Όσο περνάνε τα χρόνια και ζω λιγότερο, ονειρεύομαι περισσότερο.
Προχθές έτρεχα. Έτρεχα γρήγορος, ανάλαφρος, σαν ζαρκάδι, χωρίς να σταματώ, χωρίς να λαχανιάζω. Ο κόσμος έφευγε στο πλάι μου – όπως τα τοπία στο παράθυρο του τραίνου. Κι εγώ έτρεχα και διέσχιζα κάμπους και δάση ακατάπαυστα.
Από παιδί έχω να τρέξω. Ήταν τόσο εξωπραγματικό, σαν να πέταγα.
Δε ονειρεύομαι γνωστούς ή συγγενείς. Υπάρχουν καμιά φορά σαν αυτονόητο φόντο. Αλλά σκηνοθετώ καταστάσεις. Με πολλή προσοχή και λεπτομέρεια. Τα όνειρά μου είναι έγχρωμα, σινεμασκόπ, παναβίζιον, υψηλής ευκρίνειας. Τεχνολογικά άψογα.
Δεν αναπαριστώ γνωστά μέρη – δημιουργώ καινούργια. Πριν λίγες μέρες ένα ονειρικό σπίτι με μεγάλες βεράντες πάνω στην θάλασσα. Το κύμα έσκαγε στα υποστυλώματα. Τόσο σαφές στις αρχιτεκτονικές του λεπτομέρειες που θα μπορούσα να το σχεδιάσω και να το οικοδομήσω.Και τα ταξίδια! Σε χώρες ανύπαρκτες... που τις συνθέτω από υπαρκτές.
Όπως οι πίνακες του Magritte, του Dali και του Max Ernst το φανταστικό στα όνειρά μου έχει τον ρεαλισμό του πραγματικού. Η λεπτομέρεια είναι απίθανα σαφής και ευκρινής. Τα μακρινά αντικείμενα είναι τόσο καθαρά όσο τα κοντινά. Προοπτική δεν υπάρχει.
Κάθε νύχτα ζω μιάν άλλη ζωή. Συχνά πιο πειστική από την καθημερινότητα. Για την οποία ισχύει αυτό που είχε γράψει ο Αριστοτέλης: ότι είναι συνεχής και συνεπής. Το πρωί ξαναβρίσκω τα ρούχα μου εκεί που τα άφησα το βράδυ. Αλλιώς αν το κριτήριο του πραγματικού ήταν η ζωντάνια, η ενάργεια, τα όνειρα θα κέρδιζαν κάθε στοίχημα.
Τότε ισχύει η περίφημη περιγραφή του Τσουάνγκ Τζου (Κίνα, 4ος αιώνας π. Χ.). Μεταφράζω: «Μία φορά και έναν καιρό, εγώ, ο Τσουάνγκ Τζου, ονειρεύτηκα πως ήμουν πεταλούδα, πετώντας εδώ κι εκεί, νιώθοντας εντελώς πεταλούδα. Είχα συνείδηση πεταλούδας και είχα εντελώς ξεχάσει την ανθρώπινη φύση μου. Ξαφνικά ξύπνησα και ήμουν πάλι εγώ. Τώρα όμως δεν ξέρω αν τότε ήμουν άνθρωπος που ονειρευόταν ότι είναι πεταλούδα, ή αν είμαι τώρα πεταλούδα που ονειρεύεται πως είναι άνθρωπος».Τα όνειρά μας είναι μία δεύτερη ζωή. Ίσως και πολλές παράλληλες ζωές. Μόνο που φεύγουν τόσο γρήγορα και μένουμε πάντα πίσω.
Πίνακες του René Magritte (1898-1967)
174 σχόλια:
'Αυτό δεν είναι blog' είπε ο Βούδας πριν ένα μήνα - 'Ce n’ est pas un blog' ζωγραφίζει ο Magritte σήμερα.
Καλημέρα!
Καλή σας μέρα κ. Δήμου και early birds. Με ξύπνησε ένα πλοίο που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα της εθνικής οδού.
Πείτε μου πώς το καταφέρνετε και τα σκηνοθετείτε; Φαντάζομαι, όση ώρα είστε ξύπνιος κάπου μέσα σας σάς παιδεύουν οι επιθυμίες και αφού παραδοθείτε, έρχονται και αλώνουν τον τόπο.
Δεν κατάφερα ποτέ να σκηνοθετήσω όνειρα. Όμως ξέρω γιατί βλέπω όσα βλέπω και συχνά τα όνειρά μου είναι ένα είδος σουρεαλιστικής μεν, αλλά πιο εύγλωττης από οποιαδήποτε λογική, περιγραφής για πράγματα που συμβαίνουν και ας πούμε με βοηθούν σε "ξεκαθάρισμα λογαριασμών". Ακόμα κι αν δεν τα θυμηθώ μια ματιά στον καθρέφτη το πρωί μου λέει τι γινόταν στο μυαλό μου όλη νύχτα.
Είναι όμορφα τα όνειρα.
Και δεν θέλω να τα εξηγώ. Με ενοχλεί οτάν το κάνουν. Αρκετά δίνουμε λογαριασμό για όσα κάνουμε στο ξύπνιο μας. Θέλω τα όνειρα μου να είναι ανεξήγητα να έχουν τη δική τους ομορφιά.
Να είναι περίεργα, πρωτότυπα, απλά και ταυτόχρονα σύνθετα. Να είναι πρόστυχα και να μην έχουν καμμία λογική εξήγηση.
Δεν θέλω να ξέρω για ποιό λόγο είδα το συγκεκριμένο όνειρο και τι ακριβώς σημαίνει.
Σήμερα ξύπνησα έχοντας δει μια παλιά μου φίλη. Στο ονειρό μου κάναμε απίστευτα πράγματα που ποτέ δεν είχα σκεφτεί για εκείνη. Πίνοντας τις πρώτες γουλιές του καφέ μου θυμήθηκα το όνειρο. Χαμογέλασα. Είναι ωραία τα όνειρα.
Και δεν πληρώνεις φόρους....
Φιλικά!
mckat said...
"Πείτε μου πώς το καταφέρνετε και τα σκηνοθετείτε;"
Μα δεν τα σκηνοθετώ συνειδητά! Απλά μου κάνει εντύπωση ότι δεν είναι σκόρπιες εικονες και συμβάντα, αλλά, τις περισσότερες φορές, έχουν πλοκή, συνέχεια και επεξεργασμένους διαλόγους.
ΝΔ, έβαλες το καλύτερο θέμα σήμερα που δεν προλαβαίνω να σχολιάσω....
Θα ήθελα πάντως να υπήρχε το επάγγελμα του ονειρευτή. Νομίζω ότι θα ήμουν πολύ καλός να δημιουργώ φανταστικούς -ή όχι και τόσο φανταστικούς- κόσμους.
What do you think?
http://en.wikipedia.org/wiki/Lucid_dream#Common_techniques
http://www.lucidity.com/NL7.34.RU.SpinFlowRub.html
http://www.spiritwatch.ca/ajournal.htm
http://www.prismagems.com/castaneda/donjuan3.html
http://www.everything2.com/index.pl?node_id=69872
"Όσο περνάνε τα χρόνια και ζω λιγότερο, ονειρεύομαι περισσότερο."
Δεν κατάλαβα.
Τα όνειρα δεν αποτελούν κομμάτι της ζήσης μας;
HRA said...
"Όσο περνάνε τα χρόνια και ζω λιγότερο, ονειρεύομαι περισσότερο."
Δεν κατάλαβα.
Τα όνειρα δεν αποτελούν κομμάτι της ζήσης μας;
Όταν λέω "ζω λιγότερο" εννοώ την ενεργητική ζωή, αυτή που την αποφασίζεις εσύ. Τα όνειρα είναι αυτόνομη ζωή. Μπορεί να την ζει κάποιος άλλος...
Καλημέρα κι από μένα - καιρό έχουμε να τα πούμε!
Αφιερωμένο σε όλους και κυρίως στον συνονόματο ονειροπόλο, που έκανε και ωραία ανάλυση και ανέφερε και τον Carl Sagan!
"You may say I'm a dreamer,
but I'm not the only one."
John Lennon - Imagine
Κατά τη γνώμη μου
Τά όνειρα είναι το αποτέλεσμα ( η λύση ή η κατάλυση ) στο υποσυνείδητο, κάποιων συλλογισμών μας, με δεδομένα που διοχετεύτηκαν και συσσωρεύτηκαν στο μυαλό μας
( συνειδητά ή ασυνείδητα )πρόσφατα ή και κατά τη διάρκεια όλης της ζωής μας.
Το αποτέλεσμα αυτό παρουσιάζεται με ένα παραβολικό? πολλές φορές τρόπο, με εικόνες ή και παραστάσεις, το σενάριο και η σκηνοθεσία των οποίων είναι αλληγορικά, πάντοτε όμως σχετικά με τις συσσωρευμένες πληροφορίες.
Ίσως για αυτό το λόγο τα όνειρα κάποιες φορές αποδεικνύονται προφητικά.
Έχουν να κάνουν με την
( μαθηματική ) επεξεργασία πολλών δεδομένων και με την διαπίστωση και τη διατύπωση της πιο πιθανής εξέλιξης ενός ζητήματος, αξιοποιώντας τις πολλές δυνατότητες του μυαλού ( κατά τη διάρκεια της ξεκούρασης του ή και της απελευθέρωσης του ). Είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες του μυαλού και δεν αξιοποιούνται παρα μόνο σε πολύ μικρό βαθμό.
Επειδή το όνειρο λειτουργεί ως καταλύτης, επέρχεται ( με τον ύπνο ) παράλληλα και η ξεκούραση. Σκεφτείτε ένα πυκνωτή που αποφορτίζεται.
Άν κάποιος σκεφτεί ή θεωρεί αναγκαίο να ερμηνεύσει ένα όνειρο, μπορεί να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα κάνοντας το σκεφτόμενος τα πιο πάνω.
Φαντάζομαι ότι δεν είναι πρωτότυπη η θεωρία μου, αλλά είναι αυτή που με εκφράζει πεισσότερο.
Και ακόμα κάτι. Ενα καλό έγχρωμο όνειρο, χρειάζεται ένα μυαλό συνηθισμένο να αντιδρά με
ελευθερία.
Εσείς ( ως κατά γενική ομολογία γνώστης διάφορων θεωριών ) τι λέτε αγαπητέ κ. Ν.Δ.
kkai-lee said (11:36 πμ):
"Είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες του μυαλού και δεν αξιοποιούνται παρα μόνο σε πολύ μικρό βαθμό."
Μήπως υπάρχει πρόχειρο κανένα σχετικό link; Ευχαριστώ.
Πολλοί μιλάνε για προφητικά όνειρα. Αν και είμαι πολύ δύσπιστος μερικές από τις διηγήσεις που έχω ακούσει από φίλους είναι εντυπωσιακές. Αναρρωτιέμαι αν κάποιος blogger είχε κάποια ανάλογη εμπειρία που θα ήθελε να μοιραστεί μαζί μας.
Ωραίος ο βέλγος Magritte αλλά τα όνειρά του λίγο βέλγικα (ξέρεις όπως λέμε «Βέλγιο η χώρα όπου το γκρίζο θεωρείται χρώμα»). Περίμενα τα δικά σου να είναι παρμένα από το Φως των Ελλήνων και νάχουν περισσότερο σχέση με την φωτεινή Ελλάδα του Ελύτη ...
Όσο για τα δικά μου όνειρα εξαρτώνται από το πως πέρασα τη μέρα μου. Τι αγωνίες ή τι χαρές πέρασα. Οι στεναχώριες γίνονται δύσκολα και πολύπλοκα όνειρα. Αν μάλιστα έχω φάει και βαριά τότε ακόμη χειρότερα ... εφιάλτες. Οι ευτυχισμένες στιγμές γίνονται μελωδίες και γλυκές γεύσεις και αναγαλιασμοί της καρδιάς ...
Τι είναι τα όνειρα; Defragmentation του σκληρού σας δίσκου έχετε κάνει ποτέ; Delete old files; Έχει ανάγκη και ο καλύτερος βιο-υπολογιστής από data re-organisation. Ιδίως των δεδομένων εκείνων που αφορούν το
υποσυνείδητο ...
Προς Mickey
Αγαπητέ Mickey Ψάξε εδώ.
www2.cytanet.com.cy/akis/mind_power.htm
Ειμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και πολλά άλλα
Τα όνειρα είναι τυχαίες εικόνες και ερεθίσματα που δημιουργεί ο εγκέφαλος στον ύπνο, την ώρα που ξεκουράζεται. Είναι μια απαραίτητη βιολογική λειτουργία. Η στέρηση ονείρων μπορεί να οδηγήσει στη σχιζοφρένεια. Βέβαια, καθώς ο εγκέφαλος τα "ζει", όταν ξυπνάμε μοιάζουν αληθινά για λίγο, ιδίως όταν περιέχουν λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό όμως. Απλώς ο εγκέφαλος εξάπτεται, ιδίως όταν τα όνειρα πτήσης γίνονται όνειρα πτώσης.
@Tralalom: You must be kidding...
Εξαιρετικός ο Μάγκριτ το πρωί. Γαληνεύει το βλέμμα. This is not a pipe -- η σημαία των σημειολόγων.
Η ποιητική διάθεσή μου εξαντλήθηκε μόλις χθές.
Άραγε τα ηλεκτρικά αρνιά βλέπουν ηλεκτρικά όνειρα;
Ο βασιλικός δρόμος για το ασυνείδητο, κατά το Φρόϋντ. Οι σημερινοί λένε πως εδράζονται σε εκείνο το τμήμα της μνήμης που είναι υπεύθυνο για την απόκτηση νέων δεξιοτήτων. Το παιδί που κάνει ποδήλατο για πρώτη φορά, το βράδυ θα ονειρευτεί ότι κάνει ποδήλατο.
Ο σκοπός του ύπνου είναι το όνειρο. Ανάπλαση επιδερμίδας και λοιπά είναι παρελκόμενα. Σε πείραμα που έγινε, ξυπνούσαν κάποιον συστηματικά για πολλές νύχτες τη στιγμή που έπεφτε στη φάση rem. Στο τέλος, σε άσχημη κατάσταση, άρχισε να βλέπει όνειρα στο ξύπνιο του.
Είμαι – στ’ αλήθεια - στην Ιερουσαλήμ με ένα φίλο μου Αυστραλό. Μένουμε σε ένα παλιό hostel στην παλιά πόλη (ένα τεράστιο δωμάτιο, όπου κοιμούνται 10-15 άτομα). Επειδή αυτός ροχαλίζει πολύ δυνατά, παίρνω μαζί μου τους ταξιδιωτικούς μας σάκους για να του πετάω πράγματα και να μην ξυπνάει τον κόσμο.
Τη νύχτα αργώ να κοιμηθώ. Τα πράγματα από τους σάκους έχουν τελειώσει και τελικά του πετάω και τους ίδιους τους σάκους. Ξαφνικά, γίνεται σεισμός. Ένα φοβερό βουητό και το κρεβάτι να πηγαίνει πέρα-δώθε. Συνηθισμένος κάπως από τους σεισμούς του ’78 στη Θεσσαλονίκη, σκέφτομαι ότι είμαστε σε μονοκατοικία οπότε κινδυνεύουμε λιγότερο. Είμαι έτοιμος να φωνάξω στον κόσμο να μη φοβηθεί αλλά να βγούμε σιγά-σιγά όλοι έξω (το έπαιξα και αρχηγός). Και όπως έχω μισο-ανασηκωθεί με τον αγκώνα στο στρώμα, βλέπω ότι όλοι κοιμούνται του καλού καιρού. Κοιτάζω κάτω και βλέπω το κρεβάτι μου να πηγαίνει πέρα-δώθε με έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Εκείνη την εποχή πίστευα (αν δεν πήγα καθόλου σαν προσκυνητής). Πέφτω στο μαξιλάρι, προσεύχομαι λίγο και κοιμάμαι σαν πουλάκι.
Για χρόνια αναρωτιόμουν τι συνέβη – ήμουν σίγουρος ότι ήμουν ξύπνιος. Τώρα, πιστεύω ότι η θρησκευτική ένταση της Ιερουσαλήμ (κέντρο τριών θρησκειών, ανάπηροι που ζητούν θαύμα παντού, προσκυνητές με δάκρια στα μάτια), με είχε επηρεάσει βαθύτατα.
Σε προηγούμενα χρόνια, θα έχτιζαν εκκλησία στο μέρος του hostel ή θα με έκαιγαν στη φωτιά. Εξαρτάται από τον παπά της περιοχής.
Για μένα καμία από τις θεωρίες για τα όνειρα δεν εξηγεί το φαινόμενο.
Όσο για προφητικά όνειρα έχω ήδη αναφέρει το ότι ονειρεύτηκα ένα ασπρόμαυρο γατάκι και το συνάντησα (ακριβώς ίδιο) την άλλη μέρα.
Είναι ο αγαπημένος μου Ντον του οποίου δανείζομαι το πρόσωπο.
Είπες takis alevantis: 'Τι είναι τα όνειρα; Defragmentation του σκληρού σας δίσκου έχετε κάνει ποτέ; Delete old files; Έχει ανάγκη και ο καλύτερος βιο-υπολογιστής από data re-organisation."
Παράξενο: Αυτή ακριβώς την άποψη την άκουσα πρόσφατα από ένα φίλο που πηγαινοέρχεται στις Βρυξέλες. Είναι δική σας θεωρία;
Υποθέτω κι εγώ,πως για να είστε τόσο καλός σκηνοθέτης,σίγουρα ''εργάζεστε '' και την ημέρα,σίγουρα ονειρεύεστε και ξύπνιος!
Είναι τόσο συναρπαστικό ταξίδι το όνειρο γενικά,και εξαίρετος ο πίνακας του post,που δημιουργείται ψυχρή αντιδιαστολή με τη νευροφυσιολογία,τις ερμηνείες της,τη φάση REM ...,ας τα αφήσουμε προτείνω..
