Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006

Παράθυρα σε άλλον κόσμο



Δεν ξέρω αν μία εικόνα αξίζει δέκα χιλιάδες λέξεις – αλλά αυτό το post θα έχει πολλές εικόνες και λίγες λέξεις.

Θέλω να μιλήσω για μερικούς ζωγράφους που αγαπώ. Ο πρώτος είναι ο Γιάννης Σπυρόπουλος. Είχα την χαρά να τον γνωρίσω προσωπικά, αυτόν και την σύζυγό του Ζωή (που ήταν κυριολεκτικά η ζωή του). Γίναμε φίλοι. Βοήθησα να συσταθεί το Ίδρυμα Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου και κάποτε έγινα πρόεδρός του.

Πριν τον γνωρίσω, είχα επισκεφθεί το σπίτι-μουσείο του στην Εκάλη και είχα γράψει μερικές λέξεις για την ζωγραφική του:

«Στέκομαι στη μέση μίας ευρύχωρης κατάλευκης αίθουσας. Από Μεγάλα Ανοίγματα κρεμασμένα στους τοίχους βλέπω, για πρώτη φορά, να εισορμά ο Άλλος Χώρος.

Ο Άλλος Χώρος είναι ο δικός μας — το εσωτερικό διάστημα του ανθρώπου. Εκεί όπου σκέψη, ζωή, ενέργεια, γίνονται καθαρό φως και σκοτάδι.

Κάθε Μεγάλο Άνοιγμα είναι μια αφάνταστα συμπυκνωμένη επιφάνεια από σφύζον σκότος (ή φως) σε όλες τις παραλλαγές: πότε εκτυφλωτικό μαύρο, πότε χαώδες καφέ και πότε νεκρό γκρίζο.

Μέσα στα Μεγάλα Ανοίγματα υπάρχουν και μικρά: σημεία ζωντανού χρώματος — έντονες ώχρες, φαρμακερά πράσινα, διαπεραστικά κόκκινα, παγωμένα λευκά.
Για πολλή ώρα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη. Αισθάνομαι αιχμάλωτος μαγνητικών πεδίων. Κάθε Άνοιγμα με τραβάει σαν δίνη. Ίλιγγος με καταλαμβάνει όταν χάνω το βλέμμα μου στον πυρήνα τους.

Μιλάω για πίνακες, αλλά η λέξη Ανοίγματα μου φαίνεται, πιο καίρια, γιατί πραγματικά οι πίνακες αυτοί είναι παράθυρα προς το εσωτερικό του ανθρώπου.

Μιλάω για μια ζωγραφική που μπόρεσε να οριοθετήσει, να απεικονίσει και να οργανώσει το μεταφυσικό χάος. Μιλάω για έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους μας: τον Γιάννη Σπυρόπουλο».


Ο Σπυρόπουλος είναι ο μόνος Έλληνας ζωγράφος που έχει τιμηθεί με το μεγάλο βραβείο της UNESCO. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και συλλογές σ' όλο τον κόσμο.

Στο σπίτι μου σήμερα περιβάλλομαι από Σπυρόπουλους. Αλλά και Σικελιώτη (ένα γυμνό του το περίμενα – ή με περίμενε – είκοσι χρόνια μέχρι να μπορέσω να το αποκτήσω) και Βασιλείου και παλιότερους, σε οικογενειακές προσωπογραφίες.

Αγαπώ και άλλους ζωγράφους:

Από τους παλιούς λατρεύω τον Βολανάκη. Για ώρες και μέρες έχω χαθεί, ζήσει, περιπλανηθεί στα λιμάνια και στις παραλίες του

Τα εξαϋλωμένα, ιδεαλιστικά οράματα του Παρθένη με κάνουν να ονειρεύομαι.

Από τους τοπιογράφους ο Μαλέας και ο Παπαλουκάς με συγκινούν ιδιαίτερα. Ο δεύτερος χτίζει με χρώματα με τον τρόπο του Cezanne.

O 90χρονος Μόραλης με συναρπάζει ακόμα – όπως και ο πρώιμος Χατζηκυριάκος.

Που να χωρέσουν όλοι σε ένα post! Θα επανέλθω...

160 σχόλια:

paragrafos είπε...

Αγαπημένε μου ΝικόΔημε,

Αυτό το μπλογκ έπρεπε από την αρχή να αποκαλείται "ο μαγικός και πανέμορφος κόσμος τού Νίκου Δήμου".


Με απέραντη αγάπη και ευγνωμοσύνη

Παράγραφος

bidibis είπε...

Εγώ, που μ'αρέσει ο Εγγονόπουλος, είμαι ξενέρωτος;

Nikos Dimou είπε...

traveller said...
"Τσαρούχης και πάλι Τσαρούχης!!!!"

Ο μακαρίτης ο Σπυρόπουλος πάθαινε αλλεργία και μόνο με το όνομα Τσαρούχης. Όταν ερχόταν στο σπίτι έπρεπε να κρύψω τον ένα Τσαρούχη που έχω. Το ίδιο και με τον Βασιλείου (που όμως ήταν πρόβλημα γιατί είναι τεράστιος 2.30 Χ 1.20).

Η παραστατική ζωγραφική τους του φαινόταν φολκλοριστική - εκείνος ήταν παραδομένος ολότελα στα μεταφυσικά εξωκοσμικά του οράματα.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

«Ο Άλλος Χώρος είναι ο δικός μας — το εσωτερικό διάστημα του ανθρώπου. Εκεί όπου σκέψη, ζωή, ενέργεια, γίνονται καθαρό φως και σκοτάδι».
Καταπληκτική διατύπωση. Δύσκολο να το συλλάβεις, πόσο μάλλον να το βάλεις σε λόγια…

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Το διάστημα –επειδή αναφέρεται στο χωρόχρονο- ίσως θα έπρεπε να λέγεται κενό (καθαρό φως και σκοτάδι). Αλλά τότε μπερδεύεται με το «άδειο» και συχνά προκαλεί το γέλωτα: «απύθμενο κενό» και τέτοια.

Nikos Dimou είπε...

BadlyDrawnBoy said...
Εγώ, που μ'αρέσει ο Εγγονόπουλος, είμαι ξενέρωτος;

Καθόλου. Αλλά θεωρώ τον Εγγονόπουλο πιο σημαντικό ως ποιητή - την ζωγραφική του την βλέπω σαν προέκταση της ποίησής του. Άλλωστε δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπος - ελληνιποιημένος Da Chirico...

Ecumene είπε...

μεταφυσικά εξωκοσμικά οράματα....
νταντα,κυβισμος....
φολκορ,νατουραλισμος...
παλιο και μοντερνο...

Στο 2006 ολοι χωρανε

Ο 20ος ομως που εφερε

την Νεωτερικοτητα

στις Τεχνες και στην Κοινωνια

βοηθησε σε συτο..

στην ανοχη απεναντι

στο διαφορετικο...

ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ..
ΟΧΙ ΤΣΙΓΑΡΟ...
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ..
ΕΛΕΥΘΕΡΑ..

andy dufresne είπε...

Πολλά τα αγαπημένα στυλ και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, ίσως το βράδυ...

Να αναφέρω κάποιον αγαπημένο που μάλλον δεν θα αναφέρει κανείς...
Egon Schiele.

Ecumene είπε...

Αυτα για την Ιστορια...

Πολλοι πινακες
θα χαρακτηριζονταν
ως μικροαστικες αθλιοτητες
και απ τους Ναζι
και απ το Σοσιαλιστικο
Ρεαλισμο
και απο την Εκκλησια..

Η Τεχνη απο μονη της
δινει ανοχη στο διαφορετικο
σε αυτο που δεν καταλαβαινουμε
με την πρωτη ματια..

Ecumene είπε...

Προσωπικα μου αρεσουν τα fractals
(κλασματικη Γεωμετρια)
και ο Συνδυασμος ολων των ρευματων
σε ενα εργο

mary είπε...

χαμένη στην τέχνη.. χαμένη στο φως.. χαμένη στα λόγια.. χαμένη στο χρώμα.. χάνομαι όταν όλη αυτή η έμπνευση διεισδύει μέσα μου.. περνώ μέσα απ’το δικό μου παράθυρο και στέκομαι απ’την άλλη μεριά και με χαζεύω.. η μαγεία της αλήθειας σε χρώμα μαιρινί..

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Ας αρχίσουμε από τα βασικά:
Van Gogh
Τοπία από γραμμές, καμπύλες και χρώματα κινούνται, περιστρέφονται, χορεύουν.
Χάσιμο…

bidibis είπε...

synas saidΑς αρχίσουμε από τα βασικά:
Van Gogh

Andy said Να αναφέρω κάποιον αγαπημένο που μάλλον δεν θα αναφέρει κανείς...
Egon Schiele.


Νομίζω ότι μάλλον πρέπει να περιοριστούμε στους Έλληνες ζωγράφους.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Γιατί, υπάρχει ημερησία διάταξη;

Ecumene είπε...

http://www.globalart.gr/
http://www.flytoistros.com/index.php
http://www.tyrekidis.edu.gr/
http://www.artopos.org/main-en.html
http://www.replic-art.gr/gallery/gr/index.cfm


AN ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΕΙΧΑΝ
ΤΙΣ ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΔΙΝΑΝ;

Nikos Dimou είπε...

BadlyDrawnBoy said...
"Van Gogh, Egon Schiele.
Νομίζω ότι μάλλον πρέπει να περιοριστούμε στους Έλληνες ζωγράφους.
synas said...
Γιατί, υπάρχει ημερησία διάταξη;"

Ναι - κατά κάποιον τρόπο υπάρχει, μια και το post αναφέρεται μόνο σε Έλληνες. Αν βάλουμε μέσα όλη την παγκόσμια ζωγραφική θα καταλήξουμε στο χάος.


πάντα σκεπτικιστής said...
"Πείτε μου σας παρακαλώ:
Είμαι ο μόνος σε αυτή τη χώρα που έχει μείνει έκπληκτος με τον Γουναρόπουλο;
Σχεδόν ποτέ δεν τον αναφέρουν, μα κατα τη γνώμη μου είναι με διαφορά ένας απο τους 3 κορυφαίους του τόπου μας..."

Τα γούστα διαφέρουν. Προσωπικά τον απεχθάνομαι. Με τα μελιτζανιά του φόντα και τις αιθέριες γυναίκες του τον βρίσκω στα όρια του kitsch

christoforos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Yosemite Sam είπε...

Ο μακαρίτης ο Σπυρόπουλος πάθαινε αλλεργία και μόνο με το όνομα Τσαρούχης. Όταν ερχόταν στο σπίτι έπρεπε να κρύψω τον ένα Τσαρούχη που έχω.

Στη γειτονιά τριαντάφυλλο και μεσ' το σπίτι αγκάθι ο μακαρίτης ε;

Black Swan είπε...

Τσαρούχης ο ζωγράφος των φωτοσκιάσεων της εκπνέουσας λαϊκότητας.



Προσωπικά αυτά τα «εικαστικά παράθυρα» δεν πρέπει να εξαντλούν επιφανειακά την οπτική εμπειρία, αλλά πρέπει να με κάνουν στο να εμβαθύνω στον μυστικό τους βίο, στην εσώτατη στιβάδα τους.

Έχω την πεποίθηση, και αυτό ισχύει σε κάθε μορφή τέχνης, πως η εμμονή σ' έναν μονοκόμματο και απλοϊκό ρεαλισμό που φωτογραφίζει ό,τι συνεκδοχικά και επιπόλαια αποκαλούμε «πραγματικότητα», ενέχει σπέρματα χυδαιότητας.

Γιατί κολακεύει τη γνώση του αυταπόδεικτου και την εμπειρία του προφανούς όπως την αντιλαμβάνονται οι πολλοί.

ΥΓ. Η τέχνη συνιστά το πιο διεισδυτικό κλειδί για να ξεκλειδώσουμε τις κλειδωμένες ερμηνείες, για να παραβιάσουμε τα δυσεπίλυτα αινίγματα, για να ζήσουμε αλλιώς· δηλαδή για να μεταγγίσουμε στην καθημερινότητά μας ψήγματα και σταγόνες ποίησης.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Μακάρι να βγω λάθος, αλλά δεν βλέπω να προχωρά και πολύ το post με Έλληνες ζωγράφους μόνο. Εμένα προσωπικά δεν μ’ αρέσει κανένας ιδιαιτέρως –απ’ αυτούς που γνωρίζω τουλάχιστον- κι όταν πηγαίνω σε εκθέσεις νέων ζωγράφων, βλέπω είτε αντιγραφές είτε εκχυδαϊσμό της τέχνης –που θεωρείται όμως πολύ in. Και από τους ξένους δηλ. λίγοι μ’ αρέσουν. Πόσοι καλοί ζωγράφοι να βγουν σε λίγους αιώνες, πόσοι μουσικοί, πόσοι γλύπτες; Και να μιλάνε και στη δική σου, μοναδική ψυχή; Εκτός αν αρχίσουμε θεωρητική κουβέντα περί τέχνης. Αλλά κι εκεί, δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα…

Aphrodite είπε...

@andy,
Πόσο συμφωνούμε! (βάλε και Klimt & το κόβω για να "περιοριστούμε" εδώ).

Στα δικά μας, εκείνους που αναφέρατε, να προσθέσω και Λύτρα, Γύζη, Ιακωβίδη και ακόμη Προσαλέντη, Λεμπέση, Σαββίδη & Τζωρτζίδου (ναι, και μια γυναίκα) . Από πιο "κοντά" μας χρονικά, Λαζόγκα, Γέρο, Ακριθάκη.

Από καινούριους, το ξαναλέω: θεοδώρου-Βαλυράκη & Φιλοπούλου (και οι δύο εξαιρετικές!)
Κάθε ένας για διαφορετικούς λόγους...

Επανέρχομαι...

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Να συμπληρώσω, ότι μ’ αρέσουν μεμονωμένα έργα πολλών, αλλά τώρα να το συζητήσουμε αυτό; Και κανα-δυο τραγούδια της Ρίτας Σακελαρίου μου αρέσουν επίσης.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Μάλλον έχουν πέραση τα ταξίδια στη Βιέννη. Ο Hundertwasser καλός;

Eleni63 είπε...

Ευρηματική η σύλληψη του "παράθυρου σε άλλον κόσμο".
Ενα έργο ζωγραφικής έχει συνήθως σχήμα παραθύρου,όπως και ένα φύλλο χαρτί. Προσωπικά θα προτιμούσα την πόρτα. Από το παράθυρο μόνον ατενίζεις, βλέπεις, παρατηρείς. Από την πόρτα περνάς. Θα προτιμούσα το έργο να είναι πόρτα.

Unknown είπε...

Να επανέλθετε, όπως απειλείτε τον άτεχνο και κιτς μικροαστισμό μας, αγαπητέ ΝΔ. Και μακάρι να μπορούσατε να τινάξετε στον αέρα όλους αυτούς που μας μάθαιναν στα σχολεία ότι ελληνική ζωγραφική ίσον Θεόφιλος.

Titika είπε...

Frida Kahlo για το πάθος της

Gustav Klimt για τη ροή του

Wassily Kadinky για τα χρώματά του

heinz είπε...

Vrennus said...

".... μάθαιναν στα σχολεία ότι ελληνική ζωγραφική ίσον Θεόφιλος. "

Kι όμως...
Αν επισκεφθείτε το Μουσείο Θεόφιλου, ίσως αναθεωρήσετε - καμμία σχέση με τις αναπαραγωγές.

Ο Θεόφιλος δεν είναι ζωγράφος ακριβώς. Απεικονίζει την ελληνική ψυχή και την ελληνική φαντασίωση σε ένα μπλεγμένο κουβάρι...

π.χ.
Ο Μεγαλέξανδρος και ο Παλαιολόγος, αμύνονται των Τούρκων....

Μια πιστή απεικόνιση του τι συμβαίνει στη ψυχή του Έλληνα (και του συχωρεμένου του Θεόφιλου βέβαια).

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν είναι ζωγράφοι!!! Ο Θεόφιλος ίσως να μην είναι, αλλά σίγουρα έχει θέση.

mariospi είπε...

Ούτε ’μένα μ’ αρέσει ο Τσαρούχης...
[http://marios-p.blogspot.com/2004/10/blog-post_23.html]

bidibis είπε...

