Πρωτομαγιά - «γιορτάζει η εργατιά». (Δεν είναι αργία, είναι απεργία). Θα γίνουν συγκεντρώσεις στις οποίες θα πρωταγωνιστήσουν τα αριστερά κόμματα και οι κόκκινες σημαίες.Πόσοι ξέρουν πως η μέρα αυτή τιμάει μία εργατική εξέγερση που δεν έγινε στην Σοβιετική Ένωση (άσχετο αν την είχε κάνει εθνική εορτή) ούτε καν στην Ευρώπη. Έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Στο Σικάγο, πριν από ακριβώς 120 χρόνια.
Και πόσοι ακόμα ξέρουν πως πρωταγωνιστές και θύματα σε αυτή την μεγάλη απεργία, στους φόνους, τις ταραχές και τις εκτελέσεις που επακολούθησαν, δεν ήταν κομμουνιστές, ούτε καν αριστεροί – αλλά αναρχικοί. Τέσσερις από αυτούς οδηγήθηκαν στην κρεμάλα. Αθωώθηκαν ...μετά θάνατον μαζί με τους άλλους που ήταν στις φυλακές – αφού στην δίκη-παρωδία που τους καταδίκασε, δεν αποδείχθηκε ποτέ η ενοχή τους.Η πρώτη διαδήλωση και απεργία ξεκίνησε την Πρωτομαγιά (οργανωτές: η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας, οι Ιππότες της Εργασίας και η τοπική Κεντρική Ένωση Εργατών του Σικάγου –που συσπείρωνε 22 συνδικάτα και ελέγχονταν από τους αναρχικούς).
Στις 3 Μαΐου η αστυνομία πυροβόλησε μία ομάδα απεργών, σκοτώνοντας ένα και πληγώνοντας σοβαρά πολλούς. Αποφασίστηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την επόμενη μέρα στην πλατεία Haymarket. Εκεί – κι ενώ η συγκέντρωση διαλυόταν ειρηνικά – η αστυνομία επετέθη. Κάποιος (κανείς δεν έμαθε ποιος) έριξε μία βόμβα, που σκότωσε 7 αστυνομικούς. (Έναν επί τόπου). Σε αντίποινα η αστυνομία πυροβόλησε στα τυφλά μέσα στο πλήθος. Υπήρξαν θύματα, κανείς δεν γνωρίζει πόσα. Ακολούθησε πογκρόμ συλλήψεων αναρχικών, δίκες, καταδίκες και αγχόνες. Τέσσερις κρεμάστηκαν, ένας αυτοκτόνησε στο κελί του.
Αυτές ήταν – σε περίληψη – οι τέσσερις ιστορικές μέρες του Μάη 1886 στο Σικάγο. Μπορείτε να βρείτε πολλές λεπτομέρειες στο Διαδίκτυο.Εργατική Πρωτομαγιά. Πιο πλαστογραφημένη επέτειος από αυτή, δεν υπάρχει. ΔΕΝ γιορτάζεται στην χώρα που την γέννησε (στις ΗΠΑ, ως «ημέρα της εργασίας» – Labor Day – ορίστηκε αργότερα η πρώτη Δευτέρα κάθε Σεπτέμβρη – να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές). ΔΕΝ γιορτάζεται από αυτούς που την δημιούργησαν και πλήρωσαν το τίμημα. Υιοθετήθηκε από άλλους, που τότε δεν υπήρχαν...
Κι όμως ήταν σπουδαία κίνηση στην ιστορία του ανθρώπου. Το σύνθημά της ήταν απλό: «οκτώ ώρες εργασία!» (Μερικοί μάλιστα συμπλήρωναν: «Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ύπνο και οκτώ ό,τι θέλουμε!»). Ουτοπικό αίτημα στην εποχή που οι εργαζόμενοι δούλευαν δωδεκάωρα και δεκατετράωρα. Όλα αυτά, που τώρα θεωρούμε αυτονόητα, (ωράρια, άδειες, αργίες, ασφάλιση, αποζημίωση, σύνταξη) κάπου εκεί ξεκίνησαν. Έγραψα αυτές τις γραμμές γιατί φοβάμαι πως σε όλη την ρητορεία που θα ακουστεί, ελάχιστη αναφορά θα γίνει στα πραγματικά γεγονότα της επετείου...
239 σχόλια:
«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο 201 – 239 από 239@zoros, 11:29,
ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ!
Στον δημόσιο τομέα, σε φορτώνονται όλοι, στον ιδιωτικό, και με 6 μήνες "καίγεσαι"...
Αλλά για πες μου, μπορεί να γίνει σοβαρή προσπάθεια εδώ μέσα για (επιδοτούμενους κιόλας!) βρεφονηπιακούς σταθμούς?
Εδώ στους πανάκριβους ιδιωτικούς και γίνεται το έλα να δεις, με την μόνιμη επωδό "άμα δεν σ'αρέσει, πάρ'το παιδί σου και πήγαινέ το αλλού, εμείς έτσι κάνουμε!".
