Πέμπτη, Μαρτίου 30, 2006

Καταραμένη καθημερινότητα!



Είχα γράψει παλιότερα στο blog ότι ορισμένες πόλεις με ηρεμούν – είχα παρομοιάσει την Γενεύη με ένα μεγάλο Lexotanil. Το ίδιο μου συμβαίνει στην Σκανδιναβία, στην Γερμανία, στις ΗΠΑ, κυρίως στις μικρότερες πόλεις. Η ζωή είναι οργανωμένη, τα πάντα τρέχουν ρολόι, οι άνθρωποι χαμογελούν. Πριν 19 χρόνια είχα γράψει στο Βήμα ένα χρονογράφημα για μία άγνωστη μικρή πόλη που είχα επισκεφθεί:

Η πόλις Kulmbach

TI ΘEΛEI ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχής; Πολλά και σπουδαία - όμως εγώ σκέπτομαι τώρα τα ελάχιστα. Που μπορούν να του χαλάσουν τη διάθεση τόσο πολύ, ώστε να μην χαίρεται τα σημαντικά. Πόσο θα απολαύσετε μία συναυλία αν χάσετε τη μισή, ψάχνοντας για πάρκινγκ; Πόσο χαίρεστε μία νέα γνωριμία - όταν μόλις περάσατε δύο ώρες όρθιος μπροστά στο γκισέ μιας τράπεζας;

'Εχω εφεύρει ένα μέτρο πολιτισμού που το ονομάζω: "Δείκτη Ταλαιπωρίας". Για μένα εκείνο το κράτος είναι πιο ψηλά, που λιγότερο ταλαιπωρεί τον πολίτη. Ναι - η ποιότητα ζωής είναι (και) μία θέση πάρκινγκ.

Η ΠΟΛΙΣ Kulmbach έχει πληθυσμό 28.400 κατοίκων. Βρίσκεται στην Φρανκονία (Franken - εξ ου και οι Φράγκοι) είκοσι δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Bayreuth. Διοικητικά ανήκει στο ομόσπονδο κράτος (και όχι "κρατίδιον" - με έντεκα εκατομμύρια κατοίκους!) της Βαυαρίας.

Η πόλις Kulmbach δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο να επιδείξει, πέρα από ένα παλιό κάστρο και δύο εργοστάσια μπύρας. Ωστόσο εμένα με άφησε κατάπληκτο. Σπεύδω αμέσως να πω ότι εξ ίσου με εντυπωσίασαν και όλες οι άλλες μικρές και μεσαίες πόλεις που είδα στη Γερμανία. Διάλεξα το Kulmbach επειδή είναι η πιο άσημη.

Μπαίνοντας στην πόλη με το αυτοκίνητο, από μία σωστή οδική πρόσβαση (με πλήρη σήμανση - αδύνατο να χαθείς) αμέσως ειδικές πινακίδες με πληροφόρησαν που υπήρχαν χώροι στάθμευσης και ποιοι είχαν θέσεις. Επτά κεντρικοί σταθμοί με πληρωμή αλλά και δωρεάν πάρκινγκ (περιορισμός ώρας με δίσκο) συν άφθονα παρκόμετρα. Το υπόγειο γκαράζ που διαλέξαμε είχε και σύστημα μέτρησης των καυσαερίων, που χτυπούσε συναγερμό όταν ανέβαινε επικίνδυνα η στάθμη τους.

Το εμπορικό κέντρο του Kulmbach είναι ένα δίκτυο από πλατείες και πεζόδρομους στρωμένους παλαιό καλντερίμι, με αναπαλαιωμένα παραδοσιακά σπίτια. Τα μαγαζιά υπερμοντέρνα και γεμάτα με όλα τα αγαθά του Θεού. Βρήκαμε πράγματα που δεν τα είχαμε δεί στο Μόναχο. Ωραίο σκηνικό, γελαστοί άνθρωποι και πλανόδιοι οργανοπαίκτες, έκαναν τα ψώνια να μοιάζουν γιορτή.

Ότι το Kulmbach έχει πάρκα (κι ας είναι μέσα σε δάσος) θέατρο, αξιοπρεπέστατο νοσοκομείο - περιττό να το πω. Όπως ότι δεν έχει θορύβους, σκουπίδια (ούτε ένα - για δείγμα!) παράνομο παρκάρισμα, αυθαίρετα κτίσματα και μπετονένια πανωσηκώματα. Τσιμέντο υπάρχει, αλλά δεν χτυπάει. Οι νέες οικοδομές έχουν προσαρμοστεί στο παραδοσιακό ύφος.


ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που πήγαινα σε κάποιο Κulmbach, θυμόμουνα με πόνο,την ανάλογη Ελληνική πόλη. Πνιγμένη στο σκουπίδι, το θόρυβο και το καυσαέριο, με αυτοκίνητα στραβοβαλμένα να κλείνουν τους δρόμους, με κτίσματα απρόσωπα και απαίσια. Μη μου πείτε: εκεί έχουν λεφτά - ενώ εμείς... Λάθος! Το γούστο δεν έχει κόστος. Οι πιο πλούσιες περιοχές στην Ελλάδα είναι οι πιο άσκημες. Πως κατάντησε το Ηράκλειο της Κρήτης, που το θυμάμαι παλιά, ωραιότατο; Η φτώχεια το χάλασε;

'Έκανα τέσσερις χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στη Γερμανία, μπήκα και έζησα σε πολλά μέρη. Δεν με εντυπωσίασαν τόσο τα μεγάλα κέντρα, όσο οι μικρές πόλεις και τα χωριά. Η καλαισθησία τους (αχ εκείνα τα ανθισμένα μπαλκόνια - μονότονα ήτανε!) η καθαριότητα, η οργάνωση, η εξυπηρέτηση - και το χαμόγελο!

Αυτό θα πει δημοκρατία - η δυνατότητα και η ποιότητα παντού - όχι μόνο στη βιτρίνα. Κι αυτό θα πει πολιτισμός: ο "Δείκτης Ταλαιπωρίας" στο μηδέν - κινείσαι, σταθμεύεις, συναλλάσσεσαι, επικοινωνείς, απολαμβάνεις, με τη μικρότερη δυνατή όχληση.

Οι άνθρωποι, εκεί, ζούνε σε άλλον κόσμο. 'Έχουν ξεπεράσει το άγχος του τσιμέντου και του αυτοκινήτου. (Δεκαπλάσια οχήματα από μας - αλλά δεν τα βλέπεις! Ούτε δακτύλιος, ούτε νέφος!) 'Έχουν ελαχιστοποιήσει την γραφειοκρατία. Τα πάντα - από διαβατήριο μέχρι φόρους - δι αλληλογραφίας. (2006: σήμερα on line).

ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ πως ο πλουσιότερος και πλέον προνομιούχος 'Ελληνας, έχει χειρότερη ποιότητα ζωής από τον μέσο κάτοικο του Kulmbach. Γιατί ο αέρας που αναπνέει, το περιβάλλον που αντικρίζει και οι δρόμοι όπου μποτιλιάρεται είναι κοινοί για όλους...




Αυτά έγραφα το 1987 – και δεν νομίζω να έχει αλλάξει τίποτα. Η Αθήνα, στην οποία ζω, βρίσκεται πάντα στην ίδια κατάσταση γενικής υστερίας. Όλοι καταπιεσμένοι, μουτρωμένοι, εκνευρισμένοι, επιθετικοί και αγχωμένοι, από το παράλογο καθημερινό μας στρες. Πας να εξυπηρετηθείς σε δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, τράπεζες, ακόμα και ιδιωτικές εταιρίες και φεύγεις με τα νεύρα κουρέλια. Αν χρειαστείς ταξί θα πρέπει να διαπρέψεις στις υποκλίσεις – μέχρι να βρεθεί κάποιος να σου κάνει την τιμή... Να μη μιλήσω για την κυκλοφορία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και το πάρκινγκ...

Το τραγικό: εκτός Αθηνών τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Σε σημείο που αποφεύγω, όσο μπορώ, πολλές από τις πόλεις της περιφέρειας.

Αν με ρωτούσαν ποιο είναι το πρώτο πρόβλημα της Ελλάδας θα έλεγα: η ταλαιπωρία της καθημερινότητας. Πρώτο σύμπτωμα για την χρεοκοπία του ορθολογισμού σε αυτή τη χώρα...

104 σχόλια:

Dormammu είπε...

Πάλι πρώτος???

μήτσκος είπε...

Θυμάμαι εκπομπή της ΝΕΤ για τα αξιοθέατα της Κρήτης: "Βρισκόμαστε στον τάδε επαρχιακό δρόμο και, ακολουθώντας τους σωρούς των σκουπιδιών στην άκρη του δρόμου, φτάνουμε στη Γόρτυνα".

Dormammu είπε...

Το πρώτο σχόλιο απευθυνόταν στον mickey, που έχει ψύχωση με τις πεντακοσάρες…:-))

Για να διατηρηθεί η ποιότητα ζωής σε μία πόλη, πρέπει κατ’ αρχήν οι κάτοικοί της να την σέβονται. Ποιος σεβάστηκε ποτέ κάτι στην Ελλάδα του πανωσηκώματος, της αντιπαροχής και των παράνομων χωματερών..? Θα επανέλθω αναλυτικότερος…

Καλή σας μέρα και καλή τύχη στον πόλεμο της καθημερινότητας

Stathis είπε...

Το πρώτο ζητούμενο για να λύσεις τα προβλήματα είναι να τα ανγνωρίσεις. Εδώ έχω την εντύπωση πως ούτε καν τα αντιλαμβανόμαστε. Ακούω συνεχώς συζητήσεις για το πόσο όμορφη είναι η ελλάδα, πόσο ωραία ζούμε εδώ, σε αντίθεση με τους ξενέρωτους βορείους που δεν έχουν τη δική μας ευτυχία να ξεσαλώνουν κάθε βράδυ στα μπουζουκομάγαζα. Αυτό είναι ο δείκτης ευτυχίας στην Ελλάδα.

gravoura είπε...

Δεν μετάνοιωσα ούτε στιγμή όταν χρειάστηκε να μετεγκατασταθώ εκτός Αθήνας. Η Θεσσαλονίκη, έχει τα προβλήματά της αλλά καμιά σύγκριση με την Αθήνα. Μάλιστα, όταν κατάφερα να φτιάξουμε το σπιτικό μας εκτός πόλης, στην περιφέρεια, τότε πραγματικά η ζωή αναβαθμίστηκε, τουλάχιστον όσον αφορά την ποιότητα σε χώρο με πράσινο και ησυχία. Τα παιδιά έπαιξαν έξω στο δρόμο, έτρεξαν με το ποδήλατό τους, χωρίς να έχω άγχος. Πήγαν σε σχολεία με μεγάλο προαύλιο χώρο, περπατούσαν με τα πόδια με τα γειτονόπουλα, αναπτύχθηκε όμορφη φιλία μεταξύ τους που κρατάει χρόνια τώρα. Για εμάς τους γονείς, λύθηκαν πολλά από τα καθημερινά προβλήματα του παρκαρίσματος, της φασαρίας, του μποτιλιαρίσματος και σπάσιμο νεύρων μέχρι να φτάσεις στη δουλειά σου. ΄Οχι πως δεν υπάρχουν και εδώ προβλήματα, όπως αποχέτευση, ασφαλτόδρομοι, συχνή συγκοινωνία και η συνδιαλλαγή με το "κράτος". ΄Οταν όμως γυρνάς σπίτι θέλεις να τα ξεχάσεις και υπάρχουν τρόποι να τα καταφέρεις.

Nikos Dimou είπε...

θύμα του πισί said...
Μπορούμε να μάθουμε nd πού είναι τραβηγμένες οι φωτογραφίες;

Οι φωτογραφίες είναι από μία υποβαθμισμένη, συνοικία στο ανατολικό Μόναχο (Haidhausen)τραβηγμένες πρόπερσι. Μοιάζουν με το Kulmbach (του οποιου οι φωτογραφίες είναι, μαζί με το παλαιό μου αρχείο, στο μουσείο Μπενάκη)

J95 είπε...

Είχα γράψει παλιότερα στο blog ότι ορισμένες πόλεις με ηρεμούν – είχα παρομοιάσει την Γενεύη με ένα μεγάλο Lexotanil.

Εντάξει, αν το καλοσκεφτείς αυτό δεν είναι και πολύ τιμητικό για τη Γενεύη :)

Haris είπε...

Κύριε Δήμου είναι τυχαίο ότι όλες οι πόλεις στην Ελλάδα είνια μια μικρή μικρογραφία της Αθήνας...?

st είπε...

Ζω στο Αμστερνταμ και μετακινουμαι μονο με το ποδηλατο (στην πολη) ή με το τρενο (για αλλες πολεις). Δεν εχω μπει σε αυτοκινητο εδω και 2 χρονια και δεν μου εχει λειψει καθολου.
Κατα τ' αλλα οι συνθηκες ειναι οπως τις περιεγραψε ο ΝΔ για την Γερμανικη κωμοπολη.
Οπως μαλιστα λεμε και με ενα φιλο μου εδω, ειναι οτι σε αυτην την πολη δεν υπαρχει ΑΥΤΟΣ που θα σου χαλασει την ημερα (ειτε ο οδηγος που θα σε βρισει, ειτε ο αγενης υπαλληλος της εφοριας κλπ κλπ.)

ΑΥΤΟ που σιγουρα ομως θα σου χαλασει την ημερα ειναι ο καιρος που πλεον νομιζω ειναι βασικο συστατικο αυτου που λεμε "ποιοτητα ζωης".

trol είπε...

Πολλοί από εμάς θέλουμε ένα σπίτι στα περίχωρα της μεγάλης πόλης, με κήπο, γκαράζ και πράσινο. Υπάρχουν ωραία προάστια αλλα το φαινόμενο suburbanism το απεχθάνομαι. Μακάρι γύρω από την Θεσσαλονίκη να μην αναπτυχθούν τεράστια προάστια. Και όσοι μπορούν να πάνε εκεί, θα πάνε. Μέσα στην πόλη θα μείνουν οι πιο φτωχοί, μερικές δουλειές και πολύ κίνηση. Θα υποβαθμιστεί το κέντρο της πόλης, θα γίνουν ανιαρά τα προάστια και ο εκεί τρόπος ζωής. Τότε ίσως ο Δήμος θελήσει να επενδύσει σε αστική ανανέωση για να προσελκύσει και πάλι κόσμο στην πόλη. Ο αστικόσ τρόπος ζωής ίσως τότε γίνει πάλι της μόδας και επανέλθει σε πλήρη εναρμόνιση με τα μεγάλα πια προάστια. Αλλά ίσως ο Δήμος να μην κάνει τίποτα για όλα αυτά ή να καθυστερήσει επικίνδυνα. Ολες οι πόλεις έχουν κύκλο ζωής, ιν ινγκλισ: urbanization, suburbanization, desertification, re-urbanization and urban regions. Εμείς είμαστε μάλλον ακόμα στο 2ο και ελάχιστα στο 3ο. Εχουμε ακόμα...

vaggelis papavasiliou είπε...

Η αναλογία πρασίνου στην αθήνα και στη θεσσαλονίκη είναι περίπου 2.5 τ.μ ανά κάτοικο!!! όταν ο μέσος όρος στην ευρώπη είναι 15 .Αξίζει κανείς να ανέβει στη θεσσαλονίκη στο σειχ-σου και για να δεί μία θάλασσα από μπετόν χωρίς διακοπή.Αν εξαιρέσεις 5 δρόμους στο κέντρο κατά τα άλλα η θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο ηράκλειο.Εδώ έχουν την αριστοτέλους για πάρκιν...Και οι μικρές πόλεις δυστυχώς έχουν κακή ποιότητα ζωής και αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα.

J95 είπε...

Κύριε Δήμου είναι τυχαίο ότι όλες οι πόλεις στην Ελλάδα είνια μια μικρή μικρογραφία της Αθήνας...?

Όχι βέβαια: αντιπαροχή και βυσματίες κάτοικοι που παίζουν με το σχέδιο υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα.

Ντροπαλός είπε...

Καλημέρα,
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στο σημερινό της φύλλο (30/03/2006) αναφέρεται για άλλη μία φορά στο θέμα της επιδεικτικής άγνοιας των πεζών στην πόλη της Αθήνας. Άλλο ένα δείγμα της οπισθοδρόμησης.

bidibis είπε...

O Έλληνας δίχως αμφιβολία, παρά τα προβλήματα του και τη σχετική οικονομική του καθυστέρηση, «ζει καλύτερα από τους ξενέρωτους και κρυόκωλους ευρωπαίους» (Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου…). Επομένως και στο επίπεδο της καθημερινότητας υπερέχει.

