστε για τους τουρκοκυπρίους που έκαναν ακριβώς ότι θα κάνατε κι εσείς? Εγώ πάλι το ξαναλέω: ΔΕΝ ΘΑ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΣΑ ΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΑΝΙ!
Γυρίζοντας στη κάμαρα με μια καρδιά όλο φλόγα,
άκουσα πάλι να χτυπούν πιο δυνατά από πρώτα.
"Σίγουρα κάποιος θα χτυπά από το παραθύρι,
ας πάω να δω κι ας λύσω πια ετούτο το μυστήριο,
ας ησυχάσει η μαύρη μου καρδιά και θα το λύσω,
θα είναι οι αγέρηδες και όχι τίποτ' άλλο.
'Ανοιξα το παράθυρο κι ένα κοράκι μαύρο
με σχήμα μεγαλόπρεπο στη κάμαρα μου μπήκε
και χωρίς διόλου να σταθεί ή ν' αμφιβάλλει λίγο,
επήγε και εκάθισε στη πέτρινη Παλλάδα
απάνω από τη πόρτα μου, γιομάτο σοβαρότη.
Κουνήθηκεν, εκάθισε και όχι τίποτ' άλλο.
Το εβενόχρωμο πουλί που σοβαρό καθόταν
τη λυπημένη μου ψυχή έκανε να γελάσει.
"Χωρίς λοφίο", ρώτησα, "κι αν είν' η κεφαλή σου
δεν είσαι κάνας άνανδρος, αρχαϊκό κοράκι,
που κατοικείς στις πένθιμες ακρογιαλιές της Νύχτας;
Στ' όνομα της Πλουτωνικής της Νύχτας, τ' όνομά σου!"
Και το κοράκι απάντησε: "Ποτέ από 'δω και πια".
Μετάφραση: Κώστας Ουράνης
ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ..
ΚΑΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ......
ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ Η ΨΥΧΗ..
ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗ ΒΡΟΧΗ.....
@zoros
"Αν ο αντίστοιχος τουρκοκύπριος Σολωμός, προσπαθούσε να κάνει το ίδιο για την ελληνική σημαία, πιστεύετε ότι θα έπρεπε να πυροβοληθεί ή όχι? Χωρίς να θέλω να κάνω δίκη προθέσεων, νιώθω ότι η απάντηση από τους περισσότερους θα είναι καταφατική..."
Nα δικαστεί για "προσβολή εθνικού συμβόλου" και να απαλλαχθεί λόγω ελλιπούς καταλογισμού (κν. βλακεία).
Και δεν εννοώ ότι ο Σολωμός ήταν βλάκας. Εκεί έχουμε στρατιωτική κατοχή. Μη γινόμαστε εμείς βλάκες τώρα ε?
EΠΙΚΑΙΡΑ
Ορχάν Παμούκ
Η εύκολη και η δύσκολη συμπαράσταση
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2005
Φυσικά όλοι οι Έλληνες (διανοούμενοι και μη) στηρίζουν τον διάσημο Τούρκο συγγραφέα Ορχάν Παμούκ που διώκεται επειδή μίλησε για την γενοκτονία των Αρμενίων και των Κούρδων. Αυτό είναι εύκολο και αδάπανο. Άλλωστε εμείς πάντα ήμασταν με το μέρος των Αρμενίων και των Κούρδων, όχι επειδή τους αγαπάμε ιδιαίτερα (κάντε μία βόλτα στην Πλατεία Κουμουνδούρου...) αλλά επειδή είμαστε εναντίον των Τούρκων.
Το δύσκολο είναι να κάνουν και οι έλληνες συγγραφείς στην χώρα τους αυτό που έκανε ο Παμούκ στην δική του. Π. χ. να βγούνε και να μιλήσουν για την εθνοκάθαρση των Τσάμηδων και των Εβραίων. (Βλ. το βιβλίο του Γιώργου Μαργαρίτη: «Τσάμηδες – Εβραίοι, Ανεπιθύμητοι Συμπατριώτες – στοιχεία για την καταστροφή των μειονοτήτων της Ελλάδας – εκδ. Βιβλιόραμα).
Μα τι – εμείς δεν σώσαμε τους Εβραίους; Λέει ο Μαργαρίτης στο ΝΕΑ (10.9.05): «Το ποσοστό θανάτων των Εβραίων στην Ελλάδα ήταν καταπληκτικό. Το 70% εξοντώθηκε, όταν στην ίδια την Γερμανία το ποσοστό ήταν 65%. Ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη μετά την Ολλανδία. Στο Βέλγιο το αντίστοιχο ήταν 37%, στην Γαλλία 30%. Το 70% δεν εξηγείται χωρίς την συνέργεια της τοπικής κοινωνίας».
Επίσης να μιλήσουν οι Έλληνες για τους Ρομά (Τσιγγάνους), στην χώρα μας, που ακόμα δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Ή για τους Έλληνες (Σλάβο)μακεδόνες που δεν δικαιούνται να μιλήσουν την γλώσσα τους. (Παρόλο που η Ε. Ε. στηρίζει τις μειονοτικές γλώσσες).
Και κάτι για την Αριστερά: σίγουρα η «Πηγάδα του Μελιγαλά» (κακώς) έγινε σύμβολο της Ακροδεξιάς και πάει να γίνει σύμβολο των Νεο-Ναζί. Είμαστε όλοι εναντίον. Αλλά η σφαγή υπήρξε. Είτε ήταν 800 οι νεκροί – είτε 1200, είτε οι μισοί από αυτούς ήταν άμαχοι, είτε όχι. Ποτέ δεν διάβασα μία κουβέντα μεταμέλειας ή αποκήρυξης. «Μα ήταν πολλοί ταγματασφαλίτες!». Όμως και οι (ηττημένοι) ταγματασφαλίτες, είναι άνθρωποι.
Για τις διώξεις, τις εξορίες και τις εκτελέσεις των αριστερών, έχουν χυθεί πολλά δάκρυα. Για τα θύματα της Δεξιάς και των αμέτοχων (υπήρξαν αρκετά) απόλυτη σιωπή. (Να από τι επωφελούνται οι Ακροδεξιοί).
Το δύσκολο, λοιπόν, είναι να αναγνωρίζεις τις δικές σου σκοτεινές περιοχές, όχι αυτές του («κακού») γείτονα. Να κρατάς ισορροπίες δικαίου ανάμεσα Δεξιά και Αριστερά. Το «εθνικόν και αληθές» που λέγαμε στο προηγούμενο...
Υ. Γ. (Μερικές ώρες αργότερα): Η παρεξήγηση και η "απολυτοποίηση" ξαναχτύπησαν. Άρχισαν να μου έρχονται μηνύματα που με κατηγορούν για ...φασισμό. Ευτυχώς με έχει βρίσει πολλές φορές ο Πλεύρης από την τηλεόραση – και άρα έχω πιστοποιητικό αντι-φασιστικών φρονημάτων.
Αύξηση Μεγέθους ΓραμμάτωνΜείωση Μεγέθους Γραμμάτων
© Nίκος Δήμου Κείμενα - Φωτογραφίες: Νίκος Δήμου
http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=126
Εργοτελίνα
Υπενθυμίζω ότι κι ο Πόε ΔΕΝ ήταν "πασιφιστής" (τι κακόηχη και ανούσια λέξη)
Εξάλλου το never more προσπαθούμε να αποτρέψουμε.
Καλημέρα. Πολλά γράφηκαν όλη νύχτα και το πρωι. Θα ήθελα να σχολιάσω μερικα.
Δηλώνω προς όλους ότι αν γίνει πόλεμος δεν θα πίνω καφέ στο Παρίσι. Θα προτιμήσω την ασφάλεια της μακρινής Αυστραλίας. Δεν βλέπω το λόγο να θυσιάζω τη ζωή μου για υποθέσεις τρίτων.
Συμφωνώ ότι στο θέμα του Σολωμού ακούστηκαν πολλά και τα περισσότερα ήταν άσχημα. Με την μίση Κύπρο από το 74 κατεχόμενη και άσχετα με τους λόγους που οδήγησαν στην κατοχή, δεν μπορούμε να νιώσουμε εμείς οι βολεμένοι στη χώρα μας ελλαδίτες αυτά που ίσως νιώθουν οι κύπριοι. Το να κατακρίνουμε έναν νεκρό άνθρωπο που δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να θυσιάσει τη δική του ζωή είναι το ίδιο μη παραγωγικό με το μίσος. Και το να πυροβολείς κάποιον που δεν σε σημαδεύει και ο ίδιος με όπλο είναι πράξη απεχθής. Θυμάται κανείς «Το ποτάμι» του Αντώνη Σαμαράκη.
Στο μίσος μπορεί να οδηγήσει και η νοσταλγία. Ο ΝΔ νοσταλγεί την βόρεια Κύπρο αν και ελλαδίτης. Πόσο ποιο εύκολο είναι για έναν κύπριο να περάσει από την νοσταλγία στο μίσος;
@New Kid On The Blog Έπρεπε να το είχα θυμηθεί εγώ νωρίτερα το ποίημα του Σαχτούρη. Παρόλα αυτά σωστή επιλογή. Τόσο ποιήματος όσο και ποιητή.
Ο πόλεμος μπορεί κάποιες φορές να είναι ανάγκη αλλά αυτό δεν τον κάνει λιγότερο παράλογη πράξη. Υποτίθεται είμαστε άνθρωποι και διαθέτουμε σκέψη. Θα μπορούσαμε να λύσουμε τα προβλήματα με διάλογο και λογική και όχι με πόλεμο και αίμα όπως όταν ήμασταν μαϊμούδες και πηδούσαμε από κλαδί σε κλαδί. Η εξέλιξη μας προίκισε με το λόγο αλλά εμείς τον αγνοούμε επιδεικτικά.
Και να πάψουν μερικοί να θεωρούν την σύνεση δειλία.
Προδότης της πατρίδας; Χαρά μου. Η πατρίδα με προδίδει κάθε μέρα. Εγώ γιατί να μην την προδώσω;
Μόνη πραγματική πατρίδα που γνώρισα ήταν οι γυναίκες που αγάπησα. Αυτές μου έδωσαν ότι υποτίθεται δίνει η πατρίδα: αγάπη , κατανόηση, ζεστασιά, στοργή , νόημα στη ζωή.
@ Αφροδίτη. Ρώτησες : «είχε την τουρκική σημαία φάτσα-κάρτα, με διάφορες κορνίζες του Κεμάλ (έχει κανένας απλός έλληνας αντίστοιχο ντεκόρ)». Ναι έχω δει το αντίστοιχο ελληνικό σε δωμάτιο φοιτητή. Ελληνική σημαία (πάνω δεξιά κονκάρδα του ΛΑΟΣ) και δεξιά της σημαίας κορνιζά του Βασιλιά Κόκου με ένθετη στη κάτω γωνία της κορνιζάς, δίπλα από τα γαλόνια του Κοκού, φωτογραφία του φοιτητή αγκαλιά με τον τέως, τραβηγμένη σε μια από τις πρόσφατες επισκέψεις του στην Ελλάδα.