Να πω τώρα και το κλασσικό, κανένας έλληνας άντρας δεν σκοτίζεται να διαλέξει καρριέρα ή παιδί...
:-)
aphrodite,
εγώ ως γραικός δε μετράω;
@harry, 11:55,
"...Η λαλια δεν πιστοποιει τιποτα..."
Σίγουρα όχι, αλλά παραπέμπει σε πολλά!
εύχομαι τις επόμενες μέρες να πέσει θέμα για τη eurovision
δεν είναι ειρωνία ότι την ελλάδα εκπροσωπεί μια κύπρια και την Κυπρο μια ελληνίδα?
Θα μου πείτε, η ανέτ είναι της αλλοδαπής... αλλά για αυτούς δε λένε ότι είναι δύο φορές έλληνες?
πιστεύω θα είχε ενδιαφέρον η αποψη του χαρυ πάνω στο θέμα
Εν μάλαξ Harryον εν τω βλογιον εκφυλισομεν τελειως και ανευ λογου υπαρξεως ιφισταμενον εν τουτειν εστιν ζωην ινα γραφωμενον μορφειν φιλοσοφειν κοινως λεγομενον ινα σικοσεμτν τας κιλοτας εσου σας και μετατοπισομεν εαυτον και αλληλους συντροφικοτατον εν τω ανοτηερ βλογ το ςριτε υοθρ βθλλσηιτ ανδ φεελ μορε ψομφορταβλε ανδ ενξου υοθρ λιφε΄σ σηορτ μισεραβλε εχιστενψε.
BadlyDrawnBoy said...
εξω οι κύπριοι μπουζουκο-τραγουδιστές από τη γραικία
Μας παίρνουν τις δουλειές και τα νυχτοκάματα...
Και από τα γήπεδα? ... Και ποιος θα βάζει τα γκολ ( Κωνσταντίνου, Οκκάς( με δυο κάππα ) Αλωνεύτης, και άλλοι πολλοί)
Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης, Ηλίας Χαραλάμπους, Γιασεμάκης
Να και ένα επίκαιρος τίτλος:
Οι μουλάδες του Περισσού
Προσωπικά θα ήθελα να επιτεθούν οι αμερικάνοι στους Ιρανούς, γιατί έχει να πέσει απίστευτο γέλιο στα τηλεπαράθυρα! Θα μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναδούμε στο γυαλί το στρατηγο Κοκμοτό (μεγάλη η χάρη του) να κάνει στρατηγικές αναλυσεις με διαβήτη και χάρακα.
Θα με πείτε κυνικο, αλλά και εσείς το ίδιο είστε, διότι σημασία δε δίνετε για το τί συμβαίνει στο Καρφούρ στο Σουδάν.
Πέρση (sic) με τους παπάδες, ρωτησαν τον Μαιλη του ΚΚΓ (σωστα, χάρρυ?)σχετικά με τα εκκλησιαστικα σκάνδαλα.
Και απαντάει ο Μαιλης: "o κύριος υπευθηνος είναι ο ιμπεριαλισμός... μπλα μπλα μπλα
Ε, είναι να μην πεθάνεις στα γέλια
Τελικά είναι Αριστοφανικό κόμμα το ΚΚΕ
@Και από τα γήπεδα? ... Και ποιος θα βάζει τα γκολ ( Κωνσταντίνου, Οκκάς( με δυο κάππα ) Αλωνεύτης, και άλλοι πολλοί)
Σίγα μην περιμένεις προκοπή από κυ΄πριους ποδοσφαιριστες και μπαοχτσηδες...
Η απάντηση είναι Ντεμπεγλέρας και μουστάκιας αλενατόρε
@andy,
Me 12:06,
"...κανένας έλληνας άντρας δεν σκοτίζεται να διαλέξει καρριέρα ή παιδί...",
You, 12:14
"aphrodite,
εγώ ως γραικός δε μετράω;"
Αν μετράς λέει... Εσύ παιδί μου μηδενίζεις όλες τις μεζούρες!
@harry , 12:18,
"...Να το πω αλληγορικα,οση σχεση εχει ο μυθος για τις σμυρνιες με τη πραγματικοτητα,τοση σχεση εχουν οι κυπριοι με γραικους..."
ΠΟΣΑ σου χρωστάνε ακόμη αγόρι μου οι σμυρνιές, να κόψουμε κονδύλι από το Υπουργείο?
:-)
(πάντως... κόλλησες εμφανισιοπληξία, προς χαράν όλων των σχολιαστών! επιτέλους! αν όλα πανε καλά, θα σου γνέψω κάτι αργότερα...)
Ο θείος Κώστας aka Κώτσος είχε πει: «Είμαι Μαρξιστής της φράξιας ‘Γκράουτσο’» (στην πραγματικότητα, ένα φασιστόμουτρο είναι!)
