Πέμπτη, Απριλίου 27, 2006

Κάτω η κατανάλωση!



Στον τοίχο κάποιος είχε γράψει με σπρέι : ΚΑΤΩ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ!

Δεν διευκρίνιζε όμως - κατανάλωση τίνος πράγματος. Κατανάλωση ψωμιού; Όχι βέβαια. Ούτε βιβλίων, φαντάζομαι, ούτε μουσικής. Αλλά τότε - στερεοφωνικών συγκροτημάτων; Και η μουσική πού θα παίζεται;

Ίσως εννοεί: κάτω η κατανάλωση των περιττών. Αλλά ποιος ορίζει τα απαραίτητα;


ΚΑΤΩ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ!

Διαβάζει η νοικοκυρά που δεν τρώει πια τα χέρια της στην μπουγάδα επειδή πήρε πλυντήριο.

Διαβάζει ο μεσόκοπος έμπορος, που μετά την οκτάωρη ορθοστασία ξεκουράζεται στην καινούρια ανατομική πολυθρόνα του. Διαβάζει ο πιτσιρίκος που γυαλίζει το ολοκαίνουριο ποδήλατο του – και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.

Αχ, κύριε, επαναστάτη του αεροζόλ, γι' αυτούς θα ήσουν σαφέστερος αν έγραφες : ΚΑΤΩ Η ΕΥΤΥΧΙΑ. Γιατί οι άνθρωποι χαίρονται όταν καταναλώνουν. (Ξέρω, αυτή την ευτυχία την αμφισβητείς!).

Και θα ήσουν όχι μόνο σαφέστερος, αλλά και πιο ειλικρινής. Δεν πολεμάς την κατανάλωση - την ευτυχία πολεμάς. (Έστω: την ευτυχία των άλλων). Και θέλεις να τους την πάρεις.

Όμως ρώτησες τη νοικοκυρά τι ανακούφιση της έδωσε το νέο πλυντήριο; Ρώτησες έναν υπάλληλο πόσο χάρηκε το ταξίδι των διακοπών του; Ρώτησες μια κοπέλα πόσο τη γέμισε το νέο της φόρεμα;

Όχι βέβαια, δεν ρωτάς. Αλίμονο, να λαμβάναμε υπόψη τις γνώμες των άλλων. Σαν νέος Σαβοναρόλα καταδικάζεις κάθε κατανάλωση! Πάει να πει: καταδικάζεις τη ζωή. Γιατί ζω σημαίνει καταναλίσκω (έστω και... κουλτούρα)..

Όλες οι κοινωνίες της ιστορίας “καταναλωτικές” ήτανε. Και όπου δεν ήταν έντονα καταναλωτικές, δεν είναι επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν επιθυμίες - αλλά επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να εκπληρωθούν. Τώρα, χάρη στην τεχνολογία, η “κοινωνία της αφθονίας” (άλλος θετικός όρος, που τον γυρίζουμε σε αρνητικό) δίνει σε περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν περισσότερες ανάγκες.

Αυτή είναι η “καταναλωτική κοινωνία”. Είναι η "δημοκρατικοποίηση" της κατανάλωσης. Παλιά, την κατανάλωση την κάνανε μόνον οι πλούσιοι. Μόνον αυτοί είχαν τις μεγάλες ανέσεις και τις έντονες απολαύσεις. Τώρα μπορούν να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι. Η απόλαυση απλώνεται δημοκρατικά. Και αυτό λοιπόν είναι κακό;

Ίσως μου αντιτάξεις πως οι “υλικές” απολαύσεις δεν είναι ευτυχία. Πρώτα απ' όλα, τι θα πει υλικές απολαύσεις; Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτός ο όρος του Κατηχητικού. Όλες οι απολαύσεις είναι ίδιες. Ψυχικές (γιατί στην ψυχή μας τις νιώθουμε), αλλά και αισθησιακές (γιατί με τις αισθήσεις μας τις αντιλαμβανόμαστε). Αν, φίλε καλλιτέχνη του αεροζόλ, είσαι φανατικός καλόγερος, θα καταλάβαινα το “Κάτω η κατανάλωση”.

Αλλά υποψιάζομαι πως δεν είσαι... Πίσω από την καταδίκη της καταναλωτικής κοινωνίας κρύβεις δύο πανάρχαιες, ανομολόγητες τάσεις. Τον πουριτανισμό και τον ολοκληρωτισμό.

Για τον πουριτανισμό δεν χρειάζεται να πω πολλά. Είναι φανερό πως οι νέοι Σαβοναρόλες υποπτεύονται την ηδονή, αμφισβητούν την απόλαυση, μισούν την ευτυχία. Το πρότυπο του ιδανικού ανθρώπου, που έχουν μέσα τους, είναι του ασκητή, του διανοούμενου, του “φυσικού” ανθρώπου.

Ο ολοκληρωτισμός πάλι, υπάρχει πάντα, μέσα σε κάθε θέση, που πρεσβεύει πως η πλειοψηφία δεν ξέρει τι θέλει. Δεν υπάρχει αντίρρηση (κι ο ίδιος ο αντικαταναλωτής θα το δεχότανε) πως η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου θέλει την ευτυχία. Πως αν έδιναν στους ανθρώπους την επιλογή ανάμεσα σε μια Σπαρτιατική ζωή λιτή, σκληρή και αυστηρή και σε μια Συβαριτική δυνατότητα ανέσεων και απολαύσεων, οι περισσότεροι θα διάλεγαν τη δεύτερη. Έστω κι αν αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να εργάζονται περισσότερο, για να ικανοποιούν τις ανάγκες τους.

Ε! λοιπόν, ο επαναστάτης του αεροζόλ δεν αναγνωρίζει στην πλειοψηφία το δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή της. θέλει να μας “αναμορφώσει”, να μας “βελτιώσει”, να μας “σώσει”.

Μπορεί και να μη χρειασθεί! Η κοινωνία της ευτυχίας υπονομεύεται από μόνη της. Από την απληστία των καπιταλιστών - και του καθενός μας. Από την αδιαφορία των πλούσιων λαών για τους φτωχούς. Από τη σπατάλη και την κακή οργάνωση των πόρων. Από τα λάθη στην οικονομική πολιτική. Από τη συνεχιζόμενη αιμορραγία των εξοπλισμών. Και κυρίως: από την έλλειψη παγκόσμιας συνεργασίας.

Και μη μου πείτε πως για όλα αυτά φταίει η καταναλωτική κοινωνία: Το κακό μας το κεφάλι φταίει. Που ενώ πρώτη φορά έχουμε τα μέσα για τη συνολική ευμάρεια μπερδευόμαστε πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πνιγόμαστε σε ένα ποτήρι νερό!

Γιατί πραγματικό πρόβλημα δεν προέκυψε ακόμη. Ενέργεια υπάρχει άφθονη, σε ποικίλες μορφές (μόνο γίνεται κακή χρήση, κατανομή και... τιμολόγηση). Οι πρώτες ύλες του πλανήτη αφθονούν για πολλά χρόνια, ενώ, παράλληλα, ετοιμάζονται τα υποκατάστατα. Η ρύπανση, η μόλυνση κτλ. ελέγχονται ήδη σε πολλές χώρες και μπορούν να ελεγχθούν καλύτερα - υπάρχουν τα μέσα.

Θα ήταν ωραία η τέλεια καταναλωτική κοινωνία! Όπου όλοι θα μπορούσαν να καταναλώνουν ό,τι τους κάνει κέφι (φτάνει να μην καταναλίσκονται οι ίδιοι). Ωραία και με τα ελαττώματα της και τις υπερβολές της (ανθρώπινες κι αυτές, όπως ανθρώπινη μοιάζει κάθε κοινωνία της ελεύθερης απόλαυσης, αν τη συγκρίνεις με τις αυταρχικές κοινωνίες του δελτίου). Για όσους δεν πιστεύουν στην μέλλουσα ζωή - ας είναι όσο γίνεται πιο πλούσια η παρούσα...



Το κείμενο αυτό γραφτηκε πριν πολλά χρόνια - αλλά προσφέρεται ακόμα για συζήτηση. Οι φωτογραφίες είναι από τον σύγχρονο ναό της κατανάλωσης (ποιος είπε: "τα εμπορικά κέντρα είναι οι καθεδρικοί ναοί της δικής μας εποχής";) - το Athens Mall.

205 σχόλια:

1 – 200 από 205   Νεότερο›   Νεότερο»
apousia είπε...

O harry το είπε.
Νομίζω όχι καθεδρικό ναό,μα Παρθενώνα ή νέο Παρθενώνα...

mary είπε...

όλα καλά άμα υπάρχει ισορροπία. να ρίξω δυό άλλα σλόγκανς.. 'αειφόρος ανάπτυξη', και 'παν μέτρον άριστον'.

apousia είπε...

Και το ''καταναλώνω,άρα υπάρχω'',πόση αλήθεια εμπεριέχει?
Σωστότερο είναι να δούμε,πόσο διαρκεί,η ευτυχία που μας προσφέρει το πολυπόθητο νεοαποκτηθέν,ό,τι κι αν είναι αυτό.
Δεν δαιμονοποιώ τίποτα,μα έχω τη γνώμη,πως ό,τι είναι απλά ''της αναπλήρωσης'',συναισθημάτων,χρόνου,ποιότητας ζωής,χαμένων συγκινήσεων,στην πραγματικότητα δεν αναπληρώνει τίποτα στο διηνεκές.
Θα είναι για άλλο θλιμμένη αύριο η γυναίκα στο βουνό, που ενώ έπλενε στη σκάφη,αγόρασε πλυντήριο.
Με σκεπτικισμό και πρόχειρα τα γράφω,σκεπτόμενη τα δέκα κινητά που άλλαξα σε δώδεκα χρόνια,i river,που αποφορτίζεται από την αχρηστία,''εσπρεσσιέρα'' που δεν χρησιμοποιώ και τοστιέρα που φτιάχνει βάφλες που δεν ξέρω να φτιάχνω και που δεν μου αρέσουν..

MainMenu είπε...

ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤ' ΑΛΛΑ ΘΕΑΤΕΣ

alombar42 είπε...

Κάτω η υποβαλλόμενη κατανάλωση.
Κάτω η κατανάλωση από συνήθεια.
Κάτω η υπερκατανάλωση.
Κάτω η δανειοδοτούμενη κατανάλωση.

alombar42 είπε...

Η ευτυχία δεν αγοράζεται.
Μερικές φορές μάλιστα συμβαίνει το αντίθετο: έχω δει γελαστές φάτσες καταταλαιπωρημένων χωρικών, αλλά σπάνια συναντώ γελαστές φάτσες μεγαλοπιασμένων καταναλωτών.

Μήπως χάνουμε κάποιο νόημα στο όνομα του περιτυλίγματος;

Ελένη είπε...

Φοβερό ποστ!

Κύριε Δήμου για όσους από μας έχουμε κινηθεί στις παρυφές της Διαφήμισης και του PR ( είδατε, ο σεβασμός μου για το επάγγελμα μου απαγορεύει να ισχυριστώ ότι ασχολούμαι με αυτό...) εσάς ειδικώς αλλά και τον κ. Ευσταθιάδη ( και ας γράφει μαγειρικά κάτι φορές λες και είναι κουτό σαν τον Αθήναιο) σας έχουμε περί πολλού και κάτι φορές είχα την υποψία ότι γυρίζετε την πλάτη στο επάγγελμα που σας έκανε γνωστό και σας έδωσε την άνεση να γράφετε ό,τι θέλετε. Όμως έχετε τον τρόπο να βάζετε τα πράγματα στη θέση τους! Σαν το Ρετ Μπάτλερ, ένα πράγμα!

Aphrodite είπε...

Εγώ πάλι είμαι μια διεστραμμένη καταναλώτρια- σκέφτομαι τα ψώνια, τι θα πάρω, για ποιόν, πού θα το βρω, πόσα ακόμη καλούδια εκτός λίστας μπορεί να αποκτήσω για το κέφι μου και μόνον, σκέφτομαι την κατανάλωση λαίμαργα, με μανία, μια ηδονή τόσο, μα τόσο αληθινή... Γιαμ!

Κι όταν πάω σε κάνα εμπορικό κέντρο, ακόμη κι έξω, στα 20 λεπτά tops έχω μπουχτίσει, χειρότερα κι από τον πιο βαρέμένο άντρα που τον σέρνει γκόμενα -που δεν την πολυ-γουστάρει κιόλας- σε Harrods, κι όσο πιο χλιδή & ποικιλία, τόσο πιο έντονο το αγρίμι μέσα μου...

Δε βλέπω την ώρα να ξεφύγω και να βγω στον ήλιο!

Τι κακό κι αυτό! Στον πλανήτη της αφθονίας να διασκεδάζεις με τα ανέκαθεν εντελώς τζάμπα, που σιγουρα ΔΕΝ φτιάχτηκαν για να καταναλωθούν από σένα προσωπικά, ούτε από καποιον άλλον for that matter δηλαδή...

(άσχετο που για τη βιόλα αυτή ξαναχώνομαι πίσω στο mall να πάρω αντηλιακό με SPF 60+ για τις πρώτες μέρες, με 45+ για τις επόμενες 10, με ακόμη μικρότερο για τις ακόμη υστερότερες, after-sun lotions, complementary lipbalms & hair sunscreen gels και βγαίνω μια βδομάδα μετά, σερνάμενη, με την πιστωτική δαγκωτή στο στόμα, ν'αχνίζει, κι άδειο βλέμμα...)
:-)

heinz είπε...

"Αλλά υποψιάζομαι πως δεν είσαι... Πίσω από την καταδίκη της καταναλωτικής κοινωνίας κρύβεις δύο πανάρχαιες, ανομολόγητες τάσεις. Τον πουριτανισμό και τον ολοκληρωτισμό."

Χμ, δεν υπάρχει όμως μόνο αυτή η ανάγνωση...

Καταρχήν:

1. Ο καταναλωτισμός όπως τον αντιλαμβάνομαι, δεν αφορά αυτό που χρειάζομαι για να επιβιώσω, αλλά αυτό που χρειάζομαι για να έχω το ευ ζην.
2. Άρα, ο καταναλωτισμός, αφορά τα περιττά προϊόντα. Όχι το στυλό, αλλά την πένα, κι όχι μια πένα, αλλά την 8η πένα.
3. Μ' αυτό τον τρόπο βιώνω ότι ζω, κι όχι ότι επιβιώνω. Η ένταση της εργασίας μου, δικαιολογείται.

Όσο παραμένω εχέφρων, όλα καλά. Το κάνω κι εγώ, με πλήρη συνείδηση. Όμως, ας ερμηνεύσουμε το σύνθημα αλλιώς:

"Όχι στο ξεπούλημά μας στην κατανάλωση".

Εγώ, έτσι το διαβάζω το σύνθημα. Οπότε:

4. Η ανάγκη του περιττού, απόλυτα θεμιτή, ανθρώπινη και κατανοητή, δεν μπορεί να αποτελέσει τις μηλόπετρες που θα συνθλίψουν άλλα απαραίτητα, όπως:

- Την ανάγκη το παιδί μου να μην κυκλοφορεί με κουρέλια.
- Την ανάγκη κοινού χρόνου που ο παιδί μου έχει μαζί μου (δεν γίνεται να δουλεύω συνέχεια για να πάμε Βιέννη διακοπές).
- Την ανάγκη της γυναίκας μου για κοινό χρόνο με εμένα.
- Την ανάγκη τη δική μου για σκέψη και ξεκούραση.

Έτσι:

5. Αν δεσμεύω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου, υπερχρεώνοντας πιστωτικές κάρτες, γραμμάτια για νέο αυτοκίνητο, μεγαλύτερο σπίτι, ταξίδια στας Ευρώπας κλπ. κλπ., θα έχω μεν μια καταναλωτική - και συμβατή με το πρότυπο - εικόνα, αλλά:

6. Το συμβατό της οικογενειακής μου εικόνας, θα συμπληρωθεί από τα οικογενειακά μας ραντεβού με κάποιον θεραπευτή, μαζί με κάποιο τρελαμένο, αγενές, θρασύτατο πιτσιρίκι.

Φαινόμενο: Στα μαθήματα, οι φοιτητές, όταν λες κάτι που δεν καταλαβαίνουν, ρωτάνε:

- "Αυτό κύριε που κολλάει?"
- "Τι σημαίνει αυτό?", αντιρωτάς.
- "Να, βγαίνουν λεφτά απ ' αυτό?", διευκρινίζουν.
Και δεν γελάει κανένας. Σοβαρολογούν. Γιατί, άμα δε βγαίνει χρήμα, γιατί να το μάθουμε??
Σωστά....

Μ' αυτή την ανάγνωση,

"Όχι στο ξεπούλημα των πάντων στην κατανάλωση",

συμφωνώ με τον τύπο/-ισσα που τόγραψε.

Aphrodite είπε...

Και κάτι ακόμη,

ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΩ ΟΣΟ ΕΧΕΙ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΑΠ'ΕΞΩ!

(Τριπλοπαρκάρισμα ούτε σε ξεπούλημα Αεράκη!)
;-)

Nikos Dimou είπε...

peaches en regalia said...
"Η κατανάλωση που ικανοποιεί πραγματικές ανάγκες..."

Αυτό είναι TO πρόβλημα; Ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες; Ποιος το κρίνει αυτό; Είναι ίδιες γι όλους;

Somebody961 είπε...

Ολοι κατά είναι από όσο βλέπω, αλλά όλοι μας έχουμε προσωπικό υπολογιστή και τα γράφουμε...

Μην μπερδεύουμε το μέσον και το κάνουμε σκοπό,
εκεί είναι το όλο λάθος του αεροζολίστα. Η το λάθος στο πως τον ερμηνεύουμε.

Προσωπικά χαίρομαι, μου δίνει ευτυχία, ψυχική ανάταση που η φωτογρ. μηχανή μου έδωσε άλλα μάτια να βλέπω τον κόσμο, ο υπολογιστής φτερά στην φαντασία και στην εφευρετικότητα μου, το αυτοκίνητο έδωσε άλλο νόημα στις δυνατότητες να διασκεδάσω, να βγω στη φύση, να συναντήσω ανθρώπους.
Με λίγα λόγια ο "καταναλωτισμός" αν θέλουμε να το λέμε έτσι, με έκανε ελεύθερο!
Μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ της ελευθερίας και της φυλακής.
Για φανταστείτε κάποιον που δεν καταναλώνει. Πόσο θα του "στοίχιζε" άραγε το να βρεθεί στην φυλακή?

Δεν μας κάνει ο καταναλωτισμός ευτυχισμένους όταν αυτός είναι ο σκοπός, και για αυτό δεν θα βοηθούσε τη νοικοκυρά με το πλυντήριο.
Η κατανάλωση, όπως το θέτει ο οικοδεσπότης μας είναι ζωή. Διαφορετικά είναι σαν ένα αμάξι να μην 'καταναλώνει' βενζίνη. Αχρηστο, νεκρό!
Από πότε η λέξη κατανάλωση έγινε αρνητική, λες και ότι καταναλώνεται θεωρείται χάσιμο, απώλεια.
Λέμε πχ, το αμάξι 'καταναλώνει' βενζίνη και μας καίει. Αντάλλαγμα είναι σε ότι προσφέρει, όχι απώλεια!

Πω πω, μίνι σεντονάκι μου βγήκε!

Nikos Dimou είπε...

apousia...
ναι αλλά αν της παίρνατε πίσω το πλυντήριο, θα ήταν πολύ δυστυχής...

paragrafos είπε...

«Η ευδαιμονία διαιρείται εις πέντε μέρη: η μεν γαρ αυτής εστίν ευβουλία, έτερον δε ευαισθησία και υγεία σώματος, τρίτον ευτυχία εν ταις πράξεσι, τέταρτον ευδοξία παρά τοις ανθρώποις, πέμπτον ευπορία χρημάτων και των ες τον βίον χρησίμων».


(Η ευδαιμονία κατά τον Αριστοτέλη, με αυτήν τη σειρά)


Για την αντιγραφή

Παράγραφος

nikitas kanakis είπε...

Νίκο, πραγματική είναι η ανάγκη που καθορίζεται από τη φύση. Το σεξ (έχει λάβει διαστάσεις αγάπης με την εξέλιξη), το φαγητό κτλ..

Όταν δεν τα ικανοποιούμε βρίσκουμε υποκατάστατο την υπερκατανάλωση.

Αυτό θέλει να πει ο τύπος με το αεροζόλ.

Δεν το καταλαβαίνεις;

cobden είπε...

Καταπληκτικό κείμενο,με κάλυψε απολυτα!!!Τώρα βέβαια, κύριε Δήμου, οι "ευαίσθητοι πνευματικοί άνθρωποι" αυτού του τόπου θα σας κατηγορήσουν ως ρηχό και επιφανειακό και ότι εξυπηρετείται τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών, δεν νομίζω όμως να σας νοιάζει και ιδιαίτερα :-))Επιτέλους, ας απενοχοποιησούμε την κατανάλωση!!! Απο τα εκθεσιολόγια που μας επέβαλαν να διαβάζουμε στο σχολείο μέχρι τα βαρύγδουπα κείμενα των "διανοουμένων" μας , εχω κουραστεί να βλέπω την προσπάθεια κάποιων, δήθεν "ανώτερων" ανθρώπων, να μας πείσουν πως πρέπει να ντρεπόμαστε όταν καταναλώνουμε!!!Τι διαφορά έχουν όλοι αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι "προοδευτικοί" από τους μουλάδες του Ιράν ή την πιο σκληρή "θρησκευτική δεξιά" των Η.Π.Α??? Η ίδια μισαλλοδοξία, το ίδιο μίσος για ότι μας κάνει να περνάμε καλά!!! Τους προτείνω μαραθώνιους shopping στο THE MALL,μήπως και συνέλθουν κάπως!!

nikitas kanakis είπε...

Cobden όδιάβασε παραπάνω φίλε, και άσε τους πρόωρους πανηγυρισμούς .. μπερδεύεσαι..

apousia είπε...

@nikos dimou 9.02μ.μ.
Nαι,θα ήταν απολύτως δυστυχής.
Απλά,προσπάθησα να επισημάνω,πως πάντα θα θέλει κάτι,που όταν το αποκτήσει,θα της λείπει το επόμενο,και παει λέγοντας...

nikitas kanakis είπε...

Αν η γιαγιά που χάνει το πλυντήριο έχει αγάπη στη ζωή, της ποσός δεν θα την νοιάξει αν χάσει το πλυντήριο.

(π.χ. παραδοσιακή γυναίκα)

Somebody961 είπε...

@nikitas: Νίκο, πραγματική είναι η ανάγκη που καθορίζεται από τη φύση.

@apousia: Απλά,προσπάθησα να επισημάνω,πως πάντα θα θέλει κάτι,που όταν το αποκτήσει,θα της λείπει το επόμενο,και παει λέγοντας...

Μα ...αυτή δεν είναι η φύση μας ως άνθρωποι? Να θέλουμε να βελτιωνόμαστε με κάθε τρόπο?

MainMenu είπε...

ΝΔ 'πραγματικες' αναγκες δεν υπαρχουν. Είναι θέμα επιλογής και τύχης ή συγκυρίας ή δουλειάς(τι δυνατοτητες εχεις να ξοδευεις).

Όλα τα συνθήματα των αναρχικών είναι ψιλομούφες αν τα αναλύσεις...είναι αντιδράσεις σε πιέσεις που υπάρχουν γύρω μας.

Πάντως στον κόσμο του φετιχισμού που γεννήθηκα αγαπάω τ' αντικείμενα που είναι φτηνά και γενικώς τελείως άχρηστα. Όπως πλαστικά μαύρα γυαλιά, τσίχλες, τ-σερτ με συγκροτηματα, στριγκακια κτλ

Πιστεύω ότι τέτοια αντικείμενα μηδενικής χρηστικής αλλά και ανταλαχτικής αξίας μετουσιώνονται σε ψυχικά φετίχ. Δεν έχουν βάρος ούτε ουσία από μόνα τους, παρά μόνο σα τους δώσεις εσύ.

Έτσι βαδίζω το δρόμο της ζωής μαζεύοντας υλικά σημάδια από γκόμενες και φίλους που δε θα ξαναδώ ποτέ. Αν με ρωτούσανε τι είναι η αγάπη...θα τους έλεγα...οτι είναι ο πιο ανούσιος και ανώφελος καταναλωτισμός: όλα αυτά που αγόρασα χωρίς να τα χω ανάγκη

cobden είπε...

Παραβλέπω το πατερναλιστικό υφάκι, Nikitas...Τα ξέρω καλά όσα υποστηρίζετε...Τόσα χρόνια η ίδια πλύση εγκεφάλου, η ίδια προπαγάνδα απο την δήθεν "διανόηση"...Το ίδιο ξινό ύφος, το ανασηκωμένο φρύδι που προδίδει ανωτερότητα απέναντι στην πλέμπα, "εμείς ξέρουμε καλύτερα από εσας, τι σας αρέσει"...πάρτε το απόφαση, κανείς δεν ακολούθει αυτά που λέτε, ούτε εσεις οι ίδιοι...Τουλάχιστον πάψτε να δημιουργείτε ενοχές στον κόσμο, και αφήστε τον καθένα να βρεί την ευτυχία οπως αυτός νομίζει

Somebody961 είπε...

@nikitas: Αν η γιαγιά που χάνει το πλυντήριο έχει αγάπη στη ζωή, της ποσός δεν θα την νοιάξει αν χάσει το πλυντήριο.
(π.χ. παραδοσιακή γυναίκα)

Και η μητέρα μου παραδοσιακή γυναίκα είναι 75 ετών. Για ρώτησε την το "ποσώς θα τη νοιάξει" αν της πάρω το πλυντήριο. Εχει οστεοπόρωση...

Αν έχεις αγάπη για την ζωή τότε δεν θέλεις να την καταναλώνεις (σωστή εδώ η λέξη!), να την χαραμίζεις σε χαζοδουλειές τύπου κουπί.

apousia είπε...

@somebody
Λέτε,
''να βελτιωνόμαστε σαν άνθρωποι''.
Βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας,ναι,ανέσεις,ναι,γκάτζετς που μας δίνουν χαρά,ναι,αλλά εσείς το χοντραίνετε.
Οι δύο ακριβές ψηφιακές μηχανές,που αγόρασα μέσα σε δύο χρόνια εγώ που ούτε τις γνώσεις,ούτε το πάθος του Ν.Δ. έχω για τη φωτογραφία,σε τι με βελτίωσαν ως άνθρωπο?
Όπως και να είναι,δεν αντιδικούμε,θέλησα να βάλω το ''ανικανοποίητο'',και το μέτρο,κρίνοντας από μένα,επειδή μου λείπει..

Nikos Dimou είπε...

heinz

Παραβιάζεις ανοιχτές πόρτες!

Κανείς δεν μίλησε για υπερκατανάλωση, υπερχρέωση, υπερβολή.

Και τα πιο καλά πράγματα (π. χ. τροφή) βλάπτουν άμα το παρακάνεις.

Το ποστ δεν μιλάει γι αυτό.

bidibis είπε...

«Πώς γίνεται να καταδικάζουμε την καταναλωτική κοινωνία πριν καλά-καλά μάθουμε τι είναι, είναι απορίας άξιον. Μα μόλις φέτος άνοιξαν στην Ελλάδα οι πρώτοι καταναλωτικοί ναοί διεθνών προδιαγραφών: the mall, atticca στην Αθήνα kai το Mediterranean της Θεσσαλονίκης.
Η πλάκα είναι ότι μερικοί νομίζουν ότι τα προβλήματα της Ελλάδας τα δημιουργεί ο νεοφιλελευθερισμός.»

Έτσι θα έλεγαν οι αφελείς…


Η εξήγηση είναι ότι είμαστε ο περιούσιος πνευματικός λαός, με αποστολή να σώσουμε την ανθρωπότητα από τους κακούς και αλλόδοξους αμερικάνους, και ότι το χάσιμο χρόνου σε υλιστικές απολαύσεις μας αποπροσανατολίζει από τους στόχους μας. Μα είναι δυνατόν στη χώρα που μεγαλούργησε ο Ομηρος, Ο Μ. Θεοδόσιος, Ο Γ. Παπαδόπουλος και τώρα ο Αρχιεπισκοπίξ να ασχολούμαστε με πεζα πράγματα όπως η κατανάλωση; Όχι βέβαια!

Και μια απορία: Tί εννοούμε με την πνευματικότητα; Την υψηλή διανόηση ή τη θρησκευτικότητα;

…άλλωστε νομίζω ότι και στα δύο πρώτοι έιμαστε!

Μαύρος Γάτος είπε...

Δον Γάτο, Μηδέν Άγαν, το ξέρετε καλά... Η υπερκατανάλωση, και η κατανάλωση σαν αυτοσκοπός, αυτό είναι το ζήτημα. Κατά τα άλλα, πάρα πολύ εύστοχα τα όσα γράφετε.