πάντα σκεπτικιστής said... Είμαι ο μόνος σε αυτή τη χώρα που έχει μείνει έκπληκτος με τον Γουναρόπουλο;


Και ο Γουναρόπουλος και ο Μπουζιάνης δεν είχαν την τύχη που τους άξιζε, διότι, από ένα σημείο και μετά, επικράτησαν οι ελληναράδες, οι οποίοι γύρισαν την τέχνη στην εποχή του Ελληνικού Μεσαίωνα με τα τσαρούχια, τις φουστανέλες και όλα τα φολκλορικά στοιχεία που μπορεί να χωρέσει ο νους. Κάθε φορά που σπουδαίοι Έλληνες προσπάθησαν να μπολιάσουν την Ελλάδα με σύγχρονες και προοδευτικές ιδέες από την Ευρώπη, πάντα υπήρχαν Βυζαντινόψυχοι ελληναράδες που τους έβαζαν φραγμούς. Υπεύθυνος για την ελληνική οπισθοδρόμηση στις τέχνες, ο Φώτης Κόντογλου!



ΥΓ Όπως ήταν αναμενόμενο, το θάψιμο του Ντα Βίντσι άρχισε πριν από την επίσημη μέρα προβολής. Ήδη οι κριτικοί αποφάνθηκαν ότι δεν υπάρχει χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές (εμ, πώς να υπάρξει χημεία με αυτό το ελληνορθόδοξο αγγούρι που έβαλαν για πρωταγωνιστή!), ενώ σε κάποιες σκηνές έβαλαν τα γέλια!

Τζάμπα κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν οι χριστοδooligans. Κάτι ήξερε ο αρχιεπισκοπίξ που τους προέτρεπε να κρατήσουν χαμήλους τόνους. Αλώστε το θέμα δεν ήταν εθνικό… Η ταινία θα πάει άπατη χάρη στους -εν αγνοία τους- καλύτερους συμμάχους της ελληνορθοδοξίας (μην ακούσω τίποτα για χριστιανισμούς κτλ!), τους ευρωκουλτουριάρηδες.

Unknown είπε...

Ίσως παρεξηγήθηκε η θέση μου. Ο θεόφιλος είναι ένας αξιόλογος πριμιτίφ ζωγράφος, η ελληνική ζωγράφική όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο και πέρα από αυτόν. Αυτό είναι που, δυστυχώς, δεν μαθαίνουμε στο σχολείο.

Aphrodite είπε...

Εεεε, διαμαρτύρομαι (Mackintosh, Magritte) κάποιος κλέβει(Tamara de Lempicka) και βάζει και ξένους!

(σκ*τά! Τι να πρωτοχωρέσεις!)

Ανώνυμος είπε...

O Θεόφιλος δημιούργησε την κβαντική θερμοδυναμική του ελέους, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην έχει νόημα η ζωή τώρα που χώρια ζούμε, δηλαδή, κατά Κλαούζεβιτς η διατύπωση έχει ως εξής: είναι αδύναμο να κατασκευάσεις ψυχτική μηχανή που να αφαιρεί θερμοκρασία από του Έλληνα την ψυχή που καίει.

Aphrodite είπε...

Να πω και την μεγάλη μου την πίκρα, στην Εθνική Πινακοθήκη, στοιβιάαααζονται στις αποθήκες οι πίνακες, μαζεύουν σκόνη, το ίδιο ακόμη και σε μουσεία όπως του Βορρέ...

Και καλά, πες ότι είσαι ο Θεοχαράκης, ή η Βασιλική, κι έχεις το ρευστόν να κάνεις ό,τι θέλεις με τους πίνακές, σου, να ιδρύσεις ολόκληρο μουσείο για να τους στεγάσεις. Οι άλλοι, οι πολλοί, οι γνωστοί και οι άγνωστοι, που λυγίζουν γόνατα από ομορφιά και συναίσθημα, τι?

Πού πάνε τους πίνακες όταν γεράσουν και δεν έχει ΚΑΠΗ?...

(Πού είναι οι πινακο-μάντρες να πάω να χαζεύω - κανονικά με δωρεές και συλλογές και παραγωγές, θα μπορούσαμε να κάνουμε την Ελλάδα μια απέραντη πινακοθήκη...).

Για τον Τζίμα σας είπα?

(Τι σού'ρθε μωρέ Γάτε τώρα κι αρχίσαμε τα αγγελικά πλασμένα μεσημεριάτικα, με τις δουλειές να τρέχουν? Είμαι η μόνη που μπορώ να πάω σε μουσείο / πινακοθήκη και να με βγάζουν οι φύλακες το βράδυ? Είμαι η μόνη που θέλω ΤΩΡΑ να πάω στην κα Πλάκα και να της κλαφτώ για μια θέση καθαρίστριας?)

heinz είπε...

Vrennus said...

" η ελληνική ζωγράφική όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο και πέρα από αυτόν. "

NΑι, δεν παρεξήγησα τα λόγια σας. Και συμφωνώ και με όλες τις άλλες σας επισημάνσεις.

bidibis είπε...

Τελικα είχα δίκιο. Η Aphrodite είναι όμορφη!

Η άσφαλτη μου διαίσθηση έτσι ακριβώς τη φανταζόταν!

(είναι λίγο γκρινιάρα όμως!)

Ecumene είπε...

ases liquids and solids said είναι αδύνατο να κατασκευάσεις ψυχτική μηχανή που να αφαιρεί θερμοκρασία από του Έλληνα την ψυχή που καίει

o Φραπες;;;

τι λεει ο θερμοδυναμικος Heinz?

Ειμαστε θερμος λαος..

αλλα δε νομιζω να εχει φανει αυτο
αρκετα στους Ζωγραφους μας...

WE NEED MORE SUN AND FIRE!!!

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Αν μαζέψει τα σχόλιά μας ο κος Δήμου ή άλλος βγάζει ολοκληρωμένα profiles μας. Όποιος κάνει κουτσουκουλιά την π….
Τα όνειρά σου μην τα λες
γιατί μια νύχτα κρύα
μπορεί και οι Φροϋδικοί
να ‘ρθούν στην εξουσία.

Nikos Dimou είπε...

ΜΗΝ ΜΠΛΕΚΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΞΕΝΟΥΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥΣ! ΤΟ ΠΟΣΤ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Η αντίδραση του Σπυρόπουλου στον Τσαρούχη δεν οφειλόταν τόσο στην ζωγραφική του (πιστεύω πως ήταν καλός ζωγράφος αν και σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση από τον Σπ.) όσο στην παρουσία τους ως showman (στο τέλος είχε γίνει γραφικός). Αντίθετα ο Σπ. ήταν πολύ κλειστός και εσωστρεφής.

BadlyDrawnBoy said...
"Και ο Γουναρόπουλος και ο Μπουζιάνης δεν είχαν την τύχη που τους άξιζε"

Μη βάζετε τον Γουναρόπουλο δίπλα στον Μπουζιάνη - ο Μπουζιάνης ήταν μεγάλος ζωγράφος. Μπορεί να μην έγινε πολύ γνωστός αλλά οι ειδικοί τον θεωρούν πολύ σημαντικό.

aphrodite said...
Λύτρα, Γύζη, Ιακωβίδη...

Άλλο περίεργο γκρούπ! Ο Γύζης ήτν σημαντικός. "Οικογενειακούς" ζωγράφους αλά Ιακωβίδη έχουμε εκατοντάδες στα Μουσεία της Ευρώπης. Ο Λύτρας κάπως καλύτερος - αλλά όχι ιδιαίτερα.

Φίλοι έχουμε μεγάλους ζωγράφους στην Ελλάδα. Γράφω ονόματα όπως μου έρχονται:

Γύζης
Βολανάκης
Παρθένης
Λύτρας (Νικόλαος)
Μαλέας,
Παπαλουκάς
Μπουζιάνης
Διαμαντόπουλος
Τσαρούχης
Γκίκας
Μόραλης
Σπυρόπουλος
Τέτσης
Μυταράς
Ακριθάκης

και πολλοί άλλοι. Κι αν θέλετε γυναίκες μην ξεχνάτε την Αλταμούρα...

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

@ΝΔ
Φτiάξτε και walkthrough.

Memento aka a moment in life είπε...

Online Gallery και με προσωπικο συνοδο τον κ.Δημου και πολλους αλλους εδω μεσα. Δεν ξερω πως να σας ευχαριστησω... χθες ηταν η Λεμονια, που ειχε αφιερωμα στον Ρενε Ρουσω, σημερα ο κ.Δημου με τους αγαπημενους του ελληνες ζωγραφους!
Τελικα κοινωνικο εργο προσφερουν τα βλογκια. καλο αυτο! Χαρηκα !!!

Memento aka a moment in life είπε...

Χενρυ Ρουσσω ... Συγνωμη !

bidibis είπε...

ases liquids and solids said είναι αδύνατο να κατασκευάσεις ψυχτική μηχανή που να αφαιρεί θερμοκρασία από του Έλληνα την ψυχή που καίει


Να μια ακόμη υπέροχη φράση που πρέπει να μπει στο απόλυτο ελληνικό βιβλίο,που συμπυκνώνει όλη την ομορφιά και τη σοφία του πλανήτη (ως γνωστόν, πίσω από καθετι όμορφο και σπουδαίο βρίσκεται ένας έλληνας, "η αυταρέσκεια του να είσαι έλληνας"


Να δούμε, όμως, ποιός θα το γράψει και ποιός θα το εικονογραφήσει!

Εγώ προτείνω Αφρο και την φίλη μας την κρητικιά!

@ πραξιτελινα
(η αντιπάθεια έλαβε τέλος από τη στιγμή που βρεθήκαμε και οι δυο στα Α' σαλόνια. Άλλωστε, κοινός μας στόχος, από δω και πέρα, είναι η ανατροπή του αθηναικού κατεστημένου)

Aphrodite είπε...

@ΝΔ,
Ναι, ναι, όλους αυτούς (μη μου πετάς το "... έχουμε εκατοντάδες στα Μουσεία της Ευρώπης / κάπως καλύτερος - αλλά όχι ιδιαίτερα.", αϊ πληζ γιου δηλαδή! De gustibus et coloribus non est disputantum, Γάτε μου);-)

Μην ξεχάσω τον Τσόκλη... (ααααχ, βαθύς αναστεναγμός...)

Κϋριε, κύριε, πιάνεται ο greek-born Ιταλός de Chirico? Ο greek-born Αμερικανός Samaras? Ο greek-born Ισπανός El Greco?

Τι μας κάνεις με τα παραθύρια σου... (εισητήριο κόβεις να δούμε τους πίνακες σου, ή οι γάτες δεν άφήνουν?)
(-)

christosk είπε...

Αυτόν τον Μυταρά τι τον θέλετε; Αυτός και ο Σταθόπουλος δίνουν πια την εντύπωση ότι εργάζονται στο δημιουργικό διαφημιστικής εταιρίας...
Ο Μπουζιάνης είναι ένας από τους κορυφαίους έλληνες ζωγράφους. Τελευταία φορά που ήμουν στην Ελλάδα είχε έκθεσή του στο Μουσείο Μπενάκη (στο Κολωνάκι). Αν υπάρχει ακόμη, αξίζει ο κόπος.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο Ψυχοπαίδης, αν και δεν θα τον έβαζα στους κορυφαίους.

christosk είπε...

Νομίζω, επίσης, ότι και ο Φασιανός έχει γίνει λίγο κουραστικός, αν και καμία σχέση με τους Μυταρά, Σταθόπουλο.

Ecumene είπε...

Η Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα (Σπέτσες, 1821 – Σπέτσες, 19 Μαρτίου 1900) ήταν ελληνίδα ζωγράφος του 19ου αιώνα, της οποίας η τραγική ζωή έγινε το θέμα ενός μυθιστορήματος και ενός θεατρικού έργου........

Το 1876 ο γιος της και ανερχόμενος ζωγράφος Ιωάννης Αλταμούρας ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Κοπεγχάγη και επέστρεψε στην Αθήνα γεμίζοντας με χαρά την χαροκαμένη μητέρα. Όμως η χαρά της διήρκησε πολύ λίγο· ο Ιωάννης προσβλήθηκε και αυτός από φυματίωση και πέθανε τον Μάιο του 1878. Η απώλεια των δύο νέων προκάλεσε νευρικό κλονισμό στην μητέρα τους και την οδήγησε στην τρέλα. Σε ηλικία 60 ετών περίπου, η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε στις Σπέτσες, όπου έκαψε όλα — ή σχεδόν όλα — τα ζωγραφικά της έργα. Πέθανε σχεδόν άγνωστη στις Σπέτσες το 1900. Kηδεύτηκε στο κοιμητήριο της Aγίας Άννας στις Σπέτσες. Aργότερα, τα οστά της, όπως και εκείνα της Σοφίας και του Ιωάννη, μεταφέρθηκαν από τους απογόνους της στο A΄ Nεκροταφείο Aθηνών σε κοινό τάφο της οικογενείας Mπούκουρα-Aλταμούρα.


Απο Wikipedia

ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ....
ΣΥΝΗΘΩΣ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ
ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ...

Ecumene είπε...

Η Μπούκουρα-Αλταμούρα ήταν κόρη του καπετάν Γιάννη Μπούκουρα ή Μπούκουρη, του μετέπειτα πρώτου θεατρώνη της Αθήνας. Παιδί ακόμα, έκλεβε αποκέρια και ζωγράφιζε φίλες της που της πόζαραν στην αυλή του παρθεναγωγείου. Ο πατέρας της, αναγνωρίζοντας το ταλέντο της, προσέλαβε δάσκαλο στο σπίτι τον καθηγητή του Σχολείου των Τεχνών, Ραφαέλο Τσέκκολι. Με συστατική επιστολή του, η Ελένη έφυγε στην Ιταλία το 1848 για σπουδές.

Στην Ιταλία, παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Νεάπολη, στην Ρώμη και ίσως στην Φλωρεντία, μεταμφιεσμένη σε άντρα. Ερωτεύθηκε τον ιταλό ζωγράφο και γαριβαλδινό επαναστάτη Φραντσέσκο Σαβέριο Αλταμούρα (Franceso Saverio Altamura) και απέκτησε μαζί του τρία εξώγαμα παιδιά: τον Ιωάννη, την Σοφία και τον Αλέξανδρο. Προκειμένου να νομιμοποιήσει την σχέση της με τον Αλταμούρα, ασπάστηκε τον καθολικισμό και τον παντρεύτηκε. Όμως, το 1857 ο σύζυγός της την εγκατέλειψε και έφυγε με την ερωμένη του, την αγγλίδα φίλη της ζωγράφο Τζέιν Μπένμαν Χέυ (Jaine Benhman Hay), παίρνοντας μαζί του τον μικρότερο γιο τους, τον Αλέξανδρο.

Η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε κατόπιν στην Ελλάδα με τον Ιωάννη και την Σοφία, και άρχισε να παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής σε κοπέλες της Αθήνας. Όμως, το 1872 αρρώστησε από φυματίωση η κόρη της και αναγκάστηκε να πάει στο σπίτι του αδελφού της στις Σπέτσες προκειμένου να αλλάξει αέρα το άρρωστο παιδί της. Τελικά, η Σοφία πέθανε στα τέλη του 1872 σε ηλικία μόνον 18 ετών. Μετά τον θάνατο της κόρης της, η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε στην Αθήνα.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης μπορεί να είναι καταφρονητέος άνθρωπος. Δεν πάει «πακέτο».

Pink Panther είπε...

Με την παρέα (αρκετά παλιά...) στο σπίτι ενός φίλου που είχε καλό χέρι στη ζωγραφική.

Έδειχνε τους πίνακες που έφτιαξε κι ένας τον ρωτάει:
"Πόσο τον δίνεις αυτόν Δημήτρη μου;"

"Έεελα μωρέ. Τι πόσο κάνει! Για σένα, τίποτα, στον κάνω δώρο".

"Ε, πως τίποτα. Δε γίνεται! Κάτι ρε παιδί μου. Τα υλικά σου τουλάχιστον".

Με τα πολλά, λέει ο ζωγράφος:

"Άντε, καλά. 100 οι μπογιές, 50 τα πινέλα, 100 το τελάρο, 150 το πανί..."