Επειδή όμως δεν είμαστε η ιδεατή κοινωνία των αγγέλων υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις για να «αγγίξεις την τελειότητα» στη καθημερινή ζωή στην Ελλάδα:

Να μην είσαι ανάπηρος (μόνο οι Έλληνες «κουλοί» διαθέτουν «ειδικές ικανότητες διότι για να ανέβουν το πεζοδρόμιο επιστρατεύουν την πανάρχαια τακτική του άλματος επί κοντώ), να μην έχεις αυτοκίνητο (λόγω δυσκολίας ανεύρεσης παρκιν ), να μην είσαι πεζός (γιατί κινδυνεύεις να σκοτωθείς στις διαβάσεις, δυσκολεύεσαι να βρεις ταξί, το μετρό δεν είναι επαρκώς εκτεταμένο κτλ), να μην είσαι γυναίκα (ρωτήστε τις Σουηδέζες γιατί), να μην είσαι μαύρη χήρα (λόγω των περιορισμών που επιβάλλουν τα ταμπού της πουριτανικής επαρχίας, να μην είσαι απόφοιτος δημοτικού (έτσι λέει ο νεοφιλελεύθερος Ανδριανόπουλος), να μη ζεις στην επαρχία (διότι είναι κακέκτυπα της Αθήνας και τα χωριά δεν είναι Αθήνα), να μη συναλλάσσεσαι με το δημόσιο (ξέρετε όλοι το γιατί), να μην έχεις αισθητική (οπότε όλα σου φαίνονται όλα ωραία), να μην είσαι χαμογελαστός και λες chears (διότι θα νομίζουν ότι ανήκεις στο έθνος των Βρετανών γνωστό για την «υποκριτική του ευγένεια – εύχομαι να μην είμαι ο μονος που έχει ακούσει αυτό το στερεότυπο) και μπλα μπλα …

Αν βελτιωθούμε λοιπόν λιγο παραπάνω στους τομείς που προανέφερα, θα παραμείνουμε πρώτοι διαχρονικά στον τομέα της «καθημερινότητας» και μάλιστα με μεγάλη διαφορα

Α! Ξέχασα να αναφερθώ και στα βουνά σκουπιδιών!- τα οποία όμως μας βοηθούν να αναπτύξουμε τις αναρριχητικές μας ικανότητες εντός της πόλης.-

CGP είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Από το 1987 μέχρι σήμερα η κατάσταση στις μικρές επαρχιακές πόλεις έχει χειροτερεύσει.

Σας παράδειγμα αναφέρω το ιστορικό και γραφικό Ναύπλιο. Το καλοκαίρι θα πρέπει κανείς να πέφτει γιά υπνο πρίν τις 11:30, διότι μετά ξεκινάει το πρόγραμμα στα νυκτερινά κέντρα και ο θόρυβος είναι πολύ ενοχλητικός.

Παρακαλω σημειώστε ότι ακριβώς δίπλα στην ζώνη με τα νυκτερινά κέντρα προς τους Μύλους, υπαρχουν εργατικές κατοικίες και αναρρωτιέμαι κανείς δεν μιλάει, ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΦΟΙ ????????

Αυτά γιά την ηχορύπανση, ας μην μιλήσουμε γιά παρκινγκ, σκουπίδια, μπάζα, τσιμεντοποίηση, φορτηγά από λατομεία που γεμίζουν τους δρόμους ( δεν υπαρχουν περιφερειακές αρτηρίες), προβλήματα σε υδροδότηση, ηλεκτροδότηση και τηλέφωνα
κλπ κλπ. Η Αθήνα το καλοκαίρι είναι σχετικά πιό ήσυχη.
Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι κάθε χρόνο 14 Αυγούστου έχει blackout και πιθανώς διακοπή στην υδροδότηση.

Τι φταίει ? Εμείς φταίμε και το τεράστιο έλλειμμα πολιτισμού που μας χαρακτηρίζει. Δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά νοοτροπίας και πολιτισμού.

μήτσκος είπε...

Κάποιος είπε για το σεβασμό τους πεζούς. Ένα παράδειγμα που με ενοχλεί:

Στις δυτικές χώρες, όταν ένα αυτοκίνητο στρίβει στο φανάρι, το αντίστοιχο φανάρι των πεζών είναι πράσινο, οπότε ο οδηγός περιμένει να περάσουν οι πεζοί και μετά περνάει προσεκτικά.

Στην Αθήνα, το αντίστοιχο φανάρι των πεζών είναι πράσινο που αναβοσβήνει και οι οδηγοί στρίβουν με το γκάζι πατημένο. Τι σημαίνει το πράσινο που αναβοσβήνει για τον πεζό (που μπορεί να είναι ηλικιωμένος με μπαστουνάκι); Σημαίνει "περάστε αλλά μπορεί και να σας πατήσει κάποιο αυτοκίνητο που θα στρίψει".

Nikos Dimou είπε...

Πριν δέκα χρόνια με είχε καλέσει το πολιτιστικό κέντρο κάποιου μεγάλου Δήμου τηε περιφέρειας να κάνω μία διάλεξη. Έφτασα με αυτοκίνητο, υπό βροχήν. Στάθηκα τριπλοπαρκαρισμένος μπροστά στο ξενοδοχείο που μου είχαν κλείσει και ρώτησα που μπορώ να αφήσω το αυτοκίνητο. Απάντηση: όπου βρείτε.
Έκανα δύο ώρες βόλτες σε μία άγνωστη πολη για να βρω πάρκινγκ.
Τελικά δεν βρήκα και ΈΦΥΓΑ. Τηλεφώνησα στον δήμαρχο και του είπα: "η διάλεξη αναβάλεται. Θα γίνει όταν με το καλό αποκτήσετε πάρκιγκ..."

Dormammu είπε...

Το πρόβλημα της πρωτεύουσας έχει να κάνει με τις αποστάσεις. Όσοι μπόρεσαν να μαζέψουν χρήματα, έφυγαν από το κέντρο και εγκαταστάθηκαν στα προάστια, δεν πήραν όμως μαζί τους τις δουλείες τους. Αποτέλεσμα: Ξεκινάς καθημερινά το πρωί από τα Μελίσσια (διάλεξα για παράδειγμα μια περιοχή χωρίς μετρό) για να δουλέψεις στο κέντρο, ενώ το βράδυ για διασκέδαση κατεβαίνεις Γλυφάδα. Τι ποιότητα ζωής περιμένεις?? Ευτυχισμένοι μπορούν να είναι όσοι καταφέρνουν να αποφεύγουν τις χωρίς λόγο καθημερινές μακρινές μετακινήσεις…..

Black Swan είπε...

Πάντως η Ελλάδα είναι ο τόπος που κόλαση και παράδεισος μπορούν να εναλλάσσονται σε κάθε βήμα.

Όπως μπορούν η μιζέρια και η ελπίδα.
Με ημιτελή έργα να χάσκουν αμήχανα και με τις μπετονιέρες να θορυβούν εκκωφαντικά ακόμη και σε ώρες κοινής ησυχίας.
Με τους μερακλήδες να μαρσάρουν, να γκαζώνουν και να σπιντάρουν στους στενούς συνοικιακούς δρόμους και με τους εξωστρεφείς να κορνάρουν για ψύλλου πήδημα.

Ευτυχώς που επιστρέφει ευτυχής στις 5 το πρωί ο γείτονας από τα μπουζούκια, με το CD στη διαπασών και με την εξάτμιση του αυτοκινήτου του να κρατάει σεγκόντο: έ-τσι-κά-νουν-ό-λες!


ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗΝ την αυτοκτονία, βλέπω τον εαυτό μου ως δολοφόνο-εκδικητή και για να μην κάνω καμιά τρέλα, κατεβαίνω στο δρόμο να ηρεμήσω περπατώντας.

Πηδάω κάποια χαντάκια και δύο λοφίσκους χωμάτων πάνω στο πεζοδρόμιο, οι πλάκες του οποίου κομματιαστές.
Τραγουδάω σιγανά και βαδίζω στην άκρη του δρόμου κρατώντας το καγκελάκι του κ. Αβραμόπουλου για ασφάλεια, εφόσον πεζοδρόμιο -είπαμε- δεν υφίσταται.
Το οδόστρωμα είναι καρουμπαλοειδές, αλλά τέτοια θα λέμε τώρα;

Λέω το τραγουδάκι Α-νή-φο-ρο θα πά-ρω, θ' α-νέ-βω, στο-γκρε-μό!

Όταν, αίφνης, Ι.Χ. έρχεται κατά πάνω και κορνάρει επαναληπτικά στον ρυθμό τού:

Στην-ά-κρη-βρε-μα-λά-κα...


Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΡΑ: Στις όχθες του Βοϊδομάτη και στα τσακίσματα του Αώου.
Στη Δρακολίμνη και στις παγωμένες γούρνες του Μικρού Πάπιγκου. Στη γέφυρα της Αρίστης με την τροπική φύση, που θα ζήλευε ένας Γκογκέν.

Καλπάκι, Τσεπέλοβο, ένα τοπίο που σαρκώνει την ίδια την Ιστορία ώς το Δέλβινο και το Αργυρόκαστρο.


Και πόσα άλλα...

Γιάννος Παναγιωτάκης είπε...

Συμφωνώ , υπάρχει και μία έκθεση της Ευρωπαικής ένωσης που ορίζει την ποιότητα ζωής στις πόλεις,την κάνει δηλαδή μετρήσιμη.
Ίσως οι Γερμανοί να προοδεύουν για τον απλό λόγο ότι υπάρχει σκληρή εφαρμογή των νόμων, τίποτε περισσότερο.

vaggelis papavasiliou είπε...

Το μόνιμο άγχος των ελλήνων για τη ζωή τους είναι τα μπαράκια.Ο αριθμός τους είναι ανάλογος με το επίπεδο ζωής.Για τη Λάρισσα π.χ. ακούω συνέχεια ότι έιναι καταπληκτική πόλη και πολύ ζωντανή.Άρα η φλωρεντία είναι απίστευτα πληκτικό μέρος σε σχέση με τη λάρισσα μιά και δεν περνάνε τη μέρα τους πίνοντας καφέ.

st είπε...

Παρακινουμενος απο το τελευταιαο σχολιο του ΝΔ: Ειχα παει σε ενα συνεδριο στη Λιουμπλιανα της Σλοβενιας. Περιμεναμε τον Υπουργο Συγκοινωνιων για να αρχισουμε. Εγω καθομουν στην εισοδο του ξενοδοχειου βλεποντας το χιονι να πεφτει και περιμενοντας την εντυπωσιακη αυτοκινητοπομπη του Υπουργου. Ξαφνικα φανηκε ενας 40-αρης καβαλωντας το ποδηλατο του, το εδεσε εξω απο το ξενοδοχειο. Ηταν ο Υπουργος...

Μηπως πρεπει να αρχισουμε απο ψηλα?

bidibis είπε...

Όποιος ισχυρίζεται ότι η καθημερινότητα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής ιστορίας ενός έθνους είναι βαλτός, κακόβουλος και ανθελλην – μισέλλην.
Όπως θα έλεγε και ο Ζουράρις, η ανωτερότητα του Έλληνα Πολιτισμού έγκειται στην απαράμμιλον ελληνικήν γραμματείαν των λογιοτάτων υμών προγόνων, η οποία διαπνέει σύνολο το φάσμα το ελληνορωμαικού, γραικο-ραγιαδικού πολιτισμού στην ιστορικήν του ολότητα. Περιττό να αναφερθούμε στα πνευματικά έργα τέχνης και τα δείγματα αρχιτεκτονικής των αρχαίων υμών προγόνων, τον καιρόν που ενω υμείς εκτίζατε Παρθενώνες οι αλλότριοι μπουσουλούσαν στα τέσσερα.

Είναι γνωστόν ότι οι αρχαίοι υμών… έδωσαν (ενεργητική φωνή, διότι δεν τα πήραν από μόνοι τους) τα φώτα του πολιτισμού εις τας ευρώπας – τι θα γίνει όμως αν ημεις οι ΔυτικοΜακεδόνες, Εορδαίοι σας στερήσουμε το ηλεκτρικόν …;

If you want visit here and there.

Dormammu είπε...

Μερικές σκέψεις για την ζωή στις ΗΠΑ….
Εδώ και χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο «γκετοποίησης» πλουσίων συνοικιών. Εταιρείες real estate αγοράζουν μεγάλες περιοχές όπου κτίζουν και διαμένουν οι προνομιούχοι, ενώ ιδιωτική φρουρά αναλαμβάνει την 24ωρη φύλαξη των περιοχών αυτών. Είναι αδύνατο να μπεις μέσα αν δεν είσαι καλεσμένος κάποιου insider κι αν δεν έχει δώσει τα στοιχεία σου στην πύλη. Τέτοια κατάσταση έχω βιώσει στην Καλιφόρνια, περιμένοντας μισή ώρα νυχτιάτικα στο αυτοκίνητο για επιβεβαίωση. Ανυπομονώ (?) να δω πότε θα εμφανισθεί το φαινόμενο αυτό και στην Ελλάδα…..
Η μεγάλη διαφορά μ’ εμάς είναι ότι εκεί σέβονται το περιβάλλον και ότι έχουν ελεύθερους ΧΩΡΟΥΣ απίστευτους, είτε για αναψυχή είτε για στάθμευση. Ακόμα και το μικρότερο σούπερ μάρκετ ή mall, διαθέτει χώρους δωρεάν σταθμεύσεως για αμέτρητα αυτοκίνητα. Για πηγαίνετε στο δικό μας «The Mall»- τρομάρα μας, να δείτε τι γίνεται….. Και για να τελειώσω, οι στίχοι από ένα τραγούδι των αγαπημένων Rush, που περιγράφουν την ζωή των προαστίων και την επιθυμία για την πόλη:
Subdivisions

Sprawling on the fringes of the city
In geometric order
An insulated border
In between the bright lights
And the far unlit unknown

Growing up it all seems so one-sided
Opinions all provided
The future pre-decided
Detached and subdivided
In the mass production zone
Nowhere is the dreamer or the misfit so alone

[Chorus:]
(Subdivisions)
In the high school halls
In the shopping malls
Conform or be cast out
(Subdivisions)
In the basement bars
In the backs of cars
Be cool or be cast out
Any escape might help to smooth the unattractive truth
But the suburbs have no charms to soothe the restless dreams of youth

Drawn like moths we drift into the city
The timeless old attraction
Cruising for the action
Lit up like a firefly
Just to feel the living night

Some will sell their dreams for small desires
Or lose the race to rats
Get caught in ticking traps
And start to dream of somewhere
To relax their restless flight
Somewhere out of a memory of lighted streets on quiet nights...

Πιστεύω πως η Blade Runner θα τους εκτιμήσει, αν κι έχω καιρό να την δω στην παρέα μας: -(((
Συγνώμη αν σας κούρασα…

Nikos Dimou είπε...

Black Swan said...
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΡΑ: Στις όχθες του Βοϊδομάτη και στα τσακίσματα του Αώου...

Τέτοιοι παράδεισοι υπάρχουν και στην Ευρώπη - δεν συζητάμε γι αυτούς. Πόλεις σαν τις δικές μας, δεν υπάρχουν...

cyberdustz είπε...

Λόγω του ότι και εγώ έκανα για ένα φεγγάρι στο εξωτερικό, μπορώ να σας μεταβιβάσω άφοβα την διαφορά πολιτισμού σε μία φράση, λακωνικά και χωρίς πολλά λόγια: Ενώ στην Γερμανία ο κακός πολίτης αμέσως στιγματίζετε και νιώθει ντροπή, εδώ στην Ελλάδα γίνετε το αντίθετο: στιγματίζετε μεν, αλλά νιώθει περήφανος για το κατόρθωμά του και ως παράδειγμα προς μίμηση (και το χειρότερο απ’ όλα, οι άλλοι τον θαυμάζουν): πασίγνωστη η φράση «μα μαλκς είμαι να πράττω αλλιώς;», και πιο συχνά ακούς για τον τίμιο να λέγετε «γι’ αυτό και είναι μλκς».

Όταν έκτισα το σπίτι μου ορκίστηκα να μην λαδώσω κανέναν, και σας βεβαιώνω ότι είναι δυνατόν να γίνει και εγώ το κατόρθωσα. Σε όσους το είπα, πάντα η αντίδραση ήταν μία: μλκς ήσουν και δεν λάδωσες…

Η γυναίκα μου που δουλεύει σε νοσοκομείο μπορεί να σας λέει ιστορίες το πόσο φορτικοί γίνονται μερικοί ασθενείς που επιμένουν σόι και καλά να σε λαδώσουν. Δεν τους το ζητά κανείς, αυτοβούλως προσφέρονται (και όταν το αρνείσαι σε βρίζουν με την γνωστή φράση που ανέφερα πιο πάνω…) …

bidibis είπε...