Και αυτά τα καταπληκτικά τραγουδάκια του στρατού κάνουν το Everything της Βίσση και του Καρβέλα να μοιάζει με την ενάτη του Μπετόβεν. Πρωτινό στους υπεύθυνους του στρατού να εγκαταλείψουν τα απαρχαιωμένα «έχω μια αδερφή…» και να τραγουδάνε το «αγάπη από nylon» της απόλυτης ελληνίδας σταρ.
Και θα κλείσω κι εγώ με ένα ποίημα του Σαχτούρη για τον πόλεμο.
Ο στρατιώτης ποιητής
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου
Τη μιαν ημέρα έτρεμα
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου
Δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω
Κοράκι, για να στο πω ακόμη καλύτερα. Είπες ότι δεν σε ενδιαφέρει αν η Ρόδος και η Μυτιλήνη είναι ελληνική ή τούρκικη αφού η ίδια θάλασσα τα βρέχει.
Τούτο όμως το είπες χτυπώντας τα δακτυλάκια σου σε ένα πληκτρολόγιο, πίσω από ένα πισί. Την επόμενη φορά που θα πας, όπως ισχυρίστηκες, διακοπές σε ένα Ελληνικό νησί, πες το και σε ένα καφενείο. Κάτσε στη μέση, σήκω μεγαλοπρεπώς και πες το μεγαλοφώνως.
Αν δεν το κάνεις, είσαι μόνο cheap talking και θα το χρεωθείς μέσα σου για μια ζωή.
Ξέρω, ξέρω πολύ καλά τι λες μέσα σου τώρα. Το ότι σκέφτομαι κάτι, δε σημαίνει πως πρέπει να το λέω δημόσια κιόλας! Εμ, έλα ντε που το είπες καραδημόσια! Αλλά πίσω απ' το πισί. Σκέψου το αυτό...
Είπες μισέ φοίνικα: "Δηλώνω προς όλους ότι αν γίνει πόλεμος δεν θα πίνω καφέ στο Παρίσι. Θα προτιμήσω την ασφάλεια της μακρινής Αυστραλίας. Δεν βλέπω το λόγο να θυσιάζω τη ζωή μου για υποθέσεις τρίτων."
Είσαι μικρούλης ακόμη γι' αυτό τα λες αυτά. Όταν θα μεγαλώσεις και οι επιλογές σου θα λιγοστέψουν, θα αναγκαστείς να βγάλεις ρίζες σε ένα μέρος. Εκεί θα κάνεις περιουσία και οικογένεια. Αυτά που είπες τώρα, να τα γράψεις σε ένα χαρτί και να τα διαβάσεις τότε.
Επαναλαμβάνω πως ρίχνω απλές ματιές και έχω διαβάσει ελάχιστα σχόλια.
Είναι τουλάχιστον αφελείς όσοι πιστεύουν πως η χώρα μας θα εμπλακεί σε πόλεμο με τους γείτονες ή ότι ο πόλεμος κρίνεται από την ανδρεία και την ψυχοσωματική ετοιμότητα των πολεμιστών ή την παρωχημένη τεχνολογία που μας πουλάνε οι έμποροι του θανάτου για να ξεφορτωθούν το στοκ τους. Αν θέλεις σήμερα να κερδίσεις έναν πόλεμο, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τα 'χεις καλά με τον Μπ. (Μπους, Μπαμπούλας, όπως θέλετε πείτε τον) και άμα σου κουνηθεί κανείς, τον φωνάζεις να καθαρίσει α-λα high-tech μέσα σ' ένα βράδυ χωρίς ν' ανοίξει ρουθούνι. Όλα τ' άλλα είναι ένα θεατρικό έργο - και μάλιστα κακής ποιότητας.
Έτυχε την περίοδο με τα Ίμια να υπηρετώ τη θητεία μου στην καρδιά της ανώτατης διοίκησης του "αξιόμαχου στρατού" μας. Έχω ιδία γνώμη περί του IQ και της (αν)ικανότητά των στρατόγκαυλων να διαχειρίζονται "κρίσεις". Μέχρι τότε έλεγα κι εγώ πως αν παραστεί ανάγκη, θα υπερασπιστώ την πατρίδα μου από τον όποιο εχθρό (παρότι δεν πήρα όπλο λόγω υψηλής μυωπίας στο ένα μου μάτι). Μετά από αυτή την "εμπειρία", στην εντελώς απίθανη περίπτωση που γίνει καμιά στραβή θα την κάνω γι' αλλού με πάσα συναίσθηση - κι ας μην ξαναγυρίσω ποτέ!
Είπαμε, να υπερασπιζόμαστε τα ιερά και τα όσιά μας, αλλά όχι και να πάμε σαν το σκυλί στ' αμπέλι εξαιτίας της μαλακίας των ηλίθιων στρατόγκαυλων (τότε κατάλαβα και γιατί έπεσε το ελικόπτερο εκείνο το βράδυ κι ας μας έπρηξαν τα συκώτια με θεωρίες συνωμοσίας: απλά αυτοί που έδωσαν τη διαταγή ζούσαν στην καρακοσμάρα τους και το έπαιζαν Ράμπο).
Χάθηκαν κάποιες (ευτυχώς λίγες) ανθρώπινες ζωές και μπόλικα δις εκείνο το βράδυ για την ατυχή έμπνευση ενός Ελληναρά. Και όταν κουνήθηκε ο ξένος δάκτυλος, όλοι μαζευτήκαν άρον άρον και οι μεν ευχαριστούσαν τον θείο για την παρέμβασή του, ενώ οι δε πανηγύριζαν επειδή έκαναν βόλτα με ένα φουσκωτό σε μια βραχονησίδα!!!
Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω. Σε αυτό το έργο όχι μόνο κομπάρσος, αλλά ούτε θεατής δε θα ήθελα να είμαι...
@raven...
Α, και κάτι ακόμα: είπες ότι βγάζεις τα τριπλά (λες κι ό,τι υπάρχει στον κόσμο αγοράζεται).
Δεν ξέρεις πόσα βγάζω κορόιδο που έτρεξες αλλού μπας και ζήσεις τη "Δυναστεία".
Ιδέα δεν έχεις τι γίνεται - και στην Ελλάδα - άμα στρωθείς...
Μάλιστα, δεν ξέρεις καν σε πόσες ώρες βγάζω όσα βγάζω...
Και είμαι συνέχεια εκεί που εσύ πας μόνο για διακοπές.
Και ηλίθιος, και κορόιδο....
@ heinz
Symfonoume ekei pou katanoeis ti diafora metaksy tou "fylagomai apo tous Tourkous" kai tou "fylagomai alla de me pianoun kai ta ysterika mou ama do (kathimerino politi) Tourko".
@ olous
Gia ton Solomo kai to katevasma tis simaias, de mporo na krino, giati den exo zisei se katexomena edafi pote kai den ksero pos sti varaei se tetoia periptosi.
Afto pou me enoxlei einai oti de metrise kala tis politikes synepeies kai pige kommataki strafi i opoia empsyxotiki kinisi tou.
@glenn
να σε τι μου ρίχνεις πανηγυρικά: σε υπομονή...
Είπες μυ: "Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω. Σε αυτό το έργο όχι μόνο κομπάρσος, αλλά ούτε θεατής δε θα ήθελα να είμαι..."
Σε παραπέμπω στις τρεις τελευταίες γραμμές του σχολιου μου των 2:29μμ.
Α και να μην το ξεχάσω! Σε μια άλλη θέση που υπηρετούσα, κάθησα κι έφτιαξα ένα σύστημα GIS για την απεικόνιση κάποιων τουρκικών στόχων, οι γεωγραφικές συντεταγμένες των οποίων ήταν σε μια ο-θεός-να-την-κάνει βάση δεδομένων. Όταν το ολοκλήρωσα και έκανα την απεικόνισή τους στον χάρτη, καμιά δεκαριά από δαύτους έπεφταν στη Μεσόγειο (μέσα στη θάλασσα) και την ...Λιβύη!!!
Μέχρι τότε όλοι θεωρούσαν τη βάση σωστή. Μετά από αυτό βρήκαν κι άλλες πολλές φαιδρότητες. Να μη γράψω περισσότερα, γιατί μπροστά σε αυτά η "Λούφα και Παραλλαγή" μοιάζει με σοβαρό ντοκυμαντέρ ;)
Make Love Not War!!!
@ glenn
Δεν προβλέπω να κάνω περιούσια. Και αν κάνω τα λεφτά από την τράπεζα τα σηκώνεις ότι ώρα θες. Τα κτήματα τα πολλά που θα αποκτήσω και μετά τον πόλεμο εκεί που τα άφησα θα είναι. Αν κάνω οικογένεια δεν υπάρχει πρόβλημα. Την φορτώνω στο πρώτο αεροπλάνο για Αυστραλία. Με το ίδιο που θα φύγω και εγώ. Το να πεθάνω για χρήματα είναι ποιο ανόητο και μικροπρεπές ακόμη και από το να πεθάνω για ένα κομμάτι πανί. Είμαι μικρούλης αλλά υπήρξα και ποιο μικρούλης. Και τότε τα ίδια έλεγα.
@Κοράκι & Μισό φοίνικα:
Οι Αρχαίοι Έλληνες φώναζαν πριν τη μάχη: Υπέρ βωμών και Εστιών. Προσέξτε το δεύτερο: Εστιών. Ξέρετε τι ήταν στην Εστία; Το τσουκάλι ρε. Το φαί. Μάμ μαμ. Η μάσα. Το μπέικον που λένε κι οι φράγκοι.
Εσείς οι δύο κι όποιοι άλλοι που μιλάνε με ευκολία για Αυστραλία και Παρίσια, προφανώς δεν έχετε στήσει τσουκάλι ίσαμε τώρα για να δείτε τη γλύκα πως στήνεται. Η παράγραφος όμως το είδε να ξεστήνεται...Για τραβάτε να τη ρωτήσετε.
@μισό φοίνικα 2:45μμ
Καλά.
@Μickey
Εσένα βρε θα σε έχουμε στον πόλεμο, να ανοίγεις λαγούμια, να πετάγεται ξαφνικά ο guerrero ανάμεσα στους εχθρούς, να σφάζει 30-40 στο γόνατο και μετά να κάνει την επιχείρηση post.
Η Αφροδίτη θα είναι στις ψυχολογικές επιχειρήσεις μέσω ραδιοφώνου, να δεις πόσοι Τούρκοι θα αυτομολήσουν αμέσως.
Ο glenn στην υποστήριξη επικοινωνιών, μέσω HELLAS-SAT.
