Δευτέρα, Μαρτίου 13, 2006

Η άλλη μου ζωή



Το κεφάλαιο διαφήμιση καλύπτει 20 χρόνια από την ζωή μου - από το 1963 ως το 1983. Τα 18 από αυτά είχα δική μου διαφημιστική εταιρία – την ξεκίνησα το 1965 με δανεικά χρήματα. Τα προηγούμενα δύο χρόνια υπήρξα συνεργάτης άλλων διαφημιστικών γραφείων.

Η εταιρία πήγε καλά. Αλλά, όταν μετά από μερικά χρόνια, στα οποία με είχε απορροφήσει το στήσιμο της δουλειάς, θέλησα να συνεχίσω την συγγραφική μου σταδιοδρομία – αυτή την επιτυχία την βρήκα μπροστά μου. «Το βιβλίο του γνωστού διαφημιστή...» ήταν ο ηπιότερος τόνος υποδοχής. Όταν μάλιστα, το 1975, με την «Δυστυχία του να είσαι Έλληνας» είχα το πρώτο μου μπεστ-σέλερ, έχασα κάθε ελπίδα να αναγνωριστώ ως πνευματικός άνθρωπος.

Δεν ένιωθα πολύ άνετα στο πετσί του διαφημιστή. Γι αυτό είχα δημιουργήσει ένα alter ego, τον Νικόδημο Ευφημιστή, που σχολίαζε από μέσα τα πράγματα. Μερικά κείμενά του θα βρείτε στις Επιστολές και τις Σάτιρες.

Για την διαφημιστική μου ζωή έχω γράψει πολλά στους «Δρόμους». Μερικά αποσπάσματα:

Όταν σκέπτομαι την διαφημιστική περίοδο της ζωής μου έχω ανάμικτα συναισθήματα. Από την μία πλευρά μου έδωσε την οικονομική ανεξαρτησία και μου επέτρεψε, αν όχι να κάνω τα πράγματα που θέλω, τουλάχιστον να μην κάνω τα πράγματα που δεν θέλω. Η ίδια η διαφήμιση σαν δημιουργικό παιχνίδι με γοήτευε. Επί πλέον ήταν και μία σκληρή άσκηση ύφους. Το να συμπυκνώσεις ένα μήνυμα σε δευτερόλεπτα, να επικοινωνήσεις και να πείσεις είναι μία πρόκληση για κάθε δημιουργό.

Όπως έλεγα στους υποψήφιους πελάτες, ήμουν πιο περήφανος για τις διαφημίσεις από τις οποίες δεν κέρδισα χρήματα – και ακόμα περισσότερο γι αυτές που τις πλήρωσα ο ίδιος. Εννοούσα τις «κοινωφελείς» διαφημίσεις της Δέλτα-Δέλτα – που δημιούργησαν παράδοση.


(Η πιο γνωστή είναι το σήμα «Δεν Ξεχνώ» για την Κύπρο). Όταν, το 1975 γιορτάσαμε την δεκαετία μας, βγάλαμε ένα βιβλίο 250 σελίδων («Διαφήμιση και Άνθρωπος») με κείμενα γνωστών πνευματικών ανθρώπων για την διαφήμιση – όχι αναγκαστικά υπέρ. Το μοιράσαμε δωρεάν. Λίγα χρόνια αργότερα φτιάξαμε την «Βιβλιοθήκη Δέλτα-Δέλτα» με βιβλία γύρω από την διαφήμιση. Έτσι πρωτογνώρισε η ελληνική αγορά κλασικά κείμενα όπως του Ogilvy και του Hopkins.

Για αρκετά χρόνια η ΔΔ ήταν κάτι σαν εκπρόσωπος της Ελληνικής Διαφήμισης. Παρενέβαινε εκεί που η ΕΔΕΕ δεν μπορούσε ή δεν τολμούσε. Όταν, το 1978, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αποκαλέσει την διαφήμιση «μίασμα», την άλλη μέρα η ΔΔ του απάντησε με μεγάλες καταχωρήσεις: «Αν δεν υπήρχε το “μίασμα”…». Δύο χρόνια πριν είχε κάνει την καταχώρηση: «Αγαπητό κράτος, δεν επικοινωνείς!» επισημαίνοντας τα λάθη στην επικοινωνία κράτους-πολίτη. Θα μπορούσε θαυμάσια να ξαναδημοσιευθεί σήμερα. Τα Χριστούγεννα έβγαζε ειδικές καταχωρήσεις (ένας τίτλος: «Αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα έρθουν για όλους») όπου προέτρεπε σε πράξεις αγάπης. Έκανε εκστρατείες για την σωτηρία της Ακρόπολης από την ρύπανση και εναντίον της (μη εξαγοράσιμης) φυλάκισης των οδηγών.



Οι πρωτοχρονιάτικες κάρτες της ΔΔ ήταν άλλη μία μορφή παρέμβασης: το 73 αφορούσε το Πολυτεχνείο, το 74 την ειρήνη. Το 78 τολμήσαμε να ευχηθούμε «λιγότερη διαφημιστική ενόχληση…». Φτιάξαμε αυτοκόλλητες πινακίδες για την οδό Ευτυχίας. Η πρώτη εκστρατεία διαφήμισης της διαφήμισης, το 1969 έγινε επίσης από την ΔΔ που την πρόσφερε στην ΕΔΕΕ. Οι τέσσερις καταχωρίσεις είχαν τίτλους «Η διαφήμιση είναι μία οικονομική ανάγκη …μία επιστήμη …μία τέχνη …μία κοινωνική προσφορά». Ακόμα και πλάκα κάναμε: την Πρωταπριλιά του 1972 αναγγείλαμε με καταχώριση την άφιξη ενός ειδικού στην κατάστρωση ωροσκοπίων για επιχειρήσεις (καθηγητή Eberhart Grunzillpar – πήραμε αρκετά τηλεφωνήματα από εταιρίες…)

Όλες αυτές οι δραστηριότητες δεν μας κόστιζαν μόνο χρόνο και νου – αλλά και χρήματα. Τις πληρώναμε από την τσέπη μας. Σε άλλες περιπτώσεις είχαμε πρωτοβουλίες κοινωφελείς, που τις υποστήριξαν πελάτες μας: Με τον καφέ Μπράβο ξαναβαφτίσαμε τον παραδοσιακό μας καφέ (« …εμείς τον λέμε Ελληνικό»). Με τον Γιώργο Λιβανό (πελάτη μας στα «Ιπτάμενα Δελφίνια») διαφημίσαμε την HELMEPA για καθαρές θάλασσες και με το βιοδιασπώμενο ROL κάναμε την πρώτη διαφήμιση οικολογικού προϊόντος.

Το 1971, επέτειο των 150 χρόνων της Επανάστασης του 21, πείσαμε την Esso-Pappas να χρηματοδοτήσει ένα δίσκο με αποσπάσματα από τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Τα συνδετικά κείμενα έγραψε και διάβασε ο Ηλίας Βενέζης. Ο Μάνος Κατράκης ήταν ένας συγκλονιστικός Μακρυγιάννης, πάνω από την αντρίκια μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη. Μέσα στην Δικτατορία ο δίσκος έγινε ανάρπαστος.

Ποιοι ήταν οι πελάτες της ΔΔ; Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ανάμεσά τους ήταν μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας (Τιτάν, Αλουμίνιο της Ελλάδος, Πετσετάκις) η πρώτη τράπεζα, ή Εθνική («η μεγάλη μας φίλη») και ακόμα: Interamerican, Prisunic-Μαρινόπουλος, Πίτσος, Bravo, Renault, BMW, Siemens, Loewenbrau, Blaupunkt, John Deere, Juvena, Ούζο 12, Fast, Minerva, Rilken, Klorane – και βέβαια πάντα η σειρά ROL, AVA, Forte, V82, Roli.

Μερικά σλόγκαν της εταιρίας κυκλοφορούν ακόμα σαν παροιμίες. Π. χ.: «Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!».

Τελειώσαμε!

119 σχόλια:

gravoura είπε...

Bγήκα μια βόλτα στην παραλιακή της Θεσσαλονίκης. Χαιρόμουν τη συννεφιά, την ήρεμη θάλασσα, τράβηξα και κάποιες φωτό και σας είχα στο μυαλό. Αν είναι καλές θα τις μοιραστώ μαζί σας, αφού έτσι κι αλλιώς σας είχα πάρει...μαζί μου.
Μεγάλο και ενδιαφέρον το θέμα, θέλησα να γράψω κι εγώ πρώτη. Η ζήλεια είναι...κολλητική;;;
Προβλέπω να σπάσει ρεκόρ σχολίων.

apousia είπε...

Σ' αυτήν την ''σκληρή άσκηση ύφους'',σίγουρα περιττεύουν και περισσεύουν τα σχόλια για το αν πετύχατε κύριε Δήμου!
Είναι τόσα πολλά τα ''μηνύματα'',που το ένα συναγωνίζεται το άλλο,σε ευστοχία,σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη του τελικού στόχου,που σίγουρα κάθε είδους διαφήμιση έχει.
Μόνο που δεν έπρεπε, φοβάμαι,να βάλετε και το ''ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ'',γιατί θα θυμηθεί βλέποντας την αιμορραγούσα Κύπρο ο harry,όλους εμάς τους μικρόνοοες,φασίστες,τουρκοφάγους και δεν ξέρω τι άλλο,που συμπορευόμαστε με το εβδομηνταέξι τοις εκατό,και θα θυμώσει...

jaded man είπε...

Κύριε Δήμου συγνώμη που βγαίνω εκτός θέματος αλλά αναρωτιέμαι αν θα είχατε να κάνετε κάποιο σχόλιο σχετικά με την χθεσινή ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Συμπόσιο της Κρήτης και την αναφορά του σε δυνάμεις τους Χάους που μας απειλούν.
Σας παραπέμπω στο σχετικό άρθρο της σημερινής Ελευθεροτυπίας.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=15090280

iPol είπε...

"η μαμά μου η καλή καθαρίζει με ΡΟΛΙ"
:o)

gravoura είπε...

Είχα σε ξεχωριστή θέση το δίσκο "1821 Είτε θάνατος, είτε λευτεριά" (εις τριπλούν μάλιστα, λέτε να έχει μεγάλη συλλεκτική αξία σήμερα;) αλλά τώρα μόνο προσέχω: Δ/νση παραγωγής: Νίκος Δήμου!!!!!

Stathis είπε...

Μέσα από το αυτοβιογραφικό αυτό post, θίγεταιένα μεγάλο θέμα. Η εικόνα του διανοούμενου στην Ελλάδα, και η μεταβολή της , παράλληλα με την εξέλιξη της κοινωνίας.
Πόσο δύσκολο ήταν , ειδικά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης να είσαι δημιουργικός, μέσα στη σύγχρονη ζωή , και συγχρόνως να έχεις τις ιδέες σου, την πνευματική σου δημιουργία.Λες και άποψη επίτρεπεται να έχουν μόνο άεργοι , αργόσχολοι, κληρονόμοι περιουσιών και κρατικοδίαιτοι συγγραφείς και «φιλόσοφοι».
Και πόσο εύκολο να απαξιώσεις έναν άνθρωπο κολλώντας του ταμπέλες. Ο «διαφημιστής» Νίκος Δήμου ή ο «αιρετικός» Νίκος Δήμου,προσθέτω αν δε με απατά η μνήμη μου, σαν πρόλογος είχε στόχο την απαξίωση του κυρίως θέματος.
Σήμερα , όσο και να μη θέλει να το πει από τακτ ο οικοδεσπότης, πολλές από τις «αιρετικές» σκέψεις του είναι κοινό κτήμα της κοινωνίας, τουλάχιστο στο προοδευτικό κομμάτι της.

Nikos Dimou είπε...

panos said...
"κάποιο σχόλιο για την τωρινή διαφημιστική κατάσταση...τώρα που η άλλη σας ζωή είναι η...ζωή (άλλων);"

Στην αρχή από αντίδραση, μετά από έλλειψη χρόνου, έπαψα να ασχολούμαι - με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σχολιάσω.

Gravoura, ευχαριστώ!

Όσοι έχετε χρόνο διαβάστε τις επιστολές του Νικόδημου... λένε πιο πολλά από το Post.

Dormammu είπε...

Πόσο δύσκολο/εύκολο ήταν τελικά να βγαίνουν εκείνη την εποχή φράσεις- σλόγκαν?
Μήπως είναι πιο εύκολο να περνάει το μήνυμα τώρα με την δύναμη που έχει η εικόνα και τα γραφικά από η/υ?

Ανδρέας είπε...

Μια μικρή δόρθωση: στην πρώτη παράγραφο, αν κατάλαβα καλά, το 1985 θα έπρεπε να ήταν 1965.

Πολύ ενδιαφέρον το σημερινό θέμα. Θα συμφωνήσω με τον stathis, όμως δεν είμαι το ίδιο αισιόδοξος. Στην Ελλάδα οι διανoούμενοι επίτρεπεται ακόμη σε μεγάλο βαθμό να είναι μόνο άεργοι, αργόσχολοι, κληρονόμοι περιουσιών και κρατικοδίαιτοι συγγραφείς και «φιλόσοφοι».

Nikos Dimou είπε...

kostas said...
Κύριε Δήμου συγνώμη που βγαίνω εκτός θέματος αλλά αναρωτιέμαι αν θα είχατε να κάνετε κάποιο σχόλιο σχετικά με την χθεσινή ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη


Αγαπητέ Κώστα
Μου αρέσει η μουσική του Μίκη - αλλά όταν ανοίγει το στόμα του...

Yannis H είπε...