NΔ said ... Τελικά δεν βρήκα και ΈΦΥΓΑ. Τηλεφώνησα στον δήμαρχο και του είπα: "η διάλεξη αναβάλεται. Θα γίνει όταν με το καλό αποκτήσετε πάρκιγκ..."

Μακάρι να είχαν το θάρρος να το έκαναν και πολλοί άλλοι αυτό!

Black Swan είπε...

Δεν διαφωνώ Κ.Δήμου αλλά απλά έχουμε και εμείς ΑΚΟΜΑ τις διαφυγές μας.

Ναι στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης – και όχι μόνο - τα κτίσματα υπακούουν σ' ένα γενικότερο, προαποφασισμένο ύφος και πουθενά οι νεότερες κατασκευές δεν αποκρύπτουν τα εράσμια μνημεία, ενώ οι ελεύθεροι χώροι είναι εξίσου σχεδιασμένοι προς τους χτισμένους.

Εξάλλου αρχιτεκτονική δεν είναι τόσο να οικοδομήσεις όσο να ορίσεις ένα χώρο μέσα στις φυσικές και κοινωνικές του παραμέτρους.

Να οπτικοποιήσεις την ιστορία του.

Είτε μιλάμε για μια πλαγιά της Τήνου -ξέρετε, εκεί που φυτρώνουν διώροφα σπίτια με τρεις ορόφους- είτε για το Κολωνάκι, είτε για την Αρετσού.

Όσο για τα παραπάνω «θαύματα» της Τήνου, δεν πιστώνονται στην Παναγία αλλά στην πολεοδομία και την τοπική μαφία συμφερόντων.

Πρόκειται για κτίσματα που ακολουθούν το νόμο ώσπου να περάσει η ΔΕΗ και μετά ξεσκεπάζουν το υπόγειο που αποδεικνύεται όροφος.

Οι εργολάβοι που πραγματοποιούν τέτοια θαύματα, επικροτούνται έπειτα από την κοινότητα και εκλέγονται δήμαρχοι ή σύμβουλοι.


ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΗΡΥΚΤΟ ΠΟΛΕΜΟ προς το φυσικό περιβάλλον, που το αντιμετωπίζουμε όχι σαν πολιτιστικό αγαθό, αλλά με όρους αγοράς.
Ημιμαθείς επήλυδες που πλούτισαν στο χρηματιστήριο και ζηλόφθονοι ντόπιοι που θέλουν να τους μοιάσουν, μοιράζουν χαρτιά.

Εν τω μεταξύ, τα όμορφα χωριά, όμορφα διαφθείρονται και δεν ωφελούν σε τίποτε οι εκ των υστέρων ηθικολογίες.

bidibis είπε...

pagis said...
Η διαφορά μας από τους άλλους? μάλλον η ζέστη και ο ήλιος που μας χτυπούν κατακέφαλα

Στην καλιφόρνια έχουν πιο πολύ ζέστη κα ήλιο αλλά λειτουργούν διαφορετικά- δε φταιει το "μεσογειακό τα περαμέντο".

Dimitris_A το Λονδίνο μπορεί να έχει πολύ κίνηση αλλα διαθέτει και ένα εξυπηρετικότατο μετρο σε αντίθεση με της Αθήνας που είναι πολυ μικρό (μόνο 3 γραμμές). Όταν γίνονται στην Αθήνα μαζικές κινητοποιήσεις δε..., χ... μέσα!

Nikos Dimou είπε...

Dimitris_A said...
"Είναι απορίας άξιον πως όλοι ασφυκτιούν στο περιβάλλον της Αθήνας αλλά αρνούνται πεισματικά να την εγκαταλείψουν".


Να πάνε που; Θα πρέπει να μεταναστεύσουν, γιατί στην Ελλάδα όλες οι πολεις είναι σαν την Αθήνα.

Όσο για την ανία (το μόνιμο επιχείρημα εναντίον της ορθολογικής οργάνωσης) προσωπικά δεν την ένιωσα ποτέ στο εξωτερικό. Όταν έχω τρεις καλούς φίλους, τα βιβλία μου, τους δίσκους, το Διαδίκτυο και μία Δορυφορική, είμαι πλήρης. Και στις μικρές πόλεις υπάρχουν εκδηλώσεις -ενώ είναι πολύ εύκολο να πάει κανείς στην πλησιέστερη μεγάλη για κάτι παραπάνω.

bidibis είπε...

Μαύρος κύκνος είπε "ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΗΡΥΚΤΟ ΠΟΛΕΜΟ προς το φυσικό περιβάλλον, που το αντιμετωπίζουμε όχι σαν πολιτιστικό αγαθό, αλλά με όρους αγοράς."

Οι δυτικοί γνωρίζουν πολύ καλύτερα τους όρους της αγοράς από την κρατικοδίαιτη ελλάδα και όμως το περιβάλλον τους το σέβονται - Αλλόυ βρίσκεται το πρόβλημα επομένως. Ενδεχομένος και στον τριτοκοσμικό επαρχιωτισμο που διακατέχει ακόμη και τους "αστούς"

Black Swan είπε...

Περιμένω το Πάσχα για διακοπές στο
Krumlov

http://www.kanu.pl/journal/weltawa/krumlov.jpg.

και ΟΧΙ φυσικά οργανωμένα..

cyrus είπε...

@dimitris_a: Το ότι οι έλληνες του εξωτερικού (όχι όλοι) επιθυμούν διακαώς να έρθουν να μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου περίεργο, και οφείλεται σε κάτι που λέγεται "νοσταλγία". Επίσης, πρέπει να σας πω ότι η οποιαδήποτε πλήξη νιώθουμε βρίσκεται πάντοτε μέσα μας, και δεν έχει καμία σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον. Η καθημερινότητα δεν υπάρχει για να μας διασκεδάζει, αλλά για να μας δίνει ένα πλαίσιο (σταθερό στη Γερμανία, αλλοπρόσαλλο εδώ) μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε όπως θέλουμε εμείς. Η καθημερινότητα στην Ελλάδα μπορεί να προσφέρει πάμπολλες ευκαιρίες για γέλιο μετά δακρύων, αλλά προσφέρει επίσης και πάμπολλες ευκαιρίες δακρύων από νεύρα και οργή. Αυτά τα τελευταία δεν θα με πείραζε καθόλου να τα στερηθώ.

Yannis H είπε...

Όταν γύρισα στην Ελλάδα μετά από δέκα χρόνια στο εξωτερικό (τα τελευταία πέντε μάλιστα χωρίς ούτε μια επίσκεψη, λόγω ανεκπλήρωτων στρατιωτικών υποχρεώσεων), το πρώτο πράγμα που με ‘χτύπησε’ ήταν η έλλειψη χώρου. Αυτή η έλλειψη ήταν αισθητή παντού – από τα πεζοδρόμια μέχρι τους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ. Αν βάλεις πολλά ποντίκια σ’ ένα μέρος, γίνονται επιθετικά και αρχίζουν να δαγκώνουν το ένα την ουρά του άλλου. Τυχόν ομοιότητα μ’ εμάς μάλλον δεν είναι συμπτωματική (χωρίς να είναι, φυσικά, και ο μόνος λόγος)…

Πρόκειται πάντως για μοντέλο συμπεριφοράς – δεν φταίει απλώς η πολυκοσμία. Το Λιτόχωρο, για παράδειγμα, έχει έναν αχανή κάμπο δίπλα του αλλά είναι χτισμένο (με διώροφα και πολυκατοικίες) κλειστά σαν μεσαιωνική πόλη. Μέριμνα όσων χτίζουν για τους υπόλοιπους; Πολλοί δρόμοι είναι χτισμένοι μέχρι το τέλος της ιδιοκτησίας με αποτέλεσμα, αν το πιστεύετε, να μην υπάρχουν πεζοδρόμια! Και τα αυτοκίνητα των ντόπιων να τρέχουν σαν τρελά (φόβος και τρόμος για μια μάνα που βρίσκεται έξω με το παιδί της). Άσε που μπλέκονται – ναι, σε χωριό! – σε μποτιλιάρισμα.

J95 είπε...

O Έλληνας δίχως αμφιβολία, παρά τα προβλήματα του και τη σχετική οικονομική του καθυστέρηση, «ζει καλύτερα από τους ξενέρωτους και κρυόκωλους ευρωπαίους»

Ούτε καν.

Αυτά τα λέμε μεταξύ μας για να χαιρόμαστε.

Επίσης οι περισσότεροι Ευρωπαίοι που έχω γνωρίσει δε μου φάνηκαν καθόλου ξενέρωτοι, αντίθετα οι περισσότεροι Έλληνες μου φαίνονται για τον πούτσο. Είναι "λιγότερο ξενέρωτοι" με την ίδια έννοια που η αρχιslut μια συνοικιακής καφετέριας είναι "λιγότερο ξενέρωτη" από τη συμμαθήτριά της που κάνει Erasmus στην Ολλανδία, δηλαδή μόνο μέσα στο μικρόκοσμό τους.

christoforos είπε...

Βέβαια, ο καιρός περιλαμβάνεται στους δείκτες που μετρούν την ανάπτυξη μιας χώρας.
Γι' αυτό (και γι' αυτό) βρισκόμαστε σχετικά ψηλά στους αντίστοιχους πίνακες..


dimitris_a:
"Ποιά μυστηριώδης δύναμη τους κρατάει γατζωμένους σε αυτή την άχρωμη, νευρική, αδιάφορη μεγαλούπολη."

Η ίδια που πείθει τους κατοίκους της Σαντορίνης να μην αφήνουν το νησί τους..η δύναμη της συνήθειας..ποιός ξέρει, πάντως με απασχολεί και εμένα το ζήτημα.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο στο θέμα. Τι σου είναι το ηλεκτρονικό μέσο, όμως..εκεί που θα αφομοιωνόμουν στις απόψεις και τη στάση του Νίκου Δήμου, τσουπ, νάσου το κοντραπούντο. Έχω την εντύπωση ότι εδώ μέσα ανατρέφεται μια νέα "γενιά" επαναστατών.

vaggelis papavasiliou είπε...

Αν υπάρχει κανένας ψυχίατρος στην παρέα θα ήθελα να μας πεί για το ποσοστό των ελλήνων που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα.Γιατί πολλοί στην ελλάδα υπεραμύνονται τον τρόπο ζωής τους και μετά γυρίζουν σπίτι και παίρνουν τα φάρμακα με τη σέσουλα.Μιλάω για διαταραχές που προέρχονται από τον τρόπο ζωής και όχι εκ γεννετής.

άστεγος είπε...

8 σους 10 ξένους, απ'όσους γνωρίζω, που έχουν επισκεφτεί ως τουρίστες την Αθήνα, την βρίσκουν άσχημη και τρομερά αγχώδη πόλη.

Θεωρώ ότι η καθημερινότητα στις μικρές πόλεις της περιφέρειας είναι σε σχέση με την Αθήνα σαφώς καλύτερη. Φυσικά στην Αθήνα έχεις περισσότερες διεξόδους. Αλλά το 70% των νέων έχει επιλέξει (δυστυχώς) ως μοναδική διέξοδο το να βγει για καφέ και να πάει στο κλαπμ το Σάββατο. Και αυτά τα βρίσκεις και στην περιφέρεια.

vaggelis papavasiliou είπε...

Antonis said@ 8 σους 10 ξένους, απ'όσους γνωρίζω, που έχουν επισκεφτεί ως τουρίστες την Αθήνα, την βρίσκουν άσχημη και τρομερά αγχώδη πόλη.
Είχα γνωρίσει μία αυστραλέζα η οποία στον ενάμιση μήνα διακοπών επισκέφτηκε πολλές ευρωπαικές πρωτεύουσες με τελευταία την Αθήνα.Η κοπέλλα είχε πάθει σόκ από την εικόνα.Δεν περίμενε τόση ασχήμια.

basik-ly είπε...

dimitris_a said:

"Ποιός είναι ο λόγος που όλοι εμείς που ζούμε καιρό στο εξωτερικό (ο γράφων μένει στο Λουξεμβούργο αλλά έχει ζήσει καιρό στο Λονδίνο και στην Γενεύη)και απολαμβάνουμε όλες αυτές τις διευκολύνσεις που περιγράφει ο κ.Δήμου κάθε φορά ψάχνουμε αφορμές για να κατέβουμε και να ζήσουμε μόνιμα εκεί;"

Οι γενικεύσεις είναι κουτές. Ποιοι είμαστε "όλοι εμείς"; Ζω στο Βερολίνο κάμποσα χρονάκια και δεν θέλω να γυρίσω στην "πατρίδα". Πηγαίνω μια φορά τον χρόνο (το πολύ), παίρνω τη δόση μου και επιστρέφω στον πολιτισμό. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς φίλους μου. Πέρασα όμορφα στα Ζαγοροχώρια το καλοκαίρι γιατί μείωσα τις απαιτήσεις μου (πόσες "χοιρινές ή μοσχαρίσιες με πατάτες" μπορείς να φας πια;) και ήθελα να φύγω το συντομότερο από το Μέτσοβο (εκεί να δείτε διπλοπαρκαρίσματα) των νεόπλουτων. Κατανοώ και προσυπογράφω τα όσα λέει ο Νίκος Δήμου.

guerrero762 είπε...

Θεσσαλονικη.
Η μοναδικη ισως πολη της Ελλαδας που εχει υποστει τοσες και τετοιες αλλαγες.Ο πληθυσμος και η συνθεση του αλλαξε και αλλαζει,μαζι με την κουλτουρα,την νοοτροπια.Η παλια Θεσσαλονικης της ισχυρης Εβραικης κοινοτητας,των ευπορων Οθωμανων αξιωματουχων,των λατινων,των ελληνων,των σλαβων.Στους δρομους ακουγες τουρκικα,ladino,ελληνικα και σλαβικες διαλεκτους.Η "καλη κοινωνια" μιλουσε γαλλικα.
Η Θεσσαλονικη της απελευθερωσης,η Θεσσαλονικη του Μακεδονικου μετωπου.Βρετανοι,νεοζηλανδοι,αυστραλοι,ινδοι,σερβοι,ρωσσοι,γαλλοι,ελληνες.Η ιδιομορφη "πρωτευουσα" της Βενιζελικης Ελλαδας.Γλωσσες και χρωματα.Ενα απεραντο στρατοπεδο.Η Θεσσαλονικη των προσφυγων.Ανατολιτες αγριεμμενοι ποντιοι,και πολιτισμενοι αστοι Ιωνες.Η Θεσσαλονικη της φτωχειας και των προαστιων-παραγκουπολεων με το προθεμα Νεα...
Οι εβραιοι χανονται,καποιοι στη παραλια χαιρετουν με την παλαμη υψωμενη τα γερμανικα στρατευματα.Ο πατερας μου λεει μια ιστορια.Οι Γερμανοι μαζευουν τους εβραιους.Στεκεται εξω απο το σπιτι ενος γειτονα.Ειναι δεν ειναι 7 χρονων.Ο Μαριο βγαινει με την οικογενεια του.Ερωτηση μολις βλεπει τα μπαγκαζια.Που πατε;
Απαντηση του συνομιληκου του Μαριο.Θα μας πανε ταξιδι,θελεις να ερθεις;
Θεσσαλονικη που αλλαζει ξανα.Ρωσσικη γλωσσα στο κεντρο της πολης.Στις παλιες πολυκατοικιες ζουνε μεταναστες και ομογενεις.Τα δημιουργικα 90s περασαν.Πολλυκαταστηματα στα περιχωρα,περιφερειακος,στασιμοτητα και γινομαστε μικρη Αθηνα,που τοσο την αντιπαθουμε.Λευκος πυργος,παραλια,ΠΑΟΚ,τουμπα,η "διαλεκτος" μας,η εισαγωμενη διαλεκτος των εισαγωμενων Θεσσαλονικων.Σε λλλεω,με λλλες,ναι για...
Τωρα αντιλαμβανομαι ποσο μοιαζουν οι πολεις καταγωγης μου.Η Θεσσαλονικη και το Newcastle.Στο βορρα των χωρων τους,αστικα κεντρα σε κοντρα με τις πρωτευουσες.Η διαλεκτος της Θεσσαλονικης και αυτη των Geordie.Η ασπρομαυρες φαννελες του ΠΑΟΚ και της Newcastle united.H υπολανθανουσα αισθηση εθνικης καθαροτητας!Εμεις οι βορειοι ειμαστε πιο ελληνες απο τους αλλους και πιο αγγλοι απο το πολιπολιτισμικο Λονδινο.Η θαλλασα του Θερμαικου και οι πανεμορφες αγριες παραλιες που βρεχει η βορεια θαλασσα.
Γερμανια.Εχω ταξιδεψει τρεις φορες εκει.Την τελευταια "καλεσμενος" της/του(δεν ξερω το σωστο αρθρο,ασε με συγχωρησουν οι γερμανομαθεις)bundeswehr.Γερμανικα στρατοπεδα.Η λεξη ισως προκαλει ανατριχιλα σε μερικους.Γερμανοι στρατιωτες και διαταγες στα γερμανικα.Εικονες απο ελληνικες ασπρομαυρες ταινιες.
Καμμια σχεση με εμας.Σχεδον δεν θυμιζουν στρατοπεδα.Ολα σε ταξη,πεντακαθαρα.Ομορφη φυση,παρκα μεσα στο στρατοπεδο.Πινακιδες στα γερμανικα,γαλλικα και αγγλικα(ελεω ΝΑΤΟ).Οι γερμανοι μας μοιραζουν φυλλαδια με κανονισμους,και π΄ληροφοριες για τις γυρω περιοχες.Σχεδον τουριστικα!!!Στα ελληνικα!!!!
Οι στρατωνες ομορφα ξυλινα κτιρια,σαν μικρο χωριο.Πεδιο ασκησεων,αιθουσα διαλεξεων,γραφεια,κυλικιο με πολιτικο ευγεναστατο προσωπικο,μικρο super market,αιθουσες Internet,ξεκουρασης,τηλεορασης,βιβλιοθηκες και πληρως εξοπλισμενο γυμναστηριο.
Καποιοι δικοι μας και Ισπανοι παραβιαζουν μερικους κανονισμους,αθωα παραπτωματα.Οι Γερμανοι αυστηροι,ευγενικοι αλλα ανυποχωρητοι.Την επομενη φορα θα φυγετε.Το λενε και το εννουν.Καμμια απειλη καμμια "μαγκια",προσβολη.Μεθοδικοτητα και προσοχη στη λεπτομερεια σε σημειο που εμεις,οι Ιταλοι,οι Ισπανοι και Τουρκοι συναδελφοι δυσφορουν.

badlydrawnboy said..
διότι θα νομίζουν ότι ανήκεις στο έθνος των Βρετανών

Διορθωση:Δεν υπαρχει εθνος βρετανικο.Οι Αγγλοι ειναι μιξη κελτων,γερμανικων φυλων(σαξονες,νορμανδοι)και ρωμαιων,οι Ουαλλοι,Σκωτσεζοι,Ιρλανδοι ειναι κελτες.

glenn είπε...

