Ανάμεσα στους γάτους που ζούνε στον κήπο, στα Κιούρκα, ο πιο συμπαθής και ο πιο αντιπαθής ήταν ο Τσιρίδας. Το αντιπαθής το καταλαβαίνετε από το όνομά του. Ζητούσε το φαγητό του με διαπεραστικές και επαναλαμβανόμενες κραυγές. Το συμπαθής προκύπτει γιατί ήταν ο πιο χαδιάρης και ο πιο φιλικός. Πρώτος από την γενιά του εξημερώθηκε και ήρθε να τριφτεί στα πόδια μας.
Εδώ και τρεις ημέρες ο Τσιρίδας αγωνίζεται να επιζήσει. Πρέπει να έφαγε κάποιο δόλωμα με ποντικοφάρμακο. Όταν τον βρήκα προχθές είχε βάψει κόκκινη όλη την μάντρα από την εσωτερική αιμορραγία.
Από τότε παίζει ένα περίεργο κρυφτό με εμένα και με τον θάνατο. Σέρνεται (δεν στέκεται στα πόδια του) μέχρι το σπίτι. Τον βλέπω και ετοιμάζω το καλάθι να τον πάω στον γιατρό (είτε να τον θεραπεύσει, είτε να τον κοιμίσει). Ετοιμάζω γάλα και νερό. Μόλις βγω έχει εξαφανιστεί.
Τρεις μέρες τώρα τον βρίσκω και τον χάνω αμέσως. Εν τω μεταξύ αφήνει πίσω του λίμνες ξεραμένο αίμα. Σήμερα όταν έφτασα στο σπίτι ήταν χυμένος στον εξωτερικό διάδρομο και βογκούσε. Έτρεξα να πάρω τουλάχιστον νερό και γάλα (ο κτηνίατρος σήμερα απουσιάζει). Βγήκα σε δύο λεπτά – ήταν άφαντος.
Το ότι ζει ακόμα μου δίνει ελπίδες. Αλλά είναι σαν να το έχει βάλει στοίχημα να παλέψει μόνος του. Εν τω μεταξύ έχω τόσο ταυτιστεί μαζί του, που ακύρωσα τα πάντα για να του συμπαρίσταμαι, τουλάχιστον νοητικά. Δεν έχω και κέφι να κάνω οτιδήποτε όταν τον νιώθω να χαροπαλεύει.
Κουράγιο Τσιρίδα!
Στην φωτογραφία (την έχω ξαναβάλει παλιότερα) είναι ο δεύτερος από αριστερά, στο κέντρο, με τα διάφανα μάτια.
98 σχόλια:
Eλπίζω να υπάρχει θεός για τις γάτες και να τον κάνει καλά.
Panemorfos o Tsiridas...
pragmatika fainetai oti einai o pio xadiarhs apo oles tis alles gates sth foto.
Perastika tou ...
8a to kseperasei, kai ta matakia tou 8a ksanalampsoun.
kouragio
Σασ νιωθω και τον νιωθω.Ευχομαι να γινει καλα.Κουραγιο.Περιμενουμε νεα του,ελπιζουμε ευχαριστα.
Στην παλιά μου γειτονιά, ήταν κάποιος ψυχανώμαλος που έβαζε στις γάτες φόλες με τριμμένο γυαλί. Τότε είχα τρεις γάτες και ένα σκύλο που έτρωγε τα πάντα από κάτω. Κάθε τόσο γινόμασταν μάρτυρες φρικαλέων θεαμάτων με τα γατιά.
Τότε 2-3 ενήλικες μαζέψαμε την πιτσιρικαρία και οργανώσαμε βάρδιες παρακολούθησης και βέβαια τον τσακώσαμε.Τον περιμέναμε κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα και τους θάμνους γιατί ήμασταν αρκετά εξοχικά εκεί. Δεν ντρέπομαι να πω ότι τον δείραμε.
Θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν άνθρωποι που σαπίζουν στο ξύλο τα παιδιά τους, θα σεβαστούν τα ζώα;
Άπαιχτες μούρες αυτές οι γάτες στη φωτογραφία,πάντως.
Γρήγορα στο γιατρό :-)
ελένη - η μόνη φορά που έδειρα άνθρωπο ήταν για μία γάτα. Τα ζώα είναι αθώα, απροστάτευτα σαν τους υπέργηρους ή τα μωρά. Είναι διπλό αδίκημα το να τα βασανίζεις.
κ. Δήμου σας καταλαβαίνω.
Χρόνια πριν πέρασα το ίδιο ακριβώς με μόνη εξαίρεση την αιτία πάθησης του γάτου.
Ο τότε αγαπημένος μου γάτος υπέστη κάκωση σε ένα από τα πόδια του. Ακολούθησε την ίδια οδό με τον δικό σας, δηλαδή εκείνη του μοναχικού αγώνα. Ενώ σκεφτόμουν το πώς θα τον βοηθήσω, ο τρίποδας (σ' αυτό είχε αλλάξει) εξαφανίστηκε! Παρά το ότι ήμουν σε ηλικία κάτω των δεκαοχτώ ετών είχα ένα αίσθημα "πατρότητας" για τον μέχρι τότε τετράποδο φίλο μου. Μαύρη δυστυχία για τον ανήλικο "πατέρα".
Στην περίπτωση, όμως εκείνου του γάτου, ο μοναχικός αγώνας δικαιώθηκε. Σε λίγες μέρες νά 'σου μπροστά μου ο γάτος...τετράποδος και πάλι! Αυτό ήταν. Άρχισα να ξαναπεινάω.
Για την ιστορία, εκείνος ο γάτος εξαφανίστηκε άλλη μια φορά από τότε κι εκείνη η εξφανάνιση ήταν η τελευταία του. Από τότε, όμως, δεν ξανάβαλα ζώο στο σπίτι μου και ειδικά σε διαμέρισμα, από τον φόβο της επανάληψης της εμπειρίας. Κάποιος φίλος μου, κάποτε μου πρότεινε κάτι για ένα κατοικίδιο. Έδωσα μια απάντηση που πολλές διαφωνίες μπορεί να εγείρει, αλλά ήταν η απάντηση της καρδιάς: "Είμαι πολύ φιλόζωος για να ξαναπάρω ζώο στο σπίτι μου".
Νομίζω ότι κάποτε είχατε γράψει ένα άρθρο για τη σχέση του ανθώπου με τα ζώα (νομίζω στο "Βήμα";). Θυμάμαι ότι υποστηρίξατε ότι μόνον εκείνος που κακοποιεί ένα βρέφος μπορεί να παρομοιασθεί με κάποιον που βασανίζει το ζώο.
Πράγματι, η ηθική μας μόνον έναντι του ανυπεράσπιστου ζυγίζεται σωστά.
Απέναντι στον δυνατό είμαστε όλοι...κύριοι και κυρίες.
Μόνο και μόνο γιαυτά τα δύο που είπατε, ότι χτυπήσατε άνθρωπο για ζώο και ότι όποιος τα βάζει με μωρά, υπέργηρους και ζώα είναι κρετίνος,δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγράψω ότι είστε κοινότυπος σαν το Ρίτσο.
Περαστικά στο γατάκι. Αυτό έχει τώρα σημασία και αν ποτέ χρειαστεί να μαζευτούμε να δείρουμε κάποιον υπάνθρωπο μην ξεχάσετε να με ειδοποιήσετε.
@ overdrive
Do you mean "nigger"?
OK, she is the nigger.
What is important here is the identity of nigger-driver.
@ overdrive
Συμφωνώ σε όλα.
Μόνο που την "Κου κλουξ Κλαν" κάποιων ανθρωπάκων με πολλά απωθημένα, που δείχνουν την "ισχύ" τους σε πλάσματα που ούτε μήνυση δεν μπορούν να κάνουν δεν θα την καταγράψει η ιστορία.
Θα μείνει η παρομοίωση που έδωσες.
Σας καταλαβαίνω,η πρώτη μου έντονη επαφή με το θάνατο ηταν όταν χαροπάλευε το σκυλάκι μου.Εγω ήμουν 17.Εκπληκτος και έντρομος ερχόμουν αντιμέτωπος με το αναπότρεπτο του θανάτου.Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να το βοηθήσω και αυτο με γέμιζε εκτος απο πικρα και με οργη...
Αχ Ν.Δήμου είστε υπεύθυνος για τον Τσιρίδα σας όπως ο μικρος πρίγκιπας ήταν υπεύθυνος για το τριαντάφυλλο του
Τώρα για αυτούς που ρίχνουν φόλες,τι να πω,πρόκειται για μεγάλη διαστροφή.Δεν ξέρω αν το θεσμικό πλαίσιο είναι επαρκές αλλά όσους νόμους και να θεσπίσεις η αγάπη και ο σεβασμός καλλιεργούνται,δεν επιβάλλονται.
Λόγω ειδικότητας έρχομαι αντιμέτωπος με το θάνατο καθημερινά. Έχουν πεθάνει πολλές γάτες στα χέρια μου, έχω θανατώσει κι εγώ πολλές.
