Κυριακή, Μαρτίου 12, 2006

Οριζόντιες σκέψεις



Την τελευταία εβδομάδα με ταλαιπωρούσε πολύ η μέση μου. Παρόλα αυτά μπορούσα (με κόπο και πόνο) να κινούμαι και να κάνω τις δουλειές μου. Σήμερα το πρωί ξύπνησα χωρίς πόνο. Ένιωσα μεγάλη ανακούφιση και σκέφθηκα διάφορους τρόπους να αξιοποιήσω την ημέρα.

Η χαρά μου κράτησε πολύ λίγο. Με το που σηκώθηκα, μάγκωσα – και αυτό ήταν. Τελικά είμαι χειρότερα. Στην παραμικρή κίνηση πονάω και αναγκαστικά πρέπει να μείνω στο κρεβάτι. Βέβαια η ιατρός και γυναίκα μου φρόντισε να μου δώσει όλα τα φάρμακα που θα με βοηθούσαν: αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα, ακόμα και έμπλαστρο μου έβαλε. Προς το παρόν δεν είχαν αποτέλεσμα. Μόνη παρηγοριά το μικροσκοπικό μου sub-notebook που, με 1.400 γραμμάρια, δεν βαραίνει την κοιλιά μου και μου επιτρέπει να γράφω και να επικοινωνώ διαδικτυακά.

Οριζόντιος λοιπόν. Και ο νους πηγαίνει πίσω στις διάφορες αρρώστιες που με έριξαν στο κρεβάτι. Μερικές σοβαρές και άλλες σχεδόν ...ευχάριστες. Όπως τα κρυολογήματα και οι μικρό-ενοχλήσεις της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Κοπάνα από το σχολείο, και πίεση στους γονείς να μου φέρνουν βιβλία και περιοδικά που καταβρόχθιζα. Μέχρι που έκανα και την κλασική μίνι-απάτη: τρίψιμο του θερμομέτρου. (Με τα ψηφιακά νομίζω πως δεν πιάνει – τώρα, που καταργούν τον υδράργυρο, οι πιτσιρικάδες και οι φυλακισμένοι θα έχουν πρόβλημα).

Αρρώστιες: μικρός αρρώσταινα συχνά (ή με αρρώσταιναν – η μητέρα μου μετέφερε την υποχονδρία της και σε μένα). Ποτέ βαριά όμως και έτσι μόνο τα βιβλία που διάβασα θυμάμαι. Ακόμα τα έχω – και ξέρω: αυτό το διάβασα μετά την επέμβαση των αμυγδαλών, εκείνο με πυρετό στις διακοπές, το άλλο το διέκοπτα συνεχώς (γαστρεντερίτιδα...).

Οριζόντιος. Γύρω μου, στο κρεβάτι, έχουν πάρει θέση όλες οι γάτες του σπιτιού, έτσι που η κάθε μία να ακουμπάει λίγο επάνω μου (χωρίς όμως να αγγίζουν η μία την άλλη). Με άλλα λόγια με έχουν χτίσει γύρω-γύρω και δεν ξέρω πως θα μπορέσω να σηκωθώ όταν χρειαστεί. Κάποια θα ξεβολέψω – όχι όπως ο προφήτης Μωάμεθ που, προκειμένου να ενοχλήσει την γάτα του, η οποία είχε αποκοιμηθεί επάνω στο φαρδύ καφτάνι του, πήρε ένα ψαλίδι και το έκοψε. (Ο μόνος λόγος που συμπαθώ τον Μωάμεθ).

Κρίμα – σήμερα είχα και μία πρόσκληση για μεσημβρινό γεύμα σε καλούς φίλους. Μία ευκαιρία να δω λίγο κόσμο. Δεν πειράζει. Θα γράφω στο blog και σε email, θα δω το Γκραν Πρι το μεσημέρι – κι όσο για βιβλία υπάρχει μία τόσο μεγάλη στοίβα με αδιάβαστα, που θα έπρεπε να κρατήσει η μέση μου πολλούς μήνες...

Ελπίζω πως όχι. Για μία μέρα καλό είναι το κρεβάτι, αλλά μετά ...αρρωσταίνεις.



Eπάνω είναι το Γκνάκι ανάμεσα στα πόδια μου (φωτογραφημένο τώρα με το κινητό). Στη μέση το Σατανάκι χωμένο μέσα στα ρούχα (μαγική εικών). Και κάτω το Τάκι με την φουντωτή ουρά.

59 σχόλια:

Nikos Dimou είπε...

Και μη μου αρχίσετε τώρα τα "περαστικά!". Αν θέλετε σχολιάζετε τις οριζόντιες εμπειρίες σας - ή συνεχίζουμε το προηγούμενο.

Nikos Dimou είπε...

Μπα, harry ξέρω και αρκετούς γυμνασμένους που υποφέρουν... η οσφυαλγία είναι μυστήριο... ο κάθε γιατρός λέει άλλα...

mickey είπε...

Πάω κι εγώ να "οριζοντιωθώ" (ξενύχτης γαρ).

Θυμάμαι όταν με είχε πιάσει η μέση μου στις αρχές του Σεπτέμβρη του 2001 και έμεινα αρκετές μέρες οριζοντιωμένος (αφόρητοι πόνοι - σηκωνόμουν μόνο για να πάω τουαλέτα και στηριζόμουν στους τοίχους για να μπορέσω να κάνω ένα βήμα). Διάβαζα συνέχεια και παρακολουθούσα την τραγική επικαιρότητα της 9/11 στην TV. Αξέχαστη εμπειρία!

Υ.Γ. Απορία: Γιατί εμείς χρησιμοποιούμε την έκφραση "η μέση μου", ενώ οι Αγγλοσάξωνες χρησιμοποιούν την έκφραση "my back" για το ίδιο ακριβώς πράγμα; Τι είναι πιο "σωστό";

Yannis H είπε...