Όχι βέβαια ότι την Υπερκατανάλωση εννοούσε αυτός που έγραψε το σύνθημα. Επειδή γνωρίζω καλά τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι του συγκεκριμένου χώρου, σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του το Μέτρο. Το πιθανότερο είναι ότι η σκέψη του βρίσκεται κοντά στο απαξιωτικό για την κατανάλωση Άκρο, άλλο αν η "πράξη" του δεν συμβαδίζει με την θεωρία, πράγμα εξαιρετικά πιθανό.

Αλλά ούτε και όλοι αυτοί που συνωστίζονται στο Mall...

Σ;)))))

heinz είπε...

@ΝΔ
Αν κατάλαβα καλά, το ποστ ερμηνεύει - μεταξύ άλλων - το σύνθημα.

Εγώ προτείνω μιαν άλλη ερμηνεία, αυτήν που καταλαβαίνω.

Μαύρος Γάτος είπε...

...επιτρέψτε μου να συμπληρώσω, για να μην χάσκει ακατανόητο το κείμενό μου:

...στο Mall, βρίσκονται κοντά στο Μέτρο.

Chaca-Khan είπε...

Είναι πολύ πιθανό, τότε, όταν έγραψες το κείμενο, όλο το πλαίσιο που γέννησε αυτό το σύνθημα να χρειαζόταν να ακούσει μια τέτοια επιχειρηματολογία, να σήκωνε μια τέτοια απάντηση.

Τώρα όμως, αν εγώ έβλεπα σκέτο στον τύχο αυτό το σλόγκαν, το σημαινόμενό του μου μοιάζει προφανές : κάτω η απληστεία(της κατανάλωσης)- κάτι που ανέφερες σε μια παράγραφο.

Βρίσκω λοιπόν την (επα)δημοσίευση αυτού του κειμένου σου πολύ άκ(αι/υ)ρη. Μοιάζει στα μάτια μου σαν την πιο ξεσκέπαστη αφορμή να εκφράσει κάποιος με έναν τρόπο την πιο βαρετή και ξεπερασμένη δεξιά επιχειρηματολογία

Εκτός και αν βαριέσαι και γενικά είσαι σε κατάσταση "σε δουλειά να βρισκόμαστε", οπότε σε αυτήν την περίπτωση δε θα δίστασα να ζητήσω ένα σχόλιό σου, μια και νομίζω σου γράφω 1η φορά.

χαιρετισμούς anyway.

Ας πάω τώρα να διαβάσω τί έχουν γράψει και οι άλλοι..

Somebody961 είπε...

φίλε apousia:

Προς θεού, όχι αντιπαραθέσεις εδώ! Το επίπεδο του blog και του οικοδεσπότη μας αυτό προτάσσει!
Προσωπικά, η φωτογραφία είναι ένα από τα τρία πράγματα που με γεμίζουν. Τα είπα σε προηγούμενο ποστ. Να μην γίνεται σκοπός.
Επίσης, πάνω στην φούρια αλλά και μεγάλη αλήθεια να βελτιώσεις τον εαυτό σου 'σου πήρες' 2 ψηφιακές μηχανές που δεν χρησιμοποιείς.
Το ότι δεν τις χρησιμοποιείς δες το ως παροδικό. Σαν θετικό δες την δυνατότητα που σου δίνουν να εκφράσεις το μέσα σου μέσα από εικόνες. Αυτό αλήθεια δεν σου δίνει μία αίσθηση 'δυνατότητας'?
Θα πω ένα παράδειγμα.
Οταν έχω πχ το αμάξι στο σερβις νιώθω πραγματικά πολύ άβολα. Και αν το χρειαστώ, αν μου τύχει κάτι έκτακτο? Μπορεί να το έχω μέρες να το κινήσω, όταν είναι στο σερβις για 1 μέρα τρελαίνομαι!

Μα πάνω από όλα να θυμόμαστε και να σεβόμαστε τους σοφούς μας. Παν μέτρον άριστον και όχι παν ...χιλιόμετρον!!!
Σου εύχομαι να το εφαρμόσεις!

Δεν δέχομαι πως επειδή σε μερικούς ανθρώπους μας λείπει το μέτρο πρέπει να κάνουμε κατά το πως θέλει ο κάθε αεροζολίστας! :)

Aphrodite είπε...

@ΝΔ,
"...Αυτό είναι TO πρόβλημα; Ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες; Ποιος το κρίνει αυτό; Είναι ίδιες γι όλους;"


Mιλώντας για ανάγκες, να θυμηθούμε λίγο Α. Maslow, που όσο κι αν τον αντέκρουσαν/ξεπέρασαν, κατά βάσιν ακόμη καλά κρατεί...

1. Physiological ανάγκες (άπό νερό, τροφή & αέρα μέχρι ύπνο, υγειινή και κίνηση, ακόμη και σεχ...φτου-κακά-μην-το-πω-κανονικά- και-με-"χαιρετήσουν"-οι-μπαστουνόρθιοι!).

2. Safety ανάγκες (από σωματική ασφάλεια, οικογενειακή θαλπωρή, κοινωνικό ιστό μέχρι εξασφάλιση εργασίας & πρόσβαση σε απαραίτητους "πόρους").

3. Love/Belonging ανάγκες (αααα - εδώ είμαστε, σχέσεις, δεσμοί, φιλίες, σεξουαλική οικειότητα, δημιουργία οικογένειας μέχρι να είσαι μέλος σε παρέες και οργανώσεις, να νοιώθουμε αγαπητοί, αγαπημένοι, αποδεκτοί, απαραίτητοι).

4. Esteem ανάγκες (να μας σέβονται, να σεβόμαστε εμείς τον εαυτό μας & τους άλλους, αναγνώριση, αίσθηση συνεισφοράς, αυτο-αξία μέσω ακόμη και δουλειάς ή χόμπυ).

5. Actualization ανάγκες (αυτοπραγμάτωση και "πέρασμα" σε πιο αλτρουϊστικά κίνητρα, εσωτερική αναζήτηση, εξεύρεση λύσεων, ανακούφιση και προσφορά, ευγνωμοσύνη για τη ζωή, πνεματική εξύψωση...).

Ολες αυτές, πραγματικές ή ψεύτικες, καλύπτονται / επικαλύπτονται, διαφορετικά για τον καθένα, όσο πιο "εν αφθονία" βρισκόμαστε τόσο τα περιπλέκουμε τα πράγματα και τόσο πιο μεγάλο κύκλο κάνουμε για να καλύψουμε τα πιο βασικά...

Γνώμη μου?

All we need is love!




(Κι ένα καλό ζευγάρι YSL -Rive Gauche- ψηλοτάκουνα!)
;-)

andy dufresne είπε...

Ούτε απόψε θα συμφωνήσουμε, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε μάθει ποιος έχει πλύνει ποτέ του ρούχα μόνος του...

bidibis είπε...

ND said "Ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες;"


Οι πραγματικές ανάγκες είναι οξυγόνο,μαμ, κακά, τσίσα και νάνι.

Όλα τα άλλα είναι υποκειμενικά.


Πάντως πρέπει να πούμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που προσπαθούν να μας προστατεύσουν από την κατανάλωση. Από ειλικρινές ενδιαφέρον, προσπαθουν να μας αφυπνίσουν, να μας δείξουν ότι, αν και νομίζουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι στην πραγματικότητα είμαστε δυστυχισμένοι, αλλά δεν το γνωρίζουμε (ευτυχώς οι εθνικοί αφυπνιστές μας προέρχονται από όλο το φάσμα της δεξιοαριστερής διανόησης. Είμαστε τυχεροι σε σχέση με τους εταίρους ευρωπαίους σ αυτό το θέμα)- και για αυτό ευθύνεται η Αμερική το σινεμά,η διαφήμιση, ο σημίτης και γενικά ο νεοφιλελευθερισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προεκλογική αφίσα του ΣΥΝ το 2004

Thank you guys! Σε λιγα χρόνια θα μας πείσετε ότι ζούμε και στο matrix

Filboid Studge είπε...

These are the Four that are never content,
that have never been filled since the Dews began-
Jacala's mouth, and the glut of the Kite,
and the hands of the Ape, and the Eye of Man.

Quiz: Αναζητείται η πατρότης των (αντικαταναλωτικών) στίχων

bidibis είπε...

@ sexy afrodite

το σεξ δεν είναι απαραίτητη προυπόθεση για τη διαβίωση
(είναι βεβαίως προυπόθεση για το ευ ζην)


Στις 20 Απριλίου ο Καντιώτης έγινε 100 ετών και συνεχίζει

Aphrodite είπε...

@badlydrawnboy,
"...το σεξ δεν είναι απαραίτητη προυπόθεση για τη διαβίωση..."

Για τη δική σου ίσως όχι, για των απογόνων σου όμως?...
:-)

nikitas kanakis είπε...

Κάτι δεν κατανοούμε μου φαίνεται :

ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΖΟΛ.

Ο ΤΥΠΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ "ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ"!

Η κατανάλωση που εξυπηρεττεί πραγματικές ανάγκες και που γενικά βοηθά, είναι καλή.

ΓΚΕΓΚΕ;

Nikos Dimou είπε...

BadlyDrawnBoy said...
"Οι πραγματικές ανάγκες είναι οξυγόνο,μαμ, κακά, τσίσα και νάνι".

Σε τι διαφέρεις από ένα πρόβατο; Έχει ακριβώς τις ίδιες ανάγκες!

Συμφωνώ με τον somebody και συμπληρώνω:

όλα αυτά που μας προεκτείνουν (υπολογιστής, αυτοκίνητο, φωτογραφική μηχανή)

όλα αυτά που μας στολίζουν (ρούχα κοσμήματα, καλλυντικά)

όλα αυτά που μας ευφραίνουν (μουσική, βιβλία, ταξίδια)

όλα αυτά που μας ανεβάζουν (καλό φαί, ποτό, κλπ)

είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ανθρώπινες (όχι προβατίσιες) ανάγκες.

Και δεν είναι επινοήσεις των διαφημιστών ή της καταναλωτικής κοινωνίας (κοσμήματα και καλλυντικά υπήρχαν και στην προϊστορία!).

Somebody961 είπε...

Κάτι που λένε στην Κρήτη:

Το περίσσο χαλά το ίσο.

heinz είπε...

@Filboid Studge

Rudyard Kipling

(Μην κάνω τον έξυπνο: από το google το βρήκα)

cyberdustz είπε...

Δυστυχώς υπάρχει υπερκατανάλωση, και σε αρρωστημένο βαθμό. Οι γυναίκες το ξέρουν αυτό καλύτερα από όλους μας. Σε αντίστοιχη συζήτηση κάποιος σοφός μου το εξήγησε πολύ καλά. Βλέπετε, τα ρούχων των γυναικών (και των ανδρών, αλλά εδώ το πρόβλημα δεν είναι εμφανή) σπάνια χαλάνε και αντέχουν για πάρα πολλά χρόνια. Εν τούτοις η γυναίκα θα αγοράσει το καινούργιο της συνολάκι, όχι επειδή το παλιό δεν της αρέσει πλέον ή δεν την ντύνει καλά, αλλά διότι το φόρεσε τα Χριστούγεννα και τώρα το Πάσχα πρέπει να φορέσει άλλο, καινούργιο και πανάκριβο. Αυτό που φορούσε πέρσι το Πάσχα το τρώει η μούχλα άθικτο και αφόρετο στην ντουλάπα, να πιάνει πολύτιμο χώρο. Λυπάται να το δωρίσει ή έστω να το πετάξει, δεν πρόκειται όμως ούτε να το ξαναφορέσει. Η ίδια ιστορία για τα βαφτίσια, αυτό το φόρεσε στα βαφτίσια της τάδε και τη θα πουν τώρα, ότι δεν έχει λεφτά για άλλο φόρεμα? Έστω και αν τα βαφτίσια απέχουν αρκετοί μήνες ή χρόνια και κανείς δεν θυμάται τι ρούχο φορούσε. Και μετά είναι και αυτή η ιστορία με την μόδα που αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι για λόγους τελείως σκοτεινούς και απρόβλεπτους πού μόνον ο Παντοδύναμος είναι σε θέσει να γνωρίζει. Την ίδια ιστορία βλέπουμε όλο και συχνότερα και σε άλλα είδη, όπως στα κινητά, στα οποία αγοράζουμε τα καινούργια μοντέλα όχι επειδή τα παλιά χάλασαν αλλά επειδή το νέο μοντέλο είναι πιο σικ, με συνδέει και στο διαδίκτυο και κάνει κάτι φωτογραφίες πραγματικά θαυμάσιες, άσχετο αν εγώ δεν πρόκειται ποτέ να κάνω χρήση των νέων δυνατοτήτων που μου προσφέρει, διότι σκέπτομαι συνεχώς το κόστος και περιορίζω τις συνομιλίες μου στις απολύτως απαραίτητες.

heinz είπε...

ΝΔ said:

"Και δεν είναι επινοήσεις των διαφημιστών ή της καταναλωτικής κοινωνίας"

Ναι. Σύμφωνοι. Αλλά, κάτι βγάζουν κι οι διαφημιστές απ' αυτό, έτσι? Εμείς δεν είμαστε πρόβατα, σύμφωνοι, αλλά ούτε κι οι διαφημιστές είναι ...αρνάκια.

Πιο κάτω από το σπίτι μου, είναι ένα μαγαζί: More and More - a life philosophie. Όχι δα!

Chaca-Khan είπε...

ζζζζζζζζζζζζζζζ..
(και δε με σχολίασες)
άντε γεια

nikitas kanakis είπε...

Νικο ωραία φιλοσοφική συζήτηση μάγκα.

Draminos είπε...

Ένα σλόγκαν έχει πάντα άδικο. Δεν μπορείς σε πέντε λέξεις να κλείσεις την αλήθεια. Ουσία του σλόγκαν είναι η αφαίρεση, η μονομέρεια, η διαστροφή.


Αν είναι με δύο λέξεις έχει δίκιο; π.χ . Δεν ξεχνώ. Ή αν το σλόγκαν περιλαμβάνεται σε διαφημιστικό μήνυμα είναι άσκηση ύφους και σπουδαία έμπνευση;

des είπε...

Αυτό το κείμενο θα είναι πάντοτε διαχρονικό.

"ας μην καταστρέψουμε την εθνική και την παγκόσμια οικονομία σε ενα βράδυ" , με ρέγουλα ο ατικαταναλωτισμός αδέρφια.

Όσο επιβιώνει(προσπαθεί οκ.), εργάζεται και ζεί κανείς μες την κοινωνία (εστω και σε μικρά κομμάτια της), καταναλώνει. Στο μόνο που μπορεί να διαφοροποιηθεί είναι να γίνει επιλεκτικός. Και δεν λέω 'συνειδητός καταναλωτής' κλπ συνειδητοί είμαστε όλοι εστω και με τις ψευδαισθήσεις μας. Ευσυνείδητος εννοώ.

Αυτό το κείμενο θα είναι πάντοτε διαχρονικό.

Μαύρος Γάτος είπε...

Άλλη μια εξαιρετικά σημαντική παράμετρος του ζητήματος, είναι η κατανάλωση, σε ποιά βάση. Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ υπερ-καταναλώνουν σε βάρος όλου του υπόλοιπού κόσμου (μέσω της πολιτικοστρατιωτικής κυριαρχίας και της έκδοσης πληθωριστικού χρήματος), και ότι ο Έλληνας τελευταία καταναλώνει (δεν μπορεί κανείς να πει ότι υπερκαταναλώνει, μιλάμε για τον ΜΕΣΟ Έλληνα με τα 600-800 ευρώ μισθό), χάρη στον ανεξέλεγκτο δανεισμό, που τού είναι τελευταία υπερβολικά εύκολα διαθέσιμος.

Σ;)

alombar42 είπε...

@Νίκος Δήμου
Σε τι διαφέρεις από ένα πρόβατο; Έχει ακριβώς τις ίδιες ανάγκες!

Επίσης γεννιέται και συχνά πεθαίνει με τον ίδιο περίπου τρόπο, αν και ο "πολιτισμένος" άνθρωπος γεννιέται σε καλό μαιευτήριο και αγοράζει ένα μεγάλο οικογενειακό τάφο, εκτός αν αυτοκτονήσει ή τον αυτοκτονήσουν.
Από την άλλη βέβαια, οι αβορίγινες και οι ινδιάνοι πχ, μοιάζουν περισσότερο με πρόβατα, αναφορικά με τις ανάγκες τους.

- Μα να ζήσουμε στις σπηλιές;
- Οχι, αλλά αυτό κάπως απέχει από το να ζητάμε Ferrari στο Κολωνάκι.

Αραγε τα πρόβατα αυτοκτονούν;

Aphrodite είπε...

@draminos,

Ασχετο, αλλά δε μπορώ να μην στο πω: η φωτο που έχεις στα σχόλιά σου είναι ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΦΙΛ που έχω δει εδώ μέσα - πέραν των απόψεών σου, της σοβαρότητάς σου, μας δίνεις μαθήματα ήθους & θάρρους, να βγάζεις τα 2 φαντάζομαι πιο αγαπημένα σου πρόσωπα να τα δούμε εμείς οι άχρηστοι, που ντρεπόμαστε και βάζουμε όλο φλου-αρτιστίκ φωτος και μερικοί όπως πχ εγώ ούτε καν!!!!

Κάθε φορά που τη βλέπω τη φωτο, συγκινούμαι που μοιράζεσαι μαζί μας δυνατά, αληθινά και άφοβα τη ζωή σου ολόκληρη!

Σ'ευχαριστώ - νομίζω εκ μέρους όλων!

antvol είπε...

Η κατανάλωση και η συνακόλουθη χαρά είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Οποιαδήποτε απόπειρα καταστολής της οδηγεί σε δυστυχισμένες καταστάσεις και σε απόλυτο ξεχείλωμα όταν, κάποτε, η δυνατότητα αυτή επανέλθει.
Το παράδειγμα των πολιτών των κρατών του τέως σοβιετικού μπλογκ είναι χαρακτηριστικό. Κι όταν, κάποτε, πέσει και το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, έχουμε να δούμε απίστευτα πράγματα. Θα ξεχυθούν οι άνθρωποι στον πλανήτη και θα προσπαθούν να αποκτήσουν, με ότι μέσο μπορούν, ό,τι πετάει κι ότι κολυμπάει.
Κατανοητή όμως είναι η συμπεριφορά όσων σοκάρονται από την τόσο φυσιολογική αυτή ανθρώπινη τάση και προσπαθούν να ορίσουν τις πραγματικές ανάγκες των άλλων και να θέσουν όρια στην κατανάλωση (πάντα των άλλων): πρόκειται για την κατηγορία εκείνη ανθρώπων που, αν μπορούσε να διαλέξει μεταξύ της δικής της ευτυχίας και της δυστυχίας των άλλων, θα διάλεγε το δεύτερο.

andy dufresne είπε...

Για πρώτη (και τελευταία;) φορά θα συμφωνήσω με τους Heinz, cyber-dust, mainmenu, nikitas the-tireless-troll, Παπαρήγα κλπ.

Ο υπερκαταναλωτισμός είναι αρρώστια που μόνο αν καταπολεμηθεί στη ρίζα του, μπορούμε να ελπίζουμε στον πραγματικά ευτυχισμένο άνθρωπο.

Ως φανατικός βουδιστής (!) και άνθρωπος που πιστεύει ότι η ζωή είναι ένα πηγάδι που όσο περισσότερο το γεμίζεις, τόσο περισσότερο αδειάζει,
αποφάσισα να αγοράσω ένα αυτοκινητάκι, να κάνω τις δουλειές μου.

Αφού ανέλυσα ενδελεχώς όλα τα μοντέλα της αγοράς,
κατέληξα στην Porsche Carrera,
θεωρώντας ότι οι GT3, turbo, GT2, GT3RS είναι υπερβολικές, προκλητικές και εν τέλει άχρηστες.
Ούτε συζήτηση για σύμβολα του ιταλικού φασιστο-καπιταλισμού όπως Ferrari, Lamborghini, Bugatti κλπ. (χαλάνε)

Carrera λοιπόν, που είναι και στο γκρουπ της V.W. που είναι και η εταιρεία του λαού.

Ποιο μοντέλο όμως;

Τετρακίνητη ή πισωκίνητη;
Η πισωκίνητη είναι γρηγορότερη και σκέτη (sideways) απόλαυση.
Γλυτώνω €10.000.
Να την πάρω tiptronic;
H χειροκίνητη είναι πιο γρήγορη και γλυτώνω άλλα €10.000.
Να την πάρω cabrio;
H coupe είναι πιο γρήγορη και γλυτώνω άλλα €20.000.
Μεταλλικό χρώμα;
Αφού δεν είναι πιο γρήγορη, μαύρη που είναι και πιο διακριτική και γλιτώνω άλλα €10.000.

Κατάφερα να αντισταθώ στους ψεύτικους παραδείσους που μου πλασάρουν οι πουλημένοι διαφημιστές, οι αιμοσταγείς πολυεθνικές και οι χαζοαμερικάνοι,
εξοικονομώντας 50 ολόκληρες χιλιάδες ευρώ,
καταλήγοντας σε ένα ευρωπαϊκό αυτοκίνητο απλό, λιτό, διακριτικό, σχεδόν ασκητικό θα έλεγα.

Δεν θα γίνω εγώ δούλος του υλισμού για χάρη κανενός!

ΖΗΤΩ Η CARRERA COUPE!
KATΩ Η CARRERA 4 CABRIO TIPTRONIC!

ΚΑΤΩ Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ
ΠΙΟ ΚΑΤΩ Ο ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ!

glenn είπε...

Κάποτε θυμάμαι που ο ΝΔ είχε δηλώσει Επικούρειος. Ο Επίκουρος όμως είχε πει "αν έχω ψωμί και νερό παραβγαίνω το Δία". Ergo, ο ΝΔ υιοθετώντας την επικούρεια στάση, θα έπρεπε να είναι ολιγαρκής. Και πράγματι κρίνοντας από το μέτρο που τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο, είναι.

Προς τι τότε το σημερινό ποστ; Αντίφαση; Όχι. Ο ΝΔ ήταν διαφημιστής. Ζούσε απ' αυτή. Άθελά του (είμαι σίγουρος γι' αυτό) σιγοντάρει τον καταναλωτικό τρόπο ζωής γιατί απ' αυτόν βιοπορίστηκε.

Michael Papadopoulos είπε...

@Nikos Dimou
Τι περίεργη εποχή: το σλόγκαν (το πιο αντιπνευματικό πράγμα) στην υπηρεσία του πνεύματος.

Η χρήση συνθημάτων απ'ότι γνωρίζω είναι διαχρονικό φαινόμενο - κάθε διαμάχη, εξέγερση, επανάσταση, μεταρρύθμιση, εκστρατεία, προπαγάνδα, ακόμα και καλλιτεχνικά ρεύματα κτλ. συνοδεύεται από τα δικά της συνθήματα. Δεν είναι γνώρισμα μόνο της εποχής μας.

Ένα σλόγκαν έχει πάντα άδικο. Δεν μπορείς σε πέντε λέξεις να κλείσεις την αλήθεια. Ουσία του σλόγκαν είναι η αφαίρεση, η μονομέρεια, η διαστροφή.

Ένα σύνθημα είναι μια κωδικοποιημένη αναφορά σε ένα γενικότερο πλαίσιο (π.χ. ιδεολογικό), χωρίς το οποίο το σύνθημα αυτό καθαυτό δεν έχει νόημα. Ένα σύνθημα, όπως και ένα ποίημα, είναι εξ'ορισμού αφαιρετικό, δεν επιδιώκει την πληρότητα ή την αυτοτέλεια, ούτε καν τη σαφήνεια - μπορεί να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους.

Αχ, κύριε, επαναστάτη του αεροζόλ, γι' αυτούς θα ήσουν σαφέστερος αν έγραφες : ΚΑΤΩ Η ΕΥΤΥΧΙΑ. Γιατί οι άνθρωποι χαίρονται όταν καταναλώνουν.

Είμαι σίγουρος ότι ένας βουδιστής ή ινδουιστής μοναχός θα είχε άλλη άποψη. Προφανώς αναφέρεστε στην έννοια που η πλειοψηφία των ανθρώπων - κυρίως στη Δύση - δίνει στη λέξη "ευτυχία".

Και θα ήσουν όχι μόνο σαφέστερος, αλλά και πιο ειλικρινής. Δεν πολεμάς την κατανάλωση - την ευτυχία πολεμάς. (Έστω: την ευτυχία των άλλων). Και θέλεις να τους την πάρεις.

Αυτό δεν το ξέρουμε. Ίσως να θέλει απλά να τους κάνει να σκεφτούν, να τους δώσει μια αφορμή για προβληματισμό. Κάτι που σίγουρα πέτυχε, μιας και ήταν η αφορμή για τούτο το post... :-)

Όλες οι κοινωνίες της ιστορίας “καταναλωτικές” ήτανε.

Το θέμα είναι το είδος και η ποιότητα των καταναλούμενων προϊόντων. Από το θέατρο και την ποίηση της Αρχαίας Ελλάδας ως το Fame Story της σύγχρονης υπάρχει τεράστια απόσταση.

Παλιά, την κατανάλωση την κάνανε μόνον οι πλούσιοι. Μόνον αυτοί είχαν τις μεγάλες ανέσεις και τις έντονες απολαύσεις. Τώρα μπορούν να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι. Η απόλαυση απλώνεται δημοκρατικά. Και αυτό λοιπόν είναι κακό;

Καθόλου. Εδώ συμφωνούμε. Μήπως όμως ο πλούτος και η ευμάρεια κάποιων (λίγων) λαών επιτυγχάνονται μέσω της εκμετάλλευσης κάποιων (πολλών) άλλων ;

Ίσως μου αντιτάξεις πως οι “υλικές” απολαύσεις δεν είναι ευτυχία. Πρώτα απ' όλα, τι θα πει υλικές απολαύσεις; Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτός ο όρος του Κατηχητικού. Όλες οι απολαύσεις είναι ίδιες. Ψυχικές (γιατί στην ψυχή μας τις νιώθουμε), αλλά και αισθησιακές (γιατί με τις αισθήσεις μας τις αντιλαμβανόμαστε).

Νομίζω ότι αυστηρός ορισμός είναι μάλλον δύσκολο να δωθεί, αλλά θα πρέπει να συμφωνήσετε ότι κάποιες απολαύσεις είναι σαφές ότι απευθύνονται περισσότερο στη σάρκα (π.χ. φαγητό) ενώ κάποιες άλλες περισσότερο στο πνεύμα (π.χ. ανάγνωση βιβλίου). Πολλές όμως (ίσως οι περισσότερες) είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν..... Νομίζω ότι αγγίξατε ένα πολύ ενδιαφέρον φιλοσοφικό πρόβλημα (ύλη/πνεύμα) !

Ε! λοιπόν, ο επαναστάτης του αεροζόλ δεν αναγνωρίζει στην πλειοψηφία το δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή της. θέλει να μας “αναμορφώσει”, να μας “βελτιώσει”, να μας “σώσει”.

Ισχύει ότι είπα πριν : Ίσως θέλει απλώς να μας προβληματίσει.

Μπορεί και να μη χρειασθεί! Η κοινωνία της ευτυχίας υπονομεύεται από μόνη της. Από την απληστία των καπιταλιστών - και του καθενός μας. Από την αδιαφορία των πλούσιων λαών για τους φτωχούς. Από τη σπατάλη και την κακή οργάνωση των πόρων. Από τα λάθη στην οικονομική πολιτική. Από τη συνεχιζόμενη αιμορραγία των εξοπλισμών. Και κυρίως: από την έλλειψη παγκόσμιας συνεργασίας.

Ίσως λοιπόν το “Κάτω η κατανάλωση” να σήμαινε στην πραγματικότητα “Κάτω η απληστία”. Μπορεί και να τον παρεξηγήσατε τον άνθρωπο. Όπως είπα και πριν ένα σύνθημα δεν έχει νόημα εν κενώ, παρά μόνο μέσα σε ένα συγκεκριμένο context (το οποίο εδώ λείπει).

Και μη μου πείτε πως για όλα αυτά φταίει η καταναλωτική κοινωνία: Το κακό μας το κεφάλι φταίει. Που ενώ πρώτη φορά έχουμε τα μέσα για τη συνολική ευμάρεια μπερδευόμαστε πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πνιγόμαστε σε ένα ποτήρι νερό!

Συμφωνώ !

Γιατί πραγματικό πρόβλημα δεν προέκυψε ακόμη. Ενέργεια υπάρχει άφθονη, σε ποικίλες μορφές (μόνο γίνεται κακή χρήση, κατανομή και... τιμολόγηση). Οι πρώτες ύλες του πλανήτη αφθονούν για πολλά χρόνια, ενώ, παράλληλα, ετοιμάζονται τα υποκατάστατα. Η ρύπανση, η μόλυνση κτλ. ελέγχονται ήδη σε πολλές χώρες και μπορούν να ελεγχθούν καλύτερα - υπάρχουν τα μέσα.