Ένα γρήγορο σχόλιο: είχα διαβάσει στα ‘Επίκαιρα’ την αναφορά στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ: «Οποιοσδήποτε ειδικός στα γαστρονομικά θα σας πει πως αυτόνομη «Πολίτικη» κουζίνα, δεν υπάρχει. Είναι τμήμα της Τούρκικης (Οθωμανικής) κουζίνας, μιας από τις τρεις πιο σημαντικές στον κόσμο της γαστρονομίας. Το γεγονός αυτό αποσιωπήθηκε εντελώς. Καταλαβαίνω τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την αποσιώπηση – αλλιώς βέβαια η ταινία δεν θα έκοβε τόσα εισιτήρια... Δεν παύει όμως, η οικειοποίηση μιας ξένης παράδοσης, να είναι πλαστοπροσωπία.»

Συμπτωματικά, όταν το είχα διαβάσει, μου ήρθε στο μυαλό η μετονομασία του τούρκικου καφέ σε ‘ελληνικό’. Μπορεί να κάνω λάθος (δεν είμαι ειδικός στον καφέ), αλλά ο καφές με το χαρμάνι φαίνεται όντως τούρκικος – ή αραβικός.

Τώρα, μου δημιουργείται η απορία πως παντρεύονται τα δύο.

ΥΓ. Μια ματιά στο προφίλ μου, θα δείξει ότι δεν είμαι ξένος προς το άθλημα της διαφήμισης – αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες απλοποίησης ή μονομερούς υπερβολής προς χάριν ενός επιτυχούς μηνύματος.

ΥΥΓ. Panos: κανένα 76% (ή και 99,999999%) δεν αποτελεί απόδειξη ορθής σκέψης. Άσε που η ίδια η Κύπρος ‘ξέχασε’ τη λύση που - έλεγε σε όλους τους τόνους ότι - επιθυμεί.

hardrain είπε...

...απολαυστικό αφήγημα, απολαυστικό όπως η αλήθεια. Η διαφήμιση, έδωσε ψωμί σε πολλούς πνευματικούς ανθρώπους για μια μεγάλη περίοδο. Μέσα από τη διαφήμιση, πέρασαν άνθρωποι όπως ο Ανδρέας ο Λεντάκης (κειμενογράφος κάποτε στη Γνώμη όταν η εταιρία ήταν Ερμού 8 πάνω από του Πάλλη) ο ζωγράφος ο Γιώργος ο Βακιρτζής, στην ίδια εταιρία , όπου ήταν ένα ''αχτύπητο'' ντουέτο αστείρευτου χιούμορ με τον Βαγγέλη Γκούφα , ο (κατ εμέ καλύτερος) Θεατρικός συγγραφέας Μάριος Ποντίκας-στην Γραφίδα αν θυμάμαι καλά. Για να μην μιλήσω για κινηματογραφιστές, μουσικούς κλπ που μέσα από την Διαφημιστική Βιομηχανία, μπόρεσαν να δώσουν συχνά σάρκα και οστά στα προσωπικά τους οράματα, έστω σε κάποιον βαθμό. Μιλάω βέβαια για τότε, τώρα τα πράγματα δεν είναι έτσι, αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό.

Nikos Dimou είπε...

Δυων Ανατελλων: Ο Λεντάκης ήρθε κατ ευθείαν στην ΔΔ από την Ασφάλεια. Ο Γκούφας έγραφε για μας όλη την δικτατορία (και του στέλναμε έξω τα χρήματα) επίσης δουλεψαν για μας ο Μουρσελάς, η Παυλίνα Παμπούδη, ο Γιώγος Μιχαηλίης, ο Σωτήρης Πατατζής για να μην θυμηθώ την Ελλη Λαμπέτη και όλο το Εθνικό...

Yiannis h: Η ιστορία του καφέ ξεκίνησε από επιθυμία του πελάτη. Το σωστό πάντως θα ήταν Αραβικός (στην Γερμανία τον λένε Mocca.

Ντροπαλός είπε...

Ενδιαφέρον, αυτό με την διαφήμιση του καφέ Bravo...
Κάποιοι θα διαπίστωναν αντίφαση, εγώ όχι

Stavros Katsaris είπε...

Χτες διάβασα δεύτερη φορά το τελευταίο σου βιβλίο γιατί μου αρέσει να κρατώ σημειώσεις.
Κόλλησα αρκετά στο κομμάτι που αφορούσε την διαφημιστική εταιρία.
Πολλά ενδιαφέροντα θέματα.
Μια παράκληση. Θέλω μια μέρα να μας περιγραψεις την εφταετία της χούντας. Δεν είχα γεννηθεί ακόμη και θα ήθελα την άποψη ενός ανθρώπου που είναι νηφάλιος και έχει ορθή κρίση.
Ευχαριστώ.
Φιλικά!

Nikos Dimou είπε...

Για την Χούντα σε άλλο Post, κάποτε...

Τυπογραφικό λάθος: Μιχαηλίδης.

Για την διαφήμιση και ένα κείμενό μου: "Κι εσείς διαφημιστής, Γιόχαν Σεμπάστιαν;" που ερευνά την σχέση διαφήμισης και κατά παραγγελία τέχνης... ΕΔΩ

An-Lu είπε...

Καθώς παρακολουθώ τη συγγραφική σας πορεία τις τελευταίες δύο δεκαετίες, συνειδηοτποιώ πως όσο περισσότερο σας γνωρίζουν οι αναγνώστες σας, τόσο περισσότερο πασχίζουν να σας "σβήσουν" οι χειριστές των ΜΜΕ. Έχετε πάρει όμως προκαταβολικά την "εκδίσησή" σας με όλα τα ευφημιστικά δημιουργήματά σας που έχουν περάσει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. ;-)

Yannis H είπε...

Κατ’ αρχήν, δεν θεωρώ τυχαίο το ότι σε αρκετές φουτουριστικές ταινίες, οι σκηνοθέτες φαντάζονται ότι ανάμεσα στα μελλοντικά ‘τοπ-τεν’ θα είναι και διαφημιστικά κλιπάκια.

Επίσης, κάποιες διαφημίσεις είναι τέχνη – όχι όλες, ούτε καν όσες νομίζουν ότι είναι (σαν αυτή του Johnny Walker που κυκλοφόρησε πρώτα σε mail με πληροφορίες για το σκεπτικό της – αλλά είδατε αυτήν τη HONDA; αν όχι… http://www.ebaumsworld.com/flash/honda-ad.html)

Ή… τα λογοπαίγνια δεν είναι στοιχείο τέχνης;. Η φράση ‘Good Buys’ στα ελληνικά duty free, δεν ήταν εξαιρετικά πετυχημένη;

ΥΓ. Όχι πως δεν υπάρχουν οι εντελώς βλακώδεις ή χυδαίες, σε απίστευτο βαθμό. Τις συλλέγω - δείτε δύο δείγματα:

http://clubs.pathfinder.gr/multicultural/214891?album=105085&zoom=12

http://clubs.pathfinder.gr/multicultural/214891?album=105085&zoom=3

Nikos Dimou είπε...

np said...
"Και καλά αφού είχατε κάνει θραύση ως διαφημιστής γιατί τα παρατήσατε, γιατί σας σνόμπαρες "ο πνευματικός κόσμος"?"

Έπαιξε κι αυτό ρόλο (μάταιες ελπίδες - κανείς δεν το αναγνώρισε - τίποτα δεν άλλαξε στην αντιμετώπισή μου).

Αλλά η κύρια αιτία ήταν πως είχα κουραστεί. Από το 73 και πέρα ζούσα δύο ζωές. Είχα άλλωστε βάλει στην πάντα λίγα χρήματα και δεν με ενδιέφερε να συνεχίσω.

Βέβαια έφυγα την εποχή που η διαφήμιση άρχισε να κάνει μεγάλους τζίρους. Αν είχα μείνει θα ήμουν δισεκατομμυριούχος.

Nikos Dimou είπε...

Sakos Tou Box! said...
Υ.Γ.: Είναι γνωστό πως οι διαφημιστές στοχεύουν κυρίως στους νέους(target group!)...

Ανάλογα με το προϊόν. Π. χ. τα ακριβά προϊόντα δεν στοχεύουν στους νέους γιατί δεν έχουν πολλά δικά τους χρήματα. Ούτε τα πολυεστιακά γυαλιά :-))

half-blood_phoenix είπε...

Όταν πριν καμία διετία έμαθα ότι το «Δεν Ξεχνώ» ήταν δημιούργημα της ΔΔ ξαφνιάστηκα. Γεννημένος στα τέλη του 1983 δεν πρόλαβα την διαφημιστική. Είχα πάντα την εντύπωση πως το «Δεν Ξεχνώ» ήταν δημιούργημα κάποιας φοιτητικής οργάνωσης της εποχής εκείνης ή ιδέα κάποιου πολιτικού ή το πιθανότερο κατ΄εμε δημιουργία κύπριων που πέρασε στην συνέχεια και στην Ελλάδα. Και το ίδιο πιστεύει και το μεγαλύτερο ποσοστό της γενιάς μου! Δεν πήγε το μυαλό μου ποτέ σε διαφημιστική εταιρία. Και πολύ περισσότερο στο Νίκο δήμου αφού την ιδιότητα του ως διαφημιστή αν και την γνωρίζω τείνω να την ξεχνώ πιθανώς για το λόγο που αναφέρει η δεύτερη πρόταση του κειμένου αυτού.

Αλήθεια Νίκο δικαιώματα για την χρήση του σήματος σου δίνουν; Έξω από την Λάρισα λίγο πριν τα ΤΕΙ υπάρχει μια πινακίδα μεγέθους 2m x 3m με το «Δεν Ξεχνώ». Κάτω από την αιματοβαμμένη Κύπρο υπάρχει το «Σύλλογος Κύπριων … νομού Λάρισας». Τα … συμβολίζουν το γεγονός ότι δεν θυμάμαι τι ακριβώς γράφει. Το γνώριζες αυτό Νίκο; Τέλος πάντων το σήμα αυτό έχει γίνει με τα χρόνια μέρος της εθνικής συνείδησης όποτε η χρήση του λίγο πολύ επιβάλετε να είναι ελεύθερη.

Έχω και μια άλλη απορία. Για ποιο λόγο ο Ανδρέας Παπανδρέου χαρακτήρισε την διαφήμιση μίασμα; Ειδικά το 1978 δεν θα έπρεπε να έχει λόγο αφού συνήθως οι δημοσιογράφοι και οι διαφημιστές ενοχλούν περισσότερο τους κυβερνώντες. Θα ήμουν υπόχρεος Νίκο αν εξηγούσες το λόγο.

Nikos Dimou είπε...

half-blood_phoenix said...
"Για ποιο λόγο ο Ανδρέας Παπανδρέου χαρακτήρισε την διαφήμιση μίασμα; Ειδικά το 1978 δεν θα έπρεπε να έχει λόγο αφού συνήθως οι δημοσιογράφοι και οι διαφημιστές ενοχλούν περισσότερο τους κυβερνώντες. Θα ήμουν υπόχρεος Νίκο αν εξηγούσες το λόγο".

Ήταν η εποχή του Ανδρέα-επαναστάτη που ήθελε να καταργήσει τα πάντα: την ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ, τον καπιταλισμό. Την διαφήμιση την έβλεπε σαν όργανο του τελευταίου και είπε στη Βουλή "πρέπει να απελευθερώσουμε τον πολίτη από το μίασμα της διαφήμισης".

Nikos Dimou είπε...

sakos tou box! I 'm too old for that. Ούτε με ενδιαφέρει η "αντεπίθεση". Η καριέρα μου έχει κλείσει - κι αυτό το blog είναι μάλλον ένας επίλογος. Τα άλλα θα τα κρίνει ο χρόνος.

Unknown είπε...

Πολύ εντυπωσιακές οι 'παρεμβάσεις' σας. Μακάρι να είχαμε και σήμερα τέτοιες.

Τελικά η διαφήμιση είναι αποτελεσμάτική ή όχι;

Όσο για την Οθωμανική κουζίνα, βασίστηκε ή όχι στην Βυζαντινη ή σε κάποια άλλη; Όι Οθωμανοί από τότε που ήταν στις στέππες έτρωγαν τα ίδια; Εγκυκλοπαιδικά ρωταώ.

harry τουρκαλβανοβούλγαρε, μη βιάζεις την γραικική. Προσπάθησε να τη μάθεις τη δύσμοιρη...

Ανώνυμος είπε...

γελοία υπόθεση να ζήσεις τα χρόνια σου τα προκλητικώς δημιουργικά και να δημιουργήσεις καριέρα στην ελλάδα.

οι μισθωτοί να συντηρούν την παραοικονομία, δηλαδή αεριτζήδες, ο μπαμπινιώτης να γράφει λεξικά και να τα θαυμάζει η ομοφυλόφιλη θεούσα παναγιωταρέα, οι γκομενοκοπέλες να θέλουν πιοτό και χρήμα και αντί για αντίδωρο την Κυριακή ο Αρχιεπίσκοπος-σύμβουλος της κρατικής τηλεόρασης να μοιράζει ελληνικές πορνοπαραγωγές, όλοι να βλέπουν τηλεόραση, η δαμανάκη στα της παιδείας του ελληνικού Γιωργάκη...δαμανάκη = παιδεία επειδή όλοι οι αγράμματοι δήθεν αριστεροί έχουν σχέση με τα γράμματα αφού έτυχε το altertv να δείχνει συνέχεια την ταινία με τον παράβα και την Ρόζα να πουλάει βιβλία ενώ ο Φίφης ξεσηκώνει τους αγρότες για να γίνει επανάσταση και ανανεωτικός μικροαστικός αυνανισμός πάνω από το δοκίμιο του ομοφυλόφιλου επίσης Θανάση Μυλωνόπουλου, τέως συζύγου του Μανώλη Ρασούλη πριν δημοσιεύει ετούτος την Ερόικα, οι νέοι απαίδευτοι συζητούν για την καπιταλιστική ανάπτυξη του μοναρχοφασισμού και προσλαμβάνονται ως κλητήρες σε πολυεθνικές για να ζήσουν ζήση και από τα χαμηλά να τις διατρέξουν τις κλίμακες της εταιρείας ανοδικώς...