Το πρωί σε περιμένει ξανά η πεζή καθημερινότητα,και αυτή η ''άλλη'' δεύτερη ζωή,λέτε,έχει φύγει..
Έφυγε η συγκεκριμένη έκφανση της αμέσως προηγούμενης νύχτας,την απεκδύεται το όνειρο,περιμένοντας όμως την καινούργια, που του ετοιμάζει ο ''σκηνοθέτης''..
Οι ουτοπίες στην ''πρώτη'' ζωή,είναι πάντα ουτοπίες και,ενίοτε,απλά παρηγορούν.
Στη ''δεύτερη ''ζωή,οι ουτοπίες δεν είναι πια ουτοπίες,και το παιχνίδι παίζεται αλλιώς..
Γι αυτό και είναι ενδιαφέρον!
Αφού ο Αντώνης Λιόλιος έριξε το μπαλάκι (11:41 πμ), θα καταθέσω κάτι προσωπικό.
Μπορώ να πω ότι έχω μόνο δύο μεταφυσικές εμπειρίες στη ζωή μου για τις οποίες δεν έχω καταφέρει να βρω μια πειστική εξήγηση (και πολλές άλλες, που όμως μπορούν εύκολα ή δύσκολα να εξηγηθούν λογικά). Η μία από αυτές έχει να κάνει με ένα όνειρο (όχι προφητικό πάντως) που είχα δει ως έφηβος.
Ένα βράδυ, έπρεπε να πάμε (ο αδερφός μου κι εγώ) σε μια ειδική εκδήλωση κάπου κοντά (μη σας λέω λεπτομέρειες τώρα) στις 4:15 το πρωί, οπότε έπρεπε να ξυπνήσουμε στις 3:30 προκειμένου να προλάβουμε να ετοιμαστούμε. Εκείνο το βράδυ έβλεπα στον ύπνο μου πως δεν είχαμε βάλει ξυπνητήρι, η ώρα περνούσε και έπρεπε να ξυπνήσουμε για να προλάβουμε να πάμε στην εκδήλωση. Κάποια στιγμή μάλιστα βλέπω χαρακτηριστικά πως η ώρα ήταν 3:55 ακριβώς. Ξύπνησα αμέσως με αγωνία και τότε κατάλαβα πως ήταν όνειρο. Από περιέργεια θέλησα να δω την ώρα.
Το ρολόι ήταν κρεμασμένο σε έναν τοίχο ακριβώς από πίσω μου. Δεν υπήρχε η παραμικρή δυνατότητα να δω την ώρα, αν δεν γυρνούσα το κεφάλι μου 180 μοίρες και δεν το σήκωνα ψηλά. Επίσης δεν είχαμε κοιμηθεί στο συνηθισμένο μας δωμάτιο, αλλά σε δυο ράντσα στο δωμάτιο της γιαγιάς, μια και έτυχε να φιλοξενούμε κάποιους συγγενείς από το εξωτερικό εκείνες τις μέρες. Συνεπώς δεν υπήρχε καμία απολύτως πιθανότητα να είχα δει το ρολόι ασυναίσθητα όση ώρα ήμουν ξαπλωμένος - και ποτέ μου δεν υπήρξα υπνοβάτης! Γυρίζοντας λοιπόν, βλέπω με έκπληξη ότι η ώρα ήταν 3:55 ακριβώς - είχαν περάσει μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα! Φυσικά, η ώρα ήταν εκείνη που έδειχνε το συγκεκριμένο ρολόι - θα μπορούσε κάλλιστα να μην είναι απόλυτα σύμφωνο με την επίσημη ώρα Ελλάδας. Και - ακόμα πιο μεγάλη έκπληξη - είχαμε όντως ξεχάσει να βάλουμε το ξυπνητήρι!
Έχω ακούσει για βιολογικά ρολόγια και ειδικότερα την ικανότητα του εγκεφάλου να προσαρμόζεται όταν κάποιος πρέπει να ξυπνήσει νωρίς για κάτι σημαντικό. Αν βεβαίως ίσχυε κάτι τέτοιο, δε θα χρειαζόμασταν ξυπνητήρια και δε θα είχαμε κανένα άγχος. Δυστυχώς η πικρή μου εμπειρία (έχω χάσει πολύ σημαντικά πράγματα ή βρήκα μεγάλους μπελάδες επειδή δεν ξύπνησα κάποιες φορές στην ώρα μου), όπως και των άλλων νομίζω, δε συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης. Εξάλλου, μου φαίνεται αρκετά απίθανο ο εγκέφαλος, ως φυσικό όργανο, να λειτουργεί με εντελώς τεχνητούς μηχανισμούς διαίρεσης του χρόνου, όπως τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα. Και ποτέ μου δεν τηρούσα κάποιο "πρόγραμμα" σχετικά με τον ύπνο μου. Παρά ταύτα το όνειρο έπεσε μέσα με απίστευτη ακρίβεια όχι μόνο στην ώρα (και μάλιστα από το συγκεκριμένο ρολόι), αλλά ακόμα και στο γεγονός ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε ξυπνητήρι - BTW δεν ήταν κάτι που είχαμε αναλάβει εμείς, αλλά η μητέρα μας, που ΠΟΤΕ δεν το είχε ξεχάσει μέχρι τότε.
Ενδιαφέρουσα "σύμπτωση", έτσι;
Είπες cyrusgeo: "Τα όνειρα είναι τυχαίες εικόνες..."
Μα αν είναι τυχαίες εικόνες, τότε γιατί πάντα μα πάντα έχουν απολύτως κατανοητή υπόθεση;
@ Mickey: "Έχω ακούσει για βιολογικά ρολόγια και ειδικότερα την ικανότητα του εγκεφάλου να προσαρμόζεται όταν κάποιος πρέπει να ξυπνήσει νωρίς για κάτι σημαντικό."
Ισχύει. Αν πω να ξυπνήσω στις 08:10, θα ξυπνήσω τότε με απόκλιση λίγων λεπτών. Χρειάζεται να το βάλω στο μυαλό μου για λίγο (δεν θα το έλεγα αυτοσυγκέντρωση, απλά να το βάλω στο μυαλό μου). Το ίδιο είναι κι η μητέρα μου.
Πάντως, αυτή η σύμπτωση με το ρολόι πίσω σου, είναι αξιοσημείωτη - κι ανεξήγητη.
Αγαπητέ kkai-lee:
Σχετικά με το link σου, δε μπορώ να πω ότι το βρήκα και τόσο "έγκυρο". Όσο για τη χρήση του εγκεφάλου και το περίφημο 10% που χρησιμοποιούμε, είναι μάλλον ένας από τους χιλιάδες αστικούς μύθους (urban legends) που κυκλοφορούν. Περισσότερα μπορείς να βρεις στα παρακάτω links:
Πολίτης Online
Snopes
Scientific American
και σε πάρα πολλά ακόμα (το Google βρίσκει περίπου 6.000.000 αποτελέσματα για τις λέξεις: "brain 10 percent myth").
Υπάρχει μήπως κάποια εγκυρότερη πηγή; Δεν αμφισβητώ τις εκπληκτικές δυνατότητες του εγκεφάλου μας, όμως δεν μπορώ να δεχθώ πρόχειρες ή απλοϊκές εξηγήσεις που δε στηρίζονται πουθενά. Και σε αυτό το θέμα έχω ακούσει πολλά και διάφορα!
Μία πρόχειρη λίστα από δημοφιλείς παρανοήσεις για τον ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχει εδώ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το ζήτημα της δομής και του τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου μας έχει λυθεί - κάθε άλλο!
@yannis h (12:36 μμ)
Το γνωρίζω αυτό, αλλά όπως λες υπάρχουν αποκλίσεις - φυσικό είναι. Και συνήθως (όχι αποκλειστικά) αφορά ανθρώπους με τακτικό πρόγραμμα ύπνου. Μπορώ βεβαίως να το θεωρήσω ως εκπληκτική σύμπτωση (και για την ώρα και για το ξυπνητήρι), αλλά μιλάμε για ΤΗΝ σύμπτωση, έτσι; :)
Προσωπικά έχω εντελώς άσχημη σχέση με το χρόνο: πάντα αργώ. Δεν ξέρω, ίσως όλοι εκτός από μένα γεννήθηκαν ένα τσιγάρο πριν... ή ένα πακέτο πριν. Παρόλα αυτά, ό,τι ώρα και να κοιμηθώ μπορώ να ξυπνήσω τότε που θέλω – με 3-4 λεπτά απόκλιση. Αλλά θες επειδή το σέβομαι αυτό στο μυαλό μου, θες επειδή ‘κουράζει’ κάπως, δεν κάνω κατάχρηση.
Και... χε χε χε... Θα κάνω το Νίκο Δήμου να στέλνει όλο το βράδυ στον ύπνο του mail. Λοιπόν, το σύμβολο @ στα φινλανδικά δεν λέγεται ‘παπάκι’ αλλά ‘γάτα’. Στον κύκλο βλέπουν το σώμα της γάτας και γύρω του την ουρά της που το αγκαλιάζει.
Στην ταινία until the end of the world του wim wenders δείχνει κάποιο μηχάνημα που συνδεόταν με τον εγκέφαλο και "εικονοσκοπουσε" τα όνειρα την ώρα του ύπνου.Μετά αυτά μπορούσαν να προβληθούν σε μόνιτορ.Ολοι εθίσθηκαν με το να καταγράφουν και να βλέπουν μετά όλα τους τα όνειρα ."την ανθρώπινη ψυχή που τραγουδάει στον ίδιο της τον εαυτό, στον θεό που είναι μέσα μας,». Ζούσαν για να βλέπουν τα όνειρα τους. Βυθίστηκαν χωρίς επιστροφή στις νυχτερινές τους παραστάσεις. Υπέροχο.Aξίζει να δει κανείς την ταινία τουλάχιστον γι αυτό.Για σκεφτείτε ποσά θα μαθαίναμε για αυτά που κρυβονται μεσα μαs.
1:03 μμ
Για τις "σκηνοθεσίες" του Ν.Δ. και όποιον άλλον ενδιαφέρεται, υπάρχουν ενδιαφέροντα εισαγωγικά και εκλαϊκευτικά άρθρα στη Wikipedia, όπως π.χ. για το Lucid Dreaming. Φυσικά υπάρχει και εκτενής (αλλά συνήθως πιο "βαριά") βιβλιογραφία.
Έχω την αίσθηση ότι τα όνειρα και ο μηχανισμός λειτουργίας του εγκεφάλου γενικότερα, αποτελούν από τα πλέον controversial ζητήματα για την επιστήμη - και όχι μόνο φυσικά. Φρονώ ότι θα αποτελέσει "πεδίον δόξης λαμπρόν" για τους ερευνητές που θα καταπιαστούν με αυτό. Και για να είμαι ειλικρινής, αναμένω εκπληκτικές ανακαλύψεις, πολύ πιο πέρα από αυτά που φανταζόμαστε σήμερα!
Πολλά ίσως θα έχει να προσφέρει και η έρευνα πάνω στην Τεχνητή Νοημοσύνη. Μια από τις ατάκες που μου έχουν μείνει, είναι στο διάλογο ανάμεσα στον κατασκευαστή του γνωστού υπερυπολογιστή HAL 9000, Dr. Chandra και στην "αδελφή" του HAL, τη SAL 9000 στο βιβλίο "2010: Odyssey Two" του Arthur C. Clarke:
SAL 9000: Will I dream?
Dr. Chandra: Of course you will dream, all intelligent creatures dream.
Λέτε να το δούμε κι αυτό κάποια μέρα;
@Takis Alevantis
"Τι είναι τα όνειρα; Defragmentation του σκληρού σας δίσκου έχετε κάνει ποτέ; Delete old files; Έχει ανάγκη και ο καλύτερος βιο-υπολογιστής από data re-organisation."
Πολύ καλό! Θα προσέθετα και το delete orphan files μετά από ένα scan disk!
Κάποτε έχαφτα τους περιαστικούς μύθους για το ένα δέκατο ή ένα δωδέκατο και τα ρέστα. Ώσπου διάβασα. Και κυρίως είδα.
Όχι. Ο εγκέφαλος είναι υπερ-τιμημένος. Είναι κατάλληλος για τη ζωή του τροφοσυλλέκτη και του κυνηγού. Ίσαμε κει. Οι σημερινοί ρυθμοί ζωής τον πιέζουν αφόρητα. Είναι σαν να θες να σερφάρεις στο δίκτυο με έναν άβακα. Ζούμε με ένα παρωχημένο εργαλείο σε μια πολύπλοκη εποχή - δημιούργημα λίγων. Γι' αυτό και τα cues.
Απόδειξη; Οι χαμένες ευκαιρίες της ανθρωπότητας να υψώσει ανάστημα. Λάβε από Επίκουρο μέχρι Νίτσε. Που είναι επιτέλους τα εννέα δέκατα να αναδείξουν το "ο φόβος είναι το υλικό του σώματος των θεών"; Εγώ βλέπω μόνο συλλογική νοημοσύνη χειρότερη από μυρμηγκιά.
Βλέπουν οι άνθρωποι συλλογικά όνειρα; Αν βλέπουν λέει. Παρά δήμον ονείρων...
ώσπου κολύμπησα, γυμνός, εγώ, στον Αχέροντα
και πήρανε τα Όνειρα εκδίκηση!
Όσο διολισθαίνουν τα χρόνια και επιβιώνω λιγότερο, οραματίζομαι περισσότερο.
Προχθές ψήφιζα. Περπάτησα ως την Κόκκινη Μηλιά ευτυθενής, ανάλαφρος, σαν ορτύκι, χωρίς να σε θρηνώ, χωρίς να σε ξαιματιάζω. Ο συντάξιμος χρόνος έκλαιγε στο πλάι μου – όπως ο γέρος χρόνος όταν βυθίζεται καρχαριομάχος στο αναψυκτικό της Ποκαχόντας του ο ανώτερος πολιτισμικός οδοστρωτήρ. Κι εγώ έτρεχα και διακόρευα λόχμες και καλαμποκάλευρα ακαταθραύστως.
Από παιδί έχω να τρέξω. Ήταν τόσο βατραμυομαχιτικό, σαν αρχαιοκάπηλος Μακρυγιάννης.
Δεν οραματίζομαι κατακτητές ή σπίνους. Λανθάνουν καμιά φορά σαν νταβατζιλίκι οθόνης. Αλλά σκηνοθετώ τις καταστάσεις με πολλή ημιανάπαυση εντός λαβομάνου. Τα οράματά μου είναι έγχρωμα, καλτ προβολές νεοελληνικού πορνό, γιουροφάιτερς υψηλής αντισυνταγματικότητας. Corazon.
Δεν γευματίζω άκλιτα δάση – ξυλεύομαι τις γραφές τους. Πριν τις βροχές ένας οραματικός βελοσιράπτορας με μεγάλους κυνόδοντες μέσα στον παράδεισο. Οι προπάτορές του αμάρτησαν. Τόσο κατακλυσμικός ο πηγαίος του κώδικας που θα μπορούσα να τον τηλεμεταφέρω στα σισσύτια της ενορίας μου και να τον ερωτευτώ μετά από τη βρώση των πιστών Σου.
Καιτα συγχωροχάρτια! Σε αποικίες ανύπαρκτες... που τις παρασκευάζω από υβριστικές πρώτες ύλες.
Όπως οι πίνακες του κλοσάρ, του Νέστορα και όποιου ρίχνει βολές το οργανικό στα οράματά μου έχει τη γεύση της εργαστηριακής αποδόμησης. Το γεννητικό μου πεφταστέρι είναι απίθανα σαπρόφυτο, πιθανότατα όμως λάγνο. Οι προσημασμένοι ελαιόκαρποι είναι τόσο διοπτροφόροι όσο οι σεσημασμένοι. Πανσέληνος δεν υπάρχει.
Κάθε νύχτα συλλαμβάνω αφισοκολλημένους. Συχνά λιγότερο αμαρτωλούς από την Παναγία. Για την οποία ισχύει αυτό που είχε γράψει ο Αριστοτέλης: ότι είναι κυράτσα που εκτελεί zapping. Το χάραμα ξαναβρίσκω τους κρίνους μου εκεί που άφησα τα κρίματα μου το βράδυ. Αλλιώς αν το κρατητήριο του έρωτα ήταν η ποίηση, η λαθρομετανάστευση, τα οράματα θα έχτιζαν πυραμίδες.
Ίσως χαραχθεί η περίφημη περιτομή σου Καρφούρ Τζιν πάνω στο ακόρεστο διαφημιστικό δείπνο. Μεταγλωττίζομαι: «Μία φορά και έναν καιρό, εγώ, ο Βίλχεμ Ράιχ, οραματίστηκα πως προτηγάνιζα πυρηνικά απόβλητα, μολύνοντας εδώ κι εκεί, νιώθοντας εντελώς πεταλούδος. Είχα ευσυνειδησία οραματιστή και είχα εντελώς μηρυκάσει την ανθρώπινη φύση μου. Corazon. Ξαφνικά καμάκωσα τον ουρανό και ήμουν πάλι εγώ. Τώρα όμως δεν ξέρω αν τότε ήμουν πεταλούδος που οραματιζόταν ότι είναι μυλωνάς, ή αν είμαι τώρα πυρηνικό απόβλητο που οραματίζεται πως πίνει βαρύ νερό».
Τα οράματά μας είναι ένα δεύτερο Σύμπαν. Ίσως και πολλές παράλληλες εκταμιεύσεις συνειδήσεων. Μόνο που κλείνουν τόσο γρήγορα οι διακόπτες και μένει πάντοτε η αδιάθετη τάση μας πριονισμένη.
Οι υψηλές τάσεις είναι δικές σας και δικές μου.
Το σημερινό πόστ είναι ένα Όνειρο!
