Σήμερα θα σας διηγηθώ μία ιστορία.
Η Μαρία (Μ) είναι μία ωραία κοπέλα. Ζει από την μία πλευρά του μεγάλου ποταμού. Από την άλλη όχθη ζούνε δύο άνδρες. Τον ένα (Α) η Μαρία τον αγαπάει παράφορα, αλλά αυτός δεν της δίνει σημασία. Ο δεύτερος (Β) είναι τρελά ερωτευμένος με την Μαρία – αλλά αυτή απλώς τον συμπαθεί.
Μια βραδιά χειμωνιάτικη με άθλιο καιρό, η Μαρία απελπισμένη περνάει το ποτάμι με τον περαματάρη (Π) και πηγαίνει στο σπίτι του Α. Προσπαθεί να τον πείσει να την κρατήσει κοντά του. Αυτός της εξηγεί ότι δεν την αγαπά. Της λεει πάντως να μείνει μέχρι το πρωί επειδή ο καιρός έχει αγριέψει.
Την νύχτα η Μαρία τρυπώνει στο κρεβάτι του Α και του επιτίθεται. Κάνουν έρωτα. Το πρωί όμως, ο καιρός έχει φτιάξει και ο Α της θυμίζει ότι πρέπει να φύγει.
Απελπισμένη η Μαρία τρέχει στο σπίτι του Β. Του διηγείται όλη την ιστορία και τον παρακαλεί να την κρατήσει κοντά του. Ο Β, ενοχλημένος, της λεει: «πώς τολμάς να μου το ζητάς μετά από αυτό που έκανες την νύχτα;»
Λίγο πιο πάνω μένει ένα Ψυχίατρος (Ψ). Η Μαρία καταφεύγει σε αυτόν. Του αφηγείται το πρόβλημά της. Αυτός της λεει ότι είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα και δεν αντιμετωπίζονται με μία συνεδρία – θα πρέπει να αρχίσει τακτική ψυχοθεραπεία για να φωτιστούν οι συγκρούσεις μέσα της και οι λόγοι που την κάνουν να αντιδρά έτσι.
Η Μαρία, δυστυχής, φεύγει για να γυρίσει στο σπίτι της. Στο δρόμο της συναντάει τον ληστή (Λ). Ο Ληστής της παίρνει όλα της τα χρήματα. Όταν φτάσει στον περαματάρη, αυτός αρνείται να την περάσει απέναντι χωρίς πληρωμή.
Η Μαρία, πάντα απελπισμένη, πέφτει στο ποτάμι να περάσει κολυμπώντας. Όμως το ρεύμα είναι ορμητικό, την παρασύρει και πνίγεται.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΚΑΙ ΤΕΣΤ: Στην ιστορία υπάρχουν 6 πρόσωπα (Μ, Α, Β, Ψ, Λ, Π). Κάθε ένα εμπλέκεται στη υπόθεση που οδηγεί στον θάνατο της Μαρίας. Ευθύνονται όλοι; Ποιος περισσότερο, ποιος λιγότερο και ποιος καθόλου;
Βάλτε τα γράμματα στην σειρά (πρώτος αυτός που ευθύνεται περισσότερο, κτλ) και δικαιολογήστε την επιλογή σας.
Δεν είναι απλό παιχνίδι. Σας προειδοποιώ: υπάρχουν περίπλοκες ερμηνείες...
333 σχόλια:
1 – 200 από 333 Νεότερο› Νεότερο»M
M
M
M
M
M
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις.
H M den ftaiei... den h3ere oti 8a th lhsteyoun k oute oti den 8a borei na kolumphsei
O A den ftaiei... den h3ere oti 8a sumvoun ola auta meta apo auton
O B den ftaiei... gia ton idio logo
O Ψ den ftaei... den eu8unetai amesa gia tipota pera apo ta oria ths episthmhs tou
O Λ den ftaei... den h3ere oti o Π den 8a th perasei apenanti
O Π ftaei... giati h3ere oti h M den eixe allh epilogh
Ara h seira mou einai: Π Λ B A M
k exei na kanei me th suneidhtopoihsh twn sunepiwn twn pra3ewn tous k tis epiloges ths M.
Gia ton Ψ den exw katastala3ei
η ψυχανάλυση είναι πολύ ξεπερασμένη.
αυτός που λέει ότι ότι προτιμά την ψυχιατρική από την ψυχολογία, αγνοεί π.χ. τη δράση των κλινικών ψυχολόγων - είναι ο ίδιος που δηλώνει ... αγνωστικιστής απέναντι στις χριστιανικές διαστροφές στην ανθρώπινη συνείδηση - και είναι ο ίδιος που προτιμά πάλι την αστρονομία από την επιστήμη της αστρολογίας, αφού το επίσταμαι σημαίνει ότι γνωρίζω καλώς.
Μπορεί να φταίει ο βαρκάρης, θα μπορούσε να δείξει κατανόηση και να την περάσει απέναντι και χωρίς πληρωμή. Φταίει όμως και ο Β, αν πράγματι την αγαπούσε τόσο πολύ, την συγχωράς και ελπίζεις στο μέλλον ότι και αυτή θα αγαπήσει τον Β. Άρα η αγάπη είναι κούφια λόγια. Παίζετε μεταξύ περατάρη και Β. Ίσως και ο ληστής, τουλάχιστον να της άφηνε μερικά για να περάσει το ποτάμι. Όπως πάντα, οι ψυχίατροι περιπλέκουν την κατάσταση ακόμα πιο χειρότερα και δεν καταλαβαίνω πιο ρόλο παίζει στην ιστορία, όντως άχρηστα όντα.
correct
Άρα η αγάπη είναι κούφια λόγια.
with
Άρα η αγάπη του είναι κούφια λόγια.
Ποιος ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ για το θάνατο της?
1. Π (που δεν δέχτηκε να την περάσει απέναντι χωρίς λεφτά, ενώ πρέπει να ήξερε ότι μάλλον θα πνιγεί αν προσπαθήσει κολυμπήσει).
2. Μ (που έπρεπε να προβλέψει, ότι αν προσπαθήσει να κολυμπήσει σε ορμητικό ποτάμι, μάλλον θα πνιγεί).
Ο Περαματάρης κυρίως και η Μαρία δευτερευόντως. Ακόμα και ο ληστής (όσο ανήθικος κι αν είναι) αν η Μαρία του έλεγε ότι μπορεί να πνιγεί αν πέσει στο ποτάμι, μπορεί να μην την έκλεβε. Θέλω να πω ότι η πράξη του, το ότι της πήρε τα λεφτά της, δεν έχει καμία σύνδεση με το θάνατό της: ο ληστής δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα προκαλούσε. Επίσης όλοι οι άλλοι, δεν έχουν συμμετοχή στο θάνατό της, αφού δεν γνώριζαν ότι οι πράξεις τους θα μπορούσαν να έχουν την παραμικρή πιθανότητα να οδηγήσουν στο θάνατο της Μαρίας.
Κύριε Νίκο...Μην ανοίγετε πληγές...Θα σας κυνηγήσουν...
Καλημέρα
Θα έλεγα ότι η Μαρία έπαιξε και έχασε.
Β:Αν και ήταν ερωτευμένος εφέρθηκε μικρόψυχα, εγωϊστικά, και μάλλον ηλίθια. Ο,τι χειρότερο!
Α:Αν και έκανε έρωτα δεν ενδιαφέρθηκε να βοηθήσει έστω την γυναίκα. Αναίσθητος.
Ψ:Στενοκέφαλος επαγγελματίας. Δεν αντεληφθη το πραγματικό πρόβλημα. Επιστήμων, που είναι ανίκανος να προσφέρει!
Π:Στυγνός και στενοκέφαλος επαγγελματίας. Θα ήταν καλύτερος και ως επαγγελματίας αν είχε λίγη φαντασία, και ευαισθησία.
Λ:Ληστής. Αρνητικό κοινωνικό στοιχείο. Τουλάχιστον ειλικρινές.Δεν δηλώνει κάτι διαφορετικό.
Μ:Μία ερωτευμένη γυναίκα. Επαιξε και έχασε. Ακολούθησε όμως το πάθος της. Εξ άλλου ο αποθανών δεδικαίωτε!
Το έχω κάνει το τεστ. Είμαι η Μαρία!
Εμενα παλι με ενοχλει αφορητα η λεξη "φταιξιμο"...
Αν μιλαμε για ευθυνες και τι οδηγησες στον θανατο της θα ελεγα με μιση καρδια(γιατι δεν μ αρεσει το κατηγορω, το παμε) η Μαρια.
Ο βαρκαρης θα ευθυνοταν αν της σκοτωνε ο ιδιος.
Αυτο ισχυει και για τους αλλους.
Αν επρπε να το αναλυσω εις βαθος θα ελεγα οτι
Υπαρχουν συνεπειες των πραξεων μας που δεν μπορουμε να προβλεψουμε και καποιες που μπορουμε.
Οι εραστες ο ψυχιατρος και ο ληστης ειναι αθωοι.
Ο βαρκαρης δεν μπορει να ειναι υπευθυνος για την επιλογη της γυναικας που θα μπορουσε να γυρισει πισω πχ(διαφορετικη επιλογη)
Καταληγουμε παλι λοιπον στην Μαρια.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να εστιάζουμε ποιος ευθύνεται για το ΘΑΝΑΤΟ της και όχι για την ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ της κατάσταση.
Το ότι κάποιος μπορεί να τη στενοχώρησε (δίκαια ή άδικα) δεν σημαίνει πως θα μπορούσε να γνωρίζει ότι η όποια πράξη του θα οδηγούσε στο θάνατο της Μαρίας (πχ αν δεν συνέβαινε το ΤΥΧΑΙΟ περιστατικό με το Ληστή, η Μαρία δεν θα πέθαινε).
Η Μαρία δεν αυτοκτόνησε! Θολωμένη (λόγω κακής ψυχολογικής κατάστασης) έκανε λάθος κρίση στην ικανότητά της να περάσει το ποτάμι. Μόνο αν αυτοκτονούσε θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε τις όποιες ευθύνες στους υπόλοιπους (και φυσικά τη μεγαλύτερη ευθύνη θα την είχε η Μαρία).
Π
Β
Ψ
Μ
Λ
Α
Και καλημέρα! Μιά φωτεινή μέρα. Επιτέλους!
Σας δουλεύει όλους ο ΝΔ, το ποτάμι φταίει, δεν το πήρατε ακόμη χαμπάρι;
Υ.Γ. Υποψιάζομαι πού το πάτε ΝΔ γι' αυτό επιφυλάσσομαι να ρίξω σε σας το φταίξιμο.
Καλημέρα!
Ο μόνος που ΔΕΝ φταίει είναι ο ληστής!
Μα μιας και μας προειδοποιείτε πως οι ερμηνείες είναι περίπλοκες,θα επανέλθω κατόπιν σκέψεως..
Α,ούτε ο ψυχίατρος ευθύνεται,οι περισσότεροι αυτό θα έλεγαν στη Μαρία.
Μα μη βιάζομαι και ''εκτεθώ'' ανεπανόρθωτα..
B H Μαρία είχε σκεφτεί πως αν ο Α
δεν της δώσει σημασία θα είχε
τον Β για αποκούμπι. Όμως αυτός
την πρόδωσε. Εκεί άρχισε και η
τρέλλα της.
Π Ψυχρός εκτελεστής.. της είπε άντε
πνίξου!
Λ Η ατυχία της Μαρίας.. οι αναπο-
διές που δεν μπορείς να προβλέ-
ψεις.
Α Τη χάρηκε.. και την έφτυσε! Την
έκανε να νομίζει πως τον κέρδισε
και το πρωί το πήρε πίσω....
Μ Νόμιζε πως θα τα κατάφερνε!
..και με τον Α και με το ποτάμι!
έριξε την καρδιά της στα πόδια
του Α ελπίζοντας... και έριξε
και το σώμα της στο ποτάμι
νομίζοντας πως μπορεί να το
περάσει..
Ψ Δε νομίζω πως η Μαρία περίμενε
και πολλά απο αυτόν.. ήταν ήδη
πολύ πληγωμένη για να πιστέψει
πως ο ψυχίατρος θα τη βοηθούσε..
Ήθελε μόνο κάπου να τα πει!
Γιατί το παιδεύουμε το πράγμα?
Για μένα πολύ απλά, φταίει ο Β και μόνον.
Τι σόι αγάπη είναι αυτή που περίμενε την Μ να περάσει και όχι αυτός να περάσει το ποτάμι να πάει στην αγαπημένη του?
Τι σόι άντρας είσαι σύ που λέει και το λαικόν άσμα!
Αγαπάς την Μ? Απόδειξη!!!
Εξάλλου η Μ ήδη τον συμπαθούσε. Ας της έδειχνε λοιπόν το τι μπορεί να κάνει για εκείνην. Εξάλλου αυτός, μπορούσε να ξεπεράσει τους κινδύνους.
Ολοι οι άλλοι απλά κάνανε την 'δουλειά' τους, αυτό που οι ΄χαμένοι' λένε: Ατιμη κενωνία! :)
Την Μ δεν μπορώ να την κατηγορήσω αν και το σφάλμα της ήταν να φερθεί όπως έπρεπε να φερθεί ο Β, δηλ. εκτός της φύσης της ως γυναίκα. Πως μπορείς να κατηγορήσεις την αγάπη?
Συμπέρασμα: Τρέλα της αγάπης και
λογική σε μία σωστή ισορροπία.
Κάποτε στο Μόναχο, σε μία συγκέντρωση των υποψήφιων διδακτόρων φιλοσοφίας, περάσαμε όλη τη νύχτα συζητώντας αυτό το πρόβλημα. Έχει ηθικές και ψυχολογικές προεκτάσεις.
Δεν θυμόμουνα καλά την ιστορία και την ξανάγραψα από την αρχή (ελπίζω σωστά). Επιφυλάσσομαι στο τέλος για μερικά ερμηνευτικά.
Κανείς δεν είπε μία καλή κουβέντα για την ζωγραφική μου. Μαμάααα!
Πληροφορίες για το νέο βιβλίο στο site μου(www.ndimou.gr). Στα Βιβλία και στα Επίκαιρα.
Σημ: Αν πραγματικά αγαπούσε ο Β τότε θα συγχωρούσε την Μ που πήγε στον Α.
Αααααααααα τι ωραία ζωγραφιά!!!
Καλύτερα τώρα κ. Νίκο;
Παραμερίζουμε,Ζωγράφε,
για να περάσεις!
1) Π
την ειδε σ'αυτήν την κατάσταση και δεν την βοήθησε!
2) Λ
αυτά συμβαίνουν, το λάθος άτομο στη λάθος στιγμή....
3) Μ
που δεν εκτίμησε την αγάπη του Β
4) Α
αν και εγώ θα έκανα το ίδιο, εφόσον δεν ετρεφε αισθήματα δεν επρεπε να της δώσει ελπίδες εστω και έτσι!
5) Ψ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ
6) Β ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ
Life is a bitch ως γνωστόν. Η Gilda τουλάχιστον μας είχε πει πού να ρίξουμε το φταίξιμο, αλλά αυτή ήταν femme fatale, ο ΝΔ μας ζητεί να βρούμε ...homme fatale - γίνονται αυτά τα πράγματα ΝΔ;
ΥΓ. Επιμένω να ρίχνω την ευθύνη στο ποτάμι (η αδυναμία να ελέγχουμε τη φύση και τη φύση μας;) - αλλά και στο ΝΔ που δεν φρόντισε να έχει happy end η ιστορία του!
Ισως πάλι, τώρα που το ξανασκέφτομαι το όλο νόημα είναι τελείως διαφορετικό και ο oldman να έχει τελικά το δίκιο.
Ο Β, ακόμα και να μην υπήρχε στην ιστορία, μάλλον δεν θα αλλάζανε και πολλά. Απλώς, εάν η Μ τον αγαπούσε να σταματούσε την πορεία της εκεί.
Μήπως λοιπόν το όλο ερώτημα είναι για να πέσουμε στην ωραιότατη παγίδα που μας έστησε ο γάτος (που "ζωγραφίζει" γενικώς!) και να κάνουμε αυτό που συνηθίζουμε να κάνουμε πάντα.
Να πρέπει να ρίχνουμε ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ.
@ ΝΔ
ω!! τι ωραία ζωγραφιά!! τι χρώματα,τι ωραία σπιτάκια,τι ορμητικό ποτάμι, ο Π δύο φορές,οι άλλοι όλοι απο μία..
ω!!
μήπως είστε και ζωγράφος??
φιλικά
Ξεκινάμε από τον χειρότερο λοιπόν:
1. Ο Β. γιατί ήταν ψεύτης .
2. Ο Ψ. γιατί όχι μόνο δεν έδωσε λύση αλλά παρουσίασε την κατάσταση πολύ χειρότερη από ότι ήταν
3. Ο Α. γιατί ήταν επιπόλαιος και έπαιξε με τα αισθήματα άλλου ανθρώπου.
4. Η Μ. γιατί προσπάθησε να πάρει αυτό που ήθελε (αγάπη) με διαφορετικό μέσο (σεξ)
5. Ο Λ. γιατί πήρε κάτι ευτελές που δεν του άνηκε και στέρησε από τον ιδιοκτήτη κάτι μεγάλο χωρίς να το ξέρει.
6. Ο Π.. Δεν έφταιγε καθόλου γιατί απλά έκανε τίμια την δουλειά του.
Μου θυμίζει τις ασκήσεις που μας έβαζαν στη Νομική , για το Ποινικό Δίκαιο..Μόνο που εδώ ψάχνουμε για τις ηθικές και όχι τις ποινικές ευθύνες...Όσο ξαναδιαβάζω την ιστορία, τόσο και πιο περίπλοκη μου φαίνεται...Προσπαθώντας πάντως να φέρω τον εαυτό μου στη θέση των ηρώων, είτε ήμουν ο Β, είτε ο Α, είτε ο Π, είτε ο Λ θα ένιωθα τύψεις για το θάνατο της Μαρίας...Ίσως μόνο αν ήμουν στη θέση του Ψ θα ένιωθα σχετικά ήσυχος με τη συνείδηση μου...Η Μαρία απαλλάσσεται...Εδειξε επιπόλαιη συμπεριφορά βέβαια ,στο ότι μετά τον Α, έτρεξε στον Β και στο ότι αποφάσισε να διασχίσει το ποτάμι κολυμπώντας.Ήταν απελπισμένη όμως και την δικαιολογώ ...Ο νεκρός δεδικαίωται εξάλλου ( και να σκεφτείς πως η πρώτη μου σκέψη όταν διάβασα την ιστορία, ήταν πως μοναδική υπεύθυνη ήταν η Μ)
@oldman
Και η ελεύθερη βούληση, δεν υπάρχει πουθενά στο σκεπτικό σου;Επικίνδυνη θεωρία...
στο πρωτότυπο τεστ η Μαρία ονομάζεται Άννα και κάθε γράμμα ονόματος αντιπροσωπεύει και μιά "κατάσταση"... π.χ. Αγάπη, Λογική, Σεξ κλπ...Μήπως είμαι και μαρτυριάρα; χοχοχο
@ΝΔ
.. πληροφορίες για το νέο σας βιβλίο και στο blog του πιτσιρίκου.. αλήθεια λέω!
Δεν φταίει κανείς.
Η Μαρία κυνήγησε τον έρωτά της. Όταν δεν τον βρήκε δεν απογοητεύτηκε πήγε παρακάτω. Απέτυχε πάλι και ζήτησε βοήθεια. Δεν βρήκε άμεση και γύρισε πίσω. Δεν έπεσε για να πνιγεί. Αντιθέτως η κατάστασή της δεν την πτόησε καθόλου.
Ο Α είναι ειληκρινής. Δεν σε αγαπάω αλλά σε φιλοξενώ και αφού το θες και εσύ...
Ο Β είναι λίγο εγωιστής αλλά δεν φταίει. Αν αγαπάς δεν σε νοιάζει το παρελθόν, τώρα είναι δικιά σου. Αλλά έχει το δικαίωμα να πει και όχι.
Ο ψυχολόγος δεν θα έπρεπε να πει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Δεν είναι λόγια επαγγελματία αυτά. Αλλά δεν φταίει.
Ο ληστής δεν φταίει. Δεν πεθαίνουν όσοι τους κλέβουν.
Ο περαματάρης δεν φταίει. Τη δουλεία του έκανε. Γιατί να την κάνει τσάμπα.