Είναι αλήθεια ότι οι γάτες όταν αρρωσταίνουν βαριά, αρνούνται οποιαδήποτε βοήθεια είτε από τον άνθρωπό τους (δεν μου αρέσει η λέξη ιδιοκτήτης), είτε από τον κτηνίατρο.
Δεν ξέρω αν αποφασίζουν να παλέψουν μόνες τους με το θάνατο. Πιστεύω περισσότερο πως αν καταλάβουν ότι πλησιάζουν το σημείο χωρίς επιστροφή, απλά αρνούνται να παλέψουν. Από υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια.
Κουράγιο Νίκο!
φιντείας, σας νιώθω απόλυτα. Συζώ με τη γάτα της μάνας μου και κάθε φορά που τη νιώθω (τη γάτα) να παραπονιέται ή να μου ζητάει κάτι σπαράζει η καρδιά μου. Είμαι κι εγώ " υπερβολικά φιλόζωος" για να έχω ζώο στο σπίτι μου. Από την άλλη σκέφτομαι οτι αν δεν φιλοξενούν τα ζώα άνθρωποι με τέτοιες ευαισθησίες, ποιός θα τα φιλοξενήσει;
Υγ: Εκτιμώ αφάνταστα τους ανθρώπους που έχουν τέτοια αποθέματα αγάπης για τα αθώα και απροστάτευτα πλάσματα του κόσμου μας.
Τι άλλο να πει κανείς για αυτά τα αξιολάτρευτα πλάσματα...Είναι πάντως μεγάλη διαστροφή να ξεσπάει κάποιος βάζοντας φόλες στα ζώα. Πολεμάς ένα πλάσμα που δε σου έχει φταίξει ποτέ σε τίποτα και που, κυρίως, δεν έχει τη δύναμη να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Περαστικά Τσιρίδα! Ελπίζω να αφήσεις τον "περιποιητή" σου να σε βοηθήσει και να μην κρύβεσαι.
np: πραγματικά οι γάτες αποσύρονται για να πεθάνουν. Η πιο απίθανη περίπτωση ήταν η Κούκη. Μια βασίλισσα της αγκαλιάς που παρόλα τα ανοιχτά παράθυρα δεν είχε ποτέ απομακρυνθεί από το σπίτι - ούτε καν στον κήπο δεν έβγαινε. Γέρασε, αρρώστησε και μία μέρα πρωί πρωί χωρίς να την πάρουμε μυρωδιά, ξεκίνησε μόνη το μακρύ ταξίδι. Την είδε ένας φίλος να προχωράει ένα χιλιόμετρο από το σπίτι αργά αλλά αποφασιστικά. Την ψάξαμε, την φωνάξαμε, δεν βρέθηκε ποτέ.
Nikos Hoursoglou έχω πενθήσει πολλές γάτες. Από το Βιβλίο των Γάτων διαβάστε τον "Θάνατο του Μούψη" εδώ.
Περαστικά στον Τσιρίδα. Δεν νομίζω να πρόκειται για δηλητήριο, αυτά δρουν με άλλους τρόπους και είτε σκοτώνουν μια κι έξω, είτε το ξεπερνά γρήγορα ο παθών. Πάντως σίγουρα αν έχει ΄χασει τόσο αίμα χρειάζεται επειγόντως ιατρική βοήθεια.
Όπως και να'χει, καλό κουράγιο σε σας και τις καλύτερες ευχές μου για το ζωάκι...
Σ:)
μη βιαστεί κανείς να με κατηγορήσει παρακαλώ, αλλά πολλές φορές ήθελα η "λύση" που μπορεί να δώσει λύτρωση σ' ένα βασανισμένο άρρωστο ζώο να μπορούσε να δοθεί και στους ανθρώπους...
εύχομαι να μη χρειαστεί για τον τσιρίδα ...
@ spiros doxiadis
Είπα ότι πρόκειται για μια υπερβολή.
Το παραδέχομαι.
θα πρέπει να μετριαστεί και τα καλά αισθήματα να φτάσουν στον προορισμό τους (φιλοξενία ζώων)
Το προσπαθώ
Ο πολιτισμός μιας χώρας και των ανθρώπων της φαίνεται από το πως αντιμετωπίζουν τις κοινωνικά ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού και φυσικά τα ανήμπορα ζωάκια που θέλουν να ζούν κι αυτά μαζί μας.
@ thrileontas
Το θέμα είναι πώς επιφέρεις το θάνατο. Η φόλα είναι δυσθανασία.
Το έχει πει και ο ΝΔ: αυτό που φοβίζει είναι η διαδικασία του θανάτου, όχι ο ίδιος ο θάνατος.
Χμ... βόμβα έβαλε ο Θρυλέωντας.
Γιατί θεωρούμε τη ζωή της γάτας και του σκύλου ανώτερη από αυτή της κατσαρίδας ή της κότας? Πως μπορεί ένας νόμος να "πιάσει" τη διαφορά, ώστε να ποινικοποιήσει τη φόλα για τα γατιά, αλλά όχι για τα ποντίκια?
thrileontas ελπίζω την επόμενη φορά που θα ενοχλήσετε κάποιον να σας ρίξει κι εσάς φόλα και να πεθάνετε με τους ίδιους πόνους που ένιωσαν τα αθώα πλάσματα που δηλητηριάσατε!
np o άνθρωπος γελοιοποιείται επειδή δεν έχει την σταθερότητα της φύσης και του ενστίκτου - για τον ίδιο λόγο άλλωστε ενίοτε μεγαλουργεί.
Το δίλημμα που έθεσε ο thrileontas δεν υπάρχει: τα ζώα συντροφιάς είναι υπάρξεις με τις οποίες επικοινωνούμε, που ζουν μαζί μας και πεθαίνουν για μας (η γάτα παθαίνει μαρασμό άμα χαθεί ο άνθρωπός της, ο σκύλος διακινδυνεύει για να σώσει άνθρωπο). Έχει κανείς επικοινωνήσει με κατσαρίδα;
thiroleontas Και αν μπορείτε να μου πείτε τι θα κάνατε στη θέση μου , ώστε να δω αν τελικά ήμουν «μύωπας» και δεν είδα μια εναλλακτική λύση.
Η μονη λυση ειναι η αγαπη.Αλοιμονο αν για το παραμικρο αρχισουμε να σκοτωνουμε ζωα,ανθρωπουs.Kαντε οτι καλυτερο μπορειται σε αυτον το σκληρο κοσμο.Yπαρχουν πιστευω κι αλλα περιθωρια ανοχηs.Προσπαθηστε να μην σκεφτεσται ανθρωποκενρικα.Η αγαπη κανει τον κοσμο καλυτερο.
Η αρχη μου ειναι να κανω οτι καλυτερο μπορω.Ακομα και τα ενοχλητικα εντομα,προσπαθω οσο γινεται να τα βγαλω απ το σπιτι.Να τουs χαρισω ωρεs ζωηs.Προσπαθω...
Αν μάθουνε οι άνθρωποι τί πόνους φρικτούς περνάει ένα ζώο πεθαίνοντας από φόλα--ίσως ένα ανάλογο video αν φιλοτεχνούσαν και προβάλονταν μαζικά--πιστεύω πως θα λυγίσει και τους πιο "άγριους" για να μην τους χαρακτηρίσω αλλιώς....
Με ξάφνιασε το θέμα, μα τελικά αυτό θα πει να μοιράζεσαι τα πάντα, με αυτούς που νοιώθεις πως σε καταλαβαίνουν και είναι "κοντά σου". Να πω "δικούς σου" ίσως θεωρηθεί υπερβολή, όμως κάπως έτσι είναι.
Εύχομαι το καλύτερο για τον κούκλο τσιρίδα και για κάθε ανυπεράσπιστο τσιρίδα, θύμα της ανθρώπινης μικρότητας.
Ο Τσιρίδας έχει το βλέμμα του αγωνιστή στην φωτογραφία. Θα τα καταφέρει. Νόμος για την προστασία των ζώων συντροφιάς υπάρχει (1197/81). Φυλάκιση μέχρι 6 μήνες και χρηματική ποινή. Λίγες περιπτώσεις φτάνουν στα δικαστήρια πάντως.
Η μία και μόνη φορά που σκέφτηκα να σκοτώσω γάτα χωρίς τύψεις
Ο thrileontas πραγματικά έθεσε θέμα.
Έχω προκαλέσει τον θάνατο σε αμέτρητες κατσαρίδες και το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν αισθάνομαι τύψεις. Ίσως και να έπρεπε. Το πώς αξιολογούμε τη ζωή είναι ένα μεγάλο ζήτημα.
Θυμάμαι όμως τη μόνη φορά που σκέφτηκα να θανατώσω μια γάτα.
Ήταν βράδυ και περνούσα ένα δρόμο. Βλέπω μια γάτα που μάλλον θα είχε πριν λίγο χτυπηθεί από αυτοκίνητο.
Η γάτα εκινείτο μόνο με τα μπροστινά της πόδια.
Από τη μέση και κάτω ήταν πλήρως παραμορφωμένη. Είχε υποστεί μια συστροφή του κάτω ημίσεως του σώματός της.
Θα πρέπει να είχε δεχθεί μεταξύ των άλλων και χτύπημα στη σπονδυλική στήλη. Μια πλήρης παραπληγία ακολούθησε.