πετάγεται ο "αγοραστής" φίλος,

"150 το πανί Δημήτρη μου, όταν ήταν καθαρό! Τώρα, έτσι που το μουτζούρωσες ...;;;"

Nikos Dimou είπε...

Aphrodite
"Κϋριε, κύριε, πιάνεται ο greek-born Ιταλός de Chirico? Ο greek-born Αμερικανός Samaras? Ο greek-born Ισπανός El Greco?"

Ο Θεοτοκόπουλος ξεφεύγει χρονικά από τα όρια - άσε που μάλλον δεν ανήκει (καλλιτεχνικά) στον Ελληνικό χώρο. Το ίδιο ισχύει για τον Λουκά Σαμαρά - είναι μεγάλος Αμερικάνος καλιτέχνης. Όσο για τον ντε Κίρικο έτυχε απλώς να γεννηθεί εδώ.

Ο Μυταράς έχει δώσει καλά έργα (καμία σχέση με Σταθόπουλο, ούτε με Φασιανό που έχει πνιγεί στη μανιέρα του). Για τον Εγγονόπουλο έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο.

Αντιφωνητής είπε...

Θυμήθηκα ένα φιλμάκι της ΕΤ. Ο Τσιτσάνης καλεί τον γέρο Τσαρούχη να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο. Του τραγουδά το "Θα κάνω επανάσταση" - πολύ συγκινητικό.

Να προσθέσω στην παρέα τους:

ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΠΡΑΛΟ
ΧΡΗΣΤΟ ΒΟΚΟΡΟ
ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΖΟΝΓΑ
ΠΑΡΗ ΠΡΕΚΑ

Αντιφωνητής είπε...

correction: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΟΓKΑΣ

Yosemite Sam είπε...

Ο Γύζης ήτν σημαντικός.

Τελικά το γύζη και το βρυζάκη ποιός τους έβαλε να ζωγραφίσουν το κρυφό σχολειό και την αγία λαύρα;

Εδρασαν εθνικώς απο μόνοι τους;

Nikos Dimou είπε...

Μου κάνει εντύπωση όμως πόσο λίγη ελληνική ζωγραφική υπάρχει στο Διαδίκτυο. (Ενώ ποίηση, άφθονη). Ακόμα και η Εθνική Πινακοθήκη έχει μόνο δύο-τρία έργα τα οποία μπορείς να κατεβάσεις στον σκληρό, αλλά δεν ανεβαίνουν στο blogger!

Nikos Dimou είπε...

Yosemite Sam said...
Τελικά το γύζη και το βρυζάκη ποιός τους έβαλε να ζωγραφίσουν το κρυφό σχολειό και την αγία λαύρα;

Ήταν η επικρατούσα παράδοση...
19 αιώνας...

@Antiphonist
Ο Καπράλος είναι γλύπτης.

Ρεμάλι είπε...

Στο σημερινό θέμα ,επιτρέψτε μου να σας πω για ένα πίνακα που με έχει συντροφεύσει σε όλη μου την ως τώρα ζωή . Είναι ένα κομμάτι μου έτσι τον νιώθω. Κοιτάζοντας τον μένω για ώρες με ένα χαμένο βλέμμα απλανές και το μυαλό μου βυθίζεται στο βάθος του πεδίου. Δεν είναι κάτι σπουδαίο ή μάλλον δεν ξέρω για την αξία του είναι ένας Τσαλγάνης με τίτλο «το καλντερίμι». Αν μπορούσα να τον περιγράψω θ; έλεγα ότι δείχνει τη θέα που θα έβλεπε κάποιος πίσω από μια μεγάλη νησιώτικη καμάρα που βλέπει σε ένα καλντερήμι νησιώτικο με τα κάτασπρα κλασικά τετράγωνα σπίτια , ίσως γιατί βοηθούσαν τον ζωγράφο στη προοπτική του σχεδίου . Με αυτό τον πίνακα κάναμε παρέα από πολύ μικρός. Τον θυμάμαι κρεμασμένο στο πατρικό μου σπίτι αμυδρά με τη μακαρίτησα μητέρα μου να τον θαυμάζει. Από τότε άλλαξε διάφορες μεριές διάφορα σπίτια μα πάντα ήταν εκεί . Τώρα είναι γερασμένος η κορνίζα του χρειάζεται επιδιόρθωση και βρίσκεται κρεμασμένος στο σπίτι μου σε μια γωνία κοντά σε μπεζέρα .
Όποτε τον κοιτάζω χάνομαι μέσα του , σαν να βλέπω εμένα να κατεβαίνω τα σκαλοπάτια του καλντερίμι λες και τα σκαλοπάτια είναι τα βήματα της ζωής και αντιπροσωπεύει ένα ένα τα βήματά μου..
Πραγματικά νιώθω αυτό που γράψατε κύριε οικοδεσπότη μας..
Είναι ένα παράθυρο στον ....δικό μου κόσμο..

Aphrodite είπε...

@ND, 5:03,
"...καμία σχέση με Σταθόπουλο, ούτε με Φασιανό που έχει πνιγεί στη μανιέρα του..."

ΠΕΣ ΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

Που μας έχουν πρήξει!
(ΟΚ, καλοί είναι, προς θεού, ωραίοι, απαλός ο ένας, ξεχειλίζων ο άλλος)...

Θα μου πεις, ακριβώς αυτό το εύκολα αναγνωρίσιμο (λέμε τώρα, σιγά τα...ζα!) στυλ τους, μανιέρα & ματιέρα, είναι που τους κάνει επιθυμητούς & αγοράσιμους, για να "δείξουμε εμείς σ'αυτή τη γκιόσσα την Χατζαληδέμπορου!"

(ααααχ Δάσκαλε όταν διορθώνετε...)
;-)

Santiago Nasar είπε...

Στην τέχνη, είμαστε, δυστυχώς καταδικασμένοι να ακολουθούμε με καυθυστέρηση τα trends της αλλοδαπής, με αποτέλεσμα να μην ορθώνουμε ανάστημα της προκοπής σε διεθνές επίπεδο. Κιεγώ πολλές φορές εκστασιάζομαι μπροστά σε πίνακες του Γύζη, του Σπυρόπουλου, του Ακριθάκη κ.α.(Ν.Δ. σοφό το μικρό Hall of fame στο comment σας αν και λιγότεροι απο τους μισούς με συγκινούν πραγματικά). Η τέχνη βαθμολογείται μόνο με τα μάτια της ψυχής.
Δε μπορώ επίσης να μήν αναγνωρίσω ότι απόλυτα συμπαγή και σύγχρονη εικαστική γλώσσα έχουν και Έλληνες του κόσμου όπως ο Λουκάς Σαμαράς, ο Stelarc, ο Κουνέλης, ο (περισσότερο δικός μας) Νίκος Ναυρίδης, ανθρωποι που γκρεμίζουν τα διαχωριστικά κιγκλιδώματα μεταξύ πολλών διαφορετικών τεχνών.
Δεν πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για το σήμερα;

Αντιφωνητής είπε...

Δεν επιτρέπονται γλύπτες στην παρέα, ε; :)

Μια συμπλήρωση- το διαδίκτυο μπορεί να βοηθά σε μια γενική πληροφόρηση όσον αφορά τη ζωή και το έργο ενός ζωγράφου αλλά –προς θεού – καμία σχέση η αυθεντική απεικόνιση με αυτό που βλέπουμε στο κομπούτερ μας.

Αντιφωνητής είπε...

ND said:
"Στο σπίτι μου σήμερα περιβάλλομαι από Σπυρόπουλους. Αλλά και Σικελιώτη (ένα γυμνό του το περίμενα – ή με περίμενε – είκοσι χρόνια μέχρι να μπορέσω να το αποκτήσω) και Βασιλείου και παλιότερους, σε οικογενειακές προσωπογραφίες."


Νίκο,
Με σεβασμό αλλά και περιέργεια- τι πιστεύεις για όλα αυτά τα έργα που είναι αθέατα, κλεισμένα σε προσωπικές συλλογές; Δεδομένου και του τίτλου- "Παράθυρα....."

Ecumene είπε...

To βλέμμα σε ενα εργο τεχνης διδασκεται;....ή η διδασκαλια του ειδικου κανει περισσοτερο κακο στην προσληψη του απο το θεατη;

Πόσοι εξω-καλλιτεχνικοι παράγοντες
επηρεαζουν την κριση μας;...

Unknown είπε...

Nikos Dimou said...
Μου κάνει εντύπωση όμως πόσο λίγη ελληνική ζωγραφική υπάρχει στο Διαδίκτυο. (Ενώ ποίηση, άφθονη).

Ίσως να έφταιγε η δυσκολία του να μεταφέρεις μια εικόνα σε ηλεκτρονική μορφή με αποδεκτό αποτέλεσμα - τώρα με τις ψηφιακές μηχανές βέβαια τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Ενώ με την ποίηση αρκεί το πληκτρολόγιο και το μεράκι.

Ο blogger μπορεί να μην επιτρέπει το ανέβασμα μεγάλων αρχείων, αλλά τα link είναι μια καλή εναλλακτική, όπως πχ. αυτό εδώ προς μια δική μου συμπάθεια.

Aphrodite είπε...

"Ζωγραφική: Η τέχνη του να προστατεύεις επίπεδες επιφάνειες από την έκθεση στον καιρό και να τις εκθέτεις στους κριτικούς!"
Ambrose Bierce

"Κάθε ανόητος μπορεί αν ζωγραφίσει έναν πίνακα, αλλά χρειάζεται να είσαι πραγματικά έξυπνος για να τον πουλήσεις!!!"
Ανώνυμος

"Κάθε φορά που ζωγραφίζω ένα πορτραίτο χάνω ένα φίλο!"
John Singer Sargent

"Η τελειότητα επιτυγχάνεται όχι όταν δεν υπάρχει τίποτε άλλο να προστεθεί, αλλά όταν δεν υπάρχει τίποτε άλλο να αφαιρεθεί"
(ταιριάζει ΠΟΛΥ στη ζωγραφική - όταν ζωγραφίζεις εσύ...)
Antoine de Saint-Exupery

και λούκουμος,

"Κάποιοι ζωγράφοι μεταμορφώνουν τον ήλιο σε μια κίτρινη κουκκίδα, άλλοι μεταμορφώνουν μια κίτρινη κουκκίδα σε ήλιο...
Pablo Picasso

Nikos Dimou είπε...

Antiphonist said...
Νίκο,
Με σεβασμό αλλά και περιέργεια- τι πιστεύεις για όλα αυτά τα έργα που είναι αθέατα, κλεισμένα σε προσωπικές συλλογές; Δεδομένου και του τίτλου- "Παράθυρα....."

Δεν είναι αθέατα. Έχω δανείσει πολλά έργα για εκθέσεις. Όταν η Εθνική Πινακοθήκη έκανε την μεγάλη αναδρομική Σπυρόπουλου μου άδειασαν το σπίτι.

Άν δεν υπήρχαν οι ιδιωτικές συλλογές οι καλλιτέχνες θα πεινούσαν...

heinz είπε...

Εργοτελίνα said...

"
o Φραπες;;;
τι λεει ο θερμοδυναμικος Heinz?"

Ότι εμένα ο "φραπές" μου τσιτώνει τα νεύρα χειρότερα απ' ότι κατά συνθήκην είναι, κυρίως λόγω του ότι μου τσιγκλάει το έλκος....

Οπότε θερμοδυναμικά η εντροπία μου πέφτει χαμηλά και βράζω από νεύρα!!!

andy dufresne είπε...

Η δική μου δεκάδα αγαπημένων ελλήνων ζωγράφων.
(αλφαβητικά)

Δεν την καταθέτω ως ειδικός, δεν είμαι, δεν γνωρίζω αρκετούς από όσους προαναφέρθηκαν.


Σπύρος Βασιλείου
Γιάννης Γαϊτης
Νίκος Λύτρας
Γιάννης Μόραλης
Γιώργος Μπουζιάνης
Δημήτρης Μυταράς
Κωσταντίνος Παρθένης
Γιάννης Σπυρόπουλος
Γιάννης Τσαρούχης
Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

Οι μόνοι οι οποίοι θα μπορούσαν να χωρέσουν στη λίστα με τους 50 πιο αγαπημένους μου στον κόσμο είναι ο Σπυρόπουλος ή ο Λύτρας.

Ειδική μνεία στον Γαϊτη του οποίου τα ανθρωπάκια μου άρεσαν από παιδί και μου αρέσουν ακόμα.

Ein Steppenwolf είπε...

Vrennus said...
Nikos Dimou said...
Μου κάνει εντύπωση όμως πόσο λίγη ελληνική ζωγραφική υπάρχει στο Διαδίκτυο. (Ενώ ποίηση, άφθονη).

Ίσως να έφταιγε η δυσκολία του να μεταφέρεις μια εικόνα σε ηλεκτρονική μορφή με αποδεκτό αποτέλεσμα


S' hena typographeio eikhan perasei kapote holê tê nykta prospathôntas na petykhoun to "roz tou Tsaroukhê". S' hikanopoiêtiko apotelesma ephthasan to hepomeno prôi met' apo dekades peiramata me meixeis khrômatôn.

Mia othonê ekhei bebaia kalyterê antithesê ap' to kharti kai tên tetrakhrômia, alla ki autê prepei na tên kalimprareis kai ho phôtismos tou dômatiou na menei statheros...

mariospi είπε...

Μπουζιάνης...

Nikos Dimou είπε...

Ein Steppenwolf said...
Vrennus said...

Αν έφταιγε η δυσκολία της μεταφοράς δεν θα έβρισκε κανείς και ξένους ζωγράφους στο Δίκτυο. Όμως δεν συμβαίνει αυτό - από ξένους βρίσκεις τους πάντες. Νομίζω ότι φταίει η έλλειψη ενδιαφέροντος.

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> Εργοτελίνα κ.α.

My two cents,
απο την Τήνο με την Μεγαλόχαρη,

Λύτρας και Χαλεπάς.


Μιλώντας για την υποτιθέμενη αλλεργία της εκκλησίας ως προς τα έργα τέχνης...

Υπομονή Λίνα, μόλις αρχίσω δεν θά τελειώσει.

Απο πού ν' αρχίσουμε ...

Χμμμ...

Τα "τέλεια" ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας, όσα διασώθηκαν απο τους "ανεκτικούς" Μωμαεθανούς;

Τα εικονογραφημένα Ευαγγέλια, μικροσκοπικά έργα τέχνης σε ελαφαντόδοτο, περγαμηνές, εικόνες, χαρακτική, ασημικα, σκαλιστοί σταυροί;

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος,
Δυτική Τέχνη,
Ντα Βίτσι που είναι και ο κορυφαίος ζωγράφος και γλύπτης, η τέχνη του ΥΠΑΡΧΕΙ κατα πλειοψηφία επειδη ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ;

Το κάθε μοναστήρι στο Άγιο Όρος είναι ένας παράδεισος για τον φίλο της τέχνης.
Για τις κυρίες, κανένα πρόβλημα,
υπάρχουν φωτογραφίες, video, cds, συχνές μουσειακές αλλά και θρησκευτικές εκθέσεις για να γνωρίσετε τα μοναδικά αυτά σ'όλο το κόσμο ανθρώπινα δημιουργήματα με έμπνευση από το Θείο.

Θρησκεία και ευλάβεια το κίνητρο ΤΕΧΝΗ το δημιούργημα.

Αναρωτιέμαι άν η Χριστιανική Εκκλησία είχε τα χαρακτηριστικά του Ισλάμ που δεν επιτρέπει απεικονίσεις αλλά μόνο αρχιτεκτονική σαν θρησκευτική τέχνη,
θΑ ΥΠΗΡΧΕ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ, ΣΑΝ ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;
ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;


Σημ:

Μία από τις καλύτερες κριτικούς τέχνης είναι η παγκόσμια γνωστή Αγγλίδα καλόγρια με το δικό της πρόγραμμα στην τηλεόραση.

Πολλοί απο τους δικούς μας μοναχούς και μοναχές έχουν σημαντική γνώση της ζωγραφικής και Αγιογραφίας.

Η Τέχνη δεν έχει όρια,

αλλά μερικά από τα υβριστικά ως προς τον Θεό "εργα τέχνης" σήμερα πλησιάζουν το σημείο παροξυσμού αν όχι δογματικής λατρείας "αρτιστικού όχλου".