Αυτό το «φωτογραφημένο τώρα με το κινητό» δίνει μια απρόσμενη αίσθηση αμεσότητας. Σαν να είμαστε καλεσμένοι στα ενδότερα, μια εικονική επίσκεψη στο αληθινό σπίτι.

Yannis H είπε...

…Όσο για τις ‘οριζοντιώσεις μου’ (αυτές που είναι κατάλληλες)… μια από αυτές μου έδειξε κάτι άσχημο για το χαρακτήρα μου. Τελείωνα την Τρίτη Γυμνασίου και είχα περάσει έναν ελαφρύ πλευρίτη – έπρεπε να φυλάγομαι κάπως. Ε, μετά από έναν καυγά με τον πατέρα μου, βγήκα στην παραλία με βαρδάρη φορώντας ένα μπλουζάκι… σαν τιμωρία. Αποτέλεσμα: πέρασα όλο το καλοκαίρι στο κρεβάτι με πνευμονία. Και έκανα μήνες (ή χρόνια) να αντιληφθώ ότι τελικά δεν τιμώρησα τον πατέρα μου.

paragrafos είπε...

Σας αφιερώνω το διήγημα "Τα ευτυχήματα της αρρώστιας". Ξέρετε τίνος.

Με αγάπη

Παράγραφος

free είπε...

Οι καλύτερες πάντως "οριζοντιώσεις" είναι αυτές που γίνονται παρέα με άτομο θήλυ...

cyrus είπε...

Οι μονες αναγκαστικές "οριζοντιώσεις" που είχα ποτέ ήταν από ατυχήματα με τη μοτοσικλέτα, οπότε δεν ήταν καθόλου ευχάριστες. Όταν ήμουν μικρός διάβαζα πολύ στο κρεβάτι. Τώρα με παίρνει αμέσως ο ύπνος -- εμ βέβαια, τέτοιες ώρες που πέφτω...

Nikos Dimou είπε...

sakos tou box! said...
Υ.Γ.: Να είστε άραγε Ferraristi?

Λόγω παλιών ...οικογενειακών και φιλικών δεσμών είμαι Renault - Alonso...

Harry η κακή μέση δεν εμπόδισε τον Κέννεντυ να πηδήξει το μισό Χόλυγουντ μαζί με την παρέα του rat pack (αρχίζοντας από την Marilyn)

Dormammu είπε...

Τουλάχιστον σήμερα ο καιρός ενδείκνυται για οριζοντίωση: βροχή και σύννεφα…..

Άρρωστος το καλοκαίρι με τον ήλιο τον ηλιάτορα έξω, δεν αντέχεται με τίποτα…..

Στην F1 συμπαθώ τον Speed, λόγω ονόματος :)))

resident είπε...

Η πιο επώδυνη εμπειρία της ζωής μου ήταν Μαϊ του 98.Στο κρεβάτι για περίπου 20 μέρες από αφόρητους πόνους στη μέση και στη κνήμη(οσφυαλγία-ισχιαλγία αν και αθλητής άρσης βαρών τότε).Τις πρώτες 10 μέρες δεν πήγαινα ούτε καν τουαλέτα γιατί πέραν του ότι μου το είχαν απαγορεύσει οι γιατροί μου ήταν εντελώς αδύνατο. Κοιμόμουν με ισχυρά ηρεμιστικά η θεραπεία των συμπτωμάτων έγινε με εναίσιμα αντιφλεγμονοδη και μυοχαλαροτικα. Αφού σηκώθηκα περπατούσα για αρκετό διάστημα κουτσαίνοντας(η αξονική έδειξε 8 χιλ. προβολή μεσοσπονδύλιου δίσκου).και μετά ακολούθησε η καλύτερη φυσιοθεραπεία :κολύμπι και περπάτημα στη θάλασσα καθημερινά για 1 ώρα.Επίσης να πω ότι στο διάστημα αυτό έχασα περίπου 17 κιλά και αυτό με βοήθησε .Απ το κρεβάτι παρήγγειλα και διάβασα όλα τα βιβλία σχετικά με την δισκοπάθεια(εκδοσειs salto). Tώρα πια γνωριζω αρκετα άσχετα αν τηρώ κατά γράμμα τις συμβουλές.Από κείνο το περαστικό μου έχει μεγαλώσει κάπως ο φόβος των γηρατειών και της μοναξιάς.

resident είπε...

Oι αμερικάνοι τη μέση την λένε lower back,και όπως είπα πιάνει και τους αθλητές, δύσκολα όμως τους κολυμβητές..To αυτοκίνητο και οι μηχανές την ταλαιπωρούν.

MIRACLE είπε...

Εδώ λίγες πληροφορίες για την οσφυαλγία, για όσους δεν ξέρουν.

Προς το παρόν δεν έχει τύχει να χρειαστεί να «οριζοντιωθώ» ποτέ στην ζωή μου, οπότε ευτυχώς (ή δυστυχώς) δεν μπορώ να ταυτιστώ με τον κ. Δήμου. Ωστόσο τον συμπονώ.

Yannis H είπε...

Άλλοι βλέπουν φεράρι κι άλλοι δουλεύουν (όχι ότι θα έβλεπα, αλλά για το γμτ.)

apousia είπε...