Υπερβολικά αισιόδοξο σας βρίσκω. Πάντως όσες περιβαλλοντικές μελέτες έχει τύχει να διαβάσω και όσοι επιστήμονες έχει τύχει να ακούσω να μιλάνε στην τηλεόραση (αναφέρομαι στη γερμανική τηλεόραση και όχι στην τριτοκοσμική ελληνική) λένε ότι ο πλανήτης μας πάει απ' το κακό στο χειρότερο.

Michael Papadopoulos είπε...

Λόγω περιορισμένου χρόνου έγραψα χωρίς να έχω διαβάσει τα προηγούμενα σχόλια. Ζητώ συγγνώμη αν επανέλαβα κάτι που ήδη έχει συζητηθεί.

bidibis είπε...

μαυρος γάτος "...οι ΗΠΑ υπερ-καταναλώνουν σε βάρος όλου του υπόλοιπού κόσμου..."


Ενδέχομένως με την κατανάλωση τους να συντηρούν και τις εθνικές οικονομίες όλου του κόσμου (πχ κινα) και συνεπακόλουθα τους τις ίδιες ΗΠΑ

Οι σχέσεις αλληλεξάρτησης της παγκόσμιας οικονομίας ισως τόσο περίπλοκες που ίσως και οι καλύτεροι οικονομολόγοι να μην είναι σε θέση να τις ξεδιαλύνουν

άσκεπος είπε...

Πόσες λέξεις να χρειάζεται άραγε ένα ποιήμα για να αποκτήσει υπόσταση; Τα χαϊκού, κρύβουν και αυτά ολοκληρωτικές αντιλήψεις; Ερωτήματα ενός αφελούς...

bidibis είπε...

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΞΥΜΩΡΟ: Αριστερά και Δεξιά λοιδορούν την κατανάλωση – Στα κανάλια όλοι ωρύονται ότι ο κοσμάκης (λιαξ) δεν έχει ψωμί να φάει και τσιγάρο να καπνίσει (άρα δεν έχει χρήματα να καταναλώσει) - Οι στατιστικές μας αναδεικνύουν ως τον πιο υπέρβαρο και θεριακλή λαό (και πάλι σας σκίσαμε ευρωπαίοι!)


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μας παχαίνει ο αέρας!


Είμαστε τελευταίοι στην κατανάλωση βιβλίων, μουσικής κτλ. Ε και! Αφού τα ξέρουμε όλα.

Nikos Dimou είπε...

Παρένθεση Ζηλοτυπίας

Διαβάζοντας το blog του Andy Dufresne (εξαιρετικό - το συνιστώ ανεπιφύλακτα)

διαπίστωσα (κοιτώντας τα σχόλια) ότι μερικοί (και κυρίως μερικές) συνωμοτείτε πίσω από την πλάτη μου...

κι ετοιμάζεστε να ανοίξετε ανταγωνιστικά μαγαζάκια...

στο εξής όποιος θέλει να σολάρει στο μπλογκ μου θα υπογράφει συμβόλαιο μη ανταγωνισμού!

ειδικά οι Θεές...

Aphrodite είπε...

@NΔ,

Πότε είπαμε ότι είστε διαθέσιμος να σας κάνω τα παιδιά σας?

;-)

(είναι άπαιχτος ο π......!)

MainMenu είπε...

Αντυ πρωτη φορα που συμφωνησα με ΝΔ...και μου τη λες..χαχαχαχα

εγραψα ενα σχολιο απο σλογκαν που βρηκα στα εξαρχια και μετα εγραψα αλλο που λεω την αποψη μου...

:)))))

κριμα, κριμα...μ εβαλες σε κουτακια

nikitas kanakis είπε...

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ ΟΕΟΕΟΕΟΕ

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ ΟΕΟΕΟΕΟΕ

ΑΛΕ ΑΛΕ ΑΛΕ ΑΛΕ ΟΟΟΟΟΟΟ

ΑΛΕ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

ΑΛΕ ΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟ

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΤΣ-ΤΟΥ !

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΤΣ-ΤΟΥ !

ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ !

Nikos Dimou είπε...

glenn said..
Ο ΝΔ σιγοντάρει τον καταναλωτικό τρόπο ζωής γιατί απ' αυτόν βιοπορίστηκε.

Μπα! Τον σιγοντάρω επειδή μου αρέσει! Είμαι ένα καταναλωτικό ζώο, εκλεπτυσμένο όμως και επιλεκτικό - χωρίς υπερβολές, που τις θεωρώ αισθητικά άκομψες.

evee είπε...

συμφωνώ και επαυξάνω με το κείμενο

Έχω βρεθεί πολλές φορές σε παρέες που οι μισοί κατακρίνουν τους άλους μισούς για "καταναλωτικούς" - λες και είναι κουσούρι. Παλιά κουβέντιαζα μα τώρα έχω βαρεθεί γιατί δεν βρίσκεις άκρη. Συνήθως αυτοί οι ίδιοι μόλις αποκτήσουν δυο φράγκα αλλάζουν τροπάρι. Νομίζω πως πίσω από όλα αυτά κρύβεται το "οικονομικό ζήτημα". Δηλαδή ποιος έχει και ποιος δεν έχει. Ότι δηλαδή κάποιος μπορεί και αγοράζει και οι ίδιοι δεν μπορούν.

Νομίζω πως έχει δίκιο μια φίλη μου που έλεγε ότι ως προς αυτό, ο κόσμος χωρίζεται

α. Σε όσους βλέποντας ότι δεν έχουν τα χρήματα για να ικανοποιήσουν τα θέλω τους κοντένουν τα όνειρά τους και

β. Σε όσους βλέπουν ότι τα θέλω τους είναι μεγαλύτερα από τις οικονομικές δυνατότητές τους και προσπαθούν με τη δουλειά τους να βγάλουν τα χρήματα για να ικανοποιήσουν τα όνειρά τους.

Δεν το συζητώ ότι ανήκω στους δεύτερους!

Debby είπε...

Εχω την αίσθηση ότι είναι λίγο μπερδεμένο το θέμα.
Ναι νομίζω ότι η ρήση "αγοράζω άρα υπάρχω" μας εκφράζει όλους λίγο πολύ.
Δημιουργούνται επιθυμίες για μας. Οχι απλώς προιόντα. Επιθυμίες.
Υλικά πράγματα που φιλοδοξούν να μας χαρίσουν λίγη εικονική ευτυχία που ξεθυμένει πολύ γρήγορα!
Δεν μιλάω για τρόφιμα ή για είδη που διευκολύνουν την ζωή.
Μιλάω για πράγματα που λίγα έχουν να προσφέρουν στον άνθρωπο.
Η κουρτίνα κάτι προσφέρει. Οταν όμως κάθε 1-2 χρόνια θέλουμε να αλλάζουμε τις κουρτίνες τους σπιτιού μας αυτό αρχίζει και ξεφευγει από την ανάγκη μας.
Οταν τον σαλόνι μας κάνει την δουλειά του αλλά εμείς το βαρεθήκαμε και θέλουμε άλλο τότε αυτό σαφώς ονομάζετε καταναλωτισμός.
Οταν έχεις 10 ζευγάρια παπούτσια και θες αλλο ένα επειδή σε δελέασε στην βιτρίνα και αυτό ξεφευγει από την ανάγκη. Μην κολλάμε φυσικά στα νούμερα. Κάποιος μπορεί να είναι τέτοια η δουλειά του που μπορεί να χρειάζετε 30 ζευγάρια και άλλος μόνο 2-3.
Ο τρόπος ζωής και τα ενδιαφέροντα που έχει ο καθένας μας δημιουργούν τις ανάγκες του που σαφώς δεν μπορεί να είναι ίδιες σε όλους.
Αν κοιτάξουμε όμως λίγο προσεκτικά τις αγορές μας νομίζω ότι θα καταλήξουμε στο ότι πραγματι υπερκαταναλώνουμε.

andy dufresne είπε...

MainMenu,
έχεις απόλυτο δίκιο, ξαναδιάβασα τα σχόλιά σου, ζητώ συγγνώμη.

ΝΔ,
να φορέσω σπηρούνια και πανοπλία ή θα πάμε Forester εναντίον της Carrera (που θα θα θα αγοράσω).

Η aphrodite τί προτιμά;

Aphrodite είπε...

@andy,

γρήγορα στο μπλογκ σου και ξαναέλα!

MainMenu είπε...

ΝΔ θελω κι εγω να κανω τα παιδια σου...Επισεις θελω να κανω και τα παιδια του Αντυ
:)

Aphrodite είπε...

@andy,
"'... να φορέσω σπηρούνια και πανοπλία ή θα πάμε Forester εναντίον της Carrera (που θα θα θα αγοράσω).Η aphrodite τί προτιμά;"

Χμ... Κάτι με sexy design, με αιχμηρές γραμμές που όμως πριν σε κόψει έχουν γλυκαθεί με καμπύλες ακμές, με ΠΟΛΛΑ γκάζια και ΓΕΡΑ κρατήματα για αρχή και όταν all systems are in order, all pumped up, αηθώς ευρύχωρο, χωρίς περιττούς λεβιέδες, και με reclining seats...

Αρα, ούτε το ένα, ούτε το άλλο (καλά, για σπηρούνια, ξεράσογλου, γαι πανοπλίες συζητήσιμο, αλλά πού να βρεις άκρη με τα κλανγκ-κλούνγκ...)

Αν είχα την Μ7 σε κίνηση Π/Σ afterhours Κηφισίας, θα τρώγατε αμφότεροι τη σκόνη μου...

;-)

άσκεπος είπε...

Όταν ο ανθρωπισμός κρύφτηκε πίσω από τη φιλαυτία της φιλανθρωπίας, όταν το χαρτζιλίκωμα υποκατέστησε την προκλητική κοινωνική ανισότητα που δημιουργεί ενοχές, όταν το βλέμμα αποστράφηκε από την όψη του πένητα και του κοινωνικά αποκλεισμένου, ήρθε το "The Mall" και βρήκαμε την υγειά μας.

Με τις υγείες σας!

Nikos Dimou είπε...

Aν επιμένετε όλοι να κάνετε τα παιδιά του ενός και του αλλου, μαζί με το blog θα ανοιξουμε και παιδικό σταθμό.
(Αφροδίτη δεν σου φτάνουν τα δικά σου;)

Raven συζητάμε για κατανάλωση - όχι γενικά για τις ανθρώπινες ανάγκες.

Πλησιάζει η δωδεκάτη - ώρα που εξαφανίζομαι (και κυκλοφορώ ως Mr Hyde).

Εσείς φρόνιμα - μην αλληλοκαταναλωθείτε!

glenn είπε...

Είπες badlydrawnboy: "...Οι στατιστικές μας αναδεικνύουν ως τον πιο υπέρβαρο..."

Ναι. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά. Το πάχος αυτό δεν είναι της καλοπέρασης. Είναι της φτώχειας, δηλαδή από κακή ποιότητα τροφής. Τουτέστιν πολλά λιπαρά και janky. Πράγματα που τα βρίσκεις μόνο σε σούπερ μάρκετ και φτηνατζίδικα. Φαγητά για φτωχούς.

Τουναντίον οι πλούσιοι σκάνε στο φαί και δεν παχαίνουν. Σφυρίδα καθαρισμένη, ζαρκάδι. Οι επιδερμίδες και το μαλί τους λάμπουν. Καλή ζωή, καλή διατροφή.

MainMenu είπε...

εσυ εξαιλντ να σκεφτεις καλυτερα αυτα που λές...τι είναι ο πενητας, μια κλωτσια ειναι...

σξια εχει να απολαμβανουμε τη ζωη με τις μικρες χαρες της.

Εμενα μ αρεσει π.χ. να φέρνω μια καλή ρωσίδα στο σπίτι. Είναι ένα προιον που και σχετικα φτηνο ειναι και μου ανεβαζει το επιπεδο ζωης μου. Ασε που πανω της ανακαλυπτω και το υπερτατο αγαθο της ζωης, που οπως ειπε και η Αφροδιτη, ειναι η αγαπη. Την αγαπαω. Ακομα κι οταν φεύγει εγώ την αγαπάω.

Είδες λοιπόν που καμμιά φορά και τ αντικείμενα είναι κάτι παραπάνω από ύλη;

Όσο για τους φτωχούς...αυτοί είναι οφλαιν

άσκεπος είπε...

Χτες το βράδυ μιλούσα με μία φίλη μου που ζει στη Ν.Υόρκη. Μία γειτόνισσά της την κάλεσε σε ένα πάρτυ. Πήγε, και τι να δει η κοπέλα; Μία σειρά από μοναχικές, υπέρβαρες κοπέλες, που στο διάλλεμμα της συζήτησης για το ποια ψυχοφάρμακα τους δίνει ο ψυχίατρός τους, μία από της παρεβρισκόμενες, έβγαλε αντικείμενο προς πώληση (όντας πλασιέ). Ήταν αντικείμενο ηδονής, όπως θα καταλαβαίνετε. Τί να ζηλέψω από αυτήν τη μοναξιά, από αυτήν την ανυπαρξία της υπερκατανάλωσης; Περιττό να πω ότι η φίλη μου έφυγε φρικαρισμένη από εκεί.

Ζωή με υποκατάστατα βιωμάτων;

Ευχαριστώ, δε θα πάρω.

MainMenu είπε...

αλλα τελος παντων μη τα φορτωσουμε κι ολα στο ΝΔ...δικιο έχει η υλικη ευημερια ειναι το παν και καλο ειναι να ξεκιναμε απο εκει και να μην ξεφευγουμε με πνευματιστικες αρλουμπες.

Από εκεί και πέρα στόχος είναι η υλικη ευημερια για ολους

Aphrodite είπε...

@ΝΔ,

Ετσι ή αλλιώς, με όποιον και να τα κάνω, πάλι θα είναι αφροδιτάκια, οπότε απλώς θα κάνω καινούρια φυλή! Παίζω πολύ άσχημο παιχνίδι στο pool of genes!

Εμένα πάντως μου φτάνουν τα δικά μου, στον κόσμο φτάνουν 3 μόνον αφροδίτες?....

;-)

(ΟΚ, ΟΚ, πάω να μουτζωθώ μόνη μου κι επανέρχομαι...)

cyrus είπε...

ΝΔ, διαμαρτύρομαι εντόνως!

Είχα σκοπό να αναρτήσω σχετικό ποστ το ερχόμενο σαββατοκύριακο -- ίσως με κάπως διαφορετική οπτική. Τι θα κάνω τώρα; Ε;

Πάντως, αν βρίσκετε ολοκληρωτικές τάσεις στο εν λόγω σλόγκαν, τι έχετε να πείτε για το "καταστρέφω, άρα υπάρχω";

άσκεπος είπε...

@μέην μενού, είσαι σιτουατιονιστής, ή αναίσθητος;

Nikos Dimou είπε...

Α - και πριν εξαφανιστώ, εξαφάνισα από το κείμενό μου τα περί σλογκαν. Είχατε δίκιο, είναι λάθος. Πολλά μπορείς να πεις και με ένα σλογκαν και με ένα χαικού.

(Αλλά ίσως είχα τότε αντιδράσει στον διαφημιστή εαυτό μου...)

bidibis είπε...

@ glen

το jank food με την αμερικανικη έννοια τώρα το μαθαίνουμε (δεν το κατηγορώ - είμαι υπέρ της ελεύθερης επιλογής...)

Μη ξεχνάμε και το κατοχικό συνδρομο. Ακόμη και τώρα οι έλληνες γονεις (πολλω δε μαλλον οι παππούδες) κηνυγάν τα παιδιά τους με το κουτάλι για να φάνε... όλο το φαι!

Όσο για τα σουπερμαρκετ... αλλο ένα καινουριο φρουτο για την ελλάδα. {Τη δεκαετία του 80, ο ελληνας τα μονα μανιτάρια που ήξερε ήταν του βουνού- με ο,τι αυτό συνεπαγεται... Σήμερα, λογω σουπερμαρκετ, έμαθε και το καλλιεργήσιμο μανιτάρι (κονσερβα ή φρέσκο)...}

Πιο λιπαρή τροφή από τους βόρειους δεν τρώμε αλλά μάλλον πιο ανενημέρωτοι είμαστε και λιγότερα ενδιαφέροντα πλην φαγητου έχουμε (πρωτοι στα μπουζουκια και στις ταβερνες - τελευταιοι στη γκουρμε κουζίνα και στις τέχνες και τα γράμματα)

christoforos είπε...

"Την αυτάρκεια την επαινέσαμε όχι για να ζούμε πάντοτε με απλά και λιτά πράγματα, αλλά για να είμαστε δυνατοί απέναντί τους".

"Στείλε μου μια φέτα τυρί για να μπορώ, όταν το θελήσω, να ευωχούμαι."
Επίκουρος

υ.γ.:.. για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους!

άσκεπος είπε...

@chris, απλά σωστός!

MainMenu είπε...

εξαιλντ μαλλον αυτο το σιτουαιοτιονιστης, που μυριζει προδοσια, ειμαι.

MainMenu είπε...

εξαιλντ μπαυρονικος ειμαι ... αυτο ειμαι ... σε ολα υπερβολικος

άσκεπος είπε...

Παιδί της εποχής μας είσαι και συ. Γι' αυτό το παρακάνεις. Άκου "αντικείμενο" η ρωσίδα...

MainMenu είπε...

ειρωνευομουνα ρε εξαιλντ...αμαν πια :)))) θα μας την πουν τωρα κανουμε τσατ...θελεις να κανω τα παιδια σου...;χαχααχαχ

MainMenu είπε...

γκαργκόυλ συμβαινει και το αλλο ο καπιταλισμος ανακαλυπτει διακρισεις για να ανανεωνει την αγορα του. οι κοινωνικες ανισοτητες παραγουν περιθωρια...τα περιθωρια επανερχονται στο κεντρο και τροφοδοτουν την αγορα και ξαναμανα...αν δεν γινει επανασταση θα πηγαινουμε γυρω γυρω ολοι μεχρι να μας πεσει το παιδι

MainMenu είπε...

με αλλα λογια η οικονομικη ανισοτητα ποτε δεν απομενει καθαρα και ξαστερη οικονομικη...παντα εχει κι ενα πολιτισμικο χαρακτηριστικο...κι αυτο γιατι ο καπιταλισμος βασιζεται σε ενα διεθνες ιμπεριαλιστικο προτσες ανισομερους αναπτυξης...οι ινδοι θα γινονται και τρεντυ και θα αγοραζουμε σαρικια...και θα ναι περιθωριο οι κατοικοι των υπονομων, μεχρι να αναγνωριστουν κι αυτοι και να αγοραζουμε σκατα

Aphrodite είπε...

Ουφ, την πονούσαν τα παΐδια της και το κεφάλι της κουδούνιζε ακόμη απ'την ταλαιπωρία, τον αέρα και όλες τις γκαρίκλες δύο 24-ωρα τώρα...

Καθόταν στο πίσω κάθισμα στο αμάξι του Αντρέα μαζί μ'ένα κολλημένο 18-χρονο που έκανε όλο το χαμαλίκι με τα γραφειοκρατικά. Γέλια, συγχαρητήρια, "τους τη φέραμε!" έσκαζαν στις πόρτες και πάλι πίσω, μεθυστικά... Μισοκατέβασε την κίτρινη στολή, τα ρούχα της κατατσαλακωμένα από μέσα ("Αποστολή εξετελέσθη δεσποινίς Δημοπούλου", τα άκουγε από τώρα τα συγχαρήκια!)

Μασούλαγε ένα σάντουιτς τόννου - μόνον να το χλαπάκιαζε γρήγορα πριν πάνε στα κεντρικά, τόννος ίσον νεκρά δελφίνια, αλλά αυτό της έδωσε η ομάδα υποστήριξης, μ'αυτό θα πορευόταν - και μ'έναν κλαψιάρικο παγωμένο καφέ. Μπρρρρ....

Η ενέργεια είχε καλή προβολή - ήρθαν και 2 τοπικά κανάλια να τραβήξουν πλάνα από τους τρεις τους, αλυσοδεμένους στα φουγάρα του εργοστασίου τυποποίησης δίπλα στα ιχθυοτροφεία... Κόσμος, οικογένειες που σιχαινόντουσαν εργοστάσιο & ιχθυοτροφείο γιατί τους μόλυνε την περιοχή και τους πηδούσε τη ζωή, αλλά έτρεμαν μη τυχόν και φύγει και έχαναν τη δουλειά τους...

Τι να τις ήθελαν τέτοιες ποσότητες πιά στα εστιατόρια, ήξεραν οι Ελληνες και στο χωριό τους από σούσι, ή τους κακόπεφτε τόσα χρόνια η παστή σαρδέλλα...

Ηλπιζε ότι τα βράδυ πάντως δεν θα την αναγνώριζαν οι δικοί της αν έβλεπαν ειδήσεις -τα πλάνα λέει τα πήρε και το τρίτο ιδιωτικό...

Ενοιωθε πολύ σπουδαία, ότι κάτι καλό πρεπει να έκανε- σίγουρα θα έπαιρνε εύσημα τώρα στα γραφεία για το κουράγιο της, την είχαν στήσει λέει δημοσιογράφοι κι εκεί, μόνο που δεν ήξερε από πού...

Αχ, αν πληρωνόταν κιόλας... Οι δύο μεγάλοι ζούσαν καλά, οι από κάτω όμως μόνο στο εθελοντικό... Και πού να φανεί στο cv της αυτή η προϋπηρεσία...

Εκανε Πάσχα μ'αυτό το σάντουΐτς - συγνώμη δελφινάκια μου, μια φορά δεν είμαι οικολόγος... αλλά πεινούσα!

Φτάσανε, χαμογέλα, it's show-time!

(2 B continued...)

dimitris είπε...

Δεν έχω αντίρρηση στα όσα λέτε για τον καταναλωτισμό. Όμως νομίζω ότι υπάρχει μια κατηγορία καταναλωτισμού που δεν επιβαρύνει απλώς τη τσέπη μας, επιβαρύνει πολύ χειρότερα το κοινωνικό σύνολο. Και σαν κορυφαίο παράδειγμα τέτοιου καταναλωτισμού θα ήθελα να αναφέρω το ΙΧ αυτοκίνητο, ειδικά τη χρήση του μέσα στις σημερινές μεγαλουπόλεις.
Μια βόλτα από το κέντρο της Αθήνας, αλλά και όλων των δήμων του λεκανοπεδίου, θα σας πείσει ότι η εξυπηρέτηση που προσφέρει είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με τα προβλήματα που δημιουργεί, όχι μόνο σε μας, αλλά πολύ περισσότερο στους γύρω μας. Το μεγαλύτερο ποσοστό της μόλυνσης, και της ηχορύπανσης οφείλονται στα ΙΧ. Ακόμα χειρότερα, τα τροχαία με τους χιλιάδες νεκρούς και ανάπηρους, που οι περισσότεροι μάλιστα είναι και πεζοί. Κι επειδή εξακολουθούν να υπάρχουν στους δρόμους και στα πεζοδρόμια μερικά ελάχιστα τετραγωνικά εκατοστά χώρου που δεν έχει καλυφθεί από αυτοκίνητα, οι συμπολίτες μας επιδίδονται τώρα τελευταία σε μια εγγενή άμιλλα για το ποιος θα αγοράσει το μεγαλύτερο τζίπ, και αν είναι δυνατόν, κι από ένα για κάθε μέλος της οικογένειας.
Στην πόλη μου, στον Πειραιά, ο μεγαλύτερος εχθρός του λαού αυτήν την περίοδο είναι η επαπειλούμενη έλευση του τραμ, κάτι που έχει οδηγήσει πολλούς συνδημότες μου σε πανικό επειδή θα μειώσει τις θέσεις πάρκιν!!
Για να μην σας κουράζω, η ελευθερία του καθενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του διπλανού του. Και το ΙΧ των διπλανών μου, στερεί μεγάλο κομμάτι από τη δική μου ελευθερία (να περπατήσω, να αναπνεύσω, τα ηρεμήσω, να ζήσω ανθρώπινα).

Dion.M. είπε...

Η αρχική αμφισβήτηση της κατανάλωσης ξεκίνησε από την σκέψη ότι όσο περισσότερο καταναλώνουμε, αυξάνουμε τις ανάγκες μας, είμαστε αναγκασμένοι να εργασθούμε περισσότερο για να μπορέσουμε να τις ικανοποιήσουμε και εργαζόμενοι περισσότερο αφ’ ενός μεν μειώνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας, αφ’ ετέρου δε, με την υπεραξία της εργασίας μας, δημιουργούμε την δυνατότητα να παραχθούν νέα και πιό εξελιγμενα αγαθά τα οποία θα προσπαθήσουμε επίσης να αποκτήσουμε εργαζόμενοι ακόμα περισσότερο, ώστε να μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, που δεν τελειώνει ποτέ και έχει σαν αποτέλεσμα το άγχος της αναζήτησης της επιτυχίας να γίνεται όλο ένα και μεγαλύτερο και ο άνθρωπος πιο δυστυχισμένος.

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι ο άνθρωπος είναι πιο ευχαριστημένος όταν εργάζεται με χαμηλούς ρυθμούς έχοντας περιορίσει τις ανάγκες του ή όταν εργάζεται με γρήγορους ρυθμούς από το πρωϊ μέχρι το βράδυ αλλά μπορεί να ικανοποιήσει σχεδόν όλες του τις υλικές ανάγκες;

Και αν υποθέσουμε ότι η πρώτη περίπτωση είναι πιο ευτυχισμένη και πιο ισορροπημένη το γεγονός ότι υλικά θα υστερεί έναντι των υπολοίπων τι επίπτωση θα έχει στην πνευματική πλέον εξέλιξή του και στην εξέλιξη της οικογενείας του;
Μήπως τελικά μείνει πίσω σε όλους τους τομείς;

Σε μιά κοινωνία που όλοι τρέχουν μπορεί κάποιος να πάει σημειωτόν χωρίς να περιθωριοποιηθεί;

Και άν υιοθετήσουμε την δεύτερη περίπτωση, την περίπτωση της υπερεργασίας και της υπερκατανάλωσης τι επιπτώσεις θα δημιουργηθούν στην ανθρώπινη ψυχολογία, στην ανατροφή των παιδιών, στους φυσικούς πόρους και στην ισορροπία της φύσεως ;

Το θέμα δεν είναι αν το στερεοφωνικό ή το πλυντήριο είναι απαραίτητα! Βεβαίως είναι πολύ ωραία και απαραίτητα. Το θέμα είναι πως εξισορροπούμε τις ανάγκες μας σε σχέση με τον χρόνο και την δυνατότητα εργασίας μας!

Θα λέγαμε «παν μέτρον άριστον», πάντα υπάρχουν ποιοτικές επιλογές και ισορροπίες, αλλά βλέπουμε ότι ο κόσμος διαρκώς επιταχύνει. Ετσι όμως διαρκώς και περισσότεροι δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν και θα περιθωριοποιηθούν. Θα διευρυνθούν οι ανισότητες μεταξύ των κοινωνιών και μεταξύ των χωρών...

Τα ερωτήματα είναι πολύ μεγάλα και πολύ δύσκολο να απαντηθούν ή απλως να διερευνηθούν σε ένα απλό κείμενο...

Μας έβαλες πολύ δύσκολο θέμα αυτή τη φορά ΝΔ...

Μάλλον η φυγή προς τα εμπρός είναι η μόνη διέξοδος...
Τουλάχιστον εγώ αυτήν επέλεξα και δεν το μετάνοιωσα... Βλέπω όμως ότι η ζωή που θα ζήσουν τα παιδιά μας ,αν και ξεκινάνε από πιο προωθημένη αφετηρία και θα είναι πιο πλούσια από εμας σε υλικά αγαθα, θα είναι δυσκολότερη!...
Φαίνεται όμως ότι μπορεί να είναι και πιο ενδιαφέρουσα.
Τελικά είμαι μάλλον αισιόδοξος.

Aphrodite είπε...

(Ffw 6 χρόνια αργότερα)...

Yes! Τίναξε νοερώς την γροθιά της στον αέρα κι έσκασε χαμογελάκι κάτω από τα μακρόστενα γυαλιά της: μετά από τόσους λογαριασμούς διεκπεραίωσης και συναξαρίσματα με ατάλαντους πελάτες (δεν επιδέχονταν διορθώσεις κιόλας οι ξερόλες!), της ανέθεσαν επιτέλους τον λογαρισμό των ονείρων της, καλλυντικά για νεαρές ηλικίες, πρώτη πανευρωπαϊκή εμφάνιση, λανσάρισμα στην Ελλάδα και μπομπάτη αμερικάνικη φίρμα! Ο τέλειος συνδυασμός!

