1. Γιατί φτιάξατε το blog?
Το ξεκίνησα σαν παιχνίδι και σαν πείραμα. Πού να φανταστώ τι τζίνι θα έβγαινε από το μπουκάλι! Τώρα έγινε η κύρια απασχόλησή μου και (έχω την αμυδρή εντύπωση) το κυριότερο πνευματικό μου έργο.
Αν και, από ένα σημείο και πέρα, είναι λάθος να το ονομάζω δικό μου. Μπορεί να ξεκίνησε από μένα, αλλά τώρα είναι πια ένα συλλογικό δημιούργημα. Καθημερινά σχολιάζουν και γράφουν σε αυτό γύρω στα εκατό άτομα – όχι πάντα τα ίδια. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι στο Διαδίκτυο υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι με σπάνια καλλιέργεια, γνώση και ευαισθησία – και τόσο έτοιμοι για διάλογο. Συχνά δυσκολεύομαι να σταθώ στο ύψος τους. Είναι ένα φαινόμενο που με έχει ξεπεράσει. Από 100 μέχρι 500 σχόλια την ημέρα! Υποπτεύομαι πως κάποτε θα γράφονται διδακτορικές διατριβές γι αυτό.
2. Τι νόημα έχει το blog για έναν που γράφει και στον καθημερινό ή περιοδικό τύπο; (Το λέω επειδή ξέρω πολλούς δημοσιογράφους που φτιάχνουν blogs).
Είναι πιο ελεύθερο. (Ξέρω τι σας λέω – μετράω δέκα παραιτήσεις από τα μεγαλύτερα ελληνικά ΜΜΕ). Είναι εντελώς ελεύθερο. Επιπλέον είναι πιο προσωπικό. Μπορεί κανείς εύκολα να μιλήσει στο πρώτο πρόσωπο. Ακόμα περισσότερο αν το blog είναι ψευδώνυμο.
3. Ποια η βασική διαφορά ενός που διατηρεί καθημερινό blog κι ενός που διατηρεί καθημερινή στήλη σε εφημερίδα;
Βλέπε παραπάνω. Συν κάτι ακόμα. Το κοινό των blogs δεν έχει σύνορα. Από τους 1500 αναγνώστες που επισκέπτονται καθημερινά το δικό μου, οι μισοί ζούνε εκτός Ελλάδος – μερικοί στα πιο μακρινά μέρη της γης.
4. Ποια πιστεύετε πως θα είναι η εξέλιξη των blogs;
Ήρθαν για να μείνουν – είναι μία μεγάλη κατάκτηση του ανθρώπου. Πριν 12 χρόνια είχα γράψει πως ένας βασικός λόγος που το Internet αποτελεί το μεγαλύτερο πνευματικό γεγονός στην ιστορία, είναι πως, αντίθετα με τα άλλα ΜΜΕ, είναι αμφίδρομο. Ο κάθε δέκτης μπορεί να γίνει πομπός. Με μηδενική δαπάνη ο καθένας γίνεται εκδότης του εαυτού του. Κι αν αξίζει, θα βρει το κοινό του.
5. Πόση μεγάλη είναι η ανάγκη των ανθρώπων να γράψουν;
Όσο μεγάλη είναι η ανάγκη τους για επικοινωνία. Ο άνθρωπος ολοκληρώνεται και υπάρχει μόνο μέσα από την επικοινωνιακή πράξη.
6. Είναι τα blog μία μορφή ψυχοθεραπείας;
Μπορεί να είναι. Ανάμεσα στα 31.000.000 blog του πλανήτη, υπάρχουν πολλά είδη: από ειδησεογραφικά (που ρίχνουν κυβερνήσεις) μέχρι τεχνοκριτικά (που αναδεικνύουν καλλιτέχνες), από αθλητικά μέχρι πορνογραφικά. Από αυτά, τα προσωπικά, και εξομολογητικά σίγουρα εκτονώνουν και βοηθάνε τους δημιουργούς τους.
7. Νιώθετε επιτέλους πως έχετε την ευκαιρία να εκφραστείτε ελεύθερα δίχως κανέναν περιορισμό;
Α, ναι – είναι ένα μεθυστικό συναίσθημα!
8. Οι εφημερίδες και τα blog είναι αντίπαλοι ή μήπως συνοδοιπόροι;
Συνοδοιπόροι και συνεργάτες. Έχει αποδειχθεί ότι κανένα μέσο δεν ακυρώνει το άλλο. Η φωτογραφία δεν σταμάτησε την ζωγραφική (την άλλαξε) και ο κινηματογράφος δεν έκλεισε τα θέατρα.
9. Επειδή έχω κάποιους φίλους που μπαίνουν καθημερινώς στο blog σας και μου λένε, αλλά και από προσωπική παρατήρηση, έχω την αίσθηση πως πρέπει να περνάτε πλέον πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή σας...
Ναι, και μερικές φορές με βαραίνει. Αλλά γενικά έχω την αίσθηση ότι συμμετέχω σε κάτι πολύ σημαντικό και πολύ μεγαλύτερο από μένα.
10. Πόση μαγεία κρύβει η ανωνυμία του internet? Αν κάποια μέρα τα λέγατε εκ του σύνεγγυς με όσους μπαίνουν στο blog σας θα χανότανε αυτή η μαγεία; Θα επικρατούσε μήπως κάποιου είδους αμηχανία;
Εγώ βέβαια ξεκίνησα επώνυμος (δεν πάω την ανωνυμία), πράγμα που μερικοί παλιότεροι μπλόγκερς το κατακρίνουν. Θεωρούν ότι, επειδή ήμουν γνωστός, η επωνυμία αποτελούσε αθέμιτο ανταγωνισμό. Σίγουρα βοήθησε στο ξεκίνημα. Το γεγονός όμως ότι όλο και περισσότεροι μπαίνουν τώρα στο blog (συνολικά στους τρεις μήνες έχουν περάσει τις 110.000) σημαίνει πως έχει την δική του αυτόνομη έλξη. Αν απογοήτευε, θα είχαν αποχωρήσει και οι πρώτοι.
Ναι, η ανωνυμία είναι γοητευτική. Γι αυτό και σε προτάσεις μερικών να συναντηθούμε όλοι, δεν συναίνεσα. (Ας αφήσουμε που θα ήταν δύσκολο λόγω διασποράς – και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό). Προτιμώ να τους φαντάζομαι... Συνέντευξη (αδημοσίευτη ακόμα) στον συντάκτη της Ελευθεροτυπίας Δημήτρη Κανελλόπουλο. Εικονογράφηση του Charles van Sanwdyk από την εκδοση The Blue Fairy Book. Στο τέλος εγώ, ο γάτος, παπουτσωμένος (στην πραγματικότητα: δύο πόδια σε ένα παπούτσι).
118 σχόλια:
τελικά το blog σας είναι πράγματι κάτι παραπάνω από το "ndimou.gr με σχόλια" όπως νόμιζα στην αρχή. καλή συνέχεια!!
Το αγαπάμε,είναι κομματι μας αυτο το blog.Eίναι ελευθερια,είναι επικοινωνια,είναι τρυφερότητα,είναι ένα ζεστό χερι.
Είναι δάκρυ να διαβάζεις την παραγραφο,είναι γέλιο να διαβάζεις το μιχάλη,είναι ζεστασια να διαβάζεις την georgia m και φυσικά ειναι υπέροχη επικοινωνια με ΟΛΟΥΣ.
Είμαι αισιοδοξος για το μέλλον του ( με τετοιο μπαμπα ) , πραγματικά πιστευω στο μέλλον θα μας εκπληξει,μας επιφυλασει εκπληξεις.
Με αφορμή το σημερινό ποστ, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον ΝΔ γιατί υπήρξε η αιτία να γνωρίσω τον θαυμαστό κόσμο των μπλογκ και αρκετούς υπέροχους (απ' ό,τι φαίνεται...) ανθρώπους. Αν το μπλογκ του καθενός είναι το σπίτι του, τότε το μπλογκ του ΝΔ είναι ένα μεγάλο καφενείο όπου συναντιόμαστε, σε μικρές παρέες που σχηματίζουν μια μεγαλύτερη, και μιλάμε ώρες ατελείωτες, άλλες φορές φιλικά, άλλες διαπληκτιζόμενοι -- στην παράδοση της εκκλησίας του δήμου.
Σπάνια γίνεται τόσο απολαυστικό το διαδίκτυο...
Των Ελλήνων οι κοινότητες
Εκεί μέσα στην δικτατορία.
Τσιγάρα, καφέδες, συζητήσεις, διαφωνίες, αποχωρήσεις...
Ένα έντονο αίσθημα μοναξιάς, μετά...
Μια χαρά, σχεδόν ερωτική, αργότερα, όταν βλέπαμε το πρώτο παράνομο έντυπο που σχεδίαζε αυτή η παρέα.
Τυπωμένο.
Να κυκλοφορεί κρυφά.
Μετά με τον Θού... παραμάσχαλα , η κοινότητα, οι παρέες που γράφουν τη δική τους μικρή ιστορία, η μικρή κοινωνία των προσώπων που μοιράζονται αυτό που ξεχωριστά αγαπούν...
Η ματαιοδοξία, το "εγώ" που πυρώνει το βλέμμα μου, η ανάγκη να ξεχωρίσω και να διακριθώ...
Αυτά ηταν και είναι απαραίτητες προϋποθέσεις του "μικρού" παράνομου η μη Τύπου.
Και του "μεγάλου", φαντάζομαι, οι προϋποθέσεις είναι μια ανάλογη, αλλά πιο σύνθετη και περίπλοκη συλλογικότητα και μια προοπτική μεγαλύτερης ικανοποίησης της ματαιοδοξίας.
Μόνο που εκεί οι προσωπικές επιθυμίες θα πρέπει να αναμετρηθούν με τις αδήριτες απαιτήσεις ενός απρόσωπου κοινού.
Οπότε η Αγορά λειτουργεί ως ένα ασφαλές κριτήριο που καθορίζει την όποια ποιότητα.
Και μια που πάντα πίστευα ότι δεν με εκφράζει ο «μεγάλος τύπος» και ο παράνομος πέθανε , βρίσκω διέξοδο στα φόρουμ και τα «Ημερολόγια»
Είναι γοητευτική και ενδιαφέρουσα αυτή η πλευρά, όπου πρόσωπο και κοινότητα προσπαθούν να εκφράσουν την ιδιαιτερότητά τους, να εξωτερικεύσουν και να μοιραστούν το δικό τους πάθος.
Τα φόρουμ και τα «Ημερολόγια» τα επιλέγει κανείς επειδή ακριβώς δεν έχει ακόμη πρόσβαση στον μεγάλο Τύπο η δεν την θέλει.
Επομένως, η προσήλωση σε μια κοινότητα, σε έναν σκοπό, σε μια αγάπη, σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι υπόθεση των μέσων, αλλά υπόθεση της ψυχής.
Οι διαδικτυακοί τόποι είναι οι μόνοι ου-τόποι που έχουμε γνωρίσει ως τώρα.
Κι αυτό φαντάζει ως αποθέωση της ελευθερίας της έκφρασης.
Ιστοσελίδες, blogs, επικοινωνία, πλουραλισμός...
Αλλά όταν σερφάρεις στο Διαδίκτυο νιώθεις πολλές φορές να μπαφιάζεις.
Φτάνει πια!
Νιώθεις την ανάγκη να ξεχωρίσεις κάποια ονόματα που ξεχωρίζουν κι οι άλλοι.
Ή να δείξεις στους άλλους κάποιο όνομα που ξεχωρίζεις εσύ.
Γιατί αλλιώς αυτός ο καταιγισμός των πληροφοριών δεν υποφέρεται.
Και αισθάνεσαι να δικαιώνεται -πριν ακόμη εκπληρωθεί εν τοις πράγμασι ο λόγος του- ο Κονδύλης που έγραφε: "...θα πάψει και ο πλουραλισμός να γίνεται αισθητός ως αγαθό καθ' αυτό και να επιδιώκεται συνειδητά- ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν και πολύ μακρές περίοδοι στην ιστορία όπου τον θεωρούσαν σαν κάτι κακό".
Προσοχή όμως ο καταιγισμός των πληροφοριών και η εύκολη -άτοπη και άσαρκη- επικοινωνία του καθενός με τον καθένα δεν οδηγεί απαραιτήτως σε αισιόδοξες προοπτικές.
Μπορεί να προλειαίνει το έδαφος μιας απόλυτης μονοφωνίας.
Ήδη τα «Ημερολόγια» αντικατέστησαν σε μεγάλο βαθμό τα φόρουμ
Νίκο, δεν αναφέρθηκες στις εικόνες που βάζεις. Πραγματικά απογειώνουν ορισμένα κείμενα.
Αυτό το blog δηλαδή, θα έλεγα ότι είναι και beautifully art directed.
Για μένα το δίχτυ δεν είναι πραγματική επανάσταση. Εξηγούμαι: Ας φανταστούμε την τηλεφωνία της δεκαετίας του '30. Ορισμένοι είχαν έναν αριθμό. Έπαιρνες τηλέφωνο και μιλούσες online. Με το δίχτυ ορισμένοι έχουν μια ιστοσελίδα, στατική ή δυναμική (αριθμός). Αν έχεις πρόσβαση (PSTN, ADSL, FO) "καλείς" και βλέπεις τι κάνει. Αν θες μιλάς και μαζί του. Off line ή on line.
Το μόνο στο οποίο διαφέρει το δίχτυ απ' την τηλεφωνία του '30 είναι ότι τα τηλέφωνα του σήμερα (desktop, laptop, pda, mobile) μπορούν να θυμούνται κιόλας. Η μνήμη είναι η ουσιαστική διαφορά. Τα άλλα είναι θέμα ποσότητας και ουχί ποιότητας.