Εκτός και αν η Μ είναι ήδη νεκρή με το που φτάνει απέναντι. Η λέξη περαματάρης συνήθως έχει νόημα του αιώνιου απέναντι
sizenagir said...
to debby:
1.γιατι ο Β ήταν ψεύτης??
2. δεν λεέι κάτι τέτοιο για τον Ψ
3. Ο ζορμπάς έλεγε ότι είναι αμαρτία να πεις όχι σε γυναίκα!
Γιατί ενώ δήλωνε τρελά ερωτευμένος όταν ήρθε στο επιταυτά το θέμα, θίκτηκε από τον πρότερο βίο της και φάνηκε ότι τελικά δεν ήταν ερωτευμένος. Δεν αγαπούσε. Ιδιοκτησία αποκλειστική ήθελε
Φταίνε οι Νεοφιλελευθεροι!!που δεν αφηνουν την κεντρικη εξουσια να κανει τη δουλεια της και να ρυθμισει τα επι μερους σε ενα χαοτικο συνολο..αυτες ειναι οι τραγικες συνεπειες της Ελευθεριας,κυριοι..
@sizenagir
Σίγουρα είμαστε όλοι υπευθυνοι για όλα. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο για κάθε περίπτωση όμως.
Δεν μπορεί να είμαι εγώ το ίδιο υπαίτια για ένα φόνο που έγινε με τον δολοφόνο επειδή απλά ζω σε μια κοινωνία που δημιουργεί τέτοιους.
@ εργοτελίνα
Το γονάτισες!
Οταν αγαπάς, όταν πραγματικά αγαπάς, ζεις μόνον από συνάντηση σε συνάντηση. Συντηρείσαι και βάζεις τον αυτόματο πιλότο. Να τσουλήσουν οι ώρες μέχρι την επόμενη φορά. Να έρθει η ευλογημένη εκείνη στιγμή που θ'ανοίξει μια πόρτα και θα είναι η Αγάπη σου εκεί. Χαρούμενη, λυπημένη, μουτζουρωμένη, με τα καλά της, μόνη, ανάμεσα σε περιττούς, με σακούλες του μπακάλη, με κρασί & λουλούδια... Η Αγάπη σου, η Αγάπη σου, η Αγάπη σου! Επιτέλους...
Τη βλέπεις. Βουλιάζει η καρδιά σου. Σταματάει ο χρόνος. Τέλεια. Τελεία. Θες να κλάψεις απ’τον έρωτα τον γίγαντα που στρίμωχνες σε 35 νούμερο παπούτσι. Να την γραπώσεις με ό,τι έχεις και δεν έχεις, να την δέσεις με χίλιες άγκυρες μη τυχόν και ξαναφύγει. Και μαζί να κλάψεις για όλα τα χαμένα που δεν ήσασταν μαζί. Να την χτυπήσεις που τα μοιράστηκε με όλους τους κομπάρσους εκτός από σένα. Να την πληγώσεις με λύσσα που αντέχει χωρίς να είσαι εσύ στην εικόνα. Να ξέρεις ότι και να ανταποκριθεί, μόλις λήξει το επισκεπτήριό της στη φυλακή σου, πάλι θα πάρει το σώμα της και θα μπει ανάμεσα στους περιττούς...
Οπότε εσένα τι σου μένει? Τι μπορεί να σε κρατήσει να μην τρελλαθείς με την Απουσία της που σου αφήνει για φύλακα? Τι διάολο μπορεί να σε κρατήσει αγκαλιά με τη σκέψη της, να σου θυμίζει ν'αναπνέεις μέχρι το επόμενο αντάμωμα?
Το να θέλεις το καλό της. Το να μπορείς να rise above από σένα και τη σάρκα σου που καίγεται. Το ν’αντέξεις να παρακαλέσεις τον Θεό να την έχει καλά μέχρι να έρθει η σειρά σου να σε ξαναβάλει στον κόσμο της. Τι ειρωνικό, να ξέρεις ότι ζει -σαν κάθε μέρα- μακριά σου (πώς μπορεί?). Οτι η ζωή της ΔΕΝ είναι τυλιγμένη γύρω από το πάθος σου (πώς γίνεται?). Αλλά εσύ, τι έχεις? Ισα-ίσα ν’αγκιστρωθείς μόνο από την προσευχή σου να είναι καλά... Καλά κι ας μακριά. Καλά κι ας χωρίς εσένα. Καλά κι ας με άλλη αγάπη...
Αυτό όμως δεν είναι η απόλυτη κόλαση. Δεν πλησιάζει καν. Είναι βόλτα στο πάρκο. Αν είσαι αμαρτία απ’το Θεό, θα έρθει η στιγμή που η καρδιά σου θα σταματήσει: η Αγάπη σου θα έρθει σε εσένα να κλάψει τον έρωτά της γι’ άλλη καρδιά... Οχι θα έρθει να κάψει τον έρωτά της, να τον σβήσει. Μα να τον κλάψει, να τον θρηνήσει, να της κάνεις εσύ κόλλυβα γι αυτόν γιατί εκείνη δεν βλέπει μπροστά της...
Οοοχι, όοοχι, αυτό είναι f*cking too much to ask of anyone! Αυτό δε γίνεται, απαγορεύεται, δε σου είπε κανείς ηλίθιά μου, κακίστρω μου Αγάπη ότι αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να το κάνεις στον άλλον?! Δεν υπάρχει αυτόφωρο για τέτοια πράγματα, βοήθεια! Κάποιος να την συλλάβει! Βοήθεια, δε μπορώ να αναπνεύσω, δεν το χωράει ο νους μου – ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ?!?!
Κι αυτό είναι το acid test το δικό σου. Εδώ καλείσαι να φανείς τόσο γενναίος, τόσο γενναιόδωρος, τόσο large που να ραγίσουν κι οι πέτρες. Ξέροντας ότι δεν πρέπει να το κάνεις για να ραγίσει μαζί και η δική της καρδιά και να σου παραδοθεί. Οχι εδώ. Φάντης-μπαστούνι ακάλεστος ο μόνος τρόπος να αποστάξεις το «σε νοιάζομαι κι ας σε μοιράζομαι»: να γιατρέψεις τις πληγές της αγάπης σου.
Ακου με, Χριστέ μου, να την έχεις αγκαλιά να σου σπαράζει στο κλάμα για μιαν... ουτιδανή ύπαρξη. Την οποία ευχαρίστως στραγγάλιζες με γυμνά χέρια, να μην υπάρχει. Για να μην ξαναγαπηθεί από τη δικιά σου. Γιατί είναι το πρώτο βήμα να την σβήσεις από το κορμί και το μυαλό της. Για να μπορείς να ελπίζεις στην ανάρρωση.
Χωρίς να σκέφτεσαι τι θα γίνει, τι ευθύνη έχεις σαν άνθρωπος και σαν άνθρωπος που αγαπάει. Πώς θα την φέρεις πίσω την Αγάπη σου? Κάνοντας τον πλάτανο ή τον βελζεβούλ? Κι αν τη σπρώξεις πίσω, κι αυτή τη φορά με λύσσα κι έρωτα τρελλό τη δικιά σου?
Τίποτα, τίποτα...
Πρέπει να της σκουπίσεις τα δάκρυα, να την ακούσεις (με όσες λεπτομέρειες σου πει, που τρελλαίνεσαι να τις ακούς, τρελλαίνεσαι και όχι), να μαζέψεις τα κομμάτια της με ευλάβεια. Να την βάλεις στο κρεβάτι σου, να την σκεπάσεις, να την κρατήσεις ασφαλή, κι όσο βράζει η τσαγιέρα να κάνεις συμφωνία με τον εαυτό σου ότι ναι, θα τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο, αλλά ΜΕΤΑ.
Τώρα σειρά έχει το καλό της Αγάπης σου.
Τώρα σειρά έχει το καλό της Αγάπης σου.
Τώρα σειρά έχει το καλό της Αγάπης σου.
Τουλάχιστον την έχεις εκεί για την ώρα...
Καλημέρα μωρό μου. Αφιερωμένο.
Επανέρχομαι.
(Πάω να μαζέψω λίγο τσάϊ, νά’χουμε γεμάτες κούπες. Βιάζομαι να νυχτώσει. Εχουν να ειπωθούν πολλά...)
;-)
sizenagir said...
to debby:
Ο Β αναφέρει το πρόβλημα ότι είναι ερωτευμένος με τη Μαρία όχι ότι την αγαπά.Ο ερωτευμένος δεν αγαπά! Σπάνια αυτά τα δυο έρχονται σε ισορροπία και αλληλοσυμπληρώνονται(συνήθως μετά το πέρας κάποιων δεκαετιών)
Μα αγαπητέ μου, αυτός την έδιωξε. Ουτε αγάπη ούτε έρωτας ούτε τιποτα δεν υπάρχει όταν δεν μπορείς να συμπεριφερθείς απλά σαν άνθρωπος.
Κανείς δεν "φταίει" με την έννοια της ενοχής και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό, μη φορτώνετε ενοχές χωρίς λόγο ! Σίγουρα κάποιος "φταίει" με την άννοια της απλής αιτιότητας. Και αυτός/αυτή είναι η Μαρία. Ασφαλώς ζει άκολουθώντας το ένστικτο και τα πάθη της. Αν πούμε ότι αυτό είναι εξ' ορισμού κακό, διότι έχει εξορίσει τη λογική και τη σοφρωσύνη της, τότε το "φταίξιμο" πλησιάζει την ενοχή. Αν πούμε ότι αυτό είναι εξ'ορισμού καλό, διότι ανθρώπινο, τότε δεν "φταίει" ενοχικά η Μ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να φταίει κάποιος άλλος. ΄Οποιος ζει το πάθος του και βάζει όλα τα άλλα (και όλους τους άλλους...) σε δεύτερη μοίρα, δεν μπορεί και να απαιτεί από τους άλλους να παίζουν με τους όρους του στο ωραίο αυτό παιχνίδι...
@ aphrodite
Αν δεν φτιάξεις δικό σου blog θα μαζευτούμε όλοι εδώ και θα σου φτιάξουμε εμείς ένα
Σχετικα με την ιδιαιτερη Νικοδημεια Ζωγραφικη...εκφραζει απολυτα αυτο που εχει πει:"Είμαι οπαδός εκείνου του συστήματος, που παρέχει στο άτομο το μάξιμουμ των υπηρεσιών με το μίνιμουμ των ενοχλήσεων".Αρα εχουμε εδω...
Μαξιμουμ μαθηματικες πληροφοριες.
Μινιμουμ αφαιρετικες ενοχλησεις.
Περα απο το μινιμαλισμο,διακρινεται και ενας παλιμπαιδίζων Νταντα'ισμός..
και πολλα αλλα θα διακρινονταν αν δεν τον κερδιζε η Φωτογραφια..
Με Αγαπη,
Εργοτελίνα
Τεχνοκριτικός..
Η ιστορία δεν έγινε όπως μας την περιγράφει ο δάσκαλος.
Λίγο πριν ξεκινήσει η λεγάμενη απο το σπίτι, ο guerrero που ήλεγχε την κατάσταση απο παρακείμενο ύψωμα, εκτόξευσε ένα πύραυλο τελευταίας κοπής και τους έστειλε όλους στο διάολο..
@sizenagir
Μην μένεις στο παιχνίδι. Σαφώς τώρα ερχόμαστε να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος για το ποιος συνέβαλε και κατά πόσο για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα. Στην πραγματική ζωή το ίδιο γίνετε απλά είμαστε τυχεροί πολλές φορές και δεν πνίγεται πάντα κάποιος!!!
τρελός πρέπει να είσαι όταν λες ότι έχει ηθικές και ψυχολογικές προεκτάσεις η παλαβωμάρα που κρύβει μέσα της την εκβιαστική κακοήθεια και τη διανοητική διαστροφή.
Δεν ευθύνονται όλοι οι άλλοι γιατί δεν ήξεραν τί θα συμβεί στο τέλος. Η Μαρία φταίει γιατί ψύχραιμα δεν αντιμετώπισε την κατάσταση. Η απελπισία της θόλωσε το μυαλό και ρίχτηκε στο ποτάμι παραβλέποντας τους κινδύνους. Βέβαια και ο βαρκάρης θα μπορούσε να δει την κατάστασή της και να προβλέψει την απόφασή της κάνοντας έναν διακανονισμό.
Αλλά βρε Μαρία μου, Μαράκι μου, Μαριώ, γύρνα σπίτι κατευθείαν αφού ο Α δεν σε θέλει. Ξεκίνησες ένα ταξίδι με γνωστή την εξέλιξη. Μούσκεμα τα έκανες!!! Και βάζεις κι εμάς στο "παιχνίδι" με τον ΝΔ να γελάει πίσω από τα σχόλιά μας.
Νάσαι καλά όπου κι αν είσαι, τη χάρηκες τη βραδιά με τον αγαπημένο σου; Πήγες τουλάχιστον ευχαριστημένη!
Σουρεάλ απάντηση
Ο καιρός και το ποτάμι είναι συνένοχοι. Ο πρώτος έδωσε την ψευδαίσθηση της ασφάλειας μετά την προσχεδιασμένη χθεσινή κακοκαιρία ώστε ο δεύτερος, ο οποίος είχε συνεννοηθεί με το ρεύμα να περάσει μόλις τη δει, να μπορέσει να την κατασπαράξει.
Φταίει ακόμα και η βάρκα του περαματάρη (ο οποίος είναι από το Πέραμα και τον λένε Άρη, το τ είναι παραπλάνηση) γιατί την ώρα που πήγε η Μ κοντά της έκανε τη γυναικούλα που δεν κάνει τίποτα χωρίς τον άντρα της (ναι ο Άρης είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη βάρκα του, αλλά εκείνη τον κεράτωνε με την όχθη της Μ, ήταν και λίγο λεσβία) και δεν είπε να την πάει μόνη της.
Τέλος φταίνε τα χρήματα της Μ γιατί δεχτηκάν να ακολουθήσουν το Λ και δεν έμειναν πιστά μέχρι το τέλος στη Μ
Λες να βγήκα εκτός θέματος; Μπα...
Κατά την γνώμη μου όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης, άλλοι φταίνε λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Ξεκινάω με αυτόν που φταίει περισσότερο.
Μ: Εκείνη με δική της πρωτοβουλία ξεκίνησε να πάει στην άλλη όχθη του ποταμού και η ίδια τρύπωσε στο κρεβατι του Α.
Ψ: Ακούει το πρόβλημά της αλλά δεν την βοηθάει έστω και λίγο αλλά προφανώς αποβλέποντας στο κέρδος της λέει ότι πρέπει να ξανάρθει.
Π: θα μπορούσε να την περάσει απέναντι αφού την είδε σε τι χάλια κατάσταση είναι αλλά δεν το έκανε διότι και αυτός είχε σκοπό το κέρδος αλλά αυτός τουλάχιστον το δήλωσε.
Β: έβαλε τον εγωισμό του και την λογική πάνω από τον έρωτα και δεν βοήθησε την Μ. Ο έρωτας υποτίθεται ότι είναι υπεράνω λογικής.
Α: Ξεκαθάρισε την θέση του από την αρχή, αλλά έκανε έρωτα μαζί της. Έχει λοιπόν φταίει και αυτός.
Λ: ο ληστής έχει την μικρότερη ευθύνη διότι κανένας δεν περιμένει από έναν ληστή να σεβαστεί τον οποιοδήποτε. Έχει ευθύνη για την κακιά πράξη που έκανε αλλά όχι για την κατάληξη της Μ.
Φταιει εξ ολοκληρου ο Ψυχαναλυτης!!!γιατι αν και σπουδασε να αναλυει και να θεραπευει Ψυχες,αδρανησε..κατα το γνωστο απαθή ρολο των διανοουμενων..(((((οι υπολοιποι δεν απουδασαν τα περι Ψυχης,αρα δεν ευθυνονται)))))...
Υ.Γ.Ποσο μαλλον οταν προκειται για γυναικεια ψυχη..στην οποια οι Ψυχαναλυτες ηταν παντα στόκοι!!!
@sizenagir
"zoro:με ποιά λογική προκύπτει ότι φταιει ο βαρκάρης? Το πρόβλημα δεν λέει ότι ο βαρκάρης ήξερε ότι η Μαρία θα κολυμπήσει και θα πνιγεί!
Προσοχή στην εκφώνηση."
Έχεις δίκιο, με προβλημάτισε και εμένα. Απλά έκανα μια παραδοχή (και ίσως ένα άλμα...) και θεώρησα ότι θα μπορούσε να καταλάβει πόσο απελπισμένη ήταν και ότι θα μπορούσε να την αποτρέψει όταν την είδε έτοιμη να βουτήξει στο ποτάμι. Επίσης θεωρητικά είχε τη γνώση πόσο ορμητικό είναι το ποτάμι και ότι μπορεί να πνίξει άνθρωπο.
Πάντως δέχομαι και αντιστροφή στη σειρά που τους έβαλα:
Πρώτα η Μαρία, και μετά ο Περαματάρης.
Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου περί ΑΕΠ. Υπάρχει αντίλογος, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Σύμφωνα με το νόμο ευθύνονται εν μέρει ο ληστής και η Μαρία.
Φταίει επίσης αυτός που κάνει την ερώτηση. Αμάν πια αυτή η αναζήτηση ενόχων. Ίσως αυτή είναι το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα. Νομίζω ότι είναι πιο σημαντικό να αποενοχοποιηθούμε παρά να βρούμε ποιος ευθύνεται. Για μένα δεν "φταίει" κανείς - τόσο απλά.
Λοιπόν, σ' όποιον κι αν αποδώσετε το φταίξιμο, η κρίση σας θα είναι πέρα για πέρα αντεπιστημονική διότι δεν θα επιδέχεται διάψευση.
(χε, χε χε!)
Υπάρχει ένα θέμα.
Η ιστορία δεν λέει πουθενά ότι αυτό γίνεται πρώτη φορά. Άρα:
Ο Α έχει τη Μ να της ρίχνει ένα που και που.
Ο Β έχει βαρεθεί κάθε πρωί να πίνει καφέ με τη Μ και να της λέει "αφού αύριο πάλι στον άλλο θα πας"
Ο Ψ της επαναλαμβάνει ότι όσο πάει σ' αυτόν μετά από τις δύο στάνταρ επισκέψεις στους Α και Β δεν κάνουμε δουλειά
Ο Λ έχει βρει ένα μόνιμο κορόιδο και βιοπορίζεται
Ο Π βαρέθηκε να την πηγαίνει πίσω τσάμπα (γιατί δεν τον πλήρωνε σε είδος;)
Έτσι φταίει η Μ
Πρόκειται για μια κλασική ιστορία πάραφορου έρωτα, με τη γνωστή τραγική κατάληξη. Η Μαρία ουσιαστικά αυτοκτόνησε, διότι έκανε μια καταφανώς απερίσκεπτη πράξη περνώντας το ποτάμι. Εκεί θα οδηγούνταν anyway. Το κλειδί στην υποόθεση είναι η ατελέσφορη σχέση μεταξύ των Α και Μ. Οι υπόλοιποι είναι κομπάρσοι.
Σε διαφορετικές συνθήκες (που δεν περιλάμβαναν τον τυφλό Έρωτα) το πρόβλημα θα ήταν φιλοσοφικό/ψυχολογικό/ηθικό, και το συμπέρασμα θα ήταν πως η Μ είναι υπεύθυνη των πραξεών της άρα και των συνεπειών τους. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει ευθύνη γιατί ο θάνατος ήταν το φυσικό επακόλουθο. Η θυσία που έκανε η Μ στο βωμό του μεγαλείου του Έρωτα (όπως μοναδικά το περιγράφει η Αφροδίτη) στην ουσία είναι κάτι υπερβατικό, που δε μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό ή αρνητικό, ώστε να προσάψουμε ευθύνες σε οποιονδήποτε πίσω από αυτό.
Θα ήθελα να μάθω και την άποψη του ΝΔ τότε που ετέθη το πρόβλημα στην ομάδα των φοιτητών.
Όπως απάντησε ένας γνωστός δικηγόρος στον πελάτη του: "Εσύ ποιός θα ήθελες να φταίει;"
Αν εμπλέκεται το Ελληνικό Δημόσιο, είναι βέβαιο οτι, αφού φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, η τελική κρίση θα καταδείξει το ποτάμι σαν ένοχο :)
(Γιατί πρέπει να υπάρχει ευθύνη στη ροή μιας ιστορίας;)
Τελικά σήμερα κατάλαβα τι είμαι...