Κρατούσε σφιχτά το manual-βίβλο της εταιρείας, με όλη τη συσσωρευμένη γνώση για το προϊόν, το κοινό, τα λανσαρίσματα σε άλλες χώρες, έρευνες καταναλωτών, τιμολογιακές πολιτικές, εμπειρία χρόνων που κάθε ανταγωνιστής θα σκότωνε για να την πάρει...

Εφτιαξε έναν δυνατό καφέ (άχρηστη γραμματέας, πάλι στο creative με τα τεκνά του Παγκρατίου... Δεν πειράζει, θα τους έτρεχε τώρα κειμενογράφους και art για προσαρμογές, για όλες τις διαφημίσεις-τρόμπες που έφτιαχναν και έπρεπε να τις πουλήσει τόσα χρόνια στους πελάτες!).

Εκατσε στο γραφείο της, έκλεισε την πόρτα με δύναμη, ξέροντας ότι ένα ζεστό-ζεστό budget λίγο κάτω του μισού δις παλιών, καλών, ελληνικών δραχμών περίμενε να του πετάξει τα μάτια έξω!

Χαλάλι όλα τα ξένα Vogue, Εlle & In Style που ξεκοκκάλιζε τόσα χρόνια, το θέμα το είχε, και αυτή τη φορά δεν θα αναλωνόταν σε πλακώματα με άσχετες beauty editors για το ποιά ήταν η τελευταία επανάσταση στο μακιγιάζ (οι ιριδίζουσες σκιές μέρα-νύχτα, να ξοδεύονται γρήγορα, να πέφτει ο ρυθμός ανανέωσης προϊόντος) και στα συνοδευτικά (σπάσιμο σετ ίδιο χρώμα χείλη-νύχια, τώρα όλα έπαιζαν, να ψωνίζουν οι γυναίκες σωρηδόν όλα τα χρώματα του πολέμου!)

Γουλιά καφές - διάβασμα σελίδας, εισαγωγή, γουλιά - σελίδα, τα προϊόντα μας, γουλιά - σελίδα, το positioning, ο ανταγωνισμός, η διεθνής εμπειρία, το target group...

Ωπα! "Our pirmary target group is defined as the 11-year old pre-teenagers so as to fully convert them to rational consumers by the age of 13".

Ορίστε?

Νεανική σειρά make-up, δε λέω, αλλά πρωταρχικός στόχος τα 11-χρονα? Που μπορεί να θέλουν να βαφτούν, κρυφά από τη μαμά, για κάνα πάρτυ, αλλά δεν το σηκώνει ακόμη το κλίμα - ευτυχώς. Να τα κάνουμε μικρομέγαλα? Ντάμες με φουλ βάψιμο μέχρι το πολύ τα 13? Κι αυτό το λέει η international εμπειρία? Με βομβαρδισμό από κάθε διαφημιστικό όχημα και κάθε προωθητική ενέργεια στα 11-χρονα?

Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά... Στα έντεκα, και περίοδο να έχουν, έχουμε δικαίωμα να τις μεγαλώνουμε με το ζόρι, να τις τραβάμε στην τσουλοποίηση με γρηγορότερους ρυθμούς?

Εντεκάχρονα - κάποτε θα ήταν αρκετά ώριμες για να παντρευτούν και ν'αρχίσουν τα κουτσούβελα, αλλά τώρα, με όλα αυτά που έχουν μπροστά τους να κάνουν, τόση αθωότητα να συγκρατήσουν, να τα φλομώσουμε στο φτιασίδι? Δηλαδή στα 18 τους τι θα τις κάνουμε? Φέρε μας την είσπραξη?

Οχι, όχι, δε μπορεί, δε μπορεί να ξυπνάει μέσα της η ηθική Δημοπούλου, αυτά τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε, τώρα είσαι στέλεχος, είσαι επαγγελματίας και τόσα χρόνια το περίμενες αυτό...

Αναπνοή, εκπνοή, αναπνοή, εκπνοή... Συγνώμη κοριτσάκια μου, αυτή τη στιγμη παίζεται η καριέρα μου, κι αν δεν είμασταν εμείς, σε 1 1/2 χρόνο θα σας ερχόταν έτσι ή αλλιώς ο ανταγωνιστής μας...

Αμαν, ξεκινάει το meeting και με τους αμερικανούς, την ομάδα της φίρμας που τρέχει για το στήσιμο από χώρα σε χώρα, να εξηγήσουν το πλάνο σελίδα-σελίδα, να γίνουν όλα by the book...

Κακόμοιρα 11-χρονα, you dont' stand a chance!.

Φτάσανε, χαμογέλα, it's show-time!

Aphrodite είπε...

To be continued επίσης...

andy dufresne είπε...

μας ξενύχτησες, αλλά άξιζε η αναμονή.

Ήθελα να 'ξερα απόψε τα κατέβασες όλ' αυτά; Live τα γράφεις;

Hats off my dear goddess!

(clap-clap-clap-clap-clap)

Για πότε το βλέπεις περίπου το to be continued?

Aphrodite είπε...

Σε λίγο, τώρα τα κατεβάζω, αλλά ξυπνάνε και τα τερατίδια ενδιάμεσα, ονειρεύονται την αυριανή τούρτα της μεγάλης... (κλείνει τα 5! Μαμά, γερνάω! Εγώ, όχι η κόρη!)

Lorelei Am Rhein είπε...

Μια και περί συνθημάτων ο λόγος: "ROMANES EUNT DOMUS"
Από την ταινία των Monty Pythons
Life of Brian.

Enjoy the dialogue:

Centurion:
What is this then? Romanes eunt domus, "People called Romanes they go the house"?
Brian:
It-it says, "Romans, go home"!
Centurion:
No, it doesn't! What's Latin for "Roman"? [grabs Brian's ear] Come on, come on!
Brian: Romanus!
Centurion: Goes like?
Brian: Annus!
Centurion: Vocative plural of annus is...?
Brian: Anni?
Centurion: [writes] Romani. And eunt? What is eunt?
Brian: "Go"! Let-
Centurion: Conjugate the verb "to go".
Brian: Ire; eo, is, it, imus, itis, eunt!
Centurion: So eunt is...?
Brian: Third person plural, present indicative. "They go!"
Centurion: But "Romans, go home" is an order, so you must use the...?
Brian: The... imperative!
Centurion: Which is...?
Brian: I!
Centurion: [twisting Brian's ear] How many Romans?
Brian: [yelling] I.. Plural, plural! Ite, ite!
Centurion: [writing] Ite. Domus? Nominative? But "go home", it is motion towards, isn't it, boy?
Brian: Dative, sir!
[The centurion promptly draws his swords and presses it against Brian's throat. Brian yells:]
No, not dative! Not the dative, sir! No! The... accusative, accusative! Domum, sir, ad domum!
Centurion: Except that domus takes the...?
Brian: The locative, sir!
Centurion: Which is?
Brian: Domum!
Centurion: [writing] Domum... -um [sheathing his sword] Understand?
[Brian nods eagerly]
Now, write it out a hundred times!
Brian: Yes, sir, thank you, sir! Hail Caesar!
Centurion: Hail Caesar. If it's not done by sunrise, I'll cut your balls off!
Brian: Oh, thank you, sir. Thank you, sir. Hail Caesar and everything, sir!

blade runner είπε...

απίστευτο!

Γυρίζω από βράδυ επανασύνδεσης - λέμε τώρα - με το hot αγόρι μου και τι βλέπω!!!

Ο Nίκος Δήμου περνάει από τη γειτονιά και αφήνει και χαριτωμένο σχόλιο, μέσα στην τσαχπινιά και το παραπονάκι!

Είναι γλύκας, δεν μπορώ να αντισταθώ...

aphrodite, φέρε τα μελομακάρονα (αν κι εκτός εποχής) να τον καλοπιάσουμε, γιατί έχει θυμώσει ο γλυκός μας γάτος (όσο μπορεί να θυμώσει ένας γάτος δηλαδή, στην αρχή σου κάνει το δύσκολο, κρύβεται κάτω από το τραπέζι και σου γυρίζει την πλάτη και με το που του γυρνάς την πλάτη εσύ, αρχίζει του γουρ-γουρ και το τρίψιμο και ισιώνει η σχέση!).

By the way, κι εγώ θεά είμαι, αλλά under cover. Το όνομά μου είναι Αθηνά, κι ας με φωνάζουν αλλιώς.

Αχ andy, Νίκο Δήμου και λοιποί αρσενικοί της παρέας, τι άλλο θέλετε, η θεά του κάλλους και η θεά της σοφίας ήρθαν για αρμένικη βίζιτα.

Για να δούμε πως θα την αξιοποιήσετε αυτή την ανίερη συμμαχία!

Σας φιλώ όλους στο μαγουλάκι(έχω πιεί ένα Jameson παραπάνω απόψε και είμαι στις καλές μου, ξέρετε, πολύ τρυφερή, γενναιόδωρη, γελαστή και τα τοιαύτα... Αυτά για τους στενοκέφαλους που σε άλλο post υποστήριζαν ότι η κατανάλωση ουσιών ενισχύει τη βία και την επιθετικότητα, φευ! Μεγάλο ψέμα, άσε, έχω γεννηθεί στη Βοστώνη, αν ίσχυε, θα έπρεπε απόψε να έχω ξεχυθεί στο Γκάζι με ένα μυδραλιοβόλο και να εκδικούμαι την ανθρωπότητα για όσα μου αρνείται!).

Σχόλιο για την κατανάλωση (της οποίας είμαι αφοσιωμένη οπαδός, αύριο).

Ες αύριον, λοιπόν, τα σπουδαία...

blade runner είπε...

Σχόλιο για την κατανάλωση (της οποίας είμαι αφοσιωμένη οπαδός), αύριο

ήθελα να πω...

θέλω το μαξιλάρι μου, τώρα!

Aphrodite είπε...

(Ffw άλλα 5 χρόνια μετά)

Λες? Περίμενε όρθια έξω από το γραφείο του Κάπταιν Μάλαξ a.k.a. CEO του πολυεθνικού ομίλου που για χάρη του είχε αφήσει σκύλο, πατρίδα και οικογένεια, μ'αυτήν ακριβώς τη σειρά... Κάπνιζε το ultra-slim πουράκι της και έβγαλε το Maalox απ΄το τσεπάκι του old-fashioned filofax της- το τελευταίο ηλεκτρονικό της καβουρδιστήρι το είχε εκσφενδονίσει στον βοηθό της (άλλη χάρη να μουτζουρώνεις και να σκίζεις σελίδες πανω στα νεύρα σου - και είχε πολλά από δαύτα!)

Τι με θέλει ο γερο-ξούρης πάλι? Δε φαντάζομαι άλλο ένα ξεμπούκωμα - και νομίζει ο ηλίθιος ότι τον γουστάρω κι από πάνω!... Μωρέ αν ήξερε πόσο πιο εύκολο είναι από ένα φιλί στο στόμα - δε χρειάζεται και συναίσθημα!....

Ωραία, ανοίγει η πόρτα, "Ο Κύρρριος Πρρρόεδρος θα σας δεχτεί τώρα" (αν σε πιάσω κι εσένα σουπιά...), "Good evening Mr. Preston", κλείνει η πόρτα, "ΟΚ you naughty boy, what's up this time?"

Αυτή τη φορά όλα πήγαιναν περίφημα, την τσίμπησε πελάτης μέσα από τα χέρια του πρωήν αφεντικού της (ας πρόσεχε ο κομπλέξας) και βήμα-βήμα, με απανωτές εσωτερικές προαγωγές, έγινε επικεφαλής γρήγορων καταναλωτικών Κεντρικής Ευρώπης και μπορούσε να διαλέξει κλάδο. Ζήτησε πριν από 3-μηνο κάτι εύκολο, γιατί είχε στο μυαλό της το πρήξιμο που έτρωγε με τη λιανική στα 3 ανατολικά κράτη (οι λήσταρχοι, με πόσο λάδωμα θα εξαγόραζαν πια δίκτυο που να μην ελέγχεται από τις μαφίες τους και να χάνεται το μισό εμπόρευμα στη διαδρομή?)...

Εύκολο όπως πάνες, όχι ενηλίκων, αλλά κάτι με μεγάλο market share που με τις κατάλληλες αποποσοστοποιήσεις στοιχείων θα την έκανε ν'ανέβει άλλο ένα σκαλοπάτι... Πάνες μωρών... Κι ας μην είχε εκείνη μωρό - και να είχε, πού θα το έβαζε? Στον χαρτοφύλακα και μετά στο microwave για απόψυξη?

"ΟΚ my darling, diapers you want, it's diapers you get - with some strings attached, but you'll be on top of that too in no time!" (γέλαγε ο Mάλαξ με το αστειάκι του...). Mάλιστα λοιπόν, την θυμήθηκαν για τις πάνες, τέλεια, στρωμένη κατάσταση, ναυαρχίδα του ομίλου, τρελλές πωλήσεις παγκοσμίως, συνώνυμο της φροντίδας προς αναξιοπαθή βρέφη (μπλιάξ!), το πρόβλημα πού ήταν και την κοίταζε χωρίς να μιλάει, τη ζύγιζε?

"Come dear, I have to show you something, this way, let's educate you a litte bit about garbage..."

(E? Σκουπίδια? Τι λέει μωρέ?) Κι εκεί άρχισε ένα βίντεο-συρραφή από διάφορα μίνι-ντοκυμαντέρ, κυρίως ερασιτεχνικά, που έδειχναν ότι το 75% του 80% των σκουπιδιών που πετούσε στις χωματερές το 20% του πλανήτη, δηλαδή οι καλές οι χώρες, ήταν σκουπίδια που δεν επρόκειτο να διασπαστούν ποτέ. Μα ποτέ. Στοίχιζε πάρα πολύ η κατασκευή τους από ο,τιδήποτε άλλο πέραν του μη-βιοδιασπώμενου.

Πάνες. Και διάφορες υπηρεσίες που σου έφερναν μια φορά την εβδομάδα καθαρές, υφασμάτινες πάνες κι επαιρναν τις βρώμικές σου για πλύσιμο και αποστείρωση, κι αυτές απλώς τις πετούσαν στις χωματερές και σου εφερναν καινούριες...

Και όσο πήγαινε τα σκουπίδια αυξάνονταν, και το ποσοστό των πανών σ'αυτά μεγάλωνε κι αυτό... Γέμισε το μάτι της από τεράστεις ποσότητες σκουπιδιών με τους γλάρους από πάνω, και σαπίλα με άσπρα υπολείματα πανών να χάσκουν παντού στην οθόνη...

Το πρόβλημα δεν ήταν αυτό - χέστηκε, εκείνη δεν είχε καν παιδί, δε μόλυνε κανέναν, αλλά το ότι μαζί με το mamagement του sub-unit έπρεπε να σχεδιάσει ολοκληρη εκστρατεία αποκοίμησης κοινής γνώμης, με παράλληλη φίμωση, εξαγορά ή εξουδετέρωση εκείνων των "βαρεμένων φρικιών" που "κάνουν καταλήψεις" και μας έχουνε "ζαλίσει τα ούμπαλα... Πώς σκατά κανεις καμπάνια ενάντια στους οικολόγους χωρίς να τους εξαγριώσεις και ν'αρχίσουν τα παιχνίδια με τα ΜΜΕ?

Α ρε Δημοούλου, γαμώ την τύχη σου γαμώ, πού πήγες κι έμπλεξες πάλι...Εβριζε την τύχη της, ή μάλλον, την ατυχία της - ισόβιο συμβόλαιο γκαντεμοσύνης είχε υπογράψει? Και το ζήτησες και το πήρες, α, και παίρνεις προκαταβολικά τρελλό bonus, και αν το καταφέρεις και την θέση Jr V.P του sub-unit, κι αυτήν την παίρνεις...

Και ο Μάλαξ, για επισφράγιση της συμφωνίας-εργολαβίας και ευγενικό brush-off, της την είχε στημένη με press-conference στα πλαίσια πολιτικού συνεδρίου των πρασίνων για ορθολογικότερη αποκομιδή & ανακύκλωση απορριμάτων (και όλοι στη σφηκοφωλιά ήξεραν για το 75%)...

Σβήνει το πουράκι στο σταχτοδοχείο ανάμεσα στα καθίσματα, ο σωφέρ ανοίγει την πόρτα, έξω την περιμένουν ένα κάρο άνθρωποι, everyone wants a piece of her...

Φτάσαμε, χαμογέλα, it's show-time!


(To be continued - Ο λούκουμος! Αύριο όμως γιατί κοιμάμαι όρθια!)

alombar42 είπε...

Διαβάζοντας το... βιβλίο σε συνέχειες που δημοσιεύει η Αφροδίτη, θέλω να κάνω μια εκτός θέματος δήλωση:
Φτιάξε ένα μπλογκ επιτέλους!


(ΝΔ: υποψιάζομαι οτι, αν δεν υπήρχε το επίπεδο τσατ, θα είχαμε χάσει αυτές τις ομορφιές)

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα!

Ιδού εγεννήθη ημίν συγγραφεύς (δεν μου αρέσει το βάρβαρο: "Η συγγραφέα").

Και Θεά (του έρωτα!) και μητέρα και ταλεντάρα!

Σκέψου να μείνω στην ιστορία ως εκείνος στου οποίο το blog πρωτοεμφανίστηκε η Χ με το nick Aphrodite.

Θεές μου (δύο είναι παρούσες - η houlia άφαντη) έχω να σας κάνω μία (άσεμνη) πρόταση.

(2 Β continued)

(Tι μόνο η Αφρο θα δημιουργεί suspense;).

Nikos Dimou είπε...

A ναι - το περί καθεδρικών ναών το έχει πει κάποιος πολύ πριν από τον Χαρρυ - δεν θυμάμαι ποιος.

@dimitris: Για το ΙΧ αυτοκίνητο - είναι θέμα οργάνωσης. Σε χώρες που έχουν καλα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς και υποχρεωτικά γκαράζ κάτω από όλα τα σπίτια (κι εμείς τα έχουμε... στα χαρτιά)τα αυτοκίνητα ούτε φαίνονται ούτε ενοχλούν. Αλλά και η ρύπανση (τώρα: χαλασμένοι καταλύτες) και τα πολλά ατυχήματα (10πλασια από τους Αγγλους) είναι ένδειξη ελληνικής υπανάπτυξης.

Nikos Dimou είπε...

dverg said...
Το athens mall δεν ειναι αυτο που εγινε παρα την διαφωνια του συμβουλιου Επικρατειας

Aν ήταν να ακολουθούμε το Σ. Ε. (και ιδιαίτερα το 5ο τμήμα) δεν θα είχε γίνει κανένα έργο στην Ελλάδα.

Που είσαι υποκείμενο δικαίου;

ecoChris είπε...

Το πρόβλημα με την κατανάλωση είναι η άγνοια που την συνοδεύει.

Άγνοια για τον αντίκτυπο των παραγόμενων προϊόντων στη μόλυνση του περιβάλλοντος και στην εξάντληση των φυσικών πόρων.

Για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο απαιτεί για την παραγωγή του την ποσότητα νερού που θα καταναλώσει ένας άνθρωπος σε όλη τη ζωή του. Από τη άλλη 1 δις άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε νερό. Αξίζει για ένα μάτσο λαμαρίνες να ξοδεύεται αυτός ο πολύτιμος πόρος;

Άγνοια για τον αντίκτυπο των παραγόμενων προϊόντων στη φτώχεια και τη πείνα του τρίτου κόσμου.

Για παράδειγμα οι καλλιέργειες του κέρδους(cash crops) όπως καφές,ζάχαρη,καπνός,μπανάνα και ότι άλλο εξάγεται στην δύση από μια φτωχή χώρα που δεν θρέφει τον πληθυσμό της.

Όχι δεν είναι ούτε ανίκανοι ούτε χαζοί ούτε τεμπέληδες οι άνθρωποι των χωρών αυτών ούτε φταίει τόσο πολύ ο υπερπληθυσμός. Οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου γη να καλλιεργήσουν τα προς το ζην γιατι το μεγαλυτερο και ευφορότερο κομματι γης, που εχει περάσει μέσω της αποικιοκρατίας σε πολυεθνικές,χρησιμοποιείται για cash crops.

(Παρένθεση: αξίζει να δείτε το συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό ντοκυμαντερ «ο εφιάλτης του Δαρβίνου» του Hubert Sauper για την εκτροφή πέρκας στην Τανζανία και την καθημερινή εξαγωγή τεραστίων ποσοτήτων στην Ευρώπη από μια χώρα με 2 εκατομμύρια πεινασμένους)

Άγνοια για τον αντίκτυπο των παραγόμενων προϊόντων στις συνθήκες εργασίας και αμοιβές των εργαζομένων.

Οι περισσότερες φτωχές χώρες έχουν γεμίσει με τεραστιες επιχειρήσεις, τα sweatshops, όπου οι σύγχρονοι σκλάβοι δουλεύουν για 1 δολλαριο την ημέρα κάτω από φρικτές συνθήκες.

Κατόπιν η εταιρία εξάγει το προϊόν και μας ζητά να το πληρώσουμε σαν να είχε παραχθεί στη δύση. Μας ζητά να επιβραβεύσουμε την εκμετάλλευση των φτωχών και την αισχροκέρδεια. Ας πληρωσει κανονικα τους εργαζόμενους και μετα να μας ζητήσει αυτές τις εξωφρενικές τιμές.

Άγνοια για τον αντίκτυπο των παραγόμενων προϊόντων στην εκμετάλλευση των παιδιών και την παιδική εργασία.

τον αντίκτυπο των παραγόμενων προϊόντων στη κακοποίηση και τη θανάτωση ζώων.

Άγνοια για τα υλικά που χρησιμοποιούνται:πχ. ρούχα επώνυμα από μεταλλαγμένο βαμβάκι γεμάτο χημικά. Εξ ού και η εμφάνιση των ποιοτικών,βιολογικών(organic) ρούχων.

Ζούμε σ’ένα μικρο κόσμο και η απόλαυση της κατανάλωσης από κάποιον μπορεί να γίνει κατάρα για κάποιον άλλο.

Τέτοιου είδους κατανάλωση γίνεται προσπάθεια να σταματήσει μέσα από δράσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στον δυτικό κόσμο.

Οι ιδέες του ηθικού καταναλωτή(ethical consumer), του δίκαιου εμπόριου(fair trade), της ημέρας που δεν αγοράζουμε τίποτα(buy nothing day - buy nothing Christmas), της απλής ζωής(simple living , voluntary simplicity),των ρούχων που είναι sweatshop free και organic και άλλες έχουν ευαισθητοποιήσει πολλούς στον αρνητικό αντίκτυπο της κατανάλωσης.

Αυτή η νέα κατηγορία καταναλωτών έχει καταφέρει να σταματήσει πρακτικές εταιριών με αρνητικό αντίκτυπο στον κόσμο και να τις κάνει να λειτουργήσουν ηθικά.

Νομίζω ότι μια τέτοια κατανάλωση πρέπει να επιδιώξουμε.

J. είπε...

Το μεν πνεύμα πρόθυμον, ο δε Μαρξ ασθενής, που έγραφε και ο σεβαστός Νίκος Δήμου προ ετών, καλά θυμάμαι έτσι δεν είναι; Η αλήθεια είναι ότι η κατανάλωση κινεί την οικονομία. Από κει και πέρα απεριόριστες οι ανθρώπινες ανάγκες, καθότι εντελώς υποκειμενικές...

mickey είπε...

Καλημέρα σε όλους!

Τελικά, ισχύει και το αντίστροφο:

Όταν λείπει ο ποντικός, χορεύουν τα γατιά - και δεν εννοώ μόνο τον γνωστό γάτο ;)

Βλέπω, Άφρο, ότι μετά τη ...διαβολική νύχτα με το 666, μου κάνεις παρασπονδίες, ε; Καλά, δε χορταίνεις με τίποτα!

Και καταναλωτικές συνήθειες (για τις "άλλες" κουβέντα) και σεμινάριο Maslow και (πάνω απ' όλα) χορταστική νουβέλα σε συνέχειες. Περιμένω, μαζί με τους υπόλοιπους, ανυπόμονα το τέλος - αν και το ...υποψιάζομαι ;)

Πάντως έχουμε τις ίδιες προτιμήσεις για τα αυτοκίνητα και τις επιθυμητές προδιαγραφές - ειδικά για την απουσία "περιττών λεβιέδων" :)

BTW "επανασυνδέθηκε" και η άλλη Θεά (της σοφίας)…

Ευτυχώς που μου έχει απομείνει η houlia - την έχω κρύψει καλά πάντως και δεν πρόκειται να τη βρείτε με τίποτα ;)

Και κάτι τελευταίο: Αφεντικό, άσε τις ...άσεμνες προτάσεις. Ως γνωστόν, αποτελούν δικιά μου "ειδικότητα" - houlia, κάτσε μέσα εσύ και μη σε δω να πιάνεις PC, αλίμονό σου!

Υ.Γ. Άντε να ...σοβαρευτούμε λιγάκι, έτσι;

mickey είπε...

Το ζήτημα που θίγει ο ecochris έχει τεθεί κι άλλες φορές. Αν δεν κάνω λάθος, οι χώρες εκείνες που θρέφουν τη Δύση, αφήνοντας πεινασμένους τους κατοίκους τους (με τα cash crops, sweatshops κλπ) διοικούνται και από απολυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα, ενώ και η οικονομία της αγοράς εκεί δε λειτουργεί και πολύ ...ελεύθερα.

Έχω την αίσθηση (για να μην πω βεβαιότητα) ότι ο εκδημοκρατισμός αυτών των κρατών, μαζί με το άνοιγμά τους στην ελεύθερη οικονομία θα αλλάξει άρδην (προς το καλύτερο φυσικά) την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους. Όπου εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο, έγιναν θαύματα!

Η λύση είναι δημοκρατία και ελεύθερη αγορά. Το να μην καταναλώνουμε τα προϊόντα των χωρών εκείνων δεν πρόκειται να βελτιώσει ούτε στο ελάχιστο την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους.

Υ.Γ. Πού είσαι libertarian να τα πεις;

mickey είπε...

Σχετικά με την ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων, το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου είναι απλό (και τριπλό, όπως θα γράψω παρακάτω) και ουδεμία σχέση έχει με "παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος" (προς το παρόν τουλάχιστον, αν γίνουμε 50 δις νοματαίοι στον πλανήτη ίσως υπάρξει σοβαρό πρόβλημα).

Πρώτον, δεν υπάρχει παγκόσμια συνεργασία και στρατηγική στον τομέα της ενέργειας, καθώς και της παραγωγής και διακίνησης αγαθών. Φυσικό είναι, αφού είμαστε ακόμα διαιρεμένοι σε εκατοντάδες κράτη, καθένα από τα οποία ασκεί τη δικιά του πολιτική (ορισμένα συνεργάζονται πάντως μέσα από διακρατικές συμφωνίες). Δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων για να καταλάβει πως μια παγκόσμια συνεργασία σε αυτούς τους τομείς, θα είχε τεράστια οφέλη για όλους και ΠΟΛΥ μικρότερες σπατάλες. Πάντως στον τομέα του εμπορίου, γίνονται προσπάθειες για να αρθούν οι όποιες αγκυλώσεις. Προσωπικά αισιοδοξώ.

Δεύτερον, η συγκέντρωση του πληθυσμού σε μεγάλα αστικά κέντρα προκαλεί τεράστια προβλήματα. Δε θα αναπτύξω το θέμα, αλλά με την εξάπλωση των επικοινωνιών (και δη των ασύρματων) και την εργασία από το σπίτι, τα οφέλη από την απουσία περιττών μετακινήσεων και την ορθολογική χρήση του διαθέσιμου χώρου στον πλανήτη θα είχε τεράστια οφέλη (όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε θέματα ποιότητας ζωής - κυρίως).

Τρίτον, οι μέθοδοι βιομηχανικής παραγωγής είναι ακόμα μακροσκοπικές και κάπως ...crude. Τυχόν εξελίξεις στη νανοτεχνολογία (ειδικά αν ποτέ φτάσουμε στο ...Άγιο Δισκοπότηρο των universal assemblers) θα άλλαζε άρδην το τοπίο, όχι μόνο στην παραγωγή αγαθών, αλλά και στη διαχείριση των σκουπιδιών (νανο-αποδομητές). Άσε που θα είναι και η χαρά του καταναλωτή - να έχει ότι επιθυμεί σχεδόν στη στιγμή!

flying smurf είπε...

ΚΑΤΩ Η ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ! είναι το σύνθημα...

Αφροδίτη, με έκανες να 'χάσω' μία ώρα δουλειάς!
Μαγευτική...

we want more...

Αρχαίος είπε...