Δεν έχει μπει καθόλου στο δίχτυ το άλλο στοιχείο που διαφοροποιεί ένα τηλέφωνο απ' το pc: Η CPU (plz όχι σχόλια του τύπου «μα η cpu είναι απαραίτητη για την ethernet», εννοώ μη επικουρική χρήση της cpu).
Είμαι απ' αυτούς που δεν βλέπουν +quantum leap+ ανάμεσα σε άβακα και pc. Αλλά βλέπουν leap ανάμεσα σε όχι τηλεφωνία και τηλεφωνία, σε όχι ψυγείο και ψυγείο, σε όχι TV και TV. Αλλά με ενθουσιάζει η τεχνολογία με την χρηστικότητά της, ενίοτε και την γκατζετοσύνη της.
Το δίχτυ (άρα και τα blogs) τα βλέπω σαν επόμενο της τηλεφωνίας. Σε διδακτορικά έχουν ήδη μελετηθεί τα κοινωνικοψυχολογικά φαινόμενα επί των οποίων βασίζονται τα μπλόγκς (1995).
Το παιγνίδι στα επόμενα λίγα χρόνια, μέχρι να γίνει το leap και να μπει ουσιαστικά η cpu στο δίχτυ, θα παίζεται στο intuitive level. Τι διαφορά έχει το sms απ' το mms; Τι διαφορά έχει ένας πίνακας ανακοινώσεων απ'το usenet; Τι διαφορά έχει το μπλόγκ απ' το e-mail; Έχει στο ψυχολογικό intuitive level. Ήδη ετοιμάστηκε το επόμενο βήμα των μπλόγκς (small worlds). Παλιές ιδέες σε νέες φόρμες. Έχουνε μεγάλο ρόλο οι ψυχολόγοι στη σχεδίαση των νέων kill aps.
Επομένως ΝΔ, δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό σας.
Τούτο το blog είναι δικό σου και δικό μας/δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει / .....
glenn said...
"Επομένως ΝΔ, δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό σας".
Η αντιπολίτευση και η παραδοξολογία έχει τα όριά της...
Αδικείτε τον εαυτό σας Glenn προσπαθώντας να μας πείσετε πως το Διαδίκτυο είναι σαν την τηλεφωνία του 30!
Δηλαδή με την τηλεφωνία του 30 μπορούσατε να γράφετε κάτι και να το διαβάζουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι;
Μπορούσατε να βρίσκετε σε δευτερόλεπτα οποιοδήποτε κείμενο ή εικόνα (έχει αχρηστευθεί η βιβλιοθήκη μου) οποιαδήποτε πληροφορία (δεν αγοράζω πια εφημερίδες) να παίζετε σκάκι με παρτενέρ στους Αντίποδες και να κάνετε επιστημονική έρευνα με ερευνητές διάσπαρτους ανά την υφήλιο;
Έλεος Glenn - είπαμε να είστε πρωτότυπος αλλά όχι κι έτσι...
stranded said...
"στην τηλεφωνία ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ενώ στο Ίντερνετ όχι".
Μα Ιντερνετ δεν είναι μόνο τα blogs (που πολλά είναι επώνυμα). Είναι τα email, οι ιστοσελίδες, οργανισμών, εταιριών, πανεπιστημίων, ερυενητικών κέντρων... Το να καταλήγουμε ότι "Δεν υπάρχει λοιπόν στο Ίντερνετ αξιοπιστία" είναι πολύ αυθαίρετο.
Μα τι έχετε πάθει σήμερα; Πάτε να διαψεύσετε τα καλά λόγια που είπα για σας;
Καθυστερημένο
Σχόλιο της μαθήτριας μου Ελένης Π. για το "Πέρι ψεύδους) - η ίδια ντρεπόταν αλλά μου το έστελε με email στο blog του φροντιστηρίου .
Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που τον αγαπούσαν στο χωριό του γιατί έλεγε ιστορίες. Κάθε πρωί, έφευγε από το χωριό, και κάθε φορά που γύριζε, το βράδυ, όλοι οι εργάτες του χωριού που είχαν κοπιάσει όλη τη μέρα, μαζεύονταν τριγύρω του και του έλεγαν: "Εμπρός! διηγήσου μας! Τι είδες σήμερα?" κι εκείνος διηγούταν:
-Είδα μέσα στο δάσος ένα φαύνο που'παιζε φλογέρα κι έκανε να χορεύουν γύρω του, σε κύκλο, αιγιπάνες μικρούληδες του δάσους. Και μόλις έφτασα στην ακρογιαλιά, είδα τρεις σειρήνες, στην άκρη των κυμάτων, που χτένιζαν με ένα χρυσό χτένι τα πράσινα μαλλιά τους.
Κι οι άνθρωποι τον αγαπούσαν γιατί έλεγε ιστορίες.
Κι ένα πρωι έφυγε πάλι από το χωριό του, αλλά μόλις έφτασε στην ακρογιαλιά να που βλέπει ξάφνου τρεις σειρήνες στην άκρη των κυμάτων που χτένιζαν με ένα χρυσό χτένι τα πράσινα μαλλιά τους. Κι εξακολουθώντας το δρόμο του, πιο πέρα είδε, καθώς έφτανε στο δάσος ένα φαύνο που έπαιζε φλογέρα σε ένα κύκλο από αιγιπάνες... Κι εκείνη τη βραδιά, γυρνώντας στο χωριό, όταν τον ρώτησαν, όπως τον ρωτούσαν κάθε βράδυ, "Εμπρός! Διηγήσου μας! Τι είδες?" αποκρίθηκε: "Σήμερα, τι να πώ, δεν είδα τίποτα."
Συγνώμη έβαλα το σχόλιο της Ελενίτσας σε λάθος post.
Glenn πριν σας συναντήσω ζούσα στη χαρούμενη αυταπάτη πως ήμουν έξυπνη. Όχι πως δεν κατάλαβα τίποτα εντελώς (για να μην κλείσω πια ως αναγνώστρια) αλλά θα ήταν πολύ δύσκολο να χρησιμοποιείτε(αι) λιγότερο αυτό που υποθέτω πως είναι επαγγελματική γλώσσα;
Εγώ είναι αλήθεια πως έχω την αίσθηση πως ζω την επανάσταση εν εξελίξει, αν όχι εν τη γενέσει της, και φυσικά πολύ μου αρέσει αυτό. Αν και δεν μπορώ να γράφω συχνά, λόγω έλλειψης χρόνου και κόπωσης, παρακολουθώ και τις περισσότερες φορές συμμετέχω με αντιδράσεις, συναίσθημα, σκέψεις κλπ. Το διαδίκτυο πολύ απλά φέρνει σε επαφή ανθρώπους σε χρόνο μηδέν και φυσικά καταρρίπτει και πολλούς ενδοιασμούς σε άτομα με λιγότερο θάρρος στην προσέγγιση ομάδων κλπ.
Και όσο ωριμάζουν οι χρήστες του θα γίνεται καλύτερο μάλλον σε επίπεδο επικοινωνίας. Το συγκεκριμένο μπλογκ δε, είναι και κατά κάποιο τρόπο εγγύηση, ξέρει κανείς πως δεν θα υπάρχουν και τρελλές παρεκτροπές. Μιλάνε αρκετά ενδιαφέροντα μυαλά. Πώς θα το έβρισκε αυτό κανείς αλλιώς; Όσο για το ερώτημα 6, συχνά έχω αναφερθεί στα μπλογκ με το χαρακτηρισμό «εσωτερικό πλυντήριο» - που δεν είναι κι άσχημο…
Κύριε Δήμου ελπίζω το παπούτσι που σας στριμώξαμε να μην είναι πολύ στενό.
@ΝΔ: Δεν είπα πως το net είναι τηλεφωνία του '30. Είπα πως το μόνο qualitative χαρακτηριστικό που προστέθηκε είναι η μνήμη. Δεν είναι μικρή υπόθεση. Και τα νέα τηλέφωνα (όσον αφορά τη διακτυακή τους και όχι άλλη χρήση) έχουν πολλά πλήκτρα σε διάταξη qwerty και λέγονται laptops.
Το broadcasting part στο οποίο αναφερθήκατε είναι quantitative χαρακτηριστικό της ευρυζωνικής επικοινωνίας. Αλλά όχι qualitative.
Άλλωστε κι εσείς το έχετε πει: Σας κοίταζαν περίεργα όταν τους λέγατε πως το κινητό τους είναι υπολογιστής. Βλέπετε καμμιά μη επικουρική χρήση της cpu στο κινητό; Ε, ακριβώς, το δικτυακό pc είναι κινητό απ' την ανάποδη.
Δηλαδή τι; Όταν θα έρθει η πραγματική επανάσταση που περιέγραψα, τι θα κάνετε τότε; Τι θα πείτε; Θαύμα;
Το πνεύμα μου ήταν άλλο. Θέλησα να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Ποια είναι η πραγματική καινοτομία και ποια όχι.
harry, Για πρώτη φορά έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ ταύτιση απόψεων!!!
Δηλαδή εσύ michail εσύ βλέπεις quantum leap στο combinatorics των τηλ. κέντρων;
Το αστείο με το blog είναι ότι μπορεί να είμαι γείτονας με τον black swan ή με οποιονδήποτε από εσάς και να μην το ξέρω.Η διπλή ζωή του blogger...
@Ειρήνη: Συμφωνούμε απόλυτα. Η ψυχολογική μορφή του δικτύου συνετέλεσε ώστε ντροπαλοί χαρακτήρες να βγουν προς τα έξω. Και εδώ ακριβώς παίζουν οι ψυχολόγοι: Πως να σχεδιάσεις ψυχολογικά ένα νέο μέσο (mms, 3G, small worlds) ούτως ώστε να αυξηθεί η πελατεία. Έχεις υπ' όψη σου τίποτε;
"Δηλαδή εσύ michail εσύ βλέπεις quantum leap στο combinatorics των τηλ. κέντρων; "
Προσωπικά, αν έβλεπα κάτι τέτοιο, θα είχα δυσκολίες να το εξηγήσω στον ψυχανάλυτή μου :)))
Είπες karhi: "Αν πω τώρα ότι η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα πόσο passé μαρξιστικό θα ακουστεί αυτό; "
Εδώ είμαστε! Καθόλου μαρξιστικό. Ο harry έκανε μια νύξη πρώτος πρώτος: "shop in shop", "μπλογκ ιν α μπλογκ".
Τα ίδια κοινωνικά φαινόμενα που εμφανίστηκαν στην εκκλησία του δήμου, εμφανίζονται στην εκκλησία του Δήμου καθώς και σε οποιαδήποτε άλλη κοινότητα που μπορεί να επικοινωνεί, είτε με μπλόγκ, είτε με chat, είτε με video conference. Τι κάνει τη διαφορά; Η ψυχολογική σχεδίαση του μέσου.
Γιατί το chat έχει γίνει άντρο μπίπ; Γιατί το μπλογκ μπορεί και μαζεύει κόσμο απ' την ελίτ; Γιατί τα φόρουμς είναι όπως είναι; McLuhan βέβαια! Ουδεμία σχέση με τεχνολογία. Όπως ακριβώς καμία σχέση με τοποθεσία η Ηλιαία απ' τον Άρειο Πάγο. Άλλοι κανόνες, άλλα πρακτικά, άλλη πρακτική.
Εδώ π.χ. το πράγμα πάει αργά. Σε αφήνει να σκεφτείς. Δεν προσφέρεται για chat. Δεν χάνονται σχόλια εύκολα. Δεν έχει εύκολα είπα ξείπα. Άρα οι πιτσιρικάδες είναι έξω με τη μία. Το μέσο! Επανέρχομαι το βράδυ.
glenn - προσπαθείτε να διασώσετε την ισοπεδωτική σας θέση. Δύσκολο.
Θα αναφέρω μόνον ένα χαρακτηριστικό του Internet που δείχνει ότι έχει ήδη κάτι παραπάνω από σκέτη μνήμη: την διασύνδεση, τα links το hypertext. Αυτά που το κάνουν να είναι ιστός - web. To ότι τώρα μπορείτε να διαβάζετε νοηματικά και όχι σειριακά, το ότι όλη η ανθρώπινη γνώση είναι διασυνδεδεμένη και εσωτερικά δικτυωμένη δεν σας λέει τίποτα;
Άκου τηλεφωνία του 30! Ούτε τα τηλέφωνα δεν δούλευαν τότε... Μέχρι να ψηφιοποιηθεί και να έρθουν οι δορυφόροι, έπαιρνες με καβουρντιστήρι!
Προσωπικά, θα ήθελα ο ΝΔ να δώσει μια εξήγηση του πως εννοεί ‘ίσως το blog να είναι το σημαντικότερο δημιούργημά μου’
Εξηγούμαι: ένα βιβλίο περιέχει προσχεδιασμένη δομή, προσεκτικό γράψιμο, αναπροσαρμογή (είτε πριν πρωτοεκδοθεί είτε πριν μια επόμενη έκδοση).
Το blog – μετά το πρώτο post που είναι προσεγμένο, ίσως και μια παράγραφος βιβλίου - από εκεί και πέρα, έχει τον αυθορμητισμό και την προχειρότητα του προφορικού λόγου.
Επίσης, το βιβλίο υπάρχει αιώνες μετά τον συγγραφέα. Το blog είναι αβάσταχτα εφήμερο. Κι ας υπάρχει χρόνια μετά στα search engines, ακόμα κι αν δημιουργηθούν (λέμε τώρα) cult δικτυακοί τόποι όπου θα αναβιώνουν κάποιες παλιές κοινότητες σαν τη δική μας.