Ερώτηση: Πώς λέγεται αυτός που πουλάει ψωμί για τοστ στη Μέση Γη;
Απάντηση: Καραμολέγκολας
Καλημέρα σας!
Με αγάπη
Παράγραφος
Ξέρω ότι σας έπρηξα τα ... σήμερα αλλα τέτοια ώρα...
Pure Communism: You share two cows with your neighbors. You and your neighbors bicker about who has the most "ability" and who has the most "need". Meanwhile, no one works, no one gets any milk, and the cows drop dead of starvation.
Russian Communism: You have two cows. You have to take care of them, but the government takes all the milk. You steal back as much milk as you can and sell it on the black market.
Perestroika: You have two cows. You have to take care of them, but the Mafia takes all the milk. You steal back as much milk as you can and sell it on the "free" market.
Cambodian Communism: You have two cows. The government takes both and shoots you
Capitalism: You don't have any cows. The bank will not lend you money to buy cows, because you don't have any cows to put up as collateral.
Pure Anarchy: You have two cows. Either you sell the milk at a fair price or your neighbors try to take the cows and kill you.
Anarchy-Capitalism: You have two cows. You sell one and buy a bull.
Surrealism: You have two giraffes. The government requires you to take harmonica lessons.
World Turned Upside Down
Through eating too much supper
Before I went to bed
Strange thoughts came o’er my slumber
Strange thoughts came in my head
This world was topsy-turvy
And people of renown
Were doing the most peculiar things
As they world turned upside down
I dreamt all men were equal
And there were no starving poor
And nations never did quarrel
Nor never went to war
I dreamt all men were angels
And women ne'er wore a frown
Old maids they had large families
As the world turned upside down
Όσοι θέλουν να συνδυάσουν μουσική και βρετανική αναρχία ας επισκεφθούν τους Chumbawamba - έχει πολλά αναρχικά links
How many members of Chumbawamba does it take to change a light bulb?
Only one, but it doesn't really matter since the music press will inevitably give them a bad review anyway.
@badlydrawnboy
..συγγνώμη αλλά μήπως είναι Νταρφούρ στο Σουδάν και όχι Καρφούρ??
..το πρόβλημα δεν αλλάζει όπως και να λέγεται αλλά ε να πω κάτι κι εγώ!!
Why Did The Chicken Cross The Road?
Noam Chomsky
The chicken didn't exactly cross the road. As of 1994, something like 99.8% of all US chickens reaching maturity that year had spent 82% of their lives in confinement. The living conditions in most chicken coops break every international law ever written, and some, particularly the ones for chickens bound for slaughter, border on inhumane. My point is, they had no chance to cross the road (unless you count the ride to the supermarket). Even if one or two have crossed roads for whatever reason, most never get a chance. Of course, this is not what we are told. Instead, we see chickens happily dancing around on Sesame Street and Foster Farms commercials where chickens are not only crossing roads, but driving trucks (incidentally, Foster Farms is owned by the same people who own the Foster Freeze chain, a subsidiary of the dairy industry). Anyway, ... (Chomsky continues for 32 pages. For the full text of his answer, contact Odonian Press)
Rene Descartes
It had sufficient reason to believe it was dreaming anyway
Epicurus
For fun
Immanuel Kant
Because it was a duty.
Karl Marx
To escape the bourgeois middle-class struggle.
Also Karl Marx
It was a historical inevitability.
Pyrrho the Skeptic
What road?
Joseph Stalin
I don't care. Catch it. I need its eggs to make my omelette.
Sisyphus
Was it pushing a rock, too?
Dylan Thomas
To not go (sic) gentle into that good night.
BadlyDrawnBoy
To go to the other side!
Why did the pervert cross the road?
Because he was stuck in the chicken.
Καληνυχτα
maika said...
@badlydrawnboy
..συγγνώμη αλλά μήπως είναι Νταρφούρ στο Σουδάν και όχι Καρφούρ??
Όχι, το Νταρφούρ είναι γαλλικο σουπερμαρκετ
...και το Καρφούρ χωριό στην Πίνδο...
@nikos dimou
Ευχαριστώ,είμαι υπόχρεη!
Έστειλα ένα mail,σεντόνι,μήπως μπει σε junk,ψάξτε το.
Σαν θέμα έχει:apousia,και ο αποστολέας είναι goldcrest4@hotmail.com,μα το πιθανότερο να ήρθε από mzakura@hol.gr.
apousia, φιλική συμβουλή: Σβήσε το σχόλιο email, γιατί υπάρχει κίνδυνος για spam κ.α. Δε μπορώ να στο εξηγήσω τώρα τεχνικά, απλά κάν' το. Ο γάτος έτσι κι αλλιώς θα το διαβάσει ακόμα κι αν το σβήσεις!