Είμαι ο πασαδόρος της Αφροδίτης.
Σηκώνω τη μπάλα για να καρφώνει εκείνη.
Γράφω ένα ποστ για να ζωγραφίζει εκείνη.
Α, ρε θεά! Αν ήμουν φθονερός θα είχα γίνει πράσινος από την ζήλεια μου.
Τέτοια κείμενα!
Όμως δεν είμαι - και σε χαίρομαι.
Τοκ-τοκ!
(Ποιός διάολος είναι τέτοια ώρα γ@#$% το φελέκι μου γ@#$%!). Ανασηκώνεται από το παπλώματα (κόντεψε να φάει και τα μούτρα του), μπουρδουκλώθηκε να βάλει ένα παντελόνι, «Τοκ-τοκ-τοκ!» «ΜΙΣΟ, ΕΡΧΟΜΑΙ!» σιχτίρισε. Μουρτζουφλιασμένος, πάτησε κατά λάθος τον γάτο στα σκοτάδια (μιάαααρ!) και ξεμαντάλωσε.
Νύχτα καταιγίδα – η Μαρία επίσης καταγίδα. Ορθια, να τρέμει (κλαμμένη?)
«Ελα μέσα» την έπιασε από το μπράτσο προστατευτικά κάπως (τώρα κουφάθηκα – τι θέλει αυτή τέτοιαν ώρα?...). Προχωρούσε από πίσω της κάνοντας λίγο χώρο να μπορεί να καθίσει, κόλος ήταν, σα χαμένη– τι σκατά έπαθε πάλι? «Να σου βάλω κάτι να-» και δεν πρόλαβε ν’αποσώσει την ερώτηση, η Μαρία γύρισε απότομα και αρπάζοντάς του το πρόσωπο, του έχωσε από αυτά τα φιλιά όλο γλώσσα, όλο δύναμη και κ**λα – όπα, τι γίνετ’εδώ?
Ανταποκρίθηκε (μ*λ*κας ήταν?) να δει πού θα το πήγαινε – κι εκείνη τον φιλούσε, τον κοίταζε (όταν τ’άνοιγε βεβαια) χωρίς να τον βλέπει (αυτό το καταλάβαινε, κάτι πιο άγριο συνέβαινε), τον χάιδευε, τον ζούλαγε, τον ρούφαγε, πήγαινε να της μιλήσει και του έκλεινε το στόμα με φιλιά (ε, σου πηδάει ο άλλος το επιχείρημα με τη γλώσσα του στο στόμα σου, όσο νά’χει), προσπαθούσε να μην ανταποκριθεί ακριβώς (εντάξει, καλό μ*** αλλά δεν τρελλαίνομαι κιόλας) και το σώμα του είχε μπει σε φάση «παίζω- να δω αν θα μου σηκωθεί αρκετά» κι όχι «ήρθες επιτέλους - σε περίμενα μια ζωή».
Η Μαρία το καταλάβαινε αυτό. Καταλάβαινε ότι δεν είχε τη δύναμη να του ρημάξει τη ζωή. Ούτε να τον κάνει να παραδοθεί άνευ όρων για πάντα. Ομως έπρεπε να του δείξει πώς θα ήταν εάν... Το φλογισμένο της κορμί, η τελευταία ζαριά, μπας και τον συγκινούσε και τον έκανε να κολλήσει, όλοι οι άντρες το ίδιο δεν ήθελαν απ’αυτήν?
«Μωρό μου, μωρό μου, μωρό μου» από μέσα της, «έλα να σου μιλήσω μ’ό,τι έχω...» απ’έξω της… Παράφορα, δεν μπορούσε να τον γδύσει αρκετά γρήγορα, καιγόταν, έλιωνε, τουλάχιστον εκείνος ανταποκρινόταν...
(Χμ, καλή είναι, ωραίος κ*λος, κοίτα να δεις φίλε μου), ο τύπος δε πίστευε την τροπή που έπαιρνε η βραδιά. Επρεπε όμως να σταματήσει τη φάση για να εξηγηθούν λιγάκι, οι γυναίκες ειναι μυστήριες, και μπορεί αύριο να του ζήταγε και δεσμεύσεις, άσε να καλύψει τα νώτα του.
«Ε, χμ, Μαρία» ξεκολλάει, σκουπίζει σάλια, προσπαθεί να ανακαθίσει.
Η Μαρία αναδιπλώνεται για λίγο, προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια και τ’αυτιά της, ξέρει τι θα πει, το ήξερε απ΄την πρώτη ώρα που το έπιασε στο βλέμμα του πριν λίγο καιρό, μα...
Χαμένη ήδη. Το ξέρει. Πυρπολημένη, καμμένη, ληγμένη. Αλλά δε μπορεί να κλάψει – έχει και κάτι ακόμη να δώσει, το τελευταίο μα τελευταίο της χαρτί, να το παίξει , τουλάχιστον να συνθλιβεί ηρωϊκά.
(ooops, διάλειμμα, reality calls, I’ll be back!)
Δεν υπάρχει κανείς που να μην ευθύνεται.
Περισσότερο ευθύνεται ο Α, γιατί εκμεταλλεύτηκε μια κατάσταση για την πλάκα του -- το γουρούνι.
Μετά ο Λ, γιατί δεν γουστάρω το έγκλημα γενικώς.
Μετά ο Β, γιατί αν ήταν "τρελά ερωτευμένος" θα την είχε κρατήσει εκεί για να την ηρεμήσει, τουλάχιστον εκείνη τη νύχτα. Μετά, ας ξε-ερωτευόταν, ή ας πήγαινε να δείρει τον Α.
Μετά ο Ψ, γιατί το μόνο που κατάφερε ήταν να της καταστρέψει την ψυχολογία -- πράγμα απαράδεκτο για έναν ψυχίατρο (αν και μάλλον για ψυχαναλυτή πρόκειται, οπότε θα έπρεπε να τον έχω βάλει στην πρώτη θέση, ως απατεώνα).
Μετά ο Π, γιατί θα έπρεπε να βοηθήσει ένα συνάνθρωπό του που είχε ανάγκη. Τι πάει να πει "έκανε τη δουλειά του";
Και τη μικρότερη (συγκριτικά) ευθύνη την έχει η ίδια η Μ. Έχει το ακαταλόγιστο, όπως λένε, γιατί κινήθηκε ορμώμενη από τον παράφορο έρωτα -- βλακωδώς, μεν, με αγαθές προθέσεις δε.
Αν και υποπτέυομαι ότι η "ψυχολογική ερμηνεία" που θα ακολουθήσει θα μπάζει ποταμίσια νερά, όπως σε όλα τα "τεστ" του είδους...
παντως ειναι εξαιρετικο σεναριο για πορνο
@agelos papagelis..Η γυναικεια Ψυχαναλυση ειναι πολυ πισω..υπαρχουν γυναικες που αναπαραγουν τα στερεοτυπα του μισογυνη Ζιγκμουντ Φροηντ,που τον γιορταζουμε κιολας φετος..τρομαρα μας..Aν ηταν ανθρωπος και οχι ψυχαναλυτης θα δινε και το κορμι του,που λεει ο λογος,να τη σωσει..XΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ-ΕΞΠΡΕΣ-ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ!!!...
Καλημέρα σε όλους. Παρακολουθώ το blog απο την αρχή της δημιουργίας του χωρίς να συμμετέχω, κυρίως για λόγους έλλειψης χρόνου. Το σημερινό post ωστόσο, μου κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και αποφάσισα να αφήσω κι εγώ το σχόλιο μου.
Η σειρά που επιλέγω είναι η εξής:
Μ - Διστάκτικα επιλέγω την Μαρία ώς πρώτη υπεύθυνη, γιατί αυτήν πήρε τις αποφάσεις που οδήγησαν στον θάνατο της. Όπως θα έλεγε και ο Sartre, "Man is condemned to be free; because once thrown into the world, he is responsible for everything he does." Απο την άλλη όμως, πόσο εύκολα θα καταδικάσουμε μια γυναίκα που ο έρωτας της, την οδήγησε στην καταστροφή;
Π - Δεν θα ήταν και τόσο τρομερό για τον ίδιο να την περάσει απέναντι δωρεάν, ωστόσο δεν γνωρίζουμε την ιστορία του. Μπορεί να ήταν φτωχός και να μην είχε περιθώρια να κάνει τέτοιες χάρες, ή να είχε ήδη περάσει πολλούς δωρεάν εκείνη την ημέρα και να είχε αγανακτήσει.
Λ - Δεν μπορούμε να σχολιάσουμε τις πράξεις του, καθώς δεν γνωρίζουμε τίποτα γι' αυτόν. Η ευθύνη του όμως, ως ηθικός αυτουργός είναι ξεκάθαρη.
Ψ - Αντιδεοντολογική η στάση του. Θα μπορούσε τουλάχιστον να την ηρεμήσει με κάποιο τρόπο (έστω με Xanax!).
B - Πληγωμένος απο τις πράξεις της Μαρίας, δεν νομίζω ότι θα ήταν εύκολο να την δεχτεί κοντά του (τον είδε ουσιαστικά ως λύση απελπισιας! Ποιος θα το ανεχόταν;).
Α - Ξεκαθάρισε την θέση του εξ'αρχής και επιπλέον δέχτηκε να την κρατήσει σπίτι του, δείχνοντας αλτρουισμό. Η Μαρία εκμεταλλεύτηκε την καλοσύνη του, βιάζοντας τον κατα κάποιο τρόπο! Ο Α απ'ότι φαίνεται έφτασε στα όρια του πριν "ενδώσει". Είμαι βέβαιος πως αν αντιστρέφονταν οι δύο αυτοί ρόλοι, κανείς δεν θα δίσταζε να δικαιολογήσει μια βιασμένη γυναίκα. Μοναδικό σφάλμα του, που δεν έδειξε αρκέτη θέληση ώστε να απωθήσει την Μαρία στο κρεβάτι, πόσο εύκολο θα ήταν όμως κάτι τέτοιο;
Ντετερμινιστικά ωστόσο, απόλυτη ευθύνη έχει το Big Bang (ή τα γονίδια της Μαρίας που την έκαναν να επιλέξει τον συγκεκριμένο σύντροφο)...
@cyrusgeo
Σε αυτού του είδους τα test συνήθως δεν υπάρχει αυτό που λέμε η σωστή λύση.
Είναι θέμα προσωπικό το πως αντιλαμβάνεται μια κατάσταση ο καθένας μας και τι αξίες έχει στην ζωή του.
sizenagir said...
όχι και το δικό σου καλό είναι, αλλά ήταν μάλλον απλό, (αλλά ΚΑΛΟ)
Freud's views of women were rooted in a culture in which there were enormous prejudices about the capacities of women. Their sexuality baffled him. Freud would later say that women were largely "a dark continent." "What does woman want?" he asked. He never found a satisfactory answer.
>>>>O Ψυχαναλυτης ποιας σχολης αληθεια ηταν?..μαλλον της Βιεννης,του Μοναχου..
γιατι αν ηταν Αμερικανος Pscyco-Παστορας,εστω Ελληνας Blogger ή καφετζης ...Θα το σωζε το κοριτσι..
Υ.Γ.ΠΟΣΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΣΥΝΟΜΩΤΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ...ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ!!!!!!!!!
@ skoumas
Καλημέρα!!!
Nikos Dimou said...
Κάποτε στο Μόναχο, σε μία συγκέντρωση των υποψήφιων διδακτόρων φιλοσοφίας, περάσαμε όλη τη νύχτα συζητώντας αυτό το πρόβλημα
"Οι φιλόσοφοι έχουν μόνον ερμηνεύσει, με διάφορους τρόπους, τον κόσμο. Το ζήτημα ωστόσο είναι να τον αλλάξουμε." (Κ. Μαρξ, Θέσεις για τον Φόυερμπαχ). Άρα, το ζήτημα δεν είναι να προσδιορίσουμε ποιος φταίνει για το θάνατο της Μαρίας (είπαμε, το ποτάμι φταίει) αλλά το πώς η Μαρία θα απέφευγε το θάνατο.
Σε όλες μας τις αναλύσεις αποδεχόμαστε ως αυτονόητα κάποια δεδομένα ενώ η ουσία του προβλήματος βρίσκεται ακριβώς σ΄αυτά! Γιατί, ας πούμε, η Μαρία να ζει από την άλλη όχθη του ποταμού, γιατί να υποχρεώνεται να πληρώνει για να περάσει απέναντι, ποια ανάγκη εξυπηρετεί η ύπαρξη του ψυχίατρου, γιατί η Μαρία να πρέπει να επιστρέψει απέναντι, πώς ο ληστής έγινε ληστής, ποιοι και γιατί ανέχονται τη ύπαρξή του, γιατί ο Α φέρεται αρριβιστικά, ο Β εγωιστικά, ο Ψ με απάθεια κι ο Π με ιδιοτέλεια, γιατί, η Μαρία έχει εμμονές και φέρεται υστερικά κλπ; Εκεί είναι η ουσία του προβλήματος και όχι στο ποιος φταίει.
@debby: μα ούτε εγώ μίλησα για "σωστή λύση". Απλά, από την εμπειρία μου με άλλα τεστ του είδους, βρίσκω ότι συνήθως οι τελικές ερμηνείες της επιλογής του κάθε παίκτη (για παιχνίδι πρόκειται) είναι υπεραπλουστευτικές και "μπάζουν".
Αλλά το παιχνίδι είναι πάντοτε παιχνίδι -- και ποιος μπορεί να του αντισταθεί;
@ skoumas
Πάρε τα comments από την αρχή και όπου δεις το μάτι μου έχω και από μία άποψη
@cyrusgeo
Κάπως έτσι είναι. Συμφωνώ. Σχολίασα απλά σε σχέση με την παρατήρηση σου στο τέλος που έγραφες:
"Αν και υποπτέυομαι ότι η "ψυχολογική ερμηνεία" που θα ακολουθήσει θα μπάζει ποταμίσια νερά, όπως σε όλα τα "τεστ" του είδους...
Πιστεύω πως σε αυτό το post, και θα πρέπει να είναι το μοναδικό, ο ΝΔ δεν θα αποκαλύψει το δικό του σκεπτικό γιατί ίσως δεν θυμάται πώς ακριβώς σκέφτηκε τότε. Τώρα, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα της "έρευνας" δεν μπορεί να πάρει θέση. Για πρώτη φορά λοιπόν δεν θα έχουμε τη θέση του!!! Για πρώτη φορά δεν θα εκτεθεί. Το δικαιούται εξάλλου από τη στιγμή που σε όλα τα posts εκφέρει τη γνώμη του δημόσια και ονομαστικά, ενώ όλοι εμείς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που αναφέρουν ονοματεπώνυμο--αν είναι βέβαια αληθινό, αλλά και πάλι ποιος τους ξέρει;--παίζουμε κρυφτούλι!!!
ε,λοιπόν η Μαρία δεν πνίγηκε!!
Όταν ο βαρκάρης αρνήθηκε να τη γυρίσει πίσω τσάμπα ,του έριξε μια δυνατή σφαλιάρα που ο τύπος έχασε το φώς του και την ισορροπία του... και μπλούμ μέσα στο ποτάμι ο παλιοβαρκάρης....
Αυτός πνίγηκε τελικά!!
Η Μαρία πέρασε απέναντι με τη βάρκα, πήγε σπίτι της,πήρε το μπογαλάκι της,στάθηκε στο δρόμο, έκανε ωτοστόπ σ΄ενα μοτοσυκλετιστή.. και γύρισε μαζί του τον κόσμο όλο!!!
Οι υπόλοιποι έμειναν και γέρασαν εκεί έχοντας στο νού τους πάντα τη Μαρία!!
@ maika
... και του έβαλε τα ρούχα της και πήρε τα δικά του για να μπερδευτεί ο Δήμου, ε, ε;
... του βαρκάρη ήθελα να πω
Πρώτα η Μ, μετά ο Π (θα τον έβαζα πρώτο αν λεγόταν βαρκάρης, αλλά ‘περαματάρης’ μου πάει προς το μεταφυσικό), το ίδιο οι Α, Β, Λ και τελευταίος ο Ψ.
Για ζωγραφιά, θα προτιμούσα τη βραδιά της Μ με τον Α.
kahri said...
Η Μαρία, με ψευδή συνείδηση προσπαθεί να κυνηγήσει ουτοπίες στον έρωτα του Α για να δραπετεύσει από την καπιταλιστική ζούγκλα. Ο αλλοτριωμένος μέχρι το κόκαλο Α βλέπει τη Μ σαν εμπόρευμα.
Θα ξανάγραφα το παραπάνω εδάφιο: "Η Μαρία, κορδελιάστρα με αλλοτριωμένη συνείδηση, προσπαθεί να πραγματώσει το μικροαστικό της όνειρο μέσω του έρωτά της για το μεγαλοαστού Α ο οποίος την βλέπει σαν ένα ακόμη εμπόρευμα." Κατά τα λοιπά, σε γενικές γραμμές θα προσυπέγραφα, εκτός από την τελευταία παράγραφο που δε μπορώ να καταλάβω πού κολλάει.
Οι επιλογές μας είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης αλυσίδας που μας κρατάει δέσμιους στο παρελθόν μας. Ναι μεν οι επιλογές που κάνουμε, μας καθιστούν φαινομενικά υπεύθυνους, όμως σε μεγάλο βαθμό επιρεάζονται από τις ηγετικές φιγούρες που μας γαλούχησαν στην ζωή μας και έχτισαν το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικότητας μας.
Εγώ σκέφτομαι ότι τα πρόσωπα που πιθανώς να ευθύνονται για τον θάνατο της Μ. δεν βρίσκονται στην ιστορία αυτή, αλλά συνδέονται απόλυτα μαζί της, σε βαθμό σημαντικά μεγαλύτερο από τα πρόσωπα της περιγραφής.
@aggelos-x-aggelos
ακριβώς!!!
είδες πως τα κατάφερε??
Yπαρχει blogger-girl που αντιμετωπιζει μεσα στο ανδρικο κατεστημενο..παρομοιες καταστασεις με τη Μαρία?..προτιθεμαι να βοηθησω!..WUW!!..WOMEN UNITED FOR WOMEN!!
@maika
τελικά από όλες τις απόψεις που διάβασα,μάλλον η δική σου είναι η πιο ρεαλιστική!!!
Μ'αρέσεις!!!
Η M φταίει.Aν είχε βγάλει το εισιτήριο aller-retour από το ταξιδιωτικό γραφείο των περαματάρηδων, δεν θα είχε πρόβλημα.
@sofi-k
..σ΄ευχαριστώ!!
@aphrodite
Με διέλυσες με το comment των 10:58!
Ζω τα ίδια ακριβώς.
Από συνάντηση σε συνάντηση...
Με τη μόνη διαφορά οτι έχω επιστρατεύσει όση δύναμη νομίζω οτι έχω για να κάνω την τελευταία μου συνάντηση με την Αγάπη... τελευταία!
Καλή τύχη με τη δική σου...
@georgia m...και τα δυο...τελικα θα τον κανουμε το συλλογο?..δε βλεπετε,καθε μερα..κι αλλο θυμα,οπως η Μαρια..basta!!!!
Kανονικα και political correct..θα πρεπε η Μαρια να ταν Μαριος..και οι υπολοιποι ΧΨΩ θηλυκες περσόνες..μα που ειναι η Καραμανου και η Κανελλη;;;;
Ειδικα την τελευταια την φοβαται ο Γατος.ε;...
Εκείνη όμως,θα ξεκινούσε ήδη άλλη ζωή,καινούρια,αλλάζοντας και το όνομά της.Θα εμφανιζόταν κάποτε,αλλού,ως Άννα,ψιθυρίζοντας ωσαννά.
:)...ειναι η Αννα Καραμανου και ο Περαματαρης ο Γυναικοπατερας μας ο Γιωργακης!!..
Υ.Γ.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ BLOG Η ΚΑΝΕΛΛΗ..ΣΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΛΟΓΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΗΠΙΑ..πιστευω..
Y.Γ.To συλλογο με τις Θεες εννοω,που ειναι η Venus Airlines?
Από τη στιγμή που δεν πρόκειται για φόνο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ευθύνες.
Δεν φταίει κανείς με την έννοια οτι σε αυτόν οφείλεται η τραγική κατάληξη της ιστορίας.
Η ζωή απλά συμβαίνει.
Γεωργια* που πατας στη γη...*Αρτεμη Θεα των κοριτσιων..Φοβιζε με,με ασημενιο τοξο)))))))))))))απ τις ψευτονικες των ανδρων...