Επειδή δεν θέλω να μιλήσω για οριζοντίωση,με αφορμή την ''εικόνα '' με τα γατάκια ξαπλωμένα γύρω σας,μια ερώτηση,κι αν θέλετε μου απαντάτε,βγαίνοντας απ'τον υποκειμενισμό(μιας κι είναι γνωστή η αδυναμία σας στα συγκεκριμένα τετράποδα).
Υπάρχει στους γάτους το αίσθημα της ''ευγνωμοσύνης''?Άσχετα αν εσείς τους το ζητάτε ή όχι.
Υ.Γ.
Ο Γιάννος μου,είναι ο τρίτος κατά σειρά σκύλος που συντροφεύει τη ζωή μου,δεν έχω ζήσει ποτέ με γάτα,δεν έχω άποψη λοιπόν,μόνο μου έκανε αρνητική εντύπωση η εικόνα γάτου,που αμέσως μετά το θάνατο του επί χρόνια ''δίποδου'' φίλου του,προσαρμόστηκε και βολεύτηκε αυθημερόν,μακάριος,έτσι έδειχνε τουλάχιστον,σε άλλο σπίτι...

ecoChris είπε...

ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΟΥ
ΠΕΡΑΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΟΡΙΖΩΝΤΙΩΣΗ ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ,ΑΦΟΡΗΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ.ΩΣΤΟΣΟ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ.
ΕΚΑΝΑ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ INTERNET ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ Η ΜΕΣΗ ΘΕΛΕΙ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ Η ΟΠΟΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΒΛΑΒΕΡΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ.
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΒΑΖΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΘΕΡΜΟΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΑΜΕΣΑ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΡΟΣΕΧΩ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ Η ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΙΔΙΩΣ ΤΑ ΤΕΝΤΩΜΑΤΑ.ΤΑ ΒΑΡΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ(ΚΟΛΛΗΤΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ).
ΕΠΙΣΗΣ ΠΙΝΩ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ(ΟΧΙ ΤΗΣ ΒΡΥΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΧΛΩΡΙΟ) ΔΙΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ.ΜΗΝ ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΑΦΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ 70% ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΙΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΝΕΡΟΥ ΠΟΥ ΠΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΡΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ 3 ΜΕ 4 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΠΙΝΟΥΜΕ 6-8 ΠΟΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.
ΕΜΕΝΑ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΣΟΦΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ.
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ.ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ.

gravoura είπε...

Εποχή αποκριάς στην Πάτρα. Ο "καλός μου" τότε υπηρετούσε τη θητεία του εκεί και Παρασκευή βραδάκι καταφτάνω. Πηγαίνουμε σε ταβερνάκι για φαγητό, συμμετέχουμε στο σοκολατοπόλεμο, σερμπατινοπόλεμο κλπ. Εκείνος δεν είχε και πολύ κέφι, σαν αδιάθετος έμοιαζε. Φεύγουμε αργά πια για το σπίτι του, και εκεί διαπιστώνω και πάλι να μην είναι στα πολύ....κέφια του!!!
Ξημερώματα με ξυπνάει, καίγεται στον πυρετό!!! Προσπαθώ να τον ανακουφίσω με πρόχειρα φάρμακα. Από εκεί και πέρα θυμάμαι να είμαι ξαπλωμένη δίπλα του επί 48ώρες, μόνο για λίγη σούπα που έκανα σηκώθηκα. Ατελείωτες οι ώρες, με το τρανζιστοράκι κάτω από το μαξιλάρι μου, για να μην ενοχλεί εκείνον, ήταν η συντροφιά μου και η...συμμετοχή μου στη μεγάλη γιορτή του καρνάβαλου. Ειλικρινά σας μιλάω δεν ένοιωθα άσχημα, βλέπετε ο έρωτας ήταν αρκετός να καλύψει όλα όσα δεν ζούσα στο καρναβάλι. Η αίσθηση--όταν κάθε τόσο άνοιγε τα μάτια και με έβλεπε να του χαμογελώ--πως πρόσφερα ό,τι καλύτερο μπορούσα ήταν η μεγαλύτερη χαρά για μένα. Μόνο που φεύγοντας ένοιωθα κάποια πονάκια στη μέση από την πολύωρη αναγκαστική οριζοντίωση!!!

Nikos Dimou είπε...

Alonso wins!

Ecochris ευχαριστώ για τις συμβουλές.

apousia
ο γάτος σας ήταν εξαίρεση - όπως έχω αναφέρει και στο σχετικό post οι έρευνες έδειξαν πως οι γάτοι είναι πιο αφοσιωμένοι και παθαίνουν 50% περισσότεροι μαρασμό αν χάσουν τον άνθρωπό τους.

McKat είπε...

Οριζοντιώθηκα πέρσι το καλοκαίρι για μια βδομάδα με πυρετό υψηλό που άφηνε πολύ λίγα περιθώρια για διαβάσματα ή τηλεόραση, σε ακατάλληλη στιγμή και ακατάλληλο μέρος. Δεν ήταν και πολύ ευχάριστο, αφού άλλα θα προτιμούσα να κάνω όμως απ’την άλλη ήταν πολύ γλυκιά η περιποίηση οπότε χαλάλι.
Την οριζοντίωση πάντως γενικά την αγαπώ – μεγάλη ανακούφιση στο τέλος της μέρας, συνήθως αναστενάζω χορταστικά γιατί γυρνάω σα σβούρα από το πρωί και είναι μια σκέτη γλύκα να την πέφτω επιτέλους. Με παρέα ακόμα καλύτερα, λίγη κουβέντα και το ασύγκριτο: αυτή η αγκαλιά πριν πεις καληνύχτα.

Αθήναιος είπε...

Λόγω εργασίας, έχω μια σχέση πάθους με την οσφυαλγία, βρίσκω ανακούφιση με το να ξαπλώνω στο πάτωμα. Άλλο θέμα όμως μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Είχα κ εγώ μια "οριζόντια εμπειρία" χθες βράδυ για την οποία ένιωθα φριχτά ένοχος αλλά μου πέρασε μόλις διάβασα αυτό. Ο σκύλος μου, η Νταίζη, στην κυριολεξία με πέταξε από το κρεβάτι ενόσω κοιμόμουν επειδή είχε ξαπλάρει αναιδώς.