Ένα πολύ καλό άρθρο του Βήματος για τη χαμηλή προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα:
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14750&m=D27&aa=1
Πρώτος και κυριότερος λόγος: η αγορά εργασίας, "κυρίως λόγω της ακαμψίας της αλλά και των συχνών απεργιών".
Πρέπει να ξυπνήσουμε: αν δεν αλλάξουμε σύντομα νοοτροπία, έρχονται δύσκολες μέρες. Το παιχνίδι πλέον είναι παγκόσμιο...
Επίσης από το προηγούμενο άρθρο:
Στην πρώτη θέση (παγκοσμίως) προσέλκυσης επενδύσεων είναι η Δανία, στη δεύτερη η Φινλανδία, στην πέμπτη η Ολλανδία και μετά η Ιρλανδία.
Χώρες με ανάλογο μέγεθος με την Ελλάδα, χωρίς φυσικούς πόρους, που όμως κατάφεραν να κάνουν ριζικές αλλαγές στις οικονομίες τους και πέτυχαν.
Γιατί ποτέ δεν θα γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα? Δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός με όραμα και ικανότητα που να το καταφέρει? Οι εργατοπατέρες μας δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο εργάτης της Φινλανδίας περνάει απείρως καλύτερα από αυτόν της Ελλάδας και ας επιτρέπονται οι ελεύθερες απολύσεις?
Φοβόταν... Φοβόταν από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, από τότε που καταλάβαινε ότι γύρω της κουφόβραζε ωμό ψέμα, κρυφά λόγια, μουλωχτές κινήσεις... Από τότε που την έδενε η μάνα της μαζί με τον μικρότερο αδερφό της στο πόδι του κρεβατιού μη τυχόν και το σκάσουν όσο εκείνη έλειπε για «δουλειές»... Τι δουλειά ήταν αυτή που αντί για λεφτά, ερχόταν με κάποιο τρόφιμο μέσα στο παλτό της? Από τότε που τις έτρωγε από τους δυο μεγάλους της αδερφούς έτσι και την έβρισκαν να διαβάζει κάποιο περιοδικό από αυτά τα ιταλικά, με τις όμορφες φωτογραφίες, που της έδινε στα κρυφα η κόρη του χασάπη... Από τότε που ερχόταν ο πατέρας της στα κρυφά τα βράδια, κι η μάνα της έκανε ότι κοιμόταν, και δεν την κοίταζε ο άθλιος στα μάτια παρά μόνον στο επόμενο βραδυνό, λίγο πριν της κάνει επίσκεψη?....
Τώρα όμως φοβόταν όχι μόνον αυτά που ήξερε, αλλά κι αυτά που οσμιζόταν να βαραίνουν πάνω της... Σήμερα ήταν η τρίτη μέρα «κρυψώνας», κόντευε να τον δει επιτέλους... Αραγε θα την αναγνώριζε, μετά από τόσους μήνες? Είχε αλλάξει τώρα που έγινε μάνα? Και καταριόταν τη φτώχεια της που δεν είχε ούτε μία φωτογραφία του γυιού του να του δείξει... Γυιός Μάρκελλε, γυιός, σου έκανα τον άντρα που μου ζήτησες.... Εκλεισε τα μάτια να ξεχαστεί λιγάκι, να σωπάσει λίγο η ανταριασμένη της καρδιά, και προσπαθούσε να φέρει το πρόσωπο του Μάρκελλου στο μυαλό της...
Τίποτα! Τον ένοιωθε, τον μύριζε σχεδόν, έλεγε τώρα θ’ανοίξω τα μάτια μου κι όλα αυτά θα είναι ένα κακό όνειρο, είμαι μαζί του στο κρεββάτι μας, με τα καλά μας τα σεντόνια της μαμάς και στη μέση ο μικρός μας... Οκτώ μηνών μωρό, κι έπρεπε να τον αφήσει για να βρει τον άντρα της, να βγάλει κι εκείνη λεφτά, να τους στείλει πίσω και σιγά –σιγά να φέρει και την υπόλοιπή της οικογένεια εδώ...
Λίγα χρόνια πριν, πέρασε ο Μάρκελλος με το πλοίο «Σώθηκα» που λέγαν οι άχρηστοι οι ελληνάδες στην Κέρκυρα, τη γη της επαγγελίας. Οι πρώτοι που μπόρεσαν να βρουν δουλειά, στέλναν πίσω λεφτά, ζεστά-ζεστά, και θαμπωνόντουσαν οι υπόλοιποι... Δεν είχε σημασία, έκαναν ό,τι δουλειά έβρισκαν, για ένα κομμάτι ψωμί, κι ήταν κι ευχαριστημένοι αν είχαν κάπου να κοιμηθούν το βράδυ... Ο δικός της ήταν από τους τυχερούς, πήγε στον ξάδερφό του, που δούλευε αποθήκη σε μπαρ (κι είχε και όπλο από τα δικά τους) και τον έβαλε σε βενζινάδικο...