(αεριζήδες σαν ο εθνικοσοσιαλιστής ομοφυλόφιλος μίνως κυριακού που έχει στήσει την άλφα-άλφα διαφημίζει τη σωτηρία της ψυχής και σου πουλάει το συγχωροχάρτι με πέντε κλήσεις 9011 τηλεφώνησε τώρα να μας πεις το μήκος της στύσης του προέδρου του ομίλου μας < 9 mA
π.χ. τα φροντιστήρια που απασχολούν αποφοιτισμένους πανεπιστημίων άρα εκπαιδευτικούς και Διδασκάλους, και που τα ονομάζουν παραπαιδεία οι καθηγητές των σχολείων που κάνουν ιδιαίτερα κι αυτοί αλλά με την καλή έννοια της παραπαιδείας πάντοτε... γιατί σε αυτή τη χώρα όσο περισσότερο απατεώνας είσαι και φαίνεσαι τόσο πιο γρήγορα γίνεσαι πρόεδρος της δημοκρατίας)

καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή εκτός από την του τηλεπαρουσιαστή. πίκρα πικρή η ζωή, τα λεφτά πολλά, τα ποτάμια εφτά, η Σάμος νότια είναι και η θάλασσα γύρω της ολομαύρη, τα παιδιαρίσματα είναι το αιώνιο, και το υπόλοιπο, όλο το υπόλοιπο, το σύντομο, το πολύ σύντομο παραλιακά.

bidibis είπε...

Nikos Dimou said “Ήταν η εποχή του Ανδρέα-επαναστάτη που ήθελε να καταργήσει τα πάντα: την ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ, τον καπιταλισμό. Την διαφήμιση την έβλεπε σαν όργανο του τελευταίου και είπε στη Βουλή "πρέπει να απελευθερώσουμε τον πολίτη από το μίασμα της διαφήμισης".

Μου προξενεί εντύπωση πώς ένας άνθρωπος κοσμοπολίτης, με καριέρα στην καπιταλιστική Αμερική, διατύπωνε απόψεις σαν κι αυτές. Πίστευε, όντως, σε αυτά που έλεγε ή μήπως τις εποχές εκείνες ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να ακούσει ο,τιδήποτε άλλο; Παραδόξως (ή ίσως και όχι), νομίζω οτί παρόμοιες απόψεις στην Ελλάδα εκφράζουν και άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται και ως “δεξιοί”.

Ο αντιδραστικός λόγος μπορεί να αποτελεί εγγύηση – σε επικοινωνιακό επίπεδο- για μια εκλογική επιτυχία στη Ελλάδα- δείχνει όμως και το μέτρο της κοινωνικής μας καθυστέρησης και της αδυναμίας μας να δεχτούμε και να αφομοιώσουμε το ‘καινουργιο’. Όσοι ασχολούνται με τη μουσική, ας επισκεφθούν το blog του Γιάννη Πετρίδη (http://apotis4stis5.blogspot.com/) για να δούν πώς αντιμετωπίζει το Ελληνικό κοινό το –όχι και τόσο καινούργιο είδος μουσικής- hip hop.

tyn είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Nikos Dimou είπε...

Προς το παρόν I am flat on my back και δύσκολο να κάνω comeback.

Επειδή ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ δεν μπορώ να προβλέψω - αλλά δεν με βλέπω πολύ παραγωγικό. Μπορεί να με επηρεάζουν και οι πρόσφατες περιπέτειες της υγείας μου. Οι οποίες, όσο περνάνε τα χρόνια φυσικά μάλλον θα πληθαίνουν.

MIRACLE είπε...

Σκοπός της διαφήμισης από θεωρητική σκοπιά. είναι να επιταχύνει την κατανάλωση και κατ’ επέκταση να κάνει τους ανθρώπους να παράγουν γρηγορότερα.

Ωστόσο στην πράξη χρησιμοποιούνται δόλιες τεχνικές από τους διαφημιστές και διαφημίζονται ακατάλληλα ή επιβλαβή προϊόντα όποτε αυτό που κυρίως γίνεται είναι να πλήττονται οι καταναλωτές και σωματικά (από τα προϊόντα) και διανοητικά (από την διαφήμιση και τα προϊόντα).

Κατά την γνώμη μου η διαφήμιση πρέπει να λειτουργεί κάτω από αυστηρούς (έως ασφυκτικούς) περιορισμούς για να αποφέρει αυτά για τα οποία προορίζεται.

Αν ο κ. Δήμου θέλει να τον αποδεχτούν όλοι ως πνευματικό άνθρωπο και ταυτόχρονα να γράψει και ένα best seller του προτείνω να γράψει ένα βιβλίο με ένα θέμα του τύπού «πώς να αποφύγουμε τις αρνητικές επιπτώσεις της διαφήμισης».

Nikos Dimou είπε...

reviewer said...
"Αυτό το "Ανώνυμος Εταιρεία Δημοσιότητος" φαίνεται ότι ήταν σκόπιμα διαλεγμένο. Ο αυτοχλευασμός είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό του ΝΔ. Ας μας απαντήσει ο ίδιος ο ΝΔ".

Μπα ήταν για να πουλήσει σοβαρότητα και respectability. Τότε ελάχιστες διαφημιστικές ήταν ανώνυμες - οι πιο πολλές ήταν ΕΠΕ. Τώρα βέβαια, σαράντα χρόνια μετά, μοιάζει ειρωνικό... Ιδίως η καθαρεύουσα!

Yannis H είπε...

Ένα συνονθύλευμα είναι τα σχόλια σήμερα…

Ο Ανδρέας είπε τη διαφήμιση μίασμα. Σαν αυτοκριτική μου φαίνεται: σαν να σκεφτόταν αυτά που έκανε πολιτικά και τι ψυχή θα παραδώσει…

Πολύ θα ήθελα να διαβάσω την απάντηση της ΔΔ, αν υπάρχει.

Nikos Dimou είπε...

Miracle κανένας σοβαρός διαφημιστής δεν διαφημίζει ακατάλληλα ή επιβλαβή προϊόντα. Κατ αρχήν θα ήταν επιβλαβή γι αυτόν. Βέβαια σε κάθε κλαδο υπάρχουν και απατεώνες. Ωστόσο ο Κώδικας Διαφημιστικής δεοντολογίας είναι πολύ αυστηρός.

np καθόλου εύκολα δεν μπορείς να καθοδηγήσεις την μάζα. Τα περισσότερα νέα προϊόντα αποτυγχάνουν. Επίσης είναι αδύνατον να πουλήσεις ένα σκάρτο προϊόν - όσο πιο πολύ διαφημιστεί τόσο γρηγορότερα θα αποτύχει.

Ανώνυμος είπε...

Σκοπός της διαφήμισης από Χριστιανική Σκοπιά είναι να ξυπνήσει τη ρωσική καμηλοπάρδαλη και κατ’ επέκταση να κάνει τους ανθρώπους να κάνουν το σταυρό τους γρηγορότερα.

Ωστόσο στην πράξη χρησιμοποιούνται δόλιες αλκαλοποιήσεις από τις ιερωμένες αρχικελεύστριες και διαφημίζονται σιωνιστικά ή επιβλαβή μαχαιροπήρουνα όποτε αυτό που κυρίως επισυμβαίνει είναι η εξάχνωσις της Πολυξένης σωματικώς μέσα από τα άγια δισκοπότηρα και διανοητικώς εντός ερειπίων χοάνης.

Κατά την γνωμάτευσή μου η συνείδηση πρέπει να λειτουργεί κάτω από στενούς έως ασφυκτικούς κορσέδες για να αποφεύγει αυτά δια τα οποία προορίζεται και για να αρχίζει η ελευθερία μας εκεί που τελειώνει η βιοηθική σταυροπροσκύνηση.

Αν ο Αιμίλιος το μήλο θελήσει να τον καταδεχθούν όλοι ως γραμματεία Πλανητάρχου και ταυτοχρόνως να πέσει στις παλάμες του Νεύτωνα, τότε του προτείνω να γράψει πάνω σε ένα βοτσαλάκι μια γενική κυματική εξίσωση.

Είναι μία μόνο μία η ονειρεμένη φρουτοπία και δεν υπάρχει άλλη καμία.

Nikos Dimou είπε...

yiannis h
Πολύ θα ήθελα να διαβάσω την απάντηση της ΔΔ, αν υπάρχει.

Υπάρχει - αλλά με όλο μου το αρχείο στο Μουσείο Μπενάκη (και στο Ινστιττούτο Επικοινωνίας). Από ότι θυμάμαι έλεγε ότι αν δεν υπήρχε το μίασμα δεν θα υπήρχαν εφημερίδες για να δημοσιεύσουν τις δηλώσεις του Ανδρέα, η κατανάλωση θα έπεφτε, η οικονομία θα έμπαινε σε ύφεση, άνθρωποι θα έχαναν την δουλειά τους, κλπ.

Ανώνυμος είπε...

Θα σεβαστώ τo κάθισμά σας για τη δυσκολία της εξαύλωσης της μάζας αλλά θα εκτοξεύσω στην ημιανάπαυσή σας τα εξής: Όλαι αι ΜΚΟ έχουν γιομίσει από ελληνόψυχους. Γιατί κανένας από αυτούς δεν κατεβαίνει για δήμαρχος του "εν λευκώ 877" που τον πλένω με avva; Ποιο αναψυκτικό από αυτά χρειαζόμαστε έτσι όπως πολιτεύονται; Οι ντουντούκες μέσα σε δέκα έτη έγιναν απόκτημα και της ΔΔ της καλής νεϊμπορχουντιάς των λαών. Εάν αυτό δεν οφείλεται στην δράση της διαφήμισης τότες που να οφείλεται; Πόσες χρησιμοποιούν όλα αυτά τα πολύ χρήσιμα κινέζικα μπαλάκια προς όφελος της Δημοκρατίας και όχι προς όφελος των μικροπολιτικών επιδιώξεων; Τώρα προσπαθούν να μας πείσουν οτι χρειαζόμαστε και σοσιαλισμό στο Καστελόριζο. Προφανώς κάποιες Ουτοπίες αλλά αυτά αποτελούν το 5% της τριχοφυίας της νησιωτικής Αμαζόνας. Βέβαια εμένα μ' αρέσει η επίπεδη ύπαρξη γιατί έτσι προοδεύει ο Θρύλος αλλά αυτό είναι σαν τελευταίο αντίο. Επαναλαμβάνω όμως οτι η διαφήμιση και η πολιτική είναι προσωπικά μου προβλήματα και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τους βιβλιοπώλες που εκλέγονται στο υπόλοιπο Αττικής.

resident είπε...

Από ότι έμαθα, αύριο στην ετ1 η εκπομπή της μπιλιω θα έχει για θέμα τον Ελύτη, και έχει καλέσει κάποιους φίλους του.Eσείς ΝΔ, μάλλον δεν θα είστε?

Thrass είπε...

Απορία (μη διαφημιστή) για τη διαφήμιση:

Γιατί όλες οι διαφημίσεις τραπεζών στην Ελλάδα είναι χιουμοριστικές; Μου φαίνεται άνω ποταμών! There 's nothing funny about my money!

Σκέφτομαι ότι μάλλον είναι επειδή οι Έλληνες παίζουμε στη ζωή μας με πεντοδίφραγκα και έχουμε μάθει να αυτοσαρκαζόμαστε πάνω στο θέμα, οπότε το χιούμορ ταιριάζει στην περίσταση. Υπάρχει καμιά άλλη άποψη;

Nikos Dimou είπε...

reviewer said
τι είναι μόδα και τι είναι πραγματική ανάγκη;

Αυτή η συζήτηση κρατάει χρόνια. Τι είναι περιττό και τι αναγκαίο; Που σταματάει το όριο; Η μουσική είναι ανάγκη η πολυτέλεια; Και το στερεοφωνικό; Και ποιο; Των 300, των 1000 ή των 10.000 €.

Αν εξαιρέει κανείς τις βασικές ανάγκες - τροφή, στέγη, κλπ. από εκεί και πέρα, όσο πιο "πολιτισμένοι" είναι οι ανθρωποι τόσο πιο μεγάλες και εκλεπτυσμένες είναι οι ανάγκες τους.

Αυτό δεν είναι κακό - όσο περισσότερα καταναλώνουν, τόσο δημιουργούν δουλειά για τους άλλους. Η πουριτανική θεωρία ότι αν περικόψουμε τις πολυτέλειες θα μοιραστεί δικαιότερα ο πλούτος είναι λάθος.

Nikos Dimou είπε...

the resident said...
Από ότι έμαθα, αύριο στην ετ1 η εκπομπή της μπιλιω θα έχει για θέμα τον Ελύτη, και έχει καλέσει κάποιους φίλους του.Eσείς ΝΔ, μάλλον δεν θα είστε?

Ήμουν πρόσφατα στην Μπίλιω... και να με καλούσε δεν θα πήγαινα...

axilleas είπε...

Η διαφήμιση είναι πια θεωρείται τέχνη. Αν εξαιρέσει κανείς τον Γούντι Άλλεν, οι καλύτερες ατάκες ακούγονται πια σε διαφημίσεις. Η σκηνοθεσία τους είναι πανάκριβη, υψηλού επιπέδου και η μουσική αναδεικνύει και αναδεικνύεται. Ο Παλαμάς έλεγε, ότι "ποίηση δεν είναι τίποτα άλλο, παρά συμπύκνωση". Το ίδιο θαρρώ πως ισχύει και για τη διαφήμιση.

axilleas είπε...