Μουσικη:Δημητρα
Στιχοι:Λινα
Τραγουδι:Βασίλης
Απ το δισκο που περιεχει και την "Ατομικη μου Ενεργεια"
Kahri, απλά πήρα επεχείρησα να ...ραφινάρω λίγο την ιστοριούλα σας (όχι πολύ επιτυχημένα, πού ακούστηκε κορδελιάστρα να προσφεύγει με τέτοια ευκολία σε υπηρεσίες ψυχιάτρου!).
BTW, είστε εκ Χαλκίδος; Επιβεβαιώστε την υποψία μου ότι η κίνηση των υδάτων συμβάλλει ιδιαίτερα στην ανάπτυξη διαλεκτικής (και διαφωτιστικής) σκέψης - σας προδίδει το profile.
Άσπλαχνοι. Κανείς δεν έχυσε ένα δάκρυ για την καημένη την Μαρία, έφταιγε δεν έφταιγε.
Ας είναι ελαφρύ το κύμα που υην σκεπάζει.
Σειρά ευθύνης: Μ,Λ,Π
Α: Δεν βλέπω να φταίει σε κάτι. Ίσα ίσα που ενώ πιεζόταν άγρια, υπήρξε φιλόξενος. Δεν υπάρχει άντρας που θα έρθει μια γυναίκα στο κρεβάτι του και θα την διώξει. Θα ήταν υπεράνθρωπο να σκεφτεί εκείνη την ώρα την πιθανότητα να τής έκανε κακό υποκύπτοντας στις διαθέσεις της. όσο για το ποιός χρησιμοποιίησε ποιόν... σίγουρα η Μαρία.
Β: Επίσης δεν βλέπω να έκανε απολύτως τίποτα κακό. Μα είστε σοβαροί, όσοι τον κατακρίνετε για επιφανειακή αγάπη;;; Αγάπη είναι να είσαι τελείως βλάκας;;;;;
Ψ: Ο ψυχίατρος φαίνεται να έκανε καλά την δουλειά του. Αν η Μ αυτοκτονούσε, θα είχε ευθύνη, και μάλιστα μεγάλη, για΄τιο θα έπρεπε να έχει διαγνώσει την τάση, και να προλάβαινε τα γεγονότα. Αλλά η Μ πήγε από ορμητικό ρεύμα , και όχι από απελπισία.
Λ: Ο ληστής προφανώς ευθύνεται, γιατί αν η Μαρία είχε λεφτά θα επέστρεφε κανονικά στο σπιτάκι της, δυστυχισμένη, ναι, αλλά ζωντανή.
Π: Μεγάλη Ευθύνη, λιγότερη ίσως από τον ληστή, έχει και ο Περαματάρης, που νομίζω ότι όφειλε να δείξει ένα ελάχιστο ανθρωπιάς.
Αυτά. Ευελπιστώ σε κάποιο σχόλιο, Δον Γάτο!!!!
Το αρχικό κείμενο του Oldman δεν θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι αντιδρούν χαρακτηρίζοντάς την θεωρία αυτή επικίνδυνη;;(βλ. cobden)
Υπάρχει καμιά αλήθεια (εάν είναι) που να είναι επικινδυνη;μόνο ίσως για αυτόν που λέει ψέμματα τόσο καιρό....
Έγραψα το πρώτο μου σχόλιο χωρίς να διαβάσω τις απαντήσεις σας, για ευνόητους λόγους. Τώρα όμως που τις διάβασα, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό...
Τελικά αν κάτι αποδεικνύει η ιστορία της Μαρίας, είναι πόσο δύσκολο είναι να συνεννοηθούμε, οι άνθρωποι, μεταξύ μας....
Κλείνω επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Λύσιππου, από το πρώτο ποστ.
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις.
Αν δεν δεχτούμε αυτήν την θεμελιώδη αρχή, δεν έχει νόημα να συζητάμε για ευθύνη.
Ανυπομονώ να διαβάσω τι σημαίνει το κάθε ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας!
Μαύρος Γάτος said...
Κλείνω επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Λύσιππου, από το πρώτο ποστ.
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις.
Οπωσδήποτε. Αλλά δεν λειτουργούμε ανεξάρτητα από μόνοι μας. Αν εγώ σου μιλήσω άσχημα π.χ. σε προδιαθέτω να μου μιλήσεις άσχημα. Ολα είναι δράση αντίδραση κατά κάποιο τρόπο.
Στην ιστορία αυτή δεν ψάχνουμε να βρούμε ποιος είναι ο δολοφόνος. Δεν υπάρχει τέτοιος.
Λέμε την άποψη μας ποιος νομίζουμε ότι συνέβαλε περισσότερο στην κατάληξη την Μ. να πνιγεί.
Μπανανόφλουδα θέμα. Ο ΝΔ απέχει από το μπλογκ και κάνει τη βόλτα του, αλλά με τη δικαιολογία ότι πρέπει να κάνει τις αποκαλύψεις στο τέλος, δεν μπορούμε να το αποδείξουμε!!!
paragrafos said...
Πόση σχέση έχει όμως η πραγματικότητα με το όλο περιστατικό;
Αγαπημένη μου, η ιστορία αυτή έτσι ακριβώς μπορεί να μην έχει. Εχει λίγο παραβολικό χαρακτήρα φαντάζομαι.
Αν αυτό το blog είναι ένα ευχάριστο μάθημα στο σχολείο, τότε αυτό το post είναι μια δραστηριότητα εκτός βαθμολογίας.
Γιαυτό έχουμε τέτοια συμετοχή και κυρίως όχι κόντρες.
Θα με περάσεις απέναντι,παλιομ@λ@κ@,του λέει αποφασιστικά,αλλιώς θα σε γ@μήσω και θα σε δείρω!"
Γεωργία, τι είναι αυτά;
Ενα καλό κορίτσι όλο κι όλο μας είχε μείνει εδώ μέσα για να μας συγκρατεί.
Η ιστορία πάντως μου άρεσε πολύ.
Νομίζω πως η παγίδα στο ερώτημα είναι η λέξη "ευθύνεται". Άλλο η αιτιακή σχέση και άλλο η απόδοση ευθυνών. (Δεν φταίει ο Lindberg για τους νεκρούς από αεροπορικά δυστηχήματα). Πρέπει λοιπόν να ορισθεί ένα ηθικό σύστημα. Το minimum τέτοιο δηλ. το ποινικό δεν θα καταδίκαζε κανένα για φόνο σ'αυτή την περίπτωση.
Ελλείψει λοιπόν ηθικού συστήματος αναφοράς θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω το προσωπικό μου.
Έχεις ευθύνες και ξεχωρίζεις στην ζωή θετικά ή αρνητικά όταν υπερβαίνεις τον ρόλο σου, όταν ανατρέπεις αυτά που οι άλλοι περιμένουν από σένα.
Οι άνδρες της ιστορίας συμμορφώθηκαν απόλυτα με τον ρόλο τους. Άσκησαν τα δικαιώματά τους οι μεν, την τυπική επαγγελματική συμπεριφορά οι δε, την παράνομη αλλά όχι δολοφονική δραστηριότητα του ο Λ. Μονο υπό το φως της τραγικής εξέλιξης αναλογιζόμαστε μήπως ευθύνονται, χωρίς αυτήν παρουσιάζουν μία απόλυτα συνηθισμένη, προβλέψιμη συμπεριφορά. Γεμάτος ο κόσμος από δαύτους γύρω μας.
Δεν ευθύνονται για το δυστύχημα. Ευθύνονται όμως γιατί κλεισμένοι στους ρόλους τους, στα εσκαμμένα τους, του φύλου, του επαγγέλματος, της άθλιας καθημερινότητάς τους δεν κατάλαβαν ότι πέρασε μία ευκαιρία δίπλα τους για να γίνουν άνθρωποι, να κάνουν την υπέρβαση και τελικά να λάβουν μέρος στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ζωή.
Η Μαρία αγνόησε τον κίνδυνο, (όλους τους κινδύνους) και έπαιξε την ζωή της.
Έχασε.
Όμως αγόρασε τον λαχνό της στο λαχείο της ζωής.
Οι άλλοι ούτε για την κλήρωση δεν υποψιάστηκαν. Αυτούς θα τους λυπόμουν. Αυτήν θα την αγαπούσα.
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις..αν η Κοινωνια μας εχει διδαξει την πρωτοβουλια και την αναληψη ευθυνων..στην Ελλαδα δηλαδη φταιει η κοινωνια..στη Δυση το ατομο..η Μαρια,τελικα ειναι μια κλασσικη Ελληνιδα-ανασφαλης?... ..
Εγώ έχω μια καλύτερη ερώτηση:
Κύριε Δήμου, τι άλλο θέλετε από τη ζωή σας;
Σοβαρά τώρα.
Yπάρχει κι η περίπτωση, όλοι οι χαρακτήρες να είναι η Μαρία.
Νομίζω μερικοί το παρακουράζουν... Πρόκειται για πρότυπα ρόλων, οπότε εδώ δεν χωράει ορθολογισμός.
Θυμάμαι ένα παρόμοιο ‘τεστ’, όπου κάτι έπαιρνες, κάτι πήγαινες, τέλος πάντων, το έκανε μια φίλη μου στον άντρα της. Στις απαντήσεις του, αυτός κλείδωσε το πρόσωπο που στο τεστ συμβόλιζε τη γυναίκα του μέσα σ’ αυτό που συμβόλιζε την οικογένεια και έφυγε με αυτό που συμβόλιζε το χρήμα. Η γυναίκα του δεν του ξανάκανε τεστ.
Debby, η λέξη κλειδί είναι ευθύνη... Και νομίζω ότι υπάρχουν σαφείς ευθύνες, άσχετα αν υπάρχουν ή ΄λοχι ελαφρυντικά, άλλο αυτό.
Rain Man, ;έγραψες: "Ο Α αν και ο πιο ξηγημένος γλίστρισε και ενέδωσε στις σεξουαλικές της ορέξεις. Φταίει λοιπόν γιατί τη χρησιμοποίησε έστω και ασυνείδητα"
ΕΛΕΟΣ. Ο Α ...χρησιμοποίησε την Μ;;; Καλά, δεν βλέπεις ότι η Μ. χρησιμοποίησε ξεκάθαρα τον Α;;;;
Ποιός πήγε στο απίτι τού αλλουνού;;;;
Ποιός δέχτηκε να μείνει εκεί για το βράδυ;;;;
Ποιός πήγε ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥΝΟΥ;;;;
Η Μ., η Μ., η Μ..
Κι εσύ θα μάς πεις σιγά σιγά ότι την βίασε κιόλας, την καημένη!!!!!
Δηλαδ΄ή οι γυναίκες είναι άβουλα όντα, που τις χρησιμοποιείς όταν υποκύπτεις στις ορέξεις τους;;;;;;;;
Έλεος!!!!
Απαντώ αυθόρμητα, χωρίς να έχω διαβάσει τις προηγούμενες απαντήσεις:
Μαρία (Μ)
Η Μ γουστάρει γουστάρει τον Α. Γιατί τρέχει στον Β, μόλις την απορρίπτει ο Α; Ας έμενε μόνη της.
Επίσης είναι χαζή. Υπάρχουν χίλιοι δυο άλλοι τρόποι να περάσει απέναντι. Να πείσει τον περαματάρη, να ζητήσει λεφτά από τον Α, τον Β ή τον Ψ. Να βγάλει με κάποιον τρόπο λεφτά. Να σκεφθεί, πως θα γ…. το ληστή. Να κλέψει τη βάρκα, να φτιάξει σχεδία κλπ. κλπ. Αυτή διάλεξε παρορμητικά τον πιο προφανή.
(Π) Ο περαματάρης κάνει τη δουλειά του. Αλλά είναι κάθαρμα.
(Λ) Ο ληστής κάνει τη δουλειά του. Κακή δουλειά βέβαια.
(Β) Ο Β δεν τη θέλει, γιατί ξέρει, πως δεν θα είναι ποτέ πραγματικά δική του. Αλλά, αφού την αγαπάει δεν έπρεπε να της φερθεί έτσι.
(Α) Ο Α γιατί να την κρατήσει με το ζόρι; Την πήρε για μια νύχτα. Ε, και; Κι αυτή ήθελε. Πιο πολύ μάλιστα.
(Ψ) Ο Ψυχίατρος κάνει τη δουλειά του. Όχι καλά όμως, εφόσον δεν τη βοήθησε καθόλου.
Άρα: ΜΠΛΒΑΨ.
Θα μας πείτε αποτελέσματα;
@sizenagir
ναι, αυτό λέω.
Μια προσέγγιση εκ του προχείρου (δεν έχω χρόνο):
Η Μαρία γεννιέται (περνάει το ποτάμι)
Γνωρίζει πρώτα τον ερωτισμό.
Γνωρίζει μετά την ανα-κατα-σταλτική ηθική.
Γνωρίζει μετά την λογική και την υπευθυνότητα (Ψ)
[προς όσους λένε τη στάση του Ψ ανεύθυνη: δεν είναι μάγοι]
Μετά διαπιστώνει ότι έχοντας γεννηθεί και γνωρίσει όσα γνώρισε, δεν μπορεί πια να γυρίσει πίσω.
Είπα: εκ του προχείρου ε?
Μ και μόνο Μ, ο Λ ήταν απλά ένας τυχαίος παράγοντας που επιδείνωσε το πρόβλημα και φταίει για λόγους άσχετους με την ιστορία της Μ
Τσά!!!!! Επέστρεψα. Κάλο Πάσχα σε όλους, άπιστους μα και πιστούς. Για τα αίτια της μακράς απουσίας μου παραπέμπω στο blog μου.
Στο θέμα μας τώρα. Φταίνε όλοι και φταίνε το ίδιο.
Η Μαρία: Καλά κοπέλα μου στον Α και το Β κόλλησες; Υπάρχουν και άλλοι άντρες. Ας με έπαιρνες ένα τηλέφωνο και θα τα βρίσκαμε. Πως είναι δυνατό να με ξέχασες; Γι’ αυτό και μόνο σου άξιζε να πνιγείς. Αλήθεια πως είναι δυνατό να πνίγηκε η Μαρία; Δίπλα στο ποτάμι ζούσε, δεν ήξερε κολύμπι;
Ο Α: Μα καλά άνθρωπέ μου τόσο σαβούρα ήταν πια αυτή η Μαρία και δεν την ήθελες με τίποτα; Δηλαδή την Ούμα Θέρμαν είχες γκόμενα πριν και το Μαράκι τώρα σου φαινόταν μπάζο;
Ο Β: Πρέπει να ήταν δεξιός του κερατά και ήθελε την γυναίκα του παρθένα και άσπιλη. Αυτός έπρεπε να πνίγει δια νόμου πριν τη Μαρία.
Ο Ψ: Για τον ψυχίατρο δεν έχω να πω τίποτα. Ο μεγάλος Ντάγκλας Άνταμς στο «Ρεστωράν στο τέλος του σύμπαντος» τα λέει όλα. Παραπέμπω εκεί.
Ο Λ: Θύμα κοινωνικού ρατσισμού. Ας ήμαστε σοβαροί. Κανένας ληστής δεν θα έκλεβε την όμορφη Μαρία. Το πολύ πολύ να της έβαζε χέρι! Ο ΝΔ ατυχώς αναπαράγει λανθασμένες κοινωνικές αντιλήψεις. Ο ληστής δεν γεννήθηκε ληστής. Οι κοινωνία τον έσπρωξε στο έγκλημα. (ξυπνάει ο Μαρξ μέσα μου και πρέπει να το κοιτάξω).
Ο Π: Θα μπορούσε κάλλιστα να πληρωθεί σε είδος. Θα μπορούσε επίσης να την περάσει απέναντι και να πληρωθεί την επόμενη μέρα συν τους τόκους. Στενόμυαλος εμποράκος χωρίς όραμα. Δεν θα αποκτήσει ποτέ την δική του ΑΝΕΚ.
Το να κατηγορήσω τους κυβερνώντες που τόσα χρόνια δεν έφτιαξαν ένα γεφύρι δεν νομίζω να έχει νόημα.
Τελικά κατά τη γνώμη μου πάνω από όλους φταίει το ίδιο το ποτάμι. Ποιός διάολος το έβαλε εκεί; Αν δεν ήταν εκεί το ποτάμι η Μαρία ακόμη θα ζούσε. Προτείνω να αποξηρανθεί και να μπαζωθεί άμεσα. Στην θέση του θα χτίσει πολυτελή βίλα ο ληστής με τα λεφτά που έκλεψε από τη Μαρία.
Β:«πώς τολμάς να μου το ζητάς μετά από αυτό που έκανες την νύχτα;»
Tι εκανε δηλαδη..μηπως αμαρτησε κιολας;;;;+_____________________+
Υπηρξε ενας Αγιος-εγγαμος,δεν θυμαμαι το ονομα του,που δεχτηκε τη γυναικα του,μετα απο απιστια..αλλα μεχρι να φτασουμε εκει θελουμε πολλη προσευχη και ασκηση...
Το Αρσενικο Εγω,ειναι πεισματαρικο...
δε συγχωρει!....(τα θελει ολα για παρτη του..)
...και η φοράδα του Χοσέ είναι έγκυος...
georgia m. said...
"Άντε,γιατί μας τα κάνανε τσουρέκια εδώ μέσα...
4:51 μμ "
=8-(
Ο Α είναι θύμα των σεξουαλικών ενστίκτων- του την έπεσε η Μαρία...αν ήταν και ελκυστικό το κορίτσι (κρίμας που την έφαγε το ποτάμι)
Ο Β είναι θύμα του Εγώ του, του Υπερ-εγώ για να είμαιστε πιο συγκεκριμένοι. Πόσο απλά είναι τα πράγματα στο μυαλουδάκι του.
Ο Π είναι θύμα των χρημάτων (κοτζαμ άνθρωπος του λαού και να μην βοηθήσει το κορίτσι- αλλά τι να σου κάνει κι αυτός με τέτοια κοινωνία)- Μαρξιστική εκδοχή
ο Λ φταίει για την ληστεία αλλά όχι για τον θάνατο της Μαρίας. Για την Ληστεία είναι νομικά ένοχος. Ποιος ξέρεις γιατί ληστεύει ο άνθρωπος...;
Η Μαρία είναι το μεγαλύτερο θύμα- είναι θύμα των πολλαπλών εξαρτήσεων της. Η μόνη γυναίκα στην ιστορία...αυτό κι αν είναι πρόβλημα. Μια απόφαση έχει πάρει μόνη της (να κολυμπήσει) σε όλη την ιστορία και είναι η απόφαση που οδηγεί στο θανατό της.
Ο Ψ είναι ψυχίατρος και όχι ψυχαναλυτής. Πρωτείνω αλλαγή στην ορολογία αν αυτό που της λέει είναι ότι χρειάζεται χρόνος. Όπως και να χει η ψυχανάληση αρχίζει και καταλήγει στον άνθρωπο που την ζητά. Αν η Μ. ήταν ασθενής του Ψ και αυτοκτονούσε (όπως συμβαίνει στην Ψυχανάληση) θα φταιγε ο Ψ;
Ρίχνουμε φταίξιμο αναλόγως των δικών μας προσωπικών καταστάσεων- φταίει ο Α γιατί δεν αγαπά το κορίτσι (τι;;;;;) φταίει η Μ γιατί δεν αγαπά τον Β (τι;;;;;) φταίει ο Ψ γιατί δεν έγινε ο απο μηχανής θεός (τι;;;;;;) κλπ. Εν συντομία διάβασα οτι- φταΊνε άντρες σαν τον Α η τον Β, γυναίκες σαν την Μ, φταίει αυτός που σπούδασε την ψυχή (εδω γελάμε), κλπ κλπ.
Αποκαλειπτόμαστε....ο ΝΔ φαντάζεται τη Μ να "ορμάει" τον Α στο κρεβάτι (ο ρε γλέντια η φαντασία), η εργοτρελίνα φταίει τους μορφωμένους (εμφατικά! με bolds και italics) και την ανασφάλεια των ελληνίδων (ανασφάλεια είπαμε;)...
φιλικότατα,
Α.
@μαύρος γάτος, παράγραφος, rain man κ.ά.: παιδιά, πολύ σοβαρά το βλέπετε το στόρι... Παιχνίδι είναι, δεν είναι απαραίτητο να έχει υψηλές δόσεις ρεαλισμού...
