Χαζεύω ηλεκτρονικά στην Στουρνάρη. Εδώ και χρόνια είναι η αγαπημένη μου βόλτα – ιδίως τα Σάββατα το πρωί. Πάω πολύ νωρίς, πριν γίνει αδιάβατος ο δρόμος από τα τριπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Ψηλά, κοντά στην πλατεία Εξαρχείων, με σταματάει μία νέα κοπέλα – γύρω στα 25. Χλωμή και με ατημέλητα ξανθά μαλλιά. Χωρίς να με κοιτάει μου λεει χαμηλόφωνα: «Κύριε βρίσκομαι σε δύσκολη θέση. Έχω ήδη συμπτώματα στέρησης. Μαζεύω χρήματα για να πάρω τη δόση μου – σας παρακαλώ, βοηθείστε».
Την ώρα που μιλάει βλέπω ότι τα χέρια της τρέμουν ανεπαίσθητα. Τα μάτια της είναι αλλού. Έχω την αίσθηση ότι μου λέει την αλήθεια.
Κινηματογραφικά περνάνε από το μυαλό μου διάφορες εναλλακτικές λύσεις. Να της κάνω ένα σύντομο κήρυγμα για τις βλαβερές συνέπειες των ναρκωτικών, να της πω «δεν σου δίνω για να τα κόψεις», να της συστήσω μία φίλη μου που εργάζεται σε κοινότητα απεξάρτησης... Και τελικά βγάζω και της δίνω. Χάνεται μέσα στον κόσμο.
Δεν ξέρω ακόμα αν έκανα καλά – είδα όμως τόσο έντονα την ανάγκη της...
Πηγαίνω κατά καιρούς στην Ομόνοια – η γυναίκα μου εργάζεται στην Πολυκλινική. Καμιά φορά, όταν έχει απογευματινό ιατρείο, πηγαίνω και βράδυ. Όλη μέρα – αλλά περισσότερο το βράδυ – περιφέρονται σαν ζόμπι στρατιές ναρκομανών. Με βλέμμα απλανές και ασταθή βήματα τριγυρνάνε. Μερικές φορές σωριάζονται – όπου βρούνε.
«Μάστιγα τα ναρκωτικά» γράφουν οι εφημερίδες, απηχώντας την γνώμη του μέσου πολίτη, που τρέμει για τα παιδιά του. Όσα όμως επίθετα και να τους κολλήσουμε δεν θα φύγουν. Ούτε με εξορκισμούς, ούτε με παραινέσεις. Άλλωστε, συνοδεύουν τον άνθρωπο από τα πρώτα του βήματα στον κόσμο. Παραισθησιογόνες ουσίες χρησιμοποιούσαν όλοι οι πολιτισμοί, αρχαίοι και νέοι, πρωτόγονοι και πολιτισμένοι. Εθιστικές ουσίες επίσης. Μερικές από αυτές είναι νόμιμες αν και πολύ πιο βλαβερές από τις παράνομες. Π. χ. το τσιγάρο και το αλκοόλ. (Για το τσιγάρο και τα υπόλοιπα κάνετε κλικ σε ένα κείμενό μου ΕΔΩ).
Τα προγράμματα απεξάρτησης έχουν τελική επιτυχία γύρω στο 3%. Ας αφήσουμε που ποτέ δεν θα είναι αρκετά για να καλύψουν όλους τους χρήστες. Κι εκεί έχει δημιουργηθεί μία ύποπτη βιομηχανία με αμφίβολα οφέλη...
Απελευθέρωση; Μοιάζει η πιο ορθολογική λύση. Οι μόνοι που έχουν σίγουρα να χάσουν είναι οι έμποροι και οι κρατικοί λειτουργοί (μπάτσοι, δικαστές, κλπ) που λαδώνονται από αυτούς. Άλλωστε η απαγόρευση είναι σχετικά πρόσφατη υπόθεση. Αμερικάνικη εφεύρεση. Ξεκίνησε μετά τον Β΄ παγκόσμιο – μερικοί λένε με πίεση της Μαφίας, που είχε χάσει τα έσοδα της ποτοαπαγόρευσης και ήθελε να ρεφάρει.
Η ποτοαπαγόρευση αποτελεί ένα καλό μοντέλο σκέψης για το πρόβλημα – δεν μείωσε καθόλου την κατανάλωση αλκοόλ – αύξησε μόνο τα κέρδη των εμπόρων...
Δεν είμαι ειδικός και δεν έχω τελεσίδικη άποψη. Νομίζω όμως ότι έκανα καλά σήμερα το πρωί που έδωσα αυτά τα χρήματα στην κοπέλα. Αν δεν υπήρχε απαγόρευση, μπορεί να χρειαζόταν πολύ λιγότερα. Ή και καθόλου, αν πήγαινε σε ένα νοσοκομείο όπου θα ήταν καταχωρημένη...
227 σχόλια:
«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο 201 – 227 από 227Που είσαι
Mickey να κλείσεις τα 300;
Το ότι διαφωνείτε, κύριε Νίκο, είναι γνωστό, αυτό που θέλουμε να μάθομε είναι τα επιχειρήματα σας, και τους λόγους που διαφωνείτε. Η εντύπωση που επικρατεί είναι ότι διαφωνείτε έτσι απλά για το δαιφωνείν, χωρίς περαιτέρω σκέψη, η οποία ίσως να διαφωτίσει και εμάς και να μας πείσετε ότι η απελευθέρωση είναι η λύση, και χωρίς να αναλογίζεστε τις συνέπειες, κάτι το οποίο είναι τελείως ανεύθυνο εκ μέρους σας. Πετάτε ένα «είσαι συντηρητικός», μία γελοιότητα τύπου «Άνθρωποι σαν εσάς είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι των εμπόρων και των διεφθαρμένων συμμάχων τους (μπάτσων, δικαστών, δικηγόρων).» και νομίζετε έχετε καθαρίσει. Να ρωτήσει εγώ «άνθρωποι σαν εσάς ποιανού σύμμαχου είσαστε’;» Πολύ πάει και δεν το σηκώνει το επίπεδο μου. Γιατί πρέπει κάποιος να ανήκει σόι και καλά στους συντηρητικούς όταν απαιτεί επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης και όχι ατάκες κενού περιεχομένου’; Μήπως τελικά εγώ είμαι ο προοδευτικός και εσείς αντιπροσωπεύετε την συντήρηση’; Και τέλος γιατί ευχαριστείτε τον /την Blade Runner? Για το λιβάνισμα’; Για κενού περιεχομένου συνθηματολογίες του είδους «Μην τα μπερδεύουμε τα πράγματα, ωστόσο, μην μπερδέψουμε δηλαδή τους ανθρώπους που κάνουν ελεγχόμενη χρήση ουσιών, με τους τοξικομανείς και τους εθισμένους.» Ξέρομε για ποιο πράγμα μιλάμε ή είναι αυτό το νέο trendy στην ελληνική κοινωνία και το συγχωροχάρτι για την επερχόμενη απελευθέρωση και μία δικαιολογία του είδους «ξέρετε, εγώ δεν είμαι ναρκομανής, απλά κάνω ελεγχόμενη χρήση». Τα ναρκωτικά δεν ελέγχονται, δεν υπάρχει ελεγχόμενη χρήση ναρκωτικών ουσιών, τα ναρκωτικά είναι υπεράνω των δυνάμεων ενός ατόμου, και εκεί εστί το πρόβλημα. Διαφορετικά δεν θα υπήρχαν και οι ναρκομανείς. Αν πρέπει κάποιον να ευχαριστήσετε, αυτός θα μπορούσε να είναι ο Δημήτριος, ή τον Takis Alevantis από τους τελευταίους σχολιαστές, διότι τα δικά τους σχόλια προωθούν την σκέψη, όχι το λιβάνισμα.
Αχ βρε παράγραφε !
Συγνώμη κι απο μένα αν μέσα στην κούρασή μου κατάλαβα στραβά.
Το πρόβλημα είναι πάντα η πρόληψη - όχι μόνο η αντιμετώπιση/επέμβαση που περιλαμβάνει την απελευθέρωσαη και την βοήθεια των θυμάτων.