δαίμων του πληκτρολογίου: "είναι"

cyberdustz είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
blade runner είπε...

Καλησπέρα σε όλους.

Συνήθως, όταν ξεκινούν οι διαφημίσεις κάνω ζάπινγκ ή κλείνω την τηλεόραση και κάνω κάτι άλλο. Στις περιπτώσεις, ωστόσο, που βλέπω μια πραγματικά ευφυή και καλοδουλεμένη διαφήμιση, εντυπωσιάζομαι, τη συζητάω αλλά σπανίως θυμάμαι το όνομα του προϊόντος. Στο δε super-market, περνάω πολλή ώρα μέχρι να αποφασίσω τι μάρκα θα διαλέξω. Ασε δε που αν κάτι το έχω δοκιμάσει και μου κάνει, το αλλάζω δύσκολα. Δεν διαφωνώ με τη διαφήμιση ως διαδικασία, το αντίθετο, θεωρώ ότι είναι απαραίτητη, ιδίως τη σύγχρονη εποχή. Ουσιαστικά συμπληρώνει την όλη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, και είναι απαραίτητο συστατικό της. Διαφωνώ όμως με πολλές διαφημίσεις που προσπαθούν να πείσουν τον καταναλωτή να αγοράσει το προϊόν που προωθούν, αποδίδοντάς του χαρακτηριστικά που ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Πρέπει να είσαι τουλάχιστον ηλίθιος αν είσαι, για παράδειγμα, μια γυναίκα μέσης ομορφιάς και φυσικής κατάστασης, και, βλέποντας τη διαφήμιση με την καλλονή που τρώει αργά και ηδονιστικά το χαμηλών λιπαρών γιαούρτι της, τρέξεις να το αγοράσεις. Πρώτον, το γιαούρτι αυτό δεν είναι ποτέ τόσο νόστιμο και απολαυστικό όσο υπονοεί το μοντέλο της διαφήμισης. Δεύτερον, η αιθέρια ύπαρξη χρωστά τη σιλουέτα της σε αυστηρή και συνεχή δίαιτα κι, ενδεχομένως, αρκετές ώρες στο γυμναστήριο. Κι όμως, πολύς κόσμος τρώει το χάπι και παραμυθιάζεται.

Για μένα η διαφήμιση είναι άλλη μια μορφή τέχνης και επικοινωνίας. Οταν υπηρετείται από ανθρώπους με ευφυία και υψηλό γούστο, αισθητική και σεβασμό στους γύρω τους. Οταν... Ετσι μ' αρέσει να την προσεγγίζω και να την αντιλαμβάνομαι. Διαφωνώ ωστόσο με όποιον υποστηρίζει ότι η διαφήμιση υπάρχει για να κάνει γνωστές τις "πραγματικές" ιδιότητες ενός προϊόντος.

Η καμπάνια του Johnny Walker είναι θαυμάσια και από τις λίγες όπου συνδέω το concept με το προϊόν. Είναι τόσο καλοδουλεμένες οι διαφημίσεις τους, που αποτελούν μικρά έργα τέχνης. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι έχει καμία σχέση το να πίνεις ένα καλό malt ή άλλο ουϊσκι, με στοιχεία της προσωπικότητας, αυτό είναι ευνόητο νομίζω.

Θα συμφωνήσω ωστόσο με το σχόλιο που κάνεις Νίκο Δήμου σε σχέση με το πόσο ενδιαφέρουσα πρόκληση αποτελεί για κάθε δημιουργό η προσπάθεια να συμπυκνώσεις ένα νόημα σε δευτερόλεπτα. Η διαφήμιση αποτελεί όντως σκληρή άσκηση ύφους, και όχι μόνο.

Ως διαδικασία τη βρίσκω εξαιρετικά γοητευτική, το τελικό μήνυμα ωστόσο μπορεί να απέχει κατά πολύ από αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αλήθεια. Από την άλλη, δεν μπορώ να φανταστώ μια διαφήμιση που θα ήταν απλώς επικοινωνία των χαρακτηριστικών και των ιδιοτήτων ενός προϊόντος, απαλλαγμένη από κάθε προσπάθεια εξωραϊσμού. Θα ήταν μάλλον πεζή, άχαρη και αναποτελεσματική.

Ιδού ο φαύλος κύκλος.

Dormammu είπε...

Blade Runner said: Άσε δε που αν κάτι το έχω δοκιμάσει και μου κάνει, το αλλάζω δύσκολα.

Από τους πρώτους νόμους του marketing….. Και η μεγάλη πρόκληση για τους διαφημιστές.

Takis Alevantis είπε...

Μιά ζωή ή χίλιες καθημερινές ζωές; «Καθ'ημέραν αποθνήσκω» λέει ο Παύλος στους Κορίνθιους. Αλλα εσύ Νίκο, κι εμείς οι αναγνώστες σου μάλλον ζούμε κάθε μέρα και μια νέα ζωή, μιά νέα εμπειρία μιά νέα γιορτή ή και ένα νέο δάκρυ.

Νάσαι καλά Νίκο για μερικές ακόμη όμορφες ζωές, μερικές ακόμη όμορφες γιορτές, μερικά ακόμη ξεφαντώματα αλλά και επίπονες ή και γεμάτες πόνο εμπειρίες. Χρειάζονται και οι μαύρες πινελιές αλλοιώς οι άσπρες δεν ξεχωρίζουν.

Υ.Γ. Κατά σύμπτωση και πριν δώ το δικό σου άρθρο έγραψα κι εγώ για τις «προηγούμενες ζωές μου» στο πτωχό μου ιστολόγιο. Συγνώμη αλλά δεν το έκανα επίτηδες ...

glenn είπε...

Έμεινα ενεός. Δέν ήξερα ότι ο ΝΔ είχε κάνει όλες αυτές τις θρυλικές διαφημίσεις. Το δεν ξεχνώ νόμιζα ότι ήταν εθνικό σύνθημα, αφού το έβλεπα μέσα κι έξω από στρατόπεδα, δημόσιες υπηρεσίες...

Κρίμα, δεν μπορώ να συμμετάσχω περισσότερο αυτές τις μέρες λόγω υποχρεώσεων. Θα ήθελα πολύ να πω περισσότερα, κρίμα.

kkai-Lee είπε...

Νομίζω ο Μίκης καλά τα λέει

Ο κόσμος που ονειρεύεστε οδηγεί στο κενό.

Στην τρελλή του πορεία παρασύρει πολλούς ταπεινούς.

Κι' εσείς ( κι εμείς )χειροκροτάτε και χειροκροτούμε τον κάθε Μπους και τον κάθε Μπερλουσκόνι και τους στηρίζουμε τα ξυλοπόδαρα τους - άνετοι μπροστά στους υπολογιστές μας.

Η επανάσταση ( του νου ) δεν θα γίνει ποτέ. Την πάτησε το τραίνο

Κι' εσείς ( κι εμείς )οι πολιτισμένοι χειροκροτάτε και χειροκροτούμε ( μπορούμε να κάνουμε κι' αλλιώς ? )τον κάθε Μπους και τον κάθε Μπερλουσκόνι

Ξέρετε ( ξέρω ότι ξέρετε )πόσοι άνθρωποι (πόσα παιδιά)
πεθαίνουν προτού τελειώσει μια πετηχημένη διαφήμιση ? Θα μου πείτε φταίμε εμείς? Θα μου πείτε φταίει η διαφήμιση ? ιδίως αν είναι και πετυχημένη?

Ξέρετε τι πιθανότητες έχουν να ζήσουν ( αυτά τα παιδιά ) σ' ενα κόσμο ( που στηρίζεται πάνω σ' ενα ψέμα) Γιατί για ψέμα πρόκειται.
( Άστους αυτούς, - τους ταπεινούς -ποιος ασχολείται μαζί τους εδώ μιλάμε για ευκαιρίες )

Η διαφήμιση είναι ένα βασικό εξάρτημα συντήρησης της αδικίας,
που υπηρετά πιστά το κεφάλαιο
( που οδηγά με μαθηματική ακρίβεια σε περισσότερο πόνο σε περισσότερη μοναξιά σε περισσότερο μίσος - και σε λιγότερο όζον )

Το "Δεν Ξεχνώ" δεν είναι διαφήμιση
να μην τα συγχίζουμε, το "Δεν Ξεχνώ" είναι επανάσταση ( του νου )

Η διαφήμιση όμως ( ως βασικό εξάρτημα ), κάνει το "Δεν Ξεχνώ" "Δεν θυμάμαι"

Εγώ προτιμώ ( και προσπαθώ όσο μπορώ )να μην ξεχνώ

Γι' αυτό νομίζω ότι ο Μίκης καλά τα λέει. Ξαναδιαβάστε τα αγαπητοί συνάδελφοι με προσοχή.

Santiago Nasar είπε...

Είμαι νέος στο σύμπαν του Blogging και χαίρομαι που διαβάζω posts σαν κι αυτό. Είναι πραγματικά χαρά για κάποιον που εργάζεται στον τομέα διαφήμισης και, συγκεκριμένα, της οπτικής επικοινωνίας να μαθαίνει ιστορία από τους ανθρώπους που τη δημιούργησαν. Επειδή εκφράστηκαν απορίες σχετικά με τη διαφήμιση τα τελευταία χρόνια, παραπέμπω στο βιβλίο του Νeil Postman "Technopoly" (Εκδ. Alfred A. Knopf Ιnc.) Νομίζω ότι κυκλοφορεί και στα ελληνικά με τον ίδιο τίτλο. Δίνει μια εικόνα που μπορεί να είναι λίγο "μπαγιάτικη" για τα δεδομένα ενός χώρου που εξελίσσεται συνεχώς (κυκλοφότησε το '92) αλλά είναι και αρκετά γλαφυρή.
keep on blogging, έτσι, για να διαβάζουμε και κάτι πραγματικά ενδιαφέρον.

blade runner είπε...

@gargoyle

Καταλαβαίνω την οπτική σου, ωστόσο είναι αλήθεια πως και η μαγειρική και η κηπουρική μπορούν να αποτελούν τέχνη! Οταν υπηρετούνται με πάθος, αφοσίωση και φαντασία, τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένα καλλιτέχνημα, γιατί όχι.

Και η ζωή θέλει τέχνη, για να τη ζήσεις καλά, ποτέ δεν συμφώνησα με αυτούς που υποστηρίζουν ότι Τέχνη είναι μόνο η Σπουδαία Τέχνη, αυτή δηλαδή που έχουμε αποδεχθεί όλοι a priori ως τέτοια (βλέπε Εικαστικά, Θέατρο, Μουσική, Ποίηση κλπ.).

Δεν βλέπω μεγάλες διαφορές ανάμεσα σε μια ταινία μικρού μήκους, λόγου χάριν, κι ένα διαφημιστικό που, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός πως προωθεί ένα προϊόν, έχει γυριστεί με τεχνική, άρτια φωτογραφία, πρωτότυπη μουσική και ευφυές concept.

Σε ό,τι αφορά δε τη Μαγειρική, αν ζούσε η γιαγιά μου η Γεωργία, θα σε καλούσα να σου κάνω το τραπέζι. Αν δοκίμαζες τα ντολμαδάκια που έφτιαχνε, θα αναθεωρούσες, είμαι σίγουρη!

:)

glenn είπε...

Σε πείσμα της Ανάγκης και ξεκλέβοντας λίγα λεπτά απ' τον ύπνο λέω το εξής: Ο ΝΔ ήταν έξοχος επαγγελματίας. Δεν θέλει όμως να τον θυμούνται σα διαφημιστή.

Μου φαίνεται ότι πικραίνεται όταν οι σοφολογιώτατοι τον αποκαλούν έτσι. Η διαφήμιση δεν μπορεί παρά να είναι εφήμερη. Ένα καλό επιχείρημα ζει για πάντα. Μια καλή διαφημιστική ατάκα ζει περίπου όσο και το προϊόν της.

Ο αγώνας του Δήμου για ξεπέρασμα του εφήμερου κορυφώνεται στα βιβλία του. Κάποια από τα γραμμένα του είναι σίγουρο πως θα μείνουν. Καθόλου σίγουρη δεν μου φαίνεται η πίστωσή τους στο όνομα Δήμου. Πολλά απ' αυτά θα πάνε "Ανώνυμος".

Πόσο δίκιο είχατε όταν είπατε πως πέρασε σαν τρένο η Ελλάδα από πάνω σας. Καταστρέψατε εαυτόν για χάρη του έργου σας. Κι ως πενιχρό αντάλλαγμα πήρατε την άδεια να τα "χύσετε σε λόγο ελληνικό".

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα!

Πολλά ενδιαφέροντα σχόλια κατά την απουσία μου.

Kkai-lee νομίζω πως σχηματοποιείτε τα πράγματα. Όποιος είναι υπέρ της ελεύθερης οικονομίας δεν είναι υπέρ του Μπους ή του Μπερλουσκόνι. Υπάρχει και το σκανδιναβικό μοντέλο που συνδυάζει παραγωγικότητα με κοινωνική ασφάλιση και προστασία. Ο Μίκης καταδικάζει γενικόλογα - αλλά δεν έχει τίποτα να προτείνει έξω από τον προϊστοιρικό σταλινισμό του.

glenn σίγουρα μερικά από τα γραφτά μου μπορεί να επιβιώσουν ανώνυμα - αλλά αυτά θα είναι φράσεις (από τα κείμενα) και σλόγκαν (από τις διαφημίσεις). Από τα βιβλία μου θεωρώ τρια-τέσσερα υποψήφια να συνεχίσουν ολόκληρα. Δυστυχώς δεν θα το μάθω.

Nikos Dimou είπε...