Το blog περιβάλλεται βέβαια την επανάσταση του δικτύου. Φέρνει το συγγραφέα σε επαφή με το κοινό του – και με ανθρώπους που δεν είναι αναγνώστες του. Αλλά... να πει ένας συγγραφέας ότι μια αυθόρμητη και εφήμερη μορφή αναδραστικής γραφής είναι το μεγαλύτερο δημιούργημά του... Ναι, θα ήθελα μια εξήγηση.
"σχόλιο", το όνομα δεν δίνει τη χάρη
nikos dimou said...
"Μα τι έχετε πάθει σήμερα; Πάτε να διαψεύσετε τα καλά λόγια που είπα για σας;"
6:44
Δρομέας μεγάλων αποστάσεων έχετε γίνει...γράφετε, γράφετε, γράφετε και...ξαναγράφετε, γράφετε, γράφετε... Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν σας ξεφεύγει η ουσία, δείγμα
για μένα ζωτικότητας (στα δικά μου μαθηματικά αυτό σημαίνει καλή ζωή χωρίς ημερομηνία λήξης).
Όσον αφορά το παράθεμα τώρα. Αυτό το στοιχείο της "διάψευσης" το παρακολουθώ μέρες (από την πρώτη στιγμή που μπήκα- τυχαία- στο μπλογκ). Είναι αξιοπερίεργο και υποθέτω πάρα πολύ ενοχλητικό. Δεν συνιστά όμως μια εντονότερη, έστω, εκδοχή της επικοινωνίας του συγγραφέα με το κοινό του (τη στιγμή συγκρότησης της ίδιας της δημόσιας σφαίρας δηλαδή, μόνο που αυτή δεν γίνεται νοερά στο κεφάλι μας αλλά εδώ και τώρα, με ηλεκτρονική, φευ, μορφή); Θυμάμαι πάλι το πάντα επίκαιρο κείμενο για τις παραιτήσεις και τους διανοούμενους (και το "τί γυρεύει η αλεπού στο παζάρι"). Νομίζω ότι η μόνη θεραπεία είναι η "φυγή" στις αυστηρά διαπροσωπικές (intimate- όχι ακριβώς το ίδιο) σχέσεις μας. Για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή, ποιός είσαι "εσύ" και ποιοί είμαστε "εμείς".
Όσον αφορά τα τσαλίμια σου glenn: δεν θα συμφωνούσες ότι η τεχνολογική επανάσταση,ΟΛΕΣ οι τεχνoλογικές επαναστάσεις, βρίσκονται στα μυαλά των ανθρώπων (και από κει στα χέρια τους, τουλάχιστον από την εποχή του Προμηθέα και έπειτα); Έστω, ως προς τις επιπτώσεις τους; Για ποιό λόγο να είμαστε φετιχιστές;
"σχόλιο", έκανα μια ερώτηση. Εσύ τι πρόβλημα έχεις με μια δική μου απορία "στο μπλογκ και την ψυχή" κάποιου άλλου;
Πραγματικά: το όνομα δεν δίνει τη χάρη.-
Το blog αυτό..
Μια μικρογραφία κι άλλοτε μεγέθυνση της όπου γης ''κοινότητας'',ένα πάνελ ποικίλων αποχρώσεων,ένα κανάλι μέσα από το οποίο περνούν δίχως να φιλτράρονται,απόψεις,θέσεις, σκέψεις.
Κήπος που αφήνει ''όλα τα λουλούδια ν'ανθίσουν''.
Κι η ανωνυμία γοητευτική και παράξενη,παράξενη γιατί αισθάνεσαι κάποτε κοντά,με ανθρώπους που το χρώμα των ματιών τους μόνο το φαντάζεσαι.
Με ανθρώπους που παρά την ίδια,μία,ηλεκτρονική γραφή,έχεις μάθει ν'αναγνωρίζεις τον ''γραφικό τους χαρακτήρα..''
(χμ.. αυτή η τελευταία μου παράγραφος sucks (!) αλλά νομίζω ότι χάνεται ο κοινός τόπος..)
χαιρετώ/.
Yiannis h
Το blog – μετά το πρώτο post που είναι προσεγμένο, ίσως και μια παράγραφος βιβλίου - από εκεί και πέρα, έχει τον αυθορμητισμό και την προχειρότητα του προφορικού λόγου.
Καθόλου αυθόρμητο δεν είναι το blog! Τα posts δουλεύονται με την ίδια προσοχή και επιμέλεια όση ένα κείμενο βιβλίου. Πολλά από αυτά άλλωστε είναι κείμενα βιβλίου. Όταν με συγχαίρετε για την ποιότητα των posts - προφανώς δεν τα βρίσκετε κακογραμμένα ή πρόχειρα. Το ίδιο προσεχτικά επιλέγεται και η εικονογράφηση.
Για μένα το blog είναι ακριβώς όπως ένα βιβλίο - έτσι τα γράφω και αυτά και τα συνθέτω, κομμάτι κομμάτι.
Το πρόσθετο στοιχείο είναι τα σχόλια. Μερικά από αυτά είναι πρόχειρα και αυθόρμητα - άλλα όμως όχι. Όλα μαζί συνθέτουν ένα σύνολο μοναδικό στην ιστορία της γραφής - ποτέ ένα βιβλίο δεν κυκλοφορεί μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών του.
Όσο για την διάρκεια. Το μέσο βιβλίο στην Ελλάδα έχει μία ενεργό παρουσία 2-3 μηνών (αν ο συγγραφέας είναι γνωστός και αν το βιβλίο έχει ζητήση. Αλλιώς δεν μπαίνει καν στα βιβλιοπωλεία. Έχουμε 300+ τίτλους την ημέρα - από αυτούς εμφανίζεται μόνο το 10%). Μετά το δίμηνο πρέπει να το παραγγείλεις - κι αν στο φέρουν.
Ελάχιστα γίνονται μπεστ σέλερ (μέση ζωή 8-10 μήνες) κι ακόμα πιο λίγα αειθαλή (evergreens). To Μπλογκ αυτό έχει ξεπεράσει ήδη σε διάρκεια πολλά βιβλία. Και δεδομένου ότι θα βρίσκεται παρόν σε πρώτη ηλετρονική ζήτηση θα έχει πολύ μεγαλύτερη παρουσία και σε δέκα χρόνια... ίσως και περισσότερα...
Ίσως δεν έχετε καταλάβει τι ακριβώς γίνεται εδώ...
Και το άσχετο σχόλιο μιλάει για ...κοτσάνες!
@chris
νά γιατί
οι online αγορές είναι εξίσου σημαντική και συγκλονιστική επανάσταση.Να είσαι στους λειψούς και να ψωνίζεις οτιδήποτε,από όλο τον κόσμο είναι φανταστικό.Να μήν ξεχνάμε και τα δίκτυα τύπου napster.Θα έπρεπε να κλειδωθώ μόνος μου στο metropolis για έξη μήνες για να αποκτήσω τις γνώσεις που απέκτησα από το napster και από άλλα sites.
Κύριε Δήμου, το blog σας είναι και αισθητικά άρτιο και προσφέρει τροφή για σκέψη.
Στον επισκέψη όμως που προσπαθεί να παρακολουθήσει την συζήτηση που εξελίσεται σ' αυτό, φέρνει μια απογοήτευση. Κι αυτό γιατί τα σχόλια εδώ μοιάζουν με ελέυθερο φόρουμ όπου συχνά η συζήτηση γίνεται επι παντός επισθητού.
Αυτό, αν και προσθέτει δημοσιότητα, αφαιρεί ουσία,και, μάλλον θα σας εξαντλήσει.
Σας προτείνω, γνωρίζοντας ότι θα επισύρω τη μήνι πολλών, να κάνετε το σχολιασμό moderated.
sxolio said...
"Ναι Νίκο Δήμου έχετε γράψει και κοτσάνες σε αυτό το blog...
Αρχίζετε αλήθεια να με ενοχλείτε με τις μεγαλομανείς σας διατυπώσεις".
Σοβαρά; Σας ενοχλώ; Μα αυτό είναι φοβερό! Δεν θα κλείσω μάτι την νύχτα!
Όντως δεν έχω καταλάβει τι γίνεται ακριβώς εδώ – πρόκειται για μια συζήτηση, την οποία ΑΝ τη δούμε σαν βιβλίο, είναι ένα βιβλίο με σχόλια και πάντα ανοικτό (ποτέ δεν ολοκληρώνεται). Και ‘εκδίδεται’ με τη δημοσίευση της βασικής θέσης, του post.
Δεν είχα συνδυάσει τα Blogs με τις στατιστικές για τα πραγματικά βιβλία (δεν τις ήξερα, έτσι κι αλλιώς). Τυπικά όμως, το ψηφιακό χαρτί είναι φτηνό, και αυτό θέλουμε δεν θέλουμε, κάνει στο μυαλό όλων ‘συγγραφέα’ αυτόν που εκδίδει βιβλίο – όχι κάποιον που γράφει σε μπλογκ. Να το πω διαφορετικά – αν έχετε τη διάθεση, απαντάτε: αν δεν ήσασταν συγγραφέας και ξεκινούσατε τώρα, θα σας έκαιγε να βγάλετε τα γραπτά σας σε βιβλία ή θα τα παραθέτατε απλά στο νετ – εφόσον από την τωρινή ματιά, είναι το πιο σημαντικό σας δημιούργημα;
To blog δεν θα γίνει moderated. Ή θα είναι ελεύθερο - και ανοιχτό - ή θα κλείσει.
Μάλλον θα έπρεπε οι σχολιαστές να κάνουν κάποια moderation στο εαυτό τους.
Yannis H said...
"αν δεν ήσασταν συγγραφέας και ξεκινούσατε τώρα, θα σας έκαιγε να βγάλετε τα γραπτά σας σε βιβλία ή θα τα παραθέτατε απλά στο νετ"
Ένας συγγραφέας θελει απλώς να τον διαβάζουν - οπουδήποτε. Σκεφθείτε ότι παλιά δεν υπήρχαν βιβλία. Ο Όμηρος, οι προσωκρατικοί αλλά και οι τραγικοί, βρίσκαν το κοινό τους με προφορική επικοινωνία. Το χαρτί δεν είναι φετίχ - είναι μέσο. Ήδη εδώ και χρόνια στο δίκτυο
με διαβάζουν περισσότεροι από οτι στο χαρτί (το site μου είχε 700 επισκέπτες την ημέρα - τα βιβλία μου μπορεί να είχαν πέντε αγοραστές).
"από την τωρινή ματιά, είναι το πιο σημαντικό σας δημιούργημα"
Σωστά μιλάτε για την τωρινή ματιά - εννοούσα από αυτά που κάνω τώρα.
ΜΑΝΟΣ ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ
ΌΛΟ ΛΕΩ
την αγάπη μου
μου τη σκότωσες
όλα στα δώσα
μα με πρόδωσες
κι όλο λέω λέω λέω
πόσα όνειρα χαμένα
κι ήσουνα το τελευταίο
τώρα σε έχασα κι εσένα
στην αγάπη σου
θυσιάστηκα
σ’ εμπιστεύτηκα
μα γελάστηκα
κι όλο λέω λέω λέω
πόσα όνειρα χαμένα
κι ήσουνα το τελευταίο
τώρα σ’ έχασα κι εσένα
στην αγάπη μας
πόσο έφταιξες
εγώ πόνεσα
κι εσύ έπαιξες
κι όλο λέω λέω λέω
πόσα όνειρα χαμένα
κι ήσουνα το τελευταίο
τώρα σ’ έχασα κι εσένα
nd said...
Ίσως δεν έχετε καταλάβει τι ακριβώς γίνεται εδώ...
Έχω την εντύπωση ότι μετά από μερικά χρόνια πολλοί θα λένε "ήμουν και εγώ εκεί". Όντως τώρα λίγοι έχουν καταλάβει τι ακριβώς γίνεται εδώ!
Μάλλον ήταν ατυχής ιδέα να ανεβάσω αυτό το Post.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις έφερε τα πιο άσχετα σχόλια - και αυτοδιαψεύστηκε...
Σκέπτομαι να το εξαφανίσω. Το blog δεν θα χάσει τίποτα.
Τα σημερινά σχόλια είναι μια μικρογραφία των Ελλήνων. Όλοι είμαστε κάθε μέρα εδω μέσα, γραφουμε, μιλάμε, λέμε τη βλακεία μας ή το σοβαρό μας και κάνουμε αυτό το blog πετυχημένο.
Και όταν ο ιδρυτής του λέει με χαρά κάποια στοιχεία για αυτή την επιτυχία πέφτουμε όλοι να τον φάμε μαζί με το τομάρι μας.
Αν κάποιος γράφει κοτσάνες δεν είναι χαζός. Χαζός είναι αυτός που κάθεται και τον διαβάζει.
Υπάρχουν 2 είδη ζήλιας:
Η καλή (να μπορούσα και εγώ)
Και η κακή (να του καεί του πούστη)
Η χαρά μας είναι (εχει γίνει, ήταν πάντα;) η λύπη του διπλανού.
Κρίμα ρε παιδιά...
sxolio said...
ND αν εξαφανίσετε αυτό το blog κάνετε moderation και μάλιστα της χείριστης μορφής.
όχι γιατί εξαφανίζω κι εμένα...
Το αληθινό μέλλον δεν έχει ανάγκη από τον θάνατο του αληθινού παρελθόντος. Μονάχα τα ψέμματα έχουν ανάγκη ν' αρνηθούν παλιότερα ψέμματα. Κι εμείς είμαστε όλοι αληθινοί, δεν είναι έτσι;
Καλό βράδυ σε όλους.