Βλέπε σχετικά την πυραμίδα στο παράρτημα του εγγράφου που κατέθεσε ο κ. Κατηφόρης στη Συνέλευση για το σύνταγμα.
Δεν εισαστε μόνο behind the words... είσαστε γενικώς behind. Τόσα σχόλια γράφτηκαν εδώ στο blog με συντριπτικά επιχειρήματα υπέρ της αποποινικοποίησης και της απελευθέρωσης, από νομικούς, ψυχίατρους, κοινωνιολόγους και άλλους ειδικούς... δεν καταλάβατε τίποτα. Ου με πείσης καν με πείσης!
Γι αυτό είπα πριν ότι δεν είναι θέμα επιχειρημάτων αλλά προσωπικότητας.
Θλιβερό.
@ Takis Alevantis
Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!
Με αγάπη
Παράγραφος
@behind_the_words
Λυπάμαι, αλλά δεν κατάλαβες τίποτε απ' ό,τι έγραψα. Αν θεωρείς το σχόλιο που έκανα υπέρ της άποψης του Νίκου Δήμου "λιβάνισμα", να σου πω ότι όταν διαφωνώ με το Νίκο Δήμου, το γράφω. Δεν έχω καμία ανάγκη να "λιβανίσω" κανέναν, έχω προσωπική άποψη για τα πράγματα, και ποτέ αβασάνιστα. Επίσης, ποτέ δεν μιλάω για πράγματα που δεν γνωρίζω. Τώρα, το αν τυχαίνει να συμφωνώ στα περισσότερα ζητήματα με την άποψη του ΝΔ, αυτό ισχύει γιατί όντως υπάρχει σύγκλιση απόψεων σε πολλά ζητήματα.΄
Γράφεις:
"Ξέρομε για ποιο πράγμα μιλάμε ή είναι αυτό το νέο trendy στην ελληνική κοινωνία και το συγχωροχάρτι για την επερχόμενη απελευθέρωση και μία δικαιολογία του είδους «ξέρετε, εγώ δεν είμαι ναρκομανής, απλά κάνω ελεγχόμενη χρήση». Τα ναρκωτικά δεν ελέγχονται, δεν υπάρχει ελεγχόμενη χρήση ναρκωτικών ουσιών, τα ναρκωτικά είναι υπεράνω των δυνάμεων ενός ατόμου, και εκεί εστί το πρόβλημα. Διαφορετικά δεν θα υπήρχαν και οι ναρκομανείς."
Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι οι ιθαγενείς που μασάνε φύλλα κόκας στην Νότια Αμερική, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της έλλειψης οξυγόνου στα μεγάλα υψόμετρα, είναι ... ναρκομανείς;
Aυτό που έγραψα είναι πως υπάρχει μια τάση να ταυτίζεται η χρήση ναρκωτικών ουσιών - που, πίστεψέ με, μπορεί να είναι ελεγχόμενη, όταν μιλάμε για συγκεκριμένες ουσίες - με την κατάσταση εκείνη όπου ο χρήστης αποκτά τελικά εθισμό και περνάει στην κατηγορία του αρρώστου.
Γνωρίζω πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω, δεν προσπαθώ να ακουστώ προοδευτική, όπως ίσως νομίζεις, δεν με αφορά καθόλου μια τέτοια στάση, τη θεωρώ μη συνετή και ανακόλουθη με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα γενικότερα. Με ενοχλεί όμως η ισοπέδωση των πάντων, από ανθρώπους που μιλούν για ζητήματα που αποδεικνύεται από τα λεγόμενά τους ότι δεν γνωρίζουν επαρκώς...
Τέλος, σχόλια σαν αυτό θεωρείς ότι προωθούν τη σκέψη;
"Είμαι άνθρωπος που σκέφτομαι θετικά δεν ΔΕΝ θα επιδοτώ τους χαμένους και τις χασούρες. Θα επιδοτώ αυτούς που εργάζονται σκληρά και προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο."
Aν πραγματικά πιστεύεις κάτι τέτοιο, προφανώς δεν υπάρχει κοινός τόπος για συζήτηση. Γιατί προσωπικά η άποψη αυτή μου ακούγεται στην καλύτερη των περιπτώσεων απάνθρωπη και ανάλγητη.
Χαιρετώ
@behind_the_words
Και κάτι άλλο. Ο προοδευτισμός είναι απλώς ένας όρος, μια έννοια, δεν αποδεικνύεται με κούφια λόγια, αλλά στην πράξη. Την ευαισθησία και την ιδιαίτερη στάση που κρατάει ο κάθε ένας από μας απέναντι σε τόσο επώδυνα ζητήματα, την αποδεικνύει εμπράκτως και καθημερινά, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Μόνο έτσι αποκτά νόημα.
Σε ό,τι αφορά δε τη γνώση που έχεις ή δεν έχεις για τις διάφορες ουσίες και την επίδραση που έχουν στον ανθρώπινο οργανισμό, σου προτείνω λίγη περισσότερη μελέτη. Οι ναρκωτικές ουσίες, όπως και το αλκοόλ, το τσιγάρο, η τηλεόραση, το internet, ο καταναλωτισμός, και η λίστα είναι μεγάλη, έχουν πάντα δύο όψεις, και η όποια εμπειρία θα έχεις σε σχέση με τέτοιες καταστάσεις φιλτράρεται από το άτομο, τη ψυχική και πνευματική του συγκρότηση, τη θέληση και την αυτοπειθαρχία που διαθέτει ή όχι.
Και την τηλεόραση μπορείς να την ανοίξεις για να δεις ντοκυμανταίρ, ταινίες και εκπομπές ουσίας, μπορείς να την ανοίξεις, επίσης, για να δεις Τατιάνα Στεφανίδου και dream show.
Και αν σου φαίνεται αφελής αυτή η προσέγγιση, να σου πω ότι ο William Burroughs, εκπρόσωπος του beat κινήματος και συγγραφέας, έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου, σε ό,τι αφορά ένα σωρό "ναρκωτικές ουσίες", εμπειρίες που κατέγραψε και σε διάσημα βιβλία του, όπως το Junky, πέθανε τελικά σε βαθιά γηρατειά, από καρδιά. Πίστεψέ με, αν υπάρχει ένας άνθρωπος που καταδύθηκε στον κόσμο των σκληρών ναρκωτικών ουσιών, ήταν αυτός. Κι όμως, όχι απλώς είχε τη δύναμη να το κατευθύνει κάπου όλο αυτό, αλλά πέτυχε παράλληλα να ζήσει μια γεμάτη ζωή, και να πεθάνει από φυσικά αίτια...
Δεν διαφημίζω τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, μην θεωρηθεί κάτι τέτοιο, γιατί δεν ισχύει. Πιστεύω όμως πως κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές αντοχές απέναντι στην ανάγκη του να καλύψει την περιέργειά του. Υπάρχουν εκείνοι που αντέχουν και πειραματίζονται χωρίς το αντικείμενο του πειραματισμού τους να γίνεται αγχόνη, υπάρχουν και άνθρωποι που παραδίδονται στην καταστροφή, χωρίς κανένα μέτρο, κανένα στόχο και καμία σύνεση.
Ούτε αυτούς τους τελευταίους όμως έχουμε το δικαίωμα, ως φωτισμένοι τιμητές, να τους στέλνουμε στο εκτελεστικό απόσπασμα, ως "χασούρες".
Αυτά.
Εσύ τώρα μιλάς σαν νομικός, ψυχίατρος, κοινωνιολόγος, ή κάποιας άλλης ειδικότητας’; Πως το ξέρεις ότι οι ιθαγενείς δεν είναι ναρκομανείς’; Έχεις εξετάσει μέσα στο περιθώριο της ειδικότητα σου κανέναν’; Μιλούσες για αυτούς τους ιθαγενείς στο παράδειγμά σου’; Θέλεις μήπως να παραθέσομε λίστες πόσοι από τους διάσημους είναι εθισμένοι, φυτοζωούν στα διάφορα κέντρα απεξάρτησης ή έχουν αφήσει αυτόν τον κόσμο πρόωρα’; Αυτός με το Junky έζησε ως τα γηρατειά, ο φίλος μου άφησε τον κόσμο στα δέκα εννιά του… Δυστυχώς δεν ξέρεις τι λες…
@behind_the_words
Απορώ με το επιθετικό σου ύφος. Κι εγώ έχω ξάδελφο που είναι λίγο μεγαλύτερος και ζει στην κόψη του ξυραφιού, λόγω της ηρωίνης. Κι έχω και φίλους που γλύτωσαν μετά από τεράστιο αγώνα και προσπάθεια. Ξέρω πολύ καλά τι λέω, απλώς εσύ δεν θέλεις να ακούσεις μια άλλη άποψη. Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα, όχι δικό μου, ωστόσο.