@cyrusgeo
κάθε παιχνίδι κρύβει ένα παιχνίδι
Μ. Η Μαρία με την επιμονή της και την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της προκαλέι τον θάνατό της. Είναι μακράν η πλέον υπεύθυνη. Είναι βέβαια αλήθεια ότι μερικές φορές δεν μπορούμε να ελέξουμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό ούτε και τα συναισθήματά μας.
Π. Ο περαματάρης είναι αδικαιολόγητα σκληρός και άκαμπτος φτάνοντας την Μαρία σε οριακό σημείο.
Λ. Ο ληστής δημιουργεί ένα επιπλέον σοβαρό πρόβλημα στην ήδη έυθραυστη Μαρία, χωρίς να ξέρει φυσικά που αυτό θα οδηγήσει.
Α. Ο Α έχει ξακαθαρίσει τη θέση του στη Μαρία. Από τη στιγμή όμως που την απαυτώνει, θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ελαστικός απέναντί της.
Β. Ο Β έχει δίκιο να πληγώνεται από την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της Μαρίας. Θα μπορούσε ίσως να δείξει λίγη συμπόνια, όμως δεν του περίσευει φαίνεται. (...μα ακόμα δεν κατάλαβα/ γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις...)
Ψ. Ο ψυχίατρος είναι περιθωριακό μάλλον πρόσωπο στην ιστορία. Από την αλλή δεν φάνηκε να ανακουφίζει καθόλου την Μαρία.
Τελικά περί τίνος πρόκειται; Τεστ προσωπικότητας είναι;
Όταν πρωτοδιάβασα το post κατέληξα σε μια σειρά ευθυνών.
Απ' το πρωί έχω αλλάξει αρκετές φορές άποψη.
Το πιο εντυπωσιακό συμπέρασμα είναι για μένα το πόσες διαφορετικές απόψεις υπάρχουν - έμεινα άναυδος!
Συμφωνώ σ'αυτό με το σχόλιο του μαύρου γάτου.
Για την ένσταση της παραγράφου ή άλλων που είπαν ότι μας λείπουν κρίσιμα στοιχεία για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα να πω ότι συμφωνώ, η ιστορία είναι ελλειπής και ολίγον σουρεάλ, αλλά τα ξεπερνώ και τα δύο, τη βλέπω συμβολικά και συνεχίζω τη διερεύνηση.
Μετά σκέφθηκα ότι σήμερα θα χρειαζόμασταν την άποψη του υποκειμένου δικαίου.
Μάλλον, βέβαια, θα μας έλεγε ότι νομικά κανείς δεν ευθύνεται.
Άρα μιλάμε μόνο για ηθικές ευθύνες.
Μετά σκέφθηκα ότι ευτυχώς που τα συναισθήματα δεν έχουν νόμους, διότι δεν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε Σύνταγμα ποτέ!
Δεν θα συμφωνούσαμε ποτέ σε μια κλίμακα συναισθηματικών αξιών!
Για τον απόλυτο χριστιανό (εννοώ φιλοσοφία της αγάπης) όλοι είναι ένοχοι.
Αν ένας από όλους ήταν πρότυπο χριστιανού, η Μαρία θα είχε σωθεί.
Για τον απόλυτα κυνικό κανείς δεν είναι ένοχος, ούτε καν η Μαρία.
Όλοι όσοι δεν είναι απόλυτα χριστιανοί ή κυνικοί, παίρνουν μια ενδιάμεση στάση, καταθέτοντας μια σειρά ευθυνών, ο καθένας διαφορετική, με βάση το προσωπικό σύστημα αξιών του.
Αυτός πάντως που εμένα μου'χει κάτσει στο στομάχι είναι ο ψυχίατρος...
Tωρα εξηγειται.
κε Δημου αναφερατε οτι μπορει να μην το θυμοσαστε καλα.
Η αληθεια ειναι οτι περισυ ο ψυχολογος μου μου ειπε την ιδα ιστορια με παραλλαγη.
ενας αντρας,ενας εραστης απεναντι το ποταμι, η κοπελλα, ο βαρκαρης, ενας δολοφονος, μια γεφυρα.
η γυναικα τσακωνεται με τον αντρα της παει στον εραστη της αλλα νυχτωνει και πρπει να γυρισει, λεφτα δεν εχει να π΄λη ρωσει τον βαρκαρη και αναγκαζεται να παει απο την γεφυρα οπου παραμονευει τα βραδια ενας ληστης δολοφονος.
Φυσικα την σκοτωνει.
ποιος φταιει?
@andy
"Αυτός πάντως που εμένα μου'χει κάτσει στο στομάχι είναι ο ψυχίατρος..."
Ο μόνος που λειτούργησε υπεύθυνα.
Κυριε Αντιφωνουνταsaid:φταίει αυτός που σπούδασε την ψυχή (εδω γελάμε), κλπ κλπ.
>>>ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΩΝ;;;;ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΘΕΩΡΙΕΣ...ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ!!!
@Γεωργια!!!γιατι εχει χαθει η γυναικεια ευαισθησια
andy dufresne said
"Αν ένας από όλους ήταν πρότυπο χριστιανού, η Μαρία θα είχε σωθεί."
Σωστές οι παρατηρήσεις του Άντυ.
Για το πιο πάνω μια σημείωση μόνο- κατα τας γραφάς αν η Μαρία ήταν πρότυπο χριστιανού έχει ήδη σωθεί :)...(τώρα σωθήκαμε)
ζωή σε λόγου μας...
Παραλειπόμενα.
aphrodite απαιτούμε συνέχεια, ας τη reality κι έλα στη virtual reality ΤΩΡΑ!
Heinz,
μάλλον τα συστήματά μας δεν συμφωνούν...
Ρεκόρ νέων σχολιαστών σήμερα και με αρκετά αξιόλογα - εύγε!
Το post πάει για ρεκόρ επισκεπτών, μάλλον θα ξεπεράσει τους 2.200 αναγνώστες μέχρι τα μεσάνυχτα!
ΝΔ έλυσες το πρόβλημα του χρόνου που σου τρώει το blog.
Βάζεις αίνιγμα και την κάνεις...
Ποιά Θεά άραγε δεν σχολιάζει σήμερα;...
Προσπαθείτε όλοι να αποδώσετε ευθύνες, αλλά νομίζω αυτό είναι το λιγότερο ζητούμενο, αν και το κείμενο το αναφέρει. Θα μπορούσε κανείς να ψάχνει τι μπορούσε να αποτρέψει την τραγωδία. Η Μ. δεν μπορεί να φταίει, διότι στην παραζάλη της ερωτικής της απογοήτευσης, και πάνω στην απελπισία της έπραξε αυτό που θεωρούσε το μόνο σωστό. Ίσως να υπερεκτίμησε της δυνατότητες της, ίσως να μην της ένοιαζε και αν πνιγόταν. Ο βαρκάρης είναι άσπλαχνος, λιγάκι περισσότερο οίκτο δεν θα του χαλούσε την μέρα. Πιθανών και να του το ανταπέδινε την καλή του πράξη η Μ. διπλάσια, ίσως όμως και όχι, τώρα έτσι που έχουν έρθει τα πράματα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πάντως θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τα νερά ήταν ορμητικά εκείνη την μέρα (ίσως και να γνώριζε ότι τα νερά ήταν πάντα έτσι), και βλέποντας την Μ. να πέφτει στο νερό και να κολυμπά απελπισμένα στο ποτάμι, θα έπρεπε να παραμερίσει όποιους ενδοιασμούς είχε και να τρέξει σε βοήθεια. Αντί αυτό να πράξει, αρκέστηκε να την βλέπει να πνίγετε. Δεν μπορεί να μην την είδε στην κατάσταση που βρισκόταν η κοπέλα, το πιο πιθανό είναι ότι έκανε η κοπέλα την απόπειρα της ακριβώς δίπλα από την βάρκα του.
Δεν φταίει κανείς επειδή δεν υπάρχει πρόθεση από κανέναν, ούτε την ίδια τη Μαρία, για αφαίρεση της ζωή της. Ο θάνατος της Μ επίσης δεν μπορεί να αποδοθεί σε αμέλεια κάποιου. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε ούτε τη Μ για "αμέλεια". Απλά έκανε κακή εκτίμηση των δυνατοτήτων της, κάτι απόλυτα φυσιολογικό, μια και είναι αδύνατο να προβλέψουμε το μέλλον. Στη ζωή έιναι αναπόφευκτο να παίρνουμε ρίσκα.
Το τρυκ στην όλη ιστορία είναι πως παρουσιάζονται κάποια γεγονότα τα οποία φαίνονται να έχουν κάποια χρονική αλληλουχία με συνέπεια να φαίνονται και "λογικά" αλληλένδετα. Γιατί όμως να ξεκινά η ιστορία από το σημείο που η Μ εγκαταλείπει το σπίτι της; Αυτό είναι εντελώς αυθαίρετο. Θα μπορούσαμε να πάμε πιο παλιά, και να βάλουμε το μηχανικό και τους χτίστες που το έχτισαν απένατι από το ποτάμι. Ή ακόμα παλιότερα, προσθέτοντας τους προγόνους τους που τους γέννησαν. Ή ακόμα παλιότερα, στους αρχικούς οργανισμούς από τους οποίους προέκυψε ο άνθρωπος μέσω εξέλιξης. Στο τέλος θα καταλήξουμε πως ο δημιουργός του κόσμου (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) με όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς είναι υπεύθυνοι για το θάνατο της Μαρίας. Αυτό βέβαια ευτελίζει την έννοια της λέξης "υπέυθυνος" και αναδεικνύει πως το ερώτημα όπως τίθεται είναι παραπλανητικό. Υπέυθυνος μπορεί να θεωρηθεί κάποιος αν έχει αναλάβει να κάνει κάτι και δεν το κάνει ή αν κάνει κάτι το οποίο έχει δεσμευτεί ή γνωρίζει πως είναι υποχρεωμένος να μην κάνει.
Το ότι επίσης το ερώτημα όπως τίθεται είναι παραπλανητικό προκύπτει και από το γεγονός πως υπονοεί πως έχουμε την δυνατότητα να ελέγχουμε όλους τους εξωτερικούς παράγοντες ή να προβλέπουμε όλες τις συνέπειες των πράξεών μας. Κάτι τέτοιο όμως προφανώς δεν ισχύει.
Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι επίσης προφανές πως π.χ. ένας εισαγγελέας δε θα ασκούσε δίωξη για φόνο εκ προθέσεως ή λόγω αμέλειας σε κανέναν. Γιατί απλά δε φταίει κανείς.
@andy
προτιμούσα πάντα αυτόν που στεκόταν υπεύθυνα απέναντί μου, από εκείνον που μου 'κανε πατ-πατ στον ώμο.
Μια ακόμη θεώρηση της ιστορίας. Δεν ευθύνεται κανένας. Ο μόνος υπεύθυνος είναι ο αφηγητής της ιστορίας που τους βάζει να κάνουν ότι κάνουν. Θα μπορούσαν κάλλιστα οι Μ, Α, Β να φερθούν έξυπνα και να πάνε όλοι μαζί στο σπίτι της Μ να κάνουν 3-ούζα. Ο Λ και ο Π να πάνε να παίρνουν μάτι και ο ψυχαναλυτής-ψυχίατρος να τους παρατηρεί για να αποσαφηνίσει την ψυχολογία τους και να προάγει εν τέλει την επιστήμη του.
Μόνος υπεύθυνος λοιπόν ο αφηγητής που δεν έχει να κάνει καλύτερη δουλειά από το να μπλέκει τους χαρακτήρες του σε δύσκολες καταστάσεις και να δολοφονεί κατ’ επιλογή του την όμορφη Μαρία.
Και αν στη θέση του αφηγητή βάλουμε το θεό και στην θέση των χαρακτήρων εμάς τους ανθρώπους τότε τα συμπεράσματα δικά σας.
@heinz,
σεβαστή η στάση σου, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα πατ-πατ μπορεί να είχε σώσει μια ζωή...
Εγώ αντιθέτως έχω μέσα μου και τα δύο, ανάλογα τη στιγμή.
Και την υπευθυνότητα χρειάζομαι και εκτιμώ, αλλά ώρες-ώρες χρειάζομαι και το πατ-πατ...
@ εργοτελινα
"Αντιφωνούντας" (πολύ μου άρεσε) αλλά όχι και κύριος βρε εργοτελίνα.
η μόνη θεωρία στην ιστορία που συνδέεται με τον Ψ είναι η έννοια του Χρόνου στην ψυχανάληση. Τι να έκανε; να τις έδινε δυο χάπια και να την έστελνε στο καλό;
ΥΓ. Προτείνω Αντρέ Γκρίν ("ο Χρόνος στην Ψυχανάληση").
Και για να το πω πιο απλά, κανείς δε φταίει για το θάνατο της Μαρίας, ούτε η ίδια, επειδή η Μ δεν αυτοκτόνησε και κανείς από τους υπολοίπους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δολοφόνος (έστω και χωρίς πρόθεση).
Αγαπητε Antiphonist(εισαι σε χορωδια?)..η λυση ειναι απλη!..
ο Α την
υλοποιησε..επρεπε και οι υπολοιποι να κανουν το ιδιο..ΕΡΩΤΑ,ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ!!!ΤΙ ΖΗΤΟΥΣΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ;;
((ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ;;))
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ Β,ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΑΜΑΤΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΗΣΤΗ..ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ..ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ ΟΡΚΟ ΝΑ ΣΩΖΟΥΝ ΨΥΧΕΣ?..ΜΟΝΟ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΩΖΕΙ!!!ΑΚΑΡΔΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!!!
Πέρα από το τεστ, είναι σαφές ότι φταίει το ποτάμι. Προτείνω το νερό του να μαστιγώνεται δις ημερησίως προς παραδειγματισμόν.
Κακό! Κακό ποτάμι! Κάτσε!
M
M
M
M
M
M
Μ,Π,Λ,Α,Β,Ψ
η μαρία φταίει για τις επιλογές της
ο πεισματάρης φταίει γιατί δεν έδειξε συμπόνοια σε έναν απελπισμένο άνθρωπο
ο ληστής φταίει γιατί όταν κλέβεις όλα τα υπάρχοντα κάποιου, αυτόματα τον οδηγείς σε απελπισμένες πράξεις
ΟΙ Α, Β, και Ψ μπορεί να ευθύνονται για τη κακή ψυχολογία της αλλά δεν μπορούν να χρεωθούν το θάνατό της
γιατρέ είμαι σοβαρά?
ΑΣ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΓΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ!
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΤΩΡΑ!
ΑΝΤΕ,ΠΕΤΡΑΛΙΑ ΜΟΥ!..Blogen,Trinken,Schwimmen!
Είναι δύσκολο να εκφέρει κανείς γνώμη αν δεν έχει ακούσει και τις απόψεις του Α και Β τουλάχιστον.
@εργοτελίνα
>>>"Αγαπητε Antiphonist (εισαι σε χορωδια?)"
Οχι- στο μπάνιο τραγουδάω μόνο.
>>>.ΜΟΝΟ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΩΖΕΙ!!!
Προσοχή στην υγεία- ο Ερωτας σκοτώνει (πέρα στο θολό ποτάμι κοίτεται η Μαρία). Ο ροζ έρωτας του Αγίου Βαλεντίνου μπορεί να σώζει άλλα ο έρως; αχ "νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί" (Ελύτης)
Διάφοροι λένε, πως η Μαρία δρούσε από πάθος. Πού είναι το πάθος, που τρέχει αμέσως στον Β - που τον έχει χεσμένο;
Γι’ αυτό μου φαίνεται απλώς πουτάνα και μάλιστα χαζή πουτάνα (δεν ήξερε καν, ότι οι άλλες πληρώνονται…)
Ο δε περαματάρης ίσως να σκέφτηκε τη διαφορά ανάμεσα στην πουτάνα και την καριόλα: «η πουτάνα πηδιέται με όλους, η καριόλα με όλους εκτός από μένα. Να πάει να πνιγεί η καριόλα».
Από το πρωϊ έχω λόξυγκα, σταματήστε πιά να μιλάτε για μένα!
Μαρία
Mία πρόχειρη στατιστική στα πρώτα 220 σχόλια (να τι χρειάζεται και ο μπλόγκερ) δειχνει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα προσωπο στην ιστορία που να μην έχει θεωρηθεί ως κύριος υπεύθυνος τουλάχιστον τρεις φορές...
Πράγμα που σημαίνει ότι η ιστορία κάνει την δουλειά της... Εκτός από αυτούς που υποδεικνύουν έναν μόνον υπεύθυνο, οι άλλοι έχουν και διαφορετικές σειρές αξιολόγησης. Άρα ...δεν μοιάζουμε (ευτυχώς). Ο άνθρωπος που βγάζει εντελώς ανεύθυνο τον Β είναι σίγουρα διαφορετικός από εκείνον που τον θεωρεί ως κύριο υπεύθυνο.
Φυσικά και δεν υπάρχει "σωστή" λύση. Δεν είναι αίνιγμα - αλλά ένα πρόχειρο ψυχολογικό τεστ.
Του οποίου η ερμηνεία μπορεί να φανεί απλοϊκή - αλλά όποτε το έχω εφαρμόσει, έχω βρει ότι αποκαλύπτει μερικά σωστά πράγματα...
Δεν ξέρουμε αρκετά για τη δυναμική του πνιγμού της Μαρίας, λόγος για τον οποίο τέθηκε το ερώτημα "ποιός φταίει". Έτσι όλα είναι εικασίες. Θα μπορούσε ακόμα και απόπειρα εξώθησής της στον πνιγμό και να είχε αποτύχει, άρα δε θα μιλάγαμε για το θέμα.
Αυτό όμως που διαφαίνεται, το πιο λογικοφανές δηλαδή του φανταστικού(;)αυτού ιστορήματος είναι οτι η δυσμενής κατάσταση της Μαρίας οφείλεται στην αμφίδρομη σχέση της με την κοινωνία στην οποία ζει. Δε λειοτυργεί στην περίπτωσή της, έτσι ώστε να αυξήσει τις δυνατότητες επιβίωσης και καλής διαβίωσής της. Η περίπτωσή της βάζει σε κρίση τις σχέσεις όλων των πρωταγωνιστών της ιστορίας και ανάγει, ακόμα και ηθικά, το ζήτημα σε ανάγκη για επαναπροσδιορισμό σχέσεων, ρόλων και ηθικών.
Τέλος επειδή το "ποιός φταίει" είναι ηθικό αίτημα απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης (δεν τίθεται προσωπικά εδώ)η απάντηση βρίσκει τα όριά της μέσα στην αντίληψη της κοινωνίας (ή και του κόσμου) όπως τον αντιλαμβανόμαστε: δεν ξεπερνιέται εύκολα αυτό που είμαστε.
Γύρω γύρω όλοι οι άντρες και στη μέση η Μαρία -
μια γυναίκα πέντε άντρες
κομπολόι δίχως χάντρες
(που λέει και το ΄άσμα).
@Sexophonist!!Ερωτας,Σεξ,Αλληλεγγυη,πως το λενε?..
Τι θα χανανε δηλαδη ολοι αυτοι αν υπεκυπταν?..
O Synas την ειπε πουτανα,ενω αν ηταν αντρας..(τα κλασικα αρσενικα στερεοτυπα..)ΕΙΣΤΕ ΠΟΥΤΑΝΟΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!
Μία πρώτη πρόχειρη ερμηνεία (όχι τελική - θα το συζητήσουμε...). Από αυτή φαίνεται ποιούς δικαιολογούμε και άρα με ποιούς ταυτιζόμαστε - και αντίθετα ποιούς απορρίπτουμε.
Η Μαρία είναι το καθαρό συναίσθημα. Από το πάθος στην απελπισία.
Ο Α είναι ψυχρός ορθολογιστής. Ξηγημένος - δεν σε θέλω ούτε πριν - ούτε μετά.
Ο Β είναι ο σφιγμένος μικροαστός. Α - αφού πλάγιασες με τον άλλο - τόση η αγάπη του.
Ο Ψ είναι η ουδέτερη απσστασιοποιημένη επιστήμη.
Ο Λ είναι το περιθώριο, ο παράνομος, ο επιθετικός. Είναι και το στοιχείο της τύχης (όλοι οι άλλοι έχουν ένα ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία αυτός θα μπορύσε να λείπει). Μαζί με τον Π. είναι και οι δύο επαγγελματίες - μόνο που ο δεύτερος είναι νόμιμος και τυπικά εντάξει.