H εργοτελίνα θα συνθέτει θούριους κτλ, a tonic for the troops.
Ο harry στην ανάκριση αιχμαλώτων "λέγε ρε ψοφίμι από που κρατά η σκούφια σου!!!"
Ο ΝΔ στην ορθολογική χάραξη των νέων συνόρων, έκτακτος προϊστάμενος του ΥΠΕΞ.
Μια και ο Νικος ανεφερε τον Μελιγαλα και τη δολοφονια της ξαδερφης του
από Ελασιτες να αναφερω ένα ποιημα του Λουνατσαρσκυ,επιτρόπου και υπουργου
Παιδειας το 1920 στην Ρωσια
Η Αγαπη δε φερνει λυτρωμό
Ανώφελη πια είναι
Το δρόμο σου ανέβα τον Ψηλό
Ω,Μίσος,κι έλα τη γη κρίνε!
Το χέρι όσο αναπνέουμε
Ας μη χωριστεί το ξίφος
Φτάνει όσο αγαπήσαμε
Τώρα θα αρχίσει ΤΟ ΜΙΣΟΣ!
Aνάλογα ποιήματα αριστερά υπάρχουν πολλά
Εχουν ένα υφος αλαζονειας,θελησης,περιφρόνησης για τον επι γης εχθρό,τον Καπιταλισμο….(Περισσότερο η λέξη μισος σου μένει,όταν ακουγες ένα κομμουνιστή
παρά η λέξη Αγάπη..)
Ο Εργάτης μισεί;;;;
Ο Αστός αδυνατεί;;;;;
Να θυμηθούμε και τα λογια του Ανδρουλάκη:
Κομμουνιστής είναι αυτός που αγαπά όλο τον κόσμο
Και θέλει να σφάξει το διπλανό του………………
ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΙΣΕΙ ΠΟΛΥ
ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ;;
Heinz (2:51μμ):
Είσαι φοβερός!!! :))
Είπες glenn, Όταν θα μεγαλώσεις και οι επιλογές σου θα λιγοστέψουν, θα αναγκαστείς να βγάλεις ρίζες σε ένα μέρος. Εκεί θα κάνεις περιουσία και οικογένεια.
Τώρα που μεγάλωσα και λιγόστεψαν οι επιλογές μου, περιουσία μου δεν έχω παρά τη γνώση μου κι οικογένειά μου τον κόσμο όλο.
@glenn Αναγνωρίζω τη δυσκολία του να χτίσεις κάτι, τη ζωή σου ας πούμε σε ένα μέρος αλλά υπάρχουν και δυσκολότερα πράγματα. Είναι εξόχως δύσκολο να ξαναγεννηθώ εγώ ας πούμε. Είμαι κάτι σαν είδος προς εξαφάνηση. Ενας και μοναδίκος. Σώστε τα είδη προς εξαφάνηση. Σώστε τον εαυτό σας. Προτιμώ την παράγραφο ζωντανή και προσφυγοπούλα παρά νεκρή δίπλα στην εστία της. Το ίδιο και αυτή νομίζω.
Είπες μισό φοίνικα: "Προτιμώ την παράγραφο ζωντανή και προσφυγοπούλα παρά νεκρή δίπλα στην εστία της. Το ίδιο και αυτή νομίζω."
Εγώ πάλι την προτιμώ ζωντανή και στο πατρικό της. Ζητάω πολλά;
Είπες μισό φοίνικα: "Σώστε τα είδη προς εξαφάνηση. Σώστε τον εαυτό σας."
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Και πούσαι. Η αναγκαστική μετανάστευση είναι κακό πράγμα. Μη μου ζητάς αποδείξεις γι' αυτό...
@half-blood_phoenix said...
"Σώστε τον εαυτό σας."
και παρακάτω,
"Προτιμώ την παράγραφο ζωντανή"
Τι μας λέτε τώρα? Τσάμικο χορεύουμε?
Κι άμα την πιάσουν δυο-τρείς την παράγραφο και την σφάζουν και ουρλιάζει, τι κάνουμε? Την πάπια? Το είδος προς εξαφάνιση?
Για απαντήστε σαφώς στο σαφές αυτό ερώτημα παρακαλώ κι αφήστε τις σοφιστείες!!!
Να πέσουν οι μάσκες να ξέρουμε ποιός είναι ο καθένας.
Ypothetikes apantiseis de mou kanoun, polla leme alla den ta kanoume ola.
glenn Δεν διαφωνώ με αυτό που λες. Αλλά αφού τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως θέλουμε καλύτερα είναι μια ζωντανή και αγωνίστρια παράγραφος. Είναι θέμα προτεραιοτήτων μάλλον. Ζωή ή έδαφος. Ψηφίζω ζωή.
Η γενική συστημική θεωρία, διακρίνει σύμφωνα με την περιπλοκότητα δυο ζωντανών είδη συστημάτων: απλά και περίπλοκα.
Τα απλά (λεγόμενα) συστήματα έχουν σαν κριτήριο ηνιόχησης των αποφάσεών τους την επιβίωση: επιβίωση και νόημα ταυτίζονται.
Π.χ., ποντίκια (εκτός Mickey)
Τα σύνθετα έχουν σαν κριτήριο ηνιόχησης το νόημα: επιβίωση και νόημα δεν ταυτίζονται.
Π.χ. άνθρωπος
@μισό φοίνικα: Δεν πρόσεξες το σχόλιο των 2:59μμ, ή το πρόσεξες αλλά δεν παίρνεις θέση...
@μισό φοίνικα: Αλλά, άστο, ξέχασα, εσύ δήλωσες πως θα πάρεις το πρώτο εισιτήριο για Αυστραλία με όλη την οικογένειά σου μέσα...
@cp
δεν ξέρω αν αυτό που λέτε αφορά εμένα. αν ναι, ποτέ δεν λέω κάτι που δεν κάνω, και δεν θα πω εντελώς δημόσια και το τι έκανα και το τι κάνω, συγγνώμη.
glenn said...
"@μισό φοίνικα: Αλλά, άστο, ξέχασα, εσύ δήλωσες πως θα πάρεις το πρώτο εισιτήριο για Αυστραλία με όλη την οικογένειά σου μέσα... "
Και θα θυμούνται την (όποια/ον) παράγραφο και θα λένε "τι τρομερό πράγμα ο πόλεμος βρε παιδί μου, τς, τς, τς..."
@heinz: Τα βλέπεις; Ποιος ευθύνεται γι' αυτό;
@glenn
Κι οι δυο πλευρές: και οι φασίστες και οι άλλοι (δήθεν προοδευτικοί).
@heinz
Afora tous pantes.
Ennoo oti eno ksero ti thelo na kano, de gnorizo 100% oti tha to kano kiolas. Den einai thema apopseon, alla synaisthimatikis kai somatikis antoxis.
Paradeigma: ego thelo na gino pyrosvestis, leme tora, alla antexo to risko? Den mporo na to ksero prin to antimetopiso se pragmatikes ki oxi ekpeideutikes synthikes.
Παράγραφε ζητώ συγνώμη. Σε σκοτώσαμε, σε σφάξαμε. Μα τι γουρούνια είμαστε.
@heinz
Η σαφής απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνει κάποιος κάτι κακό στην παράγραφο. Γιατί να την σφάξουν; Αν καθένας σκεφτόταν την ζωή και όχι ένα χρωματιστό πανί ή ένα κομμάτι γης δεν θα είχαμε προβλήματα. Και ποιος να σφάξει την παράγραφο. Οι τούρκοι; Τα τελευταία 20 χρόνια περισσότεροι έλληνες έχουν σφαχτεί από χέρι συνέλληνα παρά από Τούρκου. Γιατί να δημιουργούμε εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν. Με κατηγορείς για σοφιστείες αλλά εσύ σοφίζεσαι μια τραβηγμένη από τα μαλλιά κατάσταση και ρωτάς για την αντίδραση μου. Αν ήμουνα μπροστά θα υπερασπιζόμουνα την παράγραφο και την κάθε παράγραφο με την ζωή μου την ίδια. Και αν δεν γινόταν αλλιώς θα σκότωνα αυτούς τους δυο τρις που θα την απειλούσαν. Αλλά δεν θα συνέχιζα την σφαγή και σε όλους τους ομοεθνής τους.
Mισούμε αυτο που δε βλεπουμε
Φοβόμαστε αυτο που αγνοουμε
Γι αυτο Heinz,φερε μας απο δω
στο blog,τους Τουρκους Φιλους σου
να τους γνωρισουμε..
κανενας Τουρκοκρητικος......παιζει;;
Τόση ωρα συζηταμε για Τουρκους
και Τουρκους δε βλεπω...........
The chat-negotiations
in English are about to start,soon..
Μιλανε Αγγλικα ή θα τα λεμε στα
ελληνοτουρκικα;;
Aferim!dolma,ekmek,bayldi..
Προσοχη αλλο chat και αλλο çatişmak(συγκρούομαι,çatal=πηρουνι,διακλαδωση
εξ ου και Τσατίζομαι και Τσατάλια!...Ινσαλάχ!blogyorum!!..
@μισό φοίνικα & κοράκι:
Με δυο λέξεις: Άλλο πράγμα ο ειρηνιστής, ο φιλήσυχος, ο μετριοπαθής. Άλλο πράγμα ο καλπαζοεισπράκτορας. Άλλο πράγμα ο επαγγελματίας διεθνιστής και ο επαγγελματίας εθνοκάπηλος.
Είπες μισό φοίνικα: "Αν ήμουνα μπροστά θα υπερασπιζόμουνα την παράγραφο και την κάθε παράγραφο με την ζωή μου την ίδια."
Αν ήμουνα μπροστά... Μα εσύ είσαι ήδη στην Αδελαίδα... Ποια Αδελαίδα, στα νησιά του Πάσχα!
@εργοτελίνα: Παρακολουθείς καθόλου το διάλογο ή μπαααα....
@ glenn
Το σχόλιο σου στης 3:11 μμ ονομάζετε επίθεση στο ήθος του αντιπάλου και με στεναχωρεί πολύ ως τακτική. Όπως είδες απάντησα. Απλά το ερώτημα του heinz φαινόταν
σοβάρο μέχρι που διαπίστωσα ότι ήταν φτιαγμένω και διατυπωμένο έτσι ώστε να χωράει μόνο μια απάντηση. Σόφισμα κανονικό.
Είπες μισό φοίνικα: "Το σχόλιο σου στης 3:11 μμ ονομάζετε επίθεση στο ήθος του αντιπάλου και με στεναχωρεί πολύ ως τακτική."
Μα αυτό το σχόλιο δεν είναι στο αέρα. Πατάει πάνω στα δικά σου των 2:57μμ και 2:21μμ.