Είπες υποκείμενο δικαίου: "οι ελίτ της υπανάπτυξης, της διαφθοράς, των υποκλοπών, των άθλιων media, του λαϊκισμού...Για αυτό θέλουν και να μην το μάθει κανείς άλλος..."

Απ' τις ωραιότερες τοποθετήσεις που έχω ακούσει. Προσυπογράφω. Το τέλειωσες το θέμα.

Στην Ελλάδα δεν ισχύει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Υπάρχουν περίπου 20.000 πολίτες όλοι κι όλοι. Οι υπόλοιποι ζούμε την καθημερινότητα του απελεύθερου.

christoforos είπε...

querrero:

"Την τελευταια "καλεσμενος" της/του(δεν ξερω το σωστο αρθρο,ασε με συγχωρησουν οι γερμανομαθεις)bundeswehr"

Βρήκαμε και το στρατηγό "μας", τι άλλο περιμένουμε...;!

("Η" Bundeswehr)

Δύο φορές στο παρελθόν είχα την ευκαιρία να μείνω στο εξωτερικό, Την πρώτη φορά στη Στοκχόλμη (αλλά γύρισα λόγω έρωτα), τη δεύτερη στο Βερολίνο (γύρισα λόγω θανάτου). Αν υπάρξει τρίτη, χαρισμά σας η "επανάσταση" (θα συνεισφέρω βεβαίως ως ανταποκριτής).


υποκείμενο δικαίου:

"Είναι και ζήτημα δικαιοσύνης."

Κατεξοχήν!

Nikos Dimou είπε...

Δεν ξέρω πόσα σχόλια θα πιάσει το post αυτό (πού είσαι Mickey με τους μετρητές σου!) αλλά ποιοτικά είναι από τα καλύτερα.

Εμένα η Αθήνα με πνίγει.
Ζω στο Ψυχικό και στο ερημητήριο των Κιούρκων και κατεβαίνω στο κέντρο της πόλης μία φορά κάθε δύο ή τρεις μήνες... όταν είναι απόλυτη ανάγκη. Μόνο τον Αύγουστο (ή σε κάτι μεγάλες αργίες - Πάσχα, τριήμερα) κατεβαίνω και περπατάω στην πόλη. Τότε μου θυμίζει κάτι από το μέρος όπου μεγάλωσα...

Και βέβαια το θέμα του post δεν είναι μόνον η πόλη - αλλά όλη η οργάνωση της ζωής. Έγραψα για τους ταξιτζήδες: είναι αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο τους ξένους - πιο πολύ και από την Ακρόπολη...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Όσο και να θέλουμε να μην το παραδεχθούμε ο χώρος που ζούμε έχει καταλυτική επίδραση πάνω μας. Έχω ζήσει αρκετά χρόνια στην Νέα Υόρκη και στο Βέλγιο και έχω επισκεφτεί τις περισσότερες μεγάλες ευρωπαικές πρωτεύουσες και άπειρα χωριουδάκια. Τα Γερμανικά αλλά και τα Ολλανδικά χωριά, ακριβώς όπως τα περιγράφει ο κ. Δήμου, σε εντυπωσιάζουν με την οργάνωση, καθαριότητα και ομορφιά τους. Οι Βρυξέλλες είναι προσβάσιμες με τραίνο που λειτουργεί με ακρίβεια λεπτού. Η Νέα Υόρκη έχει ένα παλαιό αλλά πολύ εξυπηρετικό μετρό. Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές και το διαδίκτυο κυριαρχεί. Όπου λείπει υπάρχει ο/η ευπρεπής και εξυπηρετικός δημόσιος υπάλληλος. Εν ολίγοις η ζωή είναι απλή και εύκολη. Αυτό που διαφέρει είναι η αντίληψη του κόσμου για την ψυχαγωγία και διασκέδαση. Ο κ. Δήμου θα ένοιωθε πλήρης με τρεις καλούς φίλους, τα βιβλία του, τους δίσκους, το διαδίκτυο και μία δορυφορική. Αντίθετα πολλοί φίλοι μου πνιγότανε από το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να βγουν τις καθημερινές, έπρεπε να κλείνουν ραντεβού μέρες (ή βδομάδες) πριν συναντήσουν τους φίλους τους για ένα δείπνο, από το κρύο, μουντό και βροχερό κλίμα, από την έλλειψη ταβερνών όπου σου βρέχει το κύμα τα πόδια, εν κατακλείδι δηλαδή από την αίσθηση της απόλυτης χαλάρωσης που μερικές φορές σου δίνει η Ελλάδα.
Δεν νομίζω ότι έχει νόημα η αντιπαράθεση πάνω στο που είναι καλύτερα. Το θέμα είναι τελείως προσωπικό και έχει σχέση με το τι ζητά ο καθένας μας. Σίγουρα η Αθήνα έχει καταντήσει μιά απάνθρωπη πόλη που τελευταία προσπαθεί να συμμαζευτεί. Αλλά όπως πολύ γλαφυρά μας λένε και οι φίλοι που ζουν μόνιμα έξω, ο παράδεισος είναι αλλού. Προσωπικά ζω προσωρινά στην Κω και αντιμετωπίζω το δίλημμα της μετοικεσίας μου στην Αθήνα ή στην επαρχία. Η Αθήνα έχει τις επαγγελμτικές ευκαιρίες και η επαρχία την ηρεμία και το πιο ανθρώπινο περιβάλλον (δεν αλώθηκε τελείως ακόμα η φύση της). Μήπως παρόμοιο δίλημμα αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν πολλοί φίλοι στο blog; Πάντως από τα προσωπικά μου και τελείως biased στατιστικά μου στοιχεία, οι φίλοι μου που μείναν Αθήνα το μετάνοιωσαν, όσοι φύγαν επαρχία λένε ότι περνάν καλά...

vaggelis papavasiliou είπε...

Κύριε Δήμου,την οργάνωση της ζωής στην πόλη την καθορίζει από την πολιτεία το υπεχωδε με την βοήθεια της αστυνομίας.Μπαίνει και λίγο στη μέση το υπουργείο μεταφορών αλλά για να μην ζηλεύουν και οι κατά τόπους δήμοι.Ά ξέχασα και τις νομαρχίες μαζί με το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης.Ας με συγχωρέσει όποιος δεν αναφέρθηκε.

aggelos-x-aggelos είπε...

Η ταλαιπωρία της καθημερινότητας ξεπερνιέται πάρα πολύ εύκολα. Σας το λέει ένας άνθρωπος ο οποίος πίστεψε ότι μπορούσε να τη νικήσει και τελικά έχασε παταγωδώς. Μπήκα μέσα σε όσα περισσότερα γρανάζια μπόρεσα για να καταφέρω να γίνω ανεξάρτητος και να είμαι ήσυχος. Δεν μου βγήκε τίποτα. Όλα πήγαν στραβά και τώρα βρέθηκα καταχρεωμένος και με μια υπέροχη κατάθλιψη η οποία με έχει κάνει να μη θέλω να βλέπω άνθρωπο και να κοιμάμαι ατελείωτες ώρες.

Και να που το θαύμα έγινε!!!

Ξαφνικά δεν με ενοχλεί τίποτα. Ξεκινάω να κάνω μια διαδρομή 10χλμ. και όταν ύστερα από μιάμιση ώρα φτάνω συνειδητοποιώ ότι δεν κατάλαβα πότε πέρασε γιατί ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου. Περιμένω σε ουρές και χωρίς να το καταλάβω είμαι πρώτος στο γκισέ. Όσο για τη γραφειοκρατία δεν με απασχολεί καθόλου. Δεν ασχολούμαι μαζί της, δεν ασχολείται μαζί μου. Όλες μου οι υποθέσεις εκκρεμούν αφού δεν κουνιέμαι για τίποτα -μέχρι πότε άραγε, υπάρχει περίπτωση να γίνουν ποτέ μόνες τους; Α, ξέχασα το παρκάρισμα. Η λύση είναι πάρα πολύ απλή. Παρκάρω όπου βρω όσο μακριά και αν είναι. Τι με νοιάζει; Αφού πάλι δεν θα καταλάβω πότε τα περπάτησα τα 2χλμ.

Τελικά μάλλον νίκησα. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αυτά που ήθελα να αποφύγω τα απέφυγα. "Τα περισσότερα δάκρυα χύθηκαν για ευχές που πραγματοποιήθηκάν". Τρούμαν Καπότε.

Αλήθεια κύριε Δήμου, σε μια συνέντευξή σας, σας είχα ακούσει να λέτε ότι είχατε περάσει και εσείς μια κατάθλιψη. Πως την ξεπεράσατε. Γιατί αν πάω σε ψυχολόγο θα αρχίσει από τα παιδικά μου χρόνια και εγώ δεν έχω χρόνο. θα με προλάβουν άλλα πράγματα...

Συγνώμη αν σας μαύρισα την ψυχή

Ιδεοφυλάκιο είπε...

... εδώ και κάποια χρόνια ζω στο Άχεν, στα σύνορα Γερμανίας/Ολλανδίας.

Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει είναι οι συναλλαγές/δουλειές στις δημόσιες υπηρεσίες. Σχεδόν ποτέ ουρές, άψογη, γρήγορη εξυπηρέτηση και πάνω από όλα Ευγένεια!

Σήμερα για παράδειγμα πήγα στην Agentur fuer Arbeit, σαν τον δικό μας ΟΑΕΔ. Πέρα από τα ουσιαστικά, μεγάλη εντύπωση μου έκανε και το τυπικό μέρος: Η υπάλληλος σηκώθηκε από τη θέση της και μετά από χειραψία και χαμόγελο μου ζήτησε να καθήσω. Φεύγοντας ξανασηκώθηκε και περπάτησε μαζί μου ως την έξοδο! Και όλα αυτά σε δημόσια υπηρεσία!

Την τελευταία φορά που ήμουν στην "πατρίδα" πήγα σε μια Ιδιωτική Τράπεζα. Πόσο διαφορετική ήταν εκείνη η υπάλληλος με τα κατεβασμένα μούτρα... Σε πελάτη!

Τις διαφορές τις αντιλαμβανόμαστε νομίζω καλύτερα ζώντας στο εξωτερικό. Στους νέους που διαβάζουν το μπλογκ προτείνω να δοκιμάσουν να μείνουν για κάποιο διάστημα στο εξωτερικό!

Yannis H είπε...

Γραφειοκρατία
Δεύτερη χρονιά στο πανεπιστήμιο και μόλις πέρασα κάποια μαθήματα που μου έδιναν υποτροφία, πάω να την πάρω. Στη γραμματεία, η υπάλληλος μου λέει ότι ο καθηγητής δεν πέρασε ακόμα τα μαθήματα στο σύστημα online. ‘Καλά’ λέω και πάω να φύγω. ‘Περιμένετε, δώστε μου το λογαριασμό της τράπεζας για να μπούνε τα χρήματα’. ‘Και πού ξέρετε ότι λέω αλήθεια;’ ρωτώ έκπληκτος. ‘Μα γιατί να πείτε ψέματα;’ ρωτάει αυτή ακόμα πιο έκπληκτη.

Έλα ντε… Γιατί να πω ψέματα; Για να κυνηγάνε μετά;

Cut

Επαγγελματισμός
Πάλι στο πανεπιστήμιο, στο εστιατόριο. Επιλογή τριών φαγητών με σχεδόν συμβολική τιμή και όλοι/ες οι υπάλληλοι, απόφοιτοι σχολών τουριστικών επαγγελμάτων. Σε αντιμετωπίζουν σαν πελάτη: ‘ευχαριστώ’, ‘σας άρεσε;’ ‘γεια σας’. Είναι να μη μπαίνει ο επαγγελματισμός μέσα σου από τέτοια συμπεριφορά στους άλλους; (Αλλά και η απαίτηση για επαγγελματισμό από τους γύρω σου.)

Cut

Προσφορά υπηρεσιών
Εσθονία και στα περίπτερα οι εργαζόμενοι (δηλ. οι ιδιοκτήτες) είχαν καρτελάκια όπου έγραφαν με το χέρι το όνομά τους. Η φτώχεια παρέα με την κουλτούρα προσφοράς υπηρεσιών. Το ανατολικό μπλοκ δεν την άλλαξε (αν και αύξησε το άχτι προς τους Ρώσους.)

Nikos Dimou είπε...

aggelos-x-aggelos said...
"Αλήθεια κύριε Δήμου, σε μια συνέντευξή σας, σας είχα ακούσει να λέτε ότι είχατε περάσει και εσείς μια κατάθλιψη. Πως την ξεπεράσατε;"

Γράφοντας. Είναι η θεραπεία μου...

yannis h said...
"Έλα ντε… Γιατί να πω ψέματα;"

Όταν πρωτοπήγα στην Γερμανία οι Έλληνες συμφοιτητές μου είπαν: "Οι Γερμανοί είναι ηλίθιοι. Ότι τους πεις το πιστεύουν..."

glenn είπε...

Το μυστήριο με την καθημερινότητα είναι πως έχουμε να κάνουμε με πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Κι όμως, άλυτα στην Ελλάδα. Ας δανειστώ μια φράση απ' τον Γεώργιο Χοιροβοσκό:

Είναι κουραστικό και διαβολικό ενώ είμαστε ανθυπομετριότητες να πιστεύουμε ότι είμαστε φτιαγμένοι για τα μεγάλα και ωραία...και είναι ακριβώς αυτή η βεβαιότητα μας που δεν μας επιτρέπει να προσφέρουμε, να αγαπήσουμε και να πετύχουμε σε τίποτα μεγάλο και ωραίο.

st είπε...

ιδεοφυλακιο: Στους νέους που διαβάζουν το μπλογκ προτείνω να δοκιμάσουν να μείνουν για κάποιο διάστημα στο εξωτερικό!

Συμφωνω απολυτα μαζι σου, αρκει οταν οι νεοι γυρισουν πισω να μην αφομοιωθουν απο την ελληνικη πραγματικοτητα (ποσο ευκολο ειναι αυτο?) και να προσπαθησουν να φερουν τα καλα της Ευρωπης στην Ελλαδα (ξερω παιδια που εχουν μεινει εξω και πλεον κινουνται με ποδηλατο στην Αθηνα).

γεοργια.μ: ...κι ας κάνω κι ένα δίωρο(!)μέχρι την St Michel παρά να μένω στην Αθήνα.

Ας μην κανουμε αυτοσκοπο να μεινουμε στο εξωτερικο, αλλα ας το επιλεξουμε για τα θετικα του. Αν ειναι να κανω 2 ωρες να φτασω καπου, προτιμω να φτασω στην Πλακα (πχ. στην Αθηνα) για ουζακια :)

resident είπε...