Επίσης, πριν απαντήσεις, διάβασε προσεκτικά τι σου λέει ο άλλος. Μην είσαι βιαστικός, γιατί βγάζεις λάθος συμπεράσματα. Ο διάλογος προϋποθέτει να ακούς πρώτα τι σου λέει ο άλλος, και μετά να απαντάς.
Εγραψα λοιπόν:
"Υπάρχουν εκείνοι που αντέχουν και πειραματίζονται χωρίς το αντικείμενο του πειραματισμού τους να γίνεται αγχόνη, υπάρχουν και άνθρωποι που παραδίδονται στην καταστροφή, χωρίς κανένα μέτρο, κανένα στόχο και καμία σύνεση." Σε αυτήν την τελευταία περίπτωση ανήκει ο ξάδελφός μου, αρκετοί γνωστοί μου και φίλοι φίλων μου, όπως και ο δικός σου φίλος, για τον οποίο λυπάμαι. Ωστόσο, απορώ πως αφού έχεις τόσο κοντινό παράδειγμα, συμφώνησες πριν με σχόλιο άλλου blogger που αποκαλούσε τους εθισμένους στην ηρωίνη "χασούρες".
Το παράδειγμα για τους ιθαγενείς, στο ανέφερα απλώς για να σε πληροφορήσω ότι ορισμένες ουσίες που στη Δύση προκαλούν το θάνατο, αλλού χρησιμοποιούνται ως φάρμακο, αρκεί να ξέρει αυτός που τις χρησιμοποιεί, πως να τις χρησιμοποιήσει.
Είσαι εμπαθής, οπότε αυτή η προσπάθεια διαλόγου λήγει εδώ.
@behind_the_words
Και μια τελευταία διευκρίνηση. Ακόμη και στις περιπτώσεις των ιθαγενών, προκαλούνται θανατηφόρες δηλητηριάσεις. Και σε αυτήν την περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό αυτός που κάνει τη χρήση, εφόσον την κάνει για συγκεκριμένο σκοπό, να έχει την πειθαρχία να μην περάσει στην κατάχρηση.
Γίνεται όμως. Δεν είναι αδύνατο. Λυπάμαι για την αδυναμία του φίλου σου, του ξάδελφού μου και πολλών ανθρώπων που ξέρω, αλλά και εκείνων που δεν γνωρίζω.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δαιμονοποιώ μια ολόκληρη κατάσταση. Οι ουσίες υπάρχουν εκεί. Το αν και το πως θα επιλέξεις να τις χρησιμοποιήσεις έχει να κάνει με πολλές παραμέτρους.
Αυτό σου λέω. Τίποτε άλλο.
@όλους
Η αποποινικοποίηση είναι μια λύση που πρέπει επιτέλους να σκεφθούν σοβαρά οι καθ' ύλην αρμόδιοι, όχι ως πανάκεια εναντίον της εξάπλωσης της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Αλλά γιατί έτσι, ο χρήστης, που έτσι κι αλλιώς θα γινόταν χρήστης, δεν θα χρειάζεται να εξευτελίζεται και να καταφεύγει στην κλοπή, στην πορνεία, στην Ομόνοια, στη ζητιανιά, αλλά θα μπορεί να λαμβάνει καθαρά υποκατάστατα της ουσίας, χωρίς να διατρέχει καθημερινά κίνδυνο να βρεθεί νεκρός από νοθευμένη δόση ή overdose.
Ούτε αυτό σημαίνει ότι θα γλυτώσει, τα νούμερα λένε άλλα. Ωστόσο, όσος περισσότερος ο χρόνος ζωής που διαθέτει, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να αποφασίσει τελικά να κρατηθεί στη ζωή και να το παλέψει.
Επίσης, η αποποινικοποίηση μπορεί ίσως να εγγυηθεί μεγαλύτερο έλεγχο του μαζικού κυκλώματος που υπάρχει, και που απλώνεται σε δικαστικούς, μπάτσους, εμπόρους και λοιπά βαμπίρ.
'Η μήπως έχει κανείς αντίρρηση περί της ύπαρξης αυτού του καρκινώματος;
Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί ορισμένοι θεωρούν ότι να προτείνει κανείς κάτι τέτοιο ως πιθανή λύση, σημαίνει ότι ενθαρρύνει την αύξηση των χρηστών.
@Lefteris Kritikakis said
" να δείτε τι έχουν κάνει τα ναρκωτικά και ο αλκοολισμός σ' αυτές τις "bible belt" περιοχές..."
Τα ναρκωτικά ευθύνονται για την κατάσταση που περιγράφετε;
Δηλαδή, θέλετε να πείτε ότι η Οκλαχόμα ήταν μια χαρά χαρούμενη μέχρι που αφίχθησαν τα ναρκωτικά και την χάλασαν;;;
Τo σκεφθήκατε καλά πριν το γράψετε;
@Grecopean said
"Τελικά για ποιό λόγο μιλάμε για αποποινικόποιηση; Για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μόνο; Το νομικό και πολιτικό μας σύστημα αναγνωρίζει τη προστασία του πολίτη ως ανώτερη αξία απο την αυτοδιάθεση. Μήπως θα πρέπει να απελευθερώσουμε και την αγορά όπλων, να σταματήσουμε να επιβάλλουμε πρόστιμα σε οδηγούς που δεν φορούν τη ζώνη τους, να καταργήσουμε τα όρια ταχύτητας και να επιτρέψουμε τη κυκλοφορία επικινδύνων προϊόντων (εφ'οσον υπάρχει ζήτηση);"
Από τη στιγμή που οι χρήστες ΔΕΝ είναι επικίνδυνοι για τους άλλους, τί πρόβλημα έχετε;
Αν θεωρείτε ότι οι χρήστες είναι επικίνδυνοι, επιτρέψτε μου να πω ότι υπάρχει γνωστικό έλλειμμα.
Εφόσον δεν τίθεται θέμα προστασίας του πολίτη, είναι μικρό πράγμα η αυτοδιάθεση;
Μπείτε στον κόπο να ξαναδιαβάσετε τα σχόλια της blade runner, αξίζει τον κόπο.
««Και σε αυτήν την περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό αυτός που κάνει τη χρήση, εφόσον την κάνει για συγκεκριμένο σκοπό, να έχει την πειθαρχία να μην περάσει στην κατάχρηση.»»
Ευχολόγια, έξω από κάθε πραγματικότητα. Στα ναρκωτικά, το ναρκωτικό σε εξουσιάζει. Δεν σε αφήνει ούτε ένα περιθώριο για κάθε είδους πειθαρχία. Κανένα περιθώριο, με όλη την σημασία της λέξης. Αυτά τα λένε οι έμποροι και τα βαποράκια στο πρώιμο στάδιο, για να σε δελεάσουν να γίνεις θύμα τους. «Έλα μωρέ, δοκίμασε, και άμα δεν σε αρέσει, το παρατάς όποτε θέλεις.» Και μετά, άντε ζήτα τους ευθύνες. Γιατί οι έμποροι, πού το έχουν τελείως τσάμπα το ναρκωτικό, ποτέ δεν κάνουν χρήσει αυτού’;
«Αλλά γιατί έτσι, ο χρήστης, που έτσι κι αλλιώς θα γινόταν χρήστης, δεν θα χρειάζεται να εξευτελίζεται και να καταφεύγει στην κλοπή, στην πορνεία, στην Ομόνοια, στη ζητιανιά, αλλά θα μπορεί να λαμβάνει καθαρά υποκατάστατα της ουσίας, χωρίς να διατρέχει καθημερινά κίνδυνο να βρεθεί νεκρός από νοθευμένη δόση ή overdose»»
Δεν είναι απαραίτητο ο χρήστης να γίνει έτσι κι αλλιώς χρήστης. Αυτό πάλι το λένε οι εγκληματίες. «Έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει το ρεμάλι, ας πεθάνει από τη δική μου δόση». Η καταστολή έχει ως σκοπό να εμποδίσει μερικούς να γίνουν χρήστες που αλλιώς ποτέ τους δεν θα γινόταν. Στην Ολλανδία αυξήθηκαν οι χρήστες κατά 76%, βλέπε προηγούμενο σχόλιο από άλλον. Φαντάσου εδώ τη έχει να γίνει.