ΝΔ@
"Κανείς δεν μίλησε για υπερκατανάλωση, υπερχρέωση, υπερβολή." Τόσες διαφημίσεις για τα περίφημα εορτοδάνεια καθώς και τα δάνεια διακοπών σε ποιά κατηγορία υπάγονται άραγε;
Μια γνωστή μου απλή γραμματέας σε μια υπηρεσία έχει 5 κινητά!! απο τα οποία τα τρια τα κουβαλάει μαζί της!!. Τα δύο είναι με σύνδεση και με χρόνο 500'. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι καθόλου μα καθόλου ευτυχισμένη.
Τα εορτοδάνεια και τα "διακοποδάνεια" πιστεύω ότι είναι απλή εκμετάλευση ανθρώπων που που έχουν μειωμένες αντιστάσεις και μειωμένη λογική. Κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύονται.

Black Swan είπε...

Καλημέρα σας

Θα κάνω μόνο ΜΙΑ γενική τοποθέτηση μονολογώντας όπως πάντα ,ετσι ωστε να μην χαλάσω το κλίμα του Blog.

Τι είναι ζωη και τι επιβίωση;


Ο όρος «επιβίωση» έχει μιαν αξιόλογη εμπλοκή στις διαμάχες γύρω από το τι περίπου έμελλε να είναι η μοντέρνα ζωή εάν η διάλυση των σημασιών που κάποτε την στήριζαν εξακολουθούσε να επιταχύνεται.

Ήδη απ' τη δεκαετία του '60, η προφητική αντιδιαστολή των εννοιών «ζωή» και «επιβίωση» είχε κερδίσει μεγάλη ακροαματικότητα στις συζητήσεις του πολιτικού και πολιτιστικού περιθωρίου, μέχρι που η συναίνεση εξουδετέρωσε πλήρως την κριτική, οπότε οι δύο όροι κατέληξαν οριστικά συνώνυμοι.

Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι η ζωή εκμηδενίστηκε αντανακλάται μεγαλοπρεπώς στη φανατική επιμονή του καταναλωτικού κυκλώματος να επαναλαμβάνει τον κενό και απολιθωμένο λεκτικό της αντίλαλο - «life», «live», «ζωντανό», «ζήσε!», «ζωντανή σύνδεση» και τα παρόμοια.
Για να σου υποδεικνύουν διαρκώς ότι οφείλεις να ζήσεις πά' να πει ότι αναγνωρίζουν και οι ίδιοι, και μάλιστα σε βαθμό που τους επιβάλλει να σ' το λένε κατάμουτρα, ότι δεν ζεις καθόλου.

Σαν αντιπαροχή, σου δίνεται το δικαίωμα στην επιβίωση με όλα τα καταναλωτικά αγαθά. Απ' αυτήν, εξυπακούεται, έχουν προ πολλού αφαιρέσει κάθε ξεχωριστή σημασία που τη συνέδεε με τις επιδεξιότητες της αληθινής περιπέτειας και την παρουσιάζουν σαν μια δαρβινική μοίρα, που πρέπει κανείς να την ελέγχει τεχνικά, εισάγοντας στη συνείδησή του ένα menu εντολών σαν εκείνο του υπολογιστή.
Χωρίς αμφιβολία, όλες οι όψεις της ζωής απορροφήθηκαν απ' τις αντίστοιχες καρικατούρες της επιβίωσης, με τον τρόπο, π.χ., που η συναναστροφή υποβαθμίστηκε σε «επικοινωνία» και τα έργα της επιθυμίας σε «επιλογές».


ΥΓ. Αν η επιβίωση ήταν κάποτε το αντίθετο της ζωής, τώρα τα δύο συγχωνεύονται όπως συμβαίνει, ας πούμε, με τα δάση που καίγονται, απέναντι στα οποία ο θάνατος εμφανίζεται σαν ριζικός καταστροφέας της ζωής των δρυϊδικών πνευμάτων και της υλικής επιβίωσης, εξίσου.
Τα πυρπολούμε εξαιτίας του ασυνείδητου μίσους γι' αυτά, οφειλόμενου ίσως στο ότι μας θυμίζουν τη φυτική μας ύπαρξη, ενώ εμείς είμαστε διατεθειμένοι να απαντήσουμε αποδεικνύοντας τάχα ότι, και για κείνα, επιβίωση και ζωή είναι ένα.
Όμως η κρυφή, η νεραϊδική ζωή των δέντρων όχι μόνον ήταν κάτι απείρως ευρύτερο από τη φυσική τους επιβίωση στο χώμα και στους χάρτες του Δασαρχείου, αλλά ακόμη και η μυρωδιά του χαρτιού που κρατάτε θυμίζει κάτι από τη χαμένη μεταφυσική των κυττάρων του ξύλου.
Η καταναλωτική πλήξη που μαστίζει την ανθρωπότητα είναι η κατάρα των θεών της χλωρίδας.
Δεν θυμόμαστε ούτε πώς λέγονται.

mickey είπε...

Βλέπω πάντως πω όλοι κάνουν διαχωρισμό ανάμεσα σε κατανάλωση και υπερκατανάλωση, αν και ο γάτος αναρωτιέται εύλογα "ποια είναι τα όρια". Χωρίς να έχω διαβάσει ακόμα όλα τα σχόλια, έχω πάντως ένα κριτήριο υπόψη ;)

Υπάρχουν αγαθά (όχι μόνο υλικά) και υπηρεσίες, τα οποία είναι "αναλώσιμα" και άλλα που είναι "διαρκή" (αν και ενδεχομένως αυτά είναι απλώς τα δυο άκρα ενός continuum).

Ένα καλό γεύμα, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, ένα ταξίδι, μια ταινία στο σινεμά είναι κάτι που το απολαμβάνεις για συγκεκριμένη διάρκεια (και ορισμένα μόνο σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή). Εδώ κατά τη γνώμη μου δεν τίθεται συνήθως θέμα διαχωρισμού "κατανάλωσης" και "υπερκατανάλωσης", εκτός από περιπτώσεις που η σπατάλη είναι προφανής: Π.χ. να κλείσεις όλες τις θέσεις μιας συναυλίας ή ενός σινεμά για να απολαύσεις το θέαμα μόνος σου ή το χαρτί της τουαλέτας σου να έχει χαραγμένο το μονόγραμμά σου με χρυσά γράμματα - μη γελάτε, υπάρχει κι αυτό!

Από την άλλη ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ένα ρούχο, ένα PC, συνήθως σε "συνοδεύουν" για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και είναι αγαθά που "χρησιμοποιείς". Εκεί το κριτήριο για τον διαχωρισμό είναι για μένα η χρήση και όχι η αξία των αγαθών. Μία Ferrari η μία Porsche μπορούν να προσφέρουν οδηγική απόλαυση (γι' αυτό κατασκευάστηκαν) κι όταν κάποιος τις χρησιμοποιεί ως αυτοκίνητο εκμεταλλευόμενος τις επιδόσεις τους κάνει απλή κατανάλωση (κι ας καίνε τα ...άντερά τους).

Αν χρησιμοποιούνται όμως απλά για μια βόλτα στην πόλη ή - Θού Κύριε - για να υπάρχουν κλεισμένες σε ένα γκαράζ ως συλλεκτικά αντικείμενα και να γυαλίζονται καθημερινά, αυτό για μένα είναι σαφώς "υπερκατανάλωση" (και ύβρις! - υπάρχουν και τα ...matchbox γι' αυτό). Το ίδιο και με μια γκαρνταρόμπα με καινούρια ρούχα, από την οποία χρησιμοποιούμε μόνο ένα ρούχο κάθε ...δυο χρόνια (sorry my fair ladies, αλλά μερικές φορές όντως το ...παρακάνετε).

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσο καλύτερο utilization θα κάναμε, εάν εκείνα που δε χρησιμοποιούσαμε για καιρό μπορούσαν να τα χρησιμοποιούν άλλοι (υπάρχουν κάποιοι με δεκάδες εξοχικά που τα επισκέπτονται μόνο λίγες μέρες το χρόνο) και να μη μένουν "ανεκμετάλλευτα". Δυστυχώς, η ματαιοδοξία μας πολλές φορές μας οδηγεί σε αλαζονικές συμπεριφορές.

Εν κατακλείδι (και γενικά μιλώντας): ΝΑΙ στη χρήση, ΟΧΙ στην ιδιοκτησία!

Υ.Γ. Πάντως και η μετατροπή πολλών υλικών αγαθών σε άυλα (π.χ. μουσική σε βινύλιο ή CD vs ψηφιακό αρχείο (bits) που μπορεί να υπάρχει παντού ή αντίστοιχα βιβλίο vs e-book) μπορεί να βοηθήσει τα μάλα προς αυτή την κατεύθυνση. Sorry για το σεντονάκι (400 λέξεις).

maika είπε...

@Aphrodite

...μάλλον αυτά ήθελε να γράψει και ο αεροζολίστας αλλά δεν είχε χώρο!!

@ecochris

... κλείνω τα μάτια μου να μη δω αυτά που γράφεις και βγαίνω να ψωνίσω....

flying smurf είπε...

Ένα άλλο σύνθημα, το οποίο μπορεί να σας φανεί άσχετο αλλά στο μυαλό μου είναι σχετικό, γραμμένο απέναντι από χώρο άθλησης που επισκέπτομαι είναι: 'Ανάλαφρα κορμιά, ελαφριά μυαλά'. Πιστεύω ότι δε διαθέτω ούτε το ένα, ούτε το άλλο, αλλά ρε γμτ είναι απέναντι από τους διαδρόμους. Έτσι εάν προτιμάς να κοιτάζεις έξω από το να σεργιανίζεις (όπως έλεγε και η γιαγιά μου) τηλεόραση, πέφτει το βλέμμα επάνω. Ένα βράδυ θα πάω να το σβήσω!

Somebody961 είπε...

echocris alias aerozolistas...

Θα είμαι κυνικός. Μην παρεξηγηθώ, δεν μιλώ για αντιπαράθεση εδώ!

Λοιπόν, ποσώς με ενδιαφέρει που το αμάξι μου χρειάστηκε τόσο νερό για να φτιαχτεί, το κινητό μου τα ανάλογα και που οι άνθρωποι για να τα φτιάξουν εργάζονται για 1 ευρώ την ημέρα. Αυτούς ας τους φροντίσει το κράτος που ανήκουν και το επιτρέπουν, όχι εγώ.
Επίσης ποσώς με ενδιαφέρει το τι θα γίνουν όλα αυτά όταν θα χρειαστεί να τα αλλάξω.
ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΟΥΝ ΕΜΕΝΑ! Αρκετά υπάρχουν ήδη!
Αυτά είναι προβλήματα που θα πρεπε να απασχολεί τους εκάστοτε υπουργούς και υπεύθυνους περιβάλλοντος που έχουμε ψηφίσει το κάθε κράτος ξεχωριστά.
Για αυτό τους ψηφίσαμε!
Και να το θέσω αλλιώς.
Εφόσον υπάρχουν και τα θέλω και μπορώ, εγώ θα τα καταναλώνω!
Και μην μου πεις και συ eco ότι δεν έχεις αμάξι, κινητό, υπολογιστή!
Στο ποσοστό λοιπόν που μου αναλογεί είμαι σωστός. Πχ, όσον αφορά την ανακύκλυση. Δεν πετάω εύκολα και αν χρειαστεί, μπαταρίες, χαρτιά κλπ τα πάω στα μέρη που το κράτος μου έχει υποδείξει.
Δεν 'γκαζώνω' άσκοπα για να μην καταναλώνω άνευ λόγου.
Για σκεφτείτε αλήθεια κάποιον που δεν αγοράζει αυτοκίνητο και οι φίλοι τον ρωτάνε γιατί, και η απάντηση του είναι "μα... θέλει τόσο νερό για να φτιαχτεί"...!!
Γιατί όμως θα πρέπει να γνωρίζω τι επίπτωση έχει πχ το κινητό, το αμάξι στο περιβάλλον? Ενας απλός άνθρωπος είμαι...
Αν έχει επίπτωση ας το απαγορέψει αυτός που ψήφισα! Θα υπακούσω!

Αυτό πάντως που με ενοχλεί αφάνταστα (δεν το έχω βιώσει ακόμα όμως) είναι οι πάνες για μωρά. Τόσος όγκος σκουπίδι για ένα κατούρημα που χωρά σε ένα φλυτζανάκι του καφέ...
Εμείς που μεγαλώσαμε με κανονικές πάνες και ταλκ τι πάθαμε?

Ελπίζω να έγινα κατανοητός χωρίς να παρεξηγηθώ.

heinz είπε...

@Aphrodite

Έχεις διαβάσει το "Σχεδόν σούπερ?"

flying smurf είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
flying smurf είπε...

Ακολουθώντας τον mickey, θα προσθέσω ότι υπερκατανάλωση θα ήταν να πας σε γυμναστήριο στο οποίο θα πληρώνεις και sauna, pilates (που'ναι και της μοδός) κ.α. που ποτέ δε θα τα χρησιμοποιήσεις, μετά το Πάσχα για να χάσεις τα περιττά κιλά και να είσαι έτοιμος για τις παραλίες! Αλλά κατανάλωση είναι να πας στο γυμναστήριο έπειτα από μια καθιστική δουλειά 8-9 ωρών, στο τέλος της οποίας σε πονάνε όλα τα κόκαλά σου.

Nikos Dimou είπε...

black swan τελικά είσαι βαθύτατα μεταφυσικός και φανατικά θρησκευόμενος. Κάτω από την ποιητική σου έκφραση υποφώσκει black Σαβοναρολικό πάθος...

Mickey για μένα υπερκαταναλωτής δεν είναι αυτός που αγοράζει Porsche για να την προσθέσει στην συλλογή του (είναι αναμφίβολα έργο τέχνης και συλλεκτικό αντικείμενο) και φυσικά ούτε αυτός που την αγοράζει για να την απολαύσει οδηγικά - αλλά εκείνος που την αγοράζει για να ΠΟΥΛΑΕΙ ΜΟΥΡΗ. Αυτός θέλει φτύσιμο.

heinz είπε...

Για να τα συνδέσω με προηγούμενο θέμα:

(Υπερ-)Κατανάλωση είναι η εξάρτηση.

ecoChris είπε...

mickey said...

Η λύση είναι δημοκρατία και ελεύθερη αγορά.

Ναι και η βασική και θεμελιώδης αρχή μιας τέτοιας αγοράς θα πρέπει να είναι:
ΙΣΗ ΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ.

Η πλασματική διαφορά αμοιβών στις πλούσιες χώρες σε σχέση με τις αμοιβές στον υπόλοιπο κόσμο είναι ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η Δύση στις συναλλαγές της με τους άλλους.

Έτσι ένας δυτικός εργαζόμενος που παίρνει π.χ. 60 ευρώ την ημέρα βρίσκεται εντελώς πλασματικα να έχει πολλαπλάσια αγοραστική δύναμη από ένα εργαζόμενο που κάνει την ίδια δουλειά σε μια φτωχή χώρα του κόσμου και παίρνει 1 δολλαριο την ημέρα.

Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί την επιζήμια εξάρτηση των χωρών αυτών με τις γνωστές συνέπειες.

Αν λοιπόν και ο εργαζόμενος των φτωχών χωρών πάρει 60 ευρώ την ημέρα θα μπορεί να αγοράσει την τροφή και τα προς το ζην και η χώρα του θα ακολουθήσει μια πορεία που θα εξυπηρετει τα συμφέροντα των κατοίκων της και όχι της Δύσης.

ecoChris είπε...

@somebody

Εννοώ ότι δεν πρέπει να μπούμε στην λογική του καταναλωτισμού και να αλλάζουμε ένα πράγμα πριν κλείσει το κύκλο της ζωής του. Γιατί να ξανααγοράζω τα ίδια πράγματα κάθε 4-5 χόνια και να μαζεύω ένα σωρό λεφτά για να τα δίνω σε εταιρίες;Και τι καλό έχουν κάνει αυτές οι εταιρίες για τον κόσμο που ζω;

Εννοώ επίσης ότι αφού έχουμε την επιλογή να καταναλώνουμε με λιγότερο ή και χωρίς αντίκτυπο για το κόσμο μας γιατί να μη το κάνουμε;

Γιατί αν δεν το κάνουμε επιβραβεύουμε ασυνείδητες και ανήθικες συμπεριφορές που κερδοσκοπούν εις βάρος μας.

Άδικα πιστεύω έχουμε θεοποιήσει τη πολιτική και περιμένουμε όλες τις λυσεις από αυτή.

Την δύναμη πιστεύω την έχει ο καταναλωτής ο οποίος κάθε φορα που ψωνίζει ψηφίζει με τα χρήματα του.

heinz είπε...

ΝΔ said...

"εκείνος που την αγοράζει για να ΠΟΥΛΑΕΙ ΜΟΥΡΗ. Αυτός θέλει φτύσιμο."

Μπα, ναι? Αλλά αυτό δεν είναι το βασικό credo των διαφημιστών?

- "Δώσε αξία σ' όλες τις στιγμές - VISA"
- "Υπάρχουν σταθερές αξίες - OPEL".
- "Διαχρονική αξία - κάτι χρυσαφικά".
- "Αξίες που αντέχουν στο χρόνο - κάτι άλλα χρυσαφικά"

Εν κατακλείδι: Υπάρχει κρίση αξιών. Κι οι διαφημιστές αρπάζοντας την ευκαιρία, προτείνουν τα προϊόντα του πελάτη τους, για να κλείσει η τρύπα της ψυχής.

Συμπέρασμα: Δεν παραβίασα ανοικτές θύρες. Απλώς κάποιοι προσπαθούν να στρέψουν το κεφάλι μας από την άλλη, προς τις "χρυσαφιές" θύρες.

mickey είπε...

nikos dimou (11:13πμ):
Κοίτα, αν συντηρεί κανείς μια Porsche ως έργο τέχνης ΑΦΟΥ την έχει απολαύσει οδηγικά (ο ίδιος ή/και άλλοι), συμφωνώ! Γιατί να πάει στα παλιοσίδερα; Υπάρχουν άλλα αυτοκίνητα που να αξίζουν αυτή την κατάληξη :)

Το ΠΟΥΛΗΜΑ ΜΟΥΡΗΣ θα έλεγα πως είναι το αποκορύφωμα της έννοιας "υπερκατανάλωση". Το brand name πάντως παίζει σημαντικό ρόλο στις επιλογές μας, ακόμα κι αν οι διαφορές είναι ασήμαντες ή αφορούν ευτελή προϊόντα. Πόσο καλύτερο πια μπορεί να είναι ένα ρούχο που κοστίζει 100 φορές ακριβότερα από ένα άλλο παρόμοιο; Και πόση διαφορά υπάρχει μεταξύ των luxury και των ...απλών τσιγάρων;

heinz (11:03πμ):
Στη θέση σου θα αφαιρούσα τη λέξη "σχεδόν" ;)

echochris (11:16πμ):
Βασικά συμφωνώ. Τα βασικά είδη έχουν συνήθως σε κάθε χώρα τιμές ανάλογες με τους μισθούς. Όταν όμως ένας Σουδανός π.χ. θέλει να επισκεφθεί τις ΗΠΑ, οι διαφορές γίνονται ΠΟΛΥ κατανοητές ;)

Ελπίζω πάντως στο μέλλον η σχέση εργασίας-εισοδήματος να διαφοροποιηθεί σημαντικά και να καταναλώνουμε περισσότερα εργαζόμενοι λιγότερο (ή και καθόλου, με την κλασική έννοια της εργασίας). Ήδη έχουμε την τεχνολογία για κάτι τέτοιο κι όμως σκοτωνόμαστε στη δουλειά για ένα ζευγάρι ...Prada - μα καλά, κυρίες μου, καμιά σας δεν αντιδρά στις μπηχτές μου; :))

Υ.Γ. Τώρα μόλις είδα πως το θέμα των brand names το έθιξε και ο heinz. Άτιμο ...timing!

mickey είπε...

Σχετικά με τις ...ενοχές που θα έπρεπε να νιώθουμε όταν αγοράζουμε κάτι, το οποίο αποτελεί προϊόν παιδικής εργασίας ή άλλης άθλιας πρακτικής, έχω να πω τα εξής:

Και μια κονσέρβα φασόλια ή και μια καρφίτσα μπορεί να προέρχεται από παιδική εργασία. Άλλωστε σήμερα οι αλληλεξαρτήσεις μεταξύ εταιρειών για την κατασκευή ενός προϊόντος είναι τέτοιες που οπωσδήποτε κάτι μέσα στην αλυσίδα παραγωγής θα έχει σχέση με παιδική εργασία και άλλες αθλιότητες. Να μην ψωνίζουμε τίποτα τότε;

Ούτε μπορούμε να ελέγχουμε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και για ΚΑΘΕ μας καταναλωτική επιλογή ποια εταιρεία κρύβεται από πίσω και τι πρακτικές εφαρμόζει. Υπάρχουν άλλοι αρμόδιοι για αυτό, να το ελέγχουν, να το αποτρέπουν και να το τιμωρούν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συν-διαμαρτυρόμαστε και να συμμετέχουμε σε προσπάθειες που καταπολεμούν τα σχετικά φαινόμενα - ΟΧΙ να μην καταναλώνουμε!

Υ.Γ. Σαρηγιαννίδης, Αντώναρος, Δημητράς, Αλεβαντής και ...harry. Χωρίς Σχόλιο :))

paragrafos είπε...

Μεγαλώσαμε στη στέρηση. Την ένιωθα παντού γύρω μου. Μόλις που τα βγάζαμε πέρα. Γιατί δεν έφτανε που είχαμε χάσει τα πάντα και ξεκινήσαμε, στον προσφυγικό καταυλισμό, τη ζωή από το μηδέν, έπρεπε η μανούλα τα πληρώνει και τα χρέη που είχαμε κάνει για το σπίτι, το οποίο όμως τώρα δεν είχαμε... Οι έξυπνοι και οι κομματάρχες, δεν πλήρωναν μία κι έτσι, όταν πολύ αργότερα χαρίστηκαν τα προ του 74 δάνεια, εμείς τα είχαμε ξοφλήσει! "Αξίζει η τιμιότητα κόρη μου, ακόμα κι όταν χάνεις" μολογούσε η μανούλα. (Να το πίστευε άραγε;)

Εμείς λοιπόν, επί σειρά ετών τη βγάζαμε με τα άκρως απαραίτητα. Και αυτά πολλές φορές μας έλειπαν. Πού λεφτά για παιγνίδια και για κούκλες! Μια μέρα όμως η μανούλα, με πήρε αποφασιστικά από το χέρι και πήγαμε στα μαγαζιά. Έμεινα άφωνη! Κάπως έτσι θα είναι ο παράδεισος για τα παιδάκια, σκέφτηκα αγκαλιάζοντας με τα μάτια μου όλα εκείνα τα αμέτρητα παιγνίδια, τους χαμογελαστούς ανθρώπους και τα τρισευτυχισμένα παιδάκια που πηγαινοερχόντουσαν.

"Διάλεξε κόρη μου και πάρε αυτό που σου αρέσει"! πρόσταξε, με αποφασιστική τρυφερότητα η μανούλα. Την καρδιά μου τη είχε κλέψει μια μεγάλη, αγγελικά πανέμορφη, ξανθιά κούκλα, αλλά δεν είχα το κουράγιο να τη ζητήσω. "Εθ θελω τίποτε μαμμα" της είπα. "Άλλη φορά". Εκείνη όμως κατάλαβε...

Είναι μια Μπάρμπι που την έχω ακόμη πάνω στο γραφείο και με κοιτάζει με ξεθωριασμένα μάτια και ταλαίπωρα ρούχα. Αν όμως την προσέξεις καλά, νιώθεις ακόμα και σήμερα να ζωντανεύει πίσω από τα μαλλιά της όλο εκείνο το ευτυχισμένο και βουερό ανθρωπομελίσσι που το έχω φυλαμενο στο μυαλό, σαν όαση στην ερημία των παιδικών μου χρόνων.

Με νοσταλγία

Παράγραφος

Somebody961 είπε...

@ecochris: Τελικά είμαστε απόλυτα σύμφωνοι!
Το αμάξι το έχω από το 97 και δεν πρόκειται να το αλλάξω, όχι επειδή δεν μπορώ, αλλά δεν πέφτω στην παγίδα που μου στήνουν να πάρω καινούργιο επειδή έχει 5 πχ άλογα παραπάνω και πιό "in". Δεν θέλω τα "in" που μου επιβάλλουν!
Το κινητό μου (6310) το έχω από τότε που βγήκε, (2002). Δεν θέλω mp3 για το δρόμο, και μία κόρνα που θα με έσωζε από μία απροσεξία μου να μην την ακούσω! Και δεν θα πάθω και τίποτα να περιμένω να πάω σπίτι μου να μπω νετ από εκεί επειδή που 'καρφώθηκε' στο δρόμο να μάθω κάτι..

Ναι, είμαι κατά σε όσα μας 'επιβάλλουν' λες και η ευτυχία μου θα αυξηθεί με 5 ίππους παραπάνω!

Δεν τα "ψηφίζω" όλα αυτά!
Και βέβαια δεν θεοποιώ την πολιτική και κατά βάση δεν περιμένω και πολλά, αλλά ποιός κατηγορείται όταν κάποια χώρα έχει οικολ. πρόβλημα? Σίγουρα όχι εγώ. Αυτό εννοούσα. Ολοι θα πουν: Και οι κυβερνήσεις τους τι κάνανε για αυτό?

mickey είπε...

@somebody (12:19μμ):
Ενδιαφέρουσες ...συμπτώσεις!

Κι εγώ έχω αμάξι από το '98 και δεν το έχω αλλάξει. Όμως πρέπει να το κάνω κάποτε, γιατί και ο κινητήρας έχει μεγαλύτερη κατανάλωση από τους σημερινούς (βλέπεις, σε 8 χρόνια ΚΑΠΟΙΟΙ ενδιαφέρθηκαν πρακτικά και για το περιβάλλον) και επειδή οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει - και δε με νοιάζουν οι 5 ίπποι παραπάνω, 50 θέλω ;)

Επίσης το κινητό μου είναι παλιότερο από το δικό σου (Nokia και αυτό) και το είχα από το 2001. Τώρα όμως που το έχασα (πριν μία εβδομάδα), δε θα έλεγα όχι για ένα super-duper που τα κάνει όλα (ΑΡΚΕΙ να είναι εξίσου εύχρηστο στις βασικές λειτουργίες που έχω συνηθίσει). Το αν θα χρησιμοποιώ το .mp3 σε επικίνδυνες συνθήκες είναι αποκλειστικά ΔΙΚΟ μου πρόβλημα! BTW (και με κάθε σεβασμό στο blog) τι γνώμη έχετε για το Sony-Ericsson W800-i; (μπορείτε να μου στείλετε και με email τη γνώμη σας)

Και μακάρι να είχαμε Internet παντού και πάντα. Θα γλυτώναμε από απίστευτη ταλαιπωρία αν το είχαμε διαθέσιμο να μας λύνει κάθε απορία. Ο ...εθισμός πάλι από ΕΜΑΣ εξαρτάται ;)

Black Swan είπε...

Αχ κ.Δήμου.
Είπα να κάνω μόνο ΜΙΑ γενική παρέμβαση αλλά δεν μπορώ να μην απαντήσω.
Ταυτότητες δεν βάζω σε κανένα κείμενο χρήστη των Μπλόγκ.

Καλά δεν βλέπετε αυτή την καταναλωτική η βαμπιρικής παραφροσύνη, που τα αποφάγια της πετιούνται εδώ και κει, στο λαό των καταναλωτών, μαζί με τις υποσχέσεις για φτηνές εμφυτεύσεις μαλλιών και κρέμες που απομακρύνουν τα γηρατειά από τη σωστά ενυδατωμένη επιδερμίδα.

Έτσι, αν τα είδη εξαφανίζονται, αυτό δεν πρέπει να θεωρείται άσχετο με τη στάση του κόσμου μας απέναντι στη ζωή.

Φαίνεται πως η απειλή που δέχεται ο χωρίς μεταφυσικό και συναισθηματικό ρίζωμα άνθρωπος από «εκεί έξω», όπου συσσωρεύονται όλες οι μετωνυμίες της μοναξιάς του, μοιάζει τόσο πειστική ώστε ο τελευταίος να βρίσκει παρηγοριά στρέφοντάς την προς το περιβάλλον.



Οπότε η εξαφάνιση της «ζωής», μοιάζει με δώρο που πέφτει απ' τον ουρανό, όπως τα προϊόντα στις διαφημίσεις.
Περνάει μέσα από την τρύπα του όζοντος και σε τυλίγει σαν ένα τούλι.
Έκτοτε, συναινετικές εξαφανίσεις ειδών σημειώνονται παντού με μορφή παρήγορης προσφυγής στη ψευδαίσθηση της αφθαρσίας.
Ένα από τα είδη που θα εξαφανιστούν, φαινομενικά, στο άμεσο μέλλον ονομάζεται υπερήλικες.

Ένα άλλο, που η σβέση του από τον κοινωνικό χάρτη είναι κατά λιγότερο φαινομενική, σχετίζεται με τα φύλα, αλλά και με τους βιολογικούς ρόλους της μητρότητας και της πατρότητας.