Η γάτα έσερνε το κάτω ήμισυ του σώματός της σαν να ήταν ένα σακί.
Σαν να έσερνε έλκυθρο στην άσφαλτο, μόνο που αυτό το έλκυθρο ήταν τα πίσω της πόδια.
Τσίριζε. Ήταν ο πρώτος "τσιρίδας" που συνάντησα, αν και τότε δεν είχα τα ψυχικά περιθώρια να σκεφτώ ονόματα.
Έτσι όπως την είδα να σέρνει το μισό της σώμα με μόνη προοπτική έναν αργό θάνατο ένα πράγμα σκέφτηκα:
"Ας είχα ένα μαχαίρι, πιστόλι ή οτιδήποτε μπορεί να σκοτώσει"
Ειλικρινά κοίταξα γύρω μου για πέτρα, αλλά ήταν όλες μικρές.
Έφυγα, μετά λίγη ώρα ξαναγύρισα (όχι πως είχα κάτι να κάνω αλλά...έτσι) όμως η γάτα δεν ήταν εκεί.
Τώρα που ξαναθυμήθηκα το γεγονός χαίρομαι που τουλάχιστον ο "δίποδας" δεν ζει.
Σ' αυτή την περίπτωση, ναι. Θα προκαλούσα το θάνατο.
Εαν επιθυμούμε πολιτισμό του ανθρώπου των σπηλαίων, τότε ας επιστρέψουμε στον προϊστορικό κόσμο. Δεν είχε και πολλές διαφορές ο πρόγονός μας από τα ζώα. Υποτίθεται ότι προσπαθούμε για ιδανικά και συνεχή εξέλιξη του είδους μας, προκειμένου να κατανοήσουμε το ρόλο της ύπαρξής μας. Διαφορετικά ας ξαναγυρίσουμε στη σφενδόνα.
@ thrileontas
Καμία διαφωνία στο να τρώμε για την επιβίωση. Είναι φυσικό και συμφωνώ.
Τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν κυρίως από την Ελένη μιλάνε για το βασανιστήριο "για πλάκα" όπως λες κι εσύ κι από ό,τι βλέπω συμφωνείς.
Όπως αυτός που υποκαθιστά τη συντροφικότητα με τα ζώα δέχεται την κριτική σου (αυστηρή και καλοπροαίρετη) νομίζω ότι αυτός που υποκαθιστά την αρρωστημένη ανάγκη του για εξουσία με τα βασανιστήρια ζώων θα άρμοζε αυστηρότερης κριτικής, ίσως όχι καλοπροαίρετης.
Η γιαγιά μου έλεγε: "Τα ζώα Θεό έχουν τον άνθρωπο. Εμείς παίρνουμε τα ζώα κι ο Θεός εμάς. Όπως ζητάμε να μας φερθεί ο Θεός έτσι να φερθούμε στα ζώα."
Παρά τη φτώχεια του χωριού της έδινε τροφή στη γάτα του σπιτιού.
Το σπίτι ήταν στην άκρη του χωριού.
Η γάτα έφευγε στους αγρούς και κουβαλούσε φίδια, τα οποία ζάλιζε με τα χτυπήματά της και τα έφερνε μέσα στο σπίτι. Τα φίδια επανακτούσαν τις αισθήσεις τους και κυκλοφορούσαν στο σπίτι απειλώντας τα παιδιά της. Εκείνη, αφού έκανε πολύ υπομονή, σκοτώνοντας φίδια, στο τέλος σκότωσε τη γάτα.
Είπε όμως : "Έκανα την καρδιά μου πέτρα για να το κάνω"
Ο thrileontas είναι χαρακτηριστική περίπτωση Έλληνα κυνηγού!
@ georgia.m
Λέτε ότι μια από τις γάτες ήρθε στο κτήμα με ένα πόδι. Δεν γνωρίζουμε το πώς έχασε τα άλλα. Η περίπτωση που αναφέρω είναι σαφέστερη.
Ένα εξωτερικό χτύπημα που προκαλεί τέτοια παραμόρφωση είναι βέβαιο ότι δεν θα προκάλεσε τόσο εκλεκτικές βλάβες, δηλαδή αποκλειστικά και μόνο σε κάποια τμήματα του σκελετού. Πιστεύω ότι μια εσωτερική αιμορραγία λίγο αργότερα λύτρωσε τη γάτα που είχα δει.
@ georgia.m
κι εγώ που θα ...μπορούσα
τελικά δεν το έκανα.
Ενδιαφέρουσα η παρέα, αλλά πρέπει να φύγω
Καλή συνέχεια
Εδω μιλαμε για αγαπη,και οχι για λογικη.Δεν ποναει η αγαπαει καποιοσ μια υπαρξη, απο λογικη.η το αισθανεται η οχι.Και τα ζωα, μασ αγαπανε παραλογα και παραφορα.Σκεφτειτε και τισ ανθρωπινεσ σχεσεισ δεν μονο η λογικη.Αντιο.Παω για δουλεια.
thrileontas δεν σέβομαι δολοφόνους. Ήρθατε σε αυτό το blog που μιλάει για ένα φολιασμένο ζώο, να μας πείτε για τις φόλες που βάλατε. Αν αυτό δεν είναι πρόκληση!
Για ενημέρωσή σας θεωρώ και τους κυνηγούς δολοφόνους και μάλιστα το χειρότερο είδος - σκοτώνουν για ευχαρίστηση!
Επίσης αποφεύγω το κρέας. Νομίζω πως η φύση μας δίνει όλα τα συστατικά διατροφής που χρειαζόμαστε, χωρίς να χρειάζεται να σκοτώνουμε.
thrileontas:
τι ωραία που τα νομιμοποιείτε όλα, ακριβώς όσο χρειάζεται για να σας βολεύει: απο τη μία να ισχύουν οι νόμοι της φύσης και του νόμου της ζούγκλας για να κυνηγάτε ελεύθερα (απο ανάγκη για τροφή, τί άλλο θα ακούσουμε!), απο την άλλη το γάβγισμα του σκύλου σας ενοχλεί, γιατί δεν είναι φυσικό, και μαζί με το σπίτι σας αγοράσατε και όλη την φύση σε εμβέλεια 500 τετραγωνικών.
Η λύση που σας προτείνω: δεχτείτε οτι δεν είστε ο βασιλιάς του λόφου, δεχτείτε τα γαβγίσματα και ας ενοχλούν τον πολύτιμο ύπνο σας, σεβαστείτε το δικαίωμα ύπαρξης άλλων έμβιων όντων εκτός απο τον εαυτό σας και του είδους σας
μήπως ο thrileon πρέπει να αλλάξει το ονομά του σε nikitas?
thrileontas
για αυτά που ρωτάτε θα βρείτε απαντήσεις σε ένα προηγούμενο Post για ζωοφιλία (6.1.06). Εκεί και εκτενή σχόλια. Σε ένα από αυτά είχα γράψει:
Σοβαρή πανεπιστημιακή μελέτη έδειξε πως ο σύνδεσμος της γάτας με τον άνθρωπο είναι στενότερος από ότι του σκύλου.
Γι αυτό και πιο δύσκολα αλλάζει "αφεντικό" (λάθος όρος για γάτες).
Το ποσοστό των γάτων που πεθαίνουν από μαρασμό όταν χάσουν τον άνθρωπό τους είναι διπλάσιο.
Απλώς δεν δείχνουν τόσο έκδηλα την αφοσίωσή τους.
Έχουμε ξεφύγει από το θέμα σε προσωπικά.
Το θέμα είναι ο γατούλης που αγωνίζεται μόνος να επιβιώσει.
Όλα τα άλλα είναι ασήμαντα για μένα αυτή τη στιγμή (και μερικά λίγο γελοία).
Ελπίζω αύριο η μέρα να τον βρει ζωντανό.
Πάντα και στις πιο προσωπικές στιγμές, βρίσκεται ένας βάρβαρος να στις χαλάσει.
Κι εσύ Γεωργία - γιατί απαντάς;
Άποσύρομαι. Μου το διαλύσατε το post.
Είναι ευαίσθητο το θέμα. Γιατί να το καταντάμε φόρουμ και να λέει ο καθένας την άσχετη παλάβρα του;
Σε άλλα ποστς είναι διασκεδαστικό αλλά στο συγκεκριμένο βρωμάει, σαν το αίμα π' αφήνει να ξεραθεί πίσω του ο μικρούλης.
Ας επικεντρωθούμε, με τα σχόλιά μας, στο θέμα διαφορετικά ας αφήσουμε το κείμενο του ΝΔ και τις πολλές ευχές να κλείσουν τη συζήτηση αυτής της μέρας.
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο, γατί.
ρε thrileonta γελάει ο κόσμος όλος. Φως φανάρι είσαι. άσε τους ανθρώπους στην ησυχία τους. Κι αν δεν σ αρεσουνε οι αντρες σταματα να τριβεις το μουστακι σου γιατι μας αναβεις.