Ένιωθα ενοχές που την έχω κακομάθει κ τι θα σκεφτεί ο κόσμος ( ποιος κόσμος τώρα, είναι άλλη συζήτηση...) που αφήνω τον σκύλο να ανέβει στο κρεβάτι. Κάποτε άφηνα ένα σκύλο κ τρεις γάτες βέβαια αλλά τότε ήμουν νεότερος κ τους έγραφα όλους στα παλιά μου τα παπούτσια.

Τώρα μου δώσατε το "ιδεολογικό υπόβαθρο" για να διαπράττω ένα μπομπάτο appeal to authority σε όποια τολμήσει να μου κάνει ποτέ σχόλια.

"Για ένα σκυλάκι κάνεις έτσι;Ο Δήμου, ξέρεις πόσες γάτες αφήνει πάνω στο κρεβάτι του;" ;-)

alex είπε...

Εγώ μόλις χθες απο-οριζοντοποιήθηκα.
Μέση επίσης. Άτιμο πράγμα.
Μεσουλίντ χαπάκια...δυο-δυο
Και χωρίς παρέα γατιών

christoforos είπε...

Οριζόντιες σκέψεις, κάθετη φροντίδα..μαθήματα γεωμετρίας.
Ο Thelonius Monk οριζοντιωνόταν ημέρες ολόκληρες και προσποιούταν ότι ήταν νεκρός.

If pain for peace prepares
Lo, what"Augustan" years
Our feet await!
[..]

(Emily Dickinson, 63)

takis vasilopoulos είπε...

Οταν ήμουν πιο μικρος παντα οι << οριζόντιες εμπειρίες >> μου συνοδεύονταν απο υψηλό πυρετό ,γεγονός που με καθιστούσε ανήμπορο όχι μόνο να διαβάσω κάτι αλλα και για στοιχειώδεις σκέψεις....αυτό που θυμάμαι ήταν η έντονη παραζάλη και οι εφιάλτες.Πάντα σε κάθε πυρετό ξαναγυρνούσαν οι ίδιοι εφιαλτες.....

Τώρα πια οι αρρώστιες συνοδεύονται απο μικρότερο πυρετο.Το εκπληκτικό είναι πως αυτός ο πυρετός ( μέχρι 38 ) λειτουργει σαν ήπιο παραισθησιογόνο,σαν ελαφριά ζάλη,σαν αποτέλεσμα κάποιας μεγάλης αυπνίας ( οι αισθήσεις κατα ένα περίεργο τρόπο οξύνονται ) ,ετσι εκμεταλλέυομαι αυτήν την πρώτόγνωρη αίσθηση για να αισθανθώ με έναν άλλο τρόπο αγαπημένα βιβλία,όπως ποίηση....Συνδυάζω το μεθύσι του πυρετού με αυτό των βιβλίων και προκύπτει κάτι μαγικο!! ( αλήθεια έχετε δοκιμάσει να κάνετε έρωτα με κάποια δέκατα ή και παραπάνω?αχ,ο ίδιος ο έρωτας είναι << θανατηφόρος πυρετός >> πόσο μάλλον ο συνδυασμός! )

Αλλοι για να τη βρούνε πέρνουν μαριχουάνα , LCD και PCP.... εγώ έχω φυσικο ψευδαισθησιογόνο ,τον πυρετο.

MainMenu είπε...

Niko Dhmou mou leipsate...kairo exo na peraso. Den exo na po tpt. Exo ki ego kapoies orizonties skepseis me kathetes proektaseis...alla den einai tou parontos.

Apo tote pou diavasa ekeina ta post gia tis apokries kai ta partu mou thn edose kai to riksa ekso. Diavasa ki ekeino to poihma sou pou les oti tha eisai gia panta neos. Zhlepsa pou mou th vghkes toso alani ki allaksa myala.

Gia auto einai ta blog re gmt, gia auto einai.
Xary epikroto to teleytaio sxolio sou....:))))

Nikos Dimou είπε...

Στο ¨Κ¨ το περιοδικό της κυριακάτικης Καθημερινής έχει τις φωτογραφίες του Ελύτη που είχα δημοσιεύσει εδώ στο μπλογκ - μαζί με μία συνέντευξη.

MainMenu είπε...

na afieroso ki ena asma kyriakatiko - John Lee Hooker - boom boom boom :)

Kalhspera se Olous :)))))

takis vasilopoulos είπε...

@claudia
οχι.36,6 ακριβώς!

@jacobo
Έχετε δίκιο,εχω δοκιμάσει να γράψω...ειδικά στο τέλος μια μεγάλης αυπνίας έγραψα ένα ομορφο ( κατα τη γνώμη μου ) κείμενο για να την υμνήσω ...
Όσο για τη βιολογική εξήγηση σίγουρα υπάρχει.Ως εκολαπτόμενος γιατρος έχω μάθει οτι υπάρχει ολόκληρη παθοφυσιολογική ανάλυση και εξήγηση του φαινομένου << πυρετός >> που σίγουρα έχει επιδράσεις και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.Η φύση τον έφτιαξε για να μας προστατευσει χωρις να ξέρει τις επιπλέον ομορφιες που μας χαρίζει!

Nikos Dimou είπε...

harry said...
Αναφερει η Ε τον φωτογραφο ?

Εννοείς την "Κ"; Ναι, αφού έχει και συνέντευξη μαζί του.

Τακης Βασιλόπουλος: κάτι ξέρει η γλώσσα όταν χρησιμοποιεί το επίθετο "πυρετώδης" για μία αυξημένη δραστηριότητα...

Yannis H είπε...