Κάτι που κουράζει και ενοχλεί στις ελληνικές επαρχιακές πόλεις είναι το λεγόμενο κουτσομπολιό.Eπίσης νομίζω ότι η επαρχία είναι πιο συντηρητική.Aλλο ένα σημαντικό πρόβλημα ειδικά για τους κάτοικους των νησιών,είναι η έλλειψη υποδομής στα θέματα υγείας.

Patsman είπε...

Κύριε Δήμου, συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενά σας, μια και έχω πάει στο εξωτερικό (Αγγλία: Essex-Colchester, Αυστρία: Feldkirchen-Klagenfurt). Θέλω να σας ρωτήσω όμως, γιατί δεν έχετε φύγει από την Αθήνα για να μείνετε σε μια ξένη χώρα; Μόνιμα. Εγώ πάντως αν έχω κάποτε την οικονομική δυνατότητα θα το κάνω.

christoforos είπε...

Ο αδερφός μου σπούδασε, ξανασπούδασε, ερωτεύτηκε και εργάστηκε στη Γερμανία (Μόναχο). Όσο καιρό ήταν εκεί νοσταλγούσε την πατρίδα.Τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της. Ξαναγύρισε..Η προσγείωση ήταν ανώμαλη. Το πρώτο πράγμα που είχε να αντιμετωπίσει ήταν ο στρατός. Το δεύτερο το κυκλοφοριακό (ώρες πηγμένος στην κίνηση της Αθήνας του '90). Βλαστήμησε την ώρα και τη στιγμή που γύρισε πίσω. Η θεραπεία του ήταν η "πολιτική στράτευση" (ΜΚΟ) και ο ψυχολόγος του.
Όσον αφορά τα καθημερινά "ήθη": αξίζει να διαβάσετε τη "Διαδικασία του Πολιτισμού" του Νόρμπερτ Ελίας (μεταφρασμένο δις στα ελληνικά). Εκτός από το άφθονο γέλιο (έχει γούστο να διαβάζεις για τις συνήθειες των μεσαιωνικών συνανθρώπων μας στο τραπέζι, στο κρεβάτι, στις συναναστροφές τους) προσφέρει και μπόλικη παρηγοριά. Το μειονέκτημά του είναι ότι αναφέρεται σε διαδικασίες μεγάλης διάρκειας, οπότε τα πράγματα δεν είναι και πολύ αισιόδοξα για μας αν το καλοσκεφτείς. Εκτός αν...

Ein Steppenwolf είπε...

stavrinho said...
οταν οι νεοι γυρισουν πισω να μην αφομοιωθουν απο την ελληνικη πραγματικοτητα


Σχετική και η ωραία ταινία "Λευτέρης Δημακόπουλος" του Περικλή Χούρσογλου.

Ανώνυμος είπε...

αν ο ρυμοτομικός πολιτισμός μας είναι τόσο επιπέδου χαμηλού πια ευθύνονται οι ίδιοι πάλι που καταλήστευσαν τα δημόσια ταμεία από παλιά πολύ παλιά. είναι οι απατεώνες οι πιο απατεώνες από τους υγιείς καπιταλιστές. είναι δηλαδή: ο Σούτσος, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο πρώην Εύης Δρούτσα και Κιμώλου. κι όταν οι Μάνος και Ανδριανόπουλος προτείνουν ιρλανδικά μοντέλα ανάπτυξης (ώστε να γίνουμε Βρετανία... γιατί τι είναι οικονομικά η Ιρλανδία...) εσύ έχεις να σκεφτείς: δύο ελληνάκια που προτείνουν καινοτομίες,αν τα ίδια δεν έχουν άμεσο οικονομικό συμφέρον, τότε κάποιους άλλους και πιο απατεώνες θα εξυπηρετήσουν. να γίνεις κακός, σκληρός και πέτρινος, να μη σε ξεγελάει ο εκάστοτε ομοφυλόφιλος που αφιέρωσε την τέχνη του όλη για τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας...γιατί..κι αυτός...επίτιμος πρόεδρος του ΛΑΟΣ είναι. ο Μαρίνος Αντύπας είχε σχεδιάσει τους δρόμους της παλαιάς αγαπημένης Αθήνας ώστε ακριβώς να διασταυρώνονται δύο άμαξες της εποχής - από τη μία να ακούγεται ο ΛεΠα διαπασών και στην άλλη να ταξιδεύει για Τεπελένι ο Ηλίας Μαμαλάκης της εποχής να μαγειρέψει τους εκλογικούς τιμοκαταλόγους...

Yannis H είπε...

ΝΔ: Και όταν είπα εγώ την ιστορία μου, μού είπανε: '200 Έλληνες χρειάζονται εκεί για να βουλιάξει το κράτος τους.'

Μα φυσικά. η διάθεση να κοροϊδεύεις κάποιον ανάγεται σε μαγκιά. Αλλά δεν καταλαβαίνουν πόσο ακριβά την πληρώνουν: έτσι εξαλείφουν κάθε αίσθηση χαλαρότητας, άνεσης που δίνει η αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Επίσης, θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί οι (κατά τη γνώμη τους ‘πιο καπάτσοι’) Έλληνες είναι κάτω σε όλους τους δείκτες που έχουν σημασία - όχι μόνο τους ΄κρύους' δείκτες οργάνωσης ή αποδοτικότητας, αλλά και της αισιοδοξίας για το μέλλον...

Επειδή όμως τίποτοα δεν είναι άσπρο-μαύρο...

(βλ. επόμενο comment)

Yannis H είπε...

Συχνά λέμε ότι οι Ευρωπαίοι το παρακάνουν με τους κανόνες τους. Κι αυτό έχει σημαντική δόση αλήθειας. Τρεις η ώρα το βράδυ με μείον 20 βαθμούς σε έναν έρημο δρόμο (τόσο έρημο που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε πόλη-φάντασμα) και να περιμένεις να ανάψει κόκκινο για να διασχίσεις το δρόμο... Αυτό δεν είναι υπευθυνότητα και ένδειξη σεβασμού. Είναι έλλειψη κρίσης.

Και να σε αγριοκοιτάζει επειδή εσύ περνάς...

Συγνώμη, αλλά αν πράττεις με γνώμονα το τι έμαθες μικρός παρά με τη λογική, δεν σου φταίει ο άλλος που τη χρησιμοποιεί!

Ίσως η μέση της πρακτικής να βρίσκεται και στη γεωγραφική μέση: και πιο πιθανή είναι η Αυστρία. Έχω πάει μερικές φορές αλλά σε ταξίδια αστραπή. Πάντως, τους βρίσκω πιο χαλαρούς γενικά από τους βορειοευρωπαίους και σίγουρα πιο οργανωμένους από τους Ιταλούς.

Να τελειώσω με μια εικόνα στην Ελλάδα που με συγκινεί και έχει δύο όψεις: είναι η εικόνα μιας μητέρας που διασχίζει το δρόμο με το παιδί της. Πολλά μπορεί να σταματήσουν, αλλά το σφίξιμο θα παραμείνει. Αυτή η αδιαπραγμάτευτη δύναμη, μου δίνει μια αίσθηση γαλήνης και συνέχειας: σαν να μου λέει πως τα πράγματα πάνε καλά...

Από την άλλη, είναι βέβαια και μια εικόνα απόλυτου άγχους. Δεν είναι μόνο ο υπερπροστατευτισμός του Έλληνα προς τα παιδιά του (υπάρχει κι αυτός). Είναι και η παράλληλη ανευθυνότητα, όπου ο Έλληνας αλλάζει συνεχώς ρόλο: από τη μια η άγρια αγάπη της μητέρας που περνάει το δρόμο, από την άλλη, η ασυναισθησία των οδηγών. Και είναι φυσικά, οι υπερπροστατευτικοί γονείς που οδηγούν τα αυτοκίνητα στους δρόμους. Όσο για τη μητέρα με το αποφασιστικό σφίξιμο... ναι: ούτε αυτή περνά από τη διάβαση πεζών με το βλαστάρι της...

Yannis H είπε...

τρία και το λουρί της μάνας: μάλλον 'αναισθησία' και όχι 'ασυναισθησία'... :)

Σπασίκλας είπε...

an exei shmasia, den mou aresei o tropos pou klaime th moira mas sto sugekrimeno topic. To provlhma den einai h A8hna alla oi katoikoi ths, pou eimaste oloi mas (sto paron, parel8on h mellon).

Alh8eia stis megales poleis tou e3wterikou, exei kaneis thn apaithsh na parkarei miso metro apo to proorismo tou opws oi katoikoi ths prwteuousas mas?

Sumfwnw oti apo pleuras organwshs to kratos einai polu pisw k h grafeiokratia einai para polles fores paralogh. Den prepei na 3exname omws oti gia polla alla ftaime emeis oi idioi, pou agnooume tous nomous k den sevomaste kanena.

H Ellada den einai xwra kat'eme, alla ennoia - einai tropos zwhs.
Opws lene k oi ellhnoamerikanoi "The problem with Greece is that there are too many Greeks there."

MainMenu είπε...

hem: lol xaxaxaxaxaxaxaxaaxa

Nikos Dimou είπε...

Patsman said...
Κύριε Δήμου, Θέλω να σας ρωτήσω όμως, γιατί δεν έχετε φύγει από την Αθήνα για να μείνετε σε μια ξένη χώρα; Μόνιμα. Εγώ πάντως αν έχω κάποτε την οικονομική δυνατότητα θα το κάνω.

Δεν είναι μόνο θέμα οικονομικής δυνατότητας. Γύρισα στην Ελλάδα επειδή υπέκυψα στον συναισθηματικό εκβιασμό της μητέρας μου. Μετά έμπλεξα - υποχρεώσεις, δουλειές, γάμοι. Από ένα σημείο και πέρα δεν είσαι ελεύθερος.

Μάλλον ήταν λάθος μου που γύρισα. Αλλά οι υποθετικές σκέψεις (τι θα είχε συμβεί αν...) δεν βγάζουν πουθενά.

Beth είπε...

I' m so happy cuz today I found my town; it's in my head.

christoforos είπε...

yannis_h:

"Τρεις η ώρα το βράδυ με μείον 20 βαθμούς σε έναν έρημο δρόμο (τόσο έρημο που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε πόλη-φάντασμα) και να περιμένεις να ανάψει κόκκινο [sic] για να διασχίσεις το δρόμο.."

:))
Όταν περνάς με κόκκινο (ως πεζός γιατί ως οδηγός δεν υποκύπτω στο έλλογο σφάλμα) νιώθεις περήφανος που είσαι έλληνας (Μόναχο, Βούπερταλ και άλλες δυτικό γερμανικές πόλεις,ίσως,..στο Βερολίνο δεν ισχύει, όπως δεν ισχύει επίσης και στη Στοκχόλμη, θέλω να πω ότι οι άνθρωποι εκεί διαθέτουν κοινό νου).

Αλήθεια, για τη Νέα Υόρκη έχει κανείς να πει κάτι (πέραν του ότι πέφτουν αεροπλάνα σε ουρανοξύστες..);

christoforos είπε...

Το ποστ θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο
"ΟΥΤΟΠΙΕΣ". Το γεγονός ότι η πόλη Κούλμ-μπαχ υπάρχει δεν συνεπάγεται αντίφαση. Γι' αυτό μιλάμε, έτσι δεν είναι;

christoforos είπε...

Ή μάλλον "ΔΥΣΤΟΠΙΕΣ"..

Yannis H είπε...

etsieinaianetsinomizete: δεν συμφωνώ, αν και φυσικά, συμβαίνει να φωνάζει κάποιος ενώ κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Για παράδειγμα, για την οδήγηση του Έλληνα, περισσότερο παραπονιούνται οι ταξιτζήδες, που οπουδήποτε αλλού, θα έκλαιγαν το δίπλωμά τους.

Παρένθεση δίκαιου συστήματος προστίμων: στη Φινλανδία, μια παράβαση δεν έχει στάνταρ πρόστιμο αλλά ποσοστιαίο, ανάλογα με το εισόδημα του καθενός. Για να τσούξει το ίδιο. (Εκεί γράφτηκε και το παγκόσμιο ρεκόρ προστίμου, στον πρόεδρο της NOKIA.)

Και γυρνώ στο θέμα. Επειδή χρησιμοποιώ συχνότατα ταξί (δεν έχω δίπλωμα) πάντα μα πάντα, προσέχω 20-30 μέτρα στο δρόμο και αν κάποιος περιμένει πριν από εμένα, πάω μετά από αυτόν. Ξέρεις πόσες φορές άλλοι μου έχουν συμπεριφερθεί λες και είμαι αόρατος; Πάνε και στέκονται 2 μέτρα μπροστά μου!

Η αγένεια είναι δυστυχώς, υπερβολικά συνηθισμένη. Τι να πω, είχα οικογενειακούς φίλους από έξω και έτυχε να ακούσουν (δεν καταλάβαιναν) ειδήσεις με παράθυρα όπου ο ένας ουρλιάζει πάνω από τον άλλο. 12 χρονών παιδί - ο βαφτισιμιός μου – με ρώτησε ‘μα δεν είναι δυνατόν, μιλάνε;’. Τι να του πω, πως άνθρωποι πενήντα χρονών, δημόσια πρόσωπα του κράτους μας, συζητάμε έτσι τα προβλήματα του τόπου;

Η ποιότητα ζωής πάει βαθιά, πολύ βαθιά στην καθημερινότητά μας. Συζήτηση; Οδήγηση; Χτίσιμο σπιτιών; Σκουπίδια στο δρόμο; Πρόβλεψη για άτομα με ειδικές ανάγκες; Κάπνισμα σε δημόσιους χώρους; Από πού να αρχίσουμε;

Καλά κάνεις και θίγεις το ότι συχνά άλλα λέμε όταν έρχονται σαν θέμα συζήτησης και άλλα κάνουμε στην πράξη. Είναι και αυτό ένα στοιχείο του Έλληνα, μέρος του προβλήματος. Όπως είπε ο Σαββόπουλος (για την πολιτική αλλά το πήγε παραπέρα): «Όταν λέμε εμείς ‘Αλλαγή’ εννοούμε ν’ αλλάξουν όλοι οι άλλοι, εμείς να μείνουμε ίδιοι’. Πάντως – το είπε και μια φίλη πριν – οι ‘μαλάκες’ της υπόθεσης μπορεί και να είναι αρκετοί. Οι άλλοι είναι σαφώς, πάντα περισσότεροι.

Yannis H είπε...

Συγχωρέστε μου την κατάχρηση χώρου, αλλά επειδή λέμε όλο για την Ελλάδα, θα σας πω και για την Πρωτεύουσα του Χάους, τη Νάπολη, όπου έζησα ένα χρόνο.

Νοικιάζω ΄δωμάτιο σε μια οικογένεια (σε ‘παντρόνα’). Η οποία, μου κλέβει όλα τα χρήματα από το δωμάτιο και την άλλη μέρα, μου κάνει επίσημη έξωση. Φυσικά πού να πάω χωρίς χρήματα; Τρεις η ώρα το βράδυ ερχόταν η αστυνομία να μου πει ότι πρέπει να παρουσιαστώ στο τμήμα ‘σούμπιτο’. Εκεί, νυσταγμένος, άκουγα ότι η παντρόνα φοβόταν για τη ζωή της και έπρεπε να φύγω. (Όλοι, φυσικά, ήταν στο κόλπο.) Τελικά κατάφερα και μου ξαναέβαλε στο δωμάτιο μέρος των χρημάτων.

Έμεινα σε μια νεόκτιστη οικοδομή, στην Πιανούρα. Από πάνω μας έμενε ο τοπικός κάπο ντι Καμόρα (ναπολετάνικη μαφία). Με το που πήγαμε, ο αριστοκράτης που όλοι σέβονταν, μας είπε πως αν ποτέ θέλουμε τσιγάρα, ό,τι ώρα και να είναι, αν χτυπήσουμε το κουδούνι του. (Έτσι κι αλλιώς αγοράζαμε λαθραία.) Και έτσι έγινε. Όλο χαμόγελο, με το πιο φυσικό ύφος, μας έδινε ένα πακέτο Μάρλμπορο και ένα Κάμελ (όλα τα τσιγάρα ήταν ίδια μέσα αλλά η ψυχολογία του πακέτου παίζει ρόλο)... στις 4 η ώρα το πρωί.

Λεωφορείο Κυριακή μεσημέρι: με αφοπλιστική αφέλεια, ο οδηγός σταματάει. Έχει ματς,οι δρόμοι έκλεισαν από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ‘συνέχεια τη Δευτέρα’. Κλειδώνει το λεωφορειο στη μέση του δρόμου και φεύγει.

Και τέλος... έκανα ένα μήνα να περάσω δρόμο χωρίς να φοβάμαι. Έχουν έναν ολοδικό τους τρόπο να περνάνε, όπου ούτε ακολουθούν ούτε αγνοούν τα φανάρια.