Σε προχωρημένο στάδιο, όχι και τόσο στον μακρινό χρονικό ορίζοντα του κάθε ενός, όπου πλέον το ναρκωτικό σε έχει πλήρως κατακυριεύσει, η πορνεία, ζητιανιά και ληστεία είναι αναπόφευκτη. Είσαι ανίκανος για κάθε είδους εργασία, που το εισόδημα για την δόση σου έστω και αν κοστίζει όσο και μία τσίχλα. Εξάλλου υπάρχουν και τα εγκλήματα υπό την επήρεια των ναρκωτικών, αυτά είναι τα περισσότερα και που δεν έχουν ουδεμία σχέση με την τιμή των ναρκωτικών. Οπότε η εγκληματικότητα θα συνεχίσει να υπάρχει και θα αυξηθεί, τα εγκλήματα υπό την επήρεια των ναρκωτικών θα είναι πρώτα στα δελτία ειδήσεων. Βλέπε προηγούμενο σχόλιο του Παραγράφου.
Δεν χρειάζεται η απελευθέρωση για να λαμβάνεις τα υποκατάστατα, ούτε η αποποινικοποίηση ευνοεί τα υποκατάστατα. Αυτό πρέπει να απαιτούμε περισσότερο από την πολιτεία, και όχι απελευθέρωση. Περισσότερη καταστολή, αλλά και ακόμα πιο πολύ περισσότερη θεραπεία. Ο συμαντικότερος παράγων στην θεραπεία των ναρκομανών είναι η θέληση του ‘ασθενή’, η οποία είναι απόν. Αυτή που προπαγανδίζουν την απελευθέρωση δεν έχουν στο νου τους τα υποκατάστατα, αλλά το σκεπτικό τους είναι ότι την δόση σου θα την παίρνεις πλέον ελεύθερα και με λιγότερο κόστος, οπότε τα υποκατάστατα θα εκλείψουν από την αγορά (απλά και λόγο ότι θα είναι ακριβότερα από το ναρκωτικό), και τελικά ποιος είναι αυτός που θα ενδιαφέρετε να πέσει χαμηλά στα υποκατάστατα, όταν το γνήσιο πάντα θα σε προσελκύει. Και αν δεν σου κάνει η φούντα, υπάρχουν και οι ενέσεις. Αυτοί που προπαγανδίζουν τα ναρκωτικά κάθε άλλο παρά την θεραπεία έχουν στο νου τους. Οι προπαγανδιστές στο νου τους έχουν λιγότερο κατασταλτική πρόληψη, λιγότερη θεραπεία, φθηνότερο ναρκωτικό (λόγω του περισσότερου εμπορίου), και μεγαλύτερα κέρδη για μερικούς. Και μετά κατόπιν εορτής θα μιλάμε για καταναλωτική κοινωνία των ναρκωτικών. Πρέπει να απαιτήσουμε περισσότερη θεραπεία των ναρκομανών, περισσότερη πρόληψη κατά των ναρκωτικών.
@lefteris kritikakis
έγραψες:
"και να δείτε τι έχουν κάνει τα ναρκωτικά και ο αλκοολισμός σ' αυτές τις "bible belt" περιοχές..."
Θέλεις να μου πεις δηλαδή ότι επρόκειτο κατά τα άλλα για συγκροτημένους ανθρώπους, με ψυχική και πνευματική υγεία, που εκφράστηκαν βίαια και εγκληματικά λόγω της επαφής τους με ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ;
Πίνω αλκοόλ από τα 18 μου χρόνια και είμαι 32 ετών. Δεν λέω ποτέ όχι σε ένα ουισκάκι μετά από μια κουραστική μέρα στο γραφείο, δεν λέω ποτέ όχι σε δυο-τρία ποτηράκια κρασί όταν τρώω με τους φίλους μου και τα λέμε, δεν λέω καν όχι ούτε σε μια έξοδο βραδινή, και σε ΠΟΛΛΑ ποτά με φίλους. Ποτέ δεν έχω σηκώσει χέρι να χτυπήσω κανέναν, πάντα γελάω, ανεβάζω το κέφι της παρέας και η μόνη ... βία που μπορεί να ασκήσω σ'έναν άνθρωπο υπό την επήρεια του αλκοόλ είναι να τον ταράξω στις αγκαλιές και τα φιλιά και τις εκδηλώσεις χαράς και αγάπης, και να βαρεθεί ο άνθρωπος... Τόση βία δηλαδή...
Μήπως η κοινωνία στην Οκλαχόμα είναι άλλη μια παθογενής κοινωνία, με όλα τα κλασικά χαρακτηριστικά μιας παθογενούς κοινωνίας; Mήπως, λέω μήπως, οι άνθρωποι αυτοί έχουν το σπέρμα της εγκληματικότητας μέσα τους, πολύ πριν την επαφή τους με οποιαδήποτε ουσία; Γιατί φίλε μου, ναι, σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει πολύ σοβαρή πιθανότητα, έως και βεβαιότητα, το αλκοόλ ή η οποιαδήποτε ναρκωτική ουσία να επιβαρύνει τα πράγματα δραματικά.
Αλλά μην ανοίγουμε το στόμα μας και λέμε ό,τι μας κατέβει. Αυτά τα λέει ο Λιάγκας στο "δελτίο ειδήσεων" του Star, και οι νοήμονες άνθρωποι βάζουν τα γέλια... Η εγκληματικότητα στην Οκλαχόμα είναι κομμάτι της συνολικότερης εγκληματικότητας που σημειώνεται στο σύνολο σχεδόν των Η.Π.Α.
Εκεί, όπως και στη Βοστώνη που γεννήθηκα εγώ, όπως και σε πολλές άλλες γωνιές της Βορείου Αμερικής, υπάρχουν ΠΟΛΛΑ, ΜΑ ΠΟΛΛΑ ΟΠΛΑ, μέσα σε τόσα πολλά σπίτια και ΤΟΣΗ, ΜΑ ΤΟΣΗ ΒΙΑ, μέσα σε τόσα πολλα σπίτια... Ενα παιδί, που μεγαλώνει μέσα σ'ένα σπίτι με τόση βία και τέτοια άνεση με τα όπλα, καλείται να αντιμετωπίσει ΗΔΗ πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν των ναρκωτικών. Αν φτάσει να πάρει και ναρκωτικά, ίσως να ισχύσει αυτό που λέμε "ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος...". Αλλά μην μπερδεύουμε το ένα με το άλλο.
Δεν είμαι Εγκληματολόγος, ούτε έχω κάνει αντίστοιχες σπουδές, αλλά διαβάζω πολύ και συνεχώς, και δεν θυμάμαι να είδα πουθενά δημοσιευμένη καμία έρευνα που να συνδέει την, προσέξτε, πρωτογενή εμφάνιση βίας και εγκληματικότητας με τη χρήση ουσιών...
Η ναρκωτική ουσία και το αλκοόλ επιβαρύνει έναν ήδη άρρωστο άνθρωπο να ξεπεράσει τα όρια και να καταστεί αντικοινωνικός.
Δεν προκαλεί όμως τη βία. Το αντίθετο.
Και αν δεν με πιστεύετε, ελάτε μια βόλτα στην Πλατεία Εξαρχείων, πάνω από την οποία κατοικώ τα τελευταία χρόνια και παρατηρήστε για λίγη ώρα τα τζάνκια που κυκλοφορούν εκεί. Τα τζάνκια, τα τελειωμένα τζάνκια, που μιλάνε μόνο για την πρέζα, όλη την ώρα, και γυρίζουν ρακένδυτα, με ακατάληπτα ελληνικά, ομοιόμορφη συμπεριφορά και έχουν για παρέα τους ο ένας τον άλλο και τα σκυλιά της πλατείας. Αν αυτοί οι κακόμοιροι άνθρωποι σας φαίνονται επικίνδυνοι, τότε τι να πω, μιλάμε άλλη γλώσσα...