Δεν υπάρχει τίποτε το ωραίο εκεί, παρα "μίσος και απωθημένα" άτακτα ριγμένα.

Η τσίτα του Ταρζάν που παντα της άρεσε να τραβά τις ουρές των ελεφάντων, θα "ανακάλυπτε" τέτοιου είδους ελεφαντο-σκατολογική "τέχνη".

cyrus είπε...

Δεν γνωρίζω πολλά για το θέμα, αλλά, απ' όσα έργα έχω δει, ψηφίζω Γκίκα.

Dormammu είπε...

Θα ήθελα να γράψω μια προσωπική ιστορία για ένα έργο του Παπαλουκά, αλλά δυστυχώς δεν έχω χρόνο. Ίσως αργότερα, μετά το ποδόσφαιρο...

Ecumene είπε...

Ιωνικόν

Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμε απ' τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι' αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,
σένα η ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο
την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ' την ζωή των·
και κάποτ' αιθέρια εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)


και μου αρεσει και ο Κοντογλου...
και οι περισσοτεροι Ζωγραφοι που
αναφερθηκαν..
γενικοτερα δεν μπορω ευκολα
να μιλησω απορριπτικα
για Καλλιτεχνες..
αν και ο Κοντογλου θα θυμωνε
τωρα που τον βλεπω αισθητικα
και οχι σε απολυτη συναρτηση
με την Παραδοση...

ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΟΜΩΣ
ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ,ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ
ΤΗΣ ΤΑΧΥΗΤΗΤΑΣ..
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΟΥΜΕ
ΕΙΝΑΙ Η COMPUTER-ART
ΚΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ
ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΑΡΩΣΕΙ
ΤΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΛΕΙΣΤΕ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ....



το σωστο να λεγεται...

Ein Steppenwolf είπε...

Το σωστό να λέγεται said...
θΑ ΥΠΗΡΧΕ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ, ΣΑΝ ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;
ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;


Ma hypêrkhan hôs anôteres tekhnes kai prin ap' to khristianismo, pou tis klêronomêse.

Ho khristianismos agapa men tên tekhnê (tou) - hoi ekklêsies êtan gigantiaia multimedia poly prin ap' ta multimedia - diôkei de tên (allê) tekhnê - tê glyptikê (stên Anatolê), tên erôtikê tekhnê, to theatro (Iôannês ho Khrysostomos).

Nikos Dimou said...
από ξένους βρίσκεις τους πάντες.


Kanena kalo link; Eukharistô.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

@ΝΔ
«Νομίζω ότι φταίει η έλλειψη ενδιαφέροντος».

bidibis είπε...

ΝΔ είπε: «Δεν ξέρω αν μία εικόνα αξίζει δέκα χιλιάδες λέξεις – αλλά αυτό το post θα έχει πολλές εικόνες και λίγες λέξεις»


Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είπε: «Πέθανε και ο Γ. Τσιτσόπουλος…Κάποτε, μου είπε κάτι που δεν φεύγει από το μυαλό μου: «Λένε πως μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις. Ανοησίες. Μία λέξη είναι χίλιες φωτογραφίες! Βάλε κάτω ένα ποίημα, στάσου σε κάθε στίχο, και θα το διαπιστώσεις...».

Ο Θείος Κώστας είπε: «Αν “μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις”, θα μπορούσατε να μου δώσετε αυτές τις έξι λέξεις σε εικόνα;»

Η αλήθεια σε αυτό το θέμα είναι μάλλον υποκειμενική και εξαρτάται από τη μόρφωση (πόσες περισσότερες λέξεις θα άξιζε άραγε μια εικόνα, αν κάναμε περισσότερες ώρες αρχαίων στο σχολείο, αν δεν πάσχαμε από λεξιπενία δηλαδή; ) και τη φαντασία του καθενός.. Ενδεχομένως, για κάποιους ανθρώπους, μία λέξη μπορεί να αξίζει άλλες χίλιες λέξεις και μια εικόνα άλλες χίλιες εικόνες.

Ειλικρινά δε μπορώ να απαντήσω σε τίποτα από τα παραπάνω. Ταυτίζομαι όμως, αντίθετα με τις επικρατούσες, στερεοτυπικές αντιλήψεις των επικριτών της εποχής μας, με την άποψη του Νίκου Δήμου ότι δε ζούμε στην εποχή της εικόνας, αλλά στην εποχή του γραπτού λόγου. Ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία οι λέξεις και τα νοήματα– στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον- δεν αποτέλεσαν, σε τόσο μεγάλο βαθμό, τις πρώτες ύλες του νου. Ο λόγος είναι η δύναμη του πολίτη απέναντι στην εξουσία ενώ η εικόνα το μέσω χειραγώγησης των μαζών (προς θεού δεν εννοώ ούτε το Hollywood, ούτε την τηλεόραση, τις διαφημίσεις κτλ – αυτά είναι αθώα πράγματα)

Η εκκλησία της Ελλάδας είναι αδιάλλακτη, οπισθοδρομική, εξουσιαστική και αυταρχική, επειδή είναι εικονολατρική και μυστικιστική. Για αυτό το λόγο και δεν απαγγέλλει η ψάλλει τα ιερά κείμενα της πίστης στη δημοτική, αλλά πεισματικά εμμένει στην Αρχαία γλώσσα οι οποία είναι ακατανόητη στους πολλούς. Δε χρειάζεται επίσς να αναφερθώ στις θαυματουργές εικόνες και τα ιερά σκηνώματα…

scalidi είπε...

είναι ωραίο κάποιος να διασώζει στις μέρες που τα τηλεοπτικά παράθυρα κυριαρχούν, εκείνα τα παράθυρα προς την ψυχή μας, είχε ζωγραφικά είναι είτε λογοτεχνικά

resident είπε...

@Ein Steppenwolf

www.vggallery.com

Nikos Dimou είπε...

Το σωστό να λέγεται said...
θΑ ΥΠΗΡΧΕ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;

Καλά - αυτό είναι ανέκδοτο.
Σε τι βλακείες οδηγεί η τυφλή πίστη.

Καταργούμε λοιπόν την Κινεζική, Ιαπωνική, Ινδική, Αρχαία Αιγυπτιακή, Αρχαία Ελληνική, Ρωμαϊκή, Αφρικανική, Προ Κολομβιανή Αμερικανική τέχνη - επειδή τότε δεν υπήρχε ο Χριστιανισμός...

Ο οποίος ήθελε την τέχνη μόνο εκκλησιαστική και κατέστρεφε ότι έργο προερχόταν από άπιστους...

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
takis vasilopoulos είπε...

Aπο τον καθρεφτη του οικοδεσποτη μας...



ΓΚΑΛΕΡΙ

( Στον τοιχο η επιγραφη << η ζωγραφικη είναι ο καθρεφτης της ζωης >> .Οι ηθοποιοι μπαινουν μέσα κρατώντας καθρεφτες μέσα σε κορνιζες.Κυττάζονται μέσα και << γίνονται έργα >> )

Α-Ειμαι η πιο σοφη καθρεφτη
αποτελουμε απο πανι,μπογια και νεφτι

Β-Ειμαι ο καθρεφτης που σοφα παραμορφώνει
και το κοινο των γκαλερι παντα μορφωνει

Γ-Ειμαι η πιο πολυτιμη μορφη καθρεφτη
και η τιμη μου ποτε δεν πεφτει

Α-Εγω είμαι ένας πίνακας του Γκικα
τιμη δεν είχα μα αγοραστή βρήκα

Β-Ειμαι μια τεμπερα του Τσαρουχη
χαρας τον που ' χει!

Γ-Είμαι ένα σχεδιο του φασιανου
τόσο ακριβο που δεν ανηκω κανενου

Α- Ειμαι ένα γυμνο του Σισελιωτη
ανήκω στον μεγαλυτερο πλειοδότη

Β-Θελετε την κοιμωμενη του Χαλεπα
( ολοι μαζι ) Α-πα-πα!

Γ-Ειμαι του Μοράλλη ακουαρελλα
πενηντα χιλιαδες η καθε κοπελα

Α-Ειμαι του Σπυρόπουλου ελαιογραφια
χιλιες δραχμες το εκατοστο και 10% η εφορια

Β-Ειμαι του Βολανακη το πρωτο κρίμα,
πεντακόσιες το καραβι-και απο δεκα χιλιαδες το κύμα

Γ-Ειμαι απο τη συλλογη του Ιολα
και τακάνω όλα!

Α-Ειμαι η λάμπα του μπαρπα Σπυρου
η όγδοη λάμπα του τέταρτου γύρου

Β-Ειμαι ο γκαλεριστ της τριτης πράξης,
παίρνω 30% απο τις εισπραξεις!

Γ-Ειμαι η τεχνοκριτικος της Κυριακης,
μυριες δραχμες η στηλη κριτικης.

Α-Ειμαι ο αντιγραφεας υπογραφων
έμαθα ζωγραφικη με Λιγκουαφον.

Β-Κι εγω είμαι ένας καθρεπτης κενος.είμαι το πορτρετο καθενος

heinz είπε...

NΔ said...

"Σε τι βλακείες οδηγεί η τυφλή πίστη."


Φρρρρρρρ!!!!!!!!!! <--σφυρίχτρα!

Φάουουουουλ!!!!!!!!!!!!!!!

Nikos Dimou είπε...

New Kid On The Blog said...
"Φίλοι, Τέχνη δεν είναι να ζωγραφίζεις αγελαδίτσες στον κάμπο, σπιτάκια και κυπαρίσσια, κανάτες, ρόδια και λεμόνια και σκοτωμένους φασιανούς..."


Όχι φανατισμούς και αποκλεισμούς. Οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι (ανάμεσά τους Vermeer, Rembrandt, Velasquez,
Rubens, κλπ) ήταν παραστατικοί και ζωγράφιζαν πορτρέτα, τοπία και νεκρές φύσεις.
Όμως ένα πορτρέτο του Rembrandt χάρη στην επαναστατική χρήση του φωτός, μπορεί να είναι πιο εκρηκτικό από έναν Pollock.

Eίναι πιο δύσκολο να καταλάβεις την ζωγραφική αξία ενός παραστατικού πίνακα, γιατί παρασύρεσαι από το περιεχόμενο - ενώ η ποιότητα και εκεί είναι στις αφηρημένες αξίες.

Nikos Dimou είπε...

heinz said...
NΔ said...
"Σε τι βλακείες οδηγεί η τυφλή πίστη."
Φρρρρρρρ!!!!!!!!!! <--σφυρίχτρα!
Φάουουουουλ!!!!!!!!!!!!!!!

α) γιατί; δεν ήταν βλακεία το λεχθέν; (και μάλιστα απύθμενη - σκεφθείτε μόνο την ...γλυπτική του Χριστιανισμού!)

β) ποιος σας διόρισε διατητή;

libertarian είπε...

Αγαπημένος μου ζωγράφος όταν πήγαινα γυμνάσιο ήταν ο H.R. Giger. Αυτός και αν άνοιγε παράθυρα σε άλλους κόσμους :-) Τον γνώρισα μέσα από από το adventure Dark Seed που έπαιζα στην Amiga μου, μέσα από το Alien, τον χαιρόμουν μέσα από τις αφίσες στον τοίχο της καφετέριας που σύχναζα αργότερα στο λύκειο (την Grotta -σημαίνει σπηλιά στα ιταλικά-, καφετέρια στα Εξάρχεια που έπαιζε metal, σπηλιά όνομα και πράγμα :Ρ).

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Σε μουσείο, κυρία της καλής κοινωνίας:
- Ωραίος αυτός ο Ρενουάρ.
- Δεν είναι Ρενουάρ, κυρία μου, είναι Μανέ.
- Ωραίος αυτός ο Λωτρέκ.
- Δεν είναι Λωτρέκ, κυρία μου, είναι Ματίς.
- Ωραίος αυτός ο Πικάσο.
- Δεν είναι Πικάσο, κυρία μου, είναι καθρέφτης.

libertarian είπε...

ΜΗΝ ΜΠΛΕΚΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΞΕΝΟΥΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥΣ! ΤΟ ΠΟΣΤ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ.


ουψ sorry :P delete αν θέλετε :)

bidibis είπε...

@ Paragrafos

ζείτε στην Κύπρο και μάλλον δεν ξέρετε καλά την κα ζουζούνα-Κουτσικου και τους γραικούς παπάδες (αν και οι δικοί σας μάλλον ίδιοι είναι, υποθέτω)

Η παρένθεση μου ήτο ειρωνική. και εγώ λεξιπένης είμαι, αλλά για αυτό ευθύνομαι εγώ και όχι οι λι΄γες ώρες αρχαίων -στην πραγματικότητα είναι παρα πολλές- στο σχολείο. έσείς στην Κυπρο δίνετε -απ΄οσο γνωρίζω- αρκετή έμφαση στα αγγλικά - και καλά κάνετε.



@ Το σωστό να λέγεται

Αν κρίνω από τη Βυζαντινή τέχνη, σήμερα θα υπήρχαν το πολύ 2 με 3 ρεύματα στις εικαστικές τέχνες. Χίλια χρόνια τα ίδια και τα ίδια, μας…

Ιμπρεσιονισμοί, εξπρεσιονισμοί, ντανταϊσμοί κτλ. θα ήταν άγνωστες λέξεις, πίσω από τις οποίες θα κρυβόταν ο άγιος Αλέξης!

Nikos Dimou είπε...

1knightStand said...

Μιλάμε για ζωγράφους - ο Ζογγολόπουλος είναι γλύπτης.

Τον Ακριθάκη τον έχουμε αναφέρει αρκετές φορές.

Συμφωνώ για τα σχέδια του Γύζη.

mickey είπε...

Ωραίοι οι ζωγράφοι που αναφέρθηκαν και κοσμούν το post, αλλά απόψε ελπίζω να δούμε τον Μάγο να ζωγραφίζει στο χόρτο - κι ο Γάλλος καλός είναι ;)

Η Τέχνη εδράζεται πρώτιστα στο μυαλό μας. Εκείνου που τη συλ-λαμβάνει και εκείνου που την απο-λαμβάνει. Η ίδια η έκφρασή της είναι δευτερεύουσα, συχνά ελλιπής και η όποια αξία της σχεδόν πάντα υποκειμενική.

Προσπαθούσα πάντα να την προσεγγίζω χωρίς προκαταλήψεις - θετικές ή αρνητικές. Ακόμα και όταν βρίσκομαι απέναντι σε "ιερά" και "όσια", όπως την Guernica του Πικάσο - πρώτη μου φορά είδα ολόκληρο μουσείο για ένα και μόνο έργο τέχνης!!!

Από ελληνική ζωγραφική δηλώνω άσχετος, οπότε δεν έχω να κάνω κάποιο ουσιαστικό σχόλιο για το post. Έχω υπόψη μόνο τα "γνωστά" :(

bidibis είπε...

Κανονικά σήμερα ο Νίκος Δήμου θα έπρεπε να ασχοληθεί με άλλου είδους ζωγράφους: τους ζωγράφους της μπάλας, Ροναλντίνιο και Αρνί.



Ξέρω ότι από αύριο –αν δεν έχετε ξεκινήσει προκαταβολικά από σήμερα- οι περισσότεροι θα ρίχνετε μύδρους και κατάρες στο Ντα Βίντσι – έτσι συμβαίνει με τις εμπορικές ταινίες συνήθως.
Πληροφοριακά σας αναφέρω, καθώς ακούω τώρα το soundtrack της ταινίας, ότι η μουσική με το πρώτο άκουσμα μου φαίνεται… συμπαθητική.
Δυστυχώς, όταν οι κριτικές για μια ταινία είναι κακές, τότε συμπαρασύρουν στο διάβα τους και το soundtrack.

Περιμένω να δω πολλά φτυάρια αύριο!


Τώρα ολοι σαν καλά παιδιά θα κλεισουμε τα Pc μας, θα παραγγείλουμε πίτσες και θα απολαύσουμε το ιμπρεσιονιστικό υπερθέαμα του Παρισίου. ο οικοδεσπότης, να είστε σίγουροι, δε θα παρεξηγηθεί, διότι το ίδιο θα κάνει και αυτός.

heinz είπε...

Nikos Dimou said...

" β) ποιος σας διόρισε διατητή; "

Kανείς. Βρήκα μια σφυρίχτρα σε προηγούμενο post και την τσέπωσα...

