Ανάθεμα τον Πλάτωνα!

Όλα άρχισαν με τον Πλάτωνα.

Με αυτόν τον γοητευτικό, μεγαλοφυή, σοφό Πλάτωνα που όμως μας άφησε πίσω αμφιλεγόμενες κληρονομιές.

Η μία ήταν ο απολυταρχισμός. Διαβάστε τους «Νόμους». Το «1984» είναι παιδική χαρά μπροστά τους. Οι κυβερνήτες ελέγχανε ως και το κρεβάτι των πολιτών, μπας και συνουσιάζονταν χωρίς λόγο (δηλ. τεκνοποίηση).

Η άλλη ήταν ο πουριτανισμός. Πρώτος ο Πλάτων χώρισε τόσο απόλυτα την ψυχή από το σώμα και όρισε πως «το σώμα είναι η φυλακή της ψυχής». Από κει ξεκινάει ο δυϊσμός σώμα-ψυχή και το σλόγκαν (όπως θα έλεγε ο Όργουελ) «σώμα κακό – ψυχή καλή!».

Δεν ξέρουμε αν ο Χριστός ήταν πουριτανός. (Την Μαγδαληνή πάντως την αγκάλιασε). Βέβαια η Εβραϊκή παράδοση είχε τέτοια στοιχεία. Όμως το μίσος του σώματος ο Χριστιανισμός το πήρε από αλλού. Οι πρώτοι πατέρες της εκκλησίας ήταν όλοι επηρεασμένοι από την νεοπλατωνική παράδοση. (Μερικοί, πριν γίνουν Χριστιανοί, ήταν νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι).

Έτσι το σώμα έγινε βρώμικο, ρυπαρό, αμαρτωλό. (Οι ασκητές το μισούσαν τόσο που δεν το έπλεναν ποτέ). Ο έρωτας έγινε η πρώτη (και για μερικούς η μοναδική) πηγή του κακού. Ό,τι ήταν σαρκικό, υλικό, σωματικό, ήταν αισχρό, ακάθαρτο, ανήθικο, χυδαίο. Και ο άνθρωπος έφτασε να νιώθει ενοχή για το ωραίο και τύψεις για την τέρψη.

Και η ερωτική τέχνη; Η τέχνη που δοξολογούσε την ηδονή και την απόλαυση;

Αυτή ονομάστηκε πορνογραφία.

Για την πορνογραφία έχω γράψει ένα μεγάλο δοκίμιο που σας προσκαλώ να το διαβάσετε ΕΔΩ.

Δεν σας κρύβω ότι λατρεύω την ερωτική τέχνη.

Ότι έχω συλλογές με εικόνες, γλυπτά, βιβλία, ταινίες, που δοξολογούν τον έρωτα. Όχι τον «Πλατωνικό», αλλά τον πραγματικό. Κι αυτός είναι ένας, και δεν είναι ούτε σωματικός ούτε ψυχικός. Γιατί αντίθετα με την Πλατωνική διαίρεση, ο άνθρωπος είναι ενιαίος. Δεν μπορείς να κάνεις έρωτα με ένα άψυχο σώμα – ούτε με μία ασώματη ψυχή.

Κι όμως τους ρύπους και τις ενοχές που μας φόρτωσαν ακόμα τις κουβαλάμε.

Σας παραθέτω εδώ μερικές από τις αγαπημένες μου εικόνες – από αρχαία Ελληνικά (κυρίως αττικά) αγγεία. Κάποτε θα σας δείξω υλικό από άλλους πολιτισμούς: Ινδούς, Κινέζους, Ιάπωνες, που δεν γνώρισαν το μίασμα του Χριστιανισμού. Που λάτρεψαν τον έρωτα και τον ύμνησαν καλλιτεχνικά, όσο και οι αρχαίοι Έλληνες.



Παρατηρήστε πόσο τρυφερά και αθώα είναι αυτά τα νέα παιδιά. Βέβαια δεν είναι φορτωμένα με ενοχές. Δεν ξέρουν για το προπατορικό αμάρτημα ούτε για τα καζάνια της κόλασης...