Φιλικά---
De katalabaivw giati sas perase apo to mualo va kavete delete to snmerivo post! Asxeta ta sxolia, autodiayeustnke grafete, e kai? Giati va mnv uparxei, isa-isa pou mou moiazei pio aln9ivo! Telos pavtwv euxomai va kratnsete oso mporeite pio polu xrovo, giati eivai kai yuxof9oro ektos apo xrovoboro to blog auto! Dev sas pervaei kav apo to mualo poso kalo mou kavei va sas diabazw, eite diafwvw eite sumfwvw mazi sas... kai de vomizw va eimai o movos!
michail said...
"Κύριε Δήμου,
πείτε και το εξαφανίσατε.Πατάτε το delete και πάει.Τι έγινε?"
Προστατεύω εσάς και την καλή φήμη του blog. Οι τρίτοι που διαβάζουν τα σχόλια (και μάλιστα σε ένα post που υπερηφανεύεται για τους σχολιαστές) θα απορούν.
Προς το παρόν θα δω τον αγώνα Μπάρτσα-Μπενφίκα.
Διάβασα πολλά από τα παραπάνω σχόλια και μου έκαναν εντύπωση ορισμένες απαντήσεις. Μου έκανε εντύπωση η στενή προσέγγιση του διαδικτύου.
Το διαδίκτυο είναι η απόλυτη ελευθερία στα πλαίσια της επικοινωνίας και της πληροφορίας. Βέβαια υπάρχουν όρια όπως υπάρχουν όρια και στην εξω-διαδικτυακή ζωή και δεν μπορούμε πχ να πετάξουμε.
Το συναρπαστικό της όλης υπόθεσης είναι ότι αν κάποιος έχει υλικό που αξίζει θα ανταμειφθεί χωρίς να χρειαστεί κάποιος εκδότης να μπει ανάμεσα. Επίσης αν δεν αξίζει θα φανεί.
Σαν φανατικός χρήστης του internet έχω βαδίσει σε μονοπάτια και έχω έρθει σε επαφή με πράγματα που αποκλείεται να μάθαινα την ύπαρξη πριν από δέκα χρόνια από τα μέσα που μου δίνουν τα βιβλιοπωλεία και οι εφημερίδες. Ας μην μιλήσω για την τηλεόραση.
Για να μην πολυλογώ. Αν μάθεις να χρησιμοποιείς αυτό το μέσω είσαι ένας μικρός θεός που μπορεί να ικανοποιήσει την κάθε λαίμαργη όρεξη του (η πνευματική πλευρά με απασχολεί περισσότερο) ενώ αν δεν μάθεις να το χρησιμοποιείς καλά τότε είσαι ένας τυφλός στο κέντρο της πόλης χωρίς μπαστούνι (λίγο σκληρό ακούγεται).
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για το θέμα αλλά έχει ήδη αρχίσει το champion league οπότε φεύγωωωω.
Nαι, λίγη απομάκρυνση από την ένταση και όλα θα έρθουν σε ηρεμία και σωστές αποφάσεις. ΄Οποιες κι αν είναι.
Εμείς θα είμαστε εδώ, εκεί, παραπέρα, ΠΑΝΤΟΥ. Γιατί ο οικοδεσπότης έχει το χάρισμα και μας μετέτρεψε σε οικοδεσμώτες και μπλογκοδεσμώτες του!!
Τον ευχαριστούμε.
parolo pou exoun anaptux8ei diafores parallhles suzhthseis, 8a mou epitreyete na kanw merika sxolia epi tou original post.
Katarxhn kurie ND, 8a diafwnhsw oti to blog einai pio eleu8ero. Aplws eiste o idios toso o ekdoths toso o suntakths. Thn idia eleu8eria 8a eixate k ston grapto tupo an sunevaine auto. Oute me to pio proswpiko sumfwnw. Uparxoun polla paradeigmata ar8ografwn se entupa pou einai ka8ara proswpika (akomh k h sthlh sas sto RAM)
Gia mena h diafora meta3u blog k sthlhs se efhmerida einai h ameosthta. K stis duo periptwseis h epikoinwnia 8a borouse na einai amfidromh. Anagnwstes stelnoun grammata k sxoliazoun auta pou grafetai. Omws o sxedon sugxronos (anti8eto tou asugxronos) tropos epikoinwnias tou blog einai autos pou to kanei endiaferon. An 8elete th gnwmh mou einai antistoixo me to giati to email kuriarxei tou snail mail sthn epikoinwnia meta3u filwn - einai pio praktiko.
Epishs 8a h8ela na sxoliasw, xwris na epekta8w, oti to internet einai ligotero anwnumo apo oti pisteuoume.
Se ka8e periptwsh den vlepw giati einai perissotero apo to na steileis ena gramma se mia efhmerida.
Telos, den mou aresei o oros efeuresh gia to internet pou xrhsimopoieitai apo pollous sto paron post. To na to sugkrinoume me to thlefwno einai astoxo (afhste pou to ena vasizetai sto allo). Anti8eta, sumfwnw me ton oro "πνευματικό γεγονός" pou xrhsimopoihse o ND sto interview. Mallon peri autou prokeitai giati texnologika den einai tpt neo.
sorry gia ta apeira or8ografika la8h, pisteuw oti vgainei nomha pantws.
(na kanoume edit to comment xwris na to svhsoume den ginetai ?)
Στα 10 ερωτήματα να προσθέσω ένα ακόμη. Είναι εθιστικό το blogging;
Προσωπικά εγώ είμαι εθισμένος με το συγκεκριμένο blog. Απόδειξη ότι γράφω αυτό το σχόλιο αντί να βλέπω την Μπάρτσα. Πριν 2 μέρες εγκατέστησα και το feedreader ώστε να μη μου ξεφύγει κανένα post. Πάντως φίλοι, έχω δεί όλων σας τα blog (όσοι έχετε) και θάθελα να βρώ ευκαιρία να σας αφήσω κάποιο σχόλιο. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση μου σ' αυτό το blog είναι οι πάμπολλες εξαιρετικές παραπομπές και links που βρήκα στα σχόλια σας και στα blogs σας. Θησαυρός πραγματικός. Νάστε όλοι καλά .
ΝΔ, σχετικά με το 10o ερώτημα περί ανωνυμίας στο internet, σου πέρασε ποτέ η ιδέα από το μυαλό να σχολιάζεις με nick name τα post σου, έτσι από περιέργεια ή δίκην πειράματος, για να δεις πως αντιδρούμε; (εκτός και αν το έχεις κάνει ήδη και δεν το ξέρουμε)
ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου
απλά θέλω να πω πως δεν υπάρχει περίπτωση να συναντηθούμε όλοι εμείς σε ένα χώρο να πούμε έστω και το 1/3 από όλα όσα λέμε εδώ.
το διαδίκτυο ανοίγει πολύ πιο εύκολα τους ανθρώπους. Βασικά είναι ο γραπτός λόγος που είναι η αιτία, συμφωνείται? Προσωπικά εγώ δεν μπορώ να εκφραστώ καθόλου εύκολα προφορικά και ξέρω οτι φταίει ο τρόπος ζωής μου.
πχ. καταπιάνεται ποτέ κανείς από σας στη καθημερινή του ζωή θέματα σαν αυτά που συζητάμε εδώ?
Εδώ είμαι και δεν χρησιμοποιώ nickname.
alexandros b τα περί ελευθερίας στον Τύπο κλπ. είναι ανέκδοτα για όποιον τον έχει ζήσει από μέσα. Όσο για τα γράμματα αναγνωστών 1 στα δέκα δημοσιεύεται καθυστερημένο και πετσοκομένο.
Απόψε έλειψαν οι γυναίκες μας και τα σχόλια κάθισαν.
Πάω για ύπνο.
Παρακολουθώ στενά το έργο του ΝΔ εδώ και πολλά χρόνια.
Στο blog υπάρχουν σημαντικές διαφορές με οποιοδήποτε άλλο έργο του.
Τo άθροισμα των post θα μπορούσε να ήταν ένα ακόμη βιβλίο, αλλά όχι σαν τα προηγούμενα.
Αν ήταν, θα ήταν το πρώτο και μόνο εικονογραφημένο (άλλο φωτογραφικό, άλλο εικονογραφημένο). Έτσι, γνώρισα το Magritte, το Dulac, είδα εξαιρετικές φωτογραφίες (του ΝΔ ή άλλων), είδα υπέροχους παπουτσωμένους γάτους, τρομακτικά αρπακτικά πουλιά και πολύχρωμους τρελούς της τράπουλας.
Αν ήταν βιβλίο θα ήταν από τα πιο αποκαλυπτικά για τον άνθρωπο ΝΔ (όπως το Ημερολόγιο του καύσωνα ή οι Δρόμοι).
Αλλά το blog πάει ένα βήμα παραπέρα, ασχολείται με περισσότερα, πιο καθημερινά, πιο προσωπικά.
Είναι πιο πλατύ.
Η μεγάλη διαφορά όμως είναι τα comments, του ΝΔ και των υπολοίπων.
Γράφει κάποιος ένα επιχείρημα (που κάποιες φορές το ’χω σκεφθεί κι εγώ) και δυσκολεύομαι να το αντιμετωπίσω, αισθάνομαι ότι σφάλλει, αλλά δεν μπορώ να βρω την απάντηση.
Και ξαφνικά, τσουπ, φτάνει η φατσούλα του Don, κατεβάζει δυο αναφορές (όχι namedropping!) και σε τρεις σειρές κλείνει τις τρύπες που άφησε το post και αρχειοθετεί το θέμα.
(κάποιες φορές τον προλαβαίνουν άλλοι, ισάξια ή και καλύτερα!)
Κάποιες φορές (σπάνια) ο ΝΔ χάνει την ψυχραιμία του και απαντάει άτσαλα.
Όλες αυτές τις φορές (2-3 σε 100άδες σχόλια) βγήκε και ζήτησε συγγνώμη!
Μεγάλο μάθημα.
Όποιος δεν κάνει λάθη, δεν έχει καρδιά.
Όποιος δεν τα παραδέχεται, δεν έχει μυαλό.
Το πιο σπουδαίο όμως είναι αυτό.
Μπήκαν στη ζωή μου νέοι άνθρωποι, βρήκαν θέση στο σπίτι μου (κι ας μην το ξέρουν…).
Μπήκε η γλυκιά paragrafos, η ποιητική georgia m, o τρελο-mickey, η ευγενική gravoura, ο weirdo-alombar42, ο radical (dirty) harry, η τι-πόδια-είναι-αυτά houlia, η ευαίσθητη aphrodite, o χιουμορίστας μαύρος γάτος, ο πεσιμιστής black swan, ο glenn ο τζόρας, η φευγάτη blade runner και πόσοι, πόσοι άλλοι.
Δεν σας συμπαθώ όλους το ίδιο, ούτε συμφωνώ με όσα λέτε.
Πολλοί όμως έχετε πολλά εξαιρετικά πράγματα να πείτε.
Μαθαίνω κι αισθάνομαι απ’ όλους σας πολλά (γνώσεις, συμπεριφορές, αισθήσεις και παραισθήσεις) και δηλώνω ευγνώμων γι’ αυτό.
And last but not least.
Αυτό το blog έχει ψυχή.
Την ψυχή μιας καλής παρέας.
Είναι σαν ένα γατάκι του ΝΔ.
Δεν του ανήκει,
ο ΝΔ δεν είναι το αφεντικό του,
αλλά ο ακούραστος περιποιητής του.
Αν έγραφα τόσο καλά, θα μπορούσα να το έχω γράψει αυτό το κείμενο. Οπωσδήποτε το προσυπογράφω 100% (ειδικά λαμβάνοντας υπ'όψη το κοινό στο οποίο απευθύνεται).
Σε καμμία περίπτωση να μην κατέβει. Προκαλεί ή μπορεί να προκαλέσει σημαντικές συζητήσεις.
Είστε "κτινίατρος" είπατε;
ktiniatrosgrgr είσαι ανορθόγραφος, δεν είσαι κτηνίατρος (όταν δεν ξέρεις πώς γράφεται η λέξη) είσαι εκτός θέματος (άλλο ήταν το post για την ομοφυλοφιλία) και απευθύνεσαι σε λάθος άνθρωπο (εγώ δεν είπα τίποτα για τα ζώα).
Κατά τα άλλα είσαι σωστός!
Κύριε Δήμου... γιατί δεν κοιμάστε;;; (χαχα :-))))
Αμέσως ανέτρεξα στο άρθρο σας περί ομοφυλοφιλίας και πράγματι διαπίστωσα ότι δεν είχατε πεί κάτι τέτοιο. Με προλάβατε!!!
Όταν σήμερα είδα το post αυτό είπα θα έχει τα λιγότερα comments από όλα τα προηγούμενα. Τι να σχολιάσει κανείς σκέφτηκα στην συνέντευξη του ΝΔ; Ξαφνιάστηκα που είδα τόσα σχόλια. Προσπάθησα ξανά να σκεφτώ τι θα μπορούσα να σχολιάσω. Δεν μου έρχεται τίποτα. Έτσι θα απευθύνω στο Νίκο Δήμου μια παράκληση και μια ιδέα.
Η παράκληση είναι να μην διαγράψει το σημερινό post ότι και αν νιώθει για το comments που έγιναν. Η ομορφιά αυτού του blog πέρα από τα κείμενα σου Νίκο είναι και η ελευθέρια , η πολυφωνία και η ζωντάνια που διακατέχει τα comments.