Gargoyle & Blade Runner: Υπάρχει στην Αισθητική η κατηγορία των minor arts - ήσσονες τέχνες. Καλύπτει την διακοσμητική, αλλά και την κηποτεχνική και την γαστρονομία.

Η διαφήμιση γίνεται τέχνη όταν αποσυνδέεται από το αντικείμενό της.

mickey είπε...

Αγαπητέ Νίκο,

Χάρηκα πολύ που δημοσίευσες το σημερινό post, καταθέτοντας τις πολύτιμες προσωπικές σου εμπειρίες, αν και κατά τη ταπεινή μου γνώμη δεν μπήκαμε ούτε μάλλον θα μπούμε σε κάποια πιο βαθιά ζητήματα. Ο σχολιασμός περιστρέφεται γύρω από το creative κομμάτι και τη σχέση με τον καταναλωτή, ενώ ως γνωστόν, τα "μεγάλα μαχαίρια" βγαίνουν στις άσπονδες φιλίες μεταξύ των διαφημιστικών εταιρειών και των (μεγάλων) διαφημιζομένων.

Βεβαίως ο ερασιτεχνισμός στην ...Γραικία καλά κρατεί είτε πρόκειται για φτωχομάγαζα είτε για κολοσσούς που μισθοδοτούν τα μεγάλα στελέχη τους με 10-15 χιλιάρικα το μήνα (χώρια τα μπόνους). Φυσικά υπάρχουν και πολλές αξιόλογες προσπάθειες. Δεν ξέρω αν θέλεις να θίξεις και τις "σκοτεινές πλευρές" του ζητήματος ή αν στην εποχή της ΔΔ τα πράγματα ήταν πιο "αγνά" και "αθώα". Προτιμώ να μην καταθέσω απόψεις βασισμένες σε εμπειρίες, καθώς αρκετές "επιθέσεις", "αμφισβητήσεις εμπειριών" και "δίκες προθέσεων" έχω αντιμετωπίσει σε αυτό το blog.

Εκτός βεβαίως από την above the line διαφήμιση, υπάρχουν και οι below the line δραστηριότητες (sampling, merchandizing κ.α.) που τελευταία αποτελούν, με τη συνδρομή και της online διαφήμισης μέσω Internet, σημαντικό όπλο προώθησης, αν και οι σχετικές δαπάνες συνεχίζουν να είναι peanuts μπροστά στα ποσά που δίνονται για τα "παραδοσιακά" μέσα (και κυρίως TV).

ΥΓ: Θα το έβρισκα λίαν διασκεδαστικό αν ο "σαλτάρω" παρωδούσε και κάποια δικά μου σχόλια. Πάντως γνωρίζω κάποια προγράμματα A.I. που μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο (ίσως όχι τόσο επιτυχημένα). Αν θυμάμαι καλά, παλιά υπήρχε και κάποιο που έγραφε κείμενα "τύπου Βέλτσου" from scratch!

mickey είπε...

@blade runner (11:28μμ)
Σε κάποιες ειδικές κατηγορίες προϊόντων (και ειδικά σε commodities) ο μόνος τρόπος διαφοροποίησης ενός προϊόντος είναι η "ανάθεση" (assignment) χαρακτηριστικών που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό, αλλά χτίζουν την εικόνα του ως brand name. Χαρακτηριστική περίπτωση ο cowboy του Marlboro.

Τα ποτά και τα τσιγάρα αποτελούν τυπικές κατηγορίες. Οι μεγάλες πολυεθνικές (και οι σοβαρές μικρότερες) δίνουν μεγάλο βάρος στην (ας την ονομάσουμε απλά) "ψυχολογική πλευρά" του ζητήματος και ενδεχομένως απασχολούν ή συνεργάζονται με ειδικούς επιστήμονες. Φυσικά ο καθένας μπορεί να υποπέσει στο ολίσθημα μιας διαφήμισης-πατάτα (ειδικά σε αυτές τις κατηγορίες). Συχνά όμως παράγουν αριστουργήματα (από καλλιτεχνικής πλευράς), καθώς το δημιουργικό τμήμα είναι ελεύθερο να ξετυλίξει τη δικιά του "ιστορία" χωρίς να δεσμεύεται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του προϊόντος. Μπορείς να βρεις στις τελευταίες διαφημίσεις του "Johnny Walker" (π.χ. στα "paintings") την παραμικρή υπόνοια για ουίσκι; Το θέμα πάντως είναι τεράστιο και πολύ ενδιαφέρον!

ΥΓ: Ν.Δ. με πρόλαβες για τη blade runner σχετικά με την αποσύνδεση προιόντος - διαφήμισης (πολύ πρωινός σήμερα), αλλά θα το ρίξω το σχόλιο ως έχει. Καλημέρα!

mickey είπε...

Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων (το σιχαίνομαι, αλλά πρέπει να το κάνω), μια διευκρίνιση: Με τον όρο "βαθιά" στο σχόλιό μου των 8:12μμ δεν εννοώ ότι τα ζητήματα που θίχτηκαν είναι "ρηχά" (κάθε άλλο), αλλά είναι εκείνα που μπορεί να δει ο καθένας μας στην "επιφάνεια" ως δέκτης του διαφημιστικού μηνύματος. Τα άλλα αφορούν στο "παρασκήνιο"...

Nikos Dimou είπε...

mickey στην εποχή της ΔΔ τα πράγματα ήταν πολύ πιο σεμνά και ...χειροποίητα. Όσο για τις σχέσεις με τους πελάτες: ήμουν ο πρώτος (μαζί με την παλιά ΑΔΕΛ) που καθιέρωσε τα συμβόλαια συνεργασίας. Είχα επιβάλει την πλήρη διαφάνεια στις προμήθειες και μηδενικές εκπτώσεις. Στα 18 χρόνια δεν έχασα σημαντικό πελάτη - υπήρχε σχέση εμπιστοσύνης.

Yannis H είπε...

«Από τα βιβλία μου θεωρώ τρια-τέσσερα υποψήφια να συνεχίσουν ολόκληρα.»

Στο θέμα ‘Media και Ηθική’, έκανα μια εργασία με καθηγητή τον Kaarle Nordenstreng (‘γκουρού’ στο πεδίο αυτό και πρόεδρο της παγκόσμιας ένωσης δημοσιογράφων για 10 χρόνια). Έγραψα κάποιες ιδέες μου, μετέφρασα (πρόχειρα: σε δύο μέρες) το Δρόμο της Επικοινωνίας και τελείωσα δένοντας την επικοινωνιακή σχέση Εγώ-Εσύ με την πολιτισμική Εμείς-Αυτοί.

Πέρασα μετά από λίγες μέρες από το γραφείο του καθηγητή να τον ρωτήσω για την εργασία (εκεί οι καθηγητές είναι προσιτοί, περνάς και τους λες ένα γεια). Μου είπε ότι θα την κρατήσει για να τη μελετήσει το καλοκαίρι.

Η γνώμη μου για ένα από τα βιβλία που ‘θα μείνουν’…

gravoura είπε...

Nίκος Δήμου είπε: Το blog μάλλον ένας επίλογος είναι.

Διάβασα και τις επιστολές του Νικόδημου και τις Σάτιρες. Παραθέτω το δικό σας:

Επιτύμβιο
Για έναν ευφημιστή

Τον διάβασαν-άθελά τους-εκατομμύρια
Τον άκουγαν -άθελά τους-μυριάδες

Μιλούσε σε πολλούς, μα ήταν μόνος.

Mπορείτε να έρθετε στη θέση άλλων (τη δική μας), που δεν μας διάβασαν, δεν μας άκουσαν, δεν μας μίλησαν, που δεν.....
΄Ολοι μόνοι είμαστε, αλλά και μαζί, να όπως εδώ!!!

Zoros είπε...

Ανοιχτή πρόσκληση-πρόκληση προς Νίκο Δήμου:
Να με βοηθήσεις (φυσικά με αμοιβή) να "στήσουμε" διαφημιστικά τα προϊόντα της εταιρίας πληροφορικής (κυρίως mobile business εφαρμογές) που είμαι μέτοχος.
Δυστυχώς η ασχετοσύνη με θέματα πληροφορικής των περισσοτέρων διαφημιστών, μας έχει αποτρέψει από το να συνεργαστούμε με κάποιον. Νίκο, η πολύχρονη τριβή σου με την πληροφορική σε κάνει ιδανικό για κάτι τέτοιο! Σκέψου το σοβαρά, και αν είναι κάτι που το συζητάς το συνεχίζουμε μέσω email!

Nikos Dimou είπε...

zoros δεν έχω αντίρρηση να βοηθήσω, φιλικά, χωρίς αμοιβή (I'm not in the business any more).

gravoura said...
Mπορείτε να έρθετε στη θέση άλλων (τη δική μας), που δεν μας διάβασαν, δεν μας άκουσαν, δεν μας μίλησαν, που δεν.....

Μα και τον ευφημιστή άμα τον ακούνε είναι σαν να μην τον ακούνε. Όσο για τον συγγραφέα, δεν ξέρεις πόσο παράδοξο πράγμα είναι η επιτυχία. Τελικά θυμάσαι μόνο αυτούς που σε έβρισαν ή σε αγνόησαν...

Τώρα έμαθα ότι ο κατά τη γνώμη μου καλύτερος Έλληνας σχολιαστής-αρθρογράφος ο Πάσχος Μανδραβέλης απολύθηκε από την εφημερίδα του. Έχω deja vu

resident είπε...

N.D said Τώρα έμαθα ότι ο κατά τη γνώμη μου καλύτερος Έλληνας σχολιαστής-αρθρογράφος ο Πάσχος Μανδραβέλης απολύθηκε από την εφημερίδα του. Έχω deja vu

11:34 πμ

Δεν έγραψε χθες στην απογευματινή και μου έκανε περιέργεια.Πως θα μάθουμε τουs λογουs που απολυθηκε?

Nikos Dimou είπε...

harry OK το έσβησα...

the resident άκουσα πως του πρότειναν περικοπή μισθού (!)και δεν δέχθηκε. Εξαναγκασμός σε παραίτηση.

Η αλήθεια είναι ότι τους έπεφτε πολύς.

resident είπε...

nikos dimou said Η αλήθεια είναι ότι τους έπεφτε πολύς.

11:54 πμ

Σίγουρα και πολύς, και πολύ που έκατσε.

Nikos Dimou είπε...

the resident said
"Σίγουρα και πολύς, και πολύ που έκατσε".

Θέλω να δω πόσο γρήγορα θα βρει δουλειά. Όταν με έφυγαν από το Βήμα ήμουν (στατιστικά καταμετρημένο) ο πιο διαβαζόμενος σχολιαστής στον Ελληνικό Τύπο (με απόσταση). Φαντάστηκα ότι την άλλη μέρα θα χτύπαγε συνεχώς το τηλεφωνό μου. Για δύο χρόνια δεν χτύπησε καθόλου. Οι ανεξάρτητες φωνές φοβίζουν - ο φόβος ξεπερνάει ακόμα και το κίνητρο του κέρδους.

Δεν έχεις δίκιο harry, δεν ήταν καθεστωτικός - έκανε συχνά κριτική στην κυβέρνηση - γι αυτό και τον διώξανε.

mickey είπε...

nikos dimou said:
"Τώρα έμαθα ότι ο κατά τη γνώμη μου καλύτερος Έλληνας σχολιαστής-αρθρογράφος ο Πάσχος Μανδραβέλης απολύθηκε από την εφημερίδα του."

Απολύθηκε ο ΠΜ;;; Και το www.medium.gr είναι από τα βασικά μου αναγνώσματα (κι αυτό χάρη στον Ν.Δ. το πήρα χαμπάρι από ένα κείμενο στα επίκαιρα που έλεγε τι διαβάζει). Ακόμα και τα πιο παλιά (και όχι πλέον επίκαιρα) άρθρα του είναι λίαν ενδιαφέροντα. Αξίζει την υποστήριξη όλων μας!

Υποθέτω ότι το site θα παραμείνει ενεργό και δεν έχει να κάνει με την εφημερίδα. Αν και διαθέτει δικό του forum, θα ήταν καλό να έχει παράλληλη παρουσία και στον blogger. Μάλλον θα πρέπει όλοι οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι (και έχοντες άποψη γενικότερα) να ιδρύσουν κάποιο δικό τους "παραδοσιακό" μέσο ενημέρωσης.

Δυστυχώς τα blogs και τα sites αποτελούν ακόμα μέσο ενημέρωσης για "ειδικό" και ολιγάριθμο κοινό. Άσε που είναι δύσκολο να βγάλουν λεφτά από διαφημίσεις, τουλάχιστον συγκρίσιμα με εκείνα των παραδοσιακών μέσων (βλ. προηγούμενό μου σχόλιο).

άστεγος είπε...

Απολύσεις αρθρογράφων:
Η τύχη ενός εργαζόμενου εξαρτάται είτε από οικονομικά είτε από πολιτικά συμφέροντα του εργοδότη.
Μα γίναονται αυτά σε μια δημοκρατία; Αφού κάθε τέσσερα χρόνια ο κυρίαρχος λαός ψηφίζει.

Nikos Dimou είπε...

Antonis said...
Απολύσεις αρθρογράφων:
Η τύχη ενός εργαζόμενου εξαρτάται είτε από οικονομικά είτε από πολιτικά συμφέροντα του εργοδότη.

Δυστυχώς εδώ μόνο από πολιτικά! Οι εκδότες προτιμούν να χάσουν χρήματα παρά να δυσαρεστήσουν τους πάτρωνές τους.

Όταν έφυγα από τα "Επίκαιρα" το περιοδικό, το επόμενο τεύχος μετά την ανακοίνωση, έχασε τους μισούς του αναγνώστες - και έξη μήνες μετά έκλεισε...