@behind the words
"Αυτά τα λένε οι έμποροι και τα βαποράκια στο πρώιμο στάδιο, για να σε δελεάσουν να γίνεις θύμα τους."
Αυτό που το είδες, σε ταινία του Δαλιανίδη, τη δεκαετία του '80;
"Δεν είναι απαραίτητο ο χρήστης να γίνει έτσι κι αλλιώς χρήστης. Αυτό πάλι το λένε οι εγκληματίες."
Behind the words, τώρα έχεις αρχίσει να με εκνευρίζεις, γιατί σκοπίμως διαστρεβλώνεις αυτά που γράφω. Δεν έγραψα ότι είναι απαραίτητο κάποιος που έρχεται σε επαφή με ουσίες, να γίνει χρήστης και να εθιστεί. Αυτό το γράφεις εσύ, όχι εγώ, εγώ τόση ώρα υποστηρίζω ότι έχει να κάνει με το άτομο η έκβαση αυτής της συνάντησης. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή...
Αυτό που είπα εγώ, και θα το πω για τελευταία φορά, και σε παρακαλώ να μην ξαναδιαστρεβλώσεις τα λόγια μου, είναι ότι για αυτόν που έτσι κι αλλιώς θα καταλήξει να εθιστεί και να γίνει χρήστης, η αποποινικοποίηση θα του παράσχει περισσότερες ελπίδες για αξιοπρεπέστερο βίο και ζωή. Περισσότερες ελπίδες! Μπορεί να μην είναι πολύ αυτό, αλλά ως κοινωνία που νοιάζεται για όλα τα μέλη της και όχι μόνο για τους μη... χασούρες, όπως φαίνεται να πιστεύεις εσύ και κάποιοι άλλοι σε τούτο δω το blog, αυτό είναι μεγάλο πράγμα.
@andy dufresne
"Αν θεωρείτε ότι οι χρήστες είναι επικίνδυνοι, επιτρέψτε μου να πω ότι υπάρχει γνωστικό έλλειμμα.
Εφόσον δεν τίθεται θέμα προστασίας του πολίτη, είναι μικρό πράγμα η αυτοδιάθεση;"
Oχι φίλε μου andy dufresne, καθόλου μικρό πράγμα δεν είναι η αυτοδιάθεση. Κι αν αυτό γινόταν σεβαστό και αποτελούσε επιδίωξη της πλειοψηφίας των πολιτών μιας κοινωνίας, και όχι μιας ισχνής μειοψηφίας όπως συμβαίνει στην εποχή μας, τότε θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο πλανήτη, χωρίς όλη αυτή την ηλιθιότητα, την αδιαφορία, την ισοπέδωση, τη φτήνια και την κατάφορη παραβίαση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα ... της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου. Δεν φταίνε όμως αυτοί που ασκούν την εξουσία, φταίμε εμείς, όλα τα πρόβατα από κάτω, που νομίζουμε πως όλα αυτά γίνονται για το κοινωνικό σύνολο.
Δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη αυταπάτη. Το λέω με λύπη στην καρδιά, αλλά όταν σκέφτομαι τα μαύρα σκοτάδια μέσα στα οποία ζουν οι περισσότεροι Ελληνες, αλλά και οι περισσότεροι άνθρωποι στη Γη, η καρδιά μου σφίγγεται.
Είναι σαν τόσοι αιώνες σκέψης, τόσοι τόνοι μελάνι που χύθηκαν πάνω σε λευκές σελίδες, τόσες μάχες που δόθηκαν στο όνομα της ελευθερίας, τόσα έργα τέχνης που δημιουργήθηκαν για να αγγίξουν και να εκφράσουν την ανθρώπινη ψυχή, όλα αυτά να πήγανε χαμένα. Οταν ακούω ανθρώπους να μιλάνε σαν κάποιους εδώ μέσα, σφίγγεται η καρδιά μου και απογοητεύομαι για το μέλλον το δικό μου, των ανθρώπων γύρω μου, των παιδιών που θέλω να κάνω, των φίλων μου, αλλά και όλων των υπολοίπων.
Μακάρι το πρόβλημα να ήταν οι ουσίες. Οι ουσίες όμως δεν έχουν καμία δύναμη από μόνες τους. Είναι απλώς ένα μέσο. Και ανάλογα με το αν και το πως και το πόσο θα επιλέξεις να τις χρησιμοποιήσεις, προκύπτει και αντίστοιχο αποτέλεσμα. Το πρόβλημα δεν είναι οι ουσίες, το πρόβλημα είναι η μοναξιά, η αμάθεια, η βλακεία, η βία που υπάρχει μέσα στις οικογένειες, ο εγωισμός του φοβισμένου ανθρώπου που περνάει το φόβο και τον εγωισμό του στα παιδιά του, η έλλειψη αγάπης και επικοινωνίας. Ολοι αυτοί που συντάσσονται υπέρ του κοινωνικού συνόλου, "ως μια γροθιά", "όλοι μαζί, μια ομάδα, για το καλό όλων", στα δικά μου μάτια μοιάζουν απλώς σαν μέλη μιας αγέλης, χωρίς ατομικότητα, γιατί δεν μιλάνε σαν άνθρωποι, αλλά σαν καλοκουρδισμένα μηχανάκια, σαν αναλυτές των δελτίων ειδήσεων. Ισως να φταίει η κακή χρήση της τηλεόρασης.
Αλλοι πίνουν φούντες, άλλοι πίνουν ουϊσκι, άλλοι κάθονται σαν τα φυτά μπροστά στην τηλεόραση και βλέπουν βλακείες. Κι άλλοι τόσοι, και πολλοί περισσότεροι, κάνουν άλλα τόσα, διαφορετικά πράγματα.
Καθείς με το ναρκωτικό του τελικώς...
@blade
Να και ένας άλλος λόγος που πρέπει τα ναρκωτικά να νομιμοποιηθούν πέρα από αυτά που έγραψα παραπάνω:
There is perhaps a single predictable time of life when taking crack-cocaine is sensible, harmless and both emotionally and intellectually satisfying. Indeed, for such an occasion it may be commended. Certain estimable English doctors were once in the habit of administering to terminally-ill cancer patients an elixir known as the "Brompton cocktail". This was a judiciously-blended mixture of cocaine, heroin and alcohol. The results were gratifying not just to the recipient. Relatives of the stricken patient were pleased, too, at the new-found look of spiritual peace and happiness suffusing the features of a loved one as (s)he prepared to meet his or her Maker.
Drawing life to a close with a transcendentally orgasmic bang, and not a pathetic and god-forsaken whimper, can turn dying into the culmination of one's existence rather than its present messy and protracted anti-climax.
@blade runner,είπε
"Ισως να φταίει η κακή χρήση της τηλεόρασης."
Το πρόβλημα υπάρχει αιώνες πριν την τηλεόραση.
Μην ξεχνάς ότι ο άνθρωπος ήταν (κι απ' ότι φαίνεται ακόμα είναι) ένα φοβισμένο ζώο, που φοβάται αυτό που δεν ξέρει και ακολουθεί σαν πρόβατο αυτούς που του υπόσχονται οικοπεδάκι στον παράδεισο ή προβλέπουν το μέλλον.
Και 500 χρόνια μετά το Διαφωτισμό ακόμα περιμένουμε τη χειραφέτηση.
Στη γραικιά δε (που λέει κι ο harry) ο Σωκράτης κι ο Αριστοτέλης, ο Descartes κι ο Voltaire είναι alternative, underground, indie, περιθώριο.
Τώρα που είπα φοβισμένο ζώο, θυμήθηκα τις περιγραφές του Καποδίστρια όταν έφτασε στην Αίγινα για να δημιουργήσει κράτος.
Η περιγραφή του είναι συγκλονιστική, αξίζει να το διαβάσει κανείς, θα καταλάβει πολλά για το σημερινό γραικό.
««Αυτό που το είδες, σε ταινία του Δαλιανίδη, τη δεκαετία του '80;»»
Ίσος εδώ, σε αυτό το φόρουμ.