Η ιδέα είναι όλο το blog με όλα του τα post και όλα του τα comments ανεξαιρέτως να τυπωθεί σε βιβλίο και να εκδοθεί. Η φράση σου Νίκο "Τώρα έγινε η κύρια απασχόλησή μου και (έχω την αμυδρή εντύπωση) το κυριότερο πνευματικό μου έργο." μου έδωσε την εντύπωση ότι σου έχει περάσει και εσένα από το μυαλό και το σκέφτεσαι λιγότερο ή περισσότερο. Θα είναι κάτι καινούριο ίσως ακόμη και για τα παγκόσμια δεδομένα. Συγγραφέας και αναγνώστες γράφουν από κοινού ένα βιβλίο. Ο θρίαμβος του internet και η αιτία να τρελαθούν οι βιβλιοκριτικοί! Στο internet μπορεί πάντα να μένει ανεβασμένη η "ζωντανή" έκδοση του βιβλίου αυτού.
Lonely people?
"Ανακαλυψα" το διαδυκτιο πριν 6 περιπου χρονια.Δεν το ειχα και σε ιδιαιτερη υποληψη καθως πιστευα-αφελως και ηλιθιωδως-πως αποτελει κυριως μεσο περιηγησης σε πορνογραφικες ιστοσελιδες και γενικα οι ασχολουμενοι με τους υπολογιστες ηταν στη φαντασια μου συνυφασμενοι-ελπιζω να χρησιμοποιησα το σωστο ρημα-με τους γνωστους nerds που καρπαζωναμε ανελεητα στο σχολειο.
Ο εθισμος στο μεσο ηρθε εν ριπη οφθαλμου.Η περιηγηση σε ιστοσελιδες και ενημερωση-ψυχαγωγια εδωσε τη θεση της στη διαδυκτιακη επικοινωνια μεσω forums και σε καποια φαση μεσω irc.Ανακαλυψα ενα δευτερο εικονικο κοσμο.Εικονικες παρεες,εικονικους φιλους.Προβληματιστικα.
"Εβλεπα" μεχρι και ειδυλια on line με ζηλιες,καυγαδακια κτλ.
Μου φαινοταν και μου φαινετε απιστευτο ανθρωποι να διατηρουν σχεση μεσω διαδυκτιου.
Μου φαινοταν απιστευτο(και μου φαινετε) συνομιλητης μου να καυχιεται για τις σεξουαλικες του επιδωσεις με επισκεπτριες chat room,διευκρινιζωντας οτι μιλουσε παντα για cyber sex!!!
Μια εγχειρηση μηνισκου που με κρατησε εσωκλειστο πριν 3 χρονια με βυθισε ακομα πιο πολλυ στη ιντερνετικη παρανοια της αμφιδρομης επικοινωνιας.
Αποτοκο αυτου του βασανιστικου 45ημερου ηταν η γνωριμια με δυο ατομα.Ενα αντρα στην ηλικια μου και μια κοπελλα.
Τελικα με τα πολλα ανταλλαξαμε τηλεφωνα και με τα πιο πολλα βρεθηκαμε in vivo.
Σοκ και απογοητευση.
Το blind date ηταν με μια απογοητευμενη απο τη ζωη 35χρονη,οπου η ασχημη εξωτερικη εμφανιση αντισταθμιζοταν μονο απο την ψυχωσικη της συμπεριφορα.Τικ,ομιλια σε ρυθμο πολυβολου με εναλλαγη θεματων χωρις ειρμο.Μαλλον την λυπηθηκα.Ευτυχως πηρε το μυνημα και δεν με ξαναενοχλησε.
Ο αντρας ηταν παλι ο χαρακτηριστικος ζητιανοπαρεας(αν ειστε familiar with the term).Αποτυχημενος κοινωνικα και επαγγελματικα,εψαχνε εναγωνιως την ανθρωπινη φιλικη επαφη.Ηταν τοσο μεγαλη η απογοητευση μου.Τα εξυπνα πνευματωδη ατομα που κρυβοταν πισω απο nicknames στη πραγματικοτητα ηταν ανθρωποι των παρυφων της κοινωνικης απαξιωσης.
Οι υστερικες αντιδρασεις ανακουφισης μερικων συμμετεχοντων σε forum οταν αυτο επανηλθε σε λειτουργεια μετα μερικες μερες "κλεισιματος" λογω τεχνικων προβληματων με εβαλε επισης σε σκεψεις.
Η επικοινωνια με ανθρωπους διαφορετικους απο εμενα και απο τους real life κολλητους και φιλους μου οι οποιοι λογω της ιδιαιτεροτητας της δουλειας μου ειναι ταυτοχρονα συναδελφοι ειναι μαγικη.
Ισως φταινε τα Βρετανικα μου γονιδια αλλα θεωρω οτι ενα forum ή ενα blog προσφερονται κυριως-ισως αποκλειστικα και μονο-για την ανταλλαγη αποψεων πανω σε ορισμενα θεματα.Ο ακρατος ενθουσιασμος ορισμενων,το λιβανισμα απεναντι στον κ.Δημου για το οτι δημιουργησε το συγκεκριμενο blog η συνεχης παρουσια εστω και αν δεν εχουν κατι να πουν,η διολισθηση ορισμενες φορες σε συζητησεις τυπου chatroom,το διακριτικο μεν υπαρκτο δε κυβερνο-καμακι με οδηγουν στο συμπερασμα οτι καποιοι ζουνε μεσω και αποκλειστικα μεσω διαδυκτιου.
Μηπως πρεπει να σταθητε μπροστα στο καθρεπτη και να επαναλαβετε τον τιτλο του γνωστου τραγουδιου των Franz Ferdinard?
@ ktiniatrosgrgr
Μάλλον δεν θα έχεις ακουστά για τους πιγκουίνους στον ζωολογικό κήπο της Βρέμης, για να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα. Εκτός από τα φώτα της ειδικότητάς σου, δώσε αν θέλεις και τη διεύθυνσή σου για να ξέρουμε ποιους να αποφεύγουμε.
Φίλε Νίκο, πάνω που έλεγα να σου στείλω σχετικό email αποκάλυψες μόνος σου τα κίνητρά σου - αν και υποψιάζομαι ότι υπάρχει ακόμα ένα ;)
Υπέροχο κείμενο και το πιο ωραίο από τα "εσωστρεφή" (αυτοαναφορικά) σου posts.
Τα σχόλια "έκατσαν", όχι μόνο επειδή έλειψαν οι γυναίκες, αλλά και η ...επίσημη σούμα του blog - ευχαριστώ για τον τιμητικό τίτλο :)
Προσυπογράφω το σχόλιο του Andy στις 11:32μμ.
Ίσως να σχολιάσω αργότερα...
Προφανώς περίμεναν όλοι να πέσεις για ύπνο - ή να τελειώσει το ματς ;)
Τώρα άρχισαν τα ...πανηγύρια!
Δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να μιλήσω για τα μπλογκς και τα συναφή. Ξέρω όμως ότι, εδώ κι ένα μήνα, ζω από κοντά το ημερολόγιο του κυρίου Νίκου, κι αν εσείς βιώσατε κάτι από το δράμα μου, εγώ βιώνω ένα μικρό προσωπικό θαύμα.
Αν και το παρακολουθούσα από την αρχή, ωστόσο, τότε, δεν είχα ούτε τη διάθεση ούτε το κουράγιο να μιλήσω επειδή (για τους λόγους που ξέρετε οι περισσότεροι) όλα μέσα μου ήταν ακόμα ένα κουβάρι πόνου και θλίψης.
Ώσπου μια μέρα (πριν ένα μήνα) ξαναβρήκα τη φωνή μου κι έξαφανα, εκεί που όλα μου προκαλούσαν είτε ανία είτε πόνο, άρχισαν κάπως να μεταμοφρώνονται. Πήραν να φαίνονται λιγότερο πνιγηρά, περισσότερο φωτεινά και κάπως ν΄ αχνοφέγγουν χαρούμενα!
Ήταν όλοφάνερο πως η συμμετοχή μου μου στο μπλογκ ήταν το θεραπευτικό νυστέρι που απομάκρυνε ανεπαίσθητα κι αναίμακτα τα σάπια κομμάτια της ψυχή μου, βοηθώντας την έτσι ν΄ αναπνεύσει χαρά και αισιοδοξία, ανθρωπιά κι επικοινωνία.
Με τη συμμετοχή μου στο μπλογκ άρχισα να ξαναβρίσκω τις χαμένες φωνές και σημασίες των απλών πραγμάτων που δίνουν νόημα στη ζωή: ποίηση και διαφωνία, επιχειρήματα και φωνασκία, σκέψη και απερισκεψία, πολλή αγάπη κι ελάχιστη κακία.
Με αγάπη
Παράγραφος
half-blood_phoenix said...
"Η ιδέα είναι όλο το blog με όλα του τα post και όλα του τα comments ανεξαιρέτως να τυπωθεί σε βιβλίο και να εκδοθεί"
έχεις ιδέα για τι μιλάς; Κι αν ακόμα σταματούσε εδώ - θα αποτελούσε ένα τόμο 2000+ σελίδων μεγάλου σχήματος... Και δεν θα διαβαζόταν - γιατί δεν θα ήταν interactive.
Mόνο σε διπλό (Blue Ray) DVD - και αν...
Τώρα σβήνω το φως (γράφω από το κρεβάτι...)
Όχι μπλόκο στο μπλογκ
Οι δρόμοι του πρέπει να παραμείνουν ανοικτοί.
Εδώ δεν σου λένε μόνο.
Μπορείς και συ να πείς.
( στην εποχή της σιωπής των αμνών )
Και όλα σε χρόνο μηδέν.
Το μπλογκ είναι πηγή
( για τους διψασμένους )
Το μπλογκ είναι υπόγεια ταβέρνα
( για τους ξενίκτηδες )
Στην υγειά σας
Και στην υγειά του νοικοκύρη
που δεν θέλησε να μείνει στο αλαβάστρινο μπαλκόνι του με τα χαρτιά του κλειστά .
@ktiniatros Αγαπητέ, κάνεις σχόλιο εδώ για προηγούμενο post! E, καλά, ελεύθεροι είμαστε, ό,τι θέλουμε κάνουμε/λέμε! Χαρακτηρίζεις τον ΝΔ ημιμαθή που διαδίδει μύθους(sic!!!)
Μήπως μπορείς να μάς αποδείξεις την δική σου πολυμάθεια???
Χαλάστηκες, λες και σού ξύνισε ο τραχανάς, γιατί κλονίστηκε η κοσμοθεωρία σου περί φυσικής τάξης...Σταματώ εδώ με μια παροιμία του σοφού λαού μας:" Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεββάτι". Τα δέοντα!
Μέσα απο τα λεγόμενα προκύπτει το ερωτημα αν υπάρχει και ποιο είναι το ιδεώδες μπλογκ, ή πιο επιστημονικά, ο ιδεότυπος του μπλογκ.
Ασφαλώς και θυμάμαι το ποστ που οριοθετούσε την λελογισμένη συμπεριφορά εντός του μπλογκ (όχι "πηγαδάκια", ούτε ξεκάρφωτα, αλλά σχόλια συμπληρωματικά ή συναφή προς το ποστ).
georgia m, lucyluce και harry και λοιποί φίλοι,
μην πέφτετε στην παγίδα της προβοκάτσιας - σωστά λέει ο harry.
Αν όλοι απαντάμε μόνο στα αξιόλογα σχόλια , το blog θα ομορφύνει.
mickey, όταν εγώ φεύγω, εσύ έρχεσαι. Δυστυχώς.
Αγαπητέ Νίκο πέσαμε και οι δυο μας πολύ έξω. Έκανα έναν πρόχειρο υπολογισμό. Σε βιβλίο, έχεις δίκαιο, είναι αδύνατο. Όλο το blog θα χωρούσε σε 7500 περίπου σελίδες Α4. Ένα μόνο βιβλίο γνωρίζω να έχει παραπάνω σελίδες, αλλά δεν νομίζω να έχει εκδοθεί ποτέ. Για όσους δεν ξέρουν και σε όσους αρέσουν τα περίεργα, είναι το Exegesis του Philip K. Dick, 8000 σελίδων. Όμως σε ηλεκτρονική μορφή, το blog θέλει παρά πολύ για να φτάσει το blue-ray disk. Μέχρι σήμερα, όλα τα post και τα comments μαζί με τις φωτογραφίες, θα χωρούσαν άνετα σε 300 ΜΒ. Τα συμπεράσματα σε εσάς φίλοι bloggers.
Οι υπολογισμοί έγιναν με βάση το post "Περί Έρωτος" , που έχει 529 comments (200 σελίδες και 5,7 ΜΒ σε έγγραφο του MS Word) και με βάση ότι δημοσιεύεται ένα post κάθε 2 μέρες, άρα 45 περίπου μέχρι τώρα.
Οι περιορισμοί αυτοί είναι μάλλον αυτονόητοι γιατί είπαμε, στην αντίθετη περίπτωση δεν έχουν μπλογκ αλλά φόρουμ.
Επιστρέφουμε στον ιδεότυπο του μπλογκ. Μάλλον έχει να κάνει με την πορεία εκάστου ποστ, με την τροχιά του.
Περί της έκδοσης: ήδη κάποιοι εκδίδουν τα ημερολόγιά τους.
Νομίζω και το παρον μπλογκ θα μπρορούσε να γίνει βιβλίο: στο καθε ποστ να συμπεριληφθούν τα άκρως απαραίτητα σχόλια κι ας στεναχωρηθούμε όσων τα σχόλιά μας δεν δουν το φως του... χαρτιού.
@Ειρήνη:
Συγνώμη Ειρήνη, πιθανόν να μη κατάλαβα καλά. Αλλά ξαναδιαβάζω το σχόλιό σου των 6:45 μμ και καταλαβαίνω ακριβώς το ίδιο πράγμα που είπα. Να το ξαναπώ, ντροπαλοί χαρακτήρες που βγαίνουν προς τα έξω, είτε για γνώση είτε για οτιδήποτε άλλο. Βοήθησέ με αν κάνω λάθος.