Μου θύμισε τη δύναμη που είχα στην εφηβεία μου: ανυπομονούσα να ξαπλώσω για να ζήσω εκείνη την ίδια αίσθηση: ότι τάχα έπαιρνα φόρα κι έπεφτα από ένα μεγάλο γκρεμό με σκοπό να πετάξω, να μπορέσω να πετάξω σαν πουλί.
Μόνο που έπρεπε, λέει, να το πιστέψω πρώτα. Ιλιγγιώδης δοκιμασία, αλλά άξιζε! Κι έλεγα συνεχώς:"μπορείς, ναι, μπορείς, πίστεψέ το και θα τα καταφέρεις!"
Βέβαια, συχνά δείλιαζα, έπεφτα, μα δεν μάτωνα κι ούτε φοβόμουν, ξαναδοκίμαζα και το πετύχαινα. Έτσι κάθε βράδυ ταξίδευα πάνω και πέρα από τα σύννεφα ζώντας Το όνειρο.
Όμως μια μέρα, αναπάντεχα, χωρίς λόγο, "ανεπαισθήτως" μ΄ έκλεισαν έξω απ΄τα όνειρά μου...
Και τώρα έχω ένα παρόμοιο αγώνα: πώς ν΄αποφύγω εκείνον το ζωντανό εφιάλτη που κάποτε σας ειπα...
Με αγάπη
Παράγραφος
Ανοίγω τα φτερά μου και πέφτω... πέφτω... πέφτω...
Θα κάνουμε αναγκαστική προσγείωση, δέστε τις ζώνες σας...
Πάνω από τα Ενωμένα Έθνη θα προσγειωθούμε στον ποταμό Κολοράντο στον πυθμένα του Grand Canyon.
Χαράξτε τα δέντρα να βγάλετε ρετσίνι. Οι τοίχοι κλαίνε!
"Το μακρόν όνειρο προ του βραχέος χρόνου
τί κάνει οξύνεται ή περισπάται;"
("ΔΙΟΝΥΣΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΕΙΡΟΥ",Κ. Δημουλά, Η εφηβεία...,1995, σελ. 71).
Ο άνθρωπος δεν πήγε ποτέ στο φεγγάρι.
Έσχισα όλες τις φωτογραφίες των παιδιών του.
Λέει ψέματα!
Και αν θέλω να τον αγαπήσω,
ξέρω ότι δεν θα ξανάρθει.
Γκρεμίστηκε η πολυκατοικία.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Εψές είδα στον ύπνο μου,
ένα βαθύ ποτάμι
θεός να μη το κάμη
να γείν' αληθινό !
Στην όχθη του στεκότανε
γνωστό μου παληκάρι,
χλωμό σαν το φεγγάρι,
σα νύχτα σιγανό.
Αγέρας το παράσπρωχνε
με δύναμι μεγάλη,
σαν νάθε να το βγάλη
απ' της ζωής τη μέση.
Και το νερό, π' αχόρταγα
τα πόδια του φιλούσε,
θαρρείς το προσκαλούσε
στ' αγκάλια του να πέση.
Δεν είν' αγέρας, σκέφθηκα,
και σένα που σε δέρνει.
Η απελπισιά σε παίρνει
κ' η απονιά του κόσμου.
Κ' εχύθηκ' απ' το θάνατο
τον δύστυχο ν' αρπάξω. . .
Ωιμέ ! Πριν η προφθάξω,
εχάθηκ' απ' εμπρός μου.
Στα ρέμματα παράσκυψα,
να τον ευρώ γυρεύω.
Στα ρέμματ' αγναντεύω
το λείψανό μου αχνό !
Εψές είδα στον ύπνο μου
ένα βαθύ ποτάμι
θεός να μη το κάμη
να γείν' αληθινό !
Γεώργιος Βιζυηνός
Χλωμό το κουρασμένο παλικάρι
στις όχθες του Grand Canyon
έκοψε το χέρι του
για να απελευθερωθεί από τα δεσμά του
και να μπορέσει να βρεθεί στο χείλος του φαραγγιού:
εκεί πάνω όπου όλα έχουν το σωστό χρώμα και το σωστό βάθος.
Προβληματισμός νούμερο ένα:
Χμ. Μάλιστα.
Τελικά κι οι τεχνοκράτες βλέπουν όνειρα.
Τραγική ειρωνεία.
Της φύσης της μεταφυσικής.
Προβληματισμός νούμερο δύο:
"Ονειρέψου! Τους κάνεις να ανησυχούν." γράφουν οι μαθητές στους τοίχους. Ναι, μα "ποιους";
Φτηνοαναρχικά-οράματα.
hra καταστρέφεις την ποίηση.
Το αγόρι γίνεται χαριτωμένο. Και η γυναίκα φεύγει.
Μου έρχεται στο νου το υπέροχο ποιημα του Ποε:
ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ
Ελα το μετωπο σου να φιλήσω
και τώρα που απο εσενα θα χωρίσω
θα θελα κάτι να σου ομολογήσω.
Δεν εχεις άδικο που λές πως τά χα
οι μέρες μου ήταν όνειρο μονάχα.
Μα κι αν φτερούγισε η ελπίδα πέρα
σε μια νύχτα ή σε μια μέρα,
σε μια οπτασία ή σε καμιά
ειναι γι 'αυτο λιγότερο μακριά?
Οσα κι αν μοιάζουμε ή θωρούμε τάχα
το όνειρο ενος ονείρου είναι μονάχα
Στέκομαι αντίκρυ στην ανεμοζάλη
που δέρνει αφρολουσμένο ένα ακρογιάλι
και μες στο χέρι το κλειστο λίγη άμμο ολόχρυση κρατώ-
Τι λίγη!κι όμως πως γλυστρα μου
μες στο βυθο απο τα δαχτυλά μου.
Σαν τα δάκρυα μου-τα δάκρυα μου!!
Ω θεε μου!ας ήταν να μπορούσα σφιχτότερα να την κρατούσα.
Ω θεε μου ! ουτε ένα μόριο μόνο
απ'τ'άσπλαχνο το κύμα δεν γλυτώνω
Να ναι όσα μοιάζουμε ή θωρουμε ,τάχα
ενός ονείρου τ'όνειρο μονάχα?
Ένας κανόνας = κανένας κανόνας
Μία αγάπη = ελεύθερη περιοχή
Σύνεφα με ένα "ν" ποια ποίηση;
Την α-ποίητη ποίηση
Ε σιγά τότε.
Μικρό το κακό.
Σε ζηλεύω που μπορείς και κάθεσε μέχρι αργά στο κρεβάτι. Τα καλύτερα όνειρα τα βλέπουμε στο τέλος του ύπνου εκέι που είμαστε μεταξύ ύπνου και ξύπνυου. Μάλιστα εκέι βλέπεις και όνειρα σε συνέχειες δηλαδή βλέπεις ένα τμήμα - ξυπνάς - ξανακοιμάσε - και συνέχιζει το όνειρο. Τι απόλαυση. Γιατί κάναμε τη ζωή μας αγχωτική;
@glenn: τα όνειρα δεν έχουν πάντα κατανοητή "υπόθεση". Αυτό ίσως συμβαίνει σε σένα λόγω της δομής της σκέψης σου (εικάζω...).
Μην ξεχνάς πως, όταν ξυπνάς, δεν θυμάσαι όλα τα όνειρα που είδες -- συχνά ίσως και κανένα. Θυμάσαι είτε το πιο πρόσφατο είτε διάφορες εικόνες από διαφορετικά όνειρα, τα οποία ο εγκέφαλος προσπαθεί να συνθέσει όταν ξυπνάς και να τους δώσει κάποιο νόημα -- από έμφυτη ανάγκη.
Μπορεί και να κάνω λάθος, φυσικά. Όλα αυτά δεν έχουν απαντηθεί ακόμη.
@hioniam: η θεωρία του Φρόιντ για την ερμηνεία των ονείρων δεν είναι και τόσο επιστημονική (για να το πω ευγενικά). Μην την παίρνεις και πολύ τοις μετρητοίς...
Είπες cyrusgeo: "...τα οποία ο εγκέφαλος προσπαθεί να συνθέσει όταν ξυπνάς και να τους δώσει κάποιο νόημα -- από έμφυτη ανάγκη."
Αυτό ομολογώ δεν το είχα σκεφτεί. Πάντως αν το κάνει, το κάνει αστραπιαία. Διότι με το που ξυπνάς οι (ενδεχομένως) σκόρπιες εικόνες ανασυντάσσονται αμέσως ώστε να έχουν νόημα. Αλλά υποθέτω πως αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο για την αποδοχή της πιθανότητας που θέτετε.
Αναφορικά με κάποιες θεωρίες του Φρόϋντ, ναι έχετε δίκιο. Θεωρούνται μη επιστημονικές με την έννοια του Πόπερ: Κάθε θεωρία που δεν είναι διαψεύσιμη, δεν μπορεί να είναι επιστημονική.
Με τα όνειρα όμως χτυπιέται ακριβώς η ρίζα του κριτηρίου της επαναληψιμότητας που θέτει η επιστήμη: Ο κεραυνός μπορεί να είναι αντικείμενό της αφού είναι αναπαράξιμος στο εργαστήριο. Η σημασιολογία του ονείρου όχι.
Όνειρο
Άνθη μάζευα για σένα
στο βουνό που τριγυρνούσα.
Χίλια αγκάθια το καθένα
κι’ όπως τάσφιγγα πονούσα.
Να περάσης καρτερούσα
στο βορηά τον παγωμένο
και το δώρο μου κρατούσα
με λαχτάρα φυλαγμένο
στη θερμή την αγκαλιά μου.
Όλο κοίταζα στα μάκρη.
Η λαχτάρα στην καρδιά μου
και στα μάτια μου το δάκρι.
Μέσ’ στον πόθο μου δεν είδα
μαύρη η Νύχτα να σιμώνη
κ’ έκλαψα χωρίς ελπίδα
που δε στάχα φέρει μόνη.
Καλαμάτα 1920
/
Μαρία Πολυδούρη
Και κάτι που συγκράτησα από το χθεσινό ποστ.
Η ατάκα του Φροστ που λέει ότι "ποίηση είναι αυτό που χάνεται στη μετάφραση" (από μνήμης..). Είναι επίσης αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα πρώτα λεπτά του ξύπνιου και τα τελευταία του ύπνου.
oneira glyka
κρις/.
Μία θεωρία που έχω καταθέτω.
Οταν είμαστε καιρό με έναν άνθρωπο δικό μας τότε είναι αρκετές οι φορές που λέμε: Μα, στο στόμα μου το είχα και με πρόλαβες. Δηλ. μία μορφή μετάδοσης σκέψης.
Υπάρχει κάποιος 'συγχρονισμός' λοιπόν μεταξύ των 2 εγκεφάλων.
Σκέφτομαι λοιπόν μήπως όταν κοιμόμαστε και οι συχνότητες του εγκεφάλου μας αλλάζουν, συγχρονιζόμαστε με την ενέργεια που έχουν οι σκέψεις άλλων και αυτό εκφράζεται με αυτό που λέμε όνειρα.
Το ότι βλέπουμε σαν όνειρο κάτι σχετικό με ότι ζήσαμε την ημέρα ίσως έχει να κάνει ότι προσπαθούμε να 'συντονιστούμε' σε σκέψεις άλλων σχετικές. Οπως όταν μας απασχολεί κάτι και αναζητούμε πληροφορίες από άτομα που γνωρίζουν σχετικά.
Μεγάλο το θέμα και ανεξάντλητο.
Σε ευχαριστώ ΝΔ!
somebody said: "Οταν είμαστε καιρό με έναν άνθρωπο δικό μας τότε είναι αρκετές οι φορές που λέμε: Μα, στο στόμα μου το είχα και με πρόλαβες. Δηλ. μία μορφή μετάδοσης σκέψης."
Ναι, φτάνει να είναι ενεργός ο έρωτας. Η έκσταση. Που προϋποθέτει όμως τοπική εγγύτητα με το άλλο πρόσωπο. Οπτική εγγύτητα και εγγύτητα καταστάσεων.
hioniam said...
"υπαρχει παντα ενα σημειο του
που δεν μπορει να αναλυθει /εξηγηθει και ειναι αυτο
ο ομφαλιος λωρος του ονειρου με το Αγνωστο"
Η φραση αυτη του Freud ειναι εξαιρετικης σημασιας
γιατι αφηνει (αυτος, ο τελειως αντι-μεταφυσικος)την
πορτα ανοιχτη στο μεταφυσικο.
Συγγνώμη hioniam αλλά το άγνωστο δεν είναι μεταφυσικό. Είναι το μην (εισέτι) γνωστό. Ειδικά στον Freud που είναι απόλυτα αντι-μεταφυσικός (όπως σωστά λες) μία τέτοια ερμηνεία είναι αντίθετη προς το πνεύμα του. Ο ίδιος έβλεπε την ψυχαναλυτική θεωρία σαν "επιστημονική υπόθεση" (Abriss der Psychoanalyse) μέσα στα επιστημολογικά όρια της πειραματικής επιστήμης. Άλλο αν οι οπαδοί του την έκαναν δόγμα και μεταφυσική...
ΛΕΟΝΤΕΣ ΩΡΥΌΜΕΝΟΙ
ΕΠΙ ΣΤΗΘΟΥς ΠΑΡΘΈΝΟΥ...
...βαυκαλιζομένης από τα κύματα της κρεμαστής
πολιτείας κοιμίζουν το πάθος της για τα πουλιά
και τα ερωτικά τροπάρια.Το σμήνος όμως που
αγάπησε δεν εγκατέλειψε το φως της.Το πήρε
και το σήκωσε και αφού μετουσιώθη και η ριπή
ακόμη το ξανακκούμπησε τριγύρω της.Ένα λεον-
τάρι ερωτεύθηκε την παρθένον και τότε το σμήνος τρομαγμένο χωρίστηκε σε δύο σε τρία σε τέσσερα
και τέλος σε εικοσιπέντε και ενώ οι άλλοι λέοντες
ενεσκολώπιζαν τον μάρτυρα της αγάπης πέσανε
απάνω της και την εχάϊδεψαν με τα ματωμένα τους φτερά. Το πολύωρο όνειρο δεν ακούστηκε πιά ποτέ.
Φράγματα υψώθηκαν εκεί που έμεινε το πάθος
άναυδο και τα φυστίκια που μαζεύουν τα πτωχά
παιδιά μοιάζουν με τρεχαντήρια.
[Ανδρέας Εμπειρίκος, Υψικάμινος..]
stormrider: τι κρίμα βρε κυνικούλη να μην υπάρχει δίπλα σου ένα ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ αμέσως μόλις πετιέσαι από τον ύπνο να σταυρώνεις δημήτρη κουφοντίνα και ανδριάνα μπάμπαλη.
μήτσε καφετζή: τα όνειρά μου με λογοδοσμένα οκτάνια τα τηλεκατευθύνω. σύντομα, λιτά και ασπρομαύρα όπως κυματίζουν τα πρεζόνια μου οι πέντε άνεμοι στην ιρλανδική πασαρέλα της ανάπτυξης - και τι ύπνο να κάνεις ορθός με την πλάτη στον τοίχο...
tasssoss_papadakis: δεν ξανακάνω όνειρα γιατί όλα ναυαγούνε στου πόθου τον ωκεανό προτού τρυπούλα βρούνε...
m.alex mlka said...
απόψε μελαγχόλησα
γιατί ονειροβόλησα
ονειροπόλησα...
ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
«Τα παλαιά φεγγάρια απάντησε, κομματιάζονται και γίνονται αστραπαί. Δεν βλέπεις ότι, οσάκις, βροντά, πώς λάμπουν σαν σπαθιά;»
(«οι Νασρ-εδίν και τα ανέκδοτα αυτού»)
τα πιο ωραία τραγούδια
ειν’ τα τραγούδια του φεγγαριού
υπάρχουν φυσικά
κι άλλα τραγούδια
πολλά
κι ωραία
- τι λέω : υπέροχα -
όμως τα πιο ωραία
πρέπει ναν το παραδεχτούμε
ειν’ τα τραγούδια
των φεγγαριών
όταν
tes seins ruissellent d’ argent
φεγγάρια
σαν δεν φοβήθηκες τις επαφές και τις θωπείες και τις ερωτήσεις νηρηίδων
φωνάζοντας
μέσα στη νύχτα
ο πετεινός
δεν εννοεί ακριβώς τίποτε
ούτε τις πρόγνωσες καιρού που τ’ αποδίδουν
ούτε τις
φώκες
που χορεύουν μέσα στης Δήλου τα σκοτάδια σαν ξωθιές
κι από μακρυά κι από κοντά
είναι σα φλόγες ψυχρές
και μειδιά
φεγγάρια
οι κόρες με τις κόρες των ματιών τους αραδιάζουν
τα παραδείσια κάλλη τους
φεγγάρια
κι έτσι αραδιάζουν και στους τοίχους ποιητάς
κι άλλος κρέμεται κι όλο μιλάει για στίχους
και στύβει την καρδιά του
σα σφουγγάρι
να τρέχουν τα αίματα μ’ ανταύγειες
αργυρές φεγγάρια
η γιαγιά κλώθει το τριφύλλι
ο τρελλός μετρά την καταιγίδα
καονοί του στερεώματος
σαν στέμμα
κάποτε ζώσαν τη ζωή και τώρα
ρυμουλκά θανάτου
πώς σωπαίνουν
χλωμά των Επιτάφιων λουλούδια
σεις
φεγγάρια
θάρθω στα μουσικά τρισάγια της οργής σου
βουβός κι άσκεπος
με χέρια να μετρούν τα χρόνια
να σου ραβδίσω μεσ’ στα μάτια
σου
τα χιόνια
που λάμπουνε σπαρμένα ναφθαλίνη κι άστρα
μακρές δεντροστοιχίες ορχουμένων
σε πουλημένης σου μνηστής τις κλάψες
να χορτάσω
τα άσπρα μούρα
που
κρεμούνε
στα μαλλιά σου
τα φεγγάρια
πίσω δε θα γυρίσει – το γνωρίζω –
αυτό το λίγο που έχει απομείνει
απ’ τη ζωή
των φεγγαριών κοντά σου ρόδα ανέμων
ναρκισσευτής της καταχνιάς
τα σιντριβάνια
πώς ιριδίζουν
μουσικές χαμού και καταφρόνιας
ψηλά τα χέρια ας σηκωθούν
μεσ’ στις παλάμες
να συγκεντρώσουμε τα νάματα
μιας ιδιαίτερης σοφίας
που δίνουν
σε όσους παρακαλούν με πάθος
τα φεγγάρια
ωρισμένως αυτό το τραγούδι προκαλεί θλίψη
σ’ αυτόν που το διαβάζει
και σ’ αυτόν που τ’ ακούει
όμως απ’ την αρχή δεν τόχαμε κρυμμένο :
αν ειν’ τα ωραιότερα τραγούδια
ειν’ φυσικά και τα πιο
γεμάτα πίκρα
τα τραγούδια που έχουν γραφή
για τα φεγγάρια
εξαίρεση – σημειώσατε – σε τούτο τον κανόνα
ειν’ τα τραγούδια που έχουν γραφή κοντά
σε καταρράχτες
κι’ άλλα πάνω σε καταποντιζόμενο
καράβι
- ενώ η σειρήνα σεγκοντάρει αναμαλλιάρα -
κι άλλα που ετραγούδησε
κόρη
με άρπα
κάτω από μαδημένο άγαλμα παληάς θεάς
που να το
λούζουν
τα φεγγάρια
κλείσε τις γρίλλιες κι αφουγκράσου όξω ποιος περνάει
τα βήματα που ηχούν
ειν’ το φεγγάρι
π’ ανατέλλει
σκέψου τη θάλασσα κι αποκοιμήσου
σκέψου τον έρωτα και ξύπνα
λύσε της τα μαλλιά
και να τα περεχάς
φεγγάρια
τα φεγγάρια πίσω από τα δέντρα
σαν τρίλλιες πιάνου μας θυμίζουν την Ελλάδα
με τα σουραύλια τα λιμάνια της τους θρύλλους
η Γενοβέφα τον Ερωτόκριτο
για εραστή χαίρεται τώρα
του Πλάτωνα η στάμνα
- ως την πήγαινε στη βρύση -
του ξεφυγ’ απ’ τα χέρια και κοίτεται συντρίμμια
(μεσ’ στις οξυές της ρεματιάς
αμνοί εξιλαστήριοι οι αντάρτες)
ροδόσταμα και σπέρμα γίνοντ’
ένα
σαν λούζουν
την Ελλάδα
τα φεγγάρια
κοιμάσαι και τα βλέφαρα
και τα βυζιά σου ερεθίζουν
τους επιδέξιους τοξευτές στις πολεμίστρες
βρεθήκαμε πάλι εδώ
στον κάμπο
στο Εξαμίλι
η χέρα μου είναι της πλύσης σου η σκάφη
κι’ από πολύ κοντά τώρα ακούω
το σπαραγμό που δέρνεται μέσα στα στήθια σου
το ρέκασμά σου
ερωτική τρυγόνα
ενώ
απάνω στα σφουγγάρια
λάμπουν
τα
φεγγάρια
πάνω στιος στέγες καπνοδόχες
πρωινές «κυράδες»
όλο νωχέλεια και μεγαλόκοπη σαγήνη
προσμένουν τα περάσματα πουλιών του φθινοπώρου
- πολλά πουλιά κοπάδια
που φκιάνουν πάνω στον ουρανό σαν ένα γράμμα :
το γράμμα που ο καθείς προσμένει –
πάνω στις καπνοδόχες
είναι δυο περιστέρια-χέρια
που ρίχνουνε λουλούδια άσπρα
- ίσως ναν καμέλιες
γαρδένιες –
πάνω στα χνάρια τα εδικά σας
μαγικά
φεγγάρια
καβάλλα τ’ άτι καβαλλάρη κι άη Γιώργη
μεσ’ στο ντουλάπι θάβρης τα κοσμήματα
όπου θα φέρης
για να σωθούν οι κρίνοι των παρθένων
όμως
όταν περνάς στις λίμνες
να φωνάζης
λόγι’ αγάπης
στα νερά που
καθρεφτίζονται
φεγγάρια
χαίτες θεοί βαρούνε τις καμπάνες
μέσα στους κήπους που φωτίζουν
τα φεγγάρια
μυριόστομη απειλή οι κάλυκες της αμαρτίας
ρυπαρά παλάτια των τύψεων οι αγκινάρες
την πόρτα σου χτυπώ
έλα ν’ ανοίξεις
τ’ άφταστο κάλλος σου
να δείξης
στα φεγγάρια
στα φρύδια σου εκρεμαστήκαν τα φεγγάρια
δύουνε τα φεγγάρια και πύρινη
ρομφαία
πίσω απ’ το λόφο ιχνηλάτης
ο νέος Δίας
για στύψε την καρδιά σου :
θα χυθή ιδρώτας
ο ιερός ιδρώτας του δουλευτή τ’ αδικοσκοτωμένου
και της μαχαίρας το λεπίδι
είναι φεγγάρι
η σκλαβιά – σωστά – πίκρες οπόχει
ελάτε όλοι και κάντε
το σταυρό σας
(ένας σταυρός ποτέ
δεν πάει χαμένος)
κυττάξτε
αλλά κυττάχτε γρήγορα :
δύει το φεγγάρι
Χιλιάδες όνειρα
Πέρασα χτες απ' τα γνωστά μας τα δρομάκια
εκεί που κάποτε διαβαίναμε μαζί
μα δεν ακούω να κελαϊδούνε τα πουλάκια
όλα μαράθηκαν και τίποτα δε ζει
Σαν να θρηνούν αγαπημένη τον χαμό σου
τα φύλλα πέφτουν μαραμένα απ' τα κλαδιά
κι όλα προσμένουνε ξανά τον ερχομό σου
γιά να σκορπίσης σαν και πρώτα ευωδιά
Χιλιάδες όνειρα γιατί πήγαν χαμένα
τα τόσα όνειρα και τα τόσα φιλιά
έτσι είναι στη ζωή τα σκληρά πεπρωμένα
να μένουν όνειρα όρκοι, χάδια φιλιά
Μέσα στον Ύπνο μου χτες, επιτέλους, ξανάρθες
χρώματα, μουσικές, ξεχασμένες φωνές
μέσα στον Ϋπνο μου, χτες, επιστρέψαν - απάτες
χρώματα, μουσικές.
ξεχασμένες Αγάπες...
(δικό μου)
Καληνύχτα σε όλους
και Όνειρα κρυφά
Καληνύχτα - κι αν δείτε ενδιαφέρον όνειρο, αύριο στο blog!
Κι από το Μαρούδα στο Ξαρχάκο
----------------
Όνειρο δεμένο στο μουράγιο
πόρτα μου κλεισμένη στο νοτιά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο
στην αγάπη μου έβαλα φωτιά
Μαύρος βαρύς ο ουρανός
απόψε που ΄ρθες να με βρείς
είναι μεγάλος ο καημός
να το αντέ- να τον αντέξεις δεν μπορείς Ρεφραίν
Στην αγάπη μου έστησαν καρτέρι
κι από τ' άστρα κλέψανε το φώς
άστραψε στην νύχτα το μαχαίρι
κι ο καημός μου γίνηκε αδελφός
κι Σαββόπουλος...
Κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει
είναι που ονειρεύομαι σαν το Καραγκιόζη
φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα σαν να 'ταν επιβάτες
Ονειρο στο κύμα (Παπαδιαμάντης)
(...)Είχα μείνει χάσκων, εν εκστάσει, και δεν εσκεπτόμην πλέον τα επίγεια.
Δεν δύναμαι να είπω αν μου ήλθον πονηροί, και συνάμα παιδικοί ανόητοι λογισμοί, εν είδει ευχών κατάραι. “Να εκινδύνευεν έξαφνα! να έβαζε μιά φωνή! να έβλεπε κανένα ροφόν εις τον πυθμένα, τον οποίον να εκλάβη διά θηρίον, διά σκυλόψαρον, και να εφώναζεν βοήθειαν!...”
Είναι αληθές, ότι δεν εχόρταινα να βλέπω το όνειρον, το πλέον εις το κύμα. Αλλά την τελευταίαν στιγμήν, αλλοκότως, μου επανήλθε πάλιν η πρώτη ιδέα... Να ριφθώ εις τα κύματα, προς το αντίθετον μέρος, εις τα όπισθεν, να κολυμβήσω όλον εκείνο το διάστημα έως την άμμον, και να φύγω, να φύγω τον πειρασμόν!...
Και πάλιν δεν εχόρταινα να βλέπω το όνειρον...
όνειρα
όνειρα
παδικά μου χρόνια
σβήσατε
φύγατε
σαν τα χελιδόνια
(Μαρούδας;)
Σαν να ‘ταν όνειρο απόψε γέλια χαρές με ξυπνήσαν
Λες και να γιόρταζε όλη η γη
Χρόνια πολλά ακουγόταν να ζήσεις χίλια χρόνια
Καθένας έλεγε μίαν ευχή
Νόμιζα πως ονειρευόμουν
Ψίθυροι μοιάζαν μακρινοί
Σαν να τραγούδαγαν ποτάμια
Πουλιά και ουρανοί ...
Μ' ένα όνειρο τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας
και στου δρόμου τα μισά
σβήσαν τ' άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας
Ποια μοίρα με ζηλεύει
ποιο μάτι φθονερό
και χάθηκε μια αγάπη
προτού να τη χαρώ
σαν πλοίο που ναυάγησε
σαν νούφαρο που μάδησε
στης λίμνης μέσα το θολό νερό
Με ελπίδες λιγοστές
έστω και απατηλές
να γυρίσεις περιμένω
ίσως βγει αληθινό
τ' όνειρό μου το τρελό
τ' όνειρό μου το ναυαγισμένο
Όποιος πόνεσε μέσα στη ζωή
όποιος έκλαψε σαν μικρό παιδί
τώρα τίποτα πια δε σου ζητά
μόνο στ' όνειρο θα σ' αναζητά
Άσπρο περιστέρι μεσ' τη συννεφιά
μου 'δωσες το χέρι να 'χω συντροφιά
άσπρο περιστέρι μαύρο μου φτερό
κάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ
(Νίκος Γκατσος;)
Στα μάτια παίζει τ' άστρο της αυγής
ο ήλιος πλένει τ' όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί
Να’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα-μάινα"
την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές
Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό
από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς
Γωνιά γωνιά σε καρτερώ
γωνιά γωνιά σε ψάχνω
ψάχνω να βρω τα μάτια σου
κι απ' τον καημό τα χάνω
Αλλού απλώνεται δροσιά
κι αλλού χιονιάς σφυρίζει
και τ' όνειρο που χάνεται
πάει και δε γυρίζει
Το κρασί αγάπη μου, το κρασί είναι η ανθολογία μου! Βλέπεις, είχα πάνω από τρία χρόνια να βγω έξω σαν άνθρωπος και να διασκεδάσω...
Κι εκεί που ήμουν τραγουδούσα, κι εδώ που είμαι τραγουδώ!
Φιλάκια
Παράγραφος
[Το ένα τραγούδι φέρνει το άλλο. Κάποτε ήξερα πάρα μα πάρα πολλά, κάποτε... Τον καιρό που ζούσαμε και τραγουδούσαμε. Γιατί εν τω μεταξύ ήρθανε βαριές κατάρες... Ακόμα και θωρακισμένοι στρατιώτες...]
Είναι κρίμα που δεν έμαθα ακόμα να κανω παραπομπές: να σας λέω πατήστε εδώ με μπλε, να πατάτε και να βγαίνετε στο ημερολόγιο του καύσωνα του οικοδεσπότη. Έχει μερικά όνειρα (η μικροαστική μου συστολή δεν μου επιτρέπει να τα παρουσιασω ολοκληρωμένα) δίνω ένα δείγμα, ψάχνετα και τα βρίσκετε:
Όνειρο: Κάθομαι σε έναν...
...μικρό, διθέσιο καναπέ. Δίπλα η όμορφη Γεωργία, τυλιγμένη σε μια μεγάλη πετσέτα μπάνιου. Μου λέει: "Δεν ξέρεις πόσο δούλεψα τις τελευταίες ημέρες, έπρεπε να κάνω ένα αρχείο με όλα τα γυμνά." Αρχίζω να της μιλάω για φωτογραφίες γυμνών με ύφος έμπειρου φωτογράφου (δεν έχω ποτέ φωτογραφήσει γυμνό - εκτός από τη Μargot στη Γερμανία πριν 30 χρόνια). Βρισκόμαστε σε ένα μακρύ δωμάτιο σαν Χολ. Ενώ μιλάμε, παρεμβαίνει ο Σ. (ούτε καταλαβαίνω που βρέθηκε!) και λέει: "Να σας δείξω εγώ!" Βλέπω με την άκρη του ματιού μου πως η Γεωργία έχει αφήσει να γλιστρήσει η πετσέτα και το χλωμό γυμνό κορμί της λάμπει στο ημίφως. Εν τω μεταξύ ο Σ. έχει καθίσει στο πάτωμα, είναι γυμνός από τη μέση και κάτω και...
Για την αντιγραφή
Παράγραφος
Επειδή το παραλήρημα πρέπει να σταματήσει κάπου εδώ, θα κλείσω μ΄ενα όνειρο. Μάλλον όμως θλιβερό... Τι να κάνουμε;
Πρόσφατα πέθανε η μητέρα μου, μάλλον κάτω από φριχτές συνθήκες... Τα τελευταία τρία χρόνια είχα (ελπίζω να διαρκέσει ο αόριστος) και το παιδάκι μου άρρωστο... Μακάρι να συνέλθω συντομα. Στο όνειρο τώρα:
Ημουνα λέει έξω απο το σπίτι, μακριά και η κορούλα μου στο κρεβατάκι της έγλαιγε σπαρακτικά κι εγώ τρέχω, τρέχω να τη φτάσω, να τη βοηθήσω, αλλά η απόσταση μεγαλώνει και όσο πλησιάζω τόσο περισσότερο αργώ.
ΜΕ τα πολλά φτάνω στο κρεβατάκι της, την παίρνω αγκαλίτσα, μη κλαις κορούλα μου της λέω, δεν κλαίει πια, ηρεμεί. Πλησιάζω το προσωπάκι της και τι βλέπω; τη μανούλα μου...
Σε ύπνο βαθύ
Μετουσιώνεται η ύπαρξη σ' ένα αστέρι
Φως θρυψαλλισμένο το αστέρι
Αλλά φως
Κι οι εικονες
Ζωής
Ζωής του εγώ σε παράλληλο σύμπαν
Είναι το όνειρο κομμάτι της ζήσης μας!
Αμάν βρε παράγραφος, σπάραξε η ψυχή μου.
Νίκος Καββαδίας
ΝΥΧΤΑ
Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.
Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
αποσταμένοι οι έρωτες
κι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανε
τον πόνο που κρατάνε.
Στις στέγες εκρεμάστη το φεγγάρι
σκυμμένο προς τα δάκρυα του
κι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλων
το δρόμο της θα πάρει.
Ολόρθο το φανάρι μας σωπαίνει
χλωμό και μυστηριώδικο
κι η πόρτα του σπιτιού μου είναι σα ν' άνοιξε
και λείψανο να βγαίνει.
Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τους
κι αυτοί λέν πως έτριξε·
δε λεν πως το κρεβάτι οραματίζεται
μελλοντικούς θανάτους.
Και κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνες
τη νύχτα την αστρόφεγγη
που θα' πρεπε η αγάπη ναν την έπινε
και παίζουν οι λατέρνες.
Χυμένες στα ποτήρια καρτερούνε
οι λησμονιές γλυκύτατες·
οι χίμαιρες τώρα θα ειπούν το λόγο τους
και οι άνθρωποι θ' ακούνε
Καθημερνών χαμώνε κοιμητήρι
το πάρκον ανατρίχιασε
την ώρα που νεκρός κάποιος εκίνησε
να πάει στη χλόη να γείρει.
Καλημέρα!
Πω πω τι ωραία σχόλια - Παράγραφος, ζωγράφισες!
Ξυπνάω από όνειρο: ήμουν μόνος, ξαπλωμένος σε ένα μεγάλο δωμάτιο, με πολύ ψηλούς τοίχους που ήταν ενυδρεία. Έβγαζαν ένα διάχυτο γαλάζιο φως με αργό κυματισμό. Με ηρεμούσε και σε νανούριζε. Μόνο ενυδρεία: παράθυρα, πόρτες πουθενά.
Ξαφνικά έρχεται κάποιος (από πού;) και μου λέει: "είδες τι καταπληκτική είναι η καινουργια μας ψηφιακή ταπετσαρία;" (Νομίζω πως είπε: digital wallpaper στα Αγγλικά). Και μου εξηγεί πως λειτουργεί με την αντανάκλαση του φωτός, δεν χρειάζεται καν ηλεκτροδότηση και άλλα τεχνικά.
Η αίσθηση αυτού του κυματίζοντος γαλάζιου φωτός μου έχει μείνει ακόμα.
Lines to an Indian Air
I arise from dreams of thee
In the first sweet sleep of night,
When the winds are breathing low,
And the stars are shining bright
I arise from dreams of thee,
And a spirit in my feet
Has led me -- who knows how? --
To thy chamber-window, sweet!
Shelley
Παράγραφος, δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, αλλά εδώ μέσα, για πρώτη φορά, νομίζω ότι αυτό που λένε ‘εικονική παρέα’ ξεπερνάει την αληθινή.