Ολη μέρα στο πετρέλαιο και τα λάδια, αλλά λεφτά από τα ρέστα μηδέν – μόλις τον έκοβαν οι ελληνάδες για ράτσα, έμπαιναν λαχταρισμένοι στ’αμάξι κι έφευγαν... Αλλά εκείνος, χαμογελαστός απ’έξω, να βράζει (και να σχεδιάζει) μέσα, έκανε το καλό παιδί και σιγά-σιγά μπήκε στη μάπα, το βυτιοφόρτο που μάζευε όλον τον κατιμά από τα υπόλοιπα, έριχναν και κάτι ψιλά από κανονικό ντήζελ, & βουρ στις πολυκατοικίες –εκεί ο αφεντικός, για να κρατάνε τα στόμα τους κλειστό, τους εδινε κάνα καλό μπουρμπουάρ. Μ’αυτό έβαζε στην άκρη για να βγάλει γέννα – ήταν κι εκείνη τυχερή, καταφέραν από δω κι από κει, να μαζέψουν κάμποσα, να της φτάσουν να γεννήσει με άλλες έξι, στα δωμάτια για εγκύους – όχι σαν τις φτωχές που γεννούσαν και μετά όπου έβρισκαν κρεββάτι, μα με ασθενείς ήταν, μα με ετοιμοθάνατους ήταν, μα με χτικιασμένους, όλους μαζί – και με τις κατσαρίδες να κόβουν βόλτες...
Πιάστηκε αγκαλιά με τα χέρια της, κουκουλωμένη με κάτι παλιές λινάτσες, σε’να σπίτι χωρίς τζάμια (ευτυχώς έμπαινε καλοκαίρι) και έστιψε το μυαλό της να σκεφτεί τον γάμο της, τη χαρά της, που επιτέλους θα πήγαινε σπίτι με τον Μαρκέλλο – κι εκεί αντί να φαίνεται ανάγλυφο το πρόσωπό του, έτσι κούκλος που ήταν με το κοσοτούμι του, δεν της έχόταν παρά μια θολή εικόνα... Παρ’όλο που είχε παχύνει κι ήταν μαυρισμένος –πέρναγε καλά ο αλήτης- τρελ΄λα΄θηκε, πρώτη φορα΄τον έβλεπε ε κοστούμι! Είχε πάρει ειδική άδεια από την αστυνομία, βίζα με 2.000 δολλάρια για να μπει και να ξαναβγει σε 2 μέρες, κι οπως ανέβαινε τα σκαλοπάτια στην Αγια-Φωτεινή, η καρδιά της βούλιαξε... Και η κοιλιά της κλώτσησε, πάλι καλά που πρόλαβαν να ατο κουκουλώσουν και να εμφανιστεί με νυφικό –μαρένγκα,να μην φαίνεται το φούσκωμα, η άνοιξη που έμπαινε με τόση φόρα, σκορπώντας τα παραθυρόφυλλα...
Κι έκλαιγε, έκλαιγε στο γάμο της που άφηνε τη μάνα της, συνένοχη και θύμα, έκλαιγε που δεν μπορούσε να μιλήσει τώρα που ήταν όλοι εκεί, να ξεμπροστιάσει τον πατέρα της, έκλαιγε που έπρεπε να γίνει με τοση χαρτούρα ο γάμος , μια που ο Μάρκελλος ήταν μουσουλμάνος και τους πολέμησαν και τους δυό τους όλα τα σόγια, οι χριστιανοί «μα θα πας κορίτσι πράμα με το ισλάμ, τρελλάθηκες?» και οι άλλοι «θα της κάνεις τη χάρη να την πάρεις χωρίς να αλλαξοπιστήσει – δεν είσαι άντρας εσύ...»
Κι όλα τ’άλλα μόνη της, μόνη της πήγαινε να της βάλουν τους ορρούς που κόντευε να το χάσει το μωρό, μόνη της που γένναγε γιατί ο πατέρας της μπήκε νοσοκομείο με εγκεφαλικό και η μάνα έστρεξε στον αφέντη, μόνη που γέννησε, εκτός της ξαδέρφης, που έφερε κι ένα ρουχαλάκι στο μωρό, για να έχει κάτι καινούριο να βάλει – μισό μηνιάτικο ένα κομμάτι τόσο δα....