@michail:
Υπάρχει και το conference, η νόμιμη συνακρόαση και τα λοιπά. Αλλά και πάλι δεν κάνει διαφορά.
@ΝΔ:
Απαντώ για το hypertext. Το ontological engineering πέθανε πριν γεννηθεί επειδή ακριβώς νόμισαν πως hypertext, XML κλπ ήταν content oriented. Όχι, δεν ήταν. Οι υπολογιστές δεν είναι τόσο έξυπνοι ακόμη. Το link πρέπει να το βάλεις εσύ, όπως ακριβώς και το σταυρουδάκι για footnote ή την ταχεία κλήση στο τηλέφωνο (είναι ακριβώς link σε συγκεκριμένο αριθμό).
Συγνώμη αν προκάλεσα τόση αναστάτωση. Μάζεψα αρκετές επικρίσεις για μια μέρα.
Σήμερα το blog αυτοπαρατηρήθηκε και ντράπηκε τον εαυτό του!
@ktiniatros καλέ μου, δεν σού απάντησα καθόλου με επίθεση! Ο επιτιθέμενος-άδικα κατά τη γνώμη μου-είσαι εσύ. Πάντως η απάντησή μου πηγάζει μόνον από την θέση μου να σέβομαι τον χώρο που με φιλοξενεί. Το θεωρείς λάθος αυτό?
Υ.Γ. Αν ο τόνος μου ήταν οξύτερος του αναμενόμενου (δράση-αντίδραση) sorry!
Και να που τώρα φτάσαμε στο ιδεώδες ποστ. Μπορεί να προκύψει "θετικά" και "αρνητικά"
Αρνητικά: αν πάρουμε ένα υφιστάμενο ποστ και περικόψουμε σχόλια, κομμένα και ραμμένα στο πνεύμα του θέματος
Θετικά: αν φτιάξουμε πρώτα ένα ποστ και προδιαγράψουμε την επιθυμητή τροχιά του. Μετά το βάζουμε σε λειτουργία, βρίσκουμε την απόκλιση από τον ιδεότυπο και είναι ευκαιρία να δούμε εάν έχει νόημα η αναζήτηση το ιδεοτυπικού ποστ.
(Γιατί, δεν υπάρχει ιδεοτυπική παρέα;)
@half-blood_phoenix Philip Dick indeed! "Do androids dream of electric dreams?" Η αξεπέραστη ταινία του Ridley Scott "Blade Runner"! Thnx for reminding me the author. :)
"Όμοιοι μ' εκείνους που στέκνονται στους δρόμους και κοιτάζουν τον κόσμο που περνά: έτσι περιμένουν κι αυτοί και κοιτούν μ' ανοιχτό το στόμα σκέψεις που τις σκέφτηκαν άλλοι.
....
Όταν κάνουν τους σοφούς, με κάνουν να ανατριχιάζω τα μικρά τους αποφθέγματα και οι μικρές τους αλήθειες: στη σοφία τους υπάρχει συχνά μια μυρουδιά σαν από βούρκο: και αληθινά, άκουσα ήδη τον βάτραχο να κοάζει από κει μέσα"
Φρ. Νίτσε, Τάδε έφη Ζαρατούστρα, Για τους σοφούς
Κύριε Δήμου και όλοι καλή νύχτα σας!
Καλή σας νύχτα
Καληνύχτα κι από μένα!
Καλή μου paragrafos θα δω το απόγευμα πού κατέληξε η αναζήτηση του ιδεοτυπικού post.
Καληνύχτα σε όλους.
Ένα σχόλιο για το internet:
Είναι κατά τη γνώμη μου λάθος να παράγουμε κρίσεις για το internet στο σύνολό του. Το internet δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μέσο και μάλιστα το μέσο που έχει τη δυνατότητα να μεταλλαχθεί περισσότερο από κάθε άλλο. Είναι ανάλογο με το να κρίνουμε το χαρτί! Το internet είναι απλά το “καλώδιο” του 21ου αιώνα που μπορεί να μας προσφέρει πάμπολλες διαφορετικής φύσης υπηρεσίες:
- Έχει το αμφίδρομο Web, με web site κάθε θεματολογίας
- Έχει εφημερίδες και ενημέρωση
- Έχει τσόντα
- Έχει την επικοινωνία μέσω email, irc, chat, IP telephony
- Έχει τα Peer-to-Peer δίκτυα για ανταλλαγή μουσικής και βίντεο
- Έχει τα forums και τα newsgroups
- Έχει τα VPNs που συνδέουν απομακρυσμένα εταιρικά δίκτυα
- Και φυσικά έχει τα blogs...
Συνεπώς η όποια κριτική ή σύγκριση θα πρέπει να επικεντρωθεί σε κάποιο επιμέρους τμήμα του και όχι στο σύνολό του.
paragrafos ο ΝΔ έχει δίκαιο δεν υπάρχει περίπτωση να τυπωθεί σαν βιβλίο. Τελικά δεν υπάρχει και λόγος. Όποιος θέλει μπαίνει στο internet και το διαβάζει δωρεάν. Και αν θέλει μπορεί να γίνει και ο ίδιος συγγραφέας του βιβλίου τούτου. Δεν έχει παρά να αφήσει το σχόλιο του. Επιπλέον δεν μπορεί να κόψει comments γιατί πολλά ενδιαφέροντα comments προέκυψαν ως απάντηση σε άλλα comments. Θα μοιάζουν ξεκάρφωτα αν αποκοπούν από τα προηγούμενα και τα επόμενα. Το blog είναι "καταδικασμένο" να μείνει σε ηλεκτρονική μορφή. Είναι καλύτερα έτσι.
@half-blood_phoenix, πιθανότατα αυτό εννοεί και ο κύριος Δήμου όταν λέει ότι "ο καθένας γίνεται ο εκδότης του εαυτού του". Οπότε, ναι -μετά και από τους υπολογισμούς σου- το καλύτερο θα ήταν τα πράγματα να μείνουν ως έχουν.
Καλό σας βράδυ (με 39 πυρετό μου είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσω και άλλο, δυστυχώς).
lucyluce I do dream of electric sheeps. I am an Android! Πέρα από την πλάκα ο Dick μέσα στην μαστούρα, την κατάθλιψη και την σχιζοφρένια του έγραψε μερικά από τα καλύτερα και προφητικότερα βιβλία όλων των εποχών. Και όταν λέμε σχιζοφρένια το εννοούμε. Το Exegesis έλεγε ότι του το υπαγόρευε τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής του, κάθε νύχτα, η ενσάρκωση του καλού πνεύματος του σύμπαντος...!
xenia καλή ανάρρωση.
Καληνύχτα και από μένα σε όλους.
Είναι κρίμα πάντως να στερηθεί τόσος κόσμος, που είναι ακόμα μακριά από το δίκτυο, κάτι απο τη μαγεία του μπλογκ.
Βέβαια, τώρα που το λέτε, μπορεί να εχετε δίκιο. Μέγα μέρος της γοητείας του μπλγογκ είναι η ποικιλία του.
Πάντως, επιμένω: υπάρχει ο ιδεότυπος του μπλογκ όπως και ο ιδεότυπος του ποστ. Βάσει αυτών μπορεί ένα έμπειρο μάτι να κορφολογήσει σχόλια και να τυπωθεί ένα βιβλιαράκι μούρλια. Και μόνο τα ποστ του ΝΔ από μόνα τους έχουν μέλι.
Περαστικά σας!!! Καλή σας νύχτα!
@κτηνίατρος: Μήπως γνωρίζετε κάποιον Νίκο Χατζόπουλο? Κι αυτός ήταν αυτοδίδακτος στα ελληνικά....
Κι όσοι -παλιοί- κατάλαβαν, κατάλαβαν...
Προσυπογράφω (και εγώ) το σχόλιο του Αndy στις 11:32μμ.
Το blog αυτό έχει γίνει πια κομμάτι της ζωής μου. Κάθε μέρα διαβάζω, διαβάζω, σκέφτομαι, προβληματίζομαι, γελάω, συγκινούμαι, φαντάζομαι, μαθαίνω.
Αυτό εδώ το blog έχει υπάρξει η αιτία να μάθω τόσα πολλά πράγματα, για λογοτεχνία, ποίηση, ζωγραφική, φωτογραφία και τόσα άλλα. Ο Andy δε θα μπορούσε να το θέσει καλύτερα.
Όσες φορές ο οικοδεσπότης μας έχει μιλήσει για κλείσιμο του blog, στεναχωριέμαι πολύ και ελπίζω ότι το άλλο πρωί θα το βρω ακόμα στη θέση του...
Είναι πολύ σημαντικό αυτό που γίνεται εδώ.
Κύριε Νίκο, μην κλείσετε το blog. Τα θετικά του στοιχεία, νομίζω, υπερτερούν κατά πολύ έναντι κάποιων άσχημων στιγμών, που δεν του άξιζαν.
Κρατήστε αυτή τη δίοδο της αμφίδρομης και ανοιχτής επικοινωνίας που έχουμε μαζί σας.
Προσωπικά, η δική σας ορθολογική φωνή με γεμίζει καθημερινά. Είναι το αντίβαρο σε όλα τα παράδοξα.
"Αυτό το blog έχει ψυχή"
Χρησιμοποιείτε και εσείς κύριε Δήμου λατινικό ερωτηματικό;
Κρίμα....
Με την ανοχή (ελπίζω) των συμπλόγκερ, θέλω να πω δυο πραγματάκια:
Το παρόν μπλογκ στην ουσία λειτουργεί ως φόρουμ (τι άλλο είναι 200+ σχόλια ανά ποστ;), και μάλιστα επιτυχημένο φόρουμ. Είναι μοιραίο, λοιπόν, να προσελκύσει τα λεγόμενα «τρολ».
Τρολ, για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, ονομάζεται αυτός που μπαίνει σε ένα φόρουμ και αρχίζει να γράφει αγενή και προσβλητικά μηνύματα, ή να παίρνει επίτηδες ακραίες (και συχνά εμφανέστατα αστήρικτες) θέσεις με σκοπό να εκνευρίσει τους συμμετέχοντες και να διαλύσει τη συζήτηση. Ο απώτερος στόχος, βέβαια, κάθε τρολ είναι να τραβήξει όλη την προσοχή επάνω του – πόσο μάλλον όταν επιτίθεται, εν προκειμένω, στον οικοδεσπότη. Η συνταγή για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του είναι γνωστή από παλιά (παρόλο που σπάνια την ακολουθώ), και είναι η εξής:
Don’t feed the troll.
Επί της ουσίας, αν θέλει κάποιος να πάρει μερικές πληροφορίες για την ομοφυλοφιλία στα ζώα, μπορεί κάλλιστα να πάει εδώ, όπου θα δει, μεταξύ άλλων, ότι έχουν παρατηρηθεί ομοφυλοφιλικοί δεσμοί (σε σημείο που να αρνούνται, π.χ., να πάνε με θηλυκά όταν είναι διαθέσιμα) σε ζώα όπως οι πιγκουίνοι, τα κριάρια και οι κύκνοι, και εδώ, όπου θα βρει μια ευμεγέθη λίστα ζώων που δείχνουν ομοφυλοφιλική συμπεριφορά.
Δεν χρειάζεται, βέβαια, να θυμίσω πως (κατά τη γνωστή διαφήμιση) «τα επιχειρήματα φεύγουν, τα ad hominem έρχονται».
ποιός στο διάολο θα υπέγραφε ως κτηνίατρος!!!!Ευτυχώς που δεν υπογράφει με την ειδικότητά του.
Καλημέρα σε όλους! - εγώ πάω να την πέσω...
Φίλε Νίκο, sorry, αλλά δεν έχω να γράψω κάτι παραπάνω από όσα έχω ήδη γράψει κατά καιρούς για το blog. Μια όμως και έχω πλέον τον επίσημο τίτλο του "Αρχισουμαριστή" (Chief Summarizer θα το λέγαμε;), θα έλεγα πως η καλύτερη "σούμα" μου ήταν εκείνο το σχόλιο που τελικά απετέλεσε και το πρώτο (έστω και δοκιμαστικό) post στο blog μου.
Πάντως τελευταία προτιμώ να απέχω από τη live ροή και να "σουμάρω" τις πρώτες πρωινές ώρες. Ας ...σουμαρίσωμεν λοιπόν:
@glenn (6:06μμ):
Διαφωνώ ριζικά και κάθετα με τις εκτιμήσεις σου για τη "σημαντικότητα" ή "ασημαντότητα" κάποιων πραγμάτων που αναφέρεις (θα μπορούσα να διατηρώ ένα blog μόνο για αυτό για δεκαετίες), αλλά αφού πρόκειται ακριβώς περί εκτιμήσεων και διαφορετικής οπτικής γωνίας, υπάρχει έντονο το στοιχείο του υποκειμενισμού (θυμήθηκα τις απαντήσεις σε γνωστό γκάλοπ επωνύμων για τη σημαντικότερη εφεύρεση της προηγούμενης χιλιετίας). Βεβαίως, κάθε άποψη έχει τη δικιά της "σημαντικότητα" ή "ασημαντότητα", που επίσης είναι υποκειμενική ;)
@harry reloaded (10:28μμ):
Προσυπογράφω! Πρέπει κάτι να γίνει με αυτή την κατάσταση. Εκτός από τον Ν.Δ. ορισμένοι επιτίθενται αναίτια και σε άλλους σχολιαστές, με αποτέλεσμα να γίνεται ΤΟ μπάχαλο πολλές φορές! Αν υπάρχει χρόνος, no problem, αλλά για κάποιον που θέλει να γράψει για το θέμα είναι πολύ κουραστικό (φυσικά έχω υποπέσει κι εγώ στο "ολίσθημα", αλλά τις περισσότερες φορές ήμουν μάλλον το "θύμα"). Πάντως όλοι μας θα πρέπει να προσέχουμε και ΚΥΡΙΩΣ να βελτιωνόμαστε.