Αποτέλεσμα; Η πιο χαοτική, άδικη, άγρια, σαγηνευτική (αλλά μόνο όταν είμαι μακριά της) πόλη. Πήγα αρκετές φορές. Πάντα θέλω να φύγω σύντομα. Πάντα μου λείπει μετά.

paragrafos είπε...

Η Λευκωσία είναι μια υπέροχη πόλη ξακουστή για τα αξιοθέατά της, γεμάτη βιβλιοθήκες, κινηματογράφους, θέατρα, πολιτιστική ζωή, πάρκα και πλατείες, πεζοδρόμους και πάρκιν, οδηγούς που σέβονται τους πεζούς και τις γάτες και πεζοί που συνεχώς αθλούνται κάτω από το δροσερό ήλιο της Μεσογείου.

Εδώ το κλίμα είναι γλυκό και η ζέστη το καλοκαίρι υπερ το δέον ανεκτή. Φυσικά είναι πρωτεύουσα, μια πρωτεύουσα όμως που δεν χωρίζει ανθρωπους, μια πρωτεύουσα που δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη "οδοφράγματα", αφού δεν έχει διαχωριστικά σύνορα με στρατούς εκατέρωθεν.

Τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές όλοι οι πολιτευτές συμπεριφέρονται κόσμια: δεν αλληλοβρίζονται ούτε ανταλλάσσουν βαριές κουβέντες και κατηγορίες που θα έκαναν ακόμα και τους μαφιόζους να κοκκινίζουν. Σε γενικές γραμμές η Λευκωσία είναι μια πόλη υποδειγματική με νοσοκομεία και γιατρούς Μοναδικούς που υπόσχονται εξασφαλισμένη ευθανασία χωρίς την παραμικρή γραφειοκρατική ταλαιπωρία!

Δεν έχει να ζηλέψει τίποτε απολύτως από τις πόλεις της Ευρώπης και όσοι λένε ότι το κυκλοφοριακό της κομφούζιο, σε ώρα αιχμής, θυμίζει Αθήνα, ψεύοδονται ασυστόλως!

Οι δε πολιτες της απολαμβάνουν τα αγαθά της ασφάλειας και της αξιοκρατίας. Τέλος, είναι η μόνη πόλη στην οποία απαγορεύεται αυστηρά η χρήση θορυβωδών σκαπτικών μηχανημάτων καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρα.

Με πρωταπριλιάτικη διάθεση

Παράγραφος

cyberdustz είπε...

etsieinaianetsinomizete said...
Απορία: Αφού όλοι ξεφωνίζουν την ασχήμια γιατί τόσα χρόνια δεν συνάντησα κάποιον που να έχει να πεί τι μπορεί να κάνουμε για να την αλλάξουμε; Και εννοώ ο καθένας ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Και καθημερινά.
9:45 μμ

Πολύ σωστή ερώτηση. Απορώ πως κανείς δεν αναφέρθηκε έως τώρα σ’ αυτό. Να σου ότι και εγώ έχω βαρεθεί όλα αυτά τα χρόνια την κλάψα, λίγα σου λέω. Για να αλλάξει η κατάσταση δεν αρκούν πλέον τα μοιρολόγια, όλοι τα γνωρίζομε αυτά που πολύ έχουν αναφέρει, αυτό που εδώ χρειάζεται είναι δράση. Και λέγοντας δράση, μη πάει ο νους σας σε επαναστάσεις, η καλυτέρευση της καθημερινότητας ξεκινάει από πολύ χαμηλά.

Σε κάποια συγκέντρωση σε ένα στρατόπεδο, περιμένοντας κάτι εξετάσεις, μου έκανε πολύ εντύπωση τη σκουπιδαριό είχε μαζευτεί. Όλοι είχαν πάει με τις τυρόπιτες τους και τα αναψυκτικά τους, τα οποία πετούσαν εδώ και εκεί. Ενώ εγώ τα δικά μου τα μάζευα στο αυτοκίνητο μου, όλοι η άλλοι τα πέταγαν ελεύθερα στο δρόμο και όπου βρουν. Δεν δέχομαι την δικαιολογία ότι δεν έχουν αδειάσει τους κάδους σκουπιδιών, ή ότι δεν υπάρχουν καν. Το άδειο πακέτο τσιγάρων μην το πετάτε όπου νάνε, αλλά κρατείστε το στην τσέπη σας μέχρι να βρείτε μέρος να το πετάξετε. Ίσος να φαίνετε αστείο, κι όμως ένα τόσο δα μικρό πακέτο μπορεί να μολύνει το περιβάλλον. Πηγαίνοντας το δρόμο προς την Ελευσίνα, παρατηρείστε πως έχει βρωμίσει ο τόπος από κουτιά αναψυκτικών και τσιγάρων που έχουν συσσωρευτεί στις άκρες της εθνικής.

vaggelis papavasiliou είπε...

@Cyber-Dust συμφωνώ αν και για να δούμε δραστικά αποτελέσματα πρέπει να φτειάξουμε την παιδεία από την αρχή.Έτυχε να παρακολουθήσω την συνεδρείαση δημοτικού συμβουλίου επαρχειακής πόλης και μου έκανε εντύπωση το απίστευτα χαμηλό επίπεδο των παρευρισκομένων.Μόνο η νέα γεννιά μπορεί να αλλάξει την κατάσταση αλλά δεν ασχολείται κανείς μαζί της.

paragrafos είπε...

Υπάρχει βέβαια και η παλιά Αθήνα της καντάδας:

Ασπρη πολιτεία, όλο γοητεία
γη του Παρθενώνα, ζωντανή βιτρίνα,
κάτω απ'το φεγγάρι σαν μαργαριτάρι
λάμπεις στη Μεσόγειο όμορφη Αθήνα

Ακρόπολη Πλάκα αγάλματα πάρκα
ξημέρωμα ροζ οργαντίνα
μικρή ζωγραφιά σου Αθήνα.

Στενοί συγγενείς σου τα πλούτη κι η φτώχεια
λιακάδες ωραίες δροσιάς πρωτοβρόχια.
γλεντζέδων παρέες, Θεός η ρετσίνα
μακριά απ'της ζωής τη ρουτίνα
μικρή ζωγραφιά σου Αθήνα

paragrafos είπε...

αλλά και τότε βρίζανε την Αθήνα:


Όμορφη μου Αθήνα
πού ν΄τα χρόνια εκείνα
πού ΄ν΄τα χρόνια εκείνα τα παλιά

Λες και σ΄είχαν άχτι
και σαν κάναν στάχτη
σα γρια μ΄ αχτένιστα μαλλιά

paragrafos είπε...

Ξέρω μια πόλη που η άσφαλτος καίει
και δέντρου σκιά δε θα βρεις
μεγάλη ιστορία προγόνοι σπουδαίοι
λυχνάρι και τάφος της γης

Θυμίζεις Αθήνα γυναίκα που κλαίει
γιατί δεν τη θέλει κανείς
Αθήνα Αθήνα πεθαίνω μαζί σου
πεθαίνεις μαζί μου κι εσύ

Ξέρω μια πόλη στη νέα Σαχάρα
μια έρημο όλο μπετό
οι ξένοι οι στόλοι λαθραία τσιγάρα
παιδιά που δεν ξέρουν κρυφτό

Θυμίζεις Αθήνα γυναίκα που κλαίει
γιατί δεν τη θέλει κανείς
Αθήνα Αθήνα πεθαίνω μαζί σου
πεθαίνεις μαζί μου κι εσύ

Ξέρω μια πόλη στη γη της Αβύσσου
κουρσάρων κι ανέμων νησί
στης Πλάκας τους δρόμους πουλάς το κορμί σου
για ένα ποτήρι κρασί

Θυμίζεις Αθήνα γυναίκα που κλαίει
γιατί δεν τη θέλει κανείς
Αθήνα Αθήνα πεθαίνω μαζί σου
πεθαίνεις μαζί μου κι εσύ

paragrafos είπε...

Ο Χατζιδάκης όμως διαφωνεί:




Μ' άσπρα πουλιά και σύννεφα
τον ουρανό θα ντήσω
και τ' όνομα σου αθάνατο
στην πέτρα θα κεντίσω

Στο περιβόλι του Μαγιού
θα μπω για να διαλέξω
δάφνη μυρτιά κι αμάραντο
στεφάνι να σου πλέξω

Αθήνα Αθήνα
χαρά της γης και της αυγής
μικρό γαλάζιο κρίνο

Κάποια βραδυά στην αμουδιά
κοχύλι σου θα μείνω
χαρά της γης και της αυγής
μικρό γαλάζιο κρίνο

Beth είπε...

Η πόλη μου.

Λυγάνε τα ψηλά τσιμέντα με χάρη να γοητεύσουν τον άνθρακα, ανεπιθύμητος. Γλυκά αισθησιακά επικάθεται στην επιφάνεια αυτός. Νιώθει.

Μ. Ανεμίζουν πράσινοι νοσηροί οι ατμοί πάνω από αποχετεύσεις και μυρίζουν άθελα παράθυρα. Μερικά σεμνότυφα κλείνουν, σφραγίζουν τα τζάμια χαραμάδες.

Νιαουρίζει περιφέρεται η ενοχλητική πανίδα η ξεπεσμένη ανάμεσα σ' αποκαϊδια παρελθόντος σε τενεκέδες ξέχειλους.
Στάζουν οδοντόκρεμα τα μουστάκια.

Φυσικά κι είναι νύχτα κι οι δρόμοι φωτισμένοι νιώθουν μοναξιά.

Μια φωνή ταξιδεύει και σβήνει.
Σ' αγαπώ.

Δεν αναρωτιέται. Γαμώτο. Δεν αναρωτιέται ο νους π' αναβλύζει φωνή. Μα πού πήγαν αυτοί που γυρνούν, οι ξενύχτηδες, οι μικροκαμωμένες πόρνες, τα όμορφα αγόρια της μαγκιάς της μπύρας;

Χάθηκε η καθημερινότητα.

paragrafos είπε...

Αμ ο Παλαμάς να δεις:


Αθήνα διαμαντόπετρα
στης γης το δαχτυλίδι...

Nikos Dimou είπε...

chris said...
"Το ποστ θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο "ΟΥΤΟΠΙΕΣ". Το γεγονός ότι η πόλη Κούλμμπαχ υπάρχει δεν συνεπάγεται αντίφαση".

Tο κακό είναι πως υπάρχει - όχι μόνο αυτή αλλά χιλιάδες τέτοιες πόλεις... και πως ήταν έτσι το 1987 και σήμερα μπορεί να είναι καλύτερη.

Άρα δεν μιλάμε για ουτοπίες (μάλλον - σωστά - για δυστοπίες). Και φαίνεται πως συμφωνούμε όλοι εκτός από μερικούς που λένε πως λατρεύουν την Αθήνα (αν κι εγώ δεν μιλήσα κυρίως για την Αθήνα) χωρίς μας εξηγούν το γιατί.

Ίσως τους φτιάχνει το καυσαέριο, το σκουπίδι και ο θόρυβος...

Καληνύχτα!

Giannis είπε...

Ζω εδώ και πολλή καιρό στην Ευρώπη,δουλέυοντας στη κεντρική Ευρώπη και θα ήθελα να πω την μικρή μου ταπεινή άποψη σε αυτό το θέμα. Και εγώ όταν ζούσα στην Ελλάδα, είχα την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση που έχετε οι περσσότεροι από εδώ. Είναι φυσιολογικό να σου φαίνεται το άγνωστο πιο όμορφο και καλύτερο, και εμένα στην αρχή έτσι μου φαινόταν. Πλέον ζώντας δουλεύοντας και ερχόμενος σε επαφή με τους Ευρωπαίους μπορώ να πω οτι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα. Επιτέλους ας σταματήσουμε αυτή τη δήθεν υποβάθμιση μας σε σχέση με τη Ευρώπη. Σας πληροφορώ οτι και ποιο ρατσιστές είναι και ποιο κολλημένοι στο πρέπει και στο μη είναι και ποιο μονόχνωτοι είναι και και και.
Μόνο να μπορούσετε να δείτε πως ζηλεύουν οταν τους λέω οτι είμαι από Ελλάδα και πως ρωτάνε συνεχεια για το παραμικρό έχει σχέση με την Ελλαδα.
Παν μέτρο άριστο, ναι μεν στην Ελλάδα έχουμε πολλά προβλήματα αλλά ως εκεί...Μήπως και για αυτά τα προβλήματα φταίμε και εμείς, μήπως πρέπει να δούμε και τα επιμέρους θέματα που μας έχουν οδηγήσει σε αυτό το σημείο. Μήπως πρέπει να είμαστε και ποιο αισιόδοξοι? και αλήθεια δεν γίνανε τα τελευταία 30 χρόνια βήματα προς τα μπρός? δεν τα αναγνωρίζετε ή δεν θέλετε να τα αναγνωρίσετε? Μπορεί τα βήματα αυτά να είναι μικρά αλλά πρέπει να δούμε και τα επιμέρους θέματα καθώς και τα προβλήματα που μας περιβάλλουν, σαν έθνος, προβλήματα που δεν έχουν οι ευρωπαίοι.
Ξέρετε πολλά πράγματα δεν μπορείς να τα αναγνωρίσεις και ξεχωρίσεις σαν τουρίστας αλλά μόνο ζώντας ανάμεσα τους. Εμείς ήμαστε εξωστρεφής λαός και μας αρέσει να να κάνουμε χιούμορ εις βάρος μας. Αυτό δεν το συναντάς σχεδόν πουθενά αλλου στην Ευρώπη ξέρουν να καμουφλάρουν καλά τα προβλήματα τους.
Πολλά πρέπει να αλλάξουν στην Ελλάδα αλλά αυτό θα γίνει μόνο κοιτώντας μπροστά οραματίζοντας και καταστρώνοντας σχέδια για το μέλλον. Το παρελθόν δεν μπορώ να αλλάξω αλλά το παρόν πρέπει να το αλλάξω για να βελτιώσω το μέλλον.
Αυτά τα λίγα συγνώμη για την εκταση του σχολίου και αν έγινα κουραστικός.
Καλό βράδυ στην Ελλάδα.

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Yannis H είπε...

Απ' όλες τις πόλεις της Ελλάδος, περιβαλλοντικά, νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω στην Αθήνα – αν και έζησα για κάποιους μήνες. Βέβαια, ήμουν συνέχεια με ξένους (έμενα στην Φηλής; Φυλής; τέλος πάντων, καταλάβατε, πάνε χρόνια – σχεδόν είκοσι - και ο τόπος ήταν γεμάτος ταξιδευτές και πρόσφυγες.)

Η Αθήνα με έδιωξε τότε γιατί, για ένα επαγγελματικό ραντεβού στο Μαραθώνα έκανα 3 ώρες να πάω και 3,5 να γυρίσω. Ένα οκτάωρο για ένα ραντεβού; Τόσο απέραντη και αδιάβατη; Και έφυγα έξω.

Από την άλλη, να πούμε την αλήθεια, η Αθήνα έχει ένα μεγάλο προσόν: χάνεσαι. Στη Θεσσαλονίκη δεν μπορείς να το κάνεις ακόμα, ενώ ένα άλλο μεγάλο προσόν της, είναι πως περιέχει τόσες πολλές εναλλακτικές, που ακόμα και στην ελληνική πραγματικότητα, παύει να είναι τόσο μικροαστική. Η Θεσσαλονίκη είναι ακόμα πολύ (υπερβολικά) μικροαστική. Και αυτό εκφράζεται με ποικίλους τρόπους...

Προσωπικά, είμαι υπέρ των ανεκμετάλλευτων προαστίων. Δίνουν πρόσβαση στην πόλη, υπάρχει ακόμα χώρος, μπορείς να καλλιεργήσεις το φαγητό σου... Και ένα όνειρό μου, σχετικό με τα περί καθημερινότητας (σήμερα), σχετικό με τα περί κράτους (πριν λίγες μέρες...): όνειρό μου είναι ένα σπίτι ενεργειακά αύταρκες. Ρεύμα, νερό δικό μου – και τηλέφωνο με συμβόλαιο ιδιωτικής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας. Να μην έχω πάρε-δώσε με κανένα κρατικό αλήτη. Ούτε πάγια στην ΕΡΤ, ούτε δημοτικά τέλη, ούτε λογαριασμός σήμερα με τα πάγια κανονικά και εκκαθαριστικό μετά από δύο μέρες με τα πάγια επίσης ολόκληρα.

Στη χώρα που όλοι προσπαθούν να σε κλέψουν (για να ανταμειφθούν οι κομματικά υμέτεροι) ενώ δεν υπάρχει πολιτική εναλλακτική... μόνη αντίδραση είναι η ιδιώτευση. Ο εξατομικισμός της ζωής. Οι προσωπικές λύσεις, η αποδέσμευση από (αυτό που λέμε) ‘κράτος’.