Niko Dhmou sygnomh pou xothika ekei pou de me spernoun alla mou anavoun ta lampaki otan vlepo ton kathe mamakia pou emathe apo th thleorash na paristanei ton antra na leei gia skampilia ktl...
perastika sto gataro
ποιες αποψεις ρε θριλεοντα οτι βαζεις φολες επειδη δεν αντεχεις τα σκυλια που γαβγίζουν? ή οτι οι γυναίκες γουστάρουν τους αντρες που ριχνουν σκαμπιλια. Σε ποιο καρτουν ζεις? Γιατι δε ριχνεις και πινεζες στο δρομο επειδη σε ενοχλει η κινηση. Γιατι δεν παιρνεις κι ενα δικανο να φας ενα ζευγαρι που μαλωνει στο διπλανο διαμερισμα. Ξερω οτι θες να προκαλεσεις απλα. Αλλα δε με νοιαζει. Οι αποψεις σου ειναι κυριαρχες στη ξενοφοβικη και ομοφοβικη θεασσαλονικη σου. Το να επιλεγουμε την ομορφη πλευρα της ζωης ειναι μια μαχη. Εσυ σπαταλας τα λογια σου και το μυαλο σου σε σαχλαμαριτσες. Αντι να κανεις ενα βημα εξω συμπεριφερεσαι σα μωρο και κλαψουριζεις. Δεν έχουμε καιρο φιλε μου. Αλλαξε τροπαρι και προκαλεσε αυτους που πραγματικα σε περιοριζουν. Νιώθεις μοναξια και καθγαδιζεις με τη τηλεοραση
xexe ante kai xese mas malakismeno...kalhnyxta
Όσοι πεθαίνουν να μάθουν την άποψη μου, τους τη λέω ευθέως. Ενώ τα σκυλιά έχουν αφεντικό εμάς, για τις γάτες δεν ισχύει το ίδιο. Αυτές αφεντεύουν εμάς και μας έχουν υποδουλώσει τελείως. Όλο ζητάνε, μας κάνουν ότι θέλουν, και δεν παίρνουμε κανένα αντάλλαγμα. Ζωή χαρισάμενη.
@cyberdust
Έχουν μάθει να παλεύουν μόνες τους.
Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν νιώθουν το χάδι μας κι ότι δεν εννοούν το δικό τους.
Οι γάτες που αγάπησα ακούμπησαν το πέλμα τους πολλές φορές στην παλάμη μου. Το εννοούσαν. Το ξέρω.
Καληνύχτα.
@gatina:
Μόνον όταν έχουνε αυτοί ανάγκη το χάδι. Άμα δεν θέλει η γάτα, τίποτες δεν γίνεται. Ενώ με τον σκύλο διαφέρει. Πάντα είναι διαθέσιμος για παιχνίδι, η γάτα μόνον όταν το θελήσει.
@cyberdust
"Πάντα είναι διαθέσιμος για παιχνίδι, η γάτα μόνον όταν το θελήσει."
Κι εκεί έγκειται το ενδιαφέρον. :-)
Η γάτα σε καλεί να την αγαπήσεις σαν άτομο με ανάγκες κι επιθυμίες κι ορέξεις.
Σου φωνάζει πως δεν μόνο ένα παιχνίδι.
Για να μην με αποπάρεις:
Αγαπάω τους σκύλους, τους έξυπνους σκύλους και την αφοσίωσή τους.
Ας ευχηθούμε να ανανήψει ο γατούλης να τον έχει παρέα ο κ. Δήμου.
Πάντως ακόμη και αν ψοφήσει, τουλάχιστον έζησε ελεύθερος (και πλήρωσε και το τίμημα).
Θα ήταν χειρότερα για αυτόν να ήταν εσώκλειστος στο σπίτι και να μην πάθαινε τίποτα. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται και πολύ στενοχώρια.
Πρώτα απ' όλα Νίκο Δήμου, περαστικά στον αγαπητό Τσιρίδα! Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να γίνει σύντομα εντελώς καλά. "Αγωνίζεται μόνος", αλλά έχει την αγάπη και τη συμπαράσταση όλων μας. Καταλαβαίνω ότι είναι το παιδί σου που υποφέρει και όχι απλά ένα "παιχνίδι συντροφιάς". Δε γνωρίζω πώς θα μπορούσα να βοηθήσω - είμαι βέβαιος ότι έχεις ήδη σαρώσει το Internet και έχεις μαζέψει κάθε πληροφορία που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω κάποιον κτηνίατρο. Πάντως, καθώς η σημερινή μέρα ήταν φαίνεται η μέρα των γάτων για μένα, θα καταθέσω κάποιες ολόφρεσκες σημερινές μου εμπειρίες, μήπως και απαλύνω λίγο τον πόνο σου.
Μια και είδα καλό καιρό σήμερα, ξεκίνησα αργά το μεσημέρι για το Σούνιο (καιρό είχα να κάνω "μουσικοδήγηση" με το φως της ημέρας). Δυστυχώς ο καιρός δεν ήταν και τόσο καλός όσο φαινόταν στην αρχή (υπήρχαν αρκετά σύννεφα και καταχνιά), ενώ φαίνεται πως την ίδια ιδέα με μένα είχαν χιλιάδες άλλοι κάτοικοι του λεκανοπεδίου, που ξεχύθηκαν στην παραλιακή, καθιστώντας τη μουσικοδήγηση μάλλον ανυπόφορη σε ότι αφορά το δεύτερο συνθετικό.
Φτάνοντας στο Καβούρι, αποφάσισα να βγω από την παραλιακή και να επισκεφθώ τον Λαιμό - όμορφο μέρος για ρομαντικούς, ερωτευμένους και όχι μόνο. Όλα τα σημεία ήταν κατειλημμένα από αυτοκίνητα εκτός από ένα. Καθώς πήγα να παρκάρω, με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη! Ακριβώς στο κενό σημείο, είχε μαζευτεί μια παρέα από γάτες, καθώς κάποιοι καλοί άνθρωποι (ίσως από την κοντινή καντίνα) είχαν αφήσει τρεις ταΐστρες με ψάρι και νερό. Πάρκαρα προσεκτικά δίπλα από τις ταΐστρες και βγήκα να χαιρετίσω την απρόσμενη συντροφιά. Οι γατούλες ήταν μάλλον φοβισμένες και δεν είχαν όρεξη για χάδια. Δεν είχα κάτι μαζί μου να τους δώσω, αλλά μάλλον δεν χρειαζόταν, καθώς υπήρχε ακόμα φαγητό και νερό στις ταΐστρες, ενώ και από το πάχος τους μου φάνηκαν μάλλον …καλοθρεμμένες. Πάντως εκτίμησαν δεόντως τη ζεστασιά του κινητήρα του αυτοκινήτου μου και χώθηκαν κάτω από το καπό - αν και η μέρα ήταν καλή, είχε αρκετό αέρα και η θερμοκρασία ήταν μάλλον χαμηλή. Χάρηκα πάρα πολύ που μπόρεσα να τους προσφέρω κι εγώ κάτι :)
Μετά από μια τονωτική μίνι-βόλτα στους πραγματικά μοναδικούς βραχώδεις σχηματισμούς της περιοχής, συνέχισα τη διαδρομή προς το Σούνιο. Σε κάποιο σημείο μετά την Ανάβυσσο, είδα έκπληκτος ένα ζευγάρι γάτες να "το κάνουν" χαρούμενες στη μέση του δρόμου (στο απέναντι ρεύμα). Δεν μπόρεσα να κρατήσω τα γέλια μου - ευτυχώς ήταν πάνω σε ευθεία και οι επερχόμενοι οδηγοί είχαν αρκετό χρόνο για να αλλάξουν κατεύθυνση, να τις προσπεράσουν και να τις αφήσουν στη χαρά τους! Πρώτη φορά πάντως είδα γάτες να το κάνουν. Έχω δει μόνο σκύλους μέχρι στιγμής (ελπίζω να μην έκαναν πουλάκια τα μάτια μου).
Επιστρέφοντας από το Σούνιο μετά από ένα όχι και τόσο καλό ηλιοβασίλεμα (πυκνά σύννεφα), αποφάσισα να συνεχίσω την βόλτα (βραδινή αυτή τη φορά) προς την Κορινθία από την Παλιά Εθνική (χθες βράδυ είχα πάει μέχρι το Σοφικό και στην επιστροφή απόλαυσα την ανατολή του φεγγαριού). Όμως λίγο πριν το Μεγάλο Πεύκο παραλίγο να γίνει το μοιραίο! Μια γάτα πετάχτηκε εντελώς ξαφνικά στο δρόμο και στάθηκε μπροστά μου σαν άγαλμα. Η απόσταση ήταν πολύ μικρή για να την αποφύγω με απλό φρενάρισμα και δοκίμασα ταυτόχρονα έναν ελιγμό, προσέχοντας και για άλλα αυτοκίνητα. Η γάτα, σαν υπνωτισμένη, με ακολούθησε στην αλλαγή κατεύθυνσης, λες και ήθελε να πέσω πάνω της. Όταν το αυτοκίνητο σταμάτησε, είχε ήδη υπερβεί κατά ένα μέτρο περίπου το σημείο στο οποίο βρισκόταν η γάτα, χωρίς να την έχω δει να φεύγει. Βγήκα αμέσως με αγωνία, αν και η έλλειψη κραδασμών και γδούπου με είχε ήδη προϊδεάσει θετικά. Η γάτα άφαντη και η καρδιά μου ξαναπήγε στη θέση της. Δεν ξέρω πόσες από τις επτά ζωές της έχασε μέχρι να ξεφύγει από τον κίνδυνο, αλλά ήταν πολύ τυχερή που κράτησε την τελευταία - είμαι μάλιστα βέβαιος ότι δεν έπαθε την παραμικρή γρατσουνιά. Η όρεξη για συνέχεια της διαδρομής κόπηκε μαχαίρι (έκανα αναστροφή στην πρώτη ευκαιρία), αλλά επέστρεψα χαμογελαστός και ευτυχής, έχοντας συναντήσει χαρούμενες και τυχερές γάτες!