Δεν βλέπω τα ψηφιακά ‘ματς-μουτς’ που βλέπουμε σε άλλα site. Εκεί που σε ξέραμε από τα γραπτά σου πριν βγεις έξω να διασκεδάσεις, μας έκανες κοινωνούς για το πως είσαι αφότου γύρισες. Ποιός δικός σου άνθρωπος μιλά μαζί σου, ή του μιλάς πριν κοιμηθείς μισοζαλισμένη;
Νιώθω σχεδόν ηδονοβλεψίας, χωρίς την ανήθικη πλευρά του.
m.alex.mlka: σε διόρθωσε ο ΝΔ για τα λόγια του τραγουδιού (που δεν ξέρω). Αλλά... ‘ονειροβόλησα’.
ΤΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΛΕΞΗ! Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του σημερινού post.
Mακάρι το blog να κρατήσει αυτή την ατμόσφαιρα. Θα είμαι περήφανος που έγινα αφορμή να δημιουργηθεί μία μικρή ιδανική κοινότητα.
Ίσως κανείς μας να μην καταλαβαίνει την σημασία μερικών πραγμάτων που κάνουμε τώρα και τις επιπτώσεις τους στο μέλλον. Έχω την αίσθηση ότι το blog μπορεί να είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα στην ζωή μου.
Σκεφθείτε αυτούς που θα κάνουν ανασκαφές στο Διαδίκτυο και θα το συναντούν μετά από δεκαετίες; Γιατί τίποτα δεν πεθαίνει στο Internet - εκτός κι αν σβήσει όλο μαζί...
ΥΓ. Με αφορμή τον m.alex.mlka. Έτσι, για πλάκα, μερικά τραγούδια που κάποιοι – κι εγώ – άκουσαν λάθος. Πρέπει να τα μαζέψω.
Στάθηκα ινσουλίνη (αντί για στάχτη θα σου μείνει)
Θέλει κι οι ζωντανοί να ΠΙΝΟΥΝ το αίμα τους
Κι αν χιονίζει και αν βρέχει το ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΟ αντέχει
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα, πετιμέζ, πετιμέζ, πετιμέζ και με τα βούρλα
Μονάζει γάτα θέλεις δικά σου (αντί για: Μονά-ζυγά τα θέλεις δικά σου)
Και μια προσευχή: το ερημών το καταλαβαίνω. Αυτό το ‘πατ’ μπροστά τι σημαίνει;
Και άλλα... αν τα θυμηθώ θα τα γράψω.
Πολλές πληροφορίες για τον κόσμο των ονείρων (που καλύπτει το ένα τρίτο της ζωής μας)ΕΔΩ
Ονειρεύομαι, άρα υπάρχω!
Ανησυχώ. Έχει γνωρίσει κανείς σας "κλέφτη ονείρων";
Δραματική εμπειρία. Πρέπει να φύγω. Θα ενημερώσω σχετικά οσονούπω.
Κλέφτες ονείρων...
κρισ/.
κολλήσαμε στο γουρoύνι του music freak (άραγε στον ύπνο του το είδε;).
Άλλο ένα ποίημα:
Γιώργος Σαραντάρης
Όνειρο
Σαν άσπρο σύννεφο
η σκιά σου σκεπάζει τον ύπνο
που σ' ένα δυσεύρετο παράδεισο κοιμάμαι
Ακούω πως τραγουδας κάτω απ' τον ήλιο,
μα μες στη φωνή σου λιγώνω
και δεν βλέπω τον ουρανό.
chris: κλέφτες ονείρων;
Δεν τους ξέρω. Ξέρω όμως τους συλλέκτες ονείρων: dream catchers. Σύμφωνα με μία παράδοση των Native Americans (Ινδιάνων ή Ερυθρόδερμων) είναι φυλακτά σαν δίχτυα αράχνης (άλλωστε αράχνη πρωταγωνιστεί στο σχετικό παραμύθι) που τα κρεμάς πάνω από το κρεββάτι και φιλτράρουν τα όνειρα - μόνο τα καλά περνάνε. Δώστε dream catchers στο Google - μπορείτε να παραγγείλετε ένα!
nikos dimou said (1:38μμ):
"Δώστε dream catchers στο Google - μπορείτε να παραγγείλετε ένα!"
Όχι μόνο από αυτή τη φράση, αλλά και από την όλη διατύπωση του post, καθώς και την εξέλιξη του σχολιασμού, να υποθέσω ότι ο "ορθολογιστής" Ν.Δ. έχει αφήσει ανοιχτό ένα παράθυρο "μεταφυσικής" (χρησιμοποιείστε όποια άλλη λέξη νομίζετε) στο χώρο των ονείρων; Κι αν πω ότι όλα αυτά μου θυμίζουν έντονα το "Childhood's End" (ξέρω ότι σου άρεσε πολύ - κι εμένα το ίδιο), πέφτω έξω;
Όσο για μένα, δεν είδα όνειρο χθες βράδυ, καθώς έπεσα για ύπνο κατά τις 8:00 το πρωί - κάτι σαν τα βαμπίρ δηλαδή! Προφανώς, είμαι "daydreamer" :)
Hioniam said...
Σωστα, το αγνωστο ειναι το μην (εισετι)γνωστο αλλα οσο παραμενει "μη
γνωστο" ποιος μπορει να πει αν ανηκει στο φυσικο ή στο μεταφυσικο;
Άρα κακώς το βάφτισες μεταφυσικό. Εγώ δεν είπα τι είναι - αλλά τι δεν είναι.
mickey αφήνω πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό στο άγνωστο - αλλά αρνούμαι να το ονοματίσω. Από την στιγμή που θα το κάνω γίνεται γνωστό και υπόκειται στους κανόνες...
music freak ναι, μου έχει συμβεί, αλλά όχι τόσο extreme...
Βρισκόμουνα σ’ ένα κελί
Όπου όλα τα’χα χτίσει
Τις πόρτες, τα παράθυρα
Το στρογγυλό φεγγίτη
Κι έβλεπα πως ζωγράφισα πάνω σ’ ένα χαρτόνι
Ένα σπιτάκι παιδικό μ’ ένα μικρό μπαλκόνι
Τις νύχτες δεν κοιμάμαι
Ξυπνάω και φοβάμαι
Πες μου όνειρα γλυκά
Με το μολύβι χτύπαγα
Κλαίγοντας να μ’ ανοίξουν
Την πόρτα τη ζωγραφιστή
Έξω να μη μ’ αφήσουν
Ώσπου η πόρτα σκίστηκε και είδα απ’ την τρυπούλα
Μια ίδια μικροσκοπική χτισμένη καμαρούλα
Τις νύχτες δεν κοιμάμαι
Ξυπνάω και φοβάμαι
Πες μου όνειρα γλυκά
Του Τάκη Σιμώτα - τραγουδάει η Ελευθερία Αρβανιτάκη
Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ
κάτι μυστικό
κάτι πλούσιο και παράξενο
σαν τοπίο του βυθού
Ανθισμένες κερασιές
κι απόγευμα ζεστό
και πολύχρωμο χορτάρι, ναι
για ν΄ αποκοιμηθώ
Αμαξάκια κάτασπρα
φεύγουν απαλά
και μας φέρνουνε σε σένανε
στα μέρη τα παλιά
Στο γαλάζιο θρόνο σου
χρυσό μανδύα φοράς
και σε δυο λιοντάρια ήμερα
τα πόδια σου ακουμπάς
Τόσα χρόνια πάλευα
μόνος στα τυφλά
και ταξίδεψα κι αρρώστησα
και πέρασα πολλά
Τώρα όμως πλάι σου
και πάλι περπατώ
μέσ΄ τα χρώματα του κήπου σου
και δίπλα στο νερό
Κοντά μου φωσφορίζοντας
σκύβεις και με φιλάς
για την νύχτα με σκεπάζεις, ναι
και με παρηγοράς
Το χθεσινό όνειρο δεν είναι περιγράψιμο. Ο καθρέφτης το πρωί είχε καλά λόγια να πει.
Ύστερα διάβασα οδηγίες κατ'αρχήν για σκηνοθεσίες ονείρων, αλλά μάλλον όχι επαρκώς, και μετά για κατασκευή ενός dream catcher. Αυτό πιο εύκολο μου φάνηκε κι έχω ήδη ένα έτοιμο. Το απογευματάκι της Κυριακής μου φέρνει ακατανίκητη διάθεση να γίνω ονειροναύτης (μου άρεσε ο όρος που διάβασα κάπου). Να σκηνοθετήσω ή να το αφήσω στην τύχη;
Τα μεσημεριανά όνειρα της Κυριακής πιάνονται;
viennezos παραπέμπω στο ίδιο σχόλιό μου - γράφω: Ο Freud έβλεπε την ψυχαναλυτική θεωρία σαν "επιστημονική υπόθεση" (Abriss der Psychoanalyse) μέσα στα επιστημολογικά όρια της πειραματικής επιστήμης. Άλλο αν οι οπαδοί του την έκαναν δόγμα και μεταφυσική...
Το τελευταίο σύγγραμμά του αρχίζει με την φράση: "Die Psychoanalyse macht eine Grundvoraussetzung..."
(η Ψυχανάλυση κάνει μία βασική προϋπόθεση). Δεν την θέτει ως δόγμα - αλλά ως υποθετική παραδοχή. Το βιβλίο του Eyseneck το έχω από παλιά - είναι ακραίο. Έχω πολλές επιφυλάξεις - όχι τόσo για τον Freud όσο για τους οπαδούς του. Αυτά θα τα συζητήσουμε κάποτε σε ειδικό Post.
"Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα."
Καλησπέρα σας
με αγάπη
Παράγραφος
"Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ’ τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά"
Νύχτες μαγικές, ονειρεμένες
αγάπες λάγνες, ξεχασμένες, στην ξενιτιά
Τρέχει ο νους μου προς τα περασμένα
τα βράδια μου τ’ αγαπημένα, στην Αραπιά
η μαμά με νανούριζε με το τραγουδάκι που νανουρίζω κι εγώ την κορούλα μου. Ελπίζω να μη το βρείτε εντελώς παρωχημένο. Ακούστε του, θα σας το τραγουδήσω με αγάπη, όπως και τ΄άλλα, κι μην είμαι μεθυσμένη, θα σας το τραγουδήσω όμως με το κρασί της νοσταλγίας:
Στη βρύση τη βουνίσια
σιμά είναι η φλαμουριά,
στον ίσκιο της καθόμουν
να ονειρευτώ συχνά
Εχάραζα στη φλούδα
ονόματα ιερά
και πάντα εκεί γυρνούσα
σε λύπη ή σε χαρά.
Μια μέρα ταξιδεύω
σε μέρη μακρινά,
περνώ να χαιρετήσω ξανά τη φλαμουριά.
Βουΐζαν τα κλαδιά της
σαν να μου κράζαν,Ω!,
κοντά μου πάντα μείνε,
θα βρεις γαλήνη εδώ.»
Γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
των παληκαριών και της αγάπης
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
Γη του ξεραμένου λιβαδιού
γη της πικραμένης Παναγιάς
γη του λίβα, τ' άδικου χαμού
τ' άγριου καιρού, των ηφαιστείων
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
Γη των κοριτσιών που γελούν
γη των αγοριών που μεθούν
γη του μύρου, του χαιρετισμού
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
(είναι το πρώτο που μου ήλθε στο μυαλό, αλλά το άφησα για το τέλος)
Κύριε Νίκο, σας ευχαριστώ...
Τα θέματα των τελευταίων ημερών είναι αρκετά συγγενικά:
ο ύπνος και ο θάνατος
οι δυο διδυμάρηδες
οι δυο περαματάρηδες
εχάσανε το δρόμο
γυρνώντας από τη δουλειά
στο σπίτι του ο καθένας
στη χιλιολάθητη καμπή
στο κρίσιμο σημείο
λαθέψαν τις παράλληλες
τις στράτες τους και νάτους:
στο λάθος ανταμώσανε
στο χιλιοειδωμένο
σημείο του ξενιτεμού
από τον κόσμο ετούτο!
δίχως κανέν’ αντίκρυσμα
δίχως κανένα ρίγος
πέραν αυτού της παγωνιάς
στην άκρη μίας πένας
πέραν αυτού της μοναξιάς
στο πλήθος των ομοίων
μας ύβρις στο τετράγωνο
μηδέν εις το πηλίκο
ευρήκαμε ευρήκαμε
μες στο μαντρί ένα λύκο
ο ύπνος και ο θάνατος
οι δυο διδυμάρηδες
οι δυο περαματάρηδες
εχάσανε το δρόμο
και στο αιώνιο στοίχημα
πιστοί όλα τα χρόνια
βρεθήκαν να παλεύουνε
στα μαρμαρένια αλώνια
Κι όθε χτυπάει ο ύπνος μου
το αίμα αυλάκι κάνει
Κι όθε χτυπάει ο θάνατος
το αίμα τράφο κάνει
Ορισμός θανάτου: ένας ύπνος χωρίς όνειρα.
ωραίο κείμενο...όμορφες εικόνες...
Παραγραφουλίνι; Η ερωτική προδιάθεση του αμερικανικού ονείρου καθρεπτίζεται στα μάτια που έχουν εμορφιά...
Οι υπονόμοι
Της Νέας Υόρκης
Συνειδητοποιούν τις κραυγές
Είσαι ο αήρ
Είσαι ο λαμπτήρ
Είσαι η τσουκνίδ
Οι κραυγές σου από μακριά
Είναι σάλπισμα
Θέλω να γαμηθώ
Θέλω να γαμηθώ
Είμαι η αήρ
Είμαι η νιπτήρ
Είμαι καυλωμένη
Θέλω να γαμηθώ
Μ’ αρέσει να γαμιέμαι
Είμαι του κόσμου
Τα απογεύματα
-
(έχει και η Μαντόνα προβλήματα...τι...κοπέλα είναι...όλες οι κοπέλες είναι προβληματικές και προβληματισμένες...οι κοπέλες οι ειλικρινείς της αγάπης...θα βαρεθεί να τα μαζεύει και η Μαντόνα τα χρήματα και τα δώσει όπως ο Γκέιτς...αυτός ο μάκης χριστοδουλόπουλος που θα τα δώσει...μιλάμε στο προτεκτοράτο όλοι μαζεύουν, χτίζουν τα δάση, καταθέτουν, πληρώνουν σωματοφύλακες. και όταν προκύψει ο Χάρος...τα αφήνουν στο ελληνικό κράτος...δηλαδή στα δέκα πολιτικά μανουάλια που το καταληστεύουν...πολιτιστικό ξέπλυμα...ίσως η χριστιανική διαστροφή στην ανθρώπινη συνείδηση να μην έχει πλήξει περισσότερο άλλους...ίσως...λέω...πλην αυτών που πάνω τους εφαρμόστηκε. ο νεοέλληνας αγωνίζεται...πατρίδα του κάθε ξενιτιά...ο μάκης χριστοδουλόπουλος, ο Λε Πα, εξορισμένα παιδιά...ο Καζαντζίδης ο Διδάκτορας...αμέ...κάθε βράδυ να μπαρκάρεις ποντοπόρος για τα κέντρα να τραγουδάς τον έρωτα και της χριστιανικής αγάπης τα βάσανα, αντίς και τι πιο τίμιο να πεις βαριέμαι και να σκέφτομαι...είμαι από το Κιάτο και ακούω μόνο γουόκμαν...να ξυπνάω και να ανοίγει αυτή η τρύπα στην καρδιά μου και να χρειάζομαι σαράντα τσιγάρα για να την κλείσω... 0.082 ...)
"το καλυμμαύχι του στ' αυτιά" λέει;
Κι εγώ νόμιζα "το καλυμμαύκι του σταχτιά"
:)
Από τις ΜΕΡΕΣ Α'
Πέμπτη,27 Αυγούστου.Βράδυ.
Όνειρο σήμερα την αυγή.
Ήμουν στη Σκάλα μπροστά στο σπίτι μας στο μουράγιο.Σκοτεινός καιρός και δεν αισθανόμουνα γύρω καμιά ανθρώπινη ύπαρξη.
Έβλεπα το βαποράκι(με τις ρόδες) που έκανε πίσω για να γυρίσει κατά το νησί τ'Αι-Γιάννη.
Θά'ταν μια ή δύο το μεσημέρι.Η συνηθισμένη ώρα.Είχα μιαν απροσδιόριστη ανησυχία,όπως όταν γυρεύεις κάτι που σου λείπει.
Το έβλεπα ολωσδιόλου από το πλευρό.Θυμάμαι καλά τα χρώματα,το σκεπασμένο ουρανό,τον αφρό που έκαναν οι ρόδες του χτυπώντας το κύμα.
Τότε παρατήρησα στη μικρή γέφυρα του καπετάνιου την Μπι ακουμπισμένη.
Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τα χαρακτηριστικά της,αλλά τα καστανά μαλλιά της μου φάνηκαν υπερβολικά βαριά.
Καθώς το βαποράκι έκανε εμπρός,ενα αίσθημα αγωνίας με ξύπνησε.
Καλό βράδυ σε όλους!
Παράγραφος - το νανούρισμα της μητέρας σας είναι τραγούδι του Schubert: Der Lindenbaum (Η Φλαμουριά).
Όμως έχουμε φύγει από τα όνειρα...