Συνεχίζω από το σχόλιο των 12:13, συγνώμη, λίγα από το τέλος του για σύνδεση με τα προηγούμενα...
«Ε, χμ, Μαρία» ξεκολλάει, σκουπίζει σάλια, προσπαθεί να ανακαθίσει.
Η Μαρία αναδιπλώνεται για λίγο, προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια και τ’αυτιά της, ξέρει τι θα πει, το ήξερε απ΄την πρώτη ώρα που το έπιασε στο βλέμμα του πριν λίγο καιρό, μα...
Χαμένη ήδη. Το ξέρει. Πυρπολημένη, καμμένη, ληγμένη. Αλλά δε μπορεί να κλάψει – έχει και κάτι ακόμη να δώσει, το τελευταίο μα τελευταίο της χαρτί, να το παίξει , τουλάχιστον να συνθλιβεί ηρωϊκά.
«Ξέρεις Μαρία, εγώ-»
«Μη μιλάς, στο παρακαλώ». Του κλείνει το στόμα με τα δάχτυλά της ( λίγο θεατρικά είν’η αλήθεια). « Δεν ήρθα εδώ για λόγια. Ο,τι είναι να μου πεις, μου το’χεις πει ήδη. Ο,τι δεν έχεις πει ακόμη, κι αυτό ελήφθη».
Σταματάει. Καταπίνει. Προσπαθεί να μην κλάψει. Να κρατήσει τη στιγμή, ο τρόμος της ότι δεν θα έχει άλλες στιγμές ν’αναπνέει τον ίδιο αέρα μ’εκείνον την έχει παραλύσει. Συγκεντρώσου... Δε μπορώ, πονάνε τα μηνίγγια μου. Βαθειά ανάσα, τα δάκρυα για λίγο κατρακύλισαν πάλι πίσω. Δεν πιστεύει ότι θα την γονάτιζε έτσι.
«Ξέρω, έχω βρεθεί κι εγώ εκεί που είσαι τώρα, τι νόμιζες? Μοιράζω κι εγώ καλές χυλόπιτες ξέρεις. Αλλά να...»
Πονάει πολύ. Είναι στο σημείο που πλέον δεν έχει νόημα να κρατήσεις τα προσχήματα. Η τον εγωϊσμό σου (τι ανέκδοτο!). Σηκώνεται, σιάζει λίγο τα ρούχα της - ευτυχώς που δεν γδύθηκε (να τρως φτύσιμο και να είσαι και ξεγύμνωτος τσούζει ακόμη περισσότερο!). Κοιτάζει από την άλλη, πλησιάζει στο παράθυρο. Τι ειρωνεία, τέτοιος καιρός να λυσσομανάει έξω, ιδανικό σκηνικό για να κάνεις έρωτα ενάντια στο σύμπαν, κι εκείνοι να παίζουν τις κουμπάρες...
«Δώσε μου μια ευκαιρία» του λέει, χωρίς ακόμη να τον κοιτάζει. Εκείνος κάνει λίγα βήματα να την πλησιάσει. Είναι πολύ προστατευτικός εκείνη την ώρα, καταλαβαίνει ότι την έχει λιανίσει – βαριέται την ευθύνη, αλλά δεν είναι και για να την πληγώσει παραπάνω. «Ρε Μαράκι, αφού δε νοιώθω έτσι και το ξέρεις, πού θα καταλήξει αυτό όταν... Χμ, καλά, άμα είναι μείνε τώρα εδώ, γίνεται της π***νας έξω, κάτσε να-»
«Δώσε μου μία ευκαιρία. Μου τη χρωστάς. Για όλη την υπομονή που έχω κάνει να σε αγαπάω από μακρυά, να σε βλέπω και να τρελλαίνομαι στη σκέψη ότι εμένα δε μ’αγαπάς....». Γυρίζει να τον βλέπει. Στέκεται μπροστά του & γυαλίζουν λυπημένα τα μάτια της. Αναπνέει ρηχά και σφίγγει τα σαγόνια στις παύσεις. «Κι όχι μόνον αυτό, αλλά δεν είναι που έχεις καποιο πρόβλημα, να είσαι ας πούμε μετέωρος, να είσαι ανέτοιμος, να περνάς μια φάση με τον εαυτό σου.» Βουρκώνει και χαμηλώνει το βλέμμα. «Απλώς δε γουστάρεις αρκετά!»
Ωχ, τα πρώτα δάκρυα-προδότες. «Μου δείχνεις απόμακρος, ενώ ξέρω πως αύριο κιόλας μπορεί να δεις μια γυναίκα και να ξετρελλαθείς, να την ερωτευτείς τόσο πολύ που να την κυνηγάς για πάντα, μια οποιαδήποτε, που μέχρι χτες δεν την ήξερες, και να παρατήσεις τη ζωή σου γι’αυτήν!...»
Σταματάει, να καταπιεί το κλάμμα που έρχεται καλπάζοντας. Ψιθυρίζει «Σ’αγάπησα από την πρώτη μέρα που σε είδα. Γιατί αναγνώρισα το πρόσωπό σου. Γεννήθηκα μ’αυτό τυπωμένο στην ψυχή μου κι απλώς δεν το θυμόμουν. Σε είδα και παφ!...». Δε μπορεί άλλο, βάζει τα κλάμματα. Οχι τα λυσσασμένα, της διεκδίκησης, αλλά τα ανήμπορα, της απελπισίας, που εκλιπαρούν ... Τα μόνα που σου μένουν όταν παραδώσεις τον εαυτό σου στον άλλον – σκιές στον γυμνό τοίχο, να θυμίζουν πού ήταν κρεμασμένα τα κάδρα όταν η αγάπη έμενε εδώ...
Την αγκάλιασε. Τι άλλο να’κανε δηλαδή... Τη λυπόταν, την συμπαθούσε, του άρεσε, δε λέω, και τώρα έκλαιγε – γ*μώτι μου, τι ύπουλο το γυναικείο κλάμμα, σε αφοπλίζει, σε μειώνει σε εντελώς μ*λ*κα αν δεν πάρεις την άλλην αγκαλιά τουλάχιστον σα σπουργίτι – σπασμένες φτερούγες and all…
Δεν προσπάθησε να της μιλήσει, δεν είχε νόημα. Ούτε να της φιλήσει τα δάκρυα ας πούμε. Too much. Της σήκωσε απλώς το κλαμμένο της πρόσωπο με το χέρι του (μάτια μες τ’αυλάκια), και τη στιγμή που της σήκωσε με τα μάτια του και το βλέμμα της, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, της σφράγισε το στόμα. Και άρχισε να μιλάει το ένστικτο, να τον ξεκουφαίνει. Αυτός, αυτή, γ***σι.
Κι εκείνη γραπώθηκε απο τη στιγμή- ήξερε πως ο χρόνος μετρούσε ανάποδα. Ηλπιζε μήπως με κάθε κίνηση, με κάθε γλύψιμο, με κάθε φιλί και βογγητό τον έσερνε λίγο στη μεριά της. Πώς είναι να μην είναι το σώμα σου αρκετό για να δείξεις τη λατρεία σου στον άλλον... Πώς είναι να μην έχεις χέρια και πόδια αρκετά να τον τυλίξεις... Πώς είναι να έχεις μία, μόνο μία λεκάνη να τον χωρέσεις και τίποτε απ’αυτά να μην είναι big enough... Να το χάνεις και τι σε νοιάζει αν μείνεις μισή, ή καθόλου, να ξέρεις ότι αυτό είναι, ΑΑΑΥΤΟ και ξέφυγες, ε, ΑΥΤΟΣ, αυτή, παράνοια!
**************
Και μετά ΤΟ μπουρδέλλο... Εκείνος ξεμπουκωμένος, βαριεστημένος, έτοιμος να ξεραθεί στον ύπνο, ήθελε να ξεμπερδεύουν με τα διαδικαστικά. (Της εξήγησα άραγε αρκετά ή τώρα θα έχουμε σκηνές? ) Τσιγάρο...
Εκείνη ακίνητη. Ο χρόνος της τελείωσε. Ξέμεινε από χαρτιά, από ζαριές, από ελπίδα. Και στο γιαπί που άφησαν φεύγοντας αυτά, κατάληψη η αγάπη της γι’αυτόν. Τόσο μεγάλη που νόμιζε ότι θα εκραγεί και μόνον που τη σκεφτόταν... Δεν τολμούσε να μιλήσει, μη χαλάσει τη στιγμή (ποιά στιγμή? Πλέον...). Ο,τι και να έλεγε ή έκανε πια θα ήταν εξ’ορισμού λάθος. Ενάντια. Ντροπιαστικά ματ...
Δεν είχε πολλές επιλογές – την εξής μία – να σηκωθεί να φύγει, τουλάχιστον να γλυτώσει την μ***κία του να τον έχει χορτάτο δίπλα της να ροχαλίζει... Από βαρυστομαχιά της δικής της ολόκληρης της ύπαρξης... Σήκω Μαρία, αυλαία, δεν τον φέρνεις, ΔΕΝ...
(Υπάρχει κάτι πιο θλιβερό από το να σου βγαίνει η ψυχή ξεχασμένος από Θεό κι ανθρώπους στο ράντζο? Το να έχεις στις αποσκευές σου τις χιλιάδες φανταστικούς διαλόγους που έχεις κάνει με τον άλλον, να προσπαθείς να του πεις το ρεζουμέ κάνοντάς του απέλπιδο έρωτα, ξέροντας ότι εκείνος το διασκεδάζει απλά. Ναι, αυτό πλησιάζει... Με ξεφτίλα on top).
Επανέρχομαι...
Περαματάρης (επιστροφής): Διότι είδε ότι η Μαρία δεν είχε λεφτά και ήταν και θύμα ληστείας και δεν δέχτηκε να την περάσει.
Ληστής: Κλόνισε εντελώς την ισορροπία της Μαρίας
Μαρία:Όχι γιατί έκανε την προσπάθεια του ταξιδιού, αλλά γιατί δεν σεβάστηκε την επιλογή και την ελευθερία του Α (να μην την θέλει) και εκμεταλλεύθηκε την αδυναμία προς αυτήν του Β
Β: Διότι την έδιωξε και δεν την παρηγόρησε
Τώρα ο Α δεν νομίζω ότι φταίει, αφού την δέχτηκε και δεν τηνέδιωξε με τον άγριο καιρό, ούτε φταίει και ο περαματάρης της πρώτης διαδρομής. Όσο για τον ψυχίατρο νομίζω ότι είναι ουδέτερος
Σωστός ο cyberlaika και προσθέτω-
Ολοι οι παράγοντες είναι "στερεότυπα" - η βία είναι αντρικό φαινόμενο (Λ), η επιστήμη επίσης (ψ), οι άντρες αποφασίζουν (Α, Β), άντρας ελέγχει τις συγκοινωνίες στον παραμυθότοπό μας (Π).
Εργοτελίνα said...
O Synas την ειπε πουτανα,ενω αν ηταν αντρας..(τα κλασικα αρσενικα στερεοτυπα..)ΕΙΣΤΕ ΠΟΥΤΑΝΟΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!
Το ίδιο θα έλεγα και για έναν άνδρα, που δηλώνει ερωτευμένος με την Α και μόλις τρώει πόρτα τρέχει για αποκούμπι στην καημενούλα την Β, που ξέρει, πως τον θέλει και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της. Ή τη δύναμή της -κατά Αφροδίτη. Όταν είσαι ερωτευμένος, δεν ψάχνεις για αποκούμπια. Τυραννιέσαι μόνος σου. Και κυνηγάς τ’ όνειρό σου. Δεν κοιτάς να βολευτείς. Αυτό το κάνουν οι πουτάνες και οι πούτανοι. Και οι ηλίθιοι και οι αδύναμοι. Σίγουρα όμως όχι οι ερωτευμένοι, όχι οι παθιασμένοι.
Δώστα aphrodite!
Κρεμόμαστε από τα ακροδάχτυλά σου!
Κι άλλες δύο εκδοχές που μου ήρθαν μέσω email:
Α)Κατά τη γνώμη ο μόνος που ενδεχομένως είχε τη δυνατότητα να προλάβει τα πράγματα ήταν ο ψυχίατρος.
Ηταν ο μοναδικός που είχε την ικανότητα –ειδικευμένος επιστήμων γαρ- να διακρίνει την παράκρουση και τον πανικό της Μαρίας.
Αλλωστε διέγνωσε τη σοβαρότητα και γιαυτό πρότεινε σειρά συνεδριών.Πέρα από αυτό δεν είχε και συναισθηματική φόρτιση.
Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι ούτε ανάλογες ικανότητες είχαν ώστε να διαγνώσουν την εξέλιξη και πολύ περισσότερο έβλεπαν τα
Πράγματα ως άμεσα εμπλεκόμενοι, στενά ατομικά και ωφελιμιστικά.Είχαν αδυναμία μέσα στο μικρόκοσμό τους και τα συμφέροντά τους .
Οσο για τη Μαρία –το φυσικό αυτουργό- τι να πεί κανείς…Η αναποφασιστικότητά και η επαμφοτερίζουσα στάση της μαζί με τόν Maxiμαλισμό της την έφεραν σε αδιέξοδο.Κάπου έπρεπε να συμβιβαστεί…Ας πρόσεχε…
Να αφήσω λίγο τη φαντασία μου ?
Αν στη θέση της Μαρίας βάλουμε τον Ελληνικό λαό και στη θέση του ψυχιάτρου το σύνολο των πολιτικών και των κομμάτων ?
Αν στη θέση των υπολοίπων βάλουμε κράτη , κοινωνικές ομάδες , διεθνή προβλήματα?Οποιον έχει νόμιμο η όχι συμφέρον?
Εξαιρετική η παραβολή σας κε Δήμου. Υ.Γ Πότε η λύση-εις ?
Β)Στην αρχή μου θύμισε χριστιανική παραβολή, μέχρι που ο Β την έδιωξε. Στην παραβολή ο Β θα την δεχόταν κοντά του.
Νομίζω πως όλοι είναι υπεύθυνοι για τον θάνατο της κοπέλας. Πρώτος από όλους ο Π που δεν έδειξε την αγάπη να την περάσει απέναντι χωρίς χρήματα (άσε που ήταν και αντιεπαγγελματικό, αφού ήδη ήταν πελάτισσά του), μετά ο Β που την έδιωξε ενώ μέχρι πριν την ήθελε (note: την ήθελε, όχι την αγαπούσε!).
Μετά τα πράγματα δυσκολεύουν για μένα. Ποιος φταίει πιο πολύ; Ο Ψ που ως γιατρός έχει καθήκον απέναντι στον όλο άνθρωπο και όχι μόνο όσο τον αφορά το κομμάτι για το οποίο ο ασθενής έρχεται να τον δει, ή ο Α που ενώ κοιμήθηκε μαζί της, τελικά την έδιωξε; Θα έλεγα πρώτα ο Α και μετά ο Ψ.
Τέλος, θα έβαζα τον Λ και τη Μ. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο μπερδεμένοι και χρειάζονται τόση αγάπη για να ξεμπερδευτούν αλλά δεν τη βρίσκουν.
Πολύ καλό post, Νίκο! Προφανώς και η απάντησή μου είναι πολύ απλοϊκή, και σου ζητώ συγγνώμη για αυτό!
Όσο για τη ζωγραφιά... Στην αρχή νόμιζα πως έδειχνε τον τάφο της Μαρίας, έχοντας μόνο διαβάσει τον τίτλο του post, ή πωε ήταν μια ζωγραφιά που η αυτόχειρας-Μαρία είχε ζωγραφίσει μέσα στην τρέλα της (γιατί μπορεί το post να είχε σχέση με το άλλο post περί τρέλας που είχες λίγες μέρες πριν -μήπως κάποια Μαρία πέθανε όντως)
Μετά την ανάγνωση του post, οφείλω να πω πως είναι πετυχημένη η ζωγραφιά, αν και δε μου αρέσουν οι μόνο τρεις λωρίδες πρασίνου στη μεριά της Μαρίας.
Δεκαπέντε αράδες έγραψα Θεά - κι τις έκανες ήδη τετρακόσες. Ίσαμε να ολοκληρώσεις τις βλέπω δύο χιλιάδες. Έτοιμο το μυθιστόρημα...
Εκδότης!!!
H Maria, ferthike ap tin arxi os to telos san thyma kai san atomo epipolaio. Ama den ksereis kolympi perpatas mexri na vreis gefyri. To ti sou kanei o A, o B kai o kathenas, polema to.
Σχεδόν ταυτίζομαι με την άποψη του ανώνυμου επιστολογράφου Α στο σχόλιο του ΝΔ στις 7:33 μμ.
aphrodite πριν βάλεις την υπογραφή σου στο συμβόλαιο του εκδότης-για-χάρη-σου-ΝΔ, θυμίσου ότι σου δίνω τα διπλά απ' ό,τι σου προσφέρει...
Λοιπόν -άσχετο αυτό τώρα- αυτή η Αφροδίτη, που μάλλον έχει περισσότερη αίγλη σ’ αυτό το blog απ’ ότι ο ΝΔ, είναι πολύ ιδιάζουσα περίπτωση. Προσωπικώς, μου κάνει για σχιζοφρενές «τρίτο φύλο». Δηλ. τουλάχιστον 4 προσωπικότητες. Κι αυτό το ανεξέλεγκτο γράψιμο, σε διάφορες γλώσσες και στυλ, μια μαμά, μια πουτάνα, μια οικονομολόγος… Δεν παίρνω θέση, αλλά πραγματικά δεν είναι παράξενο φαινόμενο;
Καλησπέρα! Δίαβασα επί τροχάδην όλα τα σχόλια. Κρίμα που δεν μπόρεσα να σχολιάσω νωρίτερα...
Νομικά, δεν υπάρχει ευθύνη κανενός για τον τραγικό χαμό της Μαρίας.
Θα μπορούσαμε μόνο να κατηγορήσουμε τον (Λ)ηστή για την αφαίρεση των χρημάτων της Μαρίας, η πράξη του όμως αυτή δεν τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με τον πνιγμό της.
Case closed.
Υποθέτω πάντως ότι τύψεις θα πρέπει να νίωθουν όλοι πλην του ορθολογιστή (Ψ)υχιάτρου), ακόμα κι ο ΝΔ που ουσιαστικά την "σκότωσε". Χάθηκε να την περάσεις απέναντι και να την βάλεις να ερωτευτεί κάποιον απο τη σωστή μεριά του ποταμού????
synas..λες και ζεις στον προ-προηγουμενο αιωνα του Ρομαντικου Ιδεαλισμου...Ας ειμαστε ειλικρινεις..
Ολοι ψαχνουμε για ενα αποκουμπι..
Παντα υπαρχει ο "διαβολακος" που θα μας παρασυρει σε μη πρεπουσες συμπεριφορες..ας μαθουμε να συγχωρουμε,οσο δυσκολο και να ειναι αυτο..
Τι Χριστιανοι το Θρησκευμα ειμαστε..
ακομα και ο Γατος Βουδιστης θα συμφωνουσε σε αυτο!!..
@Εργοτελίνα
Δεν μ’ ενδιαφέρει (μα καθόλου) η θρησκεία και δεν τίθεται θέμα για πρέπουσες και μην πρέπουσες συμπεριφορές. Ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει ή ό,τι καταλαβαίνει. Αλλά, να, η Μαρία πνίγηκε…
@εργοτελινάκι
>>> Παντα υπαρχει ο "διαβολακος" που θα μας παρασυρει σε μη πρεπουσες συμπεριφορες...
Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτός... "Down, wanton, down!"
>>> Τι Χριστιανοι το Θρησκευμα ειμαστε..
Εμμμ....«τη εξαιρέσει εμού».
πω, πω, το καλό έχασα κι όχι τίποτε άλλο, έδωσε και το κλειδί της ερμηνείας ο Γάτος.
Δεν πειράζει, φεύγω από το γραφείο τώρα - κολασμένη μέρα σήμερα - και πάω στο σπίτι, να το διαβάσω με την ησυχία μου, να διαβάσω και τα σχόλια, και αν έχω κάτι να γράψω μετά από όλα αυτά...
Σε λίγο, σε λίγο, δεν γλυτώνετε!
synas said...
"Λοιπόν -άσχετο αυτό τώρα- αυτή η Αφροδίτη, που μάλλον έχει περισσότερη αίγλη σ’ αυτό το blog απ’ ότι ο ΝΔ..."
To τι καλό μου κάνει αυτό δεν λέγεται...