Απ' τη μια λές πως θα φύγεις για Αυστραλία και μάλιστα εξηγείς και το τρόπο με τράπεζες κλπ. Και τώρα μου λές ότι κάνω επίθεση στο ήθος σου;
@glenn,τον παρακολουθώ και προτείνω
και Λυσεις..
Βloggo-διαλογο με τους απεναντι!
τι νοημα εχει να συζηταμε μονοι μας;;
Ελπιζω ο Νικος να μας γνωρισει
καποια αγγλοφωνα ελληνοτουρκικα blogs
αν υπαρχουν...
Ελεος Αντρες! Ειρηνη υμιν.....
Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο πόλεμος αποφασίζεται και διενεργείται από αυτούς που δεν θα πολεμήσουν ποτέ για τα δικά τους και μόνο συμφέροντα. Αν η κάθε παράγραφος αποφασίσει ότι θέλει να παίξει το παιχνίδι τους και να σκοτωθεί και να μην δεχτεί την παραίνεση μου για αποχώρηση στην Αυστραλία τότε ούτε να την εμποδίσω μπορώ ούτε να την σώσω θα προσπαθήσω. Θα πίνω καφέ στο Σύδνεϊ λυπημένος πραγματικά που αποφάσισε να θυσιαστεί χωρίς λόγο. Δεν μπορώ να σε εμποδίσω να πολεμήσεις για τον οποιοδήποτε λόγο θες αφού το κανείς με τη θέληση σου. Δικαίωμα σου. Μα θεωρό παράλογο να με αναγκάζεις να πολεμήσω χωρίς τη θέληση μου. Δικαίωμα μου η ζωή μου.
@εργοτελίνα: Αφού λοιπόν τον παρακολουθείς θα κατάλαβες πως τόση ώρα παιδευόμαστε να δεχτούμε τα αυτονόητα. Το δικαίωμα ενός ανθρώπου να υπερασπίσει οικογένεια και περιουσία, κι όχι αφηρημένες έννοιες. Αλλά κάποιοι δεν εννοούν να το καταλάβουν αυτό.
Η παράγραφος έχασε σπίτι και περιουσία. Ξεριζώθηκε. Να έρθουν οι απέναντι να μας πουν τι; Τι ρομαντικά που ήταν κατά την εισβολή;
Για οποιοδήποτε άλλο θέμα ναι. Πρέπει να ελπίζουμε για το μέλλον. Αλλά, για το θέμα της εισβολής πρώτα να φύγουν τα στρατεύματα και μετά διάλογος. Εσύ συζητάς με το πιστόλι στον κρόταφο; Κι αυτά περί "άντρες και ουφ" άστα εδώ. Εδώ μιλάν τα γεγονότα. Αν δεν θέλεις να μιλήσεις μαζί μου μίλα με την παράγραφο να στα πει πρώτο χέρι και μετά κάνε ... διάλογο.
Το παραπάνω σχόλιο μου @ glenn
Είπες μισό φοίνιξ: "Μα θεωρό παράλογο να με αναγκάζεις να πολεμήσω χωρίς τη θέληση μου. Δικαίωμα μου η ζωή μου."
Μα δεν σε κατακρίνει κανείς γι' αυτό. Φυσικά και είναι δικαίωμά σου η ζωή σου.
Το κοράκι την άκουσε επειδή είπε ελαφρά τη καρδία κάτι απαίσιο για τα ελληνικά νησιά εκ του μακρόθεν. Όπως επίσης είπε και κάτι ακόμη πιο απαίσιο για νεκρούς.
Με άκουσες να σου λέω μη φύγεις; Απλά να σεβαστείς κι εσύ το δικαίωμα κάποιων άλλων να υπερασπιστούν περιουσίες και ζωές δικών τους.
@glenn
Λες: «Το δικαίωμα ενός ανθρώπου να υπερασπίσει οικογένεια και περιουσία, κι όχι αφηρημένες έννοιες.» Ναι αλλά με ποιο κόστος; Ζωές! Και μίσος. Μίσος που δημιουργεί και άλλο μίσος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τα υπερασπιστείς αυτά τα όμορφα πράγματι δικαιώματα σου παρά μόνο ο πόλεμος; Η βία; Ο θάνατος; Εγώ κατά βάση εκεί διαφωνώ μαζί σου.
Είπες μισό φοίνιξ: "Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τα υπερασπιστείς αυτά τα όμορφα πράγματι δικαιώματα σου παρά μόνο ο πόλεμος; Η βία; Ο θάνατος;"
Αυτά μην τα λες σε μένα. Πες τα στην παράγραφο την ώρα που την κυνηγούσαν στο Τρόοδος και έτρεχε να κρυφτεί για τη ζωή της.
@ Ελληνόψυχος
Στον κόσμο με έφεραν οι γονείς μου. Αυτοί με μεγάλωσαν. Αυτοί με πλήρωσαν και με πληρώνουν. Αυτοί με σπουδάζουν. Που θα κατέληγα χωρίς αυτούς; Που θα κατέληγα με στήριγμα μου την πατρίδα; Μέτρα πόσοι είναι οι άστεγοι στην Αθήνα και θα καταλάβεις το πόσο νοιάζεται η πατρίδα σου για σένα και για μένα. Κατά τα άλλα σε παραπέμπω στο σχόλιο μου στης 2:21 για την προδοσία της πατρίδας. Και όχι πατρίδα μου δεν είναι το εγώ μου. Πατρίδα μου το σύμπαν τα όνειρα μου και όσοι με αγαπούν. Κανείς και τίποτα άλλο.
@glenn
“Η παράγραφος έχασε σπίτι και περιουσία. Ξεριζώθηκε. Να έρθουν οι απέναντι να μας πουν τι; Τι ρομαντικά που ήταν κατά την εισβολή;”
Οι απέναντι αντίστοιχα θα σου πουν για τους δικούς τους ομαδικούς τάφους στην Κοφινού από την ΕΟΚΑ Β’...
Μα δεν βλέπεις ότι το μίσος είναι «ιστορία δίχως τέλος»??? Ας κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα να του βάλουμε ένα τέλος με κινήσεις καλής θέλησης, μιας και συμφωνούμε ότι είμαστε οι πιο πολιτισμένοι!
Θα ήθελα να σας ρωτήσω:
Πως θα ήταν πιο ωραίος ο κόσμος μας? Αν όλοι ήταν half-blood_phoenix ή αν όλοι ήταν glenn/Heinz/ελληνόψυχος?
Επειδή η απάντηση είναι εύκολη και ο μόνος αντίλογος είναι περί ουτοπίας, θα σας απαντήσω ότι αφού κατάφεραν οι πρώην Βίκινγκς Σκανδιναβοί να είναι πολύ κοντά σε αυτό που οραματίζεται ο half-blood_phoenix, μπορούμε να το καταφέρουμε κι εμείς!
Νομίζω πως η συζήτηση έχει ξεστρατίσει σε τσατ για το τι θα κάνει ο ημίαιαμος φοίνιξ.
Αρκεί.
Διάβασα και ξαναθυμήθηκα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν οι δολοφονίες Ισαάκ και Σολωμου στο link που είχε δώσει η Παράγραφος. Συνιστώ σε όποιον θέλει να σχολιάσει το θέμα να το μελετήσει πρώτα. Θα δει τα πράγματα από άλλη σκοπιά.
Όπως πάντα, όταν γίνεται συζήτηση για τον πόλεμο, εμφανίζονται δύο παρατάξεις: αυτοί που τον αποκηρύσσουν και αυτοί που τον θεωρούν αναγκαίο κακό. Η τρίτη παράταξη (αυτή που τον επιδιώκει και τον προετοιμάζει) δεν ακούγεται ποτέ - αλλά δρα.
Η θεωρία του αναγκαίου κακού μπάζει νερά. Υποτίθεται ότι αναφέρεται μόνο στον αμυντικό πόλεμο -αλλά πώς γίνεται οι περισσότεροι πόλεμοι της ιστορίας να ξεκινάνε ως αμυντικοί. Ακόμα και ο Χίτλερ αμυνόταν (κατά δήλωσή του) όταν επετέθη.
Το "όχι στον πόλεμο!" πρέπει να γίνει απόλυτο και χωρίς προϋποθέσεις - αλλιώς οι Guererro θα κυριαρχούν...
Ουτοπικό; Ίσως - αλλά αξίζει να το επιδιώξει κανείς. Πιστεύω ότι κάποτε οι άνθρωποι θα απορούν για το πώς λύναμε τις διαφορές μας (πραγματικές και κυρίως φανταστικές).
@zoros: Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολλά τα σχόλια. Αλλά πριν κρίνεις τις θέσεις κάποιου, πρώτα να διαβάσεις τί είπε παραπάνω.
Ημίαιμος Φοίνιξ!(καποιο συγκροτημα λεγεται ετσι;;)
Καλα ολα αυτα που λες
Ας βρουμε και Τουρκους Αναρχικους
να ξεκινησουμε κατι
Αλλιως μονοι μας
θα πεσουμε στο κενο;..
@Zoros Δέν οραματίζομαι τίποτε. Απλά δεν θέλω να πεθάνω ούτε εγώ , ούτε εσύ , ούτε ο glenn , ούτε ο heinz, ούτε η παράγραφος , ούτε και κάνεις άλλος άδικα. Αν αυτό στην επόχη μας φαντάζει μεγάλο όραμα κρίμα...
@hliodentron,
ta leo afta giati sto myalo mou exo ellines kai ksenous (kath oli tin diarkeia tis istorias) pou me ta megala logia syntirisan kai auksisan to misos kai to fanatismo kai otan arxisan ta pyra tin ekanan me elafra pidimatakia.
(De leo gia autous pou eixan apostoles sto eksoteriko, gia tous politikantides kai ta lamogia leo). Kai dieukrinisa kapou oti den ksero pos tha skeftomoun an i diki mou patrida itan kateillimeni kai de thelo na milao ypotehtika.
Theoro oti oi pappoudes mou polemisan gia na exo ego eirini, oxi gia na ta kano akoma pio mantara ap'oti ta vrikan autoi. Tha synexiso na antidro stis protropes gia polemo. An ksespasei kai de vretho sto dromo kapoiou high tech vlimatos, vlepoume ti tha exo ta kotsia na kano.
Prin apo auto, oxi, de tha miso anthropous pou de gnorizo.
mary said...
"Σόρρυ που η κατάθεση είναι εντελώς προσωπική (και ίσως και να μην συντρέχει με την ροή των σχολίων) αλλά ένιωθα ότι ήθελα να την αφήσω εδώ."
Ίσα ίσα,εγώ θεωρώ το σχόλιό σου κορυφαία στιγμή.
Nikos Dimou said...
"Make Love not War!
Αφήστε τα μίση
και πιάστε το γ@μήσι!"