««Behind the words, τώρα έχεις αρχίσει να με εκνευρίζεις, γιατί σκοπίμως διαστρεβλώνεις αυτά που γράφω.»»
Δεν τα διαστρεβλώνω εγώ τα λεγόμενα σου, εσύ δεν είσαι σαφείς και αφήνεις τον άλλον να καταλαβαίνει ότι θέλει.
««Αυτό που είπα εγώ, και θα το πω για τελευταία φορά, και σε παρακαλώ να μην ξαναδιαστρεβλώσεις τα λόγια μου, είναι ότι για αυτόν που έτσι κι αλλιώς θα καταλήξει να εθιστεί και να γίνει χρήστης, η αποποινικοποίηση θα του παράσχει περισσότερες ελπίδες για αξιοπρεπέστερο βίο και ζωή. Περισσότερες ελπίδες! Μπορεί να μην είναι πολύ αυτό, αλλά ως κοινωνία που νοιάζεται για όλα τα μέλη της και όχι μόνο για τους μη... χασούρες, όπως φαίνεται να πιστεύεις εσύ και κάποιοι άλλοι σε τούτο δω το blog, αυτό είναι μεγάλο πράγμα.»»
Ιδού λοιπόν άλλη μία ασάφεια. Την άκουσες να την λένε τόσοι και τόσοι, ακόμα και ο Νίκος Δήμου σε αυτό το φόρουμ, και το θεωρείς δεδομένο ότι αυτή είναι η σωστή λύση, ή και ένα μέρος της λύσης. Πάλι δεν είσαι σαφής, οπότε επιτρέψτε με να καταλαβαίνω ότι θέλω εγώ και ότι ακούγεται και από άλλους.
Πολύ λόγος για την αποποινικοποίηση, και ο κάθε ένας εννοεί ότι θέλει. Πετάει μία ατάκα που είναι και πολύ της μόδας, χωρίς να αναλογιστεί τις όποιες ευθύνες του. Διαφορετικά το περίγυρο του θα τον κατατάξει στην κατηγορία των «Law and order» όπως το είπε τόσο απεχθέστατα ο κύριος Νίκος, και άντε μετά να ξεπλύνεις την ρετσινιά. Μπορώ να ρωτήσω τη εννοείς με «αποποινικοποίηση»’; Ο θύτης (έμπορος ναρκωτικών) να ισούται με το θύμα (ναρκομανής)’; Όχι βέβαια, είμαι σίγουρος ότι και εσύ θα το αρνηθείς αυτό. Την ποινικοποίηση αντιλαμβάνεσαι ως εμπόδιο που θέτει η πολιτεία προς τον χρήστη και τον εμποδίζει να κάνει μία με ‘περισσότερες ελπίδες για αξιοπρεπέστερο βίο και ζωή’. Ενώ η αποποινικοποίηση του δίνει περισσότερες ελπίδες. Πώς το εννοείς δεν μπαίνεις καθόλου στον κόπο να μας το πεις, το θεωρείς δεδομένο ότι έτσι έχουν τα πράγματα και αυτή είναι η λύση. Σε πληροφορώ ότι η ποινικοποίηση δεν τον εμποδίζει καθόλου να κάνει αυτή την αξιοπρεπή ζωή. Αντιθέτως, τον βοηθά σε αυτό. Ακούγεται κουφό’; Lol. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.
‘Άτομα που είναι ναρκομανείς σπάνια αντιλαμβάνονται την κατάσταση τους πλήρως και σε όλη την έκταση. Υπάρχουν και οι διάφοροι μύθοι και ιστοριούλες που κυκλοφορούν στην πιάτσα τους και μερικούς από αυτούς τους μύθους αναπαράγονται και από άτομα που κανονικά θα έπρεπε να γνωρίζουν αλλιώς, ή και έστω να το ψάξουν καλλίτερα το θέμα. Ένας από τους πιο καταστρεπτικούς μύθους είναι ότι τα διάφορα κέντρα απεξάρτησης έχουν πλήρες αποτυχία, ότι μόνον ένα 3% γλιτώνει, ενώ η αλήθεια είναι ότι το ποσοστό επιτυχίας κυμαίνεται στο 70%, και άμα υπάρχει και η συνεργασία και θέληση του εν λόγω ατόμου, άνετα υπερβαίνομε το 80% ή και το 100% στα πρώιμα στάδια. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτό δεν ακούγεται καθόλου προς τα έξω, διαστρεβλώνετε συνεχώς από του γνωστούς σκοτεινούς κύκλους. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ενδιαφερόμενος που τον αφορά σπανίως καταφεύγει αυτοβούλως στις αρμόδιες υπηρεσίες για βοήθεια, και όταν η οικογένεια του τον αναγκάσει, είναι πλέον αργά (αφού και η ίδια η οικογένεια του συνήθως το μαθαίνει όταν είναι πλέον αργά), και εφόσον δεν υπάρχει η συνεργασία του δεν έχομε και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Συνεργεί σε αυτό και η αντίληψη που επικρατεί στην πιάτσα όπου συχνάζει ότι αυτά τα κέντρα είναι κάτι το μεμπτό και άμα καταφεύγεις σε αυτά τότε είσαι ένας loser, διότι μόνον ένας loser ζητά βοήθεια από μπάτσους και δημόσιους υπαλλήλους. Είναι ένας φαύλος κύκλος.
Η ποινικοποίηση και το κυνηγητό έχει δύο σκοπούς. Πρώτον έχει τον κατασταλτικό του χαρακτήρα ότι θα αποτρέψει και θα εκφοβίσει μερικούς από το να μπλέξουν σε αυτά τα κυκλώματα, ως γνωστόν ο φόβος φυλάει τα έρμαια. Δεύτερον, ο ναρκομανής που συλλαμβάνεται οδηγείται αναγκαστικά και με εισαγγελική εντολή στο θεραπευτικό κέντρο. Στην θεραπευτική αγωγή που θα ‘πρεπε εξαρχής ο ίδιος να αναζητήσει, αλλά όπως έχουν τα πράγματα σπανίως το κάνει και αν δεν τον αναγκάσουν σε αυτό, ποτέ του δεν θα θεραπευτεί. Η πλήρες αποποινικοποίηση θα του αφαιρέσει ακόμα και αυτή την αμυδρά ελπίδα και δυνατότητα να θεραπευτεί, έστω και αν αυτή η δυνατότητα είναι ακούσια και δια της βίας. Μπορούμε να συζητήσομε για τις μεθόδους και τις ποινές, ότι ή ποινές σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ βαριές και δεν λαμβάνουν υπόψη και το κοινωνικό περιβάλλον του, όπως και μία επανένταξη στην κανονική ζωή και κοινωνία, αλλά μία πλήρες αποποινικοποίηση, αυτό θέλει πολύ σκέψη διότι μπορεί να αποβεί μοιραίο. Σκέψου το, αφαιρείς από μερικούς την μόνη ελπίδα που έχουν για μία θεραπεία, και την μετέπειτα αξιοπρεπή ζωή τους.
Και καταλήγοντας να προσθέσω και αυτά τα λίγα μεμπτά της απεχθούς συντήρησης προς τους πεφωτισμένους προοδευτικούς. Η στρατηγική της δαιμονοποίηση των ναρκωτικών είναι ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στην πάλι κατά των ναρκωτικών. Όταν γράφετε ότι το τάδε ναρκωτικό δεν εθίζει, μη είστε αφελείς και πιστεύετε ότι ανακαλύψατε την πυρίτιδα ή ακόμα και τον τροχό και όλοι οι άλλοι δεν το ξέρουν αλλά περίμεναν τόσα χρόνια καρτερικά την δικιά σας φώτιση. Ο ειδικός γνωρίζει πολύ καλλίτερα από εσάς και σκάει στα γέλια με αυτά που γράφετε. Ο μη ειδικός και ενδεχομένως υποψήφιο θύμα καλλίτερα να μην το μάθει ποτέ του. Καλλίτερα να τον φυλάει ο φόβος ότι ή πρώτη φορά θα είναι και η τελευταία του στιγμή σε αυτόν τον κόσμο, παρά να τον κυριεύσει η περιέργεια και να ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι χωρίς επιστροφή.