Déjà vu …in print για το Blog. Παρεμπιπτόντως, πριν μια βδομάδα ή περισσότερο, η Μηχανή του Χρόνου έκανε ένα αφιέρωμα στις παλιές διαφημίσεις και διαφημιστές. Μου έκανε εντύπωση η απουσία σας. Ιδίως, επειδή πέραν της διαφημιστικής πρακτικής, μιλούσαν και για τις παράλληλες κοινωνικές και πολιτικές παραμέτρους. Σε ένα τέτοιο θέμα, εάν είναι διαθέσιμος ένας συγγραφέας, κανονικά, τον αξιοποιείς.

Nikos Dimou είπε...

yiannis h said...
"Μου έκανε εντύπωση η απουσία σας"

Πως λέμε "συνήθης ύποπτος";

Εγώ είμαι ο συνήθης απών.

Σχεδόν μόνιμα.

glenn είπε...

Διότι και ο θεός έχει ανάγκη διαφήμισης: γι' αυτό χτυπάν οι καμπάνες.

Έχει που και που στο τι βι μακεδονία μια εκπομπή που παρουσιάζει τις βραβευμένες διαφημίσεις απ' όλο το κόσμο. Απ' τις καλύτερές μου. Βαθειά εντύπωση μου κάνει η προσαρμοστικότητα των διαφημιστών από κουλτούρα σε κουλτούρα.

Φρόϋντ και διαφήμιση, σημειωτική, σημασιολογικοί κώδικες, επικοινωνία. Απίστευτα πράγματα, στη θεωρία τουλάχιστον, γιατί στη πράξη δεν ξέρω πως δουλεύουν οι επαγγελματίες.

resident είπε...

Διάβασα τη συνέντευξη στη καθημερινή.Τα γνωστά, σε μας τους φαν.. .Πως πάνε οι πόνοι στη μέση?

paragrafos είπε...

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα παιδί με γενικευμένη επιληψία είναι να αρρωστήσει βαριά με υψηλό πυρετό. Γιατί τότε είναι βέβαιο ότι ο πυρετός θα προκαλέσει επίμονους σπασμούς, που ενδεχομένως να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του, αν δεν φτάσεις έγκαιρα στο νοσοκομείο... και αν δεν πέσεις σε έμπειρο γιατρό εκείνη τη στιγμή...

Αυτή ήταν και είναι και η δική μας αγωνία: να μη αρρωστήσουμε και κολλήσει και το παιδάκι μας... Ατυχήσαμε όμως, διπλά.

Συνέβη τα προπέρσινα Χριστούγεννα. Αρρώστησα βαριά: γρίπη φριχτή, με πόνους στα κόκκαλα, υψηλό πυρετό, ρίγη αδυναμία. Τα ξέρετε... Και προτού καλά-καλά αναρρώσω, αρρωστησε και η κορούλα μας. Θεέ μου, τι συμφορά!

Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις γιατί ο άνθρωπος ανακάλυψε ή επινόησε το Θεό. Δεν σταμάτησα ούτε δευτερόλεπτο να προσεύχομαι. Δεν εισακούστηκαν οι προσευχές μου. Και να μη μπορώ να πάρω τα πόδια, να μη μπορώ να συνεννοηθώ, γιατί είχα πάθει και ωτίτιδα, να μη μπορώ να μιλήσω γιατί από τότε που άρχισε η περιπέτεια αυτή πανικοβάλλομαι εύκολα και χάνω τη φωνή μου...

Μπήκαμε κακήν κακώς στο αυτοκίνητο (που το έχουμε κατάλληλα διαμορφωμένο) και βουρ για το νοσοκομείο. Οδηγούσε ο καλός μου, εγώ να προσπαθώ, πότε με το σάξιον να προστατέψω το παιδί από εισρόφηση και πότε με το οξυγόνο να μη παθει υποξία και καταλήξει με εγκεφαλική παράλυση...

Φτάσαμε γρήγορα, γιατί ήταν χαράματα. Τόσο το χειρότερο. Ο εφημερεύων παιδίατρος κοιμόταν. Είδαμε και πάθαμε να τον ξυπνήσουμε. Και αγουροξυπνημένος μας κοιτούσε χωρίς να ξέρει τι να κάνει! Με τα χίλια ζόρια βρήκαμε ότι στο παιδί έπρεπε να χορηγηθεί βάλιουμ ενδοφλεβίως για να ηρεμήσει ο εγκέφαλός του... Τρύπα το πόδι εδώ, τρύπα εκεί, στο άλλο χερι καλύτερα, μήπως στα δάχτυλα, καλύτερα στον καρπό... Επί δύο ολόκληρες ώρες το παιδί σπαρταρούσε, ο γιατρός τρυπούσε κι εμείς κλαίγαμε. Ήρθε άλλος γιατρός, δοκίμασε κι αυτός, "εδώ καλύτερα", "εκεί έσπασε η φλέβα", "μα τι του έκανες του παιδιού, το κατατρύπησες και δεν βρίσκω φλέβα σωστή..."

Ευτυχώς το παιδί λιποθύμησε... Τη άλλη μέρα μετρήσαμε εβδομήντα οχτώ τρύπες... Στην καρδιά μου τις έχω ακόμα κι είπα να γράψω για να νιώσω λίγο καλύτερα αλλά ... τίποτε...

με απέραντη θλίψη

Παράγραφος

Finteias είπε...

