Πλαστογραφημένη επέτειος

Πρωτομαγιά - «γιορτάζει η εργατιά». (Δεν είναι αργία, είναι απεργία). Θα γίνουν συγκεντρώσεις στις οποίες θα πρωταγωνιστήσουν τα αριστερά κόμματα και οι κόκκινες σημαίες.

Πόσοι ξέρουν πως η μέρα αυτή τιμάει μία εργατική εξέγερση που δεν έγινε στην Σοβιετική Ένωση (άσχετο αν την είχε κάνει εθνική εορτή) ούτε καν στην Ευρώπη. Έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Στο Σικάγο, πριν από ακριβώς 120 χρόνια.

Και πόσοι ακόμα ξέρουν πως πρωταγωνιστές και θύματα σε αυτή την μεγάλη απεργία, στους φόνους, τις ταραχές και τις εκτελέσεις που επακολούθησαν, δεν ήταν κομμουνιστές, ούτε καν αριστεροί – αλλά αναρχικοί. Τέσσερις από αυτούς οδηγήθηκαν στην κρεμάλα. Αθωώθηκαν ...μετά θάνατον μαζί με τους άλλους που ήταν στις φυλακές – αφού στην δίκη-παρωδία που τους καταδίκασε, δεν αποδείχθηκε ποτέ η ενοχή τους.

Η πρώτη διαδήλωση και απεργία ξεκίνησε την Πρωτομαγιά (οργανωτές: η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας, οι Ιππότες της Εργασίας και η τοπική Κεντρική Ένωση Εργατών του Σικάγου –που συσπείρωνε 22 συνδικάτα και ελέγχονταν από τους αναρχικούς).

Στις 3 Μαΐου η αστυνομία πυροβόλησε μία ομάδα απεργών, σκοτώνοντας ένα και πληγώνοντας σοβαρά πολλούς. Αποφασίστηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την επόμενη μέρα στην πλατεία Haymarket. Εκεί – κι ενώ η συγκέντρωση διαλυόταν ειρηνικά – η αστυνομία επετέθη. Κάποιος (κανείς δεν έμαθε ποιος) έριξε μία βόμβα, που σκότωσε 7 αστυνομικούς. (Έναν επί τόπου). Σε αντίποινα η αστυνομία πυροβόλησε στα τυφλά μέσα στο πλήθος. Υπήρξαν θύματα, κανείς δεν γνωρίζει πόσα. Ακολούθησε πογκρόμ συλλήψεων αναρχικών, δίκες, καταδίκες και αγχόνες. Τέσσερις κρεμάστηκαν, ένας αυτοκτόνησε στο κελί του.

Αυτές ήταν – σε περίληψη – οι τέσσερις ιστορικές μέρες του Μάη 1886 στο Σικάγο. Μπορείτε να βρείτε πολλές λεπτομέρειες στο Διαδίκτυο.

Εργατική Πρωτομαγιά. Πιο πλαστογραφημένη επέτειος από αυτή, δεν υπάρχει. ΔΕΝ γιορτάζεται στην χώρα που την γέννησε (στις ΗΠΑ, ως «ημέρα της εργασίας» – Labor Day – ορίστηκε αργότερα η πρώτη Δευτέρα κάθε Σεπτέμβρη – να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές). ΔΕΝ γιορτάζεται από αυτούς που την δημιούργησαν και πλήρωσαν το τίμημα. Υιοθετήθηκε από άλλους, που τότε δεν υπήρχαν...

Κι όμως ήταν σπουδαία κίνηση στην ιστορία του ανθρώπου. Το σύνθημά της ήταν απλό: «οκτώ ώρες εργασία!» (Μερικοί μάλιστα συμπλήρωναν: «Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ύπνο και οκτώ ό,τι θέλουμε!»). Ουτοπικό αίτημα στην εποχή που οι εργαζόμενοι δούλευαν δωδεκάωρα και δεκατετράωρα. Όλα αυτά, που τώρα θεωρούμε αυτονόητα, (ωράρια, άδειες, αργίες, ασφάλιση, αποζημίωση, σύνταξη) κάπου εκεί ξεκίνησαν.

Έγραψα αυτές τις γραμμές γιατί φοβάμαι πως σε όλη την ρητορεία που θα ακουστεί, ελάχιστη αναφορά θα γίνει στα πραγματικά γεγονότα της επετείου...