Υ.Γ. 1: Είναι θλιβερό να έχει προικίσει η φύση τις γάτες με τέτοιες εκπληκτικές ικανότητες επιβίωσης και να βρίσκονται ασυνείδητοι που ρίχνουν φόλες για να κάνουν πλάκα ή να βρουν την …ησυχία τους :(
Υ.Γ. 2: Είμαι κι εγώ αρκετά φιλόζωος για να έχω κατοικίδιο - λυγίζω κάτω από το βάρος της ευθύνης. Για τον ίδιο λόγο κάποτε δεν ήθελα να κάνω και παιδιά - τώρα δεν είμαι τόσο απόλυτος. Αγαπώ πάντως τα ζώα, όπως και την ελευθερία τους. Ίσως αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο σχόλιο.
Υ.Γ. 3: Απορώ πώς βρέθηκε ο κρετίνος που, όχι μόνο τόλμησε να γράψει όσα εμετικά έγραψε πάνω στη στιγμή του πόνου, αλλά κατάφερε και να εκτροχιάσει τελείως το post και σχεδόν να το μονοπωλήσει. Αναρωτιέμαι τι θα έγραφε αν ο Ν.Δ. ανέφερε πώς είχε άρρωστο παιδί…
Ενα καλο που μπορει να βγει απο τα μλογκ ειναι, το να μαθουμε καλυτερα τον εαυτο μαs,να μαθουμε να αντιμετοποιζουμε το κοσμο(ΝΙΚΟ Δημου παρασυρθηκεs),αλλα και μεσα απο τισ διαφορετικεs αποψειs που γραφονται να γινομαστε καλυτεροι και να βλεπουμε τα πραγματα και με αλλο ματι.Για αλλη μια φορα ευχομαι το καλυτερο για τον γατο.
Κουράγιο Τσιρίδα!!!!!!!!
Σου το εύχονται τόσοι μα τόσοι άνθρωποι μέσω αυτού του blog :)
Πάντως, εκτός από τις ευχές για τον Τσιρίδα, τις προσωπικές καταθέσεις και τις …παραφωνίες, τέθηκαν και κάποια ζητήματα που έχουν ενδιαφέρον (αν και υποθέτω πως ο Ν.Δ. έχει άλλες προτεραιότητες - και καλά κάνει). Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας, έπειτα και από προγενέστερα σχόλια του the resident και posts του perastikos, να καταθέσω κάποιες σχετικές απόψεις.
Πρώτα απ' όλα, σαφώς και υπάρχουν διαβαθμίσεις στη ζωή. Δεν είναι το ίδιο ο άνθρωπος, η γάτα, η κατσαρίδα, το λουλούδι, το βακτήριο (φυσικά αν βρεθεί έστω και ένα βακτήριο στον Άρη είναι υπερπολύτιμο και χρειάζεται απόλυτη προσοχή). Μοιραζόμαστε πάντως κοινές δομές (γονίδια) και καλό είναι να υπάρχει σεβασμός στη ζωή, στα πλαίσια κάποιου μέτρου βεβαίως (δε χρειάζεται π.χ. να σκοτώνουμε μερμήγκια - μπορούμε να τα οδηγήσουμε έξω από το χώρο μας με ένα κομμάτι ψωμί - αλλά δε θα προσκαλούμε κιόλας ποντίκια και κατσαρίδες). Πολλά ζώα πάντως μπορούν να ζήσουν και χωρίς εμάς (τρωκτικά, έντομα), ενώ άλλα μας χρειάζονται (σκύλοι, γάτες).
Η τοποθέτηση για τα φυτά ήταν κάπως άτσαλη, καθώς δεν πεθαίνουν ούτε πονάνε (δε διαθέτουν νευρικό σύστημα) αν φάμε τους καρπούς τους. Πάντως είμαι κατά του άσκοπου ξεριζωμού τους, καθώς και της κοπής αγριολούλουδων. Επίσης όταν οδηγώ, προσέχω μην τραυματίσω κανένα ζώο (έχω αποφύγει σκύλους, γάτες, ασβούς, αλεπούδες, ακόμα και κογιότ και ελάφια από τα ταξίδια μου σε Ευρώπη και Αμερική), αλλά δε μπορώ να κάνω τίποτα για τα έντομα που τρακάρουν στο παρμπρίζ - κυρίως την άνοιξη. Τέλος, δε θεωρώ σωστό να έχουμε άγρια ζώα (π.χ. παπαγάλους, ιγκουάνα, ψάρια) ως κατοικίδια. Αν αναλάβω κάποτε την ευθύνη και αποκτήσω κατοικίδιο, θα προτιμούσα να του έχω κάποιον χώρο για να νιώθει άνετα, καθώς και να το έχω μαζέψει αδέσποτο από κάπου, παρά να το αγοράσω από ένα pet-shop (μετά τον απαραίτητο εμβολιασμό θα είναι μια χαρά νομίζω).
Σχετικά με την κρεοφαγία και τα "χαπάκια", έχω κάνει μια μικρή εισαγωγή σε ένα σχόλιό μου στο blog του perastikos. Κατανοώ ότι εκ φύσεως είμαστε παμφάγοι και δεν είναι τόσο εύκολο να στερηθούμε το κρέας. Ιστορικά πάντως, ξεκινήσαμε ως τροφοσυλλέκτες (όπου τρώγαμε κυρίως άγριους καρπούς) και κατόπιν περάσαμε στο κυνήγι από τη στιγμή που αποκτήσαμε "τεχνολογία" (τα πρώτα πέτρινα όπλα και κατόπιν τη φωτιά). Κάποια στιγμή εφεύραμε και "νέες τεχνολογίες", τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι κάποια φυτά και ζώα υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο χάρη σε μας (αποτελούν προϊόντα συνεχών διασταυρώσεων) και δε μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τη δικιά μας φροντίδα, έστω και για …ιδιοτελείς σκοπούς (τροφή, συντροφιά κλπ).
Η κτηνοτροφία πάντως δε μπορεί να συνεχίζεται επ' άπειρον, καθώς τα συγκεντρωμένα ζώα αποτελούν ιδανικό στόχο για κάθε είδους επιδημίες (βλ. τρελές αγελάδες και γρίπη των πουλερικών), ενώ καταναλώνουν πολύ περισσότερα θρεπτικά στοιχεία σε ζωοτροφές από όσα παράγουν (είναι δηλ. ζωντανές "μηχανές χαμηλής απόδοσης"), για να μην αναφερθούμε και στις συχνά άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σφαγής τους.
Ήδη μπορούμε να παράγουμε συνθετικά σχεδόν όλα τα θρεπτικά στοιχεία που μας παρέχουν, ενώ στο κοντινό μέλλον θα μπορούμε να παράγουμε ακόμα και κανονικό κρέας (με κλωνοποίηση μυϊκών κυττάρων), χωρίς την ανάγκη σίτισης και σφαγής ζώων. Ίσως στο πιο μακρινό μέλλον να μπορέσουμε να λαμβάνουμε κάθε είδους τροφή μέσω καλλιέργειας φυτών και "φυσικών συνθετικών" τροφών, που δε θα διαφέρουν σε τίποτα από τις "λιχουδιές" που έχουμε συνηθίσει, ως προς τη θρεπτική αξία, τη γεύση ή και την εμφάνιση. Τότε θα πάψει και η "χρήση" ζώων ως μηχανών παραγωγής τροφής (κτηνοτροφία), αλλά και οι ενδοιασμοί που έχουν όσοι προβληματίζονται με την κρεοφαγία (ανάμεσά τους κι εγώ).