Αυτό το μυοκλελετικό άλγος είναι κάτι που όποιος δεν το υπέστη δεν μπορεί να το προσεγγίσει.
Τίποτα το εμφανές δεν υπάρχει για να δείξει την κατάσταση του πάσχοντος. Ενώ έχει όψη υγιούς δεν μπορεί παρά να μένει ακίνητος.
Οι άλλοι απορούν: Μα τόσο πολύ πονάς;

Η πρώτη φορά που μου συνέβη ήμουν για τρεις μέρες επί κλίνης.
Τη δεύτερη φορά αστειεύτηκα με τον φαρμακοποιό, που πήγα για ν' αγοράσω τα σχετικά φάρμακα.
Μπήκα στο φαρμακείο βηματίζοντας αργά, κάνοντας τις ελάχιστες αναγκαίες κινήσεις των ποδιών. Κάτι σαν μετακινούμενο άγαλμα.
Χαμογέλασα και είπα: "Θα καταλάβατε τι θέλω έτσι δεν είναι;"
Μετά γελάσαμε κι οι δύο.
Με το τηλέφωνο δίπλα μου, με τα βιβλία για παρέα μου πέρασε.

Περαστικά σας
(είπατε όχι στα "περαστικά" αλλά πώς αλλιώς να έκλεινα;)

Nikos Dimou είπε...

Kάποια μέρα θα κάνουμε ένα ποστ για την διαφήμιση. Πάντως έχει δίκιο ο Harry - η θητεία μου σε αυτό το επάγγελμα (και τα σχόλια που έχω εισπράξει) με έκανε αλλεργικό σε κάθε προσπάθεια προβολής.

Παράγραφος - ιστορία τρόμου η δική σας.

Δύστυχώς η μέση επιμενει. Ας ελπίσουμε πως οι ευχές σας θα πιάσουν τόπο.

Ευχαριστώ και καληνύχτα

Αρχαίος είπε...

Μπαγάσα η τρίτη γυναικα κανόνισες να είναι γιατρός !!! σε ζηλεύω εγώ είμαι ακόμα με την πρώτη αλλά έχω καιρό ακόμα να το σκεφτώ!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Λοιπον, αυτες οι γατες ειναι απιστευτες μουρες. Γενικα λεω. Για 12 χρονια ημουν αποκλειστικα κυνοφιλη. Απο τοτε που "εφυγε" ο σκυλος μου δεν θελω αλλον, περναω φαση. Ομως μια γατα γεννησε στο σπιτι μου και φροντισα τα γατακια, παρα το γεγονος οτι δεν τα πολυπαω. Εχει μεινει μονο ενα τωρα μαζι μου, το πιο χαζουλι απο ολα. Απο μικρο δεν ηθελε να παιζει πολυ και οταν το δαγκωνανε τα αδερφια του πηγαινε και καθοταν πανω στη μανα του. Τωρα φυγανε ολες και εμεινε μονο αυτος. Οποτε εχω την ευκαιρεια να μαθω λιγα πραγματα για τα χουγια τους, δεν ξερω τιποτα. Ομορφα ζώα, με εξιτάρει το γεγονος οτι ειναι πολυ κοντα στα λιονταρια μορφολογικά.

http://i46.photobucket.com/albums/f146/egypt24/d1bccda6.jpg --> o γατούλης

(ακυρωσα το πρωτο post γιατι εβαλα λαθος φωτο)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Somebody961 είπε...

Ευαίσθητο θέμα. Για μένα.
Νίκο μου, επέτρεψέ μου το μου. Με έπιασες στο ευαίσθητο μου σημείο.
Μικρός, όλο ζωή, οι γιατροί ήταν απόλυτοι. Οχι απότομες κινήσεις, όχι ζωηράδες. Ηρεμία, ησυχία.
7 ετών, γαστρεντερικό έλκος.
Ξάπλα επάνω στα πιότερο ζωντανά μου χρόνια. Ως τα 16.
Τίποτα άλλο δεν λέω. Είσαι τυχερός που ένιωσες τώρα το τι σημαίνει. Και που έχεις τα γατούλια για συντροφιά.
Πόσο σε ζηλεύω...

glenn είπε...

Είπες nikos dimou: "Kάποια μέρα θα κάνουμε ένα ποστ για την διαφήμιση."

Περιμένω με χαρά.

Ανώνυμος είπε...

μέρα νύχτα στη σκέψη μου μόνο το κορμί μου ανάβει φωτιά μου αρκεί για να σβήσω τον πόνο μια τρίχα που πέφτει από τα φρύδια μόνο μου τοσα χρόνια πως να τα ξεχάσω μ' έμαθα τι θα πει σ' αγαπώ κι αν συμβεί μια στιγμή να με χάσω θα χαθώ τρελαίνομαι τρελαίνομαι με τη σκιά μου ένα φαίνομαι τρελαίνομαι τρελαίνομαι

Ανώνυμος είπε...

νύχτα με ένα μηχανάκι στα φανάρια ολομόναχος και δίπλα σε εκκλησία ξεκούμπωσα το μαλακό καραβόπανο και μετά το άλλο το κουμπάκι και ανάσανα! για λίγο. όσο να γίνει πράσινο.

σύνθετα
στοιχειώδη
ασυμβίβαστα

Ανώνυμος είπε...

οκ σαλταρω, πολυ εντυπωσιακο, σωστος Καβάφης, μήπως έχεις και προφιλ να σε γνωρισουμ?, ενδιαφερων τυπος ακουγεσαι. Χωρις προφιλ δεν εχει αξια το κομενταρυ, με πιανεις?

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα!

Δεν είμαι καλύτερα - αλλά δεν θα γκρινιάξω.

Παραμένω οριζόντιος και ευπειθώς υμέτερος.

(γκρρρρ)

gravoura είπε...

Kαλημέρα,
Νάρθω για μια εντριβούλα στο σώμα να ξεπιαστεί;;; Αστειεύομαι φυσικά, μα εδώ θα ήθελα να δώσω κουράγιο και στη γυναίκα σας, η οποία σίγουρα συμπάσχει και προσπαθεί να σας ανακουφίζει. Δοκιμάζονται οι αντοχές, η φροντίδα και η αγάπη.
Περαστικά.

paragrafos είπε...