;-)

Jason είπε...

gargoyle said...
Επίσης εν ζωή και αξεπέραστος ο Τέτσης.

Συμφωνώ απολύτως.

mickey είπε...

@BadlyDrawnBoy (9:20μμ)

Να και κάποιος που συμφωνεί μαζί μου για τους αποψινούς "ζωγράφους", "χορευτές" και γενικά ...πολυ-καλλιτέχνες ;)

Η μόνη ακαλαίσθητη "εικαστική παρέμβαση" ήταν η παρουσία του Μαραντόνα στο MEGA να βραβεύει τον Ρίμπο. Το να βλέπεις τον πάλαι ποτέ Θεό με τη γαυρο-φανέλα είναι αντικειμενικά θλιβερό θέαμα :(

(Σταματώ για να μη μαγαρίσω το post με άσχετες παρεμβάσεις)

Nikos Dimou είπε...

BadlyDrawnBoy said...
"Κανονικά σήμερα ο Νίκος Δήμου θα έπρεπε να ασχοληθεί με άλλου είδους ζωγράφους: τους ζωγράφους της μπάλας, Ροναλντίνιο και Αρνί".

lol lol lol

Αρνί!

Ελπίζω να μην παίξει ως αμνός... ο Ανρί!

Επειδή είμαι πάντα με το αουτσάιντερ - και παρόλο που θαυμάζω τον Μάγο - σήμερα θα φωνάζω για τους κανονιέρηδες.

ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ...

Yosemite Sam είπε...

Τώρα ολοι σαν καλά παιδιά θα κλεισουμε τα Pc μας, θα παραγγείλουμε πίτσες και θα απολαύσουμε το ιμπρεσιονιστικό υπερθέαμα του Παρισίου.

Και θάχουμε κάτι ξενέρωτους σαν τον σπυρόπουλο να μεταδίδουν.

Που είναι ο all time classic μανώλης μαυρομάτης με τις απίθανες αναμεταδόσεις του;

Θυμίζω κάποια ιστορικά αποσπάσματα:

Davids κανει ενα δυνατο συρτο σουτ το οποιο καταληγει ψηλα πανω απο
τα δοκαρια..

Ετρεξε πολλα χιλιομετρα για να προλαβει τη μπαλα..

Ο Ντελβεκιο πεφτει κατω, αλλα ο διαιτητης λεει να του σηκωθει..

basik-ly είπε...

Μετά από μια βιαστική ματιά τα σχόλια, είναι ευχάριστο που δεν αναφέρεται ο Φασιανός.

Aphrodite είπε...

Μμμμμάλιστα!

Δηλαδή θα μείνω στο Υπουργείο να κόβω βόλτες μόνη μου!

ΚΙ ΕΣΥ ΝΕΡΑΙΔΟΠΑΡΜΕΝΕ *GLENN*, ΚΟΚΚΑΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΠΙΑ?!?!?!

Γκρρρμφχψγκρνιανιανιααα...

(Ωπ! Μια σφυρίχτρα! Gere?...Χμ, να σφυρίξω κάνα φάουλ κι εγώ, να τους κουλάνω?)

ΦΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!!!!

(-DDD!!!!

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> Nikos Dimou said...

Το σωστό να λέγεται said...
θΑ ΥΠΗΡΧΕ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;

Καλά - αυτό είναι ανέκδοτο.
Σε τι βλακείες οδηγεί η τυφλή πίστη.

Καταργούμε λοιπόν την Κινεζική, Ιαπωνική, Ινδική, Αρχαία Αιγυπτιακή, Αρχαία Ελληνική, Ρωμαϊκή, Αφρικανική, Προ Κολομβιανή Αμερικανική τέχνη - επειδή τότε δεν υπήρχε ο Χριστιανισμός...

Ο οποίος ήθελε την τέχνη μόνο εκκλησιαστική και κατέστρεφε ότι έργο προερχόταν από άπιστους...
"



Κυρ Νίκο, και υπόλοιποι δογματικοί άθεοι,

Οι απαντήσεις σας δεν ήταν καθόλου αντικειμενικες.
(way out of context).

Φαίνεται ότι διαβάσατε μόνο τις σειρές με τα κεφαλάια γράμματα.
Ξαναδιαβάστε όλο το κείμενο παρακαλώ.
Τα ΚΕΦΑΛΑΙΑ είναι για έμφαση, στην θέση του bold font.

Ας επαναλάβω όμως το επιμαχο μέρος εδώ για οικονομία χρόνου

------------------------
Τα "τέλεια" ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας, όσα διασώθηκαν απο τους "ανεκτικούς" Μωμαεθανούς;

Τα εικονογραφημένα Ευαγγέλια, μικροσκοπικά έργα τέχνης σε ελαφαντόδοτο, περγαμηνές, εικόνες, χαρακτική, ασημικα, σκαλιστοί σταυροί;

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος,
Δυτική Τέχνη,
Ντα Βίτσι που είναι και ο κορυφαίος ζωγράφος και γλύπτης, η τέχνη του ΥΠΑΡΧΕΙ κατα πλειοψηφία επειδη ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ;

Το κάθε μοναστήρι στο Άγιο Όρος είναι ένας παράδεισος για τον φίλο της τέχνης.
Για τις κυρίες, κανένα πρόβλημα,
υπάρχουν φωτογραφίες, video, cds, συχνές μουσειακές αλλά και θρησκευτικές εκθέσεις για να γνωρίσετε τα μοναδικά αυτά σ'όλο το κόσμο ανθρώπινα δημιουργήματα με έμπνευση από το Θείο.

Θρησκεία και ευλάβεια το κίνητρο ΤΕΧΝΗ το δημιούργημα.

Αναρωτιέμαι άν η Χριστιανική Εκκλησία είχε τα χαρακτηριστικά του Ισλάμ που δεν επιτρέπει απεικονίσεις αλλά μόνο αρχιτεκτονική σαν θρησκευτική τέχνη,
θΑ ΥΠΗΡΧΕ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ, ΣΑΝ ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;
ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;


Σημ:

Μία από τις καλύτερες κριτικούς τέχνης είναι η παγκόσμια γνωστή Αγγλίδα καλόγρια με το δικό της πρόγραμμα στην τηλεόραση.

Πολλοί απο τους δικούς μας μοναχούς και μοναχές έχουν σημαντική γνώση της ζωγραφικής και Αγιογραφίας.

Η Τέχνη δεν έχει όρια,

αλλά μερικά από τα υβριστικά ως προς τον Θεό "εργα τέχνης" σήμερα πλησιάζουν το σημείο παροξυσμού αν όχι δογματικής λατρείας "αρτιστικού όχλου".

Δεν υπάρχει τίποτε το ωραίο εκεί, παρα "μίσος και απωθημένα" άτακτα ριγμένα.

Η τσίτα του Ταρζάν που παντα της άρεσε να τραβά τις ουρές των ελεφάντων, θα "ανακάλυπτε" τέτοιου είδους ελεφαντο-σκατολογική "τέχνη".
---------------------------


Η Ιστορική υπόθεση ήταν ότι αν ο Χριστιανισμός, όπως το Ισλάμ, απαγόρευε την οποιαδήποτε απεικόνιση σε δύο ή τρεις διαστάσεις, θα υπήρχαν οι Εικαστικές Τέχνες όπως τις ξερουμε σημερα;

Στην περίπτωση που επικρατούσαν οι Εικονομάχοι ή επικρατούσε το Ισλάμ σαν παγκόσμια δύναμη θα υπήρχε ο σημερινός πολιτισμός της Δυτικής Τεχνης απότέλεσμα των εκκλησιαστικων απεικονίσεων αλλα και γλυπτών όπως η Pieta, David of Da Vinci, και η καλλιέργεια των εικαστικων τεχνών από την Βυζαντινη Αυτοκρατορία και την Χριστιανικη Δύση;

Προσπαθείτε κύρ Νίκο και δογματικοί άθεοι να δείτε την φτωχη σε απεικονίσεις Μουσουλμανική τέχνη αλλα και τους περιορισμους στην ελευθερία του ατόμου να επικρατούν στην Δύση.

Ναοί, εικόνες και αγάλματα κατεστραμμένα και εγακατελειμμένα όπως οι Βυζαντινές εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, της Μικράς Ασίας, και του Πόντου.

Ανατινάξεις αγαλμάτων άλλων θρησκειών όπως οι πρόσφατες από τους Ταλιμπάνους στο Αβγανιστάν.
Είδαμε πόσο γρήγορα έγινε χωρίς κανείς να μπορεί ή να θέλει να τους σταματήσει.


Επέκταση του σημείου της σημασίας του Χριστιανισμού στις εικαστικές τέχνες.
Να αναλογισθείτε ότι στην περίπτωση που είτε μία μουσουλμανική φανατική ομάδα είτε μία εξτρεμιστική άθεων στραφεί εναντίον Χριστιανικών, Ινδουιστικών, βουδιστικών έργων τέχνης ποιά θα είναι η καταστροφή για την Παγκόσμια Τέχνη!

Περιληπτικά ή σπουδαιότητα του Χριστιανισμου στην τέχνη ειναι πολλαπλή.
Πρώτα μέσω της υποστηριξης και ενθάρρυνσης της τέχνης απο τον Χριστιανισμό, Ορθόδοξια και Δυτικές εκκλησίες όλες οι άλλες τέχνες του Δυτικού Πολιτισμού αναπτύχθηκαν στο σημερινό επίπεδο αλλά ακόμη ότι ο κίνδυνος καταστροφής αυτών των έργων τέχνης υπάρχει και είναι ορατός ξανά σήμερα μετά απο πολλές εκατονταετίες ασφάλειας και ακμής.
Υπάρχει την ίδια στιγμή η αντίδραση στην δημιουργία νέων έργων τέχνης λόγω φανατισμού είτε μουσουλμάνων είτε άθεων.


Σημ.
Παρακαλώ οι χαρακτηρισμοί γιά "ανέκδοτα, ....., τυφλή πίστη" να ανακαλεσθούν.

heinz είπε...

@το σωστό να λέγεται

Καταφανώς (και τεκμηριωμένα) έχετε δίκιο όπως το θέτετε.

Τώρα περί ανακλήσεων....

heinz είπε...

@YouKnowWho

get email

mickey είπε...

Κάτι πάει να παιχτεί, αλλά ο ζωγράφος αρκέστηκε στο σκίτσα και τα προσχέδια (μάλλον φταίνε και οι τρίχες στο ...πινέλο του), το ...αρνί έμεινε στη σούβλα (καλά Νίκο, πρώτη φορά έχεις ακούσει να τον λένε έτσι και έσκασες στα γέλια;) και το κοράκι πήγε να ...θάψει το ματς πριν καλά καλά ζεσταθούμε.

Πάλι καλά που ο τεράστιος "όγκος" του Κάμπελ (που είπε κι ο "ξενέρωτος") ξεπετάχτηκε κι επιβλήθηκε στην ...αδύνατη άμυνα της Μπάρτσα. Ελπίζω να δούμε πιο ενδιαφέροντα πράγματα στο Βου.

Υ.Γ. Αν τελικά οι Άγγλοι κάνουν το θαύμα, θα κηρύξω πένθος! Πάντως, ακόμα κι εδώ που φτάσανε, μάλλον το χρωστάνε, εκτός από τα γνωστά ...αμνοερίφια και σε κάποιον "περίεργο" προπονητή που αν δεν κάνω λάθος είχε περάσει και από γνωστό λιμάνι με αφρόψαρα και είχε φύγει λίγο πολύ ως ...αποτυχημένος :P

Aphrodite είπε...

80% εκπτώσεις ό Χόντος και δε θα κάναμε έτσι!

Θα ρίχναμε καμμιά "κουμκανατζού" (πανεύκολη μακαρονάδα) να βρούνε κατι οι πεινάλες μόλις γυρίσουν απ΄το γραφείο...

Τώρα να σας βάλω να βαρέσετε ανακλήσεις ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ?!?!?!?

(μ'αρέσει στο "άντρες-γυναίκες" που είστε και... "ανωτέρου", μη φτύσω!)

mickey είπε...

Yosemite, ο all-time-classic (μη χέ**), εκτός από τα αμίμητα μαργαριτάρια του, είχε ...εκτελέσει και όποιο ξένο όνομα έπιανε στο στόμα του - ειδικά τα γερμανικά.

Θυμάται κανείς εκείνον τον ...Ζίεγκε;

Nikos Dimou είπε...

Το σωστό να λέγεται said...
"και γλυπτών όπως η Pieta, David of Da Vinci",

Η Pieta και ο Δαβίδ είναι έργα του Michelangelo. Άμα υπερασπιζόμαστε πράγματα να ξέρουμε γιατί μιλάμε!

Από αθέους δεν κινδυνεύει η τέχνη. Σύμφωνα με τις στατιστικές ανήκουν στο 10% των πιο μορφωμένων ατόμων.

Άπό φανατικούς ναι - σαν τους Χριστιανούς που κατέστρεψαν όλα τα Αρχαία Ελληνικά αριστουργήματα!

Ή σαν αυτούς που εμπόδισαν την προβολή του Τελευταίου Πειρασμού και απειλούν τώρα τον Κώδικα Ντα Βίντσι.

Σαφώς υπήρξαν τέχνες που ευδοκίμησαν κάτω από την θρησκεία - εικόνες, ψηφιδωτά, εκκλησιαστική μουσική.

Όμως όταν απελευθερώθηκε από την εκκλησία, μετα τον 18ο αιώνα, η τέχνη ευδοκίμησε.

Η τέχνη άνθισε και πριν και μετά τον Χριστιανισμό. Η θεωρία σας ότι δεν θα υπήρχε χωρίς αυτόν είναι για τα μπάζα.

Δεν ανακαλώ λέξη.

Yosemite Sam είπε...

Να θυμίσω μίκυ και το άλλο φοβερό που είχε πεί ο βασίλης σκουντής:

Καλαθι απο τον Γερμανο κυκλωπα..
(αντι για γιγαντα)

mickey είπε...

raven, η αλήθεια είναι πως δεν είμαι και ιδιαίτερα ποδοσφαιρόφιλος - ούτε υπήρξα ποτέ. Αλλά ένας τελικός Champions League με Ροναλντίνιο και Ανρί δεν είναι κάτι που το βλέπουμε κάθε μέρα.

Αν και το πρώτο ημίχρονο ήταν τόσο αδιάφορο, που εκμεταλλεύτηκα το χρόνο για να γράψω και ένα τεχνικό σχόλιο στο Help Desk μου (για το πώς βάζουμε links στα σχόλια). Το έριξα πριν λίγο - για την Debby και όποιον άλλο ενδιαφέρεται...

heinz είπε...

@ΝΔ

Συγγνώμη που ανακατεύομαι, αλλά όποιος υπερασπίζεται την όποια προσφορά του χριστιανισμού, ειδικά του χριστιανισμού ονομάζεται ...Χριστόδουλος ή ...Καντιώτης????

mickey είπε...

ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΓΚΟΛΑΡΑ!!!

mickey είπε...

Από την ...ποντικότρυπα την πέρασε ο άτιμος!!!

Δηλώνω ...ρατσιστής! Οι μαύροι παίζουν ανώτερη μπάλα!

mickey είπε...

Μπα, μάλλον ο Αλμούνια είναι γεμάτος ...τρύπες! Μπάζει από παντού :P

Η τάξη αποκαταστάθηκε :))

glenn είπε...

wre matsara!

Nikos Dimou είπε...

Καλά - έτσι ξέρω να κερδίζω κι εγώ με πληρωμένο διαιτητή!

glenn είπε...

gia feto re magkes ti lete?

heinz είπε...

Nikos Dimou said...

"Καλά - έτσι ξέρω να κερδίζω κι εγώ με πληρωμένο διαιτητή! "

Nα του αφαιρεθεί η σφυρίχτρα πάραυτα!!!

(εεεε, ποιοί παίζουν ρε παιδιά τι αγώνας είναι;)

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> nikos dimou

Ευχαριστώ για την διόρθωση Κυρ Νίκο,
κάπου αλλού έγραφα για τον "κωδικα" Da Vinci και ό "ίος" έπιασε και τον Michelangelo.

Το νόημα δεν αλλάζει ότι Pieta, David τα καλύτερα γλυπτά που δημιουργήθηκαν ποτέ, έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα και έμπνευση, όπως και πολλά άλλα αξιοθαύμαστα έργα τέχνης.