@ktiniatros (12:17πμ):
Τώρα μόνο σε εμένα μου θυμίζεις κάτι Θρυλέοντες και άλλα τινά ή είναι ιδέα μου; Anyway, πάρε να 'χεις - να δω με ποιο άλλο nick θα μας επισκεφτείς ;)
Ομοφυλοφιλική Συμπεριφορά Ζώων
Και όσο για τα περί "διείσδυσης" ελπίζω να γνωρίζεις τι σημαίνει "full anal penetration" στους Αμερικάνικους Βίσονες - λες γι' αυτό να τους εξολόθρευσε ο Buffalo Bill; Αν σου αρέσουν πάντως και οι εικόνες, ρίξε μια ματιά κι εδώ - προσοχή, πρόκειται για "σκληρό πορνό" ;)
Τύφλα να 'χει ο ...Γκουσκούνης
Γαμ* τους άσχετους που μας κάνουν και πνεύμα περί "ημιμάθειας"…
Για τα περί DVD κλπ, πιστεύω ότι με "χαλαρό" compression, θα χωρούσε άνετα όλο το blog, τουλάχιστον για μια πενταετία, σε απλό "ταπεινό" CD! Για του λόγου το αληθές, ΟΛΑ τα posts των δύο πρώτων μηνών, μαζί με τις εικόνες και τα σχόλια (θυμάστε και κάποια "τρελά" νούμερα που κάναμε τότε;) πιάνουν περίπου 10 MB, αποθηκευμένα ως complete web pages και συμπιεσμένα με WinZip. Για το Blue-Ray αργούμε ακόμα - εκτός κι αν αρχίσει ο Ν.Δ. να βάζει και video clips :))
Υ.Γ. Είχα γράψει το σχόλιο εδώ και ώρες και τώρα μόλις είδα ότι και ο cyrusgeo έβαλε τα σχετικά links. Δεν πειράζει, τα διατηρώ και στο δικό μου σχόλιο. Εξάλλου, "επανάληψις μήτηρ μαθήσεως" :)))
Καλημέρα σε όλους!
Περίεργο σύνολο σχολίων. Και ο grgr "κτηνίατρος" να επιμένει να με επικρίνει για κάτι που δεν είπα. Και να συνεχίζει κι αφού του το επεσήμαναν.
Γενικά το blog θα χρειαζόταν μία ψύχραιμη εσωτερική κριτική. (Τίποτα δεν γίνεται σωστά χωρίς κριτική). Αντ' αυτής έχει επιθέσεις και αντεγκλήσεις.
Στα ερωτήματα του orestis eniote απαντώ:
α) δεν έχω παιδί και δεν μπορώ να κάνω την σύγκριση
β) όχι - δεν αισθάνομαι πια τόσο την ανάγκη για επιβεβαίωση.
γ) δεν θίγομαι προσωπικά με τις επιθέσεις - στενοχωριέμαι όταν πέφτει το επιπεδο του blog από σαχλαμάρες ή χυδαιότητες. Εγώ έχω πίσω μου τόσο έργο... Κι εδώ η κυρίως δουλειά μου είναι τα posts.
Η ιδέα να σβήσω αυτή την ενότητα (το έγραψα ήδη αλλά κανείς δεν διαβάζει όλα τα σχόλια) είναι για να προστατέψω εσάς και την εικόνα του blog. Σκεφθείτε κάποιον που διαβάζει την συνέντευξη στην εφημερίδα, μπαίνει στο blog και πέφτει σε αυτή τη συζήτηση...
Με τα μάτια μισόκλειστα (συγχωρέστε με αν πω καμιά αρλούμπα), νομίζω Ν.Δ. ότι θα πρέπει να διαλέξεις. Είτε θα έχεις ένα blog-στολίδι με comment moderation και χωρίς near real-time επικοινωνία (αλλά με άψογη "βιτρίνα" για όσους έρθουν "απ' όξω") είτε θα έχεις αυτή την υπέροχη "ζωντανή" παρέα, αλλά θα ανέχεσαι και τα "ζιζάνια" είτε θα περιμένεις μέχρι ο alombar42, η αφεντιά μου ή κάποιος άλλος φτιάξει μια μπλογκο-μηχανή κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις σου (πολλές από τις οποίες έχω κι εγώ, αν αποφασίσω τελικά να ασχοληθώ σοβαρά με το blog μου - κι ας βαράω μύγες).
Υπάρχουν βεβαίως και άλλα έτοιμα συστήματα, όπως το WordPress π.χ. αλλά όλα πάνω κάτω προσφέρουν παρόμοιες λειτουργίες. Έχω κάποιες καλές ιδέες, αλλά ο χρόνος δε μου φτάνει για να τις υλοποιήσω (εκτός κι αν κόψω τα σουλατσαρίσματα στη μπλογκόσφαιρα). Μπορεί σε δυο-τρεις μήνες να είμαι πιο χαλαρά...
Ίσως τελικά να σου στείλω κι εκείνο το email που έλεγα (τουλάχιστον να δεις κάποιες - απόλυτα υλοποιήσιμες - ιδέες), αν και για τεχνικά ζητήματα απαιτείται προσωπική επαφή (και το chat πάντως μέσω κάποιου messenger καλό είναι).
Υ.Γ. Καλού κακού το έσωσα το ποστάκι - μη μας βρει και καμιά συμφορά :(
Και μια τελευταία πρόταση (τελικά το blog είναι χειρότερο κι από ληγμένα - σέρνομαι κι όμως σχολιάζω). Επειδή το post είναι κουκλί και ως κείμενο και από αισθητικής άποψης (άπαιχτες οι εικονογραφήσεις) κάνε μια δοκιμή να το ανεβάσεις ξανά σήμερα ΑΚΡΙΒΩΣ όπως είναι κι έχω ένα προαίσθημα ότι αυτή τη φορά τα σχόλια θα κυμαίνονται σε ανάλογο με το post επίπεδο και ύφος.
Αν πάλι έγραψα χαζομάρα, μη με παρεξηγείτε! Πάλι καλά που γράφω σε αυτή την κατάσταση - Θεέ μου, θα πεθάνω μπλογκάροντας...
Νίκο Δήμου είμαι πετοσφαιριστής και θα ήθελα να παρέμβω για κάτι άσχετο από το θέμα.
Ομοφυλοφιλία στους πετοσφαιριστές υπάρχει.Πολλά ζευγάρια στο μπιτς βόλλευ κάνουν σεξουαλική σχέση όπως οι άνθρωποι (μεγάλη χρονική περίοδος με ανάλογο χρόνο διείσδυσης γεννητικών οργάνων).
Και κάτι άσχετο με το άσχετο θέμα,τώρα δεν είναι η ώρα για κριτική στο μπλόκ.
Είναι η ώρα για το μπλόκ να ανθίσει
Εσείς κ.Δήμου γιατί δεν έχετε links προς άλλα blog;Δεν σας ζητώ να δώσετε εξηγήσεις σε εμάς αλλά σε εσάς.
@padrazo (8:54πμ):
Δεν είμαι ο Ν.Δ. ούτε ο ...δικηγόρος του, αλλά αν δεν θέλει να απαντήσει ο ίδιος, έχω εγώ δυο απαντήσεις πρόχειρες (μπορεί και οι δυο να είναι εντελώς άσχετες βέβαια με τον πραγματικό λόγο):
1. Το συγκεκριμένο template ΔΕΝ έχει section για links. Το γνωρίζω, επειδή χρησιμοποιώ το ίδιο (προσωρινά), το οποίο και τροποποίησα ώστε να τα συμπεριλάβει. Φυσικά, ο Ν.Δ. είναι γάτος εις την "κομπιουτερικήν", αλλά από την άλλη μπορεί να μη θέλει να μπλέξει με template source, HTML και javascript!
2. Είναι εκατοντάδες οι σχολιαστές του που έχουν δικό τους blog και θα του είναι δύσκολο να τους συμπεριλάβει όλους χωρίς να ξεχάσει ή να αγνοήσει επίτηδες κάποιον. Χώρια που μπορεί να θέλει να βάλει και links σε blogs που δεν τον σχολιάζουν, απλά επειδή τα βρίσκει ενδιαφέροντα. Ετοιμάζοντας κι εγώ σχετική λίστα για το δικό μου (έρημο) blog, διαπίστωσα πως έφτασα ήδη τα 40! Προφανώς ισχύει η λογική: Δεκάδες links = Ουδέν link. Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς; Άσε που θα πρέπει να πειράζει το template source κάθε μέρα μία ή περισσότερες φορές για να προσθέτει συνεχώς νέα links. Μάλλον δεν είναι και πολύ πρακτικό...
Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη από τον Ν.Δ. αν απαντώ αντ' αυτού. Είχα όμως κι εγώ την ίδια απορία κάποτε, ώσπου κάθησα και σκέφτηκα τις τεχνικές δυσκολίες για τη συγκεκριμένη περίπτωση και μου λύθηκε αμέσως! Εδώ ο άνθρωπος δεν προλαβαίνει τα σχόλια, θα συντηρεί και λίστα με links;
Μια καλημέρα κι από μένα! Κι ίσως οι θεϊκές μου γάμπες ανεβάσουν τη διάθεση τού οικοδεσπότη απόψε(εδώ βέβαια χωράει το: "Φαντασου να διαβάσει κανείς το αρθρο στην εφημερίδα και να μπει στο ποστ και να δει τη houlia να..φαντασιώνεται!"Καλά θα κόψω κάτι)
Μικυ said:
Θεέ μου, θα πεθάνω μπλογκάροντας...
Εχεις το γνώθι σεαυτόν!Κοιμήσου!
padrazo said...
Εσείς κ.Δήμου γιατί δεν έχετε links προς άλλα blog;
Ισχύουν απόλυτα τα όσα είπε ο Mickey. (Θα σε χρίσω κυβερνητικό εκπρόσωπο...)
Μετά απ αυτό το σχόλιο του ΝΔ, σίγουρα ο Μικυ θα επιβουλεύεται τον κυβερνητικό θώκο.Μήπως θα μπορούσα να εχω κι εγώ μια θεσούλα? Ιδιαιτέρα παρά τω προθυπουργώ πχ?Λέω τώρα...
W O W !!!
Χθες Αρχισουμαριστής, σήμερα Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, αύριο ...who knows ???
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ !!!
Μου έφτιαξες τη μέρα! Τώρα μπορώ να πάω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος :))))))
Aphroditi - πέτυχε το πάρτυ; (Αυτά είναι τα σημαντικά!)
Nikos Dimou said...
Όλα μαζί συνθέτουν ένα σύνολο μοναδικό στην ιστορία της γραφής - ποτέ ένα βιβλίο δεν κυκλοφορεί μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών του.
Είχα διαβάσει κάπου πως μετά τη λήξη της παράστασης, ο Σοφοκλής συζητούσε το έργο μαζί με τους θεατές. Τι να ειπώθηκε τότε; Δυστυχώς δεν έχουμε ιδέα. Και θα ήταν τόσο χρήσιμο σε μελετητές και απλούς αναγνώστες αν γνώριζαν!
Τα δικτυακά ημερολόγια επιτυγχάνουν επιτέλους να διασώσουν αυτούς τους διαλόγους, συνδυάζοντας τα πλεονεκτήματα τόσο του προφορικού, όσο και του γραπτού λόγου - αμεσότητα απ' τη μια, διάρκεια απ' την άλλη.
Γνωρίζω ένα βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών. Είναι το "Concrete Mathematics". Δεν είναι τυχαίο που τόσο οι συγγραφείς, όσο και οι σχολιαστές είναι τεχνολογικά πολύ μορφωμένοι.
Εύκολα θα μπορούσατε να έχετε όλο σας το έργο ανοικτό σε σχολιασμό. Ο δικτυακός αναγνώστης κι επίδοξος σχολιαστής θα επέλεγε ένα απόσπασμα από κείμενο ή σχόλιο για ν΄ αναρτήσει εκεί το δικό του σχόλιο. Αυτή η δενδρική δομή θα ήταν απείρως καλύτερη απ' τη γραμμική του δικτυακού σας ημερολογίου.
@mariakal: Συγγνώμη που είμαι σπαστικός και θέλω συνέχεια να διορθώνω τον κόσμο, αλλά μήπως εννοείς 42;
@MariaKal Ευχαριστώ για την επισήμανση. Γνωρίζω βέβαια τον ακριβή τίτλο του βιβλίου, έχω μάλιστα κάνει ιστοσελίδα/αφιέρωμα στην ταινία με απεικόνιση του εξωφύλλου του βιβλίου του Philip Dick. Στη ροή της γραφής και στην βιάση, εκτός απ' αυτό παρέλειψα και την πρόθεση από το ρήμα: Αφού λοιπόν υπάρχουν και διορθωτές, ας τους απαλλάξω διορθώνοντας: "...reminding me of the author..."