Άλλωστε, ήδη εξαφανίστηκαν τα παιδιά. Τα βλέπουμε βέβαια να ζουν και να βασιλεύουν, όμως η παιδικότητά τους είναι υποθηκευμένη, κάτι το ριζικά ανθρώπινο και ήδη λησμονημένο, στον ψυχισμό τους, έχει εκμηδενιστεί εν ονόματι της πιεστικής υποχρέωσης να τα εκπαιδεύσουμε ώστε να αποδειχτούν κατάλληλοι συνομιλητές των καταναλωτικών και όχι μηχανών.

Απόδειξη ότι αυτή εδώ είναι η πρώτη γενιά από κτίσεως κόσμου που βλέπει ακόμη και τα πιο αηδιαστικά τέρατα, όπως οι τυραννόσαυροι, με συμπάθεια.

Από το παραπάνω θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει αβίαστα ότι και η συμπάθεια εξαφανίστηκε, αν αυτό δεν ήταν ήδη ολοφάνερο.

heinz είπε...

@all

Αν και συνήθως λαλίστατος (τρομάρα μου!!!) η paragrafos στο post 12:16 μμ, τα είπε όλα, κατά συνέπεια, επ' αυτών, το κλείνω...

heinz είπε...

Λόγω timing μου ξέφυγε το ποστ του Μαύρου Κύκνου στις 12:33

Πως το λένε? Α, ναι!

ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!

Μπράβο!

mickey είπε...

Θα ήμουν ικανοποιημένος αν η παιδική διαφήμιση είχε απαγορευθεί ΕΝΤΕΛΩΣ, αν και κατανοώ πως κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατον.

Τουλάχιστον, ας υπάρχει κάποιο μέτρο και ειδικά στα παιχνίδια και τις εκπομπές εκείνες που αναφέρονται και προωθούν βίαια ένστικτα - χωρίς να τα θεωρώ αποκλειστικά υπεύθυνα για κάθε παιδική "παρέκκλιση".

Δεν μπορώ κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα να βλέπω το χείμαρρο από spots που διαιωνίζουν τον κλισέ διαχωρισμό ανάμεσα στα καλά και ήσυχα κοριτσάκια με τη Μπάρμπι και τα μωρουλίνια και τα άγρια, πολεμοχαρή αγοράκια με τον Action Man που κατατροπώνει τους κακούς! Χάθηκε τουλάχιστον να βάλουν και κάνα Playmobil; :))

Anyway, μεγάλο το θέμα και από μόνο του αξίζει ειδικό post...

bidibis είπε...

Δώστε υπηκοότητα στο Phoney Pharaoh τώρα!

Somebody961 είπε...

@mickey: Δεν πιστεύω στις 'συμπτώσεις'! Προτιμώ την έννοια της συγχρονικότητας.

Μου έδωσες αφορμή να κάνω το συμπλήρωμα που παρέλειψα στο πρ. post.
Θα έλεγα λοιπόν ότι το αμάξι θα το αλλάξω μόνον εάν έχει σημαντικά μικρότερη κατανάλωση ή είναι επιτέλους οικολογικό ολοκληρωτικά!
Ολα αυτά είχα κατά νου και όταν το επέλεγα (Civic Vti), ποιότητα κατ/υής (δεν μου χει κάψει ακόμα ούτε λάμπα!..) και άλογα για να μην έχω κίνητρο να το αλλάξω αλλά και για ενεργ. ασφάλεια/απόλαυση. Μου είπε κάποιος τότε: Κοίτα, όταν φτάσεις τα 500.000 χλμ ε, τότε να κάνεις έναν έλεγχο στον κινητήρα!
Δεν ήθελα ποτέ να αλλάζω τα αυτοκίνητα σαν τα πουκάμισα.
Οσο για sony-erricson αυτό που γνωρίζω είναι πως το Ρ800 είναι απίστευτα δύσχρηστο. Φοβάμαι όλα τα καινούργια που είναι παρεπιπτόντως ΚΑΙ τηλέφωνα...
Αν θέλεις mp3 πάρε ένα φορητό cd των 40 ευρώ! Απειρη χωρητικότητα! Το κινητό δεν γίνεται πιό κινητό οταν είναι και mp3. Μάλλον λιγότερο γίνεται, μην ξεχνάμε και την συμπίεση του κόστους κατασκευής.
Κάτι μου θυμίζει αυτό το σενάριο από τον κόσμο των στερεοφωνικών συστημάτων. Ολα σε ένα vs ξεχωριστά κομμάτια. Η ποιότητα βρίσκεται στα δεύτερα.

ecoChris είπε...

@mickey

Επέτρεψε μου να σου κάνω μια πρόταση:

Αντί να δώσεις εκατομμύρια για νέο αυτοκίνητο, σκέψου τη μεταροπή αυτού που έχεις για να καίει εναλλακτικά καύσιμα(φυσικό αέριο,υγραέριο).

Εγώ το έκανα πριν 1 χρονο να καίει υγραέριο(LPG).

Είναι πολύ πιο φιλικό στο περιβάλλον και στη τσέπη(30% λιγότεροι ρύποι και 30-40% φθήνοτερο από τα ρυπογόνα βενζίνη και πετρέλαιο) με την ίδια απόδοση.

Όσο για τους ίππους μάλλον περιττοί είναι γιατι τώρα στην Ευρώπη εκπαιδεύονται υποχρεωτικά στην οικολογική οδήγηση για να πάρουν δίπλωμα.

@somebody

Είδες που συμφωνούσαμε;

Είναι πολυ ωραία όλα αυτά που κάνεις, όλες αυτές δηλαδή οι συμπεριφορές που κάνουν τη ζωή μας καλύτερη για μας τους ίδιους πρώτα απ’όλα και έτσι μας κάνουν να αισθανόμαστε ωραία.

Καλώς ή κακώς ζούμε στην εποχή που απαιτείται υπευθυνότητα από τον καθένα μας και κάθε μικρη πράξη φιλική στο περιβάλλον κάνει τη διαφορά.(πχ. Οδήγηση χωρις γκάζωμα όπως αναφέρεις)

Δυστυχώς όμως αυτοί που έχουν τη δύναμη να επηρρεάσουν προς τη σωστή κατεύθυνση προωθούν επιθετικά έναν αλόγιστο καταναλωτισμό και ένα τρόπο ζωής που δεν είναι βιώσιμος.

Και απέναντι σ’αυτό πρέπει να αντισταθεί ο καταναλωτής με το να γίνει ο λεγόμενος ηθικός καταναλωτής.

cyberdustz είπε...

Νιώθω πολύ άβολα με ανθρώπους που πάνε στα μαλλ για να την βρούνε. Κάποιο κενό έχουν μέσα τους και νομίζουν ότι αγοράζοντας παιχνίδια θα το γεμίσουν. Είτε πρόκειται για φθηνά παιχνίδια, ή για ακριβά Πόρσε, ή και να πρόκειται απλός να πιουν το καφέ τους σε ένα περιβάλλον τεχνικό και απανθρωπισμένο. Δεν γεμίζει το κενό τους, το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Και αυτή η φράση «εφόσον δεν πιστεύω στην άλλη ζωή, ας απολαύσω ετούτη» (κάπως έτσι ειπώθηκε στο εισαγωγικό άρθρο), την σκέπτομαι και κρύος ιδρώτας με λούζει. Πόσο κενή ζωή, ψεύτικη σαν τα μάρμαρα απομίμησης του Athens Mall και οι τοίχοι που λάμπουν. Γυαλιστερά, ψεύτικα. Το παλιομοδίτικο μωσαϊκό του καφενείου είναι πιο ανθρώπινο. Ακόμα πιο ανθρώπινο όταν η συχνή χρήση του έχει αφαιρέσει την αρχική γυαλάδα και που παράς για νέο λουστράρισμα.

par-i-saktos είπε...

κ.δημου παντως με τον τροπο σας σιγουρα προωθειτε την καταναλωση dsl στην ελλαδα!...τοσα σχολια σε καθε ποστ πως να ανοιξουν με αξιοπρεπη ταχυτητα στα ταπεινα isdn?αναγκαζομαστε να κανουνε upgrade για να σας παρακολουθουμε! :-)

παντως συμφωνω με το κυριο μερος του κειμενου, και σιγουρα δεν πιστευω οτι θεωρειτε λογικο ή ορθολογικό η καταναλωση να γινεται με τρυπιες τσεπες και γεματες καρτες...αυτο ειναι σκετη ηλιθιοτητα κατα την ταπεινη μου αποψη..κι εγω καταναλωνω αλλα δεν θελω να ειμαι σκλαβος των τραπεζων...ωραια η μεγαλη τηλεοραση, το σουπερ-ντουπερ ηχοσυστημα, ο υπολογιστης που ψηνει καφε, αλλα οχι και να πουλησουμε και την ψυχη μας για να ειμαστε πιο "in"...πιο τρεντυ και να λεμε οτι εχουμε και το ενα και το αλλο και το παραλλο...καλες και οι διακοπες αλλα οχι και με διακοπο-δανειο ! ελεος... πιστευω συμφωνειτε..

cyberdustz είπε...

Ειπώθηκε και αυτό. Αν ακολουθήσουμε τους νόμους, κανένα έργο δεν θα γινόταν και το βρομερό Mall είναι ο Παρθενώνας του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.

Aphrodite είπε...

@NΔ,
"...Θεές μου (δύο είναι παρούσες - η houlia άφαντη) έχω να σας κάνω μία (άσεμνη) πρόταση..."

AT YOUR BECK & CALL MASTER!
;-)

Ζήτα μου ό,τι θες, ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο, ολόκληρο Υπουργείο θα βάλω να δουλέψει τριπλοβάρδειες για σένα!

ΝΑΙ σε όλα, προκαταβολικά!

(είμαι αρκετά σαφής άραγε? LOL, LOl, LOL!)


(ΥΓ- Είμαι εκτός, οπότε το 4ο πολύ αργότερα, να πάρουν όλοι τα ηρεμιστικά τους πρώτα... Heinz, να το εκλάβω ως κοπλιμάν?)

guerrero762 είπε...

Ξεκολλατε ωρε!
Οτι σε κανει και αισθανεσαι ομορφα και μπορεις να το αγορασεις ή μπορεις να ζοριστεις μεν αλλα να το αγορασεις δε,ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ.
Καλα το παν μετρον αριστον δεδομενο.
Ο γραφων δηλωνει καταναλωτικο κτηνος αλλα ΧΩΡΙΣ πιστωτικες καρτες και καταναλωτικα δανεια.
Ισως αν δεν ειχα την familia απο πισω να επεφτα και εγω στη λουμπα.
Και στο φιναλε αδερφια αλητες κοπροσκυλλα συνελληνες δουλευω και αυτα που βγαζω εχω καθε γαμημενο δικαιωμα να τα ξοδευω οπως θελω.
Βαρεθηκα τους νταβατζηδες,νταβατζηδες του πως θα ντυθεις,πως θα διασκεδασεις,τι θα δεις,τι θα φας,αν θα καπνισεις και τελος που θα ξοδεψεις τα λεφτα σου.
Στο μονο που θα συμφωνησω με τους μικροαστους ειναι στο οτι δεν εχεις κανενα δικαιωμα να κανεις dolce vita με τα λεφτα των αλλων ή αν στερεις απο την οικογενεια σου.

bidibis είπε...

Cyber-Dust said...
Νιώθω πολύ άβολα με ανθρώπους που πάνε στα mall για να την βρούνε.



Κάπως έτσι νοιώθανε και οι άνθρωποι όταν ο Γουτεμβέργιος ανακάλυπτε την τυπογραφία. ΤΟ συνηθίσανε όμως...

Γενικά το καινούριο -ειδικά στην ελλάδα- τρομάζει!

Αν και με μεγάλη καθυστέρηση, τα νέου τύπου καταστήματα και πολυσινεμα(πχ the mall, village ktl) εγκαινιάζουν για την Ελλάδα την εποχή των «προδιαγραφών». Από δω και πέρα όλοι οι νέοι χώροι εμπορίου, τηρώντας τους κανόνες του νεου μαρκετιγκ, θα λειτουργούν σε ένα λειτουργικό και άρτιο από άποψη αισθητικής (έμφαση στην αρχιτεκτονοικη, design ktl) περιβάλλον, με γνώμονα πάντα, τις ανάγκες και την εξυπηρέτηση του καταναλωτή (και η κερδοφορία μέσα στο παιγνίδι είναι, αλλά δεν έιναι αναγκαία αθέμιτη- κάθε άλλο μαλιστα)

Κάποιοι θα μου αντέτειναν ότι προκύπτει θέμα «τυποποίησης» και «ομοιομορφίας»… Δεν πολυσυμφωνώ… Άλλωστε οι τρώγλες της Ερμού και της Τσιμισκή καλύτερες είναι;

Aphrodite είπε...

@ecochris, 9:16,
"Το πρόβλημα με την κατανάλωση είναι η άγνοια που την συνοδεύει..."

Και

@viennezos,12:37,
"...Όσο υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, φτύσιμο θέλουν και οι τρεις (και μαζί τους όλο το σύστημα που δημιουργεί και προωθεί αυτή την τρέλα)."

Μαζί σας, μαζί σας, μαζί σας!!!

@paragrafos, 12:16,

Εσύ παιδάκι μου αν δεν μας στείλεις για χαρτομάντηλα καθημερινά, δεν ησυχάζεις!!! Τι μας έγραψες πάλι!...Μας έστειλες!

Με πολλή-πολλή αγάπη & περιμένοντας νέα, ε?

Nikos Dimou είπε...

Μου είναι αδύνατον να απαντήσω σε αυτή τη θρηνώδη λιτανεία σχολίων.

Αναρωτιέμαι: που θα θέλατε να ζείτε; Στον κόσμο των αρχαίων σκλάβων, των μεσαιωνικών δουλοπάροικων, των εργαζόμενων του Ντίκενς...

Ο Μαύρος Κύκνος τα βλέπει όλα μαύρα: έθαψε κι εμάς τους υπερήλικες, και τα παιδιά και τα υπο εξαφάνισιν είδη (άλλη οικολογική πομφόλυξ).

Sizenagir said...
"Έχουμε τα μέσα για συνολική ευμάρεια! Εσεις Κε Δήμου και εγώ ίσως να τα έχουμε!"

Δεν εννοούσα εμάς - εννοούσα το σύνολο της ανθρωπότητας. Αν δεν υπήρχε σπατάλη και ανισοκατανομή.

Όσο για τις ενοχές για το παιδάκι που συναρμολογεί πλυντήρια κλπ. αν δεν το είχε κι αυτό, θα πέθαινε της πείνας.

Αν σταματήσουμε να καταναλώνουμε, πολλοί θα υποφέρουν. Αλλού είναι το πρόβλημα - στα προστατευτικά τείχη που εμποδίζουν τις φτωχές χώρες να πουλάνε τα προϊόντα τους.

Αλλά οι οικονομολογικές γνώσεις πολλών εδώ στο μπλογκ είναι αρχαιο-κομμουνιστικές. Σφάζουμε τους πλούσιους, μοιράζουμε τα λεφτά τους - και όλοι πλουτίζουν.

Στην πραγματικότητα, όλοι φτωχαίνουν.

Το πόσο ευημερεί και πόσο ευτυχής είναι μία κοινωνία της ΜΗ κατανάλωσης το ζήσαμε στον Ανατολικό παράδεισο...

Θα σας τα πω σε άλλο ποστ...

heinz είπε...

@aphrodite

Να το εκλάβεις.

Είναι τίτλος βιβλίου πάντως, Εύη Λαμπροπούλου νομίζω λέγεται η συγγραφέας, άμα το διαβάσεις ρίξε σύρμα να σου πω ένα μυστικό ;-)

mickey είπε...

@aphrodite (2:05μμ):
Βρε, τι κάνει η ...αποχή - από το blog εννοώ φυσικά :))

Το Athens Mall το επισκέφθηκα τη Μεγάλη Παρασκευή - μέρα που βρήκα κι εγώ! Μου θύμισε πολύ τα malls που είχα επισκεφθεί στο Denver του Colorado των ΗΠΑ πριν 4 χρόνια περίπου και ομολογώ πως είναι όντως άκρως εντυπωσιακό!

Η πρώτη μου εμπειρία βεβαίως δεν ήταν και πολύ θετική, καθώς ο proverbial μαλ*κας έλληνας οδηγός μού έκανε προσπέραση ΜΕΣΑ στο διάδρομο του parking τη στιγμή που εγώ το ...κορόιδο πήγαινα ακριβώς με το όριο ταχύτητας που εμφανιζόταν φωτεινό σε περίοπτη θέση.

Ελλάς το μεγαλείο σου - ακόμα και στα malls :(

mickey είπε...

Συμφωνώ με τον γάτο στις 2:27μμ. Ζούμε στον Παράδεισο σε σχέση με παλαιότερες εποχές (στις οποίες οι φτωχές χώρες ΕΠΙΣΗΣ υπέφεραν από την αποικιοκρατία) και όμως ακόμα γκρινιάζουμε - το να προβληματιζόμαστε πάντως καλό είναι ;)

Παβλόφ Αντικαταναλωτισμός :))

par-i-saktos είπε...

"πεντε μερες στη σκλαβια, για μια νυχτα γκλαμουρια"...

Aphrodite είπε...

@heinz,
"...Είναι τίτλος βιβλίου πάντως, Εύης Λαμπροπούλου... άμα το διαβάσεις ρίξε σύρμα να σου πω ένα μυστικό ;-) "

Εσύ είσαι ο Ολλανδός στη Μυτιλήνη -ή μήπως (ακόμη καλύτερα) η Βέρα? :-)))))

heinz είπε...

@Aphrodite

"-ή μήπως (ακόμη καλύτερα) η Βέρα? :-)))))"

Χαχαχαααα, το φαντάστηκα ότι θα μπορούσες να το ερμηνεύσεις κι έτσι!!

Όχι όμως.

Να υποθέσω ότι το διάβασες λοιπόν?

bidibis είπε...

mickey "στις οποίες οι φτωχές χώρες ΕΠΙΣΗΣ υπέφεραν από την αποικιοκρατία"

Και ποιός μας εγγυάται ότι αν ήταν ανεξάρτητες, με ντόπιες κυβερνήσεις θα υπέφεραν λιγότερο. Η αποικιοκρατία άφησε και πολλά θετικά σε αυτές τις χώρες. Για παράδειγμα η κύπρος, η οποία σε πολλούς τομείς, λόγω υιοθέτησης αγγλικών συστημάτων, είναι πιο μπροστά από μας.

Εμείς είμαστε τόσο άχρηστοι που ούτε σωστό δυναστη ξέρουμε να διαλέγουμε. Σε μας ισχύει αυτό που λένε οι σκωτσέζοι για τους αγγλους:

It’s nae good blaming oan the English fir colonizing us. Ah don't hate the English. They're just wankers. We can't even pick a decent, healthy culture to be colonized by. No. We are ruled by effete arseholes. What does that make us? The lowest of the fucking low, the scum of the earth. The most wretched, servile, miserable, pathetic trash that was ever shat intae creation

Nikos Dimou είπε...

viennezos
"το (οικονομικό και κοινωνικό) σύστημα που τόσο το υποστηρίζετε"

Με εντυπωσιάζετε! Όλα τα ξέρετε εσείς. Χθες γνωρίζατε τα μυστικά σχέδια του Πενταγώνου (από τις ...εφημερίδες) σήμερα γνωρίζετε ποιο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα υποστηρίζω...

Δεν υποστηρίζω κανένα σύστημα (είμαι εναντίον των ίδεολογιών των κοσμοθεωριών και των συστημάτων). Απλώς λέω ότι η σημερινή οικονομική κατάσταση της ανθρωπότητος (γενικά) είναι η καλύτερη από όσες έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα και θεωρώ ότι αν βελτιώσουμε μερικά πράγματα (ως π.χ. σπατάλη και συνεργασία) μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερη...

heinz είπε...

@all

Στην ασφάλεια δικτύων, λέμε ότι:

"ένα σύστημα ασφαλείας είναι τόσο ασφαλές, όσο το ασθενέστερο σημείο του".

Παραφράζω:

Η κοινωνία μας είναι τόσο ισχυρή, όσο ο ασθενέστερος πολίτης της.

Και ερωτώ παράλληλα:

Να είμαι ή να έχω?

Ντροπαλός είπε...

Κάποιες φορές σκέφτομαι, μήπως μεταμφιέζουμε την ζήλεια μας σε "διανόηση" και σε "κουλτούρα". Νομίζω, ότι εάν είμαστε αυτοκριτικοί, όλοι θα συλλάβουμε τους εαυτούς μας να έχουν κάνει σκέψεις του τύπου: "Αυτός ζει άνετα, έχει ωραίο σπίτι και γρήγορο αυτοκίνητο, αλλά εγώ είμαι πιο έξυπνος, πιο "ψαγμένος" από αυτόν", ή "Τί ακριβό φόρεμα που αγόρασε αυτή για να εντυπωσιάσει, εγώ θα εντυπωσιάσω με την φυσική μου άδολη ομορφιά κλπ".
Σκεφτείτε το με αναλογία το μόνο "αγαθό" που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε: την αθανασία (τώρα από άποψη πίστης, αυτό είναι άλλο θέμα και ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του, ακόμα και τις πλέον αντιφατικές). Ποιά είναι η σκέψη μας , λόγω του ότι πεθαίνουμε: "Εάν δεν πεθαίναμε, δεν θα υπήρχε κίνητρο για δημιουργία και όλα θα ήταν βαρετά!" Πόσο σίγουροι είμαστε για αυτό;

Aphrodite είπε...

@heinz,
"Να είμαι ή να έχω?"

Εσύ να είσαι, κι εγώ να έχω!
:-)))))


Κι ακόμη καλύτερα, εσύ να είσαι, κι εγώ να (σ')έχω- που είσαι!

(Πού είσαι αλήθεια?)

(-))))))))

ecoChris είπε...

Και μια προσωπική εξομολόγηση ...

Στον αντίποδα της κατανάλωσης είναι η ολιγαρκεία.

Όταν την ανακάλυψα τότε κατάλαβα πόσο με βασάνιζε η κατανάλωση και πόσο εγκλωβισμένος ήμουν στις παραινέσεις και τις επιρροή της.

Τώρα απολαμβάνω μια άλλη ελευθερία και υπάρχει χρόνος αλλά και χώρος στο μυαλό για να ασχολούμαι με άλλα πράγματα που ίσως δεν θα ανακάλυπτα αν βασανιζόμουν από καταναλωτικές έννοιες.

Και αυτό που χαίρομαι πια περισσότερο είναι ότι περνάνε μέρες χωρίς να αγοράσω το παραμικρό.

“Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ”
ΔΙΟΓΕΝΗΣ

Ντροπαλός είπε...

Απλοϊκές σκέψεις: Στην Γη ζουν σήμερα περίπου 6 δις άνθρωποι. Μόνο το 1 δις έχει επιτύχει την ευμάρεια (ναι αναφέρομαι και σε αυτόν, που "προσπαθεί" να επιβιώσει με τα 600€/μήνα και που δεν έχει ούτε καν ένα "σαραβαλάκι" για να μετακινείται αλλά στριμώχνεται στα λεωφορεία-τουλάχιστον δεν έχει να περπατά τουλάχιστον τέσσερα πέντε χιλιόμετρα για να φέρει νερό). Το άλλα πέντε δις βιώνουν την φτώχεια και όντως κάτι θα πρέπει να κάνουμε για αυτό.
Η λύση, όμως, δεν είναι να απαρνηθούμε την κατανάλωση και την ευμάρεια. Το να γίνουμε εμείς δυστυχισμένοι, δεν προσθέτει στην δική τους ευτυχία. Εάν γκρεμίσω το απίτι μου και φτιάξω μία καλύβα, αυτός που έχει καλύβα θα συνεχίσει να έχει καλύβα. Το θέμα είναι να συμπεριφερθώ με τέτοιον τρόπο (ενδεχομένως περιστέλλοντας την υπερκατανάλωση), ώστε να χτίσει και αυτός στέρεο σπιτικό.
Όσο για τους διανοούμενους, δεν νομίζω ότι συμπεριφέρονται με τρόπο σύμφωνο με τα λεγόμενά τους. Από την άνεση της δυτικής "κακιάς" καταναλωτικής κοινωνίας στηλιτεύουν τους πάντες.

bidibis είπε...

@heinz
Και ερωτώ παράλληλα:

Να είμαι ή να έχω?


Exω,άρα υπάρχω!
(Ντεσκάρτος)

andy dufresne είπε...

heinz,

την περιουσία μου την κουβαλάω πάντοτε μαζί μου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μ' αρέσουν οι Porsche.

mickey είπε...

Καταγγέλω ΕΠΩΝΥΜΩΣ (δεν είμαι troll εγώ) ότι το blog ΕΚΦΥΛΙΖΕΤΑΙ ΞΑΝΑ με sex-chat και cyber-sex και (δε θυμάμαι τι άλλο μου είχαν σούρει) μεταξύ Aphrodite και Heinz και μάλιστα με τις ...ευλογίες του γάτου!

Όχι τίποτε άλλο, αλλά ο Heinz δεν είναι καν ...τριαντάρης. Κοντεύει τα -ήντα ;)

Όσο για τη Θεά, ας μην ανοίξω το στόμα μου και κάνω ...αποκαλύψεις ;)

Υ.Γ. Συνεχίστε, συνεχίστε, από τη ...ζήλεια μου τα λέω - houlia, εσύ είπαμε: μακριά από το PC!

bidibis είπε...

“Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ”
ΔΙΟΓΕΝΗΣ


Τελικά εμείς οι έλληνες είμαστε είτε Ινδουιστές είτε βουδιστες (η λέξη νιρβάνα άλλωστε είναι ελληνικη -προέρχεται από τον ποιητη...)φυλακισμένοι σε σώματα ορθοδόξων.

Κάποιος να μας ελευθερώσει please!


O υπευθυνος για την συγχρονη υλιστικο-καταναλωτική κατάντια μας είναι ο Μ Αλεξανδρος που κώλωσε να μπει στην Ινδια και να μας ενωποιήσει με το αδελφο αυτό έθνος, το οποίο θα μας απελευθέρωνε απο τα πάθη της σάρκας μας.

Αντ' αυτου Αρχιεπισκοπίξ

Aphrodite είπε...

@mickey,

Εκτός από βρώμικο σαρκίο έχεις και βρώμικο μυαλό!

Το μόνο "παρεξηγήσιμο" της ιστορίας, το "Πού είσαι αλήθεια?" εννοεί "σε ποιόν αντίποδα βρίσκεσαι", ρέπεις προς το να "είσαι", ή να "έχεις"?

Μάλλον στη Disneyland δεν κάνατε σχετικά σεμινάρια...

Ετσι ή αλλιώς, το πινγκ-πόνγκ (ορίστε, να άλλος ωραίος όρος για να ξεφύγουμε από τις αηδίες) το μετέφερα στο μπλογκ του, ΟΚ?

(Για ζηλιάρης καλούτσικος είσαι... Και περί -ήντα τα ξανάπαμε, η κατανάλωση αυξάνει αναλόγως κυβικών, ξεκόλλα!)
:-)

heinz είπε...

@andy

Σωστά. Κι αυτό που κουβαλάς πάντα μαζί σου δεν στο παίρνει ποτέ κανείς. Η Porsche μια χαρά είναι, αλλά πότε την έχεις πότε την χάνεις. Δε διαφωνούμε.

@aphrodite

Είμαι εκεί που είπες. Και σε ρωτάω κάτι ευθέως: Εύη? (θάχει ΤΗΝ πλάκα)

bidibis είπε...

sizenagir said... Μάλιστα τώρα που το λέτε αφού η Ελλάδα πάει από το κακό στο χειρότερο όπως λέτε
.


Από πού προκύπτει ότι πιστεύω πως η Ελλάδα πάει από το κακό στο χειρότερο. Αντίθέτως πιστεύω ότι πάει καλύτερα από τα παλια άσχετα αν είμαστε εγγενώς γκρινιάρηδες. Απλώς πιστεύω ότι στο παρελθόν δεν ξέραμε να διαλέγουμε σωστούς δυνάστες (είναι μια τέχνη και αυτό). Αν αντί για σαρίκια προτιμουσαμε τις τιαρες, σήμερα ίσως τα διδάγματα του διαφωτισμού θα ήταν το κυρίαρχο ιδεολογικο ρεύμα (αντι της μετα-κομμουνιστικής νεορθοδοξίας) και ενδεχομένως θα παίζαμε σε όλους τους τομείς σε επίπεδο«καμπιονάτο» (αντι για παραγκάτο-γκαγκατσάτο).


Το κυριοτερο δε είναι ότι θα είχαμε γλιτώσει από τη δικτατορία των μπουζουκιών και του Νταλάρα!


Με τα «αν» όμως την ιστορία δεν την αλλάζεις, αλλά την παραχαράζεις

mickey είπε...