Νομίζω ότι χωρίς δεσμεύσεις (ή με όσες το δυνατόν λιγότερες) είσαι πιο κοντά στο να ζήσεις με το σεβασμό που οφείλεις στον εαυτό σου.

glenn είπε...

Υπέροχη πρόταση yannisH. Δύσκολα υλοποιήσιμη, αλλά όνειρο.

paragrafos είπε...

Κι όμως, για μενα η Αθήνα (αν και δεν τη ζω) είναι η ζωή μου!

Δεν εννοώ τα φοιτητικά μας χρόνια με τις ατελείωτες ανοιξιάτικες βόλτες, ως αργά το βράδυ, στην Πλάκα και τοΜοναστηράκι. Ούτε τη νοσταλγία της γέγνοιαστης εκείνης ζωής που με τις αλχημείες της μετατρέπει τα ψεγάδια της πόλης σε στολίδια της μνήμης.

Η Αθήνα έγινε η ζωή μου εκείνο το σκληρό βράδυ στις 15 Σεπτεμβρίου του 2002: όταν φτάσαμε στο Μακάριο Νοσοκομειο Λευκωσίας, με το παιδί μισοπεθαμένο, δεν υπήρχε γιατρός να το αναλάβει, κανείς δεν ήξερε τι να κάνει. Και μεσα στα χαράματα τηλεφωνήσαν σε καποιον γιατρό στην Αθήνα. Προς στιγμήν νόμιζα ότι δεν άκουσα καλά ή ότι έχασα το μυαλό μου ολότελα: "τι δουλεία έχουν στην Αθήνα;", αναρωτιόμουνα, από μέσα μου, απελπισμένη.

Και πράγματι είχαν τηλεφωνήσει στην Αθήνα, σε κάποιον επίκουρος καθηγητής παιδονευρολογίας, στον κύριο Σωτήρη Γιουρούκο. Κι εκείνος με την τσίμπλα στο μάτι τίμησε τον όρκο του Ιπποκράτη (όπως θα έλεγε και ο πολύτιμος κύριος Takis Alevantis).

Ναι, η Αθήνα έχει πολλά σκουπίδια. Έχει όμως και σπάνιους θησαυρούς!


ΜΕ απέραντη ευγνωμοσύνη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

Από την πλευρά των "βιβλίων", η Αθήνα είναι ο καθρέφτης της πρόσφατης Νεοελληνικής Ιστορίας: η πρακτική της "πολυκατοικίας" θα εγκαινιαστεί ήδη απο την κυβέρνηση Παπαναστασίου μετά το 1924 προκείμένου να αντιμετωπιστεί το οξύτατο πρόβλημα της εγκατάστασης των προσφύγων. Βέβαια, στις "πολυκατοικίες" (είναι ακόμα μερικές στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας) βολεύτηκαν κάποιοι προνομιούχοι τότε, οι άλλοι παρέμειναν στις μπαραγκουπόλεις του Πειραιά, της Δραπετσώνας και της κοκκινιάς όπου και το τρεχούμενο νερό σπανιζε αρχικά και οι υπόνομοι ήταν ... επιφανειακοί.

Η πολεοδομική γενεαλογία της σύγχρονης Αθήνας δεν είναι η άλλοτε γραφική Πλάκα και αργότερα το Κολωνάκι, αλλά οι πολυπλυθείς προσφυγοσυνοικισμοί και ο κόσμος τους (εργατια της βιοπάλης και της ταλαιπωρίας).

Το κακό θα ενταθεί με την εσωτερική μετανάστευση ύστερα από τον εμφύλιο. Μια δεκαετία μετά θα λυσάξει η "αντιπαροχή". Κανείς δεν ήθελε να δει το "αύριο", κανείς δεν μπορούσε ή δεν τον συνέφερε να φανταστεί το μέλλον της πόλης άλλιώς...

Και οι νεοαφιχθέντες, οι περισσότεροι δούλευαν αντί πινακίου φακής, τι περιθώρια είχανε να απαιτήσουν την Αθήνα του μέλλοντος, τη στιγμή που στο μυαλό τους υπήρχε ακόμα νωπή η εικόνα του χωριού, νωπή η πληγή του ξεριζωμού;

"Έπρεπε" όλα στο όπως-όπως και στα γρήγορα, τώρα να βολευτούμε, στα προσωρινά, και στο κάτω-κάτω, έχει ο Θεός βρε αδεφρέ!

Θα μου πείτε, και η Γερμανία γκρεμίστηκε κλπ. Μόνο που οι άνθρωποι εκεί είχαν άλλες προσλαμβάουσες για τις πόλεις τους. Οι δικοί μας τι είχαν; Και ποιος νοιάστηκε να τους διδάξει το γούστο;

christoforos είπε...

Να φέρω "αυτό" εδώ που είμαι "εγώ". Κάπως έτσι νομίζω ότι το διατύπωσε ο Freud.
Κάπως έτσι δεν θα συνόψιζε και ο ποιητής τη δυστυχία του να είσαι έλληνας; Τι με παρηγορεί- ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα, ότι πρέπει να γίνουν καλύτερα. Και πάλι πέφτω σε αμφιβολία, η εν λόγω στάση μου μοιάζει ηττοπαθής. Με σώζει ο προσωπικός μου αγώνας, οι διατριβές μου, οι μεταφράσεις, οι συζητήσεις επί συζητήσεων με τους συμπαθούντες, οι έρωτές μου, όλες αυτές οι μικρές νησίδες αισιοδοξίας που βρίσκει κανείς στις κοινότητες των ανθρώπων, αυτό το είδος ημερολογίου που εντελώς τυχαία ανακάλυψα στο ίντερνετ, οι μικρές καταχωνιασμένες οάσεις στο κέντρο της Αθήνας, η νοοτροπία των κάμι-κάζε, τα παιδιά των θεών του ανέμου, που ήξεραν να μην χαρίζονται στους αντιπάλους τους, τα ταξίδια πραγματικά ή νοερά (ίσως τα περισσότερα), οι ανεπαίσθητες απολαύσεις, μια νότα περισσότερης αλκοόλης στο ποτήρι μου, μια συγκεκριμένη απόχρωση του μπλε στον ουρανό προχθές, ο αυτοσαρκασμός, η ειρωνία, τα αστεία...
..αν μη τι άλλο όσοι ζούμε εδώ έχουμε κάνει την επιβίωσή μας τέχνη.
Και αυτό είναι φορές που δεν μου κάνει. Δεν θέλω να γίνει το άλλοθί μου. Τότε, φτου απ'την αρχή..η προφορά της λέξης ΘΑΛΑΣΣΑ.

[θάλασσα, η, ουσ. 1α. η υδάτινη αλμυρή έκταση που καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη μας..
Λεξικό Εμμ.Κριαρά..]

basik-ly είπε...

Επέστρεψα μόλις από συνάντηση στην οποία παρευρίσκονταν ΚΑΙ Ελληνίδες καθηγήτριες σε Ελληνικό Λύκειο του Βερολίνου, το οποίο παραχωρείται ΔΩΡΕΑΝ από το γερμανικό κράτος! Σε κάποια στιγμή λέει μια από αυτές: "Τα τελευταία χρόνια ήρθαν πολλοί μη ομοϊδεάτες στην Ελλάδα..." Ζητάω επεξήγηση. "Ε, μα κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις!" νομίζει πως με αποστόμωσε, αφού και οι συνάδελφοί της σιγοντάρουν. Δε θέλω να συνεχίσω! "Μη ομοϊδεάτες"!!!! Αντηχεί ακόμη στ' αυτιά μου!

guerrero762 είπε...

paragrafos said...

Οι δε πολιτες της απολαμβάνουν τα αγαθά της ασφάλειας και της αξιοκρατίας. Τέλος, είναι η μόνη πόλη στην οποία απαγορεύεται αυστηρά η χρήση θορυβωδών σκαπτικών μηχανημάτων καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρα.

Καλο!Θυμαμε σε μια γειτονια του Στροβολου οταν εμενα στη Λευκωσια,και ωρα 2300 γειτονας ξηλωνε τον κηπο του με κομπρεσερ.Οταν πηγα να του ζητησω να σταματησει μου απαντησε πως "εν θα αργησει και απλως εμεινε λιγη δουλεια".Το σφυροκοπημα συνεχιζωταν.Ξανα εγω να του κανω παρατηρηση.Απαντηση αγριεμμενη "ιντα που θες ρε κουμπαρε,βλεπεις εχω δουλεια"
Μα ειναι δωδεκα παρα.Αποστωμοτικη απαντηση "εν με κοφτει"
Καλεσα την αστυνομια.Στους αστυνομικους ειπε πως απλα αυτος ηταν ιδιοκτητης του σπιτιου και εμενε 20 χρονια στη γειτονια και εγω ενας "καλαμαρας" που νοικιαζα το σπιτι και που σε 2 χρονια θα εφευγα.Τουτεστιν δεν ειχα δικαιωμα να του κανω παρατηρηση!!!!!
Τυχερος ημουνα (ή μαλλον αρκετα σωματωδης για να τα βαλει μαζι μου) γιατι την επομενη νυχτα σε παρατηρηση που δεχθηκε απο γειτονισα απλώς την πλακωσε στο ξυλο!!!!
Paragrafos μια ερωτηση.Γιατι εσεις οι κυπριοι δεν απαιτητε ποτε τα δικαιωματα σας;
Στη γειτονια ολοι μου ειπαν μπραβο που εφερα αστυνομια αλλα κανενας δεν τολμησε να κανει παρατηρηση στον τυπο.
Στις δημοσιες υπηρεσιες(που ειναι πιο εξυπηρετικες απο τις δικες μας)επρεπε να κανω εγω φασαρια για υπαλληλο που αδιαφορουσε για να αρχισουν να φωναζουν οι υπολοιποι.
Και γενικα μια σταση ζωης πολλυ καταπιεσμενη.Δεν διαμαρτηρεστε,δεν φωναζετε,δεν απαιτητε το δικιο σας.Θυμαμε καποιοι ελληνες υπαξιωματικοι στο στρατοπεδο που υπηρετουσαν μονιμα στη εθνικη φρουρα πηγανε τον κοινοταρχη στα δικαστηρια επειδη αναγκαζε τα στελεχη να πληρωνουν υπερογκο φορο εργασιας(ή οπως λεγεται τελος παντων).Οι κυπριοι πληρωναν κανονικα και ας ξερανε πως τους κλεβει!Μια νοοτροπια "που να τρεχεις τωρα".Πραγματικα μου εκανε εντυπωση.

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα σε όλους!

janas said...
μπορώ να πω οτι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα...

Ε, όχι και τίτποτα! Μάλλον έχετε λείψει καιρό - και η νοσταλγία σας άλλαξε τις παραστάσεις... οι περισσότεροι εδώ σας διαψεύδουν - ακόμα και αυτοί που δεν μένουν στην Ελλάδα.


dimitra said
η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Αθήνα έχει κάτι μοναδικό που μόνο και μόνο γι'αυτό θα δυσκολευόμουν να την αλλάξω. Μιλάω φυσικά για το κλίμα.

E λοιπόν το ίδιο κλίμα έχουν σε όλη την Μεσόγειο - χωρίς το σκουπίδι, το χάος, το καυσαέριο και την γραφειοκρατία. Πηγαίνετε στην Προβηγκία - στις μικρές πολις (Aix) ή στην Βαρκελώνη. Άλλη ποιότητα ζωής!

Stathis είπε...

Διαβάζω σε πολλά posts για επιστροφή στη φύση, στις μικρές πόλεις κλπ. Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι η επιστροφή στη φύση αλλά η αξιοπρεπής ζωή σε μια πόλη που επιλέγει κανείς να ζήσει.

Το έλλειμα του ανορθολογισμού που αναφέρει ο ΝΔ είναι νομίζω η ρίζα του προβλήματος. Στην Ελλάδα , ο ανατολίτικος μυστικισμός, είναι ο τρόπος που βιώνουμε τη σχέση μας με τους άλλους. Σκεφτείτε πόση σημασία δίνουμε στη συνείδησή μας. Υπάρχει η φράση «εγώ έχω ήσυχη τη συνείδησή μου». Είναι τρόπος που ο ανατολικός χριστιανισμός αντιμετωπίζει τα πράγματα, με στροφή προς το εσώτερο, σε αντίθεση με την αρχαία ελληνική αντίληψη της επιβεβαίωσης μέσα από την κοινωνία.
Αντίθετα οι βορειοευρωπαίοι νιώθουν πως λογοδοτούν στους κανόνες της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα ο συγγενής ή ο φίλος είναι πάνω από την κοινωνία. Έτσι το μέσο και η γνωριμίες καθορίζουν σχεδόν τα πάντα.
Σκεφτείται και πως κοινωνικοποιούνται τα παιδιά. Περισσότερο με τη γιαγια και τον παππού, σε ένα οικογενειακό μικρόσκοσμο, και λιγότερο (και σε μεγαλύτερη ηλικία ) σε παιδικούς σταθμούς.

Σπασίκλας είπε...

eimai periergos: poia nomizete loipon oti einai h idanikh polh gia na zhsete ?

O nd proteine to Kulmbach alla den nomizw oti einai gia olous.
8eloume mia polh pou na exei zwh
(oxi opws autes ths Kentrikhs Eurwphs), na exei kalo kairo (paei k h Voreia Eurwph) na exei 8alassa (Parisi and Romh are out) k na mhn epikratei h ellhnikh trella. Exete kanena allo apaitoumeno ?

Varkelwnh k San Francisco einai yhla sth lista mou - alla eidika to deutero xreiazesai arketa xrhmmata gia na to euxaristh8eis pragmatika.

Nikos Dimou είπε...

alexandros b said...
"eimai periergos: poia nomizete loipon oti einai h idanikh polh gia na zhsete ?
O nd proteine to Kulmbach"

Προς θεού! ΔΕΝ προτείνω το Kulmbach. Το έφερα σαν παράδειγμα του πόσο νοικοκυρεμένη και όμορφη μπορεί να είναι μία ασήμαντη μικρή πόλη.

Τι προτείνω; Όχι χωριό, ούτε μεγαλούπολη κάτι ανάμεσα σε 150.000 και 1,5 εκ. Δεν είναι ανάγκη να έχει θάλασσα, αν έχει ποτάμι ή λίμνη. Να έχει οργανωμένη ζωή και ΧΑΜΗΛΟ ΔειΚΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ!

Λόγω προϊστορίας θα έβαζα πρώτο στην λίστα το Μόναχο (εκεί σπούδασα και έζησα, χρόνια). Μετά: Γενεύη, Βοστώνη, κι από μεσογειακές Βαρκελώνη, Μασσαλία... Και πολλές άλλες...

ecoChris είπε...

ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟ ΔΕΙΚΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΦΙΛΙΚΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

ΠΡΩΤΟΝ, ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ.

ΕΝΑ ΜΕΣΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ 15.000 ΚΜ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ 3 ΤΟΝΟΥΣ CO2.ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΣΟΤΗΤΑ CO2 ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ 450 ΜΕΓΑΛΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΑ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΑ ΔΑΣΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟ 30% ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ.

ΟΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ 70% ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΣΥΝΗΘΕΙΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΥΠΟΓΟΝΕΣ.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ;Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΥΠΟΔΟΜΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ(ΒΛΕΠΕ ΜΕΤΡΟ) ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΗΡΩΪΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΟΣΩΝ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ.

ΑΡΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΩΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ Σ’ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΟΠΩΣ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΟΞΥΝΕΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΥΚΝΟ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΣΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΤΟΥΣ.

ΤΡΙΤΟΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΔΙΠΛΩΜΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΣΤΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΔΗΓΗΣΗ ΠΟΥ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ:ΟΔΗΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ,ΡΥΠΑΙΝΩ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ,ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΚΙΝΗΤΡΑ ΝΑ ΣΤΡΑΦΟΥΝ ΣΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΚΑΥΣΙΜΑ,ΟΠΩΣ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ,ΥΓΡΑΕΡΙΟ, ΒΙΟΝΤΙΖΕΛ Ή ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΚΙΝΗΤΡΑ(ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ 60% ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ) ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑΚΗ ΤΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ.

ΠΕΜΠΤΟΝ, ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΚΡΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΓΗΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ(ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΤΑΝ ΕΖΗΣΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ).

ΕΔΩ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ‘Η ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ.

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΕΙΧΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ 200 ΜΕΤΡΑ ΓΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ 10 ΛΕΠΤΩΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ.ΘΑ ΚΑΛΥΠΤΑΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ 50% ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ, ΦΡΕΣΚΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΪΝΑ.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ:

ΕΝΩ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΣ, ΗΠΙΟΣ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ: ΣΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

paragrafos είπε...