Όσοι θα απέρριπταν το σενάριο αυτό απλά και μόνο με το επιχείρημα ότι είναι "αφύσικο", ας μην ξαναφάνε ψωμί, γλυκά, καλλιεργημένα φυτικά προϊόντα (φρούτα, λαχανικά, όσπρια κλπ), καθώς και πολλά ζωικά προϊόντα (αγελαδινό και κατσικίσιο γάλα, τυρί, αλλαντικά, χοιρινό, βοδινό και αρνίσιο κρέας κλπ), αφού και αυτά δεν ανήκουν στη φύση - δεν υπήρχαν καν πριν από 10.000 χρόνια. Μπορούνε πάντως άνετα να τρώνε άγρια βατόμουρα και σαλιγκάρια ;)
Υ.Γ. Ενδιαφέρον και το ζήτημα της ευθανασίας (σε ζώα και ανθρώπους), αλλά ήδη το σεντόνι είναι υπέρδιπλο! Ας το συζητήσουμε άλλη φορά…
Και ένα τρίτο (και μάλλον τελευταίο) σχόλιο με μια πρόταση-πρόκληση για τους φίλους "φυσιολάτρες" κυνηγούς:
Πηγαίνετε να ζήσετε ένα μήνα (αν αντέξετε φυσικά) στη ζούγκλα του Αμαζονίου ή στις σαβάνες της Αφρικής, χωρίς μαχαίρια, καραμπίνες, φυσίγγια κλπ, παρά μόνο με την …αδαμιαία σας περιβολή, έτσι για να πάρετε μια γεύση τι εστί "φυσικό" κυνήγι σε πραγματικές συνθήκες - και να καταλάβετε ποιος είναι ο κυνηγός και ποιος το θήραμα. Έχετε βεβαίως το δικαίωμα να κατασκευάσετε εργαλεία, όπλα και ότι άλλο σας καπνίσει με τα υλικά που θα βρείτε στο "φυσικό" σας περιβάλλον (και οι "φύσει κυνηγοί" μακρινοί μας πρόγονοι με πέτρες ξεκίνησαν, τουλάχιστον εσείς έχετε πολύ περισσότερες γνώσεις). Μπορείτε ακόμα να ανάψετε και φωτιά - χωρίς σπίρτα ή Zippo φυσικά ;) Αν καταφέρετε και σκοτώσετε κάποια ζώα (μάλλον το αντίθετο προβλέπω να συμβεί), μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για τροφή, ρουχισμό και ότι άλλο επιθυμείτε. Κάτι μου λέει πάντως ότι τα "ξαδέλφια" των γάτων θα σας κάνουν να παρακαλάτε να σας έριχναν κι εσάς φόλα, καθώς δεν κυνηγούν μόνο θηλυκές γαζέλες, αλλά τρελαίνονται και για πιο "εξωτικά" μεζεδάκια - Τρίγωνα Πανοράματος π.χ. ;)
Εάν καταφέρετε να επιστρέψετε ζωντανοί και αρτιμελείς, υπόσχομαι να κυνηγώ μαζί σας ορτύκια, μπεκάτσες, λαγούς και ότι άλλο έχετε ευχαρίστηση μέχρι τα βαθιά μου γεράματα!
Καλημέρα! Ο καιρός σιγά σιγά φτιάχνει κι' έχω καλό προαίσθημα για τον Τσιρίδα...
@mickey: Όταν οδηγείς μέχρι 120km/h, το "μαμουνόμετρο" (η πρώτη εμφάνιση της λέξης αυτής χρεώνεται στον ΝΔ) δεν γράφει πολύ και τα συμπαθητικά ζουμερά μαμούνια την γλυτώνουν... Άσε που γλυτώνεις και το καθάρισμα του παρμπριζ.
Αν και μαλλον δεν θα βρουμε ποτε ενα κοινο εδαφος με το ΝΔ(ο γραφων κανει ενα επαγγελμα που απο οσο εχω καταλαβει προκαλει απεχθεια στον κ.Δημου:))συμπονω τον γατο σας.Ως πραγματικα ζωοφιλος που μαζεψα πριν χρονια ενα ασπρομαυρο γατακι σε ενα στρατοπεδο και εδω και 3 χρονια το κουβαλω μαζι μου.
ο τσιρίδας επιλέγει να πολεμά μόνος τις δικές του μάχες, όσο δύσκολες κι αν είναι. θαυμάζω τον τσιρίδα γιατί είναι ελεύθερος.
εύχομαι από καρδιάς να κερδίσει και αυτή τη μάχη.
λυπήθηκα κι εκνευρίστηκα διαβάζοντας την εξέλιξη των σχολίων ενός κειμένου που έβγαζε το σπαραγμό ενός ανθρώπου για την τύχη του αγαπημένου του ζώου... θα χαρώ αν μάθω ότι ο γάτος είναι καλά, θα χαρώ ακόμα και αν "απεσύρθη" αγωνιστής...
καλημέρα
είπα να απέχω από αυτό το θέμα γιατι με στεναχωρεί ιδιαίτερα. τώρα που με τον α ή τον β τρόπο "ελάφρυνε" ας κάνω 1-2 παρατηρήσεις:
-georgia m + nikosdimou: με την αναφορά σας στην χορτοφαγία δεν συμφωνώ. ήταν μία μόδα στείρας ψευτοοικολογίας που πέρασε. ΟΛΟΙ οι καταρτισμένοι διατροφολόλοι συμφωνούν ότι ΚΑΙ το κρέας χρειάζεται, όχι βέβαια στην ποσότητα που καταναλώνουμε στην Δύση.
-thrylewnta δημιούργησες ένα θέμα από δικιά σου επιπολαιότητα. δεν μπορείς όταν μιλάμε για το γατάκι του ΝΔ (που είναι μία προσωπική δραματική ιστορία) να την ανάγεις σε ανάγκες εκκαθαρίσεων!!! Σαν να πήγαινε απόγονος του Μέγκελε σε forum θυμάτων του ολοκαυτώματος κι άρχιζε να επιχειρηματολογεί!!! Ντροπή...
-nikosdimou: περαστικά στο μικρούλη
@ kapamas
Ρε συ, απίστευτο το video από το link που έδωσες.
Προτείνω όποιος έχει (πολύ) γερό στομάχι να το δει, για να καταλάβουμε λιγάκι πόσο υποφέρουν τα συγκεκριμένα πλάσματα.
Πραγματικά απίστευτα αυτά που συμβαίνουν,
και ακόμα πιο απίστευτη η άγνοια μας.
@stormrider
Καλύτερα στείρα ψευτο-οικολογία παρά στείρα α-πραγία.
@γεωργιά μ
το "στείρα ψευτοοικολογία" δεν πήγαινε αγαπητή μου σε σας αλλά στους αμερικάνους που κατεβάζανε τα mcdonalds και μια μέρα ξυπνήσανε και το μόνο κακό που βρήκανε στον κόσμο είναι η κρεατοφαγία. μάλιστα πολλοί απο αυτούς τους "ακτιβιστές" δεν αφήναν κόσμο στα εστιατόρια να φάει αποκαλώντας τους "δολοφόνους"
η ορολογία χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει πως προήλθε το κίνημα.
προς θεού κανένα πρόβλημα με τις απόψεις καθενός, αρκεί να μην ενοχλούν εμένα (όπως έγινε στο περιστατικό που ανέφερα παραπάνω)
"Dogs love their friends and bite their enemies, quite unlike people, who are incapable of pure love and always have to mix love and hate in their object-relations."
-- Sigmund Freud
Κατι τοσο απλο να το δει κανειs το οποιο εγω δεν το ειχα σκεφτει πριν.
harry Αν ενα σκυλι το κακομεταχειριστεις,θα ψυχρανθει μαζι σου,ακριβως οπως & ενας α
νθρωπος.Ο,τι δινεις,παιρνεις.
Οχι βρε χαρυ.Ποσα σκυλακια ειναι δεμενα σε ισοβια δεσμα και κατω απο αθλιεs συνθηκεs,με λιγο φαι και νερο,με μια ελια για σπιτι.Παιρνουν κλοτσιεs οταν γαυγιζουν και δινουν αγαπη ( παλι γλυφουν το χερι του"αφεντη τουσ").Αξιοθρηνητα,αξιολατρευτα.Εξαλου ο φρουντ ειπε οτι τα σκυλια αγαπουν τουσ φιλουs τουs και δεν εχουν αναμικτα συναισθηματα.Αυτο ειναι διαφορετικο απο αυτο που λεs.Αλλα και παλι απαντησα.
stormrider.με την αναφορά σας στην χορτοφαγία δεν συμφωνώ. ήταν μία μόδα στείρας ψευτοοικολογίας που πέρασε. ΟΛΟΙ οι καταρτισμένοι διατροφολόλοι συμφωνούν ότι ΚΑΙ το κρέας χρειάζεται, όχι βέβαια στην ποσότητα που καταναλώνουμε.
Πολλοι απο αυτουs που δεν τρωνε κρεαs δεν το κανουν γιατι πιστευουν οτι δεν χρειαζεται(αν και γω που δεν τρωω ειμαι καλα,και δεν εχω δει σε εξετασειs κατι το κακο μεχρι τωρα.)Δεν ειναι αυτο το ζητημα.Ακομα και αν το κρεαs χρειαζεται στουs ανθρωπουs υπαρχουν πολλοι νομιζω απο αυτουs που θα εξακολουθουσαν να μην τρωνε ζωα,απο την αγαπη τουσ προs αυτα.Δεν πρεπει κανουμε μονο οτι ειναι καλο για μαs,αλλα να σκεφτομαστε και τουs αλλουs γυρω μαs ακομα κι αν ειναι ζωα.
Καλησπέρα και πάλι. Δον Γάτο, αν είσαι εδώ, νομίζω ότι είμαστε πολλοί που σκεφτόμαστε τον Τσιρίδα και περιμένουμε τα νέα του.
Δεν βλέπω τον Ν.Δ. σήμερα και ανησυχώ για τον Τσιρίδα. Μακάρι όλα να πάνε καλά...