Δες με τώρα Μάρκελλε, έλα να με πάρεις, πάμε να πάρουμε τον Κρίστο και να φύγουμε, να φύγουμε, να μην βλέπω πια τα αξύριστα βλέμματα και τους νηστικούς ώμους, να μην κοιμάμαι στο πάτωμα, ανάμεσα σε φίλους ναι, αλλά τόσο ξένους. Καμμιά προσφυγιά δεν ήταν ένας για όλους. Μαζί στο ταξίδι, αλλά ο καθένας για πάρτη του έτσι και τους μπαγλαρώσουν... Φοβόταν να ξημερώσει αύριο, είχε τρεις μέρες σχεδόν νηστική, εντάξει, όσοι έβρισκαν οικοδομή, κάτι έβαζαν και για τους υπόλοιπους, κι αυτή και μιαν άλλη κοπέλλα προσπαθούσαν να τις φροντίσουν λίγο, αλλά κι αυτοί πεινούσαν, όλη μέρα στο δρόμο να περιμένουν να τους πάρουν για γιαπί... Εκείνη επειδή ήταν «φρέσκια» έκανε το νοικοκοιριό (σε εγκαταλελειμμένο σπίτι) κι έφτιαχνε σκουπίδια για φαί. Ολα τ’αποφάγια μετά τα φύλαγε για το βράδυ, μήπως πεινούσε κάποιος από τους μικρότερους... Εντεκα άνθρωποι στο σπίτι, σώματα, χνώτα, κουρελούδες και το βράδυ ροχαλητά να ξεχαστούν...
Αύριο... Αύριο θα τον έβλεπε τον άντρα της, και θα έπαιρναν και κάποια λεφτά λέει στο χέρι, το κόμμα ζητούσε κόσμο για την διαδήλωση, ένα πεντοχίλιαρο το κεφάλι... Δεν ήξερε ακριβώς πόσα πολλά λεφτά ηταν το πεντοχίλιαρο, αλλά έπρεπε να είναι καλά. Θα έστελνε και λίγα πίσω, θα ψώνιζε και κάτι για όλους, κι ένα πραγματικό αυτοκινητάκι με μπαταρίες για το γυιό τους.... Στο τελευταίο αυτοκίνητο που μπήκε μέχρι να έρθει σ’αυτό το ρημαγένο σπίτι, είδε αληθινές βιτρίνες, με φώτα τόσο δυνατά που έκοβαν τη νύχτα! Και κόσμος που μπαινόβγαινε... Αλλά στα κρυφά, τα κεφάλια χαμηλωμένα. Κι έπρεπε να μάθει και τη γλώσσα, αυτό πώς θα το κατάφερνε? Κι άμα τελικά δεν πήγαιναν όλα καλά και την έβαζε ο άντρας της να παίρνει πελάτες, όπως τόσοι και τόσες που είχε ακούσει (που μετά έχτιζαν στη γειτονιά της σπίτια-παλάτια, από κει που δεν είχαν καν πάτωμα στο σπίτι τους πριν, παρά μόνο πατημένο χώμα....)
Φοβόταν, κρύωνε, πεινούσε, αλλά δάκρυ δεν έβγαινε, το δαρμένο αγρίμι είχε στερέψει πια... Τον γυιό της, πότε θα τον έφερνε? Δεν την είχε χτυπάησιεακόμη το όιτ δνε ήταν δίπλα της, τόσο σα μάνα τον κουβαλούσε κι αυτόν μαζί της, δεν το πίστευε ότι τον άφησε πίσω, αυτό όχι. Θα γυρνούσεκαι θα τον έβλεπε... Είχε περπατήσει σα ζωντανή-νεκρή τέσσερις μέρες, και λίγο με ναυλωμένο ταξί, για να περάσει τα σύνορα, με τα 5.500 δολάρια το κεφάλι στον ‘αρχηγό» για 5 διαφορετικά περάσματα κι ελληνάδες να τα πάρουν, συνεννοημένοι έτσι ώστε να τους δείχνουν μόλις μέχρι τον επόμενο «σταθμό», σε γκρεμούς και χώματα, διαδρομές που άλλαζαν κάθε βδομάδα και καλά για τις περιπολίες... Φτώχαιναν αυτοί και τα τσέπωναν οι ελληνάδες –ας είναι...
Φοβόταν, κι αυτό δε θα της πέρναγε ποτέ, μέτραγε τις μέρες, και πήγαινε να ξημερώσει πρώτη Μάη, που ήταν μέρα που η μάνα της στόλιζε με όσα λουλούδια έβγαζε η αυλίτσα το καλό τους το βάζο, με το σπασμένο χείλος & τις ραγισματιές... Μάης που για λίγο ξέχναγε την άθλιά της τη ζωή, που χώραγε ίσα-ίσα στο μικρό σπιρτόκουτο που έγραφε «America» επάνω, με ρίγες κι αστέρια... Η ζωή, γιατί το παράπονο δε χώραγε ούτε σε φέρετρο. Κι αν δεν πήγαιναν όλα καλά, κι αν έτσι που είχε να πλυθεί με σαπούνι τόσες μέρες (καλά που είχε και νερό δε λες), δεν είχε και τίποτε να βάλει, είχε μαζί της μόνον χτένα και λιγα βρακιά, αν την έβλεπε έτσι και δεν την γούσταρε? Αν είχε βρει άλλη? Αν μετάνοιωνε και δεν εμφανιζόταν κάν? Αν έπρεπε να ξαναπάρει το δρόμο για πίσω χωρίς να έχει καταφέρει τίποτε? Και που ήταν στο κόμμα το παλιό πίσω, αν αυτό τους έκανε να την μπαγλαρώσουν για σκούπα μια ώρα αρχύτερα?