Ο ωχαδερφισμός και η απάθεια του μέσου κύρπριου έχουν διπλή όψη: από τη μια έχουμε την αδράνεια μπροστά στο παράλογο και από την άλλη τη συμμόρφωση μπροστά στο λογικό.

Στην περιοχή μου, λ.χ, τώρα έγιναν τα πεζοδρόμια, το οποία έιναι αρχετά ... ευρύχωρα ώστε να χωράνε ακόμα και φορτηγάκια!

Δυο μήνες μετά είχα μετατραπεί σε ... παρκιν, οι δε πεζοί έπρεπε, με την ψυχή στο στόμα να μετακίνούνται από το... δρόμο, οι μαγαζάτορες τραβούσαν τα μαλλιά τους και όλα έδειχαν ότι πλησίαζε η... συντέλεια του κόσμου.

Τελικά, ο δήμος πήρε τα μέτρα του (διστακτικά στην αρχή, αποφασιστικότερα μετά). Τα πρόστιμα άρχισαν να πέφτουν βροχή, ο κοσμάκης είπε δόξασοι ο θεός και μπήκε μια τάξη την οποία τώρα σέβονται όλοι!

Κοντολογίς, ο κύπριος είναι κομφορμιστής. Αν τον καθοδηγήσεις σωστά υπακούει. Δυστυχώς υπακούει κι αν τον καθοδηγήσεις λάθος.... Εάν δε τον αφήσεις μόνο του, δε νοιάζεται για τίποτε.

Δεν ξέρω αντιστοίχως τι ισχύει στην Ελλάδα μας. Νομίζω ότι εκεί τα πνεύματα είναι λιγάκι πιο... επαναστατικά. Εσείς ξέρετε καλύτερα.

Με αγάπη

Παράγραφος

cyberdustz είπε...

Stathis said...
«εγώ έχω ήσυχη τη συνείδησή μου».
9:07 πμ
Μάλλον για αστείο το ανέφερες αυτό. Τι είδος συνείδηση είναι αυτή? Η διαφορά με τους βόρειο-ευρωπαίους είναι ότι η κάθε οικογένεια που ανέφερες ζει στο δικό της μικρόκοσμο και δεν ενδιαφέρετε για το κοινωνικό της περίγυρο. Ενώ το ελληνικό σπιτικό λάμπει εσωτερικά από καθαριότητα και η νοικοκυρά όλη την ημέρα σκουπίζει και ξεσκονίζει, εν τούτοις τα σκουπίδια μετά θα τα πετάει άτακτα και όπου νάνε, ακόμα και από το μπαλκόνι και άμα πετύχει το κάδο. Στην Γερμανία υπάρχει από αιώνες ένα ρητό που λέει «αν κάθε νοικοκύρης κρατά το πεζοδρόμιο του καθαρό, όλη η πόλη μένει καθαρή», στην Ελλάδα μας ούτε για αστείο. Ίσος να είναι και θέμα θρησκείας. Στην Ξάνθη εντύπωση μου έκανε ότι οι δρόμοι στην μουσουλμανική συνοικία ήταν πεντακάθαροι, ενώ των χριστιανών βρομούσαν στο χαρτομάνι και άλλων σκουπιδιών.

Nikos Dimou είπε...

Συμφωνώ ecoChris για τα οικολογικά - όμως και τα κεφαλαία είναι μία ταλαιπωρία (στο διάβασμα...)

Stathis είπε...

cyberdust αυτό λέω κι εγώ. Δε με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας με τη συνείδησή του, η οποία για όλους μας είναι λάστιχο, αλλά απαιτώ τον σεβασμό στους κοινούς κανόνες, ώστε να μπορούμε να συμβιώσουμε. Στην Ελλάδα όλοι μας έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας , επειδή «όλοι το ίδιο κάνουν, όλοι κλέβουν» κλπ.

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟ ΔΕΙΚΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΜΕΝΕΣ, ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΧΥΤΑ ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ ΓΙΩΡΓΟ.

ΠΡΩΤΟΝ, ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΤΑΚΤΟΠΙΣΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΕΙΚΙΝΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΥΜΠΙΕΣΤΟΥΝ ΙΣΟΘΕΡΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΗΔΑΜΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΛΗΞΗΣ.

ΕΝΑ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΚΟΣΤΙΖΕΙ 15.000 ΚΜ ΤΟ ΕΤΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ 3 ΤΟΝΟΥΣ ΑΠΟΤΕΦΡΩΜΕΝΟ ΓΙΩΡΓΟ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ.ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΚΟΠΡΙΑΣ ΑΙΤΟΥΝΤΑΙ 450 ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΚΑΠΟΔΙΔΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΜΙΑ ΒΟΛΕΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΥΦΗΣ ΦΡΑΣΕΟΛΟΓΙΑ.

ΟΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΩΝ ΟΡΦΑΝΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΧΩΡΙΣ ΣΕΛΑ; Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ (ΒΛΕΠΕ ΚΛΙΚ ΣΕΛ.53) ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΗΡΩΪΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΓΩΝΙΑ ΟΣΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΑ.

ΑΡΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΩΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ Σ’ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ ΑΝΥΠΟΦΟΡΑ ΟΙ ΑΝΤΙΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΞΟΝΙΚΟΙ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΠΑΡΟΞΥΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΤΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΩΝ ΣΤΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΥΚΝΟ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΛΕΥΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΤΟΥΣ.

ΤΡΙΤΟΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΣΤΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΕΝΩ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΞΕΒΡΑΚΩΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ,ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΙ ΚΙΝΗΤΡΑ ΝΑ ΔΙΑΤΡΑΦΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ, ΟΠΩΣ ΦΥΤΙΚΟ ΑΕΡΙΟ, ΥΔΡΑΕΡΙΟ ΚΑΙ ΒΙΟΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΨΗ.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΚΙΝΗΤΡΑ (ΔΕΡΕΑΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΛΟΠΙΜΑΙΩΝ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ) ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ NORTON INTERNET SECURITY 2088 ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΛΕΙΨΗ ΑΠΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΥΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.

ΠΕΜΠΤΟΝ, ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΗΛΕΧΕΙΡΙΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΣΥΝΟΙΚΙΑΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΓΟΝΙΚΗ ΓΗ (ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΣΗ).

ΕΔΩ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΚΕ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΑΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ Ή ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ 5% ΠΡΟΙΚΑ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΑΛΙΜΠΕΡΤΗ.

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΘΑΒΑΝ ΣΤΑ 200 ΜΕΤΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΙΡΕΛΑ ΜΑΝΙΑΝΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΑΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ 50% ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ, ΦΡΕΣΚΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΪΝΑ.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΛΛΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΑΚΡΟΧΩΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ:

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ ΕΝΩ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΚΠΟΡΝΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΕΠΙΛΗΠΤΟ ΤΟΠΟ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΟΣ, ΕΤΟΙΜΑΤΖΙΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΟΣ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΝΕΜΕΛΑ ΚΑΒΑΛΑΜΕ ΤΟ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΟΡΜΗ ΚΑΡΦΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΥΦΑΛΟΤΡΥΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΝΙΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΝΤΑΣ ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΗ ΑΕΡΟΠΛΟΪΑ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ ΦΟΡΗΤΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΩΡΥΓΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ.

candide είπε...

Μία από τις πιο περίεργες και ανεξήγητες εμπειρίες που είχα σε αυτό τον πλανήτη, ήταν ο χαμηλός δείκτης ταλαιπωρίας που συνάντησα στο... Τόκυο, την μεγαλούπολη των 32 εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι άνθρωποι εδώ, με μεθόδους που ακόμη δεν έχω καταφέρει να εξηγήσω, έχουν καταφέρει να ζουν με το λόγο πλυθησμού προς δείκτη ταλαιπωρίας να τείνει στο άπειρο!

aggelos-x-aggelos είπε...

Καλημέρα!!!

(Σήμερα έχω ξυπνήσει με καλή διάθεση.)

Χθες διάβαζα τα 'Επίκαιρα' στο site του κ. Δήμου και νομίζω ότι το 'Ο τρόμος των ειδικών' (κείμενα - χρονογραφήματα - επίκαιρα) με έφερε πιο κοντά στο πνεύμα αυτού του post. Για ρίξτε μια ματιά...

http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=9&time_id=227&cat_id=21

(Δεν ξέρω πως να το κάνω link. Κάντε copy paste)

guerrero762 είπε...

Aλλη σημαντικη-κατ'εμε-διαφορα μεταξυ αλλοδαπης και ελλαδας το οτι μπορεις να αραξεις σε ενα cafe μονος διαβαζωντας ενα βιβλιο.Στη αγγλια οποτε πηγαινω και τα ξαδερφια δουλευουνε τα πρωινα ετσι κανω.Πραγματικη απολαυση να καθεσαι με θεα την σκοτεινιασμενη θαλασσα και ουρανο της Β.Αγγλιας και να διαβαζεις ενα βιβλιο πινωντας καφε(or tea).Στη ελλαδα κατι τετοιο ειναι αδιανοητο καθως θα συγκεντρωσεις πανω σου τα αδιακριτα βλεμματα των γυρω plus τα διαφορα σχολια.
Δεν το εχω κανει ποτε,να παω μονος μου για καφε με ενα βιβλιο.Εχω δει τις αντιδρασεις αλλων αμα δουνε κανενα τετοιο μυστηριο τυπο.Επιτελους εδω στη Θεσσαλονικη ας καταλαβουμε πως το παω μεσημερι για καφε δεν σημαινει ειμαι καλεσμενος στα βραβεια oscar.Τετοιο στολισμα και τετοιο ντυσιμο ποια για ενα fredo!!Βλαχια;;;;Η το καλυτερο:face control στα cafe!!!!!!Ο γραφων αν και ανηκει στη καλη νεολαια της πολης και ειναι θαμωνας των trendy-high class-karagioz berde cafe της πολης τα αποφευγει το τελευταιο καιρο γιατι θεωρει-ρω too much την υπαρξη bounchers σε καφετερια.Ειπαμε οκ στα clubs αλλα στο τελος θα εχει πορτα και στα σουβλατζιδικα.
Καπου ακουσα πως οταν ειχαν ανοιξει τα mcdonalds στη Αθηνα ειχαν τον πρωτο καιρο ενα ειδους face control.Σαν urban legend μου ακουγεται.Αν αληθευει τοτε εκλεισα ως ελληνας!!!!!!

houlia είπε...

Πάντα μελαγχολώ όταν ταξιδεύω στην Eλλάδα off season. Στη Ρόδο βρέθηκα αυτές τις μέρες για τη μετάβασή μου στο Καστελόριζο. Δεν είναι η «νέκρα» που με ενοχλεί ( Με ενοχλεί μόνο η αντίθεσή της με το καλοκαίρι. Αυτό καταδεικνύει ένα πρόβλημα), αλλά εκείνη η κυρίαρχη «κιτσαρία» που στην έλλειψη των καλοκαιρινών χρωμάτων κάνει αισθητότατη την παρουσία της. Κι εκείνη η πλαδαρότητα τής νεολαίας που χωρίς άλλες προσλαμβάνουσες παραστάσεις συνωστίζεται στις καφετέριες, σπαταλώντας τον πολύτιμον οβολόν τους σε ανούσια «γεμίσματα τού χρόνου». Για ν’αποκτήσουν κι εκείνοι μία υπόσταση μέσα στην αδιάφορη καθημερινότητα. Αυτά τα παιδιά ονειρεύονται τη δημοσιότητα των realities και άλλους απραγματοποίητους στόχους διαιωνίζοντας έτσι τη νευρωσικότητα τής φυλής μας (ή ενός μέρους της τουλάχιστον).
Στον αντίποδα θα συναντήσεις την «πολιτισμένη» νεολαία τής Αράχοβας και τής Μυκόνου να κατασπαταλούν τον ούτως ή άλλως παχυλόν οβολόν τους και πάλι προς επίδειξην. Τώρα μερικοί το παίζουν φυσιολάτρες στα ανυποψίαστα Κουφονήσια τα οποία όμως εν τέλη μεταβάλλουν σε μια άλλη Μύκονο. Είναι η ενέργεια-αρνητική- που αφήνουν να διαρρεύσει και να μολύνει τον τόπο)
Καταντήσαμε να θεωρείται υγιής μια μικρή ομάδα τού πληθυσμού, οι λεγόμενοι κουλτουριάρηδες, αλλά και οι τύπου χίπης με το μακρύ σοφιστικέ μαλλί , τις παντάνες,το ανάλαφρο ντύσιμο, το ζεμανφουτισμό με πιο υγιείς όμως εκφάνσεις συναισθημάτων και το πλατύ φωτεινό πρόσωπο με μια υποψία αλήθειας,ζεστό χαμόγελο και τέτοια...Υπάρχουν κι άλλες «ομάδες» ...Φυσικά δεν είμαι κοινωνιολόγος, ούτε αποσκοπώ σε βαθυστόχαστες αναλύσεις. Απλά εκφέρω κι εγώ τη δική μου «αίσθηση» απ’ τη ζωή μου σ’ αυτή τη χώρα.
Δεν μου αρέσουν οι ταυτοποιήσεις γι αυτό δεν ξέρω που τοποθετώ και τον ίδιο μου τον εαυτό μέσα σ’αυτήν την πολυπολιτισμικότητα.Ενας εύκολος τρόπος να διαφέρεις και να κάνεις αυτό που πιστεύεις είναι να μη σ’ενοχλεί να διαφέρεις.
Στο post αυτό δε μιλάτε για το έμψυχο δυναμικό αλλά για τη « νεκρή φύση « του τόπου μας.Επειδή τα θεωρώ αδιάρρηκτα δεμένα στοιχεία(η κουλτούρα διαμορφώνει και την αισθητική) έτυχε να μιλήσω για ανθρώπους.
Και εν τούτοις προσωπικά δεν πτοούμε(πλέον). Ψάχνω τις ισορροπίες για να επιβιώνω. Ρυθμίζω κάπως τη ζωή μου –βοηθάει πολύ ο αφαιρετισμός- ώστε να δέχομαι τις λιγότερες δυνατές αρνητικές επιρροές. Προσπαθώ να μη χάνω την επαφή μου με ότι με εμπνέει σ’αυτόν ή σε άλλους τόπους και αναθεωρώ διαρκώς τα ίδια μου τα πιστεύω. Εάν κάτι μου αρέσει το διεκδικώ. Με όποια μέσα. Σήμερα έχουμε όλοι πρόσβαση στην πληροφορία και ποτέ δεν θα κορεστεί η επιθυμία τής αναζήτησης..Και μια ορθολογική χρήση αυτής μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά..
ΝΔ και φίλοι, με μελαγχολούν οι επισημάνσεις τής μίζερης πραγματικότητάς μας. Γιατί κανείς δεν είναι δέσμιός της . Ούτε η χώρα στην οποία τυγχάνει να ζούμε μας χαρακτηρίζει.(ούτε τα καλά, ούτε τα άσχημα)Έναν αγώνα δίνουμε με ό,τι μέσα, σε όποιες συνθήκες. Ας τον κάνουμε καλά κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μας.Εκείνο που μπορεί μόνο να μας χαρακτηρίσει (σαν άτομα κι όχι σαν έθνος)είναι το κατά πόσο εφησυχάζουμε ή όχι. Αυτό είναι κι έγνοιά μου...

Ανώνυμος είπε...

ωραια ολα αυτα αλλά οταν γυρισα απο την αγγλια και μου φανηκε βουνο η αθηνα αρχισα και εγω τα παραπονα. Ολοι μα ολοι μου απαντουσαν σε στυλ "ελα μωρε, η ελλαδαρα μας και ξερο ψωμι, και ας εχει και λιγη ταλαιπωρια". Στο τελος βγηκα εγω η τρελη και παραπονιαρα γιατι πολυ απλα "σιγα τωρα, εμεις ειμαστε η ομορφοτερη χωρα του κοσμου". Μα, η Αγγλια εχει ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ παντΟΥ, "ε σιγα τώρα, λούγκρες άγγλοι".

Ανώνυμος είπε...

@θύμα του πισί

καλα κανεις, κι εγω γι'αυτο μενω Λεμεσό (και οχι Λευκωσια ή Αθήνα). Κι ας λενε ολοι οτι η επαρχια εχει μικροπρεπεις ανθρωπους και κουτσομπολες. Ναι καλα, ειδα και τις "πρωτευουσιανες" ποσο "πολιτισμενες" ειναι και τρομαξα. Αλλωστε το 90% των κατοικων της Αθηνας εχει κατεβει απο καποιο ορεινο (πανεμορφο και εγκαταλελειμενο) χωριό.