Να την χρίσω διάδοχό μου και να ηρεμήσω!
Αφρω - ΘΕΑ -
Πάρε την μπλογκιά!
Πολύς λόγος έγινε για το αν ο Α έπρεπε να κάτσει στη Μ το μοιραίο βράδυ. Ας δουμε πόσα διαφορετικά πράγματα μπορεί να σκέφτηκε:
1. Ωραία, ευκαιρία για ένα γρήγορο
2. Την καϋμένη τη λυπάμαι
3. Τι είναι χειρότερο; Η αποψινή υστερία ή τα αυριανά μούτρα; Τα αυριανά μούτρα.
4. Μήπως είμαι πολύ εγωιστής που δεν θέλω ούτε μια φορά μαζί της; Δεν μου προκαλεί και απέχθεια.
Είναι σε όλες τις περιπτώσεις όλα όσα τον χαρακτηρήσατε;
Τώρα, θα μάθετε ΟΛΗ την αλήθεια.
Φταίω ΕΓΩ, που δεν έστειλα εγκαίρως τον inspector Ντρέϋφους να τη σώσει.
Παρ’ όλο που παρακολουθούσα από απέναντι (με τα κιάλια του ΝΔ).
Όλοι οι «της άλλης όχθης» + τον περαματάρη, ανακρίνονται στην ασφάλεια.
Για να κάνουμε το τεστάκι τώρα, η ερώτηση λέει:
«...Κάθε ένα εμπλέκεται στη υπόθεση που οδηγεί στον θάνατο της Μαρίας. Ευθύνονται όλοι; Ποιος περισσότερο, ποιος λιγότερο και ποιος καθόλου;...»
Άρα, σε κάθε ένα από τα άτομα, ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει απόδοση ευθύνης ή όχι & με αιτιολόγηση. Πάμε λοιπόν.
IMHO,
Την ΠΛΗΡΗ ευθύνη για τις ενέργειές της & τα αποτελέσματά τους, έχει η ίδια η Μ. Δε μπορούμε να μη «δικαιολογήσουμε» κάπως, την απόφασή της να βουτήξει στο ποτάμι.
Η απέναντι όχθη, δεν της έδωσε καμιά βοήθεια, τίποτα θετικό. Μόνο αρνητικά συναισθήματα & εμπειρίες.
Ήθελε – πάση θυσία – να γυρίσει στην «όχθη της», στο δικό της ασφαλή χώρο. (Home sweet home).
Ο Π της ανέβασε στα ύψη την αρνητική της ψυχολογία, (κορύφωση στις αναποδιές), παρ’ όλο που ο ίδιος λειτούργησε ως «τυπικός» επαγγελματίας. Θα θεωρούσα ελάχιστη την ευθύνη του.
Ο Λ, είχε βάλει το αμέσως προηγούμενο λιθαράκι. Και πάλι, ο Λ λειτούργησε ως «τυπικός» ληστής. (δε φέρνει σε κανέναν την πλήρη απόγνωση, μια ληστεία, ε; Το λέω με πλήρη επίγνωση.) Κι εδώ το μέγεθος ευθύνης ελάχιστο.
Ο Β έφερε το 2ο μεγαλύτερο πλήγμα στην ψυχολογία της. Η ευθύνη του όμως, μικρή κατ’ εμέ. Χωρίς τον Λ (& μετά τον Π), γιατί να πέσει στο ποτάμι!
Ο Α ήταν το 1ο «χτύπημα». Η Μ, ήξερε – περίπου - τι θα αντιμετώπιζε. Αλλά πως να τη χωνέψει τη live & hot χυλόπιτα! Ελάχιστη έως καθόλου ευθύνη. Εκ των προτέρω η θέση του ήταν γνωστή. (το «ελάχιστη», επειδή την άφησε να περάσουν τη βραδιά κάνοντας σεξ & της έδωσε κάποιες ελπίδες).
Ο Ψ τώρα, ε, δε νομίζω ότι έχει καμιά ευθύνη ο άνθρωπος. Σκέτος επαγγελματίας. (Καλός ή κακός, αν τον επισκεφθούμε θα μάθουμε. Το τεστ δε δίνει στοιχεία...)
Στα ντιβάνια μας τώρα & καλά ξεμπερδέματα...
Mηπως η wanton Venus εχει παρει ηδη το password του Γατου ως Αφρο-γάτος και ο Γατος ετοιμαζεται για διακοπες;;;;...(καλοκαιρι πλησιαζει..)δινοντας οδηγιες απ το τηλεφωνο..κατα εκει το παει....ο Γατος..ο πολυμηχανος..
Κοντεύει να σπάσει το κεφάλι μου με αυτή την ιστορία.
Προσπαθώ αρχικά να μπω στο ψυχικό κόσμο της Μαρίας. Δεν ασχολούμαι με οτι συνέβη πριν αλλά με την τελευταία της επιλογή. Να περάσει το ποτάμι.
Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο δεν ζητά δανεικά από τον Α.
Αφού αυτός της εξηγήθηκε χωρίς να είναι σκάρτος. Τι την κάνει να μην ξαναπάει σπίτι του και να του ζητήσει δανεικά?
Επίσης η κινησή της να ζητήσει άσυλο στον Β που ξέρει πως την αγαπά. Πηγαίνει εκεί εκ του ασφαλούς και πιστεύω πως αυτό είναι που κλονίζει την αυτοπεποιθησή της ακόμη περισσότερο.
Και αμέσως μετά οδηγείτε στον ψυχίατρο.
Άραγε γιατί?
Για τον έρωτα που δεν κατέκτησε παρά την προσπάθεια που έκανε ή για τον έρωτα που έχασε εξαιτίας των χειρισμών της?
Στην πρώτη φάση έχω ήδη απαλλάξει τον Α και το ψυχίατρο!
Δεν βρίσκω επίσης λόγω να ενοχοποιήσω τον ληστή πέρα από την νομική ευθύνη.
Ληστής είναι λογικό μου φαίνεται πως θα την έκλεβε.
Μου έχει μείνει λοιπόν ο Β και ο Π.
Ο Β είναι η δεύτερη εκπληξή μου. Με τα δεδομένα που έχουμε θεωρώ πως θα ήταν αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο.
Και όμως. Ο Έρωτας του για την Μ είναι εγωιστικός. Απαιτεί πίστη από την Μ την στιγμή που δεν έχουν κάτι να τους ενώνει.
Και όταν η γυναίκα που υποτίθεται πως αγαπά του ζητά τις φτερούγες του αυτός δεν έχει πια αγάπη για κάτι που ποτέ δεν ήταν δικό του.
Και αλήθεια θα μπορούσε ποτέ ένας άνθρωπος να μας ανήκει ολοκληρωτικά? Ακόμα καλύτερα θα μπορούσαμε εμείς να ανήκουμε κάπου ολοκληρωτικά? Και αν η απάντηση είναι όχι τότε πως το ζητάμε από τον άλλο?
Είναι για μένα λοιπόν ο Β ο δεύτερος υπεύθυνος γιατί οδήγησε την Μ στην κατάρρευση.
Τρίτος και τελευταίος ο Π. Τους άλλους δυο τους έχω απαλλάξει.
Ο Π γιατί αντιπροσωπεύει τον στυγνό επαγγελματία.
Σίγουρα πρέπει να αμοίβεται κανείς για τις υπηρεσίες που προσφέρει αλλά η ζωη σε μαθαίνει πως καμμιά φορά πρέπει να αξιολογούμαι κάποιες καταστάσεις και να βοηθάμε αν υπάρχει πρόβλημα. Με δεδομένο οτι η Μ του εξήγησε τι της συνέβη θεωρώ απογοητευτικό οτι δεν τη βοήθησε.
Έχουμε λοιπόν
Μ
Β
Π
Όλο κι ομορφαίνει το μπλοκ της Αφροδίτης,
εεεεχχχμμμ του κυρίου Νικόδημου ... ήθελα να πω!!!
(Μωρέ θα φάμε πόρτα στο τέλος...)
:-) :-) ;-)
Μάααα’στα, μάααα’στα, τι έχουμ’ιδώ? Μπα μπα μπα... Βριε βριε βριε... Ψώνιου, θα τα πω στουν Μπάμπ’ μετά να γελάσουμι – τέτοια κομμάτια δεν μας έρχουντι κάθι μιέρα... Ωπ! Καααλούς του κορίτσ’, πού πας μάτια μ’ να σι πάου? Κάτσι μισού λεπτού να λύσου του σκοινί κι να βουλευτού, ουμπφ, να, έλλλλα του κουπί... Ωωωωχ, τώρα μάλ’στα!... Χμ, εμ.... γκχ-γκχ... Ραντιβουδάκ’? Ραντιβουδάκ’? Ξέρ’ς μουρέ κουπιλλιά, ιέχει βαρύν’ τούρα βραδάκ’, ιέρχετι κι μπουρίν’, σι καμμιά ούρα θα ρίχν’ καρεκλουπόδαρα, άσι που θα σηκουθεί κι αέρ’ς, τι αέρ’ς, τυφούνας που λέν’, χι χι... Κοίτα νά’σι καλά ντυμέν’, γιατί μιτά θα μας πάρ’ ου διάουλ’ς, θα σηκούσ’ κύμα κι στου πουτάμ’, τι κύμα, ούλους θα μας σκιπάσ’, γι’αυτού στου λιέου, να προυσέχ’ς ικεί που θ’ πας... Ιέχεις αγόρ’? Καλά, του αμίλητου νερού...
.
.
.
Κοίτα, φουσκονιριάζ’, νύχτουσ’ κι – χμ, καλά...
.
.
.
Καλά ιε? Ευτυχούς που ιέχω κι κούρνα (ΜΠΙΙΙΙ-ΜΠΙΙΙΙ!) κι φανάρ’ κι ιέτσ’ μι γλιέπουν, ιέτσι που σήκουσι ου καιρούς, μπουρεί να πίσουν πάνου μας, χαρ-χαρ, Αλλά μασάει ο Λιεχτέρ’ς?... εεεε, καλά, ναι, μπφ...
.
.
.
Χάιντι, φτάκαμι, κοίτα μη κρυούσ’ς, κι είσι κι ουμουρφούλα, ιεγώ ιδώ θα είμι, άμα μι θιες μετά, ιεκτούς αν μου κάτσει κάνα ιέκτακτου, ναι, αλλά θα ξαναγυρίσ’, μήπους μι χρειάζισ’ τίπουτα... τρια τάλληρα, ναι γειά σου, α-χα, α-χα, σαν του τραγούδ’ μι τουν καρουτσιέρ’, αντιε, στου καλού, (γαμού τη γκίνια μου, γαμού, ούτε μπουρμπουάρ, γυναίκις σου λέει) ναι, ναι, γεια σου... Ρε τι’ν’τούτις, νυχτιάτικ’, χειμωνιάτικ’.. Βούλτες κι πιράσματα... Α ρε ξύλου που θέ’τε ούλεεεες! Τσκ-τσκ, τσούλες!
(το «τσούλες» κανονικό, όχι «τσόλες»!)
Iεπανιέρχουμι...
Απ'οτι καταλαβαινω είναι ένα test που δειχνει πόσο εκτιμουμε την ψυχρη λογικη και ποσο το συναισθημα.
Για παραδειγμα κάποιος που θα βάλει σαν πρωτη σε φταιξιμο τη Μαρια και τελευταιο τον Α τότε εκτιμα πολυ την ψυχρή λογικη
Αν πάλι κάνουμε το αντιθετο ( δηλαδη πουμε οτι τελέυταια φταιει η Μαρια ) τότε εκτιμουμε πολυ το συναισθημα και λιγότερο την ψυχρη λογικη.
Οπως πάντα χρειάζονται και τα δύο για να επιβιώσουμε στη ζωη.
Και όσον αφορα την υπέροχη ιστορια της Αφροδίτης μου θύμισε πόσο αδύναμοι είμαστε στον έρωτα.Στον έρωτα για παραδειγμα,δεν θα τον ζήσεις ποτε αν σκέφτεσαι με ψυχρη λογικη.Αλλα επειδη προκειται για ένα παραλογο και απανθρωπο ( οσο και υπεροχο ) πολλες φορες συναισθημα καλο θα ήταν καποιες φορες να θυμόμαστε λίγο τη λογικη,για να μην μας σκοτώσει αυτο το πάθος.......
Λιγο ,ελάχιστα πριν την άκρη
του γκρεμου ( του έρωτα ) σε παρακαλω,κάνε ένα βήμα πίσω.Μη ζητάς τη λύτρωση του τραγικου ήρωα.Λιγο πριν αγγιξεις το μαυρο δέξου ένα κομματι λογικης...λιγο ,οσο γινεται και αντεχεις...
@Γεωργια
Εχει δίκιο ο Ν.Δ.
Ο Α είναι ξηγημενος ψυχρος ορθολογιστης.
Αλλα είναι ενα ξηγημένο γουρουνι.
Ξηγημενος οσον αφορα τη Μαρια αλλα φυσικα απανθρωπος.
( καλα έκανες και αντεδρασες,στην καθημερινη γλώσσα έχουμε δώσει άλλη έννοια στον ξηγημενο,την έννοια του << εντάξει >> .Ε,φυσικα << εντάξει >> δεν ήταν....
Συγγνώμη, ρε παιδιά, τι έπρεπε να κάνει ο Α δηλ.; Αυτή πήγε και χώθηκε στο κρεβάτι του. Εκείνη την ώρα της χάριζε τον παράδεισο. Αυτό δεν ήθελε η Μαρία; Τον έρωτα του; Έπρεπε να της δώσει κι όλη του τη ζωή; Να θυσιαστεί;
Καλύτερα παρμένη και απογοητευμένη, παρά άπαρτη και απογοητευμένη. Καλύτερα πλούσιος, όμορφος, υγιής κι ανικανοποίητος, παρά φτωχός, άσχημος, άρρωστος κι ανικανοποίητος.
μετά από πολύ κόπο,κατάλαβα ότι "άλλα ζητά η ψυχή σας,γι άλλα κλαίει".Οπότε,εναρμονίζομαι με τις απαιτήσεις σας.
Εχω μία υποψία ότι κάτι τέτοιες τραυματικές εμπειρίες, οδήγησαν τη μαρία να αλλάξει το ονομά της, και να πορεύεται του λοιπού φέρουσα πανοπλία.
It's a sad story..
Θα έπρεπε ο Α να τη διώξει μες στον κακό καιρό και να της πει «Να πας στον Β, που σ’ αγαπάει»; Λες και είναι σημαντικότερο ποιος μας αγαπάει από το ποιον αγαπάμε εμείς. Κι αν πήγαινε θα ήταν καλύτερα τα πράγματα; Θα πέθαινε εν ζωή. Και ανικανοποίητη. Επιμένω.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ~~~~~ΜΑΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ!!!..~~~~~~~Ο ΓΑΤΟΣ ΠΗΡΕ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΞΑΝΑ!..>>>>((ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ
ΤΟ ΓΑΤΟΣΠΙΤΟ ΕΔΩ..))
..~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~..
Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής
άστραφτε στον ήλιο κάποια τζαμαρία
άρπαζες την πέτρα δίχως να σκεφτείς
τίναζες το χέρι κάτω η τζαμαρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Κόβαμε διχάλες απ' τη μυγδαλιά
είχαμε ρημάξει τη φτωχή πλατεία
έβαζες σημάδι γλόμπους και πουλιά
και του κυρ Αλέκου τη χοντρή κυρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν
τρέλαινες τον κόσμο απ' τη φασαρία
κι οι νοικοκυραίοι φώναζαν αμάν
λέγαν θα καλέσουν την αστυνομία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Ερμηνευτές: Γιάννης Πουλόπουλος
Ni_Chi said...
"Αραγε ποσες θυσιες πρεπει να κανουμε για να εξευμενισουμε την Θεα και να δημιουργισει τον δικο της χωρο?"
Δεν χρειάζεται - έχει εδώ χώρο προνομιούχο - πρώτο τραπέζι πίστα - έτοιμο κοινό - πληρωμένα όλα τα γενικά έξοδα... και τον αρχιγάτο στα πόδια της να χουρχουρίζει... που θα βρει καλύτερα
@ΝΔ
Μόνοι μας βάζουμε τα δάχτυλά μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Και μετά το παίζουμε large…
ΠΛΜ ΒΑΨ ή
ΛΠΜ ΒΑΨ ή
ΜΛΠ ΒΑΨ ή
ΛΜΠ ΒΑΨ ή
...
κ.λ.π.
Γενικώς δεν μπορώ να αποφασίσω. Πάντως τη σειρά τη νιώθω έτσι, οι τρεις πρώτοι να είναι διάφοροι συνδιασμοί από ΠΛΜ που συνδέονται πιο άμεσα με τη συμφορά, ενώ οι άλλοι (ΒΑΨ) συνδέονται πολύ λίγο έως και σχεδόν καθόλου, εκτώς ίσως μόνο από τον Β που θα μπορούσε να τη δεχτεί στο σπίτι του για μια μέρα (αλλά δεν ήξερε τι επρόκειτω να συμβεί).
Ίσως και πάλι να είναι κάτι σαν:
ΛΠ ΜΒ ΑΨ, με τα τρία ζευγάρια να καταλαμβάνουν τρεις θέσεις με βάση το πόσο φταίνε (μάλλον πόσο άμεσα ή άδικα σχετίζονται με το αποτέλεσμα), από αριστερά προς τα δεξιά.
Και γενικώς δυσκολεύομαι να θέσω φτέξιμο σε κάποιον. Για τις συμφορές που μας συμβαίνουν όλοι φταίνε ή και κανένας, όλοι έχουν τους λόγους τους, όλοι έχουν το δίκιο τους.
Και πάλι οι σκέψεις μου συνδιάζουν εκτός από την αμεσότητα της πράξης του καθενός με το αποτέλεσμα, και το πως νοιώθω το δίκιο του καθενός. Ας πούμε, ο ληστής πάει κάρτα στην πρώτη θέση μου γιατί εγώ θεωρώ ότι η ληστεία μόνο συμφορές μπορεί να φέρει και δεν τον πάω το ληστή γενικά. Ο Π πάλι τη δουλειά του έκανε, αν είμουν ο Π όμως και άκουγα τη συμφορά της Μαρίας θα έλεγα "δεν πειράζει, σε περνάω δωρεάν", αλλά δεν είμαι στη θέση του Π. Είναι ευκολότερο να καταλήξει κανείς ότι η Μαρία φταίει αμεσότερα, εγώ γιατί να φταίξω για τις δικές τις επιλογές, αλλά από συμπάθεια τη βάζω 2-3 συνήθως. Γενικότερα είναι υποκειμενικό και εξαρτάται από τη πλευρά που το ζει κανείς. Ακόμα και ο ληστής έχει το δίκιο του. Εγώ πάντως λυπάμαι περισσότερο τον Β που θα νοιώθει ενοχές που δεν την κράτησε στο σπίτι του. Που να 'ξερε..
Πολύ ανάλυση, θα μπορούσα να συνεχίσω, μας θέσατε σημαντικό πρόβλημα :)
Λοιπόν, Αφροδίτη;
«Α ρε ξύλου που θέ’τε ούλεεεες! Τσκ-τσκ, τσούλες!»
Τι έγινε παρακάτω;
Και η Γεωργια πότε θα κανει blog?..εχει τυλιχτει στα σεντονια της Θεας..αν και Ναϊάς....
Δεν είχε πολλές επιλογές – την εξής μία – να σηκωθεί να φύγει, τουλάχιστον να γλυτώσει την μ***κία του να τον έχει χορτάτο δίπλα της να ροχαλίζει...
Ξαφνικά μπουκάρει στην καλύβα ο φώσκολος.
Αφροδίτη της λέει (αφροδίτη τη λέγανε τελικά), θέλω να κάνω τα σήριάλ σου τώρα.
Α να χαθείς ηλίθιε του λέει αυτή.Δε θυμάσαι που στο τέλος με τη λάμψη πατώσαμε;
Ναι αλλά τώρα θα το γυρίσουμε στο βουκολικό.
Η συγγραφεύς ταραχθείσα σφόδρα,
έμεινε να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην πρότάση του οικοδεσποτη και αυτή του μεγάλου μας σκηνοθέτη..
Λοιπόν, έχουμε και λέμε (ευθύνη κατά αύξουσα σειρά): 1/ Μαρία: έχει το λιγότερο μερίδιο ευθύνης. Κι αυτό γιατί σε ελάχιστο χρόνο δέχθηκε τόσα αρνητικές επιδράσεις, που κυριολεκτικά απορρυθμίστηκε.