Δε μπορούσε να ησυχάσει, σίδερα γύρω-γύρα και στη μέση πιασμένη η ανάσα της, ροχαλητά παντού και πουθενά να πάει...
Δεν περνάει τούτη η νύχτα, δεν περνάει... Φόβε μου, κάτσε για παρέα, δεν έχω κανέναν.....
Για τον harry re-loaded, με χρυσό μονόγραμμα (-)
zoros, χαίρομαι που κι άλλος γράφει γι' αυτά - επιτέλους!
Ο κομμουνισμός και η αναρχία μας μάραναν, λες και θα λύσουν τα υπάρχοντα και φλέγοντα προβλήματά μας. Ας οργανωθούμε καλύτερα, ας εργαστούμε έξυπνα και παραγωγικά και ας δώσουμε κίνητρα για επενδύσεις και τόνωση της επιχειρηματικότητας - ότι ακριβώς δηλαδή πολεμούν με λύσσα οι εργατοπατέρες εδώ και δεκαετίες, προσκολημμένοι στα γνωστά "ευαγγέλιά" τους ;)
Και αν δεν μπει η πληροφορική (και η συνεπακόλουθη οργάνωση) στο πετσί μας και τη νοοτροπία μας (και όχι ως μάθημα μιας διδακτικής ώρας σε εργαστήριο για να παίζουν οι μαθητές παιχνιδάκια, που έθιξε κι ο γάτος χθες βράδυ στην TV), δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα. Μόνο θα κάνουμε "μεγάλα έργα" που αρχίζουν και τελειώνουν μπλεγμένα μέσα στα γρανάζια μιας απίστευτης γραφειοκρατίας - ΑΝ τελειώνουν ποτέ φυσικά ;)
sorry για τα typos, η ώρα βλέπετε...
Διόρθωσα τα typos, θα το εκδώσω και θα τσεπώσω και κάνα φράγκο. Τζάμπα να πάει το ξενύχτι;
evangelia ntalarizou said...
ο συμβολισμος του όχι ,η αντίσταση και η αντίθεση.
μιζεροκουβέντες και επετειακές φανφάρες.Είναι οι αναρχικοί αριστεροί ή κουμουνιστές και ...χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι.
Δε μίλησαν και δε μιλάνε οι εργάτες , οι αγρότες...οι χειρονάκτες της καθημερινότητάς μας , βηματίζουν , παρελαύνουν, πεθαίνουν αλλά δε μιλάνε ...το έχουν αναλάβει οι εκπρόσωποι,οι αντιπρόσωποι,οι τρίτοι.
'το δικαίωμα στην τεμπελιά' του Λαφάργκ αναδύεταιμέσα από τις στάχτες.
Δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, με αξιοπρέπεια και ευδαιμονία.
Καταναλώνοντας την απουσία του ιδεώδους.Ανεργία,άγχος,χαμηλόμισθοι,λέξεις που έχουν σώμα ,πρόσωπο.
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.
Αναμασάνε τα μυρικαστικά ,όχι οι άνθρωποι.
Πρέπει να εφεύρουμε τισ λέξεις που θα κάνουνε πράξη το καινούριο δεν αρκεί πλέον να τις ανακαλύψουμε
μπραβο, με συνοψισες σε οσα ολα πιθανον θα ηθελα να πω σχετικα με τους ψευδο-εργατοπατερες και τις ψευδο-διαμαρτυριες στου δρομους απο ψευδο-αναρχικους που μονο ξυλο ξερουν να παιζουν και μετα γυρνανε σπιτακι τους να παιξουν ακομα λιγο πλει στεισιον.
evangelia ntalarizou φτιαξε ενα μπλογκ και βαλε το σχολιο σου στις 3:39 πμ μεσα να το βλεπουν οι περαστικοι
Lefteris Kritikakis
καλα τα λες, ομως αυτη η σκεψη επικρατει στο εξωτερικο, η σκεψη του εμπορα οχι του "σπουδαγμενου" μαλακα,
στην Ελλαδα ακομα Νομικη και Ιατρικη λιγουρευονται τα παιδάκια.
Αnula, Σπουδαγμενη Μαλάκo
Δεν χρείαζεται να προσελκύσουμε καμμία πολυεθνική να επενδύσει.
Οι πολυεθνικές είναι η προσωποποίηση του παρασιτισμού και του ολοκληρωτισμού.
Επιπλέον δεν γνωρίζω ούτε μία που να παράγει προϊόν φιλικό στο περιβάλλον.
Οι μόνες εταιρίες που αξίζει να προσελκύσουμε είναι αυτές που ασχολούνται με τις ήπιες μορφές ενέργειας: φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες,γεωθερμία κλπ.