Θεά, τα -ήντα του heinz δεν τα είπα για το ...ουκ έρχεται μόνον, αλλά για την Κατά Troll "ανωριμότητά" του - θα θυμάσαι τα περί τριαντάρηδων που τσατάρουν ακόμα ;)

Πάλι το 'χασες το υπονοούμενο - τς τς τς κι είσαι κι έξυπνη κοπέλα...

Εγώ πάντως, ως σοβαρός πόντιξ, θα επανέλθω εις την τάξιν και ...αμαρτίαν ουκ έχω!

mickey είπε...

Με αφορμή το σχόλιο του par-i-saktos στις 1:43μμ:
Η μόνιμη πρόσβαση στο Internet (DSL κλπ), όπως και η συνεχής δυνατότητα επικοινωνίας (με τα κινητά π.χ.) είναι ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Όποιος δεν το βλέπει είναι απλά ...τυφλός. Η "λάθος" χρήση (πώς ορίζεται άραγε;) έχει να κάνει καθαρά με εμάς, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.

Ευελπιστώ στα επόμενα χρόνια να υπάρχει ένα ενιαίο παγκόσμιο ασύρματο δίκτυο (βασισμένο πιθανότατα στα πρωτόκολλα του Internet), το οποίο θα μας παρέχει κάθε πληροφορία και επικοινωνία φθηνά και με ασφάλεια (κατά Heinz). Σε συνδυασμό με τεχνολογίες αναγνώρισης φωνής (δεν μπορώ άλλο τα δύσχρηστα πλήκτρα και τα φορτωμένα μενού των κινητών) και άλλες εξελίξεις θα φέρουν μια πολύ πιο "ανθρώπινη" και "φυσική" τεχνολογία, ενδεχομένως αόρατη (ή έστω απαρατήρητη) και πολύ φιλική - σε εμάς και το περιβάλλον.

Όσο για τις κάμερες (still και video), που από την αδιαφορία μπορεί να σου γίνουν μανία και αντί να χαίρεσαι τις διάφορες στιγμές, να παρασύρεσαι με την καταγραφή τους (ψάχνοντας ρυθμίσεις και προσέχοντας τη μπαταρία), ένα είναι το απόλυτο gadget:

Ενσωματωμένα CCD στα μάτια μας, δυνατότητα zoom στους φακούς των ματιών μέσω συγκεντρωμένης σκέψης και καταγραφή των όσων βλέπουμε σε ενσωματωμένες μικροσκοπικές συσκευές αποθήκευσης με επαρκή χωρητικότητα. Με την ταχύτατη ασύρματη μετάδοση μέσω του παγκόσμιου δικτύου σε πιο ευρύχωρα μέσα, θα μπορούμε να καταγράφουμε τη ζωή μας όπως ακριβώς την βλέπουμε και να κοιτάξουμε όποια στιγμή θέλουμε στο παρελθόν, χωρίς άγχος αν τραβήξαμε την τάδε πόζα ή το τάδε κλιπάκι με το σωστό φωτισμό και ρυθμίσεις ASA. Όλα αυτά είναι αρκετά περίπλοκα, δύσχρηστα και μας τρώνε τζάμπα χρόνο, ειδικά σε γεγονότα που ζούμε μόνο μια φορά στη ζωή μας (όποτε θέλουμε πάντως θα τα έχουμε κι αυτά για πιο καλλιτεχνικές προσεγγίσεις).

Η Τέλεια Μνήμη λοιπόν - δίνω το πολύ δέκα χρόνια για να γίνει! Βεβαίως η έννοια της ιδιωτικότητας θα πάει περίπατο (μαζί με πολλές ακόμα αλλαγές), αλλά αυτό έχει αρχίσει ήδη να γίνεται προ πολλού ;)

Μην κρίνετε λοιπόν από αυτό το "μεταβατικό" στάδιο. Έχουν ακόμα πολλά να δουν τα μάτια μας - κυριολεκτικά!

kyriaz είπε...

Κάποιοι είναι ό,τι έχουν.Διαφορετικά-μερικοί από εμάς είμαστε η προέκταση του ποντικιού μας.Και τίποτε άλλο

blade runner είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
blade runner είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
blade runner είπε...

Αυτός που καταναλώνει για να καταναλώνει είναι γνωστό πως δεν λαμβάνει καμία ουσιαστική ικανοποίηση από αυτό.

Είναι άλλο πράγμα να μπαίνεις ζαλισμένος σε ένα εμπορικό κέντρο, με βλέμμα θολό και κενό και την πιστωτική ανά χείρας και να σηκώνεις όλο το εμπόρευμα (!), κι άλλο να ικανοποιείς την ανάγκη σου για υψηλή ποιότητα ζωής. Κι όταν λέμε ποιότητα ζωής, εννοούμε το υψηλότερο δυνατό επίπεδο ικανοποίησης του συνόλου των αναγκών σου (βασικές ανάγκες, συναισθηματικές ανάγκες, αισθητικές ανάγκες κλπ.). Για παράδειγμα, έχω μια εμμονή με τη μουσική και τον κινηματογράφο. Εννοείται ότι θα καλύψω την ανάγκη μου να απολαμβάνω αυτές τις δύο αγάπες μου με όσο το δυνατόν αρτιότερο τεχνικά εξοπλισμό! Οσο μου το επιτρέπει το εισόδημά μου λοιπόν, πάντα θα αφιερώνω μεγάλο μέρος του σε αυτές τις δύο μεγάλες αγάπες μου, αδιαφορώντας για το κόστος. Αν αγαπάω τον Καβάφη, για παράδειγμα, και θέλω να αγοράσω τα ποιήματά του, μπορώ να αγοράσω τη φτηνή έκδοση, μπορώ όμως να επιλέξω και την ακριβότερη, του Ικάρου. Το περιεχόμενο είναι ακριβώς το ίδιο, η αίσθηση όμως είναι διαφορετική. Και ακόμη ανώτερη σε ποιότητα, αν αναζητήσω ακόμη πολυτελέστερες εκδόσεις. Εχω δε την πεποίθηση, ότι όσο βαθύτερα κολυμπάς στην προσπάθειά σου να ικανοποιήσεις μια ανάγκη σου, τόσο αυστηρότερα γίνονται και τα κριτήριά σου. Η πολυτέλεια παύει να είναι απλά πολυτέλεια, γίνεται ανάγκη γιατί καθορίζει το μέγεθος της απόλαυσης που σου χαρίζει η ικανοποίησή της. Θέλετε να το ονομάσετε ηδονισμό αυτό; Εστω. Αλλά καταπιέζομαι στην ιδέα ότι όντας σε ένα εστιατόριο για δείπνο, θα προτιμήσω να πιω ένα φτηνό κόκκινο κρασί αμφιβόλου ποιότητας, από ένα καλό κόκκινο κρασί που θα επιτεθεί γλυκά στον ουρανίσκο μου με γεύση και άρωμα... Και μην βιαστείτε να πείτε ότι έχω αυτή τη δυνατότητα ίσως, άρα γι'αυτό επιδεικνύω τέτοια άνεση... Με έναν μισθό ζω, και ό,τι έκτακτα, έξτρα εισοδήματα προκύπτουν, σημαίνουν πάντα πολλή πολλή δουλειά! Προτιμώ ωστόσο να βγω για φαγητό σε εστιατόριο μία φορά στις 10 μέρες και να απολαύσω ένα καλό δείπνο, από το να βγαίνω 3 φορές την εβδομάδα και να αρκούμαι σε μεσοβέζικες επιλογές. Κατά συνέπεια, και η κατανάλωση πιστεύω πως απαιτεί γνώση, υψηλά αισθητικά κριτήρια και εκλεκτικότητα, προκειμένου να έχει ένα νόημα και να προσφέρει ανώτερη απόλαυση. Αλλιώς, είναι απλώς μια παράδοση στην καταναλωτική υστερία των καιρών μας, που προκύπτει ως αυτοσκοπός!

Επίσης, θα συμφωνήσω ότι ανάμεσα σε αυτόν που αγοράζει ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο και ξέρει τους λόγους για τους οποίους το εκτιμά, και σε κείνον που το αγοράζει γιατί προσδοκά μια αυτόματη άνοδο στη συνείδηση των πολλών, υπάρχει μια άβυσσος.

Τα δε εμπορικά κέντρα, θα συμφωνήσω με ένα σχόλιο της aphrodite, σε μένα προσωπικά προκαλούν ένα είδος ασφυξίας. Μετά από λίγη ώρα νιώθω την ακατανίκητη επιθυμία να βγω στον καθαρό αέρα και να αναπνεύσω! Ενα μεγάλο κομμάτι των καταναλωτών το ικανοποιεί, εγώ προσωπικά είμαι η χειρότερη πελάτις τους.

blade runner είπε...

Οι άνθρωποι είμαστε πολύπλοκα όντα, σε διαρκή δυναμική σχέση με το περιβάλλον μας.

Σε μια συζήτηση που είχα πριν καιρό, με διάφορους φίλους άνω των 30, συμφωνήσαμε ότι είναι υποκριτικό να ζεις σε μια κοινωνία δυτικού Τύπου, και να λες ότι δεν ενδίδεις στην κατανάλωση! Η κατανάλωση αποτελεί κινητήριο μοχλό για την οικονομία μιας τέτοιας κοινωνίας, και είτε το θέλεις είτε όχι, η ποιότητα της ζωής είναι συνυφασμένη με το πόσο καλά λαδωμένη είναι αυτή η περίπλοκη μηχανή.

Η ανισότητα προκύπτει ακριβώς από το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πλανήτη έχει τεθεί εκτός αγοράς ή συμμετέχει με σαφώς δυσμενέστατους όρους. Ετσι προκύπτει το γεγονός ότι ένα χαμηλότατο ποσοστό του πληθυσμού κατέχει το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του χρήματος που κινείται στον πλανήτη. Μην είμαστε όμως τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε ότι το μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού θα είχε περισσότερες ελπίδες να αποδειχθεί εφαρμόσιμο ικανοποιητικά και με σεβασμό στον άνθρωπο, απ'ό,τι είχε στις αρχές του αιώνα! Ναι, η οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη, ναι την ελέγχουν τα τραστ των πολυεθνικών, ναι η "Δύση" είναι δυσανάλογα ευημερούσα σε σχέση με τον "αναπτυσσόμενο" κόσμο, και πολλές φορές σε βάρος του, αλλά αυτή είναι η δυναμική των πραγμάτων, και αυτό είναι το σύστημα στο οποίο έχει καταλήξει η διεθνής οικονομία. Πιστεύετε πως η λύση είναι να καταρρεύσουν οι πολυεθνικές; Aυτό ίσως θα σήμαινε αυτομάτως έναν γενικευμένο πόλεμο, πολύ χειρότερο από τον Β' Παγκόσμιο, και πολύ πιο καταστροφικό ενδεχομένως.

Ο Αιζενχάουερ είχε πει στις αρχές της δεκαετίας του '50, όντας Πρόεδρος των Η.Π.Α., "καταναλώστε γιατί χανόμαστε!", ωθώντας τους αμερικανούς πολίτες να λαδώσουν τη μηχανή... Ακριβώς γιατί η κατανάλωση θα σήμαινε αυτομάτως μεγαλύτερη ζήτηση, η μεγαλύτερη ζήτηση μεγαλύτερη παραγωγή, και η μεγαλύτερη παραγωγή άφθονες θέσεις εργασίας, άρα και άνοδο των οικονομικών δεικτών. Πολύ πρόχειρος ο συλλογισμός, αλλά ποιος από μας δεν αντιλαμβάνεται ότι το σύστημα της ελεύθερης αγοράς έχει στη βάση του την παραγωγή προϊόντων που θα καταναλωθούν στη συνέχεια κυρίως από αυτούς που τα κατασκευάζουν, που είναι και αυτοί που στηρίζουν την οικονομία, γιατί είναι και οι περισσότεροι...

Οταν ακούω να μιλάνε οι αριστεροί πολιτικοί, ιδίως του ΚΚΕ, μου δίνουν την εντύπωση ότι α)δεν έχουν καμία επαφή με την εποχή τους και β) δεν πήρανε κανένα μάθημα από τα όσα δίδαξε η πρόσφατη ιστορία.

Ζητάνε από τους έλληνες πολίτες να στρέψουν την πλάτη στα μεγάλα κόμματα, γιατί αυτά "στηρίζουν τα σκοτεινά σχέδια των ιμπεριαλιστών πολεμοκάπηλων καπιταλιστών", αντί να ασκούν αποτελεσματική αντιπολίτευση και να προτείνουν λύσεις!

Και ειδικότερα για την Ελλάδα, πιστεύει κανείς πραγματικά πως ο Ελληνας στενάζει λόγω της υποδούλωσής του στις τράπεζες; Ποιος σώφρων άνθρωπος θα επέλεγε το δανεισμό αν είχε άλλες λύσεις στη διάθεσή του; 'H μήπως δεν έχει αντιληφθεί το σύνολο σχεδόν των δανειζόμενων Ελλήνων τι σημαίνει να χρωστάει 10.000 ευρώ σε κάρτες και δάνεια; Στην καλύτερη περίπτωση...

Οι ισχυρές οικονομίες είναι ισχυρές γιατί έχουν ανάπτυξη, βιομηχανία ή άλλες εναλλακτικές πηγές εσόδων, γιατί έχουν οργάνωση και στόχευση, γιατί έχουν μακροπρόθεσμα και υλοποιήσιμα οικονομικά προγράμματα, γιατί καταφέρνουν να ισορροπούν μεταξύ των απαιτήσεων της ελεύθερης αγοράς και των αρχών του κράτους δικαίου αλλά και του κράτους προνοίας. Και οι ισχυρές οικονομίες είναι συνήθως αυτές που αποδεικνύουν στην πράξη τον σεβασμό τους στον πολίτη, που ναι μεν φορολογείται, ναι μεν δουλεύει παραπάνω απ' όσο αντέχει για να ανταπεξέλθει, αλλά έχει ως αντάλλαγμα ένα οργανωμένο κράτος, που σπεύδει να κάνει τη ζωή του καλύτερη και ευκολότερη, όχι δυσκολότερη και πιο μίζερη, όπως στα μέρη μας! Κι ακόμη και αυτές οι οικονομίες κλυδωνίζονται τελευταία.

Η κατανάλωση είναι το πρόβλημα, ή η έλλειψη ανάπτυξης;

Oι ανάγκες του ανθρώπου δεν εξαφανίζονται με το να τις καταπιέζουμε, και ισορροπούν προς αυτό που επιτάσσει ο κανόνας του "μέτρον άριστον", όταν ικανοποιούνται, όχι όταν καταπνίγονται, στο όνομα ενός ιδεώδους, που σπανίως μεταφράζεται σε ουσιαστική ευημερία.

Απο κει και πέρα, ο καθένας προσωπικά έχει την κρίση και τη θέληση να διατηρεί την ισορροπία στη ζωή του. Η κατανάλωση δεν είναι πανάκεια, ούτε δαίμονας. Η υπερκατανάλωση, ναι, είναι δείγμα αδυναμίας και βλακείας, αλλά όχι και να τα ισωπεδώνουμε όλα και να γινόμαστε υποκριτικοί τιμητές όλου του ανθρώπινου είδους. 'Η μήπως όλοι αυτοί που βλέπουν στην κατανάλωση τον ίδιο το ... διάβολο ζουν στην έρημο της Αιγύπτου, μέσα σε σκηνές;

kyriaz είπε...

Κάπου έχει δίκιο οκ. Δήμου αλλά δε θέλουμε να το δεχτούμε:πόσοι απ' αυτούς που τώρα διαφωνούν μαζί τους θα έφταναν στα όρια της σχιζοφρένειας αν τους χάλαγε ο υπολογιστής;Δυστυχώς...αυτά ισχύουν.Όμως ό,τι και να κάνουμε για να γεμίσουμε το κενό μέσα μας....αυτό παραμένει ε κ ε ί και μια μέρα θα μας καταπιεί...μαζί με τα λαπτοπ,τα mp3, τα dvd players
και τις εξελιγμένες ψηφιακές μηχανές μας.

blade runner είπε...

να τα ισοπεδώνουμε όλα, ήθελα να πω, όχι να τα ισωπεδώνουμε...!

:)

Aphrodite είπε...

@mickey, 4:24,

Δεν έχασα κανένα υπονοούμενο, εσύ δεν πιάνεις απαντήσεις with a twist!

Πώς να σου πω σεμνά ότι το πιο "ελαφρύ" το πηγαίνω direct στο μπλογκ του ανθρώπου?

Και για το:
"Ενσωματωμένα CCD στα μάτια μας, δυνατότητα zoom στους φακούς των ματιών μέσω συγκεντρωμένης σκέψης"

πες μου, από τι ώρα άρχισες τα σκληρά σήμερα? :-)

Σε όσα λες (ευτυχώς που αναγνωρίζεις ότι η κάθε έννοια ιδιωτικότητας πάει ανά πάσα στιγμή για τσιγάρα), δεν αφήνεις καθόλου χώρο για το να ζείς/καταναλώνεις την ίδια σου τη ζωή και να το φχαριστιέσαι ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣΑΙ!

Κια μετά, έστω ότι τα έχεις όλα σωσμένα, ώστε να μπορείς ανά πάσα στιγμή να τα επεξεργαστείς και να "τυπώσεις" την τέλεια εικόνα ή να ανατρέξεις σε οποιαδήποτε ανάμνηση- ποιός θα έχει τον χρόνο να κάνει όλο αυτό το "filing"?

Προτείνω να πας να καταναλώσεις 3 κιλά παρμεζάνας στην καθησιά σου να σού'ρθει νύστα και να μου απαντήσεις μετά - στο μπλογκ σου!

:-)

blade runner είπε...

σε ό,τι αφορά το sexchat, που κατήγγειλε ο ποντικός, να πω ότι ενδίδω στις τολμηρές προτάσεις του Δον Γάτου και αναμένω περισσότερες λεπτομέρειες!

Ετσι, για να μην το παραβαραίνουμε το κλίμα...

Πάω να αγοράσω κανά καινούριο μπλουζάκι τώρα, να ανανεωθώ...

Black Swan είπε...

One ,Two , three testing OK



Mall από εδώ Mall από εκεί

ΤΟ ΒΡΗΚΑ!!!


ΜΠΗΚΑ κι εγώ, ως όφειλα ΣΉΜΕΡΑ (Ας όψεται η βροχούλα) στον Ναό της κατανάλωσης.
Όπου γινόταν μεγαλύτερο προσκύνημα κι απ' τη φάτνη του Μεσσία.


Έφτασα με το τρένο, περπάτησα μια γέφυρα και μπήκα στην Νέα Υόρκη

Πολύ κόσμος που έκανε window shopping.

Σαν να επέστρεψαν τα Ελγίνεια και να ανέβαινε στην Ακρόπολη όλη η Αθήνα να τα θαυμάσει.

Τέτοιος πανικός!

Μπήκα μόνο σε ένα κατάστημα για να αγοράσω σκορδοτρίφτη.

Και τα κατάφερα. Δεν αγόρασα τίποτα άλλο.

Βγαίνοντας διάβασα ένα ξέμπαρκο αυτοκόλλητο που προειδοποιούσε







«Αν θες να ψωνίζεις ως τις 12, ετοιμάσου να δουλεύεις ως τις 11»
μ.μ φυσικά!!!


Mayday-Mayday

mickey είπε...

Χαίρομαι που επιτέλους η ζήλια της Θεάς βγήκε απροκάλυπτα στη φόρα :))

Κι έλεγα κι εγώ, οι μπηχτές μου για τα Prada και τις ατελείωτες γκαρνταρόμπες δε θα πιάσουν τόπο;

Και πάλι κάνεις λάθος! ΔΕΝ καταγράφεσαι (από άλλους), καταγράφεις ΕΣΥ με πολύ πιο απλό και εύχρηστο τρόπο, αυτό που τώρα πασχίζεις να κάνεις (αν όχι εσύ προσωπικά, πολλοί άλλοι) με καλώδια, συσκευές και χίλια μύρια τεχνικά προβλήματα. Και βασανίζεσαι να θυμηθείς ποιος, πού, πότε και χίλια δυο άλλα. Και που μειονεκτείς σε σχέση με άλλους που έχουν καλύτερη μνήμη απο σένα και πασχίζεις με organizer και filofax. Αναμνήσεις δηλαδή εσύ δεν έχεις; Σημειώσεις δεν κρατάς;

Άλλωστε, αν θελήσεις να κάνεις switch off για να μη θέλεις να "καταγράψεις" κάποιες prive στιγμές, ποιος σε εμποδίζει; Και ποιος μίλησε για filing; Πολύ πρωτόγονα όλα αυτά. Θα οργανώνονται όλα αυτόματα - δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ δύσκολο. Ειδικά αν ξέρεις πάνω κάτω τη χρονική στιγμή θα βρίσκεις πολύ εύκολα τα πάντα.

Όλα αυτά που έχουμε (από τον εγκέφαλο, τις φωτό και τα video clips μέχρι αυτο εδώ το ρημάδι το blog) ΜΝΗΜΗ είναι! Τους μηχανισμούς τους έχει κατασκευάσει η φύση ή εμείς. ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙΣ έτσι κι αλλιώς (μέσω των ματιών και του εγκεφάλου σου) - και κανείς δε σε εμποδίζει να το φχαριστιέσαι!!! Είναι απλά ζήτημα "οπτικής" γωνίας ;)

Θεά, εδώ, ενώπιον όλων, βάζω 100.000 ευρώ στοίχημα (και παραπάνω αν θες) ότι σε 10 χρόνια, το σύστημα που περιέγραψα θα είναι πραγματικότητα! Κι αν δε θες να το έχεις εσύ, δικαίωμά σου βεβαίως - οι υπόλοιποι θα πλακώνονται να το αγοράσουν :))

Τς τς τς κι είσαι κι έξυπνη κοπέλα ;)

paragrafos είπε...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ :
------------------------

ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ!



Με χαρά και απέραντη αγάπη

Παράγραφος

heinz είπε...

blade runner said [4:56]...

"Οι άνθρωποι είμαστε πολύπλοκα όντα, σε διαρκή δυναμική σχέση με το περιβάλλον μας".

Πάρτα Mickey, ξαναπάρτα Mickey!!! (να μάθεις να σνομπάρεις την συστημική θεωρία!!!)

:-)))

harry reloaded said...

"Οσοι ειναι του Παρθενωνα,δεν μπαινουν καν να μπλογκαρουν".

Ε, κάτσε στον Παρθενώνα και κάνε την αυστηρή Καρυάτιδα. Κράτα και απουσιολόγιο.

Τις λέξεις τυπολατρία, άκρατος φορμαλισμός, τις έχεις υπόψη σου ή να τις αναλύσω???
(δεν είμαστε καλάάάά!!!)

heinz είπε...

Viennezos said...

"Μόνο που απ’ όσο γνωρίζω τον Ν.Δ. (μέσα από τα κείμενά του) δεν νομίζω ότι το είπε με κυνική διάθεση. Δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι κυνικός σε τέτοια θέματα."

Χμ, ούτε και γώ... Να πω τι νομίζω ότι είναι??
Αδιόρθωτος προβοκάστωρ!!!! Τσιγκλάει τον κόσμο, προβάλλοντας αντιρρήσεις στον κοινό τόπο.
Σαν προβοκάτορας κάστορας (προβοκάστωρ), κατατρώει την επιχειρηματολογία να αναδείξει την αντίφαση, σηκώνει φράγματα στη ροή της σκέψης, να δει: θα προχωρήσει το νερό ή θα λιμνάσει?

Το ξέρω το κουσούρι, τόχει κι άλλος...

mickey είπε...

Α, ρε Heinz, η ...αυτογνωσία σου μ' αρέσει :))

Αλλά, ΕΓΩ σνομπάρω τη συστημική θεωρία; Ο πιστός οπαδός της; Πού σου έταξα το "ευαγγέλιο" σε χρυσόδετη έκδοση; Για να μάθεις, ΔΕΝ θα στο πάρω - έτσι κι αλλιώς η συνωμοσία έγινε, το "πολυπόθητο" επετεύχθη :P

Πάντως, το σχόλιο της blade runner ήταν το καλύτερο ΣΟΒΑΡΟ που γράφτηκε σε αυτό το post. Όσο για τα αστεία, άλλες ...θεές έχουν τα πρωτεία :P

bidibis είπε...

harry ασε τα παράπονα και μπες στου Ανδρουλάκη. Εχει ωραίο θέμα για το πετρέλαιο (συγγενικό με τουτο εδω το ποστ περι κατανάλωσης)

BugoTheCat είπε...

Ενδιαφέρον άρθρο, πολλά ειπώθηκαν και δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Μάλλον δεν χρειάζεται να προσθέσω και τίποτα..

..απλώς είπα να ρίξω και εγώ τα δυο eurocents μου. Θα αναφερθώ στον αρχαίο καημό μου, την φράση 'παν μέτρον άριστον' που μου είχε κολλήσει στραβά στο μυαλό μου και όπου και αν πήγαινα την πιπιλίζαν σαν καραμέλα (και φυσικά ένοιωθα σαν την μύγα που μυγιάζεται ;). Πάντα κολλούσε κάπου στην πορεία/κατάληξη της κάθε συζήτησης, και αυτό γιατί κάθε αντικείμενο, συνήθεια, ασχολεία, σύστημα, μόδα, πάθος έχει και τα καλά του και τα κακά του, και όσοι είναι υπέρ ή κατά αναγκάζονται στο τέλος να συγκλίνουν σε αυτή τη ρήση για να μην απορρηφθούν τα θετικά των δύο αντιθέτων (να τα 'χουμε όλα και να είμαστε και εντάξει δηλ.). Αναρωτιέμαι όμως που βρίσκεται αυτή η λεπτεπίλεπτη ισορροπία; Που συγκλίνει το φυσιολογικό; Ποιό είναι το άριστον μέτρον για το οποίο μιλάνε όλοι;

Είχα αποθημένα με αυτήν την φράση μικρός και θα αναλύσω το γιατί, δεν θα ήθελα ωστόσο με αυτόν τον τρόπο να επιτεθώ σε αυτήν την ρήση ή σε όσους την εκφράζουν. Σαν νέος που είχα τρέλα με τους υπολογιστές και το να ασχολούμαι με αυτούς από hobby, το άκουγα συχνά και με ενοχλούσε. Και δεν πίστευα και στον εαυτό μου και σε αυτό που έκανα, δεν το 'χα αναλύσει για να είμαι έτοιμος να το αντικρούσω. Αν είχε σημασία αυτό. Κατάλαβα όμως ότι το μέτρο δεν είναι το ίδιο για όλους. Για εμένα ας πούμε το φυσολογικό στο κάπνισμα θα ήταν τα μηδέν(!) πακέτα την ημέρα γιατί το βρίσκω περιττό και βλαπτικό. Η δεσποινίδα που καπνίζει σαν φουγάρο και μου λέει "Αμάν εσύ με τους γκομπιούτερς!" θεωρεί ως μέτρον το να χρησιμοποίεις αποκλειστικά τον υπολογιστή για τη δουλειά σου και μόνο, γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι και τρόπος ζωής για τους geeks σαν εμάς! Λίγο extreme τα παραδείγματα βέβαια αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι το μέτρο είναι τελικά προσωπική υπόθεση του καθενός.

Αυτό που βαρέθηκα τελικά είναι η προσπάθεια του κόσμου να μου ορίσει πως θα ζω εγώ, συν του ότι η ρήση τους "Όταν φτάσεις στα 40 θα κοιτάς τη ζωή σου πίσω και θα δυστυχείς!" δεν βοηθούσε παρά με έκανε περισσότερο δυστυχισμένο χωρίς να χρειάζεται πραγματικά. Εμμ, όταν σου το λένε πολλοί το πιστεύεις ;P

Σήμερα δέχομαι τις ιδιαιτερότητες και πάθη των άλλων και ας μην μπορώ να τα καταλάβω, απλά το επόμενο βήμα είναι πως θα μπορέσουμε να συμβιώσουμε με όλα αυτά χωρίς να καταπατηθούν οι ελευθερίες του καθενός. Δύσκολο but the way to go..

blade runner είπε...

Φίλε optimus

Οπως έμαθα κι εγώ πρόσφατα, δεν είναι "παν μέτρον άριστον", αλλά "μέτρον άριστον". Το παν προστέθηκε αργότερα.

blade runner είπε...

Μία εξήγηση που βρήκα πρόχειρη, είναι αυτή του Μαρωνίτη:

Μετρολογία
* Ολα τα φέρνουμε στα δικά μας μέτρα, που κι αυτά αλλάζουν ανάλογα με την περίσταση
Δ. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ
Ενας θεός ξέρει τί ακριβώς είχαν στον νου τους οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, όταν έλεγαν «μέτρον άριστον». Στο οποίον, αμέτρως εμείς, προσθέτουμε κι ένα «παν». Φαντάζομαι ότι το ρητό δηλώνει σε μας πως, αν υπάρχει κάποιο μέτρο, καλό είναι να το χρησιμοποιούμε, για να μετρούμε το κάθετι: δικό μας και ξένο, κοντινό και μακρινό, ζωντανό και ψόφιο. Ας πούμε: το μπόι μας, καθώς πρώτα μεγαλώνει και μετά σουρώνει. 'Η την κακία μας (μπορεί και την καλοσύνη μας), αν πληθαίνει ή φυραίνει. Τέλος και προπαντός την ίδια μας τη ζωή: πότε περισσεύει και πότε λιγοστεύει."