2/ Α: ενήργησε φυσιολογικά. Δεν προκάλεσε τον ερχομό της Μ. σπίτι του, προφανώς και δεν μπόρεσε/θέλησε να πει όχι τη νύχτα, το πρωί επανήλθε στη σταθερή του θέση και ευγενικά απέπεμψε τη Μ. 3/ Ληστής: επαγγελματίας, τι άλλο να'κανε; Εξάλλου, δεν γνώριζε, ούτε όφειλε να γνωρίζει το δράμα που μόλις είχε παιχτεί, αυτός την ώρα που οι άλλοι ερωτεύονταν δούλευε. 4/ Βαρκάρης: επαγγελματίας κι αυτός, αλλά άκαρδος. Τι τον πείραζε να την περάσει απέναντι και να πληρωθεί μετά; 5/ Β: ο συνήθης ανασφαλής άνδρας, ερωτευμένος τρελά μέχρι να μάθει ότι το αντικείμενο του πόθου του δεν είναι τόσο αγνό και άσπιλο. Μετά, χωρίς να εξετάζει τους λόγους, νιώθει φρικτά προδομένος κι αντιδρά υστερικά. Κλασικό σενάριο, ευδοκιμεί στον τόπο μας. 6/ Ψυχίατρος: επιβεβαιώνει το ότι αν είσαι σφυρί τους βλέπεις όλους σαν πρόκες. Αντί να της προσφέρει ένα καφέ και να τη στείλει ήρεμα σπίτι της, έπεισε τη Μαρία ότι έχει πρόβλημα που χρειάζεται θεραπεία. Τώρα, αν έχει ανάγκη θεραπείας όποιος τυχαίνει να κάνει μια βραδιά έρωτα μ'έναν που επιθυμεί τρελά και να απορριφθεί στη συνέχεια από κάποιον που δεν πολυθέλει, δεν ξέρω ποιοι είναι οι υγιείς. Πάντως όχι ο γιατρός.
Τι έγινε ο Harry reloaded - ότι είχαμε συνηθίσει τα νέα του ποιητικά δημιουργήματα - σήμερα εξαφανίστηκε.
(Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκε με το δικό μου αντι-ποίημα).
Θεά θα έχει άλλο σεντόνι ή να απλώσω τα δικά μου για ύπνο;
έλ Αφρουδίτ,
αγρίεψ ι κιρός ,βρουχάει
παπί γίναμι...
Αφού στο Α της Ασυναρτησίας μπορείς να γράφεις ό,τι Αρλούμπα σου κατέβει (ειδικά αν το όνομά σου αρχίζει από Α) και να θεωρείσαι τοπ μόντελ, συγγνώμη τοπ συγγραφέας, ας παίξουμε... "Μαρία", όνομα συμβολικό - από τη μάνα, μητέρα, μαμά του Χ ως τη Μαγδαληνή, ως την ηρωίδα του West Side Story και σόι πάει το Μαρέικο... Εραστές - Άνας, Καϊάφας. Ληστής (υπάρχει ρόλος), Ψ (Πόντιος Πιλάτος, εγώ νίπτω τας χείρας μου). Who pays the ferryman? (Γιάννης Μαρκόπουλος).
Το κ*λ*βάρεμα (τάχα μου ντροπές και συστολές) μιας μέρας μπροστά στον υπολογιστή συναγωνίζεται το προσφιλές και ακόμη ωραιότερο "καθρέφτη καθρεφτάκι μου". Κάποιο περαστικό ποντίκι έθεσε επί των τύπων των ήλων το θέμα, αλλά... μάλλον του έλειπε η γνωστή σχισμή για να ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν...
Συνεχίζεται
Ο Α εχει κατά τη γνώμη μου δύο ισχυρά ελαφρυντικά.
Πρώτον, έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του από την αρχή. Κακώς επιμένει η Μαρία.
Δεύτερον, όπως γράφει ο ΝΔ 'Την νύχτα η Μαρία τρυπώνει στο κρεβάτι του Α και του επιτίθεται'. Για τον Α και για οποιοδήποτε άνδρα θα ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθεί.
Γιαυτό κατα τη γνώμη μου οι ευθήνη του είναι πολύ μικρή.
Όσον αφορά τον Β και η δική του συμπεριφορά είναι δικαιολογιμένη. Θα επρεπε δηλαδή να την φτήσει πατόκορφα ο Α τη Μαρία για να εκτιμίσει τα συναισθήματά του και να τρέξει κοντά του; Έχει και αυτός κάποια αξιοπρέπεια.
Αφεντικό ρίχνω κι άλλο κάρβουνο - μέρα - νόμος του Μέρφυ σήμερα! Συμπαθάτε με!
Τώρα μπήκα πάλι, έχετε τρελλαθεί όλοι σας? Στη ντόπα κι εμένα δε μου δίνει κανείς? Τι είναι αυτά που λέτε καλέ?
(Κοκκινίζω, ντρέπομαι, very grateful, πάω να συνεχίσω, 3 ακόμη μου μείνανε στη σειρά με τους φταίχτες, φωτιά στα μπατζάκια μου να προλάβω! Στις 12 ξαναγίνομαι κολοκύθα!...)
MAYDAY!
wuvs U!
Συμφωνούμε λοιπόν ότι η ιστορία έχει πολλές ερμηνείες. Και να η δική μου...
Ψ Ο Ψυχίατρος, ενήργησε ως ψυχρός επαγγελματίας.
Σωστά. Έκανε τη διάγνωση, έκλεισε τη πόρτα και συνέχισε, (πιθανότατα), με τον την επόμενο -η ασθενή. ΔΕΝ ΝΟΙΑΣΤΗΚΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Και φυσικά εδώ είναι η ευθύνη του. Η Μ πήγε εκεί, ακριβώς, γιατί ΕΙΧΕ πρόβλημα, γιατί ένιωθε ότι δεν ήλεγχε τις αντιδράσεις της και δεν πήρε βοήθεια.
Μ Η Μαρία, χρησιμοποίησε όλα τα όπλα της, αδιαφόρησε για τα αισθήματα των άλλων. Ένα κακομαθημένο παιδί, που δεν θέλει, παρά το δικό του. Το πλήρωσε.
Α Ναι, εξήγησε εγκαίρως τη θέση του. Και μετά πήρε ότι του δόθηκε. Και φυσικά για τις πράξεις του, ουδεμία ευθύνη φέρει.
Β Θα έκανε μάλλον καλό ζευγάρι με το καθρέπτη του. Αγαπά ότι μπορεί να φέρει στα μέτρα του.
Λ Έκανε ότι περίμενε, κανείς να κάνει.
Π Ο –δυστυχώς- μέσος εγώ. Έκανε τη δουλειά του. Στο όποιο πρόβλημα, απλά αδιαφόρησε. Έκανε τη δουλειά του...
Να προσθέσω κάτι ακόμη. Ο θάνατος της Μ, απλά δραματοποιεί την ιστορία. Οι ευθύνες θα υπήρχαν, όποια κατάληξη και να είχε η ιστορία μας. Ο κάθε ένας από τους παραπάνω χαρακτήρες, αδιαφορεί για τον δίπλα του. Ο κάθε ένας φέρει ευθύνη, γι΄ αυτά που κάνει ή δε κάνει για τους γύρω του.
Nikos dimou said...
"Δεν χρειάζεται - έχει εδώ χώρο προνομιούχο - πρώτο τραπέζι πίστα - έτοιμο κοινό - πληρωμένα όλα τα γενικά έξοδα... και τον αρχιγάτο στα πόδια της να χουρχουρίζει... που θα βρει καλύτερα"
Μα στον Α φυσικά. Το ίδιο αναρωτιόταν και ο Β, όταν εισέπρατε την άρνηση της Μαρίας. Συνήθως δεν εκτιμάμε τα σίγουρα. Έπεται να δούμε, ποιός θα είναι ο ψυχολόγος και ποιός ο ληστής
Dear basik,
δηλαδή τα "χειροκροτήματα" που εισέπραξε ο harry, αρκετοί άλλοι κατά καιρούς, όπως & ο Μυς, είναι αποτέλεσμα της "σχισμής" που έχουν;
Όχι από τα κείμενα που γράφουν;;;
Μήπως ότι δε φτάνουμε, τα κάνουμε κρεμαστάρια;
Χαλάρωσε παιδί μου. Ότι δε σ' αρέσει, ΠΡΟΣΠΕΡΝΑ το.
τα διάβασα όλα τα σχόλια.
και δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.
Το ποτάμι φταίει, γιατρέ, το ποτάμι.
Καλή σας νύχτα!
εννοώντας πως έχουν ειπωθεί όλα απόψε.
(πάντως, έτσι, χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό, νομίζω πως το τεστ θέτει λάθος ερώτημα.)
Φαίνεται πως η επίδραση της ήττας της ΑΕΚ διαρκεί ακόμα :(
Πάει, το 'χασε τελείως ο γάτος. Ου γαρ έρχεται μόνον… (το υπερβολικό blogging εννοώ, για να εξηγούμεθα).
Αλλά και τέτοια ανταπόκριση - και μάλιστα ...βαθυστόχαστη! Πάμε για τετρακοσάρα. Ήμαρτον!
Κάποιοι πάντως είδαν το όλο ζήτημα στη σωστή του διάσταση με απλότητα και δεν προέβησαν σε βαθυστόχαστες ...αρλούμπες - ειδικά από γνωστές ο-θεος-να-τις-κάνει-θεές :P
Υ.Γ. Μη μου πείτε ότι περιμένετε και απάντηση. Σιγά τα ωά! Προτιμώ να κάνω ...σεξοτσάτ :))
Αρκετά ...ενδιαφέρον το σχόλιο του basik στις 11:21μμ. Προφανές υπάρχουν ακόμα εχέφρονες σχολιαστές στο blog ;)
Εσείς Νίκο Δήμου δεν απαντήσατε στο ερώτημά σας.
Είπες μυ: "Αλλά και τέτοια ανταπόκριση - και μάλιστα ...βαθυστόχαστη!"
λολ λολ λολ! Μου θυμίζει εκείνη τη ρήση του Ερικσον για τους Φρουδικούς. Όλα τα σφάζουν όλα τα ψυχαναλύουν. Ακόμη και την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων ψυχανέλυσαν άσχετα αν ήταν προϊόν φαντασίας. Έτσι, για να μη ξεχνιόμαστε στο θέμα των κενών υποθέσεων.
@georgia m.
μόνο και μόνο επειδή ρωτάς καλή μου: Δεν κατάφερα να βάλω τον εαυτό μου ούτε τόσο δα στη διαδικασία να αποδώσω ευθύνες σε κάποιο από τα πρόσωπα. Και γρήγορα κατάλαβα πως για μένα δεν τίθεται καθόλου ζήτημα ευθύνης. Θα μπορούσα απλώς να απαντήσω πως δεν ευθύνεται κανείς, αλλά ούτε καν αυτό δεν μπορώ να πω. Είναι αυτή η λογική των ψυχαναλυτικών/συμβολικών τεστ που δύσκολα καταφέρνω να ακολουθήσω, ίσως ακριβώς γι'αυτό το λόγο, γιατί παραείναι συμβολικά τα νοήματα. Σε βαθμό τέτοιο που η Μ., ο Ψ., ο Α., ο Β., ο Π. και ο Λ., να μην φαίνονται καν άνθρωποι. Τόσο μονοδιάστατοι και μη-αληθινοί, δηλαδή. Κανενός τις αντιδράσεις δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Μπορώ να σκεφτώ ανθρώπους που μου θυμίζουν τους ανθρώπους-καρικατούρες του τεστ, ανθρώπους που έχω συναντήσει, αλλά και με αυτούς, έτσι συμπεριφέρομαι, σαν να μην υπάρχουν, σαν να είναι σκιές! Οπότε δεν μπορώ να μπω και στη διαδικασία να αποδώσω ευθύνες. Είναι σαν να προσπαθείς να αποδώσεις ευθύνες σε ... σκιές.
Το ποτάμι μου φάνηκε το πιο ζωντανό και το πιο υγιές στοιχείο στην ιστορία!
Ναι, ννναι κυρία μου, περάστε, καθήστε, να σας εξηγήσω μόνον ότι σας δέχτηκα εκτάκτως, μια και είχα ακύρωση στο ραντεβού των 11:00, κανονικά πρέπει να κλείσετε ώρα με τη γραμματέα μου, αλλά τέλος πάντων... Να υπενθυμίσω ότι έχουμε 50 λεπτά στη διάθεσή μας, τουλάχιστον να μου πείτε τα βασικά. Καθίστε αναπαυτικά, εγώ θα είμαι απέναντί σας, στο γραφείο μου, εκτός αν με θέλετε δίπλα σας. Οχι? Εντάξει. Λοιπόν?...
(Τι’ν’τούτη, σα γνωστή μου φαίνεται, κάτσε να την προσέξω καλύτερα... Κατάσταση-αγρίμι, λίγο από εκμαθημένη αβοηθησία, κάτι σε προβολή απωθημενου, χμμμ... Ωραία φωνή, συγκεντρωμένη σκέψη, μάλλον κλαμμένη, κοιτάζει στα ίσια... Πάλι καλά, οι περισσότερες κομπλάρουν κι αρχίζουν το παιχνίδι-μες-το-παιχνίδι, φλερτ μες τη συνεδρία, μπλιαξ, έχω βαρεθεί να κάνω το υποκατάστατο με όλες τις οιστριονικές κ**λωμένες bitches...)
Εμμμ, ναι, έχει χαρτομάντηλα στο τραπεζάκι... Παρακαλώ...
(Τι μου λέει τώρα, τη μάνα της και τον πατέρα της, τις κλασικές μεταθέσεις, άντε, αν όλα πανε καλά και ειναι στοιχειωδώς ενδιαφέρουσα, θα την κρατήσω για καμμιά 20-αριά συνεδρίες.. Να τσεκάρω όμως πρώτα πόσο σπασ**χίδω είναι, μη δεσμευτώ και μετά με τρελλάνει...)
Δηλαδή ποιός από τους δύο είπατε?...
(Ευτυχώς που τα έχει σε κουτάκια, εύκολη περίπτωση, δε λέω, αλλά για σήμερα τη βλέπω παιγμένη -
Ωπ! Με συγχωρείτε, το κινητό μου, ναι, είναι από τα επείγοντα, μισό λεπτό παρακαλώ... (Χμ, μ**νίτσα, τα sms σου, μπορείς σήμερα στη μία... θα σου στείλω sms, κάτσε να το περάσω – τι μικρά πλήκτρα για ανδρικά δάχτυλα... «ό-λ-α μ-έ-σ-α», πάρ’τα μικρή! Οκ, κάτσε να σκεφτώ τώρα το αμάξι μου στο συνεργείο, τι ταρίφα θα πέσει το απόγευμα, να μου πέσει... Δε γίνεται, γράφει το μ**** μήνυμα και μου σηκώνεται... Στην ηλικία μου, και μόνο γι’ αυτό, θα έπρεπε να της πάρω σπίτι στο τέλος...)
Συγνώμη και πάλι, ευχαριστώ, συνεχίστε παρακαλώ, ναι, από την προηγούμενη ενότητα... Ναι, με όποια σειρά θέλετε εσείς....
(Αν εξαιρέσουμε ότι είναι τελικά ξάγρυπνη και εν θερμώ, ελέγχεται... Το’χουμε... Ολη μες την τσαλάκα, με μερικά sessions θα το ξεκαθαρίσουμε το θέμα.. Δε τη βλέπω για αυτοκτονική, ωραίες γάμπες, δε μου φαίνεται για μανιακή, ωραία χέρια, καταθλιπτική εν τω γεννάσθαι ίσως, μια προδιάθεση λίγο, θέλει και ψάξιμο μ’αρχετυπικά... Πολύ έρωτας ρε αδερφάκι μου, she can’t take no for an answer…)
Κι εσείς πώς αισθανθήκατε γι’αυτό? Οχι, μη μου πείτε τι έκανε ο άλλος, εσείς τι -, για σας... Ω ελάτε, μην κλαίτε...
(Α, ευτυχώς, πλησιάζουμε στη λήξη, άντε γιατί δεν κρατιέμαι, ακυρώνω όλα μου τα ραντεβού! Μωρέ καλά κάνω κι έχω 5 κινητά, σπίτι, δουλειά και τα ρέστα πιπίνια, αλλιώς... Καλά το’λεγε ο Νάσος, όλες τις λες «αγάπη μου» και ξεμπερδεύεις, που να θυμάσαι ονόματα... Ωπ, νάτο, nod, she’s wrapping up… Ρε την κακομοίρα, χάλια είναι, θα μπορούσα να της πετάξω δυο-τρεις κατευθύνσεις να πορεύεται, να ηρεμήσει λίγο, αλλά με περιμένει το μ****)
Για σήμερα λοιπόν τα είπαμε, αγαπητή. Εχω σημειώσει ορισμένες ερωτήσεις για σας, με τις οποίες θα ασχοληθούμε την επόμενη φορά. Θα κανονίσετε το ραντεβού σας όχι αργότερα των 15 ημερών, και σ’αυτό το διάστημα θα ήθελα πρωτίστως να χαλαρώσετε. Να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν, ει δυνατόν να μην συναντηθείτε με κανέναν από τους εν λόγω κυρίους, καθώς αυτό θα συμβάλλει στην περαιτέρω αποσταθεροποίηση της καταστασής σας.
Λυπάμαι, δε μπορώ να κάνω εκτίμηση για το πόσο διάστημα θα πάρει η ψυχοθεραπεία σας, αλλά σίγουρα θα πρέπει ν’αρχίσουμε τις τακτικές συνεδρίες, για να φωτιστούν οι συγκρούσεις μέσα σας και οι λόγοι που σας κάνουν να αντιδράτε έτσι. (Ωραίος, ούτε υποβολέα νά’χα!). Θέλω μέχρι την επόμενη φορά να ξεκαθαρίσετε ποιά είναι 2 από τα πράγματα που σας εξαγριώνουν στον κάθε έναν τους. Σας γράφω και ήπια αντικαταθλιπτικά και δύο τονωτικά, θα πρέπει βλέπετε να σας στηρίξουμε κι αλλιώς. Μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά – και για τον ύπνο ξεκινήστε μ’αυτά και βλέπουμε...
Ελάτε τώρα, από’δώ, δεξιά, ναι, θα τα ξαναπούμε, να μου προσέχετε μόνον σας παρακαλώ, να ξεκουραστείτε λίγο... Ναι, το κινητό μου στη διάθεσή σας, Ευχαριστώ, κι εγώ, γειά σας!
(Αι σιχτίρ θ’αργήσω στο τέλος – τι τό’θελα το ψυχιατριλίκι, δεν έκανα σκωληκοειδίτιδες με το κομμάτι καλύτερα...)
@georgia.m
:)
Περπατώ εις το bologδάσος... Λύκε, λύκε είσαι εδώ; (παράμ, παράμ, - Henry Mancini). Α, μπα! Μεταμφιεσμένος σε ροζ πάνθηρα δεν μ' αρέσεις, προσπερνώ!
Glenn και "καλημέρα" να πει ο ΝΔ αύριο, χωρίς να γράψει τίποτε άλλο, θα πιάσουμε 300 σχόλια και η Άφρο θα γράψει 10 τζαζοσέντονα και το ...fan club θα υποκλίνεται κι ο γάτος θα χουρχουρίζει κλπ. κλπ. κλπ.
Μ...νί έγινε πάλι το blog (για να χρησιμοποιήσω και πρόσφατο σεντονάτο λεξιλόγιο) και μάλιστα ...Θεϊκό :))
Μήπως να έφτιαχνε και δεύτερο blog ο γάτος για όσους θέλουν να γράψουν και τίποτα της προκοπής εδώ μέσα;
Είπες μυ: "και "καλημέρα" να πει ο ΝΔ αύριο, χωρίς να γράψει τίποτε άλλο, θα πιάσουμε 300 σχόλια"
λολ λολ λολ! Ουά χα χα χα!
Κάποιος το είχε πει πολύ παλιά, αν θυμάσαι. Ήταν κάπως έτσι: Βγείτε κύριε Δήμου και γράψτε μια βλακεία. Θα μαζέψετε τουλάχιστον 200 σχόλια...
Εγώ Γεωργία μ' να σου πω την αμαρτία μ' σκοτώνομαι για ...δύο!
Δημοσίευση σχολίου