Γράψατε κυρ Νίκο ότι "Από αθέους δεν κινδυνεύει η τέχνη" κι όμως εκείνος που έπιασε σφυρί και έσπασε την Pieta σε 15 σημεία το 1972 ήταν ΑΘΕΟΣ και ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ.
Τα διπλώματα δεν είναι εμπόδιο στην βία ενός φανατικού.

Ναι, φανατικοί αιρετικοι και εικονομάχοι κατέστρεψαν έργα τέχνης, όχι μόνο ειδωλολατρικά αγάλματα αλλά και εικόνες του Ιησού Χριστού, της Παναγίας και Αγίων.
Ακόμα και άνθρωποι που δεν είναι φανατικοί άλαλ λάτρεις της τέχνης στον θυμό τους μπορούν να καταστρέψουν έργα τέχνης.
Όπως οι Αθηνάιοι τιμωρόντας τις αποστατημένες πόλεις της Αθηναικής Συμμαχίας και ο Μεγας Αλέξανδρος που έκαψε ολόκληρη Περσέπολη σε αντίποινα της καταστροφής της Αθήνας από τους Πέρσες.

Η τέχνη άνθισε πριν τον Χριστιανισμό στην Αρχαία Ελλάδα αλλά παλι είχε ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ κινητρα.

Η Ακρόπολις φτιάχτηκε στην θεα Αθηνά και αγάλματα τέχνης σε μνημη των Θεών.

Το θέμα μας όμως εδώ είναι η ζωγραφική, και η ζωγραφική σαν τέχνη πηρε ένα τεράστιο άλμα με την εικονογραφία και τα ψηφιδωτά των ναών κατα την Βυζαντινή εποχή και αργότερα με την μοντέρνα Ελληνική ζωγραφική που γαλουχήθηκε απο την Βυζαντινή τέχνη.
Οι ίδιοι οι Έλληνες ζωγράφοι το παραδέχονται ανεξάρτητα το αν είναι άθεοι ή βαθιά θρησκευόμενοι.

Σας υπενθυμίζω Κυρ Νίκο ότι το ερωτημα τέθηκε ως πρός ποιά θα ήταν η σημερινή τέχνη αν είχε επικρατήσει ο μωαμεθανισμός.


"Η θεωρία σας ότι δεν θα υπήρχε χωρίς αυτόν είναι για τα μπάζα.
Δεν ανακαλώ λέξη."

Σας συγχωρώ για τον άδικο χαρακτηρισμό που προσθέσατε.
Σταματώ εδώ τον διάλογο αυτό.
Δεν χρονοβορώ εδώ για να επιβληθεί κάτι που είναι Ιστορικά αποδειγμένο.

Παράθυρο σε άλλο κόσμο προσφέρω, σε μιά πιό ανοικτή σκέψη, όπως και σεις ευγενικά μας ανοίξατετο θέμα στην νεολληνικη ζωγραφική.


Σας ευχαριστώ και σας καληνυχτίζω.

Το σωστό να λέγεται

Nikos Dimou είπε...

heinz said...
"@ΝΔ
Συγγνώμη που ανακατεύομαι, αλλά όποιος υπερασπίζεται την όποια προσφορά του χριστιανισμού, ειδικά του χριστιανισμού ονομάζεται ...Χριστόδουλος ή ...Καντιώτης????"


Μα δεν αμφισβητεί κανείς την προσφορά του Χριστιανισμού - αμφισβητώ την άποψη ότι χωρίς τον Χριστιανισμό δεν θα υπήρχε τέχνη (και ότι η τέχνη κινδυνεύει από τους ...άθεους).

mickey είπε...

Μια και το "κακοζωγραφισμένο" αγόρι της παρέας έθεσε το "ζήτημα", ένας ύμνος στον ηρωικώς πεσόντα:

Αρνάκι μαύρο και λεπτό,
της Άρσεναλ καμάρι,
που νίκησες στις κανονιές
ως και τον Ξεδοντιάρη!


Το ματς ήταν μάλλον ...χορτόσουπα, αν και είχε κάποιες καλές στιγμές. MVP ήταν βεβαίως ο νεκροθάφτης. Ο Μάγος δεν... πάντως :(

Άντε και του χρόνου πάλι...

heinz είπε...

Να δεις πως την έλεγε ο Όμηρος την Αφροδίτη, κάτι από καλλη.., καλλι...
... ...
γ*μώ την αμάθειά μου δε θυμάμαι!!!

glenn είπε...

e oxi kai xortosupa...

mickey είπε...

Τελικά, σήμερα ήταν η μέρα των ...διαιτητών (εντός και εκτός blog). Οι Men in Black κλέβουν την παράσταση.

Νίκο, μετά την ΑΕΚ και την Άρσεναλ, νομίζω πως δικαιούσαι να κηρύξεις ένα τριήμερο πένθος στο blog - να ξεκουραστούμε και λίγο ;)

mickey είπε...

Τι δράμα κι αυτό που περνάνε οι ηττημένοι του τελικού βρε παιδί μου! Να βλέπουν το "πολυπόθητο", να περνούν δίπλα του με το μετάλλιο της παρηγοριάς και να ξέρουν πως δε θα το σηκώσουν :(

Ούτε τα δισεκατομμυριάκια τους δε μπορούν να τους παρηγορήσουν :))

heinz είπε...

harry reloaded said...

"Αυριο εχουμε Ντα Βιντσι,προτεινω να τον κανουμε θεμα μεθαυριο. "

Ο ντα Βιντσι τι καταγωγής ήταν? Αιματολογικές του κάναμε???

heinz είπε...

@all

Καληνύχτααααα!!!!!!!!

mickey είπε...

Ο Ξεδοντιάρης πάντως δε δέχεται να είναι δεύτερος ούτε και στο σήκωμα του κυπέλλου. Δεν πρόλαβε να το υψώσει ο Πουγιόλ και έσπευσε να του πιάσει το χέρι - ευτυχώς που δεν του 'πιασε το κατά Heinz κάλλος της Θεάς!

Αν και περίμενα δυο χρόνια για να δω τον κορυφαίο υδραυλικό του πλανήτη να σηκώνει την κούπα, ομολογώ πως δε μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Μάλλον μου έκατσε βαριά η χορτόσουπα. Το ματς ανάμεσα στον Γάτο και τον Μαγιονέζα έχει σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον - τα γκολ και τα σκληρά φάουλ πέφτουν βροχή!

Προσοχή, γιατί θα σας βγάλω κόκκινη ;)

tyn είπε...

Αν το να πεις οτι η αποψη καποιου ειναι βλακεια ειναι φαουλ τοτε το να τον αποκαλεσεις βλακα ειναι πεναλτυ και κοκκινη. Υπαρχει μεγαλη αποσταση μεταξυ των δυο.

glenn είπε...

astodialo oloi sas apo N Filadelfia. Kai afta ta patsabouria pou ine sto post na katebun.

Ecumene είπε...

@Το σωστό να λέγεται

Κι ομως υπαρχει και Μουσουλμανικη
ανεικονικη(ως προς το προσωπο τεχνη)
με τα καταπληκτικα γεωμετρικα της σχηματα.

Ξεχναμε βεβαια γιατι δεν υπαρχουν λειψανα,
την αρχαια ελληνικη ζωγραφικη
απο την οποια αντλησαν οι Μεταγενεστεροι...

Ο Χριστιανισμος μεχρι τις αρχες του
τεταρτου αιωνα δεν ειχε αποφασισει
αν θα δεχοταν τις απεικονισεις.

Με τα αν μπορουμε να ανοιξουμε
Μεγαλη Συζητηση...

Παντως στις εικονομαχικες προτεσταντικες χωρες
μπορεσε η Τεχνη να αποσπαστει
απο τη Θρησκεια.

Nikos Dimou είπε...

tslyns said...
"Αν το να πεις οτι η αποψη καποιου ειναι βλακεια ειναι φαουλ τοτε το να τον αποκαλεσεις βλακα ειναι πεναλτυ και κοκκινη. Υπαρχει μεγαλη αποσταση μεταξυ των δυο."

ΣΩΣΤΟ! Διότι:

Ένας έξυπνος μπορεί (κάποτε) να πει μία βλακεία

ενώ δύσκολα θα πει ένας βλάκας μία εξυπνάδα.

Όσοι αμαφισβητούν την Μουσουλμανική τέχνη ας πάνε ένα ταξίδι στην Ανδαλουσία...

Καληνύχτα!

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Συζήτηση (περί ζωής -πώς λέμε περί τέχνης;):
- Πώς πάει η ζ(Ζ)ωή;
- Άστα, τραβιέται μ’ εκείνον τον γυφτάρα…

Dion.M. είπε...

Η θρησκεία δεν κρατούσε δέσμια την τέχνη και στην αρχαία Αίγυπτο; Σε 1500 χρόνια πολιτισμού, δεν άλλαξαν τα γνωστά προφίλ των τοιχογραφιών καθόλου! Πηγε να γίνει μία προσπάθεια με τον Ακενατόν αλλά το ιερατείο ξεσήκωσε τον στρατό, επαναστάτησε και τον ανέτρεψε.

Με τους Πτολεμαίους άρχισε η τεχνοτροπία να επηρρεάζεται από την Ελληνιστική τέχνη και να εξελίσσεται.

Σήμερα δεν τοποθετήθηκα, γιατί σκέφθηκα ότι ο ρόλος του μαθητή μου ταίριαζε περισσότερο.

Προσωπικά μου αρέσει και ο Οικονόμου. Υπήρχε μάλιστα ένας πίνακάς του στην κατοχή της οικογενείας μου και πουλήθηκε, δυστυχώς, πριν 15 χρόνια.

Ακόμα τον κλαίω!

Από αύριο θα απουσιάσω για μιά εβδομάδα και ομολογώ ότι θα μου λείψετε οι συμφωνούντες αλλά περισσότερο οι διαφωνούντες... και φυσικά ο Οικοδεσπότης.

Οταν επιστρέψω όμως θα τα διαβάσω όλα...

Καληνύχτα.

paroussa είπε...

Τι γνωμη έχεται γιά τόν Ναλμπάντη,κύριε Δήμου;

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Παλιό, αλλά πάντα επίκαιρο:
Έκθεση στο σχολείο «Το σπίτι μου»:
- Το σπίτι μου είναι ωραίο. Έχει έναν πολύ ωραίο κήπο, με χώμα και κάτω απ’ το χώμα ζουν σκουλήκια. Τα σκουλήκια είναι μακρουλά, καφετιά κλπ. κλπ. (πλήρης περιγραφή)
Άλλη έκθεση «Το χωριό μου»
- Το χωριό μου είναι ωραίο. Εκεί είναι και το σπίτι μου. Το σπίτι μου έχει έναν πολύ ωραίο κήπο, με χώμα και κάτω απ’ το χώμα ζουν σκουλήκια. Τα σκουλήκια…(πλήρης περιγραφή)
Άλλη έκθεση, τα ίδια. Τα παίρνει η δασκάλα και βάζει θέμα «Η βιομηχανική επανάσταση» Του π…, τι θα μου γράψει τώρα; Απάντηση:
- Η βιομηχανική επανάσταση ουδεμία σχέση έχει με τα σκουλήκια. Τα σκουλήκια…

Καλή σας νύχτα!

Ανώνυμος είπε...

Αν η εικόνα είναι χίλιες λέξεις γιατι βάζουμε τίτλους κατω; Αναρωτιέμαι,τι είναι αυτο που μας συγκινεί σε ενα εικαστικό καλιτεχνικο εργο; Ενας πινακας ειναι ισως σαν μια γυναίκα (η εναν ανδρα) ..σε αλλους αρέσει σε αλλους οχι. Αν ειναι παραστατικος η οχι δεν εχει σημασια ,η απεικονιση των πραγματων δεν φανερωνει την εσωτερικη τους δυναμη.Νομιζω οτι η συζητηση που γινεται στα posts για το ποιος ειναι καλυτερος ζωγραφος δεν εχει κανενα νοημα .Ο καθενας μας εχει την δικια του εντελως υποκειμενική αισθητικη.

Aphrodite είπε...

One day, an out-of-work man knocks on the door of a home in an upper-class neighborhood. The lady of the house answers. "Pardon me Mam, Im out of work and looking for any odd jobs that people need done. I'm very handy with everything from repairs to yard work, to painting..."

"Painting?" the woman jumped in.

"Oh, yes, Ma'am! Im a very careful painter," the man replied, his face brightening at the realization she could provide him some work.

"I'll tell you what. My husband just bought some green paint last week to paint the porch out back with, but we haven't had any time. If you can do a good job, then you can paint it before he gets home and surprise him.

"Now, do a particularly good job and paint the trimmings white also, and I'll pay you an extra bonus."

"Oh yes, Ma'am, I'll do an excellent job!" He was told the paints were also around back in the garage.

A few hours later, the man returns to the door.

"That was quick, did you do a good job?" the woman inquires.

"Oh yes Ma'am, two coats! But there's something you should know," the man says.

"That's not a Porsche, thats a Mercedes!"

Aphrodite είπε...

Φρρρ- ΧΡΡΡΚΡΑΑΑΑΤΣ!

(Ωχ, πάει το μπυροπότηρο, πάει κι ο πίνακας... Εχω δίκιο όμως!)

«ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΕΚΕΙ? ΤΙ ... Μα είσαι σοβαρή?... Καλά, τον πίνακά μου?» (αποσβόλωση προσωποποιημένη, χτυπάει στο μάτι η αξυρισιά του).

«ΧΕΣΤΗΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ ΣΟΥ! Αμα θέλεις, γίνεσαι λιώμα και φτάχνεις για πλάκα 10 τέτοιους στην καθησιά σου, που μου λες ότι κάνεις ένα μήνα τον καθένα! Ασε τα πινέλα κάτω (φόρα!), θα τον σκίσω, μα την Πανα-»

«ΚΑΤΣΕ ΗΣΥΧΗ ΣΟΥ ΛΕΩ! Φέρε τα πιν-» (μικρή, κούφια συμπλοκή). «Φτάνει! Βαρέθηκα με τις υστερίες σου!» (απόκρουση) «Τι σού’κανα πάλι τώρα, μου λες?»

«Τι να μού’κανες μωρέ παπάρα, τίποτα δε μού’κανες, τ’ακούς? ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! » (όπα βήμα ένα πίσω). «Ζεις εδώ και είναι σα να μην υπάρχεις, μέρα-μπαίνει-μέρα-βγαίνει, εσύ εδώ, με τις μπογιές σου και τα καβαλέττα σου! Α, για να μην ξεχνιόμαστε, και μια ολόκληρη παρέλαση θαυμαστριών-»

«Τώρα οι φοιτήτριες απ΄την Καλών Τεχνών σε πείραξαν?» (την πείραξαν?) «Είχε και δυό άντρες μέσα αν θυμάσαι!» (την πείραξαν!)

«Εγώ θυμάμαι που μπήκα κι είδα τα ξελιγωμένα τα 20άχρονα να σε κοιτάζουν με λατρεία, λες και θα θαμπωνόσουν και θα τα πήδαγες για να τους κάνεις έκθεση μετά!» (όχι σκηνή ζηλοτυπίας ηλίθιε, φροντίζω τα κεκτημένα μου...)

«Εχεις πρόβλημα, έχεις σοβαρότατο πρόβλημα! Από τη ζήλεια σου δεν ξερεις τι λες- με κάνεις και ασφυκτιώ κοντά σου!» (Σκύλα! Αμάθητη, αμόρφωτη, ακαλλιέργητη!). «Γι’αυτό κι εξαφανίζομαι με τις ώρες εδώ χάμω, γι’αυτό κι έβαλα και κρεβάτι στο εργαστήριο, να μη χρειάζεται καν ν’ανεβαίνω επάνω και να κοιμάμαι στο κρεβάτι μας-»

«Λες μ*λακίες και το ξέρεις, ο μόνος λόγος που δεν ανεβαίνεις επάνω είναι γιατί σου τη σπάω που δεν ψαρώνω πια μαζί σου, που δε μου κάνει αίσθηση το πόσο μάγκας το παίζεις στους απ’έξω, που δε με νοιάζει και Νόμπελ καλλιτεχνίας να φέρεις! ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!» (εκπνέει η ώρα σου στα φώτα...) «Αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση στη Σχολή και τίποτε άλλο!»