Μια και η κουβέντα ήταν περί ψυχανάλυσης, να πω και εγώ ότι έχει πολλές ομοιότητες με τα κλειστά (φιλοσοφικά) συστήματα και ειδικά με την χριστιανική θρησκεία. Όπως στο Χριστιανισμό, έχομε και εδώ την Αγία Τριάδα («Es, Ich, Ueberich»). Ακόμα και ο Φρόυδ παρομοίωσε το «Es» με τον «Πατέρα» (συγκεκριμένα ως αιτία του Es θεωρείτε ο Πατέρας), οι υπόλοιπες ερμηνείες δεν θέλουν πολύ σκέψη για να έχομε το «Υιό, Άγιο Πνεύμα», «υποσυνείδητο, συνειδητό, ασυνείδητο (ή υπερσυνείδητο)». Σε κάποιο από τα βιβλία του προσπάθησε να ερμηνεύσει την θρησκεία μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Και συνεχίζω, όπως σε κάθε θρησκεία έχομε και εδώ τον ιδρυτή της, τα άγια συγγράμματα (τα ιερά ευαγγέλια), τους αποστόλους και τις υπέρτατες αλήθειες. Όπως σε κάθε κλειστό σύστημα σκέψης έχομε και εδώ τις αρχικές παραδοχές (Axioms or postulates), γύρο από τα οποία οικοδομείτε όλο το σύστημα. Μέσα σε αυτό το σύστημα, το κάθε συμπέρασμα έχει την αξία του και το ποσοστό αλήθειας που του αναλογεί. Όπως στον χριστιανισμό, και εδώ έχομε τις αιρέσεις, τους αρχιερείς και τους ορθόδοξους, τις ερμηνείες των γραπτών, ακόμα και το «ερευνάτε τας γραφάς», αλλά επίσης και το περιβόητο «πίστευε και μη ερεύνα». Εάν επιχειρήσομε να αμφισβητήσομε την Αγία Τριάδα (Es, Ich, Ueberich) και την καταρρίψομε, τότε αυτομάτως καταρρέει όλο το σύστημα ως αβάσιμο και ως μία άλλη ανοησία στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Γεγονός παραμένει, η ψυχανάλυση έως τώρα δεν έχει να παρουσιάσει κανένα σοβαρό αποτέλεσμα. Αυτό το ομολογούν και οι ίδιοι οι οπαδοί της, οι οποίοι μετά το όλο μπλα-μπλά στον καναπέ, πάντα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Πάρε ένα προζάκ να στανιάρεις. Τελικά μόνο η χημεία φέρνει αποτελέσματα.
Τελευταία διάβασα ένα τρομακτικό άρθρο για κάτι ιούς και άλλα παράσιτα, τα οποία θεωρούνται ως οι μόνες αιτίες για ένα υπερβολικό μεγάλο ποσοστό στις ασθένειες της ψυχής. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να λένε ότι αυτά τα παράσιτα είναι τα μόνα αίτια.
Cyber-Dust, εξαιρετικά ενδιαφέρων ο παραλληλισμός με την Αγία Τριάδα.
Αλλά νομίζω ότι μπερδεύεις τους ψυχολόγους (που δεν καν δικαίωμα να χορηγούν φάρμακα) με τους ψυχίατρους (που τείνουν να βλέπουν σχεδόν τα πάντα από άποψη χημείας στον εγκέφαλο).
Για τον glenn - κάτι έχω διαβάσει σχετικά, αλλά δεν θυμάμαι που ... Αν το βρω θα γράψω κάτι στο δικό μου ιστολόγιο.
Για τον Zoros - συμφωνούμε !
Νίκο, από τις ωραιότερες συζητήσεις, θάλεγα ονειρική. Τελικά μήπως η συνταγή για να κάνουν πολιτισμένη συζήτηση οι Έλληνες είναι λίγος Magritte και πολλά όνειρα;
@Yannis H
Ψυχολόγοι και ψυχίατροι έχουν ένα κοινό μεταξύ τους. Ξεκινούν με την παραδοχή ότι υπάρχει αυτό που ονομάζομε «ψυχή». Εάν τους ρωτήσομε να μας δώσουν την ερμηνεία για την «ψυχή» (=θεός), τότε θα μιλήσουν είτε σαν φιλόσοφοι, είτε να νευριάσουν σαν τους θρησκόληπτους. Ερμηνεία πάντως δεν θα λάβομε.
Η εμπειρία μου με την ψυχολογία ήταν είτε μέσα από μαθήματα (υποχρεωτικά στις κοιν. επιστήμες) είτε μέσα από κάποιες συνεδρίες. Δεν βρήκα κάτι μεταφυσικό (π.χ. έννοια "ψυχής" όπως τη λες) σε καμιά από αυτές. Δεν θα υποστηρίξω ότι μάντεψα κάποια 'σταθερά' - αλλά υπάρχει τέτοιο πράγμα στις κοινωνικές επιστήμες;
Στο στρατό όμως, όταν ήμουν 'οπλίτης-κοινωνιολόγος' (τρέχα γύρευε, ανυπότακτος ήμουν για 5 χρόνια και τη 2η μέρα και χωρίς μέσον παρακαλώ, με έβαλαν να προσαρμόζω άτομα στο στρατό, τόσο τους κόβει) λοιπόν, η διαφορά μεταξύ ψυχιάτρων (με όλο το θετικισμό της ιατρικής) και ψυχολόγων (με όλη την αβεβαιότητα του κοινωνικού επιστήμονα) ήταν προφανής.
Φύγαμε από το θέμα, σόρι - ας που΄με ότι ήταν διάλειμα ολίγων λεπτών σε κάποιο όνειρο.
Γειά σας, έχει δει κανένας αυτό που λέμε εναργές όνειρο - όνειρο δηλαδή όπου διατηρεί τη συνειδηση του και το καθοδηγεί κατά βούληση?
όσο για το Φρουντ, η αποδόμηση είναι καλό να γίνεται πιο εμπεριστατωμένα-μια σύγκριση με θρησκεία είναι επιφανειακή. Το θέμα είναι να δούμε αν οι δομές που πρότεινε ο Φρουντ έχουν κάποια λειτουργία στην εξήγηση της συμπεριφοράς μας. ότι και να λεμε παντως ο Φρουντ κατερριψε πολλους μυθους και έφερε ελεύθερο πνεύμα στο τρόπο σκέψης μας.
Γεια σε όλους και πάλι. Να στε καλα ΝΔ για το ποστ
Τελικά τι εστί "ψυχή"?
'Suicidal' rats may offer schizophrenia insights
10:44 19 January 2006
NewScientist.com news service
Roxanne Khamsi
http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn8606
http://www.newscientist.com/
article.ns?id=dn8606
Αγαπητέ Νίκο Δήμου,
Στο σχόλιο σας του μεσημεριού (12.09) του Σαββάτου γράψατε:
" Για μένα καμιά από τις θεωρίες για τα όνειρα δεν εξηγεί το φαινόμενο", Σήμερα στις 9.06 π.μ. περιγράψατε ένα όνειρο σας.
Με βάση το δικό μου σκεπτικό, το οποίο έγραψα το Σάββατο,στις 11.36 π.μ. θα μπορούσε κάποιος να εξηγήσει το όνειρο σας ως εξής:
Τα ενυδρεία ( παραστατικά ) μπορεί να είναι οθώνες pc, (του δικού σας και των δικών μας ). Το διάχυτο γαλάζιο φως που σας ηρεμούσε και σας νανούριζε, είναι η χαρά της επικοινωνίας σας μαζί μας. Ο αργός κυματισμός του είναι η ροή της ασταμάτητης επικοινωνίας. Η απουσία της πόρτας μπορεί να σημαίνει τον εγκλωβισμό σας ( με την καλή έννοια της λέξης), στην νέα σας δραστηριότητα,( τo Blog σας) που και σεις παραδέχεστε ότι θεωρείτε ως ιδιαίτερα σημαντική δραστηριότητα σας."Έχω την αίσθηση ότι το blog μπορεί να είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα στην ζωή μου."( Είπατε σήμερα στις 10.40 π.μ. ) Ο κάποιος που ήρθε είναι η επιβεβαίωση της σημαντότητας της νέας σας αυτής απασχόλησης και η παρατήρηση του ότι λειτουργεί με την αντανάκλαση του φωτός αλλά και η απουσία της σύνδεσης του με ηλεκτρική ή άλλη πηγή, δείχνει την απλότητα του.
Διευκρινίζω:
Δεν πιστεύω στη μεταφυσική, στη μαγεία, στην υπερφυσική εξήγηση των πραγμάτων, στη χειρομαντεία, στον καφέ κ.λπ., όπως ούτε στις διάφορες μεθόδους και ούτε σε αυτούς που τις εφαρμόζουν. Επίσης διευκρινίζω ότι δεν ασχολούμαι ίδιαίτερα με το θέμα παρά μόνο σκεφτόμενος κάπου -κάπου ( διάφορα θέματα μεταξύ τους και αυτό ) και προσπαθώντας να βρώ κάποιες εξηγήσεις.
Η λέξη "μπορεί" ή "νομίζω", που αναφέρονται στα κείμενα μου είναι γιατί δεν είμαι απόλυτα βέβαιος ότι είναι ορθά όσα είπα, αλλά είναι ο τρόπος με τον οποίο εγώ σκέφτηκα το θέμα και το καταθέτω για προβληματισμό. Μπορεί ακόμα η "θεωρία μου" να μην ειναι πρωτότυπη και θα χαρώ να μάθω αν και άλλοι είπαν για το θέμα των ονείρων παρόμοια πραγματα. ( Η ερμηνεία του ονείρου έχει τεχνικό και μόνο χαρακτήρα, και έγινε στην προσπάθειά μου να υποστηρίξω τις σκέψεις μου ). Δεν θυμούμαι την προηγούμενη φορά που δοκίμασα να εξηγήσω όνειρο.
Και κάτι για τον φίλο μου τον Mickey: ( 12.47μ.μ )
Μήπως η πολυπλοκότητα και μόνο του μυαλού, δεν είναι σοβαρότατη ένδειξη ( ή αυταποδειξη ) για τις δυνατότητες του. Είναι σαν να έχεις ένα Pentium τελευταίας τεχνολογίας και το χρησιμοποιείς για calculator στο super market.
Δυστυχώς δεν έχω πηγές που να μπορώ να σε παραπέμψω για επιστημονική υποστήριξη της κατά τα άλλα, λογικής απορίας μου.
Frank's Theme
Dream away the tears in your eyes
Dream away your sorrows
Dream away all your goodbyes
Dream away tomorrow
I promise when the sun comes up
I promise I'll be true
and just like before the band starts to play
they always play your favorite tune
and dream away when everyone's gone
dream away your grey skies too
dream away and nothing is wrong
dreams have wishes that are waiting for you
and up ahead the road is turning
turning for you and me
and just like before
the band starts to play
now there's that twinkle in your eye
and dream away
Tom Waits
kkai-Lee ενδιαφέρουσα η ερμηνεία του ονείρου μου. Αλλά θα μπορούσα να σκεφθώ και μερικές ακόμα, διαφορετικές, βασισμένες σε περιστατικά, σκέψεις και συναισθήματα, που δεν γνωρίζετε. Το κακό με τις ερμηνείες αυτές είναι πως όλες έχουν κάτι από αλήθεια και καμία δεν είναι οριστική.
Αύριο θα έχω διάφορες εξετάσεις και τρεχάματα. Το Post θα μείνει για λίγο. Ονειρευτείτε ελεύθερα.
Ο Ξαβερ δεν κοιμάται για να συγκεντρώσει δυνάμεις για τον ξύπνο.Οχι αυτό το ατελείωτο εκκρεμές ύπνος-ξύπνος που κουνιέται τρακόσες εξήντα πέντε φορές το χρόνο, του είναι άγνωστο. Ο ύπνος γι αυτόν δεν είναι το αντίθετο της ζωής.Ο ύπνος για αυτόν είναι ζωή και η ζωή Όνειρο Περνάει από Όνειρο σε Όνειρο σα να περνάει απ τη μια ζωή στην άλλη.
"Η ζωή είναι αλλού" Μιλαν Κουντερα
Αχ! αυτός ο ανέφικτος Ξαβερ.
Όνειρα. Τα φευγαλέα.
Κι εικόνες.
Των βλεμμάτων.
Κι οι ήχοι.
Των φιλιών.
Κι η μυρωδιά.
Της αγκαλιάς.
Κι εγώ.
Κι εσύ.
Κι εμείς.
Και το όνειρο.
Που μετά ξυπνάς.
Και το χάνεις.
Και μένεις.
Εκεί.
Στο κρεβάτι.
Πάνω σε τσαλακωμένα σεντόνια.
Βρώμικος.
Κι υγρός.
Και παραπονεμένος.
@music freak
"Λένε ότι πριν κανείς πεθάνει ζει πάλι ένα όνειρο."
Ποιοι το λεν; Αυτοί που πέθαναν;
Εγώ πάλι σταμάτησα να ονειρεύομαι (ή να θυμάμαι τα όνειρα). Μου λείπει αυτό και δεν έχω βγάλει ένα συμπέρασμα γιατί συμβαίνει. Όταν είμουν μικρός είχα τρομερά όνειρα (όμορφα πράγματα ή εφιάλτες) αλλά σήμερα ξυπνώ χωρίς να θυμάμαι κανά τρελο ή όμορφο όνειρο. Ελάχιστα πια. Σαν να θυμάμαι το τελευταίο μου όνειρο πριν από ένα μήνα. Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Καλημέρα Κύριε Νίκο,
υγεία, υγεία, υγεία σας εύχομαι
και να περάσετε τις... εξετάσεις με άριστα!!!
Σας αγαπάμε και θέλουμε να είστε καλά!!!
Ολόψυχα
Παράγραφος
Στο Νίκο Δήμου με αγάπη και ευχές από του Σείριου τα παιδιά τα ονειρεμένα.
Για την αντιγραφή - Παράγραφος
---------------------------
Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δε βάλαν έγνοια στην καρδιά
δεν είδανε πολέμους και θανάτους
και πάνω απ' τη γαλάζια τους ποδιά
φοράν τις κυριακές τα γιορτινά τους
tις νύχτες που κοιτάν τον ουρανό
ένα άστρο σαν φτερό θαλασσινό
παράξενα παιδεύει το μυαλό τους
τους φαίνεται καράβι μακρινό
και πάνε και ρωτάν το δάσκαλό τους
αυτή τους λέει, παιδιά μου, είναι η γη
του σύμπαντος αρρώστια και πληγή
εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους
κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί
κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους
Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά
και βάλαν από κείνη τη βραδιά
μιαν έγνοια στη μικρούλα τους καρδιά
N. Γκάτσος
Καλημέρα!
Δεν είδα όνειρο σήμερα. Ίσως γιατί ήμουν αγχωμένος και ξύπνησα νωρίς. (Παλιά ήταν αντίστροφο - το άγχος έφερνε όνειρα - δηλαδή εφιάλτες).
Έχετε διαβάσει Ονειροκρίτη; Παλιά κυκλοφορούσαν στα περίπτερα κάτι φυλλάδες που εξηγούσαν τα όνειρα. "Εάν εις τον ύπνον σου ίδης οψάρια... είναι στεναχώρια".
Είχαν και οι αρχαίοι Ονειροκρίτες. Ο πιο γνωστός ήταν του Αρτεμίδωρου του Δαλδιανού, που διασώθηκε. Μάλιστα ο Σεφέρης έγραψε πρόλογο για κάποια έκδοσή του.
Κάποτε κάποιος πρέπει να κάνει μία ανθολογία όνείρων.
Viennezos said...
ΥΓ προς διευκρίνηση:
Έχω μόνο μία ένσταση σχετικά με το σχόλιο του cyber-dust, δηλαδή με το σημείο που λέει:
«Πάρε ένα προζάκ να στανιάρεις. Τελικά μόνο η χημεία φέρνει αποτελέσματα.»
11:03 μμ
Δυστυχώς, η πεποίθηση μου είναι ότι ακριβώς αυτή. Στις βαριές μορφές ψυχικών ασθενειών όπως σχιζοφρένεια, η ψυχανάλυση δεν φέρει καμία απολύτως θεραπεία. Εδώ ο ψυχολόγος ή ψυχίατρος αρκείτε στην καταγραφή των συμπτωμάτων του ασθενή ώστε να συστήσει τη σωστή χημική διαγωγή. Στις ελαφρές μορφές, εδώ πάλι η δράση αυτής της «επιστήμης» είναι πιστό αντίγραφο της Χριστιανικής θρησκείας. Οι ομοιότητες είναι καταπληκτικές. Όπως στην καθολική εκκλησία, έτσι και εδώ έχομε ένα ολοκληρωμένο σύστημα από διάφορα «πιστεύω» όπως το «οιδιπόδειο σύμπλεγμα», το «Libido» («προ-πατερικό αμάρτημα»), «σεξουαλικές ορμές», «αμαρτίες», κτλ. Ο τρόπος δράσης και η οδός προς την σωτηρία είναι ακριβός ο ίδιος. Αυτό-αναλύσεις (προσευχές), αναλύσεις στον ψυχαναλυτή (εξομολογήσεις στον ιερέα), άφεση αμαρτιών και αμαρτίες που εξομολογήθηκαν παύουν να είναι αμαρτίες («παιδικά τραύματα που ξαναβιώθηκαν παύουν να είναι τραύματα»), και τέλος η θεία κοινωνία και η λύτρωση. Η κλασσική ψυχανάλυση της εποχής του Φρόυδ έχει όλες τις ομοιότητες με την καθολική εκκλησία, στο σημείο πολύ αναρωτήθηκαν εάν η ψυχανάλυση είναι μία νέα επιστήμη ή απλώς μια καινούργια αίρεση του χριστιανισμού με νέο μανδύα κάποιας επιστήμης. Σε αυτή την σύγκριση μεταξύ ψυχανάλυσης και θρησκείας, η τελευταία βγαίνει νικητής. Αν μη τι άλλο, η θρησκεία είναι πιο ειλικρινείς και μιλάει για τον Θεό που «πιστεύομε», και όχι για μία επιστήμη της «ψυχής», την οποία τελικά δεν μας λένε τι ακριβώς είναι και ούτε ξέρομε τι είναι. Ο όρος «ψυχή» είναι δανεισμένη από τον δυτικό (θρησκευτικό) πολιτισμό. Αναρωτιέμαι, εάν είχαμε το φιλοσοφικό σύστημα του ινδουισμού και όχι του Πλάτωνα, τότε στην θέση της ψυχής τι θα έμπαινε? Πως θα λεγόταν το libido?