MIRACLE είπε...

Αυτά συμβαίνουν όταν αλλού τρως και πίνεις και αλλού πας και το δίνεις :)

Οι εφημερίδες (δυστυχώς) δεν είναι οικοσύστημα στο οποίο ευδοκιμούν οι πνευματικοί άνθρωποι.

άστεγος είπε...

Nikos Dimou:
"Δυστυχώς εδώ μόνο από πολιτικά! Οι εκδότες προτιμούν να χάσουν χρήματα παρά να δυσαρεστήσουν τους πάτρωνές τους."

Έχω σχηματίσει τα τελευταία χρόνια (ίσως αυθαίρετα) την εντύπωση ότι η υποστήριξη μιας πολιτικής γραμμής από μια εφημερίδα μεταφράζεται και σε (έμμεση) οικονομική ενίσχυση της εφημερίδας από πολιτικούς παράγοντες.
Ισύει αυτό; Μήπως τα πολιτικά συμφέροντα του εκδότη είναι εν τέλει και οικονομικά;
Φυσικά στην περιπτωση με τα "Ἑπίκαιρα" τα πολιτικά υπονόμευσαν τα οικονομικά.

takis vasilopoulos είπε...

Πολυ λυπάμαι για τον κύριο Μανδραβέλη,ήταν μια όαση ορθολογισμου και γνώσης.Θα συμφωνήσω με το τελευταίο σχόλιο του mickey,ήταν μεγάλη έκπληξη και για μένα.

Τον τελευταίο χρόνο καθημερινά όταν ξυπνώ διαβάζω Ν.Δήμου και Πάσχο Μανδραβέλη!

Δεν γνωρίζω γιατι απολύθηκε αλλά απορώ,πως διώχνεις έναν τέτοιον άνθρωπο,ένα ελεύθερο μυαλό που κατα τη γνώμη μου κρατάει σε μεγάλο ποσοστό στους ώμους του την κυκλοφορία της απογευματινής?

Προσωπικά ευχομαι η απόλυση να του βγει σε καλό!

Δυστυχώς έχουμε τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν,ανοίξτε κάθε μέρα στα κανάλια και θα τους δείτε.Ναρκισσοι,ασχετοι,λαικιστές,φερέφωνα του κάθε κόμματος.... << καθρέφτης >> όλων μας για να θυμηθώ το όμορφο θεατρικό του οικοδεσπότη μας!

MIRACLE είπε...

Δεν θα πρέπει να αποκλείεται και το ενδεχόμενο ο εν λόγο κύριος να έφυγε εθελούσια επειδή διέγνωσε «μια τάση για κατάπτωση» στο μέσο το οποίο εργάζονταν.
Με αυτό τον τρόπο θέλει να συσχετίσει στην συνείδηση του κοινού την απομάκρυνση του με την (πιθανή) κατάπτώση του μέσου στο οποίο εργάζονταν.
Μην εκπλαγείτε αν τον δείτε να επανέρχεται.

Κάτι τέτοια τα κάνουν οι φιλελεύθεροι οι οποίοι είναι εκ πεποιθήσεως ατομιστές και κατ’ επέκταση δεν εντάσσονται εύκολα σε ομάδες

Nikos Dimou είπε...

Harry said...
"Πως επιτυγχανεται η νικη επι των ανταγωνιστων ?"

Πρώτα με τα αποτελέσματα. Η ΔΔ δημιούργησε brands από το μηδέν, που κυριάρχησαν στην αγορά. Ανταγωνίστηκε μεγάλες πολυεθνικές και κέρδισε. Δεύτερο με το κλίμα εμπιστοσύνης που δημιουργούσε στον πελάτη. Ήξερε πως δεν τον κλέβουμε (πράγμα τότε συνηθέστατο).

antonis "υπάρχει(έμμεση) οικονομική ενίσχυση της εφημερίδας από πολιτικούς παράγοντες".

Δεν αποκλείεται - αλλά βέβαια δεν είναι εμφανής. Πάντως τα "Επίκαιρα" έκλεισαν για να μην ενοχλήσουν την εκκλησία (έκοψαν το άρθρο για τον ισόκυρο πολιτικό γάμο...)

Ανώνυμος είπε...

να χαράξουμε επιτάφιο ποίημα πάνω στην επιμνημόσυνη δέηση της καλής δημοσιογραφίας.

τον κόσμο αυτό τον έχω δει με τα δικά σου μάτια κι αυτά τα μάτια μ' έκαναν θρύψαλλα και κομμάτια χίλιες φορές την ώρα θα πέθαινα θα πέθαινα αν το κορμάκι σου το έχανα.

και να γράψουμε κρητικό δοκίμιο: Όταν ήμουν ο Πάσχος Μανδραβέλης.

και να αναρωτηθούμε σε άπταιστη σημιτική: αν μία φυλλάδα απολύει τους αρθρογράφους που διαβάζουμε, είναι αυτό δημοκρατία; αν μία φυλλάδα απολύει τους δημοσιογράφους που διαβάζουμε, είναι αυτό αγάπη; ε, οχι λοιπον. δεν ειναι δημοκρατία και δεν είναι και αγάπη. στη διακήρυξη του Κινήματος μας ρητώς αναγράφεται ότι η αποστολή μας είναι ο εκδημοκρατισμός της χώρας και λειτουργία της δημοκρατίας η πλήρης κάλυψη των συναισθηματικών κενών των υποστηρικτών της 17Ν (= τσιτουρίδης - απολύθηκε επειδή βρέθηκε να παρανομάει...βαφτίστηκε έντιμος εκ νέου, ανέλαβε υπουργείο...θύμα του συμμοριτοπολέμου).

κι όλο αναρωτιέμαι τι να σημαίνει άραγες αυτή η πολιτική παρουσία του Γιωργάκη Παπανδρέου και γιατί να έχεις MBA και να θέλεις οπωσδήποτε να γίνεις πρωθυπουργός για να λύσεις τα προσωπικά σου προβλήματα. η μπουρμπούλια είναι σκέτο από γυναίκα - αντί να δίνεσαι στον έρωτα και να σε κυριαρχούν τα συναιστύματα, εσύ να υπογράφεις χαρτιά και να νιώθεις τις συμπαντικές δονήσεις μόνο στην ανησυχία και τι θα γίνει αν σε συλλάβουν...

ο κουφοντίνας δεν είναι ικανός ούτε περίπτερο να διοικήσει, να γίνει ξόανο θυέλλης στην πεδιάδα δίπλα στο νεκροταφείο.

Takis Alevantis είπε...

Μιας και τα πιάσαμε ας πούμε ότι τα Επικαιρα - στα οποία έγραφα κι εγώ τα επιστημονικά - έκλεισαν και για έναν άλλο λογο: το κύριο άρθρο τους το έγραφε (ανώνυμα) ο περίφημος Γεωργαλάς (ο προπαγανδιστής της χούντας), με τον οποίο συχνά συναντιόμουν στις σκάλες κάποια πρωινά, όταν πήγαινα στην κύρια δουλειά μου, την εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica. Ήταν ένας από τους λόγους (μαζί με την αλλαγή του 1981, την υποβάθμιση του εργασιακού περιβάλλοντος και την απαίτηση για κομματική ένταξη των δημοσιογράφων) που με ώθησαν να ψάξω για νέα εργασία - και να καταλήξω στις Βρυξέλλες.

Ανώνυμος είπε...

takis vasilotetoie: ο χατζηνικολάου σου ομοιάζει εσένα με φερέφωνο κάποιου κόμματος; ένα αγράμματο παιδί που δεν ξέρει που μπαίνει η άνω τελεία (τη χρησιμοποιεί στη θέση της τελείας για την παύση...γίνεται η συνέντευξη με το ροζ μάγκα βοσκόπουλο, συμβαίνει ταυτοχρόνως η μάχη των Θερμοπυλών, έλληνες είμαστε...αγωνιστές...και για να μη σκοτωθεί ο υπασπιστής του Λεωνίδα..ο Τόλης...κάνουμε παύση και επανερχόμαστε αποφασισμένοι να νικήσουμε γενικώς) ένα αγράμματο παιδί που μέσα από τις λάθρες ακροάσεις συνομιλιών των μεγάλων (κουρής, κουτσόγιωργας, πύρρος δήμας + Α.Ρ. + Κ.Π. = love) έμαθε τα πρώτα του ελληνικά και ακολούθησε το μπλε φως της τηλεόρασης με το ένστικτο της χαμέρπειας στους δρόμους του πουθενού για την επιτυχία και την καταξίωση...διάβασες τι είπε ο Γιωργάκης στην ΠΑΣΠ; τους είπε: ακούτε εμένα, ο Νταλάρας που θέλει δημόσια τα πανεπιστήμια είναι νταβατζής της δημοκρατίας, εγώ σας αγαπάω και θα σας φροντίσω. ο Κάρολος Παπούλιας πρόδωσε το Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

christoforos είπε...

-Θεωρώ ότι το κείμενο για τους διανοουμένους θα μείνει (με τον τίτλο οι παραιτήσεις μου ή κάπως έτσι).
-Η αυτολύπηση δεν μου αρέσει- ελεύθερος πλην κυνηγημένος και τα λοιπά.
-Η διαφήμιση είναι ευφημισμός για την προπαγάνδα. Η λέξη προπαγάνδα προέρχεται (μάλλον) από την επιτροπή των καρδιναλίων που ήταν επιφορτισμένη με τη διάδοση της καθολικής πίστης- congregatio de propaganda fides (Schumpeter, 1942).
-Σύμφωνοι, αφορά άμεσα την αισθητική μας- και πολλές διαφημίσεις είναι όντως καλαίσθητοι/ευφάνταστοι/ευφυείς τρόποι διάδοσης ενός προϊόντος- αλλά πόρω απέχει από του να αποτελεί τέχνη, τουλάχιστον με τη σημασία που αναδείχθηκε ο όρος και η λειτουργία της τέχνης στη Δύση. Μπορεί κάποιος να αντιτείνει την ιαπωνική καθημερινή τέχνη της ζωής αλλά ακόμη και τότε δεν είμαι σίγουρους ότι οι φίλοι μας Ιάπωνες θα ταύτιζαν την τελετουργία του τσαγιού τους με κάποιο διαφημιστικό σποτάκι για το ουίσκι.
Είναι γεγονός επίσης ότι οι διαφήμιση έχει κατηγορηθεί συχνά αδικαιολόγητα από διανοούμενους- το "μίασμα" του Παπανδρέου, τα σιμουλάκρα του Μποντριγιάρ και άλλα παρόμοια.
Εμένα με ενδιαφέρουν δύο άλλα φαινόμενα που ακολουθούν την εποχή της διαφήμισης. Το ένα είναι η μετατόπιση του κέντρου βάρους της οικονομίας από τον παραγωγό στον καταναλωτή- ο τελευταίος φαίνεται ότι βαθμιαία αφήνει τη θέση του παθητικού δέκτη και γίνεται τελικός χρήστης (με όλη τη σημασία της λέξης χρήστης). Και αν στα σαπούνια και τις τηλεοράσεις μπορεί οι επιλογές του να μην βραβεύουν τον "καλύτερο" σε ζητήματα σύγχρονης τεχνολογίας, ωστόσο, οι επιλογές του μπορούν να αποδειχθούν καθοριστικές (κάποιος αναφέρθηκε στο κίνημα του open source- περί αυτού ακριβώς πρόκειται).
-Σκανδιναβία: οκ, ποιός όμως από 'δω μέσα θα δεχόταν να αλλάξει μισθολογική κλίμακα χάριν του γενικού καλού (βεβαίως οι μισθολογικές προσαρμογές θα συνοδεύονται από παροχές σε εκπαίδευση, υγεία κτλ κτλ κτλ); Για τους μεγαλό-ιατρούς, δημοσιογράφους, -δικηγόρους, -μηχανικούς,-διαφημιστές πολύ αμφιβάλω. Για τους υπόλοιπους;
-Σχετικά με το τελευταίο και τον αγαπητό κύριο Μανδραβέλη..αν πιστεύεις στον περιούσιο λαό, τη δεξιά του κυρίου, αν είσαι ομοφυλόφιλος και σφυρίζεις αδιάφορα όταν προκύπτουν θέματα που αφορούν άμεσα "το ποιός είσαι" γιατί ίσως βλάψουν τη σταδιοδρομία σου, αν αντί να κοιτάξεις μέσα σου κοιτάς έξω και ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους, δεν νομίζω ότι σου δίδεται χρόνος ή η δυνατότητα να σκεφτείς αλλιώς- σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του, "ορθολογικά".Θα δυσκολευόταν αυτό να το ονομάσει συντήρηση; Βεβαίως, οι ιδεολογίες δεν είναι παπούτσια, μπορείς κάλιστα να φοράς κόκκινο στο δεξί και πορτοκαλί στο αριστερό. Η πολιτική, ωστόσο, δεν είναι μονάχα ιδεολογία αλλά και μέθοδος και εκεί η συντηρητική παράταξη τα έχει κάνει μαντάρα.Αλλά αυτό αποτελεί άλλο θέμα συζήτησης/.

Ανώνυμος είπε...

nikos dimou said:
"Τώρα έμαθα ότι ο κατά τη γνώμη μου καλύτερος Έλληνας σχολιαστής-αρθρογράφος ο « πιτσιρίκος» αποτεφρώθηκε στο blog του."

Αποτεφρώθηκε ο «πιτσιρίκος»; Τώρα ό,τι και να γίνει δίπλα μου εσύ μεσ’ στην έρημη ζωή μου είσαι όαση...και το www.akis.gr είναι από τα βασικά μου εξωσχολικά αναγνώσματα (κι αυτό χάρη στον «πιτσιρίκο» το πήρα χαμπάρι από ένα κείμενο στον Ελεύθερο Κόσμο που έλεγε τι διαβάζει). Ακόμα και τα πιο παλιά (και πλέον Εθνικά) άρθρα του είναι λίαν σαχλά. Αξίζει την τηλεθέαση όλων μας!