Αντιγράφω αυτούσιο το χθεσινό πόστο του Φιντεία
http://finteias.blogspot.com/
------------------------------
Δευτέρα, Απρίλιος 17, 2006
Α.Α.Ν. Ένα κομμάτι της ζωής μου.
Στη δεκαετία του 1990, στη Θεσσαλονίκη, έδρασε το σωματείο φοιτητών ιατρικής Αντιναρκωτικός Αγώνας Νέων (Α.Α.Ν.).
Το σωματείο ξεκίνησε από το εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Α.Π.Θ. και ήταν μια αρχική πρωτοβουλία καθηγητών την οποία στελέχωσαν εθελοντικά και φοιτητές.
Ο στόχος του ήταν η ενημέρωση για το θέμα των παράνομων ψυχοτρόπων ουσιών σε μαθητές λυκείων της Θεσσαλονίκης, αλλά η δραστηριότητα επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις.
Για χρόνια ο Α.Α.Ν. χτένιζε τα λύκεια της Θεσσαλονίκης με ομιλίες σε μαθητές, εκδηλώσεις σε δημόσιες αίθουσες για γονείς, ενώ έφτασε στο σημείο να κάνει μια εκδήλωση σε ευρύ ακροατήριο παρουσιάζοντας εργασία δύο ετών.
Συνεντεύξεις από χρήστες και πρώην χρήστες ουσιών, βιβλία, καλεσμένοι από διάφορους χώρους (ιατρική, νομική, ψυχολογία) ήταν στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του σωματείου με σκοπό τη συνεχή ενημέρωση των μελών του σωματείου για το ζήτημα.
Δεν ξεχνώ εκείνα τα χρόνια. Υπήρξα μέλος του σωματείου και για κάποιο χρονικό διάστημα μέλος του διοικητικού συμβουλίου.
Εκείνα τα χρόνια, ακόμα και εκτός πανεπιστημίου δεν είχαμε άλλο θέμα συζήτησης, παρά τη βελτίωση της δραστηριότητας.
Δεν χωράει το post όλη την ιστορία.
Γράφω αποσπασματικά, ό,τι έρχεται στο μυαλό.
Στην αρχή όλοι άσχετοι. Ακούγαμε απλώς τους καθηγητές.
Μετά ψάξιμο, ψάξιμο, συζητήσεις, διαφωνίες, αποφάσεις.
Τα πρώτα γυμνάσματα για ομιλία σε ακροατήριο. Οι αντιδράσεις των μαθητών που δεν είχαμε προβλέψει. Μια συνεχής αυτοεξέταση και βελτίωση του προτύπου ομιλίας.
Η κατάρριψη διαφόρων μύθων μετά από συνεντεύξεις χρηστών και πρώην χρηστών, όπως ο μύθος που λέει ότι τα "ναρκωτικά" χτυπούν τις πόρτες των "προβληματικών" οικογενειών. Όλες οι πόρτες γίνεται να χτυπηθούν.
Η αρχική προκατάληψη κάποιων καθηγητών λυκείων, όταν λέγαμε ότι θέλουμε να μιλήσουμε στους μαθητές για το θέμα που καίει. Κάποιοι αρνήθηκαν, άλλοι δέχθηκαν, αλλά την ημέρα που πήγαν τα μέλη του σωματείου στο σχολείο, έγινε εκδρομή των μαθητών.
Ξανά και ξανά επαφές με παράγοντες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μετά η αναγνώριση.
Πρώτες συνεντεύξεις σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Βροχή από προσκλήσεις λυκείων για ομιλίες.
Σύλλογοι γονέων να καλούν τον Α.Α.Ν. για παρουσιάσεις.
Γειτονικές πόλεις άρχισαν να θέλουν το ίδιο.
Η ομιλία χωρισμένη σε τέσσερα και μετά σε τρία τμήματα.
Η παρουσίαση των ουσιών, μια αναζήτηση στην κοινωνική συνιστώσα και τέλος η κατάληξη του χρήστη και οι ελπίδες απεξάρτησης.
Εγώ, συνήθως, είχα το τελευταίο: Θάνατος και απεξάρτηση.
Πολλές φορές μας συνοδεύανε πρώην χρήστες που είχαν γίνει μέλη του σωματείου και έδιναν μια πιο παραστατική μαρτυρία στους μαθητές.
Αναμνήσεις; Τι να πρωτοπιάσω;
Μια φορά πήγαμε στο λύκειο που είχε τελειώσει ένας πρώην χρήστης.
Έβλεπες τότε ατίθασους μαθητές που δεν ήθελαν να δώσουν σημασία στα δικά μας λόγια, να παγώνουν όταν ο Γ. άρχισε να μιλά και να τους λέει αυτά που οι ίδιοι σκεφτόταν και έκαναν.
"Τώρα ξέρετε...", είπε στο τέλος, "τώρα δεν έχει δικαιολογία", "μην ξεκινήσετε".
Πυρήνες μαθητών άρχισαν να έρχονται στο πανεπιστήμιο, που ήταν η έδρα μας και ήθελαν μια συνεργασία με σκοπό την καλύτερη παρουσίαση του θέματος, αφού προηγουμένως εμείς με την επαφή μαζί τους καταλάβουμε περισσότερο τους προβληματισμούς τους και τη "γλώσσα τους".
Θυμάμαι έναν μικρό έρανο μεταξύ των μελών για ένα χριστουγεννιάτικο δώρο (ενίσχυση ουσιαστικά) σε κάποιον πρώην χρήστη που έπασχε από AIDS. Τα λόγια του ήταν περίπου: "δεν είναι τα χρήματα, τόσο, αλλά ότι κάποιοι μου δίνουν το χέρι." Αργότερα πέθανε.
Συζητήσεις που ακολουθούσαν μετά το τέλος της ομιλίας με τους μαθητές ήταν από τα πράγματα που μας έμεναν.
"Έχω έναν φίλο που κάνει χρήση. Τι να κάνω;"
Λίγο μετά να λέει ο ίδιος:
"Είναι πολύ κοντινός μου φίλος"
Και τέλος:
"Είμαι εγώ."
Τέτοιες συζητήσεις υπήρξαν αρκετές. Ήταν ενθαρρυντικό το να βλέπουμε ότι η παρουσίαση άγγιξε κάποιους και μάλιστα όχι τους λεγόμενους...φρόνιμους μαθητές.
Αλλά τι να κάνει η μια φορά;
Παραδώσαμε τη διοίκηση σε άλλους και μετά ακολούθησαν κι άλλες διαδοχές.
Τα τελευταία χρόνια δεν ακούω τίποτα από τον Α.Α.Ν. Μάλλον δεν υπάρχει.
Ο εθελοντισμός έχει ημερομηνία λήξεως.
Ποιό το αποτέλεσμα; Ρεαλιστικά σκεπτόμενος, θά 'λεγα μικρό, πολύ μικρό.
Οι μαθητές είναι πολλοί, οι εθελοντές λίγοι, οι παρουσιάσεις λίγες, τα αρνητικά εξωτερικά ερεθίσματα πολλά και συνεχή.
Ταιριάζει ο ιπποκρατικός αφορισμός.
Ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρά, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή.
(για την αντιγραφή)
Παράγραφος με αγάπη
Behind_the_words Said:
Γιατί οι έμποροι, πού το έχουν τελείως τσάμπα το ναρκωτικό, ποτέ δεν κάνουν χρήσει αυτού’;
Έλα ντε;
«Στην Ολλανδία αυξήθηκαν οι χρήστες κατά 76%, βλέπε προηγούμενο σχόλιο από άλλον. Φαντάσου εδώ τη έχει να γίνει.»
Ενδιαφέρον να δούμε , εδώ πόσο αυξήθηκαν;
«Αν και είναι ακόμη νωρίς για την εξαγωγή συμπερασμάτων, ίσως οι κανναβινόλεςαποδειχθούν χρήσιμα φάρμακα στη θεραπευτική. Η THC ( Σημ. τετραυδροκανναβινόλη , δραστική ουσία της κάνναβις)ελαττώνει την ενδοφθάλμια πίεση, ασκεί βροχοδιασταλτική ενέργεια, έχει αντιεμετικές καταπραϋντικές και αγχολυτικές ιδιότητες. Έχει χαμηλή τοξικότητα και προκαλεί ελαφρά μόνο καταστολή του αναπνευστικού κέντρου.»