«Εχεις γίνει εκτός από ανυπόφορα ζηλιάρα, κι άντρας τελικά. Αυτό είσαι, καιρό το έψαχνα, αλλά νά’το, ΑΝΤΡΑΣ!» (τσούζει?)

«Τι να γίνει, αφού εσύ έπιασες εργολαβία το να είσαι ΓΥΝΑΙΚΑ, τι θες να κάνουμε?» (τσούζει γ*μισέ τα!). «Ποιός θα κανονίζει τις δουλειές, ποιός θα κρατάει το σπίτι, ποιός θα σου κάνει τις δημόσιές σου σχέσεις, που αν δεν ήμουν εγώ ούτε έναν πίνακα δε θά’χες πουλήσει? Ποιός στα κάνει όλα για να κάνεις το κέφι σου εσύ?»

«Ζωγραφική είναι αυτή?» (κι άλλη φόρα, βαριεστημένη όμως). «Μ’αρέσει που κάθε 2-3 χρόνια το γυρνάς και καλά το στυλάκι, μη σου πούνε ότι παραμένεις στάσιμος. Παρωχημένε, ε παρωχημένε! Εγώ μόνο ξέρω πόσο πολύ αντιγράφεις... Αλλά είσαι τυχερός, ζούμε στην Ελλάδα, δεν έχουν όλοι την κουλτούρα να καταλάβουν πόσο μα πόσο ξεπατικώνεις. Κοιτάνε τη τζίφρα σου και τσουπ! Να’τος ο Γιαρδάρογλου σετάκι πιάνο-κουρτίνα-τζάκι... Και με αποφεύγεις κιόλας! Α ρε κακομοίρη, μόνο στην αρχή μου ήσουν με τις γλύκες, να με καπαρώσεις...»



Ευτυχώς που είχανε πισίνα. Κι ως εκ τούτου, και καθαριστή πισίνας. Θα του κλήρωνε σήμερα. Χρυσό ρολόϊ, δεύτερο, ναι. Ηταν indeed πολύ φουρκισμένη.... Επρεπε μες τη βδομάδα να φτιάξει τα χαρτιά για τον πολιτικό γάμο, μη γίνει καμμιά στραβή και της τον έτρωγε καμμιά μικρή τώρα... Ναι, θα σας κάνει αρχείο αγαπητέ, ίσως και κά’να μουσειάκι, να κεφαλαιοποιήσει και τ’όνομά σας το βαρύ, αλλά όχι με τους όρους σας... Βάλατε κύρος? Εβαλε μ***! Φήμη? Μ***! Χρόνια, θεσάρες, αναγνώριση, κύκλωμα? Μ****! Σφιχτό!

(Α ρε κόπανε, νά’ξερες πόσο σ’αγάπησα κάποτε... Κι εσύ εκεί, μόνο στους πίνακες... Εσύ και τα πανιά σου, οι μπογιές σου, οι φωτισμοί σου... Τιννννασουπώ... Κάποτε με περιποιόσουν, με φλερτάριζες, με είχες και με χάζευες με τις ώρες... Να μη χάσεις ανάσα μου στον ύπνο... Κι εγώ ξημερωνόμουν όποτε είχες έμπνευση, κάτσε εδώ, όχι το χέρι έτσι, όχι το πόδι έτσι, όχι το πόδι γιουβέτσι...

Τώρα, τις λίγες τις κουτσουρεμένες φορές που προσπαθούσες να κερδίσεις το χαμένο έδαφος, δεν μπορούσες καν να καταλάβεις ότι σε λίγη μόλις ώρα... «φτερνίζονταν» μία πνιχτά τα κάτω μου κι όξω! Πού η γλύκα του «έλα, πέρασε, κούρσεψε, πόνεσε, γλύκανε, άδειασε, μείνε μου»....

Δεν ξέρω πια αν σ’αγαπώ. Δεν το ξέρω εδώ και πολύν καιρό. Ξέρω μόνο ότι εσύ αγαπάς το πάθος σου με πάθος, κι εγώ δεν χωράω.

Πρώτα δικηγόρος, μετά pool boy. First business, then pleasure!

Πούν΄το κινητό?)




Επιμύθιον: Αν δεν «ζωγραφίζεις» τη γυναίκα πού’χεις δίπλα σου, να της κάνεις το πορτραίτο της πάνω της, ταμένος -στα γόνατα- με χίλια χείλια και λίγα μάτια , καλύτερα παράτα τα πινέλα... Αφού ξυνό θα στο βγάλει, τι παιδεύεσαι?....


Goodnight dears!

maika είπε...

@aphrodite

κάπου είχα διαβάσει πως στη σύζυγο,ο σύζυγος βλέπει τον καθρέφτη με το πρόσωπό του... και γι ΄αυτό πολλές φορές κοιτάζει..αλλού....


..μου το θύμησες με το, όπως πάντα, ξεχωριστό κείμενό σου!!

maika είπε...

Θα ήθελα πολύ να είχα μία γκαλερί και να δίνω την ευκαιρία σε όλους τους νέους ζωγράφους,φωτογράφους,γλύπτες κλπ
να εκθέτουν τα έργα τους!!

Να μη χρειάζεται να γλύφουν για να τους ρίξουν με σεβασμό , μια ματιά..

Ναταλια Καππα είπε...

Σχετικά με τους χριστιανούς και την τεχνη:
Λέει ο Οκτάβιο Παζ
"Η "Τέχνη" έιναι εφεύρεση της αισθητικής, και η αισθητικής με τη σειρά της είναι εφεύρεση των φολόσοφων... αυτό που λέμε τέχνη είναι ένα παιχνίδι"

"André Breton or the Quest of the Beginning," Alternating Current (1967).(κι εγώ σα λογιστάκι το μεταφέρω)

Ωραίος μου φαίνεται- και καλά το λεει.

Τί αψιμαχία τελικά μπορεί να έχει ο Θεός μ'ένα παιχνίδι; Τί μικροπρεπής θεός πρέπει νά 'ναι! Αυτά που υπερασπίζεστε, αγαπητέ 'το σωστό να λέγεται', είναι όντως για τα μπάζα! Σιγά μην έφερε ο χριστιανισμός έφεση στην τέχνη. Άλλα φώτα θέλησε να δώσει ο Ναζωραίος...

@ΝΔήμου
Δεν ξερω αν έχετε δίκιο με τον Σπυρόπουλο- αλλά παράλογο να τα βάζει κανείς με τα γούστα αλλουνού. Για τον Γουναρόπουλο συμφωνώ- άνθρακες οι θησαυροί. Και το "απέχθεια" δεν είναι απαραίτητα μειωτικό...

Η αφροδίτη ευφυέστατη!

Η συζήτηση μου φάνηκε αστεία- Τεχνη; Τί είναι αυτό ποιός το αποφασίζει;Η αντικειμενική αξία της τέχνης μάλλον ό,τι είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις. Η υποκειμενική, ό,τι σου πληρώνει...

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα!

Κ. Π. Καβάφης

Tα Παράθυρα

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξερει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.


Τα παράθυρα δεν τα ανοίξαμε - μόνο μία χαραμάδα. Αντί να μιλησουμε για το τι μας χαρίζουν αυτά τα ανοίγματα, πόσο πλουτίζει τη ζωή μας η τέχνη του ενός και του άλλου ζωγράφου, αναλωθήκαμε σε άγονες συζητήσεις για το ποιος είναι καλύτερος (λες και μετριέται) ή για το αν υπάρχει τέχνη εκτός Χριστιανισμού. Ακόμα η η Αφροδίτη άπλωσε το σεντόνι της πάνω στα άπλυτα των καλλιτεχνών (inside view).

Περίμενα να ακούσω βιώματα και άκουσα γνώμες και απόψεις.

Μάλλον θα πρέπει να γράψω άλλο ποστ...

Nikos Dimou είπε...

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Κι άλλη μία από τις περίεργες συμπτώσεις:

Φίλος, συναπόφοιτος, συλλέκτης και μέλος του Δ. Σ. στο Ίδρυμα Σπυρόπουλου,
ο Βασίλης Βαλαμπούς πέθανε στα 66 του χρόνια.

Ήταν ο μεγαλύτερος συλλέκτης έργων Μπουζιάνη. Με πάθος κυνηγούσε τα έργα του για δεκαετίες. 69 από αυτά εκτέθηκαν προσφατα στο Μουσείο Μπενάκη.

Γειά σου Βασίλη...

Aphrodite είπε...

Δε μπορούσε να κοιμηθεί. Ηταν καιρός που του συνέβαινε αυτό, να θέλει το σώμα να ξεκουραστεί. Ολη μέρα όρθιος βλέπεις, αφού δε μπορούσε να δουλέψει καθιστός παρά μόνο για τα γεμίσματα. Αλλά το μυαλό του, εκεί, ακάθιστος φρουρός, μη χάσει τελεία από την κουφόβρασή του, τον λευκό τον θόρυβο που σκέπαζε όλα τ’άλλα...

Καθόταν στον κήπο, σε μια σκιά, στα πανάκριβα teak του έπιπλα, κι ένοιωθε το χλώριο από δίπλα στα ρουθούνια του. Γουλιά χυμός, παύση, ξανά γουλιά. Μπουκιά όμως τίποτα. Χωρίς καφέ (ομοιοπαθητική γαρ), χωρίς τσιγάρο (στεφανιαία), χωρίς ποτό (σηκώτι), χωρίς εφημερίδα (τον τάραζε), μόνον εκείνος και τα χρώματά του, τα απ’έξω του, crisp & sunny, και τ’απομέσα του, thick & gloomy… Αχταρμάς!

«Για να δω, δύο παραγγελίες, ένας ακόμη για τη γκαλλερί, τελειώνω κι αυτόν με τα σπατουλάκια, το νέο πείραμα, να δω τι θα βγει, τέσσερις. Κι ένα που μου τον λέρωσε η άλλη χτες, να δω, κολλάζ θα τον κάνω, μεικτή τεχνική (γελάκι)... Θα τον σώσω, δε με παίρνει χρονικά. Πέντε. Αν δουλέψω με όρεξη, αρχές είμαστε, μέχρι τέλος του μήνα θα τα τελειώσω, να δω και τα προσχέδια της έκθεσης μετά...»

Τα πρακτικά δεν τον έσωζαν αυτή τη φορά. Το να τελειώσει ή να μην τελιώσει τους πίνακες, δε μπορούσε να τον απορροφήσει τόσο ώστε να χαθεί στη μαγεία όπως στην αρχή. Ποιά αρχή, μέχρι και πριν από λίγους μήνες, που όλο έβρισκε κάτι καινούριο να βγάλει... Ζωγράφιζε με τέμπερες, σκόνες & λάδια στην αρχή, έκανε όλες τις τεχνικές που του είχαν μάθει και μετά, μόλις «έπιανε» κάτι σε άλλον, δοκίμαζε ένα σωρό πράματα μέχρι να του βγει η «αίσθηση», η «εικόνα» στο κεφάλι του. Τι περίεργο, άλλο είχε στο μυαλό του, άλλο του έβγαινε στο τελάρο, καμμιά φορά τόσο διαφορετικό που τον ξάφνιαζε. Δεν πειράζει, ήταν ως τώρα αληθινά και καλά όσα έφτιαχνε, μιλούσαν μόνα τους. Τα έβλεπε ο κόσμος και ταξίδευε, του έλεγαν. Αλλά εκείνο το «χάσιμο», εκείνη τη μέθεξη που ζούσε όταν ήξερε ότι έβγαζε κάτι πραγματικά σπουδαίο, αυτό είχε χαθεί...

«Πού θα το ξανάβρω, πού...» Ορθιος, βήματα, ήλιος που ανεβαίνει.

«Ενας έρωτας? Μπα, ούτε κι αυτός... Οι πίνακές μου, τα παράθυρά μου... Ολοι τα βλέπουν σαν παράθυρα για έξω, σα να μπαίνει φως και η θέα να τους κάνει να δραπετεύουν σ’άλλους κόσμους. Εγώ ανάποδος! Παράθυρο για μέσα.» Γουλιά.

«Κάτσε να το πιάσω, παράθυρο για μέσα. Αυτό είναι! Είμαι ήδη βουτηγμένος στις αισθήσεις και τα εκτυφλωτικά που δε μπορώ ούτε ένα λεμόνι να δω με κίτρινο χωρίς να ξεφωνίζει το μωβ στις σκιές του. Δε μπορώ να φχαριστηθώ ένα ηλιοβασίλεμα, μια σκηνή, έναν άνθρωπο χωρίς να με πιάνει η μούρλα να τον ζωγραφισω εκείνη την ώρα και να βλέπω κιόλας τον εαυτό μου να το κάνει... Πού θα πάει όμως αυτό, συνέχεια να είμ’απ’έξω, να τα βάζω στο πανί, αλλά να θέλω, να λυσσάω για το «μέσα»... Να βάλω ανεμόσκαλα να μπω απ’το παράθυρο στο δωμάτιο... Μέσα... Εντός...»

«Να βρω μιαν αγάπη... Ερωτα? Μπα, όχι πια. Μιαν αγάπη, να με ταξιδέψει κι εμένα, χωρίς να χρειαστεί να δείξω οτι καταλαβαίνω απο χρώμα, από σύνθεση, από όγκους & φωτοσκιάσεις να πάρει! Χωρίς να βλέπει και να κρίνει, παρά μόνο ν’αγαπάει- και να μη μιλάει! (κουρασμένο γελάκι) Σώνει, έχω ακούσει αρκετά να μου φτάσουν για όλη μου τη ζωη... Θέλω να μπω - χωρίς ατζέντη, χωρίς γκαλεριστα, χωρίς κοινό, χωρίς κριτικούς, κυρίως αυτούς. Θέλω να είμαι αυτό που μένει όταν είσαι μόνος σ’ερημονήσι, κι αυτό να το έχω στο δωμάτιο. Και να κλείσω το παράθυρο να μην μπει κανείς. Και να μην βγει η αγάπη μου...»

Ανέβηκε ήλιος αρκετά, άρχιζε από μακρυά η βοή της πόλης (πόσο μακριά να πας για να ξεφύγεις), όπου νά’ναι θα ξύπναγε και η «σύντροφος»...

«Τι να μου πει κι αυτή, τόσα χρόνια την έχω εδώ μέσα, να κάνει, να ράνει, κι όλο γύρω μου να γυρίζει, όλα για μένα... Το ήξερε όμως, δε γινόταν αλλιώς. Το δώσιμό μου ήταν στη ντρόγκα μου, τις ζωγραφιές μου.. Κι αυτή έγινε μέρος τους, και καλό μάλιστα. Τώρα όμως ήθελα τα πιο αφηρημένα. Το σώμα το αλαβάστρινο κάποια στιγμή διαφανεύει, δεν το βλέπεις, πας στο «φως» που βγάζει και στην «αίσθησή» του, να την αναπαράγεις με μάτια κλειστά στο καβαλέτο... Δε σημαίνει οτι δεν την αγαπώ πια..»

Πού να τα καταλάβει όμως εκείνη! Του γυάλισε το θράσσος, το αγυάλιστο, το ζουμερό που είχε, φάτα Θωμά τώρα... Και να πηδιότανε, δεν θα «του» πηδιότανε, δεν πλησίαζε καν. Ο,τι ήθελε, για ευχαριστώ θα της τό’δινε, όχι για αντίτιμο.

Τέντωμα, τρίψιμο ματιών, φόρεμα πουκαμίσου. «Αντε, καλή μέρα νά’χουμε, να βγάλουμε και κά’να φράγκο. Να τα χώσω όλα τον επόμενο τηλεμαραθώνιο, να πιάσουν τόπο»...

Aphrodite είπε...

Τι μυστήριος ρε π***** μου ο Θωμάς... Καλλιτέχνης!

Μόνο που δε μου το’κλεισε στα μούτρα!

Τι πήρα να του πω? Οτι επιτέλους η Τουλουμοτύρογλου θα πλήρωνε εκείνο το πάνελ για το σαλόνι της, και μάλιστα θα έδινε και... μπόνους η νεόπλουτη (άκου μπόνους!) γιατί στη δεξίωση χάζεψαν ακόμη και οι δυσκοίλιοι γνώστες & συλλέκτες φίλοι της.