Ένα ακόμα μικρό σχολιάκι! Ό,τι αξίζει πραγματικά εδώ, είναι σίγουρα οι εγγραφές του κ. Δήμου. Διακρίνω σε πολλά σχόλια μια τάση να "γίνουμε χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη". Σε πολλά σχόλια υπαρχει έντονη νευρικότητα και σε αρκετά άλλα εξυπνακίστικη διάθεση. Συγχωρέστε με, αλλά προσωπικά δεν είναι αυτό το ζητούμενό μου, όταν μπαίνω σε αυτό το συγκεκριμμένο blog. Mε μια σύντομη βολτίτσα που έκανα, διαπίστωσα, ότι αρκετοί σχολιαστές δεν έχουν καν δικά τους blogs...πράγμα που με έβαλε σε σκέψεις...χμμ... τι εννοώ...ότι εδώ βρίσκουν βήμα προς εκτόνωσιν! Αλλά παρακαλώ σκεφτείτε και τους άλλους και μην το παρακάνετε! Φιλικά!
Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι προσπαθούν σε μερικούς τομείς περισσότερο και από τους αντίστοιχους υπουργούς, με την έννοια ότι πρέπει να κατανούν την και την επίθεση αλλά και να προετοιμάζουν και την άμυνα.
Σκάλωσα πολύ στα leaps και το πότε "κάτι" που αποτελεί επαναστατικό breakthrough, το νο 1 ας πούμε, συνεχίζει γραμμικά κι εξελίσσσεται, κι ακόμη κι αν του προστεθούν της Παναγιάς τα μάτια από άλλες επιστήμες, σε σημείο που να απέχει έτη φωτός από το βασικό στοιχείο, παραμένει απλώς εξελιγμένο μοντέλο της ίδιας αρχής, το νο 2 π.χ., ή αν με την αλλαγή γίνεται κάτι intrincically different... όχι ένα νο 2, ή νο 100, αλλά "μπλέ".
Σκεφτόμουν π.χ. το πρώτο κάρο - από τροχό σε "όχημα" η διανυστέα απόσταση φαντάζει τεράστια, κι από εκεί σε μια Ferrari Enzo τίποτε, ένα τσιγάρο δρόμος...
Ναι, θα μπορούσε να είναι. Αλλά αν υπολογίσει κανείς το τι "μάτια" (και του Χριστού τα δόντια...) έχουν κατασκευαστεί και χρησιμοποιηθεί στο ενδιάμεσο, μένει με το στόμα ανοιχτό...
Βλέποντας κι άλλα όπως το να πηγαίνεις κάπου με τον αραμπά vs. να πηγαίνεις στο διάστημα με πύραυλο, ε, μεταφορικά μέσα είναι, μα το ένα είναι αραμπάς και το άλλο... ένας ολόκληρος άλλος κόσμος! Ναι, το ότι και τα δύο σηματοδοτούν μετακίνηση, το ένα για να δεις τη θειά σου, άντε και μια ξένη χώρα, το άλλο τον πλανήτη- κι από τ'αστέρια μάλιστα, δεν σημαίνει ότι δεν απέχουν έτη φωτός, κι όχι μόνον λόγω "προόδου τεχνολογίας"...
Αν διαβάσει ας πούμε κανείς το "Liar's Poker: Rising Through the Wreckage on Wall Street" του Michael Lewis μπορεί να δει (εν μέσω πολύ πιασιάρικης υπόθεσης για το τι παίζεται money-wise στον κόσμο) χρηματιστηριακά προΐόντα που πραγματικά είναι απίθανο και μόνο να τα συλλάβει κανείς, όχι να τα πουλήσει κιόλας... Και μετά γίνονται κοινή πρακτική, συνηθισμένο και πάμε γι'άλλα... Το leap από το "δώς μου το αλάτι σου να σου δώσω δυό φασόλια" στο οργανωμένο σύστημα διακίνησης αγαθών/υπηρεσιών επί χρήμασι ήταν γιγαντιαίο, αλλά κι από εκεί στις χρηματιστηριακές αγορές του 2006 (και του 2106 εν προκειμένω) είναι τρομακτικό!
Μιλαμε για το ίδιο ίσως basic concept, αλλά ΤΟΣΟ φορτωμένο & αλλαγμένο που τελικά αποκτά υπόσταση από μόνο του! Αγνώριστο!
Το να μιλάς με 10 φίλους, ακόμη και στην Αμερική, σίγουρα ήταν κάτι ασύλληπτο για έναν ινδιάνο με την κουβερτούλα του και τον καπνό του. Αλλά από κει ως το να μιλάς με όλους, παντού, μεταφέροντας και το συναίσθημα με το κοντανάσεμά σου (το μόνο στο οποίο υπερείχε το τηλέφωνο σε σχέση με το διαδίκτυο μέχρι πρότινος), το να έχεις πρόσβαση στα πάντα (και πλέον οποια πληροφορία δεν είναι "φορτώσιμη" είναι και μελλοθάνατη") σε πραγματικό χρόνο, υπερβαίνει το θέμα του save και της μνήμης...
Είναι σωστή επανάσταση!
Άντε Aphrodite - πάλι το σήκωσες το blog. Ανεκτίμητη!
Aphrodite, 9:46, μια χαρά τα λετε!!! Μου επιτρέπετε να προσθέσω κάτι μόνο;;; Άν γίνεται -λέω αν- τα blogs να κλείνουν κάποιες ώρες μέσα στην ημέρα. Όχι τίποτ' άλλο, να κάνουμε και καμιά άλλη δουλειά (όχι και τίποτα εξαιρετικό!!! Ξέρετε, από αυτές τις δουλειές που πρέπει να γίνονται μέσα στην ημέρα!!!)
Καλό βράδυ :-)
ξέρετε τι μ αρέσει σε σας! είστε διάχυτος! Σχεδόν διαθέσιμος σε μας που διψάμε για εμπνεύσεις. Γνωστικές εμπνεύσεις!Βγάζετε μια αλήθεια που σχεδόν με σοκάρει! Έχετε ξεπεράσει προ πολλού τον σύνδρομο ιδιοκτησίας του λόγου σας. Τον μοιράζεστε αυτό το λόγο. Και πιστεύω ότι είναι αυτό που του δίνει την αξία. Τον απλώνετε απέναντι μας, μοιράζοντας μας ευκαιρίες. Έτσι το νιώθω. Μια ευκαιρία περιπλάνησης σε ιδέες. Άλλωστε γι αυτό σας επισκέπτομαι. Να ξεδιψάσω τα χορταριασμένα μου όνειρα, με την υγρασία που αφήνουν τα χειρόγραφα σας
Απίθανο!
Ο ΝΔ απέδειξε με αυτό το post, πόσο του … δήμου είναι, προ-δημοσιεύοντας ουσιαστικά τις ερωτο-απαντήσεις σε μια συνέντευξη που προορίζεται για μία από τις μεγαλύτερες εφημερίδες στην Ελλάδα. Οσο μικρό και να είναι το άρθρο (δεν το έχουμε δει ακόμη, άρα δεν έχουμε και εικόνα), υποθέτω ότι για το δημοσιογράφο είναι ανατροπή να έχουν μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες δυνητικών αναγνωστών της εφημερίδας πρώτοι πρόσβαση στη συνέντευξη!
Όταν διαπίστωσα τι έκανε, δεν πίστευα στα μάτια μου, τόσο ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή… Πως το εξέλαβα εγώ προσωπικά αυτό που έκανε; Oτι ουσιαστικά αναγνωρίζει, με αυτή την κίνηση, ότι υπάρχει ανάμεσα σε αυτόν και τους κοινωνούς ή απλούς επισκέπτες του blog του, μια σπάνια, εκλεκτική συγγένεια.
Σε πρώτο πρόσωπο, τώρα: Νίκο Δήμου, σήμερα με εξέπληξες περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά. Ακόμη κι αν κατάλαβα εντελώς λάθος, ήταν τέτοια η έκπληξή μου μέσα στη νύχτα, χαλάλι…
Αφού συνήλθα από το σοκ, διάβασα τις ερωτήσεις, που, ok, ήταν οι αναμενόμενες, χωρίς κάποια ιδιαίτερη έκπληξη. Και μετά διάβασα τις απαντήσεις, που ήταν, χωρίς καμία υπερβολή ειπωμένο αυτό, μια δήλωση φιλίας και – ναι, γιατί να μην λέμε τα πράγματα με το όνομά τους – έρωτα με αυτό που έχεις καταπιαστεί να κάνεις εδώ και 4 περίπου μήνες. Με τα σχόλιά σου δε περί του τι ακριβώς σημαίνει το Internet για την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας αλλά και … επικοινωνίας, γνωρίζεις ήδη ότι συμφωνώ απολύτως, εγώ και πολλοί πολλοί άλλοι, μπορώ να θυμηθώ χαρακτηριστικά τα σχόλια του Mickey σε σχετικό post αρκετές εβδομάδες πριν.
Είναι τόσο παρήγορο να συνομιλείς έστω και ηλεκτρονικά με έναν άνθρωπο που δεν σταματάει να σκέφτεται ρηξικέλευθα ακόμη και δεκαετίες μετά την πρώτη του νιότη…
Και μετά διάβασα τα σχόλια. Γι’ αυτά, δεν θέλω να πω πολλά, μόνο ετούτο. Ρε παιδιά, ή ό,τι άλλο είστε, χαλαρώστε λίγο τον αυνανισμό, δεν κάνει καλό στον εγκέφαλο. Με το συμπάθειο, δηλαδή, αλλά …
Με εξαίρεση φωτεινή την Aphrodite και ορισμένα άλλα σχόλια που όμως δεν αρκούσαν για να βελτιώσουν την κατάσταση, διαβάζοντας τα περισσότερα comments σήμερα ΤΣΑΝΤΙΣΤΗΚΑ!
Σας ασπάζομαι
3:01 πμ
Δεν χρειάζεται να συναντηθούμε μεταξύ μας, έχετε δίκιο, αν και μερικές φορές το σκέφτομαι κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι, υποθέτω!
Ξέρετε, πως θα ήταν να είμαστε μαζεμένοι σ'έναν μεγάλο χώρο, σ' ένα πάρτυ ας πούμε; Πως να είναι άραγε το πρόσωπο του mickey, που είναι και η αδυναμία μου, πως να είναι ο γλυκύτατος Andy Dufresne, τον οποίο για κάποιο λόγο φαντάζομαι ως γάλλο ευγενή (και όχι λόγω του ονόματος που έχει επιλέξει, το οποίο παραπέμπει λίγο σε τέτοιο); Πως να είναι το πρόσωπο της georgia m., που τη φαντάζομαι τόσο διαφορετική από μένα, αλλά που με αρκετά από αυτά που γράφει με αγγίζει; Πως να είναι στην πραγματικότητα η aphrodite, με το εξαιρετικό χιούμορ και την σπιρτάδα της, ή οι γάμπες της hulia, που είναι όντως θελκτικότατες; O Μαύρος Γάτος άραγε, είναι παχουλούτσικος και έχει υγρά μάτια ή καμία σχέση; O Alombar ποιος να είναι από όλους όσοι περπατούν στα Εξάρχεια, λέτε να έχω πέσει πάνω του και να μην έχω ιδέα; Αναφέρω ορισμένους μόνο, γιατί είναι τόσοι πολλοί!
Ουσιαστικά όμως, έχετε δίκιο, δεν χρειάζεται να συναντηθούμε. Εσείς ΝΔ μας φαντάζεστε, εμείς πάλι ή αρκετοί από μας, νιώθουμε σαν να σας γνωρίζουμε χρόνια, κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στα χρόνια τούτα σπάνια πλέον, ακόμη και σε άλλου τύπου φιλίες, που δεν δημιουργούνται στο φασματικό χώρο του Διαδικτύου, αλλά είναι πιο ... "ζωντανές". Και ακριβώς εκεί έγκειται και το πρόβλημα: Τι κρίμα που η πλειοψηφία αυτών αποδεικνύονται κούφιες νοήματος και περιεχομένου. Αλλες πάλι, σαν και αυτή που έχει αναπτυχθεί στο blog σας μεταξύ αρκετών από μας, διάγουν βίο δοξαστικό, άρα και διαχρονικό...
Σκεφτόμουν πως θα ήταν να έχω λέει εγώ ένα παιδί σε μερικά χρόνια και να του δείξω όλα αυτά τα σχόλια, σε όλα αυτά τα θέματα, στο blog σας. Τι ωραία σκέψη! Και με αυτή καληνυχτίζω.
Προειδοποιώ δε τους κυνικούς της παρέας: Ελπίζω να μην εκλάβει κανείς σας αυτά τα σχόλια ως μελούρα, ή δόλια προσπάθεια κολακείας του οικοδεσπότη, είναι πηγαία και ειλικρινά. Δεν μου αρέσει καθόλου να μου κάνουν κομπλιμέντα, τα μυρίζομαι από χιλιόμετρο και ως εκ τούτου, αντιπαθώ με τη σειρά μου να τα κάνω εγώ. Απλώς εξηγούμαι.
Καλή σας νύχτα εκεί έξω...
Dear Blade Runner,
προσπαθώντας να σου χαλάσω την εικόνα σου για μένα, να σου πω ότι σε μισώ γιατί μου βούτηξες το nickname που ήθελα!
Έχεις σκεφτεί ότι με αυτά που ακούς και με αυτά που ακούω είναι σχεδόν σίγουρο ότι έχουμε συναντηθεί;
(στο Ρόδον, στο Αν, στο Gagarin;)
Ο andy dufresne είναι από τους πιο γοητευτικούς ήρωες στο σινεμά, τα τελευταία 20 χρόνια.
Οπότε, μην γκρινιάζεις, σε τιμά που διάλεξες το όνομά του ως nickname.
Εχουμε σίγουρα συναντηθεί στο Αν, το Gagarin ή το Ρόδον, γιατί είμαι φανατική συναυλιάκιας. Και όχι μόνο.
Αύριο στους Waterboys, ας πούμε, θα αποτίσω φόρο τιμής.
Καλή σου μέρα φίλε μου!
Δημοσίευση σχολίου