πάντως ψυχή έχουνε και τα φυτά...Θέλουμε δε θέλουμε βρικολακιάζουμε. Ζούμε με το Θάνατο. Είναι ο νόμος της φύσης η οποία δε βλέπει το τέλος και την αρχή εκεί που το βλέπουμε εμείς.
Βέβαια το αίμα, η ουσία μας, το περιεχόμενο μας, είναι ιερό. Για αυτό και αυτή η παραπάνω συγγένεια μας με τα ζώα. Για αυτό και καταλαβαίνω τους χορτοφάγους
η εικόνα του γατούλη που μάχεται ξερνώντας αίμα είναι συγκλονιστική. Είναι ανθρώπινη όσο τίποτα. Είναι η μάχη μας με ένα σύμπαν κι ένα κόσμο ξένο κι επιθετικό. Αυτός ο γάτος είναι ένας μυστήριος, πανάρχαιος ήρωας.
Η σιωπη του Νικου Δημου μοιαζει δυσοιωνη.Κατι δεν παει καλα.
Φίλτατε Ν.Δ, λοιποί φίλοι, καλησπέρα σας και , φυσικά, περαστικά στον κούκλο τον Τσιρίδα!
Η αλήθεια είναι ότι τα ανόητα posts του ενός κυρίου δεν είχαν μόνο τις αρνητικές τους πλευρές (θέσανε σε ισχυρά δοκιμασία τις ευαισθησίες και την αισθητική μας).
Ουδέν κακόν αμιγές καλού!
Ω ναι, οι ηλίθιοι και οι αγενείς μας είναι εξαιρετικά χρήσιμοι διότι χωρίς αυτούς δεν θα ξεχωρίζανε οι πραγματικά άξιοι!
Με λίγα λόγια πρέπει, τουλάχιστον, να ευγνωμονούμε τον Δημιουργό που με τις πανταχού παρούσες προκλητικές Αντιθέσεις Του κατορθώνει και τονίζει και τις ποιο μύχιες πτυχές του Έργου Του!
Ναι, πολλοί ενοχληθήκαμε με τα όσα έγραψε ο κύριος. Υπήρξαν επίσης, και ορισμένες σαχλές κορασίδες οι οποίες άνοιξαν διάλογο μαζί του.
Φυσικά αυτό δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει διότι η παρακμή των ανδρών ανέκαθεν είλκυε απανταχούσες τις στερημένες.
Αυτό που μας εκπλήσσει είναι η μετατροπή ενός Blog σε Forum όπου το ήθος και η θεματολογία είναι περισσότερο χαλαρές και πλαδαρές και από την κυτταρίτιδα των θαυμαστριών του κύριου!
Φρονώ πως ορθά απέχει ο Ν.Δ από τα τεκταινόμενα και ευελπιστώ εφεξής τα Posts να είναι εντός θέματος!
μυθωδός said at 4:52μμ:
"Ω ναι, οι ηλίθιοι και οι αγενείς μας είναι εξαιρετικά χρήσιμοι διότι χωρίς αυτούς δεν θα ξεχωρίζανε οι πραγματικά άξιοι!"
Πράγματι, μυθωδέ! Το επιβεβαιώνεις περίτρανα με το σχόλιό σου ;)
Υ.Γ. Πεθαίνω να μάθω τη μέθοδο μέτρησης της κυτταρίτιδας των θαυμαστριών του Ν.Δ. μέσα από τα σχόλιά τους στο blog…
the resident said...
"Η σιωπη του Νικου Δημου μοιαζει δυσοιωνη.Κατι δεν παει καλα".
Δυστυχώς έχετε δίκιο. Όλη μέρα τον έψαχνα σήμερα - άφαντος. Μετά από τρεις μέρες αιμορραγία...
Θα παρακαλέσω όχι σχόλια και συλλυπητήρια. Όταν είμαι σε θέση θα ανεβάσω ένα νέο post.
Σαν επιτύμβιο στον Τσιρίδα αντιγράφω μία ιστορία που μου έστειλε σήμερα με email μία κυρία από την Κύπρο:
Είχα ένα γατάκι που έμοιαζε με τον Tσιρίδα, μόνο που ποτέ δεν τσίριζε, ποτέ δεν παραπονιότανε, πάντα με κοιτούσε στα μάτια, ποτέ δεν ζητούσε τίποτε, συνεννοούμασταν μe τo βλέμμα, όλη η γειτονιά τον αγαπούσε, όλοι τον κλάψαμε, ακόμα κι εκείνοι που παλιότερα βάζανε δηλητήρια στους γάτους.
Ήταν διακριτικός, αξιοπρεπής, τον φωνάζανε όλοι με το όνομά του ("Σωκράτη") Σωκράτης όνομα και πράγμα! Σοφός γάτος, κυνηγιάρης (αν και στειρωμένος), σπιτικός, φιλειρινιστής, αγαπητός ακόμα και στους σατραπόγατους, μόλις τον ανταμώνανε, τον μύριζαν στη μύτη και αφήνανε τόπο να περάσει.
Τεσσάρων έτων αρρώστησε: καρκίνος στο στομάχι. Επί ένα μήνα του συμπαραστεκόμασταν όλη η γειτονιά, αφού δεν κρυβόταν, πηγαινε τη βόλτα του με το ζόρι, έσερνε τα πίσω πόδια του, είχε καταντήσει σκιά του ευατού του, δεν μπορούσε πια ν΄ ανεβαίνει τα πεζούλια, πάντα όμως τα κατάφερνε με τη βοήθεια πότε ενός παιδιού που τον έπαιρνε στα χέρια και τον άφηνε με αγάπη στο πεζούλι του, πότε με τη βοήθεια μιας γιαγιάς που του άνοιγε την καγκελόπορτα , αφού πια δεν μπορούνε να την παρακάμψει, πότε τον βοηθούσε να περάσει το δρόμο η οικιακή βοήθός στο απομακρυσμένο σπίτι και πότε εκείνος ο γεράκος συνταξιούχος που τον περνούσε για δικό του γάτο!!!
Εκείνες τις μέρες, έπαιρνα άδεια από τη δουλειά, τον ακολουθούσα συχνά στις βόλτες του, τον έβλεπα που όλο και περισσότερο σέρνοντα και βογγούσε κι ο γιατρός κουνούσε το κεφάλι, ο πεθερός μου με τα μάτια θολά ούτε ν΄ ακούσει για ευθανασία, απ΄ τα πολλά συγκατάνευσε. Ο Σωκράτης άφησε τη κληρονομιά του. Γνωρίστηκα με όλους τους γείτονες. Κι ενώ το πρώτο καλοκαίρι που ήλθα στη γειτονιά, μύριζε ο τόπος από τα φαρμακωμένα γατάκια, μετά το μαρτύριο του Σωκράτη ουδείς διανοήθηκε να το ξανακάνει.
Ο Σωκράτης που ήταν στειρωμένος, έφυγε δίνοντας έκτοτε ζωή στη γειτονιά, σε ανθρώπους που χρόνια δε μιλούσαν μεταξύ τους και στις γατούλες που έλειψε να εξαφανιστούν από τα πέριξ.
Περί φιλοξενίας....
Αγαπητοί φίλοι,
Τον τελευταίο καιρό, απολαμβάνουμε την φιλοξενία του blog του κ. Δήμου. Χαρήκαμε ταξίδια σε πόλεις, μιλήσαμε για αγάπη, πείνα, έρωτα, σεξ, εκνευριστήκαμε, φιλιώσαμε, διαβάσαμε σουρρελιστική ποίηση, γελάσαμε με την τεχνοφοβία και το κυριότερο μιλήσαμε, ανταλλάξαμε γνώμες και αρκετοί μάθαμε κάτι.
Στο τελευταίο του post μας μίλησε για το χαμένο άρρωστο γατάκι του και τον πόνο που αυτό του προκαλεί.
Σε ανταπόκριση σε αυτό (αλλά και σε προηγούμενα posts) διαβάσαμε προσβολές, απειλές, ειρωνεία, φόλες και βιώσαμε τον σχεδόν πλήρη εκφυλισμό του blog.
Σκεφτήκαμε ότι ο άνθρωπος αυτός διατηρεί το blog για την χαρά της επικοινωνίας μαζί μας; Ακόμα κι ο πιο αφελής μπορεί να καταλάβει ότι τα χρήματα και η φήμη δεν είναι μέσα στα κίνητρα του. Και ο χρόνος δεν του περισσεύει.
Ως τώρα δεν μπήκε στον πειρασμό να λογοκρίνει τα posts, όλα βγήκαν στον αέρα.
Μήπως λοιπόν εδώ επαληθεύουμε μερικά από τα ελαττώματα μας που ο κ. Δήμου στηλιτεύει για χρόνια;
Μήπως καλυπτόμενοι πίσω απο την ανωνυμία μας τον στολίζουμε με επίθετα, δείχνουμε πλήρη αδιαφορία για το πρόβλημα του και αφού του λερώσουμε τους τοίχους φεύγουμε σβήνοντας τα τσιγάρα μας στο πάτωμα;
Μήπως δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την ευγενική φιλοξενία θεωρώντας την αδυναμία και τελικά υποχρέωση του οικοδεσπότη;
Μήπως τελικά δεν μπορούμε να σεβασθούμε την ελευθερία και την δημοκρατία που μας παρέχει μέσα στο σπίτι του;
Στο κάτω-κάτω δεν μας ανάγκασε νάρθουμε εδώ, εμείς είδαμε φως και μπήκαμε.