Ιατρική Φαρμακολογία Andres Goth δέκατη έκδοση, σελ376
«Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα οπιούχα προκαλούν οργανικές εγκεφαλικές βλάβες, ή αλλοιώσεις σε άλλα όργανα, ακόμη και μετά από πολυετή συστηματική χρήση. Αναφέρεται η περίπτωση ενός γιατρού 84 ετών, που χρησιμοποιούσε μορφίνη για 62 χρόνια χωρίς να εμφανίζει κάποια επιδείνωση των πνευματικών και σωματικών λειτουργιών. Υπάρχουν όμως πάρα πολλές επιπλοκές από την περεντερική χορήγηση όπως ιογενής ηπατίτιδα, μικροβιακή ή μυκητησιακή ενδοκαρδίτιδα, νεφροπάθεια με έντονη πρωτεϊνουρία,συστηματικές μυκητιάσεις,, πνευμονικό απόστημα , πνευμονική ίνωση, χρονία ηπατοπάθεια(αδιευκρίνιστης αιτιολογίας), εγκάρσια μυελίτιδα,οστεομυελίτιδα(συχνά από Pseydomonas)(...) και απόφραξη φλεβών»
Andres Goth Ιατρική Φαρμακολογία , δέκατη έκδοση σελ. 366
«Επιπρόσθετοι κίνδυνοι αναφύονται από διάφορες άλλες ουσίες που προστίθενται σκόπιμα για νόθευση του δείγματος , όπως λακτόζη, κινίνη, βαρβιτουρικά, ,προκαϊνη, μανιτόλη, αμινοπυρίνη, μεθαλπυριλένη και κοινή σόδα»
του ιδίου , σελ. 367
Το συμπέρασμα των παραπάνω είναι πως τα προβλήματα οφείλονται κυρίως στην περεντερική χορήγηση υπό συνθήκες πρωτόγονες, δηλαδή σε μεγάλο βαθμό στην παρανομία.
Τελικά… πόσο αθώο είναι η μαριχουάνα’;
Τη στιγμή που «σπαταλούνται» εκατομμύρια σε έρευνα να διαπιστωθεί αν ένα φάρμακο είναι ασφαλείς, και στην παραμικρή υποψία ότι μπορεί(!) να προκαλέσει καρκινογέννηση, και εδώ μιλάμε για κάτι σαν δύο ή τρία περιστατικά στις εκατό χιλιάδες, άλλοι κάνουν αγώνα να νομιμοποιηθούν επικύνδινες ουσίες. Για το τσιγάρο ακούγεται ότι μπορεί(!) να αυξήσει την πιθανότητα για καρκίνο του πνεύμονα, για την αθώα μαριχουάνα ακούς πολύ περισσότερα τρομακτικά. Μου φαίνετε την κοινωνία που ονειρευόμαστε είναι η υπάρχουσα: μία κοινωνία στην κόψη της σχιζοφρένιας. Αντί για κάποια βελτίωση, παλεύουμε για την χειροτέρευση της.
Study: Marijuana Can Produce Schizophrenia-Like Symptoms
New research suggests that delta-9-THC, the principal active ingredient in marijuana, can cause transient schizophrenia-like symptoms, such as suspiciousness, delusions, and impairments in memory and attention.
The study, led by D. Cyril D'Souza, M.D., associate professor of psychiatry at Yale School of Medicine, set out to explore a long-known association between cannabis and psychosis.
"Just as studies with amphetamines and ketamine advanced the notion that brain systems utilizing the chemical messengers dopamine and NMDA receptors may be involved in the pathophysiology in schizophrenia, this study provides some tantalizing support for the hypotheses that the brain-receptor system that cannabis acts on may be involved in the pathophysiology of schizophrenia," said D'Souza. "Clearly, further work is needed to test this hypothesis."
For the study, researchers administered varying doses of delta-9-THC to participants who were screened for any vulnerability to schizophrenia. Some participants showed signs of schizophrenia that lasted about a half hour to one hour after being given THC. Symptoms included suspiciousness, unusual thoughts, paranoia, thought disorder, blunted affect, reduced spontaneity, reduced interaction with the interviewer, and problems with memory and attention.
The study was published June 2 on the website of the journal Neuropsychopharmacology.
Source: JoinTogether Online
Το χάλι μας στις δημόσιες υπηρεσίες είναι γνωστό σε όλους. Η παραγωγικότητα πέφτει όλο και πιο χαμηλά, το λάδωμα πάει σύννεφο. Στα πλαίσιο μίας αποτελεσματικής και ριζοσπαστικής αντιμετώπισης προτείνω να νομιμοποιηθεί το λάδωμα και να αναρτηθεί σε κάθε υπηρεσία ένας πίνακας τιμών και υπηρεσιών. Η μάχη κατά της παρανομίας τόσα χρόνια (και εδώ μιλάμε για αιώνες και χιλιετίες) δεν απέδωσε ούτε το παραμικρό, οι μόνοι που θησαύριζαν είναι οι δικηγόροι και λοιποί δικαστές που καλούνταν να δικάσουν διεφθαρμένους υπαλλήλους οι οποίοι όμως ήσαν άγιοι μπροστά τους.
Επιβάλλοντας την απελευθέρωση και αποποινικοποίηση λύνονται αυτομάτως όλα τα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης. Ο υπάλληλος δεν θα απουσιάζει από την υπηρεσία του, αλλιώς δεν θα εισπράττει το μπαξίσι. Ο προϊστάμενος που (προς το παρόν υποτίθεται ότι το κάνει) θα τον ελέγχει πλέον αποτελεσματικά, διαφορετικά δεν θα παίρνει και ο ίδιος το αναλογών μέρος του λαδιού. Και τέλος κτυπάς και την ρίζα του κακού που είναι η κακή εξυπηρέτηση και η αγένεια των υπαλλήλων. Δεν σε εξυπηρετεί ο αγενέστατος υπάλληλος’; Αυτός θα χάσει, εσύ θα είσαι ο κερδισμένος. Τον φτύνεις στα μούτρα του, σου μένει το εκατοστάρικο στα χέρια και αυτός άντε μετά να απολογηθεί στην γυναίκα του που γυρνάει με άδεια χέρια σπίτι του. Ξέχωρα που σύντομα θα τον απολύσει ο προϊστάμενος του, πάει και η μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων.
Ο πολίτης θα γίνει επιτέλους το πραγματικό αφεντικό… Ιδού η λύση ενός προβλήματος στο πλαίσιο του πνεύματος της καταπολέμησης των ναρκωτικών. (Ουφ, μα ποιος είμαι τελικά εγώ και τα σοφίστηκα όλα αυτά τα υπέροχα!)
τελικά δεν ξέρω κι εγώ, θαρρώ πως υπάρχουν όσες ηθικές είναι και τα βήματα που βλέπω γύρω μου στο δρόμο. Στο Ναυαρίνο πριν δύο χρόνια άκουσα μια φωνή σχεδόν να ψελλίζει "βοήθεια", ένα κοριτσάκι γύρω στα 17 με έντονα κόκκινα μαλλιά κουνούσε νευρικά τα πόδια του κοιτώντας κάτω. Σταμάτησα και το κοίταζα για ώρα. Τελικά κατάλαβα πως έβλεπε τον εαυτό της στα βρώμικα νερά και προσπαθούσε να κλείσει τα μάτια της, να σηκωθεί, να μην βλέπει το είδωλό της μα δεν τα κατάφερνε.
Κι ανατρίχιασα. Για το ποιός θα μπορούσε να τη βοηθήσει.Αλλά πολυ περισσότερο για το τίμημα.Απο τότε δίνω σε όσους μου ζητάνε. Όχι γιατι με κάνει να νιώθω καλά, αλλά γιατί κάνει εκείνους που το ζητάνε να ανακουφίζονται για λίγο. Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως συντελώ στην καταδίκη τους. Άλλες πάλι αισθάνομαι πως αυτή έχει ήδη υπογραφεί, καλύτερα λοιπόν ένας θάνατος από έναν πόνο που διαρκώς γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης.Το κοριτσάκι δεν το ξαναείδα απο τότε...
Δημοσίευση σχολίου