BugoTheCat είπε...

Thanks bladerunner very much! Δεν το γνώριζα αυτό. Βρήκα το άρθρο στο google και το διαβάζω :)

Nikos Dimou είπε...

ExBerliner said...
ΝΔ said
"Όσο για τις ενοχές για το παιδάκι που συναρμολογεί πλυντήρια κλπ. αν δεν το είχε κι αυτό, θα πέθαινε της πείνας." Εδώ σοκαρίστικα από την κυνικότητα.

Δείχνει πως δεν γνωρίζετε την πραγματικότητα. Όταν ανοίγει ένα εργοστάσιο σε αυτές τις φτωχές περιοχές γίνεται σκορωμός ποιος θα προσληφθεί, έστω και με μισθό πείνας. Πρώτα γιατί αυτό που σε δικά μας μέτρα είναι μισθός πείνας, εκεί δεν είναι. Δεύτερον γιατί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ - όχι αυτή τη στιγμή.

Εγώ έχω ζήσει αυτή την κατάσταση από κοντά. Συμφωνώ μαζί σας πως είναι εκμετάλλευση και πρέπει να αλλάξει το σύστημα και να αμειφθούν καλύτερα οι εργάτες παντού (δεν είμαι ούτε βλαξ ούτε σαδιστής). Μέχρι να γίνει αυτό - και μπορεί να πάρει καιρό - τι προτείνετε;

Zoros είπε...

@heinz 3:15μμ

Πολύ καλό σχόλιο!
Όχι τίποτα άλλο, είσαι και συνάδελφος σεκιουριτάς!

heinz είπε...

Zoros said...

"Όχι τίποτα άλλο, είσαι και συνάδελφος σεκιουριτάς! "

όχι δεν είμαι. Αλλά είχα καθηγητή τον Δ. Γκρίτζαλη, οπότε....

Haris είπε...

ΝΑι στην κατανάλωση ανάλογα με τις πραγματικές ΑΝΑΓΚΕΣ μας...

Aphrodite είπε...

@mickey,

Εγραψα στις 5:03,

"Σε όσα λες (ευτυχώς που αναγνωρίζεις ότι η κάθε έννοια ιδιωτικότητας πάει ανά πάσα στιγμή για τσιγάρα), δεν αφήνεις καθόλου χώρο για το να ζείς/καταναλώνεις την ίδια σου τη ζωή και να το φχαριστιέσαι ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣΑΙ!"

και απαντάς, 5:35,

"Και πάλι κάνεις λάθος! ΔΕΝ καταγράφεσαι (από άλλους), καταγράφεις ΕΣΥ..."

ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΩ ΚΙ ΕΓΩ βρε πόντικα, ότι αν ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή καταγράφεις εσύ τον εαυτό σου, η κατάσταση φεύγει από την απόλαυση της κατανάλωσης και γίνεται βορά στην εν-συναίσθηση (κάπως σα να είσαι σκηνοθέτης διαφημιστικών, κι όποτε βλεπεις αλλουνού διαφήμιση, να μην μπορείς να παρασυρθείς από την όποια μαγεία της, από την συνολική εντύπωση, παρά αναλύεις τους φωτισμούς, αν πέτυχε το pack-shot, αν πέφτει το jingle καρφί, αν κάνει κρα η στάμπα της εταιρείας παραγωγής κτλ κτλ τκλ...)

Μη βλέπεις μόνον την πρώτη γραφή - πα΄ρτο με μια φετούλα λεμόνι μπας και (με) καταλάβεις επιτέλους...

"Θεά, εδώ, ενώπιον όλων, βάζω 100.000 ευρώ στοίχημα (και παραπάνω αν θες) ότι σε 10 χρόνια, το σύστημα που περιέγραψα θα είναι πραγματικότητα."

Αχ τι καλά! 28 Απριλίου του 2016 έχω λαμβάνειν! (κι έχω και μάρτυρες!)

"Τς τς τς κι είσαι κι έξυπνη κοπέλα ;) "

Αυτό είναι ψευδές κατά το ήμισυ - έλα τις βόλτες στα γρανάζια, όχι έξυπνη αλλά ναι κοπέλλα? (πανέξυπνη ή εντελώς βλάμμένη?) Ναι έξυπνη αλλά όχι κοπέλλα? (Θεά ή σκέτη little bitch?)

Τς, τς, τς... Βάλε κάτι πιο δύσκολο, πλήττω....
:)

mickey είπε...

Θεά, είτε δε με πιάνεις ή κάνεις την ...πάπια :)

Καλή η πλάκα, αλλά αν δεν το καταλαβαίνεις, άστο καλύτερα. Μιλάω να καταγράφεις ότι βλέπεις όπως το βλέπεις, χωρίς να δίνεις σημασία σε σκηνοθεσίες, φωτισμούς και όλες τις άλλες μανούρες που αναφέρεις. Πρόκειται για παρόμοια καταγραφή με εκείνη που ήδη κάνεις με τα μάτια και τον εγκέφαλό σου, απλά πιο αναλυτική και λεπτομερής (ως εικόνα και μόνο, αν και θα μπορούσαμε να καταγράφουμε και άλλες αισθήσεις). Αν τώρα εσύ έχεις "άγχος" με το σύστημα, απλά ΜΗΝ το φορέσεις όταν βγει! Δε στο έβαλα δα και υποχρεωτικά :)

Γράφεις:
"αν ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή καταγράφεις εσύ τον εαυτό σου, η κατάσταση φεύγει από την απόλαυση της κατανάλωσης και γίνεται βορά στην εν-συναίσθηση"

Όσο έγινε όταν οι άνθρωποι δεν είχαν τις σύγχρονες μεθόδους καταγραφής (φωτό, βίντεο, ηχογραφήσεις) και τις απέκτησαν. Ή ακόμα πιο παλιά, όταν άρχισαν να καταγράφουν τις σκέψεις τους με σύμβολα πριν μερικές χιλιάδες χρόνια. Τα ίδια έλεγαν πριν μερικές δεκαετίες και για την φωτογραφία, τον κινηματογράφο, τον φωνόγραφο, την TV, το video και πολλά άλλα όταν πρωτοβγήκαν. Μάλιστα, διάφοροι εκκλησιαστικοί παράγοντες θεωρούσαν ότι είναι βλασφημία και φυλακίζουν την ψυχή! Και τι ακριβώς είναι αυτή η "εν-συναίσθηση"; Ωραία ακούγεται ως λέξη, αλλά από ουσία; Δεν καταλαβαίνεις πως αυτό που αναφέρω είναι απλά μια επέκταση της μνήμης, όπως ήταν το βίντεο σε σχέση με το χαρτί και το χαρτί σε σχέση τις διηγήσεις; Και τότε η κατάσταση έγινε "βορά στην εν-συναίσθηση" μήπως;

Please, κατάλαβε το ΒΑΣΙΚΟ νόημα και μην κάνεις πώς δεν καταλαβαίνεις τι γράφω (αναφέροντας φετούλες λεμόνι και άλλα ...φαιδρά), παίζοντας με μια λέξη και χάνοντας την ουσία.

Αν πάντως απλώς κάνεις πλάκα, no problem! Ευκαιρία να εξηγήσω και πιο αναλυτικά σε τι αναφέρομαι - στο επόμενο σχόλιο (για όσους ενδιαφέρονται).

Τα τς τς, εγώ να δεις πώς πλήττω. Ούτε ...εκκλησία να έκλεβα :))

mickey είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
mickey είπε...

(συνέχεια από προηγούμενο)

Ούτως ή άλλως ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙΣ ήδη τι βλέπεις και όχι βεβαίως τον εαυτό σου από άλλο Point of View - δε φτάνει που εκφράζεσαι "περίεργα", ζητάς και τα ρέστα ;)

Πώς καταγράφεις/καταγράφεσαι; Μα, με το "φυσικό σύστημα" που ήδη διαθέτεις: Μάτια - Οπτικά Νεύρα - Εγκέφαλος. Και σε συγκεκριμένες στιγμές και περιόδους με φωτογραφική μηχανή και βιντεοκάμερα (αν και όποτε τα χρησιμοποιείς). Εφόσον λοιπόν ήδη καταγράφεσαι, αυτό που γράφεις ότι δήθεν θα "καταγράφεσαι" με το νέο σύστημα, απλά δεν έχει νόημα ως έμφαση και για τις ...συνέπειες. Ήδη συμβαίνει - με άλλον τρόπο!

Αν εννοείς όμως ότι καταγράφεσαι από άλλους (με την έννοια ότι άλλοι έχουν πρόσβαση σε αυτά που βλέπεις και καταγράφεις) σου εξήγησα πως αυτό δε συμβαίνει παρά τη θέλησή σου (εσύ καταγράφεις). Εξ ου και η (παρ)εξήγηση που έδωσα. Σκέφτηκα την "απίθανη" περίπτωση να εννοούσες κάτι τέτοιο - εγώ φταίω δυστυχώς ;)

Συμπέρασμα και επί της ουσίας (για να μην το κουράζουμε):
ΗΔΗ καταγράφεις/καταγράφεσαι και το φχαριστιέσαι! Αν θα το φχαριστιέσαι και τότε (με την "επέκταση" που περιέγραψα) είναι δικό σου πρόβλημα ή επιλογή (όπως και με τη χρήση κάθε άλλης τεχνολογίας ή αγαθού). Προσωπικά θα το φχαριστιέμαι μάλλον περισσότερο - ενδεχομένως και άλλοι :)

Περί ...filing βεβαίως και άλλων που έγραψες, όπως και για τη διευκρίνιση που σου έδωσα ότι μπορείς να κάνεις switch off εκ περιτροπής, δεν είδα να γράφεις τίποτα. Υποθέτω πως κατάλαβες επιτέλους ότι το σύστημα δεν θα δουλεύει σαν το PC στο σπίτι σου - είναι κομματάκι πιο ...προχωρημένο και εντελώς αυτόματο ;)

Απλά νομίζω πως παρασύρθηκες κι εσύ στα όρια της τεχνοφοβίας. Εστιάζεις σε αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις, χωρίς καν να έχει δοκιμαστεί κάτι (ακόμα δεν το φτιάξαμε καν). Καλή η τεχνολογία λοιπόν, αλλά αν την πάμε ένα βήμα πιο πέρα και δούμε άλλες προοπτικές που μας φαντάζουν τώρα "αφύσικες", παγώνουμε κομματάκι και αρχίζουμε τα ...υπαρξιακά μας. Τα ίδια γράφονται και για τα μεταλλαγμένα, την κλωνοποίηση κ.α. Δυστυχώς, όταν δεν κατανοούμε επαρκώς την τεχνολογία και τις θετικές προοπτικές της, αυτός είναι ο συνήθης τρόπος αντιμετώπισης. Μην το κάνουμε, επειδή μπορεί να πάθουμε κάτι από "κακή" χρήση :(

Για την ιστορία:
Τυφλοί και άτομα με εξασθενημένη όραση βλέπουν (θολά και αδρά προς το παρόν) χάρη σε εμφυτευμένα CCD. Έρευνες έχουν γίνει και στην καταγραφή εικόνων μέσω των σημάτων που ταξιδεύουν στα οπτικά νεύρα, καθώς και πειράματα ελέγχου μέσω σκέψης σε επίπεδο απλών εντολών (για τη λειτουργία του zoom θα αρκούσαν λίγες εντολές, όπως "zoom in", "zoom out" και "normal").

Το μόνο για το οποίο δε γνωρίζω να υπάρχει σχετική έρευνα είναι ένας μηχανισμός zoom, σε συνδυασμό με τον υπάρχοντα μηχανισμό των ματιών μας. Αλλά τι στο καλό, σε δέκα χρονάκια, όλο και κάποιος "τολμηρός" θα βρεθεί να το κάνει ;)

Στις 28/4/2016 λοιπόν, πιστεύω πως άλλος έχει λαμβάνειν :))

Υ.Γ. Μην το πάρεις προσωπικά και ...πατριωτικά. Μου έδωσες μια ευκαιρία να πω κάποια γενικότερα πράγματα, που ενδεχομένως να ενδιαφέρουν κι άλλους (αν και δε νομίζω να μπει κανείς εδώ μέσα ξανά). Μου αρέσει και η "πλάκα" και η "σοβαρότητα" και η "κόντρα" - το αυτό επιθυμώ και δι υμάς ;)

christoforos είπε...

Η δεύτερη φράση από αυτές που παρέθεσα χθες (βλέπε άνωθεν) έχει ως εξής (πολυτονικό στο πρωτότυπο):

"πέμψον μοι τυρού κυθριδίου, ίν' όταν βούλωμαι πολυτελεύσασθαι δύνωμαι"

και βεβαίως το "πολυτελεύσασθαι" μένει αμετάφραστον...

Valm είπε...

Ο ΝΔ λέει κάτι απλό που μερικοί δεν μπορούν το χωνέψουν για απροσδιόριστους λόγους.

Σου λέει απλά ότι το pc που έχεις και απαντάς στο Post του είναι ο σημερινός παράδεισος. Είναι ο πλούτος είναι το απόλυτο μέσο κατανάλωσης πληροφοριών, κουλτούρας κλπ.

Αλλά ακόμα και το πλυντήριο είναι ένα από τα ωραία της κατανάλωσης. Και αν έχετε ακόμα αντίρρηση θέλω να μου στείλετε φωτογραφίες με σας να πλένετε τα πουλόβερ σας στο χέρι.

Aphrodite είπε...

(Ffw 15 σειριακά χρόνια μετά)
Σιχτίρ... Εψαχνε τόσην ώρα να βρει τις τσίχλες νικοτίνης μές την τσάντα της (ό,τι κι αν ψάχνεις μέσα σε μια γυναικεία τσάντα βρίσκεται πάντα στον πάτο, αξίωμα!) – τα nicotine patches δεν εκαναν δουλειά, ήθελε σαν τρελλή ν’ανάψει τσιγάρο, να κάνει αυτές τις κινήσεις που της εξαγόραζαν λίγα δευτερόλεπτα ακόμη («Πόση αξία έχουν καποια δευτερόλεπτα κάποιες φορές, in a moment there is time for decisions & revisions which a moment will reverse, πού τον θυμήθηκα τώρα τον Εliot? Γερνάω, τα χρόνια μου μόνον σκόρπιες φλασιές από τη χώρα που δε μένω πια εκεί...»)
Δεν βρήκε καμμία, άρπαξε τον irish coffee της & έκανε τουμπεκί όσο οι άλλες μαμάδες που καθόντουσαν δίπλα της μιλούσαν απελπιστικά ταυτόχρονα – και απαντούσαν κιόλας η μια στην άλλη- για τα παιδιά τους, τα σχολεία τους, τα ρούχα τους, και σε κάθε, μα κάθε πάρτυ, μετά από 10 μετρημένα λεπτά φλυαρίας περνούσαν σε εξομολογήσεις για το πόσο ψυχοβγάλτικα ήταν στην πραγματικότητα τα βλαστάρια τους και πόσα πλήρωναν στον τοπ ψυχαναλυτή που ψώνισαν – μέσω word-of-mouth φυσικά...
Ηταν πολύ κουρασμένη, είχε κάνει ήδη το ταρτάν που της αναλογούσε ίσια & κόντρα, ξανά και ξανά, κι ούτε μετάλλιο ούτε τίποτα, μόνο ένα παιδί που την έγραφε, όταν δεν την μισούσε δηλαδή.... Κάποια ωραία ημέρα στη δουλειά, αφού είχε πετύχει μια από τις πιο πολυσυζητημένες μεταγραφές («Γυναίκα στο τιμόνι? Φαντάσου με πόσους έχει πάει εκεί μέσα η κ@$%^&*! Τι, δεν έχει παέι? Α την κ@$%^&*!» παραλήρημα στις σωμόν σελίδες στις οποίες έχεζε ο Πέρσης η φλοκάτη...) είπε τα παρατάω, να και οι τίτλοι, να και τα bonuses, να και οι Μαλβίδες σας, βάλτε τα εκεί που ξέρετε, βα-ρέ-θη-καααα!
Κι αγόρασε τον πιο ακριβό σύζυγο που άντεχε η... δανειοληπτική της ικανότητα – 55-άρη, κάποτε ωραίο, φτασμένο, χορτάτο, έτοιμο να πέσει από το κλαρί απάνω της και να της παραχωρήσει υψηλή κυριότητα στην ζωή του. Τα λεφτά του δικά τους, τα λεφτά της δικά της, αρκεί να έκαναν κάνα-δυό παιδιά, μη τυχόν και δεν αναπαρήγαγε η ψωνάρα το γενετικό του υλικό κι έχανε η φυλή... Το τέλειο pre-nup και κατ’ευθείαν IVF, όχι και να πηδιόμαστε σαν τα λαγουδάκια χρυσέ μου! (Γι’αυτή τη δουλειά υπάρχουν τα απανταχού pool boys, με την κ@$%α στο μάτι, τη δική σου δηλαδή, στο δικό τους το μάτι.... Κι ως γνωστόν, την κ@$%α σου δεν την παντρεύεσαι, αν θες να περάσεις καλά... Την βολή σου, βεβαίως!)
Πέντε προσπάθειες (καινούρια πτέρυγα στο ΙΑΣΩ), ορμόνες που θα γκάστρωναν ακόμη και αρσενικό ιπποπόταμο, κλάμματα, φωνές, υστερίες και ο άλλος να πηγαίνει γαι γκολφ 3 μέρες τάχα μου και να γυρνάει με τα ίδια ρούχα, ατσαλάκωτα, όπως μένουν άθικτα όταν τα φοράει επί 3-ήμερον ο καλόγερος κι όχι εσύ... Η τελευταία απόπειρα έπιασε (η καφετζού της Μάρας άραγε?), φύτεψαν 4, πρόβλημα στα 3, «μείωση», έμεινε ο ένας ο Χουντίνι... για να της βγάζει τέσσερα χρόνια αργότερα την ψυχή ανάποδα και τα κουνέλια ίσια!
Σήμερα, το πάρτυ γενεθλίων νούμερο 8 ή 10 γι’αυτόν τον μήνα, στο κτήμα μ’αμπελώνα δίπλα, που το είχαν μετατρέψει σε πάρκο θεαμάτων με κλόουν και ξυλοπόδαρους οι γονείς Αχώνευτου. Είχε κάνει πλέον η δικιά μας συμφωνία με τον Σέρκο ότι τα καλύτερά του ασήμια θα της τά’φερνε 10-10 πακέτο σπίτι, μην κατεβαίνει κάθε τρεις και λίγο, η ξεκούρασή της ήταν πολύτιμη, τα νεύρα της πολύ παιγμένα... Αλλαλάζοντα παιδάκια, ασθμαίνουσες Φιλιππινέζες, σωστό καλειδοσκόπιο τσιρίδων και σινιέ ρούχων, έπαιζαν με την υπομονή ολονών ( μονωτική στο στόμα και πέταμα στον τοίχο η υπομονή)....
Παρήγγειλε τον δεύτερο irish, διαβολοστέλνοντας και τον ομοιοπαθητικό της (σιγά μην κόψω τον καφέ γιατρέ μου, έχω κόψει το τσιγάρο, το ποτό, το σέξ, τις φλέβες μου, αλλά τον καφέ δε γίνεται!). Το βλέμμα της έψαξε να βρει στον χαμό την Ουκρανέζα «επαγγελματία» baby-sitter της, που ο θεός να την έκανε «Ουκρανέζα», «επαγγελματία» και «baby-sitter» δηλαδή – αλλά το πρακτορείο την έστειλε σαν την καλύτερη... Από τι? Από τις άλλες? Μάλλον μόνον από κείνην, που επιτέλους της χαρίστηκε ο Χουντίνι και όσο δυνατά και να τον αγαπούσε, δεν της έβγαιναν όλα τα μαμαδίστικα μαζί του...
Το μετάνοιωνε για την παραίτηση, της άρεσε to boss people around, το μετάνοιωνε όμως κι όποτε συζητούσε για την επάνοδό της – το βράδυ κουκουλωνόταν στο ζεστό της πάπλωμα (αχ τότε που ένα σώμα και μόνο το τυλιγόταν και δεν καταλάβαινε ούτε χιονιά...) και κατέστρωνε σχέδια σατανικού come-back, σε replay τη σκηνή που το ανακοίνωνε στον άντρα της «Κωνσταντίνε πάω να μείνω για λίγο στο άλλο, το παιδί θα το έχει η μάνα μου, μην ανησυχείς, ξαναμπαίνω στην εταιρεία – κάνε κι εσύ τη ζωή σου, μόνο δε χωρίζουμε για χάρη του παιδιού, οκ? ...». Και κρυφογέλαγε στον ύπνο της και την άλλη μέρα αγόραζε ό,τι πιο απίθανο φανταζόταν ανθρώπου νους στον Χουντίνι για να εξαγοράσει τις τύψεις της...

2 B continued...

Aphrodite είπε...

Κωλόπαιδα τα σημερινά, όλοι τους αγοράζουν τα πάντα, για να εξασφαλίσουν την πολύτιμη συνενοχή τους στο θεατρικό «ΟΚ μανούλα, ΟΚ πατερούλη, θα κάνω το κουρδιστό χαρούμενο παιδάκι τόσο καλή/ός που είσαι μαζί μου, την άλλη φορά όμως αντί για πλαστελίνες, θα μου φέρεις το PS2 σε παρακαλώ, πληζ, πληζ, πλήηηηζ?» Και η αναίδειά τους δεν είχε όρια πια, αυτά τα παιδιά ήταν το πηγάδι χωρίς πάτο, νόμιζε κανείς ότι με τόσα παιχνίδια, αθλήματα και ιδιαίτερα, κάποια στιγμή, νισάφι, θα έβγαζαν τον σκασμό και θα έλεγαν «σώνει!», αλλά πού...

Και δεν έφτανε μόνον αυτό, να ρίχνεις στο δικό σου το πηγάδι, αλλά κι όλοι οι άλλοι γονείς, αλλόφρονες, να ρίχνουν και στα διπλανά πηγάδια, να ξαμολάνε σωρηδόν τσουλό-κουκλες, λούτρινα αρκούδια, υπερ-ποδήλατα, αυτοκίνητα με γκάζι-φρένο, ευφάνταστα τηλεκατευθυνόμενα, σατανικά ηλεκτρονικά, κάστρα σε μέγεθος σερβάντας, μπας και τα εντυπωσιάσουν και φανούν θεοί στα μάτια τους – και, χτύπημα κάτω από τη ζώνη, να υποκύπτουν στον εκβιασμό «σε κάθε γιορτή-γενέθλια που σε καλούν παίρνεις δώρο και στο παιδάκι που γιορτάζει και σε όλα τα αδερφάκια του, και κάθε φορά που καλείς εσύ κόσμο, δίνεις δώρα σε κάθε παιδάκι που καλείς, έτσι ώστε να μην αισθάνονται άσχημα που φεύγουν με άδεια χέρια από το πάρτυ»... Ποιό το νόημα του δώρου πλέον για τα παιδιά τελευταίας εσοδείας? Κι αν δεν στο αποσπούσαν σε «επίσημη» γιορτή, θα σ’έκαναν να φτύσεις αίμα μέχρι να τους το πάρεις να βρεις λίγη ησυχία... Σήμερα πια το κάθε παιδί δεν ήθελε μόνον δωμάτιο, αλλά μαιζονέτα ολόκληρη για το τζάντζαλό του....

Κόντευε να τελειώσει και τον δεύτερο καφέ της, οι άλλες μαμάδες πολυβολούσαν ακόμη, Χουντίνι - Ουκρανέζα άφαντοι (καλύτερα), χμ, καλά, σκεφτόταν να τον έπαιρνε πάλι λίγο στο κρεββάτι της, να εχει το κορμάκι του να της θυμίζει ότι παιδί ίσον αγάπη,. Σ’αγαπάει αυτό και οφείλεις να «ξεκλειδώσεις»... Να τ’αγαπήσεις γι΄ αυτό που είναι κι όχι γι’αυτό που σε έκανε εσένα να γίνεις...

Πλησίαζε και η ώρα που θα ερχόταν η κλασσική κλίκα του σχολείου, να της ζητήσουν πάλι να βοηθήσει στο στήσιμο του Χριστουγεννιάτικου μπαζάαρ τους (ακόμη ήταν Μάϊος, αλλά ήθελαν να την αρχίσουν στο γλύψιμο από τώρα) και τις έβλεπε, πρόσωπα με σβησμένα τα παράσημα του γέλιου & του πόνου (στο τραπέζι του καλύτερου πλαστικού - λίφτινγκ φασόν)... Εκείνη δεν ήθελε την αφθαρσία, ούτε καν την αθανασία, αυτά είναι κατάρες όταν το μέσα μεγαλώνει... Δεν πα’ να φαίνεται φρέσκο το απ’έξω, όταν το μέσα αρχίσει να βαριέται τις κυτταρικές του διαιρέσεις, τότε κλάφτα Χαράλαμπε...

Α, ρε Δημοπούλου, ακόμη και ξεπουλημένη, αντιστέκεσαι ακόμη... Είδες γιατί παντρεύεσαι τη βολή σου, γιατί αλλιώς θα έτρεχες κι εσύ για ανόρθωση όλων όσων ο χρόνος προσπαθούσε να δαμάσει και να μαλακώσει, να τελειώσουν το προσδόκιμο με σπασμένο τσαμπουκά – στο πιο πέρα, δεν θα τους χρειαζόταν καθόλου ο τσαμπουκάς... Τι πλήξη ήταν αυτή, της ερχόταν να βάλει τις φωνές, αλλά όχι, δούλεψε σκληρά για να τα παρατήσει τώρα... Ωχωχωχ, πλησιάζει το κουϊντέτο λίπος, yacht & charities , οι μαμάδες-Ράμπο, που ανακατεύονται σε όλα και τα ξέρουν όλα, κι αν δεν ανήκεις στην κλίκα τους, το παιδί σου ήταν αυτομάτως παρίας... «Βαριέμαι του θανατά, εγώ δεν στερήθηκα μικρή, γιατί βγάζω τ’απωθημένα μου ξοδεύοντας?» Το «για το παιδί» ήταν σαχλό & το ήξερε... Αϊντε να δώσει παράσταση για χάρη του γιόκα της, να λέει τι pop μαμά έχω, ο πιτσιρικάς...

Παίξε παιδί μου, παίξε, δεν έχεις και πολλά να σου μείνουν μετά από αυτό... «Ούτε εμένα μου έμεινε το ατρόμητο κορίτσι» σκέφτηκε. Εκείνη την κίτρινη στολή πού την είχε βάλει άραγε?

Φτάνουν, χαμογέλα, it’s show-time!


Already continued at a theatre next to you…

mickey είπε...

Ωραιότατα!!!

Τώρα που έκανα copy-paste το αριστουργηματικό "πόνημα" της Θεάς, θα δω αύριο τον συμβολαιογράφο μου για το copyright και οσονούπω θα ξεκινήσουμε τα ...καλλιτεχνικά για να το εκδώσουμε την Τρίτη :)

Δε νομίζω να θες και ποσοστά! Έτσι κι αλλιώς θα πάρεις όλη τη δόξα - το ψευδώνυμο "Μπλογκαφρούλα" σου κάνει;

Σε ευχαριστώ θερμά! - αν και περίμενα κάτι ...καλύτερο για το τέλος ;)

Aphrodite είπε...

@mickey,

Αν σ'έλεγα καμπούρη δηλαδή, ΠΟΣΑ σχόλια θα έγραφες? :)

Μ'αρέσει που κατάλαβες ότι κατάλαβα αυτά που νομίζεις,αλλά σολάρεις για να καλύψεις όλες τις εστίες ταυτόχρονα...

Κουρδιστό ή/και κουρδισμένο μου ποντίκι...

Καθόλου τεχνοφοβική δεν είμαι...

28.04.16, να δω τι καταναλωτικό θα πάρεις για αποπληρωμή!

Και για τέλος τι περίμενες,το κέρατο του κεράτου? Θες δηλαδή να στο σπάω σε δίφραγκα?

(Δε βάζεις την τεχνολογία σου να διαβάσει ανάμεσα από τις γραμμές λέω'γω?)

Τς,τς,τς...

Με πολλή διάθεση πλάκας,
Α.

mickey είπε...

Θεά μου, προσκυνώ!

Αφού ξέρεις πως είμαι ...βρωμοπόντικο :))

Ον αγαπά Mickey, παιδεύει!

«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο   1 – 200 από 205   Νεότερο› Νεότερο»