Χαρά στο κουράγιο σας κύριε Δήμου. Και καλή τύχη με το γατάκι σας
Στη συγκεκριμένη φωτογραφία γύρισα πολλές φορές, λόγω του συγκεκριμένου γάτου: έχει μια ‘ανοιχτή’ έκφραση, χωρίς φόβο, κάτι σαν πείσμα, ανοιχτός προς την ανθρώπινη παρουσία (ή το φακό).
Συγκρίνετέ τον με τα άλλα πρόσωπα!
Περαστικά του τού γατούλη!
"γύρισα πολλές φορές στη φωτογραφία" (εννοώ από τότε που πρωτομπήκε)
eva: ας μη χάνουμε κι εμείς την ανθρωπιά μας κι ας μας ωθούν κάποιοι.
Ο Τσιρίδας κατάφερε να μας συγκινήσει όλους και να γίνει μέλος της συντροφιάς μας. Αν αυτό μπορεί να μετριάσει τη λύπη του Νίκου Δήμου πρώτα, ας ξέρει πως στις τελευταίες του ώρες απέκτησε δεκάδες στοργικούς φίλους.
ΝΔ οι στιγμές είναι σίγουρα δύσκολες.. ο τσιρίδας έχει μπει στην καρδιά ολονών μας.. όση απόγνωση κι αν υπάρχει στο ότι είναι μόνος και αβοήθητος σ’αυτό που βιώνει.. άλλο τόσο σημαντικό είναι το ότι υπάρχει τόση ενέργεια από τόσους που το σκέφτονται αυτή τη στιγμή στον πλανήτη.. μακάρι όλη αυτή η ενέργεια να βοηθήσει τον τσιρίδα να επιβιώσει..
Διαφωνώ με τις θέσεις του Thrileonta αλλα επίσης διαφωνώ με τις "κατάρες" που του απευθύνθηκαν. Μιά ζωή είναι μιά ζωή ακόμη κι αν ανήκει σε εγκληματία. Με αυτό το σκεπτικό, άλλωστε, καταργήθηκε και η θανατικκή ποινή στην Ευρώπη (και ό,που αλλού...). Αν ο Thrileon αισθάνεται έτσι όπως γράφει δεν θα τον αλλάξουν οι κατάρες. 'Ισως άλλη προσέγγιση να είχε αποτελέσματα.
epicuros said'Ισως άλλη προσέγγιση να είχε αποτελέσματα
Aν ψαξεται λιγο θα δειτε και την αλλη προσεγγιση σε σχολιο μου αμεσωσ μετα το πρωτο δικο του σχολιο,και δεστε αμεσωs μετα τον τροπο απαντησηs του.
Και βεβαιωs διαφωνω για τιs καταρεs.
Μερικές φορές το να "φεύγεις" είναι λύτρωση...Ποιος λέει ότι ο αγαπητός Τσιρίδας δεν πονάει και δε βασανίζεται. Μήπως εκεί που θα πάει θα είναι μια γατίσια Εδέμ χωρίς πόνο και ποντικοφάρμακα;;;
ΕΚΤΑΚΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ο γάτος Τσιρίδας βρέθηκε σήμερα το μεσημέρι μισοπεθαμένος και παγωμένος. Διακομίστηκε αμέσως σε κλινική και μπήκε στην εντατική με ορό και θερμαντικό σώμα. Οι γιατροί του δίνουν 50% πιθανότητες να επιβιώσει.
Αν σου πω οτι το περιμενα γιατι παλι ειχεs χαθει απο το μπλογκ,για αρκετη ωρα.Περαστικα,περαστικα.Περιμενουμε κι αλλο ιατρικο ανακοινωθεν με τιs καλεs εξελιξειs.
Πολλεs φορεs εχω χασει γατουs και τουs ειχα για πεθαμενουs αλλα ξαναγυριζαν.Ρεκορ κατεχει εναs γατοs που εμφανιστηκε μετα απο ενα χρονο απουσιαs και απο τοτε δεν ξαναφυγε.Αλλεs παλι γατεs που τισ ειχα για ετοιμοθανατεs,επηβιωσαν.Kουραγιο λοιπον.
Καλά νέα... Είμαι σίγουρος ότι ο Τσιρίδας ανήκει στο 50% αυτών που επιβιώνουν. Κουράγιο !!!
Ο Τσιρίδας έφυγε.
Θα συνεχίσω εδώ (έγραψα ένα μήνυμα στο άλλο post). Δεν δέχομαι να συζητάμε σε ένα blog για μια γενοκτονία, κανείς να μη λέει – και δίκαια να μη λέει – ‘σκατά στους τάφους των ηθικών αυτουργών του Ολοκαυτώματος’ – και εδώ, οι ίδιοι να λένε ‘να πεθάνει αυτός που φώλιασε το γάτο’.
Όπως η αγάπη δεν ξέρει από είδη, έτσι δεν (πρέπει να) ξέρει και το μίσος. Ο άνθρωπος ίσως είναι το μόνο είδος που σκοτώνει από σπορ και εκδίκηση, αλλά κι αυτοί που ρίχνουν κατάρες θανάτου, αυτό ακριβώς κάνουν: ζητούν το θάνατο κάποιου από μίσος, από εκδίκηση, από άχτι.
Συμμετέχω στον πόνο και ίσως είναι απρέπεια να μιλώ στο επόμενο comment γι’ αυτή τη διάσταση – συμμετέχω όμως στο πόνο, όχι στο άχτι και όχι στην θανατηφόρα εκδίκηση.
Διόρθωση: δεν συμμετέχω στο άχτι που εύχεται θάνατο. Στο ανθρώπινο ναι - και με το παραπάνω!
Έχω γίνει μαλλιά-κουβάρια με κάποιον που μάτωσε με κλωτσιά τη μύτη της γάτας μου. Αλλά τον έκανα ρεζίλι και μετά αδιαφόρησα, βαθιά και απόλυτα, σαν να μην υπάρχει.
Μέχρι εκεί.
Κρίμα..... Τις τελευταίες ημέρες είχε όλους μας στο πλευρό του. Θα συνεχίσουμε να τον θυμόμαστε όπως στην φωτογραφία.
΄Εχω ένα γάτο, ολόϊδιο με τον Τσιρίδα, σήμερα πέρασα πολύ ώρα μαζί του,με κουβέντα και χάδια. Για τον Τσιρίδα προορίζονταν αλλά...
gravoura: με έκανες να δακρύσω...
Αυτή η προσωπική συμμετοχή σου, νομίζω, είναι η πιο αληθινή συμπόνια.
αντίο, αγαπημένε Τσιρίδα. Μπορεί να μην τον ήξερα προσωπικά αυτό το γάτο με τα υπέροχα μάτια, αλλά είδα σε αυτόν όλες τις γάτες και τους γάτους που τάισα, περιέθαλψα, κουράρισα, ερωτεύτηκα, νοστάλγησα, αγάπησα, όλα αυτά τα χρόνια. Και άλλα τόσα σκυλιά, ζευγάρια μάτια, πολλά ζευγάρια μάτια. Αυτά τα μάτια, τα μάτια τους, που καρφώνονται κάθε φορά μέσα στην ψυχή μου, που νιώθω πως μόνο αυτά τα μάτια μπορούν να δουν μέσα της μερικές φορές.
Τόσα λόγια, τόσα λόγια, κάθε μέρα, στο δρόμο, στο γραφείο, στα πάρτυ, στις παραλίες, στα ασανσέρ, στα ταξί, στα blogs, και αρκεί ένα ζευγάρι μάτια να κάνει την ψυχή σου να ανοίξει σαν τα λουλούδια στο πρώτο πρωινό φως.
Ελειπα στο Λονδίνο, μόλις τώρα διάβασα το νέο. Ειλικρινά, λυπάμαι, κι έτσι όπως λυπάμαι τώρα, λυπάμαι σπάνια. Δεν υπάρχει πιο κτηνώδης βία από αυτή που ασκείται στα μικρά παιδιά και τα ζώα. Δεν έχουν καμία άμυνα γι' αυτό. Είναι τόσο άνιση αυτή η μάχη.
Από παλιά, έχω επινοήσει έναν μαγικό τόπο, που τον έχω ονομάσει "τον κόσμο των γατιών και των σκυλιών". Ελπίζω να πήγε εκεί ο Τσιρίδας, που εκεί πήγε σίγουρα, κι ας μην πιστεύω σε αντίστοιχο παράδεισο για την αφεντιά μου. Η κόλαση πάντως είναι υπαρκτή, και είναι εδώ, στα δικά μας τα μέρη.
Υπαρχεια θεός και για τις γάτες. Η αρχαια αιγυπτιακή Μπαστέτ. Παρουσιάζεται σε μορφή ταριχευμένης ή λίθινης γάτας. Ειθε να φυλάει τον Τσιρίδα!
Δημοσίευση σχολίου