Ηταν τόσο ενθουσιασμένη όταν με πήρε, μου έλεγε για ανάταση, για προσκύνημα, για πέρασμα, ποιός ξέρει πόσα άλλα ωραία της είχαν πει και δεν ήξερε καν να τα μεταφέρει...

Α ρε Θωμά, νά’ξερες πόση αξία έχεις, που κάθεσαι, τραβάς μια πινελιά κι ανοίγεις δρόμο!

Πώς διάολο τα καταφέρνεις ρε μπαγάσα και κάνεις τους πίνακες σου να μιλούν, δεν ξέρω...

Πώς κάνεις τους ανθρώπους να ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ για να κοιτάξουν...

Και να βλέπεις το βλέμμα τους το καταμαγεμένο. Να πηγαίνουν μετά για λίγο σαν υπνωτισμένοι...

Σχετικοί, άνθρωποι της πιάτσας, που δεν εντυπωσιάζονται, κι έχουνε δει πολλά τα μάτια τους, μαγεμένοι. Α γεια σου. Μαγεμένοι, συνεπαρμένοι.

Αλλά κι άσχετοι.

Ακόμα κι αυτοί!»

maika είπε...

@aphrodite

.. εσύ πάντως ζωγραφίζεις.. γράφοντας....

Ein Steppenwolf είπε...

Eukharisto gia hola ta links, eidika gia te Vincent van Gogh Gallery!

DimitrizZzZz είπε...

Εϊναι σύνη8ες φαινόμενο, οι άσχετοι με την τέχνη να μπερδεύουν την ίδια την τέχνη με το θέμα της.
Αν ένας πίνακας ζωγραφικής έχει ως θέμα 1 πορτοκάλι δεν είναι το πορτοκάλι που κάνει τον πίνακα έργο τέχνης, αλλά ο ζωγράφος.
Άνθρωποι που συνδέουν την τέχνη με οπιαδήποτε θρησκεία προκαλούν οίκτο και γέλια.
Ειδικά όταν την συνδέουν με τον χριστιανισμό, μία θρησκεία που δεν είναι καν αυτόνομη, αλλά είναι παράγωγο τοθ Ιουδαισμου.
Μία θρησκεία που κατασκευάστηκε σε μια εποχή που η τέχνη ήδη υπήρχε.

Πόσο άσχετος, πόσο θρησκόληπτος, πρέπει να είναι κανείς για να δηλώσει οτι "δεν θα υπήρχε τέχνη έξω από τον χριστιανισμό"?
Τελείως.

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> Δογματικά άθεους

Παρατηρείται πρόσφατα ότι για μερικούς νεοέλληνες "θαυμαστές" της Τέχνης υπάρχει ένα κρυφό "κουμπί" σε κάποιο σημείο του εγκεφάλου τους.
Ωρισμένες οδυνηρές εσω και εξω-οικογενειακές εμπειρίες παραχαιδεμένων κανακάρηδων με ένα βομβαρδισμό "μαρξιστικής" προπαγάνδας αργότερα στην ηλικία της πλαστελίνης, έχουν δημιουργήσει μία δέσμη "πυκνωτή" στον εγκέφαλο τους που όταν ακούν μία από τις λέξεις Χριστιανισμός ή Ορθοδοξία, τους σηκώνεται η τρίχα, ή τα αυτιά αν έχουν αλωπεκία, σαν να αποφορτίζονται με ηλεκτροπληξία κάποια ποσότητα χιλιάδων βόλτς.

Τι χαριτωμένες που είναι οι μαύρες γάτες, και επτάψυχες, διαρκείας! Είχα μία πού την πολυαγαπούσα και όταν έβγαινα απο το αυτοκίνητο πάντα τριβόταν πάνω μου και της σηκωνόνταν η τρίχα, καλή ώρα σαν του λόγου σας.

Μου ξεφεύγουν ένα-δυό χαμόγελα. Μην το θεωρήσετε δείγμα σαδισμού, μιά και η εκκένωση τέτοιου μίσους από τα κατά τα άλλα ευχάριστους άθεους είναι ένα λυπηρό και αρνητικό θέαμα.

Το λήμμα Χριστιανισμός και Τεχνη υπάρχουν σε χιλιάδες βιβλία σε όλες τις γλώσσες.

Δεν έφερε ο Χριστιανισμός την Τέχνη, αλλά οι εικαστικές τέχνες εμπνεύσθηκαν από τον Χριστιανισμό σε απίστευτο βαθμό. Ένα πολιτιστικό άλμα. Η Ζωγραφική, ξένη ή Ελληνική κατά το πλείστον.

Δεν υπάρχουν εδώ ΑΝ.
Τελεία και παύλα.


Οι Μουσουλμάνοι, μετά την καταδίκη της ζωγραφικής από το Μωάμεθ, στράφηκαν μόνο προς τη διακοσμητική. Τα διακοσμητικά τους στοιχεία τα πήραν κυρίως από το φυτικό κόσμο και τα χειρίζονταν με τέτοια λεπτότητα, ώστε μας έδωσαν τα "αραβουργήματα".

Καμμία σύγκριση όμως ως προς την σημασία που είχε στην εξέλιξη της ζωγραφικής τα κορυφαία "Χριστιανουργήματα".

Βυζαντινές Αγιογραφίες, ψηφιδωτά, τοιχογραφίες, μυστικισμός Θεοτοκόπουλου, "Μυστικός Δείπνος", (περίφημη τοιχογραφία στη μονή της "Παναγίας με τους Σταλακτίτες"), "Παναγία Σιξτίνα" (στο Μουσείο της Δρέσδης),τοιχογραφίες σε αίθουσες του Βατικανού, γοητευτική "Παναγία Μητέρα", "Θεογονία" και "Κατακλυσμός", η καταπληκτική πλαστικότητα των τοιχογραφιών του παρεκκλησίου Σιξτίνα , η "Παναγία των ρόδων", οι "Απόστολοι", ο "Άσωτος Υιός", "Δευτέρα Παρουσία"...

Χριστιανισμός.
Πίστη και έμπνευση στην ζωγραφική τέχνη.

Δογματικοί Άθεοι μην μονωθείτε. ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΤΕ από τα αντιχριστιανικά κόμπλεξ.

Δόξα σοι ο Θεός.
Όσο αναπνέουν ελπίζω.

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> Ναταλία

Αχ Ναταλία,
ο Θεός δεν είναι ένας βλοσυρός μαντράχαλος αστυνομικός που σου ριξε τον προβολέα για να σε τυφλώσει δινοντάς σου ένα γερό πρόστιμο για παραβάσεις στην ζωή.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο έμφυτα Δώρα, τάλαντα, ανοιχτόκαρδα, πάρε εσυ καλωσύνη, πάρε εσύ εργατικότητα, πάρε εσύ σοφία, εσύ φωνή, εσύ τέχνη, έσύ γραπτό λόγο, εσύ μητρότητα, εσύ πατρότητα...

Άλλοι άνθρωποι τα καλλιεργούν και επενδύουν χρόνο και κόπο να ανεβάσουν πνευματικά τον εαυτό τους και βοηθούν τον συνανθρωπό τους, άλλοι αρχίζουν να εργάζονται πάνω στα δώρα αλλά τα παρατάνε παρασυρμένοι από τα πρόσκαιρα αγαθά, άλλοι δεν τα αγγίζουν καθόλου, και τα αφήνουν εντελώς ανεκμετάλλευτα, άλλοι τα καταστρέφουν παρασυρμένοι από τον δαίμονα της αυτοκαταστροφής.

Ο Θεός χαίρεται όταν χαιρόμαστε, γελά όταν γελάμε, στεναχωριέται όταν πέφτουμε σε κινδύνους, όταν αποπροσανατολιζόμαστε.

Στην εποχή των περγαμηνών, τους πρώτους 15 αιώνες μετά τον ερχομό του Σωτήρα Ιησού Χριστού, δεν υπήρχαν βιβλία προσιτά στον κόσμο και οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν αγράμματοι. Δεν ήξεραν να διαβάζουν. Οι εικόνες ήταν τα βιβλία τους.
Σε μία εικόνα γύρω γύρω υπήρχαν μια δεκάδα παραστάσεις που έλεγαν μια ιστορία.

Η Ζωγραφική-Αγιογραφία και η Ελληνική γλώσσα ήταν το μέσο επικοινωνίας του Χριστιανισμού.

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> AgnostosX

Καλωσήρθες απο την σιωπηλή πλειοψηφία στην "παρεούλα της λογικής" (ωραίο όνομα για blog).


"Πάσα τέχνη χωριζόμενη αρετής πανούργα φαίνεται" (Πλάτων).


Μόρφωση χωρίς μετριοφροσύνη, παραμόρφωση λογικής λόγω αλαζονείας φαίνεται.

DimitrizZzZz είπε...

Φιλαράκο δεν ξέρω τι λες, όμως δεν είμαι εγω αυτός που πιστεύει σε θρησκεία άλλου έθνους. Αυτός είσαι εσύ. Πάρε τον εβραίο "σωτήρα" σου και πήγαινε στο Israel. Εδώ είναι Ελλάδα, και όλα είναι δεκτά, εκτός από τους προσκυνημένους. Είτε άθεος, είτε δωδεκαθειστής(για όσους δεν είναι δυνατοί αρκετά να δουνν την αλήθεια, και διατηρούν κάποια ανάγκη για καταφύγιο), είμαστε Έλληνες. Εσύ ως εβραίος, μπορείς να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο και να φυγεις μακριά.
Αφήστε μασ ήσυχους πια.

Το σωστό να λέγεται είπε...

->DimitrizZzZz said...

Σε εσένα Δημήτρη μέτρησα προσεκτικά τα λόγια σου (zZzZz) γιατί δεν ήθελα να σε αδικήσω στον ύπνο σου.

Είδες Δημήτρη τι συνωμοσία μας κάναν οι Εβραίοι πάλι;
Συνεργάσθηκαν με τους Ρωμαίους να μοιρασθούν τους φόνους των Χριστιανών για να έχουμε εμείς σήμερα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μάρτυρες και ενα δίς και κάτι Χριστιανούς σε όλη την οικουμένη.

Μήν ξεχάσεις την επόμενη φορά που θα μας αποκαλύψεις σαν Εβραίους να σημειώσεις κάτω το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου του αρχιραββίνου. Με την πανουργιά που μας χαρακτηρίζει εμας τους Εβραίους κατάφερε να κάνει την Ελληνική την γλώσσα του Ευαγγελίου.
Α ναι και κάτι ακόμη η Ελληνική σημαία με τον σταυρό στην μέση αν σταθείς στα χέρια με τα πόδια ψηλά και μετά πιείς τα χαπάκια σου θα την δείς να σχηματίζει αστεράκι το επιλεγόμενο του Δαβίδ.

Σε εξορκίζω φίλε,
βρές μια δουλειά, ότι δουλειά και νάναι.

Η σωματική άσκηση βοηθάει στην άσκηση του πνεύματος.


Υ.Γ.
Sorry αν σε απογοήτευσα, τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
Τι περίμενες φίλτατε; Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών ειδικό στην θεραπεία γεωγραφικής συγχίσεως αντισημιτικών με αντιχριστιανικών έξαρσεων της ψυχής;

Είσαι συγχωρεμένος απο μένα.

Ο Θεός να σε συγχωράει.

DimitrizZzZz είπε...

Δεν μίλησα για καμία συνομωσία, αυτοί οι συνειρμοί είναι δικοί σου, προφανώς
θα έχεις κάποιο τελείως προσωπικό λόγο για να οδηγήσε σε αυτούς.
Αν το σύνολο των "θεικών" και "αγίων" προσώπων στα οποία αναφέρεται ο χριστιανισμός ήταν εσκιμώοι, θα σε προέτρεπα να πας στον Βόρειο Πόλο.
Αν ήταν μογγόλοι θα σε προέτρεπα να πας στην Μογγολία.
Είναι όμως εβραίοι, οπότε να πας στο Israel.

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> DimitrizZzZz said...

Πάλι τα ίδια;
ΟΚ.
Θα σου δώσω μία απλή εργασία για να εξακριβώσεις εσύ ο ίδιος ότι αυτοί που λένε ότι
'το σύνολο των "θεικών" και "αγίων" προσώπων είναι Εβραίοι'
δεν είναι παρά μιά τραβηγμένη αντιχριστιανική προπαγάνδα.

Πάρε ένα ημερολόγιο και βρές πόσα ονόματα αγίων είναι Εβραίικα και πόσα Ελληνικά.

Κλείνοντας το θέμα με τον Λόγο του Κυρίου:

" Δια τούτο σας λέγω, ότι θα αφαιρεθή απο σας η βασιλεία του Θεού και θα δοθή είς έθνος, το οποίον θα αποφέρη τους καρπούς της και εκείνος, που θα πέση επάνω σ'αυτόν τον λίθον, θα συντριβή, και εκίνον εις τον οποίον θα πέση, θα τον κάνη κομμάτια". Και όταν άκουσαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τας παραβολάς του, κατάλαβαν ότι μιλεί γι'αυτούς. Καί ενώ εζητούσαν να τον συλλάβουν, εφοβήθηκαν τα πλήθη του λαού διότι τον εθεωρούσαν ως προφήτην.

έθνος = μη Εβραίοι, Χριστιανοί

Stelios Frang είπε...

@Το σωστό να λέγεται:
Δεν έφερε ο Χριστιανισμός την Τέχνη, αλλά οι εικαστικές τέχνες εμπνεύσθηκαν από τον Χριστιανισμό σε απίστευτο βαθμό.

Φυσικά και δεν έφερε ο χριστιανισμός την τέχνη και την επιστήμη, αφού οι χριστιανικές γραφές δεν αναφέρονται σ' αυτά τα "ακατανόητα" θέματα. Εκ των υστέρων αναδείχθηκαν κάποιοι "πατέρες" που ήθελαν να συγκεράσουν την ελληνική επιστήμη με τον ιουδαϊκής προέλευσης χριστιανισμό...

Όσο για την "απίστευτη" έμπνευση των καλλιτεχνών από το χριστιανισμό, μην ξεχνάς ότι ο εκκλησιαστικός μηχανισμός και οι φεουδαρχικές οικογένειες είχαν το χρήμα, για δικό τους λογαριασμό δημιουργούσαν και οι καλλιτέχνες για να επιβιώσουν. Από τον 19ο αιώνα που έγινε η προώθηση των τεχνών κρατική υπόθεση, μειώθηκαν αισθητά και οι σημαντικές δημιουργίες με θρησκευτικά θέματα. Κοίτα πόσοι πίνακες με θρησκευτικά θέματα ζωγραφίστηκαν το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, πόσοι το 19ο και τον 20ο αιώνα, τα ίδια στον τομέα της γλυπτικής, το ίδιο στη μουσική, στη λογοτεχνία κλπ.

Antonis είπε...

...

Antonis είπε...

Σωστό

Ανώνυμος είπε...

milisate gia ton Άλλο Χώρο.

to paidaki pou xathike stin Beroia (Alex) eixe apokalesei mia afirimeni zografia tou "Allo Kosmo"

Ανώνυμος είπε...

Εργοτελίνα said...
http://www.globalart.gr/
http://www.flytoistros.com/index.php
http://www.tyrekidis.edu.gr/
http://www.artopos.org/main-en.html
http://www.replic-art.gr/gallery/gr/index.cfm


AN ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΕΙΧΑΝ
ΤΙΣ ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΔΙΝΑΝ;

---

SOSTI !!!!!! O Van Gogh an zouse simera isos na itan enas theopalavos haker - impressionistis tu internetiku topiou. Kai o aderfos tu Theo tha itan o spoudagmenos Computer Scientist.

Kapu diabasa oti o Van Gogh eixe dokimasei na ginei papas prin ginei zografos, ere glentia. Pulise mono enan pinaka (kai auton logo eleimosinis) prin autoktonisei.

Prosopika me mageuei o Munch.

Unknown είπε...

Αγαπημένε μου Νικό,

Εάν ο Εγγονόπουλος είναι ο ελληνιποιημένος Da Chirico... για τον Μηλιώνη τη εχεις να πεις

Με αγάπη και ευγνωμοσύνη

δημήτρης

celana είπε...

Αγαπητέ κύριε Δήμου

Η διαφήμιση δεν είναι ένα τσουβάλι μέσα στο οποίο χωράνε όλοι και όλα.