Αν τα 9 δις που δωρίσαμε στις πολυεθνικές για άρτο και θεάματα(βλέπε ολυμπιακούς) και τα αμέτρητα δίς φόρο στο δυνάστη μας για όπλα τα επενδύαμε σε κίνητρα για ανάπτυξη των ήπιων και αειφόρων τεχνολογιών και σε κίνητρα ώστε η κάθε οικογένεια να παράγει τη δική της ενέργεια σήμερα τουλάχιστον θα αναπνέαμε άλλο αέρα!
Καλημέρα!
Εγώ κοιμάμαι και το μπλογκ μου δουλεύει!
Συγκομιδή της νύχτας:
Επιτροφή της Απουσίας. (ΖΗΤΩ!).
Ένα υπέροχο διήγημα της Αφροδίτης. (Συνέχισε - θα προλογίσω το πρώτο σου βιβλίο...)
Μια δυναμική υπερπόντια δημηγορία του Λευτέρη Κριτικάκη (να γιατί δεν γιορτάζουν στις ΠΗΑ την Πρωτομαγιά).
Μια πολύ καίρια τοποθέτηση από την Ευαγγελία Νταλαρίζου (καλώς ήρθες στην παρέα)
και άλλα πολλά ωραία - που με αγχώνουν
άντε να ανταποκριθείς σε τέτοιον κόσμο και να μην τον απογοητεύσεις με το επόμενο ποστ...
Και με το γατακι τι γινεται ?
@aphrodite
..o ΝΔ θα προλογίσει το βιβλίο σου,ο mickey θα το εκδώσει κι εγώ θα το αγοράσω...
..μένει μόνο να το γράψεις...
άντε!!!
Καλημέρα σε όλους!
Νομίζω πως ο Λευτέρης έθεσε σωστά ζητήματα, αν και λίαν "δυναμικός" (που λέει κι ο γάτος) και με "σκληρές" κουβέντες. Ευτυχώς που υπήρξαν και αντιδράσεις και ενδέχεται να ασχοληθούμε σοβαρά.
Και η ηλίθια εργασιακή νοοτροπία που έχουμε από τα παιδικά μας χρόνια και η εξοντωτική εργασία που όμως είναι αντιπαραγωγική (work smart vs hard) και αρκετά ακόμα πρέπει να αλλάξουν και μάλιστα από μας τους ίδιους - αν περιμέναμε από τους πολιτικούς μας και τον Πολυζωγόπουλος, σωθήκαμε...
Ελπίζω, εφόσον το post παραμείνει, να ασχοληθούμε με αυτές, τις πρακτικές πλευρές του ζητήματος και τι θα κάνουμε τώρα. Προσπάθησα κι εγώ χθες με κάποια σχόλιά μου, αλλά δυστυχώς με έφαγαν ο Μαρξ και ο ...Μπακούνιν :))
@harry, 1:02,
Προτείνω αντί αναδημοσίευσης, υπηρεσία αφύπνισης για... νυχτερινό "προς νερού" σας!!!
(-DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD!!!!!
(ή μάλλον καλή baby-sitter σαν... Frau Blueher, να έχω λίγο ρημαδιασμένο χρόνο!)
(Σ'ευχαριστώ)
@maika,
Θα στο χαρίσω καλέ το πρώτο αντίτυπο, θα βγάλω κι άλλο ένα για τη μαμά μου κι ένα για να κόβω σελίδες για σαΐτες!...
(καλά, την πρώτη σελίδα που θα προλογίσει ο Δον, θα την κορνιζώσω, να τη δείχνω στα εγγόνια μου!)
Nikos Dimou said...
"ΔΕΝ γιορτάζεται στην χώρα που την γέννησε (στις ΗΠΑ, ως «ημέρα της εργασίας» – Labor Day – ορίστηκε αργότερα η πρώτη Δευτέρα κάθε Σεπτέμβρη – να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές)"
Κι όμως...
Διαβάζω σήμερα στην Κ.Ε.(7/5/2006) για την τεράστια διαδήλωση Ισπανόφωνων πολιτών των Η.Π.Α.:
" Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι η πραγματικότητα πλησίασε αρκετά το σενάριο και ότι η Πρωτομαγιά του 2006 ίσως καταχωρηθεί αργότερα στα αμερικανικά χρονικά ως μέρα αμέσως μεγαλύτερης σπουδαιότητας μετά την Πρωτομαγιά του 1886, που σημάδεψε το παγκόσμιο εργατικό κίνημα.
Εκείνη τη μέρα, η οποία στις ΗΠΑ δεν αποτελεί επίσημη αργία, οι μετανάστες ισπανόφωνοι, παράνομοι και νόμιμοι, αποφάσισαν να μην πάνε στις δουλειές τους, να μην στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μην αγοράσουν και να μην καταναλώσουν τίποτα, για να δείξουν ότι η αμερικανική οικονομία δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτούς."
Ελυθεροτυπία
Δημοσίευση σχολίου