Υποθέτω ότι το Γραφείο Δολοφονιών θα παραμείνει ενεργό και δεν έχει να κάνει με τη θεία Κωνσταντίνα. Αν και διαθέτει δικό της ελέφαντα, θα ήταν καλό να έχει παράλληλη παρουσία και στο Γολγοθά. Μάλλον θα πρέπει όλοι οι ελεύθεροι σκοπευτές (και οι πλέχοντες γενικότερα) να αποστειρώσουν κάποιο τον δικό τους παραδοσιακό βελονιστή.

Δυστυχώς ο Ελεύθερος Κόσμος και τα εθνικά blog αποτελούν ακόμα διόδιο ενημέρωσης για το νεκρικό και ακαλαίσθητο κοινό. Άφησε που είναι εύκολο να βγάλουν λεφτά με θαλασσοδάνεια, τουλάχιστον συγκρίσιμα με εκείνα που υπεξαίρεσαν ο «πιτσιρίκος» με τον πρόεδρο της ένωσης χρηστών internet από το συρτό του ουρανού.

Nikos Dimou είπε...

chris κανείς δεν είπε ότι όλη η διαφήμιση αποτελεί τέχνη - όμως οι αφίσες του Τουλούζ Λωτρεκ, του Πικάσο και του Κασάντρ είναι ήδη στα μουσεία... πολλά σποτ όταν αποσυνδεθούν από το προϊον είναι μικρά αριστουργήματα. (Φυσικό γιατί έχουν γυριστεί από μεγάλους σκηνοθέτες).

Η τέχνη έχει τους δικούς της δρόμους. Λέτε να ήξερε ο αρχαίος Αθηναίος ότι το δοχείο που έβαζε το λάδι και το ποτηρι του κρασιού θα γίνονταν εκθέματα σε μουσείο και θα γεννούσαν διατριβές;

Yannis H είπε...

Τι να σημαίνει άραγε αυτό το "τελειώσαμε!" στο τέλος του post;

Yannis H είπε...

ΟΚ, ότι τελείωσε η εταιρία. Το πήγα μπλογκικά για μια στιγμή...

Black Swan είπε...

@ Σαλτάρω.
Συμφωνώ.

Για παράδειγμα, οι διαφημιστές ονομάζουν «ζωή» το θάνατο, θα το παρατηρήσατε.

«Η ζωή είναι ένα θανάσιμο νόσημα που μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή», όπως λέει ο Ζακ Τεστάρ.

Η ζωή αποσπάται από το οντολογικό της θεμέλιο και κονιορτοποιείται, όμως, ακριβώς γι' αυτό, το συνθετικό «βιο-» είναι πανταχού παρόν, η βιολογία έρχεται να ρυθμίσει τα πάντα γύρω από το σώμα-μηχανή, το απο-πνευματοποιημένο σώμα· ο βίος λοιπόν, ως επιβίωση τώρα, δηλαδή ως επικερδής διασυρμός των σβησμένων αντιστάσεων του υποκειμένου, εκθειάζεται, μάλιστα, σε παραληρηματικούς τόνους, ως το τελικό έπαθλο της αντίστροφης μέτρησης.

Είναι πλέον πρακτικά αδύνατο να μην τον δεις να ταυτίζεται με την (τεχνική) αθανασία, με το δυνητικό μέλλον των μηχανών που αναπαράγουν τον εαυτό τους στα όρια μιας συνολικής απορρύθμισης του συστήματος.

Είναι η πρόοδος, όπως τη λένε. Ονομάζουν αθανασία τον θάνατο.

Εν τούτοις, το ποια ακριβώς κοσμογονική μεταβολή αντανακλάται στον μεταμοντέρνο ορίζοντα, διαφεύγει, περιέργως, από την εποπτεία των «διαφημιστών» και «φιλοσόφων», να γεφυρώσουν άρον άρον το χάσμα ανάμεσα στο μεγαλείο της εξατομίκευσης και στο όνειρο του Προσώπου, σαν κάτι τέτοιο να αποτελούσε ζήτημα πολιτικο-επιστημονικής μεθόδευσης πίσω από την πλάτη της κουτσής Ιστορίας μας («να κόψουμε δρόμο»), μολονότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι δύο αυτές πραγματικότητες αποκλείουν η μία την άλλη ριζικά.

Ότι το άτομο συγκροτείται ως μία οντότητα που (δεν μπορεί παρά να) στέκει κριτικά απέναντι στους μύθους, στη Μεταφορά, στο Σύμβολο (το άτομο φέρνει τα δικά του σημεία, τα πληροφορικά και διαφημιστικά σημεία, τα «σύμβολα» που δεν συμβολίζουν τίποτα παρά σημαίνουν απλώς την ίδια τους την κυκλοφορία.

Yannis H είπε...

Black Swan, θα σε τεστάρουν για τον Η5Ν1.

Nikos Dimou είπε...

black swan διάβασα τρεις φορές το σχόλιό σας αλλά δεν κατάλαβα τίποτα.

Μήπως είστε ο Βέλτσος;

Black Swan είπε...

Πάντως υπάρχουν σήμερα τριαντάφυλλα, που δεν αντέχουν την ατμοσφαιρική μόλυνση και πιάνουν μύκητες (νεοελληνιστί: μανιτάρια)!
Ασε που μπορεί να κολλήσετε και τίποτε μύκητες στα καλά καθούμενα.

Και το χειρότερο: Θα γίνετε πρώτη είδηση στα και γαμώ δελτία ειδήσεών μας, ξεπερνώντας σ' επιτυχία ακόμη και τη γρίπη των πουλερικών.

Μια ασθένεια που ως γνωστόν απειλεί πρωτίστως τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες, και επειδή είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι και επειδή έχουν εκτεθειμένα νώτα και επειδή λειτουργούν συνήθως ως κότες μεν, λειράτες δε (εκτός κι αν προτιμάτε το «λιράτες»).

Ετσι είναι φίλτατοι. Στην Ελλάδα το πνεύμα, και δη το αγοραίο, το ευπώλητο, το διαθέσιμο προς πάσαν χρήσιν σαν το έμπλαστρο, κάνει πολλά λεφτά.

Τελεία και παύλα.

resident είπε...

Black Shawn,παρακαλώ μια εξήγηση.

Nikos Dimou είπε...

Εντάξει Μαύρε (κατάμαυρε) Κύκνε - τώρα σας καταλάβαμε...

Ωστόσο σημειώστε: Το πνεύμα μας, "το αγοραίο, το ευπώλητο" δεν πουλήθηκε σε κανένα. Το νοικιάζαμε κατά καιρούς για να κερδίσουμε τα προς το ζην (και την ανεξαρτησία μας) αλλά ότι επώνυμα υπογράψαμε ήταν προϊόν ελευθερίας. Πράγμα που δεν μπορώ να πω για τους περισσότερους κρατικοδίαιτους ή κομματικοδίαιτους διανοούμενους.

gravoura είπε...

Mία μικρή παρένθεση.
Δέκα χρόνια χωρίς Ελύτη!!! Αφιέρωμα μικρό από την ΕΤ1 (Μπήλιω) και μελωποιημένοι στίχοι του. Δεν ξέρω γιατί, μα με κόπο κρατούσα τα δάκρυα. Mία φωτο του ΝΔ με το ζεύγος Ελύτη-Ιουλίτα και Δ. Χορν προβλήθηκε και έγινε και η σχετική αναφορά στην όλη φωτογράφιση του ΝΔ.
Πολλές και οι ιδιωτικές τιμητικές τελετές στο έργο του αυτή την εβδομάδα σε όλη την Ελλάδα, μα καμιά κρατική!!! Τον Αύγουστο πάντως μεγάλη γιορτή στις Πρέσπες προγραμματίζεται και το Σάββατο στο Μουσείο Μπενάκη - Πειραιώς. Θα μοιράσουν (με πρωτοβουλία της Ιουλίτας) δωρεάν σε όλους (είσοδος ελεύθερη) φυλλάδιο με αποσπάσματα από το έργο του. Αχ, και να μπορούσα να βρεθώ εκεί!!!!!

christoforos είπε...

Ναι, σύμφωνοι, μικρά αριστουργήματα, αλλά πως να το κάνουμε ήταν οι -επαγγελματίες καλλιτέχνες- Λωτρέκ και Πικάσσο (τους σκηνοθέτες που λέτε δεν τους γνωρίζω. Σε ποιούς αναφέρεστε;) . Δεν νομίζω ότι διαφωνούμε, αλλά αν δεν κρατηθούν οι ρόλοι διακριτοί (και αυτό συμβαίνει συχνά) ένα βήμα μένει από το μεταμοντέρνο αχταρμά και τη βαβούρα.
Έχει ενδιαφέρον να ψάξει κανείς γιατί σύγχρονοι δημιουργοί (ο Ουάλλας Στίβενς, ο Κάφκα, ο Καπότε, θα αναφερθώ επίσης σε εσάς και στον Χειμωνά κ.α.) αδυνατούν να συμβιβάσουν- τουλάχιστον όπως γνωρίζουμε εξ αποτελέσματος- την επαγγελματική τους ιδιότητα με την καλλιτεχνική τους παραγωγή. Λέτε μήπως ότι βρισκόμαστε πιο κοντά στο μαρξικό ειδύλλιο- μεταλλωρύχος το πρωί, ψαράς το βράδυ, μάγειρος την επομένη κ.ο.κ. ;
Επιμένω, άλλο διαφήμιση άλλο τέχνη..δεν αποκλείω βεβαίως το ενδεχόμενο η δεύτερη να μπαίνει στην υπηρεσία της πρώτης ή όπως ωραία υπενθυμίζετε την περίπτωση της αυτοδιαφήμισης του καλλιτέχνη. Η αισθητική (και εδώ αναγκαστικά μπαίνει και το δημιουργικό κομμάτι της διαφήμισης) παραμένει καυτή πατάτα..

υ.γ.: Χα. ωραίο το σχόλιο για τους ευπώλητους, ακόμη καλύτερο το σχόλιο για τους κρατικοδίαιτους. Εγώ θυμάμαι ότι οι τελευταίοι κραύγαζαν ότι δεν πέρασαν ποτέ τις πόρτες των "ελντοράντο όλων των εξουσιών". Μερικά χρόνια αργότερα κυκλοφορούσαν με "βίζα".

Ανώνυμος είπε...

θα βγούμε με μια κάντιλακ ένα σκουριασμένο θωρηκτό μαύρη σημαιούλα στην κεραία και θα μεταβούμε μπέιμπι. η νύχτα θα μυρίζει μπριγιαντίνη φιλιά-σπρέι με βαρύ αποσμητικό σαχλαμαρίζοντας στα εκθέματα η βασίλισσα των ηδονών...

Yannis H είπε...

Για το "μαρξικό ειδύλλιο- μεταλλωρύχος το πρωί, ψαράς το βράδυ, μάγειρος την επομένη κ.ο.κ.;"

Μάλλον ισχύει το αντίθετο: once an artist, always an artist. Υπερβολή κι αυτό, αλλά πιο αληθινή από τον ιδεαλισμό του Μαρξ.

Nikos Dimou είπε...

Gravoura: Εμείς το αφιέρωμα στο Ελύτη τον κάναμε νωρίτερα.

Chris οι περισσότεροι από τους μεγάλους σκηνοθέτες έχουν κάνει διαφημιστικά ως κι ο Φελίνι. Ενδεικτικά εδώ στην Ελλάδα ο Βούλγαρης, ο Νικολαΐδης, ο Πανουσόπουλος...

Nikos Dimou είπε...

fifthlemon said...
kirie dimou, ehete dokimasi kathimerino kolimbi gia tin mesi sas?

dystyxos den eimai kolymvitis alla peripatitis - kai stin thalassa.

Nikos Dimou είπε...

Gravoura η πρόβλεψή σας για ρεκόρ σχολίων δεν επαληθεύτηκε. Όχι πως είναι λίγα τα 138 - αλλά έχω κακοσυνηθίσει. Εξ άλλου το ένα τρίτο είναι δικά μου (βλέπετε τι κάνει η οσφυαλγία - αργία μήτηρ πάσης κακίας). Πάντως πάω λίγο καλύτερα...

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...

Και κάτι μάλλον χαρούμενο:

Κύριε Νίκο,
αν δεν το καταλάβατε, ακόμα κι εδώ, άθελά σας, είστε διαφημιστής: (όπως μου εμπιστεύτηκε κάποιος φίλος) χωρίς εσάς δεν θα μας ήξεραν ούτε "οι θυρωροί των πολυκατοικιών μας"...

Με χαρά

Παράγραφος

Yannis H είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Nikos Dimou είπε...

m.alex mlka said...
What a surprise from Google!
Ούτε ένα σχόλιο κύριε Δήμου;

Γιατί πράγμα; Δεν κατάλαβα...

Nikos Dimou είπε...

H μέση θέλει ύπνο.

Καληνύχτα.

Ες αύριον...

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλησπέρα και από εμένα!

Ή , μάλον, καλημέρα;;;;

Δον Γάτο, η διαφήμιση του Rol ήταν δική σου;;;;;;;;;

Για μένα, ήταν μια τρομερή πλύση εγκεφάλου, προς το καλό, από πολλές απόψεις.

α) φυσικά, η οικολογική ευαισθητοποίηση.

β) η αισθητική, το άσπρο νησί, με την λυγερή γυναίκα...

γ) η φωνή του εκφωνητή, εντυπωσιακή, δραματική, υποβλητική...