Για όσους ενδιαφέρονται για τα «ψυχοφάγα παράσιτα» (body snatcher) και ειδικά για το Toxoplasma Gondii ας ανατρέξουν στις ιστοσελίδες (και μη διστάσετε στις διασυνδέσεις):
The Wisdom of Parasites
http://loom.corante.com/archives/the_parasite_files/
Toxoplasma gondii and Schizophrenia
http://www.cdc.gov/ncidod/EID/vol9no11/03-0143.htm
και ένα επίσης πολύ ενδιαφέρων άρθρο για τη σύγχρονη ψυχολογία, αν και είναι πολύ μεγάλο, εν τούτης θα κεντρίσει το ενδιαφέρον σας:
Sorry, But Your Soul Just Died
http://www.orthodoxytoday.org/articles/WolfeSoulDied.php
Χθες το βράδυ
ονειρεύτηκα πως ήσουνα κοντά μου
και ζωντάνεψες ξανά τον έρωτά μου
Χθες το βράδυ
Mε φιλούσες
και στο πρόσωπό μου πέφταν τα μαλλιά σου
κι όπως μ'έσφιγγες θερμά στην αγκαλιά σου
μου μιλούσες
Τραγοδούσε
στ'αυτιά μου η γλυκιά σου η φωνή
κι ήταν σαν ζωντανή
Χθες το βράδυ
Κι από τότε
δεν μπορώ ούτε στιγμή να ησυχάσω
ούτε τ'όνειρο εκείνο να ξεχασω
από τότε
Η γιαγιά μου είχε ένα περίεργο ονειροκρίτη. Δεν ξέρω αν ήταν δικός της και τον χρησιμοποιούσε για να μας εμψυχώσει ή αν ήταν της παράδοσης:
Αν δεις στον ύπνο σου φίδια (μάλιστα, παρακάλώ, φιδια) μη φοβηθείς, είναι οι φιλοι της ζωής!
Αν δεις στον ύπνο σου αρρώστια, μη φοβηθείς, είναι η υγεία της ζωής!
Αν δεις στον ύπνο σου φωτιά, μη φοβηθείς, είναι η δροσούλα της ζωής!
Αν δεις στον ύπνο σου κακό, μη φοβηθείς, είναι τα ωραία της ζωής.
Βέβαια, με την ίδια λογική, αν δεις καλό τι γίνεται; Αυτό δεν μας το εξήγησε ποτέ η γιαγιά, ίσως επειδή τα όμορφα όνειρα δεν τρομάζουν κανένα και δεν χρειάζονται παρηγοριά!!!
Παράγραφος
Να και η παράδοση (όχι του... Φρόυντ) τι λέει:
Τά `χει η γριά στο λογισμό της
τα θωρεί και στ' όνειρό της.
Η δίψα ποτάμια βλέπει
κι όχι μόνο στον ύπνο αλλά και στον ξύπνιο.
Όπου πεινά, στο ύπνο του πίττες γλέπει
κι όπου διψά, ποτάμια
Καλημέρα και καλή βδομάδα.
Σύμφωνα με τους ονειρολόγους καθηγητές, το όνειρο πρέπει να θεωρείται ανάμεσα στους μηχανισμούς με τους οποίους ο εγκέφαλος ταξινομεί το καθημερινό υλικό, τις «εγγραφές» της ημέρας που θα αποθηκεύσει στη μνήμη.
Το όνειρο ισούται με μικρό πρόγραμμα που τακτοποιεί τις εισερχόμενες πληροφορίες στους δαίδαλους του αρχείου και ο Φρόιντ πάει περίπατο.
Τα έργα τέχνης ακολουθούν, εννοείται.
Ο,τι υπήρξε αλληγορία της κρυφής πραγματικότητας του καθενός μας, ό,τι αναδύθηκε από τη σκηνή του ασυνειδήτου, ίσως ακόμη και ό,τι διαβάζουμε στη λογοτεχνία πίσω από το προφανές, όλ' αυτά πρέπει τώρα να γίνονται αντιληπτά σαν αβλαβή, διακοσμητικά στοιχεία.
Δεν υφίσταται πλέον Υπονοούμενο.
Θα επιβιώσουμε με το όνειρο στη θέση του προγράμματος Explorer των Windows.
Ομως υπάρχουν, ακόμη σήμερα, άνθρωποι που ονειρεύονται τη θαλπωρή της πρωταρχικής κατοικίας των παιδικών χρόνων, το σπίτι μέσα στους κισσούς, κάτω από τη σκίαση ενός βλέμματος ερωτευμένου με την αιθρία.
Ονειρεύονται τη φοβερή πιθανότητα να είχαν έρθει αλλιώς τα πράγματα, να είχαν την τύχη ενός καταφυγίου αναμνήσεων απαλλαγμένων από τις ψυχικές κακουχίες.
Ονειρεύονται το παιδί που υπήρξαν και το παιδί που θ' αποκτήσουν.
Εν ολίγοις ονειρεύονται έναν ορισμένο έρωτα για το αγαθό.
Μιλάω -εξυπακούεται- γι' αυτούς που ονειρεύονται ξύπνιοι.
Τι να πούμε τώρα στον ονειροπόλο;
Να του πούμε ότι η μεταφορά («ονειρεύομαι») απ' την οποία αντλούσε το ελάχιστο της υπόληψης που του απέμεινε, καταργείται;
Πώς να του εξηγήσουμε ότι, αν «ονειρεύεται», ίσως δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από κάτι ανάλογο προς την ταξινόμηση των εμπειριών της ημέρας στην αποθήκη;
Να του πούμε, μήπως, μια κι έξω, ότι δεν είναι πλέον κάποιος που ζει σ' αυτή την έστω εξασθενημένη διαφάνεια αλλά ένας απλός αποθηκάριος;
Ομως, μαζί με το αληθινό όνειρο, χάθηκε και η αληθινή εγρήγορση.
Γι' αυτό είμαι από εκείνους που πιστεύουν κρυφά πως η γραφή θα επιβιώσει, τελικά, χάρη σ' αυτή την αναντικατάστατη λειτουργία τού «ονειρεύομαι» που είναι η ανάγνωση.
Βρήκα στην βιβλιοθήκη μου μία γερμανική μετάφραση του Αρτεμίδωρου Δαλδιανού "Ονειροκριτικά". Είναι 465 πυκνοτυπωμένες σελίδες! Ο Αρτεμίδωρος έζησε κάπου ανάμεσα στο 96 και στο 180 μ. Χ. και είχε γράψει το σύγγραμμά του για την χρήση του γιού του που ήταν κι αυτός εξηγητής ονείρων. (Πολλά λεφτά!). Θα διαβάσω ότι προλάβω και θα σας μεταφέρω ερμηνείες.
Εν τω μεταξύ θυμήθηκα το μόνιμο όνειρο του Καραγκιόζη που τραγουδάει (στον ύπνο του):
"Βλέπω στον ουρανό
ένα ψωμί διπλό!"
"Όποιος πεινάει καρβέλια ονειρεύεται", λέει η λαϊκή σοφία.
Αρτεμίδωρος:
Ο Τελώνης (στο όνειρο) για όσους έχουν δουλειές δείχνει ότι θα τις κλείσουν γρήγορα και με επιτυχία. Για αυτούς που θα ταξιδέψουν - ότι θα έχουν καθυστέρηση αλλά θα φτάσουν. Για τους αρρώστους προμηνύει τον θάνατο, ("Τέλος" - "τελώνης").
Βιβλίο ΙΙΙ, 58
Αρτεμίδωρος:
Αν δείτε πράγματα να βρίσκονται σε αντίθετο ή παράξενο μέρος - τότε σημαίνουν το αντίστροφο από την συνηθισμένη σημασία τους.
IV 46
Έφυγα!
Μου αρέσει πολύ που μερικοί (μαζί κι εγώ μέσα) για να εξηγήσουν κάτι (όνειρα, εγκέφαλος) πέφτουν στην παγίδα των μεταφορών της εποχής. Σήμερα οι επεξηγηματικές μεταφορές είναι οι υπολογιστές και το net. Τον 19ο αι. ήταν οι ατμομηχανές. Τον 17ο ήταν τα ρολόγια.
Τελικά, ίσως αυτό να είναι ένα από τα κλειδιά. Αν κρατώ σφυρί, παντού βλέπω καρφιά για κάρφωμα. Αν κρατώ τσεκούρι, παντού βλέπω λαιμούς για κόψιμο.
@anathirka
Μα εγώ ονειρεύομαι στο ξύπνιο μου μόνο.
Μια και πρόκειται για την ίδια τη φύση της γλώσσας, για την αναπαραστατική της δύναμη, για τη φόρτιση της λέξης μ' ένα ρεύμα υποβολής που περνάει μέσα από την παράσταση χωρίς να γίνει ανα-παράσταση.
Η λέξη με κάνει να φαντάζομαι την εικόνα που αντιπροσωπεύει· απεναντίας, η εικόνα που παράγεται σε σύμπτωση με τη φαινομενικότητα του κόσμου απαγορεύει τη φαντασία και δυναμώνει την κλίση του φοβισμένου θηλαστικού στη βουβαμάρα.
Αυτό είναι άλλωστε το παράδοξο της υπόθεσης: οι πραγματικά βαθιές, οι αληθινά εναργείς, δραστικές, ανάγλυφες εικόνες βρίσκονται στο κείμενο όχι στη ροή των εικόνων , οι οποίες εικονίζουν μόνο τον εαυτό τους.
Προτιμάω το όνειρο του πράγματος, τις σκιώδεις προβολές του, παρά το ίδιο.
Χρόνος είναι τώρα ο τόπος που δεν θα ξαναβρώ αλλά είμαι χαρούμενος.
Αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου σαν έναν άνθρωπο που πέρασε απότομα από την εφηβεία στα γηρατειά και ψάχνει τους αμέτρητους κρίκους της ανύπαρκτης μεσότητας στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αγαπούν ή αδιαφορούν οι άλλοι.
Βρήκα τον πρόλογο του Σεφέρη στον Αρτεμίδωρο τον Δαλδιανό. Είναι ένα από τα τελευταία του κείμενα γραμμένο το 1970. Η πρώτη παράγραφος:
«O εξαιρετικά ελκυστικός Συνέσιος, ο επίσκοπος της Πτολεμαΐδας, στην ειδωλολατρική περίοδο της ζωής του, παρατηρούσε πως τα όνειρα είναι ο μόνος τρόπος πρόγνωσης, ελεύθερα προσιτός και στον ζάπλουτο και στον δούλο, αφού δεν κοστίζουν τίποτα και δεν χρειάζονται σύνεργα. Κανένας τύραννος δεν μπορεί να τα απαγορέψει, παρεκτός αν απαγορέψει στους υπηκόους του τον ύπνο».
Πραγματικά - τι είναι πιο ελεύθερο από τα όνειρα. Ούτε οι σκέψεις!
Οι εξετάσεις πήγαν καλά – πήρα άλλη μία αναβολή...
Από τις ΜΕΡΕΣ Δ'
Δευτέρα,25 Αυγούστου 1941
Όνειρο την περασμένη νύχτα:
Ήμουν στην Αθήνα,σε μια μεγάλη παράσταση.
Στο τέλος έπαιξαν τον ιταλικό και τον γερμανικό ύμνο.Κοίταξα πίσω μου.Κανένας δεν είχε σηκωθεί.
Βγαίνοντας,καθώς περπατούσα στον κήπο των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου,και πήγαινα να κατέβω τις σκάλες προς την λεωφόρο,κάποιος που με παρακολουθούσε,μου τράβηξε στη ράχη μια πιστολιά.
ΕΙΔΑ τη σφαίρα να μπαίνει μέσα μου,όπως ένα μολύβι βυθίζεται σ'ένα ποτήρι νερό.
ΕΙΔΑ το ποτήρι..
Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια
που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω που να τ' ακουμπήσω
Έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο
έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναχωρίσει.
Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα
''Πήρα άλλη μια αναβολή''
Δεν πρόκειται περί αναβολής.
Περί απαλλαγής πρόκειται.
Ε,εντάξει αν όχι οριστικής γιατί αυτό δεν γίνεται,μετά από δύο δεκαετίες,ίσως κληθείτε να ''υπηρετήσετε''.
Πάντα να είστε γερός!
stranded said...
"Τι λέει ο Αρτεμίδωρος για τα περιττώματα στα όνειρα; Τελευταία βλέπω συνέχεια τέτοια πράγματα αλλά παραμένω φτωχός..."
Έψαξα όλο το ευρετήριο - εκατοντάδες λήμματα - αλλά τίποτα για περιττώματα!
Πάντως ο Αρτεμίδωρος (τον αναφέρει και ο Freud (Traumdeutung) πιο πολύ μάντευε από τις λέξεις και τις ηχητικές συνάφειες. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πολιορκούσε την Τύρο ονειρεύτηκε ένα Σάτυρο. Η ερμηνεία: Σα - Τύρος (δική σου η Τύρος).
O Σεφέρης τελικά είναι εκείνος από τους ποιητές μας που αναφέρεται πιο συχνά σε όνειρα. Και στα ποιήματα και στα πεζά. (Θέμα διατριβής: Τα ίνειρα στον Σεφέρη). Εκτός από τα αποσπάσματα από τις "Μέρες" που μας έφερε η Απουσία βρήκα και πολλά άλλα. Και στον Πρόλογο για τον Αρτεμίδωρο αναφέρει άλλα δύο όνειρά του.
stranded θα ψάξω και θα επανέλθω.
Harry μην παραβιάζεις ανοιχτές πόρτες. Πριν 30 χρόνια είχα σχολιάσει το "Μέγας" - άλλο τώρα αν για λόγους ταυτοποίησης το χρησιμοποιούμε όλοι.
Δε πα να λέτε όλοι σας.
Αν ήμαστε σαν κι αυτόν, τα ίδια θα κάναμε. Κι αυτοί που είναι σαν κι εμάς, πάντα τα ίδια λένε.
Τι λέτε ρε, πολυμαθή ηλίθια, που θα μιλήσετε απαξιωτικά για τον Άνθρωπο της Ιστορίας μας!
Για περιμέντε τη Δευτέρα Παρουσία να τα πείτε μπροστά του και στη γλώσσα του!
Ίσως άχρηστη επεξήγηση του προηγούμενου σχολιου μου:
Συνηθίζουν πολλοί, βλέποντας ταινίες με αρχαίους και δη με τον Αλέξανδρο να λένε: "Ε ρε και να είχαν οι πέρσες ένα πολυβόλο. Όλους θα τους θέριζαν." Η απάντησή μου είναι στερεότυπη: "Φίλε μου, αν υπήρχε πολυβόλο, να είσαι σίγουρος πως πρώτος θα το είχε ο Αλέξανδρος..."
nikos dimou said...
[Πριν 30 χρόνια είχα σχολιάσει το "Μέγας" - άλλο τώρα αν για λόγους ταυτοποίησης το χρησιμοποιούμε όλοι.]
Για εμάς που δεν το γνωρίζουμε, πού μπορούμε κύριε Δήμου να διαβάσουμε το σχόλιό σας;
yannis pappas said...
"Για εμάς που δεν το γνωρίζουμε, πού μπορούμε κύριε Δήμου να διαβάσουμε το σχόλιό σας;"
"Εγχειρίδιον Ελευθερίας" α΄εκδοση 1977 (Τώρα στον τόμο "Τρίπτυχο"):
87
"Αλήθειες - μύθοι. Ο Μέγας Τάδες. Κανένας δεν ήταν Μέγας από όσους φέρουν τον τίτλο. (Βέβαια δεν ακούσατε ποτέ ο Μέγας Αϊνστάιν ή ο Μέγας Γαλιλαίος. Αλλά ο Μέγας Αλέξανδρος, Ναπολέων, κλπ - όλοι οι μακελλάρηδες!)".
Συμφωνώ απόλυτα! Αλλά τώρα! Τότε που το γράψατε δεν είχα καν άποψη για το θέμα. (βλέπετε ήμουν μόλις δύο ετών). Προσπαθώ μόνο (αν και δυσκολεύομαι) να φανταστώ τις "πατριωτικές" αντιδράσεις (το 1977)και χαμογελώ χαιρέκακα!
stranded βρήκα πολλά για τα θέματα που ρωτάτε - τόσα που θα έπρεπε να γράψω σελίδες. Βρήκα τελικά και για περιττώματα. Πάλι σελίδες...
Βρήκα όμως ελληνικό δικτυακό ονειροκρίτη λεπτομερέστατο με αλφαβητική τάξη όλων των πραγμάτων που μπορεί κανείς να ονειρευτεί ΕΔΩ.
Από ότι κατάλαβα και εκεί, το θέμα των ονείρων ανήκει στην αρμοδιότητα των αστρολόγων :-((
Ανθολογώ από τον Ονειροκρίτη:
ΓΛΟΥΤΟΙ (ΚΩΛΟΙ) Αν δείτε τους δικούς σας γλουτούς ή τους γλουτούς άλλων, αυτό σημαίνει πως θα σας προσβάλουν γιατί δεν είναι η συμπεριφορά σας όπως αρμόζει και ταιριάζει στον κύκλο σας. Αν δείτε γυναικείους γλουτούς ωραίους αυτό σημαίνει πως θα έχετε μεγάλες ερωτικές επιτυχίες και ερωτικές απολαύσεις, αν φυσικά φερθείτε ανάλογα στις ευκαιρίες που θα σας παρουσιαστούν.
Όνειρο του Αντ.Ταρκόφσκι, με ημερομηνία 9 Απριλίου 1982 (Ρώμη, Βία ντι Μόντε Μπριάντσα):
"Ήταν άνοιξη, έβρεχε, παντού είχε νερά, κι εγώ περπατούσα στο δρόμο με τον Ντάκους. Κάποιος μισομεθυσμένος, έπεσε στο νερόλακο, και για να διώξει τον Ντάκους από κοντά του, σήκωσε το ένα του πόδι. Όμως ο σκύλος δεν έδειχνε την παραμικρή διάθεση να θέλει να δαγκώσει κάποιον..."