Ναι ρε γαμώτο. Πρέπει να προκαλέσουμε δύο παγκόσμιους πολέμους, ένα βιετνάμ και έναν ψυχρό πόλεμο για να υποστηρίξουμε το ωραιότερο σύνθημα του κόσμου;
Vrennus said...
Μίσος υπήρχε και πριν τον Ναπολέοντα. Uα συμφωνήσω ότι η οργάνωση και η πειθάρχιση του μίσους σε μαζική κλίμακα ακολουθεί την συγκρότηση εθνικών κρατών - και στις απάνθρωπες συγκρούσεις του 20ου αιώνα. Από την άλλη όμως προσοχή στο post hoc ergo propter hoc!
Τώρα όσον αφορά τις άλλες κορώνες περί "επιβίωσης", πραγματισμού, ναι μεν αλλά κτλ κτλ. Τη μόνη διάζευξη που μπορώ να δεχτώ είναι αυτή μεταξύ δογματισμού και κριτικής. Είτε είμαστε δογματικοί είτε είμαστε κριτικοί. Βεβαίως αν "επιτεθούν" σε μένα ή στην οικογένειά μου θα σπεύσω να υπερασπιστώ τη ζωή τους (ακόμη και για αυτό - ευτυχώς- δεν έχει υπάρξει ανάγκη να το αποδείξω και για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι απολύτος βέβαιος αν θα διάλεγα να πεθάνω για κάποιον άλλο). Αλλά άλλο πράγμα είναι να μου επιτεθεί ένας φονιάς ή ένας ληστής και άλλο ένας Τούρκος. Περί αφελών αναγωγών και αστείων απλουστεύσεων πρόκειται. Και η επίκληση των πολιτισμικών διαφορών μου ακούγεται εξωφρενική - όχι ότι δεν υπάρχουν αλλά όχι και να γίνονται άλλοθι των δικών μου αδυναμιών! Αν γινόταν σύγκριση μεταξύ Σουηδίας και Ελλάδας στις αρχές του ενενήντα η χώρα μας μάλλον την εποχή των παγετώνων θα θύμιζε. Και βεβαίως εξακολουθεί να παραμένει τέτοια όταν καλούμαστε να "απαντήσουμε" στα περί διαφορών μας με τους απέναντι.
Τα ίδια ισχύουν και για το μίσος. Τα συναισθήματα δεν κληρονομούνται. Μπορεί να σε μάθουν να μισείς (βλέπε λ.χ. του ΕΣΑτζίδες ή τους στρατιώτες στο Μεγάλο Πεύκο όπως μας θύμισε σε προηγούμενο σχόλιο ένας φίλος), αλλά το μίσος αυτό δεν είναι δικό σου και αυτό οφείλεις να το παραδεχτείς (και μόνον έτσι διεκδικείς το νόημα που σου αναλογεί μέσα στο κόσμο - αλλιώς παραμένεις ζώο).
Και να προσθέσω έναν επίλογο στο προηγούμενο σχόλιο μου:
Προϋπόθεση για την ειρήνη είναι το ξεπέρασμα του συλλογικού μίσους.
Όταν απεναντί μας βλέπουμε άτομα σαν κι εμάς και οχι συμπαγείς μάζες ή αγέλες λύκων ίσως αρχίσουμε να σκεπτόμαστε σωστά.
@soman
:-)))))
Πολύ καλό! LOL!
ΝΔ Συγνώμη. Σου έκανα το blog σήμερα άνω κάτω. Δεν ήταν πρόθεση μου. Αν θες μπορείς να σβήσεις τα σχόλια μου.
@ Εργοτελίνα Όχι τούρκους αναρχικούς. Όχι έλληνες αναρχικούς. Είναι κολλημένοι. Απλούς καθημερινούς λογικούς ανθρώπους. Δεν ξέρω αν το όνομα μου είναι συγκρότημα. Εμένα απλά μου άρεσε από τα 15 μου σαν όνομα.
@soman Ζωγράφησες!
Nikos Dimou said @ 11:29 πμ
Θα θέσω ένα ερώτημα, πέρα από το μίσος.
Πως πρέπει να αντιστεκόμαστε;
[...]
Εσείς τι λέτε;
Δεδομένης και της τροπής που πήρε η συζήτηση, λέω να διαβάσουμε κι αυτό το προβοκατόρικο κείμενο. Βέβαια, οι συντάκτες του μετά τα έκαναν σκ**ά, αλλά η ουσία της διακήρυξης μετράει.
SOMOS said,I ask Turkish 46etw'n private employee with three underage children,na it has personal-collective historical precedent with my corresponding Greek, afentja' that is to say, for duel up to death. Arms free then agreement. The victor will gain the woman dying, all the problems and a lot of rich gifts from our sponsors fagwma'ras.
METΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ BABELFISH
TO OΠΟΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΥΡΚΙΚΑ!!!
ΘΑ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΧΑΣΑΝ
ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ
ΜΕ ΤΙΣ ΟΥΡΑΛΟ-ΑΛΤΑΪΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ...
@εργοτελίνα
Ένας μαθαίνει ελληνικά.
Οι άλλοι αγγλικά.
Τουρκοκρητικοί yok (εξάλλου, αυτοί, άμα τους γνωρίσεις, δεν είναι Τούρκοι, είναι κρητικοί εθνικιστές, ξέρεις εσύ...)
@half-bood
"...θα υπερασπιζόμουνα την παράγραφο και την κάθε παράγραφο με την ζωή μου την ίδια. Και αν δεν γινόταν αλλιώς θα σκότωνα αυτούς τους δυο τρις που θα την απειλούσαν. Αλλά δεν θα συνέχιζα την σφαγή και σε όλους τους ομοεθνής τους."
Αμ, άμα αρχίσει ο κύκλος του αίματος, λήγει μόνο με την νίκη(=καταστροφή των δυνάμεων του αντιπάλου). Άμα ξέρετε και κάτι άλλο, πείτε το να το μάθουμε.
"...το ερώτημα του heinz φαινόταν
σοβάρο μέχρι που διαπίστωσα ότι ..."
Καλά. Επειδή ο Heinz έχει κάνει και ρεπορτάζ εκεί που οι άνθρωποι αλληλοσφάζονταν (Βοσνία 1994), ένα θα σου πω: δεν φαντάζεσαι, ούτε καν υποψιάζεσαι (ούτε κι εγώ εξάλλου μέχρι που πήγα), το τι παίζει στις ψυχές των ανθρώπων. Κάνε τη δουλειά σου ειρηνικά και φιλικά, ξέρε όμως κι από που γεμίζει τ' όπλο.
"Αν η κάθε παράγραφος αποφασίσει ότι θέλει να παίξει το παιχνίδι τους και να σκοτωθεί και να μην δεχτεί την παραίνεση μου για αποχώρηση στην Αυστραλία τότε ούτε να την εμποδίσω μπορώ ούτε να την σώσω θα προσπαθήσω. Θα πίνω καφέ στο Σύδνεϊ λυπημένος πραγματικά που αποφάσισε να θυσιαστεί χωρίς λόγο."
Μπράβο και τω Θεώ δόξα!!! Τώρα πέσανε οι μάσκες.
Να γενικεύσω εδώ καταπώς κάνει όποτε βολεύεται κι ο ΝΔ, να πάρει η μπάλα και τον ίδιο?????
ΝΔ Said...
"Πιστεύω ότι κάποτε οι άνθρωποι θα απορούν για το πώς λύναμε τις διαφορές μας"
Nαι, κι εγώ το πιστεύω. Αλλά δεν μπερδεύω την θρησκεία με τα γεγονότα.
"Η θεωρία του αναγκαίου κακού μπάζει νερά. Υποτίθεται ότι αναφέρεται μόνο στον αμυντικό πόλεμο"
Ναι, κι οι Κύπριοι που πολεμούσαν τον Αττίλα, κάνανε επιθετικό πόλεμο ...προφανώς. Προσέξτε! - δε μιλάω για τους ΕΟΚΑΒ-ίτες!!
@zoros
"Πως θα ήταν πιο ωραίος ο κόσμος μας? Αν όλοι ήταν half-blood_phoenix ή αν όλοι ήταν glenn/Heinz/ελληνόψυχος? "
Βλέπω τις ομαδοποιήσεις και τις αναγωγές τις έχουμε βολικές ε?
Τι να κάνουμε, ο απλοϊκός τρόπος σκέψης είναι εύκολος...
Ο κόσμος θα ήταν ούτως ή άλλως χάλια, αν είμαστε όλοι ίδιοι.
Συμπέρασμα: γενικώς κι οι φασίστες, κι οι βολεμένοι "προοδευτικοί", από απλοποιήσεις καλά πάνε.
@half-blood_phoenix said...
και για να μιλάμε σοβαρά, διάβασε το "κύμα-κύμα", την μαρτυρία του Yalcin Kucuk για τη εισβολή στην Κύπρο και τα ξαναλέμε
Προσοχή! Άλλο πράγμα το είμαι κατά του πολέμου, άλλο πράγμα το δεν πρόκειται να πολεμήσω ποτέ και για τίποτε!
Einai arketoi anthropoi pou den mporoun, de theloun, na niosoun misos, metaxi ton opion ke mena, einai axristo sinesthima.
Sto post me tin kypro eipa oti polloi kyprioi den theloun na sizisoun me tous tourkous. Den einai oloi logo misous. Logo misous einai oi palaioteroi pou exasan ta spitia kai tous syggeneis tous.
Logo apexthias kai fovou den theloume na sizisoume me tous tourkous. Kai ne oute ego mporo na milao gia afirimena synola (p.x fteei i ellada, fteei i tourkia) alla ston tourkiko lao ta atoma pou tha vreis na apexthanese einai tosa polla pou katantas na milas san synolo. :D
Άσχημο το τοπίο στα σημερινά σχόλια.
Δυσάρεστο, ενοχλητικό, προσβλητικό, φτηνό, λαϊκίστικο, γεμάτο ύβρεις (αλήθεια ΝΔ, στις πόσες ύβρεις αποβάλλεται κάποιος;).
Και το κυριότερο: γεμάτο μίσος.
(στο post περί αδυναμίας μίσους - τι ειρωνία!)
Μίσος για το διαφορετικό...
Αν ήμουν αναγνώστης και ήθελα να σχολιάσω για πρώτη φορά, θα δίσταζα, θα φοβόμουνα τις ύβρεις.
Αν είχα την ευγένεια, το ήθος και την ποιότητα της παραγράφου θα εξοργιζόμουνα με αυτούς που συμφωνούν με τις ιδέες μου, αλλά τις υπερασπίζονται με τέτοιο ήθος και ύφος.
Κατηγορήθηκαν αρκετοί (όχι μόνο σήμερα) ως φασίστες, από κάποιους που ίσως κατά βάθος είναι πιο φασίστες...