Μες την ατυχία σας, είστε τυχερός.

φιλιά

Παράγραφος

cyberdustz είπε...

Εγώ πάντως βρήκα το φάρμακο μόνος μου. Μη βασίζεστε στους γιατρούς, δεν ξέρουν που παν’ τα τέσσερα. Το φάρμακο είναι γυμναστική, Γυμναστική, και άρση βαρών. Όλα τα άλλα είναι βλακείες. Λένε για απότομες κινήσεις, μη σηκώνεις βάρη. Λάθος. Αυτά τα λένε οι γιατροί που αποσκοπούν να σας κρατούν καθηλωμένους ώστε να σας απομυζούν συνεχώς. Εγώ έκτισα το εξοχικό μου, κουβαλώντας σακιά από τσιμέντο, και ποτέ ξανά δεν είχα προβλήματα με τη μέση. Όταν γίνετε με το καλό καλά, ακολουθείστε τη συμβουλή μου. Γυμναστική, και άρση βαρών. Worst it cannot be.

Nikos Dimou είπε...

paragrafos said...
Μες την ατυχία σας, είστε τυχερός.


Γιατί;ΞΓΕΜΨ

paragrafos είπε...

@ Nikos Dimou (10.04 πμ)

Εκλεκτέ κύριε Νίκο,

Πιστεύω ότι όντως μέσα στην ατυχία σας (οσφυαλγία) είστε τυχερός, επειδή η σύντροφός σας είναι Εκε;i, ξέρει και κάνει ό,τι μπορεί.

Τα χέρια του ειδικού, εάν αποπνέουν και το στοργικό άρωμα της συντροφικής αγάπης, φέρνουν τη χαρά στον ασθενή, του δίνουν κουράγιο, τον ανακουφίζουν κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο, κάτι να τη δροσερή όαση καταμεσής της ερήμου που ξέρουμε ότι φαίνεται απέραντη.

Αν ήμουνα γιατρός (ή αν ήταν ο σύντροφός μου γιατρός) ή αν είχα την οικονομική δυνατότητα να προσλάβω ένα γιατρό (για την ώρα μπορώ και εργοδοτώ μόνο μια ευαίσθητη νοσοκόμα και άξια παιδαγωγό μαζί, επί 12ώρου βάσεως) η ζωή της οιγογένειάς μας, και κυρίως της κορούλας μας, θα ήταν λιγότερο ταλαίπωρη, θα είχαμε περισσότερες ευκαιρίες να ζήσουμε ανθρώπινα.

Θα μπορούσαμε, λόγου χάρη, να ταξιδεύουμε (αχ, πόσο λατρεύω και μου λείπουν τα ταξίδια!) να πηγαίνουμε παντού δίχως το φόβο (αν μας τύχει το ξαφνικό, θα βρούμε έμπειρο παιδίατρο;) που μας έμεινε από τη τραγική εμπειρία που παρέθεσα νωρίτερα σε σχόλιό μου.

Εξ ιδίων, κρίνοντας τα δικά σας, κατέληξα στο οξύμωρο της "τυχερής ατυχία σας".

Η ανακούφιση μπορεί να μην καταστέλλει τον πόνο του σώματος, τον γλυκαίνει όμως επειδή φέρνει την ελπίδα στην ψυχή.

Με Αγάπη και Εκτίμηση

Παράγραφος

Ανώνυμος είπε...

Εκλεκτέ κύριε Τάσσο,

Πιστεύω ότι όντως μέσα στην οσφυαλγία σας (ατυχία) είστε υπερτυχερός, επειδή το γκρι σας το δεντρί είναι Εκε;i, ξέρει και λυγάει ό,τι μπορεί.

Η Τέχνη του εφικτού, εάν αποπνέει το στοργικό άρωμα της κομματικής αγάπης, φέρνει τη χαρά στον ασθενή, τον δένει σε μουράγιο, τον ανακουφίζει κι αυτό δεν είναι υπόσχεση, κάτι σαν τα δροσερά τσουνάμια καταμεσής της ζωής που σας υποσχόμαστε ότι φαίνεται και είναι και θα παραμείνει ξερή και άγονη.

Άμα με λέγαν Βάσω ή αν ήταν ο σύντροφός μου γιατρός ή αν είχα την οικονομική δυνατότητα να προσλάβω ένα Ποιητή (για την ώρα μπορώ και εργοδοτώ μόνο μια νοσηρή νοσοκόμα και θλιβερή παιδίσκη μαζί, επί 26ώρου βάσεως) η ζωή της κατοχικής οιγογένειάς μας, και κυρίως του Μανιαδάκη, θα ήταν λιγότερο ρετδινόλαδη, θα είχαμε περισσότερες ευκαιρίες να ζήσουμε ανθρώπινα.

Θα μπορούσαμε, λόγου χάρη, να περνάμε την πράσινη γραμμή δις ημερησίως (αχ, πόσο λατρεύω και μου λείπουν τα ταξίδια!) να πηγαίνουμε παντού δίχως αλυσίδες (όταν ανέβουμε την Κακιά Σκάλα τι θα πούμε...) που μας έμεινε από τη τραγική πείρα που παρέθεσα στον πρόλογό μου.

Εξ ιδίων, κρίνοντας τα δύο έτη της διακυβέρνησης σας, κατέληξα στο οξύμωρο της "τυχερής ατυχία σας".

Τα άκοπα κέρδη από τα κρατικά παίγνια μπορεί να μην καταστέλλουν τον πόνο του σώματος, τον γλυκαίνουν όμως επειδή φέρνουν Χριστούγεννα στην ψυχή.