[Μαρτυρολόγιο, μτφ. Α. Ίσαρης, εκδ. νεφέλη..]
Άλλο ένα θέμα διατριβής. Τα όνειρα στον κινηματογράφο του Αντρέι Ταρκόφσκι.Δεν θυμάμαι να αναφέρθηκε κανείς στις ταινίες του.
Αγαπητέ Νίκο Δήμου,
Χαίρομαι που οι εξετάσεις πήγαν καλά. Πάντα υγιής και δυνατός.
Αγαπητέ Hioniam
(post 12.10 πμ)
Δεν ήταν ποτέ ο σκοπός μου να εξηγήσω το όνειρο του Ν.Δ.. Όπως εξήγησα και στο post μου της Κυριακής 10.11μμ( Η ερμηνεία του ονείρου έχει τεχνικό και μόνο χαρακτήρα, και έγινε στην προσπάθειά μου να υποστηρίξω τις σκέψεις μου )του αρχικού μου post ( Σάββατο 11.36 πμ). Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω με την άποψη σας ότι δηλαδή την ερμηνεια του ονειρου δεν την κανει ο αναλυτης αλλα ο αναλυομενος/ονειρευομενος.
Διαβάζοντας τα διάφορα posts τείνω να πιστεύω ότι οι απόψεις μου για το θέμα είναι βάσιμες.
Blue Oji said...
Nikos Dimou
Από ότι κατάλαβα και εκεί, το θέμα των ονείρων ανήκει στην αρμοδιότητα των αστρολόγων :-((
??????????????
Και σεις τι νομίζατε?
Οι αστρολόγοι να περιοριστούν στα χωράφια τους.
Να εξαπατούν τον κόσμο για τα άστρα - όχι και για τα όνειρα.
Πρέπει να υπάρχει μία τάξη και στις απάτες!
Και τι δε θα δινα να ήξερα τι όνειρα βλέπει ο σκύλος μου, όταν μες τη νύχτα βγάζει φωνούλες και κουνάει ρυθμικά τα πόδια του λες και τρέχει... Πάντως όταν ξυπνάει από όνειρο, γυρνάει και με κοιτάει με απορία σα να λέει "που είμαι;" και άλλες φορές είναι τρομαγμένος και τον παίρνω αγκαλιά γιατί ξέρω ότι ένας εφιάλτης είναι λιγότερο τρομακτικός μέσα σε μια αγκαλιά.
Τελευταίο,από τις ΜΕΡΕΣ Ε΄.
Όνειρο:
Ο άλλος εκφραζότανε όπως το συνηθίζει,αλλά ήταν συνάμα,ΕΓΩ.
Πρόσεξε στα όνειρα τούτο τον κυματισμό ή τη ρευστότητα του ΕΓΩ:
Όταν δεν ξέρεις αν το πρόσωπο του άλλου εκφράζει ή όχι κι εσένα.
οι καλύτεροι ονειροκρίτες είναι τοποθετημένοι στις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος. διδάσκουν. μπορείς να απορήσεις για το συντακτικό της Γραμμικής Ε' και να σου απαντήσουν πόσοι είναι οι δίσκοι κάποιου τουρκοκυπριακού κρατικοδίαιτου πολιτικάντη π.χ. του αλκίνοου ιωαννίδη.
nikos dimou said :
""Όποιος πεινάει καρβέλια ονειρεύεται", λέει η λαϊκή σοφία."
Το ίδιο ακριβώς λέει κι ο Φρόυντ.
Καλησπέρα σε όλους!
Πολύ λυπάμαι που λόγω διαφόρων καταστάσεων δεν επισκέφθηκα την διαδικτυακή μας παρέα τόσες μέρες. Τόσο ωραία posts, τόσο ωραία σχόλια, για την υπέροχη Δημουλά, για το θέμα της ευθανασίας, και το τελευταίο, το καλύτερο όλων ίσως, τις τελευταίες μέρες, τα όνειρα.
Δεν ξέρω αν βλέπω περισσότερα όνειρα από άλλους, λένε άλλωστε ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως βλέπουμε όνειρα, απλώς δεν μπορούμε να τα θυμηθούμε και να τα αναπαράξουμε όλοι. Εν πάση περιπτώσει, εγώ θυμάμαι πολύ συχνά αρκετά από τα όνειρα που βλέπω κατά τη διάρκεια της νύχτας. Θα συμφωνήσω απολύτως ότι η ζωή των ονείρων, είναι μια άλλη ζωή, κάπου αλλού, σε έναν αόριστο τόπο και χρόνο.
Για μένα είναι συνήθως προβολές της ψυχής και του συναισθηματικού μας κόσμου στο συνειδητό. Τα όνειρα γεννιούνται, νομίζω, στο ασυνείδητο, για να προβληθούν στη συνέχεια σε αυτό το ιδιότυπο σινεμά του συνειδητού, που λαμβάνει χώρα και αποκτά υπόσταση σε ορισμένες φάσεις του ύπνου μας.
Τα όνειρα μπορούν να είναι λυτρωτικά, ευχάριστα, απελευθερωτικά,αλλά και μαύρα,τρομακτικά. Μπορούν επίσης να είναι προφητικά, ψυχαναλυτικής υφής ή εντελώς τυχαία, που προκύπτουν από εντελώς τυχαίους συνειρμούς που συντελούνται σχεδόν ασυνείδητα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Οσοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν προφητικά όνειρα, κάνουν λάθος, εγώ και πολύς άλλος κόσμος που γνωρίζω έχει παρόμοιες εμπειρίες.
Και, όχι, αυτό δεν είναι μεταφυσική προσέγγιση. Είπαμε, η Επιστήμη έχει κάνει άλματα στις μέρες μας, ωστόσο ορισμένα πράγματα παραμένουν ακόμη αινίγματα, και μέχρι να βρεθούν απαντήσεις, καλό είναι να μην προβαίνουμε στους γνωστούς αφορισμούς.
Εχω να συστήσω σε όσους δεν την έχουν δει, την ταινία του Wim Wenders, "Until the end of the world". Στην ταινία αυτή, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Μαξ Φον Σίντοφ έχει εφεύρει μια συσκευή με την οποία καταγράφει σε εικόνα τα όνειρα... Βεβαίως, στο τέλος της ταινίας, η τροπή που παίρνουν τα πράγματα σε αφήνει με ένα ερωτηματικό: Θα ήταν φρόνιμο να μπορεί κανείς να δει τα όνειρά του, όλα τα όνειρα που βλέπει, στην παραμικρή τους λεπτομέρεια; Και τι αντίκτυπο θα είχε αυτό στην καθημερινή, "κανονική" τους ζωή;
Εχω δει κατά καιρούς απίστευτα γλαφυρά και ζωντανά όνειρα, ορισμένα δε εξ αυτών, τόσο ευχάριστα, τόσο ιδιαίτερα(σε ένα σχεδόν μύριζα το χώμα ενός κάμπου που μόλις είχε οργωθεί, μετά από βροχή, και μετά το χώμα περπατούσα ξυπόλητη ανάμεσα στα στάχυα, ξανθά, κατάξανθα στάχυα, σύμβολο της γονιμότητητας. Ξύπνησα κι ένιωθα κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος! Σ' ένα άλλο όνειρο, ήμουν γυμνή και πήδηξα ψηλά από ένα βράχο θεόρατο, για να καταλήξω απαλά στα κρυστάλλινα, γαλανά νερά μιας μεγάλης θάλασσας. Την ώρα που ακούμπησε το σώμα μου στο νερό και βυθίστηκε απαλά στην αγκαλιά του, θα μπορούσα να ορκιστώ ότι ένιωθα σαν να μου συνέβαινε στην ... "πραγματικότητα", σαν όλες μου οι αισθήσεις να το γεύονταν. Υπέροχο όνειρο, ξύπνησα ήρεμη, ευτυχής, γαλήνια).
@titika
Κι ο δικός μου βλέπει εφιάλτες,και κουνάει τα πόδια του.
Ο κτηνίατρος μου είπε-πώς είναι όμως σίγουρος?-πως βλέπει ότι τον κυνηγάνε άλλα σκυλιά..
(Μεταξύ μας,δεν το πιστεύω.Είναι μεγαλόσωμος,χοντρός και καθόλου δειλός).
Ποιός ξέρει...
Προφητικό όνειρο
Είμαι στο εξοχικό μας σπίτι και κοιμάμαι εκεί όπου την προηγούμενη σχεδόν νύχτα είχε κοιμηθεί ο παππούς. Αφού φεύγουν μαζί με τη γιαγιά για την Αθήνα, εγώ παίρνω πίσω το κρεβάτι μου και αν όχι το πρώτο, σίγουρα το δεύτερο βράδυ μετά την αναχώρησή τους, βλέπω το εξής όνειρο: τη γιαγιά μου, ξαπλωμένη σε ένα φέρετρο, φαινομενικά νεκρή, κι εμείς ακολουθούμε την πομπή σαν να είναι όμως ο Επιτάφιος, τη Μεγάλη Παρασκευή. Ο χώρος δε είναι ένα Μοναστήρι της περιοχής, αγαπημένο για τη φυσική ομορφιά που το περιβάλλει. Πλησιάζω το φέρετρο, κλαίω και ζητάω από τη γιαγιά μου να ξυπνήσει. Εκείνη, όντως, ανοίγει τα μάτια της, και μου λέει: Δεν θα πεθάνω, θα μείνω ζωντανή, αν όμως μου υποσχεθείς πως το Πάσχα που μας έρχεται θα το περάσουμε μαζί στο σπίτι. θέλω να μου κάνετε παρέα γιατί θα είμαι μόνη μου. Και το όνειρο τελειώνει.
Λίγες ώρες μετά, ξυπνάω από τα κλάματα της μητέρας μου στο μπαλκόνι, βγαίνω έξω και μου λέει ότι χάσαμε τον παππού.
Ενα άλλο, εξίσου ενδιαφέρον όνειρο, που αποδεικνύει τη σχέση που έχουν τα όνειρα με το ασυνείδητο αλλά και τις μύχιες εκδηλώσεις της ψυχής μας:
Πριν από χρόνια, 11 για την ακρίβεια, είχα τη δυσάρεστη εμπειρία της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Για πολύ καιρό κι ενώ ποτέ πριν δεν είχα ανωμαλίες κύκλου, καθυστέρηση και τα λοιπά, για κάποιον λόγο αρνιόμουν πεισματικά να δεχθώ ότι έχω όντως μείνει έγκυος. Ηταν τέτοια η άρνησή μου να το παραδεχτώ, που δεν είχα κάνει καν τεστ, δεν είχα αποκαλύψει τίποτε στους γονείς μου και τους δικούς μου ανθρώπους και γενικά έκανα σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Βλέπετε, ήμουν σίγουρη πως αποκλείεται να τύχαινε ποτέ κάτι τέτοιο σε μένα. Εν πάση περιπτώσει, ένα βράδυ, κι αφού κοντεύει πλέον να ολοκληρωθεί και ο δεύτερος μήνας της κύησης, βλέπω το εξής όνειρο:
Είμαι σ' ένα χώρο που μοιάζει με χειρουργείο, κατάλευκο και ψυχρό. Το όνειρο είναι αρχικά ασπρόμαυρο. Στη μία γωνία της αίθουσας υπάρχει ένα από αυτά τα ψυγεία που έχουν συνήθως στα ζαχαροπλαστεία, με τις θήκες όπου βάζουν τις διαφορετικές γεύσεις του παγωτού που πωλείται με το κιλό. Πλησιάζω πιο κοντά και βλέπω ότι μέσα στις θήκες, αντί για παγωτό διαφορετικών γεύσεων έχει παγωμένα έμβρυα. Ανοίγω το καπάκι, και με το χέρι μου σπάω τον πάγο σε μία από τις θήκες και βγάζω έξω ένα από τα έμβρυα. Το όνειρο γίνεται αμέσως έγχρωμο, και το παιδί αρχίζει στην αρχή να κλαίει και μετά να γελάει στην αγκαλιά μου...
Την ίδια μέρα, αγόρασα τεστ, πήγα στο σπίτι της κολλητής μου φίλης και το έκανα. Ημουν φυσικά έγκυος.
Η ψυχή μου μου έλεγε με αυτό το όνειρο πως ήταν καιρός να σταματήσω να αρνούμαι το γεγονός. Το σώμα μου μου μιλούσε δια μέσω του ονείρου.
@m.alex mlka
Μέγα μου...Μαλάκα,
Μάθε πως στην Ιστορία τα καλά αγόρια και κορίτσια που προσέφεραν στην κουλτούρα, στην ανθρωπότητα είναι πολλά. Όχι μόνο ο t-Παπ.
Εκτός κι αν περιμένεις την φίλη σου την hra να στο μάθει.
Μμμμ...
welcome blade runner!
Και τα τρία σχόλια ωραία - ιδιαίτερα το τρίτο.
paranaloma: Ενώ τα πρώτα γράμματα του ονειροκρίτη έχουν δεκάδες θέματα, στο τέλος μάλλον βαρέθηκε αυτός που τα ανέβαζε...
Και οι δικές μου γάτες ονειρεύονται. Βγάζουν κραυγές, τινάζονται και τρέμουν τα μουστάκια τους...
ο επιφάνιος οικονόμου διοικεί σήμερα το ράδιο της εκκλησίας μας. αύριο θα διοικεί το άγιο όρος μας. με ένα πτυχίο αστρολογίας από την ΚΟΒΑ Νευροκοπίου βλέπεις που μπορείς να φτάσεις; στα ύψη. στις νεφέλες. αρκεί εσύ να είσαι κόκκινη για να χορεύω στα γρανάζια.
@jacobo: Το γεγονός ότι η αστρολογία υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια σημαίνει πως έχει κάποια βάση; Και πολλοί άνθρωποι πιστεύουν σε δαίμονες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τι σημαίνει αυτό -- ότι οι δαίμονες υπάρχουν;
Έχω ασχοληθεί κι εγώ στοιχειωδώς με την αστρολογία, και ξέρω πολύ καλά ότι είναι ένα μάτσο αερολογίες. Βλέπεις, άλλες μεταφυσικές "θεωρίες" δεν μπορούν ούτε να επαληθευτούν ούτε να διαψευστούν, γιατί βρίσκονται εξ ορισμού εκτός του πεδίου της επιστήμης (και επομένως εκτός πραγματικότητας, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση). Η αστρολογία, επειδή θέλει να είναι επιστημονικοφανής, κάνει προβλέψεις, όπως ακριβώς μια επιστημονική θεωρία. Και οι προβλέψεις της δεν επαληθεύονται.
Λες, επίσης: "τα φαινόμενα προηγούνται των θεωριών". Για ποια φαινόμενα μιλάς;
Ωρασία συζήτηση είχατε. Κρίμα που (α) δεν μπορούσα να την παρακολουθήσω και τώρα χάνομαι στα μηνύνματα, και (β) η σελίδα 'ανεβαίνει' απελπιστικά αργά.
Τελικά, οι επιθυμίες τρέχουν πάντα πιο γρήγορα από την τεχνολογία :)
Jacobo από τις σελίδες του RΑΜ και του Discovery and Science όπου αρθρογραφώ έχω αποκαλέσει τους αστρολόγους απατεώνες και τους έχω προκαλέσει να με μηνύσουν για να υπάρχει και δεδικασμένο. 14.000 αστρολόγοι υπάρχουν - δηλωμένοι στην εφορία - κανείς δεν τόλμησε...
Είπες hra: "Για περιμέντε τη Δευτέρα Παρουσία να τα πείτε μπροστά του και στη γλώσσα του!"
Αν τέτοια λέμε κει. Αν μας μέλει πια.
Είπες: "Τι προσφέρουν στην Ιστορία..."
Μωρέ δε λέω αλλά να,
ταίριαζε η απάντηση,
ήταν κι απ' τα κρυμμένα...
Είπες harry: "...χίτλερ..."
Νάτο, νάτο, πως τον λένε εκείνο τον νόμο για τα blogs...
Σε λίγο θα έρθουν οι εβραίοι, συνομωσίες, ελλάνιον φώς, τετρακτύς.
Παράξενος ελκυστής αυτά τα θέματα!
Κύριε Δήμου, επειγόντως καινούριο post!
Φίλοι σας επαναφέρω στην τάξη!
Το θέμα του post είναι (ακόμα) τα όνειρα.
Οι παρενθέσεις δεκτές - αλλά μόνον ως παρενθέσεις.
Άλλη μία νύχτα να ονειρευτείτε και αύριο έρχεται άλλο post - με την άνοιξη.
Όνειρα γλυκά!
Λοιπόν, έχω μια πρόταση: να γίνει ένα θέμα με ανέκδοτα. Όλοι θα γράψουμε τα ανέκδοτα που μας άρεσαν περισσότερο – να γελάσει το χειλάκι μας...
Αλλά ο Harry θα γράφει μόνο ανέκδοτα για αρβανίτες και ο σαλτάρω μόνο ανέκδοτα για τον εαυτό του, του στιλ:
- Why did the chicken cross the road?
- The fish.
Και μόλις έβγαλα ένα:
- Why did the chicken cross the road?
- Cause there was flue on the other side…
Σας άρεσε ή όχι... θα έχει πλάκα!
Καλημέρα!
Τελικά όχι μόνο δεν είδα όνειρα - αλλά είχα αϋπνία, χαπακώθηκα και ξύπνησα λιώμα.
Τα έχει και αυτά ο ύπνος.
Νέο post είναι έτοιμο και ανεβαίνει μόλις μπορεί το blogspot (κόλλησε).
Καλή μας Άνοιξη!
Ένεκα αργά βράδυ και μετά από έξοδο σε μπαρ. Δεν θα το έγραφα (όλο το post) διαφορετικά… Σόρι.
Δημοσίευση σχολίου