Αν ούτε στο blog του ΝΔ δεν είναι κάποιος ελεύθερος να εκφράσει τις ΟΠΟΙΕΣ απόψεις του και να αναμένει ευγενή αντιπαράθεση και π ο λ ι τ ι σ μ έ ν ο διάλογο, ε, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα πια...
Δεν έχω όρεξη να συμμετάσχω σήμερα.
half-blood_phoenix said @ Εργοτελίνα Όχι τούρκους αναρχικούς. Όχι έλληνες αναρχικούς. Είναι κολλημένοι. Απλούς καθημερινούς λογικούς ανθρώπους.
Ποιοι ειναι οι απλοι καθημερινοι ανθρωποι;Μηπως θα βρεις ευκολα αποψεις σαν του Δημου στη λαϊκη;
Μαλλον θα βρεις υποστηρικτες του Καρατζαφερη και του Χριστοδουλου.
Αλλο αναρχικοι-βανδαλοι
και αλλο αναρχικοι του Ιντερνετ
που θα δωσουν λυσεις
και επικοινωνια
μεταξυ των δυο λαων.
half-blood_phoenix said...
Παράγραφε ζητώ συγνώμη. Σε σκοτώσαμε, σε σφάξαμε. Μα τι γουρούνια είμαστε.
--------------------
Ξέρω ότι με αγαπάτε! Άλλωστε είμαι προσφυγοπούλα και προσφέρομαι για... παράδειγμα προς αποφυγήν.
Μιας και η κουβέντα είναι περί μίσους και πολέμου, πρέπει να σας πω οτι από τη μητέρα μου διδάχτηκα μόνο αγάπη. Ποτέ μου δεν είδα στα μάτια της μίσος. Ακόμα και το κτήνος τον πατέρας μου, που την ξυλοφόρτωνε, ακόμα και γι΄αυτόν είχε μια συγγνώμη -εγώ, όχι.
Εμείς είχαμε στο σπίτι μας πόλεμο και τρομοκρατία, πριν έρθουν τα... τουρκικά στρατεύματα (και για χρόνια μετά...). Μπορεί το μεγαλύτερο κακό στην Κύπρο να το έκαναν Τούρκοι στρατιώτες, το μεγαλύτερο κακό στη μητέρα μου και στην οικογενειακή μας ζωή, το έκανε Ελληνοκύπριος, ο πατέρας μου και δεν θα τον συγχωρέσω ποτέ. (Εγωιστής, βάναυσος και μονίμως αδιόρθωτος - τον ξαποστείλαμε κι ησυχάσαμε.)
Αναφορικά με τον πόλεμο και τα τουρκικά στρατεύματα: το πραξικόπημα τα έφερε στην Κύπρο που έγινε από τα τσογλάνια τού Ιωαννίδη.
Τώρα και στην Κύπρο και στην Ελλαδα, υπάρχει λογική. Δεν πιστεύω ότι θα ξαναγίνει πόλεμος. Δεν αισθάνομαι την απειλή του πολέμου.
Αισθάνομαι όμως έντονη την απειλή της βλακείας μας, του λαϊκισμού μας και του ανορθολογισμού μας. Που σημαίνει: ο θεός να βάλει το χέρι του να μας... προστατεύσουμε από άλλες γκάφες μας...
Με αγάπη
Παράγραφος
Παράγραφος
@heinz
“Τι να κάνουμε, ο απλοϊκός τρόπος σκέψης είναι εύκολος...”
Έλα τώρα που είναι απλοϊκός τρόπος σκέψης!
Δεν καταλαβαίνεις το νόημα αυτού που γράφω? Αν όλοι γίνουμε ανεκτικοί στον μέχρι χτες «εχθρό» και πραγματικά κατά του πολέμου όλα θα είναι καλύτερα. Και για αυτό το λόγο σου δίνω το παράδειγμα των Σκανδιναβών (και πρώην αγροίκων Βίκινγκς) που το πέτυχαν: ενώ πριν 500 χρόνια πίνανε κρασί στο κρανίο των εχθρών τους, δες τους σήμερα σε τι επίπεδο πολιτισμού έχουν φτάσει.
@andy dufresne
"Αν ούτε στο blog του ΝΔ δεν είναι κάποιος ελεύθερος να εκφράσει τις ΟΠΟΙΕΣ απόψεις του και να αναμένει ευγενή αντιπαράθεση και π ο λ ι τ ι σ μ έ ν ο διάλογο, ε, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα πια..."
Νομίζω ότι είσαι υπερβολικός. Το επίπεδο κρατήθηκε σε αρκετά καλό επίπεδο και τα σχόλια ήταν “to the point”.
Και επειδή είσαι «παλιός» στο blog, σε άλλα θέματα είχαμε πολύ χειρότερα comments, έτσι δεν είναι ;-)
@zoros,
δεν αναφέρομαι σε σένα, δεν βρήκα στα σχόλια σου ούτε ύβρεις, ούτε λαϊκισμό, ούτε φτήνεια κοκορομαχίας σχολικού επιπέδου.
Δεν αναφέρομαι επίσης στο περιεχόμενο, υπάρχουν ενδιαφέρουσες απόψεις και επιχειρήματα.
Αναφέρομαι στο τρόπο, στο ύφος, στο στυλ.
Αν θεωρείς ότι υπερβάλλω, ξαναδιάβασε τα σχόλια, scripta manent.
@andy dufresne
Δεν θα μπορουσα να τα πω καλυτερα.
Πανω που απογοητευομαι τελειως απ'αυτο το blog βρισκεται ευτυχως καποιος σαν και σενα και καταλαβαινω οτι δεν ειμαι ο μονος που σκεφτεται τα ιδια. Μεγαλη υποθεση. Να'σαι καλα.
Zoros said:
Νομίζω ότι είσαι υπερβολικός. Το επίπεδο κρατήθηκε σε αρκετά καλό επίπεδο και τα σχόλια ήταν “to the point”.
Πολυ καλο, κανενα με ξανθιες ξερεις?
Γράφω, χωρίς να έχω διαβάσει ακόμη.
Μετά από απουσία 3 ημερών (προβλέπεται σεντόνι) βλέπω πως την «Τόλια» την γράψατε, 85 σχόλια και με το ζόρι. Κρίμα, μάνα είναι μόνο μία και όλοι έχουμε απωθημένα. Τέλος πάντων.
Ούτε την Κύπρο και τους Τούρκους τους πρόλαβα.
Ο μπαμπάς μου ήρθε από τη Σμύρνη το ’22 (το εικοσι-δυό). Σήμα κατατεθέν της νεοελληνικής ιστορίας: το εικοσι-δυό. Λαϊκό-Σαββόπουλος.
Του πατέρα μου λοιπόν του είχαν σκοτώσει τον παππού του και τον πατέρα του, οι ίδιοι κοιμόνταν σε τάφους για κανα-δυο μέρες, μην τους βρουν, ήρθαν Αθήνα, μένανε σ’ ένα διατηρητέο (πλέον) του Κανελλόπουλου στου Ψειρή, τους έδωσαν με συμβολικό αντίκρισμα ένα οικόπεδο στη Ν. Σμύρνη κι αυτό είναι το πατρικό μου, που το ‘δωσα πρόσφατα αντιπαροχή. Με κλάμα (κακό να δένεσαι με πράγματα, πολύ κακό).
Ο πατέρας μου καυχιόταν, πως είχε κόψει το κάπνισμα στα 8 (το άρχισε στα 6, στην Αθήνα) κι ότι «Εγώ στου Ψειρή μεγάλωσα». Η αναλογία σήμερα είναι με τους Αλβανούς ή τους Ρωσσοπόντιους (που καθόλου δεν γουστάρουν αυτήν την ονομασία). Οι «Ελλαδίτες» δεν τους είδαν και με το καλύτερο μάτι.
Λοιπόν, ο πατέρας μου μισούσε του Τούρκους. Η μάνα του η Μυτιληνιά (απέναντι είναι η Τουρκία, γίνονταν πολλοί τέτοιοι γάμοι) γεμάτη μίσος για όλους -Τούρκους κι Έλληνες- τον έκανε παράξενο. Τόσο παράξενο, που τον μισούσαν τα ίδια του τα παιδιά. Εγώ κατάφερα με κόπο να τον συγχωρήσω. Γιατί κατάλαβα τα ζόρια του. Να μην συγχωρήσω τους Τούρκους, που προηγούνταν αυτού του ντόμινο; (αναφέρθηκε το ντόμινο κι είναι πράγματι έτσι)
Άσε, που οι παππούδες μια χαρά ήταν με τους Τούρκους μέχρι εκείνην την στιγμή, έγινε μια στραβή, Ο.Κ., δεν ξέρουμε κι ακριβώς την κατάσταση, τα λέμε λίγο «ιστορικά», ενώ αν επρόκειτο για σημερινό συμβάν, θα την ψάχναμε λίγο παραπάνω «ποιος φταίει».
Νομίζω, λοιπόν, πως το μίσος είναι μίσος -είτε συλλογικό, είτε ατομικό. Χείριστο συναίσθημα, ανθρωποφάγο, και για ‘σένα και για τους άλλους. Και πρέπει να το ψάχνουμε, να το μυριζόμαστε και να το πετάμε στα σκουπίδια.
Η συγχώρηση όμως είναι μία, δύσκολη μεν, εφικτή δε. Για το δικό σου καλό.
Συναφή συναισθήματα είναι και ο ρατσισμός (άλλο post) και ο φθόνος κ.α.
Και η εκδίκηση, που πολύ την εξωραΐζουν τα κορεατικά φιλμς τελευταίως, δεν είναι ένα πιάτο κρύο, είναι ένα πιάτο που το τρως στο κεφάλι και σου ανοίγει (βλ. σκυλάδικα). Και μετά από μία πράξη εκδίκησης, δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε από το γεγονός-αίτιο (να συγχωρήσεις), ούτε απ’ τη δική σου απεχθή πράξη. Είσαι πάντα δέσμιός αυτής της «βεντέτας». Μιλάμε για μεγάλη μαλακία.
Για την ερωτική ζήλια, που θεωρώ κακή, αλλά εντελώς άλλης ποιότητας, δεν μπορώ να μιλήσω -δυστυχώς- γιατί της δίνω και καταλαβαίνει. Και ντρέπομαι, αλλά…
@zoros
"Αν όλοι γίνουμε ανεκτικοί στον μέχρι χτες «εχθρό» και πραγματικά κατά του πολέμου όλα θα είναι καλύτερα."
μα καλά ποιός λέει όχι σ' αυτό?
Αν όμως ο μέχρι χθες εχθρός κράταει όπλα και απειλεί(=casus belli), μην είμαστε και μ*λάκες!!!!