Ειλικρινώς με Εκτίμηση

Σαλώμη

paragrafos είπε...

@ σαλτάρω στο κενό...

Ήθελα από καιρό να σας μιλήσω και το απέφευγα όχι γιατί τάχα σας περιφρονώ (αλλά επειδή δεν έβρισκα το μπλόγκς σας). Απεναντίας, θεωρώ ότι είστε άτομο αλλοπρόσαλλα χαρισματικό: μπρορείτε να παρετε μια (στ΄ αληθεια) δραματική ιστορία και να την παρωδήσετε άλλοτε σκληρά και απάνθρωπα, άλλοτε σαρκαστικά και χυδαία, άλλοτε με αριστοφανικό αναιδες και μαύρο χιούμορ και άλλοτε με συγκρατημένη κακία και λανθάνουσα ευαισθησία (όπως έγινε σήμερα).

Κάποτε βέβαια επιτίθεστε αναίτια, απρόκλητα και βάναυσα σε περαστικούς με πρόθεση να τους τρομάξετε, να τους κάνετε να σιωπήσουν και μάλλον το πετυχαίνετε. Κρίμα όμως ένας άνθρωπος με τη δική σας σπιρτάδα και ευρηματική διαύγεια να περηφανεύτεται για τέτοια ηροστράτεια κατορθώματα.

Είναι όμως κι αυτή μια μορφή ανατρεπτικής τέχνης. Άλλωστε όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να κοιτάμε τις πληγές μας αλλά και τα τραύματα των άλλων. Κι εσείς με τον τρόπο σας αποσπάτε τη ματιά μας από τη θλιψη, τη ρίχνετε κάποτε (η αλήθεια είναι, με εξωπραγματική κακία και ωμή λεκτική βία) σε μέρη αφύσικα και πλασματικά, σε μέρη όπου δεν έχει θεση ούτε η ζωή ούτε ο πόνος.

Το σημερινό σας αντισχόλιο, είναι μάλλον εξαίρεση: πήρατε το δικό μου τραύμα και με την ιδόμορφη και αμφιλεγόμενη τέχνχη σας (ύφος) το προβάλλατε στην Κύπρο ολόκληρη δίχως όμως να την χλευάσετε πολύ.

Μακάρι και στο μέλλον, το σκοτεινό αντι-χιούμορ σας να εκδηλωνεται με ολοένα και περισσότερες δόσεις υπαινικτικής ανθρωπιάς σαν τις σημερινές. Σας ευχαριστώ

Με αγάπη

Παράγραφος

Nikos Dimou είπε...

Παράγραφος
μπορεί να είναι γιατρός αλλά δεν είναι πάντα εκεί... έχει πολύ φόρτο εργασίας.

Το blogspot.com τα έχει φτύσει - κανει δύο ώρες να φορτώσει.

σαλτάρω τώρα παρωδείς και τα comments των άλλων;

Γιάννος Παναγιωτάκης είπε...

Σαλτάρω, είσαι απαράδεχτος.
Αν θέλεις να παρωδείς δικαίωμα σου ,αλλά όχι και τον παράγραφο φαίνεται καλός άνθρωπος σε αντίθεση με σένα.

giant13 είπε...

Εχω διαβάσει αλλά δεν θυμάμαι που, οτι τα ζώα λόγω μη ανεπτυγμένου εγκεφάλου, δεν εχουν συναισθηματικό κόσμο. Δεν αγαπούν, δεν λυπούνται, απλά εχουν αντιδράσεις λογω συνήθειας σε ορισμένες καταστάσεις. Επειδή και γω μεγάλωσα με γάτες ακόμη δεν μπορώ να πεισθώ αν πραγματικά ειναι έτσι. Τι λες Νίκο:

Ανώνυμος είπε...

@Παραγραφο: συμφωνω περί σαλτάρω

@Σαλτάρω: φτιαξε βρε ενα μπλογκ να διαβαζουμε τα διαμάντια σου (σοβαρα μιλαω) αλλα οπως ειπε η παραγραφος, κανε λιγο οικονομια στις προσβολες ή/και στη κατανάλωση ληγμένων:)

silk123 είπε...

Θυμαμαι παντως πως ειχες αναφερθει παλιοτερα στον πονο λεγοντας πως αν αυτη τη στιγμη δεν πονας πουθενα σκεψου ποσο ευτυχισμενος πρεπει να εισαι...Και ειχες απολυτο δικιο.
Και θα σου πω περαστικα κι ας μην θες να το ακουσεις.

Nikos Dimou είπε...

giant13 said...
Εχω διαβάσει αλλά δεν θυμάμαι που, οτι τα ζώα λόγω μη ανεπτυγμένου εγκεφάλου, δεν εχουν συναισθηματικό κόσμο. Δεν αγαπούν, δεν λυπούνται, απλά εχουν αντιδράσεις λογω συνήθειας σε ορισμένες καταστάσεις. Επειδή και γω μεγάλωσα με γάτες ακόμη δεν μπορώ να πεισθώ αν πραγματικά ειναι έτσι. Τι λες Νίκο:

Eγώ ξέρω πως οι γάτες μου είναι πιο σοφές από μένα.

Ανώνυμος είπε...

ανδρεας μικρουτσικος ειναι οι στιχοι

ζω σε ένα σπίτι που μοιάζει μουνί
βάφτηκε η αθήνα με χρώμα σταχτί
παίρνω μια ανάσα κι αυτή τεχνητή
μα δεν υποφέρω γιατί

μέσα στα μάτια σου
ο κόσμος όλος
έρωτας έρωτας
κεραυνοκώλος

μέρες και νύχτες με τον πλαστικό
ταξίδι πάνω στον Τιτανικό
ποιος χύνει ποιον μεσ' στον πανικό
εγώ έχω το γιατρικό