Αυτή δεν ήταν διαφήμιση, ήταν Τέχνη. Κι εγώ, που ήμουν τότε ένα παιδάκι, τεσσάρων-πέντε χρονών, είναι δυνατόν να είμαι σήμερα οικολογικά ευαίσθητος εξαιτίας σου;;;;;;

καλό και ανώδυνο βράδυ
Σ;))))))

gravoura είπε...

Nαι, δεν επαληθεύτηκε. Μήπως φταίει το ποδαρικό; Βλέπω όμως μια αποχή από μέλη που ήταν πολύ ενεργά. Μάλλον τυχαίο το γεγονός.
Πάντως θέλω να επισημάνω πως η διαφήμιση είχε άλλη αίγλη στα μάτια μου τότε, χάρη στη δική σας δράση. Δεν σας κρύβω, πως αν ήμουνα (τότε) λίγο πιο νέα, θα τολμούσα να ασχοληθώ με αυτό το αντικείμενο. Στα μάτια μου φάνταζε πολύ ενδιαφέρον, συναρπαστικό θα έλεγα. Μα ήδη, είχα ακολουθήσει άλλο δρόμο.
Πάμε λοιπόν για το επόμενο θέμα.

ΥΓ. Οι φωτό που υποσχέθηκα θα βγουν την Τετάρτη. Δεν αθετώ το λόγο μου.

gravoura είπε...

΄Αντε και....σιδερένιος από εδώ και πέρα, με τις ευχές μας.

mickey είπε...

@σαλτάρω
Καλή η προσπάθεια (μου άρεσαν ιδιαίτερα τα "εξωσχολικά αναγνώσματα"), αν και ομολογώ ότι περίμενα κάτι παραπάνω από σένα - μάλλον κουράστηκες φαίνεται ;)
Ευχαριστώ πολύ!

Ο black swan πάντως δεν αναλύεται ούτε με τα πιο προχωρημένα AI tools - είναι σε δικιά του κλάση! Αν τώρα πω ότι κατάλαβα απόλυτα το πρώτο σχόλιό του (έχω μόνο κάποιες μικροενστάσεις για μερικά σημεία στίξης και μια λέξη) θα πρέπει να ανησυχώ;;;

@gravoura
Δε φτάνει που έκανες σεφτέ, έγραψες και το comment #150. Άσε και για μας τίποτα βρε παιδί μου!

gravoura είπε...

@mickey
Κάνε κάτι, ο ΝΔ στεναχωριέται με τον αριθμό των σχολίων και αρχίζω να αισθάνομαι ενοχές!!!!

Dormammu είπε...

@Σαλτάρω: Από μέσα άνεση, από έξω εμφάνιση….

@Μαύρος Κύκνος: Τι σε ταΐζει η μάνα σου παιδάκι μου?

@Harry: Μίστερ Φόρτεεεεε…!

@Mickey: είκοσι εννέα κατασκευαστές πλυντηρίων, συνιστούν post!!!

Καλή σας νύχτα :-)))

glenn είπε...

Είπες nikos dimou: "Η τέχνη έχει τους δικούς της δρόμους. Λέτε να ήξερε ο αρχαίος Αθηναίος ότι το δοχείο που έβαζε το λάδι και το ποτηρι του κρασιού θα γίνονταν εκθέματα σε μουσείο και θα γεννούσαν διατριβές;"

Οτιδήποτε μέσα σε ένα μουσείο δεν είναι έργο τέχνης. Πολλάκις (πλειστάκις στην ημεδαπή) ένα μουσειακό αντικείμενο παίρνει αξία απλά επειδή είναι αρχαίο.

Είπες black swan: "...τα πληροφορικά και διαφημιστικά σημεία, τα «σύμβολα» που δεν συμβολίζουν τίποτα παρά σημαίνουν απλώς την ίδια τους την κυκλοφορία."

Σας βρίσκω πνευματικά οκνηρό. Από σημειωτική δε άσχετο. Ο πολιτισμός δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μηχανισμό που θέτει τα σημεία σε κυκλοφορία. Κάπως όρτσα λοιπόν η τελευταία σας παράγραφος.

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα!

Μαύρε συνάδελφε ναι, ήταν δική μου η διαφήμιση. Από όλες τις διαφημίσεις του Rol αγάπουσα εκείνη που έδειχνε νησιά με το slogan "Σε όλη την Ελλάδα αγαπούν το λευκο... αγαπούν το Rol".

glenn εννοούσα τους ζωγραφισμένους μελανόμορφους και ερυθρόμορφους κύλικες και υδρίες που αναμφισβήτητα είναι έργα τέχνης - αλλά που τότε ήταν χρηστικά αντικείμενα.

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...

Διαφημιστής και διανοούμενος πάει;

Εκείνον τον καιρό τα περισσότερα σχολικά βιβλία ήταν από άνοστα έως απαίσια (τελευταία, η κατάσταστη διορθώθηκε εντυπωσιακά). Θυμάμαι τη μητέρα μου να ξοδεύει ώρες και ώρες για να μάθω τους αρχικούς χρόνους τού "φέρω", του "λέγω", του "έρχομαι",του "βλέπω" και άλλων και άλλων ρημάτων, ων ουk έστι αριθμός.

Ατελείωτες ώρες για να μάθω και την κλίση και την ορθογραφία των ανωμάλων ουσιαστικών και παραθετικών, των αντωνυμιών και τη χρήση και την ονοματολογία τόσων και τόσων άχρηστων γραμματικών και συντακτικών μηχανισμών. Να μην αναφέρουμε τις χιλιάδες σελίδες αποστήθισης βλακωδών κειμένων ψευδοθρησκευτικών, ψευδοφιλοσοφικών, ψευδοεπιστημονικών kai εν γένει κακογραμμένων βιβλίων (με εξαίρεση τα κείμενα του Παπανούτσου).

Κι όταν πήγα για μεταπτυχιακά στο Λονδίνο, διαπίστωσα με έκπληξη ότι ελάχιστοι από τους σημαντικούς, αγγλοσάξωνες ιστορικούς είχαν ασχοληθεί με έμμονη προσκόλληση στους τύπους των Αρχαίων Ελληνικών. Κι εμείς ξέραμε τόσους και τόσους τύπους, αλλά από ουσία μηδέν.

Εκεί ανακαλύψαμε την Αρχαία Ελληνική, τη Βυζαντική και δυστυχώς ακόμα και την Νεοελληνική Ιστορία. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ντροπή ένιωσα όταν έφερνα στου νου μου τη ρηχή νεοελληνική επιστημονική βιβλιογραφία με τους μύθους της και τα παραμύθια της, τη φυλετική της έπαρση για την εθνική μας... τύφλα.

Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών αλλά και των μετέπειτα σπουδών στην Αθήνα, υπήρχε μια πηγή αληθινής γνώσης, μια μέθοδος που αφύπνιζε την κρίση σου, υπήρχε κάποιος που μιλούσε λιτά, μεστά και φιλοσοφημένα, σε κάτι βιβλία σεμνά και ολιγοσέλιδα.

Τον ανακαλύψαμε χωρίς να μας τον συστήσει κανείς. Κανείς δεν τον ανέφερε ποτέ. Κανείς δεν μας τον ... διαφήμισε. Ο ένας με τον άλλον κουβεντιάζοντας, μιλούσαμε για τα γραπτά του, μαθαίναμε από τη σκέψη του, από το ύφος του, διασκεδάζαμε με τα αστεία του, μελαγχολούσαμε με τη "δυστυχιά" μας, αισιοδοξούσαμε με τον αγώνα του.

Κι όταν συγκρίναμε τα ηλίθια σχολικά βιβλία και τα στερεότυπα βοηθήματα, με τα δικά του γραπτά, κι όταν συγκρίναμε την ψευδορητορική φλυαρολαγνία τόσων και τόσων πανεπιστημιακών μας δασκάλων, με τα δικά του λακωνικά κείμενα, αισθανόμασταν άτυχοι.

Άτυχοι αισθανθήκαμε κι όταν πήγαμε έξω για μεταπτυχιακά. Και είδαμε ότι σημαντικοί πανεπιστημιακοί μιλούσαν μεστά, λιτά, πυκνά και φιλοσοφημένα σαν εκείνο τον δήθεν "ανύπαρκτο" διανοούμενο. Αισθανθήκαμε άτυχοι και επειδή οι αλλόγλωσσοι συμφοιτητές μας ήξεραν πολύ πριν από εμάς τι σημαίνει λόγος ενάρετος, ζωντανός και ουσιώδης, ενώ εμείς είχα ταυτίσει τον επιστημονικό λόγο με τον ακατάληπτο βερμπαλισμό (που αργότερα θα γνωρίσει νέες δόξες με τους σαλ(α)ταδόρους ελληνοντεριντάδες και τα κακέκτυπα του Ρολάν Μπάρτ).

Κι όταν επιστρέψαμε και σε ανύποπτο χρόνο μιλήσαμε γι΄αυτόν τον άνθρωπο και το έργο του σε κάποιους ακαδημαϊκούς κύκλους, εισπράξαμε (από κάποιον θρησκόληπτο δεινόσαυρο, το αμίμητο: "μα αυτός είναι διαφημιστής, πώς μπορεί να είναι επιστήμοντας;"
Και τότε κάποιος, από τους νεότερους αντιμίλησε, μάλλον φοβισμένα: «Και ο άλλος ήταν ξυλουργός, αλλά έγινε ο μεγαλύτερος... διαφημιστής της αιώνιας βασιλείας...".

(Στου κουφού την πόρτα...)


Με έντονο σκεπτικισμό

Παράγραφος

gravoura είπε...

@paragrafos
΄Ετσι καλή μου, ξεσπάθωσε. Πολύ όμορφα τα λες!!!!

Nikos Dimou είπε...

Παράγραφε... ευχαριστώ. You made my day... και όχι μόνο...

mary είπε...

Έχω δει ότι ήδη έχει μπει νέο post στο blog, αλλά δεν μπορώ να μην γράψω εδώ!!

Δεν κατάφερα να διαβάσω όλα τα σχόλια, αλλά θέλω να πω ότι, ένιωσα πάρα πολλή χαρά μαθαίνοντας για την ιστορία της διαφήμισης και της ΔΔ. Ακούεται σαν χώρος πάρα πολύ διαφορετικός από τα σημερινά διαφημιστικά. Και ιδιάίτερα διαβάζοντας για την συμβολή διανοούμενων και ανθρώπων της τέχνης εντυπωσιάστηκα!

ΝΔ αν θα ξαναφτιάξεις μια τέτοια εταιρία (ή όποιαδήποτε εταιρία), θα ήθελα πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ να δουλέψω για σένα. (να αρχίσω να ετοιμάζω το βιογραφικό μου;;;;;)

gravoura είπε...

Κι άλλη μία προσφορά εργασίας, από μένα, αφιλοκερδώς. ΄Εχω να κερδίσω τόσα άλλα!!!
Μα δυστυχώς, θα μείνει μόνο στη φανατασία.

tsitso είπε...

Μόλις είδα το θέμα και δεν έχω προλάβει να διαβάσω τα σχόλια. Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί αλλά το θέμα της διαφήμισης ήταν πάντα SOS στις εξετάσεις. Φυσικά έπρεπε να ήσουνα κατά της μιαρής διαφήμισης και να το συνδυάζεις με άλλα κλισέ θέματα όπως η καταναλωτική κοινωνία, η εμπορευματοποίηση και οι άλλες μπαρούφες που μας μάθαιναν οι φιλόλογοι. Για ξεκάρφωμα μπορούσες να αναφέρεις και 1-2 επιχειρήματα υπέρ της διαφήμισης (με πολλές επιφυλάξεις όμως, μην το ξεφτιλίσουμε κιόλας).

Sakis Rizos είπε...

Ο κ. Δήμου ως διαφημιστής.

Η διαφήμιση σας πείραξε!

(Παρατήρησα ότι το blog σας δέχεται σχόλια μόνο από registered users του blogger, πράγμα που -αν δεν κάνω λάθος- δεν συνέβαινε παλαιότερα. Υποθέτω ότι πρόκειται για glitch του blogger, που τελευταία κάνει πολλά κουλά, παρά για δική σας πράξη. Ρίξτε μια ματιά στα settings σας.)

Nikos Dimou είπε...

bizwriter ευχαριστώ για τα Links. Δεν άλλαξε τίποτα στα settings πάντα για registered bloggers ήταν...

Sakis Rizos είπε...

bizwriter ευχαριστώ για τα Links.

Παρακαλώ.

Δεν άλλαξε τίποτα στα settings πάντα για registered bloggers ήταν...

Mea culpa. Εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν ρυθμίζετε το "Who can comment?" στο "Anyone", ώστε να μπορούν να σχολιάζουν και bloggers κι από άλλες blogging πλατφόρμες και να μην χρειάζεται να κάνουν αναγκαστικά sign up στο blogger.com;

Αν το πρόβλημά σας είναι ότι δεν θέλετε ανώνυμα σχόλια, νομίζω ότι αυτό είναι άνευ ουσίας δεδομένου ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ένα sign up στο blogger.com, να βάλει ένα nickname και να έχει το blog του ανενεργό, οπότε στην ουσία πάλι ανώνυμος είναι. Anyway...

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Δήμου. Μια ερώτηση: Αν δεν είχατε την πετυχημένη σταδιοδρομία στην διαφήμιση, τι λέτε -παρ΄ότι το αξίζετε-, θα ήσασταν στην Ελλάδα των συμφερόντων, των τζακιών, των υιών και ανιψιών.... ΕΝΑΣ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ;

Nikos Dimou είπε...

adreo
Αν δεν είχα πετύχει στην διαφήμιση θα ήμουν ένας πετυχημένος συγγραφέας...

αλλά δυστυχώς πέτυχα!