Θυμάστε το ποστ περί του ανήκειν? Ο κ. Δήμου μας ανέλυσε εκεί την ψυχολογία του ορθολογιστή που δεν μπορεί να διυλίσει την προσωπική του ιδιαιτερότητα μέσα σε μαζική συνείδηση. Εκείνος λοιπόν που δεν μπορεί να ανήκει σε ομόδοξες ομάδες, εκείνος που επιμένει να σκέφτεται αντί να εντάσσεται δεν μπορεί να μισήσει. Ατομικά γιατί θα αναζητήσει τις αιτίες που εξηγούν (δεν δικαιολογούν) εκείνον που τον αδίκησε, ομαδικά γιατί δεν θα μπορέσει ποτέ να ταυτιστεί με την ομάδα των μισούντων. Βλέπετε αυτοί ποντάρουν στο θυμικό και την ομαδική ψυχολογία, κάτι με το οποίο ο ορθολογιστής βγάζει σπυράκια.
Βέβαια θα εκτιμούσα την στάση αυτή περισσότερο από κάποιον που έχει εμπλακεί σ'αυτή την βεντέτα, έχει χάσει ανθρώπους, περιουσία, και κατάλαβε ότι με την βία δεν γίνεται τίποτε.΄Η μάλλον γίνεται, περισσότερη βία.
Δεν ξέρω αν θα πήγαινα κι εγώ στην Αυστραλία για να μη πολεμήσω. Αν ο πόλεμος ήταν εθελοντικός ναι θα πήγαινα. Αλλά τώρα, θεωρώ, με λύπη μου ότι η συμμετοχή μου σε ένα πόλεμο αποτελεί μέρος της σύμβασης που αποδέχομαι αφού συνεχίζω να κατοικώ σαυτή τη χώρα.
Ομως πώς μπορείς να πολεμήσεις χωρίς να μισείς?
Σκεπτικιστής πολεμιστής?
Ναι, ο πόλεμος βασίζεται στο μίσος!
@andy
Άκου andy: Αν κάποιος μου λέει "δεν με νοιάζει ποιός εξουσιάζει τον τόπο σου" δηλ. εμένα και τα παιδιά μου, "εμένα ο τόπος σου μου κάνει μόνο για τις διακοπές μου", ναι τον βρίζω, ναι τον απαξιώνω και δεν τον σέβομαι. Το ότι είναι δίποδο, δεν τον κάνει άξιο σεβασμού.
Τελεία.
Υ.Γ. Και δεν μασάω ποτέ τα λόγια μου "δια τις εντυπώσεις". Αν έχεις να πεις κάτι στην ουσία πες το, κι άσε τους τύπους σε παρακαλώ.... Αυτό το παιχνίδι "καλέ μη μιλάτε έτσι", είναι βαρετό.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Andy.
"Άσχημο το τοπίο στα σημερινά σχόλια.
Δυσάρεστο, ενοχλητικό, προσβλητικό, φτηνό, λαϊκίστικο, γεμάτο ύβρεις (αλήθεια ΝΔ, στις πόσες ύβρεις αποβάλλεται κάποιος;).
Και το κυριότερο: γεμάτο μίσος.
(στο post περί αδυναμίας μίσους - τι ειρωνία!)
Μίσος για το διαφορετικό..."
ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΩ:
Ειρωνεία, θράσος, επιθετικότητα, εξυπνακισμός, ασέβεια και περιφρόνηση στον συνομιλητή. Ίσως η χειρότερη συζήτηση από καταβολής blog.
Μερικά πολύ αξιόλογα σχόλια της Paragrafos, , του Kyriakos κ.α. χάθηκαν μέσα σε κοκκορομαχίες.
Όχι Andy δεν θα αποβάλω κανένα. Απλώς θα πάψω να σχολιάζω. Ας όψονται οι πρωταγωνιστές της φτήνειας που σήμερα δεν έβαλαν γλώσσα μέσα.
@ Κυριάκος
Ευγενέστατε κύριε Κυριάκο,
Εδώ το θέμα είναι άλλο, ενώ το δικό μας ειναι το Κυπριακό. Νομίζω πως εκεί θα πρέπει να συνεχίσουμε τη συζήτηση, δηλαδή στο παραπροηγούμενο ποστ.
Εάν όμως πρέπει αν συνεχίσουμε εδώ, θα σας ήμουν ευγνώμων (με συγχωρείτε που σας βάζω στον κόπο) να ρίξτε μια ματιά στα εδώ σχόλιά μου, αφενός για να μη λέω πάλι τα ίδια και αφετέρου για να νιωσετε καλύτερα το ιδεολογικό μου προφίλ.
Στο θέμα μας: προφανώς διαφωνούμε ριζικά στο τι είναι Κυπριακό ΣΗΜΕΡΑ.
Κατά την εκτίμησή σας είναι ζήτημα μισαλλοδοξίας ενώ κατά τη δική μου γνώμη είναι ΖΗΤΗΜΑ ΕΚΓΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.
Στο σπίτι μου στη Μόρφου δεν μπορώ να ζήσω όχι επειδή με μισούν οι Τουρκοκύπριοι αλλά επειδή ο Τουρκικός Στρατός με εμποδίζει να ζήσω εκεί!!! Εξ ου και οι καταδίκες σε βάρος του από τον ΟΗΕ κλπ. (Κι εμείς θα πρέπει πρώτοι να επιτρέψουμε σε όλους τους Τ/κ να απολαύσουν τις περιουσίες τους. Να η δική μας επιβεβλημένη έμπρακτη κι όχι θεωρητική υπερβαση!)
Επιπλέον είναι και ζήτημα συμφερόντων, χρημάτων, εξασφαλίσεων, αγωνίας για το μέλλον των παιδιων μας. Κοντολογίς είναι και ζήτημα συνεταιρισμού! Τα σχεδια που έχουμε μπροστά μας, τα τελευταία τριάντα χρονια, αυτό λένε. Αν τα βρούμε στο πάρε-δώσε, θα έλθει και η αγάπη καθ΄οτι (όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης) "ζει χυτρα, ζη φιλία".
Αντίθετα, αν δεν υπάρξει κοινό ΣΥΜΦΕΡΟΝ, δεν θα υπάρξει κοινό μέλλον. Χρειάζεται ένας συμβιβασμός που δεν θα είναι από την αρχή επαχθέστατος μόνο για τον έναν. Αν ένας από τους δυο νιώσει ξανά, ριγμένος, η ιστορία θα επαναληφθεί ως τραγωδία.
Αυτά διδάσκει η ζωή. Άλλωστε ο συνταγματικός πατριωτισμός δεν προϋποθέτει τρελό έρωτα για τον συμπολίτη μας, προαπαιτεί νομιμοφροσύνη και σύνεση. Η αγάπη και ο έρωτας είναι συνήθως ατόμική υπόθεση.
Με αγάπη
Παράγραφος
Κάποιοι ορισμένα πράματα καλά θα κάνουν να μην τα βγάζουν out of context όταν τα διαβάζουν. Είναι οργανικά τμήματα διαλόγου κι όχι σκόρπια τσιτάτα.
@heinz,
έχουμε ξανακάνει την ίδια ακριβώς συζήτηση.
Διαφωνήσαμε και διαφωνούμε και τώρα.
Δεν θέλω να αλλάξω την άποψή σου (πως θα μπορούσα άλλωστε;), αλλά ενοχλούμαι όταν κάποιος μορφωμένος άνθρωπος γίνεται πνευματικός τρομοκράτης.
Θα χαιρόμουν να σε έβλεπα να υποστηρίζεις ακριβώς τις ίδιες ιδέες (άσχετα αν διαφωνώ μαζί σου), πιο κόσμια, πιο ψύχραιμα, πιο πολιτισμένα.
Με τις ύβρεις χάνεις εσύ και μόνο εσύ, κατά την γνώμη μου.
Χαμηλώνεις.
Θα παραδεχθώ βέβαια ότι το δίκιο είναι με το μέρος σου
όσο αφορά στο δικαίωμά σου να εκφράζεσαι έτσι,
εφόσον ο αχυρώνας αυτός είναι αλλουνού κι αρχίζω να αισθάνομαι γάιδαρος...
Αν δεν ενοχλείται ο ΝΔ από τις ύβρεις (και μάλιστα απέναντι σε νέα παιδιά...), τι να πω εγώ.
Δεν θέλω θα επανέλθω όσο κι αν προκληθώ, θεωρώ το θέμα θλιβερό.
Και πιστεύω ότι πιο χρήσιμος στην "πατρίδα" είναι εκείνος που δεν φοροδιαφεύγει, που είναι ευρηματικός και αποδοτικός στην δουλειά του, που έχει κοινωνική συνείδηση -όχι μαζική- αυτός που κάνει την ζωή να πάει μπροστά, όχι τον θάνατο.
Και άν ο κάθε¨Έλληνας ήταν ο καλύτερος στον τομέα του αν εδινε την ψυχή του στα ειρηνικά έργα, τότε η χώρα του θα ήταν τόσο ισχυρή οικονομικά και πολιτικά που δεν θα είχε να φοβηθεί τίποτε. Έτσι δεν θα χρειαζόταν να μισεί. Θα αρκούσε να δημιουργεί.
"Πρέπει να είσαι πάντοτε έτοιμος να υποφέρεις, ποτέ όμως έτοιμος να θανατώσεις."
Κάπου το διάβασα και μου άρεσε.
Να είμαι εγώ καλά. Αλλά, αν δεν είναι καλά οι γύρω μου, δεν είμαι κι εγώ καλά. Οι Τούρκοι είναι γύρω μας. Πρέπει να φροντίσουμε να είναι καλά. Γιατί αλλιώς υπάρχει κι η πιθανότητα να μας την πέσουνε. Όχι από μίσος, από ανάγκη. Έστω και φτιαχτή.
-> ΝΔ
Σύνοψη:
Ένα θέμα που άρχισε με το "ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" κάποιου ιδεαλιστή λαού, την εισβολή του Ατίλλα, τα σκλαβωμένα εδάφη και καρδιές, την προσφυγιά, την μνήμη αθώων θυμάτων, την γενοκτονία των Ποντίων, Μικρασιατών και Αρμενίων εξελίχθηκε σε ένα άλλο θέμα, εδώ στο "Αδυναμία Μίσους", σε μιά συζήτηση ΔΙΧΑΣΜΟΥ μεταξύ ΕΛΛΗΝΩΝ
1) που δεν μπορούν να μισήσουν κανέναν άλλο λαό εκτός από ολίγον μίσος για τις ανεπάρκειες του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ,
2) αυτών που μπορούν να μισούν νοσταλγικά, μόνο από το Παρίσι ή την Αυστραλία (όσο πιο μακρυά καλύτερα),
3) αυτών που προτιμάνε να μισούν παρά να παραδεχθούν την ήττα,
4) αυτών που μισούν μόνο όταν έχουν να υπερασπισθούν τους δικούς τους,
5) αυτών που μισούν μόνο ένα έθνος, ένα κοινωνικό σύστημα, μία ιδεολογία,
6) αυτών που μισούν όλους και όλα
7) αυτών που μισούν τον εαυτό τους,
8) αυτών που δεν θελουν να μιλήσουν για το Μίσος απο περιφρόνηση σαν ανθρώπινο αίσθημα
9) αυτών που θέλουν να μισήσουν κάτι αλλά δεν είναι βέβαιοι ποιός είναι ο στόχος
10) αυτών που λένε και θέλω πραγματικά να τους πιστεψω ότι έχουν ναρκώσει αν όχι εξουδετερώσει το αίσθημα του μίσους μέσω της "Επανάστασης" της Χριστιανικής Αγάπης.
"+Αγαπάτε τους μισούντας ημάς+"
Η εμπειρία δείχνει ότι θα βρεθούν αρκετές "ευκαιρίες" να το αποδείξουν.
Εμείς οι άλλοι που δεν το έχουμε προσπαθήσει η δεν έχουμε ακόμα επιτύχει τον σκοπό μας θα συνιστούσαμε στον ΝΔ να αρχίσει ένα νεο πιο θετικό Θέμα αν είχε την καλωσύνη.
Το εξαντλήσαμε νομίζω το θέμα του "μίσους".
Όχι βέβεια το Κυπριακό θέμα για τα κατεχόμενα.
Ούτε το θέμα της γενοκτονίας των Ποντίων, Μικρασιατών και Αρμενίων, είτε το θέμα της Δικαιοσύνης.
Ας γράψουμε όμως τώρα για κάτι που να μας ενώνει αντί να μας χωρίζει, έστω και προσωρινά.
Το μίσος έχει δείξει τις αδυναμίες του και είναι πάρα πολλές.
Νέο θέμα λοιπόν;?
"Δύναμη Αγάπης";?
William Dick you suck big time.
Το λιγό το σκατό σαν εσένα μαγαρίζει πολύ φαγί.
Το σωστό να λέγεται
@ Κυριάκο
Εκλεκτέ κύριε Κυριάκο,
Θέσατε πολλά ζητήματα. (Γράφω και μετ΄ εμποδίων...) Τα προσεγγίζω, πού βιαστικα, ένα-ένα και σε συνέχειες.
Ερχόμαστε τώρα στο ζήτημα της μισαλλοδοξίας.
Πού την είδατε ΣΗΜΕΡΑ τη μισαλλοδοξία; Στις εκατοντάδες χιλιάδες των Ε/Κ που επισκέφτηκαν τα κατεχόμενα όταν άνοιξε ο Ντενκας τα "σύνορα"; Αυτό που έμεινε στα χείλη μας, κύριε Κυριάκο, δεν είναι η μισαλλοδοξία, αλλά η πικρία του πρόσφυγα... (Άσχετα τώρα αν οι μόνοι που εξακολουθούν να πηγαινοέρχονται είναι οι οι χαρτοπαίκτες).
Ζω στη Λευκωσία. Έχω δεκάδες συγγενείς και φίλους και λόγω άλλης δραστηριότητάς μου καθε μήνα έρχομαι σε επαφή με εκατοντάδες άτομα. Αυτήν την μισαλλοδοξία που βλέπετε εσείς στην ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΠΡΟ, εγώ, εντίμως σας μιλώ, δεν την βλέπω, κύριε Κυριάκο. Ειλικρινά δεν την βλέπω! Εκτός εάν όλος ο κόσμος με αγαπάει τόσο πολύ και με δουλεύει ακόμα περισσότερο...
Έξω όμως από τις προσωπικές μου επαφές έρχεται πάλι η πραγματικότητα να συνηγορήσει υπερ μου: α) σχεδόν όλοι οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ θέλουν τη συμβίωση με τους Τ/κ και τώρα β) το μεγαλύτερο κομμάτι του ΔΗΣΥ λέει "ναι" σε κατι πιο προωθημένο, δηλ στο σχέδιο Αναν.
Φοβάμαι ότι η ενημέρωσή σας έχει σταματήσει στο 1997.
Ενδέχεται ομως, κύριε Κυριάκο, αυτην τη σοβαρόταση μετεξελιξη της κυπριακής πολιτικής κουλτούρας, να την αγνοείτε ηθελημένα θεωρώντας της ως ανεπαρκή λόγω του μαξιμαλιστικού οράματος που έχετε για την Κύπρος μας και ζητάτε την υλοποίησή του εδώ και τώρα. Οπότε η κουβέντα πάει αλλού...
συνεχίζεται.. (αν μας επιτρέπεται φυσικά και δεν θεωρούμαστε εκτός θέματος)
Με αγάπη
Παράγραφος
Κύριε Δήμου,παρακαλώ θερμά,διαγράψτε το σχόλιο των
8.08μ.μ.
Δεν καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να διαγράφονται σχόλια, ό,τι κι αν λένε.
Όλο αγάπη είμαστε, αλλά καμία ανοχή.
Δεν συμβαδίζουν αυτά τα δυο.
@synas
Σε ό,τι με αφορά,ΟΥΔΕΜΙΑ αγάπη για τον γράφοντα το συγκεκριμένο σχόλιο.
Μιλάτε για ανοχή.
Ανοχή απέναντι σε τέτοιο ύφος και ''ήθος'',ανοχή σε άτομα που αποτελούν την απαξίωση του ανθρώπινου είδους,και δε μιλάω εν θερμώ,τέτοια ανοχή,αν υπάρχει,είναι ντροπή για αυτούς που τη φέρουν.
Κύριε Κυριάκο,
Ήδη μετέφερα τα σχόλιά μου στο προηγούμενο ποστ κι εκεί μπορουμε να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας.
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ - ΕΚΚΛΗΣΗ (και το οικοδεσπότη μας): Αγνοήστε εντελώς τα υβρεολόγια.
Με αγάπη
Παράγραφος
@κ.Δημου Ν.
θεωρω δεδομενο το οτι ανηκω στη κατηγορια αυτων που δεν θα θελατε να βλεπετε σχολια τους στο μπλογκ σας.
Θα ηθελα να μου απαντησετε αν οντως πιστευετε πως μπορει να υπαρξει αυτη η ουτοπια που οραματιζεστε.
"Οχι στον πολεμο" γραφετε.
Ακουγετε ομορφο και απολυτα λογικο.Ακομα και εγω που ειναι η δουλεια μου ο πολεμος απευχομαι τετοιο ενδεχομενο.Υποθετω πως εχετε ζησει σε πολεμικη περιοδο.
Ο γραφων εζησε τον πολεμο,οχι φυσικα εντος συνορων αλλα εν αντιθεση με την συντριπτικη πλειοψηφια των παροντων και των συμπατριωτων μας εγω βιωσει τον πολεμο(εναν απο τους πλεον σκληρους και βαρβαρους)και γνωριζω απο πρωτο χερι την καταστροφη που φερνει.
Πολεμοκαπηλους δεν θα βρειτε σιγουρα ουτε εδω μεσα ουτε στην επαγγελματικη μου ταξη.
Πολεμοχαρεις και πολεμοκαπηλοι ειναι οσοι γνωριζουν εκ των προτερων οτι δεν θα πολεμησουν και δεν θα υποστουν τις συνεπειες του πολεμου.
Ομως ξεχνατε οτι τον πολεμο δεν τον προκαλουμε μονο εμεις αλλα μας επιβαλλεται μερικες φορες.
Και δεν αναφερομαι στα ελληνοτουρκικα.
Δεν θα βαρεθω να το γραφω-λεω:Ποτε επικρατησε η απολυτη ειρηνη παγκοσμια;Ποτε,ουτε καν κοντα δεν φτασαμε.
Θα ελεγα πως γραφωντας για τους "guerrero του κοσμου" με αδικητε αλλα η γνωμη σας ειναι σεβαστη,και δεν εχω σκοπο να σας την αλλαξω.
@ποντικος
Αχα!Εισαι και γιωτα-γιωτα ζωη και κοτα ε;
Τα οσα εγραψες για την βραδια των Ιμιων σωστα.
Κριμα στους συναδελφους που χαθηκαν.
Πολιτικοι και στρατηγοι τα εκαναν αερα πατερα!
guerrero762 said...
"Θα ηθελα να μου απαντησετε αν οντως πιστευετε πως μπορει να υπαρξει αυτη η ουτοπια που οραματιζεστε.
"Οχι στον πολεμο" γραφετε."
-------------------------------
Έζησα τον πόλεμο σε πολυ τρυφερή ηλικία. Βέπετε, δεν τον ζουν μόνο εκείνοι που πολεμούν ή που νομίζουν ότι πολεμούν. Τον ζουν κυρίως και τον υφίστανται και οι άμαχοι: γέροντες, μανάδες και παιδάκια...
Και το έγκλημα υπήρχε και θα υπάρχει
και οι βιασμοί υπήρχαν και θα υπάρχουν
και οι παλιάνθρωποι υπήρχαν και θα υπάρχουν
και η εκμετάλλεση υπήρχε και θα υπάρχει
Παραδεχόμαστε ότι ανέκαθεν υπηρχε και θα υπάρχει ή απανθρωπιά.
Άλλο όμως αυτή η παραδοχή κι άλλο να ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ και να προσκυνάμε και να καλωσορίζουμε αυτήν την φρίκη ως μια φυσική και πρέπουσα κατάσταση.
Γι΄αυτό, κάθε σώφρονας έχει χρέος να καταδικάζει και να καταπολεμά με όλες του τις δυνάμεις και το έγκλημα και τα βασανιστήρια και τους βιασμούς και καθε είδος απανθρωπιάς.
Με αγάπη
Παράγραφος
Το σχόλιο των 8:08 διεγράφη. (Άργησα γιατί έλειπα).
Guerrero είστε συνεπής προς τον εαυτό σας και μας δείχνετε μία πραγματικότητα που χρήσιμο είναι να την θυμόμαστε. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με σας.
Όσο για τις πιθανότητες της ουτοπίας: Πολλά πράγματα θα φαίνονταν ουτοπικά στους στρατηλάτες των περασμένων αιώνων - ο Ερυθρός Σταυρός, οι Γιατροί του Κόσμου, η Διεθνής Αμνηστία... κι όμως λειτουργούν σήμερα. (Για να λέγατε στον Ταμερλάνο για την Συνθήκη της Γενεύης). Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε προσπαθώντας...
->Χριστόν Ομολογώ
Ο Κόκορας λάλησε μιά φορά.
Δεν ήταν την paragrafo που θέλησε να δαιμονίσει, αλλά εσένα.
Σου θυμίζω...
"+Αγαπάτε τους μισούντας ημάς+"
Δική σου και σωστή η πρωτοβουλία να θέλεις να ακολουθήσεις τον Λόγο του Θεού.
Θέλω να πετύχεις στην προσπάθειά σου.
Η σοφία του Αγίου Πνεύματος να σε οδηγεί.
Δημοσίευση σχολίου